تازه عقد کردم. کوچک‌تر بودن انگشت‌های یکی از پاهایم را به همسرم نگفته‌ام. چگونه بگویم؟

یه هفتس عقد کردم اما حالم اصلا خوب نیست
تموم مراسمات من دو سه هفته بیشتر طول نکشید اصلا وقت نشد درست فکر کنم.. همسرم خیلی عجول بود کاش قبلش میرفتم مشاوره تا الان اینجوری نبودم
راستش مشکل من از بابت همسرم نیست . از بابت خودمه
وقتی مادرم منو باردار بوده میخوره زمین و این باعث میشه تو شکم مادر انگشتای پای چپم بشکنه و الان انگشتام کوچیکتر از اونیکی پامه .. خیلیم واضحه. من اینو به همسرم نگفتم. الان نمیدونم باید چیکار کنم نمیدونم چه برخوردی میکنه میترسم خانوادش اذیتش کنن بگن درست انتخاب کردی.. همش حس میکنم لیاقت همسرم خیلی بیشتر از منه اعتماد به نفسم از بین رفته دارم داغون میشم.. وقتی پیششم همش گریه م میاد دلم براش میسوزه. گاهی میگم شاید اصلا براش مهم نباشه ولی بعد میگم خودش هم چیزی نگه حتما خانوادش بدشون میاد
نمیدونم شایدم خودم مشکلو برا خودم بزرگ کردم
اصلا نمیدونم باید چیکار کنم . یکی کمکم کنه
به طلاق هم فکر کردم حتا... اشتباه کردم جواب احساسات شوهرمو چجوری بدم
چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چی بگم به شوهرم؟؟؟
اگه بگه چرا قبلا نگفتی چی بگم؟؟؟؟
دلم نمیخاد ازم ناراحت بشه دلم نمیخاد احساس کنه زنش از بقیه کم تره
این مسایل چقد برا مردا مهمه؟؟؟؟؟
ینی ممکنه سر همچین چیزی احساس حقارت کنه؟؟؟
اون خیلی مهربونه خیلی آقاس من در حقش ظلم کردم

از کجا بفهمم این مشکل چقد براش مهمه؟؟؟
لطفا کمکم کنین

سلام سال 93 جان عجب اسمی انتخاب کردی


ازدواجت رو بهت تبریک میگم دوست عزیز. امیدوارم در کنار هم و با هم خوشبخت باشین:72:


عزیزم تو شکم مادر!! چقدر اذیت شدی نیومده به این دنیا :43:


دارم فکر میکنم که با کتمانش چقدر خودت رو اذیت کردی و میکنی.

بهترین کار اینکه هر چه زودتر خودت را از این عداب وجدان راحت کنی.

چرا باید احساس حقارت کنه!!! به نظر من این مشکل بخودی خودش بزرگ نیست فقط اینکه ممکنه تا مدتی بهت اعتماد کامل نداشته باشه( این که بد ماجراست)

متاسفانه هر کاری هزینه خودش رو داره. شجاع باش و مسولیت پذیر. ایشان هم صاحب تفکر هستند ( در ضمن نگران نباش نیاز نیست خانواده اش بدانند. )

بهتر است بجای این حجم اندوه تبعات کارت رو بپدیری و سریع تر در یک ضیافت دونفره موضوع رو بهش بگی

هم خودت راحت میشی هم به ایشان اجازه تفکر میدی

اینکه چقدر این مساله براشون مهمه بسته به خودشون داره

ولی مطمینم که اگر همسر خ خوبی براش باشی به این راحتیها دل از شما نمیکشه:72:


شجاع باش.

ممنونم آقا مهراد.. مشکلم همینه نمییدونم چجوری بهش بگم
اون خیلی منو دوست داره از بین دخترای زیادی منو انتخاب کرده و اینکه آدم سخت پسندیه .. همین ویژگیاش خیلی منو میترسونه. دلم نمیخاد ناراحتش کنم واقعا نمیدونم باید چیکار کنم

سلام
تو ی فرصت مناسب باهاش صحبت کن بگو که :
الان میدونی چقد باید خداتو شکر کنی ؟؟ چرا ؟ چون قدیما زمان حمل من، مادرم براش اتفاقی افتاد که تو اون حادثه انگشتای پای منم آسیب دید ... باید خدارو شکر کنی که به سرم چیزی نشد !!! وگرنه الان ی زن ناقص العقل داشتی.... برو خداتو شکر کن که پام اینجوری شد :43: نشونش بده ...
.
.
دختر اینحرفا چیه ؟؟؟ اگه اون پسره واقعه تورو دوست داشته باشه اصلا این ایراد ها به چشمش نمیاد، اگه خودت بیش از حد حساسیت به این موضوع نشون بدی مطمئن باش پسره هم فکر میکنه که چه کلاه گشادی سرش رفته!
شما عاشقانه دوسش داشته باش، بهش بها بده و ازش تو همه کارها حمایت و اطاعت کن ببینم اصلا از این موضوع حرفی میزنه ؟؟؟
بهتر اینه که با شوخی و خنده این مسئله رو از زبون خودت بشنوه تا خودش متوجه بشه.

سعیده جون مشکل اینجاست که خودم اصلا شجاعت گفتنش رو ندارم
ترجیح میدم خودش بفهمه و بعد ازم بپرسه .. حس میکنم اگه خودم بگم فکر میکنه خیلی قضیه برام مهمه
اونقد تو این چن روز این قضیه اذیتم کرده که اصلا اعتماد به نفس ندارم که بخوام خودم مطرحش کنم
اصلا نمیتونی بفهمی چقد حالم بده

سلام البته حق دارید ناراحت باشید... ولی

من کسی رو میشناسم قبل ازدواج نمی دونست زنش چه مشکل بزرگی داره و از شوهرش پنهان..کرد..مشکلی که نمیگم ولی حتی تصورش هم محاله کسی فکر کنه اون چرا ولش نکرد بعد این که همسرش بعد ازدواج فهمید زنش چه موضوع مهمی رو ازش پنهان کرده؟! و ادامه داد و.. الانم شکر خدا خیلی خوشبخت هستند و..

اما راجب مشکل شما واقعا اون قدر ها توی چشم و بزرگ نیست...البته حق میدم ناراحت باشید به خاطر این پنهان کاری...میشد این موضوع رو قبل ازدواج گفت و همسرتون هم کنار بیان احتمالا...به هر حال شما مطمئن باشید اون قدر ویژگی های خوب داشتید که همسرتون توی همه ی سخت گیری هاش از بین همه شما رو انتخاب کرده..این طوری با این رفتار ها ایشون هم ناراحت میشند..شما به خاطر یه عیب کوچیک که تقصیر شما هم نبوده البته میگم حق دارید ناخوداگهه ولی دارید همه ی خوبی هاتونو فراموش می کنید..

الان چطور بعد یه هفته ایشون هنوز ندیده..میخوام بگم واقعا این مساله رو به ایشون هم بگید چیزی نیست که ادم هر لحظه یادش بیاد و... اولش شاید ایشون کمی جا بخوره.. ولی فکر میکنم اگه منطقی باشند می پذیرند...بعدشم شاید هیچ گاه یادشون نیاد این مشکلو..
به نظرم به جای غصه خوردن باید دنبال راهی باشید که به بهترین نحو به ایشون اینو بگید طوری که ایشون هم جا نخوره...
این که به این فکر کنید این مشکل برای ایشون چقدر مهمه یا نه دوای درد شما و حل مساله شما نیست... چون مثلا اگه براشون خیلی مهم باشه خب میخواید چیکار کنید ؟ اگه هم باز خیلی مهم نباشه بازم میخواید چیکار کنید...پس به نظرم به دنیال راهی باشید که به ایشون اینو بگید... بازم میگم شما حق دارید این قدر این موضوع براتون بزرگ جلوه داده بشه ولی اگه به همسرتون بگید و ایشون کنار بیان یه نفس راحت می کشید و می گید ای بابا خدا رو شکر راحت شدم... ولی من میگم اگه همسرتون که شما رو به دلیل ویژگی ها دیگه انتخاب کرده فکر نکنم بعد دونستن این بخواد کلا از انتخابش پشیمون بشه و..

به نظرم با نظر یه کارشناس به دنبال راهی برای بیان این مساله باشید..واقعا حیفه این دوران خوبتون رو دارید در شرایط پر از استرس و هیجان طی می کنید...میدونم چی می کشید... ولی وقتی همسرتون متوجه بشند و با این موضوع کنار بیان می بنید ان شالله موضوع اون قدر ها هم مهم نبوده ان شالله براشون.

من خودم میگم بهتره با ایشون اون موضوع رو این طوری مطرح کنید...بگید ببنید من یه مشکلی داشتم خیلی دوست داشتم قبل عقد با شما مطرح کنم..به هر حال واقعا نتونستم بگم... نمیدونم کارم چقدر اشتباه بوده یا نه.. البته شما حق داشتید بدونید.. از طرفی خب منم تا وقتی نمیدونستم همه چیز حتمی هست نمیتونستم اینو به کسی بگم شما حسابشو بکنید هر خواستگاری از راه می رسید که نمیتونستم اینو اول بهش بگم ..واسه شما هم وقتی همه چی جدی شد نمیدونم چرا اینو نگفتم قبل عقد فکر نمی کردم این قدر لااقل برای خودم مهم بشه..از طرفی فکر نمی کردم این موضوع در روابطمون بخواد تاثیر گذار باشه و.. کم کم موضوع رو مطرح کنید...به هر حال ایشون باید متوجه بشند... اگه نپذیرند واقعا نمیدونم... ولی من که میگم باید بپذیرند...


ضمنا دوست عزیز به نام مهراد که پیام گذاشتد من این طور از لحنشون برداشت کردم که خانم باشند!

آقا یاخانوم فدایی یار ممنون از راهنماییتون
راستش دیشب تو وایبر یه اشاراتی به اتفاقی که افتاده کردم ولی هیچ واکنشی از خودش نشون نداد حتی نپرسید که خوب شده نشده معلومه یا نه!!!!
این نشونه ی خوبیه یا بد؟؟؟

عروس سال 93 ازدواج فرخنده ات رو بهت تبریک میگم . واقعا حق داری که اسم کار بریت رو 93 بگذاری . چون بهترین اتفاق زندگیت که اشنایی و ازدواج با همسرت بوده اتفاق افتاده . همسرت مرد خوبیه . دوستت داره و دوستش داری . عزیزم همین مهمه . به نظر من این موضوع رو زیاد بزرگش کردی . یعنی به نظر خودت خیلی بزرگه که فکر میکنی برای همسرت هم ممکنه همینطور باشه . در صورتی که ممکنه اصلا اینطور نباشه . احتمال اینکه ایشون تا الان متوجه شده باشه وجود نداره ؟ اگر هم تا حالا متوجه نشده بگذار خودش متوجه بشه . خودت رو بی تفاوت نشون بده . و واقعا هم سعی کن بی تفاوت باشی . اخه این مشکلی نیست که خللی در زیبایی و خانمی شما ایجاد کرده باشه . کی میاد داخل جوراب شما رو ببینه ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سال 93

آقا یاخانوم فدایی یار ممنون از راهنماییتون
راستش دیشب تو وایبر یه اشاراتی به اتفاقی که افتاده کردم ولی هیچ واکنشی از خودش نشون نداد حتی نپرسید که خوب شده نشده معلومه یا نه!!!!
این نشونه ی خوبیه یا بد؟؟؟

---

سلام خانم محترم.بنده پسر هستم.راستش به نظرم غیر حضوری و توی وایبر و.. خوب نیست گفته بشه...ممکنه بیش تر باعث حساسیت بشه...من که میگم همسر شما توی خوابش هم چنین فکری رو نمیکنه احتمالا واسه همین چیزی نپرسیدند و نمیدونم بگم خوبه یا بد...واقعا هم چیز مهمی نیست به نظر من... یعنی این همه حسن شما به خاطر یه مشکل این چنینی که اونم شما هیچ نقشی درش نداشتید باید باعث جدایی بشه ؟! اصلا ..مطمئنا اگه همسر شما فردی بالغ و پخته بشه چه بسا خیلی راحت با این موضوع کنار بیان...به نظرم دوست خوبمون واحد هم درست میگند..البته من نمیگم این قدر این طوری باشه که خودشون متوجه بشند.. یه روزی که خودتون تنها تر هستید و خوشحال تر بهشون نشون بدید چیزی نگید..ببنید عکس العملشون چیه..بعدش بگید اره همین بوده... امیدوارم تا الان اینو گفته باشید اصلا و این موضوع براتون حل شده باشه..

اینو فراموش کردم بگم..من کسی رو میشناختم که انگشت دستش یکی کوچکتر بود.. یعنی یه بند کم داشت به دلیل مشابه شما دختر خانم !! الانم دارند شکر خدا راحت زندگی می کنند و بچه هم دارند و فکر کنم خودشون هم یادشون نمیاد همچین چیزی وجود داشته... یا کسی رو میشناختم اونم یه مشکل جزیی در یه جای دیگه داشت همیشه نگران بودند همسرشون متوجه بشند ؟! جالبه بدونید یه مدت مثل شما استرس و.. بعد ها کار خدا رو شما ببنید مشخص شد همسر این خانم هم دقیقا مشابه اون مشکل و بدترش رو دارند و ایشون هم چیزی نگفته بودند.

سلام دوست عزیز،

مشکل انگشت های پات نیست، مشکل عدم صداقتت هست.

اگه همسرت فرد عاقلی باشه، این سرنخ رو از دست نمی ده. نه اینکه جدا بشه، اما حواسش رو جمع می کنه...

در هر حال اینکار زشت قطعا روی محبوبیت شما، و روی امنیت قلبی همسرت اثر می گذاره.

مسئله مخفی کردن انگشت های پات نیست، بلکه مسئله مخفی کردن واقعیتیه که برای خودت مهم بوده. یعنی چیزی رو مخفی کردی که فکر می کردی روی تصمیم گیری خواستگارت اثر می گذاره. حالا مهم نیست که اثر می ذاشت یا نمی ذاشت، مهم نیت شما از انجام اون کاره، که در آینده هم به شکل های دیگه بروز پیدا می کنه.

این رفتارت رو ریشه یابی کن. به مشکلاتی می رسی که با حل کردنشون، زندگی آروم تری رو برای خودت خواهی ساخت.

موفق باشی.

سلام
کوچیک بودن انگشتات مشکل نیست،اطمینان داشته باش که شوهرتم شمارو میبخشه...ولی اگر هم ناراحت بشه بخاطر نبود صداقته.
بنظر من saededراه خوبی پیشنهاد کرد،اینکه با خنده قضیه رو بگی...
ذهنت رو هم زیاد رو این قضیه درگیر نکن چون اینقدرا مهم نیست،بجای اذیت کردن خودت هرچه زودتر این قضیه رو باشوهرت درمیون بزار،البته بهتره مستقیم بگی نه با وایبر و...
و اینکه سعی کن وقتی با شوهرت در مورد این قضیه حرف میزنی خودتو یکم ناراحت نشون بده که چرا این قضیه رو دیر گفتی...
با ارزوی خوشبختی وسعادت برای هر دونفرتون

سلام عروس خانم گل:72: تبریک می گم ازدواجت رو و امیدوارم همیشه زندگی مشترکتون پر از شادی و مهر باشه :43:

1- اینکه ظاهر شما چطور باشه که برای همسرت جذاب باشی، بخشی است مربوط به گذشته. حالا که ایشون شما رو انتخاب کردن، پس حتما مورد پسندشون بودی. نگران سلیقه همسرت هم نباش. پسرها روز خواستگاری اینقدر دقیق میشن که همه جزئیات ممکن رو می بینن. همسر من خط اتوی مقنعه من رو چک کرده بود یه روز:311:

2- این ایرادهای جزئی، که همه کم و بیش دارن، هیچ مشکلی برای زندگی مشترک ( چه ارتباط جسمیتون، چه ارتباط روانی و عاطفیتون) بوجود نخواهد آورد، این رو با هر مشاوری در میون بذاری بهت میگه. میزان رضایت همسرت از رابطه شما، مولفه های دیگری داره که انگشتای شما توش گمه. مگر اینکه خودت اینقدر بزرگ کنی و تو چشم همسرت فرو کنی که راه دیگه ای براش نمونه. دست بردار و بیخود همسرت رو حساس نکن و به جاش عشقولانه هاتون برس.

3- این رو فراموش کن که خانواده همسرت چه فکری میکنن و چه قضاوتی می کنن. اصلا مهم نیست مگر اینکه خودت بهش وزن بدی. از همین الان که ابتدای زندگی هستی، خط قرمزهایی برای خودت قائل شو. مثلا دیگران نباید رابطه شما و همسرت رو شکل بدن. به هیچ صورتی اجازه نده کسی بین تو و همسرت قرار بگیره. منظورم این نیست که باهاشون قطع ارتباط کنی یا گوشه گیری کنی ها . نه. منظورم اینه که اگر روزی حرفی هم زدن، خوب برداشت کن و به خودت نگیر و رد شو. یاد بگیر که چطور در برابر دیگران واکنش خنثی کننده داشته باشی. این مورد هم فرصت خوبیه برای تمرین. مثلا اگر یک روز اشاره کردن که چرا اون یکی پات کوتاه تره، بخند و بگو "والا من از دوره بچگی شیطون بودم و تو شکم مامانم طی یک لنگ و لگد، مامانم رو زدم زمین و پای خودمم شکسته. البته بدم نیستا! الان هر وقت بخوام به هدفم برسم، اول با پای راستم میرم، چون زودتر می رسم :biggrin:" خلاصه بخند به این قضیه و آسون بگیر تا بقیه هم همینطور فکر کنن.

4- ای کاش به همسرت هم نگفته بودی، یا دست کم در موقعیتی طنز آلود مثه بالا می گفتی، مثلا یه روز که نشستید، می گفتی "راستی اینا رو دیده بودی؟ یکیشون خیلی عجله داره، اون یکی پر حوصله است:biggrin:" به همین سادگی تمام می شد و می خندید و برای تو هم حل میشد. تازه من اگر جای تو بودم، کلی از دلسوزی همسر به نفع خودم استفاده می کردم که " می بینی در همون عنفوان نوزادی چقدر درد کشیدم ؟ می ینی چقدر صبورم؟" کلی قربون صدقه ات می رفت بجاش و دلش قیلی ویلی می رفت.... حالا هم دیر نشده. برای پاهات اسم بذار "عجول و مجول" هر وقت همسرت اشاره کرد به اون پیغام وایبری این دو نفر رو با شوخی و خنده بهش معرفی کن.


5- از زندگیت و این فرصت ناب نامزدی، لذت ببر. دیگه تکرار نمیشه :72: