اصلی ترین مشکل خواستگارم بچه ننه بودنه.

سلام دوستان

توی تاپیک قبلیم گفتم خواستگاری دارم که چند بار با هم بیرون رفتیم.خواستگارم مرتب از من جواب

میخواد.

پدر و برادرم هم موافقن.مخصوصا پدرم.میگن اونقدر دست دست میکنی که اونا سرد میشن.

ممنون میشم توی تصمیم گیری بهم کمک کنید.

ایشون با مادرش زندگی میکنه.از سن کم رفته سرکار.بعدشم در کنار کار درس خونده.



از نظر مالی مادرش رو حمایت میکنه.

موقعیت کاری خیلی خوبی داره.خودش خونه خریده.برای مادرش هم یه خونه مستقل تهیه

کرده.

مرد مهربونی به نظر میاد.از من خیلی خوشش اومده.یکی از نقاط مثبت من به نظرش مستقل

بودنمه.

ما دربارش،از محل کارش تحقیق کردیم.تنها نکته منفی که راجبش میگن بچه ننه بودنشه.

مادرش چند بار رفته سرکار پسرش و از پسرش دفاع کرده و گفته کمتر بهش فشار بیارن.

به گفته خودشون خیلی جاها رفتن خواستگاری به اصرار مادر.

ظاهرا تو تصمیمهاش مادرش خیلی دخیله.

بیرون رفتناش بیشتر با مادره.

زیاد دوست صمیمی نداره.

به نظر شما این مسایل چقدر میتونه مشکل ساز باشه؟این رو هم در نظر بگیرین که من 32 سالمه و دیگه باید تصمیممو برای ازدواج بگیرم.

این رو هم بگم از نظر من علاقش و کمکش به مادر نشونه قدرشناس بودنشه و یه امتیاز مثبته براش.

فقط میترسم این علاقه در واقع وابستگی شدید باشه.

ممنون میشم راهنماییم کنین.به خصوص خانومها و آقایون متاهل.

سلام عزیزم.هیچ عجله نکن که مبادا اونا سرد بشن.خوبه که این آقا علاقه مند به مادر و قدردان زحمتاش هستن اماظاهرا ایشون خودشون آدم مستقلی نیستن و شاید یکی از دلایل جذب شدنش به سمت تو علاوه بر خصوصیات مثبتت همین عدم استقلال خودشه.کمبود خودش رو در وجود تو جستجو میکنه.

طبق عنوانی که برا تاپیکتون انتخاب کردین یعنی به این نتیجه رسیدین که به قول خودتون بچه ننست.خوب دیگه ببینید با این شخص میتونید کنار بیایید یا نه.البته اینو بگم که بعضی جاها خواست خود آدم نیست که اطرافیان یه کاری انجام بدن ولی اطرافیان انجام میدن.حالا میمونه روبرو شدن با اون دخالت که ایشون مطمینن چون مادرشون اینکارو کردن نخواستن بی احترامی کنن.مطمین باشید خوشایند هیچ آدمی نیست که در حقش اینکارو کنن.البته خوب ایشون هم برخورد درست رو بلد نبودن تا جلوگیری کنن.به هر حال شما در آینده با ایشون صد در صد مسایلی از این دست خواهید داشت مگر اینکه شیوه درست برخورد رو یاد بگیرن.ضمنن عبارت بچه ننه عبارت بسیار زشتیه و در حق هیچ مردی بکار نگیرین چون شما درباطن زندگی ایشون نیستید و نمیتونید قضاوت کنید

سلام دوستم.

سریع میرم سر اصل مطلب!!!:-)

دختر خاله من داشت ازدواج میکرد دقیقا تو تحقیقات گفتن اقا پسر تنها ایرادش بچه ننه بودنشه!!!!!

رییسش گفت برای گرفتن فلان مجوز مادرش اومده بود!!!!!!! دختر خالم چون همه چیز خواستگارش خوب بود قبول کرد.
واقعا همه چیز پسره خوبه ها اما همون بچه ننه بودنش شد مشکل!سر هر چی قهر میکنه!!!!!جلو جمع یه چیزی می خواد عین بچه ها شونه هاش می ندازه بالا و می گه فلان غذارو می خوام مثلا!!!!

سوار هواپیما نمیشه میترسه!مسافرت طولانی نمیره چون سختشه!....امکان ترفیع رتبه و حقوقش هست اما میگه نمی تونه سختی کار زیاد و مشکلات اون مقام بالاتر قبول کنه.دخترخالم میاد دیدن مادرش زنگ میزنه برو با مامانت اینا تو منو دوست نداری!!!!!!!!

وای رو اعصاب دختر خالمه.طوری که میگه کاش اون یه جمله بچه ننه بودنش جدی میگرفت.

سلام آنيتا جان
اولا كه استفاده از لغت بچه ننه براى يك مرد اصلا قشنگ نيست و به نظرم خيلى لغت پيش پا افتاده و زشتيه، حواست باشه كه اين لغت رو يه وقت مقابل ايشون استفاده نكنى
در مورد اين كه ايشون چقدر به مادرشون وابستگى دارند، خودت ميتونى متوجه بشى، مثلا اين كه بدون اجازه مادرش كارى نمى كنه، شمارو با مادرش مقايسه مى كنه، مادرش از تمام تصميمات و به اصطلاح رازهاش باخبره، از مادرش كمك و حمايت (معنوى، مادى، عاطفى) مى گيره، همه جا همراه مادرش ميره و خيلى چيزهاى ديگه
فراموش نكن كه ممكنه اين آقا به خاطر شرايط زندگى، كفالت مادرشو به عهده گرفته باشه، و نسبت به مادرش احساس مسيوليت كنه، كه خب اين مساله با وابستگى به مادر خيلى فرق داره
شما ميتونى مستقيم با خودش هم در اين مورد صحبت كنى
بگيد كه استقلال و زندگى مستقل زناشويى تا چه حد براتون اهميت داره، و مطمين شيد كه تصميمات ايشون تا چه اندازه به تصميماتى كه مادرش ميگيره وابسته هست، با مادرشون سر صحبت رو باز كنيد و بيشتر بشناسيدش كه آيا شخص كنترل گرى هست يا نه، ايشون چون پدر هم ندارن (راستى تحقيق كردين كه پدرشون كجاست؟) ممكنه بخشى از مسيوليت زندگى مادرشون رو به عنوان يه مرد متحمل شده باشن كه اين رابطه خيلى متفاوته و به نظرم نشان از مردانگى و مسيوليت پذيرى بالاى ايشون هست تا وابستگى! مخصوصا كه براى مادرشون خونه جدا تهيه كردند و .... به هرحال بايد با خودشون دو مورد استقلال فكرى و عملى صحبت كنيد، و اين كه حواستون به زنگ خطرها هم باشه، ايشالا بهترين تصميم رو بگيرى

سلام آنیتا جان

شما خودتون به راحتی میتونین این مسئلرو با ارتباط بیشتر و بدون عجله برسسی کنید.. مرد هایی که اینطورن به راحتی از رفتاراشون مشخصه.. شاید از اون دسته مردایی هستن که به خانوما یا مادرشون زیاد احترام میزارن اونوقت خیلیا این صفت رو بهشون نسبت میدن... اما اگر به طور کلی بخواین تصمیم بگیرین خب عزیزم شما الان کاملا میدونین ایشون به مادرشون کمک میکنن یا وابستن چون فقط همدیگرو دارن... به خاطر همین درسته قدر شناسی و احترام خوبه .. اما خودتون باید ببینین چطور ادمی هستین؟ توانایی اینو دارین که مادر ایشونو مثل مادر خودتون بپذیرین یا نه حساسین... اینکه تمایل دارین همیشه اولویت همسرتون شما باشین یا با این مسئله کنار میاین که همسرت به مادرشون مثل دوران مجردیشون وابسته یا هواشونو داشته باشه؟ اینا دیگه به شخصیت شما بر میگرده... اما حالا که فرصت دارین همدیگرو بشناسین حتما رفتاراشون بیشتر بررسی کنید.. امیدوارم بهترین تصمیمو بگیرین

اگر بچه مامانی بود می تونست در کنار کار درس بخونه؟خونه بخره؟پیشرفت کنه؟

کسی که پدر نداره (خواهر و برادر م نداره؟) مسلمن وابستگی بیشتری به مادرش

پیدا می کنه.

اصلن بگو این بچه مامانی بودنشو چه کسانی گفتن؟اینکه مادرش رفته از پسرش

دفاع کرده؟یا با مادرش رفته خاستگاری؟اینکه تفریحشو به جای اینکه با غریبه ها

بگذرونه با مادرش می گذرونه؟

تنها صفتی که به خاستگارت نمی خوره،بچه مامانی بودنه.

ببخشید من یه نظر کلی بدم با توجه به حرف های اقای فرهنگ.

الان واقعا تو رشته های مهندسی و.... فوق لیسانس و دکتری و کنار کار درس خوندن معیار نیست.اگه تعصب نداشته باشیم واضحه که دیگه الان دانشگاه های علمی کاربردی و پودمان و ازاد و......به راحتی دوره های تکمیلی میذارن و با هفته ای دو روز کلاس دکتری هم میدن.
مگر اینکه مثلا دانشگاه های مادر و تاپ......
اصلا اصلا نه برای دختر نه پسر فوق لیسانس و دکتری ذره ای ملاک بر با عرضه بودن نیست...متاسفانه اتفاقیه که تو جامعه افتاده و این مدرک ها بی ارزش شدن و به دست اوردنشون راحته.

نقل قول:

---

به نظر شما این مسایل چقدر میتونه مشکل ساز باشه؟

---

خب بستگی داره، برای شما چقدر مسله مهمی باشه، مثلا بنظر من، مشورت گرفتن از بزرگترها اون هم اول زندگی برای منی که جوانی نا پخته و کم تجربه ای هستم نه تنها بد نیست تازه مفید هم هست.

استفاده از تجارب بزرگترها بسیار هم عالیست . ( بشرطی که آن بزرگتر از نظر ما انسانی عاقل و بالغ و باتجربه و پخته ای باشند )

اما این چیزایی که گفتین خیلی کلی بود، باید جزیی تر بررسی کنین.
باید دید مثلا تو چه مسایلی از مادرشون مشورت خواستن، و نتیجه اون مشورت و دید! آیا مادرشون مشورت میکنن و در نهایت تصمیم نهایی باخود ایشونه یا خیر مادرشون بجای ایشون تصمیم میگیرن!و نظرشون و تحمیل میکنن! این دو خیلی با هم تفاوت داره!

مسایل بپرسین، نتیجه مشورت هم بپرسین، اونوقت ببینین آیا خواستگارتون مجبور به قبول تصمیم مادر بودن؟ یا خودشون به این نتیجه رسیدن!
آیا نتیجه مورد قبول بوده؟ از نظرتون خواستگار اگه در اون مسله ای که از مادر نظر خواهی کردن و بخواست مادر گوش دادن ضرری دیدن و این ضرر و توجیه هم میکنن؟

مثلا فرض کنین من در تمام تصمیمات زندگیم اول با مامانم و بابام مشورت میکنم، بعد بهترین تصمیم و میگیرم، بعد به بهترین تصمیم عمل میکنم، حالا یا نتیجه خوبه یا بد! مهم اینه من با مشورت از نظر خودم بهترین تصمیم و گرفتم!

ولی برخی اوقات هست، نه، من همیشه مجبورم به حرف خانواده گوش بدم، گاهی اوقات بهترین تصمیم و خودم گرفتم یا حتی بهترین تصمیم و همسرم گرفتن ولی باز هم طبق عادت و طبق عدم استقلال تصمیم گیری که داشتم به حرف خانواده کردم، ضرر هم دیدم، در اینجا دیگه نمیشه گفت من انسانی مستقل هستم ، اینجا بله، به دفعات مختلف اگه تکرار بشه منجر به ایجاد کدورت و مشکلات زیادی میشه!

در اینجا من وابستگی افراطی به خانواده ام دارم! تازه مخصوصا اگه از ضرری که دیدم و تصمیمات غیر منطقی خانواده ام دفاع هم کنم! !!! دیگه اصلا نمیشه گفت من انسانی مستقلم!

این مسله میتونه مسله ای مهم باشه، ولی اطلاعات صورت مسله هنوز کافی نیست، نیاز هست برای حل مسله اطلاعاتتون و بیشتر کنین، مولفه هایی در مسله وجود داره که هنوز مجهول هستن!

راستی اینطور که من متوجه شدم این آقا فقط مادرشون و دارن، و مادرشون هم فقط همین پسر و دارن، اگه درست متوجه شدم، پس باید این مسله و هم درک کنین، کمی وابستگی مادر به فرزند طبیعیست، و شرایط خانواده ایشون کمی خاص تر از خانواده معمولیست، پس مطمعنا وظایف ایشون خیلی بیشتر از وظیفه یک پسریست که پدر و برادرو خواهر و داماد و عروس های دیگری هم دارد.

حتی وظیفه شما هم اگه ان شالله عروس این خانواده شدین کمی نسبت به سایر عروس ها در قبال ماور شوهرتون بیشتر خواهد بود.

اینکه برای مادرشون خونه گرفتن، نشان از مسولیت بالاییست که ایشون نسبت به مادرشون دارند و کاملا هم طبیعیست.

درمورد اینکه مادرشون سر کار فرزندشون رفتن، بهتره قضاوت عجولانه نکنیم ما اطلاعات مسله امون کافی نیست، باید از خودشون هم بپرسین، ممکنه ایشون چون فقط مادرشون و دارند با مادرشون در مورد اتفاقی که در شرکتشون افتاده درو دل کردن، مادران هم که دلسوز فرزندانشان هستن، همیشه هم فکر میکنند فرزندشون پنجاه سالش هم بشود بازهم بچه است، خواستن خودشون درحد خودشون به فرزندشون کمکی کنند.
ممکن هست حتی فرزندشون از این حرکت مادرشون قبل از وقوع بی اطلاع بوده اند.

پس بهتره در خصوص این مسله هم اطلاعاتتون و کاملتر کنین، از جواب و عکس العمل ایشون بهتر میتونین تصمیم بگیرین.
چون ممکنه فقط یک قضاوت نادرست باشه .

یک مثال میزنم تا حرفمم و بهتر رسانده باشم :
من، یک برادر کوچولو دارم، تازه مادر هم نیستم، اینیم که میگم کوچولو، سوم دبیرستانه! !!

تا حالا دوبار تو زندگیم از این حرکتای مادر ایشون حالا به یک صورت دیگری ولی بهمین شکل انجام دادم، درصورتی که بنده خدا داداشم بی اطلاع بودن و تازه بعد از حرکت من و حرفهای زده شده من از دوستاش و فامیل شنیده من چکار کردم، حتی مامان طفلکمم بی اطلاع بوده، من بصورت خودجوش خودم اینکارو کردم، ولی این دلیل نمیشه بگند برادر من *بچه ننه * است، این حرکت من بوده به برادرم ربطی نداشته! تازه خودمم از کارم پشیمون شدم، از اون به بعدم تصمیم گرفتم بذارم خودش از پس کارهای خودش بربیاد.

سلام و تشکر از همه دوستای مهربونم

اول بگم اینکه گفتم بچه ننه،لغتیه که توی تحقیقات همکاراشون به کار بردن،و روز خواستگاری مادرشون هم گفتن که

یکی از همکارها اینجوری راجبشون میگن.من خودمم با به کارگیری این کلمه موافق نیستم.

بله،ایشون مسوول مادرشون هستن.حتی از لحاظ مالی،ازش در مورد تصمیم گیریش پرسیدم و گفتم استقلال برام مهمه،

اونم گفتش که من با مادر مشورت میکنم ولی در نهایت خودم تصمیم میگیرم.

به خاطر کارش چند سالی دور از مادرش بوده.

در کل منم به مادر خودم خیلی علاقه دارم و تا حد توانم هم بهش میرسم.اینکه گفتین میتونم با این مساله در مورد

اون کنار بیام یا نه،من کلا برای مادرها خیلی احترام و ارزش قاءلم.

و کلا آدم عاطفی هستم،حتی همین الانم با اینکه فقط یه بار مادرش رو دیدم،حس میکنم دوسش دارم.

حس میکنم میتونم با این قضیه کنار بیام،ولی اینقدر شنیدم که عروسها از دخالت مادرشوهر گلایه میکنن،

بعضی وقتها فکر میکنم،شاید دچار اعتماد به نفس بیش از حد شدم که فکر میکنم میتونم با این موضوع کنار بیام.

از لحاظ کمک مالش به مادرش،مشکلی ندارم،چون خودمم حقوقم خوبه،اونم درامدش خوبه،پس مشکلی پیش نمیاد.

راستش من خودم با توجه به اینکه مادرش فقط همین یه بچه رو داره،اصلا دلم نمیاد از پسرش دورش کنم.

فقط نگرانم که این وابستگی دو طرفه بیش از حد باشه.

دوستم من خیلی خیلی به این معتقدم که از حرف و نشانه هایی که تو تحقیقات میبینید به سادگی نباید گذشت.
به هر حال یه دختر با پسری که از لحاظ کار و درامد و خانواده بهش بخوره ازدواج میکنه پس امتیازهای دیگش باعث نشه از تحقیقات سرسری بگذرید.
مادرشونم اعتراف کردن که بله پشت سر پسرم فلان چی میگن بتزم دلیل نمیشه که موضوع کم اهمیتی باشه.

من که خودم این طورم .... بارها دیدم به قول معروف تا چیزی نباشه مردم چیزکی ها نمیگویند!!!!!!وگرنه رسم تحقیق کردن بعد این همه سال منسوخ میشد.

سلام

به نظر من روی این موضوع بیشتر تمرکز کنید. بحث فقط اخترام و پشتیبانی مالی نیست، بحث شخصیت وابسته یه مرد و شخصیت وابسته یک مادره که انتظاراتی که این وسط بوجود میاد می تونه مساله ساز باشه.

یکی از دوستان من با آقایی مشابه خواستگار شما ازدواج کردن، هر چند توی خواستگاری و تحقیق کسی نگفته بود ایشون بچه ننه هست یا وابستگی داره به مادرش، بعد از ازدواج مادر همسرشون در تک تک تصمیمات زندگیشون سهیم بود، به بهانه اینکه بچه م هست و نگرانشم. شب نباید برید تفریح و دیر بیاین چون خطرناکه، تو جاده دست تنها نباید رانندگی کنی چون خطرناکه، زود باید بچه دار بشید و به تعداد زیاد، چون پسرم خودش تک بوده، یادمه دوستم میگفت روزهایی که مادرهمسرم خونه ما بود اگر من تاپ می پوشیدم اونم می رفت تاپ می پوشید:311: و خوب یادمه دوستم اون اوایل که از این رفتارها بهت زده بود می گفت اگر میدونستم تک فرزندی اینقدر معایب داره هیچوقت بله نمی گفتم. البته الان زندگی خوبی دارن ولی آسون نبود و هنوز هم ترکش های وابستگی مادر و پسر گاهی دامنگیرشون میشه. و البته شوهر دوست من خودش هم از این همه دخالت عاصی و شاکی بود، شما باید ببنید مردی که مادرش میره تو محیط کار و ازش حمایت میکنه ، در شرایط مشابه از این کار چه حسی داره، خوشحاله که مادرش این همه پشتیبانش هست یا ناراحت و سرافکنده بخاطر دلسوزی های بیش از حد مادرش.

ممنون کیت کت جون،

تنها مزیتش برای من موقعیتش نیست.این جزو ملاکهای اصلی من نیست.

خوب تشابهات زیادی وجود داره.هیچکدوم زیاد مذهبی نیستیم.

خصوصیات اخلاقی مشابه زیاد داریم.

مهربونه،زبون باز نیست.با من خیلی خوب رفتار میکنه.هیچ وقت توی دیدارهامون از حد خودش فراتر نمیره.

اهل دود نیست.با شخصیته.

صبا جون مرسی از راهنماییت

دوستتون مشکلشون چطوری حل شد؟

من میدونم حداقلش اینه که مادرش در آینده تو زندگیمون نقش پررنگی خواهد داشت.مساله اینه که آیا من میتونم

این مساله رو به خاطر بقیه خوبیهای ایشون بپذیرم؟

یه مساله دیگه.من همیشه دختر خیلی منطقیی بودم.متاسفانه خیلی کم پیش میاد از بین خواستگارام کسی به دلم بشینه.

حتی خواستگاری داشتم که از خیلی لحاظها خوب بود.ولی من اصلا خوشم نمیومد ازش و جواب رد دادم.

حالا این آقا تا حدی به دل من نشسته.و چون این اتفاق خیلی به ندرت برای من میفته فکر کنم باید این رو هم در

نظر بگیرم.

البته این به دل نشستن اصلا جوری نیست که جلوی منطق من رو بگیره.

عزيزم من چون متاهل نيستم نميتونم در مورد دخالت مادر شوهرها تو زندگى آدمها نظر بدم، ولى با توجه به ديده ها و شنيده ها ميتونم بگم كه اين كاملا بستگى به شخصيت خود دختر و پسر داره كه اجازه ميدن زندگى زناشوييشون با دخالت اطرافيان همراه باشه يا خير
به نظرم همين الان هم شما دارين با منطق پيش ميرين، و اين خيلى قشنگه كه از الان دارين همه چيز رو سبك و سنگين مى كنين، به هر حال چون سرپرستى مادرشون الان با ايشونه شايد دو برابر بقيه بايد بشينيد فكر كنيد كه ميتونيد با مادر شوهرتون كنار بياييد يا نه
همونطور كه بقيه دوستان گفتن شما عجله نكنيد و خوب براى شناخت همديگه فرصت بذاريد، اما يه جواب فعلى به ايشون بديد كه نظرتون مثبته، و ميخوايد بيشتر بشناسيدش تا به قول پدر و مادرتون اينها رو همينجورى بلاتكليف نذاشته باشيد، چون بدى خواستگارى هاى سنتى اينه كه يه پروسه زمان بر هست، و چون تعهدى توش نيست ممكنه الان بلاتكليف گذاشتن ايشون باعث بشه كه باز به اصرار سايرين بره چندتا كيس ديگه رو هم بررسى كنه، شما چون ميگين شرايط اين آقا به دلتون نشسته، يه جواب مختصر فعلى بديد و بعد مشاوره هارو شروع كنيد، اون موقع بيشتر و راحتتر ميتونين شرايط فعلى اين آقارو بررسى كنيد، اميدوارم خوشبخت بشى

سلام آنیتا، خوشحالم که خوبی.

هر زندگی ای یه سری مسائل داره. اگه قبل از ازدواج به نظرت رسید که طرفت هیچ مشکلی نداره و تو زندگی باهاش دچار هیچ مشکلی نمی شی، به نظرم تو هپروتی.

اما مهم اینه که اولا تا حد ممکن از مسائل پیش رو "آگاهی" داشته باشی، و ثانیا توانایی هات رو برای مقابله با اون مسائل سنجیده باشی. و علاوه بر مسائلی که برات مشخص می شن، آمادگی مقابله با مسائل غیرقابل پیش بینی رو هم داشته باشی.

در واقع موقع تشکیل خانواده، باید یه سری چارچوب های اصلی فراهم باشن. اما در قالب اون چارچوب ها، مسائلی پیش میان. بخصوص مسائل ارتباطی. چون مسئله ی "ارتباط" یکی از اصلی ترین مسائل انسانه. ارتباط با خدا، با خودش، و با انسان های دیگه. پس طبیعتا در زندگی زناشویی هم این مسئله پررنگ خواهد بود. و اونهایی تو زندگی موفق ترن که می تونن ارتباطات سالم تری برقرار کنن. و می تونن ارتباطات ناسالم رو اصلاح کنن.

خلاصه اینکه اگه خواستگارت فقط یک مشکل اصلی داره! و اون وابستگی به مادرشه، این دلیل وقتی برای رد کردنش کفایت می کنه که توانایی حل این مسئله رو در خودت نبینی (حتی با داشتن آگاهی و مشاوره گرفتن). البته حل کردنش جوانب مختلفی داره، حل کردن همیشه به این صورت نیست که یه مشکل ریشه کن بشه. گاهی حل کردن یعنی پذیرش، گاهی یعنی اصلاح، گاهی یعنی استفاده از مکمل های درست، گاهی یعنی استخراج نکات مثبت از شرایط منفی.

اما از نظر من مسئله ی اصلی تاپیکت وابستگی خواستگارت و مادرش نیست. بلکه مسئله اصلی خود تویی.

بذار ببینیم داری چیکار می کنی؟

یه خواستگار داری که چند بار با هم بیرون رفتید. مادرش رو هم که 1 بار دیدی. آنی فکر می کنی ازدواج جدول ضربه که بشینی تو خونه از برش کنی؟ یا بیای از ما بپرسی چهار هشت تا؟

خب باید رفت و آمد داشته باشید. باید این آقا رو در تعامل با مادرش ببینی. اونم نه یکبار و دوبار، در موقعیت های مختلف.

از طرفی این موضوع رو یه مشاور باید بررسی کنه، بصورت غیر مستقیم از این آقا سوال کنه.

شما و خونوادت در مورد گذشته و آینده صحنه سازی هایی کنید و این آقا و مادرش رو در شرایط مختلف بذارید و ببینید وابستگیشون بشه چه شکل و در چه حده. و تا چه اندازه برای تو قابل پذیرشه.

و در نهایت توانایی های ارتباطی خودت سنجیده بشه. و حساسیت هات.

و بقیه معیارها هم سنجیده بشن. الان شما با چند بار ملاقات به این نتیجه رسیدی که خواستگارت یک مشکل اصلی داره، و اون این مسئله ست. خب شما چطور همه چی رو سنجیدی با چند بار ملاقات؟ حتی اگه این فرد از آشنایان خانوادگی شما هم باشه، چون تا حالا به عنوان شریک زندگی محک نخورده، وقت و کار خیلی بیشتری می بره تا بشه تا حد قابل قبولی شناختش، و بشه در مورد تناسبتون نظر داد.

مرسی ساشای عزیز
هر وقت جوابمو میپرسن،میگم بر اساس شناختم تا حالا مثبت بوده.ولی با شناخت کامل تر همه چیز مشخص میشه.همین کافیه؟یا باید جواب محکمتری بدم؟

ممنون میشل جونم

با توجه به تجربه های اخیرم،فکر میکنم توانم شناختم خوب باشه.

آدم پیچیده ای نیست.شاید زیاد باهوش نباشه ولی صاف و پاکه.این رو میشه فهمید.حس میکنم دروغ نمیگه بهم.

اینکه گفتم زبون باز نیست برام مهمه.خودشه.نقش بازی نمیکنه.منو بازی نمیده.این رو حس میکنم.

در مورد تواناییهام هم در آینده،الان حس میکنم میتونم با یه سری مسایل کنار بیام و بپذیرم.

البته امیدوارم دچار اعتماد به نفس کاذب نشده باشم.:227:

ولی خیلی اعتقادی به مشاور ندارم،اونم نداره.به نظرم پولکی شده همه چیز و دلسوزانه کار نمیکنن.نمیدونم شایدم

فکرم اشتباه باشه.

چیزهایی که گفتی خیلی سطحین!!!!!!

باهات خوب رفتار میکنه؟؟؟حد و حدود رعایت میکنه؟؟؟اهل دود نبودن؟؟؟؟؟!!!!!!!!یعنی قرار بود که معتاد؛بد اخلاق که تو مراسم و دیدارهای خواستگاری بپره بوست کنه باشه اما حالا که نیست یه امتیازه؟؟؟؟؟؟؟

دوستی؟؟؟؟؟؟فکر کنم کلا اصلا به دلت نشسته چون اینا هم امتیاز نیست!خوبه ها اما امتیاز نیست.
اخه هر مردی تو خواستگاری خوبه و مهربون و....باید دنبال نشانه ها و یر نخ ها بود....تو تالار بگردی پر از کسایی که از تعریف هاشون ما که داخل رابطه نیستیم نشانه هارو میبینیم و بهشون میگیم اما انگار نه انگار......
حتی خودم هم قبلنا تو دوستم نشانه هارو میدیدم اما احساسم منطقم ساسور میکرد.
نمیگم این اقا بده اما بیشتر با خودت رو راست باش و فکر کن

نقل قول:

---

صبا جون مرسی از راهنماییت

دوستتون مشکلشون چطوری حل شد؟

---

متاسفانه مجبور شد ارتباطش رو با مادرشوهرش خیلی خیلی کم کنه. و برای اینکه این ارتباط کم دائمی باشه رفتن طبقه دوم خونه پدری خودش رو ساختند تا از حمایت پدر و مادرش هم برخودار باشه.

سلام
اگه تو این مورد افراط نداره قبولش کن
(باتوجه به حرفای خود شما ایشون افراط ندارن)
بد نیست خوتو بزاری جای اون
از داداشت یا پدرتم کمک بخواه نظرشونو راجع به این رفتار بگن

سلام

یه جلسه با حضور خانواده ها و یکی دو نفر از فامیل های نزدیک برگذار شد،ظاهرا همه چیز خوب بود،فقط یه

مساله ای ذهنمو درگیر کرده.

مادرش در کل مرتب به من زنگ میزنه،خیلی خوش برخورده و ظاهرا از من خیلی خوشش اومده.ولی وقتی اومده

بود خونه من،یه کم جدی بود.زیاد نمیخندید و زیادم به من نگاه نمی کرد.به نظرتون من زیادی حساس شدم؟

خود پسره که طبق گفته خودش حسابی من رو پسندیده.
یه چیز دیگه،فردا قراره راجع به مهریه صحبت کنیم.از حرفهای قبلیش معلوم بود به مهریه اعتقادی نداره.

من خودمم به مهریه بالا اعتقاد نداره.نظر خودم دویست یا سیصد سکه هست.

به نظرتون این رو مستقیم بهش بگم که مهریه اینقدر باشه؟چون بعید میدونم خودش اول چیزی بگه.

همیشه میگه اول شما نظرتون رو بگین.بعضی ها هم میگن اول بالا بگو،مثلا 500 تا،بعد ببین اون چی میگه؟

لطفا راهنماییم کنید،تا فردا بیشتر وقت ندارم.

میشه نظرتون رو بگین؟امروز عصر باید صحبت کنیم.

انیتا جان شاید نظر دادن از راه دور با اطلاعات اندک کار درستی نباشه ولی به نظر میرسه خواستگارت اقایه خوبیه . وابستگی بیش از حدی رو احساس نمیکنم . شغل و تحصیلات مطلوب . خونه مستقل نشونه اینه که ایشون فرد تلاشگریه . و هیچ اشکالی نداره که با مشورت مادرش به اینجا رسیده باشه . مردی که قدر دان مادرش باشه برای همسرش هم ارزش قائل خواهد شد . نمیدونم چرا دختر خانمهای این دوره انتظار دارن اقا داماد تو روی خانواده اش وایسته و یه دست کتک مفصل هم بهشون بزنه تا ایشون رو مستقل حساب کنند . فامیلی داشتیم که با خانواده اش اصلا خوب نبود و برای پدر پیرش هیچ ارزشی قائل نمیشد . به نظر میرسید فرد خیلی مستقل و زرنگ و با جربزه ایه . ولی بعد از چند سال چه بلاهایی که سر زنش نیاورد و اخرش مجبور شد طلاق بگیره . ولی باید بتونی اینو بپذیری که اون یه مادر داره . مادری که به غیر از پسرش و عروسش هیچ کس رو نداره . این از درایت هر دوشونه که از الان خونه مستقل تهیه کردند . عروس اگر بتونه این رو قبول کنه که مادر همیشه مادره و نمیتونه جای عروس رو بگیره . و عروس هم نمیتونه جای مادر رو بگیره . عروس و مادر شوهر رقیب هم نیستند اگر اینها همدیگر رو مثل مادر و دختر دوست داشته باشند . دیگه نگرانیها و دلواپسیهای مادر دخالت محسوب نمیشه . و بعضی رفتارهای ناپخته عروس جوان هم از دید مادر نادیده گرفته میشه .

سلام آنیتا جان.من خیلی مدیونتم بابت مشاوره هایی که دادی بهم. خیلی.:43: امیدوارم بهترین تصمیمو بگیری.
من اونقدر تجربه ندارم که بخوام راهنمایی کنم مثل یه فرد متاهل.اما ...

نامزد سابق من نه اهل دوست بود، نه اهل دود بود، خیلی به مادرش احترام میذاشت، همیشه نظر منو میخواست اول، کلی مهربون بود، صادق بود، یکی از خصوصیات مثبت منو استقلالم میدونست. مادرش خیلی دوسم داشت، بهم مرتب زنگ میزد. شنیده بودم به سمت مادرش گرایش داره اما منم میگفتم مامانش دوست داشتنیه ، باهاش کنار میام. اما....
آنیتا جونم خیلی دقت کن.خیلی. تو به خاطر یه کم جدی بودن مامانشون تو یه جلسه فکرت مشغول شد، آیا میتونی هر برخوردو حرفیو دخالتیو تحمل کنی؟
دوستان درست میگن، احترام به مادرشون میذارن و جای شکر داره، اما ....

مادرشون دفعه اول اومدن شرکت و از ایشون دفاع کردن و ایشون نمیدونستن، اوکی،قبوله. در جریان نبودن، احترام گذاشتن و ... اما اگر بلد بودن مدیریت کنن، بعد از دفعه اول با احترام برای مادرشون توضیح میدادن که درست نیست ایشون بیان شرکت.
بر فرض توضیحم دادن و باز دفعه دوم هم مادرشون سرخود اومدن و دفاع کردن،بازم اگر مدیریت میتونستن بکنن و این حرکت مادرشونو دوست نداشتن برای بار سوم اصلا از مشکلات شرکت به مادرشون نمیگفتن که بخواد مامانشون بیاد. به همین راحتی. میدونی چی میگم؟(چون گفتید چند بار اومدن شرکت من حدس زدم از دو بار بیشتر بوده، اگر دو بار بوده، زمان بدید ببینید باز از مشکلات شرکت میگن به مادرشون یا نه) این مدیریت ساده ترین مدیریتی که یه مرد باید بلد باشه در زندگی وگرنه ...

نامزد بنده هم میگفتن کاملا مستقل تصمیم میگیرن، نظر مادرشونو میپرسن امااااا خودشون تصمیم میگیرن. میدونی آنیتا جان حقیقت چیه؟ نظر مادرو میپرسن، و انقدر مادرشون جای ایشون فکر کردن و انقدر خوب میدونن چه جوری پسرشونو به اون راه بکشن که نا خودآگاه حرف حرف مادرشون میشه. به صورت کاملا ناخواسته.

خیلی فرصت بده. خیلی. اشتباه منو نکن.که خدایی نکرده مجبور بشی نصفه راه با دلی شکسته برگردی.

به نظرم از بابت ایشون مطمینی، باشه، اما باید وقت بذاری و با مادرشون بیشتر آشنا بشید، ببینید چه جور آدمی هستن. اصلا روی آقا پسر حساب نکنید، ایشون در هیچ زمانی پشت شما و مقابل مادرشون واینمیستن، نه ایشون هیچ مرد دیگه ایی این کارو نمیکنه، پس ببین مادرشون چه جوری تصمیم میگیرن.آیا منطقین، چون بعید نیست تصمیمات زیادی برای زندگیه شما بگیرن، پس ببینید خوب تصمیم میگیرن؟ شما با ازدواج با ایشون نصف زندگیتون با مادر شوهرتون و خلق و خوی ایشونه پس مادرشونم لازمه اندازه آقا پسر بشناسید.حتی اگر بدبینانه هم نگاه کنید الان بهتره تا دو روز دیگه خدایی نکرده افسوس بخورید.
راجع به مهریه هم شما صحبت نکن.بذار خانواده ها صحبت کنن.اینم که میگید بعضی ها میگن 500 بگید و اینا، به نظرم خوب نیست. اگر نظرتون 500 تاست که هیچی. اما اگر میخواید دسته بالا بگیرید بعد چونه بزنید برسه به اونی که شما واقعا میخواید،از الان بگم اصلا در شان شما نیست. پس همون نظر اصلیتونو بگید از اول.
وای چقدر حرف زدم.کلی دیگه حرف دارم بازم چون از آقایونی که گرایش به مادرشون دارن زیاد دیدم و عواقب زندگی باهاشونو دیدم.
امیدوارم بهترین تصمیمو بگیری آنیتا جون. :72:

مرسی واحد جان،الان اون مساله برای من تا حدودی حل شده،سوال الان من مهریه بود و یه ذره بابت حالت مادرش

تو جلسه دوم.
مرسی الهام جون،عزیزم تو به من مدیون نیستی گلم،تو هم همیشه موفق باشی ،

قبلا تاپیکتو خونده بودم،حالا بازم میخونم تا از تجربه هات استفاده کنم.مرسی عزیزم

راجع به مهریه حرف زدیم،اون مقداری که گفت کمتر از پیشنهاد خانوادم بود،مقدارشم نه خیلی کم بود نه زیاد.

منم قبول کردم.هر چند که اگه بالاترم میگفتم قبول میکرد.ولی همونقدر برام قابل قبول بود.