اميدوارم اشتباه كنم، اما ظاهرا مشكل من، خودم هستم

سلام و سال نو مبارك..

نميدونم كار درستي كردم كه دوباره اينجا مشكلم رو مطرح كردم يا نه. همسرم جديدا تغييراتي در رفتارهاش داده، نه اينكه از روي هيجان و يا اصرار من باشه، من ميدونم با برخورد و اعلام نارضايتي مستقيم من، بيشتر سرخورده ميشه و در خودش فرو ميره و بدتر سراغ اين كارها ميره تا خودش رو اروم كنه، در كل كاري بهش ندارم و به نظرم بايد مشكل خودم رو حل كنم و روي خودم كار كنم تا اينكه روي اشتباهات اون تمركز كنم. اما خوب خودش اينطور خواسته، حرفش اين هست كه اين كارها در شان من نيست و لياقت بهترين ها رو دارم. حرفش اين هست كه ميدونم كه اشتباه كردم تمام اين سالها عمر و سلامتيم رو با اعتياد و قمار از بين بردم. خلاصه فعلا تعطيل كرده تمام اين برنامه هاش رو و با شناختي كه ازش دارم بعد از اين هم دنبال اين مسايل نخواهد رفت.

مساله اي كه من دارم الان اين هست كه واقعا خسته شدم، تمام اين سالها مثل يك ادم اهني كه كوك شده باشه، صبح بيدار شدم، سر كار رفتم، اومدم خونه، كارهاي خونه رو انجام دادم، و شب خوابيدم. يعني تمام روزهاي من به همين صورت بوده، باور كنين تنها تفريح من همون بوده كه با همسرم برم كازينو و از اونجا هم كه ميدونين بيزارم.

مثل يك مرده متحرك شدم، دلم تغيير ميخواد.. دلم روزهاي شاد ميخواد.. دلم ميخواد اصلا حتي دوستان جديد داشته باشم.. دلم ميخواد مجرد باشم و حتي دوباره برم درس بخونم.. اصلا از اين كشور متنفرم.. از سرماي اينجا بيزارم.. بهترين موقعيت شغلي رو دارم، اما حتي از كارم متنفرم.. صبح كه ميرم سر كار لحظه شماري ميكنم كه تموم بشه، اما با خودم فكر ميكنم بر فرض الان تموم شه، برنامه اي ندارم كه جز اون همسر و اون خونه، اون زندون و اون زندانبان..

لعنت به روزي كه اومدم اينجا. من ميبينم به عنوان يك انسان با تمام توانايي و هوش و زيبايي و استعداد و امكاناتي كه دارم، حتي يك روز نميتونم كاري انجام بدم كه شاد و سرحالم كنه. اينقدر اين سالها فرسايشي بوده شرايط همسرم كه اصلا يادم رفته اخلاقيات و روحيات خودم. واقعا مشكل من كجاست؟ درمانش دست كيه؟ كاش يك نفر به من زندگی كردن رو ياداوري كنه.

كسي نميخواد حرفي بزنه؟ واقعا اينجوريه؟ باشه، اشكالي نداره.. بذارين من بيام اونور، اونوقت من ميدونم و شما :307:

واي خداي من.. يعني حتي يك نفر هم يه جمله خشك و خالي براي من ننوشته؟ چرا؟!

سلام آرامین جان
من فقط وقت کردم پست اولت را بخونم. بقیه پستها را نخوندم!!! :دی :311:

حالا جدای از شوخی چیزی که من فهمیدم تو این تاپیک داری دنبال می کنی اینه:
یه خانم با تمام امکانات که دچار روزمرگی شده و نمی دونه باید از کجا شروع کنه.درسته؟

اگر دوست داشتی تو پست بعدیت به این سوالات هم جواب بده.
1) الان با همسرت رابطتون خوب شده؟ خب پس چرا با هم تفریح نمی رید؟
2)چند ساله تو خارج زندگی می کنی؟ اونجا دوست و آشنای هم زبان داری؟ فامیل داری؟
3) آیا هم پا برای تفریح داری؟
4) چیز غیر کاری مثل هنر و... درش سر رشته داری یا علاقه داری یاد بگیری؟

- - - Updated - - -

آیا مطالعات غیر تخصصی داری...مثلا خوندن رومان.
آیا در مورد روانشناسی مطالعه می کنی؟

- - - Updated - - -

راستی آرامین جان امکانش هست که به ایران برگردی؟

آیا دوری از خانواده ات تو را غمگین می کند؟ چند وقت یک بار با خانواده ارتباط داری؟ و راه های تعامل تو با آنها چیست؟

بعضی وقتها شرایطی تو زندگی پیش میاد که ادم اینقدر ذهنش درگیر میشه واینقدر همه ی تلاشو نیروشو میذاره روی حل یه مشکل که خودشو فراموش میکنه

من تاپیکهای قبلیتونو نخوندم از همون چند خطی که نوشتید اینو حس کردم

وفتی مشکل حل میشه تازه میفهمه چقدر خودش عوض شده چقدر خسته و پژمردس چقدر با خودش غریبس چندسال قبل خودشو که به یاد میاره میبینه اونموقع چقدرباانگیزه و شاد بوده اینا فقط بخاطر اون فشاری هست که یه مدت طولانی ادم تحمل میکنه

من دقیقا این حس شماروداشتم این طبیعیه اما نذارید ادامه پیدا کنه خداروشکر کنید که مشکلتونو حل کردید سعی کنید کارایی انجام بدید که حال خوبی بهت بده دقیقا مثل فرجه ی بعد

امتحانا یادتونه وقتی امتحانهای سخت و شب نخوابی تموم میشد یه روز میخوابیدیم بعدش یه هفته همش مشغول گشتن و خرید و باشگاه رفتن ومهمونی و .....میشدیم انگار این ما نبودیم که یه ماه درگیر امتحانهای سخت و شب نخوابی بودیم دوباره انرژی میگرفتیم واسه ترم بعد

سعی کنید یه مدتو به خودتون اختصاص بدید به ناخنهاتون موهاتون پوستتون هیکلتون بیشتر برسید لباس های جدید بگیرید من که خودم هیچی بیشتر ازین کارا نمیتونه حالمو خوب

کنه برنامه ی مسافرت های کوچیک بریزید با همسرتون بشینید فیلم ببینید بذارید انرژی های منفی ازتون دور بشه شما که اونوری میگی سرگرمی نداری ما چی بگیم؟

باور کن ادم با کارهای کوچیکم میتونه کلی خوش بگذرونه

من خودم این عید به یاد بچگی ها با همسرم مینشستیم کارتون میدیدیم نمیدونی چه کیفی میدادو چقدر خاطره واسمون زنده شد

اشپزی کنید غذاهای جدید شیرینی و کیک های جدید بپزید

حتی اگه امکانش هست براتون و واقعا دلتون واسه درس خوندن تنگ شده بریددانشگاه بازم
کتابهای مورد علاقتونو بگیرید بخونید حتی میتونید یه چندروز مرخصی بگیرید وبه کارای مورد علاقتون برسید اخ که چه کیفی داره مرخصی:311:

نمیدونم اینا کارای بود که من خودم تابستون امسال که به شدت همین حال شمارو داشتم انجام دادمو کلی حالم عوض شد اخه منم چند سال قبل در کنار همه ی مشکلات خونوادگی که داشتم یک سال تمام نشستم خونه درس خوندم واسه تخصص اخرشم اون رشته ای که میخواستم نیاوردم خیلی داغون شده بودم خیلی خسته بودم حوصله هیچ کس حتی خودمو نداشتم

جوری که تو سن 27 سالگی احساس پیری میکردم باورتون نمیشه حتی چهرمم عوض شده بود اما تصمیم گرفتم تمومش کنم
امیدوارم تونسته باشم کمکی کرده باشم

ممنونم بچه ها واقعا كه وقت گذاشتين براي من..

اول كه بگم متاسفانه همسرم برگشت به همون كارهاي سابقش و پيش بيني من براي اولين بار غلط از اب در اومد. به هر حال من فكر كنم بايد روي خودم تمركز كنم.

مصباح الهدي عزيزم با همسرم رابطه خوب و نزديكي داشتم هميشه، جدا از تمام مسايلي كه خودش داره هميشه با هم خوب بوديم.
دوستان زيادي داريم، اما متاسفاته تا به هم ميرسيم، همه ميخوان برن اونجا.. يعني فرض كن ما تا خونه اونها بريم يا اونها بيان اينجا يا بر فرض بريم بيرون يك دوري بزنيم، به همونجا ختم ميشه.. ميدونم عجيبه اما ظاهرا تنها تفريحي كه همسرم و دوستهامون بهش علاقه دارن همينه. من نميدونم اين قمار چي داره، همه حتي همسرم به من ميگن تو درست ميگي، اشتباه محض هست كه ما ميريم اونجا اما نميتونن جلوي خودشون رو بگيرن. باور ميكنين اگر يكي از دوستانمون باشه كه اهل اين برنامه ها نباشه، به زور ميكشن و ميبرنش اونجا، ميگن تو بازي نكن فقط بيا بريم دورهمي خوش ميگذره. :122: :102: :161:

هميشه رابطه خيلي خوبي با خونواده ام داشتم و دارم، خيلي دلتنگشون هستم اما نميتونم زياد برم ايران چون همسرم رو نميتونم تنها بذارم و اون زياد تمايل نداره بريم ايران، من هم فعلا به دل اون دارم راه ميرم.

مطالعه ميكنم مثل تاريخ و روانشناسي و كلا علوم انساني رو دوست دارم.

سحر جان ممنون از تو. خيلي خوب حال من رو توضيح دادي و واقعا همين هست كه ميگي، اينقدر از خودم دور شدم كه گاهي برام سوال پيش مياد من چه جوري بودم قبلا؟ چه كارهايي ميكردم؟ چه جوري روزهام رو ميگذروندم؟ از همه بدتر چيزي كه اذيتم ميكنه اين هست كه واقعا دارم زيباييم رو از دست ميدم، پژمرده شدم، اصلا پوستم و صورتم عوض شده.. يعني راهي داره دوباره همه اينها رو بدست بيارم؟ اخه سني ندارم كه هنوز :54:

راستي يك چيز ديگه هم هست: ورزش.. من ارزوم هست كه ورزش كنم و فوق العاده اين كار رو دوست دارم، اما نميدونم چرا نميتونم. ميدونم خيلي برام مفيد و لازمه اما انگار دست و پام رو بستن. دوست دارم غروبها ورزش كنم حالا يا خونه يا بيرون، اما خوب نميتونم همسرم رو تنها بذارم، بنابراين در طول روز ميتونم انجامش بدم، اما هر كاري ميكنم نميشه، اصلا قدرتش رو ندارم.

يه زماني خيلي ورزش ميكردم و عاشقش بودم، اما در طول اين چند سال بعد از ازدواجم، اين هم از دست دادم. راهي هست كه دوباره به ورزش برگردم؟ ميدونم خنده داره، نميدونم كسي مثل من بوده يا نه، واقعا نميتونم استارتش رو بزنم.. دريغ از يك قدم كه بتونم بردارم در اين راه :54:

بله راهی هست اینکه یه دفعه تصمیم بگیری و خاتمش بدی همیشه شروع خیلی سخته من دقیقا اینحالتهارو بارها تجربه کردم من خودم یه مدت بخاطر مشکلاتی که داشتم و فشار درسیم دقیقااینجوری بودم اضافه وزن پیدا کرده بودم و این بدتر افسردم میکرد اما حوصله نداشتم برم ورزش و باشگاه انگار میخواستن جونمو بگیرن اما یه روز دیگه از دست خودم اعصابم خورد شد به

خودم گفتم همین امروز باید برم باشگاه ثبت نام وقتی رفتم خانومه گفت فردا تشریف بیارید هزینش مفردا بدید من فورا گفتم نه نه همین الان میدم چون میدونستم دوباره فردا تنبلیم

میشه هزینشو دادم که دیگه حداقل بخاطر هزینم که شده برم و به همین راحتی ازون حال دراومدم وقتی ورزش میکردم هم انرژی میگرفتمو ادرنالین خونم بالا میرفت هم یه زمانی رو از خونه در میومدمو با هم سن های خودم میگذروندم و تنهاییم کمتر میشد هم
وزن کم میکردمو افسردگیم از بین میرفت حتی بخدا پوستمم خوب شده بود چون هم استرسم کم شده بود و رژیممو رعایت میکردم هم شاد بودم یعنی با یه تصمیم خیلی از مشکلاتم حل شد پس شماهم از همین امروز اصلا از همین الان شروع کن حداقل از یه پیاده رویه کوچیک

ان شالله موفق باشی وهمیشه شاد و خوشحال باشی

مرسي سحر جون. حرف هات خيلي ارامش ميده به من. درست ميگي، بايد دقيقا همين كار رو بايد بكنم.

فكر كنم يه اتفاقاتي داره ميوفته، من واقعا تحت استرس و فشار بودم اين سالها و كاملا حس ميكردم كه سلامتيم رو دارم از دست ميدم، اين اواخر مشكوك بودم، در واقع دردي رو توي گردنم حس ميكردم، امروز رفتم سونوگرافي، فكر ميكنم يك چيزهايي بود، مثل تومور يا يه همچين چيزهايي .. بايد صبر كنم تا دكترم جواب ازمايشها رو بگيره و بررسي كنه و بهم تلفن كنه.. ميدونستم اينجوري ميشه :302:

سلام به همگي. يك مدتي نبودم، در واقع فراموش كرده بودم كه تاپيكي دارم اينجا. فقط خواستم سلامي كرده باشم و چون پست اخرم كمي ناراحت كننده بود، خواستم بدونين حالم خوبه فعلا (حالا نيست اينجا همه نگران من هستن و كلي به تاپيكم سر ميزنن :58: )

دچاره افسردگی شدی برک یه دکتره خوب باور کن همش کاره این هورمونای زنونست یه هفته قرص بخوری خوب میشی گلم انقدر روزهای خوبتو بااین انرژی منفی از دست نده خوشحالم که سلامتی

عزیزم من چندتا کار انجام دادم و از این حالت خارج شدم.
من شرایطم از تو بدتره. باز تو شاغلی. من شغل ندارم.
من کلاس تفسیر قران میرم. شاید ادم مذهبی نباشی ولی خیلی روحیم رو خوب کرده. انقدر امید به زندگی در من زیاد شده. پیشنهادم اینه که به سمت معنویات یکم قدم برداری. امتحانش ضرر نداره

سلام بچه ها. واقعا ممنون كه به تاپيك من سر ميزنين و برام پيغام ميزارين. بهاري جون خوشحالم كه حالت بهتره، التماس دعا. اميدوارم بتوني شغل دلخواهت رو پيدا كني، اما يك چيزي بهت بگم، ما توي ايران هميشه از شغل و حرفه يك چهارچوب محدود و مشخصي توي ذهنمون داريم، بايد ديدمون رو وسيعتر كنيم. به نظر من هر جور كار و فعاليت اجتماعي كه از دستت برمياد انجام بده، حتي اگه كار داوطلبانه و بدون حقوق باشه.

بچه ها اينجا تنها جايي هست كه من از مشكلاتم ميگم و حرف دلم رو ميزنم، بنابراين حتي يك جمله كوتاه شما به اندازه يك دنيا ارزشمند هست برام. در مورد ورزش و رفتن به باشگاه، كاري رو كه سحر گفت انجام دادم. سحر جون واقعا ممنونم ازت. يك روز همون جوري كه سحر گفت پا شدم رفتم باشگاه ثبت نام كردم و شروع كردم. ساعات كارم رو كم كردم كه بتونم در طول روز كه همسرم سر كار هست برم كه ديگه وقتي اون مياد، من هم خونه باشم (مديريت بحران رو داشتين فقط؟ :311: )

در مورد افسردگي كه عسل جون گفت، گاهي براي خودم هم سوال پيش مياد كه ايا افسردگي دارم يا نه؟ بعضي روزها شادتر از روزهاي ديگه هستم اما واقعا ناراحتي هام بي دليل نيست. منظورم اين هست كه حس ميكنم ادمهاي افسرده، كلا دل مرده هستن، حتي انجام چيزهايي كه دوست دارن هم شادشون نميكنه، اما من واقعا اينطور نيستم. از يك طرف هم ميدونم به هيچ وجه نميخوام دارو مصرف كنم، بابا بخدا هر كي ديگه جاي من بود تا حالا ديوونه شده بود، با اين حساب فكر كنم محكمتر از اين حرفها باشم كه افسردگي بگيرم (نتيجه گيري منطقي رو داشتين فقط ؟ :227: )

چيزي كه خيلي خيلي خيلي ميتونه خوشحالم كنه اين هست كه يك دوست جديد داشته باشم. من و همسرم دوستهاي زيادي داريم اما دلم يه دوستي ميخواد كه دنياي فكريش به من نزديكتر باشه، و اصلا از صبح تا شب كلي مثل بچه مدرسه اي ها يك ريز در مورد همه چيز بحرفيم با هم. خيلي خيلي حالم بهتر ميشه اگه يك چنين دوستي بتونم پيدا كنم، اما نميدونم ميشه يا نه، حتي اينجا هم نباشه مهم نيست، فقط ميخوام يك نفر باشه :47: .. من با سرطان يك قدم فاصله دارم و دكترم هر جور استرس و ناراحتي رو برام قدغن كرده.. ديگه نميدونم بايد چكار كنم بچه ها.