برای از بین نرفتن آینده ی قشنگی که انتظارشو داشتم راهه دیگه ای جز جدایی هست؟

سلام ...
خوب هستید ؟
من و پسر خاله ام 2 سالی هست که به هم علاقه داریم ...
از ابتدای رابطه میدونستیم که در آینده با مخالفت والدین رو به رو میشیم به همین دلیل تصمیم گرفته بودیم زمانی که آماده ی ازدواج شدیم از همه لحاظ (حدود 2-3 سال بعد) این ماجرا رو به بقیه بگیم ...
هر روز به شدت این علاقه و احساس اوج می گرفت ...
البته دلیل های مخالفت خانواده ها به دلیل یه سری سوء تفاهماتی هست که به دلیل نزدیک نبودن خانواده ها به هم شکل گرفته ...
مثلا خانواده ی اون از برادر من خوششون نمیاد !!
من و برادرم کاملا از هم متفاوتیم ... برادر من کاملا آدم آسوده و بیخیال و بی نظمی هست ... خانواده ی اون هم این ویژگی های برادرم رو دیدند و میگن داداشش رو که دیدی چه جوریه ؟ پس ما مخالفیم ...
و دلیل های کوچک دیگه ای شبیه به این ...
همین اختلافات کوچک روی هم جمع شده و باعث شده دیده خانواده ها به هم بد بشه ...
حدود یک ماه پیش اون پسر تصمیم گرفت به تصمیم خودش بدون اینکه به من اطلاع بده رابطه مون رو برای خانواده اش آشکار کنه ...
و اونها هم به محض شنیدن مخالفت کردن و همین دلیل هایی که براتون آوردم رو آوردن ...
و مخالفتشون به شدت روی اون پسر تاثیر گذاشت ... جوری که کاملا شخصیتش تغییر کرد و همون شب اومد و به من گفت همه چیز اشتباه بوده باید همه چیز رو تموم کنیم !!
من مات و مبهوت اون مونده بودم ... فقط میگفتم به همین راحتی ..؟
ما به هم قول داده بودیم که در مقابل مخالفت های خانواده ها کم نیاریم و بتونیم اونا رو کاملا متقاعد کنیم ... قصد بی احترامی به خانواده رو اصلا نداشتیم ولی قرار هم نبود با حرفای اونا به سرعت همه چیز رو تموم کنیم ...
ما کاملا برنامه ی ازدواج ریخته بودیم ...
و مطمئنم که قصد اون توی این مدت فقط و فقط ازدواج با من بود ... اصلا قصد سوء استفاده یا همچین چیزی رو نداشت ...
فقط به شدت تحت تاثیر حرفای خانواده اش قرار گرفت ... البته من زیاد با اون صحبت کردم و از سوء تفاهمات سعی کردم درش بیارم اما اون میگه علاقه ی من بهت واقعی بوده و هست اما من خود واقعیم رو اون موقع نمیدیدم !!
من نمیتونم توی همچین شرایط سختی طاقت بیارم و توان بحث با خانواده ام رو ندارم ...
بهم گفت تنها راه جدایی ئه ... حتی اگه توی این مدت جدایی بمیرم هم سمتت نمیام تا همه چیزو فراموش کنی ...
اما من واقعا دختر حساسی ام ... و نمیتونم با همچین شرایطی کنار بیام ...
اینکه آرزوهایی که چند سال با هم واسشون نقشه میکشیدیم به خاطر این سوء تفاهمات نابود شن ... به خاطر کم آوردن اون توی این قضیه نابود شن ...
فکر نمیکنم دیگه بتونم به زندگی عادیم ادامه بدم ...
الان یک ماهی از اون شب اول داره میگذره و من هر شب بدتر شدم که بهتر نشدم!!
چون واقعا احساس میکنم اگه اون کم نمیاورد مثل من پشت این احساس می ایستاد هیچ چیزی خوشبختی آینده مون رو تهدید نمیکرد و می تونستیم به کمک هم خانواده ها رو از اشتباهاتی که درگیرش هستن در بیاریم ...
شایدم این اشتباهه ...
لطفا کمک کنید ... کاره دیگه ای از دست من بر میاد ...؟
کار اون درسته یا غلط ...؟ کم آوردن به خاطر اختلافات اینجوری درسته ...؟

مهشاد جان
شما چند سالته؟
ایشون چن سالشه؟

یکی از دلایل عمده ای که میگیم قبل از علنی شدن آشنایی و رابطه، وارد فاز احساسی و عشق و عاشقی نشید همینه دیگه

باهم شروع میکنید عاشقانه فکر کردن و برای خودتون از آینده و ازدواج قصر رویایی و خیالی درست میکنید(قبل از اینکه تمام جوانب عقلانی و واقعی رو ببینید و قبل از اینکه ببینید نظر کسانیکه توی زندگی براتون مهم هستند،درباره این رابطه و ادامش چی هست)

بعد وقتی با واقعیت و مخالفت روبرو میشید
تمام رویاها و قصرهاییکه برای خودتون ساخته بودید، به یکباره ویران میشه و شکست روحی و روانی بزرگی میخورید

شما در حال حاضر هیچ اقدامی لطفا نکن و این اشتباه رو پیگیر نباش چون ادامه کار اشتباه،اشتباهی خیلیییییییییییییییییی بزرگتر و جبران ناپذیر تر هست

میدونم گفتنش آسونه ولی عمل کردنش سخته
ولی هر اشتباهی تاوانی داره عزیزم
هرچقدرم که عشقت پاک بوده ولی شروع و ادامش اشتباه بوده

باید جور دیگه ای عمل میکردید که نکردید

حالا دنیا به آخر نرسیده و وقت بسیار هست برای زندگی موفق و پاک و شاد برای خود شما

اگر ایشون واقعا شمارو بخواد از راه معقولش عمل میکنه

یاحق

بله متاسفانه ما توی سن پایین شروع کردیم این ارتباط رو و خودم هم الان فهمیدم که کارمون واقعا اشتباه بوده ... اینکه بخوایم اینجوری احساسمون رو پیش ببریم ... اگه از راه معقول تری وارد میشدیم خیلی بهتر بود ... که الان نه به احساسات من صدمه ای وارد شده بود نه به اون ...
من تازه 18 سالمه و اون 24 سالش ...
و همه قرارهامون رو واسه سن 21 سالگی من 27 سالگی ایشون گذاشته بودیم ...
واقعا فراموشی کار سختی هست ... مخصوصا بعد از ساختن کلی خاطرات قشنگ برای هم ...
از نظر شما تنها راهش همینه؟
یعنی اگر ایشون در آینده تصمیم بگیره که بازم روی خواسته ی خودش بمونه و تلاش کنه واسه ی به دست آوردن من نتیجه ی بدی به همراه خواهد داشت ...؟

سلام

من خیلی سعی میکنم تمد حرف نزنم.

اما به نظرم خود پسر شمارو نمی خواد.وگرنه دلیل نداشت زودتر از موعد و بدون اطلاع شما حرفی به خانوادش بزنه اصلا شاید هم حرفی نزده و بهانه ها از سمت خودشه.
به هر حال من شخصا معتقدم اگه پسری دختری بخواد کسی نمیتونه رایش بزنه مگر اینکه واقعا شخصیت مفعولانه ای داشته باشه که بازم همچین کسی به درد زندگی نمی خوره.

خوبه که الان متوجه اشتباه رابطتون شدی

این خیلی خوبه ... قبول کردن و پذیرفتن اینکه اشتباه کردید شجاعت بزرگیه
این یعنی داری بزرگ میشی و عاقلانه قراره دیگه تصمیم گیری کنی
چون خودت و زندگیت و آیندت برات مهمه و نمیخوای از دست بدی فرصتای زندگیت رو

تکرار میکنم خانومی
هیچ اقدامی نکن و به زندگیت برس و سعی کن از زندگی سالمت لذت ببری و سرت رو با چیزای دیگه کاملا گرم کن

"یعنی اگر ایشون در آینده تصمیم بگیره که بازم روی خواسته ی خودش بمونه و تلاش کنه واسه ی به دست آوردن من نتیجه ی بدی به همراه خواهد داشت ...؟"

چه نتیجه بدی خواهد داشت مثلا؟؟
اگر واقعا بخوادت و کسی دیگه ای نتونه توی زندگیش جای تورو براش بگیره...مطمئن باش خودش راهشو پیدا میکنه

یاحق

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کیت کت

سلام

من خیلی سعی میکنم تمد حرف نزنم.

اما به نظرم خود پسر شمارو نمی خواد.وگرنه دلیل نداشت زودتر از موعد و بدون اطلاع شما حرفی به خانوادش بزنه اصلا شاید هم حرفی نزده و بهانه ها از سمت خودشه.
به هر حال من شخصا معتقدم اگه پسری دختری بخواد کسی نمیتونه رایش بزنه مگر اینکه واقعا شخصیت مفعولانه ای داشته باشه که بازم همچین کسی به درد زندگی نمی خوره.

---

من هم به هیچ وجه با این کارشون که بدون دونستن من همه چیزو گفتن موافق نیستم ...
چون اون لحظه واقعا احساس کردم هیچ نقشی توی این رابطه ی به شدت عاشقانه نداشتم ...
ولی خب خودش گفتن به خانواده رو درست ترین کاری میدونه که انجام داده ..
بازم من میگم اگه با من مشورت کرده بود شاید به روش و شیوه بهتری قضیه رو می گفتیم !!
حق با شماست ... پسری اگه دختری رو بخواد تا پای جان واسه خواستنش تلاش می کنه ...
اما ایشون خودشون رو معذور میدونن از این کار ... !!!
درسته زندگی با همچین فردی درست نیست ...
اما من حرفی که دارم اینه که اگه بتونه خودش رو از این افکار نجات بده و قدرت پیدا کنه واسه ی رسیدن به خواسته اش باز هم اعتماد بهش کاره درستی هست یا نه ..

عزیزم سنت خیلی کمه به معنای واقعی کمه
من وقتی همسن تو بودم عاشق یکی از اشناهامون شدم و الان به شدت پشیمونم که احساسامو تلف ادم اشتباهی کردم چون هرچی میگذره دیدم نسبت به اطراف متفاوت تر میشه
همیشه حسرت میخورم کاش کسی بود ک بهم اینارو میگفت اما کسی نبود
الان فقط فکرت درس و موقعیت خودت باشه اتفاقی که قراره بیفته چه اون بیا یا یکی دیگه خودش میاد ، کسی که تورو واقا برا خودت بخواد تمام تلاششو میکنه و بخاطرت میاد پس صبر داشته باش و فرصت های بیشتری بدست میاری سنت کمه

برای همین میگن که اول از همه باید خانواده ها در جریان قرار بگیرند.البته خوب شده الان ایشون اینکارو کردن و زودتر قبل اینکه بعد چند سال وابستگیتون بیشتر از این بشه، اینکار انجام شده.

ببین آدم ها گاهی قبل اینکه در شرایطی قرار بگیرن میشینند پیش بینی میکنند خب ممکنه چه اتفاق هایی بیوفته حالا من چکار باید بکنم.
حالا ممکنه این پیش بینی ها درست نباشن، اتفاقهایی بیوفته خیلی سختتر از پیش بینی شده، دیگه اینجاست که شخص باید توان خودش و بسنجه آیا از پس این اتفاق بر می آید یا خیر!

واضحه ایشون فکر نمیکردند که با همچین واکنشی از جانب خانواده روبرو بشنوند و شما هم در اونجا حضور نداشتید هرچی شنیدن یا دیدن بهرحال روی تصمیمات ایشون تاثیر گذاشته، شما شاید با حرفاتون بتونید تاثیرش و کمتر کنید اما اینم بدونید خانواده اشون هم با حرفاشون میتونند در جهت خلاف حرفای شما روی ایشون تاثیر بذارند.
ایشون وقتی تا این حد تحت تاثیر دنیاو آدم های اطرافشون هستند، و تصمیماتشون تا این حد تحت تاثیر قرار میگیره معلومه هنوز به ثبات کافی نرسیدند به اون شناختی که باید از خودشون و معیاراشون نرسیده بودند که شما رو انتخاب کردند.

بنظر من بهترین راه هرچند سخت ولی عاقلانه ترین راه اینست که دیگه بهشون فکر نکنید، میدونم خیلی سخته چون مجبورید بواسطه فامیل بودن گاهی بیینیشون ولی اگه به آینده فکر کنی میبینی واقعا از شما به چند دلیل کاری برنمیاد :

1. مخالفت خانواده ها : تو همین تالار چند تاپیک بخونی میفهمی چقدر نقش خانواده در موفقیت و عدم موفقیت و نابودی یک زندگی موثر و مفیده.
پس هیچوقت رضایت خانواده خصوصا مادر پسر و فراموش نکن.

2. شاید بگید با مدیریت درست آقا پسر مشکلی پیش نیاد ولی پسری که همین وهله ی اول سریع از موضع خود کوتاه اومده و تحت تاثیر مخالفت خانواده قرار گرفته و نتوانسته خانواده و راضی کنه و اعتماد خانواده و نسبت به انتخاب خودش جلب کنه یعنی مدیریت درست و ندارند و در آینده شما دونفر حتما دچار مشکل خواهید شد.

3. آقا پسر در شرایط بحرانی از شما حمایت نخواهد کرد و شما و دست تنها خواهد گذاشت.

4. مسولیت پذیر نیستند شاید بهدف دوستی نبوده و واقعا علاقه ای درکار بود ولی ایشون ثابت کردن انسان مسولیت پذیری نیستند و بحرفاشون نباید اعتماد کرد، و نمیتونید طبق حرفاشون جلو برید، حرفاشون فقط حرفه و مرد عمل نیستند.

5. آینده نگری ندارند، ایشون که میدونستند خانواده اشون مخالف هستند نباید شما و وارد فاز احساسی میکردند. اول باید خانواده و راضی میکردند بعد سمت شما می آمدن.

6.هر اقدامی از جانب شما اگه صورت بگیره مبنی بر اینکه ایشون نظرشون عوض بشه فردا روز بر علیه اتون استفاده میشه، هرمشکلی که تو زندگیتون میش بیاد همیشه این سرکوفت تو زندگیتون خواهد بود که شما خودتون اصرار به این ازدواج داشتید و آقا پسر پشیمون شده بودند.

بنظر من اعتماد کردن از دوست داشتن خیلی مهمتره، و یکی از پایه های اساسی یک زندگی خوب و موفق همین اعتماده، پسری که از اعتمادتون سواستفاده میکنه و براحتی بد قولی میکنه و فقط حرف میزنه و عمل نمیکنه، بنظر من مرد مناسبی برای زندگی نیست.

شما دیگه باهاشون تماس نگیرین سعی کنید فراموش کنید، وقتی به خواستگاریتون اومدن بعد میتونید درموردشون فکر کنید، حتی این احتمال و در نظر بگیرید که ممکنه یروزی خبر ازدواجشون و بشنوین، کلا همه چیو برای خودتون تموم شده فرض کنید،

اگه ایشون ، خودشون بدون دخالت شما خانواده اشون تونستن راضی کنن و بخواستگاریتون اومدن یعنی تونستن به حرفشون عمل کنند پس میتونند اعتماد شما و دوباره بدست بیارند.
شما هم سعی کنید احساسی تصمیم نگیرین، ایشون و مطابق با معیاراتون انتخاب کنید.

چون تصمیم گیری بر پایه احساسات همیشه بادوام و پایدار نیست، بعد یک مدت که از زندگیتون بگذره، مشکلاتی که بخاطر احساسات نادید گرفته شدن خودش و نشون میده.

موفق باشید.

سلام عزیزم.توی ازدواج نقش خانواده ها رضایت و هم کفو بودنشون خیلی مهمه.حتی تصور خانواده ها هم نسبت به هم خیلی مهمه حتی اگه صد در صد درست نباشه خانواده یکی از طرفین در توهم باشن!!!
.ببین من خودم سابقه ی همچین آشنایی رو داشتم.یادم نیست دقیقا کی بود.یادمه همین دو سه سال پیش بود.همون موقع که سریال زمانه رو پخش میکرد و خیلی چیزامو توی اون فیلم میدیدم.
پسری رو میخواستم که جونش برای من در میرفت و به قصد ازدواج اومد سراغم.خواستیم کمی اشنا بشیم و اماده بشیم و غیره.انقدی زود به هم دل دادیم که حرفی نموند و یه مدت تایم رفت واسه امادگیهای خودمون.مثلا اون خونه بخره تا پدر من مخالفت نکنه و غیره.
بالاخره روز خواستگاری فرا رسید....اومدن خونمون.از یک منطقه معمولی شهر بودن که البته الان اسم در کرده اما خب من و خودشون میدونستیم چند سال پیش از طریق یه تعاونی اونجا رو خریده بودن!
با یک پراید و تحصیلات پسر که از من کمتر بود.خونه ما هم معمولی و یک خانواده معمولی.ادعایی ندارم اما حداقل در سطح اونا بودیم.بابای من خیلی باهوش و اما خاکیه.خیلی با مرامه واسه غریبه ها البته!!!وقتی پاشونو از در گذاشته بودن بیرون مادرا و خواهر و زنداداش پسره شروع کردن که واااای بابای دختره چه حرفی داره با بابای با کلاس ما بزنه یا واااای چرا برادر دختره زیاد حرف نزد چرا خود دختره کم پذیرایی کرد چرا بابای دختره کتشو در اورده بود و در سطح ما نبودن و به قول تو حرفهای نا درست و بعضا مسخره.تا جایی که ظرف چند ماه پسری که به من میگفت تو شکل دختر شایسته های خارجی هستی و فقط قدت کوتاه تره! حالا بهم میگفت چرا به من تلقین کرده بودی که خیلی خوشگلی؟؟؟!!!مامانمینا میگن تو زشتی!!!
کاری به عدم وجود مهارت زندگی توی اینجور پسرها ندارم اما میخوام بگم یه پسر منفعل خیلی خطرناکه و دیر یا زود خودشو زندگیشو با حرف مامانشو خواهرشو غیره میچرخونه.
تو شاید سنت کم باشه و یکمی احساساتی.بزار بگم منم از فردای خواستگاریم همین حال تو رو داشتم و فکر میکردم دیگه نمیشه بدون اون پسر زندگی گرد!!!حتی یه دفتر بدون تاریخ داشتم که حال و هوای اون روزامو توش مینوشتم.چون مامانم در جریان علاقه من بود و اگر باهاش دردو دل میکردم که اون پسر و خانوادش چه قدر تحقیرم کردن پا به پای من میخواست دلش بشکنه یا اشک بریزه.یا نفرینشون میکرد...حتی فردای خواستگاری خانواده پسر و حتی خود شخص مادرش به من و مامانم زنگ زدن که دست از سر پسر ما بردارین!!!
یعنی با یکبار مقاومت پسرشون داشتن کار رو به ابرو ریزی میرسوندن!خلاصه بگم دور این رابطه رو خط بکش.بزار همیشه شوهرت با خانوادش دنبال تو بیفتن نه تو دنبال اونا.الان که ازدواج کردم حال و هوای اون روزا که توی دفترم دیدم خیلیییییی واسم عجیبه!!!اصلا یادم نیست حتی به اون پسر علاقه ای داشتم!البته این دفترو چند روز پیش اتفاقی لای کتابام پیدا کردم و خوندم از سر کنجکاوی و حالا هم انقد برام بی تفاوته که شده چرک نویسم!!!یعنی حتی دور ننداختمش!!!
خلاصه میخوام بگم شاید من چند سال بعد تو باشم.این رو بدون که خانواده ها نقششون خیلی مهمه.نزار برادرت رو خرد کنند.قبل از اینکه این کارو بکنند عطاشونو به لقاشون ببخش.نزار بیان رو در رو تو و خانوادتو خرد و تحقیر کنن.به مادرت و پدرت و برادرت فکر کن که ارزو دارن دختر نازشونو با سلام و صلوات و منت و ناز بیان ببرن نه با دعوا و فحش و دلخوری.بزار اگه طالبن اونا بیان جلو.من بهت قوووول میدم شاید دو سال دیگه به حرفهای الانت بخندی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط M A H S H A D

درسته زندگی با همچین فردی درست نیست ...
اما من حرفی که دارم اینه که اگه بتونه خودش رو از این افکار نجات بده و قدرت پیدا کنه واسه ی رسیدن به خواسته اش باز هم اعتماد بهش کاره درستی هست یا نه ..

---

سلام خانم محترم...گفتنی ها رو دوستان گفتند... امیدوارم با این اقا رابطه ی خارج از عرفی نداشته باشید که اگه بخواید با فرد دیگه ای ازدواج کنید فردا براتون دردسر ساز بشه...

فردی که این قدر دهن بین باشه به درد زندگی مشترک نمی خوره حس کردم شاید ایشون یک پسر 19 ساله بودند...از یک پسر 24 ساله بعیده... می دونید از همه بد تر چیه

یک خانم میخواد به مردش تکیه گاهش باشه وقتی بهش یا علی گفت دیگه تا اخرش باهاش بیاد....

از همه بدتر باز اومدند سریع یک شبه تصمیمشون رو عوض کردند تحت تاثیر صحبت های خانواده و سریع به شما گفتند بدون هیچ فکر و مشورت دیگه با فرد دیگه ای....

اگه باهاشون رابطه ی خارج از عرفی نداشتید همه چی رو تموم شده ببنید... این طوری شاید یک درصد هم که اون اقا پشیمون بشند شده یک روز یا یک سال بعد..اون وقت بهشون بگید ایشون هنوز زمان سن ازدواجش نرسیده و با چیزی که شما تصور داشتید فرق دارند... و بگید اگه قرار باشه چنین اخلاق هایی داشته باشند نه تنها با شما بلکه بهتره با هیچ دختری فعلا اشتباه نکنند...

شما دیگه سن احساساتی بودن بیش تر رو دارید ازش رد میشید و اخراش هستید ...پس لطفا عاقلانه تصمیم بگیرید...


شما اگه قرار باشه با این شرایط به ایشون رو بدید فک می کنه واقعا خبریه و حرف پدر و مادرش نکنه درسته و... و بیش تر دچار تردید میشه...ولی اگه محکم روی حرفتون بایستید و بگید همه چی رو تموم شده می بینید خیلی براتون بهتر و حرمتتون حفظ میشه.. البته من نمیگم این رفتار رو انجام بدید که اون اقا پشیمون شه و برگرده(هر چند با این رفتار وقتی ایشون یک دفعه ببینه شما هم خیلی راحت وانمود می کنید و همه چی رو تموم شده می بینید و شما رو یکدفعه از دست رفته ببینه یکدفعه ممکنه به خودش بیاد... )..این طوری دیگه شما بیش تر ناراحات نمیشید و احترامتون هم حفظ شده...چه طرف پشیمون بشه چه نه...


در نهایت یک پیشنهاد دارم ... بعد این رفتار اگه ایشون پشیمون شدند واقعا و... توی همین تاپیک ادامه بدید و بگید..بعدش شاید بشه با پرسیدن سوالایی متوجه شد ایشون واقعا میشه بهش تکیه کرد یا نه...که اگه میشد بازم شما هیچ رابه ای حتی در حد پیام هم باهاشون برقرار نمی کنید و میگید فقط خواستگاری رسمی جلوی خانواده ها و هیچ حرف مشترکی نداریم.


شما از اولش اشتباه کردید با ایشون توی اون سن بدون اطلاع خانواده ها رابطه برقرار کردید...اشتباه بزگرتر این هستش که هنوز به اون رویا ها و انتظارات زیبا که هر کسی میتونه داشته باشه فکر کنید... همه چی رو تموم شده ببنید... روی حسن های خودتون کار کنید مطمئنا خواستگار های خوبی که قدر دان حسن های شما باشند و از ابتدا درست باهاشونرابطه برقرا کنید تا شان شما حفظ بشه و خیلی بیش تر خوشبخت پیدا بشید به امید خدا خواهد اومد. یادتون باشه تمام این حس های خوبی که توی ذهن شما نقش بسته صرفا چون شخص مقابلتون اون اقا هست نیست... بلکه هر کسی توی این سن یک تصوراتی داره که تا از یکی خوشش بیاد یک سری خاطرات شیرین براش تداعی میشه و....
پس نگران نباشید.

با ارزوی موفقیت.
.
.
.
ضمنا توضیحات دوست مجترم fkh4466 بسیار واقعا درست بود... منم توی یک دفتری که دارم روزایی که خیلی احساساتی میشم رو نوشتم... از چند سال پیش و... کسایی که یک روز فکر می کردم بهشون ازدواج کنم و تا میدیدمشون فکر می کردم دیگه اون نیمه ی من هستش و... الان که مثل ایشون خاطرات قدییم رو میخونم میگم واقعا یادش بخیر چی حس هایی داشتم...همه اینا تموم میشه...و سن خاص خودشو داره...

الان اون اقا هم پشیمون بشه میدونید شان شما اومده پایین دیگه میگن دختره از اول با پسرمون رو داده..حالا هم که پسر ما هست دچار تردید شده این دختره هنوز میخواد و....

با قول دوستمون باید خواستگار طوری باشه که خواهان شما باشند و خود و خانوادش ارزوی وصال با شما رو داشته باشند تا ارزش شما بالا باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط fkh4466

سلام عزیزم.توی ازدواج نقش خانواده ها رضایت و هم کفو بودنشون خیلی مهمه.حتی تصور خانواده ها هم نسبت به هم خیلی مهمه حتی اگه صد در صد درست نباشه خانواده یکی از طرفین در توهم باشن!!!
.ببین من خودم سابقه ی همچین آشنایی رو داشتم.یادم نیست دقیقا کی بود.یادمه همین دو سه سال پیش بود.همون موقع که سریال زمانه رو پخش میکرد و خیلی چیزامو توی اون فیلم میدیدم.
پسری رو میخواستم که جونش برای من در میرفت و به قصد ازدواج اومد سراغم.خواستیم کمی اشنا بشیم و اماده بشیم و غیره.انقدی زود به هم دل دادیم که حرفی نموند و یه مدت تایم رفت واسه امادگیهای خودمون.مثلا اون خونه بخره تا پدر من مخالفت نکنه و غیره.
بالاخره روز خواستگاری فرا رسید....اومدن خونمون.از یک منطقه معمولی شهر بودن که البته الان اسم در کرده اما خب من و خودشون میدونستیم چند سال پیش از طریق یه تعاونی اونجا رو خریده بودن!
با یک پراید و تحصیلات پسر که از من کمتر بود.خونه ما هم معمولی و یک خانواده معمولی.ادعایی ندارم اما حداقل در سطح اونا بودیم.بابای من خیلی باهوش و اما خاکیه.خیلی با مرامه واسه غریبه ها البته!!!وقتی پاشونو از در گذاشته بودن بیرون مادرا و خواهر و زنداداش پسره شروع کردن که واااای بابای دختره چه حرفی داره با بابای با کلاس ما بزنه یا واااای چرا برادر دختره زیاد حرف نزد چرا خود دختره کم پذیرایی کرد چرا بابای دختره کتشو در اورده بود و در سطح ما نبودن و به قول تو حرفهای نا درست و بعضا مسخره.تا جایی که ظرف چند ماه پسری که به من میگفت تو شکل دختر شایسته های خارجی هستی و فقط قدت کوتاه تره! حالا بهم میگفت چرا به من تلقین کرده بودی که خیلی خوشگلی؟؟؟!!!مامانمینا میگن تو زشتی!!!
کاری به عدم وجود مهارت زندگی توی اینجور پسرها ندارم اما میخوام بگم یه پسر منفعل خیلی خطرناکه و دیر یا زود خودشو زندگیشو با حرف مامانشو خواهرشو غیره میچرخونه.
تو شاید سنت کم باشه و یکمی احساساتی.بزار بگم منم از فردای خواستگاریم همین حال تو رو داشتم و فکر میکردم دیگه نمیشه بدون اون پسر زندگی گرد!!!حتی یه دفتر بدون تاریخ داشتم که حال و هوای اون روزامو توش مینوشتم.چون مامانم در جریان علاقه من بود و اگر باهاش دردو دل میکردم که اون پسر و خانوادش چه قدر تحقیرم کردن پا به پای من میخواست دلش بشکنه یا اشک بریزه.یا نفرینشون میکرد...حتی فردای خواستگاری خانواده پسر و حتی خود شخص مادرش به من و مامانم زنگ زدن که دست از سر پسر ما بردارین!!!
یعنی با یکبار مقاومت پسرشون داشتن کار رو به ابرو ریزی میرسوندن!خلاصه بگم دور این رابطه رو خط بکش.بزار همیشه شوهرت با خانوادش دنبال تو بیفتن نه تو دنبال اونا.الان که ازدواج کردم حال و هوای اون روزا که توی دفترم دیدم خیلیییییی واسم عجیبه!!!اصلا یادم نیست حتی به اون پسر علاقه ای داشتم!البته این دفترو چند روز پیش اتفاقی لای کتابام پیدا کردم و خوندم از سر کنجکاوی و حالا هم انقد برام بی تفاوته که شده چرک نویسم!!!یعنی حتی دور ننداختمش!!!
خلاصه میخوام بگم شاید من چند سال بعد تو باشم.این رو بدون که خانواده ها نقششون خیلی مهمه.نزار برادرت رو خرد کنند.قبل از اینکه این کارو بکنند عطاشونو به لقاشون ببخش.نزار بیان رو در رو تو و خانوادتو خرد و تحقیر کنن.به مادرت و پدرت و برادرت فکر کن که ارزو دارن دختر نازشونو با سلام و صلوات و منت و ناز بیان ببرن نه با دعوا و فحش و دلخوری.بزار اگه طالبن اونا بیان جلو.من بهت قوووول میدم شاید دو سال دیگه به حرفهای الانت بخندی.

---

سلام دوست عزیزم ...
خیلی خیلی ممنونم از حرفای خوبتون ...
حق کاملا با شماست ...
من دیگه به اون شخص به هیچ وجه اجازه نخواهم داد که خانواده مو یا برادرم رو زیر سوال ببره ، چون با این شخصیت خودشون تنها کسی که باید زیر سوال بره خودشونن ...
توی این مدت زیاد فکر کردم ..
من کسی نیستم که بتونم با این رفتار های زننده ی کسی کنار بیام ، واقعا به یک مرد نیاز دارم واسه ی آینده ام که هیچ شکی به نا توانیش در آینده نداشته باشم ... هرچی علاقه بوده تموم شده ...
واسم سخت بود و هست چون دختری هستم که اگه احساساتم رو به کسی ببخشم تا ابد به او وفادار می مونم و تغییر احساساتم بسیار واسم سخته ...
ولی احساسات داشتن به همچین شخصی خیلی اشتباه هست ... وقتی ایشون ارزشی واسه شخصیت و خواست های خودشون قائل نیستن چه طور میتونن برای من در آینده ارزش قائل باشن ... میخواستم از شخصیت پر نقصشون توی این مدت کاملا آگاه بشم که شدم ...
دیگه هم نه خودمو نه آینده ام رو علاف همچین فردی نمی کنم ...
منم اتفاقا از این دو سال دفترچه خاطراتی دارم که دلم نمیخواد نابودش کنم فعلا ...
توی اون دفتر پر از اشکه ... چون توی این دو سال هم کم منو آزار ندادن ...
واسشون آرزوی خوشبختی میکنم و به خدا واگذارشون میکنم ...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فدایی یار

سلام خانم محترم...گفتنی ها رو دوستان گفتند... امیدوارم با این اقا رابطه ی خارج از عرفی نداشته باشید که اگه بخواید با فرد دیگه ای ازدواج کنید فردا براتون دردسر ساز بشه...

فردی که این قدر دهن بین باشه به درد زندگی مشترک نمی خوره حس کردم شاید ایشون یک پسر 19 ساله بودند...از یک پسر 24 ساله بعیده... می دونید از همه بد تر چیه

یک خانم میخواد به مردش تکیه گاهش باشه وقتی بهش یا علی گفت دیگه تا اخرش باهاش بیاد....

از همه بدتر باز اومدند سریع یک شبه تصمیمشون رو عوض کردند تحت تاثیر صحبت های خانواده و سریع به شما گفتند بدون هیچ فکر و مشورت دیگه با فرد دیگه ای....

اگه باهاشون رابطه ی خارج از عرفی نداشتید همه چی رو تموم شده ببنید... این طوری شاید یک درصد هم که اون اقا پشیمون بشند شده یک روز یا یک سال بعد..اون وقت بهشون بگید ایشون هنوز زمان سن ازدواجش نرسیده و با چیزی که شما تصور داشتید فرق دارند... و بگید اگه قرار باشه چنین اخلاق هایی داشته باشند نه تنها با شما بلکه بهتره با هیچ دختری فعلا اشتباه نکنند...

شما دیگه سن احساساتی بودن بیش تر رو دارید ازش رد میشید و اخراش هستید ...پس لطفا عاقلانه تصمیم بگیرید...


شما اگه قرار باشه با این شرایط به ایشون رو بدید فک می کنه واقعا خبریه و حرف پدر و مادرش نکنه درسته و... و بیش تر دچار تردید میشه...ولی اگه محکم روی حرفتون بایستید و بگید همه چی رو تموم شده می بینید خیلی براتون بهتر و حرمتتون حفظ میشه.. البته من نمیگم این رفتار رو انجام بدید که اون اقا پشیمون شه و برگرده(هر چند با این رفتار وقتی ایشون یک دفعه ببینه شما هم خیلی راحت وانمود می کنید و همه چی رو تموم شده می بینید و شما رو یکدفعه از دست رفته ببینه یکدفعه ممکنه به خودش بیاد... )..این طوری دیگه شما بیش تر ناراحات نمیشید و احترامتون هم حفظ شده...چه طرف پشیمون بشه چه نه...


در نهایت یک پیشنهاد دارم ... بعد این رفتار اگه ایشون پشیمون شدند واقعا و... توی همین تاپیک ادامه بدید و بگید..بعدش شاید بشه با پرسیدن سوالایی متوجه شد ایشون واقعا میشه بهش تکیه کرد یا نه...که اگه میشد بازم شما هیچ رابه ای حتی در حد پیام هم باهاشون برقرار نمی کنید و میگید فقط خواستگاری رسمی جلوی خانواده ها و هیچ حرف مشترکی نداریم.


شما از اولش اشتباه کردید با ایشون توی اون سن بدون اطلاع خانواده ها رابطه برقرار کردید...اشتباه بزگرتر این هستش که هنوز به اون رویا ها و انتظارات زیبا که هر کسی میتونه داشته باشه فکر کنید... همه چی رو تموم شده ببنید... روی حسن های خودتون کار کنید مطمئنا خواستگار های خوبی که قدر دان حسن های شما باشند و از ابتدا درست باهاشونرابطه برقرا کنید تا شان شما حفظ بشه و خیلی بیش تر خوشبخت پیدا بشید به امید خدا خواهد اومد. یادتون باشه تمام این حس های خوبی که توی ذهن شما نقش بسته صرفا چون شخص مقابلتون اون اقا هست نیست... بلکه هر کسی توی این سن یک تصوراتی داره که تا از یکی خوشش بیاد یک سری خاطرات شیرین براش تداعی میشه و....
پس نگران نباشید.

با ارزوی موفقیت.
.
.
.
ضمنا توضیحات دوست مجترم fkh4466 بسیار واقعا درست بود... منم توی یک دفتری که دارم روزایی که خیلی احساساتی میشم رو نوشتم... از چند سال پیش و... کسایی که یک روز فکر می کردم بهشون ازدواج کنم و تا میدیدمشون فکر می کردم دیگه اون نیمه ی من هستش و... الان که مثل ایشون خاطرات قدییم رو میخونم میگم واقعا یادش بخیر چی حس هایی داشتم...همه اینا تموم میشه...و سن خاص خودشو داره...

الان اون اقا هم پشیمون بشه میدونید شان شما اومده پایین دیگه میگن دختره از اول با پسرمون رو داده..حالا هم که پسر ما هست دچار تردید شده این دختره هنوز میخواد و....

با قول دوستمون باید خواستگار طوری باشه که خواهان شما باشند و خود و خانوادش ارزوی وصال با شما رو داشته باشند تا ارزش شما بالا باشه.

---

سلام ..
خیر من هیچ رابطه خارج از عرفی با ایشون نداشتم ...
صحبت های شما صحیحه ...
توی این مدت من زیاد سعی داشتم خودم رو گول بزنم ... بگم چرا باید همه چیز اینجوری تموم بشه ...
ولی دیگه به خودم اومدم ... تازه فهمیدم همه چیز به نفع من تموم شده ...
خوشبختی که ممکن بود در آینده نصیبم بشه بهم برگردونده شده .. موندن به پای کسی که همه ی وجودش رو حرفای پدر و مادرش احاطه کردن دیوانگی محضه ...
هرگز این خوشبختی که دوباره بهم برگردونده شده رو با چیزی عوض نمیکنم ............
هرگز ...
ایشون هم برن بشینن هرچی پدر و مادر میگن رو تمام و کمال انجام بدن ...
وابستگی اینجوری به پدر و مادر جز دردسر چیزی واسه ی دختر به همراه نداره ...
شخصی که به خاطر به کرسی نشوندن حرفای خودش حاضره همه چی بگه و همه چیزو تغییر بده به درد زندگی مشترک نمیخوره :)
دقیقااا .....
خیلی ممنونم واسه ی حرفاتون :72:

سلام عزیزم.خیلی خوشحالم از تصمیمی که گرفتی.
نحوه حرف زدن و حتی گزینش کلماتت نشون میده که پخته تر از سنت هستی و بسیار فهمیده
البته اینم بگم که تا چند ماه ممکنه درگیر احساسات متناقض بشی.اما باید بدونی که این نیز بگذرد.
باور کن حتما خیری بوده که توی این مرحله تموم شده و تکلیف خودتو دونستی.ممکنه بعدا انقدر مردی که وارد زندگیت میشه خوب و قاطع و همه چیز تمام باشه که اون موقع ناخوداگاه پیش خودت یه کوچولو مقایسه هم بکنی و خندت بگیره.فقط بهت بگم ممکنه احساسات متناقض تنفر و عشق و شکست و غیره سراغت بیاد.اما اینا همش چند ماهه.انشالله که جدیتر دنبال درس و کار های خودت باشی این احساسات متناقض هم زودتر فراموشت میشه.این شخص یا هر خواستگار دیگه ای، باید بدونی که اونها باید خواهان تو باشن و با هر شرایطی که هستی ،مشتاق رسیدن به تو باشن.من مطمینم سهم تو از خوشبختی بیشتر از ازدواج با این آقا بوده.اینو شاید خودتم بعدا متوجه بشی.موفق باشی همیشه

محشاد فقط یه چیزی بهت بگم اونم این که این آخره همه چیز نیست! حالا حالا ها تو فراز و نشیب زندگی میوفتی و کلی تجربه کسب میکنی
من خودم تازه از بحران عاطفی دارم میام بیرون , وقتی تو بهران بودم فک میکردم دیگه هیچ دختری مثل اون نمیشه هیچ وقت دیگه عاشق نمیشم دنیام تموم شده همه چیز دیگه مثل قبل نمیشه , ولی الان که کم کم دارم به خودم میام میبینم این عشق فقط یه تجربه بود برام و اینطوری نیست که زندگیم مابود شه یا کلا افسرده شم و... فقط یه تجربه بود با همه خوبی ها و بدی هاش
تو هم سعی کن اولا اروم باشی دوما حتما توصیه میکنم با یه مشاور حتما مشورت کنی و ببینی که حرفای یک مشاور چقدر حالتو خوب میکنه و سوما یه کتاب هست به اسم "شکست در عشق" یه جلد بنفش رنگ داره اونم بخر بخون کمک زیادی میکنه که حس ناراحتیت بره
اینو بدون که تو تا ابد قرار نیست تو این حس ناراحتی بمونی و این حسا بالاخره یه جا تموم میشن و وقتی تموم شدن میتونی واقعیتو ببینی , ببینی که این رابطه واقعا اونطور مهم هم نبود و ارزش چندانی نداشت چون اگه میخواستت حتما میومد دنبالت , ادما عوض میشن خود تو هم بری دانشگاه کلی عوض میشی حالا نمیگم طرفت عوض شده ولی سعی کن بیخیالش باشی
من خودم تا دو ماه پیش این سوالارو میکردم:
مگه ممکنه بتونم باز عاشق بشم؟! جواب بله الان میبینم که میتونم
مگه ممکنه مثل اونو پیدا کنم اون فرشته بود!! جواب بله الان میبینم که واقعا کسانی هستن که از اون حتی یه کمم بهترن!!
مگه ممکنه رابطه بعدیم اون جذابیت و شیرینی این رابطه رو داشته باشه؟! جواب بله دقیقا خواهد داشت شاید بهترم باشه!
مگه میشه حالم بهتر شه؟! جواب بله! حتی با صحبت با یه مشاور روند بهبودم خیلی سریعتر شد
و...
اینا چیزایی بود که من شدیدا نهی میکردم و تو این باور بودم که هیچ وقت دیگه عاشق نمیشه هیچ کس مثل اون نمیشه دیگه این لذت تموم شد و هیچ وقت دیگه تجربه نمیکنمش این رابطه خیلی ارزشمند بود و... و این فکرا عذابم میدادن!الان که یه کم حسم کمتر شده میتونم به رابطهم به صورت واقعی نگاه کنم و میبینم که همه نگرانیام بیخود بود
حتما اون کتابی که گفتمو بخون تاثیرش فوقولادست و حتما حتما با یه مشاور حرف بزن و ببین حالت از این رو به اون رو میشه
این راه پرپیچ و خمیه که هر شخص باید ازش عبور کنه میدونم که تو هم ازش عبور میکنی شاید یه کم سخت ولی بالاخره تو هم از این حال در میای

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hvldk

محشاد فقط یه چیزی بهت بگم اونم این که این آخره همه چیز نیست! حالا حالا ها تو فراز و نشیب زندگی میوفتی و کلی تجربه کسب میکنی
من خودم تازه از بحران عاطفی دارم میام بیرون , وقتی تو بهران بودم فک میکردم دیگه هیچ دختری مثل اون نمیشه هیچ وقت دیگه عاشق نمیشم دنیام تموم شده همه چیز دیگه مثل قبل نمیشه , ولی الان که کم کم دارم به خودم میام میبینم این عشق فقط یه تجربه بود برام و اینطوری نیست که زندگیم مابود شه یا کلا افسرده شم و... فقط یه تجربه بود با همه خوبی ها و بدی هاش
تو هم سعی کن اولا اروم باشی دوما حتما توصیه میکنم با یه مشاور حتما مشورت کنی و ببینی که حرفای یک مشاور چقدر حالتو خوب میکنه و سوما یه کتاب هست به اسم "شکست در عشق" یه جلد بنفش رنگ داره اونم بخر بخون کمک زیادی میکنه که حس ناراحتیت بره
اینو بدون که تو تا ابد قرار نیست تو این حس ناراحتی بمونی و این حسا بالاخره یه جا تموم میشن و وقتی تموم شدن میتونی واقعیتو ببینی , ببینی که این رابطه واقعا اونطور مهم هم نبود و ارزش چندانی نداشت چون اگه میخواستت حتما میومد دنبالت , ادما عوض میشن خود تو هم بری دانشگاه کلی عوض میشی حالا نمیگم طرفت عوض شده ولی سعی کن بیخیالش باشی
من خودم تا دو ماه پیش این سوالارو میکردم:
مگه ممکنه بتونم باز عاشق بشم؟! جواب بله الان میبینم که میتونم
مگه ممکنه مثل اونو پیدا کنم اون فرشته بود!! جواب بله الان میبینم که واقعا کسانی هستن که از اون حتی یه کمم بهترن!!
مگه ممکنه رابطه بعدیم اون جذابیت و شیرینی این رابطه رو داشته باشه؟! جواب بله دقیقا خواهد داشت شاید بهترم باشه!
مگه میشه حالم بهتر شه؟! جواب بله! حتی با صحبت با یه مشاور روند بهبودم خیلی سریعتر شد
و...
اینا چیزایی بود که من شدیدا نهی میکردم و تو این باور بودم که هیچ وقت دیگه عاشق نمیشه هیچ کس مثل اون نمیشه دیگه این لذت تموم شد و هیچ وقت دیگه تجربه نمیکنمش این رابطه خیلی ارزشمند بود و... و این فکرا عذابم میدادن!الان که یه کم حسم کمتر شده میتونم به رابطهم به صورت واقعی نگاه کنم و میبینم که همه نگرانیام بیخود بود
حتما اون کتابی که گفتمو بخون تاثیرش فوقولادست و حتما حتما با یه مشاور حرف بزن و ببین حالت از این رو به اون رو میشه
این راه پرپیچ و خمیه که هر شخص باید ازش عبور کنه میدونم که تو هم ازش عبور میکنی شاید یه کم سخت ولی بالاخره تو هم از این حال در میای

---

سلام ...
چقدر لحن حرف زدن شما شبیه یکی از آشناهای منه ...
یاد اون افتادم یه لحظه ...
بله ... یه راهه سخته که آدم باید ازش عبور کنه ... سعی میکنم اگه رفتم کتاب فروشی جایی بگردم دنبال این کتابی که گفتید .... ممنونم ...
به نظر خودم تنها راهی که باعث جدایی کاملم از این مسئله میشه وارد شدن به یه رابطه ی عاطفیه دیگه اس که از همه لحاظ بدی های رابطه ی قبلیم رو به یادم نیاره ...
برخورد با فردی که تنها منو بخواد و به منو احساساتم توجه کامل داشته باشه ... فردی که تکلیفش با زندگیش مشخص باشه و بدونه از زندگیش چی میخواد تا من این بار واقعا احساسات خالصم رو به پای اون فرد بریزم ........... فردی که به هیچ وجه هیچ چیز از منو زیر سوال نبره و هرگز پشیمونم نکنه ...
تازگیا هروقت فال حافظ هم میگیرم همین میاد توی فالم ، غصه ی گذشته رو نخور و ازش بگذر و اینکه به زودی فردی وارد زندگیت میشه که بهت میفهمونه عشق واقعی یعنی چی و همیشه خدا رو شاکر باش ...
همیشه آدم باید خدا رو شاکر باشه ...
البته انکار نمیکنم که قلبم بدجور زخمی شده و هنوزم که هنوزه این دردو هر روز احساس میکنم اما ...
خدا رو شکر :16:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m a h s h a d

سلام...
چقدر لحن حرف زدن شما شبیه یکی از آشناهای منه...
یاد اون افتادم یه لحظه...
بله ... یه راهه سخته که آدم باید ازش عبور کنه ... سعی میکنم اگه رفتم کتاب فروشی جایی بگردم دنبال این کتابی که گفتید .... ممنونم...
به نظر خودم تنها راهی که باعث جدایی کاملم از این مسئله میشه وارد شدن به یه رابطه ی عاطفیه دیگه اس که از همه لحاظ بدی های رابطه ی قبلیم رو به یادم نیاره...
برخورد با فردی که تنها منو بخواد و به منو احساساتم توجه کامل داشته باشه ... فردی که تکلیفش با زندگیش مشخص باشه و بدونه از زندگیش چی میخواد تا من این بار واقعا احساسات خالصم رو به پای اون فرد بریزم ........... فردی که به هیچ وجه هیچ چیز از منو زیر سوال نبره و هرگز پشیمونم نکنه...
تازگیا هروقت فال حافظ هم میگیرم همین میاد توی فالم ، غصه ی گذشته رو نخور و ازش بگذر و اینکه به زودی فردی وارد زندگیت میشه که بهت میفهمونه عشق واقعی یعنی چی و همیشه خدا رو شاکر باش...
همیشه آدم باید خدا رو شاکر باشه...
البته انکار نمیکنم که قلبم بدجور زخمی شده و هنوزم که هنوزه این دردو هر روز احساس میکنم اما...
خدا رو شکر

---

شاید اشنا هستیم خبر نداریم:d
عضرخواهی میکنم بابت دیر جواب دادن چون در روز فقط 3 تا پست میتونم بدم! (محدودیت های این فروم! )
اره یه راهه سخته که ادم باید ازش عبور کنه و علارقم سختی هاش کلی برا ادم منفعت داره مثل یه داروی خیلی تلخ! ولی برا همه لازمه که این تجربه رو داشته باشن و خوب خوبیش اینه که ادم میدونه بالاخره یه جایی این حس تموم میشه و دیگه اثری از ناراحتی نمیمونه
خوب وارد شدن تو یه رابطه جدید هم یه راهشه من خودمم وقتی طرف ولم کرد کلا این راهو میشناختم ولی مشاور بهم گفت بهتره این کارو نکنی, گفت بزا اول ناراحتیت کامل بره خودتو پیدا کنی بیای به خودت بعد برو دنبال یکی دیگه بگرد, میگفت الان تو این حال ادم قدرت تصمیم گیری نداره و از رو احساس و فرار از حس تنهایی یکیو انتخاب میکنه که قطعا باز آخرش جدایی هست
منم پیشنهاد میکنم یه کم صبر کن بزا خودتو جمع و جور کنی و به خودت بیای بعد برو سراغ کس دیگه لاقل تا زمانی که حس ناراحتیت به یک دوم اوایل جدایی برسه صبر کن

مهشاد در باره انتظاراتی که از رابطه داری میخوام یه چیزیو بهت بگم اونم اینه که من فکر میکنم همچین رابطه ای شاید خیلی خوب باشه ولی فک میکنم اگه همچین رابطه ای داشته باشی تو طرفو ول میکنی! یعنی تو همینچین روابطی دختر همیشه پسرو ول میکنه دلیلشو نمیدونم ولی تجربه هام اینو میگن , پس دنبال رابطه ی ایده الت نباش دنبال رابطه ای باش که همیشه برات جذاب باشه!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hvldk

شاید اشنا هستیم خبر نداریم:d
عضرخواهی میکنم بابت دیر جواب دادن چون در روز فقط 3 تا پست میتونم بدم! (محدودیت های این فروم! )
اره یه راهه سخته که ادم باید ازش عبور کنه و علارقم سختی هاش کلی برا ادم منفعت داره مثل یه داروی خیلی تلخ! ولی برا همه لازمه که این تجربه رو داشته باشن و خوب خوبیش اینه که ادم میدونه بالاخره یه جایی این حس تموم میشه و دیگه اثری از ناراحتی نمیمونه
خوب وارد شدن تو یه رابطه جدید هم یه راهشه من خودمم وقتی طرف ولم کرد کلا این راهو میشناختم ولی مشاور بهم گفت بهتره این کارو نکنی, گفت بزا اول ناراحتیت کامل بره خودتو پیدا کنی بیای به خودت بعد برو دنبال یکی دیگه بگرد, میگفت الان تو این حال ادم قدرت تصمیم گیری نداره و از رو احساس و فرار از حس تنهایی یکیو انتخاب میکنه که قطعا باز آخرش جدایی هست
منم پیشنهاد میکنم یه کم صبر کن بزا خودتو جمع و جور کنی و به خودت بیای بعد برو سراغ کس دیگه لاقل تا زمانی که حس ناراحتیت به یک دوم اوایل جدایی برسه صبر کن

مهشاد در باره انتظاراتی که از رابطه داری میخوام یه چیزیو بهت بگم اونم اینه که من فکر میکنم همچین رابطه ای شاید خیلی خوب باشه ولی فک میکنم اگه همچین رابطه ای داشته باشی تو طرفو ول میکنی! یعنی تو همینچین روابطی دختر همیشه پسرو ول میکنه دلیلشو نمیدونم ولی تجربه هام اینو میگن , پس دنبال رابطه ی ایده الت نباش دنبال رابطه ای باش که همیشه برات جذاب باشه!

---

ولی من علاقه ای به آشنا بودن با شما ندارم ...
یه چیزی بپرسم ...
شما مطمئنی خودت اون دختر رو ول نکردی ...؟
خیلی با اعتماد به نفس حرف میزنید ...
هیچ نیازی نیست که یک انسان توی زندگیش همچین تجربه ی تلخی رو داشته باشه ...
مگر اینکه بازیچه ی دست یک آدم سُست عنصر بشه .... و این تجربه ی تلخی هست که واسه ی من پیش اومده ...
مشاور ؟ یا دوستاتون ...!!
متاسفانه اگه شناختی روی اون دختر داشتید میدونستید که خیلی بیشتر از این حرفا تیز هست ...
به زندگی خودتون مشغول باشید و هر روز ذهنتون رو با این فکرا پُر و پُر تر کنید ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط M A H S H A D

ولی من علاقه ای به آشنا بودن با شما ندارم ...
یه چیزی بپرسم ...
شما مطمئنی خودت اون دختر رو ول نکردی ...؟
خیلی با اعتماد به نفس حرف میزنید ...
هیچ نیازی نیست که یک انسان توی زندگیش همچین تجربه ی تلخی رو داشته باشه ...
مگر اینکه بازیچه ی دست یک آدم سُست عنصر بشه .... و این تجربه ی تلخی هست که واسه ی من پیش اومده ...
مشاور ؟ یا دوستاتون ...!!
متاسفانه اگه شناختی روی اون دختر داشتید میدونستید که خیلی بیشتر از این حرفا تیز هست ...
به زندگی خودتون مشغول باشید و هر روز ذهنتون رو با این فکرا پُر و پُر تر کنید ...

---

"ولی من علاقه ای به آشنا بودن با شما ندارم ..." متوجه این جملهتون نشدم مگه من گفتم اشنا بشیم؟!
خوب معلومه من ولش نکردم چرا این سوالو میپرسید؟
با اعتماد به نفس حرف زدن من چه اشکالی داره؟!
درسته هیچ نیازی نیست ادم این تجربه هارو داشته باشه ولی خوب میبنی که بخوای نخوای این تجربه هارو ادم کسب میکنه
نه دوست نه من به مشاور روانشناس مراجعه کردم
محشاد کلا منظورتو از حرفات نفهمیدم...

فراموش کنید دوستم ...
یکم عصبی ام این روزا ...
معذرت میخوام ..
دق دلیام از اون فرد رو دارم سره شما خالی میکنم !!
شب آرزو هاست .........
واسه خوب شدن منم دعا کنید لطفا ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط M A H S H A D

فراموش کنید دوستم ...
یکم عصبی ام این روزا ...
معذرت میخوام ..
دق دلیام از اون فرد رو دارم سره شما خالی میکنم !!
شب آرزو هاست .........
واسه خوب شدن منم دعا کنید لطفا ...

---

خواهش میکنم
همه وقتی رابطه ای تموم میشه عصبی میشن من خودمم زیاد عصبی ام
واسه خوب شدن شما و خودم و همه کسایی که این نارحتی رو دارن دعا میکنم شما هم دعا کنید
خدا هیچ کسو به این درد مبتلا نکنه!