کتک کاری شدید من و همسرم !!!!!

دیشب روانی شدم جیغ جیغ کردم یه سیلی زدم تو گوشش و محکم زدم به پشتش داشتم می مردم نمی زدم خودمو می بایست می کشتم اونم با میله ی بارفیکس به جونم افتاد دلم خیلی خنک شسد اگر بازم با اعصابم بازی کنه می زنمش
دیدید داروها رو من اثر نداره !!!! می خواین از شرم خلاص بشید فقط می گید دارذو بخور اینجا هر کی مشکل داره همتون باهاش دردودل می کنید اما منو نممی بینید بدبخت بدبخته دیگه چه مجازی چه واقعی زور همه فقط به من می رسه
تا بحال دیدید تو یه ماه چند بار کسی کتک بخوره ؟!!!!! تمام استحونای تنم درد می کنه من حیوونم واسه ی همین با من عین حیوونا رفتار میشه.!!!!!!!! می خواد به بابام بگه میگه می خوام طلاقت بدم به درک طلاق بده !!!!!!!!! بابام کیف می کنه بفهمه من کتک خوردم من که بی کسم !!!!!!!!!!
به روح داییم حالم داغونه شما که منو نمی فهمید !!!!!

سلام عزیزم آرامش خودتو حفظ کن به خدا توکل کن وبا جزئیات توضیح بده که خودتم آرومترشی

چرازدي تو گوشش میشه واضح تربگي چی شده

سلام
واقعاً برای این اتفاقی که براتون افتاده متاسفم
یادم میاد چند سال پیش مادرم دچار افسردگی شدید شده بود به همه گیر میداد نصبت به همه بدبین شده بود تا یه چیزی میشد بی دلیل شروع میکرد به گریه کردن
رفت پیش روان پزشک اونم وضعیتشو که دید براش دارو نوشت بدون اینکه چیزی بگه یا بگه کاری انجام بده
بعد از چند ماه که داروهاشو مصرف کرد دکتر براش توضیح داد که این رفتارها عوارض افسردگی شما بود و... ، مادرم بهش گفت خب چرا اینارو همون موقع بهم نگفتی، دکتر گفت اون موقع شما بیمار بودی اگه هزار بار هم میگفتم اینا عوارض بیماریته و شما بیماری شماست به هیچ عنوان قبول نمیکردی ولی الان که حالت خوب شده میتونی اینارو درک کنی
به نظر من این رفتارها پرخاشگری که بروز دادید نشونه بیماری شما هست، ولی شرایط هم دست به دست هم دادن تا این اتفاق ها بیوفته و فقط شما مقصر نیستی، شاید اگه توی شرایط مناسب بودی هیچوقت این اتفاق ها نمی افتاد
دوستان اگه به شما میگن برو پیش روان پزشک و دارو مصرف کن منظورشون این نیست که هر اتفاقی میوفته تقصیر شماست و همه ی اینا رو از چشم شما ببینن، این داروها به شما کمک میکنه که بیشتر بتونید به اعصابتون مسلط باشید و بتونید این شرایط رو مدیریت کنید
ان شاءالله که هرچه زودتر زندگی شما و مادرتون پر از خوشی و آرامش بشه
موفق باشید
یاعلی...

سلام
خوب شماسره چه قضیه ای یه دفعه شروع به زدن همسرت میکنی میشه یکم توضیح بدی.درضمن شماخودت کبریت و میکشی توقع داری ساکت بمونه وحرکتی انجام نده.

سلام عزیزم.خواهشا با خودت اینکارارو نکن همه ی ادما تو زندگیشون مشکل دارن .منم گذشتم پر از درد بوده حالا کتک نخوردم ولی از نظر روحی خیلی اسیب دیدم .الان دارم سعی میکنم زندگیمو بسازم.به خاطر دخترم.فقط خودت باید بخوای که خوب بشی.منم دارم رو خودم کار میکنم.فقط خواستم باهات همدردی کنم.انشالله همه چیز روبه راه بشه

- به روانپزشکت زنگ بزن بگو. خلاصه هم بگو.

- یک روانکاو یا روانشناس خوب هم پیدا کن این وقتا که ناراحتی بری پیشش با اون صحبت کنی راه حلی داشت بهت بگه.

- وقتی اعصابت خورد میشه برای همکاری با روانپزشک و روانشناس (در واقع برای بهبود خودت) روی کارایی تمرکز کن که به شخص خودت مربوطه و سالمه تا سرگرم شی.
مثلا قران بخون. ورزش کن. یه مهارت هنری یادبگیر از اینترنت می تونی اموزش هاش رو دانلود کنی.

(اینکه کتک کاری کردی پیدا کردن یه رابطه یه چیزیه که فقط متمرکز به خودت نیست. بین خودت و یه نفر دیگه است. کارایی کن در مواقع ناارامی که ارام شی. نه اینکه بدتر. )

- توصیه های فرشته مهربون رو بخون.

- یادت باشه. تو فقط نسبت به خودت و بچه ات مسوولی. بیخودی دنبال بابات و این و اون ندو فکر نکن مسوولیتی داری نسبت به اونا. روی بهبود خودت تمرکز کن. و انقدر خوب و قوی شو که بچه ات هم حالش خوب بشه. مسولیت تو نسبت به خودت و فرزندنت هست.

موفق باشی :72:



http://www.hamdardi.net/thread-21157.html



فرشته مهربان:

نقل قول:

---

... هر حرفی برزبـان نمی رانـد ( پاگیزگی کلام ) ، هر چیزی نمی بیند (پاکیزگی نگاه) ،

هرجایی نمی رود ( پاگیزگی قدم ) و دستش به هرکاری نمی رود ( پاکیزگی اقـدام ) ، و هر فکـر و خیـالی از سر

نمی گـذراند ( پاکیزگی ذهن و خیال ) ، و در کل پاکیزگی در افـکار و گفتار و کـردار ، یعنـی پاکیزگی رفتار دارد . و

در یک کلام ادب حضور پیدا می کند . و چنین نفسی ، عزیز می شود ، یعنی نفود ناپذیر از آلودگی ها می شود ...

---

همراه با داروها و مشاوره ها این روزه ی رفتاری هم تلاش کن بگیری. به نظرم میاد بتونه واست کمک کننده باشه :72:

آرام جان
شما که ختم قران شروع کردی من وبعضی از دوستان هم داریم شرکت میکنیم

تا از برکات قران بهره مند بشیم .........اینجوری ؟؟؟؟

اخه چرا شوهرتو زدی عزیزم ؟؟؟؟
خب معلومه اونم میزنه .......

این حرفا رو نزن .....
هیچ کس جز خودت نمیتونه بهت کمک کنه ....خودتو بساز ......

برات دعا میکنم عزیزم

مینوش قضیه مادرم ! من کاری به زندگی مادرم نداشتم جلوی من دعواشون شده بود
من رفتم تو اتاق گوشامو نگه داشتم و زیر لب دعا می کردم که جیغ مادرم بلند شد اومدم دیدم بابام با دست و لگد به جونش افتاده بود با کارد تهدیدش کرد می کشتش
منم رفتم جلوی بابامو بگیرم فقط گفتم ولش کن کشتیش اون به سمت من حمله ور شد
حالا یه دستش کارده با یه دستش داره منو می زنه حواسش نیست که شاید ما رو بکشه ای کاش می کشت!!!!
وقتی من زندگیم پر از تنش و استرسه چه جوری آرامش داشته باشم؟!!!! من روحیه م کاملا به هم ریخته بود اعصابی واسم نمونده بود که بتونم رفتار خانواده ی همسرمو خودشو تحمل کنم


================================================== ==


قضیه ی همسرم و من :


همسرم رفت پیش پزشک عمومی واسه درد گردنش اون گفت شاید عملی باشی من باید mri رو ببیبنم بعد (توجه بفرمایید پزشک عمومی نه متخصص این بیماری!!!)
زنگ می زنه به پدر و مادرش که دارم می میرم دکتر گفته باید عمل کنم اونا هم اومدند
واااااای رفتند پسرشون رو بغل کردند و پریدند به من همه از کمبود ویتامینه ( در صورتی که پشت میز نشینی علتش هست حالیشونم نمی شد ) می گفتند نمی تونی غذای خوب بدی بخوره فلانی شوهرش چقدر چاق شد بعد ازدواج !!
لیاقت همچین شوهری رو ندارید هر چی از دهنشون دراومد بارم کردند به همین ماه عزیز قسم همسرم کوچکترین بیماری می گیره اینا هی به من گیر می دند خیلی اذیتم کردند رفتند سر یخچالم برای پسرشون آب میوه گرفتند
وقتی که رفتند پریدم به همسرم اونم هی می رفت رو اعصابم دستشو برای تهدید آورد بالا !!! من متنفرم از تهدید !!!!! زدم تو گوشش و پشتش من مگه چقدره زورم!!!! اگر بدونید با چه طرز فجیعی به جونم افتاد تنم سیاهه ای کاش می شد عکس بگیرم و اینجا نشون بدم !!!!!!!!!!!


شما رو به فاطمه زهرا قسمتون می دم به من درس شوهرداری ندید که خیلی حالم بدتر میشه شما هم نمی تونستید این شرایط رو تحمل کنید از قبل توسط پدرم حال روحی و جسمیم به هم ریخته بود عصبی بودم
هیچ کی مثل من بدبخت نیست بدتر از همه اینه که کسی منو نمی فهمه


امروز همسرم اومد خونه می خواست بره آشپزخونه دستشو میاره بالا سرشو می خوارونه یعنی مثلا من بترسم که می خواد کتکم بزنه !!!!!!!


اما من دیگه پهلوون پنبه شدم !!!! الآن خیلی عصبانی ام جلوی من زنگ زد به خو‌اهر وسطیش که آره خواهر دارم می میرم گردنم داره منو می کشه باید عمل بشم !!! می خواد منو حرص بده !!!!!!!!!


خیلی دلم می خواد دوباره بزنمش !!!!!!!!!! الآن حالم خیلی بده هر کاری می کنم قرآن می خونم ذکر میگم آروم نمی شم دو تا ریسپریدون رو درسته خوردم دکترم گفته باید نصف بخورم اما من دو تا خوردم تا شاید آروم بگیرم


روانیم کردند کاری کردند که باید قرص بخورم اون دنیا باید جواب پس بدند!!!!!!!!!! حالم خییییییلی بده نمی دونم چه بلایی قراره سرم بیاد اصلا خوب نیستم!!! هیچ کی نمی گذاره من خوب شم هیچ حامی ندارم!!!!


جناب مدیر!!!!!! منو ببینید !! دارم می میرم !! به دادم برسید!!! شما برام مسکن قوی هستید حرف های شما همیشه آرومم می کنه من غیر شما هیچ کسیو ندارم !!!! معلوم نیست من کی درمان بشم!!!! نمی گذارند!!!
حداقلش شما و حرفهاتون باعث می شید من به آرامش برسم دردم آروم بگیره بهتون احتیاج دارم ولم نکنید

سلام
الهی بمیرم

آخه آدم ها چرا این دو روزه دنیا رو این جوری میکنن ، یه پست نوشته بودم از رهبر عزیزمون (http://www.hamdardi.net/thread-38260.html) دیگه آقایون همین جوری ان اکثرن دردسست ،و خیلی وقت ها لوس میشن.

من می دونم ممکن هست این چیزی که می گم با واکنش فرشته مهربان روبرو بشه و اگر هم بشه اختیار با ایشونه و من هم حتماً احترام میذارم ولی خواهر گلم شما دیگه نمی خواد خوب بشی !!!

شما همین جوری که هستی باش ولی دارو هات رو فقط و فقط برای آرام شدن خودت بخور ، اگر واقعاً نظر من هست وقتی اطرافیان شما این قدر برای شما تشنج ایجاد میکنن توقع عدم واکنش شما به محیط کمی غیر منطقی هست.

خدایا به حق امام زمان زودتر خودت تعجیل ایشون رو برسون تا این قدر آدم ها به هم ظلم نکنن ، واقعاً دوست دارم برم خره خره این سعودی های نجس رو پاره کنم ، دیگه بین خودمون خدا این قدر جهل و بی معرفتی نباشه.

خانم آرام دل ،به عنوان یه داداش خیلی شرمنده ام که نمی تونم هیچ کاری براتون بکنم .:54:

سلام آرام جان

خیلی خیلی از اتفاقی که برات افتاده ناراحت شدم. واقعیت اینه که شما واقعا سختی های خیلی زیادی داری تحمل می کنی اما عزیزم خدا عادل هست هیچ کس هم تو را درک نکنه خدا تک تک احساساتت را درک می کنه و مطمئن باش ما به ازاش را دریافت می کنی. این پست از آقای حامد در مورد عدل خدا خیلی قشنگه. بخون.
از خدا کمک بخواه حتما خودش کمکت می کنه. منم حتما و حتما مطمئن باش از ته ته دلم برات دعا می کنم. قول می دم. مواظب خودت باش. خیلی خودت را اذیت نکن. یکم بی خیال باش گلم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamed-kr

و اما در مورد عدل خدا

بذارید قضیه رو یه جور دیگه نگاه کنیم ،اگر من از شما بپرسم یه درد به اندازه خوردن یه آمپول رو تحمل کن بعد من بهتون هزار میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد تومن میدم شما چه انتخابی میکنید؟

خب جواب که خیلی واضحه

واقعیت این هست که خدا در برابر سختی هایی که توی این دنیا به آدم هایی که به خدا اعتماد میکنن و بهشون میگیم اهل ایمان توی آخرت میده اون قدر بزرگ هست که حتی مقایسه قبل من هم در برابرش خیلی کوچیک هست.

خدا اون دنیا به ما عمری بینهایت میده و اون قدر هم لذت های متنوع بینهایت در حد کمال اون فرد بهش میده که دیگه این غم های دنیا خیلی بزرگتر از این هاش هم به چشم هیچ کدوم از اونها نمیاد.

در حدیث داریم که:

(يَوَدُّ أَهْلُ الْعَافِيَةِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَنَّ جُلُودَهُمْ قُرِضَتْ بِالْمَقَارِيضِ مِمَّا يَرَوْنَ مِنْ ثَوَابِ أَهْلِ الْبَلاءِ)

(در قیامت اهل عافیت در دنیا از ته دل آرزو میکردن که با قیچی تکه تکه بشوند به خاطر دیدن آن ثوابی که به اهل بلا داده میشود )

حدیث کمی باور ناپذیر هست ، نه؟

الآن اگر به شما بگن توی اون دنیا در ازای این سختی ها هر چیزی که فکرش هم نتونید دیگه بکنید بهتون میدن باز هم نمی تونید (و من هم نمی تونم) بگید به ازای اونها مثلاً یک انگشتتون رو مثلاً قطع کنن چون شما نهایتا نعمت های اون دنیا رو میتونید با اندازه گستره خیال تون از این دنیا تا حدی لمس کنید مخصوصا که این نعمت ها رو خدا بنا به حکمتش به اون دنیا حواله داده و چیز نقدی این جا دستمون رو نمی گیره.

ولی واقعیت این هست که حتماًچنین اتفاقی خواهد افتاد و اون ها در اون زمان چنین آرزویی خواهند کرد چون چنان مدهوش زیبایی های اون نعمات میشن که خیلی سخت تر از اون رو اصلاً حس نمیکنن ، مثل زنانی که وقتی حضرت یوسف رو دیدن دستشون رو همراه با ترنجی که توی دستشون بود بریدن و چیزی نفهمیدن تازه آب ترنج هم شدیداً باعث سوزش زخم میشه .

خد استثنائاً توی این دنیا اراده کرده بود زیبایی های باطنی در حضرت یوسف تجلی پیدا کنه و در واقع با دیدن حضرت یوسف افراد به سمت دیدن و ادراک زیبایی های باطنی سوق پیدا میکردن ولی خب نفس اماره زلیخا میخواست بهره برداری بدی از همون هم بکنه.

پس اگر من بیام به شما بگم و حتی شما رو مجبور کنم اون آمپول رو بزنید و در ازاش تا در این دنیا زنده اید خوشحال شاد و خرم و بدون هیچ غمی زندگی خواهید کرد غیر خوبی خودم هست(چقدرم که جلوی خودم بلند شدم):227:

نهایتاً همین هست ،هرگز نمیشه و اصلاً این دنیا ظرفیت و گنجایش عدل و لطف خدا رو نداره ،این جا اومدی که خودت رو آماده کنی برای بهجت و سرور ابدی برای همین هست که خدا میگه:

( تُريدُونَ عَرَضَ الدُّنْيا وَ اللَّهُ يُريدُ الْآخِرَةَ وَ اللَّهُ عَزيزٌ حَکيمٌ: شما متاع ناپایدار دنیا را میخواهید و خدا برای شما آخرت را میخواهد و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است)

حکیم رو توی لغت تعریف میکنن کسی که کار لغو و بیهوده نمیکنه ،حالا خدا هم از سر حکمت اش و همین طور از سر لطفش آخرت رو برای ما میخواد نه متاع دنیا رو که که جایی گفته متاع قلیل یه جا گفته متاع غرور(غرور یعنی فریب) و....

پس اگر خدا توی این دنیا داره به کسی نعمت میده یا مومن هست که وظیفه اش رو باید در برابر نعمت خدا انجام بده یا اصلاً خیلی خدا غضب اش کرده کرده میخواد با نعمت ها اون قدر توی غفلت بمونه که خدا اصلاً یاد هم نکنه(البته نمیشه به این راحتی هم افراد رو قضاوت کردو این قضاوت رو باید خدا بکنه). خدا در قرآن میگه

(

وَلَوْلَا أَن یَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَكْفُرُ‌ بِالرَّ‌حْمَـٰنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِ‌جَ عَلَیْهَا یَظْهَرُ‌ونَ

)

(اگر (بهره‌مند شدن کفّار از انواع مواهب مادی) سبب نمی‌شد که همه‌ی مردم (تمایل به کفر پیدا کنند و در گمراهی) ملّت واحدی گردند، ما برای کسانی که به خداوند مهربان باور نمی‌داشتند خانه‌هائی با سقفهائی از نقره فراهم می‌آوردیم، و برای آنان پلّه‌ها و نردبانهای سیمین ترتیب می‌دادیم که از آنها بالا روند. (چرا که نعمت چندروزه‌ی حیات بی‌ارزش است و در مقابل نعمت جاویدان آخرت چیزی به حساب نمی‌آید).)

یا در حدیث قدسی داریم که:

(«اگر بنده مومن من محزون و دل شکسته نمى‏شد، دستارى از طلا به سر کافر مى‏بستم؛ لَوْ لَا أَنْ یَجِدَ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنُ فِی نَفْسِهِ لَعَصَّبْتُ الْکَافِرَ بِعِصَابَةٍ مِنْ ذَهَبٍ.»)

پس همه این رنج ها و سختی ها برای این هست که خدا ان شاأالله اون دنیا بهمون یوسف هایی برای خودمون بده که تا ابد در کنارش باشیم و تا ابد سرمست باشم از نعمت هایی که وقتی اون دنیا باهاشون مواجه میشیم حاضریم بارها تکه تکه بشیم و اصلاً عین خیالمون هم نباشه چون می ارزه و در واقع خیلی بیشتر از ارزش ما هست اون لطف کرم خداست که به در ازای چنین سختی هایی چنین برکات بزرگی میده ولی ابز هم میدونم باور همه این ها سخت هست باید بیشتر خودمون در معرض ذکر و نور کلام خدا و معصومین قرار بدیم تا یواش یواش باور کنیم.

بعد از این همه حرف یادآوری کنم مشاوره فراموش نشه ها!!!

موفق باشید.

---

- - - Updated - - -

آرام جان به سوالات من با آرامش جواب می دی؟

1) زندگیت را از پدر و مادرت مستقل کردی؟
2) همسرت که باهات خیلی خوب شده بود.چرا این طور شد؟ خودت چی فکر می کنی؟
3) با آرامش با همسرت در مورد مساله ات و داروهات صحبت کردی؟ گفتی به کمکش احتیاج داری؟
4)با خانواده همسرت چقدر ارتباط داری؟ می تونی کم تر کنی؟ یا می تونی خودت را یکم از برخی مسائلشون دور تر کنی؟
5) آرام جان آیا همسرت هم با شما پیش روانپزشک آمده؟

مشكل شوهرت چيه ؟

واسه چي انقد از دستش ناراحتي ؟؟.



اينكه مردا ناز نازيو لوسن كه درش شكي نيست

البته بعضياشون ... !

وقتي همسرت ناز كش داره لوس ميكنه خب ،

ولش كن بهش اهميت نده هرچقد بي تفاوت تر باشي نسبت به اين مردا بدتره واسشون بيشتر حرص ميخورن

شايد از درون نشه بيتفاوت بود ولي جلوي اون خودتو بي تفاوت نشون بده

بخدا انقدا هستن بدتر از وضعيت تو ، برو بخون تاپيكارو ميفهمي خودتو انقد اذيت نكن

موفق باشي

من به مدیران سایت پیشنهاد میکنم دیگه اجازه ندین این کاربر تاپیک بزنه،
مگر اینکه سوال مشخصی داشته باشه و تاپیک هاش خالی از مظلوم نمایی و تخلیه هیجاناتشون باشه.

چون تاییدهای احساسیی که از جانب کاربرای دیگه ی سایت دریافت میکنه، نه تنها بهش کمکی نمیکنه بلکه آسیب زننده هم هست.

جناب میثم
با خوندن پست تون خیلی ناراحت شدم الآن به حدی شدم که تمام تنم می لرزه
شما این جوری فکر می کنی من با صحبت کردن آروم می شم
ممنون بابت نگرانی تون لطفا دیگه این مدلی پست نزنید خیلی اذیت می شم

خانم ارام دل بر خلاف اون چیزی که شما فکر میکنید ، برای بچه های اینجا خیلی عزیز هستید که تاپیک شما این موقع شب اینقدر بازدید کننده داره... بچه ها نگران شما هستند ...

http://www.uplooder.net/img/image/2/...d4deee94/s.jpg

و مطمئن هستم همین عزیز بودن رو در محیط خانواده و اطرافیان هم دارید که حالا شاید گاها بخاطر بعضی سوتفاهم ها شما طوری دیگه تلقی میکنید...

فکر میکنم تا حالا چند تایی تاپیک اینجا داشتید ، به نظر من فردا از سر ارامش همشون رو بخونید و توصیه هایی که دوستان کردن رو روی کاغذ خلاصه کنید و بعد هم فقط 3-4 تا از اون مهمتراش رو متعهد بشید عمل کنید .

موفق باشید.

سلام

دوست خوبم ارام دل.....اروم باش......برو زیارتگاهی جایی.....ما هم اکثرا این روزها رو گذروندیم......اصلا در دسترس همسرت نباش.....تو نمیتونی رفتار غلط و اشتباه خانوادشو درست کنی...حیف نیست به خاطر غلط بودن رفتار اونا با خودت و زندگیت اینجوری میکنی......

هرچقدر هم پر از خشم و کینه باشی نباید رو همسرت دست بلند میکردی....خب اونم طبیعیتا رفتارهای عجیبی میکنه ....تو بدبخت نیستی...تنها نیستی.....من در اوج مشکلاتم همین همدردی رو هم نمیشناختم که حداقل دو تا دوست مجازیم بهم ارامش بدن....اما تو اینجا هستی و ما کنارتیم.....

با گوش جان و دل پذیرای حرفات هستیم.....انقدر بنویس تا کاملا تخلیه بشی....اصلا با همسرت الان بحث و بگو مگو نکن.....محیط خونه رو اروم نگه دار و کمک کن تا شرایط به حالت عادی برگرده.....از لوس کردنهای همسرت برای خواهراش ناراحت نشو.....پدر من با 60 سال سن هنوز خودشو واسه عمه ام لوس میکنه و هر اتفاق جسمی واسش میفته زنگ میزنه به اونم و چهارتا هم میذاره روش !!!

پس الان به تنها چیزی که نیاز داری ارامشه......میتونی سر مزار شهدا بری ....تو باید ارامشت برگرده

سرخود قرصی رو کم و زیاد نکن.....حتما با دکترت مشورت کن



پ.ن:

دوستان عزیز اگر دقت کنید هرکسی که پیش مشاور میره اول فقط صحبت میکنه و مشاور فقط گوش میکنه.....تا هیجانات منفی مراجعه کننده تخلیه نشه و تا احساسش به مرز کنترل شدن نرسه، نمیتونه واقیعتها رو ببینه....پس تو ذوقش نزنید و بذارید حرفاشو بزنه تا اروم بشه....بعد از اروم شدن خودش به طور منطقی و اتوماتیک وار شروع به بررسی و حل مشکلش میکنه.....
هرچقدر خشم و کینه بیشتر باشه این روند بیشتر طول میکشه....

اگر توقع داشته باشیم اول بسم ال....بره سر اصل مطلب مثل زایمانی میمونه که هنوز وقتش نشده و بچه نارسه....زایمان انجام میشه اما با هزار و یک مشکل بعد......

صبور باشیم.....

سلام آرام:72:

راه سختی رو در پیش داری که از آینده ای که داری به سمتش میری (و ده سال دیگه بهش می رسی)، اجتناب کنی.

کج کردن مسیر زندگی، کار خیلی سخت، و در عین حال، کار خیلی بزرگیه.

ده سال دیگه، ممکنه سردرگم تر و ناکام تر از الانت باشی، و یا در شرایطی باشی که با تمام وجود به خودت افتخار کنی.

توصیه ای که می تونم بهت بکنم، اینه که به آینده نگاه کن. آینده ای که جلوی چشماته: پدرت.

حالا ببین اون آینده رو می خوای؟ به حال خودش نگاه کن، به حال همسرش نگاه کن، به حال بچه هاش نگاه کن، به حال نوه ش نگاه کن...

حالا تصمیم بگیر که این آینده رو می خوای؟ یا نمی خوای؟

همیشه در اطراف آدم های عصبی، یه افرادی قربانی می شن. کسی نمی تونه کمک چندانی به اونها بکنه، اما هرکس می تونه به خودش و به اونهاییکه آرامش و شادیشون وابسته به شخص خودشه، کمک کنه.

منظورم اینه که تو (در شرایط فعلی) کمک خاصی نمی تونی به مادرت بکنی، اما به همسر خودت می تونی. تو نمی تونی کودکی شادی برای خودت فراهم کنی، اما برای پسرت می تونی. و ... و نمی تونی به پدرت کمک کنی زندگیش رو عوض کنه، اما به خودت می تونی.

همه ی اینها مستلزم اینه که تو بتونی به خودت مسلط بشی. "تسلط به خود" به هیچ عنوان کار ساده ای نیست. و فرمول خاصی هم نداره. اما شاید کتابهایی مثل کتاب زیر، در کنار یه روانشناس خوب، بتونه بهت کمک کنه:

یاد بگیریم چگونه بر خود مسلط شویم

آرام..... گلم.... عزیزم :72:
اجازه بده یه مقدار واضح بنویسم ...... من روزا و سالهای زیادی رو از دست دادم

حق داری عزیزم. خیلی هم خق داری.
اما اینو بدون که ادمای اطرافت کسایی که باهاشون زندگی می کنی اغلبشون علاقه ای ندارن که تو حالت خوب و نرمال باشه. پدر مادرت یه نقش بهت تحمیل کردن و بعدم همسرت و خونوادش تو رو با اون نقش دیدن و پذیرفتن. می دونی. یا راضین همه اشون یا عادت کردن. هر چی هست از اونها توقع نداشته باش دردی از دردت دوا کنن. یا درکت کنن یا حتی مراعاتت رو بکنن این مدت که می خوای ارام تر شی. اونا اینن. اگه انقدر می تونستن مراعات کنن که اصلا ازارت نمی دادن. حالا یا دست خودشون نیست بیمارن یا نمی فهمن یا به مرور عادت کردن. اما توقع نداشته باش اونها بهت ارامش بدن یا کمکت کنن تو مدتی که داری سعی می کنی به قول میشل به خودت مسلط بشی. واسه همین نوشتم ارامشت رو از کارهایی بگیر که فقط به شخص خودت مربوطه. خودت رو نه به خوشی نه به ناخوشی فعلا با کسی در اطرافت درگیر نکن.
وقتی موقع خوشی (هدیه روز پدر) درگیر میشی خودبخود میان موقع ناخوشی هم درگیرت می کنن.

اما احساساتی هستی. پس باید راههایی برای ارامش و تخلیه احساساتت و دریافت انرزی مثبت پیدا کنی. من خودم ورزش رو دوست دارم. یه ورزش خوب ملایم سالم انتخاب کن. می تونی یوگا رو انتخاب کنی. بعدش هم برو یه روز در میون یا هر روز. تو خونه هم تمرین کن. باشگاه برو.

اروم باش. سعی کن اون روزه ی رفتاری رو به مرور داشته باشی. اگه کسی مثلا خونواده همسرت گیر می دن بهت کاری که نمی خوای یا نباید رو نکن. اما باهاشون بحث هم نکن سکوت کن.

ارام تنها کسایی که کمکت می کنن روانپزشکته اگه متخصص باشه. چون وظیفه اش اینه که به ادما کمک کنه و داروهای مناسب بده.
روانشناسته. چون وطیفه اش اینه ک در این مواقع کمک کنه.
و اینجا بیا دردل کن.
خودت هم کارایی فردی پیدا کن اروم شی

دنبال تایید گرفتن از پدرت (شکنجه گرت ) نباش. دردناکه گلم. خیلی دردناکه. ولی کم کم اروم اروم که ارام تر میشی پذیرشت رو می بری بالاتر. ادم یه پدر و یه مادر داره. کس دیگه ای جای اونا رو نمی گیره. اگه بد بودن کم کم اروم اروم می پذیری. دیگه نخواه اون برات پدر ارزوهات بشه. نمی تونه. اگه می تونست وقتی کودک بودی می شد. اون فقط می تونه بهت پول بده. همین. پول بگیر فعلا به روح و روانت برس با کمک متخصص.

تو هیچ دینی هیچ مسوولیتی به هیچکس جز خودت و فرزندت نداری.

ارام. تلاشمونو باید بکنیم گذشته امونو بپذیریم. یه دفعه ای هم نمیشه. کم کم . بعدش هم باید زندگی کنیم.

هر چیزی رو از کسی بخواه که توش متخصصه. کمک روانپزشکی از روانپزشک بخواه. از مدیرهمدردی فقط مشاوره بخواه. از بچه های تالار همدردی و همفکری بخواه.
اینطوری بهتر نتیجه می گیری.

حق داری. نیازهات براورده نشدن. و توی شرایط بدی بودی و هستی. اما یادت باشه حق هم داری که زندگی خوبی داشته باشی. پس ادامه بده کمک تخصصی بگیر.

یه روز میشه که اروم تر و ازاد تر می شی از این همه نیاز. و نگاه می ندازی به ادمایی که الان زجرت می دن و قبلا دادن. یه روز می شه که اوضاع رو بهتر و واضح تر میبینی.
مطمنم موفق میشی.

فقط تمرکز رو روی خودت بذار. خودت محور کمک کننده ای برای خودت. و از هر کسی کمکی رو بخواه که در اون متخصصه. از خونوادت هم هیچ توقع کمک مدارا یا درک نداشته باش فعلا و ارامش رفتاری داشته باش تا حد ممکن. خودت از خودت مراقبت کن. اما در ارامی.



بعد از اینکه خودت به احساساتت تسلط پیدا کردی ( ممکنه یک سال دیگه باشه )بعد از اون که قوی شدی این تویی که با رفتارت می تونی وادار کنی ادمای اطرافت رو که بهت احترام بذارن. نمی تونی کسی رو تغییر بدی. اما بعد از اینکه خودت حالت نرمال تر شد با رفتارایی که می کنی می تونی دیگران رو وادار کنی که در مقابل تو درست رفتار کنن.
اما الان این توقع رو نداشته باش. این مدت که تحت درمانی ارامش داشته باش و توقع کمک از خونوادت نداشته باش و هیچ درگیری نداشته باش باهاشون.
حتی یاداوری هم نکن بهشون که داری پیگیری درمانی می کنی. اروم باش. قران بخون ورزش کن یه مهارت که دوست داری یاد بگیر.

:72:

سلام.

خانوم آرام عزیز، درد جسمی تاثیر بدی روی روان آدم میذاره و کلا به خاطر شرایط بد جسمیتون شرایط روحیتون هم بد خواهد شد . به نظر من این ابراز انفجاری احساسات ناشی از این

هست و اگه یه تخفیف 50 درصدی به خاطر شرایط بد جسمیتون بدم باز هم نمیشه گفت که شما از بند احساسات آزاد هستید. تفکر شما و الگو برداری های شما تحت تاثیر شدید

احساسات هست. بنابراین شما فقط همه چیز رو احساسی میبینید. دنیا این جوری که شما میبینید نیست. کلا دنیا جای دیگریه. جاییه که شما حتی حق ندارید ساعت و نوع تغذیه تون رو

تغییر بدید چرا که آسیب خواهید دید چه برسه به کتک خوردن. هیچ موجود زنده ای مثل انسان خودش رو داغون نمیکنه چون هیچ موجودی مثل یه آدم نمیتونه دنیا رو برای خودش وارونه کنه.

اجازه ندید تفکرات غلط نسبت به خودتون به شما مسلط بشه. شما زنی بسیار ارزشمندید و جسم و روحتون باید در مسیر درست زندگی قرار بگیره. تفکرتون رو نسبت به خودتون تغییر بدید.

دنیا جای تنگ تاریک نیست و فقط یک مسیر مشخص برای خوشبختی نداره بلکه این ذهن شماست که میخواد چنین تفکری داشته باشید .

قضاوت های نادرست رو از ذهنتون پاک کنید. مقیاس قضاوت شما از خودتون پدرتونه. خوب به پدرتون نگاه کنید اون یه فرد عصییه که حتی نمیتونه خودش رو کنترل کنه چه برسه به اینکه شما

رو قضاوت کنه. یا مادرتون فردی مظلوم نماست.

به نظر من شما مادرتون رو به عنوان الگوی زندگیتون در نظر گرفتید و دارید رفتار اون رو در زندگی با همسرتون تقلید میکنید.

نظر دیگه ای هم دارم که گفتنش شاید قدری براتون قابل درک نباشه. من با اطمینان صددرصد میگم شما از شرایط فعلیتون رضایت دارید. از کتک خوردنتون از پدرتون از مادرتون و همسرتون و

حتی رفتار خانواده ی همسرتون. به جرات میتونم بگم هیچ انسانی قادر نیست شرایطی رو تحمل کنه مگه اینکه خودش راضی باشه. حتی باور من اینه که شرایط خوب هم قابل ترک

کردن نیست مگه اینکه ما به عنوان انسان نیاز به داشتنش نداشته باشم. مثال واضحش اینه که در واقع فداکاری معنی نداره. ما چیزی رو میبخشیم و فدا میکنیم چون نمیخوایمش وگرنه به

زور ازمون میگیرن و دیگه اسمش فداکاری نیست. در مورد شرایط زندگی هم همین جوریه. تغییر شرایط زندگی اصلا سخت نیست مگه اینکه نخوایم تغییرش بدیم اما تو سطح خودآگاه ذهن

مدام ازش ناله کنیم که این هم در واقع یک نوع روش برای توجیهه که من میخوام تغییر کنم اما فلان چیز نمیذاره یا نمیشه و نمیتونم و ...

به نظر من شما هنوز وارد مرحله ی واقعی خواستن تغییر نشدید و ته افکارتون به شرایط فعلی کاملا اخت کردید هر چند مدام ازش گلایه دارید اما تمامی تلاشتون در راستای حفظ همین

مسیره.

من مدتهاست که تایپیک های شما رو میخونم میدونم به هیچ عنوان من شخصی نیستم که حرفام تاثیری رو شما بذاره با اینکه من هم تجربه ی گاها مشترکی با شما دارم اما به خاطر اینکه

به قول معروف اون چیزها که برای شما درده برای من خاطره محسوب میشه و صرفا تجربه خواستم به شما بگم شرایط شما رو داشتم اما خواستم و تمام دنیای اطرافم رو هم با خودم تغییر

دادم.

شما هم میتونید حتی همه ی دنیا رو تغییر بدید کافیه خودتون تغییر کنید. لطفا به صورت جدی به روانپزشک مراجعه کنید و تحمل کنید چون داروهاتون حداقل 3 ماه باید مصرف بشه تا اثر

مطلوب بذاره. دنیا جای بدی نیست. آدما هم بد نیستن کافیه یاد بگیرید که چیکار کنید.

اعضای عزیز تالار شما رو مقصر یا باعث و بانی نمیدونن ولی شما اونقدر درگیر احساسید که متوجه نیستید که همسرتون به اینجا دسترسی نداره تا کسی باهاش صحبت کنه یا با گفتن

حرفهایی مثل حق با شماست هیچ تغییری نمیکنید. لطفا به صورت عملی پیگیر مشکلاتتون باشید. البته من درک میکنم با صحبت بار زیادی از ذهنتون برداشته میشه اما لطفا شده فقط یک

بار نتیجه بگیرید و حتی به اندازه ی بند انگشتی پیشرفت رو از ساعتها حضورتون تو تالار کسب کنید. با همین قدمهای کوچیک به یکباره میبینید تو قله ی خوشبختی نشستید.

با آرزوی آرامش.

اولش خیلی خیلی ناراحت بودم می خواستم یه طومار بنویسم اما وقتی تک تک پست های شما (به جز یکی دوتا پست که با روح و روانم بازی کرند) رو خوندم گریه م گرفت و الآنم آروم گرفتم ممنونم که هستید ممنونم دوستان مهربونم اگر بدونید چقدر برام عزیز هستید!!


============================================


همسرم هی میره رو اعصابم امروز هم خیلی عصبیم کرد دوست ندارم کنترلم رو از دست بدم می دونم نبایست می زدمش اما نمی دونم چرا اصلا از حرکتم ناراحت نیستم یعنی عذاب وجدان ندارم




هدی جان من به خاطر اینکه بابام داغونم کرد خیلی عصبی بودم می پریدم به همسرم که چرا حمایتم نمی کنی ؟! چرا منو از اینجا نمی بری؟! با این حال اون هی ناز می کشید قربون صدقه م می رفت تا اینکه من آروم شدم و اون شروع کرد به پرخاشگری!!! بی جهت بهانه می گرفت
درد گردنش هم بی قرارش کرده بود و رفت دکتر و این قضایا پیش اومد


همسرم یه اخلاقی داره هی به پسرم می گفت من دارم می میرم پسرم من رفتنی ام من مردم مراقب مادرت باش و پسر منم خیلی احساساتیه میومد پیش من گریه می کرد که بابا اذیتم می کنه!!! هی میگه دارم می میرم
عین بچه ها می مونه 37 سالشه اما هنوز بچه ست خب زنگ زدن به خانواده ش چی بود ؟!! اگر جناب مدیر بگه حرکت همسرم درست بود من قبول می کنم و اصلا جیکمم در نمیاد


خیلی هم سوء ظنی هست هر چی میشه می گه تو که منو دوست نداری تو که منو نمی خوای!!!! من می دونم داری به زور باهام زندگی می کنی!!!!


همسرم پیش روانپزشک نمیاد پول ویزیت همه ش با منه اون حتی نمی دونه کی میرم و میام !!!!!
الآنم تک و تنها رفت باغ پدرش انگار نه انگار من الآن تنم درد داره


مینوش خیلی ممنونم ازت می دونی چیه؟!! لحن پستت جوریه که نازکشم شدی محبت می باره ازش با اینکه هم جنسمی اما خیلی کیف کردم
مریم جان دیشب که پستتون رو خوندم تونستم آروم بخوابم...


میشل عزیزم ممنونم از راهنماییت لینکو مطالعه می کنم


=============================================


یکی دو تا پست اینجا خیلی اذیتم می کنه قلبم تیر کشید با خوندنشون اما حوصله ندارم جوابتو بدم...فقط یه چیزیو آویزه گوشت کن دفعه آخرت باشه به مادرم می گی مظلوم نما!!!!!! هر چی دلت خواست بهم توهین کن اما به مادرم همچین حرفی نزن برام خیلی سنگینه
ببین من نمی دونم خانومی یا آقا !!! چون اصلا رفتارت به خانوما نمی خوره!!!! خود شما نمی تونی واسه ی یه لحظه جای من باشی!!!!!!!!

با وجود اینکه موقع ارسال پست قبلیم برام مهم بود برداشت شما از صحبتام چیه چون قصدم کمک بود ،همون طور که گفتم متوجه نمی شدید من چی میگم و خوب دلایلش کاملا برای من

روشنه . البته من هم متوجه نمیشم که شما چی میگید چون بر خلاف سایر خانم های هم سن و هم نوع خودم مدتهاست یاد گرفتم به جای زانوی غم در بغل گرفتن و فریاد آه و ناله سر

دادن قدری پا تو گود عمل بذارم بنابراین تحمل کتک و ... رو همچون شما ندارم. شما درست میفرمایید من به هیچ وجه نمیتونم جای شما باشم چون حتی اجازه نمیدم لحظه ای زندگیم مثل

زندگی شما باشه و تصورش هم برام وحشتناکه. به هر حال هر کسی زندگی خودش رو داره. من کاملا متوجه اختیار خودم برای انتخاب نوع زندگیم هستم.

با وجود اینکه دلیلی نمیبینم که بخوام توضیح بدم اما چون ناراحتی تا قلبتون نفوذ کرده و من متوجه هستم که شما ممکنه یک ساعت دیگه کلا نظرتون در مورد حرف من عوض بشه میخوام

بهتون بگم لطفا حرفای من رو فراموش کنید و لطفا به عنوان صاحب تایپیک گزارش بدید که حذف کنن حرفای من رو.

فقط در مورد دلیل نگاهم به مادرتون شما رو با تایپیک قبلیتون و حرفتون در مورد رفتار پدرتون در خاراج از خونه به عنوان مردی مهربان و مردم دار ارجاع میدم. هر آدمی فقط با یک بار خوندن

حرفای شما متوجه میشه که رفتار پدر شما دو تا دلیل بیشتر نداره، یا مشکلات مغزی داره یا نه مشکل از رفتار افراد دیگه است که بهش چنین اجازه ای میدن.

پدز شما کاملا واضحه که سالمه، وگرنه باید تو خیابون هم با همه گلاویز میشد و یا چاقو تهدید میکرد. این مادر شما بوده که به جای مدیریت صحیح رفتار با همسر ،زندگی خودش، شما و

بقیه ی اعضای خانواده تون رو دچار بحران کرده. اگه مادر شما این همه کتک خور نبود و با هر بار اقدام پدرتون با اقدامی مناسب رو به روش وای میساد این وضع شما نبود که شاهد زجر

کشیدناش باشید.

همچون شما که فرزند بیچاره تون باید تو بزرگسالی وضعیت روحی بدتری از شما داشته باشه چون شما حتی حاضر نیستید از حرفا و تفکرات احساسی خودتون بیرون بیایید. مدیریت رفتار و

اعصابتون رو بلد نیستید، با رفتارهای اشتباه جلوی چشمای فرزند دلبندتون هویت اون رو با کتک خوردن هاتون زیر سوال میبرید و از داشتن زندگی شاد محرومش میکنید.

پسر شما تو بزرگسالی با وجود اوج تنفر از پدرتون صرفا به خاطر عدم مدیریت شما، فردی میشه که همسرش رو هر روز کتک خواهد زد چون وجودش پر از ترسه از پدر و گلایه از مادر به خاطر

رفتار احساسی شما. چون شما همسرتون رو با پدرتون اشتباه گرفتید و به جای انتقام از پدر ، همسرتون رو مورد تهاجم قرار میدید. شما یک مرد پرزور رو کتک میزنید!!! چون از

دست پدرتون ناراحتید کسی دیگه رو .....

مادر شما شما رو به این روز انداخت و شما هم دارید مسیرش رو ادامه میدید. اینکارو نکنید. منظورم از اینکه گفتم ازش الگو نگیرید اینه. نمیگم پدرتون مقصر نیست اما مادرتون

هم هست و تو این ماجرا نقشش از پدرتون کم رنگ تر نیست.

من خودم گزارش نمیدم که پستم حذف بشه اما به هیچ عنوان از حذفش ناراحت نمیشم چون میدونم شما تحمل نظر مخالف با نظر خودتون رو ندارید آخه حق همیشه با

شماست و شما خودتون رو بدبخت مطلق و لایق ترحم میبینید و دیگران رو ظالم و حق خور، بر خلاف نظر من که شما رو انسانی آزاد و دارای اراده میبینم و شخص شما رو

مسئول اتفاقاتی که براتون می افته میدونم و معتقدم ظلم شما به فرزندتون و به خودتون کمتر از همسرتون نیست.اما گفتم یک بار هم که شده بخونید هر چند منتظر واکنش بد

شما هستم نیتم خیر بوده و لا غیر . من خدای ناکرده قصد توهین نداشتم.

سلام دوست عزیزم ، انشالله مشکلتون حل بشه ، من تازگی ها متوجه شدم مشکلات فقط با صبوری حل میشه...
گاهی اوقات با خودم میگم اگه فلان لحظه جای قضاوت ، جای عصبانیت اگه اروم بودم اگه صبوری میکردم و مشکل رو منطقی و با گفتار منطقی حل میکردم شاید در حین بحث بین منو شوهرم حرمت کمتری ریخته و بی احترامی کمتری بهم میکردیم والان حدود یک ماهی هست که کلا خودمو بیخیال گرفتم و دیگه اون دختر عاشق پیشه نیستم که به شوهرش محبت میکرد کمی سرد شدم واینها همه ریشه در وقتهایی داره که به شوهرم محبت میکردم و یا باهاش حرف میزدم دردودل میکردم یا نبود یا کار داشت یا خوابش میومد حالا دیگه باهاش حرف نمیزنم در حد احوال پرسی و ازم خیلی گله میکنه ...
موقع هایی که عصبانی بودم ناراحت بودم جای اروم کردنم بدتر زخم زبون میزد و منو ازار میداد این شد که شدم یه آدم بی تفاوت ، بیخیال خانواده همسرم بیخیال شوهرم ، و شاید این بیخیالی خیلی بد باشه ها اما دست خودم نیست وقتی به همسرم یا خانواده اش و به رفتارهایی که حرصم میداد فکر میکنم حالم بد میشه حس بدی بهم دست میده زجر هایی که کشیدم شب تا صبح هایی که فقط گریه میکردم همه اش تو ذهنمه نمیتونم فراموش کنم و اینها باعث شده حس بدی به شوهرم و خانواده اش داشته باشم الان دوماهی میشه که نه همسرمو دیدم و نه خانواده شو علاقه هم ندارم هیچکدومشون رو ببینم فقط حالم بد میشه یه حس نفرت خاص نمیدونم حس چیه هرچی هست ضربان قلبم تند میشه و اضطراب میگیرم ، حتی وقتی شوهرم بهم زنگ میزنه یا پیام میده حس بدی پیدا میکنم دوست ندارم باهاش حرف بزنم ،همش میترسم نکنه اتفاقات گذشته پیش بیاد نکنه شوهرم باز حرصم بده . یعنی شوهر منم که موقع بحث بهم میگه تو منو دوست نداری که اگه داشتی فلان میشد یا میگه دلخوشیت من نیستم و هزار تا زخم زبون دیگه که میگه ، بیماری داره ؟
دوست عزیزم اینا رو نگفتم که برام دل بسوزونن منم سختی زیاد کشیدم ولی همیشه لبم خندونه گاهی اوقات دوستانی که از مشکلاتی که داشتم میدونن میگن واقعا در تعجبیم با این همه سختی که کشیدی هنوزم برای زندگی ات تلاش میکنی و میخندی ، بعضی ها هم میگن چه سرخوشی اما نمیدونن خنده تلخ من از گریه هم غم انگیز تره ، اینا رو گفتم تا بدونی همه به نوبه خودشون مشکلات دارن فقط نحوه مدیریت و تحمل مشکلات متفاوته ، صبور باش که صبوری دوای هر دردیه گذر زمان مشکلات رو حل میکنه ...

یه جمله از طرف من یادت باشه ما مسئول فکر دیگران نیستیم اطلاعتتو ببر بالا آگاهی تو ببر بالا ، هرجور که فکر میکنی درسته رفتار کن با قانون خودت تا عذاب نکشی به فکر خودت باش گاهی از نگفتن هاست که حرص میخوریم بذار ناراحت باشن تا بفهمن ناراحتت کردن ...جا حس کردی حرفی تو دلت مونده بعد اینکه آروم شدی با قاطعیت ولی محترمانه و با دلایل منطقی بیانش کن تو خودت نریز ...
البته این دیدگاه شخصی منه هرکسی یه نظری داره .
برات دعا میکنم از آقامون امام رضا میخوام مشکلاتت حل بشه ...

آرام جان با پست دوم شکوه به جز چند تا جمله ی اخرش موافقم.

دقیق تر توضیح بدم. به نظر من مادرت به اندازه ی پدرت در رنج کشیدن تو مقصره. مادرت مظلوم نما نیست. مظلومه. واقعا در حقش ظلم شده. اما مظلوم بودن هم به اندازه ی ظالم بودن بده.
دلیلش رو نمی دونم نیازی هم نیست بگی. ممکنه سن پایین مادرت بوده باشه موقع ازدواج و عدم هیچ نوع حمایتی ازش. و به مرور عادت کرده. سعیش رو کرده اما نادرست شده راهی که رفته. اون خوب کامل نیست. پدرت هم بد کامل نیست.


اما مهم این نیست. مهم اینه که تو دیگه نمی خوای ناراحت باشی. مهم اینه که تو نمی خوای مظلوم باشی. اما نمی خوای هم ظالم باشی.
اسیب هایی که زدن بهت رو در کودکی تا حالا باید و نیازه با کمک روانپزشک روانشناس و خودت تا حد ممکن ترمیم کنی و بتونی ابعاد وجودت رو به تعادل برسونی.

ندیدم اصلا از پسرت بنویسی. فقط پدرت هست واست. سعی کن رها کنی گذشته رو. گیر نکن. اروم اروم بپذیر مادرت پدرت و گذشته ات رو. دردناکه سخته اما تنها راهیه که می تونی باهاش بعدش با ارامش زندگی کنی. مجبور نیستی دنبال پدرت بدوی تا تاییدی که یه عمر نکرده تو رو بگیری. مجبور هم نیستی برای کمک به مادرت عذاب وجدان داشته باشی. اما اگه واقعا می خوای تایید این و کمک کردن به اون رو داشته باشی فقط یه راه داره ارام. اینکه تمام سعیت رو بکنی تا احساساتت رو به ثبات برسونی. حالت رو نرمال کنی. همون تسلط بر خود که میشل نوشت. این کار با همت خودت و راهنمایی و کمک روانپزشک و روانشناسه. تغذیه مناسب ورزش و یادگیری یه مهارت که دوست داری هم کنارش کمک کننده است.

اگه بتونی از این همه اسیب که بهت زدن طی این سالیان با تلاش خودت و راهنمایی هایی که از متخصص می گیری بیرون بیای پدرت نه تنها تاییدت می کنه که تحسین بی کرانه ات می کنه. و مادرت هم یاد می گیره که می تونه بیچارگی هاش رو تمام کنه و کمک بگیره و می تونه ارام و شاد زندگی کنه.
از اینا مهم تر پسرته. که می تونی اونو خوب تربیت کنی و مادر و راهنماش بشی.

تو می تونی تاثیر خیلی بزرگی بذاری روی این خانواده که هر کدوم یه جور داغونن. و روی بچه ات در اینده. تو خیلی مهمی. و می تونی خیلی تاثیر خوب و مهم بذاری. پس روی بهبود و ارامش رضایت خودت کار کن.

بد نیست یه بار دیگه همه ی پست ها و تاپیک هات رو بخونی.
روانپزشکت هر چی تجویز کرد طبق دستورش انجام بده داروهاش رو استفاده کن.
یه مهارت هم یاد بگیر یک ماه فکر کن چی دوست داری مثلا اشپزی خیاطی گلدوزی .... یا هر چیز دیگه ای که دوست داری می تونی بری اصولی و رسمی کارش مهارتش رو یاد بگیری. هم یاد می گیری هم شاید بعدها یکی دو سال دیگه بخوای یه کار هم باهاش بکنی.

در اینده تو می تونی روی همه ی اطرافیانت اثرگذار باشی. مهم و اثر گذار.
این راه رو به سلامت بتونی بگذرونی خودت می تونی راهنما بشی. راهنمای خیلی ها.

موفق میشی.:72:

آرام دل شما و خواهرت هر دو در یک خانواده و در یک فضای تربیتی رشد کرده اید اما ظاهرا با اشاره ای که به زندگی ایشون داشتی به لطف خدا زندگی زندگی خوب و راحتی داره . کمی به اخلاق و رفتار خواهرت نگاه کن ببین چگونه تونسته از اون محیط متشنج خودش رو نجات بده . من مطمئنم که وضعیت کنونی خواهر نه به شانس بستگی داره نه به چیزهای خرافی دیگه. خواست و اراده و واقع بینی و خود دوستی و مدیریت رفتار اونو به اینجا رسونده. شما هم می تونی و لایق چنین زندگی ای هستی. زندگی ای که محترم شمرده بشی کسی اجازه نداشته باشه به تو توهین یا کتکت بزنه. الان تو ناخودآگاه مادرتو الگوی خودت قرار داری و فکر می کنی با قرار گرفتن در موقعیت او می تونی از دردها و رنجهاش کم کنی و حق فرزند خوب بودن رو به جا میاری. شاید برای مادرت تغییر وضعیت سخت باشه اما برای تو که اول راه هستی این کار ممکن و ضروریه. سالهای زیادی در پیش روی توست و تو لایق داشتن بهترینها هستی. روی خودت استقلال و اعتماد به نفس خودت کار کن . به هیچ کس اجازه دست درازی نده . مطمئن باش در صورت موفقیت روی پدر و بخصوص مادر و همسرت تاثیر زیادی می گذاری و پسرت به داشتن مادری مثل تو افتخار می کنه

این ارسال سه تا پست در روز منو به حد مرگ جنونی و عصبی می کنه!!!!! بدتر وقتی یه بار ارسال می کنم دیگه نمی تونم ارسال کنم!!!!!


انقدر نگید مادرم مقصره !!! شما رو به خدا بســـــــــــــــــــــه !!!! شما از گذشته و حال دردناک مادرم چیزی نمی دونید !!!! به حدی بهم ریختم که قلبم و پشتم درد می کنه درد جسمیم از یه طرف درد روحیم از طرفی داغونم کرد!!!!!


همسرم رفت خونه ی مادرش هنوزم نیومد وقتی امروز پسرم با گوشیم بهش زنگ زد گوشی رو خاموش کرد انقدر دلم می خواست دوباره بزنمش!!!!!
بعدش من زنگ زدم به برادرشوهرم اونم گوشیو داد به همسرم پسرم بهش می گه بابا بیا باهم بریم ببینیم کتاب فروشی بازه خرید کنیم همسرم می دونست صدا رو بلنگدگو خواست منو روانی کنه !!! می گه مادرت منو از خونه بیرون کرد مادرت منو نمی خواد!!!!! می خواد منو بکشه تا واست ناپدری بیاره!!!!!!!!!!!!! بی غیرتو می بیبنید!!!!!!!!! پسرم شوکه شده بود!!!
من دارم می میرم به والله حالم خوب نیست پر از خشمم پر از عصبانیتم لطفا به من درس شوهرداری ندید!!!!!!!! که حالم بدتر میشه
مگه آدم چقدر ظرفیت داره ؟!!!!
===================================


جناب مدیـــــــــــــــر !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! چرا نمی بینید منو !!!!!! دیگه بسمه!!!!! چرا به دادم نمی رسید!!!!!!!!! التماستون می کنم !!!! ضجه های منو ببینید !!! بهتون نیاز دارم
ای خدااااا !!!!! وقتی بی کسی همه جا بی کســـــــــــــــــــــــ ــــی!!!!!!!

با سلام
همانطور که مکرر چه در پیامهای خصوصی و چه اینجا برایتان مورد تاکید قرار داده ام. شما نیاز به مداخله فوری و سریع و مستمر دارو درمانی دارید. تالار همدردی اصلا و ابدا صلاحیت حل و فصل مشکلات حاد بالینی را ندارد. لذا دلخوش شدن به اینجا برای شما سم محسوب می شود. لطفا توصیه های بنده را جدی بگیرید.