مشکل من در هدف گذاری

سلام
۳۲ ساله ، متاهل، دو فرزند دارم و خانه دار.

یادمه اولین بار در دوران راهنمایی با واژه هدف گذاری آشنا شدم و اون این شد که خوب درس بخونم تا بتونم دانشگاه قبول بشم و شاغل شدن و ازدواج با یک کیس مناسب و....

همیشه جزع بهترین ها بودم و مایه افتخار پدر و مادرم .

در رشته مورد علاقه ام قبول شدم با بهترین رتبه فارغ التحصیل شدم و در همون رشته شاغل شدم و ازدواج کردم و صاحب دو فرزند.

به خاطر شرایط زندگی دست از کار کشیدم و از اون شهر و آدم ها ،دوست و فامیل جدا شدم و الان خانه دارم.

خوب می دونم که مهم ترین وظیفه و هنر یک زن اول از همه همسر داری و یک مادر خوب بودن هست .
و می دونم که هدف نهایی رضایت خدا و رسیدن به اون هست.

اما یک هدف های مقدماتی و میانی هم وجود داره .

یک سری مشکلات بعد از خانه دار شدن داشتم و با توصیه مشاوران سایت به حمدلله تونستم با شرایط کنار بیام .
اینکه ارزشها و لذت ها رو بالا ببرم تمرکزم رو از همسرم بردارم و به خودم توجه کنم و از لحظه های زندگی لذت ببرم.

این چند ماهی که نبودم فرصت خوبی بود که آموزه ها رو به کار بگیرم و تا حدی موفق هم بوده ام .
احساس آرامش دارم و از خارج شدن از ین شرایط احساس نا امنی می کنم.

احساس تاسف اطرافیان به خصوص پدر و مادرم را بارها متوجه شدم و حتی سعی در توجیه کردنشون کردم که من ازشرایط راضی هستم. و واقعا هم آرامش دارم.

سوال اینجاست که من تا حدی به آرامش رسیدم و از شرایطی که در اون هستم نسبتا راضی هستم اما از خودم ناراضی هستم احساس می کنم توانایی های ذهنی و تحصیلی و شغلی ام مسکوت مونده .

خودم رو دوباره در نقطه شروع می بینم مثل همون دوران راهنمایی. اما این دفعه روبه روم نیمه دوم زندگی ام هست با یک تجربه جدید.

هدف های مقدماتی و میانی من چی می تونه باشه؟از احساس هدر رفتگی بیزارم.

نگران هدر رفتن توانایی های ذهنی و تحصیلیت هستی و باید هم باشی.
بنظر من اگر برای یه زن، داشتن درامد چندان مهم نباشه (که طبیعتا هم نباید باشه)، صرفا باید کاری رو انجام بده که بهش علاقه داره و از انجامش لذت می بره.
با همسرت مشورت کن و برو دنبال یه همچین کاری.
هدف ویژگی های زیادی داره و احتمالا یکی از اونها منحصربفرد بودنش هست، بنابراین کسی جز خود شما نمی تونه اهدافش رو تبیین کنه.
می تونی هوشمندیت رو با پیدا کردن کار مناسب با موقعیتت نشون بدی. کاری که نه تنها مانع آرامشت نمیشه بلکه اون رو افزایش هم میده، قطعا همسرت هم استقبال میکنه.
هیچی مهم تر از آرامش فعلیت نیست، آرامشتو به خاطر تایید دیگران ( پدر و مادرت یا هر کس دیگه) از دست نده؛
اما حقیقت اینه که اگر این احساس نارضایتی از خودت ادامه پیدا کنه، نه تنها آرامش خودت رو از دست میدی، بلکه افراد خونوادت هم تحت تاثیر نارضایتی درونی شما قرار میگیرن.

موفق باشی

انتظار چقدر سخته.
هر چه صبر کردم دوستان نظر بدن تا بعد یه جمع بندی کنم نتیجه نداد.

شاید مشکلم به چشم نمی یاد یا فکر‌کمی کنید به تنهایی از پس حل مساله بر می یام؟

اگر اینطور بود که تاپیک نمی زدم عزیزان دل.

این سایت تو مهم ترین تصمیم گیری هام نقش زیادی داشته و این تاپیک هم برام خیلی مهمه و خوشحال می شم دوستا یک افق. پر بار ار نیمه دوم زندگی به من بدن.

گاهی فکر می کنم نیمه دوم زندگی یعنی آمدن کهولت ، رفتن به دکتر و دائم در حال دوا درمون بودن وبعد د انتظار مرگ.
من هیچ دیدی نسبت به زیبایی های زندگی در این نیمه ندارم وگاهی دچار ترس می شم.

خارپشت عزیز اول از همه بازگشتت را به همدردی خوش آمد می گم و خوشحال می شیم در حال و احوال از خودت برامون بگی.
اما در مورد پیشنهادت ، بله کار مورد علاقه می شه یک گزینه اما من این دوران رو هم پشت سر گذاشتم و نمی دونم بتونه به تنهایی پاسخگوی نیازهام باشه.

سلام بی نهایت عزیز
راستش منم مشکل شمارودارم.
دوست دارم بتونم هدفی رودنبال کنم.
میدونم یه خانم خوب بودن ودراین مسیرحرکت کردن خودش میتونه هذف ارزشمندی باشه اما راستش دلم میخواد کاری غیرازاین ها انجام بدم.
امااینکه چه کاری که بتونم...نمیدونم.
فکرنمیکنم امکان ادامه تحصیل وپیداکردن شغل واین چیزها روبتونم داشته باشم.چون همسرم زیادموافق نیست.
واسه همین به دنبال راه هایی هستم که حداقل بتونم روخ خودم روبه آرامش برسونم...
ببخش راه حلی نداشتم...خواستم بدونی خیلی ها هستن که این مشکل رودارن...مخصوصا خانمها

احتیاج به کمک دارم از حال و احوالم می گم شاید کسی بتونه کمکم کنه.
در عین اینکه ساده ترین لحظات برام زیبا هستن اما چیزی نه می تونه خوشحالم کنه و نه ناراحت.

تمام روزم با بچه ها پر شده همسرم رو کم می بینم. رابطمون با هم خوبه این هم دلیل داره چون هیچ انتظاری ازش ندارم. هر چه کرد از لطفش می بینم. اما ایشون رو سنگ صبور دل پر حرفم نمی دونم.

درخت عشق زندگی ما شاخ و برگ زیادی نداره اما به همینش هم قانع هستم.
عکس های ۱۰ سال پیشم روی آینه اتاقمونه و هر روز یک نگاهی به اونها می ندازم و یک نگاهی به خودم.

به تمام آرزوهام رسیدم دوباره سر نقطه شروع هستم.
دوست دارم دست به قلم بردارم و فقط از گذشته بنویسم . از کودکی. از سرمای زمستان ها. از پوتین های پلاستیکی که هیچ وقت پاهامون رو گرم نمی کرد و تا مدرسه می دویدم تا زودتر به بخاری های نفتی پر از دود که هنوز روشن نشده بود برسم.

دوران تحصیل ، دوران آرزوهایی بود که با سختی گذروندم تا به این روزها برسم الان رسیدم.
اما هیچی اینجا نیست.

خودمم و یک آینده نامعلوم.
می تونم به اطمینان بگم کمتر کسی به اندازه من عاشق پدر و مادر وخانوادشه اما بارها مرگ عزیزانم از ذهنم گذشته و در ذهنم تونستم باهاش کنار بیام.

نمی گم به پوچی رسیدم. چون خدا رو قبول دارم و هدفش از آفرینش.
اما اون هدف خیلی بزرگه و من به عنوان یک انسان معمولی هیچ برنامه ای برای آیندم ندارم.

چی می خوام آخه؟ مال دنیا؟ فرزند ؟ شوهر؟ تحصیلات ؟ شغل ؟ سلامتی؟

فقط می دونم در چرخه حیات شاید همین ها رو هم از دست بدم .

دیگه زمان به دست آوردن ها تمام شده زمان از دست دادن ها رسیده.

تنها چیزی که می تونه به زندگی ام معنی بده هدفه واسه همین می گم من چه هدفی می تونم داشته باشم.

سلام
بی نهایت جان
خوبی ؟پسرات خوبن:43:
منم خواهری دارم خیلی شبیه همید.
کاملا درکت میکنم چون خودمم اینطوریم
الان هم خواهرم مثل شما دچار مشکل شده.

مشکل ازینجاست که ما ادمها جست و گریم در پی کاوشیم
داریم دنبال چیزی میگردیم که انگار پیداش نمیشه ...
جوابت در این ایه است:
یاا یها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه
این ایه خیلی عمیق و زیباست به ادم مسیر میده مسیری پر از ایده... البته مسیری که باید زیباتر بهش نگاه کرد نه اینکه رنج داد هرچند رنج اجتناب ناپذیره.
این حس اگه کنترل بشه خیلی بجاست وگرنه باعث خستگی و درموندگی خواهد شد .قرار نیست خیلی سخت بگیریم گاهی فکر میکنیم.حتما باید کارای شاقی انجام بدیم اما چیزی که حداقل خودم تا اینجا درک کردم سادگی این راه بزرگه.. گاهی حواب بیخ گوشمونه و با یه منطق درست و ساده میشه بهش رسید اما ما پیچیدش می کنیم و چنان در هم میپیچیم که خود هدف مانع رسیدن به خودش میشه.فکر کن!

بینهایت جان خودت که جوابت رو گفتی
چندتا هدف میان مدت برای خودت انتخاب کن و مشغول باش
ادم هایی با شخصیت شما نمیتونه بیکار باشه که بازهم ریشه در کمال گرایی داره.. اما در کل روح سالم همیشه نیاز به هدف و فعالیت داره.
حالا شما میتونی بسته به شرایطت یسری کارها رو در منزل انجام بدی بیرونم بری که خوبه .

مثلا میتونی رشته ای که دوست داری غیر حضوری شرکت کنی اگه فکر میکنی نیازه خونه باشی.
حتما برات خوبه یکار هنری تو خونه انجام بدی مثلا هفته ای یه جلسه بری کلاس .تا جایی که فهمیدم روح بی هنر به ارامش نمیرسه.
چیزی که روح رو تسکین میده معنویته و این معنویت با هنر میتونه هارمونی و زیبایی خودش رو هرچند کم تجلی بده و این باز تسکینه.
چیزای جدید یاد گرفتن مرهم دلت و ذهنت میشه و لذت میبری.

خودمم دارم تمرین میکنم که خیلی تو هدفم سخت نگیرم با کارهای ساده هم میشه این نیازو برطرف کرد قرار نیست حتمادانشگاه تدریس کنیم و بحثای علمی راه بندازیم .

باشگاه و استخر هم بسیار تاثیر داره تو ایجاد روحیه. کلا فکرای جدید و انگیزه ها میاد سراغت.

بینهایت عزیز فکر نمیکنی ظالمانه در مورد نیمه دوم زندگیت تصمیم گرفتی؟؟
من که فکر میکنم هر دوره ای یه اقتضااتی داره یسری زیبایی های مخصوص به خودش رو داره وهمینطور محدودیت هایی.

فکر کنم دچار یه بحران شدی که به کمال گرایی و دیدت نسبت به این سن برمیگرده.


پ.ن: من خودم در این زمینه مشکل دارم اما باز جهت یاداوری حداقل برای خودم نوشتم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

خودمم و یک آینده نامعلوم.


نمی گم به پوچی رسیدم. چون خدا رو قبول دارم و هدفش از آفرینش.
اما اون هدف خیلی بزرگه و من به عنوان یک انسان معمولی هیچ برنامه ای برای آیندم ندارم.

چی می خوام آخه؟ مال دنیا؟ فرزند ؟ شوهر؟ تحصیلات ؟ شغل ؟ سلامتی؟

فقط می دونم در چرخه حیات شاید همین ها رو هم از دست بدم .

دیگه زمان به دست آوردن ها تمام شده زمان از دست دادن ها رسیده.

تنها چیزی که می تونه به زندگی ام معنی بده هدفه واسه همین می گم من چه هدفی می تونم داشته باشم.

---

مادر یا همسر ایده الی هستی?
توی زمینه کاری یا تحصیلیت جای رشد دیگه ای نداری?
یعنی چی که زمان بدست اوردن تموم شده??
این دیگه چه ایده مزخرفیه??
فقط ۳۲ سالته!

چند وقته اینجوری شدی?
فکر نمی کنی موقتیه?

سلام :72:
منم هم سن تو هستم. راستش تا جایی که دیدم همه ی ما که این سناییم لبخندمون اصولا تا گوشمونه گه و گاه اما میایم با هم حرف می زنیم تهش یه جورایی به پوچی رسیدیم :) فکر می کنم اثرات جنگ و دوران سختی هاش بوده باشه. تعداد زیادمون سخت بودن همه چی حتی کنکور... نمی دونم یادت هست؟ حتی امتحان هم می خواستیم بدیم یکی باید می رفت پایین رو زمین مینشست.... خلاصه به نسبت چند سال بزرگتر هامون و چند سال کوچیک تر هامون اسیب پذیری مون بالاتر بوده تا جایی که دیدم در اطرافم. دلیل هم نمی خواد. یکی هیچ مشکلی هم نداره اما افسرده شده تازه کار و زندگی هم می کنه!!

در موردهدف. خیلی خوبه که به اهدافت رسیدی. خیلی عالیه که می خوای هدف های جدید برای خودت تعریف کنی. ببین من درست زندگی نکردم. یه جورایی سر خودم ول بودم خیلی هم کم حرف بودم واسه همین خیلی زیاد اشتباه کردم و ... درحدی نیستم که بخوام راهنماییت کنم. اما فکر کنم زندگی همینه. همین که هدف هایی تعریف کنی و بهشون برسی. تا اخرش هم همینه. اصلا اینطوری نیست که بگی بازنشسته میشه ادم نصفیشو. بقیه زندگیت هم مثل قبل میشه. چیزایی که دوست داری رو پیدا کن و سعی کن بهشون برسی. بازم همونطور که تا حالا رسیدی می رسی.

ببخشید. صلاحیت راهنمایی کردن رو ندارم اصلا در این زمینه. امیدوارم موفق و خوشحال باشی.

سلام بی نهایت جان

من کاملا درکتت میکنم، چون شخصیت خودم همین جوریه.

شاید بدست آوردن همسر و فرزند و خونه و ماشین و ... یه زمانی هدف کوتاه مدت یا میان مدت باشه، اما بعد از بدست آوردن اینها هدف میشه حفظشون.
حفظ زندگی زناشویی به بهترین شکل. بیشترین کردن درک و عشق و محبت.
تربیت فرزند به بهترین شکل. من معتقدم آدم هایی که فرزند دارن دو و یا حتی چندبار فرصت زندگی کردن و تجربه کردن دارند. چند بار می تونند کودکی کنند. چند بار فرصت یادگیری چیزهای جدید دارن. یکبار در دوران کودکی خودشون و یک بار دیگه هم در کنار فرزندشون. همه اینها می تونه به شما کمک کنه در تعیین هدفتون.
حفظ سلامتی، حفظ ایمان و بهبودش و حفظ خیلی از چیزهایی که با سختی بدست آوردین بدون برنامه ریزی میسر نیست.

سلام

از این که در حضور بزرگان تالار ، جسارت میکنم عذر مخام.

خانم بی نهایت عزیز ،

بنده تا حالا نشنیدم بیل گیتس بگه از این همه پول در اوردن خسته شدم.
تا حالا نشنیدم پرفسور حسابی که تا دم مرگش داشت کتاب میخوند گفته باشه از درس خوندن خسته شدم.
تا حالا نشنیدم پیامبر گفته باشه از بس خدا رو فهمیدم خسته شدم.
تا حالا نشنیدم استفان هاوکینگ گفته باشه از بس بهم اثبات شد خدایی وجود نداره خسته شدم و دیگه هدفی ندارم.
تا حالا نشنیدم کریستیانو رونالدو گفته باشه از این همه گل زدن خسته شدم ، از این همه توپ طلا خسته شدم.
تا حالا نشنیدم دانشجوی 25 ساله برنده جایزه نوبل گفته باشه من که به ته این علم رسیدم ، دیگه خسته شدم.
میدونید؟ من خیلی چیزا رو هنوز نشنیدم.

به نظر بنده ، پاسخ شما در نام کاربریتون نهفته است. بی نهایت.
لذت مباحثی که مطرح کردید ، اصل لذتش در ، در نوردیدن مرزهاشه. در میل به سمت بی نهایت بوندنشه.

ظاهرا شما فقط سقف کوتاهی رو از هر کدوم، واسه خودتون به عنوان هدف تعیین کرده بودید.
در حالی که گویا بلند تر می اندیشید.

بازم ببخشید.
موفق و موید.

سلام دوست بی نهایتم:72:

از نظر من مشکل نداشتن هدف نیست، مشکل اینه که رضایت مندیت از زندگی به اهدافت وابسته شده. یا در واقع به دنبال کردن اهدافت.

این مطلب شرافتمندانه بودن و تحسین برانگیز بودن سبک زندگی ای که تا حالا داشتی رو نقض نمی کنه.

ما خیلی وقتا شادی و آرامشمون رو بر تکیه گاه هایی استوار می کنیم که محکم نیستن. اما بعضی وقتا شانس میاریم و اون تکیه گاه جاخالی میده و ما نقش زمین می شیم. درسته درمون می گیره، اما این شانس رو پیدا می کنیم که یکبار دیگه بگردیم. و شادی و آرامشی پیدا کنیم که بر چیزی تکیه نکرده باشه...

راستی گفتم بگردیم... خب این یه هدفه، نیست؟ پیدا کردن شادی و آرامش و عمقی که بر چیزی استوار نباشه... اینکه میگم "بر چیزی استوار نباشه"، دقیقا اون چیزی نیست که می خوام بگم...

پستی که نوشته بودم، پاک شد...

اما مهم نیست، فکر کنم یه بی نهایت بتونه ته حرفم رو درک کنه.

سلام خانم بی نهایت

تا جاییکه یادم میاد، همیشه اسم ایدی شما قهوه ای بوده ، برای همین الان که ابی کم رنگ شده ، چشمای من خوب عادت نداره ، نمیتونم زیاد توی تاپیکتون وایستم ، برای همین سریع چند تا موضوع رو میگم و میرم:biggrin:

کلا موضوع شما نه تنها مشکل نیست ، بلکه حتی مساله هم نیست … کلا هیچی نیست :biggrin: اونم به یک دلیل ، چون شما هدف غایی زندگیتون مشخص هست .. اونم چیزی نیست جز رضای خداوند و هدف نهایی افرینش … و همین باعث میشه مسله شما تا اون حد که فکر میکنید پیچیدگی نداشته باشه…

پس سیستم استاندارد شما که همه چیز رو احتمالا توی زندگیتون بر اساس اون ست میکنید (به قول شما مهندسا کالیبره میکنید ) ، سیستم خدایی هست…

وقتی کسی بیس زندگیش خدایی باشه با کسی که این بیس بی ارتباط با خدا باشه یا علی السویه باشه… اهدافش ، ارزشهاش ، نگاهش به زندگی متفاوت هست…

هدف گذاری توی سیستم خدایی با سیستم های متریالیستی و مادی ، دو تا تفاوت اساسی داره…

اول اینکه توی سیستم خدایی نتیجه مهم نیست و اون چیزی که مهم هست انجام وظیفه هست ولی توی سیستم های دنیوی و مادی اینطور نیست و نتیجه فوق العاده مهمه…

مثلا یک نفر وظیفه خودش میدونه که با توجه به استعدادی که داره کنکور بده و وارد دانشگاه بشه .. این فرد یکسال مداوم تلاش شبانه روزی میکنه ولی در نهایت موفق نمیشه وارد دانشگاه بشه…

حالا وقتی توی سیستم خدایی این فرد میخواد ارزشیابی بشه این فرد برنده هست چون تلاشش رو کرده و نتیجه هم به اون ربطی نداشته ، خدای مهربون صلاح ندونسته اون فرد وارد دانشگاه بشه و اتفاقات رو طوری رقم زده که از ورود به دانشگاه باز مونده ولی با این وجود مورد تحسین خداوند هست …

اما همین فرد تا اخر عمر بخاطر اینکه نتونسته وارد دانشگاه بشه مورد سرکوفت خانواده و جامعه ممکنه قرار بگیره….


اما موضوع دوم اینکه کسی که بیس زندگیش الهی باشه ، میدونه که زندگیش هیچ وقت تموم نمیشه و تا ابد پربرجا هست ، پس نتیجه اعمال و رفتارش همیشه همراهش خواهد بود ولو اینکه شاید ظاهر اون عمل از زندگیش محو شده باشه… ولی وقتی بیس زندگی دنیوی باشه دیگه این نگاه نیست و تمام تلاش ما برای چیزهایی هست که توی همین دنیا اثرش رو مشاهده کنیم…

حالا با توجه به این مقدمه و اینکه هدف کلان زندگی شما کسب رضایت خداوند هست … دیگه سردرگمی نداره .. این هدف کلان رو بزارید سر در زندگیتون و همیشه قطب نمای زندگیتون رو با اون ست کنید….

وقتی اون هدف اصلی زندگی بشه رضای خداوندی… میشه با زیرکی هر لحظه زندگی رو طوری زیست که به اون هدف لحظه به لحظه نزدیکتر شد و در مسیر رسیدن به اون هدف گام برداشت…

شب میخوای بخوابی… همه مردم میخوابن.. اما نیت میکنی خدایا برای قرب و رضای تو میخوابم که فردا انرژی کامل داشته باشم برای یک روز خدایی… غذا میخوری همینطور نیت میکنی که انرژی داشته باشم در راه تو گام بردارم… عطر میزنی به خودت همینطور … عذرخواهم… حتی اجابت مزاج حتی روابط جنسی و… تمام زندگیت رو میتونی خدایی کنی و بدین شکل در مسیر هدف اصلی گام برداری…

حالا من توی همین نوشته های شما یک دو مورد به چشمم خورد که میخوام بسطش بدم.

من تاپیکهای قبلی شما رو مطالعه نکردم و اگه خدایی نکرده مطلبی الان درج کردم بر اساس پیش قضاوتی نزارید بلکه بر اساس کم بودن اطلاعات من بزارید…


یه اقایی هست، خیلی انسان عابدی هست ، و اون هم هدفش از زندگی کسب رضای خداست ، شب با همسرش دعواش میشه و دل همسرش رو میشکنه… اقا خیلی نماز شب خون هست ، شب پا میشه نماز شب میخونه و طبق همیشه کلی اشک میریزه و سجاده اش رو خیس اشک میکنه… خدا بهش میگه نمازت به درد خودت میخوره.. کی از تو نماز شب خواست؟ تو اگه دنبال رضایت من هستی ، رضایت من در اینه که دل همسرت رو به دست بیاری ، دلش رو نشکونی … یک کار به این واجبی رو ول کردی و به جای اینکه همسرت رو اروم کنی کار مهمه رو ول کردی و اومدی دنبال نماز شب مستحب که حواس من رو پرت کنی؟ این داستان رو داشته باشید…


خانم بی نهایت همین لحظات زندگی ، هر لحظه اش میتونه ما رو به هدف اصلی نزدیک کنه به شرطیکه هوشیار باشیم… توی نوشته هاتون خیلی به سردی از همسرتون یاد کردید.. گفتید عشقتون زیاد شاخ و بال نداره…

شما نقش اولی که در این دنیا دارید قبل از اینکه دانشجو باشید ، یا شاغل یا مدیر و…. یک همسر هستید و یک مادر…

پس اگه میخواید به اون هدف اصلیه برسید ، باید تمرکز اصلیتون روی این دو نقش باشه… ایا واقعا تمام تلاشتون رو دارید میکنید که حرارت عشق رو در زندگی بیشتر کنید یا صرفا بیخیالی دارید طی میکنید؟ و به این وضع راضی هستید چون همه چی به ظاهر ارومه؟

توی سوره روم خداوند میفرماید :

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

• و از نشانه های قدرت اوست که برايتان از جنس خودتان همسرانی آفريد تا به ايشان آرامش يابيد ، و ميان شما دوستی و مهربانی نهاد در اين عبرتهايی است برای مردمی که تفکر می کنند

پس خداوند داره توی این ایه به ما میگه ، چه مرد باشی و چه زن ، وقتی ازدواج میکنی ، اگه دنبال کسب رضایت من هستی ، وقتی من ازت راضی هستم که بعنوان همسر نقشت رو خوب ایفا کنی و زمانی خوب ایفا میکنی که همسرت در کنارت ارامش داشته باشه و....

یا اینکه شما دو تا فرزند دارید ، من که حتی یک دونه زن هم ندارم چه برسه به فرزند :biggrin: ولی هر خانمی که دور و برم میبینم با یک دو تا بچه تمام وقتش پر هست… یکی از چیزهایی که بالا بهش اشاره کردم و اثر دائمی داره در زندگی ما و حتی بعد از مرگ هم ما رو ول نمیکنه ، تربیت فرزند هست … میگن وقتی میمیری حتی اگه یک یک ریالی برای بچه ات نزاری ، کسی بازخواستت نمیکنه که چرا برای بچه ات ثروتی به جا نزاشتی ولی بابت تربیت بچه ، مو رو از ماست میکشن بیرون… به نظر شما چیزی که میتونه برای ما باقیات صالحات باشه ارزش این رو نداره روش بطور فوق العاده وقت بزاریم؟ بعد اگه بخوایم بصورت ویژه وقت بزاریم ایا اصلا وقت خالی برای خیلی از کارها و نقشه های دیگه میمونه؟

پس بصورت خلاصه اینکه چون شما هدف کلان زندگیتون مشخص هست ، همین زندگی روتینی که دارید رو بر اساس اون هدف اصلی خیلی میتونید هدفمند و جهت دار طراحی کنید…

فقط یک نکته که ممکن شما اصلا صورت مسالتون این بوده باشه و خیلی از خانمهای جامعه ما بهش مبتلا به هستن این هست که … خیلی از خانم ها، امروزه دنبال نقش های بزرگ اجتماعی هستن … فلان مدرک رو بگیرن فلان شغل رو کسب کنن، فلان منصب اجتماعی رو بگیرن و...

من به این موضوع نپرداختم ، چون بعید به نظر میرسه در سیستم خدایی ، یک زن با توجه به نقشهای مهمتری که ازش انتظار هست این موضوعات که در جامعه براش خیلی کف و هورا میکشن ، به همون اندازه ارزش داشتن در جامعه، در سیستم خدایی بولد و هایلایت نیست…ولی با این وجود اگر اهداف خارج از چارچوب خانواده هم دنبال میکنید و محدودیت حضور در اجتماع دارید که الان هم میشه در منزل تحصیل کرد و هم به لطف اینترنت بسیاری از مشاغل رو میشه در منزل انجام داد یا پروژه ها و تحقیقات و….

ولی فراموش نکنید چون سیستم زندگی شما خدایی هست با سیستم دنیوی ارزشهاش متفاوت هست.. توی یک دانشگاه قطعا یک رییس دانشگاه بالاترین موقعیت رو داره اما شاید از دید خداوند یک کارگر ساده سلف دانشگاه بسیار اثرگذارتر از اون رییسه باشه ، چون نسبت به توان و موقعیتی که داره بهتر و کاراتر ممکنه فعالیت کنه.

و مورد اخر اینکه ، اینکه اینطور در مورد نیمه دوم زندگیتون مینویسید ، اولا که معلوم نیست نیمه دوم هست یا ثلث دوم ، بعد هم اینکه هر مقطعی از زندگی زیباییهای خودش رو داره و اینکه ما موظفیم تا اخرین نفسمون شور زندگی داشته باشیم و مفید و هدفمند حرکت کنیم.. همونطور که حضرت علی میفرمایند ، طوری برای دنیاتون زندگی کنید که گویی تا اخر دنیا زنده هستید و طوری برای اخرت کار کنید که گویی لحظه ای دیگر از دنیا خواهید رفت….

چقدر زیاد نوشتم ، فکر نمیکردم بیشتر از چند خط بنویسم ، کلا سرعت تایپ من از سرعت حرف زدنم بیشتره ، یعنی تا شما یک اینتر بزنید من چند صفحه تایپ کردم ، در اینده قصد دارم بجای حرف زدن با زنم ، از سیستم چت و اس ام اس استفاده کنم :biggrin: مثلا شب که خوابیدیم ، بجای اینکه به زنم بگم ، زن جان اون سر پتو رو یکم شل کن ، اینطرف از روی من پس شده دارم یخ میزنم.. بجای اینکه اینو بهش بگم ، اگر اس ام اسش رو بنویسم و تا به دستش برسه ، زودتر ترتیب اثر داده میشه تا اینکه بخوام بهش بگم …:biggrin:

سلام بی نهایت عزیزم.
همان ابتدای تاپیکت می خواستم بنویسم برات، اما شک کردم که نکنه من اشتباه فکر می کنم و چیزی بنویسم که دور باشه از تو ...

اغلب دوستان نوشته اند که تمرکز بر روی وجه "مادرانه" و "همسرانه" شما بهترین هدف ممکن و حتی تنها هدف شایسته توجه است. راستش من مرددم که این نگاه مطلقا درست باشد. همانطور که اگر یک دانشجو تمام زمان های تحصیلش را صرفا، در راستای درس خواندن و طی درجات تحصیلی بگذراند، پس از تمام شدن درسش دچار خلا می شود، جنبه "مادر بودن" و "همسر بودن" شما هم، تنها، یک جنبه از وجود شماست و تمرکز مطلق بر آن، شما را به همان جایی می رساند که اکنون رسانده. ممکن است یک "مادر بی نقص" بشوید اما ده سال دیگر که بچه ها آهسته آهسته مستقل شوند و وظیفه مادری شما تنها به تلفن های هر از گاهی و جویا شدن از سلامتی شان خلاصه شود، از خودتان می پرسید که برای "خود خودتان" چه کرده اید...

خلاصه اینکه شما تمام نیاز های اولیه‌تان را تامین کرده اید، در وجه های عمومی زندگیتان به اندازه کافی و لازم رشد کرده اید و اکنون این فرصت و { با بزرگ تر شدن بچه ها} این فراغت را بیش از بیش خواهید داشت که عمق زندگیتان را بیشتر کنید.

پرسش اینجاست که "چگونه" :
آدم های عمیق زیادی را دیده ام که در این نقطه زندگیشان، کارهای تفاوتی می کنند:

یک نفر می رود دنبال یادگیری زبان دوم و سوم و چهارم، تا باقی مردم دنیا را بهتر بفهمد

یک نفر می رود دنبال ایجاد یک کسب و کار مستقل تا هم توانایی خودش را رشد بدهد و هم دیگران را بر سر سفره استعدادش بنشاند

یک نفر دیگر به ادامه تحصیل فکر می کند

دیگری با خود قرار می گذارد هر شش ماه یکبار یک عادت ناخوش خویش را ترک کند

کس دیگری خیریه می زند و تلاش می کند وقتش را صرف خوشبختی دیگران و رضایت درونی حاصل برای خودش بکند

یک نفر دیگر نوجوانی و آغاز جوانی اش را ورق می زند و دنبال آرزوهای لذت بخشی می گردد که فراموش شده اند. آرزوهایی مثل "پرواز" . و تلاش می کند با امکانات فعلی اش، آنها را عملی کند

یک نفر دیگر هم تا 38 سالگی همچنان با همین فرمان می رود، اما حرف یک رهگذر، جرقه ای می شود تا به خودش بیاید و مسیر تازه ای را شروع کند. سیری که هنوز بعد از چند صد سال نه تنها برای ما که برای همه مردم دنیا شگفت انگیز است.... مولانا را می گویم ...

اکنون خوبست شما هم بنشینی و ببینی زیرلایه های فکری ات شما را به کدام سو علاقه مند می کند. عطش چه چیزی را داری که آرام شوی ؟ کجای درونت خالیست که احساس رضایت کامل نمی کنی؟ ... و بعد مسئله را امکان سنجی کنی و سپس هدف گذاری.

شاد باشی :43::72:

سلام و تشکر ویژه از تک تک دوستانی که برام پست گذاشتند.
پاییزه جان ممنون از حضورت و حس همدلیتون.

آقای خارپشت من هرگز ادعا نکردم در موارد فوق کامل هستم و همیشه مد نظرم این موضوع هست.یک توصیه ، استفاده از عبارت مزخرفانه گرچه باعث لبخند من شد اما در امر مشاوره استفاده از چنین عباراتی احتیاط بیشتری می طلبد و پستم رو تصحیح می کنم برای فرد بی برنامه ای چون من زمان از دست دادن هاست.

فرشته جان پستت برام خیلی آشنا و دلنشین بود عزیزم کار کردن در این شرایط غربت و دو تا بچه کوچک سخته و بهش فکر نمی کنم اما یادگیری نه صرفا تحصیل رو دوست دارم و از اینکه از این حالت سکون تا حدی خارجم می کنه مفید می دونم. اما باز هم اینها رو مقطعی می بینم .

مینوش جان ممنون از پستت می دونی شاید یک مساله ای که خیلی آزارم می ده همین شرایط سختی بود که گذروندیم این همه با سختی درس خوندیم به هزار امید و آرزو تمام هدف دوران کودکی ،نوجوانی ، جوانی ام موفقیت تحصیلی بود و کنکور بعد اون هم من خوش شانس بودم دانشگاه و کار خوب وازدواج نسبتا موفق و فرزندانی سالم اما الان کجای این دنیام دست آوردم چی بوده بهترین دوران زندگی ام با تلاش و سختی گذشت با هزار تا امید و آرزو .

صبا جان حرف هاتون دلنشین بود. وقتی تمام انرژی و وقتم را با بچه ها می گذرونم به یاد روز هایی می افتم که دیگه سنی ازم گذشته ونیروی جوانی ندارم و پسرام دنبال زندگی خودشون هستند نهایتش اینه دلم رو نشکونند وبهم احترام بذارند .

Love less عزیز نمی دونم خانمید یا آقا ممنون از پستتون. تمام مثال هاتون مربوط به آقایون اون هم منحصر شده بود به شغلشون و بر کسی پوشیده نیست که سهم زیادی از زندگب آقایون رو شغلشون اشغال کرده تکلیف یک زن خانه دار اون هم با تمام محدودیت ها ش با توجه به فرهنگ و سنت چیه. گرچه هیچ زمان دیگه دوست ندارم وارد محیط کار مردونه بشم.

و اما میشل جان خوبی خانم ؟ ممنون ازپستت. راستش را بخوای شاید پستت احتیاج به توضیح بیشتری داره چون نتونستم درست متوجه منظورتون بشم.

و اما آقای محمد حرفاتون رو کاملا قبول دارم و همین نتیجه گرا نبودن در زندگی خدایی جواب خیلی از سوال هام می تونه باشه اما نکتش اینجاس از خدامه به چنین مرحله ای برسم مطمعنم که آرامش حقیقی در همینی هست که گفتید. اما چطور می شه به این موفقیت نزدیک بشم. احتیاج به یه حمایت کننده دارم کسی که مدام در گوشم ضمضمه کنه و من رو سوق بده. تنهابی سخته.

من و همسرم به هم سرد نیستیم و من در انفعال به سر نمی برم یک سری تفاوت هایی وجود داره که اونها رو پذیرفتم و بیشتر از اینکه خودم رو درگیر این تفاوت ها وخواسته هام از همسرم بکنم می خوام به خودم برسم.
برای همسرم هم کم نمی ذارم و همیشه سعی کردم رضایتش رو جلب کنم ایشون هم بر اساس اون دیدگاه خاصی که به زندگی داره تمام تلاششون را برای جلب رضایت من می کنند. اما خوب دیدگاه من با ایشون خیلی متفاوته واین باعث شدهیک سری از خواسته هام بی پاسخ بمونه که خوب با گذشت زمان دیگه به اونها توجه نمی کنم..

آویژه جان با خوندن پستت خیلی آروم شدم. تمام حرف هات برام آشنا بود.

- - - Updated - - -

آویژه جان من هم دارم دنبال این جای خالی می گردم .اما سر در گم شدم.چون هیچی نمی خوام.

درود

پست بانو آویژه خیلی زیبا بود :72::104:

دنیای مردها با خانوم ها تفاوت داره شاید هدف های یکسانی داشته باشند ولی وظایف یکسان و شرایط یکسانی ندارند.گرچه معدود خانوم هایی هستند که این قانون را زیر پا گذاشته اند و الان هم موفقند اینکه با تعدادی فرنزد ولی از نظر شغلی و جایگاهی در درجه بالایی قرار دارند.

فرق نمیکنه چه دختر و چه پسر وقتی درس میخوانند و ادامه تحصیل میدهند هدف میشه بدست آوردن یک شغل خوب و با درامد و جایگه خوب و اینکه از مدرکی کهب رای بدست آوردنش خیلی سختی کشیدن درست استفاده کنن هدف میشه ارتقاء شغلی هیچ تفاوتی هم بین دختر و پسر وجود نداره.ولی دنیای متاهلی تفاوت داره و وقتی سن دخترها بالاتر میره اولویت هایشان تغییر میکنه بعد ازدواج اولویت میشه زندگی مشترک و بعدشم بچه دار شدن و بزرگ کردن بچه ها و خانه داری تقریبا فکر کنم برای اکثرشان این وضعیت وجود داره مخصوصا اگر در زندگی احساس کنند اونجور که باید و شاید درک نمیشن و به جایگاهی که دارند احترام گذاشته نمیشه جایگاهی که لیاقتش را دارند و اگر در این موقعیت قرار نداشتند حتما بدست می آوردند.
فکر کنم این یک حس کلی باشه توی خانوم ها متاهل مخصوصا اونایی که ارزوهای بزرگ داشتن و تحصیلات بالایی دارند.
جزو باتجربه ترین کاربرهای سایت همدردی هستید و نظرات خیلی خوبی ازائه میدید ولی همه چیز زندگی مشترک دست ما تنها نیتس و هرچقدرم تلاش کنیم نهایت یک سقفی داره چون توی این زندگی افراد و شرایط دیگه ای هم هستند که نقش دارند.

دیروز با یکی از مشتری هام مرد خوبیه داشتیم صحبت میکردیم خانومش کارمنده ........ شغل خوب و درامد خوب ولی این موضوع باعث ناراحتی و رنجش این آقا شده بود گرچه بعنوان یک مرد بهش حق میدم یکم ظالمانه هستش اینکه توقع داشته باشی از خودگشتگی و گذشتن از اهداف و ارزوها فقط از طرف خانوم ها باشه ولی بشخصه نظر من اینه باید دید احساس طرف مقابلت چجوریه نسبت به این موضوع آیا اونم نسبت به این رفتار تو احساس خوبی داره اینکه براش هدف گذاری کنی بدنیا اوردن فرزند و بزرگ کردنش به نحو احسنت خانه دار خوبی باشه همسر خوبی باشه ولی همه اینا وقتی خوبه که برای شخص ما باشه این وسط همسر چندان اهمیتی بهش داده نمیشه اهمیت و ارزشی که لیاقتش را داره.
فکر کنم مردهای ایرانی توی این مورد ضعف دارن ضعف شدید.از خودگذشتگی یکطرفه باعث میشه طرف مقابل یکروزی بخودش بیاد و ببینه در قبال چیزهایی که از دست داده چی بدست اورده!!!

حالا خودم منم دوست دارم برم دانشگاه و درس بخونم رشته روانشناسی بهش علاقه دارم ارتباط با مردم ولی اینجا اولویت ها میشه کسب درامد و همسرم و مهدیه سادات:43: ولی بجاش یک میانبر پیدا کردم زودتر به این هدفم برسم اونم اضافه کردن یک شغل جدید مثل غذاخوری البته برای یکسال و نیم آینده مهمترین اولویت اهداف زندگیم شده چون هم شغلش را دوست دارم هم درآمدش خوبه و هم باعث میشه ارتباط بیشتری با افراد مختلف داشته باشم و هم کمک میکنه که زودتر به هدفم ادامه تحصیل برسم.

در هر صورت چیزهایی از دست دادید و بجاش چیزهایی بدست اوردید فکر کنم بعنوان یک همسر و یک مادر به وظایف خودت خوب عمل میکنی قرار نیست بهترین باشی مهم اینه تلاشتو انجام میدی همه تلاشت تعداد خانوم هایی با درک و مهارت های شما برای بالا بردن کیفیت زندگی مشترک توی جامعه زیاد نیست.
بنظرم بهتره یک چند وقتی برای خودت زندگی کنی فقط خودت البته کنار همسر و مادر بودن من خودم اینترنت و خواندن خبر و سایت همدردی لذت هایی که بدستشان آوردن چون واسه دل خودمه

و در اخر فکر کنم بعد اینهمه نوشته بازم باید اعتراف کنمب رای سوال شما جوابی وجود نداره...:72:

آقای خاله قزی ممنون از پستی که گذاشتید.

پستتون را چند بار خوندم و هر بار اشک توی چشمام جمع شد . شرح حال من و زنانی چون من در این مرز و بوم .

خودم رو نمی گم اما زنانی بوده اند که قهرمانای پروراندند و تکیه گاه همسرانشان بودند و وفادار به زندگی ودر خاموشی و سکوت محض چشم از دنیا فرو بستند.

شاید همه فکر کنند از اینکه کارم رو رها کردم پشیمونم اما اینجور نیست من اگه سر کار هم بودم جدا از مزایای مادی باز هم به خاطر مادر بودن و همسر بودنم مشکلاتم چند برابر الان بود اگه الان وقت دارم که به خودم فکر کنم و سعی می کنم به خودم برسم در اون حالت اونقدر درگیر مشکلات می شدم که به کل فراموش می شدم.

استرس و خستگی و بی حوصلگی و مشکلاتی که با همسرم داشتم رو دیگه ندارم و آرامشم الان خیلی بیشتره.

آقای خاله قزی اشکم بالاخره ریخت.

- - - Updated - - -

پ.ن . اشکم جاری شد واژه بهتری است نسبت به اشکم ریخت. نشد پست را ویرایش کنم.

سلام
بی نهایت عزیزواقعا ازتاپیکت استفاده کردم
نظرات دوستان هرکدوم درست ومنطقی بود بااینکه باهم تناقض داشتند.اما همشون قابل قبول هستن.

پست آخرت رودوست داشتم...راستش به این موضوع فکرنکرده بودم که دغدغه های این چنینی رومیشه به دید مثبت نگاه کرد..
آره...اینکه وقت داریم به خودمون فکرکنیم...آینده مون واسمون مهم باشه...
نه اینکه اینقدرسرگرم کارهای مختلف باشیم که خودمون روفراموش کنیم ودست آخرهم هیچی نفهمیم وازاین دنیابریم.

ما داریم میفهمیم که چکارمیکنیم...اتفاقا این دغدغه ها خودش میتونه به خودسازی کمک کنه...میتونیم شرایطمون روبهترکنیم...باتوجه کردن به خودمون واحوالاتمون...

مطمن باش بعدازاین تاپیک مسیر جدیدی روشروع میکنی
موفق باشی

زخرف که معلومه یعنی چی
ایده مزخرف هم یعنی یه کانسپت ژیگول و بی معنی!
اینکه " زمان از دست دادن ها رسیده" بنظر من یه ایده مزخرفه به اون معنایی که گفته شد
در واقع علی رغم اینکه گفتی نمیخوای پوچ گرا باشی این ایده ات یه همچین رنگ و بویی داشت درحالیکه مطمئنا خودت هم قبولش نداری


من هم ادعای مشاوره ندارم
اصولا موضوعاتی رو که بهشون علاقمندم دنبال میکنم تاپیک شما هم به همین ترتیب


موفق باشی

امشب به یه نتیجه رسیدم نمی دونم درسته یا نه.

دوران کودکی و نوجوانی و جوانی همه صرف تحصیل و حضور در جمع های علمی گذشت و زیباترین خاطراتم به خاطر هدفمند بودنم در اون دوران به اون سالها بر می گرده چون پر بودم از آرزو و امید.

بازم دوست دارم توی محیط علمی قرار بگیرم آیا این خواسته ام می تونه به من احساس رضایت بده یا فقط به خاطر گذشته هست که فکر می‌کنم چنین خواسته ای می تونه منو راضی کنه؟

- - - Updated - - -

چند روز پیش برای همسرم نامه نوشتم یک نامه سر گشاده از تمام چیزهایی که اذیتم کردهو اون باعثش بوده فکر‌کنم هنگ کرد چون بعد اینکه خوندش تا الان که یک هفته ازش می گذره با هم هیچ صحبت خاصی نداشتیم .

ازش خواستم به من کاری نداشته باشه چون نمی تونم مثل سابق آروم باشم.. شب ها پیش بچه ها خوابیدم روز به روز حالم بهتر می شد .
تا امشب که ازم خواست برگردم توی اتاق خودمون بدون اینکه راجع به اون نامه حرفی زده بشه..
دلم نمی خواد برم تازه حالم داره خوب می شه.

درود دگربار بانو بی نهایت

تجربه من بعنوان یک مرد چه توی زندگی و چه از سایت همدردی اینو بهم میگه مردها نسبت به تغییرات مقاومت می کنند و انعطاف پذیری کمتری نسبت به بانوان دارند این مورد فکر کنم توی اکثر آقایون هست چون تا بیان و تجزیه و تحلیل بکنن این موضوع را چند وقتی طول میکشه از روی قصد و عمد نبود :72:

بنظرم کاری که باعث میشه خوشحال بشی انجامش بده باعث بشه احساس پیشرفت و لذت بکنید دنبال علایقت و مهارت هایی که دوست داری بدست بیاری برو بنظرم فکر بدی نیست از سفرهایی که یمرید هر از گاهی هم برای این هدفت استفاده کنی حالا چجوریش را نمی دانم مثلا فیلم گرفتن یا اینکه داستان سفر نوشتن یا علاقه به باستان شناسی شناخت مردم ها و فرهنگ ها خیلی جالب میشه بنظرم

سلام

شما سال هاست خودتونو وقف خانوادتون کردید و از علائقتون به خاطر اونا صرف نظر کردید. یه جورایی خودتونو فراموش کردید. خَلَاء هایی رو که از جانب همسرتون براتون ایجاد شده، به جای اینکه ازش مطالبه کنید؛ شاید به خاطر

دوست داشتن و فداکاری از بیان و درخواستشون گذر کردید. در حالی که همسرتون فکر می کرده همه چیز خوبه و الان با نامه ای که بهش دادید بهت زده است. شاید چند روز دیگه دلتون براش بسوزه و دوباره همه چیز برگرده سر جای

اول. نامه از این جهت که فضای ذهنیشو آماده کردین خوبه، ولی مشخصه هنوز اطلاعاتش ناقصه که عکس العمل مناسبی نشون نداده، در واقع نمیدونه مساله ی شما بنیادی تره و فکر کرده که با یه مرکز تفریحی رفتن مشکل حل

میشه. باهاش حضوری حرف بزنید و از سردرگمی درش بیارید تا بتونه بهتون کمک کنه. خودتون رو سرکوب نکنید کاری رو که نمی خواید، نکنید و کاری رو که می خواید، بکنید؛ البته می دونید که!، با سیاست نه با اقتدار طلبی.

در مورد علائق علمیتونم، من مشکل خاصی نمیبینم، مهم اینه که شما چی دوست دارید و چه چیزی به شما احساس رضایت میده همون رو پیگیری کنید با این دقت که یه ملاحظاتی رو هم باید در نظر بگیرید مثل مسئولیتی که در

قبال خانوادتون دارید؛ می تونید هر دو رو با هم ببرید جلو نه اینکه یکی رو فدای دیگری کنید چون هر کدومو که فدا کنید انگار خودتونو قربانی کردید چون هردوشون جزو علائقتونند و اینا بخشی از شما هستند.

پریروز گفت فردا بریم پیست اسکی
من چون هنوزم ناراحت بودم دلم نمی خواست بدون اینکه با هم به یه نتیجه برسیم بر گردم سر خونه اول.

منم چیزی نگفتم وسیله هم آماده نکردم اونقد دیروز مظلومانه برخورد کرد که دلش هوس آش دوغ کرده که منم به قول آقا رضا دلم سوخت و پا شدم خودش همه وسایلو جمع کرد اونقد تو ماشین باهام شوخی کرد که دیگه خندیدم.

هیچی دیگه همه چی گل و بلبل شد بدون اینکه یک کلمه راجع بع اون نامه حرف بزنه.

من یه پیشنهاد دارم براتون.

یه یادداشت براش بنویسید و ازش بخواید که اونم به صورت متنی نظراتش و احساساتشو در خصوص نامتون بنویسه و بنویسید تا هر وقت که بخواد حضوری دربارش صحبت نمی کنید و تو گفتگوها و رفتارهای روزمرتون کاملا عادی خواهید بود. ارتباط متنی یه حسنی هم که داره میتونه خوب فکر کنه درباره اون چیزایی که میخواد مطرح کنه. ضمنا لحن نامه رو هم مهربان و با محبت بنویسید تا حس اطمینان رو براش ایجاد کنه در عین حال یه جوری منظورتونو برسونید که به این دیالوگ احتیاج دارید و تداومش لازمه.
این روش شاید جواب بده اگه تا حالا نکردید، امتحانش کنید.

موفق باشید.

ما تو خونمون یک کتابخونه داریم تنها رابطه من با کتاب ها فقط موقع اثاث کشی ها بود که توی کارتون می ذاشتم و دوباره توی کتابخانه.

بارها به همسرم گفته بودم که کتابها رو یا ببخشه یا بفروشه هر کاری بکنه تا یه خورده جامون بازتر بشه.

تا اینکه تو این چند روز به خاطر تغییر دکوراسیون خودمو مجبور کردم کتابها رو بر اساس عنوان و موضوع دسته بندی کنم.
شاید دو هزار جلد کتاب می شد .

همیشه از تحقیق و پژوهش لذت می بردم. کتاب ها رو که یکی یکی نگاه می کردم به خودم می گفتم این مربوط می شه به فلان ضعف شناختی که دارم باید اینو بخونم .خلاصه مشتاق شدم تک تک کتاب ها را بخونم .

الان حس خیلی خوبی دارم چون یه منبعی پیداکردم که می تونه تا حدی من رو از این حالت سکون نجات بده.

خواستم دوستان هم در جریان باشند که برای حل مشکلم بی کار ننشستم.

سلام

احتمالاً الآن در سفر باشی .....

بی نهایت عزیز

آنچه برای شما مهم هست و از سکون خارج می کند و دامنه لذتهای شما را زیاد می کند تا جایی که حتی از وزش ذره ای نسیم به وجد آیی معنای زندگیست ....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام

بر هر چه همی لرزی می دان که همان ارزی
زین روی دل عاشق از عرش فزون باشد (جهت مطالعه بیشتر کلیک فرمایید)

با سلام دوام ، ثبات، آرامش و رشد انسان به میزان اهدافش و معنای زندگی اش بستگی دارد.
اگر همه هدف و معنای زندگی من یک ماشینی باشد که دارم. ا گر ماشینم را دزد ببرد، دیگر زندگی من بی معنا و بی هدف هست. و یا باید خودم را بکشم. یا هدف جدیدی انتخاب کنم.
اگر هدف جدید انتخاب کنم دچار بی ثباتی و ناپایداری هستم. یعنی هر روز با از بین رفتن یک هدف ، به سوی هدف دیگری تغییر جهت می دهم.
این تغییرات مرا سردرگم می کند.
هدف و معنا زندگی باید به نوعی انتخاب شود که از بین رفتنی نباشد، ثبات داشته باشد، قوی و برانگیزاننده باشد. دیگران نتوانند آن را از ما بگیرند یا به ما بدهند. یا تغییر جهت دهند.
در واقع میزان رشد و آرامش انسان ها به ارزشمندی و بقاء و قدرت هدف و معنای زندگیشون بستگی دارد.


البته بدیهی هست برای رسیدن به چنین هدف سترگ و با ثباتی ما نیاز داریم ابزارهای و مسیرها و روشهایی را انتخاب کنیم (که متاسفانه اکثر افراد نام این وسایل و متدها و منزلهای بین راهی را هدف می گذارند. البته در نام مشکلی نیست. اما باید بدانند اگر اسمش را هدف می گذارند. در واقع تنها یک نقطه و یک قسمتی از مسیر هست. و بعد از آنهم باید بروند به سوی هدف اصلی)
در این قسمت متاسفانه چون هم پوشانی می کند با فلسفه، اعتقادات، فرهنگ، آداب و رسوم و خیلی حوزه های دیگر، مسئله سخت می شود.

اما به طور کلی تعیین یک هدف عالی و قدرتمند در شان انسان می تواند تمام زیرمجموعه های زندگی اش را متحول، یکپارچه، هماهنگ و روان کند.

خانواده ای که در یک تصادف همسرش را از دست می دهد. یا فرزندان از بین می روند.
خانواده ای که عزیزش سرطان می گیرد.
یا فرزند خانواده ای معلول یا عقب افتاده متولد می شود.
دختر زیبایی که صورتش در آتش می سوزد.
سرمایه داری که ورشکست می شود.
تحصیل کرده ای که دچار بیماری می شود.
زن با کمالاتی که گرفتار یک شوهر سخت گیر می شود.
شوهر وفادری که زنش بهش خیانت می کند.
و اکثر مصائب و مشکلات سنگین می توانند مانند زلزله 8 ریشتری هر هدف سست بنیادی را از پا بکنند و فرد را تا جنون ، یا خودکشی یا افسردگی و سایر اختلالات پیش ببرند.
فقط افرادی با اهداف قدرتمند و با فونداسیون قوی در مصائب و مشکلات قوی با ثبات و پایدار می مانند.

حالا شما مقایسه کنید با اهداف آبکی خیلی افراد که با زلزله 2 ریشتری تخریب می شوند.

مثلا وقتی هدف شما فرزند، یا همسر یا تحصیل یا شغل، یا .... باشد، هر کدام اینها چون تا اندازه زیادی با متغیرهای دیگر در ارتباط هست و افراد دیگر هم تاثیر می گذارند. به راحتی می تواند تهدید شود. وقتی در کنکور شکست خوردی ، همه هدفت می رود و زندگیت تخریب می شود.
وقتی شوهرت بد برخورد کرد. چون هدفت یک شوهر خوب بوده است. حالا احساس شکست می کنید. و......

پس از مشخصه های دیگر هدف اینست که هدف باید صرفا به شما بستگی پیدا کند. و اگر هدف در دست متغیرهای غیر از خودت باشد. باید فقط بنشینی و منتظر باشی.
اما اگر هدفت خودش قوی و پرجا باشد. به جای اینکه تو آنرا سرپا نگه داری، هدف تو را سر پا نگه می دارد.
شما وقتی زیر سقف خشت و گلی هستید همیشه باید دستت روی سرت باشد که آن روی تو خراب نشود.
اما وقتی ساختمانی ضد زلزله و قوی داری، او شما رادر برابر باد و باران و زلزله محافظت می کند.

امروزه اکثر ما مشکل در هدف یابی داریم.
امروزه بشر هدف خود را به جای آرامش در آسایش قرار داده است.
دیگه بسه....
چقده حرف زدم!http://www.hamdardi.net/images/smilies/81.gif



دو لینک ذیل را در این مورد پیگیری کنید.
انجمن معنا درمانی و مثنوی درمان ------ مخصوصا شاخه معنی و معنا

تکنولوژی ، رفاه و آرامش

---

معنای زندگی در واقع یعنی روح زندگی .... وقتی زندگی ای روح نداشته باشه همه اهداف ریز و درشت که اغلب در اعتباریات خلاصه می شود وقتی تحقق یافت اون بی روحی که با کرختی و احساس سکون و پژمردگی و فقدان نشاط درونی خود را نشان می دهد بروز می یابد که در یک کلام نوعی حس پوچی هست .

وقتی برای ما تحصیل شد هدف ، ارتقاء شغلی و اجتماعی شد هدف ، ازدواج شد هدف ، بچه داشتن شد هدف ، رفاه و آسایش و .... شد هدف و از این دست هدفها شد انگیزه حرکت و فعالیت و بودن ، به هرکدوم که دست یابیم خلائی بزرگتر از کسی که هیچ کدام از آنها را ندارد پیدا می کنیم چون آنوقت است که به راه طی شده فکر می کنیم که انگار بیهوده بوده و ....

شما با اونچه برای همسرت نوشتی احساس کردی کمی آرام شده ای و .... تصور می شود شاید احوالاتت بر می گردد به همین کمبودهای از ناحیه همسر و...... بعد با آنچه در میان کتابها یافتی و انگیزه مطالعه پیدا کردی حس کردی حالت بهتر شده .... اما فکر کن اگر همه اون کتابها را هم خواندی و همسرت راجع به نامه ات هم با تو صحبت کند و حتی آنی بشود که تو دوست داری و ..... بعدش چی ؟؟؟؟ مطمئنی دوباره این حس سکون را پیدا نمی کنی ... دوباره احساس بیهودگی نمیاد و ....

نمی دانم اگر فکر کنی چه پاسخی می دهی اما من با توجه به شناختی که نسبت به روحیاتت پیدا کرده ام می گویم این حس را پیدا می کنی .... یعنی دوباره احساس خمودگی و ... این هم خوب است هم خوب نیست .

خوب است :

چون تو به گونه ای رشد کرده ای و درک و فهمی داری که اون جهت غایی وجودی در درونت خاموش نشده ، شاید بخاطر اینکه به آنچه که آدم را چنان پرت و در حاشیه و بیراهه قرار می دهد که غرق بیخبری است و خود نمی داند و سرگردان است و خود نمی داند و ..... مشغول نبوده ای و به نوعی بتوان گفت بهره ای از هشیاری داری و این خوب است که هر از گاهی تلنگری از درد سراغت می آید که با این تعابیری که در این تاپیک اشاره داشتی بروز می یابد . در واقع درد بی دردی سراغت می آید

مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است

خوب نیست :

اگر هم علت را و هم درمان رانیابی . که خدا را شکر تو در پی آنی

ابتدا یک خط به عنوان کلید می دهم تا بعد ببینم چه دریافتی و ادامه دهم .

به روزی فکر کن که به سوی سرای باقی رهسپاری و به لحظه ای که وابسته ترینها هم رهایت می کنند و می روند و به اینکه همه آنچه از اعتباریات این دنیا به دست آورده ای همراهت نمی تواند باشد و بلکه عریان از همه آنها داری می روی ..... و بیاندیش که چه مانده ، چیست که با توست و در این وقت هم از تو جدا نمی شود و همیشه با تو خواهد بود و کیست که همیشه همراهت هست و فقط اوست ... پس یک چیست که با توست می ماند و اون هم آنچه از تو هست است و یک کیست که با تو می ماند است این وضعیتی که گفتم را خوب ترسیم و درک کن و عریان عریان شو از هرچه در این دنیا بدست آورده ای و ....

تا بعد و ادامه

سلام فرشته مهربان عزیز

بله مسافرت بودم.

پست مدیر رو در بدو امر که می خواستم تاپیک بزنم بارها خوندم اما نتونستم با اون هدف مورد نظر ارتباط برقرار کنم.

روی متن کلیدیتون تامل کردم و به نتایج زیر رسیدم.

من به خاطر استرس و اضطراب ناشی از تفکر به مرگ به طور جدی به مرگ فکر نکرده و نمی کنم.

من از روزی که نباشم می ترسم.

چیستی من خلاصه شده در من نیست بلکه آموزه های دینی است در محیط خانواده در من نهادینه شده اما وقتی در خودم عمیق می شم خودمو یک فقیری می بینم که هیچ ثروتی به جز همین لباس زیبا نداره.

مورد اینکه در شناخت خودم و نیازهام دچار دوگانگی هستم دیدگاه دنیوی و معنوی و از این بابت از مرگ ، مراسمات تدفین و سوگواری و حتی فکر کردن به اون دوری می کنم از شیوه توقف فکر استفاده می کنم.

نمی دونم تونستم به جواب سوالتون نزدیک بشم یا نه؟

پاسخ من وقتی دریافت خواهد شد که شما به عریانی از هر کسی و هر چیزی برسید و تنهایی و منحصر به فرد بودن را حس کنید . به هر شکلی این را توجه کنید و نتیجه را بنویسید

من هیچ باقی الصالحاتی ندارم مگر اینکه شاید روزی اعمال نیک فرزندانم به دادم برسن که اون هم هیچ اعتباری بهش نیست.

شاید محبت اهل بیت که باز اون هم خالص نیست و خیلی سطحیه .

شاید هم رضایت پدر و مادر و دعایی که در زمان حیاتشون بدرقه راهم می کردند اما باز نمی دونم به درد اون دنیام می خوره یا نه چون در این دنیا دارم ازش استفاده می برم شاید به اون دنیا نرسه.

تنها کسی که می تونه همراهم باشه شفاعت اهل بیته که اون رو هم ندارم .

- - - Updated - - -

سعی در جلب رضایت همسر و تمکین از ایشون که بارها نمی دونم به شوخی یا جدی گفته اند از من راضی نیستند.

سلام
این که میگید باقیات صالحاتی ندارید ادب مهمی در بندگی هست و ادب خودش یک باقیات صالحات بزرگ هست وسیره معصومین ما هم همین بوده که خودشون و عملشون رو در برابر خدا به شدت می شکستند و کوچک میکردند به طوری که ادراک این همه شکستگی برای ما میشه گفت ناممکن میشه و تجلی اون هم مثل اکثر شعائر دیگه توی کربلاست اونجا که بعد از بریدن سر مطهر امام حسین (ع) حضرت زینب عرضه میکنندکه:
«اللّهُمَ تَقَبَّلْ مِنَّا هَذَا الْقَلِيلَ من الْقُرْبَانَ» (خداوندا! این قربانی کوچک را از ما بپذیر)

در حالی خدا ذبح گوسفند بجای ذبح حضرت اسماییل رو به ذبح عظیم یاد میکنه:

وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ:

و آن ذبح را به ذبحى بزرگ عوض كرديم.

و اساسا غرض از نماز هم همین تواضع نسبت به پروردگار هست و حضرت زهرا(س) هدف نماز رو دوری از هر گونه بزرگی فروختن(تکبر) به خدا دونستن:

حضرت زهرا(س) می فرماید: خداوند ایمان را وسیله پاک شدن شما از آلودگی شرک و نماز را برای دوری و پاک نمودن شما از تکبر قرار داد".

با عرض معذرت من بجای این که بخوام مشکل شما رو تحلیل کنم یه هدف خوب و بزرگ رو که بزرگان ما نه من حقیر پیشنهاد میکنن به شما پیشنهاد کنم و اون انس و دوستی با قرآن هست ،منظور از انس هم الآن قرائت و تجوید و...(که سر جای خودشون بسیار لازم و خوب هستند ) نیست بلکه منظور این هست که قلب تون نسبت به این کلام احساس نزدیکی کنه و این آرام آرام به دست میاد و البته میتونه توی گیر و دار زندگی خیلی هم مورد غفلت قرار بگیره و سریع به نسبت فراموش بشه ولی هر چی این انس قلبی بیشتر باشه بازگشت به اون با طلب بیشتری همراه هست ،خدا در مورد قرآن میفرماید:

لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿ ۱۰ ﴾

در حقيقت ما كتابى به سوى شما نازل كرديم كه ياد شما در آن است آيا نمی ‏انديشيد (۱۰)

خدا میفرماید ما حقیقتاً به یاد شما بودیم و قرآن رو برای همین نازل کردیم ،حالا اگر به شما نامه ای از مثلاً فلان شخص که شما براش اهمیت زیادی قائل هستید برسه که به خاطر شما اون نامه رو فرستاده باشه شما چند بار و چه جوری اون نامه رو خواهید خوند.

البته برای ما ها با ضعف هامون انس با تمام این نامه میسر نمیشه خوب شما از از آیاتی که قلباً با اونها احساس نزدیکی بیشتری دارید شروع کنید .

فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ : تا آنجا که می توانید قرآن بخوانید (مزمل/20 )

من باز هم روی این انس خیلی تاکید دارم، شما بشینید آهسته آهسته حتی در یک برنامه چند ساله ، ابتداءً آیاتی رو که دوستشون دارید و می تونید باهاشون انس قلبی پیدا کنید (که مطمئن باشید خیلی هم زیاد هستند) رو استخراج کنید و حتی آهسته آهسته اونها رو حفظ کنید و در زول روز با خودتون زمزمه اش کنید مزمئن باشید این انس به آیات دیگه حتی آیات عذاب(درواقع این ها آیات انذار هستند مثل مادری که فرزندش رو از آتش انذار و دوری میده)هم کشیده میشه و حتی اونها رو هم خیلی دوست خواهید داشت.

این دو کتاب رو هم مطالعه کنید فکر میکنم دوست داشتیه باشید(برای دانلود نسخه پی دی اف هم می تونید در اون صفحه روی نسخه چاپی کلیک کنید و از منوی بالا سمت چپ صفحه ای که باز میشه گزینه پی دی اف رو انتخاب کنید )

آشتی با خدا از طریق آشتی با خود راستین - لب المیزان

معاد ، بازگشت به جدی ترین زندگی - لب المیزان

موفق باشید.

لیلة الرغائب شروع بی قراری جدیدی رو تجربه کردم بچه ها را درعین ناباواریکه پشت سرم گریه می کردند رها کردم و به همسرم گفتم حالم خوب نیست می خوام برم بیرون ، گفت برو ..

تو خیابونا بی هدف رفتم تا رسیدم به یه مسجد ،اونجا مراسم بود با تردید رفتم داخل . کلی گریه کردم .اونجا سخنران یه چیزی گفت
اینکه غایت آرزوها بندگی است.

با روی خجل فقط گریه کردم و اومدم بیرون .
تو این دو روز فقط گریه می کنم.

خیلی زود رنج و بی قرار شدم. حوصله بچه ها رو ندارم.

اگه دوست داری بنویس احساساتت رو