در دانشگاه از دختر مورد علاقه ام جواب رد شنیدم، آیا دوباره اقدام کنم؟

من 23 سال سن دارم و ترم 8 مهندسی ام و ترم دیگه ترم آخر من است.

قضیه از این قراره که چندماه پیش در اطراف دانشگاه در هنگام غذا خوردن در ساندویچی یک دختری رو دیدم که در میز روبه رویی داشتند با دوستشون غذا می‌خوردن که من ایشون دیدم و خیلی ازشون خوشم امد.گذشت تا دو هفته پیش که امدم وارد کلاس بشم که دیدم کلاس کناری داخل کلاس هستند و کمی جلو رفتم و کامل چهره شون رو برانداز کزدم.کمی تحقیق کردم و رشته و ترم ایشون رو هم فهمیدم و اینکه تقریبا 22 سال سن دارند.یک هفته روی این قضیه فکر کردم که باید برم جلو و به ایشون پیشنهاد بدم.
من تا حالا با هیچ دختری نبودم و دوست دختر نداشتم (دوستی های در حد سلام و جزوه بوده ولی بدون رابطه احساسی) و اینکه از نظر مذهبی واجبات رو انجام میدم ولی حساسیت های مذهبی ندارم.خلاصه نزدیک 50 تا کلیپ آموزشی درمورد جلو رفتن تو یوتیوب دیدم و فرداش رفتم دانشگاه.
از صبح 5-6 بار ایشون تو دانشگاه نامحسوس تعقیب کردم تا یک لحظه تنها شدند و رفتم جلو.برای تشخیص بهترتون، دیالوگ وار همون لحظه رو می‌نویسم:
من : یک لحظه تشریف بیارید.
ایشون : (گام برداشتند و رسیدند به من) بله؟
من : من شما رو چندبار خارج دانشگاه و چند بارم داخل دانشگاه دیدم (صورتشون خیلی سوالی شد) و حقیقت اینه که من از شما خوشم امده (رنگشون پرید و سرشون انداختن پایین و یک قدم رفتن عقب) و اگر مایل باشید دوست داشتم بیشتر باهاتون آشنا بشم.
ایشون : نه من نمی تونم
من : دلیل خاصی دارید برای این جوابتون؟
ایشون : بله
من : چیه دلیلتون؟
ایشون : الان شرایطم طوری نیست با کسی باشم (داشتن آروم آروم می‌رفتن) الانم کلاسم دیر شده.
من : خیلی ممنون (اینجا ایشون مثل فنر جمع شده رفتن)
هدف من از جلو رفتن آشنایی بیشتر در محیط دانشگاه و اگر مناسب بود طرح موضوع با خانواده و این پروسه چند ماهی طول می‌کشه.
و حالا سوال :
من پاسخ نه ای که از ایشون گرفتم احساس می‌کنم بیشتر از روی فشار استرس و هیجان و عدم شناخت من ناشی شده . چون بعد از اطلاع از هدف من اصلا ری‌اکشن های عادی نداشتند.
من طوری ایشون رو پسندیدم که ارزش دوباره جلو رفتن رو دارن.
البته کاملا کنترل احساساتم رو دارم و اگر نه بشنوم راحت می‌تونم این پاسخ حضم کنم.
و اینکه نمی‌خوام احساس مزاحمت و سیریش شدن بهشون دست بده.
1-حالا اینکه یک هفته زمان برای استراحت و فکر ایشون کافیه یا بیشتر ؟ چون یک ماه تا اخر ترم بیشتر نمونده نهایتا بتونم 2-3 هفته صبر کنم.
2- اینکه این‌بار چی بگم؟
3- به من توصیه کردن که این دو هفته جلوی چشمشون باشم و آخر پیشنهاد بدم، آیا صحیحه؟
در کل راهنمایی کنید که درست‌ترین کار رو برای گرفتن نتیجه مثبت انجام بدم.

سلام فرض کن من اون دختر خانمم
اقایی که اومده به من پیشنهاد اشنایی دادی چی شد که از من خوشت اومد؟ همین طوری دیدی و دلت خواست؟
شما چقدر درامد داری؟ اصلا کار داری؟
سربازی رفتی؟
پول داری عروسی بگیری یا خونه اجاره کنی؟
مطمئنی منو برای عروسی میخوای و فردا دنبال یکی دیگه نمیوفتی؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط اقای نجار

سلام فرض کن من اون دختر خانمم
اقایی که اومده به من پیشنهاد اشنایی دادی چی شد که از من خوشت اومد؟ همین طوری دیدی و دلت خواست؟
شما چقدر درامد داری؟ اصلا کار داری؟
سربازی رفتی؟
پول داری عروسی بگیری یا خونه اجاره کنی؟
مطمئنی منو برای عروسی میخوای و فردا دنبال یکی دیگه نمیوفتی؟

---

من از خانوم هایی که خیلی آروم هستند خوشم میاد و همونقدر هم از خانم های شلوغ و سر صدا کن دوری می‌کنم.ایشون بدون اینکه صحبت کنن آرامش از چهره شون می‌باره و این قضیه آرامش در حین مکالمه هم صادقه.مسئله دوم اینکه در زمانی که تحت نظرشون داشتم ایشون با اینکه چهره و ظاهر خوبی دارند در جمع های پسرونه دانشگاه حاضر نمی‌شن و روابطشون با سایر پسرها خیلی حساب شده و معقوله .
نمی‌دونم قبول دارید یا خیر ولی ظاهر و نوع پوشش خیلی از مسایل درونی رو بازگو می‌کنه.

بحث درآمد:
الان کار ثابت ندارم و برای خودم کار می‌کنم.با اینکه وضع مالی خانواده ام خوبه و کاملا پشتیبان من هستند ولی تمام مخارج دانشگاه آزاد و ریخت و پاش لباس و خوراک ام با خودمه و چون احساس نیاز نمی‌کنم اندازه نیازم درمیارم ولی اگر بخوام سنگین کار کنم تا 3 تومن در ماه هم برام مقدوره.

سربازی:
سربازی نرفتم و اینکه خرداد کنکور ارشد دارم و مطمئن هستم قبول می‌شم(صد البته اگر خدا بخواد) و ادامه میدم.


مخارج اولیه زندگی : خانواده خیلی مشتاق به ازدواج هستند و اینکه اگر برام مشخص باشه مثلا 5 ماه دیگه باید خونه وعروسی بگیرم کاملا آمادگی تهیه اون رو دارم.ولی مسئله اینه که اصلا تمایل به ازدواج در مثلا یک ماه بعد از آشنایی رو ندارم.

بحث تنوع طلبی :
من خیلی سخت از یک نفر خوشم میاد و تا حالا با هیچ دختری دوست نبودم و تا حالا رابطه جنسی نداشتم و دفعه قبلی که یه علاقه ای پیش امد در سن 18 سالگی بود که بر اساس اقتضاء سنی زود گذر بود.یعنی ایشون نفر دوم هستند.
و با توجه به اینکه تِم ملایم مذهبی دارم و در یک محیطی بزرگ شدم که ارتباط با غیر از همسر کاری زشت و غیرقابل قبوله، من هم این روند رو پیش گرفتم.
و جالبه از وقتی این خانوم دیدم سایر خانوم هایی که می‌بینم حتی نصف زمان های قبل من رو جذب نمی کنن و حتی در رویارویی با این خانوم ها سرم رو میندازم پایین و نمی دونم چرا یک حس احساس مسئولیت دارم.

داداش من با توجه به تجربه ای که خودم دارم سعی میکنم تا آنجا که میتوانم کمکت کنم.به نظر من بهتر است اول موضوع را با خانواده خود در میان بگذارید و از مادر خود بخواهید تا به دانشگاه بیاید و حضوری با خود دختر خانم صحبت کند.باور کن بهترین راه حل همین است .اما اگر می خواهید خودتان اقدام کنید سعی کنید همه جوانب کار را در نظر بگیرید.من خودم به همین روش عمل کردم.شما برای دفعه اول بسیار بهتر از من عمل کردید.البته باید بگویم که جواب ایشان به شما بسیار قاطعانه بوده است.حال شما چند روزی خودتان را در مسیر ایشان قرار بدهید و بدون آنکه عمل خاصی را انجام بدهید به بررسی عملکرد ایشان بپردازید.تا آنجا که میتوانید این دیدار را ناخواسته و غیر عمد جلوه دهید.چند روزی که به همین منوال عمل کردید (حداقل دو سه هفته) در صورت مشاهده رفتارهایی که نشان از علاقه ایشان به شما داشته باشد درخواست خود را تکرار کنید.البته تمام تلاش خودتان را بکنید که این مرتبه با مهارت وآگاهی بیشتر وارد عمل شوید.در ضمن هرگز از پیشنهاد آشنایی به دور از محیط خانواده بپرهیزید.زیرا با توجه به اتفاقاتی که این روزها رخ میدهد رد پیشنهاد شما از جانب ایشان منطقی به نظر میرسد.موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرشار

داداش من با توجه به تجربه ای که خودم دارم سعی میکنم تا آنجا که میتوانم کمکت کنم.به نظر من بهتر است اول موضوع را با خانواده خود در میان بگذارید و از مادر خود بخواهید تا به دانشگاه بیاید و حضوری با خود دختر خانم صحبت کند.باور کن بهترین راه حل همین است .اما اگر می خواهید خودتان اقدام کنید سعی کنید همه جوانب کار را در نظر بگیرید.من خودم به همین روش عمل کردم.شما برای دفعه اول بسیار بهتر از من عمل کردید.البته باید بگویم که جواب ایشان به شما بسیار قاطعانه بوده است.حال شما چند روزی خودتان را در مسیر ایشان قرار بدهید و بدون آنکه عمل خاصی را انجام بدهید به بررسی عملکرد ایشان بپردازید.تا آنجا که میتوانید این دیدار را ناخواسته و غیر عمد جلوه دهید.چند روزی که به همین منوال عمل کردید (حداقل دو سه هفته) در صورت مشاهده رفتارهایی که نشان از علاقه ایشان به شما داشته باشد درخواست خود را تکرار کنید.البته تمام تلاش خودتان را بکنید که این مرتبه با مهارت وآگاهی بیشتر وارد عمل شوید.در ضمن هرگز از پیشنهاد آشنایی به دور از محیط خانواده بپرهیزید.زیرا با توجه به اتفاقاتی که این روزها رخ میدهد رد پیشنهاد شما از جانب ایشان منطقی به نظر میرسد.موفق باشید.

---

بسیار عالی
قصد داشتم این هفته دوباره درخواست کنم از ایشون، ولی بررسی ایشون در مواجه با خودم به نظر فکر خوبی میاد.تلاش ام می‌کنم که دیده شدن من اتفاقی به نظر برسه ولی امیدوارم ایشون هم همینطور فکر کنن :) .
می‌خوام این تاپیک رو کاملا در جریان این پیشنهاد و حواشی اون قرار بدم و بهترین عملکرد رو داشته باشم.من این انجمن رو مطالعه می‌کنم و حضور دارم.دوست دارم دوستان دیگه هم شرکت کنند تا این مشورت کامل‌تر و صحیح‌تر باشه.
حقیقت اینه که تو این چند روز که فکر می‌کردم، اگر دوباره پاسخ منفی بدهند واقعا دلم می‌سوزه و از دست ام رفته(البته با لبخند و آرامش از کنار این موضوع عبور می‌کنم) کمی هم دلم برای ایشون می‌سوزه که موردی مثل من رو بدون شناخت رد کردن.چون هم سالمم و هم اینکه توی شوخی و طنز و روحیه و شادی سرآمدم به کل افرادی که می‌شناسم (بقیه هم همین نظر رو دارن)
تو این هفته ایشون رو می‌بینم، ابن برنامه ای که گفتم رو اجرا می‌کنم و نتیجه رو اینجا انعکاس می‌دم.الان 3 پست رو دادم، دوستان اگر نظری دادن بدونن که حتما می‌خونم و وقتی از محدودیت دربیام سریعا پاسخ‌گو خواهم بود.
دوستان خودشون بیان جلو هرکدوم یک گل بردارن.
:72::72::72::72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط goll

من : من شما رو چندبار خارج دانشگاه و چند بارم داخل دانشگاه دیدم (صورتشون خیلی سوالی شد) و حقیقت اینه که من از شما خوشم امده (رنگشون پرید و سرشون انداختن پایین و یک قدم رفتن عقب) و اگر مایل باشید دوست داشتم بیشتر باهاتون آشنا بشم.
ایشون : نه من نمی تونم

---

سلام، اگه کسی اینو بمن میگفت منم دقیقا همین رفتارو میکردم، شبیه پیشنهاد دوستیه تا ازدواج!

با توجه به پیشنهاد دوستان نزدیک و همچنین توضیح کاربر سرشار عزیز، برنامه دیده شدن من به طور اتفاقی رو توسط اون خانوم کلید زدم.
3 بار در معرض دید ایشون قرار گرفتم و رفتارهاشون رو می‌گم.
1-دفعه اول یکدفعه من رو در فاصله یک متری خودشون دیدند که سریع مسیر دیدشون رو عوض کردن(کاری غیر از این نمی‌تونستن بکنن)
2-دفعه دوم با فاصله زیاد و طوری که مثلا متوجه ایشون نیستم در حال عبور بودم.در اون لحظه که من رو دیدند (فکر می کردند من ایشون رو ندیدم) سریعا به پهلوی دوستشون ضربه زدند و من رو نشون دادند و چشم های دوستشون سریعا روی من قفل کرد(یعنی قضیه درخواست من از خودشون رو برای دوستاشون بازگو کردن)
3-دفعه سوم هم فقط در معرض دید بودم و نمی تونستم ری‌اکشن های ایشون رو بررسی کنم.

می‌دونم متن بالا کمی جزئیات شاید غیر لازم رو گفته باشم ولی گفتم شاید بشه از رفتارهای بالا حداقل تحلیلی کرد. می‌خوام حساب شده یک بار دیگه از ایشون درخواست کنم و بله یا نه رو بشنوم، چون موارد ازدواج‌های ناموفق زیادی رو در سایت خوندم که به دلیل باز بودن پرونده علاقه قبلی و مختومه نشدن اون، زندگی بعد ازدواجشون به سردی سوق پیدا کرده.
حالا به نظرتون اینکه این موضوع رو به دوستاش انتقال داده می‌تونه معنی خوبی داشته باشه یا خیر؟ چون خودم حس خوبی به این اتفاق دارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بارن

سلام، اگه کسی اینو بمن میگفت منم دقیقا همین رفتارو میکردم، شبیه پیشنهاد دوستیه تا ازدواج!

---

من ظاهر و تیپ خاصی دارم و اکثر افراد در مواجه اولیه با من فکر می‌کنن بالای 10 تا دوست دختر داشتم و حتی چندین بار که تو مهمونی‌ها به من مشروب و سیگار و قلیون تعارف کردن و من رد کردم، شُکه شدن و پذیرش این موضوع که تا حالا لب به این موارد نزدم براشون سخت بود.این رو می‌خوام بگم که احتمال می‌دم این خانوم هم همین برداشت کردن و با خودشون گفتن این آقا حتما برای تفریح می‌خوان بیان جلو، ولی حقیقت امر اینه که اصلا هدف من تفریح نیست و در درخواست بعدی قصد توضیح این مسائل رو دارم (البته نمی‌دونم مطرح کردن این موارد کار صحیحی هست یا خیر)

با این تفاسیری که شما از چهره وظاهر خود داشتید من هم به اون دختر خانم حق میدم که پیشنهاد آشنایی از جانب شما را یک درخواست دوستی تلقی کند.اگر قصد دارید برای مرتبه دوم پیشنهاد آشنایی را تکرار کنید مطمعن باشید ایشان هم بی برو برگرد جواب نه خود را تکرار خواهد کرد.به نظر من بهتر است نحوه خواستگاری خود را به این شیوه ای که عرض خواهم کرد تغییر بدهید.ابتدادرخواست کنید چند دقیقه از وقتشان را در اختیار شما بگذارند(تشریف بیارید یک لحظه ٬تا حدی مغرورانه به نظر میرسد) پس از احوال پرسی مختصر سوال کنید که چرا دفعه قبل پیشنهاد شما را رد کرده است اصلا میتوانید از یک ترفند استفاده کنید به ایشان بگویید که دفعه قبل نتوانستید خوب منظور خود را القا کنید و منظور شما از آشنایی٬آشنایی تحت نظر خانواده بوده است و در ادامه شرح دهید که قصد شما فقط وفقط ازدواج بوده است و آمده اید که رفع ابهام کنید.در نهایت از ایشان بخواهید که خودشان فارغ از خانواده در مورد شما چند روزی فکر کنند و نتیجه را به شما اطلاع دهند که در صورت مثبت بودن به اتفاق خانواده خدمت میرسید.راستی دوست من بنده متاسفانه رفتار مثبتی از ایشان در مواجهه با شما مشاهده نکردم.به نظرم اگر فاکتر چهره شما را با پیشنهاد آشنایی که داده اید جمع ببندیم با در نظر گرفتن نجابت خانم عادی به نظر میرسد.به هر حال قصد بنده بیان راه کار است نه دلداری که امشبتان را خوش آید.امیدوارم توانسته باشم کمکی هر چند کوچک به شما دوست عزیزم بکنم.در پناه حق.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرشار

با این تفاسیری که شما از چهره وظاهر خود داشتید من هم به اون دختر خانم حق میدم که پیشنهاد آشنایی از جانب شما را یک درخواست دوستی تلقی کند.اگر قصد دارید برای مرتبه دوم پیشنهاد آشنایی را تکرار کنید مطمعن باشید ایشان هم بی برو برگرد جواب نه خود را تکرار خواهد کرد.به نظر من بهتر است نحوه خواستگاری خود را به این شیوه ای که عرض خواهم کرد تغییر بدهید.ابتدادرخواست کنید چند دقیقه از وقتشان را در اختیار شما بگذارند(تشریف بیارید یک لحظه ٬تا حدی مغرورانه به نظر میرسد) پس از احوال پرسی مختصر سوال کنید که چرا دفعه قبل پیشنهاد شما را رد کرده است اصلا میتوانید از یک ترفند استفاده کنید به ایشان بگویید که دفعه قبل نتوانستید خوب منظور خود را القا کنید و منظور شما از آشنایی٬آشنایی تحت نظر خانواده بوده است و در ادامه شرح دهید که قصد شما فقط وفقط ازدواج بوده است و آمده اید که رفع ابهام کنید.در نهایت از ایشان بخواهید که خودشان فارغ از خانواده در مورد شما چند روزی فکر کنند و نتیجه را به شما اطلاع دهند که در صورت مثبت بودن به اتفاق خانواده خدمت میرسید.راستی دوست من بنده متاسفانه رفتار مثبتی از ایشان در مواجهه با شما مشاهده نکردم.به نظرم اگر فاکتر چهره شما را با پیشنهاد آشنایی که داده اید جمع ببندیم با در نظر گرفتن نجابت خانم عادی به نظر میرسد.به هر حال قصد بنده بیان راه کار است نه دلداری که امشبتان را خوش آید.امیدوارم توانسته باشم کمکی هر چند کوچک به شما دوست عزیزم بکنم.در پناه حق.

---

من برای دلداری اینجا نیومدم و اینکه شما سعی در گفتن حقیقت دارید حُسن نیت شما رو نشون می‌ده که کلی برام ارزشمنده.
ولی مثل اینکه به خاطر توضیحات نه چندان کامل ام سو برداشت شده.
من ظاهر دختر باز و فشنی ندارم.
منظورم از خاص اینکه که تیپ خاصی دارم(مو و ریش و نوع لباس و به قول اطرافیان هُنری) چهره و اندام کاملا مردانه ای دارم و اکثرا فکر می‌کنن 26-7 سالمه. برای لباس هزینه زیادی می‌کنم به طوری که پسرهای دانشگاه تمایل بسیار زیادی برای دوستی با من دارند، طوری که روزی یک صحبت با یک پسر غریبه به منظور دوستی دارم.صورت متوسطی دارم ولی طرز لباس و رفتارم طوریه که افراد در مواجه اولیه از کلمه "آدم حسابی" برای خطاب قرار دادن من استفاده می‌کنن.اینکه بعضا فکر می‌کنن من تا الان با دخترهای زیادی بودم، از این تفکر ناشی می‌شه که "یکی مثل تو حتما تا الان با کسی بوده".امیدوارم منظورم رو رسونده باشم.

از اصل موضوع تاپیک منحرف نشیم.
من ترسی از اینکه بگم قصدم ازدواجه ندارم و اولین باره که همچین شهامتی رو در صحبت با خانوم ها در این موضوع در خودم می‌بینم.
ولی احساس می‌کنم استفاده از کلمه ازدواج چندان برای یک دختر 22 ساله که شاید پر از ارزوها و آینده‌نگری ها عجیب برای خودش باشه، صحیح نباشه و اینکه من شکی (اینکه اگر همون شخصیت مطلوبم باشن) در ازدواج خودم ندارم ولی هنوز مطمئن نیستم ایشون انتخاب صحیحی هستند یا خیر (تا الان شرایط مطلوب رو داشتن ولی پارامترهای مهم از آشنایی بیشتر حاصل می‌شه).در کل مایل هستم به جای استفاده از کلمه ازدواج در صحبت بعدی با ایشون از عبارت" من هدفم تفریح نیست و این رابطه قراره هدف دار باشه" استفاده کنم و ازدواج رو کم کم مطرح کنم.
من نظرم اینه که در مواجه بعدی کارهای زیر رو انجام بدم.لطفا در تکمیل یا تصحیح اون من رو راهنمایی کنید.
1-با لبخند جلو برم.
2-از ایشون بخوام از جمع دوستانشون فاصله بگیرن و بریم در یک قسمت خلوت و آروم در دانشگاه که صحبت کنیم (می‌ترسم خواسته زیادی باشه و پاسخ منفی بدن)
3-از کلمات ساده و عامیانه و روزمره در هنگام صحبت استفاده کنم.(چون همین‌طور که اینجا تایپ می‌کنم، همین‌طور هم صحبت می‌کنم و در کل رسمی حرف می‌زنم)
4-یکی دوتا شوخی خیلی ملایم و محترمانه که فضا رو نرم کنم.
5-تو این مرحله این جمله رو بگم : پیشنهاد اون روز من شاید برای شما غیر قابل پیشبینی و یکدفعه ای بوده و جواب شما هم برای اون برهه زمانی منطقی.من مدتی سمت شما نیومدم تا این قضیه رو حضم کنید و زمان کافی رو داشته باشید و اگر هنوزم نیاز دارید من صبر می‌کنم.من هدفم از پیشنهاد به شما تفریح و گذران وقت نیست و از پیشنهاد این آشنایی یک هدف روشن و مشخص دارم و کاملا جدی هستم.(اینجا سن و رشته و اینکه تا الان با کسی نبودم رو بگم و بعد بذارم اون حرف بزنه).

به نظر خودم رفتارهای بالا صحیحه.لطفا دوستان با تجربه خصوصا خانوم ها بگن نوع برخوردی که مطرح کردم اگر با خودشون بشه سو برداشت تلقی نمی‌کنن؟ و در کل اگر اشکالی دیدید برای رفعش در میون بذارید.

سلام ، این که موضوع رو به دوستش هم گفته نشون میده تو خودش نریخته و یه دوست صمیمی داره که بتونه باهاش حرف بزنه، قطعا به شما فکر میکنه و احتمالا کلی سوال براش پیش اومده و برخوردش هم کاملا قابل پیشبینی بوده، ما دخترها اگه دوست صمیمی داشته باشیم حتما این جور موقع ها میشینیم حرف میزنیم، منم در دوران دانشگاهم همچنین موردی پیش اومد ولی من به هیچکس نگفتم و بعدشم مرتب از جلو چشمش فرار میکردم ناخواسته و شایدم حس حیا و خجالت یا تردید، چون اون اقا هم وجهه خوبی داشت و استادهامون ازش تعریف میکردن ، اون زمان از من بزرگتر بود و ورودی ما نبود ولی محبوب بود، منظورم اینه خیلی مهمه شخصیت دختر خانم چه جوری باشه ، طرز فکرش و حال و هواش، چون من خودم دقیقا توی همین سن 23-22 واقعا ثبات احساسی نداشتم و خودتون به خوبی اشاره کردین به این موضوع، روشی که نوشتین از نظر من که یه دخترم مشکلی نداره ولی قطعا اعتماد و باور کردن حرف شما توسط اون دختر خیلی سخته ، اگر امکانی بود که مثلا یه کار گروهی و پروژه ای شکل میگرفت که در قالب اون میتونستین اول هم خودتون از روحیاتش با خبر بشین و هم خودتون رو تا حدی بشناسونیش همه چی روند بهتری پیدا میکرد، مثلا عضو شدن در انجمن علمی و دعوت به کار از دانشجویان همون رشته دخترخانم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یه دختر سرگردان

سلام ، این که موضوع رو به دوستش هم گفته نشون میده تو خودش نریخته و یه دوست صمیمی داره که بتونه باهاش حرف بزنه، قطعا به شما فکر میکنه و احتمالا کلی سوال براش پیش اومده و برخوردش هم کاملا قابل پیشبینی بوده، ما دخترها اگه دوست صمیمی داشته باشیم حتما این جور موقع ها میشینیم حرف میزنیم، منم در دوران دانشگاهم همچنین موردی پیش اومد ولی من به هیچکس نگفتم و بعدشم مرتب از جلو چشمش فرار میکردم ناخواسته و شایدم حس حیا و خجالت یا تردید، چون اون اقا هم وجهه خوبی داشت و استادهامون ازش تعریف میکردن ، اون زمان از من بزرگتر بود و ورودی ما نبود ولی محبوب بود، منظورم اینه خیلی مهمه شخصیت دختر خانم چه جوری باشه ، طرز فکرش و حال و هواش، چون من خودم دقیقا توی همین سن 23-22 واقعا ثبات احساسی نداشتم و خودتون به خوبی اشاره کردین به این موضوع، روشی که نوشتین از نظر من که یه دخترم مشکلی نداره ولی قطعا اعتماد و باور کردن حرف شما توسط اون دختر خیلی سخته ، اگر امکانی بود که مثلا یه کار گروهی و پروژه ای شکل میگرفت که در قالب اون میتونستین اول هم خودتون از روحیاتش با خبر بشین و هم خودتون رو تا حدی بشناسونیش همه چی روند بهتری پیدا میکرد، مثلا عضو شدن در انجمن علمی و دعوت به کار از دانشجویان همون رشته دخترخانم...

---

باریکلا.روی موضوعی دست گذاشتید که خیلی مهمه.
خیلی روی این موضوع که یک وجه اشتراک پیدا کنم تا بیشتر بتونم فضا رو برای آشنایی طرفین مهیا کنم، فکر کردم.ولی متاسفانه رشته تحصیلی ایشون با اینکه مهندسیه ولی ربطی به رشته من نداره.تو انجمن شعر و ادب دانشگاه هم حضور ندارن.فقط هر دفعه می‌بینمشون دارن با چندتا دختر (احتمالا هم ترم و هم رشته) صحبت می‌کنن (ماشالله خیلی هم حرف می‌زنن، دم کلاس شون همیشه یکی رو می‌کشن کنار و شروع می‌کنن حرف زدن).توی اون رشته هم دوست و اشنا دارم ولی نهایت کمکی که بتونن به من بکنن اینه که آمار و مشخصات بیشتری از طرف به من بدن.
بعضی مواقع به اون سناریو نخ نما شده که دو نفر رو اجیر کنم که با موتور کیفش رو بزنن و بعد من کیف از اون دو نفر بگیرم به ذهنم می‌رسه :smile: .
با تمام این تفاسیر دوست دارم قبل از پیشنهاد دوم بتونم یک فضایی برای آشنایی فراهم کنم.کسی اگر تجربه و یا ایده ای برای فراهم کردن اون فضا داره مطرح کنه، چون طرح هایی که
به ذهنم می‌رسه اکثرا صدا سیما 5-6 بار از اون در فیلم های احساسی‌ش استفاده کرده.

خب دوستان اینم از این.
به مدت سه هفته رفتارهاشون رو بررسی کردم و با تمام استرسی که داشتم نشستم و حرف ها و هدف و اینکه قصدم برای ازدواج جدیه و همه چیزهایی که می‌خواستم بگم آماده کردم.
شبش توکل کردم به خدا و گفتم خودت کمک کن درست بشه و اگر قراره نتیجه بدی داشته باشه یا چیزی جز ضرر برای من نباشه خودت نذار جفت و جور بشه.
دیگه صبح شد رفتم دانشگاه و ایشون رو دیدم و مطمئن شدم که امده.خلاصه آخر وقت گیرشون آوردم و کشیدمشون کنار، خیلی استرس داشتن (خودم هم آلارم هورمون‌هام و قلبم داشت درمی‌امد) کمی آرومشون کردم و شروع گردم صحبت کردن که یکدفعه پریدن وسط صحبت من و گفتن جواب من همون نه ئه (ربطی به صحبت‌های من نداشت) . کمی شکه شدم و گفتم من جواب مثبت و منفی از شما نمی‌خوام که دوباره پریدن وسط صحبت من و صورتشون به حالت التماس درآوردن و گفتن تو ر خدا دیگه نیاین (من خیلی محترمانه و وسط دانشگاه داشتم حرف می‌زدم ولی ایشون احساس می‌کردن چاقو گذاشتم روی گلوش) دیگه دیدم واقعا کنترل استرس و احساساتشون رو ندارن و دارن اذیت می‌شن گفتم خیالشون راحت باشه و من دیگه کاری باهاشون ندارم.
تمام.
الان کمی حس سرخوردگی و شکست دارم ولی خدا بخواد دارم باش کنار میام و ردش می‌کنم.

سلام،


با چنین طرز رفتاری انتظار برخورد دیگر هم نباید میداشتید.


این تکنیک‌هایی‌ که به کار بردید در بهترین حالت تنها به درد دوست دختر گرفتن میخورد، که البته آن هم چون شما هیچ شناختی‌ از ایشان ( به جز قیافه ش !) یا تعاملی با ایشان نداشتید، قاعدتاً به نتیجه نرسید. در واقع با چنین شرایطی پاسخ هیچ دختری حتی برای دوستی‌ با شما مثبت نخواهد بود، مگر اینکه کمبود عاطفی شدید داشته باشد و پیشنهاد دوستی‌ هر فردی را که از راه می‌رسد بپذیرد.


اگر هدفتان دوستی‌ هست که هیچ، اما اگر هدف جدی برای ازدواج داشتید، بهترین و مطمئن‌ترین راه اقدام از سمت خانواده برای آشنایی بیشتر (نه الزاماً خواستگاری رسمی‌) بود. اگر هر دو خانواده در جریان قرار می‌گرفتند، شرایط خیلی‌ فرق میکرد و مطمئناً ایشان هم به شما پاسخ سنجیده تری میداد.


موفق باشید،:72:

کامران

سلام وقتتون بخیر
از دید یه دختر طرز مطرح کردن شما خیلی شبیه درخواست دوستیه و دنترایی که اهل دوستی نباشن به این جور درخواست هاجواب منفی میدن
اگه دفعه بعد خواستین جلو حتما بگین که حاضرین از طریق خانواده تون برای درخواست اشنایی اقدام کنین
این کار به اون دختر این اطمینان رو میده که شما قصد دوستی و مزاحمت و... ندارین.
موفق باشید

ولی به نظر من اینبار دیگ ربطی به نحوه رفتار و حرف نداشت، رفتار خود اون خانوم عجیب بود، یعنی چی یهو داغ کردن!

نظر من اینه که این خانم شخصی رو تو زندگیشون داشته و اخیرا از دست دادتشون حالا به هر دلیلی. البته با توجه به جو جامعه و احساسات دخترخانما و علی الخصوص حرفایی که شما از اون خانم اینجا نوشتید این حدس رو میزنم.در ضمن اگه هدف شما ازدواج باشه فقط مطرح کردن در خانواده ها جواب نهایی رو به شما میده، چه بسا حتی اگه این خانم به پیشنهاد اشنایی شما جواب مثبت میداد تضمینی نبود به اینکه در اینده همه چی به خوبی به سمت ازدواج پیش میرفت.

من هم با نظر آقای کامران موافقم...

اینجا شما احتیاج به یک واسطه خانم داشتید که بتونه خیلی راحت تر با دختر خانم صحبت کنه و قصد شما را برسونه و اینکه کامل بهشون منتقل کنه که شما می خواهید تحت نظر خانواده ها فرایند آشنایی برای ازدواج را طی کنید و اگر قصد ازدواج دارند اجازه بدهند شماره منزلشون را شما داشته باشید تا مادرتان تماس بگیرد.(نه اینکه فکر کند شما دیگه تصمیم نهایی را گرفتید)

این روش که گفتم روش خیلی کم ریسکی است.اما از روش شما می شد انواع و اقسام حدس ها را زد.
همین طور چون تو دانشگاه دختر خانم آبرو دارند و اینکه دوست ندارن کسی درموردشون فکر بد بکنه من بهشون حق می دم این طوری دستپاچه بشن.
چون از اون دخترهایی که دوست پسر داشته باشند و خجالت نکشن نبوده که براش این روش عادی تلقی بشه.

الان هم فکر نمی کنم دوباره بتونید این روش را اجرا کنید. منتها از دفعات بعد سعی کنید اینگونه اصولی قدم بردارید.

- - - Updated - - -

به نظر من تیر آخرم بزن و برو به اون دوست صمیمیش بگو که با دختره حرف بزنه و بگه که قصد تو ازدواجه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamran2007

این تکنیک‌هایی‌ که به کار بردید در بهترین حالت تنها به درد دوست دختر گرفتن میخورد.

---

حرفتون درسته.
اما با این روش که بخوام مادرم بفرستم جلو اصلا میونه خوبی ندارم، چون به‌شدت سنتیه و اگر هم بدونم در پی‌اش جواب مثبت از طرف داره بازم دلم راضی نمی‌شه، در کل حس خوبی ندارم.دوست دارم مطرح کردن فقط و فقط از سمت خودم باشه (چون دوست دارم همچین اقدام مهمی از سمت خودم باشه) و مسئله بعدی اینکه مطلقا متنفرم از اینکه با پدرم مادرم جایی برم پاسخ نه بگیرم.
متاسفانه یا راه درخواست از سمت خانواده است (خیلی سنتی) و یا از طریق پیشنهاد دوستی (کاملا غربی و ناپسند از نظر اکثر خانواده های ایرانی) . یا صفر یا صد. من کلی از تاپیک‌ها با موضوعات متفاوت در این انجمن خوندم که به خاطر این مشکل سعی در ساخت یک راه 50-50 (سنتی-غربی) داشتند که اکثرا موفق نشدن.ای کاش یک تاپیک تخصصی باز بشه و درمورد این موضوع بحث بشه.(اگر موافق باشید و عیبی از نظر مدیران سایت نداشته باشه به زودی تاپیک باز بشه)






اول از همه این که احتمال زیاد اون خانوم از چهره من خوشش نیومده ولی با این‌حال نتونستم در هر دوبار مواجهه مکالمه رو خوب پیش ببرم و احساس می‌کنم باید مهارتم در این
زمینه افزایش بدم.طوری شد که وقتی جواب نه شنیدم به دوستم زنگ زدم و گفتم : جوابش نه بود، من مقصر بودم که مهارت یک مکالمه خوب در این شرایط حساس رو نداشتم.
دوستم پیشنهاد کرد که بیا بریم در فلان جا و به صورت رندم از 5-6 تا خانوم(فارغ از نتیجه) درخواست آشنایی کنیم و این یک تمرین باشه.تو اون شرایط قبول کردم ولی دیدم واقعا
کار ناپسندیه و کنسل اش کردم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط capitan2

نظر من اینه که این خانم شخصی رو تو زندگیشون داشته و اخیرا از دست دادتشون حالا به هر دلیلی. البته با توجه به جو جامعه و احساسات دخترخانما و علی الخصوص حرفایی که شما از اون خانم اینجا نوشتید این حدس رو میزنم.در ضمن اگه هدف شما ازدواج باشه فقط مطرح کردن در خانواده ها جواب نهایی رو به شما میده، چه بسا حتی اگه این خانم به پیشنهاد اشنایی شما جواب مثبت میداد تضمینی نبود به اینکه در اینده همه چی به خوبی به سمت ازدواج پیش میرفت.

---

اگر منظورتون یک عزیز از بستگانه که نمی‌دونم، ولی اگر منظورتون یک پسر یا آقا که دوست یا نامزدشون بوده باشند تقریبا باید بگم خیر.چون کاملا با جنس پسر غریبه بودند و مشخص بود تجربه قبلی نداشتند.حتی این احتمال رو می‌دم که برادر نداشته باشند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بارن

ولی به نظر من اینبار دیگ ربطی به نحوه رفتار و حرف نداشت، رفتار خود اون خانوم عجیب بود، یعنی چی یهو داغ کردن!

---

البته یک مکالمه 3 دقیقه ای بود که شرح‌اش اینجا کاری از پیش نمی‌بره، ولی تعبیر مناسبی به کار بردید "داغ کردن".واقعا داغ کرده بوذند و به قدری موضع‌گیری و میمیک صورتشون لحظه ای
تغییر می‌کرد که احتمال این رو می‌دادم وسط خنده بزنه زیر گریه.واقعا تعادل نداشتند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hvldk

به نظر من تیر آخرم بزن و برو به اون دوست صمیمیش بگو که با دختره حرف بزنه و بگه که قصد تو ازدواجه

---

والا من کلی در مورد اینکه استرس نداشته باشید و اینکه اتفاقی قرار نیست بیوفته (با لبخند) صحبت کردم ولی هیجان و استرس ایشون یک حالت تنش ایجاد می‌کرد.
در آخر دیالوگ من که کمی احساس بی احترامی از سمت ایشون داشتم بهشون گفتم "کمی روی رفتار اجتماعیتون کار کنید" که ایشون هم سریعا گفت "بهتره شما هم حد خودتون رو بدونید" و منم دیدم اگر جواب این خانوم بدم جواب بعدیش خیلی زشت تر میشه و مکالمه رو با یک موفق باشید تمام کردم.
خلاصه پایان بدی داشت و اینکه این احتمال رو می‌دم شاید واقعا از من خوشش نیومده، فلذا ادامه این درخواست رو صلاح نمی‌بینم.

من خودم پسری هستم مثل شما خیل رو فرهنگ اجتماعی و نحو صحبت حساسم و عقیده دارم ادم باید از لحاظ فرهنگی در اوج باشه , تو برخورد با بقیه افراد به این نتیجه رسیدم که همه که فرهنگشون در این حد نیست! این همه ادم جورواجور تو جامعه هست و افراد خیلی کمی هستن که فرهنگشون باهام بخوره, واسه همین وقتی میرم طرف کسی و محترمانه برخورد میکنم و میبینم طرف نمیفهمه من چی میگم و بد برخورد میکنه به خودم میگم خوب فرهنگش در این حد نیست که اینطوری جنتلمنانه برخورد کنم باهاش و اونم در کمال احترام و منتطق و ادب جوابمو بده! مثلا در باره همین دختر اگه فرهنگش در حد شما بود من انتظار داشتم خیلی مودب و اروم برگرده بگه "اقای محترم از ابراز علاقهتون خیلی ممنونم نظر لطفتونه ولی من فعلا قصد برقراری ارتباط و ازدواج ندارم, اگه داشتم خیلی خوشحال میشدم با شخصی مثل شما مراوده داشته باشم ولی متاصفانه فعلا این امکان رو ندارم" و بعدم با یه تشکر صحبت رو تموم میکرد
میدونم شاید خیلی ارمانی باشه ولی اینطور نیست من با خیلی از اینجور دخترا برخورد داشتم و هیییییچ وقت هم به خودم نمیگم باید شیوه بیانم رو عوض کنم چون من اینم فرهنگ من اینه که محترمانه و جنتلمنانه برم جلو و دنبال کسی هستم که اون هم مثل من بافرهنگ و لول بالا باشه , پس با شیوه خودم میرم جلو اگه طرف هم مثل خودم باهام صحبت کرد میفهمم هم تیپمه ولی اگه برگشت گفت اقا مزاحم نشو و اقا گیر نده و... و... خوب میفهمم تیپ من نیست و اصلا دلیلی نداره من دنبال همچین دخترایی برم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط goll

خب دوستان اینم از این.
به مدت سه هفته رفتارهاشون رو بررسی کردم و با تمام استرسی که داشتم نشستم و حرف ها و هدف و اینکه قصدم برای ازدواج جدیه و همه چیزهایی که می‌خواستم بگم آماده کردم.
شبش توکل کردم به خدا و گفتم خودت کمک کن درست بشه و اگر قراره نتیجه بدی داشته باشه یا چیزی جز ضرر برای من نباشه خودت نذار جفت و جور بشه.
دیگه صبح شد رفتم دانشگاه و ایشون رو دیدم و مطمئن شدم که امده.خلاصه آخر وقت گیرشون آوردم و کشیدمشون کنار، خیلی استرس داشتن (خودم هم آلارم هورمون‌هام و قلبم داشت درمی‌امد) کمی آرومشون کردم و شروع گردم صحبت کردن که یکدفعه پریدن وسط صحبت من و گفتن جواب من همون نه ئه (ربطی به صحبت‌های من نداشت) . کمی شکه شدم و گفتم من جواب مثبت و منفی از شما نمی‌خوام که دوباره پریدن وسط صحبت من و صورتشون به حالت التماس درآوردن و گفتن تو ر خدا دیگه نیاین (من خیلی محترمانه و وسط دانشگاه داشتم حرف می‌زدم ولی ایشون احساس می‌کردن چاقو گذاشتم روی گلوش) دیگه دیدم واقعا کنترل استرس و احساساتشون رو ندارن و دارن اذیت می‌شن گفتم خیالشون راحت باشه و من دیگه کاری باهاشون ندارم.
تمام.
الان کمی حس سرخوردگی و شکست دارم ولی خدا بخواد دارم باش کنار میام و ردش می‌کنم.

---

سلام به نظرم بهتر بود از طریق دوستش اقدام می کردین احتمالا زیاد با پسرا ارتباط نداشته و شاید دید خوبی (ازنظر ظاهرتون اونطور که گفتید)به شما نداره باید حقم بدین الان چقدر روابط ازاد شده ,خودتونم گفتین با پسرا نیست خب نباید انتظار داشته باشین اغوششو براتون بازکنه اتفاقا به نظرم ارزششو داره از طریق دوستش یا خانوادش یه بار دیگه اقدام کنید میتونید شماره خونشونو بگیرید و بدید مادرتون با مادرش حرف بزنه و بگه شما قصدتون ازدواجه فقط نمی خایید سنتی ازدواج کنید دوست دارید بیشتر اشنا بشید و بهشون اطمینان بدید اون ادمیکه فکرشو می کنه نیستید به نظرم نسبت به سنتون پخته ترهستیدو اون خانم نسبت به سنش بی تجربه تر.به نظرم اگر واقعا علاقه مندید سعی کنید . رفتارتندشم بزارید به حساب ترسش از پسرای مزاحم.

خب چیشد تو این سه روز کاری کردین؟اتفاقی افتاد؟ببنید دخترا مثل پسرا نیستن والبته ایشون هم به اندازه شما نمیتونن منطقی وبا کنترل احساس حرف بزنن ایشون هول کردن ویجورایی ترسیدن که شیک وایسن وبگن خب خوبه یمدت اشنایی برای ما لازمه یجورایی ایشون از بیان کردنش وعلنی شدنش میترسن چون من خودم یبار تجربه داشتم این رو میگم من از مدتهای خیلی پیش متوجه بودم پسری که توی فامیل ماهست به من علاقه داره توجه زیادی داره و هربار که میومد یه اشاره ای بکنه یا به من چیزی بفهمونه من مثل فشنگ از اونجا درمیرفتم ویبار که من رو گیر انداخت با اینکه چیزی نمیگفت وفقط میگفت یلحظه گوش کن من واقعا ترسیدم ومیخواستم زودتر از شرایط خارج شم وحتی ایشون رو زدم وفرار کردم با اینکه هرکسی خوشش میاد کسی بهش ابراز علاقه بکنه اما واقعا یجورترس برای دختراپیش میاد واز گفتنش واهمه دارن حتی شاید بعدش پشیمون بشن یا به رفتارشون بخندن اما برای دخترایی که ارتباط کمی با پسرا دارن این پیش میاد مخصوصا شما که با توجه از ظاهر خودتون تو دانشگاه یه ذهنیت دیگه ای براش ساخته بودین وحالا ناگهان بهش پیشنهاد دادین از رفتارشون ناراحت نشین اما سریع هم دوباره برنگردین تا حالت زدگی پیدا کنه مدتی کاملا ازش دور شین سعی نکنید رفتارتون رو بیتفاوت نشون بدید چون اونطوری با خودش میگه ایناها پسره فقط من رو برای تفریح میخواست وگفت یه پیشنهادی هم به من بده وخرم کنه والان اصلا براش مهم نیست وبا بقیه خوشه بلکه خودتون رو ازش ناراحت ودلخور نشون بدید تا اونهم احساس پشیمونی کنه وتوی این مدت رفتارها وتوجهاتش رو درنظر بگیرین واگه نشونه های مثبتی بود توسط خانواده دوباره اقدام کنید

سلام
به نظر من گاهی ما به حواشی و جنبه های زینتی قضیه بیشتر از خود اصل ماجرا بها می دهیم.
باید توجه داشته باشیم حاشیه نباید اصل را تحت تاثیر قرار بده یا اینکه حاشیه یه موضع برامون اصل بشه!!!
توی حاشیه یه موضع سلیقه ها مختلفه. اما سلیقه چیزی نیست که بخواد از اصل ماجرا جلوگیری کنه.
الان بعضی از جوانها شکل اینکه مدل غربی خواستگاری کنند براشون مهم شده و بعضا ملاک!
ببینید الان شما یه فردی را در نظر بگیرید که همسر آیندتون هست. با مسر الف هم به همسر آیندتون می رسید با مسیر ب هم شاید برسید شاید نرسید. اما مسیر ب را بیشتر دوست دارید.
خب این منطقی نیست که اینجا شما بیایید روی مسیرها بحث کنید. اینجا مهم همسر آیندتون هست که مسیر الف ریسک کمتری دارد و باید فرهنگ ایران را هم در نظر گرفت و اینکه آن دختر ایرانی است.
دوستان هر مسیری که برید مطمئن باشید دختری که خانواده دار هست اولین کاری که می کند می ره با پدر و مادرش مطرح می کنه که فردی از من خواستگاری کرده. یعنی راه منطقی این است. چون نمیشه که این همه وقت و هزینه بذاره بعدا با مخالفت خانواده یا شما یا خودش مواجه بشه. چیزی که همون اول به راحتی می شد مشخص بشه و از یه ضربه روحی جلوگیری کنه...و در آخر دوباره باید خانواده ها ملاقات کنند.خب همین اول ملاقات کنند!

این هم بگم این سریال های صدا و سیما و فیلمها هم خیلی تو ناخوداگاه ما تاثیر می ذاره و الکی بعضی چیزها را برامون بولد می کنه که این ها فرهنگه و این ها زیبا هستند.این حاشیه ها اصل هستند. که آره یه پسری تو دانشگاه از دختری خوشش بیاد بعد طی یه صحنه اکشن پسر خودش را به دختر ثابت کنه و ادامه ماجرا... یا اینکه حتما مستقیم از دختر جواب مثبت یا منفی بگیره... حتما با دختر مستقیم صحبت کنه. من یکی اگر یه پسری وسط دانشگاه بخواد به من پیشنهاد بده واقعا از اون آقا خوشم نمیاد. بابا اونجا آدم آبرو داره. باید محیط در نظر گرفته بشه.چند تا آدم پشت سرش حرف می زنند.

به حاشیه بیشتر از اصل موضوع بها ندین... فرهنگ کشورمون را در نظر داشته باشیم...
ببینید تو این جامعه خودتون دختر داشتید نگرانش نمی شدین؟ نمی خواستین خودتون هم خانواده پسر را ببینید؟ چقدر تو جامعه الان میشه اطمینان کرد این آقا قصدش خواستگاریه و بعدا به خواستگاری منجر میشه...

idenay و دخترجوان عزیز، خیر، من در این چند روز کاری انجام ندادم و در حال حاضر برنامه ای هم برای جلو رفتن ندارم.
خودم هم متوجه این موضوع شدم که این رفتارهای عجیب و دور از انتظار ایشون نشان دهنده سلامت اجتماعی ایشونه (با وجود عدم مهارت اجتماعی) و به قول شما ارزش اقدام بعدی رو
داره، ولی در مواجه دوم با این خانم سه مورد بود که به نظر من برای جلو نرفتن کافیه.اول اینکه اصلا درمورد من کنجکاو نبودن (علی‌رغم اینکه من در مورد ایشون کنجکاو بودم) و جواب نه رو آماده شده از قبل به من دادند یعنی حتی تلاش نکردند که غیر مستقیم به من بگن و یک حالت قطعیت در ایشون دیدم.دوم اینکه در پایان جمله‌شون به من گفتند "بهتره شما هم حد خودتون رو بدونید" . برداشت من از این جمله اینه که احتمالا خودشون رو بالاتر و از من می‌دونند و اون شخصی رو که در تفکر ایده‌آل گرایانه خودشون دارند خیلی با من متفاوته و سوم اینکه در آخر از من خواهش کردند که سمتشون نرم.
این که گفتید مدتی سمت ایشون نرید و فقط خودتون رو ناراحت نشون بدید ایده جالب و شاید موثر باشه، ولی مسئله اینه که این هفته دیگه دانشگاه تقریبا تموم می‌شه و بعدش 3 ماه تابستون و می‌ره برای ترم بعد.
من برای صبر کردن هم مشکلی ندارم، اما ذهن آقایون اینطوریه که فانتزی می‌سازه و به اون فانتزی علاقه‌مند می‌شه و این علاقه تا سرحد وابستگی هم جلو میره.یعنی اگر من خودم رو برای مهر امسال بخوام برای رودررویی بعدی با اون خانوم آماده کنم، در این بازه 4 ماهه دائم خودم رو با ایشون تصور می‌کنم در حالی که بیرون رفتیم، غذا می‌خوریم، حرف می‌زنیم و علاقه به ایشون بیشتر می‌شه تا حدی که اگر به ایشون فکر نکنم احساس تنهایی و غصه می‌کنم، این ساختار مغز ماست.بنابراین ترجیح می‌دم (هرچقدر هم سخت) ایشون رو از ذهنم خط بزنم و به زندگی عادیم ادامه بدم.

و اما جناب مصباح الهدی.
خیلی خوب بحث رو باز کردید ولی این بحث که هدف وسیله رو توجیه می‌کنه یا بالعکس یک لوپ نامتناهیه که خیلی سرش بحث شده.رسیدن به اون خانوم برای من ارزشمنده ولی جواب رد شنیدن خانواده ام از خانواده اونها برام سخته (درسته این نباید مسئله ای باشه ولی ناراحتم می‌کنه).مسئله بعدی اینکه، نمی‌خوام ادای روشن‌فکرها رو دربیارم ولی به نظرم زمانی که الان در اون هستیم، زمانیه که خود دختر خانم‌ها هم باید بتونند یک حداقل انتخاب و تصمیمی داشته باشند و اینکه دختر سرش بندازه پایین و بگه با خانواده ام صحبت کنید (هرچند سلامت اجتماعی رو داره) ولی چندان مورد پسند من نیست.امیر مومنان در حدیثی زیبا دراین باره می فرماید: – لاتقسراولادکم علی آدابکم فانهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم؛ فرزندانتان را برآداب خود تربیت نکنید؛ چرا که آنها برای – آینده و – زمانی غیر از زمان شما آفریده شده اند. این حدیث نشون می‌ده که در اصول تربیتی-اجتماعی حتی از نظر دین هم زمان و عصر موضوع مهمی هست و این روش که در چند صده اخیر در ایران که مادر باید جلو بره و با مادر یا خانواده طرف صحبت کنه، یک روش (به نظر من) تقریبا کهنه است و با وجود اینکه 95 درصد قسمت های ارتباطات اجتماعی نسبت به 100 سال گذشته آپدیت شده، این یک مورد تغییری نکرده.
همونطور که عرض کردم این موضوع خواستگاری به روش سنتی یا مدرن در یک تاپیک مجزا به زودی به بحث گذاشته می‌شه و دوستان اگر نظری درمورد دارند لطف کنند و در اون تاپیک (که به زودی لینکش قرار می‌گیره) قرار بدهند.
من هم دوبار به اون خانوم پیشنهاد دادم و دیگه برنامه ای برای قدم بعدی ندارم.از همه دوستان که شرکت کردند و به من این همه نکات مهم رو یاد دادند، سپاسگذارم .این تاپیک دیگه دلیلی برای ادامه نداره و همین‌جا پایان تاپیک اعلام می‌شه.
ممنون.

چقدر عجیبه که شرایطی مشابه به من داری حتما برو جلو یک بار دیگه ولی بگذار زمان بگذره و تو مسیر دیدش باش چون با دیدنت نا حودآگاه توی ذهنش جا میگیری و یه جوری بیشتر بهت فکر میکنه حتی مقایسه ات میکنه با دیگران تفاسیری که حودت نوشتی چیزی هم کم نداری توکل کن به خدا

وقتی پستهای اقایونو رو می خونم می فهمم چقدر حساسن و گاها از خانمها احساساتی تر و شکننده تر والبته مغرور.به نظرم اون خانوم تاحدی زیاده روی کرده وباحرفاش غرورشمارو جریحه دارکرده درحالیکه به نظرم وقتی کسی بهمون ابراز علاقه می کنه باید لااقل تشکر کنیم .(البته برای کسیکه بفهمیم قصدش واقعا ازدواجه)منم با نظرات دخترجوان موافقم منم وقتی می خام باکسیکه بهم توجه می کنه صحبت کنم نزدیکه سکته کنم و فرار و برقرار ترجیح می دم بعدم پشیمون می شم و تا مدتها فکرم مشغول میشه که چرا نتونستم کاری کنم و خودمو سرزنش می کنم برای رسیدن به کسی که دوسش دارین باید صبورتر باشید والبته باگذشت.اشتباهاتشو باید نادیده بگیرید.موفق باشید

سلام دوست عزیز
من خودم تقریبا در یک رده سنی با شما قرار دارم و شاید اصلح نباشم برای همفکری. ولی من جای شما باشم اگر تصمیم جدی و قاطع دارم نسبت به این خانم، از راه خانواده اقدام میکنم. چون اون دختر خانم هم اگر اهل دوستیهای بی حساب کتاب نباشن (که فرمودید نیستن) تا زمانیکه نسبت به ثبات قدم و جدیت شما مطمئن نباشن تصمیم گیری جدی درمورد شما نمیکنن و با عرض معذرت شاید این صحبت شما رو به حساب پیشنهاد دوستی بذارن.
اما زمانیکه شخصی از اعضای خانواده شما رسمن با این خانم وارد گفتگو بشن، دیگه ایشون خیالشون راحته که این فرد دنبال بازی نیست و اونموقع شاید مسئله رو با خانوادش درمیون بگذاره که شما رو یک مرحله به جلو میبره.

در حال حاضر رفتار دوم شما تکرار اشتباه اولتون بوده و رفتار اون خانم هم کاملا طبیعی. هرچقدر هم احساس میکنین که فرهنگ ازدواج ایرانی اذیت کننده و دست و پاگیره، با موردی طرف هستین که بنظر میاد راه دیگه ای نداشته باشین. من توصیه میکنم که اگر نسبت به انتخابتون مطمئنین، کل ماجرا رو تا دیر نشده برای خانواده عنوان کنین و بگذارین مادرتون دست به کار شن.