بعد از 2 سال جدایی میخام دوباره برگردم چیکار کنم؟؟؟؟

الان 2 ساله از شوهرم جدا شدم و هر روز تو این 2 سال باهم صحبت میکنیم دوست دارم برگردم سر زندگیم....ولی میگه باید 2 سال صبر کنی درسم تموم شه یکم پول دستم بیاد میام...من نمیتونم خسته شدم؟؟زندگیم پر از استرسه هر شب خواب میبینم داره ازدواج میکنه و وقتی بیدار میشم گریه میکنم من شمالم و همسرم جنوب اصلا نمیبینمش چیکار کنم راضی شه؟اصلا به نظرتون دوسم داره اصلا میخاد برگرده؟ من 25 سالمه و اون 27 علت طلاقمون بیشتر مسائل مالی و اینکه اون همیشه تلفنی با زنای دیگه رابطه داشت که مطمئنم فقط تلفنی بود....و اینکه اخرا به دوستای صمیمیم به صورت ناشناس پیام میداد و حرفای.....که من فهمیدم و وقتی بعد طلاق علتشو پرسیدم هر دفعه یه چیزی گفت کمکم کنید واقعا نمیتونم به مرد دیگه ای فکر کنم

اگه بعد از ازدواج مجددتون، دوباره با زن های دیگه ارتباط داشتن؟ و یا اگه همین الان ترک عادت نکرده باشند، شما چکار خواهید کرد

آیا حاضرید حضور باقی زن ها و تو زندگیتون تحمل کنید؟

و درخصوص مسایل مالی؟ آیا این مسایل حل شده؟ اگه خیر، پس چی عوض شده که حاضر شدید باز هم نادید بگیرید؟
اگه بعد ازدواج این مسایل باز هم تکرار بشه چی؟

نقل قول:

---

برگشت همسر سابقم با شرایط عجیب
سلام الان 1 سال و 2 ماه میشه از طلاقم میگذره و هیچوقت نتونستم شوهرمو فراموش کنم حالا شوهرم میگه با شرایطی حاضرم برگردم 1 حتما ارشد قبول بشی2 اخلاقتو عوض کنی3 بدون مهریه عقد کنی4 اون چکی که بابت بدهکاری پدرم به مادرت داد رو برگردونی.....نمیدونم به نظرتون چیکار کنم

---

چون وابستگیتون برام عجیب بود تاپیکتون و یادمه، شما همونی نیستید که گفتید همسرتون شرط کردند برای ازدواج مجدد باید مبلغی بدهکار هستن و ببخشید؟
اگه اینکار و بکنید چه تضمینی وجود داره که بعد این بخشش دوباره طلاقتون نداند.
با این شروط طلاقتون راحته، عقد بی مهریه! چک بدهکاری پدرشون هم که پس میدید!!!!
و سوال مهمتر!

آیا به همسرتون اعتماد دارید؟ آیا با وجود مشکلات بوجود آمده ایشون حرکت مثبتی در جهت اعتماد سازی انجام داده اند؟

خوب فکر کنید بعد جواب بدید، دقت کنید از روی دلتنگی و تنهایی پاسخ ندید.

چون اگه شما میتونستید تحمل کنید دفعه قبلی به این علت ها طلاق نمیگرفتید .

اون چک هارو بخشیدم و مسائل مالی هم حل شد چون استخدامی شرکت کرد و منتظر جواب مصاحبه هست....نمیتونم فراموش کنم اگه میشد تو 2 سال میشد......تنها مشکل همونه میترسم دوباره کاراشو ادامه بده...وقتی بهش گفتم گفت من نه هرزه هستم نه روانی فقط از لج تو اینکارارو میکردم

خب دوباره از روی لجبازی اینکارا و تکرار نخواهند کرد؟

این راه حل اشتباهی بوده که بخاطر لجبازی اینکارا انجام میدادند، یک مرد عاقل و بالغ و پخته اینکارو انحام نمیده، حالا بهشون بگید اگه مشکلی پیش اومد، دعوا و دلخوری بین زن و شوهر پیش اومد ایشون در جهت رفع و حل مشکل دوباره راه لجبازی و پیش خواهند گرفت.

کم اوردم نمیدونم چیکار کنم فقط دلم میخاد بمیرم خدا عادل نیست بین بنده هاش فرق میزاره دیگه هیچی رو قبول ندارم

سلام وارشی عزیز

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vareshi

کم اوردم نمیدونم چیکار کنم فقط دلم میخاد بمیرم خدا عادل نیست بین بنده هاش فرق میزاره دیگه هیچی رو قبول ندارم

---

بنابر همین شرایط روحی که خودتون توصیف کردید نباید عجولانه تصمیم بگیرید چون اینجوری از چاله به چاه می افتید.تصمیم گیری درچنین شرایطی می تونه عواقب بدتری داشته باشه.

شما دراین قضیه بسیار احساسی داری عمل میکنی وچشمت رو به روی حقایق بستی.

این آقا تکیه گاه محکمی براتون نبوده و نیز نشون داده مرد روزهای سخت نیست ...ازصحبتاتون مشخصه که اون خواسته طلاق بگیره و انگار میل چندان به بازگشت نداره. روی چه حسابی می خوای بقیه عمرت رو به پاش بریزی؟

جای اینکه به این فکر کنی که به اون آقا برسی و اصرار داشته باشی کمی بیشتر آرامش رو تجربه کن، به خودت برس ،اعتماد به نفستو تقویت کن،مطالعه کن ....و صبر رو تمرین کن.

چه بسا ما خواسته هایی داریم و به اون اصرار می ورزیم که اصلا به سود ما نیست و چه بسا چیزهایی که از آن اکراه داریم ولی خیر ما در آن است.

موفق باشی:72:

به خدا فقط میخام آروم باشم دوست دارم یکم هم شده غرور داشته باشم محکم باشم میخام اینقدر کوچیک نکنم خودمو و بهش زنگ نزنم مگه شد هرکاری گفتین کردم ولی تمام این 2 سال باز بهش زنگ زدم بعضی روزا واقعا کم میارم بدجور به سرم زد بکشم خودمو حداقل کمتر اذیت میشم همش از آیندم میترسم از تنهایی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vareshi

به خدا فقط میخام آروم باشم دوست دارم یکم هم شده غرور داشته باشم محکم باشم میخام اینقدر کوچیک نکنم خودمو و بهش زنگ نزنم مگه شد هرکاری گفتین کردم ولی تمام این 2 سال باز بهش زنگ زدم

---

خداروشکر پس خودت هم می دونی کارت اشتباهه. چه اشکالی داره یه بار دیگه تلاش کنی؟ حتما دفعه ی قبل که تصمیم گرفتی مدتی هرچند کم تونستی سرتصمیمت بمونی؟ درسته؟ الان تلاش کن که این مدت رو بیشتر کنی. اصلا لازم نیست انقدر خودتو اذیت کنی.با زور فشار و استرس هیچکس به شادابی نمیرسه تغییرمثبتی هم روی نمیده. توباید اول باخودت دوست باشی .وقتی از خودت فراری هستی به نا اهل پناه می بری ولی وقتی ارزش بالای خودت رو درک کنی می فهمی هیچ کس بیشتر از خودت نمی تونه باعث شکوفایی و خوشبختی تو بشه.

می دونم از تنهایی فراری هستی ، همه ازتنهایی فراری هستیم.اما با چشمات خوب و دقیق نگاه کن ببین داری در عوض پرکردن تنهاییت چه هزینه ای پرداخت می کنی؟؟

گاهی این هزینه انقدر زیاده که به اندازه از دست دادن عمر سریع آدم تمام میشه.عمری که همش توفکر فرار از تنهایی هستیم ولی نمی دونیم چی می خوایم؟؟؟ فقط داریم فرار می کنیم بعدش می بینیم کودک 5 ساله ترسان فراری از تنهایی شده پیرزن 70 ساله ترسان درحال فرار از تنهایی... خب این همه فرار برای رسیدن به چیه؟؟؟ آیا راه بهتر و سریع تری برای رسیدن به این هدف نیست؟؟؟

بهت قول میدم اگر روزی تصمیم بگیری از خودت فرار نکنی و آروم باشی و به خودت عشق بورزی حتما اون راه ساده رو خواهی یافت...راهی که نه درترس و فرار و ناراحتی که در آرامش و عشق خواهی یافت.

ذهن انسان جوری طراحی شده که بالاترین بازدهیش وقتیه که به بالاترین سطح آرامش و سکوت برسه...امیدوارم امتحانش کنی خیلی لذت بخشه.

یه نکته: فکر نکن تو تنها آدمی هستی که درگیر مسائل خودشه ...اگر یه نگاه دقیق به دوروبرت و بین افراد تالار بندازی می بینی ساخته شدن خیلییی از آدما بعد از پشت سرگذاشتن سخت ترین مشکلات بوده...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vareshi

بعضی روزا واقعا کم میارم بدجور به سرم زد بکشم خودمو حداقل کمتر اذیت میشم همش از آیندم میترسم از تنهایی

---

بهتره جای پاک کردن مساله ، مساله رو به شیوه ی درستی حل کنی....اون موقع می بینی که چقدر زندگی زیباست خواه من و تو باور کنیم خواه نکنیم،زندگی همچنان فوق العاده است فراتر از حد تصور من و تو...

شادباشی:72:

سلام

دوست عزیز به جای کفر گفتن کمی، خدا چرا اینطوره چرا اونطوره....فقط کمی بشین فکر کن !

دوستان راهنمایی های خوبی کردن.

البته من اصلا به شما نمیگم که ادامه بده و یا ادامه نده.این خودت هستی که وارد این زندگی خواهی شد .نه من و نه هیچکدام از بچه های تالار مشکلات وخوشی های شما رو نخواهیم دید.

اما یک نکته مهم:

شما قبل از هر تصمیمی نیاز به مشاوره و گذارندن جلسات روانکاوی داری.چرا که به شدت منفعل هستی و با این روحیه نه با این اقا و نه با هیچ مرد دیگه ای زندگی خوبی نخواهی داشت.پس قبل از هر تصمیم گیری اول به فکر اصلاح رویه فکریت باش.




شما غرور و شخصیتت رو گذاشتی زیر پات و خورد و خاکشیرش کردی.شمایی که برای خودت ارزش قائل نمیشی چه توقعی از یک مرد داری؟

خلاصه وار برات میگم:

قبل از هرچیزی کمی برای خودت ارزش قائل شو و حتما با یک مشاور مشورت کن به صورت حضوری

وقتی خودت به ثبات فکری رسیدی میتونی بهترین تصمیم رو بگیری.

تصمیم گیری الان شما مثل تصمیم گیری آدم پا شکسته ای میمونه که میخواد بره نوک کوه.
به نظرت میتونه بره؟
یا اگر تا نصفه های راه هم بره پرت میشه پایین و ...

و مسئله مهم اینکه همسر شما تقصیری نداره.شما خودت ر و در موضعی میذاری که هر رفتاری باهات بشه.و اگر ایشون بدتر از این هم رفتار کنه و ماجرا رو تا چند سال دیگه هم کش بده کاملا حق داره.چرا که شما اینو میخوای.

پس اصلا کار نداشته باش که همسرت چه کارایی کرده و چه کارایی ممکنه بکنه.خودت رو اصلاح کن.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vareshi

اون چک هارو بخشیدم و مسائل مالی هم حل شد چون استخدامی شرکت کرد و منتظر جواب مصاحبه هست....نمیتونم فراموش کنم اگه میشد تو 2 سال میشد......تنها مشکل همونه میترسم دوباره کاراشو ادامه بده...وقتی بهش گفتم گفت من نه هرزه هستم نه روانی فقط از لج تو اینکارارو میکردم

---

شما هر روز باهاش حرف میزنی انتظار داری فراموشش کنی؟
یکم به خودت فرصت بده
یکم باور داشته باش که میتونی دیگران رو دوست داشته باشی

یه چیز صادقانه بگم میترسم چون مطلقه شدم دیگه نتونم زندگی کنم میترسم تنها بمونم ...میترسم دست خودم نیست الان 2 روزه زنگ نزدم ولی خیلی بی قرارم نمیدونم چیکار کنم نمیتونم به کسی بگم....اصلا میشه منم زندگی کنم؟

سلام

اتفاقا همین ترس هم چشمت رو به روی حقیقت بسته...

کودکی رو درنظر بگیر که یک چاقو یا وسیله خطرناک رو از دستش به زور گرفتن و اون باتمام وجود داره گریه می کنه . انگار دنیا به آخر رسیده .ولی پدرومادر خوب میدونن که حتی به زورم که

شده باید این کارو انجام بدن حتی اگه کودک ساعتها گریه کنه. همه ی ما گاهی توی زندگی شبیه اون کودک میشیم و خداوند همیشه شبیه اون پدرومادر که همواره خیروبرکت به ما هدیه

میده ولی ما آدما که بزرگ شدیم و فکر میکنیم از همه چیز آگاهیم و خیروصلاح خودمون رو بهتر از خداوند می دونیم کارخدارو درک نمی کنیم واصرار داریم همونچیزی بشه که مامیخوایم.


دوست خوبم... مطلقه شدن پایان زندگی نیست ... شما ازین به بعد هم موقعیت هایی مناسب خواهید داشت...البته اون موقعیت هارو خودتون خلق خواهید کرد. انتخاب با خودتونه که چه

شرایطی خلق کنید؟ این شما هستید که تعیین میکنید دیگران با شما چه برخوردی کنند ؟ ازنظر من وقتی به هرقیمتی می خوای تنهاییتو با یک انسان نابالغ ، آشفته که خودش هم نمیدونه

از پس خودش برمیاد یا نه پرکنی ارزش تنهاییتو پایین میاری و نیز ارزش خودتو.

ترس رو رها کن تا فرصت شکوفایی پیدا کنی...به کم قانع نشو تا به بیشتر برسی،به آنچه لایقش هستی...

:72::72::72::72:

نمیدونم میتونم یا نه ولی دارم سعی میکنم ولی خیلی اذیت میشم ولی تمام تلاشمو میکنم

سلام وارشی عزیز

حتما می تونی...:72: هر وقت کارت سخت شد بیا اینجا از بچه ها کمک بگیر ... یا توی تالار داستان کسایی رو بخون که یه روز مثل تو بودن ولی الان موفق شدند که ترسشون رو کنار بگدارند.