شوهر سابقم داره ازدواج میکنه

سلام .من 27 سالمه و تقریبا 7 ماه میشه که از همسرم جدا شدم .راستش من خودم اصلا دوست نداشتم جدا بشم چون خیلی دوسش داشتم و هنوزم دارم ولی به اصرار اون به صورت توافقی جدا شدیم.حالا دلیل جداییمون بماند که چی بود ولی اون اولا که میخواست ازم جدا بشه و من قبول نمیکردم میگفت شاید یه روزی تصمیمم عوض شد و دوباره بهم برگشتیم و با این حرفا آرومم میکرد تا من راضی به طلاق بشم.و من با این امید که اون برمیگرده راضی شدم.ولی با این حال توی این چند ماه حالم خیلی بده و خیلی دلم واسش تنگ شده .کارم هر روز گریست.چون به هیچکدوم از حرفایی که میزد عمل نکرده.حتی هنوز اسممو از تو شناسنامش پاک نکرده.بعد طلاق هم چند بار اس داده بود که همه چی درست میشه همه چی مثه قبل میشه .من گفتم واسه امیدواری من میگی و اون گفت اصلا.ولی بعد این همه مدت حتی یه زنگ نزد بهم.و وقتی هم که من واسه مهریم بهش زنگ زدم خیلی بد حرف زد طوریکه گفت دیگه بهم زنگ نزن.منم گفتم مگه تو اون حرفارو نزده بودی .اونم گفت فکر میکردم میتونم ولی نمیتونم.حس میکنم خیلی واسه طلاق سرم کلاه رفت .چون مهریه رو هم قسط بندی کردیم به صورت توافقی.ولی تا الان که هیچی نداده.این تصمیمات نا پخته ای که گرفتم از یه طرف عذابم میده و از طرف دیگه اینکه شنیدم داره ازدواج میکنه .میدونم با دیگه از هم جدا شدیم ولی واقعا من نمیتونم فراموشش کنم وقتی ازش پرسیدم گفت واقعیت نداره .ولی حس میکنم همه حرفایی که بهم زده و این یکی هم دروغه.منو واقعا اینهمه امیدوار کرده بود حتی هنوز اسمم تو شناسنامشه اگه واقعا ازدواج کنه من چه کار کنم نمیتونم تحمل کنم.همش به به یاد روزای گذشته میفتم و ناخودآگاه اشک از چشام سرازیر میشه.خیلی دلم واسش تنگ شده.شدیدا به عشقش نیاز دارم.خیلی تنها شدم .خیلی ازش ناراحتم که اینقدر داره منو عذاب میده .اگه منو نمیخواد واقعا چرا ثبت نمیکنه طلاقمونو.و اگه هم میخواد این طور رفتار کردن چیه؟واقعا دیگه بریدم خسته شدم .به نظرتون چه کار کنم تا از این وضع در بیام ؟میدونم نمیتونم فراموشش کنم .6 7 سال زندگی مدت کمی نیست.دوتامون رفتارهای بد داشتیم ولی من واقعا دوسش داشتم ..

سلام خانومی

این اقا الان همسر شما نیست...ایشون همسر سابق شماست.ضمنا ایشون وقتی پیشنهاد طلاق داده یعنی به شما علاقه ای نداشته و تصمیم داشته این زندگی رو تموم کنه.
وقتی صیغه طلاق بین دو نفر خونده میشه یعنی همه چیز تموم شده و فکر کردن و وابستگی به این رابطه اشتباهه محضه....

شما به من بگو ببینم برای چی الان با ایشون ارتباط داری؟ایشون دیگه همسر شما نیست و مثل یکی از میلیاردها مرد غریبه ایه که تو دنیا داره زندگی میکنه.

ایشون شما رو به هر دلیل نمیخواد و حق ادامه زندگی و ازدواج داره....چرا پیگیرش هستی؟چرا بهمش زنگ میزنی؟

راحت بهت بگم دوست خوبم....داری براش مزاحمت ایجاد میکنی....ایشون خیلی راحت میتونه قانونی از شما شکایت کنه.....

زندگی دو طرفه است خانومی...یعنی اون اقا هم باید شما رو بخواد تا اسمشو گذاشت زندگی مشترک...الان شما فقط خواستار این زندگی هستی...

به خودت بیا...7 سال عمرت که رفت.دیگه چقدر عمرت میخواد بسوزه و بره؟

اگر ایشون شما رو دوست داشت اصلا تن به طلاق نمیداد...شما هم همینطور....شما هم دوستش نداری وگرنه شما هم توافق نمیکردی....کدوم زوجی رو دیدی که بعد از طلاق مشکلاتشون حل شده و به قول و وعده وعیداشون عمل کردن؟

منطقی باش و بزرگ شو.....مثل دختر بچه ای نباش که عروسکشو ازش گرفتن.....

میتونی بشینی و بازم غصه بیهوده بخوری و شک هم نداشته باش که این اقا دیر یا زود اردواج میکنه....شا زرنگ تر از اون باش....خودتو بساز .....به روحیه ات برس و زودتر برای زندگیت نقشه های خوب بکش....

این حالتت تاحدودی طبیعیه ولی اگر کنترل نشه کار دستت میده..

آبجی فراموشش کن ایشون به نظر من با چرب زبونی شما رو گول زده و خیلی راحت به منافع خودش رسیده
مهریه رو توافقی قسط بندی کردی که چی ؟ در ازاش چی گرفتی ؟ طلاقت نداده هنوز ؟
یکم به فکر خودت باش

دست بالای دست بسیاره مطمئن باش هزاران مرد هست که بهتر از شوهر سابقت هستن

سلام دوست عزیز
نمیخام در مورد گذشته ازت سوال کنم ( مثلا این که دلیلش برای طلاق چی بود ؟ و شما آیا با کسی مشورت کردین برای طلاق‌؟ ) یعنی الان دیگه جوابشون هر چی باشه دیگه اصلا اصلا اصلا مهم نیست.. شما الان طلاق گرفتین و همه چی تموم شده.
یه واقعیت خیلی واضح و روشن :« ایشون اگه علاقه ای به شما و زندگی مشترکش داشت صد در صد زندگیشو حفظ میکرد نه اینکه خودش پیشنهاد طلاق میداد»
وابستگی و دوست داشتن شما باعث شده این همه عذاب بکشی ..
الان فقط بهتره فراموشش کنی ... یعنی باید ...

سلام دوست خوبم . برخلاف نظر دوست خوبمان خیال تو به نظر من اینکه دلیل طلاق شما چه بوده ؟ و در هفت سال زندگی مشترکتون چی گذشته ؟ مهمه . و میتونه مشخص کنه که چرا شما به این نقطه رسیدید . و چرا ایشون با اینکه طلاق میخواسته ولی ثبتش نمیکنه .

ممنون از نظرات همه دوستای خوبم.
ما همدیگرو خیلی دوست داشتیم ولی یه اتفاق بد یعنی خیلی ید کل زندگیمونو نابود کرد.یه اتفاقی که ازش خیلی خجالت میکشم.به من تجاوز شد و من وقتی که به شوهرم گفتم اون داغون شد و با هم رفتیم شکایت کردیم بعده کلی دوندگی خیلی حکم غیر منصفانه ای دادن .شاید اگه یه حکمی میدادن که اون با سزای کارش میرسید شوهر من کمی از عصبانیت و ناراحتیش کم میشد.ولی فقط شلاق .از آنجایی که ما تو یه شهر کوچیک زندگی میکردیم و خونواده من هم خیلی سرشناس بودن اون میگفت آبروم همه جا رفت.غیر از اینکه من خودم چقدر زجر کشیدم اون از من بیشتر زجر میکشید.میگفت با دیدن من یاد اون قضایا میفته.سعیشو کرد که باهام زندگی کنه حتی تصمیم داشتیم بچه دار شیم ولی به نظر من فقط اون حکم غلط که واسه اون نامرد شلاق صادر کردن باعث شد شوهرم ناامید بشه .و کلا اخلاقش عوض شد .همش پیش خودم میگم کاشکی هیچوقت نه به شوهرم میگفتم و نه شکایت میکردم.هر چند که قبله این اتفاق خب مثه خیلی از زن و شوهرا مشکلاتی داشتیم.و با هم دعوامون میشد ولی منکه خیلی دوسش داشتم.حالا هم شاید این اتفاق باعث شده که اون نتونه دیگه زندگی با منو تحمل کنه.خلاصه واسه طلاق خیلی اصرار داشت ولی من خیلی التماسش کردم طلاقم نده ولی بی فایده بود.فقط با این کار مردم بیشتر از قضیه بو بردن.و هزار تا شایعه پیچیده.من که کلا همه چیمو از دست دادم شوهرمو آبرومو و دوستامو.اون به من میگفت بیا طلاق بگیریم تا من بتونم فراموش کنم و بعده یه مدتی دوباره با هم باشیم میگفت فقط به تنهایی نیاز دارم.ولی تا حالا هیچ اقدام مثبتی نکرده.حتی من به این راضی بودم که حتی اگه زنش نباشم ولی فقط توی زندگیش باشم اونم وقتی که اینو بهش گفتم حرفی نداشت ولی بعده طلاق به بهونه مهریه که چند بار بهش زنگ زدم (آخه هنوز هیچی نداده)خیلی بد حرف زد و گفت بهتره فراموشش کنم و هیچوقت دیگه بهش زنگ نزنم.ولی من با اینکه اینهمه غرورم له شد ولی بازم دوسش دارم فراموش کردن که به همین راحتی نیست.اگه اینهمه بهم امید نداده بود شاید تا الان کنار اومده بودم با این موضوع.ولی هرکاری میکنم خاطرات و روزای عاشقیمون از ذهنم پاک نمیشه.3 4 ماهی میشه که نشستم واسه کنکور ارشد میخونم ولی الان که چند روزی میشه شنیدم رفته خواستگاری دارم دیوونه میشم.حالا نمیدونم واقعا حقیقت داره یا نه.ولی دیگه نمیتونم رو درسم تمرکز کنم .خیلی حالم بده.کاشکی اینقدر دوسش نداشتم .همش فکر میکنم این امیدواریا که به من داده بود فقط واسه این بود که زودتر طلاقم بده و مهریمو هم راضی به قسط بندی بشم.بازم پول دستش دارم ولی اونارو هم نداده.خیلی واسه سادگی خودم ناراحتم .دوست دارم از این شهر برم یه جایی که هیچکی منو نشناسه.هیچکی نپرسه چرا جدا شدین.با حرفای مردم چه کار کنم؟یکی از دوستام بهم گفت واسه این جدا شدین که تورو با یه پسر گرفتن!؟
آخه چرا هزار تا شایعه درست میکنن.اگه اون اتفاق که باعث شده شوهرم ازم جدا بشه بین مردم بپیچه که خیلی بهتر از این حرفه.دیگه نمیدونم چه کار کنم خیلی خسته شدم .فقط دوست دارم بمیرم همین.حس میکنم همه دارن در مورد من حرف میزنن و چیزایی که حقیقت نداره.اصلا دوست ندارم برم بیرون چون همه خاطرات بد و خوبم بهم یادآوری میشه.با دوستام هرچند وقت دور هم جمع میشدیم ولی از وقتی که یکیشان اون حرفو بهم گفت دیگه اصلا دوست ندارم پیششون.دوست ندارم کسی در مورد من فکر بد کنه.من بهش تا حدودی حقیقتو گفتم ولی نمیدونم باور کرد یا نه.فقط دوست دارم دانشگاه قبول شم تا زودتر از اینجا برم.خیلی داغونم..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر آریایی

همش فکر میکنم این امیدواریا که به من داده بود فقط واسه این بود که زودتر طلاقم بده و مهریمو هم راضی به قسط بندی بشم.بازم پول دستش دارم ولی اونارو هم نداده.

---

سلام
واقعا متاسفم برای اتفاقی که براتون افتاده واقعا شرایط سختی دارین خدا صبرتون بده!
به نظر من هم شوهرتون نمیتونسته با این قضیه کنار بیاد ودنبال راهی بوده که شما رو راحت و بی دردسر از زندگیش بیرون کنه
ولی چون میدونست شما به اون علاقه زیادی دارین و مشکل مهریه وبقیه چیزا سر راهش بود و شما به همین راحتی حاضر به طلاق نمیشید با وعده وعید وامیدواری واهی شما رو راضی کرده طلاق بگیرین الان هم خیالش راحته رفته دنبال زندگیش ببین خواهر گلم این اقا یه درصد هم به بازگشت مجدد فکر نمیکنه بهتره فراموش کنی سخته ولی باید بتونی بشین برای خودت هدفهای جدید برنامه ریزی کن سرگم زندگی شو تا کم کم فراموش کنی.
ذات اکثر مردا همینه دیگه! خودشون هر خطایی توی زندگی بکنن انتظار دارن زنها چشمشون ببندن ودم نزنن و زود فراموش کنن
ولی خدا اون روز نیاره که یه زن نا خواسته خطایی انجام بده فوری حکم براش صادر میکنن که بیا ببین چن اونا مردن میتونن وما زن هستیم نمیتونیم.

عزيزم خيلى ناراحت شدم براى مشكلت، البته براى تجاوزى كه بهت شده خيلى خيلى بيشتر ناراحتم تا طلاقت از همسرت، خدا بهت صبر بده، اثبات تجاوز خيلى مراحل قانونى و سختى داره، آخه شما چطور با يه مرد غريبه تنها شدى كه بهت تجاوز شد؟

عزيزم خيلي ناراحت شدم، واقعا برات اشک ريختم.
کاش قبل از اينکه از همسرت جدا مي شدي با اين سايت آشنا مي شدي و از بچه ها مشاوره مي خواستي؟! اما کاري هست که شده . از نظر مالي در چه وضعي هستي؟
آيا همسرت تو رو تو اون ماجرا مقصر مي دونه؟
به نظر من اصلا به اون آقا زنگ نزن. حتي براي مهريه کاري به کارش نداشته باش بزار با خودش کنار بياد که انشاءا... بياد . به قول خودت شهرتون کوچيکه بهش حق بده خوب ناراحت بوده که پشت خودش و همسرش حرف بوده. بايد بهش فرصت بدي

به خدا توکل کن سعي کن دعا بخوني نماز بخوني و به خدا نزديک شي . درستو بخون ذهنتو مشغول کارهاي ديگه کن ورزش کن به حرف مردم اهميت نده . سعي کن آروم شي و به ايشون هم فرصت فکر کردن بدي تا اگر خداي نکرده خواست ديگه برنگرده ديگه بيشتر آسيب نبيني.
باهاش بحث نکن آروم باش به خدا بسپر که هرچي برات بخواد مطمئن باش بهترينه
ديگه هيچي به ذهنم نمي رسه غير از اينکه از تمام وجودم برات دعا کنم تا خدا کمکت کنه
:72:

واقعا از اینهمه راهنمایی و محبتتون ازتون ممنونم .من خودم که اینارو مینویسم فقط اشک میریزم خیلی واسم سخته که اون خاطرات تلخ بهم یادآوری بشه.واسه همین نپرسین که چه طور اون اتفاق لعنتی افتاد.شوهرم آره منو مقصر میدونه منم خودم میدونم مقصرم ولی اشتباه من فقط سادگی و خوش بینیه بیش از حدمه.واقعا خدا به سر هیچکی نیاره این اتفاقو.خیلی سخته
شاید واقعا صلاحمون تو این جدایی بود ولی فراموش کردن خیلی سخته.مثلا دارم درس میخونم یهو میبینم به دیوار خیره شدم و اشکام رو گونه هامه.فکرم به کجاها که نمیره.دوست دارم حتما قبول شم ولی با این وضع بعید میبینم.دوست دارم برم سر کار ولی کجا توی این شهری که ازش بدم میاد؟که همه منو میشناسن؟فقط از خدا میخوام بهم کمک کنه.بازم ممنون ازتون
در ضمن آره وضع مالیمون خداروشکر خوبه .من کنار خونوادم زندگی میکنم و اونا همیشه حامی من بودن و هستن.

خدا رو شکر که خانوادت خوبن و مي تونن حمايتت کنن

عزيزم به خدا توکل کن خدا خودش کمکت مي کنه
حالا که ايشون شما رو مقصر مي دونه برگشتنش سخته. پس سعي کن فراموشش کني .
مي دونم سخته اما سعي کن فراموشش کني درست رو بخوان خدا کمکت مي کنه و اميدوارم که موفق باشي

خواهر گلم سعی کن فراموشش کنی به خدا اون لیاقت تو و خوبی های تو رو نداره.

سلام شما بیاین این طوری نگاه کنید که حادثه ایی اتفاق افتاده و شما راه حل منطقی و عقلانی رو پیش گرفتین چراکه احتمال بدین یک درصد اگه خودتون نمی گفتید دوباره از شما سو استفاده بشه یا عذاب وجدان بگیرین... ولی الان که هرچی بوده اتفاق افتاده و شما هم منطقی ترین راه رو پیشه گرفتید پس شما حداقل مقصر نیستید. ازدواج برای روزهای خوشی و ناخوشی هست من کاملا درکتون می کنم که تو یه شهر کوچیک شایعه چه جنگ روانی رو علیه ادم راه می اندازه ولی این نکته رو در نظر داشته باشید کسی که به عشق شما ایمان داشت (مثل خانواده خودتون) تو روزای ناخوشی هم باهاتون می موند. الان هم سعی کنید بی معنی نگاه کنید به اون فرد یعنی اینکه نه مثبت به فکرش باشید نه منفی اگر ایشون خودشون تمایل داشتن با شما باشند اقدام می کنند اگر نه خب درک می کنم سخته ولی یه مدت بعد می بینین که عشق باید دو طرفه باشه و شما مقصر نیستید در هرصورت سعی کنید فشار بخودتون نیارید و سخت نگیرید یه گوشتون در باشه یه گوشتون دروازه(بی اعتنایی به حرف و شایعه مردم) برای خودتون و خانواده خودتون زندگی کنید. سعی کنید ورزش برید حتما. از جامعه دور شدن و منزوی شدن کاری رو درست نمی کنه.

خيلي خيلي براي وضعيتي كه برات پيش اومده ناراحت شدم دوست گلم. مي تونم لمس كنم كه وقتي به خاطر مشكلي كه خودت هم ازش در عذابي، طرد ميشي، چقدر حس بدتري رو بهت منتقل مي كنه.
ولي دوست من بايد بپذيري كه جنس مرد اينطوريه. نه فقط تو اين مشكل كه هر مشكل ديگه اي بود، به راحتي جا ميزد. زن ها روحيات مادرانه دارن، لطيفن، اهل گذشتن. ولي مردا اين طوري نيستن. تحمل سختي ندارن. تحمل مشكلاتي كه به روانشون مربوط ميشه رو ندارن. زود جا مي زنن. خيلييييييييي كمن مردايي كه براي زندگيشون بخوان همچين گذشت هايي داشته باشن.
منم فكر مي كنم حق با آبي بيكرانه. همسرت جدا نشده كه برگرده! ازش بگذر بسپارش به خدا. براش بد نخواه. از خدا بخواه كه جاي خاليشو برات پر كنه. خدا همون ياريه كه هيچ وقت تنهات نميذاره. زن و شوهري يه قرارداده! تو نمي توني به اميد لطف و همراهي بنده ش باشي. اصل آرامش خداست. خدا يه وقتايي برامون سخت مي گيره كه يادمون بندازه آهاي حواست هست؟ قرار بود خيلي چيزا رو از من بخواي. ازم دور نباش. من مي خوام اين بنده خاصم بيشتر به من نزديك شه.
بشين با خودش حرف بزن كه هيچ كدوم از ما با وجود تمام همدرديا نمي تونيم اون آرامشو بهت بديم.

خيلي خيلي برات خوشحالم كه درجا نميزني. زندگيت رو دور ركود نيست. اين روزا هم مي گذره ولي به خودت و به دوستات قول بده كه بتركوني. قول بده به جاهايي برسي كه دست هركسي به راحتي به اونجاها نرسه. من با تمام وجودم برات دعا مي كنم. اگه احساس مي كني نياز به آرامش و همراهي بيشتري واسه قوي تر بودن داري، همين جا با دوستاي جديدت حرفاتو بزن. حواست باشه كه خدا دوست داره. براي زندگيت قوي تر بجنگ ...

دختر اریایی اتفاق ناگواری بوده که برای شما پیش امده . متاسفم . ولی نمیشه کاریش کرد . فکر کن اگر خدای نکرده شما در اثر اتفاقی سلامتی ات رو از دست میدادی این اقا کنارت می موند . نمی موند . ایشون ماهیت خودش رو نشون داده . و با علم به اینکه شما نا خواسته این اتفاق براتون پیش امده ولی پشتتون رو خالی کرده .

پس رهاش کنید . فکر کنید اصلا ازدواج نکردید . از نو شروع کنید و خودتون رو قوی و توانمند کنید .

البته جای تعجبه که برای یک متجاوز فقط مجازات شلاق تعیین بشه . شما نتونستید ادعاتون رو اثبات کنید ؟

عزیزم منم مثل همه دوستان خیلی متاسف شدم. فقط از خدا میخوام که کمکت کنه که بتونی خودت رو پیدا کنی. همین که تصمیم گرفتی ادامه تحصیل بدی خودش یه قدم بزرگ به سمت جلو هست. کم نیار تو باید و می تونی همه این سختی ها رو پشت سر بگذاری.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ماه دخت

عزیزم منم مثل همه دوستان خیلی متاسف شدم. فقط از خدا میخوام که کمکت کنه که بتونی خودت رو پیدا کنی. همین که تصمیم گرفتی ادامه تحصیل بدی خودش یه قدم بزرگ به سمت جلو هست. کم نیار تو باید و می تونی همه این سختی ها رو پشت سر بگذاری.

---

اون آقا رو فراموش کن. به زندگی جدید فکر کن. هنوز سنی نداری و جای پیشرفت توی زندگیت بازه.

سلام دوست خوبم ضمن تاييد نظرات دوستان
بايد بهتون بگم اگه دوسش داشتي بايد ازش جدا نميشدي تلاشتو مي كردي تا زندگيت از هم نپاشه اما الان فقط به سلامتي روحي و رواني خودت فكر كن...اگه بخدوت فشار بياري مجبوري بعد يه مدت براي به دست آوردن سلامت رواني كه الان داري تلاش كني ..پس خودت رو دوباره از نو بساز عزيزم ..و سعي كن با مشغول كردن خودت به امور ديگر فراموشش كني سخته ولي غير ممكن نيست.

سلام خانومی،

منم مثل بقیه دوستانم خیلی متاسفم واسه اتفاقی که برای شما افتاده،از خدا واست قدرت میخوام که قویتر از اینی بشی که هستی! به آیندت فکر کن عزیزم،خدا در همه جا همیشه کنارته و خودش جواب صبرت رو میده گلم:203:
او آقا رو فراموش کن،ایشون نتونستند با این موضوع کنار بیان و متاسفانه جا زدن،تو سعی کن مطالعه کنی و این احساساتو بهش پر و بال ندی و به فکر خود خودت و آینده انشالا درخشانه خودت باشی گلم:72:

توکلت و امیدت به خدا باشه مهربون...

سلام واقعا به خاطر اتفاقی که براتون افتاد واقعا متاسفم، خیلی ناراحت شدم و اشک توی چشمام جمع شد، قبلا با این اتفاق ها رو به رو شدم و میتونم درک کنم که چه زجریو دارید تحمل میکنید.
اون شخصیو که این کارو کرد واگذارش کن به خدا،خدا خودش جواب کاراشو میده.
تو هنوز اول راهی و فرست هست خودتو دوباره از نو بسازی
قربون خدا برم خیلی از کارهاش حکمتی داره که ما متوجه نمیشیم یا شاید خیلی دیر متوجه بشیم
استاد رائفی پور یه حرف خیلی قشنگ زد گفت: یکی از آشناهای ما مادر شده و میگه تازه تونستم وجود خدارو درک کنم بعضی وقتا بچم یه کار اشتباهی میکنه میزنمش ولی بازم میاد توی آغوش من چون اون زدن از روی عشق و محبته
خیلی جاها هم هست که خدا مارو از روی عشق و محبت میزنه و باید بریم توی آغوش خدا...
یادت باشه تنها تکیه گاه خدا هست که هیچوقت پشتتو خالی نمیکنه از غم و ناراحتی که الان داری برای رسیدن یه خدا استفاده کن، اونه که بیشتر از هرکسی دوستت داره و هر موقع صداش بزنی با شوق و ذوق جوابتو میده.
ان شاءالله مشکلاتتون حل بشه
یاعلی...

دوست عزیز اگر قابل باشم از ته ته دلم دعا کردم خدا دری توی زندگیتون باز کنه.امیدوارم دانشگاه قبول بشی ومحیط زندگیت عوض بشه. افق های تازه رو رو به روی خودت ببینی.شاید اصلا تو طرز فکرت عوض شد و همسرتو نخواستی. هرگز بهش زنگ نزن.انرژیتو بذار روی قبولی دانشگاه. ولی برای اینکه ایشون زیادی ام احساس زرنگی نکنه از طریق وکیل مهریه و پولی که پیشش داری رو پیگیری کن. هرچقدرم وضع مالیت خوب باشه اون مبلغ حق توئه. ایشون که انقدر وضعشون خوبه که به فکر ازدواج دوباره افتادن زحمت بکشن اول مهریه شما رو بدن.
موفق باشی.

سلام دختر اریایی

این قضیه را می شود از زوایای دیگر هم دید.
1) اینکه شوهر سابق شما به شما امید بازگشت داده نه اینکه قصد بازگشت داشته بلکه می خواسته کم کم از شما دور بشود و از این طریق درد دوری برای شما کمتر باشد. من این رفتار را تایید نمیکنم اما معمولا این نوع رفتارها را زمانی دیده ام که یک طرف خ طرف دیگر را دوست دارد و طرف دیگر تمایلی به ادامه رابطه ندارد .در حالیکه غالبا اگر کسی مایل به ادامه رابطه باشد اصلا تقاضای جدایی نمی دهد. احساس میکنم در این نوع برخورد سهم شما هم کم نبوده چون خ وابسته بودید.

2) با اینکه درد شما برای من قابل درک هست. اما باید خدمتت عرض کنم که جدایی از این اقا شما را از پای در نیاورده است. دوست من همه انسانها درد را تحمل میکنند ( یک عده بیشتر یک عده کمتر) همه دوره هایی از زندگی سوگواری میکنند . و تا اینجای قضیه غ طبیعی نیست. اما اینکه سگواری طولانی شود و یا اینکه تبدیل به لفسردگی شود یک خسارت خ بزرک هست که دار و ندار شما را از شما خواهد گرفت.
از دید من سوگواری شما هم باید تمام شود و شما به اندازه کافی غمگین بوده اید. پس به خودت کمک کن. خودت دست خودت را بگیر. این بزرگترین لطفی است که می توانی در حق خودت بکنی. دوست نازنین من .
دوست من در نگاه اول وقتی رنجی را حس میکنیم و در برار ان عکس العمل نشان می دهیم کم کم انقدر به خودمان گوشزد میکنیم که این رنج سخت است و عامل ویرانی ما شده است که فراموش میکنیم این حقیقت بزرگ را که این خود درد و رنج نیست که عامل ویرانی شده بلکه افکار ما نسبت یه این واقعه است که عکس العمل و احساسات ما را در پی خود دارد.
زمانی که خود را یک طرد شده و یک زجز دیده و مورد وساستفاده ببینی . مادامی که شبانه روزت بشود خواستن چیزی یا کسی که دوست ندارد درکنارت باشد مسلما حال شما روز به روز بدتر خواهد شد.
خ دوستانه عرض میکنم دوست من که یکی از عوامل حال کنونی شما نشات گرفته از خطاهای شناختی شما ست که من چند مورد را برایت نام میبرم:
1) افراطی گری: انقدر به این اقا در زندگیت نقش داده ای که بدون او نمیتوانی زندگی کنی. در حالیکه قویا اعتقاد دارم اگر با اغوش باز به پیشواز زندگی بروی مطمینا می توانی عشق را دوباره تجربه کنی. اگر دوباره برگردی متوجه می شوی این اقا در برهه ای از زمان شریک شما بوده و شما قبل از ایشان هم زندگی میکردید
2) خیال بافی : انقدر واقعیت را ندیدی ( طلاق) در تخیلات خودت همیشه زندگی دوباره با اورا تصور کردی در حالیکه این نوع ارمانگرایی فقط اسیبش به خودت می رسد
3) تفکر همه یا هیچ: یا این اقا یا هیچ کس دیگه. دوست من به هردلیلی این اقا دنبال زندگی خودش رفته است و باید بگویم که متاسفانه خلاف حقوق خود رعایت نکرده. الان تو هم باید بدنبال زندگی خودت بروی. جوان هستی و کلی فرصت داری. توجه داشته باش به اهمیت و بزرگی نقش خودت در زندگی
4) توجه به امور منفی: هیچ کس منکر تاثیرات بد تجاوز نیست. هیچ کس . اما من م یخواهم شجاعانه یک دیدگاه رو که در غالب یک ضرب المثل چینی است خدمتت بگویم : چینیها می گویند حتی اگر داشتند بهت تجاوز میکردند سعی کن لذت ببری.
می دانم این کار خ سخت هست اما شما به اندازه کافی در مورد این مساله زجر کشیده ای. دیگر کافی است دوست من.
5) واقعی فرض کردن احساسات: دوست من شما احساسات این اقا را نسبت به خود عشق فرض کردی. در حالیکه عشق تعاریف خودش را دارد. در هیچ مسلک و قانونی با به مشکل برخورد کردن معشوق عاشق میدان را خالی نمیکند. البته ایرادی وارد نیست. ایشان این ظرفیت را نداشته اند.
6) فرض کردن: در این اتفاق شما بدترین فرضها را در نظر میگیری مثلا می خواست مرا فریب دهد و طلاق داد.
گویا حاضر به دیدن واقعیت ها نبودی

دوست من طوفانها می ایند .. اما ماندنی نیستند. روزهایی که تصور میکنی جانت به لبت رسیده و دیگر نمی توانی ادامه دهی همگی روزهایی هستند که به تو یاد میدهند میتوانی تنهایی و بدون حضور کسی ادامه دهی. اینکه کسی نتواند مشکلات شما درک کند همراه خوبی نیست عزیزم. شاید همسر سابق شما ازدواج کند و شاید دوباره به شما بازگشت کند ( پشیمان شود) اما هیچ کدام از اینها مهم نیستند درست است که رفتار دیگران کم اهمیت نیست اما رفتار خودت بسیار مهم است. در این روزهای غمگین
سعی کن خودت را باز سازی کنی
اگر محل زندگیت مناسب نیست و همیشه گذشته را یاداوری میکنند شجاعانه محل زندگیت را تغییر بده
قدم به قدم از حجم تفکراتت نسبت به این اقا کم کن. هر روز و هر لحظه به این اقا فکر نکن
عادتهای جدید : شاد بودن/ ورزش کردن/ دوستان جدید/ موارد جدید ازدواج/ ..
به پیشواز اینده برو. مطمین باش روزی انسانهایی از جنس خودت را جذب میکنی . کسانی که برای بودن با انها نیاز به تغییر و نپذیرفتن خودت نداری
در پایان عذر خواهی میکنم اگر خ ایده ال نوشتم. اخر معتقدم اصلا ارزش ندارد یک اپسیلون از قلبت و احساست را خرج کسانی کنی که حاصلی جز ناراحتی برای تو ندارند.
من برای تو متاسفم نیستم.

سلام به همه دوستای خوب و مهربونم.و ممنون از این همه لطف و محبتی که دارین.کاشکی زودتر با اینجا آشنا میشدم و میتونستم ازتون همفکری بگیرم .از اون موقع که این اتفاق شوم که نزدیکه 2 ساله واسم افتاده تا حالا با هیچکی نتونستم حرف بزنم و حرف دلمو بگم همشو تو دلم ریختم چون واقعا سخته در موردش حرف زدن.حرفای شما خیلی بهم دلگرمی داد و حال روحیم خیلی بهتر شده.و الان 2 روز میشه که گریه نکردم.من واقعا توی این بی عدالتی که در حقمون شده موندم.واسه کسی که به یه زن شوهر دار تجاوز میکنه و کله زندگیشو به نابودی میکشونه فقط شلاق حکم میکنن.میگن واسه حکم اعدام خود طرف یا باید 4 بار اقرار کنه به کارش یا اینکه 3 4 تا شاهد داشته باشی که دیده باشن.آخه اگه کسی اونجا باشه که اولا کمک میکنه به آدم و دوما با حضور کسی در اونجا که طرف جرات نمیکنه همچین غلطی کنه.واسه اقرار هم اگه خیلی آدم خدا ترسی باشه و از عاقبت کارش تو اون دنیا خبر داشته باشه شاید اعتراف کنه و اگه خیلی هم خدا ترس بود که هیچوقت بازم اینکارو نمیکرد.من خودم یه سری مدارک داشتم مثه ضرب و شتم یا تهدیدایی که منو کرده بود ولی اونارو قبول نکردن .من به خاطر اون موضوع همه زندگیم از دستم رفت چقدر سختم بود که همش توضیح بدم.ولی آخرش چی شد؟کسی که این اتفاق واسش توی جامعه میفته باید چه امیدی داشته باشه ؟پس پیش خودش پنهون کنه خیلی بهتره.تا لااقل آبروش نره.
مسیله دیگه اینکه من خیلی واسه موندن شوهرم تلاش کردم در جواب اون دوستم که گفت باید بیشتر تلاش میکردی.من واقعا از وقتی که اون تصمیم گرفت و به من اعلام کرد واقعا سعی خودمو کردم.شاید هرکی دیگه جای من بود از همون اول وقتی میدید شوهرش اینقدر بد باهاش برخورد میکنه و یه ذره تحویلش نمیگیره و محبت نمیکنه میذاشت میرفت.ولی من حاضر بودم فقط پیشش باشم حتی اگه نیازها و خواسته های منو برآورده نمیکرد.چقدر التماسش کردم چقدر گریه کردم خونوادم واسطه شد ولی بی فایده بود.همش خودشو مشغول کار کرده بود و اصلا خونه نمیومد وقتی هم که میومد خیلی بهم بی تفاوت شده بود من همیشه خودم سعی میکردم خودمو بهش نزدیک کنم ولی اون خیلی نسبت به من بی روح شده بود .من در اون لحظات وقتی فکر اینو میکردم که ممکنه این آخرین باری باشه که کنار شم گریم میگرفت.خیلی روزای بدی بود .خیلی نذر و دعا کردم ولی هیچ تاثیری نداشت.باورم نمیشد که کسی که اینقدر دوسم داشت اینطوری رفتار میکنه باهام.ازدواج که فقط یه پیوند قرار دادی نیست یه چیزی بالاتر از اونه روح و جسم آدما به هم پیوند میخوره.کسی که میگفت همیشه باهاتم تحت هر شرایطی ولی نتونست اینجا کنارم باشه.از حق نگذريم توی اون مدت که دادگاه داشتیم و تا وقتیکه حکم بیاد همیشه کنارم بود و کمکم کرد ولی بعدش انگار دیگه نتونست.ولی من خودم اگه جای اون بودم و یا حتی اگه اون مثلا بهم خیانت هم میکرد بازم میبخشیدمش چون دوسش داشتم البته به شرطی که واقعا پشیمون بود و واسه موندن من اینقدر تلاش میکرد.هیچوقت طاقت یه قطره اشکشو نداشتم نصف ناراحتی به خاطر زجری بود که اون میکشید .ولی اون تونست منو تنها بذاره.و اگه این چیزی که شنیده باشم حقیقت داشته باشه داره ازدواج میکنه اونم بعده 7 ماه از طلاق.حداقل میذاشت من کامل فراموشش کنم .اون که به من میگفت هیچوقت ازدواج نمیکنم.اگه حقیقت داشته باشه این موضوع خیلی واسم سخته.من امید داشتم بالاخره یه روزی شاید برگرده اصلا نمیتونم به کسی دیگه جز اون فکر کنم.حتی بهش هم گفتم حاضرم زنت هم نباشم ولی باهم در ارتباط باشیم.اونم موافق بود یه جورایی.ولی الان دیگه مطمین شدم همه اون حرفاش فقط واسه این بوده که منو راضی به طلاق کنه.
من بودم که اون موقع که با هم ازدواج کردیم اون هیچی نداشت دوتامون دانشجو بودیم .کار نداشت.سربازی نرفته بود .نه خونه .وضع مالی خونوادشون هم متوسط بود ولی دوسش داشتم یعنی دوتامون عاشق هم بودیم ولی الان چی .الان همه چی داره.استخدامه.از فروش خونه ای که باهم خریدیم هم خیلی پول دستش اومد که واسه خریدش من طلاها مو دادم.ولی الان حاضر نیست پول طلاها مو بده.ماشین هم خریده.خب الان خواستگاری هرکی بره جوابش معلومه مثبته چون شرایطش خوبه.دلیل طلاق هم میندازه رو من حتما .اون میشه مبرا از هر بدی .دیگه تو زندگیش چه مشکلی ایجاد میشه؟معلومه فکر میکنه واقعا خوب شد طلاق گرفتم .
شما بگین کسی که هیچیش تو اول زندگیش درست نیست (زندگی خودمو میگم که هیچی نداشتیم)بالاخره مشکل و اختلاف زیاد ایجاد میشه و کم کم دل دو طرف رنجیده میشه دیگه .ولی الان چی .اون میتونه خیلی خوشبخت زندگی کنه.ولی من اگه روزی هم خواستم ازدواج کنم فقط باید استرس داشته باشم اگه گذشتمو بفهمه چی؟اگه شایعات نادرست مزدم به گوشش برسه چی؟اون هم که داره ازدواج میکنه من باید زجرشو بکشم چون مسلما ازش میپرسن دلیل طلاقتون چی بوده.خلاصه اگه اون هم ازدواج کنه من باید زجرشو بکشم.واسه چیزی که دست خودم نبوده.البته اگه حقیقت داشته باشه.ولی دیگه دارم سعی میکنم بهش فکر نکنم و میخوام پولی که دستش دارمو بگیرم.
الان یه مشکل دیگم دوستامن.به نظرتون باهاشون در ارتباط باشم؟آخه یکیشون یکی از شایعات نادرست و اشتباه مردمو به گوشم رسوند و جوری رفتار کرد که انگار واقعا من اونجور آدمم.منم مجبور شدم تا حدودی بگم قضیمو.حالا نمیدونم باور کرد یا نه.ولی حالا از اون موقع همش استرس روبرو شدن با اون و بقیه دوستامو دارم.اگه به بقیه بگه چی؟یا بقیه هم چیزایی که اون شنیده رو بشنون چی؟دوست ندارم در موردم فکر بد کنن .نمیخوام بهم برچسب بزنن.میترسم منو از خودشون طرد کنن.چه کار باید کنم؟
راستی همسر سابقم بالاخره دیروز رفته ثبت کرده.از اون موقع خیلی افسرده تر شدم دیگه انگار مطمین شدم برگشتی تو کار نیست ولی میخوام منم واقعا سعمو کنم واسه فراموش کردنش.واسم دعا کنید. بازم ممنون از همتون و از دلداری هاتون.دوستتون دارم

عزیزم اینکه چه حکمی دادن یا عادلانه هست یا نه ما نمیتونیم قضاوت کنیم شما هم بهتره در این مورد فکر نکنی چون فقط باعث میشه بیشتر عذاب شی
قرار شد از این به بعد رو خودت کار کنی
اصلا فکر کن از همسرت جدا نشدی و اون مرده
حالا بعد از یه مدت عزاداری به خودت بیا و زندگیتو از نو شروع کن
ما هم برات دعا میکنیم

من خودم هم در اون ماجرا مقصر بودم و به شوهرم حق میدم واسه این نتونست با موضوع کنار بیاد .میدونم هربلایی سرم بیاد حقمه .

من همچنان منتظرم منو واسه طرز برخورد با دوستام و کسایی که باهاشون در ارتباطم و ممکنه چیزی شنیده باشن در مورد من ،راهنماییم کنین.آخه واقعا سختمه .قراره چند وقت دیگه دوره همی بگیرن نمیدونم برم یا نه.خیلی نگرانم.به نظرتون چه کار کنم؟

به نظر من بهتره بري.
اگه از جانب دوستات طرد شده بودي، به اين دور همي ها دعوت نمي شدي. پس حالا كه تو جمع ها مورد پذيرشي ديگه به خودت اين ظلم رو نكن كه تو انزوا قرار بگيري. تو جمع ها باش و روحيه ت رو عوض كن.
ولي خب چند تا نكته رو هم حواست باشه. خودت رو تو موقعيتي قرار نده كه كسي بتونه باهات راجع به زندگيت صحبت كنه يا تو جمع مورد خطاب قرار بگيري. سعي كن تو اين موقعيتا يا جات رو عوض كني يا موضوع بحث رو منحرف كني.
سعي نكن رفتارت غير عادي باشه. يعني زيادي غمگين باشي يا حتي زيادي شاد! به نظرم بهتره طوري رفتار كني كه به راحتي قابل قضاوت نباشي. يعني مثل هميشه باش.
بهت خوش بگذره:72:

به نظر من بهتره توی این دورهمی شرکت کنید.قرار نیست که همه انسان ها مثل هم باشند.شاید این مرتبه شما قضاوت اشتباه کرده اید و دوستتان ناخواسته و یا حتی از روی خیر خواهی شما رو رنجونده باشه.ضرر نداره.امتحانش کن . حداقلش اینه فرق دوست ودشمن خودتونو متوجه میشید.مگر اینکه حس کنید با قدم گذاشتن به این مهمانی خدای نکرده حالتون دوباره بد وبدتر بشه که در این صورت توصیه نمیکنم. به این بیاندیشید که چه دستاورد بزرگی انتظار شما را میکشد.شناخت دوستانی که در مورد شما قضاوت اشتباه می کنند بی آنکه متوجه باشند چه آسیبی را به شما وارد میکنند.حالا خواسته یا ناخواسته٬از سر بغض وکینه یا از روی حب و دوستی فرقی نمیکند.چیزی که اهمیت دارد این است که آنها باید دست شما را بگیرند حتی اگر به ظن خود شما را تقصیرکار یا حتی گناهکار تشخیص داده اند.فکر نمی کنم کنار گذاشتن چنین دوستانی کار چنان دشواری باشد.خواهرم شما باید یاد بگیری که انسان ها همان طور که احتیاج به دوست داشتن دیگران دارند گاهی اوقات لازم است از فرد یا افرادی متفر باشند تا شاید اندکی از سنگینی لحظات کاسته شود.سعی کن درون خودت شاد و آرام باشی مهم نیست بیرون چه اتفاقی میافتد.بزار هر چه می خواهند بگویند.واگذارشون کن به خدا.اون خودش خوب میدونه باید چه کار کنه.همه ما کم و بیش از دور یا نزدیک شاهد موارد زیادی از این دست بوده ایم.خدا راحت از سرشون نمیگذره.شاداب و سر زنده باشید. با توکل بر خدا قدم بر دارید.مطمعن باشید آینده از آن شماست.دعاگوی شما هستم.یا علی

دختر اریایی متاسفم که این اتفاق افتاده . و متاسفم که در مورد اون مجرم حکم محکم تری اجرا نشده و بیشتر متاسفم که همسرت نتونسته همراهت باشه و رفیق نیمه راه شده . ولی باید بدونی که هیچ مجرمی از دادگاه عدل الهی نمیتونه فرار کنه . اون مجرم پست و حتی همسرت تاوان اشتباهاتشون رو خواهند داد .

شما لازم نیست نه منزوی بشی نه خجالت بکشی عزیزم شما که کار بدی نکردی . فقط حادثه ای برات پیش اومده که شما در بروز اون بی تاثیر بودی . مثل هر حادثه دیگری .

یکی از دوستان من هم همین حادثه براش پیش اومده بوده . ولی وقتی خودش اینو گفت تنها احساس من همدردی بود . نه چیز دیگری . گویا ایشون بی احتیاطی کرده و سوار یه ماشین مسافر کش شخصی میشه . که راننده فرد مجرمی بوده .

قوی باش و از اول شروع کن . خدا همیشه هست . خدایا ممنونتیم که همیشه هستی .

- - - Updated - - -

دختر اریایی متاسفم که این اتفاق افتاده . و متاسفم که در مورد اون مجرم حکم محکم تری اجرا نشده و بیشتر متاسفم که همسرت نتونسته همراهت باشه و رفیق نیمه راه شده . ولی باید بدونی که هیچ مجرمی از دادگاه عدل الهی نمیتونه فرار کنه . اون مجرم پست و حتی همسرت تاوان اشتباهاتشون رو خواهند داد .

شما لازم نیست نه منزوی بشی نه خجالت بکشی عزیزم شما که کار بدی نکردی . فقط حادثه ای برات پیش اومده که شما در بروز اون بی تاثیر بودی . مثل هر حادثه دیگری .

یکی از دوستان من هم همین حادثه براش پیش اومده بوده . ولی وقتی خودش اینو گفت تنها احساس من همدردی بود . نه چیز دیگری . گویا ایشون بی احتیاطی کرده و سوار یه ماشین مسافر کش شخصی میشه . که راننده فرد مجرمی بوده .

قوی باش و از اول شروع کن . خدا همیشه هست . خدایا ممنونتیم که همیشه هستی .

ممنون از همگی ولی لازمه چند نکته رو اضافه کنم.
من فقط با دو سه تا از اون دوستام خیلی صمیمی ام که قراره این دفعه خونه یکی از همون صمیمی ترین باشه و از چند ماه قبل تصمیم داشته تا چند روز آینده برگزار کنه .از همون موقع بهم گفته حتما بیا.و هیچکدوم اونا از این موضوع من خبر ندارن. و در ضمن هنوز دعوت نشدم.ولی یکی از همون دوستام که اون شایعه نادرست رو به گوشم رسوند هم تو این جمع هست.من تصمیم گرفتم باهاش دیگه رابطه نداشته باشم.چون جوری برخورد کرد که واقعا به دوستیش شک کردم و چون فکر میکنه حرف خودش درسته ممکنه به بقیه هم بگه .شایدم اینطور که من فکر میکنم نباشه .ولی از اینکه کسی که ادعای دوستی داره ولی فقط به فکر خودشه خوشم نمیاد.از طرفی اگه توی جمع تحویلش نگیرم شاید واسه بقیه بیشتر سوال ایجاد بشه که چرا اینطور برخورد میکنم.
حتی توی وایبر هم که گروه داریم از وقتیکه دوستم اون حرفو زد دیگه پیام ندادم اصلا.بدجور این قضیه رو اعصابمه.و جرات روبرو شدن باهاشو ندارم..

بازم ممنون .تشکر فراوون از همگی

شما کجا بودین این مساله پیش اومد اگه تمایل دارین بیشتر توضییح بدین ممنون می شم جالبه اخه شلاق شده حکمش

سلام دختر اریایی جان


شما سهوا اشتباهی کردی. تاوان هم به اندازه کافی پس دادی. لازم است تمامی اشتباهات انجام شده از جانب خودت را بررسی کنی و در رفتارهایی که منجر به چنین اتفاقی شده ( با توجه به این که میگویی خودت مقصر بودی) تجدید نظر کنی. متاسفانه برای خیلی از بانوانی که چنین اتفاقی میافتد فرصتی برای زندگی کردن باقی نمی ماند. ( قتل و ..) بهتر است به جنبه های مثبت این اتفاق هم بیندیشی


لطفا دیگر این اصطلاحات: هر چه بلا سرم بیاد حقمه و..را اصلا بکار نبر.


سعی کن خودت را دوست بداری و حرمت نفس خودت را حفظ کنی. اگر هر روز این واگویه های منفی را با خود داشته باشی سلامت روان و عزت نفست همگی به تاراج می رود.


فرار از مردم رفتاری کاملا طبیعی است. اما اگر میبینی قرار است برای همیشه فرار کنی و منزوی شوی خ صحیح نیست. نگران قضاوت مردم نباش . درصد زیادی از مردم فقط در حال قضاوت کردن هستند. بهتر است روی عزت نفس خودت کار کنی ( این کتابها خ خوبند: از حال بد به حال خوب و مخصوصا : عزت نفس راهنمای عملی دکتر گیلن ار. اسکیرالدی) از خودت مراقبت کن دوست من :46:

دوست خوبم دو چمدان سیزده کیلویی ترجیح میدم که دیگه از اون روزای تلخ دیگه حرفی نزنم چون واقعا با یادآوریش رنج میکشم و گریم میگیره چه برسه در موردش حرف بزنم و بازگو کنم.تا الانم بعضی چیزایی که گفتم روی دلم سنگینی میکرد.پس بیخیال عزیزم.

مهرااد عزیز واقعا ازت ممنونم چون به حرفا و نکات خوبی اشاره میکنی و خیلی روم تاثیر خوبی داشته.خودم هم واقعا حس میکنم اعتماد به نفسم خیلی کم شده.از معرفی کتابا ممنون سعی میکنم حتما مطالعشون کنم البته در فرصت مناسب آخه این روزا سخت مشغول درسم شدم و تا 1 ماه دیگه کنکور دارم.مارو از دعای خیرتون محروم نکنین .نمیدونم قبول میشم یا نه ولی میخوام سعمو کنم.با دعاهایی شما و خواست خدا و سعی خودم غیرممکن نیست.
روحیم خیلی خوب شده مرسی از همگی.حرفای تک تکتون انرژی بخش و مفید بود واسم.

نمیخوام جبهه گیری کنم ولی اوج کوته فکریه که چند نفر از دوستان گفتن مردا همه همینطورن
قضیه ایشون چه ربطی به همه مردا داره الکی جو میدین؟
گفتنش برام سخته اما مطمءنا کوتاهی و قصور شما توی رفتارتون باعث وجود وضعیت الانتونه و حدس میزنم(فقط حدس) که شوهر سابقتون بیشتر از تجاوز از کوتاهی شما که باعث به وجود اومدن این اتفاق شده ناراحته

با سلام دوباره.
من این چند وقت یه خورده از لحاظ روحی بهتر شدم یعنی از وقتی که اومدم اینجا .ولی یه چیزیو تو خودم میشناسم اونم اینه که نمیتونم شوهر سابقمو هیچوقت فراموش کنم .با اینکه الان شاید کمتر بهش فکر کنم ولی همیشه تو دل و ذهنم هست.
و وقتی به یادش میفتم بدجور دلم تنگ میشه واسش.و گریم میگیره.
مخصوصا دیشب یه حال عجیبی داشتم با سکوت شب و اون آرامشی که داشت خیلی جای خالی شوهرمو حس میکردم منی که این چند وقت سعی کرده بودم دیگه گریه نکنم و یا چند قطره اشک بیشتر نباشه ولی دیگه نتونستم جلوی خودمو بگیرم وحسابی گریه کردم.همش یاد خاطراتمون میفتادم.و یا تصور میکردم اون اینجاست.باور کنین حتی با خیالشم لبخند رو لبام جاری میشه همیشه.
خیلی جای خالی یه عشق رو تو دلم حس میکنم .
همش پیش خودم میگم درسته این اتفاقا افتاد و واقعا تحملش سخته .ولی شوهرم میتونست واسه جدایی برخورد بهتری باهام داشته باشه.و مثلا واسم واسم آرزوی موفقیت و خوشبختی کنه.
یا مثلا بگه دوست دارم و بهم محبت کنه.نه جوری که انگار ازم متنفره.یعنی من اینقدر بد بودم؟منکه عشقش بودم؟یعنی هیچ ارزشی نداشتم ؟
درسته گذشته هاگذشته ولی مگه از یاد آدم میره؟
حتی من اینقدر دوسش داشتم گفتم باشه نمیخوام تو عذاب بکشی من توافق میکنم واسه طلاق، ولی هیچوقت فراموشت نمیکنم و اون دنیا منتظرت میمونم(شاید از این تفکراتم بخندین ولی من واقعا فقط تنها امیدی که باعث میشد کمتر ناراحت بشم و کمترغصه بخورم همین بود)
میگفتم این دنیا هر چی باشه با هر سختی باشه تموم میشه میره ولی اون دنیا میتونیم دوباره با هم باشیم و بریم پیش پسرمون با هم.
فقط میگفتم سعی کن همیشه خوب باشی و خوب بمونی حتی چند تا کتاب هم خریدم مخصوص قیامت که بخونه.میگفتم فقط به این شرط ازت جدا میشم.البته شرطام چیزای دیگه هم بود .اونم شاید به ظاهر قبول کرد.
ولی حالا فقط این درد منو عذاب میده .شاید اگه واقعا هم ازدواج کنه من خیلی خیلی ناراحت میشم ولی بیشتر از این غصه میخورم که واسه همیشه حتی اون دنیا هم از دستش میدم.
واقعا تحملش خیلی واسم سخته.چطور آخه فراموشش کنم؟
واقعا دوست دارم یه عشقی داشتم ولی مطمینم بازم در اون صورت نمیتونستم فراموشش کنم. چون مثلا با یه عشق جدید با هر اتفاقی یاد شوهر سابقم میفتم.
منظورم این نیست که به فکر آشنایی با کسی هستم و اصلا اینکارو هم هیچوقت نمیکنم چون واقعا نمیتونم کسیو جایگزین کنم ولی از طرفی واقعا دوست دارم دوست داشته بشم و یکی به یادم باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر آریایی

واقعا دوست دارم یه عشقی داشتم ولی مطمینم بازم در اون صورت نمیتونستم فراموشش کنم. چون مثلا با یه عشق جدید با هر اتفاقی یاد شوهر سابقم میفتم.
منظورم این نیست که به فکر آشنایی با کسی هستم و اصلا اینکارو هم هیچوقت نمیکنم چون واقعا نمیتونم کسیو جایگزین کنم ولی از طرفی واقعا دوست دارم دوست داشته بشم و یکی به یادم باشه.

---

همونطور که خودت هم پیش بینی میکنی، احتمالا با آدم جدیدی آشنا میشی و به تدریج احساسات بهتری رو تجربه خواهی کرد.
برای سرعت بخشیدن به این اتفاق خوب، سعی کن خاطرات خوب و بدت رو در مورد همسر سابقت فراموش کنی.
زمان بیشتری رو با خونواده و دوستانت بگذرون و خودت رو برای یه رابطه جدید آماده کن.
قطعا تا زمانیکه احساس عشق یا نفرتت فروکش نکرده، نباید رابطه ای رو آغاز کنی.

موفق باشی

عزیزم منم دوست داشتم ماجرای تورو بدونم فقط برای تجربه دوستان اما مهم نیست دختر اریایی این احساسات تو واینکه فکرمیکنی هرگز فراموشت نمیشه زودگذره تو تازه ۲۷سالته وحداقل حداقل ۴۰_۵۰سال دیگه عمر داری عزیزم البته عمر دست خداست خیلی از خانم ها هنوز توی سن تو ازدواج نکردن اینکه میگی اون ماجرا تقصیر خودمه شاید همین شوهرت رو عذاب داده که تو کوتاهی کردی واقعا درد کشیده قبول کن چون دوست داشته چون وقتی نگات میکرد واون تفکرات براش تداعی میشد جون میداد هرچند قبول دارم ایشون هم ادم ضعیفین وخورده شیشه هایی داشتن الان هم زن گرفتنش اینه که میخواد از زندگی گذشتش جداشه اما الان اون مهم نیست تو مهمی توهم باید از اون زندگی جداشی اما عجله ای نیست یروز که داغ کردی برو تویه کوهی دشتی یجای خلوت یاحتی توی خونه اگه کسی نبود اهنگ بزار اهنگهای غمگین واروم نه اهنگهای ضرب دار در عین حال غمگین وهمراه باهاش دادبزن گریه کن بلند بلند چنگ بزن جیغ بزن واقعا بهش عمل کن اونقدر گریه کن دادبزن تا این روز همیشه یادت بمومه اونقدر به همچی فکرکن وگریه کن تاخالی شی وقتی صدای گریت اروم شد بشین وفکرکن وبازم گریه کن یه خاطر بساز ازاین روز وقتی خسته شدی سردرد گرفتی ودیگه توانت تموم شد و خوب فکرات کردی گریه کردی وبرو بخواب ساعتها ازاون به بعد هر روز بخوای براش گریه کنی وبهش فکرکنی یاد همون روز میفتی واحساس خالی شدن رو درک میکنی من خودم اینکاروکردم واقعا لذت میده راستی مگه شما بچه داشتین؟جمله بریم اون دنیا پیش پسرمون چی بود؟

سلام
سرکار خانم آریایی شما گفتین از یه خانواده خوب و شهیر هستین که خیلی خوب از شما حمایت می کنن
سرکار خانم آریایی شما گفتین که عاشقانه همسرتون و زندگی سابقتون دوست داشتین و هنوز هم اون فرد رو دوست دارین.
همین دو نکته رو در یابید شما. زندگی های پسرهای سن ازدواج کلی مشکل هست همسر اختیار می کنی میبینی ناراضی هست خیانت و...
شما هیچ مشکلی نداشتید. حتی شاید این حادثه اتفاق نمی افتاد شما 70 سال با همین فرد زندگی می کردین تا یکی از شما از دنیا بره...
ولی تمام حرف من اینجاستت اون شوهر سابق شما یک ماتریالیست بی اخلاق بوده و شما یک فرد اخلاق گرا که 180 درجه تفاوت دارین ولی ایشون با زبان بلد بوده خوب محبت کنه به شما.
شما رو برای تصاحب شما می خواسته نه خود خود خود شما!
بهتون پیشنهاد می کنم اکیدا و حتما فیلم هامون داریوش مهرجویی رو ببینید و خودتون و زندگی خودتون بزارید جای هامون.
سختی بلندی ازدواج برای همین باهم بودن ها هست.
شما دوران گذر رو طی می کنید سخت نگیرید به خودتون ادم یه حیوان خانگی دوروز نگهداری می کنه بهش دل می بنده چه برسه به شریک زندگی!
به مرور اون فرد بیرون کنید از خودتون... زندگی جدید اغاز کنید... حتی یک روز هم افسوس گذشته رو نخورید که خوب عیار خودش رو نشون داد اون.
موفق باشی.

ممنون از همگی و همدردی تون

آقای میثم
من دوست دارم عشقی داشته باشم ولی بیشتر دوست دارم عشقم همون همسرم باشه .دوست دارم یه شرایطی پیش بیاد که دوباره دوسم داشته باشه .هر چند که میدونم هیچی هیچوقت مثه قبل نمیشه.
خیلی دوسش داشتم ولی تو زندگیمون مشکل زیاد داشتیم واسه همین و هم واسه اون اتفاقی که واسم پیش اومد همیشه عذاب وجدان دارم تا آخر عمرم که چرا نتونستم همسر خوبی باشم اونطور که اون میخواد چرا بعضی وقتا نادیده گرفتمش یا حتی بی احترامی.
با وجود این چیزا من فکر نمیکنم بتونم به شخص دیگه ای علاقمند بشم چون این حس بد ازم دور نمیشه .چون واسه کسیکه که اینقدر دوسش داشتم و شاید خیلی وقتا ناراحتش کردم نتونستم خوب باشم پس چطور میتونم واسه کس دیگه ای اینطور باشم.؟
من دارم روی اخلاقای بدم کار میکنم و میخوام خودمو تغییر بدم ولی نمیخوام یعنی نمیتونم اینکارو واسه شخص دیگه ای انجام بدم.
چرا همون موقع واسه همسرم این تلاشو نکردم؟من واقعا دوسش داشتم و سعی میکردم که اون چیزای که اون میخوادو انجام بدم ولی موقتی بود.
واسه همین خیلی ناراحتم.و حس میکنم هیچوقت نمیتونم همسر خوبی باشم.

دختر جوان ازت ممنونم
من خودم هم دوست دارم بگم ولی از قضاوت میترسم از دید بقیه میترسم درسته کسی اینجا منو نمیشناسه ولی یه چیزی مانع میشه که سکوت کنم .
من که از اون موقع اصلا یه آهنگ هم گوش ندادم یعنی نمیتونم اگه گوش بدم بدجور میرم به گذشته و تحمل آهنگای غمگینو ندارم چون شوهرم خیلی گوش میداد منم همشونو به یاد دارم و گوش دادنش واسم خیلی سخته.
ولی آره دوست دارم موقعیتی ایجاد بشه که تنها بشم و حسابی خودمو خالی کنم.
کلا خیلی دوست دارم برم جاییکه واقعا تنها باشم برای همیشه.دوست دارم فقط واسه خودم زندگی کنم بدون هیچ ترسی بدون حرف مردم و بدون یادآوری خاطرات تلخ و شیرین.کاشکی بتونم.

آره ما یه بار بچه دار شدیم ولی فوت شد.دلم واسش تنگ شده کاشکی نمیرفت .اگه بود شاید خیلی چیزا فرق میکرد.
شاید هم نه .به قول همه حتما حکمتی بوده..


دو چمدان سیزده کیلویی ممنونم ازت
من آره عاشقانه همسرمو دوست داشتم ولی تو زندگیمون بی مشکل نبودیم و حتی اگه این اتفاق نمیفتاد شاید دوباره سرانجاممون همین میشد .چون شوهرم از قبلش مشخص بود خیلی زندگی رو داره تحمل میکنه و بعضی وقتا میگفت دیگه آرامش ندارم کنارت.میدونم اونم دوسم داشت ولی تو این موضوع دیگه کم آورد .
من با این حرفتون موافق نیستم که فکر میکنین من اخلاق گرام.شاید شما اگه منو بشناسی بازم اینطور فکر نکنی.
هرکس عیب و نقصی داره مخصوصا توی طلاق هیچوقت یه نفر مقصر نیست .
که در اینجا من سهم خودمو بیشتر میدونم که البته بنا به نظر خانواده شوهر منم سهمش بیشتر نباشه کمتر هم نیست.
از توصیه در مورد دیدن اون فیلمها هم ممنونم .چشم نگاه میکنم حتما عزیزم.
شوهرم هم میگه عادت بوده ولی به نظرتون بعده اینهمه مدت که الان نزدیک 1 سال میشه و من هنوز فراموشش نکردم بازم عادته؟وابستگیه؟
ولی واقعا باید سعمو کنم فقط زمانه که حل میکنه همه چیو .
ممنونم از راهنمائی های و همدردی همگی.
لطف دارید.سپاس

دختر آریایی مطمئنم که برای طلاقت دلایل کافی داشتی چون اینو با تمام وجودم می دونم که دخترها برای این ازدواج نمی کنن که روزی با کابوس طلاق مواجه بشن. تو هم از این قاعده مستثنی نیستی. علیرغم تمام اتفاقهای رخ داده چه مقصر باشیم و چه نباشیم وقتی به پایان یک موضوع می رسیم با فاصله گرفتن دچار حسرت می شیم خودمونو سرزنش می کنیم و ای کاش ای کاش میشه ورد زبونمون ولی پس از مدتی دیگه باید آگاهانه پرونده رو ببندیم و به ادامه زندگی بپردازم. بستن پرونده هم به خودمون بستگی داره .باید با قبول سهممان در اشتباهها آن را به عنوان یک تجربه همیشه همراهمون داشته باشیم. الان فکر می کنی که همسر سابقت رو دوست داری همون آدمی که تو رو از داشتن یه زندگی خوب محروم و به این روز نشوندت؟ برای بیرون اومدن از این حال به رفتارها و خلق و خوی ناپسندش که در طی ازدواجت دیدی فکرکن اونها را برجسته کن و ببین چقدر نفرت انگیز بوده که تو رو وادار به طلاق کرده. مطمئن باش که لیاقت تو فردی بهتر از اونه .