یه قدم من،یه قدم تو

سلام
توی این تاپیک می خواهیم استارت یه داستان رو بزنیم که هممون نویسنده اش باشیم. به این صورت که هر کی به اندازه چند جمله داستان رو(با توجه به روحیات خودش) ادامه بده. یعنی هر کی جمله نفر قبل خودشو باید ادامه بده نه جمله نفر اول رو.
اینجوری به تناسب پستها در این داستان یه آدم داریم با روحیات مختلف و ادغام شده، که هربخشی شخصیتی خیالی و رویایی ، برگرفته از شخصیت خود ماهاست.:301:


امروز بدجوری دلم گرفته بود و خسته و پریشون بودم. از خونه زدم بیرون تا بلکه حال و هوام عوض شه.
بیرون خونه که داشتم قدم می زدم گدایی رو دیدم که یه دست نداشت و چشماش چپ بود ...



==============
پاورقی مدیر همدردی:
1 - قوانین همدردی بر همه انجمنها و تاپیک ها حاکم هست، لذا در اینجا هم اگر مطالب با قوانین مغایرت داشته باشد حق ویرایش و حذف و تذکر و اخطار مدیران پابرجاست.
2 - نوشته های مراجعان نشان دهنده افکار ، احساس و نگرش های عمقی وخودآگاه ی ناخود آگاه آنها در زندگی هست.
3 - اعضاء محترم سعی کنند با خواندن مطالب از پست نخست، تا می توانند به یکپارچگی داستان در کنار خلاقیت های هنری ، جامه عمل بپوشانند.
4 - هیچ کس پستهایی خارج از داستان ، شوخی، تذکر، یا.... در میان پستها ارسال نکند.
5 - سعی کنید با قانون مداری، اجازه دهید مدیران اجازه باقی ماندن چنین تاپیکهایی( که به فعالیت جمعی در محیط های عمومی تالار کمک می کند) را بدهند.

زیر یه درخت نشسته بود و آروم آروم یه آواز رو زمزمه میکرد. ٰتا بهار دلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو بر سرم سایه فکنٰ. صدای گرم وگیرایی داشت...

شخصیت داستان زنه یا مرد؟


این ترانه رو خیلی دوست داشتم دلمم که گرفته بود ،چسبید...
وایسادم خوندنش تموم شه بعدش دست کردم ته جیبم یه هزاری کشیدم بیرون دادم بهش، گفتم حاجی ناز نفست
اونم گفت دمت گرم !
داشتم رامو میکشیدم که برم یهو موبالیم زنگ خورد

موبايلو از كيفم درآوردم و اسم بهترين دوستمو ديدم..انگار كه دوباره جان تازه اي بگيرم با يه لبخند بلند بهش گفتم سلام ..هميشه صداش انرژي داره..درست لحظه هايي كه بهش نياز دارم انگار كه خودش بفهمه بهم زنگ ميزنه...

کلی با هم صحبت کردیم و یاد دوران دانشجویی افتادیم،یاد روزهای که با هم گذرونده بودیم و الان هر کدوم یه گوشه این دنیاییم،خداحافظی کردم و همسرم زنگ زد که برای تعطیلی 2 روز دیگه موافق بریم سفر؟....

منم گفتم نه !!!!!بعد دیدم پشت خطی دارم و دیدم رییسم!ازش خداحافظی کردم و جواب رییسم دادم.
رییس:الو فلانی
من:سلام قربان
رییس:اب دستته بزار زمین و بیا مرکز؛تو شهر گروگانگیری شده.....تیم ضربت فرستادیم و...
پریدم پشت ماشین و گاز دادم....

رفتم اداره پلیس تا ببینم ماجرا از چه قراره ولی ترافیک لعنتی نزاشت به موقع برسم
مثل اینکه قضیه سرقت بانک بوده و 10 نفر مرد و زن داخل بانک گروگان گرفته شده بودن
رامو کج کردم یه راست رفت سر صحنه جرم


پ.ن
( گروگان گیری ؟!! :311: )

یهو با صدای زنگ در از خواب بیدار شدم!:311:ساعت از 3 شب هم گذشته بود...کسی پشت در نبود...برق ها قطع شد...تنها بودم...صدای زنگ تلفن اومد...برداشتم به جز بوق ممتد صدای نمیومد...کم کم داشتم میترسیدم...صدایی از پشت در داشت شنیده میشد....:163:

تو راه خیلی عجله داشتم همش تو فکر همسرم بودم که نکنه ناراحت شده برنامه سفرو اوکی نکردم و سریع باهاش خدافظی کردم تو این فکر بودم که بهش ز زدم و گفتم عزیزم حالا واسه کجا برنامه ریخته بودی ....من موافقم بریم و یه معذرت خواهی بابت قطع کردن تلفن ... زنگ میزنم به همکارم که تو صحنه حضور داره بعد از 6.7تا بوق برمیداره و ازش میپرسم چی شده اوضاع چطوره من دارم میام نزدیکم ..

رفتم اشپزخونه کارد برداشتم رفتم دم در ببینم کیه ؟
مثل بابا اتی گفتم کییییه؟ کییییه؟ :311:
دیدم کسی نبود ، صدای دعوا مرافعه این همسایه بقلیمون بود ، مثل اینکه خانومش از ترس اینکه شوهرش سیاه و کبودش نکنه اومده بود زنگ در خونه ما رو زده بود
رفتم کارد و گذاشتم اون لانچیکو رو برداشتم ، با خودم گفتم امروز کار این شوهره رو تموم میکنم :311:

رفتم ببینم جریان چیه...همسایمون با صدای لرزون و ترسیده گفت آقا کمک....ب ب ب بچم حالش بد شده..دست و پامو گم کرده بودم سری پریدم که سوییچ ماشینو بردارم..سوییچ رو برداشتم سریع رفتیم سمت ماشین نمیدونستم چی داره پیش میاد که یهو داد کشید نفس نمیکشه...ترسیده بودم.......

لانچیکو رو انداختم یه گوشه و دویدم طرف بچه.نبضش رو گرفتم.کار می کرد اما سخت نفس می کشید.با ماشین به طرف بیمارستان راه افتادیم.
امای توی راه یه موتوری پیچید جلومون و ...:203:

من که تمام حواسم به بچه و ناله های مادرش بود اصلا موتوری رو ندیدم. با صدای بلندی موتور و سوارش پخش زمین شدند. مات و بی حس موندم همسایه مون دو دستی زد تو سرش و گفت یا ابوالفضل!
یهو نبضم تند شد و تکونی بخودم دادم پیاده شدم موتوری زیر ماشین بی حرکت بود.

خون همه زمین رو گرفته بود، سرش زیر چرخ ماشین ترکیده بود، مطمئن بودم مرده. چند ثانیه بی حرکت فقط نگاه میکردم، مردم جمع شدن، یهو همسایمون جیغ زد که بچه ام مممممرد. نگاهمو از خون های روی زمین گرفتمو به بچه ایی که تو بغل مادرش مرده بود نگاه کردم، به زحمت نفس میکشیدم، کاش همه چی یه خواب باشه...

احساس خستگي ميكردم انگار اون لحظاتو واقعا زندگي كردم تصميم گرفتم كمي ريلكس كنم واسه همين تايپ ادامه سناريومو گذاشتم براي فردا براي خودم يه قهوه درست كردم و لم دادم رو صندليم و بازومو دو تا بوس كردم بعدم به خودم گفتم اي خودشيفته ناز نازي

سیگار گذاشتم گوشه لب و در حالی که دمپایی روفرشی خرسیم پام بود و موهام بیگودی پیچیده بودم از جلو لب تام بلند شدم یه قهوه برای خودم درست کنم.شاید ادامه بهتری به ذهنم رسید....

سیگارم تموم شد.نمی تونستم فک کنم. باید یه نخ دیگه می کشیدم.یه نگاهی کردم به پاکت سیگار و نگاهی دیگه به قهوه ای که الان دستم بود. باخودم گفتم:ای بی عرضه!بعد بیست و پنج سال زندگی نتونستی اعتیاداتت رو بذاری کنار.اعتیاد به قهوه ، اعتیاد به سیگار ، اعتیاد به نوشتن!

و البته اعتیاد به روابط ! تازه از gf ام جدا شده بودم ، دیگه دوستش نداشتم و به زور داشتم تحملش میکردم ! آخه همش مجبور بودم حسادتشو تحمل کنم ... sms دادم بهش اب پاکی رو ریختم رو دستش گفتم بهتره تمومش کنیم ، اون بیچاره هم بعدش کلی بهم اس داد ولی من بهش محل نزاشتم، با خودم گفتم رابطه ای که توش اعتماد نباشه بهتره هر چه زودتر تموم بشه


پ.ن

عشقیش کردم درام جون بگیره :311:

عذاب وجدان سختی گرفتم. یاد همدردی و مقالات و مشاوره هاش افتادم. یادم آمد که چقدر این دوست بازی ها ، زندگی ها را نابود کرده بود. و حالا من به همین سادگی احساس و زندگی یه آدمو آتش زدم به بهانه اعتماد گذاشتمش کنار. اصلا انگار نه انگار که من از اول می دونستم که اونو برای زندگی نمی خوام ، برای همین هیچ وقت ازش خواستگاری نکردم. ناگهان فکری در سرم جرقه زد ...

نقل قول:

---

ناگهان فکری در سرم جرقه زد ...

---

فکر اصلاح و تنبیه خویشتن!
تصمیم گرفتم یکبار برای همیشه به این روابط بی سرانجام پایان بدم و زندگی جدیدی را اغاز کنم. تصمیم گرفتم که برم همدردی و یک تاپیک در انجمن ازاد ایجاد کنم و خصوصی درباره مشکلاتم با مدیر همدردی مشاوره کنم! عضو انجمن ازاد شدم و مشغول تفکر درباره یافتن عنوانی مناسب و مرتبط با مشکل یا بهتره بگم مشکلاتم....

به علت انحراف از روند داستان و تغییر یافتن آن


لطفاً دوستان بدون اعتراض به یکدیگر و بدون توضیحات ادامه داده و هرکس سه سطر بیشتر ننویسد ضمناً هیچ تاپیکی در همدردی خلاف قوانین و استراتژی همدردی پذیرفته نیست لذا دقت داشته باشید که محتوای این داستان خلاف قوانین نباید باشد.


این پست متعاقباً حذف خواهد شد

سیگار نیمه خاموش توی زیر سیگاری هنوز دود میکرد . روی مبل ولو شدم . خسته بودم . بی حال و بی حوصله . دلم میخواست بخوابم و اینبار یه خواب خوب ببینم . هنوز چشمهام گرم نشده بود که باز زنگ موبایل . صفحه موبایل رو نگاه کردم نوشته بود مامان . الو پسر تو معلومه کجایی . پس کی میخوای ادم شی . نمیگی مادر بیچاره ام مرده یا زنده ست . اخه کی میخوای مسئولیت رو یاد بگیری .؟ شما درست میگید مامان جون این روزا یه کم سرم شلوغه .

مادرم ادامه داد حال پدرت خوب نیست، فردا باید عمل بشه خواسته قبل از عمل تو روببینه، می خواد وصیت کنه،
دنیا رو سرم خراب شد، باید خودمو برسونم شهرستان از مادر خداحافظی کردم و..

پسرم؟؟!!
مامانم؟؟!!
بابام ؟؟!!

وقتی تلفن رو قطع کردم یک لحظه به خودم اومدم ، من که پسر نیستم ، به جان خودم روی سرم هنوز داغی بیگودی هایی که توی صفحه قبل روی سرم بسته بودم رو حس میکردم ، کاملا مطمئن بودم که دخترم ، با این وجود بازم به خودم شک کردم ، رفتم روبروی اینه باز هم مطمئن تر بشم ، بابا !! به جان خودم من دخترم ، درسته چند لاخ سیبیل بور پشت لبم بود ، ولی دخترم ... پس چرا مامانم بهم گفت پسرم!! اقا صبر کن ببینم ، من که اصلا مامان بابا هم ندارم که مامانه بخواد بهم زنگ بزنه که بگم بابام داره میمیره... از همون بچگی اصلا مامان بابا نداشتم ، حیف نمیتونم بیشتر از سه خط بنویسم وگرنه داستان مامان بابام رو هم تعریف میکردم ... پس این خانمه کی بود ؟؟ من کیم ، اینجا کجاست ؟ کی منو اورده اینجا....

همینجوری سردرگم شده بودم دهنم خشک شده بود از هیجان، احساس میکردم دچار اختلال شخصیت شدم، همینجور رو مبل مات ومبهوت نشسته بودم که نفهمیدیم کی خوابم بردکه ناگهان باصدای یه خانم فرم سفید پوش بیدار شدم کی هی صدا میکرد آقا بلند شو وقت داروهاته بلند شو دارو تو بخور، تاکه چشماشو باز کردم دیدم رویه تخت تو بیمارستانم!!! واااااااااای من اینجا چیکار میکنم؟؟؟ کی اومدم اینجا؟؟؟ من چمه؟؟ کی منو آورده اینجا؟؟مغزم هنگ کرد هرچی هم از اون خانمه پرسیدم جریان چیه هیچی نگفت ورفت....

بلافاصله بعد که اون خانومه رفت بیرون یه پیرمرد سفید پوش وارد شد.به نظر میومد دکتر باشه.بهم گفت:بچه جون خیلی سر و صدا نکن.تو با یه موتور تصادف کرده بودی و داشتی می مردی؛ اما ما نجاتت دادیم.در عوضش تو باید یه کاری برای ما بکنی.
-چه کاری؟
-اینکه بذاری یه سری آزمایشات که مربوط میشه به اخلاق و شخصیت رو تو انجام بدیم!
-یعنی از این به بعد من یه آدم دیگه ای میشم؟

بقدری شرایط روحی و جسمی بدی داشتم که بدون اینکه حتی لحظه ای به پیشنهاد دکتر فکر کنم ، بدون درنگ پیشنهادش رو قبول کردم ، ازمایش که سهل بود ، حاضرم بودم حتی اجازه بدم پیوند بین ابروهام رو هم دکترها بردارن و از ابهت و مردانگی بیفتم، ولی از این شرایط بد خارج بشم… http://www.hamdardi.net/images/smilies/biggrin.gifخیلی مسکن و مورفین بهم تزریق کرده بودن ، طوری که چشمهام همه جا رو تار میدید ، اول فکر میکردم توی بیمارستان هستم ولی خیلی هم شبیه بیمارستان نبود ، محیط یک دست سفید و کاملا اروم ، نرده های اهنی پشت پنجره و قفلی که موقع خروج از اتاق ، یکی از پرسنل از اونطرف در باز کرد شکم رو به یقین تبدیل کرد که من توی بیمارستان نیستم….



از اتاق که خارج شدم وارد یک دالان سرد و تاریک و طولانی و یکدست سبز رنگ شدم ، از انتهای سالن یک نور روشن زرد رنگ به چشمم میخورد ، مهتابی های روی سقف هم مثل فیلمهای ترسناکی که توی دوران دبیرستان میدیدم ، یکی در میون خاموش و روشن میشد و یک صدای نویز مخوف هم تولید میکردن … بقدری چشمهام تار بود که فقط تونستم شماره اتاقم رو تشخیص بدم …" اتاق 219" … همینطور که دو نفر زیر بغلهام رو گرفته بودند و به حالت کشان کشان ، منو به سمت ازمایشگاه میبردن ، از اتاق شماره 215 ، یک صدای ناله همراه با سوزی میومد که مدام فریاد میزد " شهناز… شهناز…" از پزشک همراهم پرسیدم ، اقای دکتر جریان چیه ، چرا این بنده خدا یکسره فریاد میزنه شهناز … شهناز … دکتر گفت : اینم یک خل و چل دیگه مثل تو هست که عاشق یکی از دخترهای محلشون به اسم شهناز شده بوده و اخر سر که به دختره نرسیده دیوانه شده… http://www.hamdardi.net/images/smilies/biggrin.gif همینطور که داشتیم میرفتیم وقتی به اتاق 213 رسیدیم ، دیدم باز از اون اتاق هم داره یک صدای فریاد دردناک میاد که اون هم داره با صدای نابهنجار داد میزنه و میگه : شهناز.. شهناز… دوباره به اقای دکتر گفتم ، دکتر جریان این یکی دیگه چیه؟ چرا این هم داد میزنه و اسم شهناز رو میبره… دکتر گفت: این یکی ، به همون شهنازه رسیده و باهش ازدواج کرده ، از دست شهناز دیوانه شده و کارش به اینجا کشیده شده… http://www.hamdardi.net/images/smilies/biggrin.gif



خلاصه همینطور که داشتیم توی راهرو مسیر رو طی میکردیم ، یهو دیدم یکی مثل من داره از روبروم به طرف من میاد و اون هم زیر بغلشهاش رو گرفتن … یهو داد زدم … " هوشنگ… هوشنگ" .. اره "هوشنگ مرجانی" بچه محل قدیممون بود که اینجا میدیدمش… طوری بغلش کردم که مادر اونطور بچه اش رو بغل نمیکنه و ناخوداگاه اشکهام جاری شد و همینطور که در اغوشم محکم گرفته بودمش و میزدم به پشتش و هوشنگ هوشنگ میکردم… تمام خاطرات دوران کودکی که با هوشنگ داشتم رو مرور میکردم… حالا هر چی دکتر ها میگن ول کن اقا ، ول کن… مگه من ول میکردم… خلاصه به هر ضرب و زوری بود من رو از هوشنگ جدا کردن … اما به محض اینکه من از اون جدا شدم و یکبار دیگه به چهره اش نگاه کردم … دیدم اصلا اینکه هوشنگ نیست و من چون چشمهام تار میدید، یکی دیگه رو با هوشنگ اشتباه گرفته بودم… http://www.hamdardi.net/images/smilies/biggrin.gif خلاصه با کلی غر غر دکتر ها به ازمایشگاه رسیدم و اماده ازمایش دادن شدم…