چرا گاهی اوقات تبدیل به پدری به این بی رحمی و ظالمی می شوم ؟

سلام دوستان
امروز برای چندمین بار دختر کوچکم را دعوا کردم و او را با چشم گریان به مهد کودک فرستادم . دخترم را دوست دارم و از صمیم دل عاشقش هستم. به خدا دارم روانی می شوم خیلی دوست دارم هیچ وقت دعوایش نکنم. اما نمی دانم چرا گاهی اوقات ازدستم در می رود. دلم از این می سوزد که دم در مهد کودک با دستان کوچکش یک برگ دستمال کاغذی از ماشین برداشت و در حالی که هق هق گریه می کرد شروع به پاک کردن اشک هایش کرد و گفت نمی خواهم با چشم گریان وارد مهد کودک شوم.
من پدر ظالم و بی رحمی هستم.
بالاخره کاری هست که شده. فقط می خواهم بدانم آیا می توانم جبرانش کنم؟ دوستان لطفا کمکم کنید تا امروز عصر که دوباره می بینمش چه رفتاری داشته باشم تااز دلش در آید.
من خودم تمام خاطراتی را که در سن او داشتم کاملا به یاد می آورم.یعنی ممکن است او هم مانند من تا آخر عمر رفتار زشتی را که با او داشته ام فراموش کند.
لطفا کمکم کنید.

بابای مهربان سلام به همدردی خوش امدید . از این جور موقعیت های تلخ برای هر کسی ممکنه پیش بیاد . مهم اینه که از این به بعد بتونید رفتارتون روبیشتر کنترل کنید . البته اینطور هم نباشه که بچه لوس بار بیاد .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط واحد

بابای مهربان سلام به همدردی خوش امدید . از این جور موقعیت های تلخ برای هر کسی ممکنه پیش بیاد . مهم اینه که از این به بعد بتونید رفتارتون روبیشتر کنترل کنید . البته اینطور هم نباشه که بچه لوس بار بیاد .

---

مطمئنم که دخترم لوس نیست و لوس هم نخواهد شد . او دارد دوره پیش دبستانی را تمام می کند و شخصیتش به قدر کافی شکل گرفته که از این قضیه اطمینان داشته باشم.
یاد مظلومیتش که می افتم روانی می شوم. او دختری کاملا مودب و در مهد کودک و جمع های خانوادگی و دوستانه مورد علاقه و احترام همه است . خیلی هم باهوش است.
حرف اصلی من این است که چگونه می توانم خطایی را که مرتکب شده ام جبران کنم. چگونه می توانم کاری کنم که او قضیه را کاملا فراموش کند.

سلام پدر مهربون
بچه ها خیلی پاکن قلبشون صاف و مهربون زود دلشون میشکنه خواهش میکنم با بچتون مهربون برخورد کنید ..
بعد ازظهر براش یه عروسک خوشگل بگیرید بعدش ببریدش پارک و براش خوراکی بخرید و بوسش کنید و بگید که ببخشی دختر گلم که اذیتت کردم ببخشید بابایی ...
اینارو که دارم میگم اشک تو چشمام جمع شده ....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maedeh120

سلام پدر مهربون
بچه ها خیلی پاکن قلبشون صاف و مهربون زود دلشون میشکنه خواهش میکنم با بچتون مهربون برخورد کنید ..
بعد ازظهر براش یه عروسک خوشگل بگیرید بعدش ببریدش پارک و براش خوراکی بخرید و بوسش کنید و بگید که ببخشی دختر گلم که اذیتت کردم ببخشید بابایی ...
اینارو که دارم میگم اشک تو چشمام جمع شده ....

---

حالا ببینید خود من چه حالی دارم. اصلا امروز در اداره دلم به کار نمی رود . همه اش نشسته ام پشت رایانه منتظر نظر دوستان هستم.

ب نظر من هدیه نگیرین براش تا عادت نکنه اگه ازتون ناراحت شد باید با هدیه ببخشتون
با هم ی پارک برین باهاش بازی کنین بهش بگین میدونی عسل بابایی،بابایی عاشقه؟
بعد بهش توضیح بدین ک گاهی ممکنه بزرگترا عصبانی باشن و ی حرفایی بزنن اما شما نبای، ازشون ناراحت بشی چون خیلی دوست دارن فقط یکم ذهنشون درگیره کاراشونه

براش توضیح بدید که چه احساسی دارید وبگید دوستش دارید واز اینکه کاری کرده که شما دعواش کنید ناراحتهستید ازاینکه مجبور شدید دعواش کنید ناراحت هستید وبیشتر از اون دلگیر هستید بچه ها رو فقط باید براشون اروم شمرده توضیح داد وبعد بگید اگه قول بدی که دیگه ناراحتم نکنی امشب باهم خوش بگذرونیم

چقدر دلم بابا خواست
خوووووووووووووش به حال دخترتون با این بابای مهربونش

متنتون رو خوندم یاد خودم افتادم و اشکام جاری شد. من کاملا این احساس عذاب وجدان رو درک می کنم. منم مادر بدی هستم. از هرجا که عصبی باشم باید سر دخترم 2 ساله ام خالی کنم. قبلنا هرچی من داد می زدم اون می خندید که من هم بخندم و دعواش نکنم ولی تازگی ها اشکش درمیاد. بعدش خیلی از دست خودم عصبی میشم قول میدم که عصبانیتم رو کم کنم ولی بازم نمی تونم جلو خودمو بگیرم. من سعی می کنم وقتی دادزدنا و عصبانیتم تموم شد اصلا سمتش نرم بعدا از دلش در میارم. دختر من هم با اینکه 2 سالشه ولی خیلی باهوش و حرف گوش کنه. اشکال از منه. این عصبانیت باید کنترل بشه.

سلام به بابای عزیز
منم مثل شما روزهای کودکیم رو کاملا واضح به خاطر دارم
فکر می کنم که دختر شما هم این روزها رو فراموش نمی کنه
من نمی دونم شما به چه دلیلی دخترتون رو دعوا کردید اما به هر صورت به نظر من بهترین کار اینه که صداقت داشته باشید و اجازه بدید بدونه که چه احساسی داشتید و دارید، ... دقیقا همین حرف هایی رو که اینجا نوشتید بهش بگید، که بعدش خیلی غمگین و پشیمون شدید و تمام روز تو اداره به ناراحتی دخترتون فکر می کردید، ازش بخواید که شما رو ببخشه و بهش بگید که دوسش دارید
این کار به نظرم از هر گردش و هدیه ای براش ارزشمند تر و لذت بخش تر خواهد بود
و مطمئنم که شما هم اگه بدونید که اون شما رو بخشیده آرامش بیشتری خواهید داشت تا اینکه صرفا کاری کنید تا فراموش کنه

سلام برشما پدر خوب .

خیلی خوبه که روی رفتارتون با دختر نازنینتون انقدر حساس هستید.مطمئنا این تاپیک شروع خوبی برای تحول مثبت رابطه ی زیبای پدر و دختری شما خواهد بود.

اگه به این سوال جواب بدید خیلی به راهنمایی بهتر دوستان کمک میکنه :

---چرا دخترتون رو دعوا کردید؟


اگر علت این مساله به درون خودتان برمی گردد یعنی نیاز دارید که در برخی رفتارهایتان و نگرشتان تغییر ایجاد کنید حتما اقدام کنید چون همونطور که خودتون گفتید بچه ها خیلی حساس

هستند و دوست دارند مورد عشق و توجه فراوان واقع بشن.

باآرزوی شادی روزافزون برای شما :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

سلام برشما پدر خوب .

خیلی خوبه که روی رفتارتون با دختر نازنینتون انقدر حساس هستید.مطمئنا این تاپیک شروع خوبی برای تحول مثبت رابطه ی زیبای پدر و دختری شما خواهد بود.

اگه به این سوال جواب بدید خیلی به راهنمایی بهتر دوستان کمک میکنه :

---چرا دخترتون رو دعوا کردید؟


اگر علت این مساله به درون خودتان برمی گردد یعنی نیاز دارید که در برخی رفتارهایتان و نگرشتان تغییر ایجاد کنید حتما اقدام کنید چون همونطور که خودتون گفتید بچه ها خیلی حساس

هستند و دوست دارند مورد عشق و توجه فراوان واقع بشن.

باآرزوی شادی روزافزون برای شما :72:

---

علت عصبانیتم را می دانم .
اما هر چه باشد دلیل نمی شود که بخواهم عصبانیتم را سر طفل معصوم خالی کنم.

- - - Updated - - -

دخترم را بعد از ظهر در خانه ملاقات کردم.
معاون مهد کودک به همسرم گفته بوده که دخترم صبح در هنگام ورود به مهد خیلی ناراحت بوده است. وقتی از او پرسیده بودند چی شده گفته بوده پدرم مرا دعوا کرده است. اما خودم مقصر بودم.
همسرم مرا کناری کشید و از این بابت از من توضیح خواست . من هم برایش توضیح دادم . راستش دیشب گفته بود که می خواهد برای خودش و یکی از همکلاسی هایش ژله باب اسفنجی بخرد . فرصت نکردم برایش بخرم و قول دادم صبح قبل از بردنش به مهد برایش بخرم. صبح مغازه ای که قبلا ژله را از او خریده بودیم هنوز نشده بود. در نتیجه مجبور شدیم به چند مغازه دیگر هم سر بزنیم و کمی معطل شدیم. خیلی نگران بودم رییسم دعوایم کند از رییسم که مردی به معنای واقعی کلمه آشغال است می ترسم. پس از خریدن ژله و البته دو بسته اسمارتیس، برای خودم یک ظرف آش خریدم که صبح در اداره بخورم. همسرم برای دخترم صبحانه گذاشته بود. اما دخترم شروع کرد به اصرار که برای من یک قاشق بگیر تا کمی آش بخورم . محلش نگذاشتم. درب عقب ماشین را باز کردم تا ظرف آش را زیر صندلی عقب بگذارم و دخترم را جلو سوار کنم که ناگهان بدنش به بدنه ماشین خورد و انگشت من لای در ماند. از درد فریادی کشیدم و او را درون ماشین پرتاب کردم و تا مهدکودک به او بد و بیراه گفتم. می گفتم دختر جان! من که برای تو این همه چیزهای خوب خریدم صبحانه هم که داری، گیر دادی به هزار تومان آش که امیدوارم از گلویم پایین نرود. دخترم که از رفتار من شوکه شده بود اولش ساکت بود. اما بعد شروع به گریه کرد و گفت از این به بعد از خانه تا مهد کودک را با پای پیاده می رود و نیازی به من ندارد من هم به بد و بیراه گفتن ادامه می دادم . وقتی می خواست از ماشین پیاده شود در حالی که هق هق گریه امانش را بریده بود با دستان کوچکش دو برگ دستمال کاغذی برداشت و شروع به پاک کردن اشک هایش کرد و گفت نمی خواهم با چشم گریان وارد مهد کودک شوم. دخترم خیلی برای خود ارزش قایل است و در واقع بسیار مغرور است. می دانستم که اگر دوستانش او را با چشم گریان بیینند غرورش جریحه دار می شود . اما در آن لحظه حالم دست خودم نبود. گذاشتم برود و مانند روزهای قبل او را تحویل مربیان ندادم.
حال ببینید این دختر چه رفتار کریمانه ای داشت. از یک طرف به پرسنل مهد کودک گفته بود پدرم تقصیری نداشته و من تقصیر کار هستم. در حالی که مقصر اصلی خود من بودم. از طرف دیگر بدون این که همسرم بفهمد وقتی داشتم در اتاق با او بازی می کردم ناگهان گفت: بابا من هنوز رفتاری را که صبح با من کردی یادم نرفته است. از دستت خیلی ناراحتم. برایم گفت که همه پرسنل مهد کودک و دوستانش غیر از راننده های سرویس همه او را با چشم گریان دیده اند. با خودم گفتم مگر این بچه کوچک چقدر می تواند طاقت داشته باشد و شاهد خرد شدن شخصیتش باشد. خیلی از او معذرت خواستم و او هم قول داد که مرا ببخشد.
عذر می خواهم طولانی شد. اما دوست دارم بتوانم ذره ای که هم شده مانند دخترم اهل گذشت و تواضع باشم .

سلام

بچه ها خیلی خوبن:43: یعنی عالین .من از سوال ها و جواب دادن های دخترتون خیلی خوشم اومد .خوش به حال شما که چنین دختری دارید.و خوش به حال دخترتون که چنین پدری داره.

راستش من دراین زمینه متخصص نیستم که بخوام راهنمایی های تخصصی کنم ولی دوس دارم چنتا نکته رو از زاویه دید خودم بگم ،حتی اندکی به دردتون هم بخوره برای من کافیه:


-شما حتما مسائلتون رو با مدیر اداره حل کنید. حل این مسائل میتونه هم در درون و ذهنتون اتفاق بیفته و هم در دنیای واقعی و با اصلاح روابط و رفتار. گاهی وقتا یه چیزای بدیهی درزندگی م

ما اتفاق میفته که اصلا ناراحت کننده نیست ولی چون مادرشرایط نامناسب روحی هستیم یا داریم اضطراب و استرس رو تجربه می کنیم یارضایت درونی از زندگی نداریم ،باعث میشه

از کنار مساله ساده هم نتونیم راحت بگذریم.

مثلا اینکه یه دختر 6ساله وقتی آش ببینه دلش بخواد خیلی واضح و طبیعیه، من که ازون خیلی بزرگترم اینجوریم !!! چه برسه به اون.ولی چون یکسری ناراحتی های حل نشده در درون ما

وجود داره مساله یهو برامون غیر قابل تحمل میشه نمونه این مسائل برای شما رو از دید خودم میگم:(- تنفر از رئیس اداره و احتمالا عدم رضایت از جو محیط کاری---اضطراب از تاخیر---)


بنابراین شما خودت می دونی رفتار درست چیه ولی مشکل اینجاست که ناراحتی های ما از محیط کار،محیط خانه ، روابط بین فردی،اضطراب ها واسترس ها روی عملکرد ما تاثیر میذاره و موجب میشه دانسته های ما زیر استرس های موجود پنهان بشه.

از دید من شما باید اون چالش هارو در زندگی پیداکرده و برای بهبودش اقدام کنید...

موفق و شاد باشید:72:

سلام برادر گرامی.از خوندن تاپیکتون واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم و تحسینتون میکنم که در پی جبران و پیشگیری هستید . بزرگ کردن و تربیت فرزند واقعا کار عظیم و حساسیه و اینکه دخترتون اینقدر فهیم و باشخصیته، به شما و همسرتون تبریک میگم.
خب همونطور که میدونید منشاء خیلی از ناراحتی ها و مشکلات بزرگسالی همین دوران کودکیه و اگر خوب انجام بشه برکات زیادی داره.اما میدونید که بچه ها به خاطر ضعف و نداشتن قدرت بدنی و فکری کافی و ... خیلی در برابر رفتار بزرگترهاشون آسیب پذیر و بهتره بگم بی دفاع اند و این همونجاییست که شما رو دچار عذاب وجدان کرده که در واقع یک جور تلنگر براتونه که چه شما و چه هر پدر و مادر دیگه ایی، حواستون باشه که قدرتتون رو درست و به اندازه اعمال کنید و قطعا خودتون بهتر از من میدونید که بچه ها امانت ما هستند.
تعامل با بچه ها نیاز به انعطاف و البته به موقع، قاطعیت هم داره و این نیاز به کسب اطلاعات و تجربه داره؛ کتاب به بچه ها گفتن،از بچه ها شنیدن، کتاب معروفی دراین زمینه است که بطور کاربردی موضوعات مختلفی که میتونه بین والد و کودک پیش بیاد رو ارائه داده و روش های برخورد صحیح رو هم گفته.
از نظر من والدین امروز بهتره بین پدرو مادرسالاری قدیم و فرزند سالاری الان، علی رغم مشکلات کاری و مالی و... تعادل ایجاد کنند ،تا بتونن انسان سالمی رو تربیت کنن و این مهم مستلزم تلاش و صبر و مطالعه است.
کار بسیار بجایی کردید که از دختر گلتون معذرت خواهی کردید، بچه ها خیلی بیشتر از ما بزرگترها، پی به نیت قلبی ما میبرند و میبخشند.
ان شاالله که کانون خونوادتون همیشه گرم باشه.

سلام بابا :)

حساسیت شما برای تربیت دختر کوچولوتون تحسین برانگیز هست. مطالب شما رو مطالعه کردم و لازم می دونم جند نکته را متذکر بشم:

1- به فرمایش خودتون کنترل عصبانیت و مدیریت رفتارها یه مهارت اجتماعی هست که نه تنها برای بچه ها که برای همسر و افراد جامعه هم ضروریه.
2- اگر تنبیه و تشویق والدین بر مبنای عواطف و احساساتشون باشه نه بر اساس اصول تربیتی، فرزند دچار تناقض رفتاری میشه. خیلی دقت کنیم تنبیه و ابراز ناراحتی ما باید در کمال آرامش، به دور از احساسات و بسیار هدفمند باشه. در این صورت حتی در تنبیه ما هم عشق موج میزنه نه نفرت.
3- توصیه می کنم برای جبران اشتباه قبلی جایگاه ارزشمند پدری تون رو خدشه دار نکنید. پدر در خانه باید از جنم برخوردار باشه. یعنی در عین قدرت و اقتدار مهربان و با محبت باشه و همه خانواده بدونن پدر تکیه گاه محکمی در زندگیشون هست. عذرخواهی زیاد، ابراز ندامت و بیشتر از اندازه جبران کردن، باعث از بین رفتن جایگاه پدر و ایجاد توقع بیجا خواهد شد. به بیان ساده یک عذرخواهی پدر یک دنیاااااااااااااا ارزش داره و نیازی نیست از فرزند خواهش بشه که پدر رو ببخشه.

خوش به حال شما که دختری دوست داشتنی، باهوش و با محبت دارید و خوش به حال دخترتون که پدری فهیم، بزرگوار و عاشق داره :) سایه شما مستدام.

آیا امکان ندارد دوستان مشارکت بیشتری در بحث داشته باشند؟
هنوز پاسخ کاملی دریافت نکرده ام!

سلام به شما بابای مهربون
چقدر خوبه که اینقدر براتون مهم و با ارزشه فرزندتون:104:
یاد خودم افتادم . پدر من فردی تحصیلکرده و با روابط اجتماعی خیلی عالی و موقعیت خیلی خوبی هستند تو اجتماع ولی باید بگم که من که تنها دخترشونم هیچ وقت نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم . فقط بخاطر چندتا رفتار بد که تو کودکی و نوجوانی ازشون دیدم. پدرم خیلی من براش مهم بودم ولی خوب مهارت ارتباطی خوبی باهام نداشت الان که دیگه ازدواج کردم و یه وقتا میبینمش دلم میخواد بفلش کنم ببوسمش ولی نمیشه انگار یه دیوار بلد بینمونه فقطم بخاطر اینه که از اول نتونستیم باهم ارتباط برقرار کنیم .
توروخدا با دخترتون مهربون باشین . حرف سرد بهش نزننین که تا ابد تو ذهنش میمونه:47:شما پشتوانه دخترتونین باید باهاتون صمیمی باشه . .. همین دختر وقتی بزرگ شه خیلی بدردتون میخوره البته اگه رابطتون خوب باشه دخترا سنگ صبور بابا میشن . خیلی بهش توجه کنید و باهاش مهربون باشید سعی کنید مووقع عصبانیت بخودتون مسلط باشین و خدای نکرده برخورد فیزیکی نکنید باهاش
اینم بدونید که فعلا تنها مرد زندگی دخترتون شمائید سعی کنید چهره مثبتی از مردا تو ذهنش بزارین وگرنه وقتی بزرگ بشه و تو برخورد با اوین مردها تو جامعه اطرافش به اونا پناه میبره و کمبودای شمارو تو اونا دنبال میکنه و ممکنه خدای نکرده نتایج بدی داشته باشه :47:
موفق باشید و ارزوی خوشبختی دارم براتون
:72:

سلام بابای مهربون
بابا ! چه اسم دلنشینی دارید !


حتما خیلی زیاد دختر کوچولو نازت رو دوست داری که بخاطرش اومدی و تاپیک زدی؟!
بابای مهربون ، من هم گاهی مواقع نمیتونم خشممو کنترل کنم اما بیش تر از همه دارم به خودم آسیب میزنم مثلا خیلی دلم خنک میشه که حال طرفو گرفتم ؟!اما نه خودم داغون تر میشم ! و خیلی سریع پشیمون !


دخترا به محبت بابا بیشتر از هر چیزی احتیاج دارند
اگر میخواهی دخترت با اعتماد به نفس بالایی بار بیاد ، با ثبات باشه ، زودرنج و کم تحمل نباشه همیشه بهش محبت کن...سرش داد نکش خورد میشه بخدا ! اونم دخترا که از بابا یه توقع دیگه ای دارند...مدام بهش ابراز علاقه کن ، دستاشو ببوس


اگر مادرش دعواش کنه انقدری ناراحت نمیشه که با دعوا کردن شما میشکنه...
فکر نکن دخترت با خریدن عروسکی چیزی رفتارتو یادش میره ! تو ذهنش میمونه دقیقا مثل اثر مدادی که تنها با پاک کن پاک شده اما جاش هنوز مونده ! قلب دخترت هم همینه


اون عذاب وجدانی که داری خیلی خوبه ها !
راستی اینجا مقالاتی راجع به کنترل خشم هست سرچ کن بخون البته من که میخوندم دو روز خوب بودم یه هفته داغون باید بخونی و واقعا عمل کنی

از لطف و مرحمت دوستان متشکرم . اما به عنوان کسی که به این سایت نسبتا رفت و آمد دارم به نظرم می رسد مباحثی که توسط آقایان مطرح می شود زیاد مورد استقبال قرار نمی گیرد!!!!!

به نظر می رسد پست من توسط دوستان بایکوت شده است!
دوستان نکات مهمی را گفتند و استفاده کردم اما هنوز نتوانسته ام به یک جمع بندی کامل برسم.
اگر امکانش باشد سایر عزیزان و به خصوص قدیمی تر های سایت مشارکت بیشتری داشته باشند ممنون می شوم.
توقعی از مدیر و معاونین سایت ندارم که سرشان شلوغ است و پست من ممکن است از نظرشان بی اهمیت باشد. اما از سایر دوستان طلب مساعدت دارم.

.اقعا لذت بردم از تاپیکتون
امیدوارم که همیشه یادتون باشه این اتفاق و بعدا دوباره یادتون نره.
بابا من خیلی خیلی فوق العادست اما من همیشه یجورایی ازش میترسم. من بچه که بودم حدود 6 سال بابام گفت برم از مغازش سیم اتو رو بیارم و من پیدا نکردم...بعد منو دعوا کرد و بهم گفت بی عرضه... و بعد این اتفاق بارها و بارها تو زندگی من این اتفاقات اینطوری ناشی از اشتباه رخ داد که بابام هربار باز یا ب من میگه بی عرضه یا میگه گیج یا میگه اصن معلوم نیس کجا سیر میکنی ...تو تخیلاتتی ... تو رویایی
بعد اگه احیانا بابام مثلا خودش بزنه ی ظرفی رو بشکنه...تقصیر بقیس که ظرفو جای بدی گذاشتن! من 25 سالمه اما بابام هنوز این رفتارو داره که واقققعا برام اذیت کننس
خواهشا شما مثل پدر من نباش
بابای من اصن ب بچه هاش اجازه ی اشتباه کردن و سعی و خطا کردن نمیده.
من میخاستم ارشد ی رشته ی دیگه بخونم، بابام انگار تمام کاخ ارزوهاش شکسته بود! خیلی باهام بد برخورد کرد.منم ب همون دلیل و دلایل دیگه فعلا بیخیال ارشد شدم.
حالا برگشته بهم میگه تو اگه ی رشته ی دیگه ام خونده بودی الان ارشدتو گرفته بودی!یادش رفته بود که خودش اون موقع چقد مخالف بود...
من کلا زیاد با بابام راحت نیستم...رابطمون در حد حرفای معمولیه ... گاهی ب این نتیجه میرسم که اصلا نه دردودل کن باهاش و نه مشورت بخام ..چون در هر صوووورت من محکوم میشم.
مامانمم همینطوریه...فقط منتظره از ی چیزی گله کنم تا شروع کنه بگه من گفتم فلان کارو بکن نکردی ... ب داداشتم گفتم گوش نکرد و الی اخر...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بابا.

خیلی نگران بودم رییسم دعوایم کند از رییسم که مردی به معنای واقعی کلمه آشغال است می ترسم.

---

با سلام و احترام
خیلی خوشحالم که طرح مسئله کردید. و اینکه پذیرش اشتباه خود را دارید. و اتفاقا همین پذیرا بودن شما موجب دلگرمی کاربران شد که با شوق در تاپیک شما شرکت کنند.

اما برای جلوگیری از تکرار موارد مشابه شما باید اقدام اساسی انجام دهید.
نقل قول بالا نشان می دهد که شما احساساتی دارید که قوی هستند. هم احساسات مثبت و هم احساسات منفی.
این احساسات وقتی یکباره به شما هجوم می آورند اختیار را از شما می گیرند وهر کار و رفتاری که دلشون می خواهد انجام می دهند. و عقل و منطق شما مجبور هست بعدا به خاطر اشتباهاتی که از احساسات شما سرزده است از دیگران معذرت خواهی کند.

در واقع برخورد شما با فرزندتان، زیر مجموعه و جزئی از صفات کلی تر شماست.
یعنی شما فردی هستید که ذهنیت های مختلف پیدا می کنید. و با ذهن خوانی ها ممکن است عصبانی یا شاد شوید. و در لحظه شادی و عصبانیت هم اقداماتی انجام می دهید.

شما باید مقالاتی که در تالار برای کنترل خشم ، کنترل احساس و ثبات شخصیت قرار داده ایم مطالعه کنید. و تمرین و تمرین و تمرین کنید.
همچنین مقاله ای که د رمورد خطاهای شناختی و هوش هیجانی هست را به دقت نکته برداری کنید و عملی کنید. من در ذیل لینکها را برای شما می گذارم:
http://www.hamdardi.net/thread-268.html
http://www.hamdardi.net/thread-18264.html
http://www.hamdardi.net/thread-9047.html
http://www.hamdardi.net/thread-9046.html
http://www.hamdardi.net/thread-154.html
پرخاشگری و عصبانیت

سلام بابا،
من بیشتر می خواهم جواب چرای شما را بدهم تا راهکار زیرا دومی را خود بی شک خواهید یافت.
شما هر طور که باشید و هر گونه که عمل کنید همچنان پدری هستید که برای فرزند خود جز خیر ونیکی نمی خواهد و هیچکس از جمله خود شما در هیچ شرایطی نمی تواند این موضوع را انکار کند.
اگرکسی پرنده ای راببیند که با منقار تیز و خشن خود طعمه ای را که چنین و چنان آورده به حلق جوجه لطیف و نحیف خود فرو می کند و وقتی که بزرگتر شد باهمان منقار به او می کوبد و دنبالش می کند و گاه زخمی بر او وارد می آورد تا بپرد و... در عشق او شک می کند?! یا ببری را که با دهان درنده خود پشت گردن بچه اش راگرفته به این سو و آن سوی امن می کشاند?!ا
آنچه مسلم است اینکه او با ابزارهایی که می شناخته و برایش مآنوس بوده به مسأله خود نگریسته و اینکه چطور به داستان زندگی منحصر بفرد خودش بر می گردد و بس. و در هیچ صورتی حال و روز او با کلاغی که در روز مبادا جوحه خود را هم میخورد یا فاخته ای که در لانه دیگر پرندگان تخم را با سرنوشتش وا میگذارد برابری نمی کند.
پدر بمان و تا می توانی پدری کن چنان که تو دانی