به نظرم با راهی که من انتخاب کردم ، نمیشه ازدواج کرد.

سلام به دوستان ، من یه پسر 23.5 ساله هستم ، که شهریور فارغ التحصیل شدم ، بهمن ماه کنکور ارشد دادم و یه دانشگاه بزرگ شهرستان( مثلا صنعتی اصفهان یا فردوسی مشهد یا شهید باهنر کرمان) قبول میشم ، این از نظر اطرافیانم قابل قبولو عالیه ولی واسه منکه فقط به شریف فکر میکردم قابل قبول نیست ،الان قصد دارم برم خدمت ، سربازیم حداکثر 12 ماه چون کسر خدمت زیاد دارم ، شایدم 11 ماه شد ، من به هر طریق ممکنی قصد ادامه تحصیل دارم چون خیلی علاقه دارم و گر نه واسه کلاس و پرستیژ و این چرتا پرتا دنبال درس نیستم .من الان دارم باخودم حساب و کتاب میکنم من بخوام ارشد بخونم حداقل 2 سال وقتمو میگیره ، دکتری هم حداقل 4 سال ، خدمتم هست ، عملا سن من میرسه بالای 30 سال ، از نظر من اصلا نمیشه حین تحصیل ازدواج کرد ( قبلا فک میکردم میشه ولی الان نظرم عوض شده). خب من تصمیم گرفتم اصلا و ابدا به ازدواج فکر نکنم دیگه !! چون به نظرم کار عاقلانه ای نیست ، مثل این میمونه به یه آدم تشنه از دریا آب بدی !!! تازه بعد از درستم تا تو بخوای مقدمات ازدواجو فراهم کنی (مثل خونه و هزینه اولیه مراسم و خرید و ماشین و...) یه چند سالی طول میکشه !دیگه !! پس کلا ازدواج کار درستی نیست !! و یکی مثل من خیلی بی خرد و نادونه بخواد بره سمت ازدواج !! ممنون میشم نظرتونو راجع به دیدگاه خودم و تصمیمی که گرفتم بدونم !! با تشکر

سلام ، این اشتباهیه که من کردم ، منم اون موقع که میخواستم ارشد بخونم فکر نمیکردم یکی 2 سال بعدش اینجوری تنهایی گلومو بگیره ، من تز ارشدم مونده نصف سربازیم مونده و به خاطر اینکه کارت پایان خدمت ندارم موقیعت کاریمم متزلزله ، به نظر من حتما سربازیتو برو بعد بیا درس ادامه بده ، الان 23،4 سالته وقتی که 27،8 سالت شد اونوقت یه فاز دیگه داری ، دوست داری مستقل باشی ، دوست داری بری خونه خودت ، دوست داری زن و بچه و خانواده خودتو داشته باشی ، نمیدونم البته همه آدما مثله هم نیستن ولی من درگیر این مسائل شدم ، درس خوندن خیلی خوبه منم وقتی ارشد قبول شدم گفتم تا دکتری میرم ولی الان از نظر روحی به جایی رسیدم که میگم فقط شر این تحصیل کنده شه بره برم دنبال زندگیم
به هر حال ببین اگه دوست دختر داری یا فاز دختر بازی داری (با عرض پوزش از خانم هایی که دارن میخونن ) که کسی پیشت باشه که خلا عاطفی اذیتت نکنه مشکلی نیست ولی اگه فازشو نداری و با ازدواج باید رابطه عاطفیتو شروع کنی ، اول برو سراغ زندگی بعد ادامه درس
موفق و پیروز باشی

سلام
من اصلا نمیگم که شما چیکار بکنی خوبه یا بده و تصمیم گیرنده فقط خودتی. فقط چون خودم الان سربازم یه سری اطلاعات راجب سربازی بهت میدم که به تصمیم گیریت کمک کنه.
از اول سال 93 کل نیروهای مسلح درجه های لیسانسه ها رو اوردند پایین. یعنی سال 92 و قبل تر اگر با لیسانس کسی میرفت سربازی درجه اش ستوان میشد که یعنی جزء افسر محسوب میشد. یعنی صبح ساعت 7 باید پادگان حضور میزدن، نظافت نداشتن، نگهبانی ماهی یک بار داشتند اونم در حد نظارت روی بقیه نگهبانها؛ همه جور منزلت و احترامی هم داشتند.
اما از اول سال 93 وضع لیسانسه ها به خصوص توی ارتش خیلی عوض شد و عرش به فرش اومدند. درجه های لیسانس وظیفه ها اومده پایین. دیگه ستوان نمیدن و افسر محسوب نمیشن و سرباز حساب میشن! یعنی با سربازها یه آسایشگاه می خوابن، صبح ساعت 6 باید پادگان باشن که تا 7 نظافت بکنن. یه بچه 18 ساله که دیپلم هم نداره رو ارشد یگان گذاشتن و باید ازش دستور بشنوید. نگهبانی تون هفته ای 2-3 بار رو حداقل دارید اونم با اسلحه توی برجک. هر جایی بیفتید همون روز اول بهتون بیل و فرقون میدن که کار کارگری انجام بدید.

اما اگر فوق لیسانس برید خدمت اوضاع عین قبل لیسانسه هاست چون همون ستوانی میدن و افسر حساب میشید.
نظر من اینه اگه کسی با ارشد بره سربازی بهتر میتونه از دوران سربازیش استفاده کنه. لااقل خیالش راحته که از ظهر به بعد برای خودشه. میتونه سر کار بره یا کلاس آموزشی بره. اما با لیسانس و کمترش واقعا نمیشه. چون فقط هفته ای 2-3 بار باید نگهبانی بدی و از پادگان نمیتونی خارج بشی. تازه غیر از سوهان روح و جنگ اعصاب که داره و صبح ها باید زودتر بیای و دیرتر هم بری

پسر نیستم و مشکل سربازی را هم اصلا درک نمی کنم !!!!
اینقدر که پسرها ازش می نالند و فراری اند. انگار قراره شاخ قول بشکنند.

اما اگر از الان تا مهر که دانشگاه شروع بشه بیکاری، پیشنهاد می کنم قسمتی از سربازیت را انجام بدی.
تا دو سال دیگه که شما فارغ التحصیل بشی معلوم نیست قوانین سربازی فوق لیسانسها همین بمونه یا نه.

اگر این شش ماه یک کار خوب و یا یک کار جدی (مثلا میخوای روی تزت کار کنی و از الان برات مشخصه) داری انجام بده و سربازی نرو.
اما این که بخوای بیکار بگردی تا مهر بشه، بهتره که بری سربازی.

در مورد ازدواج هم باشه پست بعدی.
پستهای قبل پسرونه و در مورد سربازیه، احساس می کنم اومدم پادگان. بذار شرایط یه خورده خانوادگی بشه برمی گردم.:311:

من 24 سالمه و سال نود ویک سربازیم تموم شد الان هم فوق دیپلم دارم و می خوام برای لیسانس بخونم و جایی هم مشغول به کار هستم، به نظر من اول سربازی برو بعد با خیال راحت میتونی هم درس بخونی و هم کار کنی.

ممنون از راهنماییتون ، راجع به شرایط سربازی و کم شدن درجه های لیسانس که میدونم ولی خب کاریش نمیشه کرد ، شرایط یه جوری بود که باید میرفتم دیگه !! :161: ، راجع به ازدواج چه نظری دارید؟؟؟؟ میشه کسی تو این سن بعد سربازیش ازدواج کنه و درسم ادامه بده؟؟؟ کسی رو سراغ دارید که تونسته باشه هم زندگیشو اداره کنه و هم به درسش برسه؟؟؟ مدیریت این دوتا باید چجوری باشه؟؟؟؟

سلام
دوست عزیز خیلی ها هستند که وقتی سربازن ازدواج میکنن یا حتی وقتی که دانشجو هستن ازدواج میکنن ، این بسته به خود شماست ، ولی من فکر میکنم اولین فاکتور ازدواج برای یک پسر اینه که مستقل باشه ، یعنی استقلال مالی و شخصیتی داشته باشه ، حالا باز باید ببینی که شرایط خانوادتون چیه ، خیلی ها هستند که پدرشون از نظر مالی تامینشون میکنه و یه پشتوانه قوی هستش براشون و میدونن که خب به فرض مثال اگه بعد از سربازی یه مدت بیکار بمونن تا کار پیدا کنن پدرشون هست که کمکشون کنه . به نظر من شما الان که زوده ازدواج تو 23،4 سالگی ولی از الان به فکر 4، 5 سال بعدت باش . اگه میبینی خانواده نمیتونن از نظر مالی پشتوانت باشن پس زودتر برو خدمت که زودتر کار پیدا کنی و مستقل بشی ، اگه هم که بابا وضعش خوبه که می خوای درس بخونی خب بخون ، ولی ببین من درس انتخاب کردم و بدون که ارشد بگیری خیلی تضمینی نداره برای کار پیدا کردنت ، درس خوندن فقط احترام داره ، مدرک خالی به هیچ دردی نمیخوره اگه کار و مهارتی بلد نباشی . دنبال مهارت باش نه مدرک خالی ، تو این رشته ای که داری میخونی برو دنبال کار ، شده مجانی کار کنی یا حتی پول بدی کار کنی ، برو تا کار یاد بگیری ، 2.3 سال دیگه با ارشد بیای بیرون و یه مدرک خالی بگیری به هیچ دردی نمیخوره دوست من . در نهایت پدر و مادر من به من گفتن برو درس بخون و هیچ ضرری نمیکنی این درسته درستو بخونی ضرری نمیکنی و ارشد خیلی بهتر از لیسانس هستش ، ولی برای یک پسر مهم کار هستش نه مدرک تحصیلی . شما اگه دکتری هم داشته باشی ولی بیکار باشی فایده ای نداره .
امیدوارم بهترین مسیر انتخاب کنی . ولی اگه ارشد خوندی ولی وارد بازار کار نشدی مطمئن باش به حرف من میرسی که گفتم اول برو خدمت
موفق و پیروز باشی

بستگی به نگاه و نظر شما به ازدواج داره.
اگر نظرتون اینه که اول درس و سربازی، بعد کار و بعد خرید خانه و ماشین و بعد پس انداز و بعد هم (تهیه) یک عدد همسر ... این همسر که می فرمایید در ردیف همون خونه و ماشین و ... قرار می گیره.

اما اگر همسرتون قرار هست همفکر و همراه شما در مسیر زندگی باشه، و اگر بتونید فرد مناسب خودتون را پیدا کنید،
می شه قبل از خرید خونه و تمام کردن پست داک و ... هم ازدواج کرد و با هم این مسیر را طی کرد.

از تهران می خوای به قصد تفریح بری شمال. می تونی تنهایی بشینی تو ماشین، گازش را بگیری و سه چهار ساعته برسی به مقصد.
می تونی با یک دوست برید. گاهی توی مسیر استراحتی بکنید. وقتی خسته شدی اون رانندگی کنه.
با هم حرف بزنید. بین راه غذایی بخورید. منظره زیبایی دیدید توقف کنید و لذت ببرید. شش هفت ساعت بعد هم به مقصد برسید.

هر دوش شدنی هست.
بستگی به سلیقه و شخصیت شما داره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

بستگی به نگاه و نظر شما به ازدواج داره.
اگر نظرتون اینه که اول درس و سربازی، بعد کار و بعد خرید خانه و ماشین و بعد پس انداز و بعد هم (تهیه) یک عدد همسر ... این همسر که می فرمایید در ردیف همون خونه و ماشین و ... قرار می گیره.

اما اگر همسرتون قرار هست همفکر و همراه شما در مسیر زندگی باشه، و اگر بتونید فرد مناسب خودتون را پیدا کنید،
می شه قبل از خرید خونه و تمام کردن پست داک و ... هم ازدواج کرد و با هم این مسیر را طی کرد.

از تهران می خوای به قصد تفریح بری شمال. می تونی تنهایی بشینی تو ماشین، گازش را بگیری و سه چهار ساعته برسی به مقصد.
می تونی با یک دوست برید. گاهی توی مسیر استراحتی بکنید. وقتی خسته شدی اون رانندگی کنه.
با هم حرف بزنید. بین راه غذایی بخورید. منظره زیبایی دیدید توقف کنید و لذت ببرید. شش هفت ساعت بعد هم به مقصد برسید.

هر دوش شدنی هست.
بستگی به سلیقه و شخصیت شما داره.

---

شیدا خانوم موافقم باهاتون که اگه همسفر خوبی داشته باشی میشه این مسیرو با اون بری و تازه کلی هم از زندگی لذت ببری !!!! ولی کو همچین همسفری؟؟؟؟ حرفهاش شما و بقیه دوستانی که همچین تفکری دارن بیشتر شعار گونست ، و گرنه الان دختری پیدا نمیشه که حاضر باشه سختی بکشه ، دخترا اکثرا دوست دارن همه چی براشون آماده باشه و اونا خیلی راحت و شیک زندگی بکنن ، والا من اطلافم همچین دختری ندیدم !!! اگه خود دختره هم بخواد این کارو بکنه خانوادش مانع میشن ، به نظرم بهتره بر اساس حقایق حال جامعه فکر کنیم ، و گرنه حرف قشنگ زدم خیلی راحته . الان هر کی تو فامیل ما ازدواج میکنه اول زندگیش باید همه چیش فراهم باشه ، تو ازدواج هایی که بیرون فامیلم دیدم همین بوده ، هیچ وقت ندیدم بگن خانواده عروس چون آقا داماد تازه شاغل شده و حقوق بالایی نداره یا پس انداز زیادی نداره مثلا از خیر سرویس چوب چند میلیونی گذشتن یا راضی شدن یکم مناسب ترشو بخرن !!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Matarsak

و گرنه الان دختری پیدا نمیشه که حاضر باشه سختی بکشه ، دخترا اکثرا دوست دارن همه چی براشون آماده باشه و اونا خیلی راحت و شیک زندگی بکنن ، والا من اطلافم همچین دختری ندیدم !!! اگه خود دختره هم بخواد این کارو بکنه خانوادش مانع میشن ، به نظرم بهتره بر اساس حقایق حال جامعه فکر کنیم ، و گرنه حرف قشنگ زدم خیلی راحته . الان هر کی تو فامیل ما ازدواج میکنه اول زندگیش باید همه چیش فراهم باشه ، تو ازدواج هایی که بیرون فامیلم دیدم همین بوده ، هیچ وقت ندیدم بگن خانواده عروس چون آقا داماد تازه شاغل شده و حقوق بالایی نداره یا پس انداز زیادی نداره مثلا از خیر سرویس چوب چند میلیونی گذشتن یا راضی شدن یکم مناسب ترشو بخرن !!!

---

تاپیکتون را به سمت بحث در مورد شرایط جامعه و ... منحرف نکنید، در اینصورت قفل می شه.

قرار نیست کسی که کنار شما و همسفر شما می شه برای شمال رفتن، خودش را بسپره دست یک راننده ناشی و با سابقه تصادفهای وحشتناک و مشکوک به مصرف الکل و ... هیچ کس همچین ریسکی نمی کنه با این راننده بره سفر.

همسفر شما اگر بدونه شما تا به حال مسیر زندگیت را درست آمدی،
آموزش درست دیدی (خانواده سالم)
سابقه ات نشان بده مشکلی نداشتی (سالهای بیکاری، خوشگذرونی و بی مسئولیتی، افسردگی حاد و بی انگیزگی ...)
و ...
می تونه با این سابقه به شما اعتماد کنه و همسفرتون بشه.

اما اگر نواقصی در سابقه شما باشه، نمی تونه ریسک کنه و بسته به این نقص مجبور هست تضمین هایی و گارانتی هایی داشته باشه.

این را هم در نظر بگیر که شما همسفر می خوای ببری یا مسافر؟

شما اگر می ری دنبال دختر پروتزی و رنگ و روغنی و ... باید بدونی داری با چه تفکری ازدواج می کنی.
ایشون مسافر شماست، نه همسفرت. هر جا هم احساس ناراحتی و مشکل کنه، با جیغ و داد پیاده می شه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

تاپیکتون را به سمت بحث در مورد شرایط جامعه و ... منحرف نکنید، در اینصورت قفل می شه.

قرار نیست کسی که کنار شما و همسفر شما می شه برای شمال رفتن، خودش را بسپره دست یک راننده ناشی و با سابقه تصادفهای وحشتناک و مشکوک به مصرف الکل و ... هیچ کس همچین ریسکی نمی کنه با این راننده بره سفر.

همسفر شما اگر بدونه شما تا به حال مسیر زندگیت را درست آمدی،
آموزش درست دیدی (خانواده سالم)
سابقه ات نشان بده مشکلی نداشتی (سالهای بیکاری، خوشگذرونی و بی مسئولیتی، افسردگی حاد و بی انگیزگی ...)
و ...
می تونه با این سابقه به شما اعتماد کنه و همسفرتون بشه.

اما اگر نواقصی در سابقه شما باشه، نمی تونه ریسک کنه و بسته به این نقص مجبور هست تضمین هایی و گارانتی هایی داشته باشه.

این را هم در نظر بگیر که شما همسفر می خوای ببری یا مسافر؟

شما اگر می ری دنبال دختر پروتزی و رنگ و روغنی و ... باید بدونی داری با چه تفکری ازدواج می کنی.
ایشون مسافر شماست، نه همسفرت. هر جا هم احساس ناراحتی و مشکل کنه، با جیغ و داد پیاده می شه.

---

جالبه چرا تهدید به بستن تاپیک میکنید؟؟؟؟؟ تاپیکی که توش نتونی حرفتو بزنی همون بسته بشه بهتره !!! شما داری یه سری حرفای فانتزی میزنی !!! تصمیم شما تابع شرایط جامعه ای هست که توش زندگی میکنی !!! نمیتونی جامعه رو از تصمیماتت یا صحبتات حذف کنی !!! یعنی چی بحثو به سمت جامعه منحرف نکنی؟؟؟؟؟؟
با نادیده گرفتن حقایق جامعه امروز ایرانی وضعمون شده این که تمام کشورای اسلامی بیشترین درصد طلاق رو داریم !!!! خسته نباشید !! من جوابمو گرفتم !!!
اگه بی احترامی به کسی شده من عذر میخوام !

تهدید به بستن تاپیک نکردم. مسئولیتی هم در سایت ندارم که تاپیک شما را ببندم یا باز کنم.
قوانین تالار را بهتون یادآوری کردم.

تالار روانشناسی و مشاوره خانواده است. قاعدتا نمی شه انتظار داشت مسائل جامعه شناسی توش بحث بشه.

مترسک جان به نظر من شما اول باید سربازی برید کار پیدا کنید و بعد به فکر ازدواج باشید، چون الان شرایطش رو ندارید آدم خوبه زود و تو این سن ازدواج کنه ولی به شرطی که شرایط براش فراهم باشه.

سلام

شما از کی میتونین شروع به کار کنین؟موضوع اصلی اینه به نظر من.البته قبل از پیدا کردن کار شاید بتونین مقدمات آشنایی و خواستگاری رو انجام بدین.چون همین هم

زمانبره.

ولی برای شروع زندگی،خوب مسلما باید کار داشته باشی.

باهات موافقم که شرایط جامعه مطلوب نیست.ولی در مورد اینکه دخترهای جامعه ما توقع یه زندگی کامل رو دارن باهات مخالفم.

من خودم یه دخترم و در شرف ازدواج.به جای اینکه منتظر باشم یکی بیاد و از نظر مال منو تامین کنه خودم دست به کار شدم و از چند سال قبل بدون کمک خانوادم

خونه خریدم و بعدشم تا حد توانم پس از انداز داشتم.

از بین خواستگارام کسایی بودن که خونه نداشتن ولی من برام مهم نبود و حتی گفتم بهشون که بریم تو خونه من زندگی کنیم.البته در نهایت به خاطر اختلاف عقاید

به نتیجه نرسیدیم نه مسایل مالی.

کسی هم که الان دارم باهاش ازدواج میکنم از لحاظ مالی خیلی اوضاع عالیی نداره.ولی من حاضرم همه جوره باهاش همکاری کنم.

چون من خودم رو اونقدر توانمند میبینم که فقط مصرف کننده نباشم و در همه مسایل پا به پای همسرم پیش برم.

قبول دارم همه دخترها اینجوری فکر نمیکنن ولی تو باید ببینی با کی میخوای ازدواج کنی.با یه همراه یا با یه نفر که فقط باید تامینش کنی.

چیزی که برای یه زن خیلی مهمه اینه که شوهرش مسوولیت پذیر باشه وهمه سعیشو برای تامین خانواده انجام بده.من خودم اگه مطمئنم بشم نامزدم این جوری هست

حاضرم هر چی که دارم و همه درآمدم رو بزارم برای زندگیمون بدون هیچ منتی.