خیلی دیر شد ولی تموم شد و الان من موندم یه دنیا افسوس

سلام میکنم به همه دوستانی که توی این مدت 6 سالی که من به تالار سرنزدم اینجا امدن و رفتن.
وقتی داشتم پست هایی که شش سال پیش اینجا گذاشتم را میخوندم احساس کردم مال قرن ها پیش بود و افسوس خوردم که چرا همون شش سال پیش از همسرم جدا نشدم.

شش سال پیش من هنوز رسمی سر خونه و زندگی خودم نرفته بودم ولی نشونه های زیادی را دیده بودم مبنی بر مشکلات و بی سرانجامی این زندگی...اما چون ضعیف بودم نخواستم تاییدشون کنم.

شرح کوتاهی از زندگیم را برای دوستای خوبی که وقت میذارن و این پست را میخونن مینویسم.

شش سال پیش من با یکی از هم دانشگاهیم تو سن 24 سالگی ازدواج کردم که بتونم عشق اولم را فراموش کنم، بزرگترین اشتباه. خانواده همسرم همیشه از ارتباط برقرار کردن با خانواده ما سر باز میزدن. دلایلش را بعدا فهمیدم که میگم براتون. من با همسرم از ایران رفتیم و زندگیمون رو خارج از ایران شروع کردیم. اما چه زندگی!!! ما همیشه مثل خواهر و برادر بودیم. 6 سال جنگیدم انواع دکتر روانشناس و مشاور زناشویی و غیره اما جواب نداد.

تمام 6 سال زندگی با همسرم همیشه میخواستم ازش جدا شم چون اون زندگی نرمال نبود و من همیشه حس ناخواستنی بودن داشتم. اما میترسیدم از اسم طلاق از ننگ خانواده بودن . از تنها موندن.
برای پر کردن خلاع زندگیم خودم را وقف درس و بهبود زبان انگلیسی کردم فوقم را از یک دانشگاه معتبر بینالمللی گرفتم و بعد وارد محیط کار شدم و کار کردم و کار کردم وووو دیگه باورم شده بود که زندگی من و همسرم اون سر دنیا بدون رابطه زناشویی عادیه. خودم را با کار خفه کرده بودم ولی بعضی شبها بی دلیل تا صبح گریه میکردم.
از خودم راضی بودم که همسرم را که بیمار بود ترد نکردم و تنهاش نذاشتم. تا اینکه از انحرافات جنسیش بر دارشدم...شکستم...داغون شدم...برگشتم ایران همه چی رو ول کردم همه چی رو... یک ماه تمام خوابیدم و گریه کردم. تو 29-30 سالگی دنیایی که برای خودم بی عیب ساخته بودم فرو ریخت...برسرم آمد ازآنچه میترسیدم.

بعداز یک ماه رفتم دیدن خانواده همسرم و بهشون گفتم که پسرشون چه مشکلی داره و بعد 6 سال دوا و درمون و اینکه من تنهایی بدون اینکه کسی از خانواده هامون بدونه اونور دنیا چه سختی را برای درمان پسرشون تحمل کردم، دیگه کم آوردم. دیگه نمیتونم. ازشون خواستم کمک کنن که زندگیم نپاشه... در کمال ناباروری ، بدون اینکه تعجب کنن گفتن جدا شو.. ... !!! یعنی خانواده همسرم میدونستن اون بیمار بوده. بعدا فهمیدم مادرش از شیزوفرنی رنج میبرده و دایی شوهرم هم ناتوان بوده و علت مشکلات شوهرم هم ریشه روانی داشته.

6 ماه دیگه جنگیدم... اما نشد. سرانجام جدا شدم.

الان 12 ماه ایران برگشتم، احساس تو حالی بودن میکنم. از خودم بدم میاد که چرا از اول یک اشتباه به این بزرگی کردم. که چرا زودتر نکندم ازون زندگی.

هردفعه، یک نفر میاد سمتم و شروع میکنه از دوستی و علاقه گفتن و تا میفهمه یکبار طلاق گرفتم میذار میره داغون میشم.
که چرا اجازه دادم یک نفر دیگه...یک مریض زندگی من و اینجوری خراب کنه.

دلم گرفته...خیلی ...از پیش داوری آدم ها .... از جلو امدن و پس زدناشون چون یک بار جدا شدم... از این که با طلاقم ممکنه تاثیر منفی روی خواستگارهای خواهرام بگذارم... از اینکه خودم را خودم بدبخت کردم.

کاش همون 6 سال پیش که جوون بودم جدا میشدم. ای کاش.
احساس میکنم دیگه آینده ای نخواهم داشت و محکوم به تنهاییم.
دوست ندارم از ایران برم ولی نگاه های سنگین مردم داره از میدون به درم میکونه. اونور هم همش تنهایی و تنهایی و غربت
، نمیدونم چیکا ر کنم.

خیلی متاسفم بخاطر مشکلتون ولی خوب خانواده ادم خیلی وقتها از انحراف جنسیش خبر ندارن. فقط خود مریض میدونه. یعنی چیزی نیست که بتونن متوجه بشن. اینطور نیست؟

محیا جان... درست میگی خود بیمار فقط میدونه. البته انحراف جنسی و مشکل جنسی کاملا با هم فرق دارن و من فکر میکنم فشارهای روانی و افسردگی ناشی از مشکل جنسی همسرم منجر به انحراف شد. به هر حال که من دیگه به اون فکر نمیکنم 6 سال کافیه.

سلام سحر جان

تجربه مشابه شما داشتم و کاملا شرایطتت رو درک میکنم...

اول از همه تبریک بهت میگم که تصمیم بزرگ و عاقلانه رو گرفتی و بازهم تبریک بهت که پا به پا اون اقا رفتی و تنهاش نذاشتی که الان افسوس بخوری....

بیا یه جور دیگه به ماجرا نگاه کن....قبل از هرچیز شرایط خودت رو بپذیر...برای ایجاد بهبود و تغییر باید اول از همه شرایط خودت رو قبول کنی....

شما الان یک خانوم جوان تحصیل کرده هستی که طبیعتا بعد از تقویت روحیه ات مثل خیلی از زنهابی که تجربه ازدواج ناموفق داشتن، ازدواج میکنی و سر و سامان میگیری...مهم ترین اتیاز شما الان اینه که فرزندی نداری ....

افسوس گذشته خوردن دردی رو دوا نمیکنه...اگر بچه داشتی الان میگفتی خودمو میخوان اما بچه امو کسی نمیخواد....پس ببین همیشه جای شکرش هست...

دوره و زمونه عوض شده...انقدر طلاق متاسفانه در جامعه زیاد شده که کاملا عادیه...یکی از اساتیدمون سر کلاس داشت در مورد همین مسئله صحبت میکرد و خیلی اتفاقی از همه دانشجوها سوال کرد و جالب این بود همه بچه های کلاس در اقوام درجه یک شون طلاق داشتن .....(بگذریم که از چهل نفر در یک کلاس ده تامون هم تجربه اش رو داشتیم اونم در دانشگاهی مثل دانشگاه تهران که هممون مثلا جز رتبه های تک رقمی ارشد بودیم...)

اصلااااااااااا این حرفو نزدن..نگاه سنگین مردم و ....که واقعا خنده داره....مثل اب خوردن برای مردم عادی شده....اون کسی که شما رو واقعا بخواد، گذشته شما براش اهمیتی نداره...و اون کسی که خواهر شما رو بخواد گذشته خواهر زنش براش اهمیتی نداره...پس برای خودت افکارت رو خراب تر از اینی که هست نکن....

خوبه الان میگی 6 سال رو سوزوندم اگر زودتر به خودت نیامده بودی و مثلا 4 سال دیگه میگفتی ده سال زندگیمو سوزوندم و .....اون موقع چیکار میکردی؟!

حرف مردم چه اهمیتی داره...به خاطر همین حرف مردم و ننگ طلاق و ...شش سال خودت رو از زندگی انداختی...کجان الان همون مردم ؟!

بازم الان میگی مردم و نگاهاشون و ......

مردم ما هرکاری که بکنی برات حرف در میارن....

ازدواج کنی میگن چرا بچه نداره

ازدواج نکنی میگن چرا ازدواج نکرده

با سن بالا ازدواج کنی میگن به خاطره پولشه

با سن پایین ازدواج کنی میگن میخواد مادری کنه براش

درس بخونی میگن دنبال مدرک و پوله

درس نخونی میگن خنگه

مدرک بگیری میگن کاری دیگه ای نداره بایدم درس بخونه

مدرک نگیری میگن بیچاره باباش که دخترش دو زار سواد نداره

سرکار بری میگن زن خونه دارش خوبه

سرکار نری میگن پول تو جیبیشو از باباش میگیره

بخندی میگن دختره بی حیاست

نخندی میگن جمع گریزه

ماشین بخری میگن میخواد بره دوست پسر بازی

ماشین نخری میگن این همه پولو چیکار میکنه

خونه بخری میگن وای ! خونه مجردی گرفته

خونه نخری میگن تو خونه باباش کنگر خورده لنگر انداخته..

بازم بگم ؟!!؟!؟!؟!؟!؟

این فرهنگ غلط ماست متاسفانه که ذره بین گرفتیم دستمون و کارمون شده سرک کشیدن تو زندگیای مردم وو.....

به نظرت درسته به خاطر بعضی از این مردم شما دوباره اواره غربت بشی؟

به نظر من این کارها بهت کمک میکنه(منم دقیقا خودم این کاراو انجام دادم):

1.از یک مشاور خوب کمک بگیر تا التهابات درونت رو بخوابونه

2.حتما حتما ورزش رو در برنامه ات وارد کن...

3.نمیدونم سرکار میری یا نه ولی حتی شده بری یه کارمند ساده بشی برو...

4.علایقت رو تقویت کن...هرچی که باشه رانندگی..فیلم...دوست و ....

5.دلیل نداره به همه جزییات زندگیتو بگی

6.حتما ادامه تحصیل بده


در اخر دوست خوبم چرا غافلی؟

چرا خدای بزرگ و ارحمن و راحمین رو فراموش کردی؟
با خدا رابطه ات رو درست کن...خودش کمکت میکنه...ازش کمک بخواه...همون خدا بهت کمک کرد که زودتر از این زندگی نجات پیدا کنی پس حتما بقیه راه رو برات هموار میکنه

دلیلی نداره الان به گدشته و همسر سابقت فکر کنی...هرچی بوده تمام شده و الان باید تمام تلاشت رو برای اینده کنی...شما الان جوونی قطعا با گذشت زمان خدا ان کسی رو که قراره شما رو خوشبخت کنه سر راهت میذاره....

ما هم برات دعا میکنیم تا زودتر به شرایط عادی برگردی....انشالله

موفق باشی

سحر.. سحر...تاپیکت رو که خوندم لبخند تلخی نشست روی لبهام۰ گذشته تو، الان من هست۰ من حاضرم هر کاری کنم که الان جای تو باشم۰

میدونی مشکل تو چیه؟ خیلی خیلی به دیگران٬ به مردم اهمیت میدی٬ خیلی وابسته به تایید دیگران هستی و حتی متاسفانه خیلی از دیگران توقع داری؛ و از همه بدتر اینکه تمام این خصوصیاتی که اسم بردم٬ هم در تاپیک چند سال قبلت مشهود هست و هم تاپیک جدیدت۰

تو دختر عاقلی هستی، تک تک جملاتت رو عمیقا درک میکنم، اما چرا؟ بعد از تمام سختی ها و دردهایی که کشیدی، که مطمینا خیلی خیلی بزرگتر و عاقل تر و پخته تر کرده تو رو، چطور هنوز دل مشغول این داستان ها هستی؟ میدونی الان باید با استقلال و ازادی و جوونی و تجربه ای که داری، چه زندگی زیبایی برای خودت بسازی؟

ارامین جان یعنی الان تو هم تو شرایط گذشته من زندگی میکنی، پس چرا ؟؟جدا نمیشی چرا نذار دیر بشه

فقط پست اولو خوندم ممکنه اشتباه نظر بدم
چیزی ک من دیدم دختری بود ک رفته کشور دیگه ای درس خونده کار کرده و ظاهرا باکره هم هست حالا ایرانه
میتونی شما اسم اون اقا رو از شناسنامه ات برداری و فقط وقتی ب همسر اینده ات ازش بگی ک کمی شناخت داشته باشی ازشالانم
جوونی
بخوای هم میتونی برگرپی همون کشور ک توش کار میکردی
این همه مجرد ک با کسی رابطه نداش
شما ک اوضات بهتره پس غصه نخور با تحصیلات و کارت ادامه بده
مشاوره حضوری بروبعدا ا
زدواج هم میکنیموفق
با
شی

سلام به دوست عزیزم. همین که بچه نداری یعنی برگ برنده زندگی دست توست.
شروع کن به دوست داشتن خودت.
برای خودت وقت بزار.
به خودت برس.
به هیکلت به زیباییت به سلامتیت.
ورزش کن.
کلاسای هنری بنویس
روی اعتماد به نفست کار کن
مطمئن باش
اگه اینکارا رو انجام بدی خیلی زود می تونی از تنهایی و لاک خودت در بیای
مطمئنا آسون نیست ولی سخت تر از این هم نیست که بشینی یه گوشه و غمباد از دست رفته ها رو بخوری. موفق باشی

سلام خانم محترم
خیلی متاسفم که دچار این مشکل شدین ، به نظر من شما هنوز هم جوون هستین ، هم تحصیل کرده و خیلی موقعیت های پیشرفت تو زندگیتون دارین ، در مورد گذشته هم خب شما تلاشتونو کردین برای بهبود و این تلاش جای تقدیر داره ، میتونست شرایط خیلی خیلی بدتر و سخت تر میشد ولی دیگه گذشته در گذشته ، همه چی درست میشه به لطف خدا
موفق و پیروز باشین

سلام مشکلات من مشابه مال شماست فرقش اینجاست که قبل رفتن از ایران اتفاق افتاد و پسرم. بنظر من همونطور که بچه ها گفتن شما نه فرزندی دارین و نه تعهدی دیگه نسبت به رابطه گذشته از طرفی هم ازونجا که در یک جامعه پیشرفته با تحصیلات عالیه پیشرفت های فکری و رشد داشتید واقعا حیف هست تو یه محیط بسته برگردین که متاسفانه ذهن ادما خیلی درگیر چگونگی زندگی دیگران و دنبال برچسب زدن هستن.. نمی دونم چقدر با سارتر اشنایی دارید ولی نمایشنامه No Exit بخونید میگه Hell Is Other People. الان دوره ریکاوری دارین بعد این دوره ریکاوری که ایران هستید سعی کنید برید دوباره اونطرف واقعا حیف هست. هرچند که کاملا درکتون می کنم و متوجه شرایط خاصتون هستم. ممنون می شم راهنماییم کنید شما. http://www.hamdardi.net/thread-38017.html#post376870

سلام
با توجه به اطلاعاتی که دادین 24 ساله بودین ازدواج کردین 6 سال بعد جدا شدین و الان 1 ساله که طلاق گرفتین... یعنی شما 30-31 سالتونه... شما که اول جوونی هستین، پس چرا غصه میخورین!؟:81:

توی اون چند سالی که خارج از ایران بودین احتمالاً رک گویی و بی پرده صحبت کردن یکی از خصوصیاتتون شده که این بسیار خوبه و هیچ چیز بهتر از این نیست که آدم حس درونی‌ش رو بتونه صریح بیان کنه.

اما اگر راستش رو بخواین وقتی من به کسی علاقه‌مند بشم یهو متوجه بشم که بعد از 6 سال زندگی مشترک جدا شده یه خورده جا می‌خورم. از خودم می‌پرسم 6 ســـــــال! چرا اینقدر طول کشیده این مشکل؟
من اگر جای شما بودم زندگی قبلی رو بر اساس پارامترهای زیر تقسیم بندی می‌کردم... بعد بیان می‌کردم:

≡ زمان مفید و زمان غیر مفید: درسته که شما 6 ســـــــــال با همسرتون بودین اما این زمان غیر مفید بوده که به نظرم اون 6 سال رو نمیشه اسمش رو زندگی مشترک گذاشت همونطور که اشاره کردین یه زندگی مثل خواهر برادر بوده. شاید زمان مفید این رابطه 6 ماه هم نبوده باشه.

≡ دلایل طول کشیدن رابطه: شاید برخی به این دلیل جا می‌زنن که فکر می‌کنن شما در این 6 سال خیلی محبت کردین یا شاید محبت دیدین ظرف احساساتتون خالیه یا هر چیز دیگه‌ای که به ذهن می‌رسه، شما هنوز خیلی چیزها رو تجربه نکردین مادر نیستین و خیلی تجارب دیگه...

همونطور که دوستان گفتن کار کنید حتی اگر یه کارمند ساده هم بودین شروع به کار کنین این خیلی از افکار شما و منفی بافی‌هاتون کم می‌کنه ورزش و هنر یادتون نره...

اینکه اشخاصی به شما نزدیک می‌شن و بعد از شنیدن متارکه شما جا می‌زنن که دلیل نمیشه برخی‌ها نمی‌تونن این شرایط رو قبول کنن برخی‌ها هم می‌تونن حالا شانس شما اونهایی که نمی‌تونن به پست شما خوردن به نظرم یه مقداری سنجش کنین آدم‌هایی رو که می‌خوان حرف از علاقه بزنن ببینین اصلاً شرایط شنیدن چنین حرفی رو دارن؟ اگر ندارن شما رابطه رو قطع کنین این برای روحیه خودتون خیلی بهتره، چرا اجازه می‌دین در مورد شما تصمیم بگیرن؟ زمانی که هنوز قدرت شنیدن واقعیت رو ندارن!

یه وقت بلند نشین برین‌هــــــا اونجا کسی نیست ول کنین این حرفا رو... مریم123 خیلی خوب گفته مردم خیلی حرف‌ها می‌زنن از بس که بی‌کارَن.

خدا رو هم فراموش نکنین :)

مریم جان یک دنیا ممنون از پیامت. عزیزم تو هم تجربه مثل من داشتی؟ بعد از جداییت دوباره ازدواج کردی و مدفق هستی. دونستن اینکه تو این تجربه تنها نبودم واقعا آرومم میکنه.

- - - Updated - - -

محمدرضا.ممنون از وقتی که گذاشتید و برام نوشتید. یعنی اگر یک مدتی از آشنایی با طرف بگذره و بعد تجربه تلخ گذشتم را مطرح کنم باعث ایجاد بی اعتمادی نمیشه؟؟

سلام. منم مشکلم مشابه با شما بود. خواهر برادری که فقط گاهی با هم رابطه زناشویی داشتن. الان سوالم تو همین سایته.
حرفتو در باره مردم قبول ندارم اگر چه تا حدودی درسته. نگاه مردم به عملکرد ما بستگی داره. من هم اول لکه ننگ خانواده بودم ولی حالا همه پذیرفتن. حالا از سوپری محل تا فامیل و همکارام برام خواستگار میفرستن چون گذشت زمان حق بودنو ثابت میکنه. نگران خواستگار هم نباش. من که خواستگارای فعلیم از زمان دختریم بهترن اما حیف که با سه تا بچه نمیخوام ازدواج نرمال داشته باشم که تو این مشکلم نداری.
ضمنا برای اینکه احساس شکست نکنی در همون ابتدا واقعیت را بگو . رک و پوست کنده. قبل از اینکه احساس یا امیدی پیدا کنی. ضمن ابنکه واقع گرا باش بهتره با کسی که شرایط مشابه خودت داره ازدواج کن هر چند تا حالا رابطه زناشویی نداشتی. یعنی کسی که ازدواج کرده و بچه نداره.
خودتو دست کم نگیر. خوش باش و خوش بگذرون البته از راهش. از حرف مردم نترس هر کاری کنی اونا حرفشونو میزنن پس به فکر امروزت باس که بر نمیگرده

سلام سحر جان لطفا سری به تاپیک نادیا 777 بزن و تا آخر بخون و ببین همسرش که شیزوفرنی داشته باهاش چه کارها که نکرده توی قسمت جستجو حتما جستجو کن.

یکی از اقوام نزدیک ما که باردار نمیشد و همسرش اعتیاد داشت بعد از 10 سال جدا شد و 3 سال مجرد موند بعدش با یه پسر مجرد که همسنش بود و از اساتید مجرب دانشگاه و یه مرد کامل و مهربون ازدواج کرد و همه حسرت

زندگیشونو میخورن و شدن الگوبرای همه فامیل ،

شما هم میتونی ، موقعیت خوبی داری مطمئن باش ، فقط باید سرحال باشی و قوی .

اگه خانوادت مشکل مالی داشتن و تو بخاطر اینکه حامی مالی نداشتی نمیتونستی جدا شی و هر روز کتک میخوردی چی؟ اون وقت فقط آرزو میکردی از اون زندگی خلاص شی و آزاد شی فکر کن و خودتو توی اون شرایط بزار

اونوقت الان واست مثل پریدن یه پرنده از قفس میمونه که تا جایی که میتونه بال میزنه تا از قفس دور شه.

سلام سحر جان زندگی همینه یعنی مبارزه .گاهی اوقات زندگی ما به جایی میرسه که به نظرمون جز حسرت چیزی نیست ولی مطمئن باش زمان همه چیز رو حل میکنه . من خودم هر روز غصه یه مشکل رو که فقط و فقط ناشی از همسرم بود میخوردم صبوری کردم و هر روز مشکلاتش بزرگ و بزرگتر شد . بخاطر یه بچه به معنای واقعی میسوزم و میسازم . دوست من خدا رو شاکر باش که فرزندی نداری و زن توانمندی هستی و خودت رو از گردابی نجات دادی. افسوس خورن فایده ای جز اسیب رساندن به جسمت و روحت نخواهد داشت همه چیز رو به زمان بسپار من مطمئن هستم یه جایی یه زمانی ما هم به لطف خدا بار غصه هامون رو زمین میزاریم و زندگی روی خوشش رو به ما نشون میده فقط باید صبر کنیم به امید اونروز...................:323:

سلام تازه پستتون رو خوندم سحر خانوم...بابت اتفاق متاسفم ولی بابت تصمیم عاقلانتون(ک حالا یا خودتون گرفتین با بهش مجاب شدین) بهتون تبریک میگم.
سنم اونقدی نیست ک بخوام نصیحتتون کنم ولی تجربه بزرگ تو زندگیم اینه که ی اتفاق هرچقد بخواد بزرگ باشه
خیلی تلخ در حدی نمیبینمخیش مث روز اول زیر زبونت نمیمونه-یکی نعمت های بزرگ خدا فراموشیه
خودتم اینو بهتر میدونی که 3-4-یا 5سال دیگه به این حال و روزی که برا خودت درس کردی میخندی...
سخته -ولی سعی کنین بیخیال فشاری که حس میکنین رو شونه هاتونه شین چون قشنگی ی خونه آوار زده ساختنه دوبارشه نه نشستن و بحال روزایی که برجا بود گریه کردن!

میداس، مرضیه، مینا و قربانی عزیز نمیدونید که چقدر حرفاتون مرهم درد برای من. این که افراد دیگه ای هم شرایط مشابه مثل من را داشتن و الان نجات پیدا کردن و به زندگی عادی برگشتن به صورت معجزه آسایی به من انرژی میده. خداروشکر خانوادم حمایتم کردند و در واقع اونها بودن که من را وادار به ترک این زندگی ناسالم کردن. الان واقعا مشکل بزرگم اینه که تو اوان 30 سالگی یک دفعه همه زندگیم ازاین رو به اون رو شده.من همیشه تو همه چیز سعی کردم و تا حدی بهترین بودم. تو درس و دانشگاه، تو ظاهر و ... یک جورایی قبول شکست برام کابوس بود و متاسفانه بد ترین نوعش را تجربه کردم. نمیدونم تو چه مسیری هستم.از آینده مبهم میترسوندم. تصمیم ایران موندن و یا برگشتن به غربت سخته. میدونم اینا چیزایی نیستن که کس دیگه ای بتونه تو انتخابشون کمکم کنه ولی درمیون گذاشتن احساسم با شمل همدردای خوب آرامش بخشه.

سلام سحر

این تاپیک نادیا را بخون.

من یک مطلقه هستم

شیدا جان خوندن تاپیک نادیا کمک خاصی به من نکرد :( فقط یک داستان تلخ دیگه مثل خودم و حتی سخت تر و اینکه یک اشتباه باعث تنهایی که تا امروز ادامه داشته برای نادیا شده. شایدم من منظورت را متوجه نشدم عزیزم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

سلام سحر


این تاپیک نادیا را بخون.

من یک مطلقه هستم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sahar1364

میداس، مرضیه، مینا و قربانی عزیز نمیدونید که چقدر حرفاتون مرهم درد برای من. این که افراد دیگه ای هم شرایط مشابه مثل من را داشتن و الان نجات پیدا کردن و به زندگی عادی برگشتن به صورت معجزه آسایی به من انرژی میده.

---

فکر می کردم پستهای اخیر نادیا را خوندین.

یکیشون را براتون می ذارم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نادیا-7777

به شددددددددددددددددت درک کردم چی نوشتی
از دنیای بعد از طلاق برای خودتون غووووووول نسازید

من کسی رو به طلاق تشویق نمیکنم و همیشه میگم زندگی رو حفظ کنید ولی زندگی رو!!! این که شما توشی زندگی نیست

من خیلییییییییییییی خوشحالم که فقط چهار سال زندگی مشترک کردم و توی اون زندگی جهنمی نموندم با اینکه بچمم از دست دادم ولی الان مثل آدم زندگی میکنم.
اگر توی اون زندگی مزخرف که فقط داشت منو میکشت و تمام عزت و شخصیت و روح و روانمو ازم میگرفت مونده بودم، الان معلوم نبود چه زن بدبختی بودم.
یه روح متحرک که فقط باید دستورات اون حیوون رو اطاعت میکرد و همونجور که اون میخواست باید زندگی میکردم.
دایما اعتماد به نفسمو ازم میگرفت و منو برده خودش کرده بود.

یاحق

---

نادیا جان
به تازگی نامزد کردن.

سلام
منظور من این نیست که شما بعد از یه مدت آشنایی به طرف تون مشکل رو بگین
مسلماً این برخورد بازتاب منفی داره
همون ابتدای آشنایی کاملاً درسته... اما لحن گفتار، جمله بندی و مقدمه خیلی خیلی تأثر گذار هست.

اینکه هم بتونین عزت نفستون رو حفظ کنین هم مسأله رو بیان کرده باشین
نیاز به تمرین داره.
یک سری خصوصیات و رفتار با انرژی منفی هست که برخی انسان‌ها بعد از جدایی از خودشون بروز می‌دن
به نظرم سعی کنین این طور نباشین
- کسانی که از رابطه اول شکست خورده و مدام در حال عزاداری برای خودشون هستن
- کسانی به دلیل رفتار سرد و خشک احتمال می‌رود در رابطه‌های عاطفی آینده ضعیف عمل کنند
- کسانی که احتیاط، رو به بدبینی نسبت به مردم تبدیل کرده و فکر می‌کنن همهء مردها یا زن‌ها همین‌طوراند
- کسانی که به نظر می‌رسه از بالا رفتن سن شون می‌ترسن و حاضرن هرچه سریع‌تر ازدواج کنن(گاهی اوقات سریع صمیمی شدن این سؤ تفاهم رو در دیگران ایجاد می‌کنه)
همین‌ها به ذهنم می‌رسید
امیدوارم کمکی شده باشه.

SAHAR عزیزم
مشکلت رو خوندم (البته از نظر خودت و یکسری آدم کوته فکر "مشکل") در واقع مشکلی اصلا درکار نیست

دوستان بسیااااااااااااار عزیزم مثل یک قربانی و مریم 123 و شیدای عزیزم و دیگران که خیلی بمن لطف دارن ممنون

بچه ها حرفای قشنگی زدن و همفکری و همیاری زیاد کردن باهات عزیزم

با محمدرضای نازنین هم موافقم
"به نظرم سعی کنین این طور نباشین
- کسانی که از رابطه اول شکست خورده و مدام در حال عزاداری برای خودشون هستن
- کسانی به دلیل رفتار سرد و خشک احتمال می‌رود در رابطه‌های عاطفی آینده ضعیف عمل کنند
- کسانی که احتیاط، رو به بدبینی نسبت به مردم تبدیل کرده و فکر می‌کنن همهء مردها یا زن‌ها همین‌طوراند
- کسانی که به نظر می‌رسه از بالا رفتن سن شون می‌ترسن و حاضرن هرچه سریع‌تر ازدواج کنن(گاهی اوقات سریع صمیمی شدن این سؤ تفاهم رو در دیگران ایجاد می‌کنه)"

مخصوصا با بند آخرش که نوشته ترس از دیر شدن در ازدواج

دختر خوبم ..سحر جانم
من یک نمونه بارز هستم که انواع و اقسام بلاها سرم اومده ولی هرگز نشکستم
اجازه هم نمیدم کسی بتونه منو بشکنه
چه با حرفاش..چه با کاراش

نگران ازدواج مجدد هم نباش
فقط و فقط خودت باش
خود اصلاح شدت
خود خوب شدت
خود ترمیم شدت
خود با اعتماد بنفست
خود شادت
خود آزاد شدت از قید و بند حرفای بیخودی که دوزارم نمی ارزه

وقتی به خودت فکر کنی و فقط در پی درست کردن روح و جسم خودت باشی، میبینی که چجوری میان سمتت و چه افراد خوبی هم میان سمتت

اینو بخاطر این مینویسم که بدونی برای افرادی مثل ما دنیا تموم نشده
بله من نامزد کردم
بعد از چهار سال و نیم طلاق
با یک پزشک متخصص که اونم یک ازدواج ناموفق داشته و خانوم سابقش چون تخصص خارج قبول شدن و اونجا با شخص دیگه ای آشنا شدن و ازدواج کردن،جدا شدن

خداروشکر واقعا ازش راضی ام

من به زندگی گدشتم به چشم یک تجربه بزرگ نگاه میکنم، نه یک شکست بزرگ

ضمنا
اینکه نوشتید خیلی دیر شده
چی رو دیر شده؟
میشه دقیقا بگی چی دیر شده؟
هیچی دیر نشده خانومی
زندگی که مسابقه نیست همش بترسیم دیر شده

از ته دلم امروز که روز مادره
به عنوان یک مادر دور افتاده از بچش
برای تمام خامهای عزیزی که همچین شرایطی رو دارند
دعا میکنم بهترین ها قسمتشون بشه
آمین

یاحق

نادیای عزیز واقعا خوشحالم برات که الان در ارامش هستی و زوج بی همتات را پیدا کردی...
من تمام سعیم را میکنم که به زخم زبونهای مردم اهمیت ندم ولی نمیذارن.
مثلا همین امروز عموم اومده میگه چرا انقدز دیر جدا شدی؟؟؟ چرا اگه شوهرت واقعا مریض بود 6 سال طول کشید. در صورتیکع من چون باید به قانون کشور انگلیسب جدا میشدم چون خارج از کشور بودم باسد دو سال جدا زندگی میکردیم تا طلاقمون ثبت شه . حالا 4 یا 6 سال یا 10 سال آخه چه فرقی داره ؟؟؟
فقط زخم زبون و قضاوتهای بیجا. من الان 29 سال دارم تو سن 23 سالگی که واقعا یک بچه بودم تصمیم عجولانه گرفتم و اللا دارم تاوان پس میدم.

خیلی خوشحالم که تجربیات شما هارو میبینم و روحیه میگیرم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نادیا-7777

SAHAR عزیزم
مشکلت رو خوندم (البته از نظر خودت و یکسری آدم کوته فکر "مشکل") در واقع مشکلی اصلا درکار نیست

دوستان بسیااااااااااااار عزیزم مثل یک قربانی و مریم 123 و شیدای عزیزم و دیگران که خیلی بمن لطف دارن ممنون

بچه ها حرفای قشنگی زدن و همفکری و همیاری زیاد کردن باهات عزیزم

با محمدرضای نازنین هم موافقم
"به نظرم سعی کنین این طور نباشین
- کسانی که از رابطه اول شکست خورده و مدام در حال عزاداری برای خودشون هستن
- کسانی به دلیل رفتار سرد و خشک احتمال می‌رود در رابطه‌های عاطفی آینده ضعیف عمل کنند
- کسانی که احتیاط، رو به بدبینی نسبت به مردم تبدیل کرده و فکر می‌کنن همهء مردها یا زن‌ها همین‌طوراند
- کسانی که به نظر می‌رسه از بالا رفتن سن شون می‌ترسن و حاضرن هرچه سریع‌تر ازدواج کنن(گاهی اوقات سریع صمیمی شدن این سؤ تفاهم رو در دیگران ایجاد می‌کنه)"

مخصوصا با بند آخرش که نوشته ترس از دیر شدن در ازدواج

دختر خوبم ..سحر جانم
من یک نمونه بارز هستم که انواع و اقسام بلاها سرم اومده ولی هرگز نشکستم
اجازه هم نمیدم کسی بتونه منو بشکنه
چه با حرفاش..چه با کاراش

نگران ازدواج مجدد هم نباش
فقط و فقط خودت باش
خود اصلاح شدت
خود خوب شدت
خود ترمیم شدت
خود با اعتماد بنفست
خود شادت
خود آزاد شدت از قید و بند حرفای بیخودی که دوزارم نمی ارزه

وقتی به خودت فکر کنی و فقط در پی درست کردن روح و جسم خودت باشی، میبینی که چجوری میان سمتت و چه افراد خوبی هم میان سمتت

اینو بخاطر این مینویسم که بدونی برای افرادی مثل ما دنیا تموم نشده
بله من نامزد کردم
بعد از چهار سال و نیم طلاق
با یک پزشک متخصص که اونم یک ازدواج ناموفق داشته و خانوم سابقش چون تخصص خارج قبول شدن و اونجا با شخص دیگه ای آشنا شدن و ازدواج کردن،جدا شدن

خداروشکر واقعا ازش راضی ام

من به زندگی گدشتم به چشم یک تجربه بزرگ نگاه میکنم، نه یک شکست بزرگ

ضمنا
اینکه نوشتید خیلی دیر شده
چی رو دیر شده؟
میشه دقیقا بگی چی دیر شده؟
هیچی دیر نشده خانومی
زندگی که مسابقه نیست همش بترسیم دیر شده

از ته دلم امروز که روز مادره
به عنوان یک مادر دور افتاده از بچش
برای تمام خامهای عزیزی که همچین شرایطی رو دارند
دعا میکنم بهترین ها قسمتشون بشه
آمین

یاحق

---

مشکل خییییییلی از ماها میدونی چیه؟

اینه که سعی داریم به همه ،همه چیو توضیح بدیم و مهر اوکی ازشون بگیریم

همش سعی میکنیم خودمون رو توو نظر دیگران موجه جلوه بدیم و رضایت همه اطرافیانمون رو کسب کنیم
حتی اگر اینکار با له و لورده شدن روح و جسم خودمون همراه باشه

بیشتر هم دخترا و خانمها اینجوری هستن

عمو،خاله،دایی،عمه،همسراشو ن،بچه هاشون،دوستان،آشنایان و غیره
کلا کارشون همینه عزیزم
سرک کشیدن و نظر دادن و نمک پاشیدن به زخم

شما کار درست خودتو بکن

ضمنا
تاوانی هم درکار نیست
شما تاوان هیچ اشتباهی رو پس نمیدی
تاوقتی به مساله اینجوری نگاه میکنی پس توقعی هم از نگاه دیگران به مساله خودت نداشته باش

من به همه گفتم که اصلا از ازدواجم پشیمون نیستم از طلاقمم پشیمون نیستم
چون با عشق انتخابش کردم و با عشق زندگی کرذم
حالا اون قدر ندونست و لیاقت نداشت ،مشکل اونه نه من

دیدتون رو درست کنید به مسایل
لااقل بخاطر ذهن و آرامش روحی و روانی و جسمی خودتون
اصلا هم فکر نکنید چیزی رو از دست دادید
شما تجربه ای بزرگ بدست اوردید

یاحق

ممنون محمدرضا از هندلی و توصیه هات. من خودم هم موافقم وه از ابتدا صداقت داشتن بهتره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مُحَـمَّدرِضـا

سلام
منظور من این نیست که شما بعد از یه مدت آشنایی به طرف تون مشکل رو بگین
مسلماً این برخورد بازتاب منفی داره
همون ابتدای آشنایی کاملاً درسته... اما لحن گفتار، جمله بندی و مقدمه خیلی خیلی تأثر گذار هست.

اینکه هم بتونین عزت نفستون رو حفظ کنین هم مسأله رو بیان کرده باشین
نیاز به تمرین داره.
یک سری خصوصیات و رفتار با انرژی منفی هست که برخی انسان‌ها بعد از جدایی از خودشون بروز می‌دن
به نظرم سعی کنین این طور نباشین
- کسانی که از رابطه اول شکست خورده و مدام در حال عزاداری برای خودشون هستن
- کسانی به دلیل رفتار سرد و خشک احتمال می‌رود در رابطه‌های عاطفی آینده ضعیف عمل کنند
- کسانی که احتیاط، رو به بدبینی نسبت به مردم تبدیل کرده و فکر می‌کنن همهء مردها یا زن‌ها همین‌طوراند
- کسانی که به نظر می‌رسه از بالا رفتن سن شون می‌ترسن و حاضرن هرچه سریع‌تر ازدواج کنن(گاهی اوقات سریع صمیمی شدن این سؤ تفاهم رو در دیگران ایجاد می‌کنه)
همین‌ها به ذهنم می‌رسید
امیدوارم کمکی شده باشه.

---

نادیا جان با دقت پستهای قدیمیت را که یکی از بچه ها پیشنهاد کرده بود خوندم. خیلی عجیب که انقدر شباهت بین تجربه ما وجود داره. البته از حق نگذریم شوهر سابق من هرگز من را نزد ولی با کارای دیگش خیلی اذیتم کرد.
من هم مثل خودت مهندسم، خارج از ایران زندگی کردم و قرار بود برم یک کشور عربی (قطر) البته نرفتم چون جدا شدم. شوهرم شهرستانی بود و من تهرانی. اونم قصد کرد که منو به چنگ بیاره و با چرب زبونی و سادگی خانواده من تونست. تو یکی از پستات نوشته بودی حسرت زندگی زنایی را میخوردی که نصف تو هم توانمندی ندارن و شوهرهاشون هواشون را دارن. این روزا من دقیقا همین حس را دارم. من از صبح تا 6 بعداز ظهر تو یک کشور غریب با یک زبانه بیگانه کار میکردم و میومدم خونه شام و شیرینی میپختم. ولی کی قدر دونست.
سعی کردم برات پیغام خصوصی بذارم اما نشد. خیلی دوست دارم ببینمت اگه امکانش باشه. احساس میکنم تو درد آشنای منی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نادیا-7777

مشکل خییییییلی از ماها میدونی چیه؟

اینه که سعی داریم به همه ،همه چیو توضیح بدیم و مهر اوکی ازشون بگیریم

همش سعی میکنیم خودمون رو توو نظر دیگران موجه جلوه بدیم و رضایت همه اطرافیانمون رو کسب کنیم
حتی اگر اینکار با له و لورده شدن روح و جسم خودمون همراه باشه

بیشتر هم دخترا و خانمها اینجوری هستن

عمو،خاله،دایی،عمه،همسراشو ن،بچه هاشون،دوستان،آشنایان و غیره
کلا کارشون همینه عزیزم
سرک کشیدن و نظر دادن و نمک پاشیدن به زخم

شما کار درست خودتو بکن

ضمنا
تاوانی هم درکار نیست
شما تاوان هیچ اشتباهی رو پس نمیدی
تاوقتی به مساله اینجوری نگاه میکنی پس توقعی هم از نگاه دیگران به مساله خودت نداشته باش

من به همه گفتم که اصلا از ازدواجم پشیمون نیستم از طلاقمم پشیمون نیستم
چون با عشق انتخابش کردم و با عشق زندگی کرذم
حالا اون قدر ندونست و لیاقت نداشت ،مشکل اونه نه من

دیدتون رو درست کنید به مسایل
لااقل بخاطر ذهن و آرامش روحی و روانی و جسمی خودتون
اصلا هم فکر نکنید چیزی رو از دست دادید
شما تجربه ای بزرگ بدست اوردید

یاحق

---

نمیدونم میشه از خارج از ایران اشتراک و شارژ خرید یا خیر ( از طریق تماس با ما، بپرس)

ولی اگر هم نمیشه من حاضرم از اینجا اشتراک و شارژ بخرم بجایت و از مدیر تقاضا کنم که تورو پررنگ کنند که بتونی برام پیام خصوصی بفرستی

از اینکارا توی تالار با زهره عزیزم که خیلی وقته ازش خبر ندارم، زیاد کردیم
برای همدیگه شارژ میخریدیم و همدیگرو پررنگ میکردیم

درک میکنم که خارج از ایران بودن و مخصوصا در غربت بودن چه حسی به آدم میده و همیشه دوست داری کسی رو داشته باشی برای صحبت کردن

اینجا هم بچه ها راهنمایی های خیلی خوبی کردن و مطمئن باش تنها نیستی و تنهات نمیذاریم
بنی آدم اعضای یکدیگرند...........

یاحق

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نادیا-7777

نمیدونم میشه از خارج از ایران اشتراک و شارژ خرید یا خیر ( از طریق تماس با ما، بپرس)

یاحق

---

سلام به همگی ...

خانم نادیا -7777 من چند روز پیش این تاپیکو زدم
اگه بخوام از یکی اعضای عادی سایت به صورت خصوصی مشورت بگیرم باید چیکار کنم؟


و منظورم شما بودید... و می خوام خصوصی باهاتون مشورت کنم... شاید چند وقت بعد من خواستم ازتون کمک بگیرم...در اون صورت خودمم شارژ میکنم تا امکان پیام خصوصی برام باز شه...اگه شما هم کاربر عادی بودید اگه اجازه بدید منم مثل قدیم که شما با دوستتون برای هم شارژ می کردید من این کار رو انجام بدم...چرا که فکر میکنم شما میتونید بهم زیادی بکنید.اگه این اجازه رو بهم بدید یک دنیا ممنون میشم و در حقم لطف بزرگی کردید.بین حدودا 1.5 تا سه ماه دیگه می خوام این مشورت رو باهاتون انجام بدم اگه لازم بشه.(راستی اون خواستگارتون خودش منصرف شد یا شما منصرفش کردید؟کاش میگفتید اخرش چی شد اگه بشه توی همون تاپیک تشکر که تازه زدید)
.
.
سحر خانم خیلی متاسف و متاثر شدم...من فقط یه چیز فعلا به شما میگم...شما دو راه پیش رو دارید یا غصه بخورید و افسوس بخورید و.... شاید در اینده ای نه چندان دور یک اقای بسیار خوب دیگه رو خدا سر راه شما قرار بده که اگه شما این راهو در پیش نگرفته بودید با شما ازدواج می کرد... و اون جا بیش تر افسوس می خورید...

یک راه دیگه این هست از الان دوباره سعی کنید روحیتنو بازسازی کنید و بقیشو به خدا بسپارید...مطمئن باشید هر اتفاقی بیفته دلتون ارام خواهد بود...

شما گفتید
هردفعه، یک نفر میاد سمتم و شروع میکنه از دوستی و علاقه گفتن و تا میفهمه یکبار طلاق گرفتم میذار میره داغون میشم. ..یعنی شما اون قدر جذابیت دارید شکر خدا یک عده به شما علاقه مند میشند حالا این که بعدش می رند مهم نیست درسته شما ناراحت میشید...ولی یادتون باشه میگن طبق قانون احتمالات بالاخره یکی خواهد گفت بله!(البته این بیش تر برای پسراست)ولی کلا میگم خدا یکی رو سر راه شما قرار میده که هر دو با همین شرایط از هم راضی باشید..

چیزی به اسم گذشته و حال وجود نداره...از الان استفاده کنید برای ساختن اینده بهتر....

مطمئنم دخرتی مثل شما که تونسته از این همه ازمون سربلند بیرون بیاد..اگه خودتون بخواید و ادامه بدید ان شالله فرصت های خیلی بهتری در اینده براتون پیش خواهد اومد که گذشتتون رو دیگه به یادتون نیاره و ناراحت بشید...فقط باید بازم ادامه بدید به پیشرفت...مطمئن باشید خواستگارری که خود و خانوادش سطح فکر بازی داشته باشه اصلا طلاق شما تاثیر منفی برای خواهراتون نداره...ولی برای خودتون باید خواستگارتون خودش بتونه با گذشته شما کنار بیاد تا بتونید یک زندگی خوب رو با هم شروع کنید...

لطفا قدر خودتون رو بدونید...

با ارزوی موفقیت.