زنم اصرار به طلاق توافقی داره. زنمو دوست دارم. تو رو خدا کمک کنید.

با سلام ؛
من 26 سالمه لیسانس دارم و خانمم 23 سالشه و فوق دیپلمه. ما سه ساله ازدواج کردیم. تو این مدت همیشه سر چیزای کوچیک و دخالت دیگران با هم بحث داشتیم و در این دو سال زنم 4-5 بار قهر کرد رفت خونه پدرش و من رفتم آوردمش. ولی این دفعه آخر که یک ماه پیش بود، به اجبار خانوادش برگشت ولی الان می گه هیچ حسی به تو و این زندگی ندارم. اصرار داره توافقی جدا بشیم و هیچ جوره کوتاه نمی یاد.
من بهش می گم می دونم مشکل ما کجا بوده و قول می دم همه چیز رو درست کنم ولی قبول نمی کنه.
مشکل اصلی خانومم عدم درک من ، عدم مدیریت من در روابط جنسی و دخالت خانوادم بوده که فهمیدم و بهش گفتم همه رو حل می کنم. حتی چند جلسه پیش مشاور خانواده رفتیم ولی باز حرف خودش رو می زنه و به هیچ عنوان راضی به زندگی نیست.
دوستان کمک کنند که تو این شرایط چه کنم؟ من زنم رو دوست دارم و نمی خوام از دست بدمش و ازش خواستم یه فرصت کوتاه بهم بده ولی قبول نمی کنه. می گه سه سال اذیت شدم و نمی خوام جوونیمو تو این زندگی حروم کنم.
می گه طلاقم ندی یه بلایی سر خودم میارم یا می زارم میرم دوباره.
تو رو خدا کمک کنید چه کار کنم. از مدیر سایت هم تقاضای کمک دارم.

چرا ازش فرصت میخایی؟؟؟!!!!!!!!!
خوب تغییراتتو شروع کن دیگه

بهش ثابت کن که میتونی
تا تو نخایی که اون نمیتونه توافقی اقدام کنه پس زمان رو بخر جای هدر دادن

ازدواجتون سنتی بوده؟؟؟

برادرم به همدردی خوش امدید . میشه مثالهایی از مشکلاتی که داشتید رو بگید ؟ ادامه مشاوره میتونه کمک کننده باشه . مسلما با یادگیری مهارتهای ارتباطی میتونید زندگیتون رو بهبود ببخشید . توی همین تالار هم مطالب خیلی خوب و مفیدی هست . سخنرانی کلید زن رو حتما گوش کنید . خیلی خوبه که شما به فکر اصلاح رفتارهای خودتون هستید . نشونه این هست که به همسرتون علاقه دارید . و حتما موفق خواهید شد . اطلاعاتتون رو در مورد خانمها بالا ببرید . میدونید که طرز فکر خانمها با اقایون متفاوته . چیزی که برای شما بی ارزشه ممکنه برای یک خانم خیلی هم حیاتی باشه . به ارتباطات عاطفی بیشتر بها بدید . استقلا زندگیتون رو حفظ کنید . اولویت اول شما باید همسرتون باشه .

باران آرام محترم؛
من از چندماه پیش که همسرم قهر کرد رفت خونه باباش شروع به اصلاح خودم کردم و چندین جلسه مشاوره رفتم. حتی دو هفته از شرکتی که توش کار می کنم مرخصی بدون حقوق گرفتم که پیشش باشم. اوایل خوب بود ولی باز فکر و خیال گذشته اومد سراغش و بدتر شد. اشتباهات کوچیکی تو زندگی داشتم که سعی کردم راه حلشون رو پیدا کنم. البته خانومم هم اشتباهاتی داشته ولی نمی خواد اصلا بپذیره. فکر می کنه تو زندگی گیر افتاده و نتونسته به رویاهاش برسه. مثلا می گه تو خونه بابام اصلا اذیت نشدم. من پشیمونم با یک خانواده لر ازدواج کردم. تو منو درک نمی کنی. زن داری بلد نیستی. ولی هیچ مصداق و یا راه حلی نمی ده. مشاور هم بهش گفت که باید خودت رو قوی کنی تا خودت از حق خودت دفاع کنی ولی اعتماد به نفسش پایینه و زود رنجه.
من همه این اشتباهاتم رو فهمیدم ولی میگه دیر شده. یک ماه پیش رفتم خانومم رو با وساطت خانوادش آوردم. حتی ماشینم رو برای اینکه دلگرم زندگی بشه به نامش زدم تا بهش ثابت کنم همه کاری براش می کنم.
ولی از همون روز اول می گه به زور اومدم. بهش می گم الان من رو ببین نه چندماه قبل من رو ولی اصلا نمی خواد تغییراتم رو ببینه. بهش می گم قبول دارم اذیت شدی و تو برخی زمینه ها همچون روابط جنسی خوب درکت نکردم ولی قبول نمی کنه می گه یا با هم توافقی طلاق می گیریم یا می زارم می رم دنبال کاری که مجبور شدی طلاقم بدی یا خودمو می کشم.
همسرم خیلی حساسه. من اوایل زندگیمون شاید بی تجربه بودم ولی الان به پختگی رسیدم ولی اون دیگه منو نمی خواد. بعد از تعطیلات عید هم نمی دونم چه کار می خواد بکنه.
به نظر شما دوستان الان تو این شرایط بحرانی چه حرفی بهش بزنم؟ می گه بعد از تعطیلات بریم تمومش کنیم. من بهش چی بگم؟ می ترسم بلایی سر خودش بیاره.
من واقعا دوستش دارم و بدون اون رو نمی تونم تصور کنم. از طرفی واقعا تو این چندماه خیلی اذیت شدم تا برش گردوندم ولی الان که برگشته می گه به زور اومدم و دلش با زندگی نیست.
به نظر شما کدوم یک از موارد زیر را انجام بدم بهتره:

1. بازم اصرار کنم من هیچ تصمیمی برای طلاق ندارم و هرکاری دوست داری بکن. باید یک فرصت بهم بدی منم آخرین تلاش هام رو بکنم. بعد اگه نتونستیم با هم تمومش می کنیم. من الان می تونم به طلاق فکر کنم چون دوستت دارم. (هرچند باز حرف خودش رو می زنه).
2. بازم اصرار کنم که یک فرصت کوتاه به من بده (هرچند بعید می دونم قبول کنه) و بعد اگه دید نمی تونه تحمل کنه، هرچی گفت می پذیرم.
3. بهش بگم هرجور دوست داری برو درخواست طلاق بده و من به تصمیمت احترام می ذارم. (در این حالت فکر می کنم از فکر گیرافتادن تو زندگی آزاد بشه و شاید تصمیم بهتری بگیره). مشاور بهم گفت کاری نکن خانومت فکر کنه تو این زندگی گیر افتاده. البته نگرانم به حرفم گوش بده و تصمیمش رو عملی کنه.
4. از خانوادش بخوام باهاش باز صحبت کنند و بگند که قرار بوده یک فرصت به همسرت بدی. (در این حالت می ترسم باز به اجبار به زندگی ادامه بده و یه روزی طاتقش تموم بشه).

الان که اصلا تو خونه باهام حرف نمی زنه و نمی زاره بهش نزدیک بشم. می گه منتظرم تعطیلات تموم بشه بره تمومش کنیم.

دوستان تو رو خدا کمک کنید. من شاید چند روز برای درست کردن زندگیم و دادن یک امید به همسرم وقت داشته باشم. از مدیریت سایت عاجزانه می خوام مشاوره بدن تا این چند روز رو رد کنم و مدیریت کنم. بعد از مشاوره خصوصی استفاده می کنم.

اشتباهاتتون چی بوده یکم توضیح بدین

سلام به نظرم گزینه سه از پیشنهادات خودتون بهتر باشه
سوالی از حضورتان دارم میشه بگین خانمتون چطورین که شما اینقدر دوستشون دارین
درسته
فکر کنم به درد خیلیها بخوره

کاربر محترم محیا ناز؛
من تو چند زمینه اشتباه داشتم که به خانومم هم گفتم و الان مطمئنم همشون رو حل می کنم:
1-نتونستم خوب روابط بین خانوادم و خانومم رو مدیریت کنم و برخی مواقع خانوادم به زنم احترام کافی رو نذاشتن و خانومم هم من رو مقصر می دونه. اون فکر می کنه من بچه پدر و مادرم هستم تا همسرش. که قول دادم مدیریت کلیه روابط و رفت و آمدهای خانوادگی رو به خانومم بسپارم.
2-شاید تو روابط جنسی نتونستم خوب درکش کنم. البته اونم همین مشکل رو داشته.
2- می گه تو زن داری بلد نیستی ولی مصداقش رو نمی گه. همش فکر می کنم یک سری رویاها تو ذهنش داشته که الان فکر می کنه تو این زندگی نمی تونه بهش برسه و فکر می کنه گیر افتاده. فکر می کنه داره قربانی می شه. در حالی که من دارم تلاش می کنم این حس رو در خانومم ازبین ببرم.
3-می گه من پشیمونم که با یک فرد با زبان لر ازدواج کردم. در صورتی که از اول این رو می دونست.

کاربر محترم عاشق خانواده؛
ببخشید می شه دلیلتون رو برای گزینه سه بگید؟ من می ترسم واقعا بره و درخواست طلاق بده و منم مجبور به طلاق کنه.من نمی خوام الان جدا شیم. به نظر شما به خانوادش چیزی نگم؟
همسرم تو این سه سال خیلی همراهم بوده و پشتم بود تا خونه دار بشیم و سختی زیاد کشید ولی تحملش کمه. با حجابه. خانواده دار. وقتی در شرایط نرمال باشه مثل یک فرشته بهم و زندگیمون انرژی می ده. از هر نظر چه زیبایی، چه آشپزی، خانه داری و اجتماعی بودن خانوم خوبی بوده. ولی خیلی وقت ها منطق سرش نمی شه و از این رو به اون رو می شه.
منم نه اینکه دنیایی از مشکل باشم. من هم از هر نظر مورد تایید خانوادش هستم و اونا هم می گن همه تو فامیل ما حسرت زندگی شما رو می خوردن و حتی به خانومم هم گفتن که چه ایرادایی داره.

..............
دوستان تو رو خدا کمک کنید. من شاید چند روز برای درست کردن زندگیم و دادن یک امید به همسرم وقت داشته باشم. از مدیریت سایت عاجزانه می خوام مشاوره بدن تا این چند روز رو رد کنم و مدیریت کنم. بعد از مشاوره خصوصی استفاده می کنم.

من مطالب زیادی از واقعیت زندگی بچه های تالار خوندم معمولا فرشته مهربان و بالهای صداقت در این جور مواقع میگن که باید اروم اروم اروم اروم باشی. و خیلی التماس نکنی روی اشتباهات خودت زوم کن و سعی کن بدون توقع اشتباهات رو رفع کنی و همینطور که مشکل بوجود آمده یکی دو روزه بوجود نیامده یکی دو روزه هم بر طرف شدنی نیست پس باید صبور باشی کلید زن رو گوش کن من خودم چون یک زن هستم اصلا دوست ندارم گوش بدم ولی کلید مرد رو گوش دادم
خیلی خوبه که شما جهت رفع مشکل تلاش میکنین بهتره از خانمتون هم بخواین که مشاوره حضوری برن
این هم درست نیست که رفت و آمد به خانوادتون رو ایشون مدیریت کنند لطفن منفعل نباشین
من براتون دعا میکنم امیدوارم دنیا به کامتون بشه و مشکل حل شه

از دوستان خواهش می کنم نظر بدن.
حالا خانومم می گه می رم مهریمو می زارم اجرا یا به راه بد کشیده می شم تا مجبور شی طلاقم بدی.
به خدا کلافه ام. چه ار کنم.
از مدیریت سایت می خوام کمک کنند. مطمئنا خانمم بعد از تعطیلات دنبال یکی از درخواست هاش یا مهریه، یا فرار از خانه و یا خودکشی می ره.
چند روز بیشتر وقت ندارم. لطفا کمک کنید.

دوستان لطفا کمک کنید.
خانومم بهم گفت مهریشو گذاشته اجرا و واقعا کلافه شدم. الان موندم تو خونه چه رفتاری باهاش داشته باشم. باهام حرف نمی زنه و جواب سلامم رو هم نمی ده. عصر که از سر کار می رم خونه می گیره می خوابه و دیگه نمی دونم چه کار باید بکنم. وقتی بهم گفت مهریه رو گذاشتم اجرا، من هیچ واکنش منفی نشون ندادم و سعی کردم بی تفاوت نشون بدم. قبلا بهم گفته بود مهریه رو می زارم اجرا، من گفته بودم مهریه حق تو هستش و من مدیون توام. الان دیگه نمی گه می زارم می رم.
به نظرتون الان چه کار کنم؟
از بالهای صداقت، خالقزی، فرشته مهربان و هر کسی که می تونه کمک کنه خواهش می کنم مشاوره بدن. این روزا خیلی سخت برام می گذرده.

شنيدين ميگن گاهي چه زود دير ميشه؟ اين از همه بيشتر در مورد زندگي مشترك كاربرد داره. متاسفانه شما مردها و خانواده هاتون زماني متوجه اين ميشين كه رسيدين رو پله هاي دادگاه نميخوام ته دلتونو خالي كنم ولي چون خانمتونو درك ميكنم و منم تقريبا شرايطي مشابه دارم ميگم كه خانمها وقتي خسته بشن ديگه هيچ چيزي نميتونه به زندگي برشون گردونه ماشين به نام زدن و..... همه ش بي فايده س منم شوهرم خونه و ماشين به نامم زد ولي اگه يه روز بخوام برم همه رو ميذارم چون حرفايي كه بهم زد و رفتاراشو هيچوقت فراموش نميكنم ...بهرحال اميدوارم خانم شما اينطور نباشه و مشكلتون حل شه

کسی تو زندگی همسرتون وجود نداره؟البته نمیخوام بد ببنی ابجاد کنم اما شاید کسی خواسته یا ناخواسته وارد زندگیتون شده که با رویاهاش سازگارتره و الا این مقاومت بی چون و چرا و ناگهانی غیر طبیعیه.

به نظر من شما یخورده ارامش خودتو حفظ کن و اشتباهاتی که داشتی رو جبران کن و نسبت به حرفاش مهریه و اینا .. عکس العمل نشون نده .
خانومت هنوز که درخواست طلاق نداده اگرم بده تا شما راضی نباشی طلاقی صورت نمیگیره ... پس عجله نکن و سعی کن فقط به اعصابت مسلط باشی و اون اشتباهاتی که خودتم قبولشون کردی جبران کن بلکه بهش ثابت بشه

کاربر محترم مر ضیه؛

اصلا فکر نمی کنم چنین چیزی باشه. اون مدام به این فکر می کنه که با جدا شدن به آرامش برسه.
الان یک سال هستش که نارضایتیش رو نشون می ده ولی هیچ وقت اینقدر پافشاری به طلاق نداشت و الان می گه ازدواج ما اشتباه بوده از اول. الان می گه طرز فکرم عوض شده و می خوام جور دیگه ای زندگی کنم. مثلا بعضی موقع ها می گه نمی خوام چادر بپوشم منم گفتم مشکلی ندارم.

یه بار برای همیشه حرف بزنید صداش کنید وبگید میخوام حرف بزنم اگر قانعم کردی که اینقدر بد بودم که دیگه نمیخوای زندگی کنی سعی میکنم تو راه طلاق همراهت شم خانوم شما داره بچه گانه تیشه به ریشه زندگیش میزنه پس یه بار بذارید همه حرفاشو بزنه خیلی خودتون و توجیه نکنید خیلی هم نپذیرید همه کارای شما اشتباه بوده هرجا حق داشت بهش حق بدید هرجا نداشت بهش بگید نظر من متفاوته خیلی مهمه چطوری حرف بزنید آروم ومنطقی از تفاوتهاتون بگید از اینکه شاید خیلی تفاوت ها رو هر دو طرف درک نکردن از این به بعد بهش قول بدبد که در زمانهای کوتاه با هم حرف میزنید ومسائل وحل میکنید اما همه تقصیرا رو نپذیرید ودر حرفاتون بیشتر روی ما تاکید کنید یادآوری کنید که مشکلات میتونه ناشی از برخورد هر دو طرف باشه یکی کمتر یکی بیشتر سعی کنید دلجویی کنید و این حرف بشه یه شروع دوباره خیلی منت کشی شدیدم نکنید اینجوری خیلی خانوما احساس بدی به همسرشون پیدا میکنن ازش بخواید به روزای خوبتون فکر کنه بهتون بگه ذقیقا چرا زن داری بلد نیستید چرا خسته شده چرا طلاق میخواد چرا فکر میکنه نبود شما بهش آرامش میده شروع حرف زدن مهمه اول خوب شروع کنید بعدم کم کم همه سولاتتونو بپرسید
احتمالا تفاوت فرهنگی زیاد خسته اش کرده اما بهش اطمینان بدید که با هرکسی هم ازدواج میکرد بالاخره تفاوت فذهنگی هست دو تا خواهر برادرم کلی فرق دارن با هم امیدوارم مشکلتون حل شه

کاربر محترم mati . از راهنمایی شما ممنونم . توی این یک ماه خیلی صحبت ها باهاش کردم و سعی کردم موج منفی بهش ندم و امیدوارش کنم. هر کاری کردم مقصر می شدم. من اوایل برگشتنش سعی کردم درکش کنم چون خیلی حالش خوب نبود و مدام می گفت حسی ندارم و کاش برنمی گشتم و من مراعات حالش رو کردم و رابطه جن سی نداشتیم و هفته های بعد هم کاملا من رو پس می زد و اگه بهش دست می زدم داد می کشید یا می رفت از خونه بیرون. حالا می گه چرا باهام تو این مدت رابطه برقرار نکردی. من مطمئنم اگه اقدام می کردم الان بازم مقصر بودم.
بهش گفتم تو تکلیفت با خودت مشخص نیست. من واقعا نمی دونم چه طوری باید باهات رفتار کنم. اقتدار منو گرفتی و بهم استرس می دی. گفتم من در صورتی به طلاق فکر می کنم که تو بچه بازی در نیاری و با هم به این تصمیم مشترک برسیم که نمی تونیم این زندگیو بسازیم ولی الان که تو احساسی عمل می کنی و بچه گانه، من تمام تلاشم رو می کنم تا زندگیمون از هم نپاشه. گفتم تو داری نظرت رو به من تحمیل می کنی و تو باید تلاش من رو ببینی و عاقلانه رفتار کنی.
البته با مشاور هم صحبت کردم و گفت فعلا صبر داشته باش. سعی کن تو خونه شاد باشی و منطقی عمل کنی. گفت سعی کن ظاهرت رو مرتب کنی و کاری به کارش نداشته باشی.
الان هم رفته مهریه رو گذاشته اجرا. منم گفتم مهریه حق توست و من مدیون تو هستم. کاری ندارم که رفتی اقدام کردی اتفاقا خوبه که دیگه مدیون تو نباشم.
می گه من فقط طلاق می خوام و چرا نیومدی توافقی تمومش کنیم. مرد نیستی. می گه هم مهریه می گیرم و هم طلاق. اگه هم نتونستم خودکشی می کنم.
به نظر شما الان من چه کار کنم. به خدا سردرگم شدم.
دوستان با تجربه همچون بالهای صداقت، فرشته مهربان، خالغزی، ... و مدیریت سایت هم تاحالا نظری ندادند و کمکم نکردند. من نمی خوام زندگیمون خراب بشه. من اشتباه داشتم ولی در حدی نبوده که اینقدر تاوان بدم. اونم اشتباه داشته ولی اصلا نمی خواد بپذیره. می خواد فقط خلاص بشه. خانوادش هم موافق جدایی ما نیستن و برخی مواقع از من حمایت کردن. منم امیدوارم سر عقل بیاد و فرصت آخر رو به زندگیمون بدیم.
به نظر شما در شرایط زیر چه کار کنم:
1-خانومم اصلا جواب سلام و جواب سوالامو نمی ده. می خواد منو خسته کنه. آیا بازم به این کارم ادامه بدم؟
2-وقتی سر کار هستم از خونه بدون اجازه می ره بیرون و به من نمی گه. در حالی که قبلا همیشه می گفت. بهش چیزی بگم یا بزارم کار خودش رو بکنه؟
3-وقتی شام درست می کنه بهم خوب تعارف نمی کنه و زورکی می گه بیا شام بخور. به نظر شما شام بخورم یا نه؟
4-لباس ها رو هم نمی شوره. خودم بشورم یا همچنان بهش گم تا این کار رو بکنه؟

لطفا کمک کنید زندگیمو نجات بدم. هر کاری می کنم خانومم حق به جانب رفتار می کنه.

آقای تنها سلام

منم یه مدت کوتاه مثل همسر شما شده بودم البته خیلی کوتاه و خیلی شوهرمو از طلاق ترسوندم یادمه خیلی مظلوم شده بود ، بازم میگم مدت خیلی کوتاه .

حالا من تفکرات اون موقعمو بهتون میگم که شاید کمکتون کنه بهتر درکش کنید.

همسرم حالا یا جایی خونده بود یا از کسی شنیده بود که نباید زن رو مجبور به برقراری رابطه ج ن س ی کرد ، چون زن حس میکنه فقط یه وسیله است که البته کاملا صحت داره ،

همسر منم توی اون مدت داشت عادی رفتار میکرد و نمیومد ازم رابطه بخواد ، خیلی ببخشید اینو میگم ما رابطمون یکم زیاده اما وقتی من توی اون حالت سکوت بودم یه هفته بود که ازم رابطه نخواسته بود

و طرفم نمیومد ، برای من جای سوال بود که چرا نمیاد طرفم؟ میگفتم ببین چقدر غرور داره که حاضر نیست حتی بیادو با من بخوابه ، یه جورایی میدونستم اون پیش خودش فکر میکنه نباید بیاد تا منو درک کرده باشه ، امااز اینکه

واسه اون رابطه نمیومد من خیلی عصبانی بودم میگفتم چهطور جاهای دیگه اینطور درک نمیکنه ولی حالا داره درک میکنه چون همسرم گرمه و این جلو نیومدنش واسه من مغرور بودنشو القا میکرد ، و گاهی هم میگفتم حتما

سرش با چیز دیگه ای گرمه ، بعد از یه هفته اومد سراغم و کلی نوازش و.. و گفت من نمیتونم تحمل کنم دارم داغون میشم تمومش کن و.. و خلاصه هر چی گفت من مثل یه تیکه یخ بودم حتی دوست نداشتم حرف بزنم ، درصورتی که

من همیشه مشکلمونو با صحبت حل میکردم اما نمیدونم چه نیرویی بود که به من اجازه نمیداد انعطافی داشته باشم شاید توی اون یه هفته غرورم شکسته بود به هر حال یه حسه و نمیشه کاریش کرد شایدم خیلی بی منطق و بچه

گانه باشه ولی حسی بود که داشتم .

به هر حال من نزاشتم باهام رابطه داشته باشه هرچند خودمم دوست داشتم ، و ایشون ناراحت شدن و رفتن خوابیدن و دیگه تا 4-5 روز نیومدن سراغم و من باز همون حسها رو داشتم وقتی بعد از این مدت اومد سراغم و من دوباره


سرد بودم ، ازم پرسید آخه چرا اینطوری میکنی منممثل همسر شما گفتم چرا توی اون یه هفته نیومدی جلو؟! تازه همسرم هم مثل شما گفت تو تکلیفت با خودت مشخص نیست !!

میبینید دقیقا مثل چیزی که بین شما و خانمتون رخ داد در ظاهر مسخره میاد اما در باطن من حقیقتو بهتون میگم:

من به همسرم خیلی وابسته ام طوری که بدون ایشون خوابم نمیبره و اگه خوابم ببره با اعصاب خورد و کلافه میخوابم مثل کسی که بالشت نداره و کلافه است ، حالا من یه حس وابستگی داشتم و یه حس غرور و یه حس دلخوری ،

چون دلخوری من رو همسرم نمیتونست برطرف کنه و نمیتونست روح و قلب منو اونطور که باید ارضا کنه من تصمیم گرفتم دیگه بهش وابسته نباشم تا راحت شم ، از طرفی دوست داشتم خونمون دوباره شاد باشه و کنار همسرم

آرامش داشته باشم و غرورم که اجازه نمیداد پا پیش بزارم و مستقیما بگم تو رو خدا بیا از دل من ریشه ای ناراحتیمو حل کن ، و غیر مستقیمم همسرم نمیتونست حل کنه البته اولش من مستقیما باهاش حرف زده بودم اما حرفامون

بی نتیجه موند و منم دیگه به خودم اجازه ندادم دوباره برم باهاش حرف بزنم و از ناراحتیم بگم چون قبلا این کارو کرده بودم و وقتش بود اون اقدام کنه .

این سه حس ناراحتی وابستگی و غرور مدام با هم در حال جنگ بودن و وقتی همسرم میومد جلو دیگه نه من میتونستم بگم چی میخوام و نه اون میتونست از رفتارم سر در بیاره.

شاید حرفای من واسه بعضیها مسخره باشه و توی دلشون به من بخندن اما واقعیت این بود.

ناراحتی من اونقدر توی دلم بزرگ شده بود که نمیتونستم رفعش کنم و نه میتونستم وابستگیمو از همسرم کم کنم ، چون قبلا چند بار درموردش صحبت کرده بودم دیگه انگار هیچ جوره دلم رضایت نمیداد دوباره من مشکلمونو حل کنم.

خیلی متاسفم که اینو میگم
ولی وقتی زنی یا مردی خیلی جدی میخواد که ازش جدا بشید موندن توی اون رابطه هیچ کمکی بهتون نمیکنه. آره خب به نظر شما اون از خیلی لحاظ ها کامله ولی مهم اینه که شما براش اینطوری نیستید. به نظرم ادامه رابطه چیزی جز ضرر و اتلاف وقت برای دو طرف نداره

دوستان لطفا کمک کنید؛
خانومم می گه بیا توافقی جدا شیم ولی من می گم اگه طلاق می خوای خودت باید اقدام کنی. من برای تو و این زندگی ارزش قائلم و باید اجازه بدی تموم راه ها رو برای ساختن زندگیمون بریم اون وقت اگه نتونستیم با هم توافقی جدا می شیم.
فکر کنم رفته مهریش و گذاشته اجرا. بهم گفت می خواستم فرصت بدم که توافقی جدا شیم تا برات مشکلی پیش نیاد خودت نخواستی. منم گفتم من چیزی برای از دست دادن ندارم و تا جایی که بتونم تلاش می کنم زندگیمون درست شه. حال اگه می خوای مهریه بگیری یا جدا شی باید خودت اقدام کنی و من به تصمیمت احترام می زارم.
الان تو خونه دیگه باهام حرف نمی زنه و نمی زاره دست بهش بزنم.
تو رو خدا کمک کنید چه کار کنم. من مطمئنم که زندگی ما مشکلش قابل حله ولی می گه من نمی خوام حل بشه می خوام تموم بشه.
لطفا کمک کنید واقعا کلافه ام.

دوستان چرا کسی کمک نمی کنه.
باور کنید روزای خیلی بدی رو دارم سپری می کنم. الان مثل دو تا غریبه داریم با هم زندگی می کنیم. دیگه غذا هم با نمی خوریم و خانومم بدون اجازه می ره بیرون و میاد. چند روزه وقتی از سر کار می رم خونه، خانومم بیرون خونست وقتی ازش می پرسم می گه رفتم دنبال کارام تا طلاق بگیرم. غذا هم نمی خوریم.
به نظر شما الان چه رفتاری داشته باشم بهتره . باهاش دعوا کنم چرا بدون اجازه می ره بیرون یا اینکه فعلا مدارا کنم.
آیا خودم شام درست کنم با هم بخوریم یا بی خیال غذا شم؟ چندبار که من غذا درست کردم خانومم اومد خورد ولی اصلا تشکری هم نکرد و منم چیزی نگفتم.
لطفا کمک کنید. از مدیریت سایت هم می خوام راهنمایی کنند. تو شرایط بدی قرار دارم که نمی دونم چه کار کنم.

سلام دوست عزیز.متاسفانه همسر شما خیلی وقت است تصمیم خودش را گرفته است و به این نتیجه رسیده است که طلاق بهترین راه حل برای ادامه زندگی است.به نظر من بهترین راه حل این است که شما او را نسبت به یک زندگی آسوده و راحت پس از طلاق نا امید کنید.به طور مثال شما میتوانید با پدر و مادر ایشان صحبت کنید واز آن ها بخواهید که حتی اگر شده به صورت سوری دختر خود را طرد کنند و او را نسبت به این موضوع که از تکیه گاه محکمی چون پدر و مادر برخوردار است نا امید سازند.در این صورت فرصت برای شما فراهم میشود.هر جور که می توانید باید او را نسبت به ادامه زندگی با خودتان امیدوار کنید یک اتفاق تازه و خوشایند.همسر شما سن کمی دارد ولی انگار روی خودش خیلی حساب باز کرده است.شما باید به وسیله عاملی غیر از خودتان این اعتماد به نفس کاذب را از بین ببرید و به او ثابت کنید که شما تنها کسی هستید که می تواند به او تکیه کند.البته من نمی دانم در ذهن همسر جنابعالی چه چیز هایی میگذرد باید با دلیل و مثال به او اثبات کنید که آینده بهتری انتظارش را نخواهد کشید.

خانواده خانم من به هیچ عنوان راضی به طلاق دخترشون نیستند و فکر نمی کنم این دفعه خانومم بخواد قهر کنه بره اونجا. مشاور هم چند جلسه با مادرخانمم صحبت کرده و گفته که مشکلشون حل شدنیه.
خانوم من می گه با طلاق می خواد به آرامش برسه. منم گفتم زود تصمیم نگیر، بزار منم به این نتیجه برسم که نمی تونیم این زندگی رو بسازیم. بهش گفتم مشکلات ما اونقدر نیست که بخواهیم خرابش کنیم و من اقدامی برای طلاق نمی کنم ولی اگه هر تصمیمی داری بهش احترام می زارم.
بهش گفتم نگران رابطه جن سی نباش. ما هر دومون اشتباهاتی داشتیم و درک نکردیم همدیگر رو و الان به اشتبهاتمون پی بردیم. فکر می کنم یکی از نگرانیاش همین باشه که نگرانی منم هست ولی مشکل خاصی نداریم فقط نتونستیم خوب همدیگر رو درک کنیم و به همین دلیل هر دو رضایت نداشتیم ولی الان به نظر من خانومم فکر می کنه شرایط عوض نمی شه ولی من گفتم این دفعه به حرفای من کاری نداشته باش به رفتارهام نگاه کن و با قبل مقایسه کن. ولی فایده نداره. همش حرف خودش رو می زنه.

به نظر شما الان که می رم خونه چه رفتاری باهاش داشته باشم؟ غذا درست نکرده بود من درست کنم؟ اگه خونه نبود و بعد از من اومد خونه، بهش چیزی بگم یا نه؟ دعواش کنم یا نه؟ خیلی باهاش حرف زدم ولی حرف خودش رو می زنه. به نظر شما چه چیز جدیدی می تونم بگم که روش تاثیر بزاره؟

رابطه جن سی هم چندماهه نداریم و الان اصلا باهام حرف نمی زنه و نمی زاره بهش دست بزنم. به خدا کلافه ام. من زنم و زندگیمو دوست دارم ولی سر تفکرات بچه گانه و اینکه فکر می کنه بعد از طلاق آینده خوبی در انتظارشه، داره تیشه به ریشه زندگیمون می زنه.

همه می گن مشکل شما جدی نیست و مشاور هم می گه حیفه خراب بشه ولی دیگه حاظر نیست حتی مشاوره بیاد. من هر جور فکر می کنم نمی تونم واسه طلاق اقدام کنم چون می دونم بعدا هر دومون پشیمون می شیم ولی خانومم عاقلانه و منطقی فکر نمی کنه.

از مدیریت سایت هم توقع داشتم برای یک بار هم که شده راهنمایی کنند ولی افسوس. دیگه نمی دونم چه رفتاری درسته و چه رفتاری غلطه.
نمی دونم شب برم خونه باید چی بگم؟ چه رفتاری بکنم. لطفا هر کی می تونه نظر بده تا آروم بشم.

به نظر من صبر کنید و فعلا کاری به کاراش نداشته باشید. بزار آزاد باشه و تصمیم بگیره. البته حرمت خودتون رو هم حفظ کنید.

من برخلاف شما و دوستانی که گفتن نظر ایشون واسه طلاق قطعیه نمیدونم چرا اصلا این حسو ندارم

حرفا و رفتارهای خانومت خیلی برام اشناست و برخلاف همه ی این چیزهایی که میگه من احساس میکنم شمارو دوست داره و میدونه که شمام دوسش دارید این فقط حس منه به

عنوان یه زن شایدم اشتباه کنم اما ایشون با این کارا داره از شما توجه مداوم وعلاقه دریافت میکنه و این براش لذت بخشه از طرفی هم به شما بی اعتماد و مقداری دلسرد واسه اینه

نمیتونه ازون لاک خودش در بیادو دوباره اعتماد کنه من نمیدونم چی باعث این دلسردی و بی اعتمادی شده ولی احتمالا خانومتون خیلی روحش ازار دیده والان پر از احساس های

متضاده ته قلبش دوستون داره اما دلخوره احساس میکنه شمااونقدری که باید دوسش نداشتید بهش توجه نداشتید درکش نکردید یه جورایی میخوادحالتو بگیره که به خودش بگه خوبش کردم حق همه بی توجهی هاشو ازش گرفتم بذار بفهمه

و وقتی با این کارا خواهش و محبت شمارو میبینه بیشتر خوشش میاد راستشوبخوای منم یه ذره شبیه خانومتونم اما همسر من خیلی خیلی زرنگه همیشه حد استانه رومیدونه و نمیذاره به استانه برسه

به نظر من شما همچنان به محبت کردن هاتون ادامه بدید اما هدفمند طوری نباشه ببخشید اینو میگم خودتونو خوار کنید بهش محبت کنید مثل یه مرد باهاش رفتار کنیدخواهش تمنا

نکنید منطقی باهاش حرف بزنید وقتی میگه تصمیمم واسه طلاق قطعیه بگو من واسه نظرت احترام قائلم تو اگه منو نمیخوای من به زور که نمیتونم نگهت دارم زندگی که با عشق

نباشه واسه منم بی ارزشه اما من تو و زندگیمو دوس دارم و تا زمانی که بتونم تلاش خودمو میکنم چون من متوجه اشتباهات خودم شدم میدونم که توهم اشتباهاتی داشتی اما همه ی

دنیا واسه حل مشکلاتشون اول حرف میزنن منم فکر میکنم که منو تو هزار راه نرفته داریم وراه اخرمون طلاقه و هنوز به اخرنرسیدم ولی اگه زمانی منم به این نتیجه برسم که ادامه

ی زندگی بی فایده است باشه منم طلاق و میپذیرم وقتیم اسم طلاق میاره خیلی متزلزل نشو نشون نده که خیلی ناراحت میشی بنده ی خدا من برا همسرم میمیرم اگر روزی نبینمش

نفسم بند میاد حالا بماند که از همسرمم دلخوری هایی هم دارم! ولی یه بار دعوامون شد تو دعوا بهش گفتم من از تو به این دلایل خیلی دلخورم وخسته شدم از بس قول الکی دادیو

ازین حرفا بعد بهش گفتم اصلا من یه مدته دارم به جدایی فکر میکنم بخدا الکیم گفتم من بدون همسرم نابودم فقط میخواستم بیاد بگه وای نه این چه حرفیه من عاشقتم من فلان من

بهمان من بخاطر تو ال میکنم بل میکنم اونوقت یه چند لحظه سکوت کردو خیلی ریلکس گفت من الانم میگم من حرفاتو قبول دارم اشتباهاتی داشتم و متوجه اشتباهم هستم اما من

نمیخوام تو بزور با من بمونی اگه تو فکر میکنی اینطوری بهتره میل خودته تو هر تصمیمی بگیری من باهات مخالفت نمیکنم یعنی منو میگی همچین ادب شدم با اون حرفش که دیگه

از ذهنمم طلاق خطور نکرده درسته که من اون حرفوزدم که از همسرم توجه بگیرم تو اون لحظه که دچار خلا احساسی بودم دلم میخواست بیادکلی قربون صدقم بره بگه من بی تو

میمیرم هیچوقت دیگه این حرفو نزن واینکارو نکرد بدتر حالموگرفت اما یاد گرفتم که بچه نباشم یاد گرفتم که بعدا تا مشکلی پیش اومددوباره نگم اقا من به طلاق فکر میکنم

به هیچ وجه خواهش تمنا نکن التماس نکن تحریکتون کرد دعوا نکنید مگرنمیگید متوجه اشتباهتون شدید خب اثباتش کنید

به هیچ وجه الان زمان خوبی واسه دعوا نیست یه ذره سعه ی صدر داشته باشید اما میگم ابهت مردانتونو خراب نکنید که فردا روز که اشتی کردید ببخشید امابه هیچی حسابت نکنه

غذا درست نکرد دعوا نکنید خودتون یه نیمرویی یه کنسروی چیزی اماده کنید نمیخواد بشینی قورمه سبزی درست کنی که ایشون حس کنه منم نباشم اون اصلا براش مهم نیست بعد

خودتونو لوس کنید بگید دلم واسه دستپختت تنگ شده غذایی که همیشه واستون درست میکردو شمام دوس داشتیدو بگید و بگید هیچکس نمیتونه اونو مثل تو درست کنه برام

انتظار نداشته باش فرداش برات درست کنه شما با این حرفا داری میگی اقامن باتو خاطرات خوبی دارم کسی نمیتونه جای تورو برام بگیره

یه پیشنهادیم دارم نمیدونم درست باشه یا غلط اما همسرم همیشه با اینکار دل منو نرم میکنه و به عبارتی گوشامو......

وقتایی که ازش دلخورم و خیلی ناراحتم ازش مثلا وقتایی که بحثمون میشه اون که میاد پیشم من بهش محل نمیذارم همسرم هی میاد بوسم کنه نمیذارم مثلا میخوام بگم خیلی دلخورم ازت بعد همسرم هی شوخی میکنه که بذارم اخرسرم به زور سرمو نگه میداره بوسم میکنه و فرار
میگه مگه دست خودته نذاری من بوست کنم من عاشقتمو بوستم میکنم بعدشم فرار میکنه من عاشق اینکارشم میدونید چرا ؟

چون این حسو بهم میده که خیلی عاشقمه و نمیتونه بی محلی منو تحمل کنه

واسه این میگم خانومت کاراش خیلی شبیهه منه که نذاشته باهاش رابطه داشته باشی بعد گفته چرا اون مدت با من رابطه نداشتی؟

خب این یعنی خودشم دوس داره یخش اب شه فقط دلش میخواد یه جوری باشه که حس کنه شما هنوز خیلی عاشقشید و شما اینکارو بکنید اونم اولش یه ذره محکم برخورد میکنه اما بعدش مطمئن باش یخش وا میشه اما وقتی شما ریلکس برخورد میکنی اونم به خودش میگه ببین این الکی میگه دوسم داره بعد بدتر لج میکنه البته باید بدونی کی اینکارو میکنی و تاچقدر پیش بری که بدتر دعواتون نشه

منم نمیذاشتم همسرم بوسم کنه ولی وقتی اشتی میکردیم میگفتم چرا اونموقع بوسم نکردی از دلم در بیاری؟

واسه همین میگم مردونه رفتار کنید توی بحث و دعوا باج ندید همه چیزو الکی و واسه خوشایند خانومت به گردن نگیر فقط چیزایی که میدونی مقصری رو قبول کن و منطقی باشید نه اینکه تندی کنید

اما یه مدت بعدش که یه ذره حالش بهتر شد سعی کنید مثل یه بچه پررو شوخ عاشق باشید

نمیدونم من که خودم با این کارا خیلی زود یخم باز میشه امیدوارم به شمام کمک کنه

امیدوارم حدسم راجع به خانومتون درست باشه

کاربر محترم sahar67 و همه دوستانی که راهنماییم می کنید. من دلم به راهنمایی شما خوشه تا خدایی نکرده اشتباهی مرتکب نشم که اوضاع بدتر بشه.

ممنون از راهنمایتون. تو این مدت از هر دری که بگید وارد شدم. ولی فایده نداره. همش حرف خودش رو می زنه. چند بار تو خواب خواستم بهش نزدیک بشم که خودش رو کنار کشید و یک بار هم می خاستم بوسش کنم از اتاق رفت بیرون. بار دوم هم در رو روی من قفل کرد. منم برای اینکه حرمت ها حفظ بشه چند روزیه سمتش نمی رم. الانم توی اتاق دیگه می خوابه و منم می رم تو اتاق همیشگی.

مشاور هم گفت به زور بهش نزدیک شو و بغلش کن. چند بار این کار رو کردم ولی نتیجه نگرفتم. حالا نمی دونم چه کار کنم. اگه بغل کنم پرخاش می کنه و در رو قفل می کنه. اگر هم نزدیکش نشم بعدا می گه تو حسی نداری و متهم می کنه چرا از فرصت استفاده نکردی. به خدا کلافه ام چه رفتاری باهاش داشته باشم.
من بهش می گم تکلیف من رو مشخص کن چه رفتاری باهات داشته باشم. من واقعا موندم باهات چه رفتاری کنم. می گه قبلا من می خواستم زندگیمون رو تو نمی خواستی. الان من نمی خوام تو می خوای. میگه فقط طلاق می خوام منم گفتم من اقدامی واسه طلاق نمی کنم و اگه می خوای اذیتم کنی و مهریه بگیری و طلاق، باید خودت اقدام کنی من چیزی رو شروع نمی کنم. گفتم اگه با زندانی کردن من و گرفتن کار و اموالم خوشحال می شی، این کار رو بکن تا من از خوشحالی تو خوشحال بشم. دیگه چیزی نگفت. گفت خودت این طوری می خوای من که می گم توافقی جدا شیم. منم گفتم طلاق توافقی باید با توافق دو طرف باشه نه اینکه بهم زورکی تحمیل کنی. من الان نمی تونم به جدایی فکر کنم ولی هر تصمیمی بگیری بهش احترام می زارم.
1- الان بعضی موقع ها که شام درست نمی کنه من درست می کنم و میاد می خوره. وقتی هم شام درست می کنه، بهم با احترام نمی گه بیا سر سفره و و می گه "اگه شام می خوری بیا". به نظرتون تو این مواقع چه کار کنم؟
2-دیروز عصرکار بودم و شیفت عصرم بود تو شرکت. از سر کار رفتم خونه دیدم نیست. بعد از 2 ساعت اومد خونه و گفتم حداقل بگو داری می ری بیرون. گفت به خودم ربط داره. منم سر به سرش نذاشتم و بعدش گفتم حداقل احترام ها رو حفظ کن. گفتم من که هرجا خواستی بری نگفتم نرو ولی در شخصیت تو نیست این کا رو بکنی. گفته رفتم دنبال کارای مهریه و طلاق. منم گفتم کار یندارم کجا بودی و هر تصمیمی بگیری بهش احترام می زارم فقط حرمت ها رو حفظ کن. به نظرتون خوب جواب دادم یا اشتبها کردم؟
3-من سعی می کنم اوضاع را آروم کنم ولی اون همش موج منفی ایجاد می کنه. وقتی می رسم خونه همش با تلفن با خانوادش صحبت می کنه. به نظرتون تو این جور مواقع چه کار کنم؟
4-الان دو روزیه که زیاد باهاش حرف نمی زنم. فقط سلام می دم. چند کلمه باهاش حرف می زنم و اگه بگه بیا شام بخور منم می رم می خورم. خونه رو هم مرتب نمی کنه و ظرفا رو نمی شوره ، من این کارها رو انجام میدم . به نظرتون بازم انجام بدم؟ می خوام بدونه که وابستش نیستم. بهش گفتم من وابستت نیستم ولی دل بستتم.
5-به نظرتون خودم رو بهش وابسته نشون بدم یا نه. می ترسم خودم رو وابسته نشون بدم، نتونه بهم اعتماد کنه و از طرفی وابسته نشون ندم، می گه به من نیازی نداره و خودش کاراشو انجام می ده.

6-من فکر می کنم یکی از اشتباهاتم این بوده که تو این چند سال خیلی منطقی با مسائل برخورد کردم و اون خیالش از رفتارهای من راحته که اشتباه نمی کنم. اون می دونه من اهل فکر کردن و مشورت و منطق هستم و شاید به خودش اجازه می ده هر کاری بکنه و پرخاش کنه و خیالش هم راحته که من کار غلطی نمی کنم. به نظرتون الان برای اینکه خیالش راحت نباشه از تصمیمات من، چه کار کنم؟ می خوام یه شوک بهش وارد کنم؟

از دوستان می خوام نظر بدن. واقعا تو شرایط سختی قرار دارم که نمی دونم چی درسته و چی غلط. همه مشکلات رو هم توضیح دادم و چیز دیگه ای هم نیست. مشاور هم می گه مشکلات شما جدی نیست چند جلسه با خانومم صحبت کرده و همه مشکلات همین چیزایی بود که بهتون گفتم.

داداش شما میگی که مشکلات قابل حل شدن هست خب فرض کنید این مسائل براساس حال و روز روحی همسرتون ایجاد شده باشه و به نحوی بتونید در اصطلاح از خر شیطون پایین بیاریدش... چه تضمینی هست 10 سال دیگه که بچه دار شدین این مساله باز تکرار نشده باشه؟
صادقانه بگم بنده دو حس دارم یکی اینکه خیلی شما مقصر هستید و اینجا ننوشتید چه اشتباهاتی رو مرتکب شدید یا اینکه همسرتون باکسی ارتبا داره یا بیماری خاصی گریبانگیرش شده باشه...
شما بیاید از دید همسرتون واضح بنویسید که چیکارا کردید کار رسیده اینجا بعد دنبال راه حل باشید از دیگران

من بازم نظرم همونه که گفتم مگه بهتون نگفته من قبلا زندگیمونومیخواستم تو نمیخواستی حالا تو میخوای من نمیخوام این یعنی تلافی دیگه

به خیال خودش داره حق همه ی اون بی توجهی هارو از شما میگیره پس مطمئن باشید که قصدش جدایی نیست

من نمیدونم قبل این اتفاقات رابطتون چطور بوده؟

اما احساس میکنم یه جوری رفتار میکنید انگار خیلی هم به خانومتون علاقه نداری فقط از طلاق میترسی نمیگم اینطوری هستی میگم اینطوری رفتار میکنید

شما مگه نمیگی دوسش دارید خب دوری رو تحمل نکنید اگه یه بار شمارو پس زد بازم برید اگه دوبار شد بازم برو میدونم کارش اصلا درست نیست اما فعلا تو این شرایط شما باید کاری کنید که این یخ بشکنه هیچ کسم بجز شما نمیتونه کاری کنه یخ خانومت بشکنه

چرا تو خونه شادو شنگولتر رفتار نمیکنی چرا باهاش شوخی نمیکنی چرا بهش ابراز علاقه نمیکنی چرا نمیگی بدون اون زندگی برات سخته چرا شماهم رفتی تو لاک خودت؟

بخدا بعضی وقتها شوهر من اینقدر مسخره بازی در میاره که من تو اوج عصبانیت خندم میگیره

احساس میکنم شما صبرت کمه یه کم بی محلی که میبینی بهت برمیخوره ومیری دنبال کار خودت
به رفت و امدش خیلی گیر نده من که میگم اون عمدا میره بیرون دیر میادکه شما اومده باشید و ازش بپرسید کجا بوده اونم بگه دنبال مهریه؟
ببخشید دادگاهها شبانه روزین؟

خب اینو میگه که بگه اره دنبال طلاقم شمارو تحت تاثیر بذاره
وقتی میگه اگه شام میخوری بیا چرا بهت برمیخوره؟

بگو معلومه میام زن عزیزم برام شام درست کرده اخ جون بعد باخنده بروبشین یواشکی لوپشم بکش مطمئن باش یه ذره تندی میکنه و روشو میکنه اونور شایدم بگه به من دست نزن اما تو دلش قند اب میشه بخدا بخدا من خودم صدبار اینایی که میگموتجربه کردم

والا من بخوام از یکی جداشم اینطوری رفتار نمیکنم این رفتارهای خانومت فقط و فقط بخاطر اینه به شما بفهمونه منم میتونم مثل تو بی تفاوت باشم

مطمئنم قبلا خانومت خیلی با شما عاشقانه رفتار کرده و شما با بی تفاوتی رفتار کردی که اونم داره اینکارا رو میکنه

از اینکه خیلی بهت محل نمیذاره ناراحت نشو زنته همسرته نزدیکترین کسه بهت

صبرداشته باش به این فکر کن هربار که به خانومت نزدیک میشی یه ذره یخش وا میشه زمان میبره کلا یخش اب شه

بزور بغلش کن هرچقدرم تقلا کرد جوابشو نده ماشالله شما مردا که اینقدرزورتون زیاده من هروقت همسرم بزور بغلم میکنه هرچقدر تقلا میکنم نمیتونم خودمونجات بدم بعضی وقتها گازش میگیرم ولم کنه اما نمیکنه میگه عمرا ولت کنم مگه دست خودته بخدا خیلی وقتا با همین کار کلی باهم بازی کردیمو یادمون رفته اصلا باهم قهربودیم واسه همینه قهرهای ما هیچ وقت به یه روز نرسیده

بخدا شما اگه بخواید میتونید دل همسرتونو به دست بیارید یه چندبار که اینکارو بکنید اگر نشد یه فکر دیگه میکنیم ولی با حالت التماس و خواهشو اینا نباشه اول خودتو لوس کن بگو

دلم تنگه بعد یه چندتا شوخی باهاش کن حتی اگه رفت بیرون برو دنبالش با شوخی و مسخره بازی بعد محکم بغلش کن یه چند دقیقه ولش نکن بخدا همون چند دقیقه کار خودشو میکنه
شما زیادی بعضی جاها مرد بازی در میاری احساس میکنم سعی نمیکنی با زنت رفیق باشی فکر کردی من شوهرم برام چکار میکنه که اینقدر عاشقشم؟

بخدا در طول روز کلا 3 یا 4ساعت میبینمش که همیشم خستس تو زندگیشم یه تخم مرغ درست نکرده یا خیلی کم تو کار خونه کمکم کرده اما با این کارا منو دیوونه خودش کرده با زبونش با مهربونی کلامی با چند شاخه گلی که واسم میخره

همیشه بهش میگم اگه همه ی مردا یکصدم تو سیاست داشتن دنیا یه جور دیگه پیش میرفت بخدا کلی بی توجهی میکنه همین که میبینه من دیگه قاط زدم با زبونش ارومم میکنه

شماهم یه ذره زبون بریز براش گل بخر بخدا من شده شوهرم واسم گل خریده اصلا نگاشم نکردم ولی دل تو دلم نبوده بپرم .....

شما مردا همه ی مشکلتون اینه زبون زنهارو نمیدونید

بابا خیلی از حرفهای ما افعال معکوس بید وقتی میگیم برو حوصلتو ندارم یعنی بزور بیا پیشم من از هروقتی بیشتر بهت نیاز دارم

وقتی میگیم اصلا نمیخوام ببینمت یعنی دلم داره در میاد واست

وقتی میگیم حوصلتو ندارم یعنی بیا سرحالم کن

وقتی میگیم دیگه دوست ندارم یعنی تو بیا بگو من عاشقتم

نه اینکه اخماتون بره توهم برید یه گوشه بشینید مثل بابابزرگها نگامون کنید
شما میگید متوجه اشتباهتون شدید و میخواید رفعش کنید ولی هنوزم نمیدونید خانومتون از چی اینقدر دلش گرفته و چرا داره اینکارا رو میکنه
راستی چرا از مدیر راهنمایی نمیخواید؟

خدمت کاربر محترم sahar67
خیلی از مواردی که شما اشاره کردید درست هستن. خانومم می گه چند سال من زجر کشیدم و الان باید تو زجر بکشی و زجر تو هم طلاقه.
وقتی باهاش حرف می زنم و دلبری می کنم، اولش بی اعتنایی می کنه و بعد توهین و فحش و می گه گم شو و خفه شو و ..... منم دلغک بازی در میارم اونم چند ثانیه می خنده و می گه خدا شفات بده. بعد کم محلی می کنه. ولی بعضی اوقات واقعا بهم بر می خوره و برای اینکه حرمت ها حفظ بشه رهاش می کنم تا اوضاع بدتر نشه.
می گم من از تو بیشتر نیاز به رابطه جن سی دارم ولی قبول دارم هر دومون نتونسیتم خوب همدیگر رو درک کنیم و من بیشتر مقصر بودم. چند بار رفتم بغلش کنم و اون در اتاق رو قفل کرد. به نظر شما دیگه چه کار می تونم بکنم. می گه اعصابمو بیشتر از این خرد نکن. و وقتی دست می زنم بهش تا چند ساعت حالش به هم می ریزیه و بعد از چند ساعت در اتاق رو باز می کنه.

البته واقعا نمی دونه داره چه کار می کنه چون یک بار گفتم تو نمی زاری من آرموت کنم و درکت کنم و چرا در اتاق رو روم قفل کردی، گفت من این کار رو نکردم کی گفته و منکر شد. یعنی نمی دونست کار درستی کرده یا نه و شایدم پشیمون بود. ولی چند روز بعد هم این کار رو کرد و چند روز قبل هم از رختخواب بلند شد و رفت توی اتاق دیگه خوابید.

واقعا تو این چند هفته همه کاری کردم و فکر می کنم یه کم به حال خودش رها کنم بهتره.
اون روز حالش گرفته بود و من آهنگ شاد گذاشتم تا روحیش عوض بشه. بعد اومده می گه چرا آهنگ شاد گذاشتی؟ گفتم برای این گذاشتم که روحیت عوض بشه. باور کنید من هر کاری کنم مقصرم. اگه شاد باشم مقصرم. اگه غمگین باشم مقصرم.
خانومم خودشم نمی دونه چی می خواد. فقط می گه می خوام جدا شم تا به آرامش برسم. منم گفت مگه تو آرامش نمی خوای؟ من قول می دم با هم به آرامش برسیم و یه کم صبر کن، اگه نشد هر چی تو گفتی. می گه جلوی اشتباه رو هر وقت بگیری فایده است.

البته تمام امیدواری من اینه که حق طلاق با منه ولی من نمی خوام از قدرت و زور استفاده کنم و بهش بگم هر کاری دلت می خواد بکن ولی من طلاق نمی دم. می خوام با آرامش حل بشه. نمی خوام فکر کنه گیر افتاده و راه دیگه نداره. بهش گفتم هر تصمیمی بگیری احترام می زارم ولی من قدمی برای از بین بردن این زندگی انجام نمی دم. نمی دونم حرف درستی زدم؟

همش می گه از تو متنفرم. آخرش مرگه دیگه. اگه نتونستم طلاق بگیرم خودم رو می کشم. یه بار می گه می زارم می رم یه جای نامعلوم. منم به حرفاش اعتنایی نکردم و دیگه چیزی نگفت. البته خانوادتنن مغرور هستند و این حالت در خواهر و برادراش هم هست. خواهرشم یک بار تا آستانه طلاق پیش رفته ولی مشکلشون در نهایت حل شده.

من واسه روز زن براش گل خریدم و لباسی که دوست داشت رو که قیمتش هم بالا بود ولی اصلا توجهی نکرد و حتی به اونا چند روزه دست هم نزده. ولی من گل رو آب دادم و دوباره گذاشتم جلوی چشمش و اصلا به روش نیاوردم که چرا نگاشم نکردی.
من دارم یاد می گیرم که به عنوان یک مهمان باهاش برخورد کنم چون می دونم به زودی می زاره می ره. هر کاری می کنم بدون انتظار است و حتی چایی هم جلوش می زارم نمی خوره ولی چیزی نمی گم ولی دوباره وقتی می خوام چایی بخورم دوباره براش می ریزم. اصلا دلم نمی یاد بهش تعارف نکنم و تنهایی بخورم. ولی اون خیلی راحت تنهایی چایی می خوره و ....

خانومم می گه از زندگی خسته شده. می گه جوونیم رفت. از عدم درک من تو رابطه جن سی گلایه داره. منم بهش گفتم هر دومون اشتباهاتی داشتیم و خدا رو شکر الان فهمیدیم، اجازه بده آخرین فرصت رو به زندگیمون بدیم. بهش گفتم من تو و زندگیمون رو دوست دارم واصلا نمی تونم به جدایی فکر کنم ولی قبول نمی کنه. می گه بله تو که سختی نکشیدی من سختی کشیدم و باید دوست نداشته باشی جدا شی.
هر موقع می خوام باهاش حرف بزنم یا پس می زنه یا همش می گه بیا با هم توافق کنیم تا آبرویزی نشه. منم گفتم وقتی قرار باشه تو رو از دست بدم، دیگه هیچ چیزی برام مهم نیست و چیزی برای از دست دادن ندارم. به نظر شما اشتباه نکردم این حرف رو بهش زدم؟

قبلا وقتی سر کار بودم چه روز و چه در شیفت شب، بهش زنگ می زدم حداقل یک بار. ولی چند بار تو این چند روز زنگ زدم بهش واقعا توهین کرد و گفت به تو ربطی نداره من کجام. کارای من به خودم مربوط می شه. حتی جواب سلام رو هم نداد. منم برای اینکه بیشتر حرمت ها از بین نره چند روزیه بهش زنگ نمی زنم. به نظرتون کار درستیه؟

من شاید از طلاق یه کم بترسم ولی واقعا زنمو دوست دارم و می دونم اگه شرایط عوض بشه، باز همومن خانوم مهربونی می شه که سراغ دارم. ویژگی های مثبت زیاد داره ولی منفی هم داره ولی من مثبت ها رو می بینم و اون منفی ها رو می بینه.

ولی واقعا دیگه دارم خسته می شم. الان چندماهه که یک طرفه دارم محبت می کنم و توهین ها و تحقیرهاشو تحمل می کنم. ولی نمی خوام کم بیارم. نمی تونم تصور کنم که از هم جدا بشیم. من خیلی دوستش دارم. متاسفانه خیلی حرفای زشتی بهم زده ولی من چیزی نگفتم و فقط سکوت کردم. بهش گفتم هر چه قدر هم که بدی کنی و پرخاش کنی، من اون خانوم خوبی که همه چیزش خوب بود رو می بینم و بدی هات اصلا به چشمم نمی یاد. به نظرتون حرف درستی زدم؟
لطفا به مدیریت سایت هم بگید یه نگاهی به پست من داشته باشند. من که هر چی نوشتم خبری نشد.

دلخوری عمیق خانومتون دلیلش فقط بی توجهی های ساده تو زندگی روزمره نیست شما مدام میگید خانومتون از روابط خصوصیتون همیشه گله داره واین سرسختی به نظر میرسه از یه

مشکل عمیق ناشی میشه که نمیشه زیاد بازش کرد ک واسه خانومتون همراه با حس سرخوردگی بوده رفتارهای معمول الانتون خوبه به همین رویه ادامه بدین صبر داشته باشید و مسائل

دیگتونو پیش یه مشاور خیلی خوب حل کنید در هر صورت باخودتون روراست باشید ببینید چقدر مقصر بودید واینو یادتون باشه همیشه اینطوری نیست که ما هرزمانی اشتباهمونو

پذیرفتیم طرف مقابلمونم همه چی رو به راحتی فراموش کنه واگراینکارو نکرد دیگه خودمونو بی تقصیر بدونیم و اگرم میدونی واقعا خیلی مقصر نیستیواتفاق خیلی بدی به وسیله شما

برای ایشون رقم نخورده و به عبارتی کاراشونو بچه بازی و لجبازی میدونید به نظرم بهتره این بازی دیگه تموم شه یه مدت صبر کنید اگر تمایلی به ادامه ی زندگی در ایشون ایجاد

نشد شماهم واقعا خواستشونو بپذیریداگرچه من فکر میکنم باید حرفهای خانومتون هم شنیده بشه و احساس میکنم ایشون حرفهای زیادی واسه زدن دارن و این سرسختی از یه زن

نمیتونه دلیلش فقط یه لجبازی باشه مخصوصا شما بارهاگفتید خانومتون خیلی مهربون بودن

فکر میکنم اگه اشتراک ازاد بگیری میتونید با مدیر ارتباط داشته باشی

قطعا ایشون بهتر راهنماییتون میکنن

- - - Updated - - -

راستی دقت کردید کلا زندگیتون شبیه اقای مجید_مجید هست !!!!!!!
واسه ایشون نظراتی گذاشتید که خودتون اجراش نمیکنید ایشونم همین طور

جالبه لحن صحبت کردنتونم خیلی شبیه
از راهنمایی هایی که به ایشون میشه یا شده میتونید استفاده کنید:303:

سلام.یه مدت خونه رو ترک کنید. این نظر منه شایدم اشتباهه . ولی باید بهش شوک وارد کنید.

اقای تنهایی احساس میکنم شما بیشتر از همسرتون طلاق رو جدی گرفتید . همه اش حرف از طلاق و منصرف کردن میزنید . در صورتی که باید در عمل تغییر کردنتون رو نشون بدید . همه اش میگید من اشتباهاتم رو فهمیدم و اصلاح میکنم . در عمل هم اصلاح کردید ؟ همه هم و غم همسرتون اصلاح رفتارهای شماست . وگرنه اگه ایشون واقعا قصدش طلاق بود الان تو خونه مشترکتون نبود . اگر ایشون شما رو دوست نداشت الان پیشتون نبود . خانمها حتی وقتی خونه رو ترک هم میکنند دلشون پیش همسر شونه .

شما صبور باشید و روی اصلاح رفتارهای خودتون کار کنید . سخنرانی کلید زن رو گوش کنید . تایپک سوده هم میتونه براتون مفید باشه . براتون ارزوی خوشبختی میکنم .

وقتی غذا درست میکنه و شما رو درست صدا نمیکنه . شما با شور و شوق برو از غذاش تعریف کن . باهاش حرف بزن . حرفهای معمولی . شما هم نرو تو فاز قهر و دوری و سردی . حتی یه بوس هم بکن . وقتی ازت فرار میکنه . یعنی دنبالم بیا .
ایراد همه شما اقایون اینه که ارتباطات عاطفی رو فراموش میکنید و یکراست میرید سراغ ارتباط جنسی . شما ارتباط عاطفی رو بچسب . بقیه خودش جور میشه .

خدمت sahar67
ممنون از راهنماییتون. ببینید مشکلات ما همش همینه که گفتم. خانومم فکر می کنه نمی تونه تو این زندگی خوشبخت بشه و همش فکر می کنه بعد از طلاق به آرامش می رسه. من فکر می کنم اون بیش از حد خیالش از رفتارهای من راحته و فکر می کنه هیچ وقت کار غیر منطقی و غیرعقلانی انجام نمی دم پس به خودش اجازه می ده هر طور رفتار کنه. توهین کنه.
توی روابط جن سی هم مشکل ما عدم آگاهی و عدم درک متقابل بوده و اوایل ازدواجمون این مشکل رو نداشتیم. البته اشتباهات هم من بیشتر بوده که خوب درکش نکردم ولی مطمئن هستم قابل حله.
پیش مشاور هم چند بار رفتیم و مشاور هم با خانومم چندبار صحبت کرد. می گه مشکلتون اینقدر جدی نیست که بخاید طلاق بگیرید. خانوادش هم راضی به جدایی ما نیستند و منم به خانومم گفتم هر تصمیمی بگیری احترام می زارم ولی من اقدامی برای طلاق نمی کنم.
من واقعا دوستش دارم و نمی تونم الان به جدایی فکر کنم. چون مطمئنم خانومم داره بچه بازی در میاره و احساسی تصمیم می گیره.

خودم رو برای هر اتفاقی آماده کردم و بهش گفتم واقعا پای کار هستم تا زندگی رو بسازم ولی اون می گه دیگه نمی خواد. چون اصلا مشکل اونقدر جدی نیست که بخوام به طلاق فکر کنم و خانومم چون کم تحمله، الان احساساتی شده و اصرار داره جدا شیم. هر چی اصرار به طلاق توافقی کرد من قبول نکردم و گفتم باید من هم به این نتیجه برسم نه اینکه تو برام تصمیم بگیری. من گفتم واسه تو و زندگیمون ارزش قائلم.

دیروز عصر کار بودم و ساعت 10 از شرکت رفتم خونه و خانومم با سردی و بدون اینکه جواب سلام بده در رو باز کرد. قرار بود شام بریم خونه خواهرش که کنسل شد و افتاد یک شب دیگه. بعد رفت تو اتاق خواب. منم یه کم باهاش به شوخی حرف زدم و خواستم سر صحبت رو باز کنم، حرف بدی زد و در اتاق رو قفل کرد. بعد از یک ساعت صداش کردم بیاد شام درست کنه بخوریم یا من درست می کنم، خودش اومد شامش رو خورد و منم گفتم خوب کاری کردی اومدی، منم گشنم بود ولی دلم نمی یومد تنها بخورم و خودم رفتم برداشتم خوردم.
آخر شب هم در اتاق رو بست و من تنها خوابیدم.
بهم گفت ما با هم دیگه کاری نداریم و من دنبال طلاق رفتم. منم گفتم تصمیم با خودته و من تو رو اجبار به کاری نمی کنم و احترام می زارم.
به نظر شما کارهام درست بوده؟ امشب رفتم خونه چه کار کنم. مشاور هم قبلا گفته بود سعی کن بهش نزدیک بشی و بغلش کنی ولی اون اصلا اجازه نمی ده برم پیشش. منم بهش گفتم دوست دارم بیام بغلت کنم ولی وقتی می بینم ناراحت می شی، اصرار نمی کنم.
راستی پست های سوده و مجید-مجید رو خوندم. به خصوص پست های سوده که خیلی جالب و دردناک بود. نکات خوبی از اونها یاد گرفتم. ولی مشکل من اینه که من الان واقعا به همسمر گفتم تغییر کردم و من رو ببین ولی اون اصلان اجازه نمی ده بهش ثابت کنم. من سعی می کنم شرایط رو آروم کنم. به نظر شما چه روشی رو در پیش بگیرم. بی اعتنایی محض؟ مقابله به مثل؟ همچنین مراعات کنم با حفقظ غرور توام با احترام؟
کاربر محترم واحد
ممنون از راهنماییتون.
سخنرانی کلید زن رو گوش کردم. خیلی خوب بود. من صبر پیشه کردم و دارم به همسرم ثابت می کنم تغییر کردم (هر چند نمی خواد منو ببینه) ولی دارم سعی می کنم از هر فرصتی استفاده کنم تا قبول کنه عوض شدم. سعی می کنم کمترین اشتباه رو داشته باشم و از همه دوستان همدردی هم تقاضا دارم کمک کنند زندگیمو نجات بدم. من نمی تونم الان به جدایی فکر کنم و به خانومم گفتم تا جایی که توان داشته باشم تلاش می کنم.

چند تا سوال دارم لطفا نظر بدید موندم چه کار کنم.

1- من سعی می کنم وقتی خونه ام شور و شوق ایجاد کنم. وقتی می ره اتاق دنبالش می رم ولی در رو قفل می کنه. منم دوست ندارم کلید اتاق رو بردارم تا فکر کنه زور بالا سرشه. کار درستی است یا نه؟

2- به نظر شما اگه بازم خودش اومد غذاش رو خورد، منم خودم بردارم یه چیزی بخورم؟

3- اگه در رو قفل کرد چه کار کنم؟ کلید اتاق رو بردارم یا بهش بگم اگه یک بار دیگه قفل کنه قفل در رو باز می کنم؟ من نمی خوام زورکی و با تحمیل کاری انجام بدم.

4- باهاش حرف زدم چه چیز جدیدی بهش بگم؟

5- به نظرتون هر چی کوتاه بیام بدتر نمی شه؟ می خوام یک کم قاطعیت نشون بدم و دیگه محلش نزارم. به نظرتون کار درستیه؟ آخه تو چند سایت خوندم هر چی به سمت این جور افراد بری، بیشتر دور می شن تا بهتر بشن.

6- بهش چند بار sms دادم جواب نداد یا بی احترامی کرد یا جواب سربالا داد. به نظرتون باز هم روزی یک بار sms عاشقانه و احساسی بهش بدم یا نه فایده نداره و بد تر می شه؟

7- هفته بعد عروسی دخترخالش هست توی شهر کرج. نمی دونم می خوایم بریم یا نه. من بهش گفتم بریم بهتره ولی چیزی نگفت. به نظرتون دیگه چیزی بهش بگم یا نه؟

داره همه درها رو روم می بنده و نمی دونه واقعا داره اشتباه می کنه. من واقعا می خوام اشتباه نکنم. لطفا تنهام نزارید و کمک کنید. ممنون از همه.

اقای تنهایی اینقدر استرس نداشته باشید برای هر کاری که درسته یا درست نیست . شما اگر نقطه ضعف های خودت رو شناختی و سعی کردی رفعشون کنی . همین کافیه . سعی نکن بهش نشون بدی که تغییر کردی . تغییر خودش خودش رو نشون میده .

اگر ایشون میگه میخواد با طلاق به ارامش برسه نشون میده که در زندگی برخی از رفتارهای شما ارامش رو از ایشون میگرفته . اونها چه رفتارهایی بوده .اونها رو پیدا کن و رفعشون کن .

دوست داشتنت رو نشون بده با صلابت نشون بده . نشون دادن دوست داشتن زور گفتن نیست . زور گفتن هم گاهی لازمه . خانمها از مردهای محکم و استوار خوششون میاد . منفعل نباش . بگو از قفل کردن اتاق خوشم نمیاد . اگر باز اینکار رو کرد مجبورش کن در رو باز کنه . یا کلید رو وردار . تا اینکار رو نکنه . وقتی در رو باز کرد برو به زور بغلش کن . نشون بده که تحکم تو به این دلیله که نمیتونی دوریش رو تحمل کنی . معنی قهر کردن اینه که تو به من توجه نکردی . یعنی توجه میخواد .

الان که رفته مهریش رو اجرا گذاشته، خیلی از دستش ناراحت شدم. البته اصلا به روم نیاوردم و گفتم مهریه حقت هست و من مشکلی برای پرداختش ندارم ولی با این کاراش همه چیز رو داره به هم می ریزه. نه می شه دیگه درستش کرد و نه به شکل خوبی تمومش کرد.
من هنوز دوستش دارم ولی اون هیچ توجهی نشون نمی ده. من از دادن مهریه نمی ترسم چون حقشه ولی نمی خوام حرمت ها از بین بره. از طرفی نمی خوام زورکی برم کلید اتاق رو بردارم و بخواد درگیری ایجاد بشه. من چند بار بهش نزدیک شدم خواستم حتی بهش دست بزنم نمی ذاره و از اتاق خوب می ره بیرون. وقتی باهاش حرف می زنم به هم می ریزه و می گه اعصابم رو خرد نکن.
نظرتون چیه یک مدت بی اعتنا بشم و اصلا کاری به کارش نداشته باشم. واقعا دیگه کلافه ام چه کار کنم.
نمی دونم برم با خواهرش که خیلی بهش نزدیکه صحبت کنم یا نه. یک بار بهش گفتم گفت تو کوتاه نیا خواهرم داره اشتباه می کنه و سر چیزای الکی زندگیشو خراب می کنه. گفت مهریه خواست بهش بده ولی طلاق نده. چند هفته ای می شه همدیگرو ندیدیم ولی مشاور گفت باهاش صحبت کن بیاد ژیش من بدون اینکه خانومت متوجه بشه.
خانمم اصرار به طلاق توافقی داشت ولی هیچ کس منو توصیه به طلاق نمی کنه. مشاور، خانوادش و ... و همه می گن برای زندگیت تلاش کن. من نمی خوام نا امید شم. من می خوام با کمک شما زندگیمو بسازم. من زنمو دوست دارم.
من که به لطف و عنایت خدا امیدوارم .
خدایا اگر ما را آزمایش می کنی ، طاقت مرا دریاب ، ایمان ضعیف ما را ببین ، با لطفت به ما برخورد کن نه عدلت . امیدوارم همیشه امید در تمام خانواده ها موج بزند و زن ومرد در کنار هم و دوشاش هم برای زندگی بهتر و آینده ای درخشان تر تلاش نمایند.
به امید آنروز . شما هم دعا کنید

دوستان لطفا نظر بدید. زمان در حال سپری شدن است و من نمی توانم نقش فعال ایفا نمایم چه کنم.
چند روز پیش خانمم خواست از خونه بره بیرون، گفتم کجا می ری گفت به تو ربطی نداره. منم رفتم دنبالش تا سر خیابون که یه موقع نگه بی غیرتم. گفت می خوام برم خرید. گفتم منم می یام. قبول نکرد و دیدم داره عصبانی می شه برگشتم خونه و خودش رفت و بعد از دو ساعت برگشت. وقتی هم برگشت بهش گفتم حرمت ها رو حفظ کن و این راه نه به جدا شدن ختم می شه و نه می شه درستش کرد. به نظر شما بازم خواست بره چه کار کنم؟
غذا هم درست می کنه ولی برای خودش می کشه و به من نمی گه. البته غذا رو روی گاز می زاره تا خودم برم بردارم بخورم. چند روزیه بهش می گم واسم بیار ولی نمی یاره. به نظرتون خودم غذا بخورم یا اگه نیاورد واسم، نخورم؟
دوستان لطفا کمک کنند.

هر کس به طریقی دل ما می شکند، بیگانه جدا، دوست، جا می شکند، بیگانه اگر می شکند حرفی نیست ، از دوست بپرس که چرا می شکند.
آری ، آری دلم شکست و کس صدایش نشنید ، دل مرد به صدا می شکند .
خدایا کمک کن . من دیگر توان ادامه ندارم . اگر آزمایش ، بلا ، امتحان یا هر چیزی که مقدر توست می پذیرم اما تو را به مقربان درگاهت قسمت می دهم که مشکل مرا به خوبی و خوشی به پایان برسان.
من دیگر طاقت ندارم.

دوست عزیز در در باره نحوه آشنایی و ازدواجتان توضیح بدید لطفا. آیا همسر شما با علاقه ازدواج کرده یا به اصرار خانواده.

کار بر محترم رهدخت
خدمت شما عرض کنم ما بدون فشار خانواده و با علاقه ازدواج کردیم و یکی دو سال اول هم خیلی خوب بود ولی الان می گه طرز فکرم عوض شده. همش می گه اشتباه کردم تو انتخابم. دیگه نمی خوام مشکلات رو تکرار کنم تو پست های قبلی هست ولی واقعا من دوستش دارم و نمی تونم الان به جدایی رضایت بدم. هیچ کس راضی به جدایی ما نیست و همه می گن خانومت داره اشتباه می کنه تو اشتباه نکن. به خدا موندم چه کار کنم.
لطفا نظر بدین. از مدیریت سایت، فرشته مهربون، بالاهای صداقت، خالقزی و ... و هر کسی که می تونه کمک کنه، می خوام که کمکم کنند تا زندگیوم نجات بدم.

آقای تنهایی عزیز لطفا سََعی کنید بر اعصاب و روان خودتان مسلط باشید. هر چه استرس شما بیشتر شود احتمال انجام رفتارهای غلط هم افزایش پیدا می کند.

در شرایط کنونی ضمن مراجعه به یک مشاور خانواده مجرب و کاردان بهتر است استرستان را با ورزش کم کنید . ببیند کدامیک از اعضای خانواده همسرتان منطقی است و

همسرتان از او حرف شنوی دارد منظورم اعضای درجه اول است نه عروس و داماد و غیره . موضوع را با اطلاع همسرتان به آنهادر جریان بگذارید البته بدون عصبانیت و در کمال

متانت و ادب . ااحساستان را از وضعیت پیش آمده توضیح بدهید و از آنها راهکار بخواهید. شاید لازم باشد تا هر دو شما با توافق و بدون هر گونه لجبازی و عصبانیت مدتی

از هم دور باشید تا از فاصله به زندگی خودتان نگاه کنید.

به نظر من آنچه در شرایط فعلی اهمیت دارد این است که شما یک رویه عاقلانه را پیش بگیرید. با روی آوردن به ورزش و فعالیت جسمانی شدید اضطراب را از خودتان دور

کنید. رابطه خودتان را با خانواده همسرتان حفظ نموده و ضمن رعایت ادب برای حل مشکلتان از آنها کمک بگیرید چرا که در صورت وخیم تر شدن اوضاع شما نزد وجدان و

خانواده ایشان رو سفید خواهید بود.

دوستان لطفا نظر بدید چه کار کنم.
دیگه مثل دو تا غریبه دو خونه هستیم و همسرم حتی خودش تنهایی غذا می خوره.
دیروز خواهرم بهش زنگ زده بود که شام دعوت کنه خونشون، گفته بود من نمی یام و ما می خوایم از هم جدا شیم. اگه می خوای به برادرت زنگ بزن.
به خدا کلافه شدم . موندم چه کار کنم. هر کاری می کنم کوتاه نمی یاد. من به لطف و کمک خدا ایمان دارم. من همسرم رو دوست دارم و بهش گفتم به راحتی انتظار نداشته باش کوتاه بیام.
تو رو خدا نظر بدید.