ادامه زندگی با مرد بی مسئولیت به صلاحه؟

واقعا کسی نیست که صادقانه کمکم کنه؟اصلا نمیدونم این زندگی که من با شوهرم دارم ارزش ادامه

دادن داره؟وقتی همش برا دخترا کامنت میذاره و ازشون تعریف میکنه.الان تو اینستاگرام دیدم

شمارشو برا یه دختری فرستاد خدا رو شکر دختره گفت هر کاری داری همین جا بگو.حالا همه دخترا

که اینو نمیگن.خیلیا قبول میکنن.این که تو دوران عقد خیلی راحت این کارو میکنه واقعا

میتونم ده سال دیگه خیلی چیزا به مرور زمان عادی میشه بهش اعتماد داشته باشم؟اصلا موندم مردا

چرا خیانت می کنن؟حالا بدتر از همه اینا رو خیانت نمیدونه.از همه لحاظ ازش سرترم.چه خودم،چه خانواده ام.نمیخوام از خودم

تعریف کنم.این چیزیه که خودش میگه.از لحاظ تحصیلی،فرهنگی،خانواده ام.همه چی.اصلا نمیفهمم

این کاراش یعنی چی!سرکار که نمیره.دستش همش جلوی دیگران،خواهر و برادرش،مادر

و پدرش درازه.چیزی که برا من عذاب آوره:97:بدترین کلیپ ها و عکس ها تو گوشیشه.عصبانیتش که

وحشتناکه.اگه آب ببینه شناگره ماهریه.یک درصد بهش اطمینان ندارم.هر لحظه احتمال

لغزش داره.حیف که خیلی دوسش داشتم.ولی الان ندارم.الانم که دو ماه قهریم.اصلا ادامه این زندگی

فایده داره؟

قهر کردن شما کار عاقلانه ای نیست،
بلاتکلیف موندن شما به مدت دو سال هم همینطور.

شما دقیقا میدونی مشکل همسرت چیه.
من هم فکر میکنم بیکاری همسرت و نوع برخورد خودت و خونوادت با ایشون، باعث شده احساس سرخوردگی بکنه،
و احتمالا با پیام گذاشتن برای دخترای دیگه (شاید بدون هیچ دلیل و هدف کوتاه مدت یا بلند مدتی) سعی میکنه جبران کنه.

شاید بتونه کار پیدا کنه، شاید رابطه اش با خونوادت خوب بشه، شاید هیچوقت خیانت نکنه،
اما نحوه برخورد ایشون با مشکلات چندان منطقی بنظر نمی رسه.
بنابراین بهتر هست جدی تر به ادامه این وضع فکر کنی.

منتظر نباش کسی مشکلت رو حل بکنه، خودت پیگیر جلسات مشاوره باش.
احتمالا منطقی ترین راه اینه.

آقا میثم ممنونم ولی متن زیر رو بخونین.

من خانومی 26 ساله هستم و همسرم 28 سال.دو سال میشه که عقد کردیم.من و همسرم قبل از عقد همکلاس بودیم .پدر و مادرم زیاد موافق با این وصلت نبودن.مخصوصا پدرم به

خاطر نداشتن کار.با گریه و زاری من موافقت کرد.همسرم زمان عقد سرباز بود تو یه شرکتی.قرار بود تو همون شرکت بعد از سربازی استخدام بشه.بعد از اینکه حدود یک سال از عقدمون

گذشت و سربازیش تموم شد،حدود یک ماه رفت تو اون شرکت،بعد دیگه گفت نمیرم.البته توی همون شرکت چند بار(2بار) به خاطر دعوا با سرپرست،به بخش های دیگه منتقل شد.بعد

از اون شرکت به شرکت دیگه منتقل شد از اونجا هم اومد بیرون.گفت من کار اداری دوست ندارم.بعد دوباره با اصرار من رفت تو بخش فنی اونجا.باز گفت کارم سخته نمی تونم.منم وقتی وام ازدواج گرفتم بهش دادم با وام ازدواج خودش و یه کم پول باباش حدود 10 میلیونی شد.رفت دستگاه خرید مشغول شد به کار آزاد.من اون موقع بهش گفتم که کار دولتی رو ول

نکنه.خیلی سر این موضوع بحث داشتیم.یک بار هم وقتی قهر کرده بودیم تو گوشیش دیدم به یه دختری اس ام اسای میده.منم به خانوادش گفتم.یه نشست داشتیم.خانوادش از طرف

اون تعهد دادن.بعضی وقتا میگه تو منو به خاطر اون موضوع خورد کردی.البته همش منکرش میشد.منم دیدم منکرش میشه دیگه کشش ندادم.گفتم کار دولتی با آزاد رو با هم داشته باش ولی قبول نکرد.چون کار آزاد رو خودش انجام نمیداد.کارگر داشت.به کار آزادش راضی شدم.ولی بعد چند ماه که دید سود انچنانی نداره،بدون اطلاع من دستگاه ها رو فروخت.وقتی من

فهمیدم خیلی ناراحت شدم.با هم ،همفکری کردیم قرار شد یه کار آزاد دیگه شروع کنه.ولی بدون این که بگه پول دستگاه رو به داداشش داد.گفت نیاز داره.این رو هم بگم حدود 7 ماه

پول وام رو من دادم.چون گفت ندارم.البته منم نداشتم ولی خودم رو به آب و آتیش زدم که جور شه.چون بابام ضامنم بود.نمیخواستم بفهمه.ولی دیگه دیدم داره بدعادت میشه دیگه پول

وام رو ندادم.با هزار تا دعوا و بحث پول وام رو میداد تا دو ماه پیش.حدود پنج ماه بیکار بود.خانوادش هم میگفتن میره سرکار نگران نباش.منم فقط حرص میخوردم.می رفت مغازه داداشش

می نشست.میگفت داداشم گناه داره،نمیتونم دست تنها بذارمش.مشتریهای داداشش رو کم و بیش راه مینداخت.داداشش هم هر از گاهی یه مقدار ناچیز بهش میداد.مثلا 30-40

تومن.بهش که می گفتم برو سر یه کار درست حسابی می گفت من مغازه داداشم میرم.سرکارم.البته داداشش هم چند سال اول زندگی سرکار نمیرفت.مفت میخورد و

میخوابید.شوهرم میگفت از جاریت یاد بگیر اون اصلا حرفی نمیزد.منم نمیخوام مثل اون باشم.باز با اصرارهای من رفت برای مصاحبه یه شرکت اداری.قرار شد تحقیق کنن.ولی باز زد زیرش

و گفت من نمیرم.کار اداری دوست ندارم.هرچی بهش میگم مردم از خداشونه یه کار ثابت داشته باشن ولی اصلا انگار نه انگار.فقط میگه من نمیرم.من کار آزاد دوست دارم.میگم خب اگه کار آزاد دوست داری یه کار آزاد شروع کن.میگه الان میرم مغازه داداشم یعنی سرکار میرم دیگه.دو ماه پیش شب دعوای خیلی بدی کردیم و به من گفت از خونه ما برو بیرون.من نرفتم

ولی دست روم بلند کرد.منم از ترس جونم رفتم بیرون.من بچه شهرستانم.حالا فکر کنین ساعت 12 شب چیکار کنم تو تهران!!!!مادر شوهر و پدر شوهرم مسافرت بودن.گریه

میکردم.آژانس گرفتم برم پیش دوستم.برادرشوهر و جاریم هی زنگ زدن.من ج ندادم.بعد برادرشوهرم اس داد که ((تو غلط کردی این وقته شب رفتی بیرون.دیگه حق نداری اسم شوهرت

رو بیاری.))شوهرم به اونا گفته بود که من خودم رفتم.خیلی ناراحت شدم.من با برادرشوهرم در حد سلام و علیک حرف میزدم.اون شب جاریم خیلی زنگ زد و گفت برگرد بیا خونه ما.من

برگشتم رفتم اونجا برادرشوهرم رفت تو اتاق و در بست و بیرون نیومد.منم موقع خواب رفتم طبقه پایین که خالی بود خوابیدم.دوست نداشتم اونجا بخوابم با اینهمه بی احترامی.فرداش

برگشتم شهر خودمون.الان حدود دو ماه میگذره.اصلا پا پیش نذاشتن برا آشتی.فقط مامان بابش عید رو تبریک گفتن به خانوادم.خانواده من هم با روی باز صحبت کردن.همین.خیلی

ناراحتم که قهرمون داره زیاد میشه.این رو هم بگم که شوهرم خیلی مهربونه،دلش برا همه میسوزه. ولی زود عصبی میشه.اونم از نوع خیلی بد.خیلی دمدمی مزاجه.شوهرم تو بچگی

بیش فعال بوده ولی درمان نشده.پیش روانپزشک رفتیم قرص داد ولی نصفه و نیمه ول کرد.

تاپیک شما رو قبلا خوندم.
مسئله روانی همسرت و نیازش به روانپزشک تا حد زیادی به خودش مربوطه.
شما دنبال مشاور باش و تکلیف رابطتون رو مشخص کن.
منظورم تهدید همسرت نیست ولی نیاز هست با قطعیت بیشتری در مورد زندگیت تصمیم بگیری.

سلام عزیزم
همسر شما چه ویژگی مثبتی داره که باعث شده شما به ادامه زندگی باهاش فکر کنی؟ اینطوری که میگی با یک ادم بیکار و بی مسولیت و عصبی
و خیانتکار طرفی!!!! واقعا فکر میکنی همه این مشکلات قابل حل هست؟ اونم در شرایطی که همسرتون نیاز به مداوای روانی داره و همکاری هم نمیکنه. مگر غیر از اینه که ازدواج باید در مجموع باعث آرامش بشه ؟ شما اصلا توی این شرایط یک لحظه هم میتونی آروم باشی؟ فکر میکنی انقدر صبر و توان داری که بتونی این شرایط رو تحمل کنی و انقدر مهارت و تجربه و ظرفیت داری که بتونی چنین آدمی رو اصلاح کنی؟ اگه اره برگردسر زندگیت و درستش کن اگه نه وقت و انرژی و خودت رو تلف نکن.

سلام شمیم بهار عزیز

راستش ویژگی های مثبت همسرم:مهربونه،از اونایی هست که میشه با حرف زدن قانعش کرد ولی به شرطی که بعدش کس دیگه ای در اون مورد

نظرش رو عوض نکنه.برای خوشحال کردنه من همه کار می کنه.مثلا اگه بگم من یه چیزو میخوام میره حتی با قرض برام تهیه می کنه.با اینکه درآمدی

نداره ولی اگه تو جیبش پول باشه حتما به من میده.دست و دلبازه.محبت هاشو با حرف زدن ابراز می کنه.زبون تعریف هم داره.

راستش امروز با مادرشوهرم حرف زدم هر چی تو دلم راجع به این قضیه بود رو گفتم.گفت که شوهرم خیلی ناراحته.هی میاد به ما میگه هیچ کس هیچ

کاری نمیکنه.زندگیم رو هواست.بعد مادرشوهرم به من گفت شوهرتو دوسش داری؟میخوای باهاش زندگی کنی؟منم گفتم بستگی به این داره که

شوهرم میخواد چیکارکنه.گفتم من از اول شوهرم رو دوست داشتم.همه دخترا به امید این سر سفره عقد میشینن که یه زندگی خوب داشته باشند.

هیچ کس فکر جدایی نیست.بعد برا کار شوهرم گفت قراره مغازه پایین خونه رو به زودی درست کنیم.بدیم به شوهرت.دخالت برادرشوهرم با اون حرفش رو

گفتم .گفت منظوری نداشته،بد حرفشو رسونده.گفتم به هرحال نباید دخالت میکرد.حالا منتظرم ببینم شوهرم پیش قدم میشه یا نه.البته من شرط دارم.

اینکه درمانش رو ادامه بده.بعد اینکه تمام برنامه های نصب شده رو گوشیش مثل وایبر،اینستا،واتساپ و.... همه رو پاک کنه.حالا به نظرتون چیکار کنم؟ادامه بدم یا نه؟

دوستااااااااااااااااااااا ااااااااااااان.دیشب همسرم برا یکی دیگه پیام گذاشت.شماره همراهش رو هم زیرش براش نوشت.گفت بیا تو وایبر.................دیگه طاقت ندارم.اعصابم بدجور بهم ریخته.

هی میرم اینستاش رو چک می کنم.چیزای تازه تری می بینم و فعلا کاری نمی تونم بکنم.چه دلی دارم من؟؟!!!!!به کسی هم نمیخوام بگم که اوضاع بدتر شه.فقط از تو دارم داغون میشم.به نظرتون برم رو صفحه اینستاش بنویسم که متاسفم برات.شما متاهلی.البته به طور ناشناس.چون اصلا منو نمیشناسه.حداقل بقیه بفهمن که شوهرم متاهله.چیکاااااااااااار کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر22

هی میرم اینستاش رو چک می کنم.چیزای تازه تری می بینم و فعلا کاری نمی تونم بکنم.چه دلی دارم من؟؟!!!!!به کسی هم نمیخوام بگم که اوضاع بدتر شه.فقط از تو دارم داغون میشم.به نظرتون برم رو صفحه اینستاش بنویسم که متاسفم برات.شما متاهلی.البته به طور ناشناس.چون اصلا منو نمیشناسه.حداقل بقیه بفهمن که شوهرم متاهله.چیکاااااااااااار کنم؟

---

ببخشید خب انتظار دارید بقیه چی بگند؟

اینطور که من فهمیدم شما در دوران عقد هستید از طرفی شخصیت بسیار حساس و کنترل گری دارید ، وقتی همچین شخصیتی دارید از طرفی همسرتون هم که باوجودی که میدونند شما خانوادشون از این خیانت های پی در پیشون خبر دارید باز هم اینکارارو میکنند یعنی واقعا دچار مشکل روانی هستند و نیاز به روانپزشک دارند که اینو شما باید قبول کنید و صبر زیادییییییی داشته باشید (صبر نه به این معنا که بشینی تو خونه گوشی بدست چپ و راست همسر و چک کنی ببینی کی و کجا به کی چی گفت بعدشم غصه بخوری ، افسردگی بگیری ، از آخرم خدایی نکرده به جایی برسی خودتم دیگه به روانپزشک نیاز پیدا کنی.)


عزیز آدم با ازدواج به آرامش روحی و روانی میرسه نه اینکه خودش و مریض کنه نیاز به دکتر و قرص و .... پیدا کنه!
اگه نمیتونی تحمل کنی از طرفی ایشون هم قول دادند که دیگه سمت این روابط نرند خب پس با بدقول کردن خودشون اونم به این سرعت ثابت کردند که نمیتونند و شما هم نباید دلتون به تغییر خوش کنید اگه میخواین با ایشون زیر یک سقف برید باید این روابط و تحمل کنید.

بنظر من اگه تاحالا بهشون نگفتید که اطلاع دارید میتونید بهشون یک هشدار بدید ولی نگید از کجا متوجه میشید بگید اونقدر مطمعن هستم که بخوام در خصوص ادامه ندادن تصمیم بگیرم، بعد اگه دیدید دوباره ادامه دادند و در شیوه ارتباطیشون تغییری ایجاد نشد اونوقت تصمیم جدی تری بگیرید که آیا با این فرد نه فرد تغییر کرده دقیقا با این فرد و همین خصوصیات حاضرید زیر یک سقف برید یا خیر.؟ دقت کنید تکرار میکنم همین فرد ! نه فرد تغییر کرده!


چون اینطور که من از همین سایت هم متوجه شدم ، مشاوران معمولا به همسران اینجور افرادی که با وجود تاهل بازهم سمت این روابط میرند میگند این عادتیست که تا خود فرد نخواد تغییری انجام نمیشود و خیلی سخت هم میشه انتظار تغییرات داشت.بنابراین همسر باید اگه قصد ادامه داره این شرایط و بپذیره و قبول کنه همسرشون یک بیمار هستند.


حتی یکبار خوندم (فکر کنم در همین سایت بود و از پست های مدیر همدردی بود البته بازهم میگم اگه اشتباه نکرده باشم):

گفتن مراجعه کننده ای داشتند (مرد ) خودش گریه میکرد که از این شرایطی که داره ولی دست خودش نیست عادت کرده تازه همسرشون هم خبر ندارند و این مراجعه کننده خودش عذاب وجدان گرفته.

پس ببینید گاهی خودشون هم عذاب وجدان میگیرند یعنی ممکنه همسرتون بعد لذتی که از این ارتباطات میبرند پشیمون شوند ولی به روح و روان شما هم از طرفی آسیب میزنند.
پس حتما قبل رفتن به زیر یک سقف خوب فکر کنید. بعد تصمیم به ادامه یا ادامه ندادن بگیرید.

موفق باشید.

نقل قول:

---

راستش ویژگی های مثبت همسرم:مهربونه،از اونایی هست که میشه با حرف زدن قانعش کرد ولی به شرطی که بعدش کس دیگه ای در اون مورد

نظرش رو عوض نکنه

---

اولا معلومه که محبت میکنند ، الان به همون دخترایی که شماره میدند ببخشید ولی مگه بهشون فحش میخواین بدند؟ خب میخواین حرف های محبت آمیز بزنند دیگه !

ویژگی دوم که اصلا ویژگی مثبتی نیست هیچ ، تازه ویژگی منفیست ، کسی که با هر حرفی نظرش تغییر میکند یعنی ثبات در تصمیم گیریش نداره و آدم مورد اعتمادی نیست!

همش باید نگران این باشید که مبادا یکی دیگه حرفی مخالف نظر شما به ایشون بزنه و ایشون نظرشون تغییر کنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

نقل قول:

---

برای خوشحال کردنه من همه کار می کنه.مثلا اگه بگم من یه چیزو میخوام میره حتی با قرض برام تهیه می کنه

---

فکر نمیکنید کاملااااا احساسی دارید حرف میزنید؟

برای ناراحت کردنتون هم حاضرند با سایر خانم ها که نباید یک افسیلون هم براشون باارزش باشند ، صحبت میکنند!و شماره میدهند!

البته اگه اینطور بود برای خوشحال کردنتون ، پیش یک مشاور خوب میرفتن و مشکلشون و حل میکردند!

نقل قول:

---

با اینکه درآمدی

نداره ولی اگه تو جیبش پول باشه حتما به من میده.دست و دلبازه.

محبت هاشو با حرف زدن ابراز می کنه.زبون تعریف هم داره

---

اتفاقا بنظر شخصی بنده این هم ویژگی نه تنها خوبی نیست تازه ویژگی بدیست ، این یعنی ایشون آینده نگر نیستند!

اگه مسولیت پذیر بودند سعی میکردند یک کاری انجام دهند و پس اندازی جمع کنند برای آینده زندگیتون، بجاییکه وقتشون و با اینستا و سایر دختران پر کنند!

مورد بعدی هم: خب این ویژگی آقایون هست دیگه، آقایی که میتونه در آن واحد با چند دختر در ارتباط باشه این ویژگی و داره که میتونه اینکارو بکنه!(یعنی اگه این ویژگی شما هم نمیگفتید میشد کاملا حدس زد که آدمی هستند که خیلی باید زبونا بهتون محبت کنند چون شما کاملا دارید احساسی تصمیم میگیرید و ایشون هم معلومه خوب شما رو وابسته کردند برای همین با وجود دیدن خیانت های متعدد ایشون بازهم نمیتونید قاطع حرف بزنید و هشدار دهید و یا قاطع تصمیم بگیرید. )

درکل من نظر شخصیم و دادم ولی بنظرم اصلا به صلاح نیست تا ایشون تغییر نکردند و اصلاح نشدند شما با ایشون زیر یک سقف برید! ایشون نه مسولیت پذیرند نه وفادارند نه میشه بهشون اعتماد کرد، نه حس امینت و بشما میتونند بدهند ، چهار ستون اصلی یک زندگی موفق ندارند ، پس این زندگی بر پایه چه ستونی قراره بنا بشه!

سلام دوست عزیز
چون من رو مخاطب قرار داده بودید پاسخ میدم وگرنه پست اسپم نمیذاشتم
من 100 در 100 با دختر بیخیال موافقم. خوشبختانه تمام جملاتیکه میخواستم بنویسم رو ایشون خیلی بهتر بیان کردند. امیدوارم که بتونی با شجاعت و درایت بهترین تصمیم رو برای زندگیت بگیری

دوستااااااان با مشاور و دکتر صحبت کردم.

دختر بیخیال و شمیم بهار عزیز،ممنون از راهنمایی های بسیار خوبتون.

مشاور گفتن اول باید کسی بینتون واسطه شه.چون دو ماه قهر خوب نیست.بعد گفتند ممکنه 4-5 ماه

طول بکشه .بعدا بهت راهنمایی لازم رو میکنم تا برا زندگیت درست تصمیم بگیری.

الان میدونین مشکل چیه؟!!کی واسطه بشه؟تو یکی از بحث ها و دعواها،پدرم پیش قدم شد(با اینکه

همسرم مقصر بود) ولی بعد یه مدت همش بهم میگفت تو مقصر بودی،چون اگه تو مقصر نبودی بابات

پیش قدم نمیشد.فکر میکنه هرکی پیش قدم بشه مقصر اونه.میترسم ما پا پیش بذاریم دوباره فکر کنه

حق با اونه.اگر هم چنین فکری کنه برا شرطهایی که من میخوام بذارم کوتاه نمیاد.

یکی از فامیلای من باهاش در تماسه.همین فامیل گفته بود من میتونم واسطه شم.ولی سنش

کمه.25 سالشه.

ولی من میخوام پدر،مادرش هم حضور داشته باشند.البته دیروز با مادرشوهرم حرف زدم.کلی حرف

زدیم.ولی اقدامی صورت نگرفت.چیکار کنم؟چه جوری کسی واسطه شه؟یا صبر کنم برا روز پدر که

میخوام به پدر شوهرم تبریک بگم یه جوری سر صحبت باز شه؟یا اصلا صبر کنم اونا پیش قدم بشن؟

دوستااااااااااااااااااااا اااان ممنون میشم تو این مورد راهنمایی کنید.:72:

سلام سحر عزیزم.من کارشناس نیستم ولی به نظر من با پدر و مادرش صحبت کنید.حتما لازم نیست تبریک بگید خودتون زنگ بزنید به پدر شوهرتون باهاش صحبت کنید.یه سوال تو این دو ماه مادر شوهر یا پدر شوهرتون کاری نکردن؟

سحر جان نظر شخصی من اینه که شما وقتی در محیطهای مجازی ارتباط ایشون را با دختران میبینید . اصلا لازم نیست خودت رو به ندونستن بزنی . لازم هم نیست با خانواده ها مطرح کنی که کار رو خراب تر میکنه . ولی در همون محیط بهش پیغام بده که اول تکلیف زنش رو مشخص کنه بعد دنبال دختر دیگه ای بگرده . اگر ایشون خودش رو به خواب زده باشه هیچ کس نمیتونه از خواب بیدارش کنه . مگر اینکه خودش بخواد . اول ببین میخواد از خواب بیدار بشه ؟

نقل قول:

---

سلام سحر عزیزم.من کارشناس نیستم ولی به نظر من با پدر و مادرش صحبت کنید.حتما لازم نیست تبریک بگید خودتون زنگ بزنید به پدر شوهرتون باهاش صحبت کنید.یه سوال تو این دو ماه مادر شوهر یا پدر شوهرتون کاری نکردن؟

---

سلام anny عزیز و واحد عزیز.

حقیقتش نه،کاری نکردن.فقط برا عید زنگ زدن تبریک گفتن.دو روز پیش که به مادرشوهرم برای پول

وامی که باید شوهرم پرداخت میکرد زنگ زدم تازه سر حرف رو باز کرد.عزیزم شوهرم از این دسته از

آدماست که فکر می کنه اگه من پیش قدم شم یعنی حق با اونه و منم نمیخوام خانوادم پیش قدم

شن(دلیلش رو بالا گفتم).حالا موندم چه جوری کسی واسطه شه؟

سحر جان نظر شخصی من اینه که شما وقتی در محیطهای مجازی ارتباط ایشون را با دختران میبینید . اصلا لازم نیست خودت رو به ندونستن بزنی . لازم هم نیست با خانواده ها مطرح کنی که کار رو خراب تر میکنه . ولی در همون محیط بهش پیغام بده که اول تکلیف زنش رو مشخص کنه بعد دنبال دختر دیگه ای بگرده . اگر ایشون خودش رو به خواب زده باشه هیچ کس نمیتونه از خواب بیدارش کنه . مگر اینکه خودش بخواد . اول ببین میخواد از خواب بیدار بشه ؟

میدونی واحد جان،حقیقتش واقعا دلم میخواد این کارو کنم.چون خیلی سخته ببینی شوهرت داره

به دخترا پیام میده و حرفهای نامربوط میزنه.ولی میترسم روش تو روم باز بشه و وضع از اینی که هست

خرابتر بشه.با اینکه داره شخصیت

خودش رو خورد میکنه.مطمئنا دوستای مشترکمون تو اینستا این چیزا رو میبینن.چون ما همکلاس

بودیم.یه ماه پیش یکی از همکلاسیهامون (آقا)به من زنگ زد گفت شوهرت خوب تو اینستا فالور داره.فکر

کنم با زبون بی زبونی میخواست به من بگه چه خبره.منم الکی بحث رو عوض کردم.یعنی نه تنها

شخصیت خودش،بلکه شخصیت

منو داره زیر سوال میبره!نمیخوام تعریف کنم ولی چون همکلاسیهام رو من یه حساب ویژه ای باز کرده

بودند.تو دانشگاه خیلی آدم سر به زیر و سنگینی بودم.این حرفهای شوهرم و بچه های دانشگاه

بود.خیلی هاشون هم خواستگارم بودند.برا همین انگار

شخصیتم داره خورد میشه.

خب سحر جان این خورد شدگی شما توسط اعمال و رفتارهای غیر مستقیم همسرتون، بصورت کاملا مستقیم داره روحیه شما تاثیر منفی میذاره.
و فکر میکنی که بعد ازدواجتون قراره معجزه ای رخ بده؟ یهو همه چی عوض میشه؟

الان حستون نسبت به همسرتون با دونستن این موارد چیه؟ با دیدن این خیانت ها و همچنین با شنیدن این کنایه ها از طرف دوست و آشنا؟

فرض کنید همسرتون پشیمون هم شدند شما قصد دارید گذشته و فراموش کنید و ادامه بدید؟ چون گاهی فرد با این موارد مواجه میشه بعد تمام هدف و تلاششو رو این میذاره که به همسرش ثابت کنه که اشتباه کرده وقتی همسرش قبول کرد و ثابت شد، حالا تازه که فرد به هدفش رسیده تازه متوجه شده کارهای همسر چه برسر روح و روانش گذاشته و نمیتونه همسر و ببخش و زندگی و هم بخودش هم همسرش تلخ میکنه، میخوام بگم گاهی اوقات خانم ها وقتی این اتفاق براشون میوفته اعتماد بنفسشون خیلی پایین میاد و بنابراین تمام سعیشونو میکنند تا دوباره همسر جذب کنن، اما بعد این اتفاق تازه احساس خورده شده و آسیب دیده روی خودشو نشون میده، اینجاست که زندگی دیگه زندگی نمیشه.

پس بنظر من اول تکلیفتونو با خودتون مشخص کنید ببینید اگه همسرتون برگشت بسمتتون و پشیمون شدن حاضر به قبول ایشون و فراموش کردن گذشته هستید؟

اگه جواب مثبته خب بعد تلاش کنید تا ایشون بسمت خودتون برگردونید ولی اگه جز دسته ای هستید که نمیتونید کارهای همسر و فراموش کنید، پس بیهوده وارد این فاز نشید چون این مرحله، مرحله خیلی سختیه و مطمعن هم باشید آسیب زیادی میبینید خصوصا که هیچ آثار ی از گذشت ووفاداری در اعمال رفتار همسرتون مشاهده نمیشه.


بنظر من این دیگران نیستند که باید متوجه بشند همسر شما متاهل هستند!
کسی که باید درحال حاضر بفهمه که متعهد هست، خود همسرتون هست نه دیگران

شما تا آخر عمرتون نمیتونید یک برچسب متاهل بودن بزنید روی پیشونی همسرتون تا بدیگران نشون بدید ایشون متاهل هستند.

بلکه این همسرتون هستند که باید برچسب متعهد بودن و بر دل و نفسشون بزنند!

بنظر من بهشون نگید از چه طریقی متوجه لغزش ایشان شده اید، فقط باهاشون صحبت کنید، اول هم از در آرامش و دوستی، میتونید با مقدمه متاهل بودن و متعهد بودن شروع کنید، اگه تغییر رفتاری بعد از آن دیدید بدانید این روند روند خوبیست کم کم وجدان همسرتون داره بیدار میشه، و ایشون پتانسیل بهبود و دارند.

ولی اگه تغییری مشاهده نکردید یا احساس کردید منظورتون متوجه نشدن میتونید بدون اسم بردن از راهی که متوجه شدید، همین مشکل و از زبان دوستتون بزنید و بگید مثلا دوستم با همسرش همچین مشکلی و داره بنظرشما که یک مرد هستید نظرتون چیه؟ چرا این مرد با وجود دوست من همچین کارهایی میکنه؟ آیا شما کار ایوشن و میپسندید؟ آیا بنظرتون این روش درسته؟
بنظرتون اینطوری از اعتماد دوست من سواستفاده‌ه نمیشه؟ و......

اگه دیگه واقعا متوجه شدید همسرتون اصلا متوجه منظورتون نشدن مستقیم بگید. ولی باز هم بنظر من نگید از چه راهی متوجه شدید، فقط بگید اینقدر مطمعن هستید که بخواین درخصوص ادامه زندگی با ایشون تجدید نظر کنید.

اینکه میگم نگید از چه راهی متوجه شدید اول بخاطر اینه که اصولا فکر میکنم آقایون دوست ندارند از طریق همسر چک شوند و اگه ویژگی لجباز بودن و داشته باشند ممکنه لجبازی کنند. و احساس کنند در بند قرار داشتن و خودشون خبر نداشتن و حریم خصوصی ندارند.

2. بالاخره درست یا غلط شما این راه رفتین و و همسر و چک میکردید و الان در ذهن شما در مورد اینکار همسر اغتشاشی بوجود اومده، اگه بگید به همسرتون که از چه راهی متوجه شدید مطمعنا بعدا ک دیگه هیچی مشاهده نکنید فکر کنید شاید
از یک راه دیگه اینکارو میکنن و هنوز عوض نشدن و کلا ذهن شکاک در حال حاضر شما همیشه در این شک و دودلی خواهد ماند.

بنابراین بنظرم اگه هم قراره مستقیم گفته بشه بهتره راه گفته نشه و فقط بگید از طریق کسی بگوششتون رسیده و منبع بسیار معتبر بود اینقد معتبر بود که میشه در خصوص ادامه دادن و ندادن فکر کرد.

توجه توجه


دوستان، شوهرم به مادرم زنگ زدن.خیلی دست پیش گرفت.منم از اینور میشنیدم.میگفت زن تحت هر

شرایطی نباید از خونه بذاره بیرون.(من دوران عقدم و اون شب دعوا خونه مادرشوهرم مهمون بودم،تازه

خودش من رو با کتک بیرون کرد).گفت حتی من اگه قصد کشتنش رو داشته باشم!!!!:161::161:میگفت

دین گفته.مادرم هم گفت کجای دین اینو گفته؟هر کی گفته بیخود کرده!!میگفت مسئولیت هاش رو

انجام نمیده.(من نمیدونم چه مسئولیتی!!)میگفت زن وقتی عقد میکنه یعنی تمام .100 بار گفت زن

مسئولیت داره نباید از خونه بذاره بیرون.آخرمادرم هم گفت

شما تمام مسئولیت هات رو به نحو احسنت انجام میدادی؟(مثل دادن پول وامت.)میگه شما باید کمک

مالی کنی.:101: مامانم گفت یعنی چی؟یعنی من پول وام شما رو بدم؟ یه دفعه شوهرم خودش جا

خورد و دیگه حرفش رو نزد.بعد همش میگه شما باید بیاین تهران،حرف بزنیم،تکلیف معلوم شه.من پامو

خونه شما نمیذارم.(من یواش به مادرم گفتم قبول نکنه ما بریم تهران.چون اگه ما قبول کنیم،اون دیگه

واقعا پاشو نمیذاره خونمون.)مادرم هم گفت در این مورد بزرگترها حرف میزنن،تصمیم میگیرن،نه شما.

( ببخشید ولی راستش دلم یه کم خنک شد):227:.در بعضی جاها واقعا تند صحبت کرد.خدا رو شکر با

بابام اینجوری حرف نزد وگرنه عکس العمل بابام مطمئنم خوب نبود.بابام به قول خودش مثل بمبه،عمل

نمی کنه،نمی کنه ولی اگه بخواد عمل کنه یه جا رو میزنه خراب می کنه.:320:به نظرتون اصرار روی

این حرف که اینا باید بیان خونمون تا حرفا زده بشه درسته؟چون من میدونم اگه ما بریم یعنی که

حرفی که شوهرم زد(که من پامو خونتون نمیذارم) رو قبول کردیم.

دوستااااااااااااااان،راهن مایی میخوام.

حرفهایی که معمولا شوهرم میزنه(تو دعوا و بحث،مثل دیروز)،برای همون لحظه اس.

بعد که عصبانیتش فروکش کرد،خودش نصفه حرفایی که زد رو قبول نداره.ولی خب من دلم نمیخواد

اینجوری باشه.امروز هم باید زنگ بزنیم بهشون که یا ما بریم یا اونا بیان.نمیدونم چی بگم که اونا بیان.

چون اگه ما بریم شوهرم دیگه نمیاد خونمون.بعد یه چیز دیگه:شوهرم انکار کرد که اون اس ام اس رو

برادر شوهرم فرستاد.گفت من گوشیم آنتن نمیداد از گوشی برادرم فرستادم.......که البته واقعیت

نداره.چون من همون شب دعوا با جاریم صحبت کردم.گفت باور کن منظوری نداشت.چند روز پیش هم

که با مادر شوهرم حرف میزدم گفت منظورش رو بد رسونده.حالا نمیدونم موقع نشستی که با هم

داشته باشیم من رو این مسئله که برادرشوهرم اس ام اس رو داد تاکید کنم یا نه؟؟!!((یا مثلا بهشون

بگم:منم همین حدس رو زدم که اس ام اس رو برادرشوهرم نداد.چون خیلی زشته که برادرشوهر آدم

دخالت گری باشه و من اصلا نمیتونستم قبول کنم که برادرشوهرم تو زندگی ما داره دخالت می کنه)).

لطفا تو این موارد راهنمایی کنین.

:314: دوستان یک تصمیم جدید گرفتم.

تصمیم گرفتم خودم با شوهرم صحبت کنم.خودم سنگام رو باهاش وا بکنم.فکر می کنم اگر خانواده ها

نشست داشته باشن حرف ها بیشتر کش داده میشه.و وابستگی شوهرم به خانوادش بیشتر

میشه.دیگه تو هر مسئله ای با خانوادش مشورت می کنه و مجبوریم برا هر موضوعی پای خانواده

وسط کشیده بشه.میخوام بهش زنگ بزنم بگم:من دوست

ندارم پای خانواده ها وسط کشیده بشه.ما ازدواج کردیم که خودمون برا زندگیمون تصمیم بگیریم.

وگرنه اصلا چرا ازدواج کردیم؟با همون خانواده هامون زندگی می کردیم.من آدم مستقلی هستم.اگه تو

بخوای با خانواده ها نشست داشته باشیم یعنی طرز تفکرت و تصمیم گرفتنت به طرز تفکر خانوادت

وابسته است.نه پدر و مادر من و نه پدر و مادر تو نمی تونن برا زندگی ما تصمیم بگیرن.بهتره که خودت

بیای و ما با هم حرفامونو بزنیم.به نظرتون اینجوری بهتر نیست؟اگر راهنمایی های کنید ممنون میشم.

سحر ٢٢
سحر ٥١

چقد سرنوشتاشون شبيه همه هردو دو سال عقد
همسر خيانتكاااار ، با مشكل رواني ، دست دلباز ولي بيكار ، بي مسئوليت ، تحت تاثير ديگران ، عكس و كليپ مبتذل تو گوشي ، ارتباطات فراوون از طريق اينستا و وايبر ، بالاتر بودن از همه لحاظ از همسر ،

و در حال حاضر قهر طووووووووووولاني


سحر عزيزم از صميم قلب دركت ميكنم و غصه ميخورم كه يكي ديگه مث من هست كه اين مشكلاتو داره من در حال حاضر ٤ ماه قهرم

همسرم ارتباطاتش خيلي زياد شده ولي ايشون تو گروهايي كه ميدونه شايد من ببينم ضايع بازي نميكنه

اونم گفت من پامو خونتون نميذارم شما بايد بياين باباي منم قبول نكرد باهاش تند حرف زد ترسيد

ولي ميدوني دكتر حبشي بمن گفت اصلا در اين مورد نذار بابات باهاش حرف بزنه و جايي كه حرف ميزنيد بابا مامانتون باشه چون احتمال داره به خانوادت بي حرمتي بكنه و جمع كردن اين قضيه خيلي سخته گفت به بابات بگو بهش بگه برين مشاوره البته الان يكماهه بابام طفلك بهش گفته و اون امروز فردا ميكنه

اميدوارم همسرت قبول كنه خودت يه مشاور وقت بگير يا اگه حساسه بگو هر مشاوري كه خودش ميخاد

اول باهم حرف بزنين ولي با ارامش با مهربوني نذار حرمتاتون بشكنه بهش پيله نكن از بدياش همش نگو خوبياشم بگو كه داغ نكنه اگه بازم بيربط حرف زد برين مشاور اينراه ازهمه بهتره نظر اقاي دكتر حبشيه

چون شرايطت كاملاً مثل منه ميتونم بگم بهت تجربياتمو

نذار قهر طولاني بشه از بدياش به هيچكس نگو حتي نزديكترين افراد خونوادت ميدونم سخته مگه اينكه به يه نفر اونم نه خانواده دوستي كه تو خانوادتون نيست درد دل كن خالي بشي راز دلتو نگه دار فاش نكن اينو مشاورا بهم گفتن نذار مادر پدرت بيشتر ازين غصه بخورن

حالا اگه خدايي نكرده قضيه ب جاهاي باريك كشيد همه كاراشو لو بده

البته من مادر همسرمم بسيااااار بسيااااار بدجنس و حسود هستن و من فكر ميكنم مشكل رواني داره

هرچند من براي راضي كردن دل خودم ميگم اون مقصره ولي در اصل همسرمه كه بحرفه مادرش ميكنه



اون اصلا حاضر ب ادامه نيست

اميدوارم همشون عاقل بشن و قدر بدونن

تو شب ارزوها برات دعا ميكنم

سحر جان تصمیمی که گرفتی بهترین تصمیمه . این زندگی توئه . اگه از الان نتونی جمع و جورش کنی و به دیگران وابسته باشی هیچ وقت نمیتونی . توصیه من اینه که از همسرت هم همین رو بخواهی . یعنی بتونه مثل یه مرد زندگیش رو جمع و جور کنه . مسائل حاشیه ای مثل اس ام اس برادر شوهر و غیره رو حذف کن . اونها مسائل شما رو پیچیده تر میکنه بدون اینکه مشکل اصلی حل بشه . از ایشون بخواهید که پای تعهد خودش باقی بمونه . به نظر من خیلی رک و صریح بهشون بگید که شاهد ارتباطات ایشون در شبکه های اجتماعی مجازی هستید و این مسائل رو به هیچ وجه تحمل نمیکنید . این شبکه ها شبکه های عمومی هستند که به قول شما به غیر از شما خیلیهای دیگه هم شاهد اون هستند و شما هر چقدر هم که خودتون رو به ندونستن بزنید مشکلی حل نمیشه . شاید ایشون مثل خیلیهای دیگه فرهنگ استفاده از این ابزار رو یاد نگرفتند .
مسائل دیگه تون مثل بی مسئولیتی و بی کاری ایشون رو هم مطرح کنید و ازشون راه حل بخواهید . نگذارید مسائل حاشیه ای مثل مامان تو اینو گفت و برادر تو اونو گفت و .... مشکل اصلی تون رو تحت تاثیر قرار داده و به فراموشی بسپاره .

واحد عزیز ممنون از راهنماییهات

دیروز قبل از اینکه من زنگ بزنم،همسرم خودش زنگ زد.اول گله کرد که چرا هیچ کس پیشقدم نشد.

منم بهش گفتم خوشحالم که خودت زنگ زدی و متوجه شدی که برای زندگیمون باید خودمون

تلاش کنیم.گفتم من اجازه ندادم به کسی پیشقدم بشن،چون دلم نمیخواد کسی تو زندگیم دخالت

کنه.مطمئن بودم خودمون میتونیم از پسش بربیایم.اگر هم پیشقدم نشدم،به هیچ عنوان

به خاطر غرورم نبود.دلم میخواست ببیننم مرد زندگیم چقدر برای زندگیمون تلاش میکنه.چون مرد ستون

زندگیه و من پشتم تو زندگیم فقط به همسرم گرممه،نه کسه دیگه.البته من هم باید برای حفظ

زندگیمون تلاش کنم و دو تایی باید زندگیمون رو جلو ببریم.

در مورد اس ام اس برادر شوهرم گفتم:ناراحت بودم که دیدم یک نفر دیگه تو زندگیمون دخالت کرد برا

همین صبر کرده بودم ببینم خودت میخوای این زندگی رو سر و سامان بدی یا میخوای واسطه بفرستی.

این خیلی برام مهم بود.گفتم به مادرم زنگ زده بودی برای واسطه گری ولی من باز تو دلم قبول نکرده

بودم،چون فقط نظر و طرز تفکر تو برام مهمه،نه کسه دیگه و .........اون هم حرفام رو قبول کرد.

در مورد شبکه های مجازی خودش یه چیزایی گفت،من اصلا به روش نیاوردم.گفت که تو اینستا بوده

ولی گفت کار خاصی نکردم.......درمورد شغلش هم داره یه کاری انجام میده.

بعد گفتم یه حرفایی هست باید رو در رو زده بشه،گفتم باید با هم صحبت کنیم.بهش گفتم که من هم

مقصر بودم.

میخوام این دفعه حرفهایی که رو باید زده بشه و تکلیف مشخص بشه رو قاطعانه اما با لحن درست

بزنم.

تو این مدت یاد گرفتم که برای حفظ زندگی نباید پا پس کشید و فقط آه و ناله کرد.باید به جلو برم.

همش هم به خاطر راهنمایی های شما دوستانه خوبه.:72::72::72: امیدوار و البته مطمئنم میتونم و یعنی

انشالله باید بتونم خودم از پس مشکلاتم بربیام.