کمکم کنین رابطه ام با خودم و خدا رو درست کنم. دارم به پوچی میرسم.

بچه ها منو کمک کنین. با من حرف بزنین. نصیحت ام کنین. دعوام کنین. من خیلی نا ارومم. اصن احساس رضایت و خوشبختی ندارم. کمک کنین از این فکرهای کفر خلاص شم. رابطه ام با خودم و خدا ترمیم بشه. من از وضعیتم ناراضی ام. درسم و دانشگاه ام رو دوست دارم اما با شرایط الانم برام بی ارزشه. همش گذشته رو دوره میکنم. همش به اینده شدیدا فکر میکنم و میخوام فقط زندگی زود بگذره. همش مقایسه میکنم. همش خدا رو محکوم میکنم. با بابام حرف میزدم میگفت موقعیت خوب بدست اوردی خرابش نکن. من اصن موقعیت ام رو خوب نمی دونم. میخوام زود تموم شه ازش خلاص شم. تنهایی داره خفه ام میکنه. همش به خودم میگم این اون چیزی که من میخواستم نیست. بین یه مشت ادمم که زبون و حرف و اصن خود من رو نمیفهمن. حس میکنم گیر افتادم. گفتم میام درس و شغلم پیشرفت میکنه و درکنارش یه فرصتی هم میشه برای خودسازی اما خودسازی که هیچ به پوچی رسیدم. زندگی برام معنا نداره. مرگ دوست دارم. دوست دارم بدونم 2 ماه دیگه میمرم. دنبال یه هدفم که بهش امید رسیدن داشته باشم و با رویای اون زندگی کنم. مثلا به این که برمیگردم و خیر میشم فکر میکنم حالم بهتر میشه اما هنوز از خودم و وضعیتم بدم میاد. از خدا ناراضی ام. بچه ها من همه نمازام رو میخونم اما فقط به خاطر این که مامانم همیشه سفارش میکنه و بعد هم از ترس جهنم. اما خودم خنده ام میگیره که ببین خدا چه جوری مجبور میکنه به پرستش. با تهدیدهاش.حس میکنم نشسته اون بالا و میبینه کی از چی هراس داره و همون رو سرش میاره. پریشب مادر دوستم سرطان داشت فوت شد. این دوست من بنده خدا زندگی عادی سطح پایین داشت مامانش هم که این طوری شد. عوضش یه هفته پیش عروسی دوست دیگه ام بود که همه چیش همیشه جور بوده. خانواده. تحصیلات. وضعیت مالی. مورد توجه بودن. بعدم چه عروسی و چه دوماد توپی داره.من اینقدر دعا میکردم که باشه خدا اگه از پیش خودت چیزی نمیدی نده. از سلامتی من بردار بده مامان ناهید. یا یه ذره از خوشبختی و همه چیز تکمیل بودن اون دوستم بردار بده ناهید. میدونم فکرام گناهه اما تو دلم هی حرصم میگیره که خدا خیلی ناعادل و بیخیال شده. خدا قراره از مادر هم مهربون تر باشه اما هیچ مادری این همه راضی به اذیت شدن بچه هاش نیست. چون اون دوستم چادریه و ناهید حجاب معمولی داره خدا این طوری تلافی میکنه؟ بچه ها چیکار کنم پوچ شدم. اینجا اینقدر شادن. از هفت دولت ازدند اما خیلی شادن. انگار فقر و خوشبختی بینشون یکسان تقسیم شده.اوایل که اومده بودم همدردی از ترس ازدواج بود اما الان با خوندن پست هاش فهمیدم به دردسرش نمی ارزه. اما هنوزم حسرت مورد توجه بودن رو دارم. با هیچ کی اینجا نمیتونم ارتباط صمیمانه برقرار کنم. دلم دوست میخواد. دلم توجه میخواد. دلم محبوبیت میخواد. دلم شاد بودن میخواد. میشینم فکر میکنم میبینم همش از اول من بودم و درس و درس و درس. جالبه بدونین از وقتی درس هام رو مثل نمازم سرسری میخونم بهتر داره پیش میره.:311:
برام بی ارزش شده همه چیز. دلم میخواد زندگی زود تموم شه. عصبی شدم. دوست داشتم یه نامزد داشتم میزدم لهش میکردم. :311:
حسود هم شدم. به خوشبخت شدن دوستم و این که این همه دورش پره حسودیم شد.
اون روز یه دختره تو خیابون برام دست تکون داد اینقدر ذوق کردم براش دست تکون دادم تند تند بعد اومد جلو دیدم با پشت سریم بوده. :311:
کمکم کنین مشکلاتم رو با خودم و خدا حل کنم. من اینطوری نبودم. کمکم کنین قدر موقعیت ام و خودم رو بدونم و این همه نا اروم نباشم. زندگی نیست که کوفته.

سلام

خواهر خوبم،خواهر گلم ،خواهر عزیز من ،شما با توجه به شرایطتون که دور از کشور و خانواده تون هستید و همین طور شرایط فکری و ذهنی تون نیاز به مشاوره تخصصی دارید ازتون خواهش می کنم توی انجمن آزاد ثبت نام کنید و مشاوره تخصصی بگیرید.

خدا و انس باخدا یه مسئله قلبی هست ،ولی افکار ما ،چشم و گوش و دهان ما دریچه های قلب ما هستند که اگر کنترل نشن تعادل و آرامش قلب رو به هم میزنن و دیگه توی دریای مواج قلبمون انعکاس خدا نمی تونه شکل بگیره ،خدا توی ذهن ما نیست و اصلاً ظرفیت ذهن ما ظرف مفاهیم هست و مفهوم خدا ،خدا نیست
اون خدا مهربونی که مفهومش فقط توی ذهن شماست دردی از شما دوا نمی کنه همون طور که مفهوم آب ذره ای باعث رفع عطش کسی نمی شه.

هر چه اندیشی پذیرای فناست
آنچه در اندیشه ناید آن خداست

ولی برای ادراک و حس کردن خدا در قلبمون نیاز هست که مبادی و دریچه های قلب مون رو کنترل کنیم و به این میگن تقوا، وقتی میگن گناه نکن (البته مغرور به گناه نکردن هم نشو چون اون خودش یه گناه بزرگ تره) مثل این که چشم رو کنترل کن و... میخوان که قلبمون زیر بار اسارت خواسته های متکثر و متناقض نفس اماره نره چون اونجوری دریای دلمون طوفانی و مواج میشه و دیگه عکس رخ یار توش نخواهد بود و انس با حقیقت خدا مهمترین و مهمترین و مهمترین نیاز همه آدم هاست ، البته این که نماز هاتون رو میخونید بینهایت خیلی خیلی خوبه ها خدایی نکرده کوچیک فرضش نکنید ولی برای این که نماز هاتون بهتون آرامش بده باید سعی کنید مدیریت رفتار و ذهن تون رو یاد بگیرید و بعدش از خدا خیلی طلب هدایت کنید و اصل هدایت ،هدایت قلب هست نه ذهن ولی مدیریت ذهن برای هدایت قلب بسیار مهم و اثر گذار هست

{ مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ : هیچ مصیبتی جز به اذن خدا به شما نمی رسد و هر کس به خدا ایمان آورد خدا قلب او را هدایت میکند،و خدا به همه چیز آگاه است}

به هر حال به نوعی مقدمه کار به قول عرفا تخلیه هست ، همون شعر معروف بابا طاهر:

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بینه دل کنه یاد

بسازم خنجری نیشش زفولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

شما الآن ذهن تون به شدت روی چیزهایی مثل مورد توجه بودن، تنهایی و... فوکوس کرده و باید تمرکز زدایی کنید (به زبان ساده تر به شدت به تایید چنین اموری در ذهن تون وابسته هستید )و این جور تا زمانی که نتونید خودتون رو از وابستگی شدید ذهن تون آزاد کنید هم خدا رو از دست میدید چون تقوای فکر رو برای آروم کردن اون رعایت نکردید و هم ناآرام خواهید موند چون واقعا این چیزها مثل اعتیاد میمونه که تا مواد بهش نرسه شخص معتاد به شدت ناآرام هست( ببخشید این قدر رک گفتم از روی خیرخواهی بود که شما بیشتر برای حلش تحریک بشید)

ازتون در پایان باز هم خیلی با اصرار خواهش میکنم حتماً در انجمن آزاد ثبت نام کنید و مشاوره جدی حتی برای چند ماه بگیرید ، اصلاً همین که پول می دید و هزینه میکنید شما رو برای پیگیری مشکل تون با انگیزه تر میکنه و البته حتما هم صبوری کنید برای حل مشکلتون و هم مشاوره گرفتن از مشاورین تالار ،شما جوان هستید و هنوز ان شاءالله زندگی بلند و پرثمری خواهید داشت برای زندگی تون و اصلاحش این کار بکنید وگرنه با حساسیت های روحی که از شما در تالار دیدم ترس این که توی زندگی مشترکتون با همه خوبی ها و سلامت نفس و نقاط قوت تون آسیب های جدی ببینید وجود داره.

خدای قلب حضرت مهدی (عج) پشت و پناهتون.

سلام.

ببنید دوست محترم هیچ کس از خدا مهربون تر نیست... شما از خدا عادل تر و دلسوز تر هستید نعوذ بالله !! خدا هر کسی رو یه جور امتحان میکنه...یکی رو به فقر...یکی رو به ثروت...یکی رو به زشتی یکی رو به زیبایی... اصلا وظیفه ی ما نست به کارای خدا فکر کنیم و بگیم چرا !! بلکه باید سعی کنیم وظیفه ی خودمونو درست انجام بدیم... پس لطفا از این قیاس ها انجام ندید...

شما فکر کنم بعضی علایم افسردگی رو هم دارید...

نمی دونم چقدر عقاید مذهبی دارید ولی فکر کردن به گذشته و اینده یکی از حربه های شیطانه که حال رو بگیره.. و همچنین این سو ظن هایی که توی ذهن شما نسبت به خدا میندازه.... بهتره راه های خلاصی از شیطان رو یاد بگیرید و به خدا نزدیک و نزدیک تر بشید.

امین.

اقا حامد ممنون از پست زیباتون. چشم حتما به توصیه تون گوش میکنم. میخوام این ترم دانشگاه ام تموم شه چون چیزی به انتهاش نمونده و بعد اقدام کنم برای مشاوره. ممنون :72:
اقای فدایی یار ممنون از نظرتون. واقعیتش خودم هم این واقعیات رو میدونم. ما همه میدونیم چون از اول این طور هم تربیت شدیم. این که باید سعی کنم وظیفه ام رو درست اجرا کنم یعنی باید چه کنم؟ چه وظیفه ای رو؟ واجبات رو؟ انجام میدم. محرمات رو حواسم هست دور باشم. درسمم دارم میخونم (حس میکنم این وظیفه امه مقابل خانواده ام مخصوصا پدرم). اما از وضعیتم از زندگیم ناراضی ام. نمیتونم یا نمیدونم چی کار باید کنم عوض شه و همین نا ارومم میکنه. میدونین؟ اصن از نحوه ی پیشرفت کارها توی دنیا ناراضی ام. از این که کاری از دستم برای تنهاییم بر نمیاد ناراضی ام.
وای بچه ها من اصن اروم و قرار ندارم. هر روز دارم بدتر میشم. دلم میخواد فرار کنم برم اما نمیدونم کجا. مرگ خواستنم هم واسه همینه. چون ادم انگار ازاد میشه از همه چی از همه نگرانی ها و حسرت ها و ناراضی بودن ها و میره. یا دلم میخواد فراموشی بگیرم. یادم نیاد فکرام رو دیگه!

سلام عزیزم.

به نظر من مشکل شما لذت نبردن از زمان حال و سیرر در گذشته و آینده هست.
یه جور کمالگرایی و ایده آل نگری.
نتیجه گرایی انسان رو به پوچی میرسونه به چند دلیل:

1. هیچ گاه حالت ایده آلی وجود نداره که رضایت کامل از خود به دست بده. جدای از این، معمولا فرد نتیجه گرا چون فقط به نتیجه مطلوب فکر میکنه، در برابر خواسته اش بی صبر و حوصله است و به مرحله نتیجه نمیرسه.

2. اگر به اون ایده آل هم برسه باز با یه پوچی جدید مواجه هست با این سوال: خب، حالا بعدش چی؟ گاهی شاید اصلا متوجه نشه کی به نتیجه رسیده! معیار نتیجه اش قیاس خود با دیگران هست و خوب دیگران هم یکجا راکد نایستادند و باز هم هستند افرادی که آدم شرایط اونها رو آرزو کنه.

3. آدم به نامطلوب پذیرش نمیده. ما حال خوب رو با روی باز میپذیریم، اما در مقابل شرایط بد سریع از کوره در میریم ، رفتار های غیر منطقی نشون میدیم. این به خاطر ایده آل نگری هست. چون هضم نکردیم که این جهان سختی و راحتی برای همه و کنار هم هستند و ماهیت جهان و انسان هست.

4. و مورد دیگر همین دیدگاه شما، افراد کمالگرا و ایده آل نگر از دید خدا همانگونه که خودشون هستند قضاوت میکنند. یا همه چیز مطلق بد، یا همه چیز مطلق خوب. فکر میکنند خدا هم فقط واسش نتیجه مهمه! اینه که یک روز فکر میکنند در جهان بهترینند و یک روز فکر میکنند بدترینند.

من چند توصیه واستون دارم:
1. هدف بذار. بلند مدت و کوتاه مدت. مسیر هم مشخص کن و همه اینها مکتوب باشه. اما دیگه به دنبال نتیجه نباش. یک سیر تدریجی و لذت بخش. به خوب و بدش کاری نداشته باش، فقط آهسته و پیوشته بدون اندیشیدن به قبل و بعدش و نتیجه اش . مهم انجام دادن و لذت بردن از اون کار باشه.

2. گاهی به خودت یادآوری کن الان زمان حاله. تا حد امکان رویا پردازی نکن و عملگرا باش. وقت درس فکر به درس، وقت نماز، صحبت با خدا، وقت تفریح لذت از تفریح. سخته، اما با تمرین تا حد زیادی قابل دستیابیه. انتظار هم نداشته باش یک شبه و با تصمیمات آنی و لحظه ای به تمرکز و حضور برسی.

3. وقتی حالت خوب باشه و احساس توانایی کنی، هم خدا عادله، هم هوا خوبه، هم همه خوبند، هم پیشرفت دیگران زیباست... پس نگران نباش. اگه حال روحی ات مساعد شه، همه اینها خود به خود حل میشه. البته باز هم نه یک شبه! به مرور زمان و تدریجی.

4. سعی کن در تعادل باشی و تعادل رو حفظ کنی. زیاد در فراز و نشیب نباش. انرژی ات رو طول روز تقسیم کن. یا به عبارتی زیاد تابع شرایط و درگیر مسائل روز نباش.


پاورقی: توصیه های من حتما علمی نیست. من خودم مثل شما هستم ، فراز و نشیب زیاد دارم. اما این روش تابحال بهترین روشی هست که بلند مدت بهم نتیجه داده و البته مدیون این تالار هم هستم. امیدوارم شما هم بتونی استفاده ببری.

راستی فکر کنم انجمن رو اشتباهی پست گذاشتی خانومی. فکر میکنم باید در بخش مشکلات فردی پست میذاشتی. اگر موافقی اطلاع بده جاشو عوض کنن.:43:

آفرین جان ممنون از نظرات و راهکارهای با ارزشت. میخوام وقت بزارم و رو خودم کار کنم.
بله اشتباه پست گذاشتم. ببخشین نا وارد هستم. اگه میتونین جاش رو عوض کنین و در جای مناسب بزارینش که ممنون میشم.:72:

سلام دوست محترم...

راستش دیدید خیلی ها نماز می خونند... ولی چند نفر هستند که مثلا با خداشون با عشق نماز می خونند ؟! این یک مثال بود طرف نماز رو میخونه بعدش میگه اخیش راحت شدم !!! انگار باری از روی دوشش برداشته شد... ولی ادم میتونه به جایی برسه که وقتی صدای اذانو میشنوه انگار صدای عشقشو میشنوه و دلش باز میشه !!! ... کسی که واقعا به خدا اعتماد کنه نباید به فکرش این چرایی ها خطور کنه... یک بنده خدایی خیلی ادم مومنی بوده و بزرگی که اسمش یادم نیست بعد فوتش می بینند وصیت کرده که کل نمازامو برام قضا بخونند!!! میگن این که نماز قضا نداشته بعد متوجه میشند توی هر نمازش اون قدر به خدا نزدیک می شده و لذت می برده که حس کرده نکنه چون هیچ سختی نکشیده نمازاش مورد قبول خدا نشه... البته می دونید ایمان و یا شاید بهتره بگم علم این چیزا یک چیزه و باور قلبی یک چیز دیگه..این که شما نماز می خونید و درتون نهادینه شده خیلی خوبه... ولی سعی کنید دنبال این باشید اصلا چرا باید نماز خوند..دیگه الان شما توی سنی هستید که باید فلسفشو بدونید... توی سایت های مختلف راجب نماز دیدگاه های مختلفو بخونید.. مخصوصا اقای پناهیان...نماز دکتر فرهنگ هم بد نیست..

یکی دیگه از دلایلش این هست از بس فقط درس خوندید و ظاهرا الان هیچ خروجی نمی بینید باعث شده افسرده بشید... مشکل خیلی از جوانای امرزوی ... ولی از خدا بخواید راهشو بهتون نشون میده... سعی کنید دنبال چرایی هایی مثل چرا نماز چرا دوری از محرمات و.. رو تحقیق کنید این طوری خیلی حس بهتری بهتون دست میده...

راجب تنهایی هم اگه منظورتون همسر هست...خب تا حدودی حق دارید...ولی دلیل تنهاییتون رو مگه چی می دونید...مگه خدایی ناکرده مشکل خاصی دارید و...
مطمئن باشید خدا فکر همه بنده هاشو کرده.. .. توصیه میکنم یکم به اونایی که زندگی بدتری از شما دارند از هر جهت رو از نزدیک ببنید و قدر داشته هاتونو بهتر بدونید و دقیق تر به موضوع و مشکلتون اشاره کنید تا بهتر راهنمایی بشید...اخه چند تا شد... تنهایی...خدا... بی انگیزه گی...اخه اینا همه هم بی ربط به هم نیست..

سلام

خواهش میکنم.
قول دادین ها!!! حتما بعد از امتحاناتتون به مشاور مراجعه کنید اگه نکنید من خیلی ناراحت میشم(اول از همه برای خودتون).

و اما در مورد عدل خدا

بذارید قضیه رو یه جور دیگه نگاه کنیم ،اگر من از شما بپرسم یه درد به اندازه خوردن یه آمپول رو تحمل کن بعد من بهتون هزار میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد تومن میدم شما چه انتخابی میکنید؟

خب جواب که خیلی واضحه

واقعیت این هست که خدا در برابر سختی هایی که توی این دنیا به آدم هایی که به خدا اعتماد میکنن و بهشون میگیم اهل ایمان توی آخرت میده اون قدر بزرگ هست که حتی مقایسه قبل من هم در برابرش خیلی کوچیک هست.

خدا اون دنیا به ما عمری بینهایت میده و اون قدر هم لذت های متنوع بینهایت در حد کمال اون فرد بهش میده که دیگه این غم های دنیا خیلی بزرگتر از این هاش هم به چشم هیچ کدوم از اونها نمیاد.

در حدیث داریم که:

(يَوَدُّ أَهْلُ الْعَافِيَةِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَنَّ جُلُودَهُمْ قُرِضَتْ بِالْمَقَارِيضِ مِمَّا يَرَوْنَ مِنْ ثَوَابِ أَهْلِ الْبَلاءِ)

(در قیامت اهل عافیت در دنیا از ته دل آرزو میکردن که با قیچی تکه تکه بشوند به خاطر دیدن آن ثوابی که به اهل بلا داده میشود )

حدیث کمی باور ناپذیر هست ، نه؟

الآن اگر به شما بگن توی اون دنیا در ازای این سختی ها هر چیزی که فکرش هم نتونید دیگه بکنید بهتون میدن باز هم نمی تونید (و من هم نمی تونم) بگید به ازای اونها مثلاً یک انگشتتون رو مثلاً قطع کنن چون شما نهایتا نعمت های اون دنیا رو میتونید با اندازه گستره خیال تون از این دنیا تا حدی لمس کنید مخصوصا که این نعمت ها رو خدا بنا به حکمتش به اون دنیا حواله داده و چیز نقدی این جا دستمون رو نمی گیره.

ولی واقعیت این هست که حتماًچنین اتفاقی خواهد افتاد و اون ها در اون زمان چنین آرزویی خواهند کرد چون چنان مدهوش زیبایی های اون نعمات میشن که خیلی سخت تر از اون رو اصلاً حس نمیکنن ، مثل زنانی که وقتی حضرت یوسف رو دیدن دستشون رو همراه با ترنجی که توی دستشون بود بریدن و چیزی نفهمیدن تازه آب ترنج هم شدیداً باعث سوزش زخم میشه .

خد استثنائاً توی این دنیا اراده کرده بود زیبایی های باطنی در حضرت یوسف تجلی پیدا کنه و در واقع با دیدن حضرت یوسف افراد به سمت دیدن و ادراک زیبایی های باطنی سوق پیدا میکردن ولی خب نفس اماره زلیخا میخواست بهره برداری بدی از همون هم بکنه.

پس اگر من بیام به شما بگم و حتی شما رو مجبور کنم اون آمپول رو بزنید و در ازاش تا در این دنیا زنده اید خوشحال شاد و خرم و بدون هیچ غمی زندگی خواهید کرد غیر خوبی خودم هست(چقدرم که جلوی خودم بلند شدم):227:

نهایتاً همین هست ،هرگز نمیشه و اصلاً این دنیا ظرفیت و گنجایش عدل و لطف خدا رو نداره ،این جا اومدی که خودت رو آماده کنی برای بهجت و سرور ابدی برای همین هست که خدا میگه:

( تُريدُونَ عَرَضَ الدُّنْيا وَ اللَّهُ يُريدُ الْآخِرَةَ وَ اللَّهُ عَزيزٌ حَکيمٌ: شما متاع ناپایدار دنیا را میخواهید و خدا برای شما آخرت را میخواهد و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است)

حکیم رو توی لغت تعریف میکنن کسی که کار لغو و بیهوده نمیکنه ،حالا خدا هم از سر حکمت اش و همین طور از سر لطفش آخرت رو برای ما میخواد نه متاع دنیا رو که که جایی گفته متاع قلیل یه جا گفته متاع غرور(غرور یعنی فریب) و....

پس اگر خدا توی این دنیا داره به کسی نعمت میده یا مومن هست که وظیفه اش رو باید در برابر نعمت خدا انجام بده یا اصلاً خیلی خدا غضب اش کرده کرده میخواد با نعمت ها اون قدر توی غفلت بمونه که خدا اصلاً یاد هم نکنه(البته نمیشه به این راحتی هم افراد رو قضاوت کردو این قضاوت رو باید خدا بکنه). خدا در قرآن میگه

(

وَلَوْلَا أَن یَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَكْفُرُ‌ بِالرَّ‌حْمَـٰنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِ‌جَ عَلَیْهَا یَظْهَرُ‌ونَ

)

(اگر (بهره‌مند شدن کفّار از انواع مواهب مادی) سبب نمی‌شد که همه‌ی مردم (تمایل به کفر پیدا کنند و در گمراهی) ملّت واحدی گردند، ما برای کسانی که به خداوند مهربان باور نمی‌داشتند خانه‌هائی با سقفهائی از نقره فراهم می‌آوردیم، و برای آنان پلّه‌ها و نردبانهای سیمین ترتیب می‌دادیم که از آنها بالا روند. (چرا که نعمت چندروزه‌ی حیات بی‌ارزش است و در مقابل نعمت جاویدان آخرت چیزی به حساب نمی‌آید).)

یا در حدیث قدسی داریم که:

(«اگر بنده مومن من محزون و دل شکسته نمى‏شد، دستارى از طلا به سر کافر مى‏بستم؛ لَوْ لَا أَنْ یَجِدَ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنُ فِی نَفْسِهِ لَعَصَّبْتُ الْکَافِرَ بِعِصَابَةٍ مِنْ ذَهَبٍ.»)

پس همه این رنج ها و سختی ها برای این هست که خدا ان شاأالله اون دنیا بهمون یوسف هایی برای خودمون بده که تا ابد در کنارش باشیم و تا ابد سرمست باشم از نعمت هایی که وقتی اون دنیا باهاشون مواجه میشیم حاضریم بارها تکه تکه بشیم و اصلاً عین خیالمون هم نباشه چون می ارزه و در واقع خیلی بیشتر از ارزش ما هست اون لطف کرم خداست که به در ازای چنین سختی هایی چنین برکات بزرگی میده ولی ابز هم میدونم باور همه این ها سخت هست باید بیشتر خودمون در معرض ذکر و نور کلام خدا و معصومین قرار بدیم تا یواش یواش باور کنیم.

بعد از این همه حرف یادآوری کنم مشاوره فراموش نشه ها!!!

موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فدایی یار

سلام دوست محترم...

راستش دیدید خیلی ها نماز می خونند... ولی چند نفر هستند که مثلا با خداشون با عشق نماز می خونند ؟! این یک مثال بود طرف نماز رو میخونه بعدش میگه اخیش راحت شدم !!! انگار باری از روی دوشش برداشته شد... ولی ادم میتونه به جایی برسه که وقتی صدای اذانو میشنوه انگار صدای عشقشو میشنوه و دلش باز میشه !!! ... کسی که واقعا به خدا اعتماد کنه نباید به فکرش این چرایی ها خطور کنه... یک بنده خدایی خیلی ادم مومنی بوده و بزرگی که اسمش یادم نیست بعد فوتش می بینند وصیت کرده که کل نمازامو برام قضا بخونند!!! میگن این که نماز قضا نداشته بعد متوجه میشند توی هر نمازش اون قدر به خدا نزدیک می شده و لذت می برده که حس کرده نکنه چون هیچ سختی نکشیده نمازاش مورد قبول خدا نشه... البته می دونید ایمان و یا شاید بهتره بگم علم این چیزا یک چیزه و باور قلبی یک چیز دیگه..این که شما نماز می خونید و درتون نهادینه شده خیلی خوبه... ولی سعی کنید دنبال این باشید اصلا چرا باید نماز خوند..دیگه الان شما توی سنی هستید که باید فلسفشو بدونید... توی سایت های مختلف راجب نماز دیدگاه های مختلفو بخونید.. مخصوصا اقای پناهیان...نماز دکتر فرهنگ هم بد نیست..

یکی دیگه از دلایلش این هست از بس فقط درس خوندید و ظاهرا الان هیچ خروجی نمی بینید باعث شده افسرده بشید... مشکل خیلی از جوانای امرزوی ... ولی از خدا بخواید راهشو بهتون نشون میده... سعی کنید دنبال چرایی هایی مثل چرا نماز چرا دوری از محرمات و.. رو تحقیق کنید این طوری خیلی حس بهتری بهتون دست میده...

راجب تنهایی هم اگه منظورتون همسر هست...خب تا حدودی حق دارید...ولی دلیل تنهاییتون رو مگه چی می دونید...مگه خدایی ناکرده مشکل خاصی دارید و...
مطمئن باشید خدا فکر همه بنده هاشو کرده.. .. توصیه میکنم یکم به اونایی که زندگی بدتری از شما دارند از هر جهت رو از نزدیک ببنید و قدر داشته هاتونو بهتر بدونید و دقیق تر به موضوع و مشکلتون اشاره کنید تا بهتر راهنمایی بشید...اخه چند تا شد... تنهایی...خدا... بی انگیزه گی...اخه اینا همه هم بی ربط به هم نیست..

---

------------------------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
اقای فدایی یار متاسفانه من هم جزو همون دسته ام. نماز میخونم برای ترس از عذابش و نه از روی شوق. دقیقا مثل یک بار یا وظیفه ی اجباری میمونه که باید انجام شه. من خودم میدونم خدا به نماز من نیازی نداره اما خب وظیفه ایه بر عهده ام گذاشته شده و باید انجام بدم دیگه. فردا ازش سوال خواهد شد. راستش دنبال فلسفه اش بودن و این چیزا برام اصن جالبو همه نیست. یه کاریه که باید انجام بدم.


راستش این چیزا اصن برام جذاب نیست. تا حدودی چراهاش رو میدونم و میدونم که از طرف خدا تعیین شده و باید انجام شه. این که نظرات بقیه رو بدونم راجه به دین و اینا اصن برام جالب و انگیزه اور نیست.
سر وکله زدن با درسام برام لذت بخش تره اگرچه اون هم این روزها برا رفع تکلیف و انجام وظیفه است اما از بودنش لدت میبرم و خوشحالم دارمش.

تنهایی رو دلیلش رو نمیدونم. راستش اگه از من بپرسیم میگم از خیلی دخترهای دیگه واقعا سرترم. جدی هم میگم.
خوش مشربم. با ادبم. مهربونم. پاکم. خانواده خوب دارم. تحصیلکرده ام. باهوشم. مهندسم. سرم همیشه به درس بوده نه به دوست پسر بازی و این رفتارها. حتی این جا هم با این که شرایط کاملا برقراه برای هر گونه دست از پا خطا کردنی اما حواسم هست و مراقبم. خوش قیافه ام. خوش تیپم. نه چاقم نه لاغر مردنی. قد بلندم. نه خشکه مذهبم نه بی حد و مرز. تو مهمونی و مراسم بهترین همیشه ظاهر شدم. ساز سنتی میزنم و چند باری هم اجرا داشتم. ترجمه داشتم. مقاله داشتم. غریق نجات بودم. چند ماه توی شرکت کار داشتم تا قبل اومدن. توی یه مدرسه تدریس هم داشتم. پدر مادر تحصیلکرده و مردم دار و خیر رسون دارم. تا جایی که میتونستم هم به پدر و مادر و دوستام اعلام کرده ام که قصد ازدواج دارم حتی مستقیم. پدر و مادرم هم توجیه هستند که باید نخ بدن به بقیه. انتظاراتم هم اصن بالا نیست. همین که ادم پاک با خانواده ای پاک باشه و به دلم بشینه و حس کنم کنارش خوشحالم و قابل اتکاست کافیه. اعلام هم کردم. برام مهم نیست تحصیلاتش حقوقش یا حتی سنش حتما بالاتر باشه. نیتم هم کاملا خالصه. دلم کسی رو میخواد که دوسش داشته باشم و بشه همه کسم. اخلاقم هم کاملا دخترونه است. لبخند هم همیشه دارم. اینا رو میگم نیاین بگین مغروری و این چیزها. نه اصلا نه به هیچ کدوم مینازم نه کلاس میزارم نه به روی کسی میارم و نه فخر میفروشم. میدونم خدا رو شکر همه این ها از خداست و اصن داشتنشون وظیفه ی حفظ کردنش رو سنگین تر میکنه. چون پرسیدین میگم.
اما با همه ی این ها مثل خیلی از دختران خوب دیگه که توی همدردی اعلام میکنن هیچ وقت نه انتخاب شدم و نه به چشم اومدم. البته الان دیگه برام مهم نیست چون دیگه من تلاشم رو کرده ام دیگه. مدیون خودم نیستم. شد شد نشد نشد. در واقع به نظرم خلایق هر چه لایق. غصه ی بی لیاقتی بقیه رو هم من بخورم؟ به این نتیجه رسیدم خودم برا خودم مهم باشم و هوای خودم رو داشته باشم خیالم راحت تره تا از بقیه انتظار داشته باشم.

پیشنهادتون هم خوب بود. خودم از قبل عملیش کردم. مشکلات رو میخونم بیش تر متوجه میشم که باید شکرگزار جدی تری باشم. باید بتونم از موقععیتم برای مردم و کشورم استفاده کنم و یه کاری کنم اما همش فکره. دلم میخواد عملیش کنم اما فعلا شرایطش رو ندارم.

سلام.

معمای قفس.

موید باشید.

سلام. معمای قفس دیگه چیه؟
بچه ها. من چی کار کنم؟ :47:
نارضایتی ادم از خودش ادم رو به جنون میکشونه. من اینی که هستم رو دوست ندارم. نمیتونم چیزی رو تغییر بدم. :54:
صبح پا میشم تا شب خر میزنم. شب میخوابم دوباره روز از نو روزی از نو. آخرش که چی؟ قراره چی کار کنم؟ من که تو کار خودمم موندم.
دلم میخواد بهم بگن کوله بارت رو جمع کن که فقط چند ماه دیگه فرصت داری :310:
اصن حوصله این حرفا رو که از زندگی لذت ببر و تنهایی واسه خودت خوشحال باش و ... رو ندارم.
اینده مبهمه. چی میشه؟ چی کار میکنم؟ اصم باید چی کار کنم؟ ادم ها معمولا 70 سالگی اینا میمیرن. من حوصله خودم رو تا اون موقع ندارم. من دلم عمر کوتاه مفید میخواد نه مثل الان که صبح تا شب فقط میخونم و مینویسم و اخرش هم هیچی. اخرش هم برگردم برم سر یه کار صبح تا عصر. بعدم یه اقا پسر بعد از کلی سبک سنگین و مقایسه با دخترهای دیگه افتخار بدن ادم رو بپسندن چرا؟ چون دختره سرکار میره و فوق داره از فلان کشور و اگه بعدا بخوام میبرتم و ... بعدم بیفتی تو یه زندگی که حالا معلوم نیست پسره چه جوری از اب دربیادو ... تازه این بهترین حالته. واگرنه مجبوری صبح بری سرکار و عصر بیای تاپیک بزنی چه طور خواستگار جذب کنم و ...
دلم کارهای بزرگ میخواد. دلم میخواد ماندگار بشم به خاطر یه کار مثبت. دلم میخوادیه کار مفید کنم و بعد تا 30 سالم نشده بمیرم یا که دلم میخواد یه عشق پیدا کنم که دلم به زندگی گرم باشه (منظورم خدا و اینا نیستاااا. عشقی که طرف رو ببینم و حسش کنم). من اصن دلم از این حرف های شما نمیخواد که تنها باش و شاد باش و بشین صبح تا شب عبادت کن و ...
من دست خودم نیست زندگیم. من رو انداخته تو یک جریان و داره میبره. من دانشگاهم تموم شه دیگه هیچ دلخوشی ندارم. نمیتونم از تحصیلم باعث یه خیر بزرگ بشم. بلد نیستم. خروجی ندارم. میدونین؟ تو درسم موفقم. تو ثبت مقاله موفقم. اما این که یک کار ی کنم کارستون. یه کار که به درد ادم ها بخوره اصن بلد نیستم. خدا سر راه من هیچی نمیزاره. نه یک فرصت خدمت و نه یک پسر لایق و نه حتی یک پسر نالایق :311: با همه ی صافی و سادگی و محبتی که تو درونم دارم نمیتونم یه عشق برا خودم پیدا کنم. :54:
کلا هیچ کاری تو زندگیم نه برای خودم و نه برای بقیه نکردم. خدا حتی یه بیماری چیزی به من نمیده بمیرم راحت شم. :302:

به منم کمک کنین :54:
منم مثل من تنها و سانازم. :54: از هیچی دنیا خوشم نمیاد. منم دلم میخواد شب بخوابم و صبح پا نشم دیگه. زدم به بیخیالی. بهترین دوره ی زندگی هر ادمی جوونیشه. من 23 سالمه اما جوون نیستم و وااای از این عمری که فقط میخوای بگذره. فقط نشستم ببینم چی میشه. درس میخونم و کار میکنم تا بگذره. هیچ امید و اینده ای نمیبینم. تنهایی درد بزرگیه. نیاین بگین از تنهاییت لذت ببر و حرف های تکراری هااا. شماها متوجه نمیشین. همه تون یا کسی رو تو زندگی تون دارین یا کلی خواستگار که بهونه ای ندارین بگین تنهایین. :54: وقتی پست های من تنها و ساناز (شکست عشقیش رو نمیگم. خستگی اش رو میگم. بازم دمش گرم یه عشقی داشته. من که با در و دیوار حرف میزنم و فحش میدم :311:) رو میخونم میفهمم چی میگن. اخه دیگه چه قد بزنم به بیخیالی؟ عمرم گذشت. کی جاهای خوبش میرسه؟ داغ دلم تازه شده. :54:
زندگی رو نباید بهش بگن زندگی باید بگن مردگی :47: مزخرف تر و مسخره تر از این دنیا و رسومش و دار و ندارش وجود نداره. حالم بهم میخوره :97:
من تنها راست میگه. خدا یار ادم های خوشبخته و خوشبخت ترشون میکنه از سهم زندگی برای ادم های تنها و خسته ور میداره و میده به خوشبخت ها که هزار تا کشته مرده دارن. تا هم میای حرف بزنی بهت میگن بورسیه گرفتی دیگه چی میخواااای؟ با زحمت خودم گرفتم انگار حق یکی دیگه رو خوردم. :97:
من دیگه نمازام یکی در میون شده. داره اصن ارتباطم با همه چیز قطع میشه. اگه تونستین برای منم دعا کنین. :203:
دعا کنین خدا هر چی هر چی زودتر یه همدم و همراه خوب و تک برای تمام زندگیم بده.:203:

اینکه خودت رو بشناسی و بدونی به چه تیپ آدم هایی علاقه داری،
بعد بگردی پیداش کنی(یا پیدات کنه)،
بعد بهش علاقمند بشی(یاعلاقمندش کنی)،
بعد باهاش ازدواج کنی،
کار قوف العاده پیچیده و دشواریه،
کار هر کسی نیست،
دختر و پسر هم نداره،
الان خیلی از پسرا هستن که این مشکل رو دارن، همین جا هم خیلی نمونه تاپیک داریم.

ازدواج کردن خیلی کار سختی نیست ولی ازدواج کردن با اون کسی که باید، کار سختیه،
این رو باید بپذیری.

اینکه تعداد خواستگارهات زیاد باشه یا خیلی خواستگاری رفته باشی هم خیلی دردی رو دوا نمی کنه، به جز اینکه یه اعتماد به نفس کاذب به یه عده میده.
مهم اینه که نهایتا با کسی که متناسبت هست ازدواج کنی.
وقتی متوجه باشی که این انتخاب، انتخاب ساده ای نیست و ممکنه پروژه دشواری باشه، کمتر بی صبری میکنی.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

چند بار دیدم که دائم اصرار داشتی که سختگیر نیستی و هرکسی رو میپذیری.
من فکر میکنم اگر معیارهای مشخصی نداشته باشی، آدم های متفاوت و حتی متناقضی رو جذب میکنی،
و این باعث میشه، اون کسی که واقعا متناسب شما هست، جذب شما نشه، یا فرصت متمایزی نداشته باشه و دفع بشه.
هرچقدر معیارهات شفاف تر، منطقی تر، واقعی تر و منحصر به فردتر باشه، احتمال اینکه با آدم دلخواهت آشنا بشی بیشتره.

نمی دونم چقدر درست فکر میکنم، ولی فکر میکنم مشکل اصلی شما نداشتن معیارهای صحیح هست.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

این نوع پست هایی هم که میذاری خیلی بهت کمکی نمیکنه.
همه ما خیلی وقت ها آرزوی مرگ کردیم یا خیلی کارای دیگه هم کردیم!
ولی اینکه بیای و افکار منفی خودت بنویسی، جز تثبیت کردنش چیز دیگه ای نصیبت نمیشه.
بعید میدونم به دلسوزی یا همدردی رایگان دیگران نیازی داشته باشی.
پیشنهاد میکنم مشکل واقعیت رو شناسایی کنی و در مورد اون مشورت بگیری.

موفق باشی

چرا اینقد ناامیییییید دوستم؟؟؟

تو الان واقعا فکر کردی اینا که زیاد خواستگار دارن ستاره سهیلن؟؟بابا الان که دیگه فقط کافیه تو مسجدی چیزی بری می بینی دست هر کسی یک لیسته!!!کافیه شمارت دست یکی

از اینایی که معرفن بیفته بعد دیگه روزی نیست کسی زنگ نزنه.حالا واقعا اسم این هست خواستگار؟؟؟تازه توی این موردها در بعضی موارداینقد بی احترامی زیاد به دخترا می شد

که کلا ادم قید ازدواجو می زنه...اینکه فقط بیان و وضع مالیتونو بررسی کنن شد خواستگار؟؟؟یا اینکه اینقد از سر تا پاتو نگاه کنن که ادم به خودش شک می کنه!!

من الان 4 5 ماهه کسی رو راه ندادم به خاطر این شرایط..اینقد با روح و روانم بازی شد بعضی وقتها..ولی خب به خدا گفتم به خودت واگذار می کنم..فکر کردی اگه خدا بخواد واسش

کاری داره واقعا؟؟؟از جایی که فکرشو نمی کنی برات جور می کنه..از وقتی بی خیال شدمو به خدا واگذار کردم دیگه دلم قرصه..

ببین من همیشه قبلا می گفتم اینکه می گن به صلاحت نبوده نشده همش حرفه و..ولی امروز باچشمای خودم دیدمو برام اتفاق افتاد.

چند وقت پیش یک جایی ثبت نام کردم قبول نشدم و کلی نا امید شدمو به خدا غر زدم..امروز یک جایی مصاحبه رفتم چند لول از اون یکی بالاتر قبول شدم..

خب شاید یک دلیل به تاخیر افتادن ازدواجمون این باشه..شایدم مثلا اگه الان کسی رو پیدا کنی دیگه نتونی کامل به درست برسی و موفق نشی..

بهترین کار همینه که توکل کنی و بزاری هر موقع صلاحت بود اتفاق بیفته:43:

سلام
چند وقت پیش تو تلوزیون یه برنامه نشون میداد.یه خانومی تو آلمان درس میخونده و اونجا با یه پسر آلمانی آشنا میشه.این آقا پسر 5 سال مدام از این خانوم خاستگاری میکنه و این خانوم جواب منفی میداده بهش.به خاطر اختلافات فرهنگی و کشورهای مختلف و ...
این خانوم الان یه کارآفرین نمونه تو کشوره.شاید فکر کنی حتما دختره خیلی زیبای بوده که همچین شوهری گیرش اومده.ولی وقتی در کنار همسرش قرار میگرفت مثل این بود که یه مادر و پسر کنار همن!خیلی از معیارایی که الان تو جامعه ما میبینی ملاک شده مثل قد بلند و رنگ پوست فلانو چهره خاص،این خانوم شامل هیچ کدوم نمیشد.ولی اعتماد به نفسی داشت که شوهرش میگفت وقتی باهاش آشنا شدم و صحبت کردیم گفتم این همون زنیه که میتونم باهاش خوشبخت شم.حتی به خاطرش اومد ایران زندگی کرد.واقعا مرحبا داشت اون آقا.خیلی خوشم اومد ازش.اگه اون دختر با اون همه توانایی میومد اینجا و براش معرف خاستگار میفرستاد اولین چیزی که بهش توجه میکردن قد و سایز و رنگ و مو و...بود.
اسمت شیواست؟من شیوا صدات میکنم:دی
شیوا من وقتی تاپیکاتو میخوندم خیلی تعجب میکردم!تو موقعیت خوبی داری ولی ناراضی هستی!منم همسن تو هستم.منم از تنهایی رنج میبرم.منم نسبت به آینده گاهی ناامید میشم ولی یه سری آرزوهای کوچیک تو ذهنم دارم که همونا منو سرپا نگه میداره.آرزوهایی که وابسته به شوهر و درس و دانشگاه نیست.فقط علایق خودمه که تو ذهنم نگهشون داشتم واسه روزایی که ناامیدم بهشون فکر کنم و به امید اون روزای قشنگ که میخام واسه خودم بسازم،روزای سخت الانو تحمل کنم.

در مورد ازدواج منم با نظر سوگند هم عقیده شدم!یعنی شرایط اینو ایجاد کرد.من یه زمانی طرفدار ازدواج سنتی بودم(البته خیلی وقت پیش)ولی الان به قدری نسبت به این ازدواج حساسیت پیدا کردم که به مادر گفتم اگر همچین اشخاصی زنگ زدن دیگه راه نده!چون تا به الان هر مورد سنتی پیش اومده اولا باعث شده کلی وقت و انرژیم هدر بره .و ثانیا بعضی از این افراد طوری رفتار میکنن که انگار اومدن بازار برده فروشا برده انتخاب کنن!با هر بار اومدن و رفتنشون کلی روحیه ام ضعیف میشد.و دیگه به این نتیجه رسیدم ک یا کسی رو به طور معجزه آساییی میبنم و از هم خوشمون میاد:))) یا تا آخر عمرم مجرد بمونم بهتر از اینه که با رفت و آمد هرکسی خودم رو ناراحت دلشکسته کنم.
تو موقعیت خوبی داری.از من میشنوی یکی رو از اون ور آب پیدا کن :دی اینجا خبری از شوهر دلخواه نیست:))

سوگند جان و طنین جان ممنون از دلگرمی هاتون. :72:
اره طنین جان اسمم شیواست.
اقا میثم از شما هم ممنون. میشه راهنماییم کنین چه مشکلیم رو پست بزارم؟
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

اینکه خودت رو بشناسی و بدونی به چه تیپ آدم هایی علاقه داری،
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
برای این باید بگم که فکر میکردم میشناسم اما الام میبینم نه. اصلا نمیشناسم. اصن همه چیزم به هم خورده. روحیه ام هر روز متغیره. یه روز بی هیچ دلیلی خوشحالم و فرداش فقط میخوام بمیرم باز هم به هیچ دلیلی. یه روز فکر میکنم مذهبی ام. فرداش با خدا قهر میکنم و از ادم های مذهبی متنفر میشم. یه روز تحصیلاتم برام خیلی مهمه. فرداش برام بی ارزشه, ... اصن ثباتم به هم خورده.

این که چه تیپ ادمی رو علاقه مندم, مثل همه یک سری معیار های مهم تو ذهنم هست مثل اخلاق, خانواده, تحصیلات, شغل, ...
اما این که دقیقا چه تیپ رو مثل شخصیتم شده, هر بار تغییر میکنه و ارزش معیار ها هم همراهش تغییر میکنه.

با خودم و فکرم خیلی درگیرم. فقط وقتی درس میخونم یا دارم پروژه انجام میدم ارامش دارم. یه ذره بیکار باشم اصن ارامش ندارم.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

بعد بهش علاقمند بشی(یاعلاقمندش کنی)
من فکر میکنم اگر معیارهای مشخصی نداشته باشی، آدم های متفاوت و حتی متناقضی رو جذب میکنی،
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
من اصل مشکلم همینه. من دنبال تعداد بالای خواستگار نیستم. اصن خود در گیریم هم به خاطر همین مشکله. این که این

دختری که 23 سال یه شکل بوده به شکل قبل بی ثباتیش بوده هیچ وقت دیده نشده. هیچ وقتی کسی جذبش نشده. هیچ

تیپ ادمی. نه ادم نا متناقض نه ادم متناقض. نه کسی برای دوستی. نه کسی برای ازدواج. هیچی. برای همین بهم خورده

ام. من میبینم این ادمی که هستم با هر چیزی که تا به حال داشتم و کسب کرده ام. هر چیزی, قیافه مدرک موفقیت علمی

هنری ورزشی اخلاق تیپ زدن در واقع با تمام زور زدنم این ادم هیچ وقت به چشم کسی نیومده. برای همین شخصیتم به

هم ریخته. باید عوض شم طوری بشم که دیده بشم اما بلد نیستم. به خیال خودم خوش لباسم خوش قیافه ام یا خوش

اخلاقم اما انگار نیستم چون اگر بودم یک نفر تو طول این زندگی یه توجه کوچیک میکرد. اما مشکلم اینه که این طوری که

هستم تمام چیزیه که بلدم. چون تو تغییر و تبدیل به یک دختر ادم جذب کن ناموفقم برای همین به هم خورده همه چیزم.

اومدم عوض شم خودمم یادم رفت چه جوری بودم! میگن کلاغ اومد راه رفتم کبک رو یاد بگیره راه رفتن خودش رو هم یادش

رفت. اما از من قبلیم هم دلخوشی ندارم. کلا ارامش درونیم بهم خورد سر این قضیه. یه کلام رو هواااام. امیدوارم تونسته

باشم خوب بگم که متوجه بشین. اگه تو یه جمله بخوام بگم اینه که هیچ وقت از طرف هیچ جنس مخالفی به هیچ طریقی دیده نشم و اومدم طوری بشم که دیده بشم الان بهم ریخته ام و گم شده ام و نمیخوام مثل قبلم هم بشم.
بازم ممنون.

:72:

راستی طنین میشه بیش تر توضیح بدی راجع به این:

منم همسن تو هستم.منم از تنهایی رنج میبرم.منم نسبت به آینده گاهی ناامید میشم ولی یه سری آرزوهای کوچیک تو ذهنم دارم که همونا منو سرپا نگه میداره.آرزوهایی که وابسته به شوهر و درس و دانشگاه نیست.فقط علایق خودمه که تو ذهنم نگهشون داشتم واسه روزایی که ناامیدم بهشون فکر کنم و به امید اون روزای قشنگ که میخام واسه خودم بسازم،روزای سخت الانو تحمل کنم.

مثل چی؟ منم دنبال یه همچین چیزایی هستم. یه امید و هدف خوب و لذت بخش که فقط بستگی به خودم داشته باشه نه به فرد دیگه ای که نگران باشم اگه اون فرد نباشه چی؟ مثلا این که یه کار بزرگ انجام بدم تو دنیا تغییر ایجاد کنه. یا یهو یه کار موندگار. من از وضععیت الانم خوشحالم خدا رو شکر اما میدونی یک سال دیگه فقط از درسم مونده و این یک سال مثل برق میگذره. کلا این جا زمان زود میگذره. من اون موقع دیگه هیچی دلخوشی ندارم. یعنی سال دیگه این موقع پایان دلخوشی هامه؟ فکر میکنم که اشکال نداره بعدش یه کار بزرگ میکنم یا بازم برا خودم موقعیت جور میکنم اما اگه میخواست بشه تو این سال ها میتونستم دیگه نه؟ من برای اینده خیلی نگرانم. راستش خوشم نمیاد برگردم صبح برم سرکار عصر بیام خونه و این بشه زندگی. یا دوست ندارم بعد درسم بمونم و صبح برم سر کار باز عصر بیام خونه. میدونی؟ ادم تا قبل رو به پایان بودن درسش هی امید داره و هدف که حالا ارشد میخوام حالا دکتری میخوام. اما بعدش چی؟ بعدش هیچ انگیزه و هدفی ندارم.

:47:

اینده مبهمه و قشنگ به نظر نمیرسه. میشه بگی تو چی کار میکنی که نگران تموم شدنش نیستی؟ روزای قشنگی که میگی یعنی چه روزایی؟
ممنون.

:72:

شيوا بايد بگردي ببيني غير از درس و کار چه چيزايي خوشحالت ميکنه؟ مثلا من يه ليستي تهيه کردم از چيزايي که دوس دارم تا وقتي زنده ام انجام بدم.من عاشق گل و گياهم،هميشه دوس داشتم يه گلخونه واسه خودم داشته باشم با کلي گل.از الانم اين کارو انجام ميدم.مثلا دوس دارم بعد از درسم رو گلها مطالعه کنم و توي يه گلخونه کوچيک واسه خودم گل پرورش بدم.تووی همون گلخونه هم بشینم و مطالعه کنم و چای با نبات بخورم:)) يا مثلا خيلي به هنر و مد و دکوراسيون علاقه دارم.جزء کارهايي هستن که من هرچقد واسش وقت بزارم خسته نميشم.مثلا گاهي خودمو يه طراح لباس تصور ميکنم:دي يا يه طراح دکوراسيون.جز ء اصلي ترين کارهايي که واسه بعد از درسم در نظر دارم اينه که برم دنبال هنر. يا طب سنتي!اينم خيلي دوس دارم.شايد يه روزي هم تونستم در اين مورد اطلاعاتمو بالا ببرم. از کوهنوري و طبيعت گردي هم خيلي خوشم مياد.يکي از آرزوهاي شايد دست نيافتني شايد هم دست يافتنيم اينه که بتونم کشورهاي مختلفو ببينم از نزديک. منم ازینکه صبح زود برم سرکار و شب برگردم خوشم نمیاد.ولی برای اینکه بتونم پول جمع کنم و به آرزوهام برسم شاید مجبور شم برم سراغ شغل هایی که برام جذاب نیست. من اگه بخام همه این کارهارو انجام بدم باید عمر نوح داشته باشم:))) و برای انجامشون هم هیچ نیازی به شوهر نیس:)) بعضی روزای سخت به مرگ فکر میکنم با خودم میگم خب اگر هم بمیرم هیچ اتفاق خاصی نمیوفته.ولی الان که زنده هستم لابد دلیلی داشته دیگه.یعنی خدا هم فرصت محقق کردن آرزوهامو بهم داده.اگر هم روزی خدا تصمیم گرفت عمرم تو این دنیا تموم شه بازم ناراحت نمیشم.چون مثل اینه که خدا بهم بگه :عزیزم دیگه کافیه.تو همه تلاشتو کردی.حالا وقت استراحه:دی (چقددد خودمو تحویل گرفتم:)))

[QUOTE=shivaram;384855]به منم کمک کنین
منم مثل من تنها و سانازم.

زیباترین روزگار ، روز رسیدن به خداست
رمضان ، بهترین بهانه ی ، نزدیکی با خداست.

من نمیدونم چرا نمیتونم تو حال و احوال یاران همدردی پیام بزارم. اما حرف هام رو این جا میزارم. امیدوارم همه و به خصوص مصباح الهدی بخوننش.

اول از دوستام و اقا میثم میخواستم خواهش کنم پست هام رو بخونن لطفا و برام نظرهاشون رو بزارن. خیلی خوشحال میشم. :72:

دوم از مصباح تشکر کنم چون میدونم تو حرم به یاد منم بوده و من رو هم دعا کرده و ازش خواهش کنم که نره. مصباح لطفا نرو. من دارم دوستهام رو این جا هم یکی یکی از دست میدم و تنهاتر میشم. :54: کیت کتی حالش خوب نیست. مینوش رفته. فرشته اردیبهشت ازدواج کرده و سرش شلوغه. عمو پارسا هم رفت. تو هم میخوای بری؟ :54:

سوم این که دیشب یه خواب عجیب دیدم. من خواب زیاد میدیدم. اما چند وقتی بود که دیگه نمیدیدم. اما این چند وقته خیلی وقت ها دیگه نماز نمی خوندم. یه خط در میون شده بود. حال نداشتم و قهر بودم با خودم و خدا. دیشب تو خواب خودم رو روی تخت خواب دیدم و بعد دیدم دست ها و پاهام ازم جدا شدن و خودشون رفتن وضو گرفتن. بیدار شدم دیدم اگه نجنبم نماز صبح قضا میشه. زود دست به کار شدم و یه نماز مشت زدم به بدن.

چهارم این که برای امتحانام خیلی خیلی دعا کنین. دعا کنین عالی بشه نتیجه ام و حالم رو امتحانام تاثیری نداشته باشه.

ممنون :72::72::72::72:
--------------------------------------------------------------

راستی باغبان من اصن منظور پست هایی که برام میزاری رو نمیفهمم. میشه واضح تر صحبت کنی؟

ممنون:72:
----------------------------------------------------------------
طنین باید بگم که ممنون که اینجایی. چه قدر خوب میشد تو دنیای واقعی هم دوستم بودی. حس میکنم که چه قدر بهم نزدیکیم و شبیه. این خیلی حس خوبیه.

ممنون:72:

سلام خانم مهندس

ببخشید دیر جواب میدم .

علت اینکه شما گفتید از بچه های همدردی عقب هستید ( حضور در سایت ) به خاطر خورشید و ماه و حرکت زمین هست – تقصیر شما نیست .

پست ها ی شما را گذرا خواندم - رشته خوبی درس می خونی ( کامپیوتر ) موفق باشی – آینده داره .


کامپیوتر شخصیتون را روشن کنید – سیستم عامل لینوکس را بیار بالا : ( با ویندوز میانه خوبی ندارم ...ولی از هیچی بهتره !)
من از فدورا – اوبونتو - ....... استفاده می کنم .

خوب بریم ببینیم تو کامپیوتر شما چه خبره :
ترمینال را باز کن - فرمان ls را تایپ کن - با این کار می تونیم فولدرهای سیستم شما را ببنیم
در ویندوز فرمان dir هست ( ببخشید ....شما خودتون استادید )

وقتی فرمان را بزنی لیست زیر می یاد :
Desktop Downloads Documents Music
Public … ……

خوب حالا خانم مهندس ، شما فرمان زیر را تایپ کن و Enter بزن. باید بریم شاخه مورد نظر را باز کنیم .
با فرمان cd می تونیم پوشه ها را باز کنیم . ( ویندوز – لینوکس )
Cd Desktop

بعد دوباره فرمان ls را بزن - لیست زیر ظاهر میشه ( می خوایم بریم ببنیم تو شاخه چه خبره )
اگر فرمان را بزنبم فایل و پوشه زیر را می بینیم
shivaram

پوشه بالا را باز کن :
Cd shivaram
سیس enter بزن .


دوباره فرمان ls رابزن تا محتوای پوشه را ببینی
اینا تو پوشه های شماست : ( مشخصات شماست )
جالبه ، پوشه شما مثل کاربران ( من تنها - zzzz - و ..... ) هست .

دختر خوب و مهربون - دختر با خدا - باهوش - زیبا - تحصیل کرده
نگران آینده - ورزشکار - با اراده


خوب بریم شاخه ( نگران آینده) را پاک کنیم :
در ترمینال دستور زیر بزن :
نگران آینده rm -r
سپس مانند قبل enter بزن ، خانم مهندس


حالا دوباره فرمان ls را بزن و اعمال کن :
مشخصات جدید شما ظاهر می شود : (پاکش کردیم )

دختر خوب و مهربون - دختر با خدا - باهوش - زیبا - تحصیل کرده
ورزشکار- با ارداه



حالا باید بریم یه فولدر درست کنیم ( همان جا ) – فرمان زیر را بزن :
من شادم mkdir

حالا دوباره فرمان لیست را بزن (ls ) – مشخصات جدید شما اعمال می شود .

دختر خوب و مهربون - دختر با خدا - باهوش - زیبا - تحصیل کرده
ورزشکار - من شادم - با ارداه



فولدر من شادم را باز کن و دلایل لازم را بنویس : ( هر چی بیشتر بهتر ) با فرمان CD
من شادم cd

.....
......


دیگه آزادی !




خانم مهندس

شما رشته خوبی درس می خونی – باید برای آینده هدف گذاری کنی
البته شما شاغل هستید ( اون جور که گفتید )

شما می تونید در حوزه شبکه و امنیت شبکه فعالیت کنید
در حوزه برنامه نویسی
در حوزه بازی سازی و گیم
در حوزه انیمیشن ( مثلا می تونی با مایا و تردی مکس - بلندر و .... کار کنی یا توسعه بدی)
هوش مصنوعی
......
......
گرایش فعلی شما
.....


مثالا ، در حوزه ی گیم و برنامه نویسی شما میتونید در مارکت های موبایل فعالیت کنید
(App store – Google play …..)
اون موقع دیگه برای خودت کار میکنی – نگران اخراج شدن هم نیستی
می تونی در دانشگاه خودت ، همرا با اساتید و دانشجویان در شرکت های استارتاپ ویکند – دانش بنیان
شرکت کنید – و کار آفرینی را شروع کنی . روی یه ایده کار کنید
شرکت های بزرگی مثل اپل و آمازون – ماکروسافت – همین جوری شروع کردند !

این همه فرصت داری ! این همه کار – دیگه نباید وقت داشته باشی غصه بخوری !
خانم مهندس !

هدف روشن تر == امید بیشتر – زندگی شاد تر

می خواستم ، خدمت شما عرض کنم که – اگر هدف کاری بلند مدتی داشته باشیم
از کار دلسرد نمیشیم .


در مورد ازدواج هم – نگران نباشید – ان شالله به لطف خدا همه چی درست میشه
زیاد سختم نگیر ! ( برای انتخاب همسر ) - البته مشورت هم یادمان باشه ( خانواده و ......)
اگر یه مرد کامل نمره ش 100 باشه ( که همچین چیزی نیست ) – نمره ( ؟ ) هم خوبه برای ازدواج ( البته نسبی است )
یعنی معیار های هر شخص فرق می کنه با دیگران .
امکان داره یکی نمره 90 قبول کنه یکی 30 یا ..........من دو مورد را دیدم .


اگر سخت بگیری دیگه نمی تونی شاخه ( نگران آینده ) را پاک کنی .
ان شالله به مراد دلت برسی . ( هر چی دوست داری و برات خیره )



وقتی بتونی شاخه ( نگران آینده ) را پا ک کنی ....اون موقع دیگه آزادی.....آزادِ آزاد.
کبوترها نباید در قفس زندانی باشند .......باید بر فراز آسمان ها پرواز کنند.
پس ، بر فراز آسمان ها ، پرواز کن

ای کبوتر دلواپس پرواز...............!


وقتی به زیبایی هایی طبیعت نگاه کنیم – و لبخند بزنیم – اون موقع دیگه آزادیم.



یه استاد داشتیم – پای تخته نوشت : به نام حضرت دوست .
بهش گفتیم ، حضرت دوست کیه .
گفت : یه روزی خودتون می فهمید . یه روزی متوجه میشید دوست واقعی کیه .

اگر خدا را به عنوان دوست انتخاب کنیم
همیشه شادیم .



حضرت سعدی می فرماید :

به جهان خُرم از آنم ، که جهان خُرم ، ازوست
عاشقم ، بر همه عالم ، که همه عالم ، ازوست

به غنیمت شِمُر ای دوست ، دَمِ عیسی صبح
تا دلِ مرده مگر زنده کنی ، کاین دم ازوست

به حلاوت بخورم زَهر ، که شاهد ، ساقیست
به ارادت ببرم درد ، که درمان هم ازوست


بهترین ها را برای شما و تمام بچه های همدردی آرزو می کنم
موفق باشی ، خانم مهندس
باغبان.