تو انتخابم برای ازدواج به مشکل خوردم

سلام
من 27سالمه.دیگه کم کم چندماه دیگه میرم تو28.
موضوعی که منو درگیر خودش کرده مربوط به ازدواج میشه.
من مدتیه با پسری در ارتباطم.هم دوسش دارم.هم واقعا پسر خوبیه.یه عالمه کمکم کرده.خیلیییی زیاد.با کمک اون تونستم زندگیمو جمع و جور کنم.واقعا همیشه همراهم بوده.تو سختیا و مشکلاتم کنارم بوده.بدون اینکه توقعی ازم داشته باشه یا مثه بقیه انتظارت بد داشته باشه همیشه کنارم بوده.
از مشکلاتم باخبره.و کلا با هم صمیمی بودیم.ابراز علاقه میکنه زیاد و هرکاری از دستش برام بربیاد دریغ نمیکنه.پسر پاک و سالمیه و از اخلاقش واقعا خوشم میاد
صحبت ما درمورد ازدواج بود البته تا شرایط جفتمون اوکی بشه.من خودم تو نظرم بود حداقل تا عید صبر کنیم بعدش قضیه رو رسمی کنیم.

تو این مدت هم کسای دیگه که شاید از نظر ظاهری بهتر بودن رو رد میکردم چون معیار اول من اخلاقه.و من تو این مورد سخت گیرم.

اما از طرف خونوادم خیلی تحت فشارم.خیلیییییییییی
الانم باز یکی از خواستگارایی که چندسال پیش جواب رد دادم و پیگیر بودن بازدوباره اومدن و مصرانه پیگیرن.وای خیلی تحت فشارم.خونوادم میگن خوبن.هم شرایطشون خوبه.هم پسر خوبیه.هم خونواده آروم و خوبین.

از انور اون پسری که اول حرفام راجبش گفتم زمان میخواد ازم.خودم که چشمم اب نمیخوره رسما اقدامی کنه.نمیدونم.مطمئنم دوستم داره.میدونم خودم یه عالمه از خونوادم ترسوندمش که ایراد میگیرن و اذیت میکنن.اما میگم اگه بیاد من حمایتش میکنم
اون زمان میخواد.میدونم داره تلاش میکنه.میگم از خونوادم خب زمان بخواد.فوری که قرار نیس عروسی کنیم که.
اگه یه درصد شک داشتم دوستم داره یا اگه اخلاق یا رفتار بدی ازش میدیدم قطعا باش کات میکردم.من دختری نیستم به پسر بگم تو بیا من حمایتت میکنم.اما این فرق داره.

ما یه عالمه برنامه داشتیم.یه عالمه کار داشتیم انجام میدادیم که من پرواز کنم.و من دلم میخواد اونم با من بپره.اگه اون نباشه تموم برنامه هام کنسل میشه.کی اندازه اون حرفامو درک میکنه؟
کی اندازه اون میفهمه منو؟کی اندازه اون تو اوووج سختی که خونوادمم رهام کردن کمکم کرد؟کی اندازه اون به استعدادا و توناییام ایمان داره و کمک میکنه تا بلند شم؟

بغیر اون خواستگار سابق چندتای دیگه هم هستن.و بقیه مدام در گوشم میخونن الکی جواب رد نده.

نمیدونم چیکار کنم؟دلم جای دیگس.برنامه هام.کارام.همش جای دیگس.ولی نمیتونم مجبورش کنم بیاد.خصوصا وقتی گرفتاره.

همش فکر میکردم اگه پسری آدمو بخواد هرطور شده میاد.نمیدونم.شایدم دوستم نداره.

چه کنم؟

سلام بهار جان :72:

خوبی؟

ببین صورت مساله ات اینه که :

پسری رو خیلی دوست داری که خیلی بهت کمک کرده ولی اون شرایطش رو نداره بیاد خواستگاری از طرفی یه خواستگار ی داری که قبلا هم ردش کردی نه تنها این بلکه خیلیای دیگه رو به خاطر این فرد رد کردی . .حالا باید چکار کنی؟

بهار اینی که میگی رد کردی و دوباره دوبه شک موندی نشون میده خیلی دلیلت جدی نبوده برای ردش درسته ؟ چرا ردش کردی ؟ میشه بهش فکر کرد؟

کسی که اینقدر میگی دوست داره حتما باید بتونه درکت کنه نه؟
باید این وضعیت رو براش توضیح بدی که خیلی خواستگار داری و اون اگه قصدش ازدواج هست باید باید اقدام کنه و به قول خودت فرصت رو از خانوادت بگیره تا تو هم خیالت راحت باشه و اگر اقدام نکنه مجبوری خواستگاهات رو به خاطر اصرار خانوادت برای اشنایی قبولش کنی و راه بدی .

واگه قصدش ازدواج نیست پس تو چه دلیلی برای بودن باهاش داری؟

این خواستگارها بهانه خوبی اند برای روشن شدن تکلیفت .
بهار جان ریسک نکن باهاش که اینقدر رابطه خوبی دارین جدی حرف بزن و یه تصمیم بگیرین .

اگه نپذیرفت و درکت نکرد خب خیلی قابل تامله .

بهارجان،به همین زودی فراموش کردی راهی که می ری همه اش هیچ هست و پوچ؟

به عنوان کسی که پیشکسوت محسوب می شی،انتظار چنین اشتباهی ازت نداشتم.

بهار،زیاد رو ازدواج با این پسر حساب نکن،با توجه به تاپیک های گذشتت،یقین دارم دختر

جذابی هستی و علت علاقه ی این پسر و کمک هاش به خاطر همینه و عدم توقعشم

به خاطر از دست ندادنته البته آینده معلوم نیست.ولی توقع اقدام رسمی نداشته باش.

چشم خودتم که آب نمی خوره.ایشون مثل کسیه که وارد فروشگاه می شه،جنسا رو

زیر و رو می کنه بعد دست خالی خارج می شه.

بارها گفته شده پسری که قصد ازدواج داشته باشه،خاستگاری میاد.

حتمن پسر نباید سواستفاده کنه تا بگیم رابطه اشتباهه.خود رابطه جدای از اتفاقات

داخلش یا آدم هاش اشتباهه.

نمی یاد خواستگاری چون :

- شما خود را بیش از اندازه به او نزدیک کرده ای. هم از نظر عاطفی و هم از این نظر که برنامه های زندگی ات را بیش از اندازه به او گره زده ای. هم از نظر وقت و زمانی که برایش گذاشته ای. در یک کلام خیالش را راحت کرده ای و خودت را بیش از اندازه در دسترس این پسر گذاشته ای. اشتباه کردی که تا این حد از این آقا کمک گرفتی. هم خودت را از نظر احساسی وابسته کردی و هم خیالش را راحت کردی که تو را در دست دارد و لازم نیست تعهد رسمی بدهد.
با این کار تمام هیجان و قدرت مردانه او را خاموش کرده ای و انگیزه را از او گرفته ای.

- اختلافاتی را که با خانواده ات داری و استرس ناشی از آن را به او منتقل کرده ای. دختر خوب وقتی از خانواده خودت چنین تصویری برایش ساخته ای انتظار داری او خودش را در مهلکه بیندازد ؟ خانم عزیز اعتبار و پشتوانه هر دختری پدر و مادرش هستند. حتی به زن و شوهر هم گفته می شود مسایلی را که با والدینشان دارند به همسرشان منتقل نکنند و همچنین مسایلی را که با همسر دارند به والدین نگویند. آن وقت شما هنوز هیچی نشده اختلافاتی را که با خانواده داری به این آقا گفته ای ؟ با این کارت او را مردد کرده ای. دوم اینکه کاری کرده ای که او خانواده تو را مقابل خودش می بیند و با این دیدگاه حتی اگر والدینت حرف درستی هم بزنند جبهه گیری می کند.

- متاسفانه شما احساس مدار عمل می کنید. هم در روابطی که با خانواده دارید و هم در روابطی که با این آقا دارید. بهتر است منطق مدار باشید. نگرش شما به خانواده ات و این آقا نگرش سیاه و سفید است. جوری از این آقا گفته ای که آدم فکر می کند از یک ناجی حرف می زنی نه از همسر آینده. نگرش شما به این آقا فراتر از یک همسر احتمالی است. او یک فرشته است ، یک امدادگر ، یک ناجی ، یک کپسول اکسیژن در جایی که هوا نیست. در مورد خانواده ات هم زیادی سیاه نمایی می کنی و آنها را بیش از حد بر ضد خودت می بینی. انگار که از یک دشمن حرف می زنی نه از پدر و مادرت.
همه اینها به خاطر احساس مداری است. در حالی که برای موفقیت باید یک برآورد منطقی از شرایط داشته باشی.

فرشته جان اون زمانی که من اونو رد کردم تازه از یه رابطه ای بیرون اومده بودم یا درگیرش بودم.درست یادم نیس.اما خیلی رو این پسر فکر نکردم.خب الان کار و ایناش هم پیشرفت کرده.منم سنم بالاتر رفته.البته من حسی بهش ندارم.
من دلم میخواد با علاقه ازدواج کنم.:(
اما راجب دوستم.من به این پسری که باهم هستیم میگم دوستم که نوشتن راحت تر بشه.دوستم شرایط منو کامل میدونه.بهش این حرفا رو زدم.خودشم ناراحته.نمیگم وانمود میکنه ناراحته چون میدونم اهل ریاکاری دروغ نیس.اما میگه داره تلاش میکنه تا کارا رو راست و ریس کنه.
بالقوه شرایطش خوبه.خیلی اهل مطالعه و تحقیقه.شرایظشو داره بعدا بورسیه بشه بریم خارج از ایران.بعنوان مال زمین داره.و حمایت خونوادشو.و الانم در حال دوندگی برای راه انداختن یه کاریه.قرار بود منم تو این کار یا سرمایه گذاری کنم یا خودش از جانب منم سرمایه بذاره و از سودش اصل پولشو برداره.اینکار تو مراحل اداری برای مجوزه.و خب ممکنه چندماهی زمان ببره تا راه اندازی بشه اما اگه بشه انشالله نتیجه خوب داره.بغیر اون کارای دیگم انجام میده.
چندماه فرصت میخواد.خب تو این مدت درگیر کارا و مشکلات منم بوده.

دلیل بودن من باهاش:وقتی انقد کمکم میکنه.دستمو گفت تا بلند شم.حرفامو میفهمه.سنگ صبورمه.اخلاقش خوبه.کارامو درست میکنه چرا باش نباشم؟مگه بقیه پسرا چطورین؟کجا انقد به آدم کمک میکنن بی توقع؟کجا به روح و روان آدم توجه میکنن.همش فکرشون سواستفادس.
البته سوتفاهم نشه که فکر کنید من داشتم ازش استفاده ابزاری میکردم.نه.من کم کم جذب شخصیتش شدم.اصلا یه دفعه ای نبود.من عاشق چشم ابرو نشدم.اونم با میل و رغبت کمکم میکرد.

نمیدونم شاید دوستم نداره.
خب فرض که اون مناسب من نیس یا منو نمیخواد.من چطوری یکیو پیدا کنم انقد منو بفهمه.؟
اگه کس دیگه ای رو بخوام انتخاب کنم باید رو یه سری معیارام پا بذارم.

من اصلا از ازدواج خسته شدم.چرا انقد سخته؟

فرهنگ بعنی بخاطر جذابیت من!! بدون هیچ توقعی رنج سفر به خودش میخره و میره یه شهر دیگه تا گره کارمو باز کنه؟و فقط به همین دلیل بیشتر وقتشو صرف پیگیری کارای من میکنه؟بدون هیچ توقعی.
تو خودت حاضری اینکارو واسه دختری یا پسری بکنی؟
نه من باورم نمشه یه نفر فقط بخاطر جذابیت که تازه اونم برداشت توئه اینکارا رو کنه.نمیخوام خودمو توجیه کنم اما به نظرم منطقی نیس.

اما نمیدونم علت تردیدش چیه؟میگه فقط مشکلاته.میگه میخواد موانعو از سر راهمون برداره.اما
آره چشمم اب نمیخوره بیاد.

حالا چیکار کنم؟چطوری دل بکنم و و....:(

- - - Updated - - -

پرنیان یاسی چون در جریان مشکلات من با خونوادم نیستی اینجور فکر میکنی که احساسی نوشتم اما در واقع همینطوره و من از اونا بشدتتتت دلخورم و باشون ارتباطم خیلی سرده دلیلشم یکی دوتا نیس و مال یه روز دو روز نیس.نمیخوامم اینجا دلایلشو باز کنم.و دوستم بله برای من بعنوان ناجی عمل کرد.خوب باشه یا بد ناجی من شد.واقعیته.

اما درسته من زیادی بهش نزدیک شدم.اما کم کم.و البته ما برنامه هامون بهم گره خورد چون کمک کرد وگرنه باید مینشستم سماق میمکیدم.اما شاید باید استرسم از خونوادمو بهش منتقل نمیکردم.البته نمیشد هم.
حالا چیکار کنم؟اگه بدونم نمیخواد منو راحت میرم.اما بدونم منو نمیخواد.

- - - Updated - - -

خیلی دارم توجیه میکنم؟:47:

نقل قول:

---

بعنی بخاطر جذابیت من!! بدون هیچ توقعی رنج سفر به خودش میخره و میره یه شهر دیگه تا گره کارمو باز کنه؟و فقط به همین دلیل بیشتر وقتشو صرف پیگیری کارای من میکنه؟بدون هیچ توقعی.
تو خودت حاضری اینکارو واسه دختری یا پسری بکنی؟
نه من باورم نمشه یه نفر فقط بخاطر جذابیت که تازه اونم برداشت توئه اینکارا رو کنه.نمیخوام خودمو توجیه کنم اما به نظرم منطقی نیس.

اما نمیدونم علت تردیدش چیه؟میگه فقط مشکلاته.میگه میخواد موانعو از سر راهمون برداره.اما
آره چشمم اب نمیخوره بیاد.

---

به خاطر دل خودش،به خاطر نگه داشتنت،ارضای حس امدادگریش.

اگر دختری برای پسری جذاب باشه،پسر برای نگه داشتنتش هر کاری بتونه می کنه.

می خوادت ولی به عنوان مددجو،می خواد حس امدادگریشو ارضا کنه.چیزی که از ظاهر

معلومه.

اشکال از اینجا است که رابطه امدادگر و مددجو با رابطه زن و شوهری فرق می کند. با خودت فکر کن . خوب فکر کن. دلت می خواهد یک همسری داشته باشی که مستقل و قوی باشد و تو را همراهی کند ؟ یا دوست داری کسی همسرت شود که مشکلات بسیاری دارد و دایما از تو انتظار دارد سنگ صبورش باشی ، کمکش کنی و مشکلاتش را حل کنی و استرس هایش را تحمل کنی ؟

صریحتر بگویم خودت را در چشم او آدمی جلوه داده ای که می تواند مددجوی خوبی باشد.
یک سوال :

آیا شما فکر می کنی همسر مناسب بودن یعنی مددجوی خوبی برای یک مرد باشی ؟

- - - Updated - - -

خانومی این یک زنگ خطر است : این جمله در نوشته های شما به کرات دیده می شود : به خاطر من ....

فکر نمی کنی بیش از اندازه از این آقا انتظار داری ؟ فکر نمی کنی این همه انتظار کمک داشتن و همچنین حجم زیاد احساسات منفی ای که داری و به او هم منتقل
کرده ای مشکل ساز است ؟

- - - Updated - - -

بهار به شما توصیه می کنم این کتاب را بخوان بهترین است در نوع خودش :

آیا تو نیمه گمشده ام هستی . نوشته باربارا دی آنجلیس.

حتما این کتاب را بخوان.

- - - Updated - - -

با خواندن این کتاب جوابت را حتما پیدا می کنی.

اوهوم.شاید حس امدادگریه فقط.هرچند امشب که یه اشاره ای به همچین چیزی کردم خیلی ناراحت شد.یه اشتباهی نکن من فکر نمیکنم همسر خوب یعنی مددجو.اینجور نبوده که ما به قصد ازدواج آشنا شده باشیم بعد من عمدی بخوام مددجو بشم.بحث ازدواج کم کم پیش اومد.لااقل من اینطور فکر میکنم که کم کم بود.
اما راجب اینکه خیلی دارم تحت فشارش میذارم.درسته.خودم اینو حس میکنم.میخواد همه مشکلاتمو حل کنه.ناراحت که میشم میگه نگران نباش بهار.وقتی من مردم (دور از جونش) اونوقت ناراحت باش.الان هستم.زنده ام.کمکت میکنم.درستش میکنیم.وقتی اینطور میگه دلم قرص میشه.چون میدونم الکی نمیگه.
یا میگه بهار میخوام کاری کنم همیشه بخندی و شاد باشی.غصه نخوری.
واقعا هم تلاش میکنه.الکی نمیگه.
وقتی میخندم یا خوشحالم.یا کارم به نتیجه میرسه کلی ذوق میکنه.
راستش برا همین میترسم بیشتر از این تحت فشارش بذارم.اگه خودم از طرف دوروبریام انقد تحت فشار نبودم دلم نمیخواس واسه ازدواج عجله کنم.ولم کنن فعلا میخوام صبر کنم.خودم دوس دارم صبر کنم اما نمیذارن.
میدونم زییییاد تحت فشار گذاشتمش.میخواد همممه چیو حل کنه.خیلی سعی میکنم اینکارو نکنم اما گاهی از دستم درمیره.
بعد وقتی به تلاشش ایمان داشته باشم خیلی بیشتر شارژ میشه و تلاش میکنه.

من نمیگم مددجو مددکار.خودش میدونه و میگه وقتی ازم یه کم حمایت میشه من شکوفا میشم:) اونوقت میشه همکاری.من به اون.اون به من.زندگی مشترک هم هز نظر من همینه.هردو باهم اما به شکلی متفاوت.

اما کاملا قبول دارممم.خیلییییی تحت فشار گذاشتمش.هرکی دیگه بود جا میزد.خیلی اذیتش کردم.لابد الانم نتیجشو میبینم.

خب فعلا شرایط اینه.من چیکار کنم؟جواب خواستگارای دیگه رو چی بدم؟

شما به خواستگارهای دیگر کاری نداشته باش. فعلا تکلیف این رابطه را مشخص کن. الان که درگیر رابطه هستی و تمام زندگی و عواطفت وابسته به این آقا است چطوری می خواهی با کس دیگری ازدواج کنی ؟
از دو حالت خارج نیست : یا رابطه را مدیریت می کنی و به سمت ازدواج می بری.
یا رابطه را تمام می کنی.
حتی اگر حالت دوم هم اتفاق بیافتد تا زمانی که عوارض اتمام رابطه از وجودت پاک نشده است نمی توانی ازدواج کنی.

- - - Updated - - -

دلیل دومی هم البته وجود دارد. شما خودت تمایلی به ازدواج نداری و به خاطر فشارهایی بهت وارد کرده اند می خواهی ازدواج کنی.
لازم به توضیح نیست بهار جان. خودت آنقدر سابقه در این تالار داری که بهتر از من می دانی چنین ازدواجی مصیبت به بار می آورد.

ممنون پرنیان یاسی جون.
اول یه توضیحی بدم.اینکه من اینجا زیاد بودم اصلا دلیل بر این نیس که همه چی میدونم یا باید بدونم یا هرچی.
احتمالا شما تازه واردی ولی من بگم کسی که با سابقه زیادش اینجا بخواد ادای خوب بودن و همه چی دونستن دربیاره حتما یه جای کارش داره میلنگه.
پس ممنونم که دارید گوشزد میکنید و کمک.

خودش باهام صحبت کرد.دونه دونه شرطایی که گذاشته بودم رو برام گفت.بعضیاشو خودمم یادم نبود.و کارایی که داره انجام میده.
و ازم خواست صحبت ها به خونواده ها برسه.و با خونوادم صحبت کنه.و ازشون یه کم مهلت بگیره.تا شرایط و کارا رو به سرانجام برسونه.

بله من عجله ای برای ازدواج ندارم.و حاضرم صبر کنم تا با کسی که واقعا از نظرم مناسبم باشه ازدواج کنم.و تنها مشکلم فشار اطرافیانه.که این فشار خیلی روم زیاده.
وگرنه اگه به من باشه ترجیح میدم همه چی سر حوصله انجام بشه.

چرا این ازدواج مصیبت باره؟من مدت طولانیه که این آقا رو میشناسم و بعد مدتها بهش علاقمند شدم.درسته به دلایلی روند من به سمت کمک گرفتن و تحت فشار گذاشتن ایشون رفت ولی از اینکه اصل و ذات درسته راضیم.یعنی شاید نحوه ارتباط من غلط بوده.که اونم عمدی نبوده.اما دلخور نیستم.نگران هم نیستم.چون با ذات اون شخص ایمان دارم.اشتباه در رابطه یا برنامه یا رفتارو میشه درست کرد اما ذات رو که نمیشه یا سخته.
ایشون نه بدخلقه.نه ناپاکه.نه تنبله.نه عصبیه.نه دختربازه.نه کودن و احمقه.نه بی تفاوت و....من ایشونو بارها امتحان کردم.و هر دفعه نتیجش دلچسب بوده.

من آدمی نیستم که محو ظاهر بشم.کسایی بودن ظاهر شاید به نظر بیادبهترن اما به دل من ننشستن.
من به رابطمون افتخار میکنم.پاک بود.درست بود.انسانی بود.
بله من مشکلاتی داشتم و ایشونو تحت فشار گذاشتم.اما این اصل رابطه رو زیر سوال نمیبره.من به کسایی که بخوان برای من ادای آدمای همه چی تمومو دربیارن کاری ندارم.و منظورم به شما نیس پرنیان جون.
من با این شخص ازدواج کنم یا نکنم برام قابل احترامه.
اگه برام روشن کنی مصیبت بار چیه ممنون میشم.

الان فکر میکنم باید سعی کنم اینهمه فشار و استرس رو بهش منتقل نکنم.اما چطوری؟

بهار جان برداشت من از پستهای شما اینه که شما از این اقا طبق گفته خودتون شناخت کافی دارید و حاضر نیستید به فرد دیگری فکر کنید چه برسه به ازدواج . ولی این نظر شماست و نظر خانواده غیر از این ممکنه باشه . به ایشون بگید که شما خواستگار جدی دارید . و اگر اقدام عملی از طرف ایشون صورت نگیره ممکنه شما رو از دست بدهند . پس الان دیگه بهانه های معمول برای درست کردن کار و بار و شرایط بی معنیه . و برای به دست اوردن شما باید اقدام عملی انجام بده والا شما هیچ بهانه ای ندارید که از ایشون دفاع کنید . خواستگاری رسمی یا یک عقد ساده نمیتونه هیچ خللی توی کارها و برنامه های اینده ایشون ایجاد کنه . پس بهانه تراشی فایده ای نداره .

من راجع به ازدواج با این آقا حرف نزدم بهار جان. شما پرسیدی با خواستگارهای دیگر چکار کنم ؟ من هم گفتم اگر تحت فشار با خواستگاری ازدواج کنی زندگی ات خراب می شود.

درود بانو بهار گرامی

اصلا بهت نمیخوره 27 باشی :58: من فکر کردم حداقل 40 رو رد کردی و الان چنتا هم بچه داری آخه نظرات خوبی توی سایت قرار میدی که نشان از تجربه بالای شما داره

رابطه ای که با این اقا داری و برخوردش و شخصیتی که داره و همینطور شخصیت شما و اینکه میدونم برای خودت جسمت و اعتقادات ارزش قائلی یکم خیالمو راحت میکنه.خودمم دوست داشتم اینجوری ازدواج کنم قبل از ازدواج بشناسم و یه رابطه عاشقانه باشه دقیقا مثل توی فیلم ها مخصوصا از نوی امریکاییش یه مسیری طی میشه و توی این مسیر عاشق همدیگه میشیم :54:
میدونی قضیه شما مثل یه آدمیه که توی خانوادش ادم معتاد وجود داره و توی اطرافیانشم هست و میدونه اعتیاد چه بلایی سر فرد میاره و چه نتایج وحشتنکای ببار میاره ولی از روی کنجکاوی و یا به هر دلیلی دیگه ای میره سمتش و فکر میکنهبهش اعتیاد پیدا نمیکنه !!
یکسری جملاتی نوشتی که باعث شد یکم بیشتر به شخصیتت و طرز فکرت توجه بکنم

نقل قول:

---

من دلم میخواد با علاقه ازدواج کنم

---

نقل قول:

---

دلیل بودن من باهاش:وقتی انقد کمکم میکنه.دستمو گفت تا بلند شم.حرفامو میفهمه.سنگ صبورمه.اخلاقش خوبه.کارامو درست میکنه چرا باش نباشم؟مگه بقیه پسرا چطورین؟کجا انقد به آدم کمک میکنن بی توقع؟کجا به روح و روان آدم توجه میکنن.همش فکرشون سواستفادس.

---

منم اینجوری فکر میکردم ولی ازدواجم جوری بود که تا قبل خواستگاری حتی یک دقیقه هم ندیده بودم همسرم را یا حتی اعضاء خانوادش اون کمالگری و من یکم بیخیال و شاد و اون فوق لیسانس و اجتماعی من مغازه دار و دیپلمه و هنوزم تا حدودی توی دوران کودکیم هستم کلا برای دنیاهای متفاوتی هستیم در ظاهر ولی وقتی باهم ازدواج کردیم به این نتیجه رسیدم دقیقا همانی بود که من میخواستم طرز فکر آدم ها توی خواستگاری با بعد ازدواج و معیارها و دیدی که دارن خیلی متفاوته بستگی به دوطرف داره اینجوری نیست و اشتباهه که داری بخودت تلقین میکنی فقط اینه که میتونه خوشبختت کنه بفهمه حرفایی که میزنی و عاشقت باشه و یک زندگی عاشقانه همونطوری که توی رویاهات ساختی کنارش داشته باشی من با درست یا غلطش کار یندارم با این این گلپسرمون همونی هست که شما میگی هم کار یندارم من با طرز فکری که داری یکم مشکل دارم.لطفا با دید بازتری به این موضوع نگاه کن اصلا مسئله این نیست جواب مثبت باشه یا منفی مهم طرز فکر شماست

به این نوشتت دقت کن:

نقل قول:

---

خب فرض که اون مناسب من نیس یا منو نمیخواد.من چطوری یکیو پیدا کنم انقد منو بفهمه.؟
اگه کس دیگه ای رو بخوام انتخاب کنم باید رو یه سری معیارام پا بذارم.

من اصلا از ازدواج خسته شدم.چرا انقد سخته؟

---

یه دوستی داشتم درویش بود یه جمله زیبایی بهم گفت اینکه سید بعضی وقتها بهتره از دایره ای که درش قرار گرفتیم بیایم بیرون و از بیرون بهش نگاه بندازیم.یه لحظه وایسا فکر کن به مسیری که تا حالا توی زندگیت طی کردی و طرز فکری که نسبت به ازدواج داری.قرار نیست عاشقانه اگر انتخاب کنیم و توی یه مسیر روایی و فانتزی همونطوری که آرزوشو داشتیم با فردی که دقیقا همونیه که میخواستیم باشیم توی زندگی واقعی هم موفق باشیم

نکته:نوشته بالا نظر شخصی بنده و تجربه ای که قبل از ازدواج و رابطه ای که داشتم و تجربه آشنایی و خواستگاری و زندگی با همسرم هستش نه نظر کارشناسی


لطفا به هیچ عنوان چنین کاری انجام نده به هیچ عنوان:81:

نقل قول:

---

و الانم در حال دوندگی برای راه انداختن یه کاریه.قرار بود منم تو این کار یا سرمایه گذاری کنم یا خودش از جانب منم سرمایه بذاره و از سودش اصل پولشو برداره.

---

ببخشید زیاد بود راستی یه کنجکاوی دوست داشتی جواب بده .این قضیه رفتن به خارج از کشور چیه خیلی داری روش مانور میدی؟
به هر صورت حتما حتما در صورت خواستگاری خیلی رسمی مثل بقیه خواستگارها برخورد کن و پیش مشاور هم حتما برید حتما اینکار رو انجام بده(گرچه وقتی میلت پیش یار باشه این کارها خود گول زنی حساب میشه)

بعضی ها مثل قطار شهر بازی میمونن از بودن باهاشون لذت میبری ولی باهاشون به جایی نمیرسی:72: یکم بیشتر به طرز فکری که داری فکر کن

بهارجان. احساس می کنم که مقداری در لاک دفاعی فرو رفته ای. این یکی از آفت های مشاوره است. بهارجان اینجا نه کسی شما را محکوم می کند نه آن آقا را. اگر در موضع دفاعی بروی کمک دوستان بی فایده می شود.

البته دلیلش را می فهمم اما اگر می خواهی به هدفت برسی باید به احساسات منفی ات غلبه کنی .

ممنونم دوستای عزیز.
بله پرنیان جان.حرفت درسته.ازدواحی که تحت فشار باشه مصیبت باره.برای همینم نمیخوام اینجوری ازدواج کنم.اما تحت فشارم.خیلییی خیلیییی زیاد.چیکار کنم؟

ببینید من برای خودم معیارایی دارم.مثل هر آدم دیگه ای.طبق معیارای من ایشون مناسبمه.نه که فکر کنید من ایشونو بی نقص میبینم.اما مساءل مهم و بزرگ که برای من اصل هستن تو ایشون هست.و اختلافات جزءیه.خب حتما مردای دیگه هم هستن معیارای منو داشته باشن ولی فعلا به پست من نخوردن.و کسایی که هستن آدمهای خوبیم هستن ولی تو مرتبه های پایینتری هستن برا من.شناخت من از ایشون به دو سال یا بیشتر برمیگرده.خیلی عادی.بدون هیچ احساسی.یادمه دوستم به شوخی میگفت آخرش با ایشون ازدواج میکنی.من میگفتم نه بابا.چون رابطه من با ایسون خوب و در محدوده موضوعات دیگه ای بود.و حدود چند ماهیه که صحبت این مساءل شده و ازش خوشم اومده.
حالاهم اگه آشفته میشم بخاطر فشار اطرافیانه.یعنی اگه حتی ایشون هم نبودن و من همینقد تحت فشار بودم باز همینقد اذیت میشدم.کلا تحت فشار بودن منو خیلی اذیت میکنه.
درسته.خود ایشون اصلا بهم گفت با خونوادم صحبت کنه و باقی ماجرا.
راستش خودم ازش خواسته بودم اول شرایط اوکی بشه.و الانم بخاطر شرایطی که پیش اومده تغییر نظر دادم.
و تازه بعدش باید خونواده ها همو بشناشن.اونا منو.ما اونارو.من اصلا همه چیو تموم شده نمیبینم.فقط میگم فعلا تا اینجا از نظر من اوکی بوده.بقیشو تو مراحل بعد میشه فهمید.

اما واقعیت اینه فعلا آدم دیگه ای به دلم نمیشینه.نمیتونم همزمان به دو نفر فکر کنم.از پس اینکار بر نمیام.

آقای خاله قزی چهل؟!چقد زیاد.من ارجحیاتمو گفتم.من نمیگم ازدواج سنتیش خوبه یا عاشقانه.هرکدوم بسته به روش آشنایی تا ازدواج و بعدش میتونه خوب یا بد باشه.من علاقمو گفتم.که دلم نمیخواد سنتی ازدواج کنم.اون سنتیا که با معرفی هست که اصلا.اصلا از نظر من اونا خواستگار نیستن.

منم دوس دارم خونوادم کمکم کنن.باهام همفکری کنن.و همراهم باشن تو انتخاب.اما اونا اینطور نیستن.اخلاقای خاصی دارن.بخاطر همین من تصمیم گرفتم اول خودم ایشون رو بشناسم و بعد با خونواده ها اطلاع بدیم.این خواسته خودم بود.
بعدشم خونواده من ظاهربین هستن.نه که اخلاق مهم نباشه.اما نمیدونم چطور بگم؟هرچی شرایط پسر دهن پرکن تر باشه خوشحالترن.مثلا به داداشم میگن دختر فلانی پولداره بریم خواستگاری؟!
چون جو فامیل ما تقریبا یه همچین رقابتی شاید اینطور باشه.خلاصه به این دلایل و دلایل دیگه خودم از ایشون خواستم شرایط اول اوکی بشه.خب زمان میبره.
خیلی روی رفتن به خارج مانور دادم؟نه ها.خب ایشون دنبال کاراشونن که بورسیه شون جور بشه و دعوتنامه ای که از یکی از دانشگاه های آمریکا .اینم باز من خواستم قبل خواستگاری انجام بشه چون میدونم خونوادم از همچین چیزایی خوششون میاد.البته من خودم تو برنامه های بلندمدتم هست که از ایران برم.اما اگه خونوادم این مدلی نبودن بورسیه رو میذاشتم برای بعد ازدواج که پیگیری کنیم.چون عجله ای ندارم.
میدونید نگرانی من چیه؟یکیش اینه که خونواده من متاسفانه آدمای دهن بینی هستن.اگه خودشون نظرشون مثبت باشه ولی مثلا کسی از فامیل یا اطرافیان حتی با قصد و غرض بیان این وسط و آتیش درست کنن.نظرشون عوض میشه.
فکر نکنید اینا خیالات منه.تک تکشون برام اتفاق افتاده.و بخاطر همین ایشون میگفت جوری باشه که عقد کردیم من یه ماه بعدش ببرمت سر خونه زندگیمون.چون در جریان اقوام و خونواده من هست.
حالا اگه لازم شد از این حرکات شاهکار آمیز دوروبریام براتون مثال میزنم اما مطمءن باشید اینطوری هستن که ما انقد دست به عصا داریم راه میریم.

ببین شما به نظر من باید از مشاوران سایت راهنمایی بگیرید. به نظر من شرایط شما ویژه است. شما چند مشکل با هم دارید که به نظر من حل آنها کار یک متخصص است.

1- اولین و مهمترینش به نظر من شرایط خانوادگی شما است که توضیحش را در پست آخر دادید. این شرایط خانوادگی مانع یک ازدواج درست است.

2- شرایط روحی خوبی ندارید عزیزم. در تمام نوشته های شما مشهود است.

3- رابطه شما با این آقا. به دلیل شرایط خانوادگی و روحی ای که دارید برای مدیریت این رابطه و ختم آن به ازدواج ، نیاز به مشاوره تخصصی دارید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار.زندگی

ممنون پرنیان یاسی جون.
اول یه توضیحی بدم.اینکه من اینجا زیاد بودم اصلا دلیل بر این نیس که همه چی میدونم یا باید بدونم یا هرچی.
احتمالا شما تازه واردی ولی من بگم کسی که با سابقه زیادش اینجا بخواد ادای خوب بودن و همه چی دونستن دربیاره حتما یه جای کارش داره میلنگه.

---

به نظرم شما متناسب با مدت زمان عضویتت در این سایت بهره نگرفته ای. مانند دانشجویی که درسهایش را گذاشته برای شب امتحان.
لذا شروع کن مجددا به خواندن مقالات و مطالب ازدواج و یادداشت برداری کن.
سئوال شما در مورد ابتدایی ترین مطالبی هست که ما در چنین مواقعی توصیه می کنیم.
ما فقط به کسی که رسما و آشکار و از طریق خانواده ارتباط می گیرد و مراحل شناخت را به صورت محدود و معینی طی می کند خواستگار می گوییم و در مورد این فرد بررسی معنا پیدا می کند.
بقیه فقط توهم هستند. چه خوب باشند و شرایط خوبی داشته باشند ، یا نداشته باشند.

دوست داشتن کمترین حد معیار برای انتخاب یک همسر بوده و ناکافی هست. اما ظاهرا شما بالاترین حدمعیارتون را دوست داشتن پنداشتید، چون گفته اید:

نقل قول:

---

من فکر می کردم چون دوستم دارد به خواستگاری می آید!!!!!!!!!!

---

نقل قول:

---

---

در حالیکه عکس این بیشتر درست هست. کسی که به خواستگاری می آید دوست داشتن عمیق، و پایدار دارد. ولی با این وجود این دوست داشتن هرگز کافی نیست و باید سایر معیارها که به تفصیل در مقالات این تالار نوشته ایم را هم یک حداقلی داشته باشد و مناسب طرف مقابلش باشد.

ممنون جناب مدیر.اما در واقع مشکل اصلی از جای دیگه آب میخوره.اونم ترسیه که از رفتار خونوادم داریم.
ایشون مگفتن که میان خواستگاری.یعنی خودشون مطرح کردن اما حالا من میترسم.بهتره توضیح بدم
خونوادتم یه طورین که قضیه های خواستگاری رو پیچ و تاب میدن و داستان میسازن.
من قبلا داشتم ازدواج میکردم.البته نامزد هم نکردیم اما انقد اون جریان پیچ و خم برداشت و بد شد که خدا میدونه.
اولش من مخالف بودم و پدرم از طرف من بهشون وعده میداد منو راضی کنه.
بعد کم کم ماجرا پیش رفت و اتفاقاتی افتاد و من جوابم مثبت شد و اینبار پدرم شروع کرد به مخالفت.با خونواده اونا که از اقوام هم بودن رفتارای توهین آمیز داشت و با همدستی عموم مدام منو تهدید میکردن که جواب رد بده.کل فامیل پدری و مادریمو اورد وسط ماجرا و یه عالمه بازی دراورد.
عموم خودش بهم گفت چرا خواستگاری دختر من نیومدن؟!و من به پدرم میگفتم جواب رد هم میدی با حرف خودت باشه نه با تحریک کسی دیگه.
انقد جریان ما کش اومد که من خسته شدم.سرد شدم.از چشمم افتاد و جواب رد دادم.دیگه بش علاقه ای نداشتم.
اینجا پدرم اومد گفت جواب مثبت بده!اما من دیگه به اون علاقه ای نداشتم و جوابم منفی بود.الانم از جواب منفی که دادم خوشحالم.
خلاصه اون ازدواج کرد بماند که بعدش باز چقد کش و قوس داشتیم مدام پاپیچم شده تا الان.
اونوقت الان که چند سال از اون ماجرا میگذره پدر من به یکی از اقوام که خارج بوده و اطلاع نداشته مدام این قضیه رو میگه البته جوری که خودش دوس داره.گفته بهار لجبازی کرده.من همیشه بهش گفتم جواب مثبت بده.
یادش رفته تهدیداتش رو.و اینکه دیگرونو واسطه میکرد من جواب منفی بدم.و توهین های که به اون پسر و خونوادش کرد.
حالا راحت دروغ میگه.
برای برادرم خواستگاری دختری که سالها بود همو میشناختن و میخاستن رفتن.انقد جدی شده بود که میخواستن عقد کنن.اول که چدرم بهشون گفت 2-3روز دیگه زنگ میزنیم برا جواب.اما اینکارو نکردن.و دخترو تو خماری گذاشتن.بعدش که برادرم پیگیر شد و خواستن عقد کنن بهونه های الکی اورد.باجناقش اینطوره.چرا دکتر نیس؟
و باز انقد کش داد تا یکی از اقوام فوت کرد و همینو بهونه کرد و باز انقد کش داد تا یکی دو سال گذشت و برادرم سرد شد و قضیه رو کنسل کرد.و اون دختر بدبخت سرکوفت خور خونوادش شد.واقعا حق داره ناراحت باشه.
آدم اگه نظرش منفیه لااقل درست رفتار میکنه و مردمو بازی نمیده.
بخاطر همین کسایی که میدونن میگن اصلا نامزدی و عقد طولانی نگیر.
آقاییم که براش تاپیک زدم این جریاناتو میدونه و برا همین میگه باید شرایطو جور کنم تا اومدم زودی عروسی کنیم.

- - - Updated - - -

در واقع پدرم برای دختر مد نظر برادرم هیچوقت جواب منفی نداد.اما جواب مثبت هم نمیداد و تنها عیبی که روشون میذاشت این بود که شوهرخواهرش چرا کارش آزاده؟تو این حین سعی میکرد و میکنه تا دخترایی که به نظر شرایطشون خوبه رو پیدا کنه.
هر از گاهی با اونا تماس میگرفت اما یه جوری رفتار میکرد که اونا گیج بمونن این تصمیمش چیه؟
برای منم همینطور؟یه روز میگفت نه.فرداش میگفت آره.بعد باز میگفت نه.
یعنی کافیه یه کم قضیه طولانی بشه آدمو به غلط کردن میندازه.میگم که اطرافیانم میگن نامزدی و عقدتو طولانی نگیر.

حالا من خودم موندم.خودم نمیخوام ایشون فعلا بیاد خواستگاری تا اوکی بشه شرایطش.اما گاهی انقد خونواده منو تحت فشار میذارن که میبرم و فشارو به اون منتقل میکنم.

شما که مدیری تحصیلکرده ای مشاوری لطف کن بر اساس شرایط من راهنمایی کنید وگرنه رسنی شدن و اینچیزا رو که همه بلدیم.

آقای سنگتراشان اگه من دانشجوی شب امتحانی هستم آخه دانشگاهش دقیقا مثل همین دانشگاههای دوزاری الانه.ممکنه توش استاد خوب و دانشجوی خوب پیدا بشه اما خانه از پای بست ویرانه.
شما که با داشتن مثلا مدرک مشاوره انقد دقیق!!! مشکلاتو حلاجی میکنی و فقط یه جمله یاد گرفتین و به همه اونو میگید.
اتفاقا دیشب داستانی راجب کسایی که چشم بسته غیب میگن خوندم.و معلومه شما هم از اون دسته ای.وچشم بسته غیب میگید.وگرنه همه جریان خواستگاری رسمی رومیدونن.هنر مشاور به شکافتن مشکلاته.و اینکه مشکلات هر کس رو تو قالب زندگی اون شخص بفهمه و براش راهکار پیدا کنه که شما تو این زمینه هنری ندارید.
لااقل مخض حلال بودن اون حق المشاوره ای که از مراجعینی که پیشتون میان میگیرید یه کم علمتونو ببرید بالا.
من نمیتونم خودمو به حماقت بزنم و به این مشاوره شما احسنت بگم.
حرفاتون غلط نیس اما کلیشه ای هست و هیچچچچ راه حلی برای حلش نگفتید.البته من از این نوع مثلا مشاوره ها ازتون زیاد دیدم.اما اینا اسمش مشاوره نیس.
انقد خواهشا آدما رو نفهم و گاگول فرض نکنید و اینو بدونید بقیه متوجه نوع علمتون و میزان تواناییتون میشن.
به هر حال بابت صرفا وقتی که گذاشتید ممنونم اما من پیگیر حل مشکلاتم میشم اما توسط یه شخصی که کارشو بلد باشه.

ببخشید میپرم وسط بانو بهار زندگی راستشو بگم فکر کنم دو حال بیشتر نداره

1. یا جناب مدیر شما براشون بیشتر از بقیه کاربرهایی که نظرات خودشان را در تایپیک ارائه دادند ارزش و احترام قائله و بفکر شماست

2.یا اینکه جسارتشان بیشتره و مستقیم بیان کردند

در هر دو حالت نظر منم با نظر ایشون یکیه اینو متوجه شدم ربطی به سن نداره ربطی به تخصص و تجربه نداره بعضی وقتها ما آدمها یک کارایی انجام می دهیم که خودمان هم می دانیم که اشتباه هستش ولی چون توی جو احساسات قرار داریم ادامه میدهیم.در هر صورت این زندگی شماست و شما تصمیم گیرنده هستید ما فقط نظرمان را بیان میکنیم

شاد و سربلند و پیروز باشید بانو:72:

بهار جان میشه بگی الان مشکل شما چیه ؟ برای چی میخوای مشاوره بگیری ؟ مشکلت اینه که اگر این اقا بیاد خواستگاری میترسی باز پدرت موضوع رو بپیچونه و شما ازش سرد بشی ؟ یا ایشون هنوز شرایط خواستگاری رو ندارند ؟ عزیزم پدرها به دلیل علاقه ای که بچه هاشون دارند و ترسی که از اینده اونها دارند ممکنه اینگونه رفتار کنند . ولی واضحه که شما و برادرتون هم در این بین ثبات نداشتید . فراموش نکنید که اینجا یک محیط مجازیه و ما فقط بر اساس حرفهای اندک شما نظر میدیم . و شناخت کافی نه از شما و نه از خانواده تون نداریم .

بهارجان من یک راهکاری به ذهنم رسید که آسان نیست اما شدنی است. اگر خودت از نظر مالی مستقل باشی ، وابستگی ات به خانواده ات کمتر باشد، یعنی طوری باشی که اگر خانواده پشتت را خالی کردند مشکل چندانی نداشته باشی شاید شرایط به نفع تو تغییر کند. می توانی بدون نگرانی قاطعیت نشان دهی.

به هر حال هر چه وابستگی بیشتری به کسی داشته باشی ، نفوذ او بیشتر خواهد بود.

- - - Updated - - -

بهارجان چه برای ازدواج کردن و چه برای ادامه زندگی مشترک نیاز داری که استقلال خودت را حفظ کنی. حریمی داشته باشی و به کسی اجازه ورود ندهی.
آمدیم و ازدواج کردی و این اوضاعی که توضیحش را دادی ادامه پیدا کرد.
می گویی پدرت با خواستگارت توهین آمیز رفتار کرده است. خوب آیا تضمینی دارد که این رفتار بعد از ازدواجت نباشد ؟

آیا تضمینی وجود دارد که پدرت کار الانش را بعدا هم ادامه ندهد ؟ دوباره فامیل را جمع نکند و به تو فشار نیاورد ؟

- - - Updated - - -

من دوباره روی همان سه موردی که گفتم تاکید می کنم.

سلام.
بهار جان...منم اومدم نظر بدم. شاید بگی برو بابا تو خودت دیوونه ای برو اول خودتو درست و جمع و جور کن بعد بیا واسه کسی نظر بده.
اما ببخشید با اجازت منم میخواستم یه چیزی بگم. البته اگرم بی اجازست ببخش.

راستش من هم صفحه ی اول و دوم تاپیکت رو که خوندم اینطور به نظرم رسید که خواستگاری صورت نگرفته. رابطه ای طولانی مدت بینتون بوده و احساسات هم وارد شده. ولی چیزی به اسم خواستگاری رسمی صورت نگرفته. از طرفی خودت هم چندینبار بیان کرده بودی که " نمیدونم. شاید هم دوستم نداره." یعنی خودت هم در این یک شک داری که به نظرم دقیقا از اینکه ایشون خواستگاری نکرده درونت ایجاد شده.

فقط از یه پستت میشد فهمید که ایشون ازت خواسته با خانوادت مطرح کنه ولی تو نذاشتی. از ترس رفتارهای احتمالی خانوادت.

او با خانوادش صحبت کرده؟ خانوادش راضی هستن؟ همراهیش میکنن در این تصمیمیش؟
فکر نمیکنم تو از این هم مطمئن باشی.

پس خب...
به نظر من تو فقط و فقط و فقط یک راه داری. یک راه. و نه بیشتر.
اونم اینه که به ایشون بگی پاشو رسما بیا خواستگاری.
این جوری معلوم میشه خودت و او چند مرده حلاجید... فقط همین جوری. نه هیچ جور دیگه ای.

بعدشم تو چرا پیش گویی منفی میکنی؟ میدونم طبق تجربیاتت و شناختت از خانوادت میترسی اون اتفاقا بیفته، ولی واقعا از کجا مطمئنی خانوادت در این مورد هم بامبول در بیارن؟
بذار بیان خواستگاری و ببین چی میشه و بعد در مورد اتفاقایی که واقعا پیش میاد تصمیم گیری کن.

از طرف دیگه خودتم میدونی که اگه بخوای همه رو راضی نگه داری و همه چی رو کنترل کنی که مبادا مشکلی پیش بیاد نتیجه ای جز خستگی و بعدشم شکست نصیبت نمیشه.

چرا فکر میکنی باید بذاری همه چی جور بشه و گل و بلبل بشه و بعد آقا تشریف بیارن رسما خواستگاری؟
تو اندازه سهم خودت برای راضی کردن خانوادت قدم بردار. ولی یه سهمش هم روی دوش اون آقاست که بتونه خودشو درست به خانوادت نشون بده و جلب رضایت کنه.


من یه هشدار دیگه هم بهت میدم. اگر حتی این آقا واقعا خواستار تو باشه تو خودت مانع از اقدامش بشی کم کم اون هم سرد میشه و این رابطه کشدار بی نتیجه خستش میکنه. و یهو دیدی به خودت اومدی و همه چی هیچ بر هیچ شد.

بگو بیاد رسما خواستگاری. تو که اخلاق خانوادتو میشناسی باید دنبال راه برای راضی کردن خانوادت باشی که اونم با عصبانیت و پرخاش و اون مدلی که با مدیر حرف زدی شدنی نیست.

باید بیاد خواستگاری و بعد خودت و او اعتماد سازی کنید. بذار خانوادت در حد منطقی خودشون تحقیقاتشون رو انجام بدن و در حد منطقی حرفهاشون رو قبول کن. بذار بفهمن به نظرشون احترام میذاری.باید اگر همو میخواید هم او و هم خودت درست و شفاف و اعتمادشون رو جلب کنید.

اگه واقعا رسما اومد خواستگاری و واقعا همونه که میخوای و دیدی ایرادای خانوادت الکی هستن باید محکم ولی با احترام وایسی حرفت رو بزنی و بگی من همینو میخوام.

راستی یه چیز دیگه.
اگه اومدن خواستگاری بذار او برای راضی کردن خانوادت و خانوادش هر کاری که خودش صلاح میدونه انجام بده. بار وظیفه و نقش خودش رو بذار به عهده خودش. اینجوری خودت هم میتونی بهتر بشناسیش.
مبادا بخوای بهش دیکته کنی که هی فلان کارو بکن که مثلا مامانم ازت خوشش بیاد. یامثلا فلان حرفو بزن که بابام ازت خوشش بیاد.اینجوری اون خسته و دلزده میشه.

بذار اگه خواستگاری رسمی اتفاق افتاد خودش با منطق و عقل خودش راهی رو که باید طی کنه، طی کنه.

ببخشید اگه حرفام پخش و پلا بود.

سلام بهار

یک بار دیگه پست مدیر را بخوان ......

این همه بد و بیراه و حتی توهین داشت ؟؟!!!!!!!!!

با این همه احساسات منفی ، هیجانات انفجاری ، نگرانی و دغدغه و بد بینی ....... با همین آقا هم کارت به ازدواج بکشه و ..... مطمئنم بعداً در زندگی به مشکل خواهی خود ، درگیری پیش میاد و حتی چه بسا گلاویز شدن .... تو مو می بینی و ما پیچش مو .... تو این روزهای پر از احساسات و عواطف عاشقانه می بینی و ما روزی که زندگی جدی شروع شود و لایه های ناشناخته شخصیت هرکدام بر دیگری اشکار شدن را و ...... ده ها مسئله دیگر طبیعی ناملایم در زندگی که شما امروز نشان می دهی صبر و سازگاری کافی برای مواجهه با آنها نداری ....

خانواده ات همگی بد ، پدر بد ، مادر بد ....... اینکه شما احساساتت منفی هست ، اینکه حتی بوی تنفر از آنها گاهی به مشام می رسد هیچ ربطی به رفتار آنها ندارد بلکه به درون تو و حال تو و هیجانات و نگرش و رفتار تو بر می گردد ..... تعجب نکن عزیز .... کافیه لحظه ای فکر کنی به کسانی که با بد ترین آدمها سر کرده اند اما حس نفرت ، کینه ، بد بینی ندارند ، نه به معنای اینکه آن آدمها را تأیید می کنند یا اینکه منفعلند بلکه می دیده ام جرأتمندان قوی ای که این احوالات را راجع به دشمنشون هم ندارند ..... به نظرت تفاوت تو با اونها در چی هست ؟ جز اینکه درون شما و نگاه و حال شما با هم متفاوته .... آدمهای مقابل که هردو فرضاً بد هستند ، چطوره که یکی از همین آدمها هم با اینکه قبولشون نداره اما نه نفرت داره ، نه بد از آنها یاد می کنه و حتی دلسوزی هم می کنند اما از رفتارشان برائت می کند ......

فکر کن و درک کن که با این وضعیت حتماً در زندگیت با همسر ،با خانواده همسر و ...... هم مشکل پیدا می کنی .

از ما انتظار نداشته باش باب میلت مشاوره دهیم . آنچه درست است به تو می گوییم حتی اگر خوشت نیاد ، اگر لازم باشه حرفمان را تکرار هم خواهیم کرد .... چون تو را دوست داریم ، خوشبختی تو را می خواهیم و رویه و راهی سالم را..... هر قدر هم از ما عصبانی باشی ... به ما بد و بیراه بگویی .... کارت و رفتارت را تأیید نمی کنیم اما دوستت داریم

بهااار...
میخواستم اینو هم برات بنویسم ولی ننوشتم.
اما راستشو بخوای دلم واسه مدیر سوخت اینجوری باش حرف زدی...به خصوص وقتی تشکرهاشو پای حرفات دیدم.
حالا فرضا هم که اینجا همه بی سواد باشن. که فکر نکنم اینطوری باشه.
ولی خب بالاخره یه کوچولو نمک شناسی بد نبودااا بهار...

منم خودم بعضی وقتا تو دلم میگم آخه این مدیر و فرشته مهربان خودشون واقعا دردایی که مراجعین اینجا داشتن رو چشیدن که اینقدر هی نصیحت میکنن... بعد به این نتیجه میرسم که خب... یا داشته اند و تونستن خوب کنترلش کنن...یا نداشته اند به خاطر اینکه حواسشونو جمع کرده اند که توی چاله هایی که ماها افتادیم نیفتن...آخرش هرچی هستن حاصل دست رنج خودشونه.

پست مدیر بد نبود. درست بود. چون واقعا خب خواستگاری ای طبق توضیحاتت صورت نگرفته.
به دو دلیل به نظر من مدیر برات پست گذاشت:
1- اینکه براش مهم بودی و خواست هشدار بده بهت که حواستو جمع کن.

2-تو عضو چندساله ی این تالاری. و خیلی وقتا تازه واردهای تالار ممکنه در نبود مدیرها، به پست های اعضای با سابقه تر استناد کنن.به خصوص تو که یه بحث تخصصی با آقای اس سی آی داشتی و اون تاپیک مرتبا در پست ها به دیگران معرفی میشه و لینک میشه.یعنی یه جورایی بالاخره بخوای نخوای یه عضوی میشی که نسبت به سایرین شناخته شده تر میشی. و خب اگه مدیر بهت تذکر نمیداد ممکن بود یه جورایی تاپیکت بدآموزی بشه برای تازه واردا. خب شاید مدیر در این زمینه هم احساس مسئولیت کرده و هشدار داده.

به هرحال امیدوارم زود تکلیف این قضیه رو برای خودت مشخص کنی که یه موقع اگه این قضیه جور نشد ضربه نبینی.

سلام بهار
امیدوارم حالت بهتر باشه
الان تاپیکتو دیدم و خوندم پست ها رو

از اینکه تونستی خودتو و کار و بارتو جمع کنی خوشحالم
تو دختر قوی ای هستی


ارامشتو حفظ کن.
برای راه حل به ارامش نیاز داری
خوشحالم که پیگیر حل مسایلت هستی

امیدوارم همیشه شاد و موفق باشی :72:

سلام بهار،

یکی از سوالاتت این بود که چطور فشار رو از روی دوستت برداری. جوابش رو میدونی. باید اول فشار رو از روی ذهن خودت برداری.

تمرین هایی که برای اینکار کمکت می کنن رو هم از تاپیک مشاوره با آقای اس سی آی، میدونی.

پس دست بکار شو. این خونوادت نیستن که به ذهنت فشار میارن، بلکه این افکار هستند که اینکارو می کنن.

تو هم اطلاعات کافی در مورد همه ی ابعاد این مسئله داری، هم دانش کافی. هم میتونی تشخیص بدی کی مشاوره حضوری و دقیق لازمه، کی یه مشاوره ی نوشتاری در فضای مجازی کفایت می کنه؛ اما چیزیکه بهش نیاز داری اینه که همه چی رو روشن و واضح ببینی. باید موانعی که بر سر راه تشخیصت هستند رو برداری.

- - - Updated - - -

نظر شخصی من در مورد مسئله ای که پیش اومده اینه که:

این آقا رو برای اقدام کردن تحت فشار نذار.

بذار هر زمانیکه خودش کاملا رضایت داشت، اقدام کنه.

اما در عین حال ارتباط رو ادامه نده.

در واقع این فرد اگه به خواستگاری هم اومده بود، باز تو می تونستی به خواستگارهای دیگت فکر کنی. الان هم می تونی همینکارو بکنی. اگه کسی هست که فکر می کنی ممکنه برات مناسب باشه، بذار بیاد. بهش فکر کن. ببین واقعا برات مناسب هست یا نیست.

اگه بیشتر آشنا شدید و برات خوبه، خب انتخابش می کنی. اگرم نه که هیچی.

ازدواج انتخاب بهترین فرد موجود نیست. انتخاب کسیه که بتونید در کنار هم خونواده ای که تو ذهنتون هست رو بسازید.

پس اگه مقایسه نکنی، و اگه بی جهت خودت رو به کسی متعهد نکنی، این دو مورد می تونن مستقل از هم بررسی بشن. هیچی هم به هیچکس تحمیل نمی شه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار.زندگی

از انور اون پسری که اول حرفام راجبش گفتم زمان میخواد ازم.خودم که چشمم اب نمیخوره رسما اقدامی کنه.نمیدونم.مطمئنم دوستم داره.میدونم خودم یه عالمه از خونوادم ترسوندمش که ایراد میگیرن و اذیت میکنن.اما میگم اگه بیاد من حمایتش میکنم
اون زمان میخواد.میدونم داره تلاش میکنه.میگم از خونوادم خب زمان بخواد.فوری که قرار نیس عروسی کنیم که.
اگه یه درصد شک داشتم دوستم داره یا اگه اخلاق یا رفتار بدی ازش میدیدم قطعا باش کات میکردم.من دختری نیستم به پسر بگم تو بیا من حمایتت میکنم.اما این فرق داره.

نمیدونم چیکار کنم؟دلم جای دیگس.برنامه هام.کارام.همش جای دیگس.ولی نمیتونم مجبورش کنم بیاد.خصوصا وقتی گرفتاره.

همش فکر میکردم اگه پسری آدمو بخواد هرطور شده میاد.نمیدونم.شایدم دوستم نداره.

چه کنم؟

---

روزی که تاپیک را شروع کردی و این پست را خوندم خیلی متعجب شدم.
جوابت اینقدر واضح بود که بعید بود خودت ندونی.

گفتم شاید می خوای برای بررسی خواستگارهای دیگه کمی جرات و انرژی اولیه از دوستان بگیری.
کمک برای رهایی از احساساتی که به این آقا داری و مانع رفتار عقلانی باشه.

اما وقتی تاپیک پیش رفت دیدم جهتش تغییر کرد. اینجا شد تاپیک دفاع از آقای مذکور و احساسات شما.
تقریبا همه با جرئی تفاوت، گفتند که بهتره احساسات را کنار بذاری، رابطه را قطع کنی و به خواستگارانت فکر کنی.

و شما بدون توجه به حرف دوستان، مصرانه از این آقا دفاع کردی. تا جایی که حرفهات به شکل محسوسی در پستهای بعدی تغییر کرد و آقایی که چشمت آب نمی خورد بیاد خواستگاری، و می گفتی بیاد از خانواده ام زمان بگیره، تبدیل شد به خواستگاری که خودت اجازه نمی دی بیاد، چون می ترسی خانواده ات مانع تراشی کنند و رابطه را خراب کنند و حتی کار به جایی رسید که گفتی اگر بیاد می خوایم یک ماه بعد عقد عروسی بگیریم که خانواده ام مشکل ایجاد نکنند و من سریع از دستشون فرار کنم. (کلا داستان را عوض کردی )

خانواده ات اگر هم بخوان مشکلی پیش بیارند، طبق مثالهایی که زدی (از خواستگاری رفتن برادرت و خواستگار قبلی خودت) و همینطور طبق اونچه که عقل می گه، قاعدتا در دوران خواستگاری و شناخت و نامزدی مشکل ایجاد می کنند و موضوع را به هم می زنند، نه بعد از عقد!


بهار جان،
خانواده شما هر ایراد و رفتاری که داشته باشند، به هر حال در ازدواج و انتخاب شما دارای نقش و حق رای هستند. پس هر چه که هست، بهتر که زودتر بدونند.
حتی اگر ترازوی اونها برای سنجش خواستگار، یک ترازوی خراب هست، مهم اینه که ترازوی تصمیم گیرنده است.
پس اگر این خواستگار را با دقیق ترین ترازوهای عالم هم بسنجی، آخرش باید با اون ترازو اندازه گیری بشه. حتی اگر اون ترازو خراب باشه.
بهتر که زودتر با همون ترازو بسنجیش.

:72::72::72::72::72::72::72::72::72:

حرفهایی که می زنی همه اش بوی احساسات می ده،
پسری که به خاطر من (بخاطر چی تو؟ بالاخره یه دلیلی باید داشته باشه) می ره شهرستان دنبال کارام،
می خواد یه کاری راه بندازه، خودش پول بذاره از طرف من ( ؟؟)
همه کاری برام می کنه و همه جا دستم را می گیره و ....

خب این پسر یه ایرادی داره بهار جان!
آدمی که بیخودی بره شهرستان دنبال کار یه نفر دیگه
سرمایه خودش را بی دلیل به نام کسی بکنه
همه کاری واسه یه نفر بکنه، اونم بی دلیل و ..... این آدم عادی ترین مسائل یک زندگی عادی را نمی دونه. انجمن خیریه داره؟

اگر همه چیز اینقدر بی دلیل باشه، تو انتخابت تردید کن و تجدید نظر.

:72::72::72::72::72::72::72::72:

سومین مطلبی که می خواستم بگم،
مشخص نبودن و بلاتکلیف بودن وضعیت این آقاست.
چیزی از سن و تحصیلاتش نگفتی.
فقط گفتی محقق خوبیه و تالقوه!! توانمنده.
بهار عزیز، برای پسری در سن 28 سالگی ( اگر فرض کنیم همسن شماست) حرف از بالقوه زدن، دیر هست. بالفعل چی داره؟
از یه طرف دنبال شروع یک کاریه، از اونطرف می گی دنبال بورسیه امریکاست و الان هم که گویا بیکاره.

:72::72::72::72::72::72::72::72:

و نکته آخر این که
رابطه حسمی و حنسی شما تا چه حد هست؟