چند سال تردید نسبت به خواستگارم ،عقل موافق احساس دافع

سلام دوستان عزیزم:72:
امیدوارم شاد وسلامت باشین

مساله برام پیش اومد که مجبور شدم زودتر از موعد دوباره بیام تالار.
مساله ام طولانیه ولی خیلی خلاصه میگم:

زمانی که دانشجوی کارشناسی بودم پسری ازم خاستگاری کرد اون خیلی عاقل و بالغ بود کاراش سنجیده بود
عقلا واحساسا به من علاقه داشت همه جوره قبولم داشت اما من ازش فراری بودم میومد باهام حرف بزنه به بهانه ای در میرفتم .
جالب اینکه قبل ازینکه مطرح کنه من ازش خوشم میومد گاهی باخودم میگفتم چه پسریه اما حس خاصی نداشتم.

او عاقل بود میگفت دو سال به احساسم غلبه کردم و بهت نگفتم تا بیشتر بشناسمت ببینمت تو دانشگاه.

عقلم تاییدش می کرد اما حس دافعه داشتم بهش وقتی میخواستم جدی بهش فکر کنم مخم سوت میکشید رنگم می پرید.

تا اینکه هی اومد و ردش کردم اومد ردش کردم واسطه فرستاد خانوادش اومدن خونمون ...
اما من همچنان گریزون بودم.
با همه اینها نمیتونستم بهش فکر نکنم خیلی محترم بود برام هرچند مغرور و جدی بود.

بعد از مدتی دوبار هم من پیش قدم شدم باهم حرف بزنیم اون فکر کرد دیگه تمومه اما بعد از مدتی باز ازش فرار میکردم مرض داشتم انگار ... ازبس باخودم کلنجار رفته بودم شده بودم پوست و استخون.:(

خیلی بی تجربه بودم...
هنوزم به دوستام میگه من منتظرم عقلش کار کنه یعنی منتظرمه.


سوالم اینه چطور میتونم احساسمو راجبش بشناسم ؟ به چی اعتماد کنم به چی فکر نکنم؟

میدونید وقتی حضوری حرف میزدیم بدم نمیومد اما وقتی دور بودیم یا زنگ میزد خوشم نمیومد میگفتم تمومش کنم..
وقتی حرف از مراسم و ازدواج میزد میترسیدم نمیخواستم بهش نزدیک شم..

حالا نمیدونم ایا تو توهمم یا نه این حسم مهمه؟
میترسم بعد ازدواج محلش ندم این خیلی سخته.

کلا از نظر اخلاقی و اعتقادی هم برای هم مورد قبول و اعتماد کامل بودیم .

بعد اون هم با خیلیها اشنا شدم اما فورا در موردشون به نتیجه رسیدم ایده ال گراییم باعث میشه فورا به نتیجه برسم...و بگم نه.
تازگی ها بخودم شک کردم که نکنه ایراد از منه که تا حالا با یکیشون ازدواج نکردم؟!!!
دیگه خسته شدم کم اوردم اطرافیانم هم از رفت و امدها و زحمتای من خسته شدن و من گاهی پنهانی خاستگارها رو رد میکنم تا باعث زحمت نشم هم اینکه خودم توانایی پذیرش شخص جدید رو ندارم اشباع شدم..حالت تهوع میگیرم جدا.

ببخشین نوشته هام بی سامانه چون ذهنم مشوشه.فکر میکنم دیگه باید تصمیمو بگیرم.
حالا که اون منتظره اما باز روم نمیشه با این اوضاع و شک و تردید و توهم برم سراغش و حالشو بد کنم.

میدونید تصورم اینه که با فردی که کاملا بهش راغبم و مورد قبولمه ازدواج کنم همون قدر که اونها راغب میشن اما نمیشه.

اینم بگم که همه این مدت بفکرش بودم فکر نکنید بخاطر خستگیم به این فکر افتادم.

ممنون میشم ایرادامو بگین .

- - - Updated - - -

سوالی بود بپرسین لطفا شاید اشتباهاتم روشن بشه.:)

سلام فرشته جان :72:
خوشحالم حالت خوبه و واقعادلم برایت و نوشته هایت تنگ شده بود. راستش تو وضعیتت از من خیلی بهتره. من به مرحله ای رسیدم که نسبت به کلمه خواستگار هم آلرژی پیدا کردم. نمونه اش امروز که با یک زنگ تلفن و پیشنهاد مادر برای راه دادن یک خواستگار متاسفانه واکنش بدی نشون دادم و واقعا دیگه نمی خوام ازدواج کنم که دلایلش مفصله...
من الان خودم در شرایطی هستم که بهترین شخص هم خواستگاریم بیاد نمی تونم بپذیرم.چون به حد اشباع رسیدم...(البته دلیل وضعیت من با تو متفاوته(مال من واقعا پیچیده است و فکر کنم به جز معجزه حل نشه هیچ وقت) و فکر می کنم شدت مالمن از تو بسیار بسیار بیشتر باشه...)
خلاصه که من نه تنها این حستو را درک می کنم بلکه می خوام بگم حس خیلی شدیدتری دارم و باهات همدردی می کنم.
فرشته جان من یک بار دچارهمین حس در همین حد و اندازه تو و با همین علت تو (نه علت الانم) شده بودم.مدتیخواستگار راه ندادم. فکر کنم مثلا دوماهی از مساله ازدواج فاصله گرفته بودم. بعددوباره خواستگار راه دادم که دیگه حس بدی نداشتم. اون موقع این فاصله گرفتن من ازازدواج برام خیلی موثر بود. بهت پیشنهاد می کنم یه مدتی با یک بهانه ای فاصله بگیری.
الان هم دارم همین کار را میکنم البته وضعیت الانم واقعا خیلی بدتر از اون موقعم هست و واقعا خسته شدم و آسیب دیده ام. بکشنم هم خواستگار راه نمی دم چون فایده ای نداره.البته حالم هم خوب بشه باز هم فایده ای نداره چون اگر کسی را هم بتونم بپذیرم باز هم علت دیگری هست که هرگز قابل حل نیست مگر معجزه ای چیزی... و امروز خیلی جدی و صریح به مادرم گفتم که حتی به من نگوید که پیشنهادی داشته ام... و خودم هم نه مسجد می رم و نه کلاس ورزش و نه هیچ جای دیگری تا مبادا با کلمه خواستگار مواجه بشم... فقط می رم دانشگاه وکارهای علمی می کنم چون اینجوری روحیم خوب میشه.و تنها جاییه که حسم خوبه و واقعا دوستشدارم.هر چند که فقط دارم .......................................
دیگر دوست نداشتم بیام همدردی راجع به ازدواج راهنمایی کنم وقتی می بینم با وجود داشتن خواستگار زیاد اماانگار هرگز نمی تونم ازدواج کنم... اگر کسی هم به من بخوره باز هم فایده اینداره...
الان که دارم این متن رابرات می نویسم با ناراحتی زیاد از پیش مادرم آمدم که مامان دیگه با من از ازدواج صحبت نکن!یه لحظه گفتم بیام همدردی یه چیزی بنویسم که تاپیک تو را خوندم.واقعا شایدنیاز به تاپیک داشته باشم اما حوصله ندارم. و راستش به دلایلی وقت هم ندارم و یه درگیری دیگری برایم هست که باعث میشه نخوام موضوعی را شروع کنم و ادامش بدم.وواقعا نمی تونم خیلی تایپ کنم.
مامان به من الان پیامک زدهکه عزیزم صبور باش!
صبر؟ ص.ب.ر؟
به خدا فرشته فقط خدا میدونه که من دیگه جرات راه دادن خواستگار ندارم... جرات ندارم با کسی جلسات را طی کنم. چرا؟ دلیل خیلی دارم... خیلی.... اما نمی گم. چون کسی باورش نمیشه.
باشه من صبر می کنم. حرفی ندارم. به من تنها ظلم بشه اشکال نداره.من صبر می کنم. اما چرا باید به واسطه خواستگاری من به کس دیگری هم ظلم بشه؟
فرشته نمی دونم چرا این هارا برای تو می نویسم... اما من حالا حالا ها به ازدواج دیگه فکر هم نمی کنم. نمیدونم این مدت تا کی طول بکشه ولی باید مطمئن بشم که اولا حالت آلرژیم خوب شدهباشه.چون جوان مردم میاد.سریع دلبسته میشه و بعد من انگار نه انگار و الکی جوابمنفی می گیره...
ثانیا اون علتم تا رفع نشههرگز ازدواج نمی کنم. یعنی بکشنم هم ازدواج نمی کنم و خواستگار راه نمی دم اونعلتم هم فقط معجزه می تونه... دیگه راهی بلد نیستم.(البته بگم دارم روش کار میکنم.حالا بعد از مدتی شاید بگم.منظورم اینه که به هرحال منفعل نیستم.فقط شاید الاننتونم اصلا سمت اون علت برم.چون الان یه مساله مهم دیگه دارم که زمان براش مطرحه)
برای خودم صبر می کنم. اماصبرم دیگه برای اینکه دل کسی بشکنه تموم شده.....
ببخشید انگار حالت درد و دلشد. فقط خواستم بگم یکم از ازدواج فاصله بگیری شاید بهتر بشی....
حالا که این ها را نوشتم دوست دارم به آن دخترهایی که هیمیان تاپیک می زنند خواستگار نداریم و فلان و بهمان بگم که هیچ فرقی نداره... بهخدا شرایط منو داشتین می فهمیدین که حسی که من الان دارم چقدر بدتر ازشماهاست.....

راستی نگران من نباشیدها! عوضش این قدرموضوعات عمیقی فهمیدم و این قدر به مطالب مهمی پی بردم و این قدر توانمندی بدستآوردم که برام واقعا ارزشمنده و خیلی خوشحالم که توی شرایطی که داشتم تونستم همونوظیفه ام را درست انجام بدم... فقط حس خستگیم را نوشتم.خستگیم از ازدواج و شایدتهوع از ازدواج....... ولی حتما این احساسات تهوع هم می گذره و صبر می کنم.این هارا نوشتم که اگر دختری هی از اینکه خواستگار نداره ناراحته بدونه بی خودناراحته... واقعا بی خود...
خدا حافظ

سلام خانم فرشته اردیبهشت

نقل قول:

---

حالا نمیدونم ایا تو توهمم یا نه این حسم مهمه؟

---

چه سئوال واقعا سختی!!!!

ولی واقعاً نمیشه گفت این حس تون بی مبنا و توهمی هست ، یعنی واقعاً ممکن هست این حس دافعه تون یه جور ادراک فرا ذهنی باشه اگرچه جوابگویی به سئوالتون هم خیلی پر مسئولیت هست

- - - Updated - - -


چند تا سئوال به ذهنم رسید شاید سرنخی براتون باشه

نقل قول:

---

بعد اون هم با خیلیها اشنا شدم اما فورا در موردشون به نتیجه رسیدم ایده ال گراییم باعث میشه فورا به نتیجه برسم...و بگم نه.

---

کس دیگه جز ایشون این قدر از موارد متفاوت براتون وجیه بودن و شما همین احساس رو بهشون داشته باشین؟

توضیح این که شما میگید شخصیت ایده آل گرایی دارید و از طرفی اگر به شکل جدی در مسیر خواستگاری ایشون قرار بگیرید توجیهی جز این حس دافعه برای رد کردن ایشون ندارید ، آیا این حس دافعه رو برای خواستگار موجه دیگه ای هم تجربه کردید؟

چقدر از ازدواج ناموفق میترسید و بهش فکر کردید؟

چه چیز هایی در ازدواجتون رو شکست در ازدواج میدونید؟سعی کنید این ها رو به خودآگاه تون بیارید.

سلام
هر چند قصد نداشتم تو تاپیکای عمومی وارد بشم ، ولی شدم!

من رفتم یکم تاپیکای قدیمیتو مطالعه کردم تا با شخصیتت دقیق تر آشنا بشم، به جز یه تغییراتی در نحوه ی خواستگاری تقریبا همه چیز ثابته یعنی عمدتا دنبال فردی هستی که اهل تظاهر، مادی گرایی ، رسم و رسومات دست وپاگیر و زائد نباشه ، شخصیت مذهبی متعادل و نه افراطی داشته باشه ، بتونه دغدغه ها و اعتقادات عرفانیتو بفهمه و شاید چیزای دیگه مثل اهل تفریح ،مسافرت ،خوش برخورد، شوخ و ... (در واقع اینا بیشتر شخصیت خودته)،همین طور موارد عمومی دیگه که هر دختری در ذهنش داره.

پر واضحه که اعتقادات و افکار فرد برات خیلی مهم اند طوری که اکثر قبلیا رو شاید به همین دلیل رد کرده باشی. من حداقل مواردی که تویه این سایت مطرح شده بود به نظرم قابل رد شدن بودن ،ولی این یه مورد جای بحث داره چون شما اونو از نظر اعتقادی و اخلاقی و عقلی تایید میکنی ؛ چیزی که قبلی ها رو به خاطرش رد کرده بودی. پس وقتی فردی این پارامترای مهم رو تونسته برآورده کنه؛ جای فرصت دادن بیشتر خواهد داشت،چون احتمال اینکه نفر بعدی با این مشخصات پیدا بشه کم هست به خصوص با توجه به دغدغه های خاص فکریت، اینو با توجه به افرادی که تویه روزمره هام باهاشون سروکار دارم که میشه گفت نمونه ای از جامعه ی ما هستند، میگم.

اینکه میگی حس دافعه داری بهش ، احتیاج به توضیح بیشتری داره ؛ بالاخره وقتی دافعه بوجود میاد که چهره، رفتار، آداب معاشرت یا موارد دیگه مورد پسند ما نباشند در حدی که نتونیم اون فرد رو در کنار خودمون بپذیریمش. پس این مهمه که بدونیم چه چیزی،شایدم چه فکری در ذهنت باعث به وجود اومدن این حس دافعه میشه ؟ چه انتظاری از همسرت باعث میشه نسبت بهش احساس پیدا کنی؟ و اینکه آیا بستر لازم برای بوجود اومدن این حس فراهم شده ؟ مثلا جلسات غیررسمی تر صمیمی تر و ...، یعنی شاید هنوز فرصت بوجود اومدن این حس مثبت رو ندادی؛ ضمن اینکه پسری که چند سال خواستگارت مونده ، به نظر من چیزی نیست که بشه خیلی راحت ازش گذشت، یعنی یه نکته ی مثبته.

ضمنا یه مقاله هم داشتم در مورد شخصیتای کمالگرا می خوندم ، دقیقا همین حرف خودتو زد، یعنی بعد ازدواج احساس پشیمونی به فرد دست میده و قبل ازدواج حس کلافگی و انزجار.البته اینکه از الان به یه همچین چیزی فکر میکنی درست نیست ،چون رویدادی رو که هنوز رخ نداده، داری پیشگویی میکنی و این فکر فضای ذهنتو مسموم میکنه طوریکه به همون حس منفی یا دافعه میرسی. نمیدونم دقیقا تا چه حد روی تعدیل کمالگراییت کار کردی ولی اینم میشه در نظر گرفت ؛ اگه تو این تصمیمتم دخیله، باید بدونی که باز هم چیزی غیر از اراده ی تو داره رو تصمیمت اثر میذاره پس باید نادیده گرفته بشه.

با آرزوی پیروزی




پ.ن.: شما در هر 24 ساعت الی ماشاءالله پست میتوانید بزنید! :-)

سلام فرشته ی اردیبهشت عزیز

به نظر من یکم از این هیجانات جانبی فاصله بگیر و خودت رو دعوت به آرامش کن.درطول روز چندین بار این کارو انجام بده. ودرعوض ساعات مشخصی در روز رو به فکر کردن راجع به ازدواج و

خواستگارت اختصاص بده و درغیر اون ساعات سعی کن خودتو دعوت به ارامش کنی و از افکار مزاحم دوری کن...توی زمان های دیگه تمااااام سعیتو کن حواس خودتو پرت کنی و به خودت و

آرامشت بچسبی.

درمورد خواستگارت هم بهتره مشخص تر بهش فکرکنی منظورم اینه که جای اینکه مثلا بگی از نحوه ی برخوردش خوشم نمیاد یا به دلم نمیشینه مشخص کنی که "از اینکه در برخورد بامن عجوله و دوست داره زود به نتیجه برسه خوشم نمیاد" یا اینکه مثلا"احساس میکنم اعتماد به نفس نداره" اینجوری مساله واضح تر میشه و میتونی زودتر به نتیجه برسی.
یکبار مفصل و درخواستگاری باهاش صحبت کن.
یک پیشنهاد دیگه هم دارم که الان به دهنم رسید:
این یاد داشتو کامل کن : اگر آقای ایکس ،علاوه بر ویژگی هایی که داره ویژگی های زیر رو داشت خیلی بهتر بود و من یقینا بهش جواب مثبت می دادم...
اینجوری دقیقا متوجه میشی کمال خواستت چیه و چقدر با اون فاصله داری.
در دنیای واقعی هیچکس پیدانمیشه که 100درصد اونی باشه که ما میخوایم.

این چیزهارو نوشتم چون دقیقا توی نوشته ی خودت مشخص نکرده بودی که چرا ازین خواستکار دوری میکنی؟

یک علت ترس و نگرانی اینه که دنیای با اون مرد برات ناشناخته هست و ناشناخته ها هم اضطراب آورن دیگه!!! این حالتت به نظرم طبیعیه اکثردخترا دارن .

برات آرزوی خوشبختی دارم :72: :72::72:

فرشته گلم :72: سلام
از اینکه حالت خوبه خوشحالم
یادمه یه مدتی می نوشتی که مساله ای هست که ذهنتو مشغول کرده توی حال و احوال می نوشتی. امیدوارم این مساله همین خواستگار بوده باشه. تا باشه از این مسایل :43:

عزیز گلم
فکر نمی کنم مشکلت ایده ال گرایی و کمال گرایی باشه. تو کمال گرا نیستی به نظر من در کل. یعنی کمال گرای منفی نیستی. در جهت مثبت و پیشرفت و رشد فردی هستی اما به نظر من نیومده کمالگرایی نا مطلوبی داشته باشی درکل. و بنابراین فکر نمی کنم وقتی در کل و در موارد دیگه ی زندگیت کمالگرایی نامطلوبی نداری حالا در جز جز یی از موارد زندگی (مثلا ازدواج) بخوای کمالگرایی نامطلوب داشته باشی.

به نظرم باید احساست رو با عقلت سعی کنی تحلیل کنی.
ببین این دافعه چیه. از چه جنسیه. از جنس ترسه؟ از جنس احتیاطه؟ .... یا ببین مثلا از اون فرد چیزیش هست که خوشت نمیاد تو رو فراری می ده؟ مثلا ممکنه ریشش بد باشه یا بعضی از انواع نگاه هاش برات ناخوشایند باشه. ممکنه یه حرکت بدنش رو اعصابت باشه ممکنه خوش اندام نباشه یا ......
ببین از ظاهرش از لباس پوشیدنش چهره اش اندامش حرکات بدنش نگاه هاش طرز حرف زدنش تن صداش شیوه ی حرف زدنش رفتارش با بقیه ادما و ... چه چیزیش رو اعصابته؟؟

ببین از افکارش از دیدگاهش به زندگی به انسانها به موجودات از اهدافش از رویکردش و عملکردش چه چیزی هست که برات فراری دهنده است؟

تا به حال شده از هیچ مرد یا پسری خوشت بیاد؟ به دلت بشینه. واست شیرین باشه؟
برادر داری؟ یا مردی که در اطرافت باشه مثل برادر داری؟ یا فقط توی محیط زنانه بزرگ شدی؟
ببین از جنس مرد واهمه داری؟ یعنی برات نااشناست "مرد" و از جنس مرد هست که فراری هستی؟

کلا به نظرم از 2 نظر بررسی کن احساست رو. از نظر خودت و از نظر مرد مقابلت. تا اینجا بررسی مرد مقابلت بود حالا یا مرد خاص مثل این اقا یا اینکه مردان به طور کل. الان بیا فکر کن بررسی خودت چی میشه.

ببین حس می کنی با ازدواج یا با نزدیک شدن به یه مرد چه چیزهایی رو از دست می دی و چه چیزهایی رو به دست میاری؟
ممکنه حس از دست دادن ازادیت باشه که تو رو فراری می ده؟
ببین الگوی خاصی به طور پیش فرض از یک مرد در ذهنت ساختی که همه ی خواستگارات رو با اون الگو مقایسه کنی؟ اصلا الگویی که ساختی ممکن هست موجود باشه در یک انسان اونم مرد؟

به نظر من واسه تحلیل احساست همین 2 بعد خوبن. اما اگه دوست داری می تونی از بعد سوم هم بررسی کنی.
محیط و خانواده و دیگران
ببین ازدواج به طور کل یا زندگی کردن با مردی خاص مثلا این اقا احساسی ناخوشایند بهت می ده که منشاش خانواده دوستان یا محیط زندگیته؟
مثلا احساس گناه می کنی از تنها گذاشتن مادرت؟
یا مثلا فکر می کنی با ازدواج کردن دور میشی از کسانی که هستن و حس دین داری بهشون؟
یا رفتار و افکار دیگران به هر شکلی روی انتخابات در مراحل نهایی اثر می کذاره؟ مثلا ممکنه به خاطر دیگری ای به جز شخص خودت یکی رو رد کنی؟


فرشته جون به نظرم این تاپیکو انقدر ادامه بده تا ببینی دقیقا چیه جنس حست.
کسی که باهات ازدواج کنه حتما خوشبخت می شه. تو خیلی خوبی خیلی هم عزیزی :72:

---

مصباح الهدی جان سلام
ببخشید خواهر گلم. به نظرم اینو می بایست بهت می گفتم. دوست ندارم با اینده ات بازی کنی عزیز جان.
به نظر من از محبت زیادی و توجه زیادی رودل کردی عزیزم!! ببخشید امیدوارم ناراحت نشی. اما خیلی اشتباه بود اینکه گفتی نمی خوای ازدواج کنی یا نمی دونم اشباع شدی.
یه سری ادم میان و میرن. می بینیشون. جای اشباع واکسینه میشدی قابل درک تر بود. بذار بیان برن مثل مهمون که میاد میره. بالاخره یکی رو پیدا می کنی. اگه خسته شدی می تونی محل دیدار رو تغییر بدین. نمی دونم یه اتاق دیگه برین. یا یه رستوران یا کافی شاپ با خونواده هاتون قرار بذارین. تنوع توی ساعت ملاقات بدین یا محل دیدار یا هر چی. اما اینکه در به روی خواستگارایی که انقدر هم راحت میان ببندی عاقلانه نیست. دخترای دیگه باید دنبال دوست پسر بدون که شاید بشه همراه زندگیشون که خیلی وقتا هم نمیشه. شما داری کفر نعمت می کنی. تهش هم اگه واقعا بخوای همین کار بکنی که نوشتی توی این پستت، خودتی که ضرر می کنی عزیزم. نکن.

به استراحت بکن یعدش هم دختر خوبی باش به فکر زندگی و خوشحالیت باش :72:

فرشته جان نوشته ای شما خیلی برام اشناست . هم خودم توی اون شرایط بودم هم دوستان و اطرافیان زیادی رو دیدم که زمان ازدواجشون همین شرایط و همین استرس ها رو با شدت کمتر یا بیشتر تجربه کردند . تا حدی هم طبیعیه . ازدواج وارد شدن شدن به یک مرحله جدید و خیلی مهم از زندگیه . پس تامل کردن شرط عقله . ولی نه تا اون حدی که همه فرصتهای موجود رو از ما بگیره . با تاملی که در دخترای دور و برم میکنم . به این نتیجه رسیدم که دخترای ما دو دسته شدند . دسته اول بی محابا گزینه شون رو انتخاب میکنند . و به اصطلاح با عشق سوزانی که دچارش میشن اصلا فرصت سبک سنگین براشون نمیمونه . حتی نظر خانواده هم براشون مهم نیست و فقط دوست دارند زود ازدواج کنند .و به عشقشون برسند . دسته دوم هم که غالبا دختران تحصیلکرده در این گروهند خیلی سختگیر شدند . و هر گزینه ای رو به بهانه ای رد میکنند چون خودشون رو یه دختر تحصیلکرده و با کمالات و برازنده میبینند . ممکنه این تصور درست هم باشه . ولی تا کی عزیزم . عمر در حال گذره . جوانی و زیبایی تا کی ادامه خواهد داشت ؟ شما از زندگی چه میخواهید ؟

سلام دوستان گلم ممنون شرمندم کردین .:72:

ولی خندم گرفت ازینکه اکثرا گفتین خوشحالین ازین که حالم خوبه من کجا گفتم حالم خوبه؟ حالم اصلا خوب نیست
به جای تاریکی رسیدم البته حال ظاهریمه در اصل یه چیز دیگه است ای اینها همه ظاهریه و قراره بجایی برسیم و رشد کنیم در کل حالم خوب نیست و پریشونم.

****************

مصباح الهدی عزیزم دیگه من که میدونم چی میگی درکت میکنم ولی شاید همه این سختی ها عین خیر باشه ... همه این راها رو رفتم تا همین یک ماه پیش به این نتیجه رسیده بوده بودم که نمیخوام ازدواج کنم و واقعا هم لذت میبردم چون از سرم باز کرده بودمش مساله رو .

تا اینکه گفتم یه سخنرانی گوش بدم با حرفای دکتر قمشه ای اروم میشم و میرم یه دنیای دیگه .. ایشونم یه چیزای گفت و من باز برآن شدم که برای هدفم ازدواج کنم راستش نمیشه این پروزه باز بمونه که باید این همه سال تموم میشد که نشد ...

البته خیلی چیزا دستم اومد قبلا دلیل موجهی برای ازدواج پیدا نمی کردم جز امیال عاطفی و جنسی و مستقل شدن و همین دلیلای رایج جوونا اما در مسیرم بجای برخوردم که خیلی برام جالب بود خودم برا خودم کشف کردم و خوشم اومد خدا روشکر کردم که نذاشته بود ازدواج کنم تا این رو متوجه بشم ...

از طرفی دیگه خسته شدم نمیشه که هی بشینم این و اون بیاد و من اشنا بشم و بی نتیجه بهترین سال های جوونیم داره همینطور هدر میشه از طرفی هم نمیشه کلا ردشون کرد
چون دیگه تحمل این وضع رو ندارم تو خونه خودمون هم که دیگه نمیتونم بمونم چون احساسات استقلال گرایانه ام نمیذاره گوش بفرمان کسی باشم که نظراتش با من متفاوته و مجبورم هی فیلم بازی کنم که این خیلی خسته کننده است ..

نیاز به روابط و رفت و امدی دارم که تو خونه مادرم نمیشه نیاز به اشپزی های خاص و زندگی مدل خودم اینجا اصلا نمیشه هرچند خدارو بسیار شاکرم فقط دوست دارم از نعمت هاش بهتر استفاده کنم . قصد ناشکری ندارم اصلا.

حالا هدف های ماورایی ام بمونه که جاش اینجا نیست .

****************************

نقل قول:

---

کس دیگه جز ایشون این قدر از موارد متفاوت براتون وجیه بودن و شما همین احساس رو بهشون داشته باشین؟

---

اقا حامد خب کسی اینقدر موجه برام نبوده تا حالا مواردی بوده که میشد بهشون فکر کرد ولی چون اصلا قابل فکر نبودن تموم شد .

نقل قول:

---

چقدر از ازدواج ناموفق میترسید و بهش فکر کردید؟

چه چیز هایی در ازدواجتون رو شکست در ازدواج میدونید؟سعی کنید این ها رو به خودآگاه تون بیارید.

---

ترس خاصی ندارم اما در مورد اون همش فکر میکردم نمیتونم دوسش داشته باشم فکر میکردم محلش نمیذارم اگه باهاش ازدواج کنم فکر میکردم دوست ندارم باهاش برم بیرون و لذت ببرم... فکر میکردم برام جاذبه نداره ...

********************************

نقل قول:

---

اینکه میگی حس دافعه داری بهش ، احتیاج به توضیح بیشتری داره ؛ بالاخره وقتی دافعه بوجود میاد که چهره، رفتار، آداب معاشرت یا موارد دیگه مورد پسند ما نباشند در حدی که نتونیم اون فرد رو در کنار خودمون بپذیریمش. پس این مهمه که بدونیم چه چیزی،شایدم چه فکری در ذهنت باعث به وجود اومدن این حس دافعه میشه ؟

---

ممنون محمد رضا ی عزیزکه وارد تاپیک عمومی شدی :)شاید به نتیجه رسیدم با کمکاتون .
خوب ببین من قبلا ازش خوشم میومد اما یه مدت بعد اشنایی گاهی از تیپش خوشم نمیومد گاهی از صداش مثلا زنگ میزد دوست نداشتم خیلی باهش حرف بزنم
یبار رفتیم بیرون یه چند قدمی منو میخاست بدرقه کنه اصلا خوشم نیومد باهاش قدم بزنم گفتم من میرم .. البته خیلی فرصت ندادم که باهاش باشم همش موش و گربه بازی در اوردم فقط یبار باهاش بیرون رفتم بقیه رو تو دانشگاه میدیدمش ..تو کلاس ...
مثلا تا میتونست واحدهای عمومی رو با کلاس ما میگرفت گاهی تو کلاسمون حرف میزد من خوشم نمیومد دوست داشتم زود حرفش تموم بشه .. اما باز برام مهم بود

نقل قول:

---

اگه تو این تصمیمتم دخیله، باید بدونی که باز هم چیزی غیر از اراده ی تو داره رو تصمیمت اثر میذاره پس باید نادیده گرفته بشه.

---

بله ولی من همیشه دوست داشتم راغب باشم با کسی ازدواج کنم نه اینکه ازش فراری باشم دوست داشتم بخوام پیشش باشم ولی من تو ذهنمم تصور نمیکردم که باهاش باشم.
نمیتونستم تصور کنم که بهم دست بزنه .... هرچن شاید واقعیت غیر ازین باشه

نقل قول:

---

چه انتظاری از همسرت باعث میشه نسبت بهش احساس پیدا کنی؟

---

اینکه کاملا به دلم بشینه بعدا از تایید عقلم دوست داشته باشم که باهاش باشم از صداش از رفتار از حرکاتش خوشم بیاد خوش تیپ باشه دوست داشته باشم با همه اشناش کنم
یجوری که نخوام خودمو مجبور کنم ...

همیشه فکر میکنم همسر یعنی این که کاملا ازش خوشم بیاد اشتباه میکنم؟ ولی مگه میشه یکی هم عقلم تاییدش کنه هم کاملا برام جذاب باشه؟ تازه اونم چی عقلمم به این راحتیا کسی رو تایید نمکینه صدجور پارامتر داره ...

نقل قول:

---

آیا بستر لازم برای بوجود اومدن این حس فراهم شده ؟ مثلا جلسات غیررسمی تر صمیمی تر و

---

نه بهش اجازه ندادم همیشه یه خط قرمز گنده دور احساساتم کشیده بودم دوست نداشتم صمیمی بشیم چون فکر میکردم اون فکر میکنه نظرم مثبته و همش میترسیدم اسیب ببینه اشتباهم این بود . همیشه رسمی باهم حرف میزدیم ..خودش هم همینطوری بود من ادم شوخی ام اما بااون شوخی نمی کردم .

نقل قول:

---

باید بدونی که باز هم چیزی غیر از اراده ی تو داره رو تصمیمت اثر میذاره پس باید نادیده گرفته بشه.

---

نمیشه بدون شناخت درست نادیده گرفت باید بدونم این مساله چیه؟خودت میتونی با یه دافعه یه نفرو بخوایی و باهاش ازدواج کنی؟

میدونی موضوع اصلی تو تاپیک خودم هستم میخوام بدونم چقدر اشتباه دارم نسبت به ازدواج ...همه چیو کامل میخوام مظمانم یجای کارم میلنگه
شاید با این وضع هیچ وقت ازدواج نکنم.

quote]]میدونم دقیقا تا چه حد روی تعدیل کمالگراییت کار کردی
[/quote]
من تا همین چند وقت پیش با کمال گرایی ام مشکل نداشتم ام اینجا به مشکل برخوردم میدونی همین که یچیزی متفاوت از خواسته بقیه ادم ها بخواهی میگن کمال گرایی
بحث ازدواج من خیلی همه جانبه است اخلاقی اعتقادی عرفانی ظاهری جذابیت و.... دنیایی و اخروی ... این دو سخت باهم جمع میشن ...
بحثای عرفانی ازدواجمو بگم میشه مثنوی ..
خودم بعد این همه سختی به این نتیجه رسیدم که چیزی که میخوام نمیشه نیست از طرفی نه از اعتقادات میتونم بگذرم نه از جذابیتی که میخوام برام داشته باشه دوست دارم بش مشتاق باشم .
حالا میخام اگه راهی داره تعدیلش کنم ...

**************************

نقل قول:

---

این چیزهارو نوشتم چون دقیقا توی نوشته ی خودت مشخص نکرده بودی که چرا ازین خواستکار دوری میکنی؟
یک علت ترس و نگرانی اینه که دنیای با اون مرد برات ناشناخته هست و ناشناخته ها هم اضطراب آورن دیگه!!! این حالتت به نظرم طبیعیه اکثردخترا دارن .

---

ممنون ارم عزیزم
بله دقیقا برام ناشناخته بود همش فکر میکردم همسر من خیلی با این فرد فرق داره خیلی باید جالب تر باشه برام برا دیگران دوست داشتم منم مثل اون مشتاق بودم اما همیشه خاسگار مشتاقه و من دو دل .....:(
دلایلش رو اون بالا نوشتم که چرا دافعه داشت.


می دونید انگار نیاز دارم یکی برام تاییدش کنه خودم نمیتونم برم سمتش و تصمیم بگیرم طبیعیه ؟ یا خودم باید تشخیص بدم؟
فکر کنم جای خالی پدرمه که مشکل شده برام .میدونین کاملا موضوع ازدواجم دست خودمه . خب منم به این راحتیا تن نمیدم.

************************

سلام مینوش عزیزم دلم برات تنگ شده بود

نقل قول:

---

یادمه یه مدتی می نوشتی که مساله ای هست که ذهنتو مشغول کرده توی حال و احوال می نوشتی. امیدوارم این مساله همین خواستگار بوده باشه. تا باشه از این مسایل

---

نه عزیزم من کلا خیلی مساله دارم اون نبود ولی همه چی بهم مرتبطه .

نقل قول:

---

تا به حال شده از هیچ مرد یا پسری خوشت بیاد؟ به دلت بشینه. واست شیرین باشه؟

---

بله شده

نقل قول:

---

برادر داری؟ یا مردی که در اطرافت باشه مثل برادر داری؟ یا فقط توی محیط زنانه بزرگ شدی؟

---

برادر دارم اما در کل رابطه صمیمی در گذشته با مردی نداشتم . بیشتر با زن ها بودم ...پسرها رو در حد همین دانشگاه و خاستگاری و فامیل و این حرفا بودم باهاشون .

نقل قول:

---

ببین از جنس مرد واهمه داری؟ یعنی برات نااشناست "مرد" و از جنس مرد هست که فراری هستی؟

---

نه واهمه ندارم من راغبم یه مرد تو زندگیم باشه دوست دارم با یه مرد زندگی کنم و..از مردا فراری نیستم ...
مینوش میدونی اینکه کسی من رو دوست داشته باشه خیلی برام جالب نیست دوست دارم خودم بتونم کسی رو دوست داشته باشم چون میدونم به لطف خدا میتونم برا همسرم جالب باشم ..بیشتر به این نیاز دارم که منم کسی رو بخوام .. شاید خیلی ادم خود خواهیم که دوست داشتنم این همه مشروطه

نقل قول:

---

ببین الگوی خاصی به طور پیش فرض از یک مرد در ذهنت ساختی که همه ی خواستگارات رو با اون الگو مقایسه کنی؟ اصلا الگویی که ساختی ممکن هست موجود باشه در یک انسان اونم مرد؟

---

این سوالت خیلی قابل تامله.

اره همون که گفتم میخوام کاملا مورد قبولم باشه از هر لحاظی که برام مهمه . نمیدونم فکر میکردم وجود داره ولی نیست .
البته خواستنم خیلی خاص نیستا البته از نظر خودم ولی نمیدونم چرا تا حالا نشده .. شاید ادمای اونطوری کم اند .

نقل قول:

---

مثلا احساس گناه می کنی از تنها گذاشتن مادرت؟
یا مثلا فکر می کنی با ازدواج کردن دور میشی از کسانی که هستن و حس دین داری بهشون؟

---

نه اینطور نیست .

نقل قول:

---

یا رفتار و افکار دیگران به هر شکلی روی انتخابات در مراحل نهایی اثر می کذاره؟ مثلا ممکنه به خاطر دیگری ای به جز شخص خودت یکی رو رد کنی؟

---

ببین موردایی تو زندگیم بوده که انقدر مصر بودم باهاش باشم که حرفا و افکار دیگران برام مهم نبود میخاستمش .
اما موردایی که خیلی بهشون راغب نیستم اون موقع اره به افکار و نظر دیگران خیلی فکر میکنم میدونم اشتباهه اما نا خوداگاه میاد تو ذهنم .اون موقع دنبال تایید میگردم اگه راغب نباشم
چون همیشه فکر میکردم همه چی باید کامل و جالب باشه حتی همسرم .!!!!!!!!!

نقل قول:

---

فرشته جون به نظرم این تاپیکو انقدر ادامه بده تا ببینی دقیقا چیه جنس حست.

---

اصلا نمیخاستم تاپیک بذارم اما گفتم شاید با کمک شما چیزی برام روشن بشه که خودمو اصلاح کنم .
چون خیلی مسایل هست و نمیشه همه رو به زبان اورد تبدیل به کلمه کرد فقط ظاهر قضایا رو نوشتم .

نقل قول:

---

کسی که باهات ازدواج کنه حتما خوشبخت می شه. تو خیلی خوبی خیلی هم عزیزی :72:

---

عزیزم نظر لطفته امیدورام اینطور باشم:72::43:

دوستان بازم بی نهایت ازتون ممنونم که وقت باارزشتون رو میذارین.:72:
ولی جدا الان با خودم مشکل دارم.

یه سری فرضیه دارم که بعدا مینویسم .شما نظری داشتین با اشتیاق میخونم.

سلام فرشته جون
الان تاپیکت رودیدم!!خیلی کارخوبی کردی که بالاخره واسه این موضوع تاپیک زدی!
بچه هاخوب راهنمایی کردن به خصوص آقای محمدرضاومینوش جون...
به نظرمنم بهتره که یه فرصت به هردوتون بدی.
فرصتی که بشه بیسترباهاش آشنا شی...بیشترازنزدیک ببینیش هم تنهایی وهم توی جمع!!
چراوقتی صحبت میکرددوست داشتی زودترحرفش تموم بشه!!!؟؟؟ازطرزحرف زدنش خوشت نمیومدیاحرفهاش روقبول نداشتی؟؟یادوست نداشتی جلب توجه کنه!!؟علتش روبگو
فرشته جون خیلی زیادبه مقوله ازدواج آرمانی نگاه میکنی بایدکمی این حس وحالت ونگرشت روتعدیل کنی.
اگه این یکی بابقیه موردهامتفاوته پس سعی کن این نیروی دافعه ات روکمی کنترل کنی واجازه بدی بیشترراجع بهش فکرکنی.
یه سوال؟!!
این چندسال که میدونستی اون به فکرته ومنتظره روی تصمیمهات درموردبقیه خواستگارهاتاثیرنداشته؟؟
میخوام بدونم توچقدربهش فکرمیکنی...آخه میگی اون تورومیخواداماتونه!!ولی مشخصه که توهم این چندسال نتونستی اون روبزاری کنار...حالاشایدبه شدت اون نباشه علاقه ات امایه چیزهایی هست...
یه چیزی رودوباره بهت میگم اولش آقایون هستن که خیلی طالبن اما بعدش برعکس میشه..
مثلا خودم...قبل ازاینکه نامزدرسمی باشم باشوهرم...چندماهی درارتباط بودیم البته ارتباط سالم.مادرمن میدونست خانواده اون هم همینطور...اون موقع منم مثه تودوست نداشتم باهاش صمیمی بشم.ازش خواستم که بهم زنگ نزنه چون دوست نداشتم!!چون میترسیدم وابستگی پیش بیاد ونشه...امااون خیلی طالب بودمیگفت بالاخره بایدآشنا بشیم باهم یانه؟؟!!
فقط هم یه بارحضوری باهاش حرف زدم بااینکه اون به یه بارراضی نبود!!خلاصه منم فراری بودم.یه جورایی ازمتاهل شدن میترسیدم...
امابعدازازدواج جامون برعکس شد!!!
میخوام بهت بگم نگران علاقه ات نباش...باهرکسی که ازدواج کنی عشق وعلاقه به وجودمیاد.پس دنبال این نباش که ازاول عاشقش باشی یاخیلی طرف روبخوای!

پاییز جان نه حرفاش بد نبودن فقط خوشم نمیومد .. ازدواج کردنم با موردای دیگه به خاطر اون نبود اخه من شیفته اش نیستم
اما همش احساس میکنم خدا همه راهارو میبنده تا رو به اون بیارم این فقط یه حسه شاید اشتباه باشه .
عقلم باهاش بوده . میدونی اون خیلی تو دانشگاه اعتبار داشت موجه بود .

از طرفی من روی رفتن سراغش رو ندارم زمنی میتونم برم که مطمان باشم باهاش ازدواج می کنم
اما اگه برم بگم عزیزم من شک دارم که میخوامت یانه بیا باز بهت فکر کنم اتیشم میزنه:311:
مشکلم همینه دیگه نه میتونم باهاش باشم نه فراموشش کنم ... درد این شکلی دیده بودین ایا؟
گاهی میگم خدایا کاش ازدواج کنه من راحت شم و اینطوری تموم بشه که متاسفانه گفته ازدواج نمیکنه :(
همینطوری اواره ایم.

واحد جان درست میگی اما خب مشکل منم همینه که تاپیک زدم از طرفی نمیدونم با ادامه داشتن خاستگارا منم همچنان ادامه بدم ماجرارو یا نه بعضی وقت هام میگم بسه دیگه

اگه قراره انتخاب کنم باید در همین محدوده باشه ولی راضی نمیشم متاسفانه .

ببینید منظورم اینه که معمولا تو هر خانواده ای وقتی خاستگار میاد میگن که دیگه باید ازدواج کنی یا مثلا پدر میگه من این مورد رو تایید میکنم و دل دختره قرص میشه
معمولا دوستام هم اینطور بودن .فکر میکنم همه دخترا تا زور سرشون نباشه تن نمیدن من دلم قرص نیست .
منم مثل ادم قرار نیست ازدواج کنم باید مجبور شم یا خیلی به سختی بیفتم تا بلکه فرجی بشه و کسی رو بخوام اونم خب ممکنه مثلا تو سی سالگی خسته بشم .

من الان کاملا اختیارم دست خودمه هیچ اجباری نیست که ازدواج کنم و زحمتی بجز خاستگاری برا کسی ندارم .کسی هم باهام کاری نداره .

حالا من با وجود کمال گرایی ام و نبود اجبار در صورتی میتونم تا مرز ازدواج برم که کاملا مشتاق باشم درسته؟ یعنی خودم نمیتونم به موردای معمولی تن بدم
از طرفی این اشتیاق در سنتی وجود نداره و این مشکل شده برام. بی عقلم دیگه.
نمیدونم درک میکنین یانه .

کسی نیست منو هل بده کسی که قبولش داشته باشم و حامی ام باشه (البته به ظاهر در حقیقت اینطور نیست)

برام دعا کنید از گنگی دربیارم اگه خوابم بیدار شم .

به نظرم پیدا کردن یه فردی که همه ایده ال های ادم رو داشته باشه تو ازدواج خیلی سخته
بخصوص اینکه خودت خیلی خوب باشی !
یعنی ممکنه حس کنی بعیده کسی پیدا بشه که از لحاظ ذهنی تو رو بفهمه
چی بگم...
ادم باید با خودش سبک سنگین کنه مثلا حتما با بنز میتونه جلوی دیگران و جلوی ایده ال های خودش پز بده یا با پراید هم میتونه؟
ایده ال گرایی ( که بنده هم بهش دچارم ) یعنی ما میخوایم از همه برتر باشیم ، ادم ایده ال گرا رو بالاخره دست مقتدر طبیعت بر سرش میزنه ! اگه منتظری یکی تو رو هل بده مطمئن باش طبیعت بالاخره غرورت رو میشکونه ... :305:
به نظرم به ازدواج تا قبل از 28 سالگی میشه ایده ال نگاه کرد ، ولی بعد از اون ادم باید ایده ال گرایی رو کنار بزاره ، همیشه ادمهای اطراف ما کنارمون نمیمونن ، خیلی زود تنها میشیم و همین فرد نه چندان ایده ال میبینی مثل کوه میتونه پشت ادم باشه ...

کسی نمی تونه بهت اجبار کنه یا اینکه محکم بگه ازدواج کن. کسی هم نمی تونه بگه ازدواج نکن. انتخاب شخص خودته چون در نهایت خودت هستی که زندگی می کنی. هیچکس نه توانشو داره نه حقشو که بهت به طور مطلق بگه چه کار کنی.

در مورد این اقا اگه خیلی دو به دلی ویزگی هایی که خوشت نمیاد و ویزگی هایی که خوشت میاد رو بنویس. در مورد اونایی که خوشت نمیاد ببین کدوم هاشون قابل تغییرن یعنی قابل بهبودی هستن. مثلا چند کیلو چاق یا لاغر شدن راحته اما نه بیشتر از 4 کیلو. یا لباس پوشیدنش مدلش راحت می تونه تغییر کنه. یا چیزای این مدلی که راحته تغییرش. بعد ببین چی می مونه که دوست نداری و تغییر نمی کنه.

فرشته دافعه ات اگه به خاطر مرد بودن نیست خوبه. من خودم دافعه ام به خاطر اینه اصلش که با مرد راحت نیستم یعنی اون واهمه رو دارم از نزدیک شدن به یک مرد به عنوان یک غیر هم جنس همسر.

می مونه همون که فکر می کنی باید همه چی خوب باشه طرفت. اون مواردی که برات مهم هستن رو لیست کن. اونایی که می تونی ازشون چشم پوشی کنی و زیاد مهم نیستن رو حذف کن. ااونایی که می مونن رو اولویت بندی کن. مثلا دو اولیت بده. یک اولویت رو بذار ضروری یکی رو هم بذار غیر ضروری. غیرضروری ها یعنی خوبه باشن اما اگه نبودن هم با ویزگی دیگه ای که بیشتر مهمه برات می تونن جبران شن.

تو دقیق تر باید بدونی و اگه می تونی اینجا بنویسی که چیه این اقا رو اعصابته. نوشتی تیپش (لباس یا قد یا استخون بندی چهره یا هر چی) نوشتی نحوه ی حرف زدنش نوشتی که دوست داری شوهرت طوری باشه که همه جا بتونی نشونش بدی. حالا این اقا چشه دقیقا که ممکنه نتونی نشونش بدی یا چشه که نمی تونی بهش افتخار کنی؟

بعضی چیزا رو راحت میشه تغییر داد بعضی چیزا رو می شه راحت یه کم بهبود داد. بعضی چیزا تغییرشون یا خیلی سخت هستن یا اصلا ممکن نیستن. موارد نامطلوب رو در مورد ایشون بررسی کن.

خودت ظاهرا فکر می کنی مشکلت کمالگراییه. نمی دونم واقعا این هست یا نه.

:72:

سلام

هر چی فکر کردم چیزی به نظرم نرسید

ولی خیلی وقت ها (حتی به خودم) مثال ازدواج حضرت زینب رو یادآوری میکنم مخصوصا وقتی با این جمله روبرو میشم که اگر شما مثل حضرت علی پیدا کردین ما هم با مهریه حضرت زهرا خونه بخت میریم

همون طور که میدونید مهریه حضرت زینب هم همون مهر السنه بوده با این که خواستگار ایشون جزء اعیان اعراب بودن و تنها شرط ضمن عقد ایشون هم همراهی شون با امام حسین (ع) بوده هر کجا که باشن. بعد از ازدواجشون هم با این که همسر ایشون میتونستن خیلی چیزها برای ایشون مهیا کنن ایشون زندگی شون کاملاً ساده بوده و واقعا بعید بگیم هم کفوی برای ایشون وجود داشته و در نهایت همه ما علت جدا شدن ایشون رو میدونیم.

قسمت زیادی از کمال شخصیتی یک شخص (به نظر من مخصوصا مردها) قرار هست بعد از ازدواج و به کمک همسرشون شکل بگیره ولی الان مرده باید پخته یا سوخته جزغاله بشه (و اتفاقا ممکن هست توی خیلی ابعاد هنوز خام باشه ولی بیرون پخته ای داشته باشه) بعد بیاد ازدواج کنه .

یه حرفایی هست که به خاطر فاصله گرفتن ما از بطن زندگی و فرهنگ دینی در مورد اون صحبت کردن خیلی سخت شده و اتفاقا بخش هایی از اون در مورد ازدواج و اهداف اون در یک زندگی دینی هست ،ان شاالله روزی بستر بیان اون حرف برای گویتده و شنونده ایجاد بشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

مثلا تا میتونست واحدهای عمومی رو با کلاس ما میگرفت گاهی تو کلاسمون حرف میزد من خوشم نمیومد دوست داشتم زود حرفش تموم بشه .. اما باز برام مهم بود

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

بله ولی من همیشه دوست داشتم راغب باشم با کسی ازدواج کنم نه اینکه ازش فراری باشم دوست داشتم بخوام پیشش باشم ولی من تو ذهنمم تصور نمیکردم که باهاش باشم.
نمیتونستم تصور کنم که بهم دست بزنه .... هرچن شاید واقعیت غیر ازین باشه

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

مشکلم همینه دیگه نه میتونم باهاش باشم نه فراموشش کنم ... درد این شکلی دیده بودین ایا؟

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

کسی نیست منو هل بده کسی که قبولش داشته باشم و حامی ام باشه (البته به ظاهر در حقیقت اینطور نیست)

---

تشویش و بلاتکلیفی کاملا مشخصه! حداقل من که دارم گیج میشم! :)
من فکر کنم جنس مساله همونیه که خانم واحد و پاییزه مطرح کردند، من یکم پیچیدش کرده بودم، ولی جوابیه ی دوم یکم واضح تر کرد قضیه رو .
تنها راهی که به ذهنم میرسه اینه که یک مدت یک ماهه رفت و آمد داشته باشین؛ بالاخره همین که این تاپیک زده شده یعنی یه حسی وجود داره ؛ حالا یا باید تقویتش کرد یا کلا نابودش کرد؛ سریعترین و بهترین راهم برای هر دو حالت یه مدت مصاحبت بیشتره ، به خصوص اینکه شاید حالا حالا هم بخواد صبر کنه و اونوقت در حالت " آوارگی" (:311:) بمونی! تکلیف هر دوتون سریعتر مشخص میشه.
همون اول کار هم میتونی قید کنی که این مدت محدود صرفا برای رفع ابهامات منه چه در جهت جواب مثبت چه منفی چراکه درغیر این صورت میرفتیم عقد می کردیم دیگه احتیاجی به این گفتگو نبود( اینم برای اینکه انتظار بی جایی به وجود نیاد). خیلی هم نگران آسیب دیدن پسرها نباش،بخصوص! کسی رو که شما تایید میکنی از این آسیبها نمیبینه و مساله رو درک میکنه توضیحاتی هم که دادی اینو تایید میکنه؛ اینکه فکر میکنی میتونه اسیب ببینه معلوم نیست اتفاق بیافته . افکار ما رویدادها رو حادث نمیکنند.
اگه میخوای از حست مطمئن بشی تنها راهش همینه، اهل اینم که بگی "بریم ازدواج کنیم بعد ببینیم چی میشه؟" هم نیستی که البته به نظر من این خوبه، پس این آخرین مرحله رو هم برو ، که ان شاءالله هر چه خیر باشد همان شود.

اقای علی گیلان عزیز حرفت خیلی قشنگ بود :72:
اما متاسفانه هرچندبار این ها رو به خودم بگم تا دلم کاری رو نخواد نمیتونم انجام بدم دیگه خودمو میشناسم...

مینوش عزیز تر از جان که همیشه به فکر خواهرتی ازت ممنونم:72: نه همون طور که گفتم نسبت به مردها دافعه ندارم خوبم باهاشون اتفاقا هرچند یکم برام ناشناخته است .
چیش رو اعصابمه؟ می دونی اون ایرادی نداشت اتفاقا خیلی هم طرفدار داشت از هر لحاظ تو دانشگاه حتی دخترا ازش خواستگاری هم کرده بودن
اولا اره از تیپش خوشم نمیومد اما بعد ها خیلی خوشتیپ شده بود یعنی حسم کلی بود که نمیخواستم باهاش باشم .

مینوش من به فکر تغییر و این حرفها نیستم میدونی من خیلی عاطفی و عاشقم اگه دلم یکیو بگیره از همه چیش خوشش میاد حتی از بدی هاش .. اما کسی رو نگرفته فعلا.
نمیخوام برا داشتن کسی زور بزنم به زور که نمیشه .اون حقشه که با یکی ازدواج کنه از ته دل بخوادش .
دلم بهش راه نداشت الانم چند روزه بهش فکر می کنم اما من همونم .

و این رو هم میدونم که دل را درگه بسی بالاتر از عقل است عقل هم پایه ی دله . گفتی دلم رو با عقلم بسنجم سنجیدم ولی عقلم گفت تو دیوانه ای فقط با تایید من به نتیجه نمیرسی باید اونی که بالاتر از منه هم تو کار باشه ...
اما انقدر ادم با ارزشیه برام که تاپیک هم زدم تا نظر شما دوستانم رو بدونم .

اقا حامد ممنون از توجهتون وسعی ای برای کمک بهم کردین :72:
زندگی دینی ! اتفاقا خیلی بهش فکر میکنم اما برا شناختش باید عمیقا الگوهاش رو شناخت بستر اماده است اگه چیزی مد نظرتون بود میگفتین .
در این مورد خیلی به دین فکر کردم اما دیدم من ادم دلی هستم باید خیلی یکیو بخوام تا بتونم براش از جونم مایه بذارم بهش بگم عشقم و از خودم در بیام .
میخوام کسی باشه که از ته دلم اینو بگم گفتنی که دیگه خودم نباشم ... این مرحله اول تمرین عشق در عالم برام هست.
عشقی که هدف نهایی اش همسرم نیست اون هم در طول یک عشق عظیم قرار داره .
هدفمم از ازدواج قسمتیش همینه که براش از خودم بیرون بیام واقعا باهاش یکی شم یه وحدت دو نفره وحدتی که هرکدوم به اون یکی میگه من فدای تو و منی در کار نیست

هرکدوم برای دیگری از خودش می گذره و این میشه عشق... میشه عین حق .
اگه این نباشه من هدفی در ازدواج نمی بینم ..
بعد هم روحیات من با فیلم بازی کردن نمی خونه .
نمی خوام صرفا چون همه ازدواج می کنن ازدواج کنم اگه این نباشه ترجیح میدم تنها باشم .

رضا جان کلا خیلی زحمت کشیدی ممنونم ازت:72:
کاملا باهات هم عقیده ام و تصور خیلی نزدیکی بهم داری و درکم کردی مخصوصا تو پست اولت .
خودم هم میدونم که برای اثبات باید با دید باز برم سراغش اما هرکاری میکنم نمیتونم گفتم که در صورتی میتونم برم سراغش که واقعا بخوامش اما نمی خوام
من میترسم در رابطه ای باشم که اون برام مهم نباشه و حتی اگه یذره امکانش باشه که اذیتش کنم
ترسناک ترین کار عالم اینه که کسی رو برنجونم ...

و اون جمله ای که بولد کردی

نقل قول:

---

(البته به ظاهر در حقیقت اینطور نیست)

---

چیزی که شما متوجه شدی منظورم نبود ... یه رمز بود .واجب بود بنویسم .ترجیح می دم توضیحش ندم چون باز به قول خودت پروانه ای میشم حالا بیا جمع کن .


خیلی منتظر بودم کسی بیاد و ایرادم رو بگه اما مثل اینکه شما هم با من موافقید نسبتا ...
من خودم رو خواسته هامو در ک میکنم اما خب سختی ها ی زیادی داره در عین سادگی بسیار سخت به نظر می رسن اما میدونم نیست .
مشکل اینه که در واقعیت یکم شاید به مشکل بر بخورم بالاخره داستان من میدونین همون داستان " طاووس و جور هندوستانه"

حالا ممکنه با خودتون بگین اوووه ببین چه ادعایی داره و خدا میدونه کیو در نظر داره .
ولی اینطور نیست ممکنه فرد مورد نظرم بسیار هم ساده باشه به ظاهر و شاید موقعیت خیلی تاپی هم نداشته باشه وهمه تعجب کنن از انتخابم .
خواسته من موقعیت و پول نیست هرچند مسایل عقلی رو هم در نظر دارم که کار داشته باشه ... اما نسبی هست .
همین فرد هم تو یکی از بهترین دانشگاه های کشور عضو شده و مدرس هست و بسیاری امتیاز دیگه .

نمیدونم بذارین بیش ازین گیجتون نکنم .
داستان من مثل اینکه تمومی نداره انگار قراره همیشه عجیب غریب زندگی کنم مثل ادم نمیتونم باشم .

فرشته جونم
نوشتم احساست رو با عقلت تحلیل کن. نه اینکه بسنج. احساس مبهمه. تا یه حدی میشه با کمک عقل تحلیلش کرد دسته بندی اش کرد ریشه اش رو پیدا کرد. البته تا یه حدی. اما در همین حد هم که عقل دسته بندی می تونه بکنه احساس رو بازم کمک کننده است خیلی. یعنی به نظر من کمک کننده است شاید هم نباشه.

ببین ادما به دلایل مختلف کارهایی می کنن یکیش ازدواجه. هر کی یه دلیلی داره. مثلا یکی نیاز به پول داره یکی نیاز به اسم همسر داره یکی بچه دوست داره یکی نیاز به یک همدم داره و ... تو اینا رو نداری. نیاز به عشق داری. می دونی این از همه اش سخت تر پیدا میشه؟ می دونی که چندین سال بعد سخت تر هم میشه اگه خیلی بخوای با وجدان باشی؟ چرا؟ چون یا ازدواج می کنن یا نامزد دارن یا یه دوست دختر دارن که مطمنن بعدا باهاش ازدواج می کنن و هی باید کوتاه بیای!! اخر سر هم ممکنه ادم به این نتیجه برسه که انقدر کمه این عشق احتمال یافت شدنش که اگه پیداش کردم برام مهم نیست اصلا طرفم تو چه وضعیتی از تاهله!! من اینطور شده اخرین نتیجه ام! می دونی هم بی وحدان نبودم هیچوقت.

اون عشقی که تو می خوای با عشقی که من می خواستم یه شباهت هایی داره و یه تفاوت هایی. تفاوتمون فکر می کنم اینه که عشق تو روحانی تر و الهی تره و عشق مورد نظر من مادی تر بود. یه تفاوت دیگه هم داشتیم این بود که من برام مهم نبود ازدواج و می خواستم خود اون عشق رو داشته باشم حالا حتی واسه یه مدت دو سه سال هم برام عالی بود اما تو پیوند طولانی می خوای. خوندم عشق واقعی پیوندش طولانیه. عمقیه. مثل اقیانوس عمیقه.

یه چیز دیگه اینکه تو خیلی دوست داشتنی هستی و بنابراین همه دوستت دارن و می خوان باهات ازدواج کنن. به طور خلاصه تر کیس ازدواج برات زیاده اونم نه به خاطر معرفی و این چیزا. به خاطر خودت. خودت پر از مهری و این مهر و لطف رو همه می خوان کنارشون داشته باشن. واسه همین هم که خیلی مورد ازدواج داری ممکنه راحت باشه از دست دادن. یعنی می گی این بره خوب یکی دیگه میاد.

یه چیز دیگه. نمی دونم اون پیوند قلبی رو می خوای چطوری به دست بیاری. مثلا در لحظه می خوای اینو بفهمی یا به مرور.

تو عیبی نداری که نوشتی ایراداتو بنویسن دوستان. اما عشق شاید اینطوری در نیاد از یک مرد. نمی دونم من خودم به این نتیجه رسیدم که مردها نمی تونن اون عشقی که می خوام رو بهم بدن. تعداد مردایی که بتونن خیلی کمه که احتمالا به من نمیرسه :) البته اون عشق که من بخوام فرق داره با عشق تو و خودمم هم با تو فرق دارم. کسی منو دوست نداره اینطوری. اما تو خودت دوست داشتنی هستی. خوبی. احتمالش هست که بتونی پیدا کنی کسی رو که می خوای اما شاید اون تشخیص قلبی عشق رو داری درش اشتباه می کنی. نمی دونم دقیقا چطوری می شه گفت.

ببین هر ادمی بدی داره هر ادمی هم خوبی داره. نرم نرم ادما به دل ادم می تونن بشینن و نرم نرم هم کسی که به دل ادم نشسته بوده می تونه از دل ادم بیرون بره.

اگه می تونی ادامه بده تاپیکت رو بنویس هر چی می خوای. شاید بتونی دسته بندی کنی احساساتت رو.

:72:

سلام فرشته اردیبهشت. سوژه مبهم ابژه هم مبهم.‏(ذهنت مبهم_اون فردهم مبهم)نتیجه میشه آشفتگی روح شما.، فعلا درشرایط خوبی نیستی.نیازبه آرامش وریکاوری داری...

اگر دو نفرازنظر اعتقادی باهم مچ باشن وتمایلات عرفانی نزدیک به همی داشته باشن،احتمالا بتونن قید بعضی معیارهاروبزنن.اما این رو درنظربگیر زندگی در دنیای حیوانی(درکنار عالم روحانی) ناخواسته تمایلات و نیازهایی روبرای افراد ایجادمیکنه که ناچارن اونارودرازدواج درنظربگیرن.بخصوص توانایی مدیریت زندگی مشترک برای مرد،قدرت ارتباطات وشناختن احساسات خود وطرف مقابل، مهارت زندگی دراجتماع با انواع واقسام آدمهاو... حتما اون جمله ازابوسعید ابوسعیدابی الخیر یادته که درجواب شاگردش که میگه فلانی روی آب راه میره فلانی یک لحظه ازاین شهرمیره اون شهر چی میگه؛میگه قورباغه هم روی آب راه میره شیطان هم یک لحظه ازاین سرعالم میره اون سرعالم.مرداونه که بامردم نشست وبرخاست کنه وبین اونهاباشه باهاشون دادوستد کنه ودرآمیزد ولی یک لحظه ازیادخداغافل نباشه.بنابراین عرفان ما همون معرفتهای والاواجتماعی رو آموزش میده وازمسیراجتماعی بودن دورنمیشه. فرد روبه خلأ ومسیرهای عجیب غریب هدایت نمیکنه ایناروخودت بهترمیدونی من فقط یادآوری کردم.



این رو هم درنظربگیربعضی ازافرادمجرد تاقبل ازدواج اندیشه هاوتمایلات عرفانی دارند امابعدازدواج این تمایلات ممکنه فروکش کنه یاممکنه بسیارکم بشه.وفقط عده کمی این مسیربراشون هم مهم باشه.حالا اینو درنظربگیرخودت یاهمسرآیندت اینا بعد ازدواج براش کمرنگ بشه،وتو هم به این انگیزه قوی اوروانتخاب کرده باشی.وازقیدیه چیزایی گذشته باشی. بنابراین من بهت پیشنهادمیکنم یا دنبال یک کلمه جایگزین برای عرفان درمعیارهات باش مثل اخلاقی بودن ومعرفت وبینش خوب داشتن. یاخود این بخش رو برای خودت بیشتربشکاف وحدوحدودش روتعیین وتعریف کن تا به اشتباه نیفتی. حرف آخرم اینکه سعی کن مدتی صبرکنی وباخودت خلوت کنی وبیشتردنبال این باش طرف مقابلت نرمال باشه ضمن اینکه ازنظراعتقادی ومذهبی ومعرفتی باخودت کفو باشه ورشداخلاقی ومعرفتی براش مهم باشه اگه برای تو هم مهمه

ببخشید رک حرف میزنم ولی عرفان و ... رو بریزید دور .
اول برید ببینید اعتقاداتون درسته یا نه !
پس فردا حسرت روزهای رفتتون رو نخورید ... حاضرم محیطش پیش بیاد با هر کسی مباحثه کنم در مورد این مسائل !
اینقدر به ازدواج روحانی و عرفانی نگاه نکنید ... قرار نیست همسر ادم ما رو در بهشت یا جهنم همراهی کنه :))
شما اول برید یک کم فلسفه غرب بخونید ، یک کم شوپنهاور و نیچه بخونید اون وقت کمی از این دوز عرفانیتتون کاهش میدید.
یک کم از حالت رمانتیک خارج میشید .

عشق از دیدگاه فروید منشاش کشش جنسیه ، که از حالت نرمال خودش خارج شده
رو عشق دقیق بشید ، همش کشش جنسیه :))
اینقدر به این مورد بها ندید !
بابا بخدا توهم زدید ... ( منم توهم زدم منم عشق دوست دارم )
بیایم بیرون از این توهم ... خودمونو برای یه توهم نابود نکنیم...
عشق هست ، خیلی هم شیرینه ولی ما باید خود ساخته تر از اون باشیم که برای یه اراده به تکثیر که در طی تکامل درمون بوجود اومده اینقدر عذاب روحی به خودمون بدیم...

این یه حقیقته که چه با عشق چه بی عشق ما تا ابد تنهاییم

حرص چیزی رو نخوریم و شانس های زندگیمونو برای یه لذت فنا نکنیم .
گاهی نمیتونیم به مورد دلخواهمون برسیم... باید قبول کنیم...زندگی همینه ! :305:

دوست عزیز من نکته اشتراکی باهم داریم تا باهم مبحثه کنیم نه اینکه من برا بحث اینجا نیومدم ونه حوصله شو دارم.
فقط منم یه توصیه دارم یکم در مورد میل جنسی هم دقیق ترشین مطمان باشین فقط برای تولید نسل و لذت بردن نیست از طرفی ببینین میل جنسی یک انسان با میل یک گربه چه فرقی میتونه داشته باشه
چون منم شوپنهاور و غرب رو چهار سال پیش اشنا شدم .
من حرفی ازین نزدم که مشکل عرفانی یا فلسفی دارم .

اون خط مشی کلی زندگیم بود که همه چی رو برام معنی میده پس لزومی نداره دور بریزم .
دوست ندارم بحث ازاد پیش بیاد ولی میاد .

دوستان از همه تون ممنونم خیلی خسته ام فکر میکنم طبیعیه خسته باشم با این همه انرژی ای که گذاشتم .

متاسفانه مسایلی هست که نمیشه گفت براهمین نتیجه نمیده اما از نظراتتون استفاده کردم .

مینوش به پیشنهادت فکر میکنم که ادامه بدم ولی الان نمیتونم بنویسم
دوست دارم یه مدت هیجا نباشم .
خسته ام
دیگه نمیذارم خواستگار بیاد.ولی میدونم اینم راهش نیست.

اجازه بدید منم تجربه خودم رو اینجا بگم. من خیلی دوست داشتم همسرم معنوی باشه. خودمم خیلی به عرفان و معنویت علاقه داشتم و به مادیات زیاد اهمیت نمی دادم. از قضا مادرم دختری رو معرفی کرد که بعد از اینکه خواستگاری رفتم متوجه شدم خیلی معنوی و اهل دل هست. خیلی خوشحال بودم ولی این خوشحالی من زیاد دووم نیاورد.ایشون طوری با من برخورد می کرد که انگار من فقط دنبال مادیاتم و بویی. از معنویت نبردم و این برای من خیلی سخت بود. من که خودم اصلا به مادیات اهمیت زیادی نمی دادم متهم شدم که اولویت اولم مادیات هست چرا چون تلاش می کردم کار کنم و ... .
الان که پست های شما رو می خونم خیلی شبیه افکار اون دختر خانم هست. من نمی تونم با این پست ها در مورد شما قضاوت کنم ولی خواستم بدونید که بعضی مواقع معنویت و عرفان هم باعث خودبرتر بینی و قضاوت نا صحیح در مورد دیگران میشه.
مواظب باشید از این راه آسیب نبینید. چون نشانه هایی از این وضعیت به نظرم در نوشته هاتون وجود داره.

سلام

نقل قول:

---

اقا حامد ممنون از توجهتون وسعی ای برای کمک بهم کردین :72:

---

خواهش میکنم ، کاری که نکردم ولی دعا میکنم شما بتونید مسیر درست رو انتخاب کنم و بابت گل تون هم ممنون.

نقل قول:

---

زندگی دینی ! اتفاقا خیلی بهش فکر میکنم اما برا شناختش باید عمیقا الگوهاش رو شناخت بستر اماده است اگه چیزی مد نظرتون بود میگفتین .

---

میدونم از پست هایی که میذارید معلوم هست ، و اتفاقا به همین خاطر صحبت کردن با شما دقت میخواد ،من کمی پراکنده صحبت میکنم شما خود تون از از اون زلف پریشان اگر تونستید کسب جمعیت بکنید.(زخلاف آمد عادت بطلب کار که من ***کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم)

من فکر میکنم بزرگترین کلید واژه زندگی دینی واژه عبودیت هست و از مفهوم و محتوای همین واژه هست که الگوها و بسترهای زندگی دینی شناخته میشه

آقای بهجت میفرمودند:
پس عرض می کنم که غرض از خلق، عبودیت است ( و ما خلقت الجن و الانس إلا لیعبدون. سوره ذاریات/56 )و حقیقت عبودیت؛ ترک معصیت است در اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح.
و ترک معصیت، حاصل نمی شود به طوری که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت « ولا أقول سبحان الله و الحمد لله، لکنه ذکر الله عند حلاله و حرامه ».

حتماً میدونید که برای ترک معصیت در جوارح نیاز به همت هست که با شناخت دستورات دینی که عمدتاً در رساله هست این عبودیت رو (در حد توانمون) در دستور کارمون قرار بدیم و درواقع شریعت رو به عنوان الگوی بیرونی زندگی مون قرار بدیم (اگر هم کاهلی کردیم در توبه باز هست هر چند بار که نیاز باشه) و تا عبودیت رو در زمینه شریعت به قلبمون نرسونیم زمینه درستی برای ترک معصیت در اعتقادات(قسمتی از اون با مطالعه و تفکر هست) و مخصوصا اون قسمتی که دوری از معصیت در عمل قلب هست نمیتونیم ایجاد کنیم.


یه لحظه من به مثال حضرت زینب برگردم ،ایشون که عشق الهی رو چنان درک کردن که میتونن حوادث کربلا رو در این سطح ادراک کنن که :
ما رایت الا جمیلا

و مراتب کمال و در نتیجه عشق حقیقی(نه تازه مجازی که توی سلوک عرفا عشق به اولیاالله عشق مجازی هست)رو هم تا اعلی درجه سعه وجودی خودشون درک کردن پس چرا باید ازدواج کنن؟

ایشون که نمیخوان به واسطه عشق زمینی به عشق الهی برسن پس جواب برای ایشون احتمالاً این کلمه است :
چون حضرت زینب عبد خداست و عبد دنبال رضایت مولاست (البته این درجه از بندگی خیلی بالاست) و مطمئنا بهترین همسر عالم هم برای هر مردی هستن (هر چند ناقص ترین مرد ها)چون باز هم این خواست خداست .
شما فکر کنید که حضرت زینب با اون همه کمالات ، چقدر نقص رو از جانب همسرشون ببینن و ذره ای دچار هیچ گونه معصیتی هم نشن و تازه الگوی مهرورزی به همسرشون طبق خواسته خدا هم باشن

(البته خدا از ما انتظار چنین بندگی ای رو نداره ولی بیان این افق های زندگی دینی لازم هست تا ما نسبت به سعه وجودی تلاش کنیم و راه رو هم گم نکنیم)

یه سئوال:
کجا میشه عبودیت رو به ظهور رسوند؟ (فرشته ها برای خلق انسانی که هدف از خلقتش عبودیت بود گفتن:{ وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ} پس تسبیح و سجده و تقدیس فرشته ها ظهور کاملی برای عبودیت نبود )

ببخشید که پستم کمی جنبه اعتقادی پیدا کرد ولی در ادامه سعی میکنم به موضوع شما برگردم .

ان شاالله ادامه دارد...

سلام
دوستان چرا منظورم رو معکوس متوجه شدید؟:47: اصلا تاپیک چند موضوعه شده.فکنم خیلی به عرفان علاقه دارین که میخواین کار به جاهای باریک بکشه :311:

جناب امین و ویکی میل ... اخه موضوع من عرفان و فلسفه نیست اتفاقا گفتم این اقا از نظر اعتقادی شبیه منه البته تقریبا و اندازش خوبه .
مشکل اینه که دلم راه نیومد و اون جملاتی هم که گفتم علت مهم بودم پذیرش قلبم بود .
چون ادما مختلفن :
بعضیا فقط با دو دوتا چهارتا به نتیجه میرسن و با شرایط میسازن بعضا دوست دارن به کاری که میکنن راغب باشن و عشق و غلاقه مهم تر از شرایطه اما هردو بجای خودش .

فکر نکنید من از درویش ها هستم با ریش بلند و تارک دنیا نشستم یه گوشه خیابون و نی میزنم و چشام خیره به اسمونه :311:

اتفاقا به امورات دنیا هم خیلی اهمیت میدم خیلی شادابم و دنبال شلوغ بازی ام و میخام در این مورد هم باهام پایه باشه و مثلا باهم بریم .... اینو دیگه نمیگم باز متهم میکنید :)
البته مشکلات یکم خسته ام کرده و شادابی ام موقتا کم شده وداره کمتر میشه اما خوشبختانه تو دلم خیلی شاد و سرمستم .

همینه دیگه از اعتقادات نباید حرف زد ...
تو انتخابم باور کنید از همون فاکتورای مادیش نمیتونم گذر کنم چه برسه به اونجا مثل همون حالت چهره و تیپ و نحوه حرف زدن و اداب معاشرت و مهارت های مختلف .
مثلا همون که گفتم با شلوار پارچه ای کتونی پوشیده بود :311: (حالا بیاین بگین فرشته خیلی ادم ماده گرای هستی منظورم اینه همه چی جای خودشه )

حالا که فکر میکنم این مورد مذکور هم مورد اعتقادیشو داشت وگرنه نوع روابط اجتماعی مون هم متفاوت بود هرچند قرار نیست همه چی یکی باشه اگه کسی خودش و کاراش به دل باشه و اشتراکات مهم وجود داشته باشه بقیه رو میشه خوب حلش کرد .
با یکی مشورت کردم دراین مورد گفتن احساس علاقه به کسی بدیهیاته خودت باید متوجه بشی ... دیدم راست میگه اون به دلم نیست ولی هی میخوام به خودم بگم که دارم اشتباه می کنم ولی نمیشه .

فکرکنم مینوش و محمد رضا خوب موضوعمو متوجه شدن و باهام جلو اومدن . مینوش خیلی حرفه ای هستی :18:

اقا حامد اگه مرتبط به موضوع بود ممنون میشم بذارین .


در ضمن اقای ویکی میل من تا حالا کسی رو ناراحت نکردم تو موردا بجز همین فرد که مثلا کاری میکردم ازم خوش نیاد خام بودم کاسه داغ تر از اش .اتفاقا اونو برتر از خودم میبینم جدا میگم .
معمولا با نهایت احترام میگم که شما خیلی خوبین اما اشتراکی باهم نداریم به نظرم .نه این که کسی رو متهم به مادی گرایی کنم . خیلی با مهربانی ولی قاطع می گم .
شما نذارین اون دختر خانم شما رو بدبین کنه سعی نکنین دیگران رو با میزان ایشون بسنجین ولی ممنون از نطرتون میدونین اصلا بحثم خود برتر بینی نیست نمیدونم شاید هم راست میگین ادم خود خواهی ام ولی تو دلم همچین چیزی نیست چون چیزی رو از خودم نمیبینم .نه چهره به اختیار خودمه نه قد نه روحم نه چیزایی که دارم .
این رو بیشتروقتی حس کردم که یه هفته پیش نمیتونستم از تختم پاشم به دلیل مشکلی که پیدا کرده بودم گفتم خدایا هیچ حول و قوه ای نیست مگر از تو . چقدر من عاجزم

پس چیمو برتر میبینم؟!

سلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــام دوستم فرشته جون.:43::43::43:


اولين چيزي كه تو تايپيكت خيلي من رو دلگرم كرد اينه كه من و شما و مصباح جون هنوز سنگر رو حفظ كرديم و از اينكه تنها نيستم كلي ذوق مرگ شدم.:310:

دلم براتون تنگ شده بود براي شما مصباح عزيز و همينطور دختر بيخيال عزيز....:54::54::54:

من كه حرفي ندارم بگم كلا خودم وضعيتم از تو بدتره.:161:

فقط....:300:

ما كــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــي شيريني ميخوريم؟؟؟:311::311::311:

سلام صبوری جان :72:

امروز که اسمت رو دیدم بسی خوشحالیدم...
ماهم دلمون برات تنگ شده بود .

شیرینی رو انشالا در اسرع وقت میخوریم .:82:

سلام خانم فرشته اردیبهشت

ابتدا از دیرکرد پست بعدی که قرار بود معذرت ، سرماخوردگی ای رو که از کربلا با خودم تحفه آوورده بودم دلش برام تنگ شده و با شدتی دو چندان دوباره برگشته و با گوش درد و گلو درد حسابی ازم پذیرایی میکنه .(البته شاید من بیشتر دلتنگش بودم ان شاالله کربلا قسمت تون بشه برای برگشتنش بعضی وقتا ادم بی تاب میشه-حالا نه خیلی بگم زیادها-بعد سرماخوردگی اش رو همچینی یه کم دوست داره )

شاید بد نباشه حالا که اینو گفتم یه خاطره هم از اونجا بگم ، من با شعر خیلی محشورم و خب حافظ هم که یه جورایی بهش معتادم ، اونجا که بودم یه روز کنار باب القبله نشسته بودم و حسابی از خودم شاکی بودم که آخه این چه وضع زیارت کردنه ،کلی فکر بهم هجوم آورده بود که وقتی برگشتی فلان کار رو باید بکنی و... ،بعد همون جا یهویی به امام حسین(ع) گفتم اگه بخواین از زبون حافظ یه چیزی بهم بگین چی میگین با گوشی دادشم که دستم بود تفأل زدم اوه اوه چه جواب دندون شکنی دریافت کردم:

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو *** از ماه ابروان مَنَت شرم باد، رو
عمری است تا دلت ز اسیران زلف ماست *** غافل ز حفظ جانب یاران خود مشو
مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما *** کآنجا هزار نافه ی مشکین به نیم جو
تخم وفا و مهر، درین کهنه کشته زار *** آنگه عیان شود که بُوَد موسم درو
ساقی بیار باده که رمزی بگویمت *** از سرّ اختران کهن سیر و ماه نو
شکل هلال هر سر مَهْ می دهد نشان *** از افسر سیامک و ترک کلاه زو
حافظ جناب پیر مغان مأمن وفاست *** درس حدیث عشق بَرو خوان وزو شنو

دیگه هیچی دیگه چی میتونم بگم جز این بیت:

ما کشته نفسیم و بس آوخ که برآید
از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم

.................................................. .................................................. .................................................. ...............................
سلام خانم فرشته اردیبهشت!!!!
دیدم الان خانم پاییزه میاد میگه چرا انقدر پستتون بلنده گفتم اینجوری بلکه گولش بزنم فکر کنه یه پست دیگه است:58:
راستش درست هست جهت تاپیک خب خیلی تغییر کرد من هم ابتداءً چندتا سئوالی که پرسیدم در راستای موضوع بود ولی بعد با حرفایی مطرح شد که من هم جهتم عوض شد و بیشتر این حرفاتون کمی جهت من رو تغییر داد مخصوصا اونجایی اش رو که قرمز کرددم:

نقل قول:

---

اقا حامد ممنون از توجهتون وسعی ای برای کمک بهم کردین :72:
زندگی دینی ! اتفاقا خیلی بهش فکر میکنم اما برا شناختش باید عمیقا الگوهاش رو شناخت بستر اماده است اگه چیزی مد نظرتون بود میگفتین .
در این مورد خیلی به دین فکر کردم اما دیدم من ادم دلی هستم باید خیلی یکیو بخوام تا بتونم براش از جونم مایه بذارم بهش بگم عشقم و از خودم در بیام .
میخوام کسی باشه که از ته دلم اینو بگم گفتنی که دیگه خودم نباشم ... این مرحله اول تمرین عشق در عالم برام هست.
عشقی که هدف نهایی اش همسرم نیست اون هم در طول یک عشق عظیم قرار داره .
هدفمم از ازدواج قسمتیش همینه که براش از خودم بیرون بیام واقعا باهاش یکی شم یه وحدت دو نفره وحدتی که هرکدوم به اون یکی میگه من فدای تو و منی در کار نیست

هرکدوم برای دیگری از خودش می گذره و این میشه عشق... میشه عین حق .
اگه این نباشه من هدفی در ازدواج نمی بینم ..
بعد هم روحیات من با فیلم بازی کردن نمی خونه .
نمی خوام صرفا چون همه ازدواج می کنن ازدواج کنم اگه این نباشه ترجیح میدم تنها باشم .

---

این که شما ازدواج رو این جوری توی این قسمت تعریف کرده بودین و گفته بودین اگه این نباشه هدفی برای ازدواج نمی بینین برام قابل قبول نبود البته با قرینه جملات و پست های دیگه تون معلوم هست که آدمی نیستین که توی توهم یه عشق رویایی باشین ولی بیان هدفتون از ازدواج برام قابل قبول نبود(چون این هدف رو تا اونجا پررنگ کرده بودین که اگر این هدف مهیا نشه فلسفه ازدواج زیر سئوال میره و شما اگر نتونین به این هدف برسین ازدواج نمیکنینبرام قابل قبول نبود ولی اگر به طور کلی اون هم نه به عنوان یک هدف اولویت دار این موضوع رو مطرح میکردین برام قابل بود).

درواقع علت مثال من از حضرت زینب(سلام الله علیها) این بود بگم اگر هدف ازدواج رسیدن به عشق الهی از این طریق بود که ایشون قبل از اون به این مقامات رسیده بودن ، پس چرا ازدواجی میکنن که خودشون هم (به واسطه علم الهی) میدونن که همسرشون ایشون رو توی بزرگترین سفر با هدف الهی همراهی نمیکنن و شرطی هم میذارن که اون موقع بتونن جدا بشن؟

شاید شما در جواب بگید که کار پاکان را قیاس از خود مگیر (البته دامنه شمول این کلام حتما باید مشخص بشه وگرنه چطور قرآن سفارش میکنه که پیامبر برای شما اسوه حسنه هست ) به هر حال شما میشینید صحبت میکنید که بله این عمل ایشون برای من تکلیف مالا یطاق هست (البته این مثال رو زدم که بگم هدف ازدواج به عشق الهی رسیدن به اون معنی نیست بیشتر هدفش بندگی رو تکامل دادن هست)
آیا برای آدم های معمولی درست هست که این قدر واسطه قرار دادن عشق زمینی(در قالب ازدواج شرعی میگم ها) برای رسیدن به عشق الهی رو در اولویت قرار بدیم که اگر به این عشق نرسیدیم ازدواج نکنیم؟
من حد کمال گرایی در تصمیمات شما رو در عمل نمیدونم چقدر هست ،خب کاملاً حرف منطقی هست که برای هر کسی میخواد ازدواج کنه طرفش به دلش بشینه و بقولی دلش هم که دست خودش نیست ولی این حد به دل نشستن برای شما چقدر هست؟
به قول خودتون هم ممکنه آخرش با کسی ازدواج کنید که شاخ همه دربیاد ولی مطمئنا شما یا (خیلی)کوتاه اومدید یا اون ابعاد خاص رو که مد نظرتون هست توی وجود طرفتون پیدا کردین پس همچین هم آدم معمولی نیست (بیرونش معمولیه نه توش ) که باز هم چنین انتخابی نظر بر کمال گرایی از بُعد درک عشق زمینی هست برای واسطه قرار دادن به عشق الهی ، مسأله من اینه که تا اونجا که شعور من قد میده خدا ازدواج رو برای چنین اولویتی نذاشته وگرنه اییییییییین همه ازدواج ناموفق رو (از این بعد میگم ها)مقدّر نمیکرد.

(تقدیر الهی اختیار مارو زیر سئوال نمی بره بلکه دامنه اختیار ما رو مشخص میکنه ولی این دامنه انتخاب نسبت به تمام تقدیر های ممکن دیگه ای که بشه فرض کرد خیییییلی کمه ولی از نظر خدا کافیه)

موفق باشید.

سلام


ببینید اون چیزایی که از اعتقاداتم گفتم فقط ایده هام بودن وگرنه من در انتخابم به نظرم تو خیلی از مسایل ساده گیر میکنم به اونجاها نمیرسه که بخوام ایراد بگیرم .
هرچند همین مسایل ساده هم با مسایل مراتب بالاتر در ارتباط هستن .

در مورد اون مسایل تا جایی معیار قرار میدم که طرف هم مسیرم باشه و گرنه در واقعیت اینقدر سخت گیری نمی کنم کلا سخت گیر نیستم .

بیشترین مشکلی که دارم همون مساله به دل نشستن در مرحله اول هست که فکر میکنم باید ظاهر، گفتار ،حرکات و لحن کلام فرد مورد قبولم باشه خب همه این ها هم از درون فرد نشات می گیرن دیگه .
رنگ رخساره خبر می دهد از سر درون

به عنوان مثال :

کسی که بیرونش اراسته است مطمانا ذهنش این دستور رو بهش داده.
کسی که روابط اجتماعی درستی نداره و تو جمع دستاش می لرزه ونمیتونه یه جمله رو تا ته برسونه اعتماد به نفس و عزت نفسش زیر سوال میره
کسی که در مورد اساسی ترین مسایل نطری نداره من به فکرش شک می کنم .
کسی که همون بار اول عاشق میشه نمیدونم بر چه اساسی عاشق میشه و چرا بروز میده!


فعلا تو همین مسایل هم موندم
نمیخوام همسرم متفکر قرن باشه که. فقط میخوام تا حدی باشه که بتونم باهاش یه بحثی یه سخنی داشته باشم و حرفهام باهاش در " نهار چی میخوری"، " چه رنگی دوست داری" ،
"کی بریم" "کی بیایم "‌خلاصه نشه .

از طرفی معتقدم وقتی یه دختر ازدواج کرد باید نیاز های همسرش رو برطرف کنه و از نظر من در صورت نبودن رابطه روحی بین دونفر هیچ رابطه ی دیگه ای معنی نداره و میدونم شرمنده میشم اگه باهم رفیق نباشیم.

متاسفانه تنوعی در عقاید و سبک زندگی این شهر نیست تا بخوایی بینشون مناسب ترین رو برای خودت انتخاب کنی .من با تجربه بسیار این حرف رو میگم.

همه عین هم زندگی میکنن خیلی فکرشون بسته است محدود موندن.
مطمانم شما درک نخواهید کرد که چی میگم اما درجواب شما کمی عینی تر نوشتم که بدونین اون مسایل فعلا ت انتخاب هام دخالتی نداره .

مساله اینه با وجود تمایلی که به ازدواج دارم اما در انتخاب هام کمترین اصراری رو ندارم فورا قید کسی رو میزنم یعنی حاضر نمیشم خیلی زور بزنم تا کسی رو بخوام بغیر ازین مور مذکور که مهم بود برام .

اصلا خسته ام این بحث ها بهشون فکر هم نمیکنم توانشو ندارم تقریبا کسی رو هم راه نمیدیم چون دیگه جونم به لب رسیده :315:
ازدواج برای ادمی مثل من به ظاهر خیلی سخته اما من که میدونم ساده است .
تنها مشکله من این بود که میخواستم مطمان باشم مشکل از من نباشه وگرنه هیچ ترسی از نتیجه ندارم حداقل الان ندارم .
بهر حال ممنون