تصمیم به ازدواج و شروع یک رابطه از طریق سایت همسریابی

سلام دوستان...خسته نباشید من امشب خیلی اتفاقی با این سایت اشنا شدم و چند نمونه موضوع ک به نظرم جالب میومد و تا حدی به مورد مربوط میشد رو خوندم...و مشتاق شدم ک تو سایت عضو بشم و مسئله ام رو اینجا مطرح کنم تا شاید ازین سردرگمی در بیام... من یه دختر 29 ساله هستم و فوق لیسانس. تا به الان درگیر رابطه های دوستی نبودم و حقیقتش حتی رابطه اجتماعی مناسب و معمولی هم با پسرها نداشتم...(که خب البته الان از نظر برخورد با جنس مخالف دیگه اون حالت گریز و فرار رو ندارم و تا حدی تونستم اعتماد به نفسم رو بالا ببرم... ) حقیقتش همیشه دلم میخواست به صورت سنتی ازدواج کنم یعنی باب اشنایی از طریق خواستگاری شروع بشه و خب تو این مدت هم خواستگارایی داشتم ولی خب تو همون تماس تلفنی جواب منفی میشنیدن...مهمترینش این بود که من شرایط و اعتماد بنفس و اون حس مسولیت پذیری رو تو خودم حس نمیکردم خلاصش این که من امادگی ازدواج رو نداشتم...با گذشت زمان و ایجاد میل و علاقه به ازدواج و نبود خواستگار به این نتیجه رسیدم ک شاید بهتر باشه ک من خودم قدمی برای اشنایی بردارم و به نوعی از لاک خودم در بیام...به همین دلیل مناسب ترین راه رو عضویت در سایت همسریابی دیدم...با پسری 32 ساله اصالتا اصفهانی ولی ساکن اهواز( به دلیله موقعیت کاری) اشنا شدم...البته من خودم شمالی هستم و خیلی مایل بودم ک با کسی ک اصالتا شمالی و همشهری باشه اشنا شم...تویه این مدت اشنایی تقریبا 1 سال من مدام بهشون یاداور میشدم که اگه کلیت من براشون قابله قبوله بهتره به طور رسمی پیشنهاد بدن و اینکه من تمایلی به ادامه این نوع رابطه (تلفنی ) ندارم و اینکه شناخت به این شکل کامل نیست و ....تویه این مدت فقط یکبار اون هم به اصرار من همدیگرو دیدیم. ایشون تا حدی ب معیارهای من نزدیک هستن و البته از نظر احساسی وابستگی شدیدی بهشون ندارم چون همیشه حتی تویه این مدت هم سعی کردم جدی باشم و مسایل احساسی رو کمتر دخالت بدم..که البته ایشون این موضوع رو یه نقطه ایراد میدونن و از من تمایل به ابراز احساساته بیشتری میخوان و دلیله پا پیش نذاشتن برای خواستگاری رو هم تا حدی به این نسبت میدن ک به احساسه من مطمئن نیستن...و خب من هم بارها گفتم که تا وقتی جدیت و قطعیتی در رابطه ندیدم نمیتونم از نظر احساسی راحت باشم...راستش بعد این مدت احساس میکنم این رابطه شبیه یه دوستیه سادس و این رو بهشون گفتم ولی ایشون بسیار تاکیید داره که من رو واسه یه رابطه طولانی مدت میخواد و بخاطر موقعیت کاریش و اینکه خانوادش ساکنه اصفهان هستن نمیتونه به دفعات به دیدنم بیاد و موضوع خواستگاری رو هم هی به امروزو فردا میکشونه....قرار بود تابستونه امسال با خانواده بیان که به خاطر موقعیت کاریه مادرشون سفر کنسل شد...حقیقتش احساس میکنم خسته شدم و تا حدی سرخورده! نمیدونم این رابطه رو تا کجا و به چه شکل باید ادامه داد؟ از طرفی میگم این نوع رابطه اخر و عاقبتی نداره و این رو بارها به خودشون گفتم و از طرفی میگم اگه این رابطه رو کات کنم باز برمیگردم سر خونه اول واینکه اصلا میشه ادمی با شرایطه ایشون رو پیدا کرد؟ احساس میکنم به عنوان اولین قدم بیراهه ترین راه و تاریک ترین مسیر رو انتخاب کردم...نمیدونم چیکار کنم؟ ببخشید طولانی شد...ممنون میشم اگه راهنماییم کنین...

پرواضحه که ایشون قصد جدی ازدواج ندارن که اگر داشتن نیازی به اصرار شما نبود بلکه خودشون برای اشنایی بیشتر و رسمی تر پیشقدم میشدن. شناختی هم که شما از هم دارید کامل نیست و اساسا معلوم نیست چند دصداز آنچه گفتتن درسته.
اشکال آشنایی های مجازی همینه دیگه . اول وابستگی ایجاد میشه براساس اطلاعاتی که مشخص نیست درسته یانه . و معمولا دخترها که عاطفی تر هستن لطمه می بینن.
بنظر من رهاش کن و بیش از این درگیرش نباش . کلا از دوستی مجازی انتظار نداشته باش ختم به ازدواج بشه.

- - - Updated - - -

پرواضحه که ایشون قصد جدی ازدواج ندارن که اگر داشتن نیازی به اصرار شما نبود بلکه خودشون برای اشنایی بیشتر و رسمی تر پیشقدم میشدن. شناختی هم که شما از هم دارید کامل نیست و اساسا معلوم نیست چند دصداز آنچه گفتتن درسته.
اشکال آشنایی های مجازی همینه دیگه . اول وابستگی ایجاد میشه براساس اطلاعاتی که مشخص نیست درسته یانه . و معمولا دخترها که عاطفی تر هستن لطمه می بینن.
بنظر من رهاش کن و بیش از این درگیرش نباش . کلا از دوستی مجازی انتظار نداشته باش ختم به ازدواج بشه.

دوست عزیز سلام
مدیران این سایت مخالف استفاده از سایت همسر یابی هستند
این لینکها رو هم مطالعه بفرمایید






http://www.hamdardi.net/thread-32721.html

http://www.hamdardi.net/thread-12072.html

سلام. خوش اومدی به تالار همدردی :72:

همونطور که خودت هم متوجه شدی، دلایل ایشون برای به تاخیر انداختن خواستگاری رسمی، ظاهرا یک سری بهانه است. هر چه بیشتر این رابطه رو به این شکل ادامه بدی، شما بیشتر درگیر میشی و ایشون بی خیال تر. یک روز به خودت میای و میبینی که برات پیغام گذاشته و دعوتت کرده به مراسم ازدواجش و تا مدت ها درگیر احساس ناخوشایندش خواهی بود.

به خودت احترام بگذار و براش یک مدت مشخص کن و بگو " من برای زندگیم برنامه جدی دارم و نمی تونم تا ابد درگیر امروز و فردای شما باشم. تا یک ماه آینده، به خودم و شما فرصت می دهم که این رابطه رو به خواستگاری رسمی برسونید و پروسه آشنایی بیشتر، همراه با خانواده ها پیش بره. و اگر این اتفاق نیفتاد، ترجیح می دم برنامه زندگی خودم رو دنبال کنم و خداحافظی کنیم"

لازم نیست بهش توضیح اضافه بدی که چه برنامه ای داری یا بعدش می خوای چیکار کنی.
لازم نیست از نظر عاطفی درگیر بشی. اگر رفت تو فاز ابراز احساسات، گول نخور و محکم سر موضعت بمون.
هیچ بهانه ای رو نپذیر. به هر حال یک ماه اونقدر فرصت زیادی هست که یه مسافرت یکی دو روزه رو در هر شرایطی، برگزار بشه. حتی اگر مادر بزرگش فوت کرد!
در این مدت سطح ارتباطتون رو کمتر کن و فاصله بگیر و با کارهای دیگه خودت رو سرگرم کن. اگر علاقه ای درکار باشه، این فرصت دادن شما و کمی دوری، باعث میشه به فکر بیفته و اقدام کنه.

اگر این کار رو نکرد، یعنی اونقدرها هم در مورد این رابطه و شما، جدی فکر نمی کنه و توصیه می کنم خودت، احساست و دلت رو نجات بدی و این پرونده رو با همه خوبی و بدی هاش برای همیشه ببندی.

ممنونم شمیم بهار...لینک هایی ک معرفی کردی رو خوندم..نکات جالبی داشتن ممنون...حقیقتش خودم هم جز اون دسته افرادی بودم ک این نوع روابط رو قبول نداشتم...الان دقیقا همون کوزه گری هستم ک از کوزه شکسته اب میخوره...

- - - Updated - - -

مرسی گلاره جان...ممنونم از نظرت....اره تقریبا خودم هم به این نتیجه رسیدم ک ایشون تصمیمشون برای ازدواج جدی نیست و این رو به خودشونم گفتم که کاش زمانی پا پیش میذاشتید ک امادگیه ازدواج رو تو خودتون حس میکردید البته در جواب گفتن ک من امادگی ازدواج رو همین الان هم دارم میتونم از عهده زندگیم بر بیام و از نظر مادی مشکلی ندارم....ولی من توجهشون رو به امادگی روحی برای ازدواج یاداور شدم و اینکه گفتم شما هنوز به تصمیمتون مطمئن نیستید....خودم هم این نوع روابط رو نمیپسندم وجز منتقدان این نوع رابطه بودم...ولی فک میکردم میتونه استارت خوبی باشه برای اشنایی به شرطی ک از چارچوبه مجازیش و رابطه صرفا تلفنی دربیاد...ولی خب متاسفانه نشد...

- - - Updated - - -

سلام آویژه جان...ممنونم از پیشنهادت...ولی خودم بارها تو این مدت بهش یاداور شدم که من به این شکل نمیتونم ادامه بدم چون اولا شناختمون کامل نیست و اینکه هدف من از این اشنایی چیز دیگه ای بوده! و دلم نمیخواد ادمی باشم که صرفا تو زندگیه یه نفر حضور داره و به اصطلاح نقش دوپینگ ،زنگ تفریح و یا صرفا مسبب یه احساسه خوب باشه...ولی ایشون هر بار من رو با حرفاشون قانع میکردن...البته این رو هم بگم که ایشون بیشتر از من تو این رابطه انرژی گذاشته و در واقع این رو به من هم گفته ک فک میکنه تمامه سنگینی تداوم رابطه رو دوشه ایشونه و از من هم انتظار داره ک تا حدی پا پیش بزارم و تو احساساتم راحت تر باشم....ولی خب من تا جایی ک تو چارچوبم بوده سعی کردم حرمتهارو نگه دارم و به اصطلاح دل ندادم ...خودمم هم به این نتیجه کم و بیش رسیدم که نباید ادامه بدم و در واقع حق با شماس من واقعا دختری هستم که برای ایندم برنامه دارم و حتی همه کارام رو با برنامه انجام میدم و برای هدف هام برنامه اجرایی....و دقیقا همین نکته رو بهشون یاداور شدم که من بدلیله اینکه تیپ شخصیتیم اصولا برنامه ریز هستش نمیتونم راهی رو الهی به امید تو ادامه بدم. چون به این شکل بیشتر دچار سردرگمی و پریشونی میشم و نمیدونم که کجام و قراره چه اتفاقی بیوفته!!...البته ایشون حق رو به من میدن و میگن ادمه بی برنامه ای هم نیستن فقط یه بار دیگه دیدارمون حضوری باشه و بعد با خانواده بیان...ولی حقیقتش شنیدن این حرفا دیگه برام تازگی نداره چون کردار و عمل به موقع هست ک مهر تاییدی واسه حرف و کلامه.! و حرف بی عمل دقیقا مصداق وعده سر خرمن رو داره....
دلم میخواد بهش بگم ک علاقه ای به ادامه رابطه ندارم...حتی دلم نمیخواد بازه زمانی هم براشون مشخص کنم ...دلم نمیخواد تحت فشارشون بزارم...دلم نمیخواد چیزی رو با اصرار به دست بیارم چون دیگه اون حلاوت و شیرینی رو برام نداره و مدام این نکته به ذهنم میرسه که ایشون نه با میله خودشون بلکه با اصرار من پا پیش گذاشتن مثله همون قرار ملاقات که با اصرار و در واقع تصمیم من به قطع رابطه به وجود اومد و حقیقتش ترجیح میدادم ک نیاد ...چطور میتونم بهشون بگم که میخوام رابطه رو بهم بزنم ک احیانا ایشون هم ناراحت نشن و سعی نکنن دنباله توجیه باشن؟

البته یه نکته دیگه هم اضافه کنم که تا صحبت از یه تصمیم گیریه جدی میشه ایشون من و احساسم رو زیر سوال میبرن و میگن که میخوام مطمئن باشم که تو دوستم داری...خب من بهشون گفتم که ازشون خوشم میاد و درجات دیگه دوست داشتن رو منوط به اقدام قطعی ایشون قرار دادم...ولی خودشون اصرار دارن که از حسم مطمئن شن...

سلام مستوره خانم
یک مشکل دیگه هم وجود داره اونم اینه که شما نا خوداگاه با توجه به ارتباط تلفنی با این آقا و امید به ازدواج با ایشون قاعدتا موارد خواستگاری را به دید جدی نگاه نمی کنید و آنها را عموما رد می کنید و ممکن است فرصتهای خوبی را به علت عدم بررسی درست از دست بدهید و قاعدتا با افزایش سن بعضی از این فرصتها مجددا تکرار نخواهد شد
پیشنهاد من این است که همان طور که خودتان می دانید به ایشان بگویید که ارتباطتان قطع می شود و ایشان شماره شما را دارند هروقت خواستند می توانند از طریق خانواده شان تماس بگیرند
ایشان با زیر سوال بردن احساس شما می خواهد این ارتباط را زنده نگه دارد چون می داند نقطه ضعف خانمها در موارد احساسی است
مهمترین مسئله این است که شما سالهای جوانی تان را بیهوده پای ایشان نگذارید:81:
موفق باشید:323:

عزيزم اين سايت هاى همسريابى پر از دروغ و فريبه، من يكى از دوستام كه خيلى هم زبر و زرنگ بود اتفاقا، با يه آقايى آشنا شده بود تو سايت همسريابى كه ادعا مى كرده خلبانه! بعد متوجه شده طرف با يه ليسانس نا مرتبط فقط تو شركت هواپيمايى استخدام بوده، و همسر و بچه هم داشته، تازه اين دو نفر تو تهران بودند و بيشتر از ده بار شايد همديگه رو ديده بودند، يكى ديگه شون هم بوده ادعا مى كرده فوق ليسانس اقتصاده، بعد متوجه شده واسه چندتا درس كه يكيشون هم آمار و اقتصاد بوده ايشون نتونسته حتى ديپلم دبيرستانشو بگيره
آخه پسر درست و حسابى و با شرايط درست ازدواج كه نميره تو سايت عضو بشه، به نظرم مردى كه يه مشكلى داره اين كارو مى كنه، وگرنه اين همه دختر خوب مجرد تو دانشگاه و محل كار و قوم و خويش و دوست و آشنا، پسرى كه بخواد ازدواج كنه و شرايط درست داشته باشه مطمين باش سنتى هم كه باشه اطرافيان براش آستين بالا مى زنن
كلا بى خيال اين سايت همسريابى بشين و دامنه ارتباطتون رو بيشتر كنين كه از همين دور و برتون يه خواستگار درست و در شان شما پا پيش بذاره، ايشالا كه خوشبخت شى عزيزم،

خوشحالم که خودت واقفی ادامه این وضعیت به صلاح نیست. لازمه جرات مندانه تر از اینها رفتار کنی. قاطعانه بگو که "می خوای این رابطه بیمار رو پایان بدی و دنبال برنامه های خودت باشی و هیچ پیش شرطی رو برای خواستگاری رسمی نمی پذیری و حتی اگر به خواستگاری ات هم بیاد تضمینی برای پاسخ مثبت شما نیست. چرا که باید همراه خانواده تمام جوانب رو بررسی کنی و بعد تصمیم بگیری." یعنی چه که از احساس شما مطمئن نیست؟!! به هیچ وجه اجازه نده غرورت رو ازت بگیره.:305: به هیچ وجه. بهش بگو مایلم رابطه عمیق عاطفی رو فقط و فقط با همسرم تجربه کنم.

اصلا لازم نیست راجع به چرایی تصمیمت بهش توضیح بدی. یکبار قرار گفتگو بذار و خیلی مختصر بگو که فکرهات رو کردی و این نتیجه اشه و کوتاه هم نیا و نذار صحبت کش پیدا کنه که فرصت چرب زبانی براش فراهم بشه.

شاد باشی نازنین:72:

وقتی مردی شما را بخواهد، هیچ چیز نمی تواند جلوی او را بگیرد.

اگر شما را نخواهد، هیچ چیز نمی تواند نگهش دارد.

دوباره سلام...
خیلی ممنون از نظراتی که دادین...من با تماس تلفنی که با این اقا داشتم بهشون گفتم که دیگه نمیخوام این رابطه رو ادامه بدم چون چیزی رو که میخواستم و اون اعتماد و اطمینانی که من دلم میخواست رو به من ندادن...و خب ایشونم مثله دفعات قبل سعی داشتن که من رو قانع کنن و از تصمیمی ک گرفته بودم منصرف کنن ! میگفتن که من همراه خانوادم خرداد ماه میایم چون مامانم کارمند و منم شاغلم نمیتونیم مرخصی بگیریم و این حرفا ...و اینکه بهتر این رابطه ادامه پیدا کنه تا اون زمان!

! منم که دیگه تصمیم کبرامو گرفته بودم 😌و پامو تو یه کفش کردم که ایشون هر وقت خواستن اقدامی کنن بهم خبر بدن! البته میگفتن این تصمیم درستی نیست چون باعث میشه صمیمیت از بین بره و از کجا معلوم که من تا اون زمان ازدواج نکنم..!!!واقعا چقد زمونه عوض شده انگار ما دخترا هستیم که باید زمینه همه چی رو مساعد کنیم و اطمینان و اعتماد لازم رو به طرف بدیم و عوضش اون آقا صرفا با حرفه اینکه من تصمیمم جدیه انتظار داره که هیچ اعتراضی نشنوه و حداقل شرایط رو تاحدی به میله طرفه مقابل در بیاره ....ناسلامتی اون مرد و من زن!!!.....هی خدااااا
...تو ادامه حرفاش میگفت اگه من تورو نمیخواستم چه دلیلی داشت با خانوادم در مورد تو صحبت کنم و ازت تعریف کنم!!! مامانم اینا میدونن برنامشون واسه فصل گرما چیه! منم گفتم که شما با خانوادت صحبت میکنی و جواب سوالاتو میگیری و خیالت جمع میشه ولی اصلا طرف مقابل رو در نظر نمیگیری! من که تا الان هیچ نشونه ای ندیدم...برگشت گفت مگه تو همه چیو باید ببینی تا اعتماد کنی؟ ....واقعا چقد عجیب!

همش فک میکنم صحبتاش فقط حرفه و تو این مدت بارها این مدل تاریخارو گفته البته هر وقت من اعتراض کردم واسه دلخوشیم گفته! مثلا قرار بود اذر ماه خودش بیاد ک نیومد!!!
چرا اقایون انقد دروغ میگن؟ واقعا فک میکنن این وعده های دروغ تاثیر مثبت داره؟ ممکنه کوتاه مدت طرف رو قانع کنن به موندن و انتظار کشیدن ولی در نهایت این باعث میشه اعتماد و اطمینان اون خانم از بین بره! واقعا اینارو متوجه نیستن؟! فقط میخوان مسکن های کوتاه مدت تزریق کنن...

..دیگه اخراش فک میکنم لحن حرف زدنم با عصبانیت همراه بود که گفتش انگار داری با دشمنت حرف میزنی!!!
بهم گفت بعضی ادما براشون تصور یه شرایط خاص و اینکه اون عمل رو انجام بدن سخته و احتیاج به گذشت زمان دارن...مثلا اینکه ایا میتونن با جنس مخالف یه زندگیه طولانی مدت رو داشته باشن؟ و یا میتونن با قضیه بچه دار شدن کنار بیان؟ البته اینارو اون اوایل هم میگفتن و من تا حدی بهشون حق میدادم که نگران خیلی از مسولیت ها باشن...ولی دیگه به نظرم زیاد مته به خشخاش گذاشتن اومد!! بهشون گفتم شما هنوز امادگی ازدواج رو نداری و باید 2 3 سال به خودت وقت بدی اینا مسایلیه که خیلی اولیه هست و شما قبل از حضور من باید جوابه این سوالو رو میدادی به خودت!! احتیاجی به حضور من نبود که شما خودت رو به وسیله من با ازمون و خطا امتحان کنی!!

!! ولی با وجود تمامه این حرفا بازم میگفت که من حرفاتو قبول دارم و حق با تویه به هیچ وجه عصبی نمیشد حرفه نامربوطی نمیزد و با کنایه هم چیزی رو نمیپروند !! ازین ارامشش و تسلط به نفسش و حتی سعی در قانع کردن من خوشم اومد یکی از ویژگی های مثبتش همینه...
میگفت شاید بهتر باشه من به مادرم بگم که با خانوادت حداقل صحبت تلفنی داشته باشه و یه تاریخی رو مشخص کنن! منم گفتم که من اصلا شمارو تحت فشار نمیزارم که این کارو بکنی دلم میخواد با میل و تصمیم خودت کاری رو انجام بدی...و قصدم ازین تلفن این بود که تصمیمی رو که گرفتم رو با شما در میون بزارم...همین! اصلا هم صحبتام غیر منطقی نیست...
دیگه نمیدونم میخواد چیکار کنه؟ ذهنم خیلی درگیره! حالا به فرض اینکارم انجام بده...باز فک میکنم آش و کاسه همونه...نمیدونم؟ خانوادم مخصوصا مادرم با صحبتا و تعریفایی که ازش میکنم میگن به نظر پسر خوبی میاد و در واقع یکی از دلایلی که باعث شد این رابطه رو ادامه بدم نظر مادرم بود... به این فک میکنم که اگه واقعا با مادرش صحبت کنه و ایشونم با خانوادم تماس بگیرن من باید چیکار کنم؟ ایا باید یه فرصت بهش بدم؟ ذهنم درگیر خیلی از سوالای بی جوابه به واسطه شناخت ناقصی که دارم!!!! ....راهنماییم میکنین لطفا ...ممنونم..

چه خوب که حرف هاتو زدی و امیدوارم همینطور قوی و ثابت قدم بایستی. به نظر من ایشون همونطور که خودش هم گفته، از تعهد بلند-مدت به نوعی هراس داره. این هم جزو مواردی هست که اگر آمد خواستگاری، باید بری مشاوره ازدواج و مطمئن شی قولش یکی دو روزه نیست ....

بقیه اش رو بسپر به خانواده ات. اگر زنگ زد، عین یک خواستگار معمولی، قرار خواستگاری می ذارید و تشریف میارن و مراحل آشنایی رو طی می کنید. حواست باشه صرف تلفن زدن مادرش یا خواهرش، دوباره رابطه رو برنگردونی به حالت قبل. چرا که شاید خانواده اش تحت اصرار ایشون، صرفا واسه از سر باز کردن، به یه تماس کوچیک بسنده کنن و تمام. هر وقت اومدن خونه‌تون و بزرگترت یه تحقیق کوچیک انجام دادن و شرایط اولیه ( با توجه به دوری مسافت، متغییرهای مورد بررسی بیشتر هم میشه) تایید شد، به این رابطه امید ببند و انرژی بذار. وگرنه فقط خودت و دلت و جوانیت رو سرکار گذاشتی :72:

سلام ...مرسی آویژه جان ممنونم از راهنماییت...آره همین کارو میکنم...

دوست عزیز سلام
کامل نظرها رو نخواندم اما میخوام از صمیم قلبم بهت بگم که خیلی رک و جدی ازین رابطه بیا بیرون!!! چرا این و بهت میگم؟ چون من هم موردی بسیار مشابه شما داشتم آشنایی اینترنتی از راه دور و مدت این دوستی سه سال بود که من بسیار آسیب دیدم و مورد من هم عین شما امروز فردا میکرد و من و سال بازی داد و در نهایت به خواستگاری اومد و گفت خانوادش مخالفن و من و کامل گذاشت کنار و من خیلی ضربه خوردم، این مورد شما هم اصلا جدی نیست و فقط میخواد با امروز و فردا کردن ذهن تورو مشغول کنه و باهات بازی کنه شک نکن، اینا کارشون و خوب بلدن و بلدن چطور دخترهای بی تجربه ای مثل من و شمارو به بازی بگیرن!! تا دیر نشده کاملا کات کن و خواهشا برای ازدواج به چنین آدم هایی التماس نکن!!. شناخت از راه دور و آشنایی اینترنتی به هیچ دردی نمیخوره! شک نکن داره باهات بازی میکنه، به امیداینکه ازین رابطه ناسالم بیای بیرون و موفق بشی،

یه چیز دیگه دختر چشمات و باز کن و حقیقت زندگی و ببین! فکر نکن مورد تو با من فرق میکنه! اما دوست عزیز من هم خیلی خوشبین بودم و از ترس اینکه از دستش بدم و تنها بشم و سنم بالا بره چشمم و به روی بدی هاش و تمام نقاط منفی این رابطه بستم و فقط صبر کردم!!! همش نقاط مثبت این آدم که همش هم بخاطر دوری و عدم شناخت بود رو توی ذهنم بزرگ کردم و صبر کردم و هرکس میگفت این رابطه درست نیست گوش ندادم، رابطه مجازی هیچ شناختی ایجاد نمیکنه و پسرا اینجور موقع ها فقط برای انرژی گرفتن و بازی با احساسات دختر سعی میکنن دختر رو نگه دارن با وعده و وعید! و این رو هم بدون کسی که تصمیمش جدیه امروز فردا نمیکنه و بدون اینکه شما ازش بخوای اقدام میکنه، با این اصرارها عزت نفست و از بین میبری و خودت و گول میزنی! این یه حقیقته و حقیقت تلخه! تصمیم با خودته! اینا تجربیات یک دختره که خیلی مشابه رابطه شماست، و من واقعا ضربه خوردم چون مثل شما فکر میکردم!

دكتر مسعود غفاري عضو
هيئت علمي دانشگاه علامه
جملاتی از قبیل : "این روزا شوهر کجا پیدا میشه؟" ، "وای اگه این از دست بره می ترشم" و ... خيلى وجود داره
چرا اینقدر اصراردارند القا کنند دخترها جز شوهرکردن آرزو و فکری ندارند؟ چرا یکی نیست اینو به تصویر بکشه که اگه دخترها تا اوان 40سالگی مجرد می مانند علتش نبود شوهر نیست بلکه کمبود "مرد زندگی" است؟!!!!
و این کمبود ، ضعفی برای پسرهای جامعه است نه دخترها!
شما هم اگه موافقی آنقدر این مطلب رو کپی کن تا روزی برسه هیچ فیلمسازی جرات و جسارت توهین به دختران این سرزمین نکنه

مرسی نجمه جان ممنون از راهنماییت...حقیقتش از اون روزی که با ایشون تماس گرفتم و تصمیمم رو گفتم دیگه تماسی با ایشون نداشتم هرچند که خودشون چندین بار تماس گرفت ولی من دیگه علاقه ای به صحبت کردن و تکرار مکررات رو ندارم...زین بابت خوشحالم که از نظر احساسی رو خودم کنترل داشتم و چشمم رو رویه منطقم نبستم...ولی دروغ چرا!!!....ناراحتم...نه به خاطر اون و قطع رابطه!!!....به خاطر خودم!!! و اینکه چرا زودتر به شک و تردیدام واسه ادامه رابطه توجه نکردم و زمان صرف این رابطه کردم به این امید که شاید رو حرفاش وایسه و اقدامی انجام بده...از دست خودم عصبیم ...خب بی تجربه بودم...الان که بیشتر فک میکنم میبینم اون ابراز علاقه ها شاید فقط بخاطر حفظ من تو رابطه بوده و به قول شما انرژی گرفتن ایشون از من!!!:grief:...خب دونستن اینا و تلقین این افکار اصلا حس خوبی نداره!!!...
بیشتر به گذشته فکر میکنم واینکه شایده بهتر میبود که من خیلی از تصمیمات زندگیم رو به موازات هم پیش میبردم...البته اون زمان که این دید رو نداشتم و خب فکر میکردم توجه مطلق به درس و تحصیل بهترین انتخاب میتونه باشه...مهمونی نمیرفتم تو جشن ها شرکت نمیکردم به خاطر توجه زیاد به درسم...اهله دوست پسر و چشم و ابرو اومدنم که نیستم!! که خب تو این دوره زمونه دیگه از ملزومات ازدواجه!:47: ...

جلو ضرر و از هر کجا بگیری منفعته! این یه تجربه شده واست! من سه سال تمام احساسمو گذاشتم، شما میگید زیاد احساسات نذاشتی! سریع بی بیرون و فراموش کن،به امید اقدام این آقا نباش چون موقعیت های دیگو از دست میدی این یه قانونه! بات قول میدم هیچ اقدامی نمیکنه!شک نکن

اگه قصدش ازدواج بود باید تا حالا پا پیش میزاشت
محکم باشید و اصلا دل نبندید !
ازدواج نکردن بهتر از نابود شدن در یه همچین چیزیه

درود عزیزم

بهت تبریک میگم که تصمیم درست رو گرفتی،برای انجام کار درست هیچ وقت دیر نیست.

این تجربه برات خیلی باارزشه برای مراحل بعدی زندگیت.

پرونده این آقا رو توی ذهنت ببند،به زندگیت ادامه بده، خودت رو در همه مراحل زندگیت به خدا بسپار،

همیشه شاد و پرانرژی باشی عزیزم:72: