نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
عنوانم گویای مشکلمه.
من فردی هستم درونگرا،بیشتر اوقات توخودمم،تنهایی رو زیاد دوست دارم،ازینکه در تنهاییم به برنامه هام رویاهام فکر میکنم لذت می برم...
ولی با دیگران زیاد ال نمیشم،نمیتونم با هرشخصی دوست شم.
خودم فکر کنم آدم منزویی هستم،ارتباط عمومی ام ضعیفه،از دید دیگران برای بار اول یا چندم که هنوز اشنا نشدیم باهم،ادم خشک و رسمی دیده میشم،این نقل قول اطرافیانمه.
اینم از مشکل من...
حالا از شما بزرگواران راهنمایی میخوام تا به یه حالت متعادل برسم،حالتی قابل قبول...
منتظر جوابتون هستم...
سلام.
درونگرایی عیب نیست در صورتیکه واقعا درونگرایی مشکل باشه.
منظورتون رو از رویا بیشتر توضیح بدین. چند ساعت از روز رو در رویایید؟ چقدر به کار و فعالیت شما لطمه زده؟ بیشتر توضیح بدید لطفا. هر توضیحی که فکر میکنید لازمه.
ممنون.
سلام میلاد جان
فکر نکنم کسی بتونه بگه که درون گرایی ویژگی بدیه. اتفاقا در نوع خودش یه قدرته!
معمولا افراد درونگرا نیمه اول زندگیشون سخت تر و نیمه دوم (میان سالی به بعد) راحت تر هست. جوونی دورانیه که افراد باید سازندگی داشته باشن، با محیط اطراف تعامل برقرار کنن و تجربه کسب کنن. خوبه که خودت هم تصمیم گرفتی از انزوا بیرون بیای.
برای افزایش روابط عمومی باید به تدریج این کار رو انجام بدی و مطمئنا در ابتدا بسیار سخت و بیهوده به نظر میرسه ولی کم کم تاثیرش رو میبینی!
-برای شروع می تونی روزی 10 دقیقه به پارک و فضاهای عمومی بری و مردم رو ببینی که چطور تفریح می کنن.
-سعی کن گه گاهی بری تو خیابون دور بزنی، حتما نباید دلیل خاصی برای این کار داشته باشی.
-بعضی از خبر های روز و یا مطالب جالب رو درنظر داشته باش تا بتونی در مواقعی ازش برای ارتباطات استفاده کنی.
-برای دوست شدن کافیه فقط دنبال علایق مشترک بگردی.
-می تونی چند تا لطیف رو حفظ کنی و برای دوستات تعریف کنی
-اگه علاقه به خوندن کناب داری می تونی این کار رو تو پارک یا کتابخونه انجام بدی.
-گوشیت رو بردار و برای دوستات لطیفه ارسال کن.
و خیلی کارهای دیگه، اما چیزی که مهمه اینه که در ابتدا کار سخته و تاثیر خودش رونشون نمیده پس نباید دلسرد شد :)
ممنون از شکوه وe.v
درونگرایی عیب نیست ولی مشکله!!!
اینجوری نمیتونی رو اطرافیان وکسانی که باهاشونی تاثیرچندانی بگذاری،زیاد رو حرف ادم حساب نمیشه،نقطه تمرکز جمع نمیشه باشی...
چون بیشتر اوقات توخودتی.
در جواب شکوه خانوم باید بگم که منظورم از رویا خیالپردازیه،خیالپردازی در مورد آینده،در مورد کانون توجه بودن در جمع،در مورد قدرت داشتن،نفوذ داشتن،فرد تاثیرگذار بودن و...
من اغلب هرذوقت بیکار میشم در فکرو خیالم،البته فکروخیال درمورد خودم!!!یعنی چیزی بیشتر ازینکه هستم.
مثلا حضوری با دیگران یا یک نفر دیگه نمیتونم رفتاری رو نشون بدم که میخوام،بعد که ازون محیط خارج میشم تازه میگم بهتر بود اینجوری رفتار میکزدم یا بهتر بود این حرفو میزدم.
من بیرون میرم،پارک یا خیابون بدون دلیل خاصی فقط برای قدم زدن اما تنها میرم بیرون و این اوقات هم به خیالپردازی وسیر وسفر در رویاها م میگذرونم...
در تاپیک قبلیم مشخصات رو گفتم،اینجام میگم: دانشجو هستم،24سال سن دارم ک داره تموم میشه و وارد 25میشم.
بهتره اینم بگم که اونقدراهم درونگرا نیستم که بیرون نرم یا رفیق نداشته باشم رفیق د آرم ولی کم،با هر کسی نمیتونم رفیق شم،اگر از کسی خوشم نیاد ظاهرم اینو نشون میده،یعنی همه میتونن اینو از رفتارم بفهمند.
مشکل اصلی من روابط عمومی ام هست که فک کنم ضعف در برقراری ارتباط با دیگران بخصوص جنس مخالف ناشی از درونگرایی منه...
منتظر نظرات و پیشنهاداتون هستم...
اگر سوال دیکه هم داشته باشین بفرمایین،من چیز بیشتری به ذهنم نمیرسه که الان بگم:18:
- - - Updated - - -
ممنون از شکوه وe.v
درونگرایی عیب نیست ولی مشکله!!!
اینجوری نمیتونی رو اطرافیان وکسانی که باهاشونی تاثیرچندانی بگذاری،زیاد رو حرف ادم حساب نمیشه،نقطه تمرکز جمع نمیشه باشی...
چون بیشتر اوقات توخودتی.
در جواب شکوه خانوم باید بگم که منظورم از رویا خیالپردازیه،خیالپردازی در مورد آینده،در مورد کانون توجه بودن در جمع،در مورد قدرت داشتن،نفوذ داشتن،فرد تاثیرگذار بودن و...
من اغلب هرذوقت بیکار میشم در فکرو خیالم،البته فکروخیال درمورد خودم!!!یعنی چیزی بیشتر ازینکه هستم.
مثلا حضوری با دیگران یا یک نفر دیگه نمیتونم رفتاری رو نشون بدم که میخوام،بعد که ازون محیط خارج میشم تازه میگم بهتر بود اینجوری رفتار میکزدم یا بهتر بود این حرفو میزدم.
من بیرون میرم،پارک یا خیابون بدون دلیل خاصی فقط برای قدم زدن اما تنها میرم بیرون و این اوقات هم به خیالپردازی وسیر وسفر در رویاها م میگذرونم...
در تاپیک قبلیم مشخصات رو گفتم،اینجام میگم: دانشجو هستم،24سال سن دارم ک داره تموم میشه و وارد 25میشم.
بهتره اینم بگم که اونقدراهم درونگرا نیستم که بیرون نرم یا رفیق نداشته باشم رفیق د آرم ولی کم،با هر کسی نمیتونم رفیق شم،اگر از کسی خوشم نیاد ظاهرم اینو نشون میده،یعنی همه میتونن اینو از رفتارم بفهمند.
مشکل اصلی من روابط عمومی ام هست که فک کنم ضعف در برقراری ارتباط با دیگران بخصوص جنس مخالف ناشی از درونگرایی منه...
منتظر نظرات و پیشنهاداتون هستم...
اگر سوال دیکه هم داشته باشین بفرمایین،من چیز بیشتری به ذهنم نمیرسه که الان بگم:18:
سلام
یه مورد بسیار جالب:
این تاپیک تا الان74بازدید کننده داشته،دو نفر لطف کردن نظر دادن،72نفرهم لطف کردن فقط خوندن و اینکه نظری نداشتن:311: بنظر من که خیلییی جالبه...
شما چطور؟؟؟
آقا میلاد من به شخصه خودم فقط میتونم سه تا پست بذارم و خوب در واقع نمیتونم خوب تو بحثها شرکت کنم. کاربرای دیگه هم همین طور شاید. البته هر کس دنبال حل مسئله ی خودشه
اما میدونید خطرناکترین و پر شمارترین اعتیاد در دنیا رو چه موادی به خودش اختصاص داده؟
سیگار؟ تریاک؟ کوکائین؟شیشه یا الکل؟ کدوم؟
هیچ کدوم!!! اعتیاد به خیال پردازی بیشترین آمار معتادین جهان رو به خودش اختصاص داده. البته تو ایران که نظر سنجی نداریم اما تو کشورهای غربی و اروپایی این نتیجه رو عنوان کردن.
مشکل شما هم درونگرایی نیست. همین اعتیاد به تخیله که نیازهای شما رو تا به حال پاسخ داده و به دلیل اینکه به خاطر قوه ی تخیلتون تا به حال احتیاج به برونگرایی در حد لالیقا
(لالیگا!!) آزارتون نداده اما کمی براتون مسئله بوده. هر چقدر بتونید خیالپردازی و زندگی در دنیای خیال رو کنار بذارید میتونید فردی برون گرا بشید. یعنی توانایی یادگیری تون میره بالا. چون
احساس نیاز واقعی میره بالا. احتیاج که به وجود بیاد شما تلاشتون بشتر خواهد شد که در جامعه دیده بشید.
البته لازم نیست فردی در مرکز توجه بشید. این خودش یک نوع مشکل دیگه است که این نیازتون از عوارض خیال پردازیه. همه چیز به اندازه.
راستی کلی تایپیک در مورد سوالتون هست که دوستان نظر دادن و یه سرچ بزنید میتونید استفاده کنید.
موفق باشید.
سلام
انتظار نداشته باشین که به یکباره از تخیل و درون گرایی رها بشین و 180 درجه تغییر کنید.
تغییرات رو میشه به تدریج انجام داد.برای تخیلاتتون میتونین براش وقت بزارین.مثلا روزی نیم ساعت و در یه تایم خاص و به تدریج این زمان رو کاهش بدین.
من فکر میکنم اگه روی روابط اجتماعیتون بیشتر کار کنین افکارتون هم کمتر میشه.برای من که همینطور بوده.
ببین،خیلی راحت با بقیه شروع به صحبت کن.نگران اینکه حالا چی بگی و نگران قضاوت بقیه نباش.
تمرین کن شنونده خوبی باشی.همین کار روابط اجتماعیت رو قوی تر میکنه و آدمهای بیشتری دوست دارن باهات همصحبت بشن.
شرکت در کلاسهای مختلف و تورها به قصد بیشتر کردن روابط اجتماعیت هم میتونه بهت خیلی کمک کنه.
درون گرایی که ذات و سرشته نمیشه تغییرش داد
درباره مهرات های ارتباط با دیگران این اموزشه می تونی تمرین کنی یاد بگیری. یعنی یه چیزایی رو که ادم برون گرا ذاتی داره ادم درون گرا می تونه یاد بگیره. روابط با دیگران رو تمرین کن.
می تونی ایتجا اشتراک ازاد بگیری مشورت بخوای
می تونی هم کتاب بخونی دربارش
باسلام
ممنون ازهمه افرادی ک نظردادن ولطف کردن وقت گذاشتن و خوندن این تاپیک رو...
منم دقیقا این روزا به همین نتیجه رسیدم که علت اصلی درونگرای من خیالپردازی وغرق شدن در رویاهامه.
حال از شماعزیزان مشاوره میخوام که چجوری کمترخیالپردازی کنم و بیشتر در دنیای واقعی زندگی کنم؟!!!
اما بعد...
مشکل ارتباط برقرارکردنم هم هست،روابط عمومی ام ضعیفه...
فکرکنین از قبل برنامه میریزم که مثلا چجوری با خانوم xکه روبرو میشم رفتار کنم و حرف بزنم ولی وقتی میخوام عملی کنم نمیشه...نمیتونم زیاد باهاش حرف بزنم،البته حرفهایی عادی:-)
بالا گفته بودین فقط حرف بزن مهم نیست در مورد چی؟
ولی من باید در مورد مسیله ای حرف بزنم که در جریانه،یا گذشته...نمیتونم الکی صرفا فقط حرف بزنم،میخوام با هرکسی در هر موردی که حرف میزنم حرفام ارزش داشته باشه:-) به همین خاطر زیاد حرف برای گفتن ندارم واین خودش مشکله:-(
سعی میکنم حرفی که بجایی مربوط نیست رو نزنم درنتیجه دم کم حرفیم و بیشتر میشنوم.
فکر کنم مشکلاتم بیشتر ریشه در ارتباط ضعیفم داره...
اگه میشه در این مورد و تقویت ارتباط عمومی ام نظرتون رو بگین...
ممنونم از همگی شما
ممنونم از خیل جوابهاتون...
اینقدر نظر دارین شما؟!!!!
بابا دم شما گرم:-)
میلاد جان سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط milad.mehr
ضمن سلام و تبریک سال نو
در مورد بحث عدم برقراری ارتباط با دیگران باید بگم، من هم مثل شما به این مورد دچارم ، البته این مساله ریشه در نوع تربیت کودکی ما که فرهنگ رسمی بودن و اداری بودن و قرار گرفتن در فضاهای معنوی بوده داره.
ببینید این مساله از نظر من در جاهائی خوبه ودر جاهائی بد. چون آدمهائی رو می‌شناسم که اصطلاحا بلافاصله پسر خاله میشن ولی بدلیل عدم شناخت طرف مقابلشون ، دوستی اونها به هم میخوره و شروع به بدگوئی از اونها میکنن. لذا خوبه آدم ابتدا به ساکن در روابطش دست به عصا راه بره ، بعد رابطه رو صمیمی تر کنه.
یه توصیه میکنم که البته خودم دارم اجراش میکنم و اینه که یه مقدار از خط قرمزهات(که البته با نوع تعریفت از خودت ، حتما داری) کم کنی و راحت تر باشی. چون اطرافیانت وقتی ببینن شما با هرچی ناراحت میشی یا زود بهت بر میخوره و یا گوشیه گیری میکنی، باهات راحت نیستن و فاصله میگیرن.
اینو بدون خیلی راحت میتونیم راحتر زندگی کنیم فقط کافیه قیدو بندهای دور و برمون اعم از حرف مردم، نوع برداشت مردم از ما، بر خوردن دیگران، تعصبات غلط مذهبی، روشهای اشتباهی که فرهنگ شده ، زود رنجی و زود نارحت شدن خودمون و..... رو کم و کمتر و یا بخشی رو حذف کنیم.
امتحان کن جواب میده.
با آرزوی سالی خوش
سلام میلاد:72:
افزایش مهارت های ارتباطی به متعادل شدنت کمک می کنه.
در سایت زیر می تونی مطالب مفیدی پیدا کنی. من لینک یکی از دوره ها رو برات می ذارم:
درس مهارت ارتباطی و زبان زندگی | متمم