چطور حساس نباشم؟

سلام دوستان، من 20 سالمه و شوهرم28، 6ماهه عقد کردیم، شوهرم خیلی آرومه اما من تقریبا عصبی ام
همش احساس میکنم این حساسیتم اون رو از من دور میکنهازم زده میشه .
یکی از موضوعاتی که الان عصبیم کرده اینه که:چند بار ازش حقوقش رو پرسیدم میگفت افزایش دادن حقوقم رو بهت میگم یا این بار فیش حقوقی بیاد میگم اما نمیگفتخوب من دوست داشتم بدونم،من زنشم، نگفتنش باعث میشد و میشه حس کنم بهم بی اعتماده.چرا نمیشهدوشب پیش باهاش یکم سنگین و تند حرف زدم،گفت روم نمیشه بگم.بخدا من بخاطر پول باهاش ازدواج نکردم خانواده متوسطی هم هستن مثل خانواده خودم اما نمیدونم چرا این موضوع انقدر برام مهم شد،نگفتنش حساس ترم کردامروز هم اتاقیم (خوابگاهی هستم،دانشجوام) سر یه صحبتی پرسید حقوق شوهرت چنده،گفتم نمیدونم. خوب حس بدی پیدا.کردم که حقوق شوهرم رو نمیدونم بهش گفتم اما به روی خودش نیاورد،بعد بهش گفتم تو چرا با من روراست نیستی گفت هستم عشقم حقوقم متفاوتی در ماه ،بعد حقوقش رو گفتتم دیگه برام مهم نیست،الان عصبیم،خیلی زیاد،نمیخوام اصلا باهاش حرف بزنم،میدونم خیلی اذیت.میشه.میدونم خیلی حساسم،میدونم ازم زده میشه،خسته میشه.چرا من اینجوریم؟
من اشتباه کردم؟
کمکم کنید

- - - Updated - - -

دوستان ببخشید
میدونم مشکلم به نظر شما چیز خاصی نیست و جواب نمیدید
ببخشید مطرح کردم
موفق باشید خوشبخت

سلام سوگند جان
داشتم تاپیک قبلیت رو میخوندم که راجع به حساس بودنت بودمثل اینکه هنوز نتونستی کنترلش کنی.
چرا انقدر عجله داری.10 دقیقه بیشتر از پست گذاشتنت نمی گذره که نا امید شدی به این زودی؟؟؟سعی کن روی صبور بودن و زود قضاوت نکردنت هم کار کنی عزیزم.
اینکه حقوق همسرت رو باید بدونی ،خوب درسته.حقته.ولی اینکه پیله کردی و علیرغم اینکه همسرت گفته باشه میگم دست بردار نبودی،این کارت به نظر من درست نبود.به جای اینکه میگی از دست همسرت عصبانی شدی و نمیخوای دیگه باهاش حرف بزنی.بشین یکم فکر کن ببین توی این 6 ماه چه جور رفتار کردی که همسرت از گفتن حقوقش بهت ابا داره.
سعی کن برای زندگیت حریم قائل باشی.فکر نمیکنم به همکلاسیت ارتباطی داشته باشه که همسرت چقدر حقوق میگیره.

گوش ماهی عزیز سلام
ممنون که راهنمایی کردی
راستش اینکه گفتم ددوستان ممکنه جوابم رو ندن به این دلیله که من تقریبا هر روز میام اینجا و میبینم آنقدر موضوع های مهمتر هست که گاهی به تاریک بعضی افراد پاسخ داده نمیشه و فکر کردم حتما تاریک من هم جزو اون دسته هست.
گوش ماهی عزیزم اصلا شوهرم بخاطر رفتار یا کاری که من کرده باشم از گفتنش ابا نداشت چون میدونه و میبینه که من ولخرج نیستم یا پولکی نیستم کاملا این موضوع رو فهمیده.
من سعی میکنم تو خیلی از روابط منطقی و فهمیده عمل کنم شاید چند تا حرف از پدر و مادرش شنیدم که هر کس دیگه جای من بود دعوا میکرد و به روی شوهرش میاورد و عصبی میشد اما من هیچی نگفتم و ازش گذشتم تا از الان گذشت رو تو زندگی ددونفره یاد بگیرم
اما گاهی رو بعضی چیز های کوچیک حساسم
خیلی ناراحت میشم و غصه میخورم
دست خودمم نیست
می‌ریزم تو خودم بعد از کلی عذاب شاید به شوهرم بگم
متاسفتنه ناراحت بشم زبانم قفل میکنه
دیگه هیچی نمیگم
حتی نمیتونم بگم از چی ناراحت شدم
بعد چند روز یا با کلی اصرار همسرم شاید بگم
این موضوع بیشتر از همه خودم.رو آزار میده.چون سردرد های بدی میگیرم
اما همش ترسم از اینه ازم زده بشه،دیگه دوستم نداشته باشه،از من بدش بیاد
گرچه واقعا و بینهایت زیاد دوستم داره
ولی انقدر مشکلات این جا رو خوندم چند ماه همش ترس دارم
میگم نکنه ولم کنه،نکنه ازم بدش بیاد،نکنه دوستم نداشته باشه و....
کوچیک ترین رفتارم این فکر ها میاد تو سرم
دارم اذیت میشم
راستی این رو هم بگم من یه شهر دیگه دانشجو هستم و.برای اولین بار سه هفته میشه شوهرم رو ندیدم قبلا دو هفته یبار میدیدم،خیلی دلتنگ هستم و باعث شده یکم بد اخلاق هم باشم
ببخشید طولانی شد

کار درستی داری میکنی که به فکر افتادی رفتارت رو اصلاح کنی.چون همونطور که خودتم میدونی این رفتارها توی طولانی مدت آرامش زندگی رو از بین میبرن.
عزیزم اینکه میگی گاهی با کوچکترین مساله ناراحت میشی.برای هممون ممکنه پیش بیاد ولی خوب مهم اینه که عکس العمل بعد از ناراحتیمون چی باشه.
هروقت از موضوعی که ناراحت میشی و خودت هم میدونی که بی مورده ناراحتیت،همون موقع یه قلم کاغذ بردار و ناراحتیت رو بنویس،بگو فردا راجع بهش فکر میکنم.بعد سعی کن چهره و رفتارت و عوض نکنی،شاید سخت باشه ولی شدنیه...میگم فردا،چون خیلی وقتها وقتی زمان میگذره،اون ناراحتمیون اگه بی مورد باشه ارزشش رو از دست میده.میگ شدنیه چون خودم این کار رو میکنم.خیلی از مسائل ارزش بازگو کردن ندارن و به خاطر تحلیل های اشتباه ما پیش میان.یه کار دیگه هم بکن،وقتی ناراحت میشی و می خوای سر همسرت خالی کنی،1 دقیقه صبر کن،پیش خودت ببین بعد از اینکه بازگو کردی چه اتفاقی میافته؟اتفاق های بعد ارزشش رو داره که من بگم یا نه؟
وقتی زمان میدی به ناراحتیت،اگه میبینی با گذر زمان هم از بین نمیره،خیلی آروم و با لحن معمولی و گاها طنز با همسرت در میون بذار.

سلام...

سوگند عزیز من از صحبت های شما به این نتیجه رسیدم که شما دختر فوق العاده عجول تو مسائل زندگی هستی..حتی نگاه ناامیدانه شما به زندگیت هم برمیگرده به نداشتن صبر...

شما دختر کم سن و سالی بودی که ازدواج کردی اما باید تلاشت رو بکنی و مهارت خودت رو تو رابطه زناشویی بالا ببری..

مردها اصلا از زنی که مدام غر غر بکنه یا به چیزی گیر بده و ول نکنه خوششون نمیاد ..واقعیت اینه که هیچکس خوشش نمیاد!!

اگر اینطور بخوای پیش بری و نخوای صحیح رفتار کردن رو یاد بگیری مطمئن باش از چیزی که میترسی بالاخره سرت میاد..

اگر همسرت نمیخواد یا نمیتونه حقوقش رو بهت بگه دیگه پیجو نشو..مهم اینه که برات تو زندگی کم نذاره و احتیاجاتت رو رفع کنه ..

من فکر کنم شما قدری هم تحت تاثیر حرف های دوستت قرار گرفتی تمام این ها برمیگرده به ضعیف بودن و نداشتن مهارت لازم..

حتما تو این زمینه مطالعه کن.. شیرینی زندگی رو با این حساسیت ها تلخ نکن عزیزم..:72::72::72:

گوش.ماهی عزیزم ممنون بابت راهنمایی هات،حتما کاری که گفتی رو انجام میدم و به توصیه هات عمل میکنم.
رزا ی عزیزم،ممنون بابت پاسخت،حق با شماست،یکم عجول و کم صبرم،قبول دارم. این نگفتن های شوهرم منو حساس کرده بود برای همین باعث شد من بیشتر روش زوم کنم.
راست میگی زیاد غر بزنم و گیر بدم ازم زده میشه،حتما اصلاح میکنم و مطالعاتم رو بیشتر میکنم.
خیلی از آینده میترسم،همش استرس و نگرانی این رو دارم رابطمون بد بشه و.... .
خوشحالم که اینجا دوستایی دارم که کمکم میکنن
ممنون از راهنماییتون:72:

سلام دوستان.
من حس میکنم یه مشکل جدید برام پیش اومده.
چند روزه یکم تغییر کردم،دیگه مثل قبل با شوهرم گرم نیستم،خیلی کم حرف شدم،حس میکنم مثل قبل دوستش ندارم،از بودن باهاش لذت نمیبرم
الان بغض دارم،چون میدونم حق اون نیست باهاش این رفتار رو کنم،خیلی خوبه و دوستم داره
اما دست خودم نیست
هر دفعه شب ها بعد اینکه خداحافظی میکنیم دلم میخواد بهش بگم تنهایم بذاره،بذاره با خودم باشم اما دلم نمیاد بگم
چی کنم؟:54:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sogand_20

سلام دوستان.
من حس میکنم یه مشکل جدید برام پیش اومده.
چند روزه یکم تغییر کردم،دیگه مثل قبل با شوهرم گرم نیستم،خیلی کم حرف شدم،حس میکنم مثل قبل دوستش ندارم،از بودن باهاش لذت نمیبرم
الان بغض دارم،چون میدونم حق اون نیست باهاش این رفتار رو کنم،خیلی خوبه و دوستم داره
اما دست خودم نیست
هر دفعه شب ها بعد اینکه خداحافظی میکنیم دلم میخواد بهش بگم تنهایم بذاره،بذاره با خودم باشم اما دلم نمیاد بگم
چی کنم؟:54:

---

سلام
البته من تاپیک بلند بالایی دارم که شاید مطالعه کرده باشید. خودم درگیر شدیدترین مسله عاطفی که برایم پیش امده هستم.
همیشه زندگی اونجوری که رویا پردازی میکنیم نیست. چند فرضیه را برای خودت مشخص کن. سعی کن این ها را برای خودت اثبات کنی چون با فرض اشتباه کل کارهایت اشتباه میشود.
اول از همه ببین واقعا همسرت دوستت داره و این دوست داشتنو هم کلامی و هم عملی بهت ابراز میکنه یا نه. معتمد هم هستین یا نه؟
بعد ببین خودت نیز ایا به همسرت علاقه داری یا این علاقه از بین رفته. این که میخواهی تنها باشی و ... اینا دلیل بر ضعف علاقه نیست. در کل ایا همسرت رو دوست داری.اون نوری که باید بین دو دل باشه، بینتون هست یا نه.
اگر دو فرض بالا بر قرار بود. حسی که داری یه حس طبیعی هست. شاید زندگیت کسل کننده شده. این هیجان رو خودت باید بوجود بیاری. اول از خودت شروع کن. اول و اول از خودت. به شوهرت این هیجان و تغییر تو زندگی رو نشون بده.
بعد حتما این موردو باهاش در میون بگذار. ازش بخواه اون هم این هیجان رو پیدا کنه. حتی اگه بر خلاف میلش هست. اما برای زندگی باید این کارو کرد.
این هنر زندگی هست. هنر زندگی زناشویی همین هست و بس. والا همه بلدن برن عروسی. بلدن همدیگر رو تحمل کنن بلدن بچه دار بشن و ... .
خیلی کار ها و روش ها برای هیجان هست.همشون به فاکتور هایی وابستش که خود شما میدونی، عقاید دو طرف و ... . سعی کن حتی از اول عاشقش بشی.صد بار تلاش کن. از خودت شروع کن.
سعی کن یک دلمشغولی برای خودت داشته باشی یک هنر، برو کلاس زبان، سر کار. ذهن بی کار به همه جا میره. جایی که هیچ بشری کشف نکرده. از یک نخ، کلاف ها میبافه.
زندگی ارزش همه کاری رو داره. هر هر هر هر هر و هر کاری. البته زیر سایه خداوند.
این نظر من هست.
ممنون

سلام آقای امیر علی،چقدر قشنگ جوابم رو دادید،ممنونم ازتون،خیلی زیاد
راستش شوهرم خیلی منو دوست داره و مطمئنم از این موضوع
منم دوستش دارم
راستش من یه شهر دیگه درس میخونم همیشه برای دیدنش مشتاقم اما این بار نه زیاد تمایلی به رابطه داشتم نه زیاد باهاش گرم گرفتم،دست خودم نبود
فکر میکنم چیزی که باعث تشدید این موضوع شد این بود که گفتم شب،پیش هم بمونیم یعنی خونه ی ما خیلی سریع گفت نه،در صورتی که بعدا دلایلش رو گفت اما اینکه سریع میگه نه یا هر وقت میخواد بمونه اشتیاق رو از صورتش نمیخونم بدم میاد،گاهی اینقدر تو خوندن شک میکنه که صد بار تو دلم میخوام اصلا نمونه
هرم خیلی خجالتی،هیچوقت نیمچه شب باهم بمونیم شده یه وقتایی گفتم و از رفتارش فهمیدم دوست داشته و مونده،منم بدم میاد همش بگم دلم میخواد خودش بگه،همش حس میکنم از رابطه با من بدش میاد در صورتیکه میگه راضیم و لذت میبرم
اصلا نمیدونم
خیلی پسر،خوبیه اما نمیدونم چرا گاهی اینقدر سرد میشم وقتی هم سرد میشم انقدر غصه میخوره که بغضش میگیره خودمم بغضم میگیره چون میدونم گناه داره
میدکنم با این رفتارم دارم ناشکری میکنم اما بخدا نمیتونم،دست خودم نیست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sogand_20

سلام آقای امیر علی،چقدر قشنگ جوابم رو دادید،ممنونم ازتون،خیلی زیاد
راستش شوهرم خیلی منو دوست داره و مطمئنم از این موضوع
منم دوستش دارم
راستش من یه شهر دیگه درس میخونم همیشه برای دیدنش مشتاقم اما این بار نه زیاد تمایلی به رابطه داشتم نه زیاد باهاش گرم گرفتم،دست خودم نبود
فکر میکنم چیزی که باعث تشدید این موضوع شد این بود که گفتم شب،پیش هم بمونیم یعنی خونه ی ما خیلی سریع گفت نه،در صورتی که بعدا دلایلش رو گفت اما اینکه سریع میگه نه یا هر وقت میخواد بمونه اشتیاق رو از صورتش نمیخونم بدم میاد،گاهی اینقدر تو خوندن شک میکنه که صد بار تو دلم میخوام اصلا نمونه
هرم خیلی خجالتی،هیچوقت نیمچه شب باهم بمونیم شده یه وقتایی گفتم و از رفتارش فهمیدم دوست داشته و مونده،منم بدم میاد همش بگم دلم میخواد خودش بگه،همش حس میکنم از رابطه با من بدش میاد در صورتیکه میگه راضیم و لذت میبرم
اصلا نمیدونم
خیلی پسر،خوبیه اما نمیدونم چرا گاهی اینقدر سرد میشم وقتی هم سرد میشم انقدر غصه میخوره که بغضش میگیره خودمم بغضم میگیره چون میدونم گناه داره
میدکنم با این رفتارم دارم ناشکری میکنم اما بخدا نمیتونم،دست خودم نیست

---

من هم بخشی از اخلاق شوهر شما رو دارم. اگر کاری به میلم نباشه شاید انجام بدم اما اگر دلم با اون کار نباشه یکدفعه ادمی سرود میشوم.ساکت و ... .دست خودم هم نیست.دقیقا منهم برای مهمانی ها و ... "نه" در دهانم هست.
با دوستانتان چرا بیرون نمیروید ؟
خود من هر ثانیه از زندگیم را درگیر رابطه ای هستم که نابود شد. یعنی هر لحظه دارم به این مسله فکر میکنم. عواقب بدی دارد.
به شما توصیه میکنم برای مسله تان یک و یک راهکار پیدا کنید و هر جور میدانید دیگر به این مسایل فکر نیکنید و به خوبی های همسرتان فکر کنید.موزیک شاد گوش کنید.اگر این تفکرات به رفتار همسرتان ادامه یابد. رابطه تان دچار عواقب بدی خواهد شد.
من مشاور نیست تنها صحبت هایی که به ذهنم میاید را عرض میکنم.

به یک مشاوره برید. مشاور با انسان های متفاوتی در ارتباط بوده مطمینا تجربه زوجی همانند شما را نیز دارد.
هر زمان دیدید نمیتونید یا نمیشود که خودتان این گونه مشکلات را برطرف کنید حتما به مشاوره بروید.
یک شخص سوم و فهمیده میتواند ذهن ما را باز کند. کمکی نمیواند بکند به صورت مستقیم. تنها ذهنم ما را برای تصمیم گیری و عمل صحیح فعال میکند.

راستش همش با شوهرم میریم ببیرون.
تازگی ها با مادرم نمی‌سازم،از بعضی رفتار هاش اذیت میشم و مقاومت میکنم، حس میکنم با هر کاری که میخوام انجام بدم داره مخالفت.میکنه، خسته شدم،شده پیش خودم میگم کاش زودتر عروسی کنم برم،مادر و پدر بسیار خوب.و دلسوزی دارم خیلی خوبن اما من با بعضی اخلاق های مادرم نمی‌سازم
دوستانم هر.کدوم مشغول کار و خانواده و درس و کنکور و زندگین،هیچکس نیست باهاش برم بیرون،با شوهرم.زیاد میرم بیرون
دلم تنوع میخواد،دلم.میخواد برم کلاس های مختلف اما اشکال اینجاست که من شهر خودمون درس نمیخونم یه شهر دیگه دانشجو هستم و الان برای فرجه های امتحانی اومدم اما حتما.کاری که گفتید رو انجام میدم،میرم به دوستام.سر می‌زنم خودمو مشغول میکنم.
اگر هم بخوام برم پیش مشاور باید هیچکس نفهمه چون خانوادم موافق این کار نیستن.
آقای امیر علی ممنون از اینکه راهنماییم میکنید
راستش نتونستم.تاپیکتون رو پیدا کنم اما از اینکه.میگید.درگیری زیاد فکری دارید خیلی ناراحت.میشم چون من خودم پارسال سر اینکه فکرم زیاد مشغول.میشد و اذیت میشدم کارم به بیمارستان کشید میدونم چقدر سخته
آدم.رو داغون میکنه
انشالله به حق همین روز عزیز خود آقا امام رضا(ع) نظر کنن و مشکلتون حل بشه.