مشکل باهمسر سر خرید عروسی

سلام ب دوستای خوبم.برای ی مشکل ازتون کمک میخوام.برای خرید عروسی مشکل دارم.راستش خونواده ی من اصلا اهل دخالت نیستن و عروسامون تنهایی رفتن خرید.یعنی ما بد میدونیم کسی همراه عروس و دوماد بره.اما الان برای من همسرم اصرار داره با مادرش برم وهرچیم خواستم بفهمونم مابد میدونیم و خودمون تنها بریم بهش برخورد و برخورد بدی کرد باهام که مامان تو ذوق نداره که نمیاد مامان من ذوق داره.من حتی روم نمیشه ب پدرومادرم بگم.اگه بگم قطعا میگن نرو خودمون برات میگیریم.از طرفی خودمم اصلا دوس ندارم بخوام جلوی مادرش خرید کنم.ما اصلا ازاین رسما نداریم.بگین چجوری این موردو مدیریت کنم؟ خیلی روی مادرش حساسیت داره

واقعا این مسیله مهمی هستش؟به نظر من خانوادت رو حساس نکن اگر هم پرسیدن بگو شما هم بیاین همفکری کنیم یا اصلا نگو مادر ایشون میاد من ناراحتم بلکه جوری وانمود کن که طفلک داره زحمت هم میکشه وگرنه تو این گرما و آلودگی بیکار نیست که اگر هم دیدی دخالت میکنه لجبازی نکن حرص هم نخور بعضی چیزها رو به دلش راه بیا یا مودبانه سلیقتو عمل کن یا نصف خرید رو بکن باقیش رو تنها برین با هم شما داری ازدواج میکنی این قدم اول برای درک این موضوع که همه چی فقط باب میل شما نیست سر یه موضوع به این بی اهمیتی داستان درست میکنی پس ماجراهای اصلی رو چی کار میکنی! رفتارش توهین نیست قدیم و الان بعضی ها رسم دارن شما بذار به حساب ذوق عروسی موفق باشی

سلام دوستم.ممنون از پاسختون.بله دریت میفرمایین.شاید مشکل بزرگی نباشه.اما همین مسایل کوچیک بین منو همسرم یهو میشه یه کوه بزرگ.من اومدم کمک خواستم تا به نوعی از اتفاقای بعدی پیشگیری کنم و جلوی تنش رو بگیرم.مشکلات زیاد دارم.ک به لطف این سایت یه سریشو دارم حل میکنم.داستان درست نکردم فقط دلم میخواد از ایجاد تنش جلوگیری کنم.شاید مشکل اصلیم اینه که همسرم فکر میکنه فقط اونه که درست فک میکنه.تحلیلش اینه که مادرش ذوق داره درصورتی ک فوق العاده فرد بی ذوقیه.بیشتر این ناراحتم میکنه که همیشه باید حرف همسرم ب کرسی بشینه.نمونش منزل ما تا محل کارش خیلی فاصله داره.اونم تهران ب این بزرگی.من گفتم وسط بگیریم ک هردو راحت باشیم.اما رفت دوقدمی محل کارش خونه گرفت.درصورتی ک ماشین زیرپاشه.یعنی میگم تو همه چی باید حرف و منطق اون پیاده شه.اینه ک بیشتر اذیتم میکنه نه صرفا یه خرید عروسی

سلام رها خانم


در هر اتفاقی منطق حکم میکنه که ببینی داری چی بدست میاری و چی از دست میدی.


زندگی میدان نبرد نیست که مترصد این باشی که داره حرف شما به کرسی میشینه یا اون. هدف رسیدن به ارامش و خوشبختی هست


این در دسترس ترین هدف و از طرفی ویران کننده ترین دستاورده. چون تهش می بینی این حرف اون یا شما بود که به کرسی نشست اما به قیمت سرد شدنتون از هم. یوقتایی به جای برنده شدن باید شکست خورد. نقش خودت به عنوان خانم خانه و نقش همسرت بعنوان مدیر خانه رو بپدیر.


قرار نیست شوهرت کپی شما و خانواده محترم شما فکر کنند


قرار نیست اساسا مثل هم فکر کنین که اگر فکر میکردین خ کسل کننده می شد.


اینکه مادرش دوق داره نه اینکه سلیقه داره منظورشون اینکه واسه ازدواج پسرش هیجان داره. همون حسی که قطعا شما هم در ازدواج فرزندت خواهی داشت. البته ممکنه راههای بروزش متفاوت باشه.


بپذیریم که شما بعنوان یک خانم در اوج هم که باشی دوست داری شوهرت ازت حمایت کنه. فی نفسه شوهری که بخای تو مدیریتش کنی رو معمولا خ دوست نداری ( در برخی زمینه ها که مخصوص نقش مرد هست ) اگر می خواهی شوهرت نقشش رو خوب ایفا کنه شما باید نقش "خانم بودنت" رو خوب ایفا کنی.


اگر می خواهی در این مسیر موفق باشی

تفاوتها رو ببین . سعی بر ارزش گداری نکن که مثلا مادرست فکر میکنیم اونها نه. به هر حال انتخاب ایشون توسط شما بوده. به انتخابت و سلیقت احترام بزار.


سعی کن فقط شیوه تفکر خانوادگیت رو برتر و بهتر ندونی ( بهتره در جریان زندگیت بیشتر نظر مشاور رو جویا باشی تا خانواده. چون از دید خانواده کارهای طرف ممکنه درست نباشه و قضاوت بشه و تصمیمات نادرست و احساسی گرفته شه )



در هر بحثی سعی کن قدرت و اقتدار همسرت حفظ شه. اگه این رخ بده همسرت خ نیاز نمیبینه برای اثبات قدرتش از نیرو و فشار استفاده کنه. کاری که داره الان میکنه. حسم اینکه هر چند اخر نظر ایشون میشه اما شما بحث و کل کلتو با ایشون داری ( یجورایی سیاست نداری ببخشید اینو میگم. خودم خانمم درکت میکنم)

و خواهشا و خواهشا دوباره تاکید میکنم از مشاور کمک بگیر نه از اعضای خانواده

کتاب عشق هرگز کافی نیست رو بخون حتما

سلام مهراد عزیز.ممنوووون از پاسخ کامل و جامعتون.خیلی مفید بود برام.کاملا درست تشخیص دادین.من اصلا ییاست ندارم.اولش با روی خوش خواسته ام رو میگم اما وقتی نتیجه نمیده تهش میشه کل کل.من قبول دارم اقتدار مرد رو.اما گاهی هی باخودم کلنجار میرم که اگه منو دوست داشت حاضر بود مثلا خونه رو جای وسط بگیره و یا قبول کنه تنها بریم خرید.بیشتر قیاس میکنم با برادرام و عروسامون و همش نتیجه میگیرم انتخابم غلط بوده و برای من اونقد که باید ارزش قایل نمیشه.خیلی سعی میکنم با سیاست باشم.چون همسزم طبق نظر مشاور ادم احساسیه و نه منطقی و فقط تنها راهی ک درموردش جواب میده احساسه نه منطق.اما من چون تک دختر بودم و همیشه به خواسته هام رسیدم پذیرش اخلاقش برام سخته.بااینکه دوسش دارم اما اذیت میشم .بازم ممنون از راهماییتون

اینده خوبی برات نمیبینم.
تحلیل شخصیت شما به صورت خلاصه:
شما یک فرد بی منطق, متوقع, با اخلاقهای خاله زنکی هستید. متاسفانه هنوز به بلوغ فکری نرسیدید و ازدواج برای شما کمی زوده. از محتوای دو کامنت شما مشخصه که در مسیر اشتباهی قرار گرفتید و عامل هر اتفاقی که برای زندگیتون بیوفته فقط خود شما هستی نه همسرت.

این مسئله کوچیک که به زعم شما تبدیل به یک معضل اساسی شده حاکی عدم بلوغ فکری شما و عدم درک موثر زندگی مشترکه.
برادرانه پیشنهاد میکنم به یک مشاور حضوری مراجعه کنید و با یادگیری مهارتهای زندگی خودتون را درمان کنید وگرنه این زندگی به 2 سال نکشیده در مسیر جدایی خواهد افتاد.

شوهرتون هر روز صبح می خواد بره سرکار و عصر هم دوباره همون مسیر را برگرده، برای چی باید خونه تون را نزدیک خونه مامان شما بگیره؟ یا وسط خط واصل خونه مامان شما و مامان خودش؟ تقسیم غنائم می کنید؟ جنگه؟

خونه مامان تمام شد. ازدواج کردی که بری سر خونه و زندگی خودت. اگه می خوای بچسبی به مامانت نباید شوهر می کردی.

رها خانم،
وقتی محل کار همسرت نزدیکه، به جای این که صبح ساعت 5 پاشی صبحانه حاضر کنی می تونی شش پاشی و عصر هم به جای این که شوهرت خسته از ترافیک و راه و دود و دم ساعت هفت برسه خونه و نای حرف زدن هم نداشته باشه، زودتر و با حال و حوصله بهتری می رسه خونه.

خونه نزدیک مامان شما بگیره که چی بشه؟ امواج الهی خونه مامانت زودتر بهت برسه ..................

دوستان می بینم که هرکسی به نوعی دوستمون رو مورد ماخذه قرار دادید ، با نظر سوشیانت کاملا مخالفم ، اینجا بحث به کرسی نشوندن حرف نیست بحث سر اینکه دو تا جوان که ازدواج میکنن عاقل و بالغ هستن و باید خودشون برای خودشون تصمیم بگیرن ، نظر بزرگترها محترمه اما در هر صورت قراره زنو شوهر ازون وسایل استفاده کنن پس حقو اینو دارن که خودشون انتخاب کنن یعنی چی که باید مامان من بیاد چون ذوق داره ، مثلا ذوق چیو دارن ؟ اینکه برای زندگی پسرشون تصمیم بگیرن ؟ اگه قرار باشه همه چیو اونا تصمیم بگیرن که چرا باید پسرشونو داماد کنن ، وقتی ازدواج صورت میگیره خانواده ها باید بدونن این پسر دیگه باید رو پای خودش وایسته شرایط رو فراهم کنن تا دیگه به سمت یه زندگی مستقل سوقش بدن نه اینکه بهش ثابت کنن تو هنوز وابسته ما هستی .
من شرایط شما رو درک میکنم من مخالف نظرات خانواده همسرم نیستم اما تا جایی که دخالت به حساب نیاد. شوهر من قدرت تصمیم گیری نداشت در واقع از مامانش و خواهرش میترسید همیشه وقتی میرفتم خونشون میدیدم مامانش وسایل سر خرید رو از پیش خودش رفته خریده و پولشو از شوهرم گرفته همسرمم هیچ مخالفتی نداشت خیلی ناراحت میشدم چون حس میکردم مردم نمیتونه تکیه گاه باشه مونس باشه نمیتونه مستقل باشه زنش نمیتونه برای خودش چیزی بخره چون هرچیزی که از همسرم میخواستم میگفت میخرم برات بعدا میدیدم پول داده مامانش یا خواهرش برام بخرن ، این رفتارها عادت میشه قوه دخالتها رو میبره بالا ولی شوهرم اصلا در جریان نبود نمیدونست داره زندگی شو خراب میکنه نمیدونست داره به بقیه میگه منو زنم نمیتونیم برای خودمون تصمیم بگیریم نمیتونیم مستقل باشیم ...
شما هم بهتره با شوهرت برخورد نکنی سر این قضیه ، بهش بگو که مامانشو خیلی دوست داری و میدونی خوش سلیقه هستن .سیاست تو اینجا میتونه این باشه که قبول کنی با مامانش برین و خیلی هم ابراز خوشحالی کنی مامانش میاد ( چون شوهرت ظاهرا خیلی روی مامانش حساسه ) وقتی هم رفتید ببین مامانش چه نظراتی داره بسنج ببین قصد دخالت تو رفتارهاش نباشه یا اینکه بخواد به فکر جیب پسرش باشه و سعی کنه چیزهایی رو انتخاب کنی که خیلی ارزون و زشت باشه ( بالاخره خود خانم ها حواسشون هست که تا چه قیمت متناسب با جیب شوهراشون خرید کنن نیازی به این نیست مادرشوهر تذکر بده ) اگه دیدی داری اذیت میشی و باب میلت نیست قاطعانه بگو خوشم نیومد تو رو در وایسی هم نباش شده کل بازارو گشتی از چیزی خوشت نیومد یا مادرش اذیت کرد بیخیال خرید شو و خیلی محترمانه بگو امشب که چیزی پسندم نشد و یه جورایی بپیچون تا فرصت بعدی با خود شوهرت بری ...
نمیخواد از خانواده شوهرت پیشش گله کنی طبیعتا خودشون متوجه یه سری رفتارها میشن اما برای اینکه در مقابلت خجالت زده نشن به روت نمیارن واگرم بگی حتی اگه قبول داشته باشن به روت نمیارن و کتمان میکنن .
منو شوهرم سر همین قضیه خرید با مامانش به مشکل خوردیم و تصمیم گرفتیم خودمون دوتایی برای همه چیمون خرید کنیم .

سلام ب دویتای خوبم.ممنون از همه تون ک وقت گذاشتین.فقط کاش بدونیم کسی که اومده اینجا قطعا ایرادای خودشو قبول داره و داره تلاش میکنه برای بهبود زندگیش.بهتره جای تحقیر و سرزنش بهش راهکار بدیم.درهرصورت ممنون.فقط توضیح بدم.من نگفتم همسرم دم خونه مامانم بیاد اما منم دانشگاه مسرم و برام واقعا سخته.همسرم 5 دقیقه تا محل کار راه داره و همینو ماشین میبره اما ماشینو دست من نمیده و من باید حدود دوساعت توراه دانشگاه یا خونه مامانم باشه.اون حتی میتونه پیاده بره که یه ربع میشه.اگرم بحث مهارت باشه من خونه بابام ماشین داشتم و از خودشم رانندگیم بهتره.اما دستم نمیده.میگه بعدا اگه پول داشتم بران ماشین میخرم.این خودخواهیا ناراحتم میکنه.من گفتم وسط راه خونه بگیر.تو که ماشین داری منم نزدیک بشم اما قبول نکرد.درمورد خریدم کاملا حرفم حرف مهساس.که مگه ما بچه ایم که مادرهمسرم پاشه دنبالمون بیاد.خودمون عقل و شعور نداریم مگه؟؟ همسرم 35 سالشه بچه که نیس ک مادرش تصمیم بگیره برامون:-(

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط raha_ashegh

نمونش منزل ما تا محل کارش خیلی فاصله داره.اونم تهران ب این بزرگی.من گفتم وسط بگیریم ک هردو راحت باشیم.اما رفت دوقدمی محل کارش خونه گرفت.درصورتی ک ماشین زیرپاشه.یعنی میگم تو همه چی باید حرف و منطق اون پیاده شه.اینه ک بیشتر اذیتم میکنه نه صرفا یه خرید عروسی

---

جوابی که من نوشتم برای این حرف شما بود.

منزل مامان شما به محل کار شوهرت چه ربطی داره؟
چی را راحت باشی؟

شما قراره با هم برید تو اون خونه مشترک زندگی کنید. همسرت قراره از خونه خودش بره سرکار، نه از خونه مامان شما !!!!!!!!!

سلام شیدا خانوم.عزیزم من درست توضیح دادم بعدش.عرض کردم منم هفته ای 4 روز میرم دانشگاه و راه دور اذیتم میکنه.دانشگاهم نزدیک خونه ی مامانمهبعدم ایشون ماشین داره و راحته.منم که باید تو این دود و گرما این همه راهو برم و بیام .من اینو مثال زدم.حرفم این بود که ایشون فقط فک میکنه اونچه خودش فکرمیکنه درسته حتما درسته و حرف خودش باید پیاده بشه.و مشکلی ک مطرح کرده بودم گفتم من لزومی نمیبینم مادر ایشون برای خرید ما پاشه دنبالمون راه بیفته بیاد.سوال و ددخواست اصلی من این بود که چجوری دراین مورد خاص رفتار کنم که ناراحتی پیش نیاد