بار ذهنیه تالار واسه من !!!

سلام بر تفکرهای زنده،

مدتی بود که درگیر بودم با خودم ، اما به ذهنم رسید که چرا تاپیکش نکنم؟ بالاخره چهار تا رفیق داریم واسه همین وقتا ...

داستانی مختصر از جربان فعالیت خودم در تالار :

پسری مشغول به درس و مشق . ناتوان در درک مشکلات خانواده و جامعه و نگران از این بابت.

برخورد با زیبارویی از نوع هم کلاسی و از دست رفتن عقل و تولدی جدید در زندگی در 21 سالگی.

اشنایی با تالار و مشورت.

داشتن کمی از شرایط اقدام به صورت نسبی اما تعیین هدفی بزرگ و متضاد با بحث ازدواج و همچنین احساس وظیفه نسبت به خانواده به دلایلی و نهایتا در گیریه دردناکه عقل و احساس ، منجر به بیخیالی از ان لیلی.

خدافظی از تالار به دلیل اختلاف نظر با جریان تالار.

بازگشت با هدف صرف بیان مقداری از مشکلات موجود در خانه و تلاش برای یافتن راه حل.

مشاهده برخی مشکلات اعضا و تصمیم به شکستن عهد عدم فعالیت در تالار .

سعی به کمک در حد توان .

پیشنهاد تاپیک زبان .

تولد نهایی و تغییر اساسی در تمامیه دیدگاه ها .

یه کم مشاجره با بعضی ها .

الان .

----------------------------------------------------

خب داستان اینه که دیگه انگیزه ای واسه کمک ندارم.
نه سنگدل نشدم. نیستم. اما شکل نگاهم به مقوله کمک تغییر کرده.

احساس میکنم این شکلی فایده نداره.

در این که تالار بسیار مفیدی هست شکی نیست.
اما در این که ایراداتی هم داره باز هم شکی نیست. نهایتا تشکر از مدیریت.

به هر حال کمکی واسه خیلی ها هست. هر چند دغدغه هاش به یه سنی محدود شده. بالاتر نمیره.

سوالم اینه :

1- من روانشناس نیستم که بتونم این بار رو تحمل کنم. شما چطور تحمل میکنید؟
شاید بگید که مدتی نیا تالار. خیر بنده معتاد نیستم. همین که نام لاو لس لاگین باشه ، هر جا که باشم این بار رو حس میکنم.دوست ندارم این حس رو . محدودیت میاره واسم.

2- یا این که خدافظی کنم راحت شید از دستم ؟

این الزاما به این معنی نیست که تمام اموزه های فرضا درست سایت رو کاملا اموخته ام. خیر.
اتفاقا امشب تاپیک های یکی از دوستان رو میخوندم ، حدودا ده تاپیک زیبا و پر بار از ایشون باز کردم اما پس از به پایان رساندن سه تاپیک و حدودا 60 پست عالی ، از دیدن این همه پست مفید ، خسته شدم ، زده شدم. دیگه بقیه تاپیک ها رو بستم.

در نظر داشتم خدافظی کنم. اما با دو دوست عزیز در پیام خصوصی در ارتباطم. گفتم تا همدردیم باهاشون تموم میشه ، تکلیف این وضعیتم هم روشن شه.

لطف میکنید روشن کنید مارو.
پذیرای هر گونه انتقاد نیز هستم در همینجا. از هر نگاهی.

موفق و موید

سلام.

من اهل بحث نیستم ولی شما هستی!!!

بنابراین باهاتون بحث نمیکنم. شب ساعت 3:30 است و من یه سوال دارم.

ببین برادر عشق گم کرده، اضطراب پنهانی و طولانی مدت موجب افسردگی خفیف می باشد!!!. همه ی اضطراب های طولانی مدت به افسردگی ختم میشن.

مشکلات هم تالاری ها رو که میخونی و ناراحت میشی روی این اضطراب پنهانیت تاثیر بد میذاره. مواظب خودت باش.

تایپیک بیکاری زدی، شخصیت آتش نشانی داری. در واقع روحیه حمایت گری.

باید زیر 25 باشی. بگو وضعیت تحصیلیت چطوره؟ یا برنامه ی خاصی که تو زندگیت داری رو چه طور سپری میکنی؟ منظورم اینه که در مورد انرژیت حرف بزن. انرژیت برای انجام کارای

خودت چقدره؟ چقدرشو به دیگران میدی و چقدرشو صرف خودت میکنی؟ ایا بخشی که برای کمک رسانی به دیگران میدی از سهم خودت بیشتره؟آیا برای کمک رسانی به دیگران انرژیت

بیشتر میشه؟

ممنون. راستی همیشه تا این ساعت بیداری ؟ صبح ها ساعت چند پا میشی؟

فکر کنم از دوستات کمک خواستی ولی در راستای پیشگیری بهتر از درمان است به سوالات من جواب بدی بد نیست. شاید یه 20 روزی مجبور باشی ما و اینترنت رو از حضور خودت محروم

کنی و کمی برای جلوگیری از افسردگی یکم به سلولای مغزی یخ زده ی خودت سر و سامون بدی.

با سلام و احترام
شما یا هر مراجعی نحوه استفاده اش در این تالار می تواند به این صورت باشد که مشکل طرح کندو پاسخ بگیرد. بعد از این هم بهتر هست برای مطالعه مقالات در زمینه مشکلش اقدام کند.ک آنهم به صورت مهمان و بدون شارژ.

اگر یک روز هم فارغ از خود و مشکلاتش بود و تجاربی داشت به مراجعان دیگر در تالار کمک کند.
لیکن درگیر شدن مراجعی که خودش در گیر کارهای خودش هست در مشکلات سنگین مراجعان دیگر برایش دردسرتازه ایجاد می کند.
همچنین وابسته شدن به دوستان در این تالار یا هر موقعیت مجازی دیگر در اینترنت از سنگین ترین وابستگی ها و خسارتهاست.


(در واقع شارژ مشترکین را برای این قرار دادیم که افراد بعد از حل مسائلشون وابسته بقیه اعضاء نشوند. و ممکن است طی روزهای آینده آنقدر این مبلغ را بالا ببریم که تعداد وابستگان را کاهش دهیم.
البته عضویت انجمن آزاد به خاطر استفاده خصوصی از مشاور حکم دیگری دارد و مفید ارزیابی می شود. البته اگر آنها هم از این فرصت برای درگیری احساسی با سایر کاربران کمک نگیرند.)





=================
پاورقی مهم:


هدایت تاپیک ها به صورت فردی در جهت شخص مراجع به عهده خود صاحب تاپیک هست.
چون گاهی مشاهده شده چنین تاپیک هایی محل بحث و تبادل نظر می شود و اینگونه تاپیکها برای انجمن آزاد هست، لذا پس از انتقال صاحب تاپیک دلخور می شود.
پس تا وقتی که مشکلات شخص( در اینجا love less گرامی) و راهکارها ارائه می شود. تاپیک در انجمن های عمومی هست. لیکن اگر بحث در چالش بر سر خود تالار یا بحث های کلی و نظری باشد، بلافاصله تاپیک به انجمن آزاد منتقل می شود.

من یه مدت تالار نمیام اوضاع روحیم خیلی بهتر شده ، راستش یه مشکلی که سر و کله زدن با مشکلات مردم ایجاد میکنه اینه که ادم رو به شدت بدبین میکنه نسبت به ادمها !
و همچنین به شدت حریص میکنه برای داشتن یه زندگی ایده ال ...
در حالی که زندگی ایده ال واقعا هیچ وقت نمیتونه کاملا در دسترس باشه و ما باید یاد بگیریم با زندگی تا حد 70 درصد ایده ال بتونیم زندگی خوبی داشته باشیم .
پسر خوبی هستی و امیدوارم موفق باشی :72:

سلام
چرا "بار" بر "ذهن"؟
چه جور احساسی داری وقتی توی تالاری؟

سلام به رفقای عزیزم ،

مرسی از حضور دوست داشتنی تون ،

خب این پستم خیلی مهمه و جهت تاپیک رو تعیین میکنه. واسه همین سعی میکنم جمع و جور کنم.

ترجیح میدم ابتدا مختصری نظر خودم ، سپس به صورت مکالمه ای پست های مرحله اول دوستان رو پاسخ بگم. فک کنم راحت تر طرح مساله بشه.

-----------------------

اولا این که بدون شک محور تاپیک بر روی انتقاد از بنده خواهد بود ، کاری به مباحث تالار نداریم. دنبال بحث هم نیستیم. انتقاد کنید، راحت باشید . دنبال ایراداتم هستم.

اما پست دوستان عزیز خانم شکوه و مدیریت عزیز ، علی رغم سادگی حاویه طعنه هایی تلخ بود که دریافت شد و واسم قابل تامل بود. ناراحت نشدم اما به فکر فرو رفتم واسه ساعاتی.

به هر حال.

از مدیریت عزیز تشکر می کنم بابت حضورشون و ایراد نکته ای بسیار مهم که خودم هم نگران بودم که چگونه عنوانش کنم. لذا از دوستان گرامی میخام قبل ارسال پستشون ، محتوای پستشون رو از فیلتر این پست مدیر بگذرونن و یعد ارسال کنند تا بلکه به نتیجه برسم.

-----------------------

خانم شکوه گرامی :

نگاه تیز بینی بود.
فرمودید اهل بحث هستم. بلی هستم(البته نه در این تاپیک). اما بحث سازنده. با رفرنس معتبر. هرچند، گاهی به خود منبع نیز ایراداتی عنوان میکنم. اما از خلال این بحث ها خیلی چیزها یاد گرفتم. اما از تشنج و بی احترامی در بحث خوشم نمیاد. سعیم اینه. حالا چقد موفق بودم میمونه به نظر دوستان.

الحاق عبارات مضطرب و افسرده ، احساس میکنم کمی عجولانه بود خانم شکوه عزیز. درست است که ما کمی پوست کلفت هستیم و هر حرفی رو قبول نمیکنیم اما بهتر بود کمی حساسیت بیشتری دز عنوان این شکل از نظرتون به خرج میدادید. حد اقل واسه سایر کاربران لطف کنید رعایت کنید. ادم شوکه میشه.

چرا؟

والا بنده مشغول درس و مشقم. اهداف کوتاه و بلندی دارم. Stick to plan قانون اول زندگیم بوده. از ورزش و هنر و درس لذت بی نهایت می برم.کلا وقتی واسه افسردگی و حسرت ندارم.
حالا شما اصرار داری که من افسرده ام واسم سخته قبولش. فعالیت ذهنی دارم زیاد اما ناراحت از این حجم فعالیت نیستم.

این به این معنا نیست که بنده مشکلی در زندگی ام ندارم. اتفاقا میتونم به راحتی سه چهار تا تاپیک از مشکلاتم بزنم ، اما موارد مشابه رو مطالعه کردم و سعی کردم از راهکارهای پیشنهادی و همچنین عقل خودم استفاده کنم. نهایتا لذت بردن از زندگی رو در لحظه اموخته ام.

دوست ندارم از جزییات خودم بگم . حس خوبی به برداشتی که ممکنه بشه ندارم. ولی صرف پاسخ به سوالاتتون : 21 ساله ام. یه ساله فارغ التحصیل لیسانس مهندسی از دانشگاه دولتی درجه 2 هستم. کار میکنم و برنامه اصلیم هم مهاجرت به بلاد کفره. داستان خاصی ندارم که بگم.
کمک هام به سایر دوستان در راستای کمک به خودم بوده.

اتفاقا دیشت رفتم بخابم. بعد دوساعت غلتیدن در بستر ، اومدم سیستم رو روشن کردم تاپیک رو زدم.(از دقت نظرتون لذت بردم) معمولا دوازده یا یک میخابم. صبح هم هشت نه بیدارم.

----------------------

مدیر عزیز و معلم گرامی:

از پاسخ موجزتون سپاسگزارم.
اما در حال حاضر بنده مشکل خاصی در ذهنم ندارم که بخام مقالاتش رو بخونم. بحث روابط دختر پسر بود که مطالعه شد.
سعی کردم تا سایر مقالات و تاپیک هایی که ممکنه در اینده هم سراغ من بیاد رو بخونم اما حسی بهشون نداشتم ، درک مشکلات زناشویی ، علت رفتار نا مناسب پدر با فرزندش ، کشمکش های طلاق ، و سایر. از هر کدوم چندین تاپیک و مقاله مطالعه کردم در حد توان اما در نهایت هیچ حسی به خود مشکل و راه حل ها نیز نداشته ام.

در خصوص مبحث وابستگی که مطرح کردید : وابستگی ان چنانی در میان نیست(سعی داشتیم همیشه امضای شما رو پیش روی چشممون در زندگی داشته باشیم). اما بنده همچنان که ممکن است دوستانی بدونن ، خط فکری واسم اهمیت بی پایانی داره. اگه بگم از خوندن برخی پست های مفهوم و پربار برخی دوستان ، به وجد امده و درگیر نگاه زیبای شخص شده ام ، خیلی بیراه نگفته ام. بارها شده پستی غنی یافته ام ، نگاهی به نام کاربر ، نهایتا نگاهی که به اخرین بازدید شخص داشتم متوجه می شدم اخرین بازدید مربوط به دو سال پیش بوده و به شدت ناراحت و دلگیر شدم. حال اسمش را ممکن است وابستگی بگذارید. اما چیزی برای گفتن درپاسخ ندارم.

میگم مدیریت عزیز ، میخای هزینه شارژ رو زیادکنی ، بکن اما نه بواسطه تاپیک من. بابا، بچه ها نفرین میکنن مارو . گناه داریم ما :18:

اما حضور سنگییتون در تاپیک اونم در ابتدای تاپیک ، احساس پسر مقطع راهنمایی رو بهم داد که ناظم مدرسه گوشش رو با یه دست گرفته و با دست دیگر با انگشت اشاره روبروی صورت پسرک ، تهدید میکند که اگر یک بار دیگه ... اضافی بکنی من میدونم و تو !!!
حالا ما هم میگیم ان را که حساب پاک است از محاسبه(بلاک و انتقال به ناکجااباد) چه باک است؟
چشم سعی میکنیم ملاحظه کنیم.
شرمنده ام که انرژی شما رو در این تاپیک گرفتم. سعی میکنم موردی پیش نیاد.

----------------------

علی جان ، برادر گرامی :
نظر لطفت رو میرسونی. نه بابا کمی بیشتر منو بشناسی نظرت عکس میشه .همچین مالی هم نیستیم. والا.

و خواهر عزیزم، مینوش :(پاسختون در محتوای پاراگراف زیر)

جریان فعالیتم رو به نمایش گذاشتم.
بنده باید هدفم از هر کاری رو بدونم . این که چه مسیری رو قرار طی کنه و در چه زمانی به کجا قراره برسه.
خب زمانی هدفم کمک به دوستان بود. اما اکنون هدفم رو از دست داده ام. تصمیم گرفته ام به شکل منسجم تری به خودم بپردازم تا شخصیت و کاراکتر قوی تری از خودم بسازم ، حال به کمک رسانی با بازده بالاتر و موثرتر خواهم پرداخت.
در عین حال دوست ندارم چند صباحی دیگر بیام و تاپیکی بزنم از مشکلات قابل پیش بینی و عزیزی مانند فرشته مهربان گرامی ، بگویند که چرا نماندی تا این مباحث را مطالعه کنی و حال باید بچشی تا بفهمی ما چه گفتیم.
مینوش عزیز ، من باید بدونم دارم چیکار میکنم. در غیر اینصورت ذهنم مشوش میشه. وقتی دارم به بهینه سازیه مدارات منطقی و الکتریکیه CPU فکر میکنم در پس زمینه ذهنم باید بدونم پروسه فعالیتم در تالار (یا هر پوزیشن دیگه ای در زندگیم) در چه مرحله و جهتیه. این جوریه خواهر گلم.

خداحافظی موقتی ارومم نمیکنه. اگه قرار باشه برم دائمی میرم. برم هم بر نمیگردم مگه به مشکلی بخورم(حالا انگار چه شخصیت مهمی هستم من :311:).مورچه اگه اعتماد به نفس منو داشت الان سلطان جنگل بود.

حالا هم که بخام برم قبلش میخام به انالیز حضورم در تالار بپردازم و بازخورد هارو ببینیم. بالاخره ایراد کم نداشتیم. حیفه این همه تفکر زیبا اینجا منو شناخته وحالا من گلچین ذهنیشون در مورد خودم رو ندونم و بذارم برم. خوبه که ازم انتقاد بشه. دوست دارم. از دوستان حقیقی ام هم همیشه همین درخواست رو میکنم که به نظرت چند تا ایراد اساسیه من چیه.

یا پاسخی بدید که اروم بشم.
یا انتقاد کنید ما رفع زحمت کنیم.

سپاس از محبتتون.

:18:

در توضیح مطلبی که در مورد افسردگی نوشتم... داشتم شما رو محک میزدم. دلیلشم اینه که از طریقه ی نوشتارتون و گفتارتون مشخصه اهل کلامید و اهل دانش و مطالعه و در کنار این

خصوصیات تلوتلو زنان!!! پیگیر حل مشکل خودتوت هستید من احساس کردم شاید متوجه مشکلتون نیستید که زیادی حمایت گرید. که خوشبختانه نیستید و تلو تلو نمیزنید.

حرفهایی که از افسردگی نوشتم رو به عنوان اطلاعات عمومی داشته باشید. کلا همه ی ما انسانیم و مشکل داریم و باید سعی کنیم با مشکلاتمون اگه حل نشد کنار بیایم .

خدا رو شکر شما اهل کنار اومدن هستید.

راستی من اصلا فکر نمیکردم آدم شوکه آوری باشم!!!بهش فکر میکنم. در کل من هم وقتی میام اینجا و نظر میدم دنبال حل مشکل خودم هست .

شرایط سنی شما ایجاب میکنه که مشکلات هم تالاریها روی ذهنتون تاثیر زیادتری نسبت به من داشته باشه. طبیعیه و میتونه گام بزرگی برای شما باشه در جهت خودشناسی. به هر حال

هر چقدر هم پوست کلفت باشید مشخصه که زیر پست کلفتتون شخصی حساس حضور داره.

حضورتون در تالار برای خوندن مشکلات واقعی زندگی خوبه. به شرطی که شما رو از کار و زندگی نندازه. در واقع معیار اصلی برای تصمیم گیری کار و برنامه های شماست که آیا حضور در تالار

صدمه ای به آنها میزند یا نه.

موفق باشید.

لاو لس جان
تاپیکتو دنبال می کنم اما هنوز چیزی به نظرم نمیاد که بنویسم. یعنی هنوز مشکلی نمی بینم واست. به نظرم خوبی.

شاید شکوه درست بگه. ممکنه احساس بار که می کنی به خاطر این باشه که حس می کنی باید به همه کمک کنی. بعدش نمی تونی اعصابت خورد میشه. اره؟

نمی دونم اما تا اینجا که به نظرم خیلی هم خوبی 21 سالته و می خوای بری و اماده ی درس خوندنی. تو این سن این تالارو پیدا کردی و از اشتباهات احتمالی در زندگی مشترکت هم جلوگیری می کنی اگه هم نشد سریع مشاوره می گیری. تا اینجا که یه ادم موفق جوون باهوش می بینم مشکلی نمی بینم من
:72:

سلام و عرض ادب

احساس می کردم کمی (!) تعداد دوستانم بیشتر بودند، کمی ، اندکی :)

کمی فکر و بسی انتظار.

اما بدیهیست. از ان رو که بنده یک شخصیت مجازی و شسته رفته از خود در این مکان به نمایش گذاشته ام.
پس با تمام احترام به دوستان ، تعاریفتون از بنده کاملا رد می شه و غیر قابل استناد.
صرفا هدف این بود که بر اساس همین شناخت کوتاه و پست های پراکنده و حضور مقطعی ، احیانا عقاب های تیز بین تالار کمی به انتقاد از بنده بنشینند و گامی در جهت رشد بنده بردارن.
لذا انتظار نا بجایی بود شاید.

مساله کوچک می نماید و پاسخ نیز به همچنین.
اما از ان گونه مسائلی بود برای بنده که خود مطرح کردنش باعث یافتن همان ساده پاسخی می شد که هر یک از دوستان عزیز گوشه ای از ان را به نمایش گذاشتند.

ابتدا ناگفته ها :
مدیر عزیز ، وابستگی شاید نبود. صرفا به اشتراک گذاشتن داشته ها با هدف کمک.برای مثال یکی گفت و شنود در مورد یادگیریه زبان .
در عین حال تعریف خط فکری از نظر من : بنده با خواندن چند پست از کاربران ، با توجه به این که در چه زمینه ای نظر داده اند ، از چه عباراتی استفاده کرده اند ، مهم تر از همه از چه زاویه ای به موضوع نگاه کرده اند متوجه می شدم(شوم) که ان شخص با خود چند چند است.(در زندگی حقیقی نیز به همین گونه ام. درست یا نادرست ، این گونه ام !)
اما کمی هشدار شما شمال حال بنده نیز می شد. به هر حال در این مورد ، کم نیز زیاد است.


اری شکوه عزیز. مهم بنده و اهداف من. در عین حال حضور در تالار نیز در همین راستاست. اما در اولیت دوم. از همین رو طبق نظر شما کاهش خواهد یافت.
مینوش گرامی ، مقداری از این بار به همان شکل است که گفتی.

اهمیت دادن به لایک و تشکر های خودم در پست های دیگران ، حساب کتاب کردن حضورم در فلان تاپیک ،پیگیریه سرانجام تاپیک ها در ذهنم ، ساختن درختی از تالار در ذهنم بار گرفته با برگ های کاربران که با هر تاپیک و کاربر ، بار این درخت سنگین و سنگین تر میشد و نهایتا سر فرود اورد.

این حضور اسیب رسان است.
اما غیبت نیز ، در این مقطع صلاح کار من نیست.

تکمیل اموزه های تالار رو ، قبل از اقدام به تشکیل زندگی جدید ، بر خود لازم میدونم تا حدودی. علی رغم اختلافات فاحش با برخی دیدگاه ها.

نهایتا به این نتیجه رسیدم که :

تا حد امکان ، لایک و تشکر ، پست گذاشتن در تاپیک ها ، گرفتن اشتراک و سایر مواردی که باعث میشه به تالار اهمیت بدم رو کنار بگذارم.
ترجیحا بدون لاگین وارد تالار شم.
حضورم رو به هفته ای یک بار (جمعه ها) کاهش بدم.
برسم به زندگیه خودم ، چون زندگی اون بیرونه نه اینجا.

این بود نتیجه گیریه من واسه خودم و دوستانی که این مورد رو به مانند من به همراه دارند.
اگه موردی داشت لطف کنید مطرح کنید.

خصوصی ها :
ان چه در توانم بود به اشتراک گذاشته ام باشما. ان چه یافته ام همان بود که گفتم. اطلاعات خودم بر اساس همان لینک هابوده. اگه قرار باشه تغییری رخ بده باید با همونا بشه. در غیر اینصورت یه جای کار ایراد داره که در حال حاضر ، بنده خودم در شرایط مساعدی (جالا نه اونقد داغون !) نیستم. لذا سعی کن به همون برنامه ، خودت رو موظف کنی.

از نظر بنده تایپک به نتیجه رسیده. اما گزارش قفل نمیدم.

مرسی از حضورتون.

موفق و موید

- - - Updated - - -

سلام و عرض ادب

احساس می کردم کمی (!) تعداد دوستانم بیشتر بودند، کمی ، اندکی :)

کمی فکر و بسی انتظار.

اما بدیهیست. از ان رو که بنده یک شخصیت مجازی و شسته رفته از خود در این مکان به نمایش گذاشته ام.
پس با تمام احترام به دوستان ، تعاریفتون از بنده کاملا رد می شه و غیر قابل استناد.
صرفا هدف این بود که بر اساس همین شناخت کوتاه و پست های پراکنده و حضور مقطعی ، احیانا عقاب های تیز بین تالار کمی به انتقاد از بنده بنشینند و گامی در جهت رشد بنده بردارن.
لذا انتظار نا بجایی بود شاید.

مساله کوچک می نماید و پاسخ نیز به همچنین.
اما از ان گونه مسائلی بود برای بنده که خود مطرح کردنش باعث یافتن همان ساده پاسخی می شد که هر یک از دوستان عزیز گوشه ای از ان را به نمایش گذاشتند.

ابتدا ناگفته ها :
مدیر عزیز ، وابستگی شاید نبود. صرفا به اشتراک گذاشتن داشته ها با هدف کمک.برای مثال یکی گفت و شنود در مورد یادگیریه زبان .
در عین حال تعریف خط فکری از نظر من : بنده با خواندن چند پست از کاربران ، با توجه به این که در چه زمینه ای نظر داده اند ، از چه عباراتی استفاده کرده اند ، مهم تر از همه از چه زاویه ای به موضوع نگاه کرده اند متوجه می شدم(شوم) که ان شخص با خود چند چند است.(در زندگی حقیقی نیز به همین گونه ام. درست یا نادرست ، این گونه ام !)
اما کمی هشدار شما شمال حال بنده نیز می شد. به هر حال در این مورد ، کم نیز زیاد است.


اری شکوه عزیز. مهم بنده و اهداف من. در عین حال حضور در تالار نیز در همین راستاست. اما در اولیت دوم. از همین رو طبق نظر شما کاهش خواهد یافت.
مینوش گرامی ، مقداری از این بار به همان شکل است که گفتی.

اهمیت دادن به لایک و تشکر های خودم در پست های دیگران ، حساب کتاب کردن حضورم در فلان تاپیک ،پیگیریه سرانجام تاپیک ها در ذهنم ، ساختن درختی از تالار در ذهنم بار گرفته با برگ های کاربران که با هر تاپیک و کاربر ، بار این درخت سنگین و سنگین تر میشد و نهایتا سر فرود اورد.

این حضور اسیب رسان است.
اما غیبت نیز ، در این مقطع صلاح کار من نیست.

تکمیل اموزه های تالار رو ، قبل از اقدام به تشکیل زندگی جدید ، بر خود لازم میدونم تا حدودی. علی رغم اختلافات فاحش با برخی دیدگاه ها.

نهایتا به این نتیجه رسیدم که :

تا حد امکان ، لایک و تشکر ، پست گذاشتن در تاپیک ها ، گرفتن اشتراک و سایر مواردی که باعث میشه به تالار اهمیت بدم رو کنار بگذارم.
ترجیحا بدون لاگین وارد تالار شم.
حضورم رو به هفته ای یک بار (جمعه ها) کاهش بدم.
برسم به زندگیه خودم ، چون زندگی اون بیرونه نه اینجا.

این بود نتیجه گیریه من واسه خودم و دوستانی که این مورد رو به مانند من به همراه دارند.
اگه موردی داشت لطف کنید مطرح کنید.

خصوصی ها :
ان چه در توانم بود به اشتراک گذاشته ام باشما. ان چه یافته ام همان بود که گفتم. اطلاعات خودم بر اساس همان لینک هابوده. اگه قرار باشه تغییری رخ بده باید با همونا بشه. در غیر اینصورت یه جای کار ایراد داره که در حال حاضر ، بنده خودم در شرایط مساعدی (جالا نه اونقد داغون !) نیستم. لذا سعی کن به همون برنامه ، خودت رو موظف کنی.

از نظر بنده تایپک به نتیجه رسیده. اما گزارش قفل نمیدم.

مرسی از حضورتون.

موفق و موید

خوب شد تاپیک رو نبستم !

سلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

اگر یک روز هم فارغ از خود و مشکلاتش بود و تجاربی داشت به مراجعان دیگر در تالار کمک کند.
لیکن درگیر شدن مراجعی که خودش در گیر کارهای خودش هست در مشکلات سنگین مراجعان دیگر برایش دردسرتازه ایجاد می کند.

---

مدیریت عزیز ، سوالی واسم پیش اومد.
1- ما که هیچ وقت مشکلاتمون تموم نمیشه. یعنی فارغ مارغ تعطیل. حکم چیه این وسط ؟
2- امکان ویرایش رو واسه کاربرای معمولی برداشتید؟ خب ویرایش که دیگه ویرایشه دیگه.


سخنی با دوستان :
خواهشا بدون هیچی بخونید :
میدونستم نباید سنم رو می گفتم.
تاپیکم رو مرور کردم حس خوبی بهم دست نداد. لازمه ذکر کنم ببین دوست عزیز ، بنده خودم رو زیاد تو این تالار ،به اصطلاح ، گرفتم. یعنی قیافه زیاد گرفتم.
کلا چیزی حالیم نیست.
والا بلا اگه نداشته هام رو رو کنم حسابی بهم می توپی که این چه وضعشه.
پس خواهشا به خودت نگیر یا با خودت مقایسه نکن.
در مقایسه با هم سن و سال هام ، خیلی کم و کاستی دارم ، اگه یادت باشه گفتم که تاپیک نزدم اما ایراد دارم.
اگه چیزی هم بوده صرفا داشتم از یه منبع انسانی کپی می کردم.
(میدونم میگید که حالا کی به تو فکر میکنه؟) ، کاشکی همینی باشه که میگی. اما از دل من خبر نداری.

به قول دوستی ، ما از اوناییم که خیلی از مشکلا رو یه جا با هم داریم.
سکوته زیادیمون از غم زیادیه نه خوشی.

سلام

حضرت علی میفرمایند:

اوصیکم بتقوی الله و النظم فی امورکم (شما را به تقوای الهی و نظم در کارهایتان سفارش میکنم)

اول از همه به خودم و بعد شاید شما تا بقیه دوستانی نظم رو توی زندگی مون خوب رعایت نمیکنیم خواهش میکنم کمی جدی تر نظم و برنامه ریزی رو توی تمام امور زندگی مون بیاریم .

موفق باشید.

سلام


انتقاداتی که بنده مطرح کردم ، صرفا واسه این بود که خیلی بهم فشار اومد و در ضمن اعلام کردم که حذف کنید یا هر چی !
میتونستم اشتراک بگیرم که جای دیگه نظر بدم ، اما اشتراک واسم خوب نیست.

به هر حال به نظر میاد تاپیک منحرف شده . کاریش نمیشه کرد. امروز فردا بسته میشه.

صرفا یک نکته ، فک کنم بتونم به عنوان خاتمه نظراتم عنوانش کنم :

مطمئنم مدیریت مفهوم حرفایم رو بهتر متوجه میشه اگه نیم نگاهی به پیام های خصوصی ام با خودشون داشته باشند.
عرض کردیم که فواید زیادی تالار داره ، در این شکی نیست.
اما مواردی اعم از وابستگی و انفعال نیز مطرح شد. همین.

سلام

خوبید دوستان گلم ؟
چطوری مدیر جان ؟ خدا قوت !!!

ههعععییییییی !!!
این داروهایی که تو این تاپیک تجویز کردن دوستان ، بدجور داره اثر میکنه. طوری که اصلا حال و انگیزه ندارم تو تاپیک خودم هم پست بگذارم.
به هر حال !
خوشیم خدا(!) رو شکر. خودش میدونه این شکر رو از ته دل میگم. این ته دل معنی حقیقیشو میده چون خوشیه بعده بحرانه. هر چند دیگه سیکله این بحرانه ناگفته، واسم تکراری شده.

خب !
بار ذهنیم کاهش یافته. از صد رسیده به ده.

با این که ببینم طرف تاپیکی با مشکل حاد داره دیگه طوریم نمیشه.
با اینم که پاسخ مشکلش تو دستام باشه و نظر نذارم واسش و بچرخه دور خودش هم مشکلی دیگه ندارم.
اما هنو یه مشکل دارم.
همون ده درصده.
این که می بینم طرف مسالشو مطرح میکنه، اما چون بنده خدا ذهنش یاری نمیکنه پاسخ درست چیه ، خنثی میشینه به پای پاسخ یه سریا ! متاسفانه بعضیاشونم به اصطلاح پیشکسوتن !
منم میدونم پاسخش چیه ! می بینم دارن کج راهنمایی میکنن ! می بینم طرف بیراهه داره میره !
اما...

تو همین یه هفته دو سه بار واسم اتفاق افتاد از تاپیک های تالار. گاها ده پونزده سال از زندگیه طرف رو پروندن. به همین راحتی.
درسته کسی ، کسیو واسه انتخاب ، اجبار نکرده و هر کسی مسئول انتخاب های خودشه، اما بعضیا توان تشخیص ندارن. اگه داشت که سوال نمیکرد مشکلشو.
ناچارا هرچی میشنوه ، قبول میکنه. بالاخره یه تعریفی هم داریم به نام منحرف کردن استارتر دیگه. البته تعریفم از انحراف شاید کمی متفاوت باشه با اونچه در تالار مده. (شاید که نه ! بدون شک)

بازم به هرحال ،
اینجا جای خوبیه که این چیزا رو تمرین کنم(یم !).
این که بی تفاوت باشم.
نه حداقل تا زمانی که به خودم اسیب بزنه.
خوبه که اینا رو تو زندگیه حقیقیم تمرین نکردم. چون هزینه ها غیر قابل مقایسه می بودند اگر !

خوشیم و خوشیه دوستانمون + مدیر ارزوست :)


--------------------------------
ببخشید دیگه ، حال و احوالو انتقاد و نظر و پیگیریه تاپیکمون ، همه شده یکی :)

سلام

ببخشید که با تایپیک شما شاید نامرتبط و به اصطلاح، موجب انحرافش بشه!

راستش من تقریبا خواننده ی خاموش تالار هستم... من زیاد رمان خوندم...حدود 150.. بعضی از تایپیک ها رو که می خونم، واقعا فکر می کنم این صاحب تایپیک در عالم رویا سیر می کنه، و خودشو جای یکی از شخصیت های رمانی که خونده گذاشته، و اومده اینجا تایپیک گذاشته!!!

زندگی های رویایی! شرایط رویایی!! دقیقا می تونم بگم کدوم تایپیک، شبیه به کدوم رمانه.البته با کمی تفاوت هست.نه دقیقا کپی رمان...
اما خب به من چه!

پس با این حرف شما موافقم که می گید: باید بی تفاوت بود..