می خوام برم مشاور. راهنماییم می کنین دوستان ؟

سلام دوستای گلم :72:

هیچکس در اطرافم نیست که بهم حضوری انرزی مثبت بده. یه دوست نزدیک دختر یا پسر یا مادر یا خواهر ندارم که براش مهم باشم به اهمیت بده. انرزی مثبت تو وجودم ایجاد می کنم اما مداوم نمی تونم نگه دارمش. باید به جایی برسم که مداوم باشه اما هنوزم نمی تونم.

و باید جبران سالهای از دست رفته ام رو بکنم. اگه زنده ام باید زندگی کنم. برای زندگی کردن هنوز نیاز به کمک دارم.

به خاطر همین می خوام یک مشاور خوب پیدا کنم و امسال تحت نظرش باشم. یک همراه می خوام که بتونه راهنمایی های درست کنه. اما ظاهرا قیمت و هزینه مشاوره زیاده. خوب.... از روانپزشک که بیشتره انگاری!

به خاطر همین باید دقیق تر بدونم چی باید از مشاور بپرسم. مشکلاتم چی ها هستن چطور دسته بندی کنمش که بهتر به نتیجه برسم. اگه ممکنه و اگه می تونین باهام همفکری کنین که ببینم چی بخوام از مشاور و چی بگم.

ممنونم.

سلام دختر گل:72::72::72:
بهترین تصمیم رو گرفتی خود من سالها تو انزوا وافسردگی زندگی کردم ولی چند ماه پیش همین تصمیم شمارو گرفتم بدون هیچ انگیزه وامیدی به یک مشاور مراجعه کردم ایشون طی چند جلسه صحبت با من وگوش کردن حرفای من که ماشالله کمم نبود:))تونستند به من تلنگر بزنن برای از جا بلند شدن وحرکت تومسیر بهتری الان ادعا ندارم عالی هستم اما خیلی تغییر کردم خیلی . من درکنارش به روانپزشک هم مراجعه کردم (مشاور ازم خواستند)ودارو مصرف میکردم که هردو اینها برای من موثر بود و تمام تصورات وشنیده های قبلیم راجع به اثر بد واعتیاد اور دار وخواب اور داروها اشتباه بود من که فقط تاثیر مثبت گرفتم شما هم حتمن تواین تصمیمت جدی باش و برو لازم هم نیست با خانواده یا کس دیگه ای هم مشورت کنی من حتی خانوادم هم نمیدونند هفته ای یه جلسه میرفتم من شهرستانم اینجا ساعتی 40 45 بود وطول دوره هم بستگی به پاسخت به درمان داره من حدود 6 جلسه رفتم وخیلی راضی بودم یاد میگیری که مدیر احساسات وزندگی خودت باشی واینکه هیچ کس به جز خودمون نمیتونه وبلد نیست بهمون کمک کنه موفق باشی عزیزم:43::43::72:

سلام دوستان
پاسخ مشاور خانواده 52
مدیر همدردی خانم دکتر اسماعیلی رو معرفی می کنن
شما می دونین ایشون الان کجا مشغول هستن
؟؟

مشاور خوب که به مشکلات فردی مرتبط باشه می شناسید؟ مشاور یکی دیگه پرسیدم 120 تومن ساعتی هست زیاده خوب. چون باید پیوسته برم

خانم دکتر اسماعیلی رو نمی تونم توی سرچ پیدا کنم کجا هستن برای مشاوره

تجربه ای یا شنیده ای دارین ؟

ممنون

رفتار- سیاست و پختگی زنانه. رفتارام باید زنانه باشه نه دخترانه


می خوام خوشبخت شم. تعریفش و راه هاش :
پختگی ابعاد مختلف وجودم (احساس- عقل- معنویت- حتی ورزیدگی جسمی) - امنیت احساسی و مالی (استقلال و قدرت مالی و احساسی)

استقلال احساسی- تعادل کودک و بالغ- پرورش بالغ
تنهایی
نیاز دوست داشتن و دوست داشته شدن
از خودبیگانگی (خویشتن دوستی)
گرایش به مردان با سن بالاتر به جای هم سن خودم (شاید دلیلش گرایش به قدرت مردان هست که در سن بالاتر به دست میارن؟ یا حس امنیت که میدن؟)
سخت و دیر عاشق شدن
راه های شروع ارتباط با جنس مخالف برای ازدواج (سنتی نمی تونم. سن هم داره میره بالا جوانی نمی مونه)
احساس امنیت
ترس هایی که هنوز دارم

استقلال مالی-
هوش هیجانی - مهارت های روابط بین فردی
ذهن منظم برنامه مند- روش های برنامه ریزی دقیق
ی مهارت و کار پول دراور. یا ادامه ی یکی از کارایی که انجام دادم به صورت عمقی (انتخاب)

آزمون mbti

اعتماد به نفس

قیاس نکردن خودم با دیگران

Infp 6264

سلام مینوش جان . خوبی؟


این پستم ارتباطی با تاپیکت نداره. ولی خ خوب میشه اگر
1) یک لیست تهیه کنی از کارهایی که علاقه داشتی و بدلایلی رها کردی.

2) و همین طور لیستی از استعدادهایی که در خودت می بینی و حس میکنی با مقداری تلاش می توانی خودت رو شکوفا کنی. این کارها قطعا حالت را خ بهتر خواهد کرد .

3) همین طور لیستی از خصوصیاتی که باعث میشه شما به خاطر اونها جذب یه سری ادمها بشی. بعد ببینی این خصوصیات رو خودت داری یا نه ( یا بهتره بگم خودت دوست داشتی داشته باشیش یا نداریشون )

قطعا برنامه ریزی و مدیریت زمانت را هم داشته باش
مورد بعد سعی کن کمتر مطالعه داشته باشی و بیشتر عمل کنی. یعنی تا کتابی را عملی نکردی سراغ کتاب دیگرنرو. یک جورایی تمرکز داشته باش. و البته تعادل در انجام کارهات

با ارزوی موفقیت برای تو دوست نازنین:72:

حفره های خطرناک ذهنی

http://www.mardoman.net/files/articles//986013597.jpgهر انسانی در طول زندگی خود میزان مشخصی انرژی در اختیار دارد این مقدار انرژی، در بین افکار مختلف تقسیم شده است و هر کدام درصدی از نیروی ذهن را به خود اختصاص داده اند. طبیعتا بعضی از افکار در حوزه مثبت و بعضی دیگر در حوزه افکار منفی قرار دارند هر چه شما به قلمرو منفی توجه بیشتری داشته باشید سهم بیشتری از انرژی خود را به آن اختصاص داده اید و از انرژی که باید در جهت تحقق خواسته های قلبی و تبلور اهدافتان قرار بگیرد کاسته اید. اما انرژی موجود در قلمرو افکار مثبت، علاوه بر آنکه یک پشتوانه قوی برای رسیدن به اهدافتان است، به دلیل فرکانس بالایی که دارد همچون یک دیواره آتش، ذهن را در برابر ورود پالس های منفی در امان نگه می دارد هرچه انرژی شما در این ناحیه بیشتر باشد سپر ذهنی قوی تری در اختیار خواهید داشت.


هر کسی به تناسب زندگی خود در شرایط روحی تقریبا ثابتی به سر می برد و از لحاظ انرژی، تعادلی بین دو حوزه مثبت و منفی برقرار می کند اما گاهی در زندگی شرایطی ایجاد می شود که این تعادل به هم میریزد و حالات روحی انسان دچار تغییر ملموسی می شود. این عدم تعادی به این دلیل است که در اثر اتفاقات پیش آمده، به یکباره میزان قابل توجهی از انرژی به طرف ناحیه دیگر جریان پیدا می کند. اگر این جریان انرژی به طرف افکار منفی باشد دو پیامد نامطلوب به دنبال خواهد داشت: اول آنکه در این شرایط افکار منفی قدرت بیشتری خواهند گرفت و توانایی بیشتری برای تحت تاثیر قرار دادن زندگی فرد به دست می آورند، دوم اینکه به علت جریان پیش آمده، یک خلا انرژی در قلمرو افکار مثبت پدید می آید و سپر ذهنی را تضعیف می کند. این خلا انرژی همچون یک حفره امنیتی راه را برای ورود سایر افکار منفی هموار می کند.


وقتی که ذهن توان دفاعی خود را از دست دهد موج های افکار منفی می توانند از حفره ایجاد شده راه را به مغز باز کنند. در اثر این خلا انرژی فرد کمبودی را در زندگی خود احساس خواهد کرد و در صدد جبران آن بر می آید اما معمولا راه حل هایی که به ذهنش می رسد منشا گرفته از همان افکاری هستند که از طریق حفره انرژی به ذهن او راه یافته اند بنابراین نمی توان انتظار داشت که اقدام هایی که فرد در این راستا انجام می دهد نتایج مطلوبی به بار آورد.


از مواردی که می توان مثال زد "دل به هر کس دادن برای فرار از تنهایی، استفاده از مواد روان گردان برای احساس شادی، دست زدن به اعمال انتقام جویانه برای آرام کردن حس نفرت" و سایر کارهای ناهنجاری که همه نتایج دست و پا زدن هایست که فرد در جهت رفع کردن خلا پیش آمده انجام می دهد اما هیچکدام از این ها درمان درد او نیستند درمان درد او در وجود خودش نهفته است. بنابراین لازم است که در چنین مواقعی قبل از آغاز هر اقدامی، به ذهن خود مراجعه کنید و درمان را در ذهن خود جستجو کنید نه در دنیای بیرون.


راه حل به تعادل برگرداندن ذهن این است که در مرحله اول جلوی جریان انرژی به سمت افکار منفی گرفته شود چون با حرکت نیرو به این ناحیه، احساسات منفی همچون احساس خشم، احساس نفرت و احساس تنهایی می توانند به شدت نیرو بگیرند، شما باید در اقدام نخست مانع از قدرت گرفتن بیشتر این عوامل مخرب شوید و در مرحله دوم باید قدرت را از آنها بگیرید و نیرو را به حوزه افکار مثبت انتقال دهید تا خلا انرژی شکل گرفته در این حوزه بر طرف گردد.


راه حل چیست؟


متاسفانه در دنیای مدرن و پر هیاهو، انسان ها خودشان را در شلوغی زندگی گم کرده اند و دست به کارهایی می زنند که هیچ ارتباطی با خواسته قلبی و اهداف ذهنیشان ندارد. بهترین راه برای رسیدن به سلامت روحی و گام برداشتن در جهت خواسته های قلبی آن است که راه را به ذهن خود باز و با آن ارتباط برقرار کنید در این حالت است که می توان انرژی را به صورت آگاهانه در اختیار افکاری قرار داد که در جهت اهداف ذهنی و مسیر سعادت ما هستند، در غیر اینصورت انرژی به صورت کنترل نشده در بین افکار مختلف پراکنده می شود و چه بسا در این بین سهم افکار منفی بیشتر هم باشد.


بهترین راه برای ارتباط با ذهن به توصیه بسیاری از روانکاوان برجسته، انجام عمل سکوت ذهنی است در این پروسه که مغز به سطح آلفا می رسد یکی از موثرترین راه ها برای آرام کردن ذهن است و در این حالت است که شما می توانید به دور از آشفتگی ها راه را به سوی ذهن خود باز کنید.


برای رسیدن به سطح آلفا شما باید روزانه حدود 20 دقیقه در محلی ساکت و به دور از هر گونه سرو صدا و آشفتگی مغز خود را آرام نگه دارید. معمولا بهترین زمان برای عمل سکوت ذهنی صبح به محض بیدار شدن از خواب است. برای انجام این تمرین، چشمانتان را ببندید و فارغ از هر اندیشه مزاحم، ذهن خود را به دم و بازدم های خود متمرکز کنید. بعد از چند دقیقه که ذهنتان به آرامش عمیقی رسید آنگاه می توانید نیروی ذهن خود را برای تمرکز بر روی یکی از افکارتان، به نظم در آورید. قبل از انجام این عمل لازم است که لیستی از اندیشه هایتان که به شما انرژی می دهند و با آنها احساس شادمانی می کنید و یا لیستی از افکاری که در جهت خواسته های قلبی شما هستند تهیه کنید این اندیشه ها باید جان بگیرند تا زندگی دوباره ای برای شما به ارمغان بیاورند. در طول این مدت سعی کنید با ساختن تصاویر ذهنی مورد دلخواه، نیروی بیشتری را به اندیشه های مثبت انتقال دهید.


با انجام این عمل نه تنها از کمتر شدن انرژی در قلمرو افکار مثبت جلوگیری کرده اید بلکه توانسته اید پروسه انتقال قدرتی را به اجرا بگذارید که سبب تقویت هرچه بیشتر حوزه افکار مثبتتان می شود.


نویسنده: مهدی فعله گری
کارشناسی ارشد ایمونولوژی پزشکی
felegari@hotmail.com

سایت مردمان

================================================== ===============

این مقاله بدردت می خوره. بخاطر مفید بودنش خواستم جای دیگه هم بگذارم که باید شارژ می بودم. امیدوارم ازش استفاده کنی :72:

- احتیاج به لایه ای دفاعی برای خودم دارم. لایه ای که هر کی از راه می رسه بهش وارد نشه در عین حال هم یه سطح ارتباطی با همه هم حفظ شه. یه راهش فکر می کنم رعایت ادب در جمله بندی هست. با افعال جمع با مخاطب صحبت کنم و دیر به سطح دوستانه برسونم . این یه جور فیلتره. اما به فیلتر های دیگه ای هم نیاز دارم. تا بتونم لایه لایه و قدم به قدم ادم ها رو به خودم راه بدم و امنیت داشته باشم درعین حال انتخاب درست کنم برای راه دادن ادم ها به زندگیم. فیلتر های دیگه ای باید پیدا کنم.


- ادم وقتی ازدواج نکنه و بچه دار نشه یه بخشی از ابعاد وجودش رشد نیافته می مونه. این بخش از وجودمو چطور باید پرورش بدم؟ وقتی با یک مرد پیوند نخورم رشد نیافته می مونه قسمتی از وجودم. برای مادر بودن می تونم از حیوونا مراقبت کنم یا بهترش مراکز بهزیستیه. اما ازدواج یا عشق دو طرفه نداشتن باعث می شه یه قسمتی ام ناقص بمونه. از مردا بترسم. راحت نباشم. روابط اجتماعی و خانوادگیم ناقص بمونه و خیلی مشکلات دیگه. که در رفتارم مشهوده. و اگر ادامه پیدا کنه در سن بالا هم خواهد بود.

- به نظرم از مردا در اوج قدرت و پختگی و مردانگیشون خوشم میاد. یه سنی که جاافتاده ان مقتدرن مهربونن ملایمن و در عین حال هنوز هم جوونن.


- دلایل اینکه خواستگار ندارم. راه حل. رفتارم؟ پوششم؟ ارتباطاتم؟ ترس هام؟

--------------
2 تا چیزی که خیلی دوست دارم:
عشق و یادگیری-

کاربردی کردن یادگرفته هام و استفاده ازشون برام مهم نیست.
--------------
- حساسیت بالا- (لایه دفاعی نیاز دارم)


-------------------------------------------------------------------------------------

خیلی ممنون مهراد جان. نوشته ات کاملا مرتبط به تاپیکمه. همین کمک ها رو می خوام :72:

سلام مینوش جون
من وقتی تاپیک های تو رو می بینم حتما باید وارد بشم و یه چیزی بنویسم.
آخه خیلی برام عزیز و دوست داشتنی هستی
احساس تنهایی خیلی سخته خانومی. کاملا درکت می کنم. چون کاملا در وضعیت تو هستم
مینوش این شماره یه روانشناس هست. من چندباری برای مشکلات مختلف رفتم پیشش . واقعا راضی ام ازش
به نظرم یه بار امتحانش ضرری نداره. ساعتی 45 هزینه ش هست. مطبش هم ستارخان هست
44022249
09352878792
دکتر قاسمی

خیلی ممنون ویس جان. اسم کوچیکشم میشه بنویسی؟
قیمتش خوبه خیلی ممنون که معرفیش می کنی.

مینوش جان اسمش دکتر علی قاسمی هست عزیزم.

ممنون ویس :72:

----------------------

خوب. من دیگه دلم نا نداره. دست و پاهایی که می تونستمو زدم. ناشیانه بود اما تلاشمو کردم. به نتیجه هم نرسید.
دیگه خسته شدم. ترجیح می دم حرف صبا رو قبول کنم. اینکه همه که ازدواج نمی کنن. البته دو تا جمله دیگه هم نوشته بود که نمی خوام اونا رو قبول کنم وگرنه سرمو باید بذارم بمیرم چون دیگه هیچ کار نداری تو دنیا :))

مرور که می کنم هیچوقت یادم نمیاد کسی واقعا دوستم داشته باشه. یه استاد داشتم خیلی سال پیش که پایه بود مثلا اونم صد بار گفت من شبیه یکی دیگه ام. تازه خواستگاری هم نه. یعنی اصلا من رو ندید. یکی دیگه رو می دید.
همسایه. از بچگی اینجام همسایه ها مارو دیدن می شناسن. هیچوقت یه خواستگارم من ندیدم بیاد از سمت همسایه ها.
فامیل که نداریم.

من رفتارم ایرادی نداره.
خواستگاری و ازدواج یه جور معامله است. فکر می کردم عشق عاری از معامله است که این اقا برعکسشو به من نشون داد. اما برای ازدواج باید یه چیزایی بدی و بگیری. باید چیزایی داشته باشم در دستم وگرنه چرا یکی بیاد باهام زندگی کنه؟ حالا اینا می تونه هر چیزی باشه اعتبار ثروت زیبایی دلبری هر چیزی. اما باید مجموعه داشته هام و نداشته هام طوری باشه که کسی بیاد معامله. اینهمه بحث از معیارهای ازدواج شرایط منطق و این چیزا هم همینه. خوب اینا رو نداشتم. و سیاست و برنامه ریزی زنانه هم ندارم این نیازه. خواستگار دیگه چرا بیاد؟

به هر حال. ظاهرا سهم من نیست عشق یا ازدواج. تلاشمو کردم. دیگه می خوام برگردم به مود تا 17 سالگیم. ارام بودم و هیچ توقعی نداشتم. کارهایی هم که باید می کردم رو می کردم. اگه کسی هم جیغ می زد بیخ گوشمم انگار نه انگارم بود اب تو دلم تکون نمی خورد. اما محو بودم. کسی منو نمی دید. الان بعد از سالها اسیب که بهم وارد شد افسردگی که بود کاهلی ها و تصمیمات نادرستی که گرفتم تنهایی هام و همه چی مقرون به صرفه است که برگردم به اون زمان.

در هر حال یا تنها می مونم و دنیا اینو درست دونسته یا الان همین باید باشم که هستم. دست و پای اضافی هم دیگه جون ندارم بزنم.


قبلا فکر می کردم نمی تونم همسر خوبی باشم الان می دونم اب نبود وگرنه خوب شنا می کنم :)

قبلا فکر می کردم باید ادم از هر نظر کامل بشه بعد ازدواج کنه الان می دونم وقتی با یکی زندگیت رو تقسیم می کنی اون هم معایبت رو می پذیره و کنار هم رشد می کنین و کامل می شین. لازم نیست صبر کرد تا تنهایی کامل شد و زمان زیادی از دست داد.

قبلا نمی فهمیدم بچه دار شدن از کسی که دوسش دارمو. الان درک می کنم لحظات گذرایی داشتم این درک رو و اینو می فهمم.

این سال خیلی راجع به زن بودن و این چیزا خوندم که به هیچ دردم نخورد. واسه وقتی به درد می خوره که طرف مقابلم هم اهمیتی بده به من و براش مهم باشم. حالا نمی دونم اگه روزی ازدواج کردم این مطالب به دردم می خوره دیگه اگه هم که نه دونستن هر چیزی بهتر از ندونستنشه

فکر می کردم حتی عشق با وصال هر قدر کوتاه مدت هم عالیه بهتر از هیچیه. اما الان دیگه حوصله ندارم.

قبلا فکر می کردم مردم چرا مهربان نیستن. الان می دونم مردم میان بیرون برای رقابت. و من که در رقابت دلرحمم همیشه می بازم و طبیعی ترین نتیجه است زمانی که همه دندان نشان می دن مهربانی و عدالت کار یه احمقه و من این احمق هستم تغییر نمی کنم و باید بپذیرم خودم رو.

ذهنم بسامان نیست برای برنامه ریزی کردن . باید مشاوره برم البته نمی دونم مشاور کمک می کنه برای برنامه ریزی زندگی کردن یا نه

و دیگه هدف های کوچکم رو با انسان ها برنمی دارم. هدف های فردی برمی دارم که در دست خودم باشه

--------

عشق دو طرفه و پیوندش مخصوصا با ازدواج واقعا یه نعمت بزرگه. نصیب من نشد فعلا. دیگه هم براش دست و پا نمی زنم. نشه.

دیگه مینوش اروم میشه اروم اروم. مشاوره هم میره که یه کارایی واسه اینده برای خودش پیدا کنه که سرگرم باشه
سعی می کنم خوشبخت شم. البته شور و حسی ندارم دیگه. کرکره دلمو کشیدم پایین. به دردم نمی خوره فعلا

فقط به ظاهرم می رسم که محو نشم :72:

-

گلم اینجوری نگو. ازدواج کردن و عاشق شدن و عشق کمترین سهم هرکسی هست تو این دنیا. من خودم هم شرایط تو رو دارم. به قول تو نه کسی از همسایه ها ، نه فامیل ، نه دوست ، نه غریبهتازه همه کلی ام ادعا دارن که دوسم دارن. میخوام بگم تنها نیستی در مورد این موضوعو میخوام بگم همه ما واقعا دوست داریم اینجامینوش برو پیش مشاور و هرچه زودتر نتیجه رو برامون بنویس. بی صبرانه منتظرم

مینوش یکسری از ما خودمون خیلی باید به خودمون کمک کنیم. مشاور باید خیلی با تجربه باشه که بتونه مشکلامون رو حل کنه وگرنه ساعت ها میریم و میایم ساعتی خالی میشیم واخرش نتیجه نمیگیریم
مشکل ما ترس از از دست دادن زمان هم هست.مال من که هست
خودمون باید به خودمون کمک کنیم.بادی راهشو پیدا کنیم
همه ادمها حق ارزوداشتن دارن .حالا عق ازدواج یا هرچیز دیگه

حالم خوبه مشکلی نیست. حق ی چیزه واقعیت ی چیز دیگه. فکرم ذهنم طوری نیست ک تنهایی برنامه ریزی درست و بلند مدت کنم. نیاز دارم ب کمک. یکی ک مغزش درست کار کنه. من اولویت ها رو تغییر میدم. درست برنامه ندارم. وقتم تلف میشه.

سلام میخواستم یه حرف بی ربط بزنم و همینو گزارش بدم حذف بشه .

ببین مینوش من توی تایپیک قبلیت به مدیر پیام زدم که من هر چی دلم خواست و به ذهنم رسید به مینوش گفتم مینوش خانم هم لام تا کام جوابمو نداد. یعنی چیزی که میخواستم رو

نگفت. حالا بیا آقایی کن پستای منو حذف کن به صورت هدفدار و ازش خواهش کردم دو سه تا هم به من بگه که دیگه از این کارا نکنم که من با مدیر بحث کنم تا تو بخونی و رو تو تاثیر

مثبت بذاره. ولی فرشته ی مهربان تایپیکتو بست!! فقط گفت تایپیک منحرف شد بستیمش. من نمیدونم این تماس با مدیر که به مدیر میفرستیم رو کی میخونه!!! ولی من اعتراض دارم. من

تاکیدکردم که باید به من تذکر بدید!!! واقعا برام مهم بود!!! میدونم میخونید بعضی ها :)

به هر حال شاید تقصیر من بود که تایپیکت بسته شد. ببخشید. ولی لازم بود بهت توضیح بدم آخه توی جواب آخرت گفتی شکوه تو مهربون و عاقلی.ممنون ولی من میخواستم با من بحث

کنی.

بشینی گریه کنی، دعوا کنیم، ناراحت شی عصبانی شی تا بالاخره حرفاتو بزنی. همونا که هیچ وقت به خودت این جرات رو نمیدی که به کسی بگی . البته اگه از اون حرفا ته دلت داشته

باشی. میدونی وقتی آدم زیاد ناراحت باشه یا زیاد عصبانی حرفاشو میگه. قطعا من خوب هدایتت نکردم.

من هیچ نظری برای این تایپیکت ندارم چون روانشناس با یه جلسه هیچ تاثیری رو آدم نمیذاره باید زیاد بری و به نظر من تنها جایی که نباید فک کنی چی میگی همون جاست. همین جوری

حرفایی که میگی نابن و دارن درونت رو نشون میدن مثلا همین جمله که گفتی تو رقابت دلرحم میشی ، باید بگم منم این جوری بودم اما همین که آدم فضای ذهنی دیگران رو درست

میشناسه دیگه از دست مردم ناراحت نمیشه به هر حال ناخودآگاه میای مقایسه میکنی و میبینی که در عمل اونها به نتیجه میرسن اما خود آدم با اینکه دلرحمی میکنه نهایت هیچی

دستشو نمیگیره هیچ کلی هم ناراحت میشه و رو خودش عیب و ایراد میذاره و من یکی که کلا به خودم سرکوفت زیاد میزدم.وقتی با نگاه اونا نگاه میکنی اونا رو درک میکنی میفهمی که

اصلا منظوری ندارن و واقعا منافعشون رو میخوان. حق هر آدمیه که منفعت خودش رو ببینه. رفتار درست اینه که آدم باید تا جایی که امکان داره مبارزه کنه.

میدونی من فهمیدم که این منم که دوست دارم رفتار خودم رو !!!! برای طرف مقابل رفتار من اصلا دوست داشتنی نیست. میدونی بعضی ها تعجب میکنن که چرا آدم درک نمیکنه که باید الان

شدیدا رقابت کنه.

منم با این رفتار خودم اونقدر کلک خوردم و اونقدر اذیت شدم و اونقدر ناراحتی و گریه و غصه اومد سراغم که یه روز گفتم نکنه اونا درستن و من اشتباه و خوب به نتیجه رسیدم که خوب من

باید خودم رو تغییر بدم و یاد بگیرم چون دارم جلو چشمم میبینم اونی که به نتیجه میرسه اونان.قبول کردم یه مشکلی هست اما امتحان کردم که اگه بشه حلش کنم که خوشبختانه بهتر

شد.

میدونی مینوش من بعضی موقع ها فک میکردم که نباید منافع خودم رو دو دستی بچسبم اما فهمیدم که آدم همه جا باید منفعت خودش بگیره و بعد از اینکه تو دستش گرفت حالا میتونه

ببخشه.

مینوش واقعیت اینه که برای بعضی از آدما مهربونی هیچ وقت قابل درک نیست. من مطمئنم یه استعداد درونیه. از همون استعدادایی که یه عده آرزوشو دارن ولی خود ما نیبینیمش.

به هر حال اینکه به خودت گفتی احمق به خاطر مهربونی بدون که من یکی بیشتر ار 100 میلیون بار به خودم گفتم . میتونی راه من رو بری و سال ها به خودت بگی احمق اما آخر سر بفهمی

که با یه درک ساده از رفتار دیگران دیگه تو احمق نیستی . میدونی به نظر من شاید یه مکانیزم باشه چیزی در مودرش نخوندم. قطعا یه علت مشخص داره. وگرنه چرا یکی داره یکی نداره؟

استعداداتو از بین نبر بلکه با یادگیری تو جای درست ازش استفاده کن و بدون تو خوبی فقط خودتو درست نمیشناسی. یکم که نترسی و دیگران رو خوب ببینی و بشینی در مورد رفتارشون یه

دو دو تا چهارتا بندازی قدر خودتو بیشتر میفهمی.

میخوام گزارش بدم که مدیر اون پاراگراف اولمو بخونه :)

دیدم پایه نیستی و ناراحت شدی. من درک نمیکنم چه دلیلی داره به خاطر آدم مجازی ای مثل من ناراحت شی؟ من اگه جای تو بودم اونقدر بحث رو کش میدادم تا از توش یه چیزی برا خودم

دربیارم. مهم نیست من کی هستم مهم خودتی، مینوش میتونستی اونقدر بحث کنی که کل تالار بیاد نگاهشو بگه من هر بار که میومدم حداقل 7 نفر تو تایپیکت بودن اما کسی نظر مخالف

نمیده. از مردم حرف بکش خیلی استعدادشو داری. چرا استفاده نمیکنی؟ به من که فقط مهرااد جواب داد منم کلی با جوابش حال کردم.

مشکلاتتو به چالش بکش و بحث کن این یعنی منفعت طلبی.گریه کن داد بزن مظلون نمایی کن جلب توجه کن اما نتیجه بگیر. همیشه نتیجه بگیر. ولی اونقدر با خودت رو راست باش که

وقتی به یه توجیه منطقی رسیدی که دیگه ذهنت از حالت قبل بیرون اومد اینجا بگو و دیگه بحث نکن. تشکر کن ، معذرت بخواه، کلا احساس مثبتت رو بیان کن . لازم بود از حرفات دفاع کن.

ببین اینجا محیط مجازیه.

مینوش رفتی پیش مشاور هر حرفی زد نه نگو بذار کامل منظورشو بگه. خوب به حرفاش فک کن لازم بود که ازش حرف بکشی تاییدش کن تا ادامه بده یا خودت مسئله رو ببر یه جا دیگه

هدایتش کن. اگه دیدی خوب نیست برو پیش یه روانشناس دیگه. برا خودت ارزش قائل باش نه برا پول. پولتو واسه آدمش خرج کن.

موفق باشی و ببخشید که بی ربط بود.

نمیتونم بحث کنم از خودم دفاع کنم. اینم تو لیستم بذارم

دلرحمیه من بیجاست. حتی تو عاشقی هم دلرحم بودم

سلام مینوش جون:72::72: من فکر میکنم این تنهایی ونیاز تو به ازدواج یجورایی جلوت رو واسه درست فکرکردن گرفته درواقع همون عینک بدبینی معروف رو میگم برات توصیه هایی دارم که سعی کن حتمن اجراشون کنی:
1-یه باشگاه ورزشی ثبت نام کن .
2-به موسسه خیریه که مسیرش نزدیک باشه سر بزن و یه برنامه واسه خودت بریز که مثلن هفته ای یه بار واسه یه ساعت خاصی به اونجا رجوع کنی یه برنامه که نتونی از زیرش دربری وهدفمند باشه که نظم رو یکم برات درونی کنه اگه از اونجا خوشت نیومد یعنی به نظرت مثلن مدیرش آدم جالبی نبود یا هرعلت دیگه ای یه جای دیگرو پیدا کن ولی بیخیالش نشو.
3-به آرایشگاه سر بزن موهاتو یه رنگ دخترونه زیبا که به پوستت بیاد وسنت رو هم بالا نبره انتخاب کن اگه پوستت رو شنه که رنگ روشن خیلی بهت میاد وزیر نور آفتاب میدرخشی واگه تیرست عسلی دودی زیتونی ترکیب خوبیه ولی از آرایشگرت سوال کن منظورم اینه که یه تغییر محسوسی داشته باشی ومتفاوت از قبلت بشی.
4- قسمت آگهی روزنامه هارو بخونو دنبال شغل برو که وقتت رو پرکنه لا اقل دنبالش برو به عنوان یه تمرین برای پخته تر شدن بهش نگاه کن نه اینکه هرروز بری مایوس وناامید برگردی.
4-هر روز تاکید میکنم هرروز تواجتماع باش وبا آدمها ارتباط بگیر نه این که فقط تماشا کننده باشی وبرگردی خونه نیا به من بگو من خودم تو اجتماع هستم واینا قرار نیست همون راهی که تا حالا میرفتی رو بری ونتیجه متفاوت بگیری راه قرار گرفتن در موقعیت تعامل با افراد رو خودت باید پیدا کنی.
5-هرروز که به خونه برمیگردی احساسات وافکارت رو کاغذ بنویس احساسات منفی رو جدا کن به صورت 1 2 3 بنویس تحلیل کن که علت اون ناراحتی چیه اگر به ضعفی در تو میگرده راههای از بین بردن اون ضعف رو بنویس مثلن 10 تا راه بنویس به دوسه تا از بهترین ایده ها عمل کن واگر ناراحتی تو ضعفی در خودت نیس ومثلن میگی ناراحتم چون فلانی اون کارو کرد وچون همه آدمها خود خواه هسنتند علت ناراحتی تو میشه همه آدمها خودخواه هستند پس اون جمله رو با قرمز خط بزن وجمله مثبت رو جلوش بنویس مثلن همه آدمها خودخواه وبیرحم هستند روبه روش :در جامعه انسانهای رئوف ومهربان هم وجود دارند6- رنگ صورتی رو تو لباسات زیاد وزیادتر استفاده کن وهراز گاهی از رنگ قرمز هم استفاده کن.
7-مسیرهایی که به خونه میری رو عوض کن از مسیرهای دیگه برو جاهای جدید برو با آدم های جدید آشنا شو وتعدادآشناهارو زیاد کن اگر ناراحتی های در ارتباطات پیش میاد وحتمن هم پیش میاد از همون روش نوشتن استفاده کن.
:43::43:

سلاممینوش جان، پیشنهاد danger خیلی کاربردی و خوب بود، منمیه پیشنهاد دارم این که اگه دوست داشتی یه کلاس قران یا تفسیر قران هم ثبتنام کن، حتی اگه فکر میکنی تمایلی نداری بازم این کارو بکن، مثلا این که هفته ایدو ساعت یا دو روز در هفته عصرها ساعتی توی فضایی بشینی که پر از کلمات مقدسه خودبه خود حالت رو به مرور خوش میکنه... باورت میشه من به شدت نا امید بودم و در بردر دنبال کار ، یعنی علاوه بر مجردی بیکاری هم اذیتم میکرد و هر جا مصاحبه میرفتمزنگم نمیزدم، افسردگی گرفته بودم تا این که یه بار از ته دلم گریه کردم و با خداحرف زدم گفتم بهش دیگه خواسته ای ندارم فقط رهام نکن.. همون لحظات حس کردم چه قددلم میخواد توی محیطی باشم که قران خونده میشه ، رفتم و ثبت نام کردم، باورت نمیشهچند جلسه که رفتم واقعا احساس بی غمی کردم و دقیقا همون وقت به من زنگ زدن و گفتنفلان ساعت بیا به این ادرس واسه کار، الانم دارم از محل کارم این رو مینویسم اینجریان مربوط به دو سال پیشه ...یعنی وقتی رها کردم و نخواستم سر کار رفتنم جورشد... یعنی وقتی به جای خواسته هام ... خواسته درست تر و لایق تری رو جایگزین کردمگشایش اتفاق افتاد... البته من هنوز مجردم ، دلیلش رو خودم هم نمیدونم ولیمطمن هستم ما باید توکل کنیم و اعتماد و تا میتونیم با افکار منفی مبارزه کنیم ..اون فیلتری که میگی باید قدرتمند باشه تا تو احساس امنیت کنی... و به غیر ازخداوند پناهگاهی نداریم.. دوست خوبم خیلی دلم روشنه ، تو دختر گلی هستی انشاللهامسال پر از خیر و شادی و ارامش بشه برات

- - - Updated - - -

ببخشید من نمیدونم چرا موقع ای که ارسال میکنم بعدش میبینم کلماتم بهم چسپیده... امکان ویرایش هم نداره یا داره و من بلد نیستم؟

مینوش دوست داشتنی، تو اونقدر عاقلی که احساس میشه زیاد لازم نیست چیزی بهت گفته بشه ، همینکه بگی خودت هم درستشو پیدا میکنی . درجریان پست قبلیت بودم و چون خیلی زود به نتیجه رسیدی که به مشاوره بری واقعا کار رو تمام کردی برای خودت ، به بهترین راه حل رسیدی ودیگه حرفی برای گفتن باقی نذاشتی؛ چون آنچه که من از همه شرح و توصیفات تو دستگیرم میشد این بود که تو با هیچ کدوم از اونها که به دنبالش بودی نمیتونستی جواب نیازهای خودت رو بگیری الا همین آخری که گفتی .
شاید یکی از بزرگترین و بسیار سرنوشت سازترین وجه مشترک ما آدما همینه که زیاد اشتباه می کنیم وکمترعبرت میگیریم یعنی به مصادیق دروغینی از نیازهامون امیدوار میشیم و وقت زیادی رو به بیراهه رفتن میگذرونیم ، نمیدونم شاید چون دم دست ترند و دلمون نمیخواد فکر کنیم واقعی نیستن. و هاجرگونه نه یکبار که تا توان داریم به سمتش می شتابیم و از واقعیت ها باز می مونیم.
خواستم بهت بگم دل خونی دارم از این حالها که تو تجربه میکنی و از اینها که تو نهایت آمال و آرزوهای خودت میدونی و هنوز اینجا هم تکرار میکنی. با خوندن پستهات انگار دارم صدای خودم رو میشنوم، گذشته و آینده اونوقت خودم که حال الانمه یکجا مجسم میشه برام و تأ سف میخورم که چرا جای تو نیستم تا یکبار دیگه با اینها که دیدم بیام و اینجا نباشم. همه اون چیزایی که الان برای تو یه آرزوی دست نیافتنیه تو دستای من هست اما حال الان تو رو دارم با این تفاوت که دیگه محاله من بتونم با این جای زخمها به اون 17 سالگی که تو میتونی برگردم و آروم بشم. یه چیزی مثل این که میگن شما همون اعمالتون هست که بهتون عرضه میشه نه بیشترونه کمتر و اونو به صورت بهشت یا جهنم درک میکنین پس هیچ ستمی به شما نمیشه و در آن جاودان خواهید بود. من در همانم ، در نتیجه همین تصوراتی که تو الان داری و من لمس کردم. این ایده الهای تو در زندگی من حقیقت یافت ، همچنان هم اگر کسی از بیرون تماشا کنه همونها را میبینه که تو الان و من اونوقت ، هنوز هم همه حسرتش را میخورند و به دنبالش هستند و کارم شده با چنگ و دندون حفظ کردنش ، حفظ کردن چیزی که هیچوقت برای من اون چیزی نمیشه که برای دیگران هست انگار لازمه آنطور بودن در انظار این طور بودن در خلوته، طوری که دلم میخواست همیشه از همون دور می دیدمش از اونجا همیشه و برای همه قشنگه . در یک مثال ملموس و عینی میتونی آدم بسیار شسته رفته ای مثلا یک عروس رو تصور کنی که میدونی این طور که دیده میشه بعنوان یک بشرچند درصد از حالات اون رو نشون میده و آیا با تمام اون حالات در انظار حاضر میشه؟؟؟



مینوش دوست داشتنی، تو اونقدر عاقلی که احساس میشه زیاد لازم نیست چیزی بهت گفته بشه ، همینکه بگی خودت هم درستشو پیدا میکنی . درجریان پست قبلیت بودم و چون خیلی زود به نتیجه رسیدی که به مشاوره بری واقعا کار رو تمام کردی برای خودت ، به بهترین راه حل رسیدی ودیگه حرفی برای گفتن باقی نذاشتی؛ چون آنچه که من از همه شرح و توصیفات تو دستگیرم میشد این بود که تو با هیچ کدوم از اونها که به دنبالش بودی نمیتونستی جواب نیازهای خودت رو بگیری الا همین آخری که گفتی .
شاید یکی از بزرگترین و بسیار سرنوشت سازترین وجه مشترک ما آدما همینه که زیاد اشتباه می کنیم وکمترعبرت میگیریم یعنی به مصادیق دروغینی از نیازهامون امیدوار میشیم و وقت زیادی رو به بیراهه رفتن میگذرونیم ، نمیدونم شاید چون دم دست ترند و دلمون نمیخواد فکر کنیم واقعی نیستن. و هاجرگونه نه یکبار که تا توان داریم به سمتش می شتابیم و از واقعیت ها باز می مونیم.
خواستم بهت بگم دل خونی دارم از این حالها که تو تجربه میکنی و از اینها که تو نهایت آمال و آرزوهای خودت میدونی و هنوز اینجا هم تکرار میکنی. با خوندن پستهات انگار دارم صدای خودم رو میشنوم، گذشته و آینده اونوقت خودم که حال الانمه یکجا مجسم میشه برام و تأ سف میخورم که چرا جای تو نیستم تا یکبار دیگه با اینها که دیدم بیام و اینجا نباشم. همه اون چیزایی که الان برای تو یه آرزوی دست نیافتنیه تو دستای من هست اما حال الان تو رو دارم با این تفاوت که دیگه محاله من بتونم با این جای زخمها به اون 17 سالگی که تو میتونی برگردم و آروم بشم. یه چیزی مثل این که میگن شما همون اعمالتون هست که بهتون عرضه میشه نه بیشترونه کمتر و اونو به صورت بهشت یا جهنم درک میکنین پس هیچ ستمی به شما نمیشه و در آن جاودان خواهید بود. من در همانم ، در نتیجه همین تصوراتی که تو الان داری و من لمس کردم. این ایده الهای تو در زندگی من حقیقت یافت ، همچنان هم اگر کسی از بیرون تماشا کنه همونها را میبینه که تو الان و من اونوقت ، هنوز هم همه حسرتش را میخورند و به دنبالش هستند و کارم شده با چنگ و دندون حفظ کردنش ، حفظ کردن چیزی که هیچوقت برای من اون چیزی نمیشه که برای دیگران هست انگار لازمه آنطور بودن در انظار این طور بودن در خلوته، طوری که دلم میخواست همیشه از همون دور می دیدمش از اونجا همیشه و برای همه قشنگه . در یک مثال ملموس و عینی میتونی آدم بسیار شسته رفته ای مثلا یک عروس رو تصور کنی که میدونی این طور که دیده میشه بعنوان یک بشرچند درصد از حالات اون رو نشون میده و آیا با تمام اون حالات در انظار حاضر میشه؟؟؟

- - - Updated - - -

ببخش تو پست قبیل نمیدونستم وقتی اونطور دوبار ظاهر میشه چطور میتونم اصلاحش کنم .
در ضمن خواستم بگم اگه واضحتر بخوای شوهر من همیشه تموم خصوصیاتی رو که تو ذکر کردی داشته و خیلی هم مورد توجه دختر ها و حتی خانمهایی هست که همه مثل تو خصوصیات خوب زیادی دارن واین شدت علا قشون گاهی به حدی هست که زندگی مشترک مارو هم نادیده یا غیر قابل عرض میگیرن چون فکر میکنن اون لیا قتش خیلی بیشتر ازاینه که محدود بشه. اما باور کن من در کنارش حتی ذره ای از آرامش و خوشبختی اندک وناقص اما خالص خانه پدری رو درک نکردم اون هر چند به حفظ زندگیمون اهمیت میده وسعی خودش رو میکنه من و بچه ها رو عاشقانه دوست داره یعنی همونطور که گفتی همه چی مرتبه اما خواه ناخواه نمیتونه فکر نکنه چقدر محبوب خاص و عامه و محدود شده ، نمیتونه مدت زیادی به یک وضع راضی بمونه ، نمیتونه جواب محبتارو جز اونطور که میخواد بده، در یک کلام نمیتونه چون نمیخواد چون نباید چون لذتی نداره هم - سر باشه و من ...تنهاتر از قبلم

لاله جان امیدوارم احساست خوب بشه. این اقا هم همینطوره فکر نمی کنم هیچکس بتونه واقعا یه همسر باشه واسش. همسر رسمی نداره حالا احتمالا با یکی زندگی می کنه.

با اینکه نوشتی بیراهه رفتن رو تکرار می کنم موافقم
مشاوره تصمیم جدیدم نبود یعنی به خاطر این اقا نیست که برم مشاوره. از عید تصمیم گرفتم. واسه اینکه باید واسه زندگیم برنامه بریزم. و باید حالم رو خوب نگه دارم. چون راهنما ندارم هیچکس هم بهم توجه نمی کنه و این باعث میشه ناراحت شم و بازم عقب بمونم عمرم بره اونم من که اینهمه تلف وقت داشتم و از دیگران باید بیشتر به خودم توجه کنم برای اینهمه کاستی ها.

نمی دونم. شایدم رفتم نه بشنوم. باید از مغزم محافظت می کردم. از دور دیگه هیچی واسه من نداشت. یا باید نزدیک می شدم بهش یا تکلیفم رو روشن می کرد اونم قاطع اما ارام اینکارو کرد. دوستش دارم و داشتم. سکوت اخر که بود واقعا پر از ارامش بود. حضور داشتن کنارش. اما این برای من بود. اون هم ادمه باید دنبال کسی باشه که به خودش ارامش بده من یه بچه ام واسش به دردش نمی خورم.

می دونست به نظرم که چی می خوام بگم. گذاشت بگم. اروم هم ردم کرد.

دو تا چیزی که نیازه بهش توجه کنم یکی اینه که رضا گفت. اینکه زندگی یه بازیه بزرگه اما بازی با خودم.
و اونچه که لاولس گفت. هدف و برنامه واسش.

من واقعا مشکل خاصی ندارم. ادم بخصوصی نیستم خیرم نرسیده به کسی کار مهمی نکردم نمی دونم همینم دیگه. اما مشکل خاصی ندارم که ناراحتش باشم.

عاطفه هم به قول فدایی یار لابد همه یه چیزی کم دارن اما ارومن. منم مثل همه. جار نباید بزنم. بهتره به چیزایی که می تونم داشته باشم نگاه کنم.

در مورد خودم. دیگه نمی خوام رو خودم تمرکز کنم بسمه. روی مهارت های بین فردی مطالعه می کنم. و هدف و برنامه. برنامه ریزی رو می رم مشاوره امیدوارم کمک باشه واسم.

زندگی هم همینه. فقط چون ادمای زندگی من کم هستن فضای خالی زندگیم زیاده و به خاطر همین هم مسایلی که دیگران وقت ندارن بهش فکر کنن برام پررنگ دیده میشه.

خیلی ها هستن بی عشق و تنهان. ادما به هم اعتماد نمی تونن بکنن. بکنن هم دلیل نداره روحشون به هم جفت بشه و هماهنگ باشه.

چیزی که من فکر کردم و هنوزم فکر می کنم اینه که یک سال زندگی کردن با این اقا به یک عمر زندگی با یه مرد دیگه می ارزه. می دونم و می دونستم کسی نبود که پیشم بمونه. یا دقیق تر بگم در حدی نیستم که بتونم نگهش دارم. اما به یک مدت کوتاه هم راضی بودم. برام اثر گذار بود. اما واقعیت اینه که من اون مدت کوتاه هم لایق نیستم براش. احساسی که نوشتی رو می فهمم. شوهرت البته سعیش رو داره می کنه. امیدوارم خوشحال باشی همیشه.

فکر کنم میفههم چی میگی مینوش جان، تنها تفاوت من با تو اینه که ایشون خودش به سمت من اومده و از طرف من تلاشی صورت نگرفته بود و من رو ستایش میکرد و بهم میگفت تو خیلی بیشتر از اونی هستی که آدم فکرشم بکنه و هر کس باید آرزوش باشه که تورو داشته باشه و من خوشحالم که سهم توام ، هر چند من هیچوقت چنین تصوری از خودم نداشتم یا نه به این شدت هیچوقت حس نکرده بودم .
خلاصه با همه اینها که بود و داشت و بهم میداد دیونه م میکرد و تا عرش بالام میبرد و کم کم حس کردم انگار عشق یعنی همین . منم مثل تو با دو دو تا چها رتاهایی که میکردم میرسیدم به همین نتیجه ای که تو رسیدی یعنی ارزشمندی زندگی هرچند گذرا با اون. هیچ روند غیر عادی و بدور از عرف و شرعی هم در کار ما نبود. وتنها قدمی که من برداشتم تأکید برارزشمندی های او و این زندگی و ساده گرفتن کار بر او بود همانطور که دوست داشت همه چیز را برگذارکرد.
البته دوست داشتم همونطو خلاصه که گفتم برات روشن میشد وقتی میگم از نوشته هات صدای خودمو میشنوم یعنی چقدر و نتیجه ای که گفتم برات بیشترملموس میشد تا بهتر درک میکردی که وقتی میگم از دور منظورم دور فیزیکی نیست که بگی نمیشد بلکه دور عاطفی و نسبی ، اینجاست که تو با همون درصد کم و زیبای اینجور آدمها سرو کار داری تا با اون درصد بالای ناخوشایندشون که کمتر در اون جایی برای تو هست و در واقع به تو نیاز دارن تا خودشون بشن، از تو کمتر حرفی میمونه و اونهان که حرفهایی برای گفتن دارن و البنه خریدارهم...آه دیگه اونوقت خیلی دیره برای اینکه بگی منم...دیگه این دید رو نداری که همین قدر با ارزش بود بسه دیگه بیشتر هم نشه نباختم... بازنده تعریفش عوض نمیشه، شاید در بهترین حالت حتی چیزهای بیشتری برای باختن داشته باشی. دوست من حرف دلم رو گوش کن

- - - Updated - - -

امیدوارم مشاوره گرفتن تخصصی رو به تعویق نندازی ، راستش فکر میکنم مشاور خوب هم جدای از اون قابلیتهای حرفه ای که مسلما از بین اون افراد معتبر انتخاب میکنی بیشتر یه امر سلیقه ای باشه یعنی باید یه چندتارو انتخاب کنی جلسه معارفه ای باهاشون داشته باشی ببینی کدوم بیشتر به دلت میشینه و میتونی باهاش راحتتر باشی . دیگه ریش و قیچی رو به اصطلاح بسپری دست خودش تا رها شی و خودتو پیدا کنی که متعاقبش همه چی پیدا میشه :encouragement:

لاله جانم. این رو که نوشتی درصد بالای نازیباشون برای ادمی میشه که کنارشونه و زیباشون واسه مردمه رو می فهمم. اما بعضی چیزایی که نوشتی رو نمی فهمم. مثلا اینکه از من ادم هیچی نمی مونه. ..... لاله جانم. تو منو می فهمی چون قبل تر بودی مثل من اما دقیقا نمی فهمم من چیزایی که می گی رو چون وسط زندگی با این اقا نبودم. اما اینکه نوشتی کلا گذاشتی هر طور می خواد باشه. منم همینطور شده بود فکرم. و البته هنوزم هست. اون اقا اجازه نداد و فکرم رو متوقف کرد. من حتی حاضر بودم باهاش یه مدت کوتاه زندگی کنم بی هیچی. بی هیچی. و حاضر بودم حتی رابطه داشتنش با دخترای دیگه رو هم اگه گذری باشه قبول کنم. می دونی اصلا چیزایی که نمی فهمم رو می خواستم قبول کنم. البته بهش اعتماد داشتم نمی دونم.... شایدم من احساساتمو قاطی کردم. مثل بابام بهش اعتماد دارم. اما واقعا دوستش هم دارم. مغزم پوکید از بس فکر کردم بهش که چی کنم نکنم. اخرش هم پیش خودش دویدم گفتم. یه جورایی انگار فکرمو بلند گفتم اونم بهم گفت اشتباهه.

مشاوره. امروز وقت بود. خانم موسوی. یه وجب جا با 3 تا منشی !!! دیروز عصر زنگ زده بود ی خانم منشی گفت میام فردا گفتم اره میام. امروز رفتم می گه منشی که تو زنگ زدی صبح کنسل کردی!!! اقای فلانی باهات حرف زده اون می گه کنسل کردی و من کاری نمی تونم بکنم!! 120 هزار تومان ساعتی با این منشی ها که نمی فهمن اصلا کی حرف زده باهاشون.
منم که کلا از حقوقم دفاع نمی تونم بکنم. فقط گفتم باشه بشینین همینجا منشی ای که نفهمه کی بهش چی می گه نوبره!

یه مرکز مشاوره هم تو انقلاب بود فکر کنم دیدم.... مشکلات منم خانواده نیست فردیه کمتر کسی می تونه کمکم کنه
به روانشناس ویس هم زنگ می زنم ویس می گه خوبه هزینه اش هم معقوله

من حالم متغیره. خوب و بد میشه این چند روز. بعد اینکه دیدم اصلا قرار مشاوره ای نبوده واقعا احساس بی پناهی کردم. خسته شدم از بی پناهی. گریه می کردم همه اش تو راه ... با عینک افتابی کار اسونیه :) شبیه سرماخورده ها میشه ادم

بعدش یاد پست دختر سرگردان افتادم. که پناه ماها خداست. فکر کردم من که قبول دارم دنیا برام هر چی می خواد حتما همین واسم درسته. پس شاید خدا همینه. فکر کردم خسته ام 8 ساله مثل جوجه ی خیس بی پناهم. بی قرارم. هیچکس هم پناهم نمی ده. حالا هر کی یه اغوشی داره پناه بگیره توش من که نداشتم هیچوقت. بدتر میشم. هی می خوام حرف بزنم هی می گم حرف نزنم ادما سواستفاده می کنن نکنن هم سوبرداشت دارن. نمیشه.

خسته شدم از بی پناهی. بهتره گریه کنم با خدا دردل کنم. من که ادما رو درک نمی کنم دیگه خدا رو اصلا درک نمی کنم. ولی معنیش این نیست که نباشه. اسم دنیا هم می تونه خدا باشه. به جا اینهمه پر پر زدنم مرغ پرکنده بودنم کم کمش خیال می کنم یه پناه دارم. وهمم باشه از ادما که بهتره. انقدر بی قرار نمی مونم.

گریه هامم می کنم اون کاری که بهش می گن توکل هم می کنم کارهامو هم شروع می کنم. من همیشه تنها بودم. پس باید اروم بگیرم. همین ها رو که هست و نیست بپذیرم. بعدش دیگه دنبال دوست و عشق و همسر و هر چی که عاطفی باشه نمی دوم. هر کی زندگیش یه جوریه. هر کی یه چیزایی داره. سهم هر کسی متفاوته. فقط باید ارامش داشته باشم.

مینوش عزیزم خیلی سعی میکنم خودمو کنترل کنم و بین پستهام فاصله بندازم تا دوستان دیگه هم این وسط بیان و از حالت چت گونه اجتناب کنم تا خدای نکرده خلاف قانونی عمل نکرده باشیم اما درک بسیار بالایی که داری با وجود اینکه گفتی خیلی از حرفام برات واضح نیست و حالت ناراحتی و استیصالی که ابراز میکنی آرومم نمیذاره .
راستش من خودم نمیدونم اما شنیدم که اگه سرویس ارزون و خوب خدمات روانی میخواین با انستیتو روانپزشکی تماس بگیرین برحسب مشکلتون به فرد مناسب ارجاع داده میشین ، ولی خوب اینجوری حق انتخاب کمتری واست باقی میمونه که من خودم خیلی بهش اهمیت میدم. باز هم شاید به امتحانش بیارزه ، خود دانی . اینم شمارش: 66551515_66551616
و دیگه اینکه خدای نکرده منظورم رو اینطور تعبیر نکنی که باید کلا بیخیال همه چی شد . بالاخره زندگی جریان داره و ما محکومان خوشبختانه موقت همین دنیاییم و مهم اینه که بدونیم هر چی برامون پیش میاد حتی همین جریانات مشاور رفتنها که با دلخوری گفتی نقشی و هدفی در ساخته شدن ما داره و چه امضای قشنگی داره مهرااد . باید مطمئن باشیم صاحبی داریم که تا خودمون راه درست رو گم نکرده باشیم مثل موسی در آغوش دریاییش عاقبت بسلامت به منزل میرسیم . و من چرا باید نیاز خود را از آغوش های خود نیازمند و دردمندی بگیرم که مطمئن ترینش مادره که اقلا خردی من رو به رخم نمیکشید و ریشخندم نمیکرد بماند چه ناشیگریها که میکرد و چه ...
فکر کنم اینا که گفتم از جمله همون چیزایی باشه که میگی درست متوجه نمیشم . راستش همونقدر هم که متوجه شدی خودم هم قبل از اونکه در جریانش قرار بگیرم هیچ جوری درست درک نمیکردم و چه قشنگ گفتی چیزهایی رو که درست نمیفهدم میپذیرفتم ، دقیقا همینطور بوده.

ای کاش ی سال پیش در مورد این اقا از مدیرهمدردی مشورت نمیگرفتم. ای کاش از هیچکس نمیپرسیدم. کسی ک اونو ندیده بود. کاش همون ی سال پیش ک باهام خیلی خوب بود میرفتم پیشش. انگار اصلا منو یادش نمیومد. کاش اون خانم ی سال پیش پیداش نمیشد. کاش مهارت زندگی کردنو بلد بودم. دنیا بهم سخت گرفت همیشه. این بار خودم اشتباه کردم. متاسفم. باید ی بخشی از وجودمو انکار کنم. حرف زدن هم دیگه فایده نداره. کسی بیشتر از این چیزی نداره بهم بگه. باید خفه شم. هرقدر حرف بزنم بدتره. خدا... میدونم نلست. ولی انقدر ب خودم میگم هست تا باور کنم. نیاز دارم.
ب فرشته جون میگم لطف کنن قفل کنن. هر چی بیشتر حرف بزنم از اون اقا بدتره. ممنونم. راهنمایی هاتونو در حدی ک بفهمم انجام میدم.

مینوش گرامی یادم نمیاد تا به حال برای شما پست گذاشته باشم ...... اگرچه با توجه تاپیک افت های احتمالی در مشاوره نباید احساس بر منطق مشاوره تاثیر بگذاره اما با صداقت می گویم که یه حس دافعه مانع از خوندن تاپیک های شما می شد
تا امروز که از طریق گزارش یکی از کابران که خواهان حذف پستش در تاپیک شما شده بود . .. این تاپیک و تاپیک قبلی شما رو خوندم ..... و چقدر جذب اون احساسات شما شدم ... میدونم که تایید کار شما درست نیست اما اگر من هم می بودم همون شجاعتی رو به خرج می دادم که شما دادی
به هر حال یا رومی روم یا زنگی زنگ
تو به او گفتی و او محترمانه رد کرد و چه خوب می فهمم که سالیان سال خاطره اش می ماند
منتها در خاطره نمان....تو درنگ نکن ....تو بگذر ....هرچند خیلی سخته ولی باید بگذری ..... هرانچه را که فکر می کردی در توانت بوده انجام داده ای پس دیگه اگر ها و ای کاش ها به جز انداختن سنگ بر سر راهت منفعت دیگری برایت ندارد

- - - Updated - - -

و مطمئن باش در بهترین زمان و مکان ممکن تو تلاشت را کرده ای .... پس بخواه که رهایش کنی ....واکاوی اش نکن ....تحلیلش نکن .......تجربه ای بود که باید بدستش می اوردی

- - - Updated - - -

دیر زمانی بود که فکر می کردم نهایت زندگی من در ازدواج خلاصه می شود ..... چقدر عشق و علاقه برایم اسب می تاخت.....تا اینکه خوردم به بن بست و اومدم توی تالار....اون موقع فکر می کردم دانستن زن بودن و مهارت های ارتباطی و روانشناسی شاه کلید بازگشایی گره کار من هست....خدا خدا می کردم که یه فرصت جور بشه .....و همه این احساسات تو را به همراه حسرت تجربه می کردم چرا که من ازدواج کرده بودم و مادر هم بودم اما

- - - Updated - - -

ناراحتی و دوری در زندگی ام ایجاد شده بود و چقدر در حسرت ساختن دوباره می سوختم
الان که به خواسته ام رسیدم و فرصت دوباره ساختن رو خدا برایم مهیا کرد
همسرم هست فرزندم هست دوباره مادر شدم رابطه ها حسنه شد و همه چی مثل اخرهای قصه های سیندرلاو زیبای خفته هست .....اما خلاء های من پر نشد ....تنهایی هام پر نشد....اون رشدی رو که انتظارش رو می کشیدم که در کنار همسرم بهش می رسم ، نرسیدم

- - - Updated - - -

خیلی کنکاش کردم و باز هم در حال یادگیری هستم واسه همین خاطر خواستم تجربه ام را برایت بازگو کنم ....اینکه ازدواج هم یه جزئی از زندگی هست و الزاما اگه نباشه زندگی نخواهد لنگید

- - - Updated - - -

عشقی که در وجود انسانها هست به خاطر گذشت و ایثار معنا داره میشه ...حتما نباید که ازدواج کنم تا عشق در من شکوفا بشه