ایا برای کیس های بهتر صبر کنم یا نه....؟

سلام دوستان.
قرار بود بیام باهاتون مشورت کنم....سعی میکنم مرتب و منظم و کوتاه بگم.
همون طور که گفتم خواستگار برام اومده؛هم سن من هستن؛پدرشون بصورت پیمانکاری برای چند تا از کارخونه های بزرگ و مارک های معروف خط تولید دارن؛خود اقا پسر هم فوق لیسانس عمران دارن پیش پدرشون مشغولن و جز اون یه تازگی کار بساز و بفروشی راه انداختن...دو تا بچن؛خواهر بزرگترش اصلا تو کلاس زبان دوست خودم بود؛خانوادگی وحشتناک مهربونن؛مذهبی بودنشون در حد ماست،خود اقا پسر خیلی احساساتی و مسیول تقریبادعین خودم رویاییه؛حتی مثل خودم گربه نگه میداره.......:-)از روز خواستگاری گل و کادو که هر روز روونه خونمون میشه که بیشتر چون نشانه محبت خیلی برام حس خوبی داشته.در مورد مهریه گفتن هر چی من بگم؛نصف وسایل جهزیه رو اصلا خودشون از بهترین مارک خریدن امادست،عروسی و خرید و...سپردن به خودم که جز وضعیت مالیشون فکر میکنم از مهربونیشون و اینکه دوسم دارن.با این اقا ازدواج کنم از طرف یکی اززشرکت هایی که پدرشون باهاشون کار میکنند می تونیم از بورسیه و ادامه تحصیل تو اروپا استفاده کنیم
حالا مشکل من......فقط تنها مشکلم اینکه همیشه تو رویام مردی با اختلاف سنی و هم صنف خودم تو ذهنم بوده مثلا یه جراح معروف!!!!!!همشم به خودم میگم کم ندیدم از همکارام که عرصه رو به زنشون تنگ کردن و تازه کسی هم با اون شرایط (دکتر موفق)بیاد فکر نکنم انقدر همه جوره تابع خواست و نظر من باشه چون اکثرا جدی و خشکن یا مغرورن(بر عکس ایشون)...در مورد مسایل مالی هم این اقا تازه شروع به کار کرده .وضعش خوبه
دوم اینکه همش میگم من تازه اومدم شهرمون و می خوام درمانگاهم راه بندازم و شانس های بعتری بخاطر موقعیت خانوادم دارم.. شاید صبر کنم بهتره.
از طرفی یه کوچولو بخاطر اختلاف نظر پدر و مادرم دیگه خونه موندن برام سخته البته شاید بیشتر سرگرم کار بشم این مشکل حل بشه.
همش میترسم با این اقا ازدواج کنم بعدا حسرت بخورم چرا صبر نکردم چرا با همکار ازدواج نکنم کلا خانوادم بخاطر شوهر خواهرم هم که متخصص موفقی خیلی حساسن رو این موضوع
راهنماییم کنید لطفا.....

- - - Updated - - -

من یه توضیح مختصر باید بدم فکر کنم....من بخاطر یه سری از مسایل و مشکلاتم همیشه به خودم گفتم تا جایی که ممکنه باید یه ازدواج ایده ال داشته باشم همش گفتم نمی خوام نیمه دوم زندگیم مثل اولش سخت باشه تا یه حدیش هم خودم تو زندگی شخصیم تا جایی که از دستم بر اومده تلاش کردم اما تصور اینکه بعد ازدواج هم بخوام درد بکشم یا بازم حسرت بخورم ندارم (مثلا الان به شدت حسرت ارامش دارم)...اگه تاپیکم هم بخونید تو رابطه قبلیم هم رفته بودم چشم بازار دراورده بودم یه فوتبالیست گردن کلفت گیر اورده بودم که اونم به سلامتی اون دروغ گفته بود و اون طور شد!!!!نمی دونم گفتم شاید این توضیحم با اینکه ربطی به تاپیک نداره امادلازمه گفته بشه.

- - - Updated - - -

من یه توضیح مختصر باید بدم فکر کنم....من بخاطر یه سری از مسایل و مشکلاتم همیشه به خودم گفتم تا جایی که ممکنه باید یه ازدواج ایده ال داشته باشم همش گفتم نمی خوام نیمه دوم زندگیم مثل اولش سخت باشه تا یه حدیش هم خودم تو زندگی شخصیم تا جایی که از دستم بر اومده تلاش کردم اما تصور اینکه بعد ازدواج هم بخوام درد بکشم یا بازم حسرت بخورم ندارم (مثلا الان به شدت حسرت ارامش دارم)...اگه تاپیکم هم بخونید تو رابطه قبلیم هم رفته بودم چشم بازار دراورده بودم یه فوتبالیست گردن کلفت گیر اورده بودم که اونم به سلامتی اون دروغ گفته بود و اون طور شد!!!!نمی دونم گفتم شاید این توضیحم با اینکه ربطی به تاپیک نداره امادلازمه گفته بشه.

کیت کت سلام عزیزم خوبی ؟

ببین وقتی با معیارات جوره و کاملا از نظر فرهنگی_اعتقادی_اقتصادی به هم میخورید جواب مثبت رو بده دیگه !! البته بعد از چند جلسه رفت و آمد

تو مسئله ازدواج رویایی فکر نکن خیلی منطقی تصمیم بگیر همه جوانب رو بسنج

حالا چه اصراریه با جراح یا پزشک ازدواج کنی !! مگه نمیگی خودت پزشکی !! به نظرم یه تنوعی باشه بد نیست:wink:

کیت کت ماهی 20 میلیون در آمدشه یا 20 هزار تومان!!!!:biggrin:
دست ما رو هم بگیر :311:

- - - Updated - - -

کیت کت من خودمم رویایی فکر میکردم همیشه دوست داشتم همسرم آخوند باشه و با ریش بلند و مداح هم باشه:18:

كيت كت عزيز
مهرباني و تحصيل كرده بودن و درامد خوب داشتن خيلي خوبه اما براي يه زندگي مشترك كافي نيست
گل و كادو و مهريه و بهترين جهيزيه ها پشتوانه كافي براي يه زندگي مشترك نيست
عزيزم با توجه به صحبت هات به نظر مياد شرايط سختي تو خونه داشتي اما هيچوقت به خاطر فرار از اين شرايط ازدواج نكن چون ممكنه بدتر از چاله در بياي بيفتي تو چاه
عجولانه تصميم نگير و كامل بررسي هات رو بكن به نظر مياد ديد تو نسبت به زندگي مشترك خيلي ايده ال هست اما دوست عزيز زندگي مشترك تازه نقطه ي شروع مسئوليت ها و سختي هاي زندگي هست اينو بهت قول ميدم كه هيچ زندگي نمي تونه بي دردسر و بي مشكل باشه دعوا و اختلاف جزو هر زندگي مشتركيه اما مهم اينه كه دو نفر بتونن رتق و فتقش كنن
به هر حال شما هر چقدر هم كه سلايقتون به هم نزديك باشه تو دو خانواده ي جدا بزرگ شديد و مسلما يه جاهايي اختلاف نظر بينتون پيش خواهد امد سعي كن ايده ال بهش نگاه نكني چون تا يه مشكلي پيش مياد فكر مي كني باعث فاصله گرفتن از ايده ال هات شده و زندگي به كامت تلخ ميشه
تا حالا چقدر نشستي با اين اقا صحبت كني درباره ي طرز تفكراتتون درباره ي مسائل مهم و گرايش هاتون و اعتقادات مذهبي تون هر چند كه گفتي خانوادش از اين نظر مثل شما هستن اما گاهي ممكنه اعتقادات شخصيش تا حدودي متفاوت باشه بهتره اين موضوع رو كاملا بشكافي چون مهمه و نظرتون درباره بچه با توجه به اينكه شما هم شاغل هستيد ، محل زندگيتون ديدشون نسبت به جايگاه زن در زندگي و توافق بر سر تقسيم مسئوليت ها و و و
ايشون تا چه حد مستقل و متكي به نفس هستن؟
انتظارتشون از همسرش ايندش چيه ايا به جاست؟ انتظارات شما چيه؟ اولويت هاي هر كدومتون در زندگي چيه؟
اونقدر اين موارد زياد هست كه در يك پست نگنجه
شما چه مدت هست با ايشون رفت و امد مي كنيد؟ ايا به نظرتون كافي بوده؟
ازدواج يكي از بزرگترين تصميمات زندگي هر نفريه پس سعي كن عجولانه تصميم نگيري
اگر تمام موضوعات مهم رو بررسي كردي و ديدي به هم مي خورين پس ديگه جاي ترديد باقي نمي مونه اما اگر نه يكم صبر كن يه مدت بيشتر باهاش رفت و امد داشته باش تا مطمئن بشي

سلام ارامی....خوبییییییی؟!!!جاتون خالی اینجا بارون میومد پیش خودم گفتم کاش همه بودیم و یه دیگ بزرگ اش رشته می پختیم و تو هوای سرد می خوردی!
مرسی کیمیا جون جواب دادید مرسی دل ارام جون.
دوستی ها به خدا می دونم شرایط این پسر عالیه.به خدا ناشکری نمیکنم اما گفتم که یه ترس لعنتی درونم هست می خوام بگردم و صبر کنم بهترین و قویترین مرد پیدا کنم که کمکم کنه از شر اون ترس نجات پیدا کنم.....بابام اینا هم همش تو گوشم می خونند وای با کسی ازدواج نکنی بعدا حسرت خواهرت بخوری یا اگه بعدا به مشکل بر خوردی ما کمک نمیکنیم.
اصلا یکی نیست بگه من دارم در به در میزنم یکی بیاد که منم نیازی بهتون نداشته باشم دیگه!
واقعا پدر و مادر خوبی بودنا کمک زیاد کردن اما در کنارش....چه میدونم.اگه میدونستم این ترس لعنتی چی کار کنم.پر از تحساس نا امنی و تنهایم.
خیلی شیطونما!خیلی تلاش میکنم به خدا؛من اکثرا تا 4 صبح بیدارم از اون ور هم 8 صبج سر کارم اما اون حس بد همیشه باهام.چی کنم؟

- - - Updated - - -

کیمیا جون...مرسی دقیق ازم پرسیدی...میدونی شاید دعوام کنید...اره تو خونه سختی معنوی و روحی زیاد داشتم و راستش اون اولا می گفتم خدایا یه توانی بهم بده که بتونم با تنهاییم بجنگم و مجرد بمونم....100%مطمین نیستم همسر خوبی باشم؛اصلا شاید از پسش بر نیام به قول تو مسیولیت زیاد داره منم به خدا جون و کشش دعوا و بحث و جنگ اعصاب که ناگریزه تو زندگی متاهلی فکر کنم نداشته باشم!شایدم داشته باشه!مطمین نیستم.
خوب بخاطر دوستم خود اقا پسرو میشناختم اما اینکه جدی حرف بزنیم؛از وقتی اومدن مادرش اجازه گرفت که ما تلفنی در ارتباط باشیم یا چند بار با خواهرش و اون خرید رفتیم و شام بیرون خوردیم....
کیمیا میدونی ظاهرا 70% شبیه منه!در مورد بچه مثل من اصلا دوست نداره؛یا نهایتا میگه به فرزندی قبول کنیم؛مثل من حسوده؛احساساتیه؛مستقل کاملا؛به نظر با عرضه میاد؛....کار خونه هم با یه ارزویی میگه من تا جایی بتونم کمکت میکنم و یه عالمه حرف های رومامتیک که احتمالا بیشتر از اینکه حقبقت باشه همون در حد روباست!نمیدونم من که این طور فکر میکنم!شایدم بد بین شدم بخاطر تجربه قبلیم!
جز اون انگار من عادت کردم به مردهای بیمار!!!!این انقدر مهربونه می ترسونتم!اصلا حرف میزنم غش میکنه ذوق ذوق میکنه!همش تو دلم میگم کور خوندی دو روز دیگه معلوم نیست چه اژدهایی بشی!
جز اون میگم شاید صبر کنم شاید انتخاب بهتری بکنم!...نمیدونم؛اخه فقط یه باره!منم یه عمر بهش فکر کردم!کلی هم منتظر بودمگالانم خوشحالما نه اینکه ناراحت باشم اما خیلی تو فکر رفتم.خیلی

کیت کت سلام

راستش من نمیتونم جبران خوبی های شما رو بکنم بخصوص تو مشاوره های پزشکی و روحی

بانو چون شما در موقعیت و طبقه ای خاص از اجتماع هستی . و از طرفی وجود مهریه بالا و یا کم تاثیری بر پشتوانه و تضمین خوشبختی آینده شما با این خواستگارتون نداره . و از طرفی واقعا نمیشه در موقعیت فعلی چهره واقعی مرد را دید

من به شما پیشنهاد میکنم که در مقدار مهر سختگیر نباشید و برای شما هر چی کمتر بهتر ولی حق طلاق برا خودتون محفوظ نگه دارید . البته به شرطیکه با کوچکتری اختلاف با توجه به اختیار حق طلاق نسبت به جدایی اقدام نکنید و تو زندگی صبور باشید . هرچند درک من از شما درمشاوره های خ خیلی بیشتر از این حرفاست و امید وارم که خوشبخت باشید

خب همیشه اونیکه منتظرشیم برامون ورق نمیخوره ولیخب اینم خوبه بخصوص که نیت ادامه تحصیل رو هم داره تا در سطح شما قرار بگیره . . اونم تو بهترین دانشگاه .

کیت کت تو بچه دوست ندارییییییییی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ حالت خوبه؟؟؟؟؟؟؟ اونم بچه دوست نداره؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مرد باشه بچه دوست نداشته باشه اصلا داریم همچنین چیزی؟؟؟؟؟؟؟؟؟ حال خواستگارت چطور خوبه؟؟؟؟؟؟؟؟؟

این یکی رو اول تو گفتی اون تایید کرد یا اول اون گفت شما تایید کردی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ یکی داره دروغ میگه شک ندارم

خواستم یه پارچ آب یخ بریزم رو هر دوتون از داغی در بیان ولی انگار نه انگار .

بانو کیت کت شما و خواستگار فعلی تون در موقعیت خوبی از ادامه تحصیل در خارج کشور هستید و از لحاظ بورس شدن هم زیاد مشکلی نمیبینم .
تو ازدواج بیشتر چشمتونو رو رفتار و اخلاق باز نگه دارید و رو مسایل مالی و کاری و غیره تمرکز نکنید .

کیتی شما تازه از خارج برگشتی و فعالیت و خلق موقعیت های مناسب برای شما محیاست سنتون هنوز برا ازدواج دیر نیست و خواستگار های بهتر از این مورد هم داشتید . پس اگه به دلتون نیست میتونید صبر کنید و بعد از پرده بر داری از درمانگاه و در جایگاهی مناسب تر اقدام به تشکیل زندگی و برسی خواستگارها نمایید خب منم با همکار بیشتر موافقم اینو جای برادرت گفتم که نداری ولی تصمیم باخودته

نکته آخر چون شما دختری احساساتی هستی خواهش میکنم تو این مرحله دلبسته نشو . تا مجبور به ازدواج ناخواسته نشی . جرات نه گفتن راهم داشته باش .

آرام جان خودتو ناراحت نکن درآمدشو کیت کت جان اشتباه نوشتن درا مد خواستگارش ماهیانه 2م تومانه

امان از دست شما لطف کنید مبالغ را درست وارد کنید و یا اصلا لزومی نداره بیان کنید . خب در هر حال همینکه تونستید ناراحتی تونو فراموش کنید و به زندگی جدید فکر کنید خیلی خوبه .

فعلا بدرووووووووووود . :72:

در دیزی بازه حیاء گربه کجاست . طرف گوشت برات کادو فرستاد استخوناشو نجو رحم داشته باش . :311::43: این برا گربه هاست به خودتون نگیرید .

مرسی پارسا جان.....هم کلی تحویلم گرفتی هم اخرش چوب کهریم کردی.
پارسا جان تو توضیحاتم خوندی......واقعا صبر بهترین کاره اما .....یادته از زور تنهایی و استرس چی به سر خودم اورده بودم؟!!!!
نمیدونم......خیلی دو فکرم.چطوره اصلا هر چی خانوادم بگن همون کار کنم ها؟

- - - Updated - - -

بهد راستی پارسا جان من از بچه بی زارم......و اینکه واقعا الان نه خودم نه اجتماع برای اوردن بچه شرایط مناسبی نداره.

حتماً
مشاوره برید و ازتیپها ی شخصیتی هم و میزان سنخیت مطلع شو بعد تصمیم بگیز. مشاوره خیلی کمک کننده هست

مرسی فرشته جون.....
میگم خودم هر شنبه میرم مشاوره....اما منظورتون اینکه مثلا با خودش بریم برای قبل ازدواج؟

سلام کیت کت جان
این داستان رو من خیلی دوست دارم .گفتم به حال و روز تو هم میخوره .بخونیش. سعی کن با چشم باز انتخاب کنی.با وسواس زیاد. ولی نه با بهانه گیری و ایرادهای بنی اسرائیلی گرفتن.اگه از نظرت ایرادی نداره و فقط شک آینده رو داری خوب زمان بده تا بیشتر آشنا بشی.توی رفت و آمدهای بیشتر،بیرون رفتن ها،خیلی چیزها دستگیرت میشه.بعضی وقتها حرفهای قشنگی زده میشه ولی باید ببینی اگه طرف توی موقعیت گیر کنه عکس العملش همون حرفیه که زده؟سعی کن موقعیت بسازی و عکس العمل طرفت رو توی اون موقعیت ببینی. از مشاورت هم کمک بگیر .اگه هم دیدی همه چیز مناسبه تونستیددوتایی هم مشاوره برید.
شاگردی از استادش پرسید عشق چیست؟
استاد گفت به گندم زار برو و پرخوشه ترین گندم را بیاور. اما در هنگام عبور از گندم زار یادت باشد که نمی توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی. شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی بازگشت. استاد پرسید چه آورده ای؟ و شاگرد با حسرت جواب داد: هیچ . هرچه جلو تر می رفتم خوشه های پر پشت تر می دیدم و به امید پیدا کردن پر پشت ترین تا انتهای گندم زار رفتم.
استاد گفت عشق یعنی همین.
شاگرد پرسید پس ازدواج چیست؟
استاد به شاگرد گفت به جنگل برو و بلند ترین درخت را بیاور ولی به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب بازگردی. شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با یک درخت برگشت. استاد پرسید که شاگرد را چه شد؟ و او در جواب گفت که به جنگل رفتم و اولین درخت بزرگی را که دیدم، انتخاب کردم، ترسیدم که اگر باز هم جلو تر بروم دست خالی برگردم.
استاد گفت: ازدواج هم یعنی همین.

-

سلاااام کیت کت جونم :43:
به نظر من با توجه به شرایط خوبی که گفتی همه دنبال همچین کیسی هستن
1.تحصیلکرده 2. وضع مالی خوب 3. خانواده خوب 4.کفویت اعتقادی 5.احساسی بودن و با عرضه بودن تمام خوبی ها از نظر چیزی که گفتی در این آقا جمع شده اما تو شناخت کافی روی اخلاقش زمانی که عصبی میشی به مشکل میخوره حتی زمانی که بیمار میشه نداری معلومه که دوست داره و ادم دست و دل بازیه یه چیزی بگم ناراحت نشا اما خیلی ایده ال فکر کردن هم درست نیست امکان داره از این بهتر برات بیاد اما امکان هم داره نیاد!!!!! همه که کامل نیستن امکان داره یه جراح معروف بیاد اما اگه خدایی نکرده بهت خیانت کرد چی ...
به نظرم این خواستگارت موقعیتش خوبه و چون خیلی دوستت داره مثل موم تو دستته در کنارش هم میتونی پیشرفت کنی و میتونید باهم بورسیه بگیرید و از ایران برید ...

باهاش مشاوره برو این تستایی که در اختیارت میزارن رو هم پر کن ایشااله که به نتیجه مثبت برسی عزیزم:72:

مرسی گوش ماهی جون.....دقیقا من همونیم که رفته جنگل...یادتون چقدر از تنهایی می نالیدم؛...؛چقدر اومدن ذوق کردم.....اما حالا هی میگم نکنه بی درخت بمونم...!!!! و اره الان که همه چی گل و بلبل معلومه که خوش اخلاقه باید ببینم تو موقعیت های خاص چطور رفتار میکنه....فقط موقعیت سازی چیه؟؟؟؟؟

مایده جونم!.....واقعا طرف چی خونده گارانتی شعورش نیست.میفهمم.دقیقا به همین مسیله رسیدم.طرف درس خودن بوده اما دلیل نمشه درک داشته باشه واقعا.
مامان و بابای خودم درس خونده اون موقع بودن اما ما کچل شدیم از بس اختلاف نظر وعقیده داشتن....واقعا به چشم فرار به ازدواج نگاه کردن همین بدیارو داره هدم میگه شاید یه بهتر بیاد ....باید هم خودم مشاور برم هم اون ببرم واقعا.....کرک و پرم ریخت از وقتی اومدن.

دوستی ها مرسی با حوصله جواب میدید خودم میدونم وسط مشکلات مهم تر بقیه واقعا مشکل من ممکنه خنده دار بیاد....تقصیر خودم هر وقت اذیت شدم همش پیش خودم گفتم ایراد نداره ازدواج میکنم با فلان جور ادم و تموم میشه!!!

عزیزم تو دختر محکم و عاقلی هستی.اون بحرانی که آسون نبود رو تونستی با سختیهاش پشت سر بگذرونی و الان حقته با انتخای درست به آرامش برسی.ولی این انتخاب بقیه عمرت رو رقم میزنه.پس عجله نکن .درخت شاخه های زیادی داره .درست نگاه کن و اونی رو بگیر که محکم باشه.که بتونی سالها بهش تکیه کنی.
این که پرسیدی موقعیت سازی چیه.مطمئنا مشاورت میتونه موردهای زیادی رو بهت یاد بده که پیاده کنی.میتونی با سوال پرسیدن به صورت جزئی و حرفه ای به نکته های ریزی پی ببری.نمونه هاشو برات میذارم.
یک مثال به ذهنم رسید ....برای اینکه بفهمی جایگاه شما یا مادرش رو میشناسه اینه که صحبتی رو برخلاف مادر طرف مقابل بگی .....البته گارد گیری نباشه ...ولی خب یه صحبتی باشه که نیاز بشه اقا پسر مجبور به نظر دادن و تصمیم گیری راجع به موضوعی باشه و حالا بین نظر شما و مادرش گیر کنه .....حالا مجبور بشه این موقعیت رو مدیریت کنه ....یتونی از نمونه های زندگی پدر مادر خودت ایده بگیری عزیزم.که اگه افراطی جواب بده باخته!چون اگه مادرش رو به خاطر چند روز اشنایی با شما حساب نکنه بعدا نمیشه بهش اطمینان داشت...و اگه هم نظر شما رو محترم نشماره باز هم نمیشه بهش اطمینان کرد چون شما رو نادیده گرفته......باید کاری کنی طرف مقابل مجبور بشه تو موضوعات محتلف مجبور به تصمیم گیری های فوری و لحظه ای بشه .....تا بشه قدرت تصمیم گیری و رفتارش رو بسنجی.موقع خرید کردن،غذا خوردن.....میتونی ریزبین باشی.ببینی حواسش هست که مثلا اول شما وارد رستوران بشی یا نه.چه قدر حوصله خرید داره،چه قدر نظر میده ....البته گاهی وقتها بعضی مردها فیلم بازی میکنن و نمیتونی با یه مثال به نتیجه برسی و باید تعمیمش بدی.



- - - Updated - - -


کیت کت جان این نوشتهای زیر نوشتهای ارزشمند جناب مدیر همدردی گرامی هست.مطمئنم به دردت میخوره عزیزم. این هم لینکش:
http://www.hamdardi.net/thread-412.html
******--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------******

من به جای ماهی دوست دارم در مورد ماهیگیری صحبت کنم. یعنی نحوه ساختن سئوال را می گویم، سئوال را خودتان طرح کنید.
نکاتی وجود دارد که در طرح سئوالات جلسات خواستگاری و شناسایی دختران و پسران در رابطه هایشان ، کمک می کند که فرد شناخت عقلانی ( نه احساسی) نسبت به طرفش کسب کند

این سئوالات باید دارای شرایطی باشد که بعضی از آنها به قرار ذیل است:
1 - فکر نکنیم که سئوالات باید استاندارد شده و از پیش تعیین شده و با جوابهای مشخص باشد،
نباید هنگام گفتگو مانند آدم آهنی خشک باشیم و سعی کنیم سئوالات را در همان جلسه نسبت به هرچیزی که مبهم هست، طرح کنیم.



2 - سئوالات کلی برای شروع خوبست ولی فایده های آن اندک هستند.
مثلا این سئوالات:
نظر شما در مورد حجاب چیست؟
- شما چه توقعی از همسر آیند ه ات داری؟
- شما نظرت در مورد اخلاق و ایمان چیه؟
- میعارهای شما برای ازدواج چیست؟
- شما نظرتان در مورد مرد و زن چیست؟
چون سئوالات این چنین کلی، حتما جواب کلی دارد و جوابهای کلی چون مبهم و ناشفاف هستند ، طرفین همانطور که دوست دارند بر اساس ذهنیات خود تفسیر می کنند و این مفهوم شناخت از یکدیگر را، با تحریف روبرو می سازد



3- به جای سئوالات کلی، سعی کنید مفاهیم را به زودی به طرف مصداق ها و مثالهای عینی بکشانید، و با طرح مسئله فرد را در موقعیت قرار دهید. موقعیت هایی که هر روز در زندگی خانوادگی افراد پیش می آید و زوجین نسبت به آن واکنش احساس، فکری یا رفتاری نشان می دهند. یک مثال خوب:
لطفا شما اینجا را کلیک کنید و موضوع حجاب را مطالعه کنید، این یک موضوع کلی هست، نه تعریف درست و مشخصی از آن شده ، و نه مثالی و ....، صرفا افراد ذهنیات کلی خود را در آنجا مطرح می کنند، شما در این موضوع متوجه می شوید که گردآفرید و مثلا alireza نظرات متفاوت دارند، اما متوجه سایر تفاوت نظرات در بقیه افراد نمی شوید، چون مفهوم کلی هست.
شما به جای اینکه این سئوال کلی را بپرسید که: نظرتان در مورد حجاب چیست؟ می توانید سئوالات جزئی زیر را بپرسید؟
آیا آقایان هم باید حجاب داشته باشند؟ اگر بلی چند تا مثال بزنید؟
آیا شما خانواده ای را دیده اید که به خاطر رعایت نکردن حجاب از طرف مرد گسسته شده است؟
آیا به نظر شما برای حجاب خانم حتما چادر ضروریست؟
آیا مانتو و مقنعه را حجاب می دانید؟
آیا روسری و لباس پوشیده مثل بلوز و شلوار حجاب هست؟
آیا خانم می تواند بین افراد نزدیک مثل پسر عمو، دوست ، پسر خاله، یا اقوام بدون روسری باشه؟
آیا تفاوتی بین پوششی که خانم با شوهرش داره و پوششی که با پسر خاله اش داره وجود داره، تفاوتش چیه؟
آیا با فرض حجاب مورد نظر شما، کار خانم در محیط هایی که کاملا مردانه هست ، مثل یک کارخانه یا معدن یا ...، اشکالی داره؟
آیا حجاب فقط در پوشش هست، در نوع صبحت، نوع نگاه، نوع حرکت و ... هم حجاب وجود صدق می کند؟
آیا یک آقا یا یک خانم پس از ازدواج می تواند یک ارتباط عاطفی با جنس مخالف داشته باشه ؟ سطح این ارتباط را مثال بزنید؟ حدودش چقدر است؟ وچه کسی باید تعیین کند؟
آیا برای یک خانم دست دادن به یک اقوام نزدیک مثل پسر عمه را می پذیرید؟
آیا خنده ، شوخی، و سر به سر گذاشتن یک آقایی را که ازدواج کرده با خانمهای دوست و فامیل را قبول دارید، یا همین مورد را در مورد خانمها
می پذیرید؟

و صدها سئوال از این دست که تمرکزشان بر جزئیات هست؟ یعنی مثالهایی که در زندگی های مختلف کم و بیش ممکن است پیش بیاید.
( این به شما بستگی دارد که سئوالها را جزئی و با مثال و متناسب با حال و احوال خود طرح کنید)


4 - حال که در بند یک متوجه شدیم سئوال کلی نباشه و قابل انعطاف باشه و از پاسخ سئوالات قبلی در بیاید و در بند دوم هم جزئی سازی و شفاف سازی را گفتیم نوبت به این می رسد که این سئوالات جزئی و دقیق و عملیات را حول چه محورهایی تهیه کنیم. بعضی از مهمترین محورها اینها هستند:
الف) سئوالات در خصوص مسئولیت پذیری و انجام وظایف فرد
مثلا شغلش، تحصیلاتش، وظایف دوستی و خانوادگی که به گردن داشته و .....
یعنی ما نمی پرسیم آیا شما مسئولیت پذیرید یا نه ، ما سئوالات دقیقی را نسبت به زندگی قبلی فرد طرح می کنیم که در صددیم که آیا فرد مسئولیت پذیر بوده است یا نه ؟
مثلا:
شما در چه تاریخی سرباز شدید، کی به سربازی رفتید؟ آیا غیبت هم داشتید؟
آیا در انجام کارها در خانواده با پدر و مادرتان مشاجراتی داشتید، آیا آنها کارهایی را به زور از شما می خواستند؟ رفتار همکارنتان با شما چگونه است؟ ( معمولا افرادی که با خانواده و همکار و ...، دیگران مشاجره دارند و ناسازگارند کسانی هستند که نسبت به انجام وظایف و مسئولیت های خود کوتاهی می کنند)


ب ) سئوالتی در مورد ثبات فکری و احساسی فرد
مثلا:
با سئوالتی متوجه شوید که آیا او شغل عوض کرده است؟ رشته تحصیلی خود را جابجا کرده؟ آیا با دوستان هر چند وقت یکبار قطع رابطه می کند؟ آیا به تناسب سنش چه چیزی اندوخته ؟ مثلا یک آقای 27 ساله چه میزان تحصیلات داره ، چه میزان سرمایه داره ، چه میزان تخصص داره و ....؟ چون این فرد حداقل 7 سال از بهترین زمان جوانی را در اختیار داشته در ازای آن چه اندوخته است؟ ( این سئوال با سئوالات سنتی والدینی که فقط به داشته های فرد توجه دارند متفاوت هست، مثلا ممکن است این فرد 7 سال کار کرده و سرمایه خود را خرج درمان پدر بیمارش کرده و اکنون هیچ ندارد ، ولی این فرد با ثبات هست. چون داشته هایش برای ما مهم نیست ، بلکه گذران عمرش و ثباتش در کار و زندگیش برای ما مهم هست)
- کسی که معلوم نیست جوانی خود را چه کرده ، نه تحصیلاتش مشخصه، نه سرمایه اش و نه هنر و تخصصش ، این نقطه منفی در ثبات اوست.
- همچنین سئوال از رابطه های عاطفی او به طور مشخص مهم هست. آیا او دوست پسر یا دختری داشته؟ چند تا؟ تا چه اندازه در این رابطه ها پیش رفته است؟ و....،

ج ) انعطاف پذیری
این بند هم بسیار مهم هست، ما باید با طرح سئوالاتی متوجه بشویم این فرد تا چه میزان خاصیت لاستیکی و کششی دارد و حاضر به انعطاف و تغییر در نظراتش هست.
به این سئوال توجه کنید:
اگر ما آماده شده ایم به یک مسافرت راس ساعت18 برویم، ناگهان تلفن زنگ می زند و یکی از اقوام که از شهرستان آمده اند، خواهان آدرس دقیق منزل ما هستند که به میهمانی ما بیایند، در این هنگام شما چه کار می کنید؟
نحوه پاسخگویی به این سئوال مهم هست نه خود جواب.
اگر فرد بگوید به آنها می گوییم برنامه مسافرت داریم و نمی توانیم در خدمت شما باشیم.( این نشانه عدم انعطاف هست)
اگر فرد بگوید به آنها می گوییم قدمتان روی چشم بفرمائید( این هم نشانه عدم انعطاف هست)
در حالیکه فرد منعطف به راههای دیگری به غیر از بلی یا خیر نیز توجه دارد. مثلا می گوید:
باید ببینم سفر ما چقدر اهمیت داره؟ آن فامیل کیست؟ ضرورت میهمانی او چیست؟ تاثیر رفتن به این سفر روی ما چقدر هست؟ و ....، یعنی بررسی همه جوانب و جوابی شبیه این:
به او می گوییم قصد سفر داریم، اما خیلی دوست داریم در خدمت شما باشیم ، لذا تا ساعت 18 که وقت حرکت ماست می توانیم در خدمتتون باشیم. یا اینکه ما می توانیم هفته آینده این سفر را برویم لذا خوشحال می شویم در خدمتتون باشیم.
( فراموش نکنید اینها مثال هستند، شما می توانید مسائل دیگری را طرح کنید ، حتی گذشته فرد هم نشان می دهد که او در برابر مشکلاتی که در حوزه شغلی ، تحصیلی و خانوادگی داشته هست تا چه اندازه انعطاف پذیر و سازگار بوده است)
نکته مهم اینست که از نشانه های عدم انعطاف پذیری، عدم رابطه صحیح فرد با خانواده ، دوستان، همکاران و ...هست. یعنی کسی که نتوانسته است نسبت به خواسته های خود در قبال والدینش انعطاف نشان دهد، حتما در برابر همسر هم دارای انعطاف نخواهد بود.


د) تقسیم وظایف و نقش زن و مرد
شما می توانید با مثالهایی کارهایی را که در خانواده هست را مطرح کنید و از طرفتون بخواهید بگوید چه کسی این کارها را باید انجام دهد. خرید، تصمیم گیری، کارهای منزل ، نگهداری بچه ، ادامه تحصیل، تفریحات و ....
هـ) مسائل اقتصادی خانواده
این بند هم باید با سئوالات ریز و جزئی همراه باشد. مثلا میزان خرجی که برای جشن عروسی در نظر دارید و نوع تالار آن را مشخص کنید؟ محل مسکونی چگونه است ، کجاست؟ مشترک هست ؟ شخصی هست؟ اجاره ای هست؟ موقعیت جغرافیایی آن ؟
درآمدهای زن و مرد چگونه در خانواده هزینه می شود؟ تصمیم گیرنده کیست؟

و) میزان استقلال یا وابستگی فرد
مثالهایی فرضی بزنید که مثلا شما دوست دارید در شهر دیگری زندگی کنید، نظر او را جویا شوید؟
سئوالهای فرضی مطرح کنید که مادر و پدر شما یا مادر و پدر وی توصیه ای به شما دارند، شما باید چگونه با آنها برخورد کنید.
یا سئوالهایی از این قبیل: فکر می کنید هر چند روز یکبار باید به خانواده هایمان یا اقوام خود سر بزنیم؟
یا سئوالهایی از این دست که آیا پس از ازدواج مسافرت یا تفریح یکی از همسران بدون طرف دیگر به همراه دوست را می پذیرید؟ چند بار در سال یا ماه؟

ز) صفات شخصی و روانی:
افسردگی، پرخاشگری، اضطراب، وسواس، سوء ظن، زودرنجی، کج خلقی، تنهایی، ترس ها، سابقه های بستری و درمان و .... جزء مهمترین مسائلی هست که باید بررسی شود،( شاید بررسی این بند یکی از ضرورتهایی هست که دختر و پسر باید به روانشناس مراجعه کنند). اما اگر خودشان قصد بررسی داشتند باید نشانه های این اختلالات را بشناسند، و با سئوال و دقت در نشانه ها و علائم این اختلالات پی به مشکل ببرند.
همچنین صفاتی مثل خسیس بودن( حسابگر)، ولخرج بودن( دست و دلباز)، بی خیال (اجتماعی بودن )، منزوی و بی علاقه به تفریح، (اهل تفکر و مطالعه بودن)، پیگیر بودن( سمج)، سهل انگار نبودن( سخت گیر نبودن)و ....، جزء مسائلی هست که می تواند با مثالهای عملیاتی پرسیده شود. فراموش نکنید در سئوالات باید معادل مثبت صفات را که در پرانتز قرار دادم بپرسید، چون ممکن است فرد موضع بگیرد. مثلا شما به فرد بگوئید شما بیشتر حسابگر هستید یا دست و دلباز ؟ تا فرد هر کدام را انتخاب کرد احساس بدی نداشته باشد.

ح) مسائل اعتقادی و اخلاقی:
این سئوالات را بر اساس آنچه خود هستید، باید طراحی کنید، اگر به مواردی اعتقاد ندارید، باید با طرح سئوالهای متناسب و ریز بررسی کنید که فرد مقابل در این زمینه در تعارض با شما نباشد مثل مسئله حجاب که توضیح دادم.
این سئوال را دقت کنید:
آیا وقتی ما به دلمون خدا را قبول داریم و رفتار خوبی داریم ، حتما باید دقیقا نمازمان را هم سروقت بخوانیم، حالا اگر نخواندیم مشکلی پیش می آید؟
آیا آرایش خانم بیرون از منزل مشکلی ایجاد می کند؟
آیا شما با این موافقید که خانمها برای بیرون رفتن از منزل باید از شوهرانشان اجازه بگیرند؟
چه وقت می شود دروغ گفت؟ دروغ مصلحتی چیه؟ چند تا مثال از دروغهای مصلحتی؟

ط) دوستان
اگر بتوانید از طریق سئوال یا تحقیق بر دوستان فرد احاطه پیدا کنید و مورد شناسایی قرار دهید ، مسائل زیادی در مورد همسر آینده خود متوجه خواهید شد.
سئوالاتی از این قبیل چند تا دوست صمیمی دارید؟ ( تعداد زیاد آن نشانه برونگرا بودن و تعداد کم آن نشاندهنده حساسیت ، زودرنج بودن و درونگرا بودن هست)
با کدام دوستت صمیمی هستید و او چه خصوصیت جالبی داره؟( پیش بینی اینکه اگر بخواهی در آینده خیلی خوب در کنار آن طاقت بیاوری باید چنین باشی)
با کدام دوستت ارتباط کمتری داری ، یا خوشت نمی آید، چه صفاتی داره؟ ( مهم از این نظر که اگر چنین هستی، در زندگی با این فرد مشکل دار خواهی شد)

ی) خانواده فرد
سئوالات دقیق از خصیصه های مختلف خانواده و تعلقات آنها ، تحصیلات، فرهنگ، شغل ، و فرزندان دیگر خانواده که ازدواج کرده اند و نحوه ارتباط عروسها و دامادههای آنها با خانواده و ...، هم به شناسایی شما نسبت به این خانواده بیشتر کمک می کند.
ک) بیماریهای جسمی، معلولیت ها و .... در فرد و خانواده اشان
این مورد باید مستقیم سئوال شود. خیلی ها در جلسات شناسایی دروغ نمی گویند، اما خود را ملزم نمی بینند که همه چیز را بگویند. مثلا اگر بپرسی شمابیماری مزمن یا حادی داشته ای؟ جواب صحیح می دهند، اما اگر نپرسی ضرورتی برای توضیح این موارد در خود نمی بینند.
( البته اگر سلامتی جسمی همسر آینده اتان در تصمیم گیری شما تاثیر دارد)

ل) برنامه تفریحات، سرگرمی و برنامه ها برای ارتباطات درون خانواده
شما باید متوجه بشوید همسر آینده شما، خانواده را فدای کار می کند، یا کار را فدای تفریحات و خوشگذارنی می کند یا ....
سئوال در مورد تفریحات قبلی او نیز به شما نموداری از روش او را ارائه می دهد.

م ) و سئوالات زیادی در مورد هر یک از معیارهای ازدواج که به صورت عینی و دقیق و انعطاف پذیر و شفاف طرح شود را می توان مطرح کرد.
هماطور که قبلا گفته بودم، باید مفاهیم تئوری و زیر بنایی معیارهای ازدواج را خوب بشناسید تا خوب بتوانید بر اساس آن نسبت به فرد مقابل خود شناسایی حاصل کنید، باز توصیه می کنم که مقالات بخش ازدواج سایت همدردی را به دقت مطالعه فرمائید، مخصوصا مقاله « اگر چنین هستید، صبر کنید ازدواج نکنید» این بار این مقاله را از دیدگاه دیگری بخوانید.
از این دیدگاه بخوانید که بر اساس بندهای آن سئوالات عینی در بیاورید و متوجه شوید ، آیا همسر شما زمان ازدواجش فرا رسیده است، یا فردی هست از نظر احساس و فکری کودک و از نظر سنی بالغ)
در خاتمه توصیه دیگری هم دارم.
از آنجا که خیلی مسائل شناسایی در ازدواج مهم هستند، اگر بتوانید به همراه هم به مشاور خانواده مراجعه کنید، و نظر او را نیز بگیرید، کمک زیادی در تصمیم گیری به شما می شود.
شود.

مرسی گوش ماهی جون....الان نشستم بخونم

سلام عزیزم. چقدر خوشحال شدم که اون بحران و پشت سر گذاشتی و الانم یه موقعیت خوب برات پیش اومده. دوستان نظرات خوبی دادن که مهمترینش همون ایده آل نگاه نکردن به زندگی و ازدواج و شخصی که میخواد در آینده همسرت باشه هست. این آقا شرایط ظاهری خوبی داره ، فقط باید از نظر اخلاقی بهتر بشناسیش. تمرکزت رو بذار روی شناخت روحیات و اخلاق و رفتارش و اگه از این نظر بهت نزدیک بود و برای زندگی مناسب دیدیش قبولش کن اما یادت نره عزیزم همه ی آدما ممکنه اشتباه کنن. تو زندگی مشکلات هست ، بحث و درگیری پیش میاد مهم اینه که زن و شوهر بتونن این مسائل رو درست مدیریت کنن بدون اینکه از محبتشون نسبت به همدیگه چیزی کم بشه. گاهی وقتا همین بحران ها تازه میتونه باعث نزدیک تر شدن رابطه ی زن و شوهر بشه و به ارتباطشون عمق بده. رابطه ی پویا و سالم توش بحث ، اختلاف نظر و درگیری در (حد تعادل) پیش میاد ، غیر از این باشه اون رابطه یه رابطه ی ناسالم ، مرده و بیماره. یعنی اینقدر زن و شوهر از هم دور و نا امید شدن که نسبت به همدیگه بی تفات عمل میکنند. فکر نکن اگه تو زندگیت و با شوهرت هیچوقت بحث و درگیری نداشتی این یعنی زندگیت خوب و ایده آله. اینجور زندگی ها اینقدر مشکلات و اختلافات درش نادیده گرفته میشه و دو طرف برای دوری از بحث و درگیری با همدیگه صحبت نمیکنند که یهو همین ها مثل سیل سرازیر میشه یا مثل آتش فشان فوران میکنه که یه مرتبه همه ی زندگیشون و با خودش می بره و نابود میکنه.
البته منظورم این نیست که دو طرف از صبح تا شب باید توی سر هم بزنن و با همدیگه دعوا داشته باشن http://www.hamdardi.net/images/smilies/311.gif
از نظر اینکه فکر میکنی کشش اختلاف و بحث و اینارو ممکنه تو زندگی نداشته باشی ، اگه به ارتباطت ایده آل نگاه نکنی و بپذیری که شوهرت یه انسانه و میتونه نظری متفاوت با تو داشته باشه و یه جاهایی هم ممکنه اشتباه کنه همونطوری که خودت هم ممکنه اشتباه داشته باشی و اگه بینتون صمیمیت و محبت واقعی باشه نگران این موضوع نباش. میتونی تحمل کنی. به قول معروف گفتن زن و شوهر دعوا کنند ابلهان باور کنند.
من فکر میکنم بین پدر و مادرت از این نظر خیلی اختلاف نظر و درگیری وجود داشته برای همینم تورو ترسونده و نگرانت کرده در مورد زندگی و آینده ی خودت.
اما یه چیزی و بهت بگم پدر و مادرت ممکنه با هم اختلاف و درگیری زیاد داشته باشن اما بی نهایت هم همدیگه رو دوست داشته باشن و همینم تا الان کنار هم نگهشون داشته.
معمولا بچه ها بیشتر اختلاف و درگیری پدر و مادر و میبینن و کم پیش میاد که پدر و مادرها عشق و محبتی و که به همدیگه دارن جلوی بچه ها هم ابراز کنن و نشون بدن. همینم باعث نگرانی و ترس بچه ها میشه. عشق و محبتشون و میبرن توی خلوتشون اما اختلاف و درگیریشون و مواظب نیستن که بچه ها متوجه نشن یا اگه جلوی بچه ها رعایت نمیکنن ، در حضور اونا به همدیگه محبت و عشق هم بورزند تا فرزندانشون بفهمن که توی زندگی هم عشق و محبت هست و هم اختلاف و درگیری و مهم اینه که چطور هدایت بشه که زندگی نه تنها از هم نپاشه بلکه پایه هاش از قبل محکم و محکم تر بشه.
اینکه فکر میکنی حتما با یه همکار به آرامش میرسی خیلی درست نیست و میتونه حتی خطرناک باشه. هیچ تضمینی نیست که با مردی از صنف خودت بتونی یه زندگی خوب و پر از آرامش داشته باشی. همه چی برمیگرده به اخلاق و روحیات و شناختی که از طرف مقابل به دست میاری.. تو تو زندگی با مدرک طرفت که زندگی نمیکنی ، با اخلاق و شعورش باید زندگی کنی. پس معیارت و در درجه ی اول همیشه اخلاق ، درک و انسانیت طرف مقابلت بذار.
اگه ازدواج کردی و مثل همه ی زن و شوهرها به اختلاف برخوردین این تصورت و که اگه با یه همکار ازدواج کرده بودم یا اگه صبر میکردم یه آدم بهتری برام میومد برای همیشه بذار کنار.
چون هیچ کمکی که بهت نمیکنه هیچ باعث دلسردیت هم میشه و نمیتونی بحران های زندگی با همسرت و مدیریت کنی. این فکرها توانت و برای اینکه اختلافاتت و با همسرت حل کنی میگیره. در حالی که کلا هم فکر بی اساسیه چون ممکن بود با همونا هم به مشکل میخوردی حتی مشکلات بزرگتر.

امیدوارم انتخاب درستی داشته باشی و خوشبخت بشی عزیزم http://www.hamdardi.net/images/smilies/43.gifhttp://www.hamdardi.net/images/smilies/43.gifhttp://www.hamdardi.net/images/smilies/72.gif

سلام
دوست های گلم.
من خواستگارم رد کردم.
میدونید من هنوز درست خودم نمیشناسم؛معلوم نیست با خودم چند چندم!؟
ازدواج درست نمیشناسم.نمیدونم ازش چی می خوام.تنهایی استخون هام به درد میاره اما اماده ازدواج نیستم.کلیراه برای رفتن هست؛کلی کار برای انجام دهدن.
من هنوز یاد نگرفتم 100% خودم شاد کنم چه برسه به یه نفر دیگه.
تازه به ازدواج هم به چشم راه فرار نگاه میکنم.
کات کردم هیچ ارتباطی ندارم اما هنوز توپ فوتبال میبینم احساس میکنم قسمتی از به اون وصله.
من به اندازه کافی مطمین نیستم.....شاید تا 30 سالگی،همین 3 سال،فقط به خودم اختصاص بدم بهتر باشه؛دست از تقلا بردارم و اروم به دور و برم نگاه کن.تو رویام سفر تنهایی یا با دوست های دختره نه همسرم.
خدا خواستگار خوب خواستم داد.من الان ادم ازدواج نیستم.ازدواج همون قدر که برام پایان استرس هاست همون قدر خودش برام اضطراب میاره

عزیزم. کاش یکم بیشتر در موردش فکر میکردی. سعی میکردی بشناسیش. عجله ای نبود فورا ازدواج کنی که. به اونم همینارو میگفتی. میگفتی هم برای شناخت اون زمان میخوای . هم برای اینکه فعلا آماده نیستی و میخوای یکم بیشتر خودت و بشناسی.
اما در کل هر جوری خودت احساس میکنی همونطوری عمل کن. منم مثه توام ، به ازدواج فکر میکنم اضطراب میگیرم ، از مسئولیتش میترسم. اما اکثر دخترا همینطورن ولی اگه یه مردی پیدا کنن که مناسب باشه خیلی بهشون کمک میکنه ، باعث میشه مطمئن تر وارد زندگی بشن. چون میدونن تکیه گاه خوبی تو زندگی و در آینده کنارشونه. امیدوارم همچین مردی سر راهت قرار بگیره که کنارش همه ی تردیدهات رنگ ببازه و قلبت مطمئن باشه باهاش خوشبخت میشی :72:

خواستم معاشرت کنم......اما......واقعت حس میکردم خودم نبستم.احساس خفگی میکردم.حالا خوبه به سلامتی دوست پسر سیبیل کلفت هم داشتما!والا !!!!!
نمی دونم چرا اون حس داشتم.
نمی دونم چرا انقدر ترسیدم یهو.
انگار به تمامیتم تجاوز شده بود.
اره حس میکردم دارن دار و ندارم ازم میگیرن!به خدا همین حس داشتم........خودم که به تناقض رسیدم. نمیدونم والا

سلام دوست عزیز. متاسفانه بعضی دختر خانم های عزیز وقتی تحصیلات بالا و یا خانواده مرفه دارن این افکار اشتباه رو دارن که مردی باید همسرشون بشه که از همه لحاظ مرد رویاهاشون باشه و تا چشمون رو باز می کنن می بینن که کار از کار گذشته و حتی همسری با موقعیت متوسط هم نصیبشون نشده. پس خواهر من سن تون کم نیست و باید خیلی سنجیده تر رو موقعیتاتون فکر کنید. دور رو برمون اونقدر دختر خانم های پزشک با موقعیت های خوب هست که به خاطر سخت گیری الان با اینکه تمام امکانات رو دارن ولی در حسرت یه شریک زندگی و کسی که همدمشون باشه هستن. خدارو شکر یا بهتر بگم متاسفانه اونقدر تحصیلات عالی و مدرک های بالا زیاد شده که دیگه بعضی چیزا مفهومش رو از دست داده. اینا رو گفتم تا تلنقری بشه و به خودتون بیاید الان هم چند موقعیتی که دارید با بالا رفتن سنتون از دست میدید. موفقیت شغلی خوبه ولی به فکر زندگیتون هم باشید. هیچ وقت به خاطر اینکه موقعیت خوبی دارید انتظارات ماورا نداشته باشید.

اره این قبول دارم تو ایران مدرک بی معنی شده!واقعا هنه چی مدرک نیست!خانواده و اخلاق و ..... واقعا مهمه!
البته این بنده خداد خانواده و ظاهر و اصالتش و وضعیت مالیش خوب بود!!!به من می خورد
اصلا بحث این حرف ها نیست.البته این مشکل ما داریم مامانم خیلی هارو حتی با مدرک بالا چون به خانوادمون نمی خوره پشت تلفن رد میکنه!!!بساطی داریم واقعا.
اما این کیس رد کردم چون تو تالتر هم یه مقاله هست .....من امادگی ازدواج نداشتم.مشکل از من بود.

- - - Updated - - -

30 سالگی که دیر نیست!هست؟!منم بی کار که ننشستم.اصلا شاید رفتم برای ادامه تحصیل،شاید برنگشتم.....نمیدونم...چیزی که برام مهم و برای همین اینجا مطرح کردم اصالت و سلامت علت تصمیمم بود.

سلام ...
خب نمردیم و بالاخره یک تصمیم "جراتمندانه" (از طرف خانمها) هم دیدیم حداقل تو این تالار ..
عرض شود که من هم دقیقا تو موقعیتی شبیه شما قرار گرفتم با این تفاوت که من اون پسره هستم و دختر مورد خواستگاریم دقیقا شبیه موج سینوسی از لحاظ تصمیمگیری روز به روز بالا و پایین میشد (و از حق هم نگذریم شرایط منم طوری بود که اینجور به تلاطم بیفته) ولی در اصل دختره (شناخت دقیقی از خواسته ها، انتظارات، معیار ها و ... از خودش نداشت و بیشتر معیارهاش رو از دوستان و خانواده و ... وام گرفته بود و با اونها منو میسنجید) که آخر سر من که دیدم واقعا با پای لرزون میخاد تو این وادی قدم بزاره منصرف شدم و شرایط رو طوری پیش آوردم که جواب منفی رو بده و داد ..
حالا در مورد شما هم تقریبا شبیه همین قضیه پیش اومده و واسم جالب بود که شاید به نظر 90% مردم و یا دوستان در همین تالار شما اشتباه کردین که موردی با این شرایط تاپ رو رد کردین ... (شبیه این جمله هست که "اگه کاری اشتباه هست، حتی همه اعتقاد داشته باشن که کار درستیه بازم اون کار ""اشتباهه"" ) ... من نمیگم این موردی که شما جواب منفی دادین مشکل دار بود یا به هم نمیخوردین و ... از این بابت تحسین میکنم که به این نتیجه رسیدین که باید بیشتر رو افکار و اعتقادات و معیار های خودتون (که با منطق و حقیقت سازگار باشه ) کار کنین تا انتخابتون کورکورانه نباشه.
براتون بهترین هارو آرزو دارم

سلام کیتی جان!

بعضی وقتا طرف مقابل اینقدر آدم رو در برمیگیره که آدم تو معذوریت قرار میگیره. وقتی یه نفر یهویی خیلی به آدم ابراز علاقه میکنه و گل و کادو و این چیزا، طبیعیه که آدم عقب میکشه. اصلاً آدم درست نمی تونه تصمیم بگیره. انگار مجبوره قبول کنه.

شما که کار خودت رو کردی، ولی بزار من از تجربهء خودم در مورد هم رشته بودن با همسر بگم. شاید تا الان 1000بار آرزو کردم کاش همسرم هم رشتهء خودم نبود. میدونی چرا؟ چون خانما با آقایون تو کارکردن متفاوتن. من دوست داشتم وقتی میام خونه دیگه هیچ حرفی از کامپیوتر و زبانهای برنامه نویسی و تحلیل و طراحی سیستم نباشه(ما هردوتامون برنامه نویس کامپیوتر هستیم). دوست داشتم مشغول کارای خونه بشم و همسرم هم در کنارم باشه و باهم صحبتهای معمولی و یا گاهی عاشقانه بکنیم. البته این کار رو هم میکردیم ولی یهو به خودمون میومدیم میدیدیم داریم در مورد یه مشکل که مثلاً همسرم تو محل کارش باهاش برخورد کرده بود حرف میزدیم و ذهنمون درگیر بود.
حالا هم رشتهء شما که میشه پزشک هم میتونه واستون خوب باشه هم بد. واستون خوب باشه چون میتونید وقتی موارد اورژانسی پیش میاد درکش کنید، اون هم شما رو درک کنه، سختیِ کار همدیگه رو بفهمید، از نظر ظاهری هم دوتا پزشک خیلی باهم مَچ هستن.
ولی میتونی بد باشه به همین دلیل که پزشکا وقف شغلشون هستن. اگه هردونفر بخوان خودشون رو وقف کارشون کنن، زندگی به سردی می گرایه.
درمورد احساست که فکر میکردی، به تمامیتت تجاوز شده، یه علتش همون رفتار بسیار گرم خواستگارت بوده، ولی کلاً هرزمان، نه تو 30سالگی، تو 50سالگی هم بخوای درمورد ازدواج جدی فکر کنی همچین حسی خواهی داشت. حتی اگه باکسی بخوای ازدواج کنی که عاشقش شده باشی. البته دراین زمینه کمتره، ولی وقتی از مرحلهء تجرد به تاهل میخوای قدم بزاری احساس میکنی، تیکه تیکه شدی و هرتیکه ات رو یکی داره باخودش میبره.(من که اینجوری بودم)
من عاشق همسرم بودم (والبته هنوزم هستم:18:) ولی وقتی داشت به روزای عقد نزدیک میشد احساس میکردم پشیمون شدم، بعضی وقتا حس میکردم دوستش ندارم، بعضی وقتا خیلی شدید دوست داشتم این اتفاق هرچه زودتر بیفته، خلاصه هرلحظه یه جوری بودم. فکر نکن این احساس بعداً نخواهد بود. باید با وجود همچین احساسی در مورد یه نفر تصمیم بگیری. یعنی با دیدباز بدونی که این فقط یه حسه و با وجود اون حس تصمیم بگیری.

بعداز ازدواج دیدم هیچ چیزی عوض نشد. من همون آدم بودم، زندگی و روزگار وخانوادم و همه چیز مثل قبل بود، فقط محل زندگیم و مسئولیتام عوض شده بود که چقدرم شیرین بودن (یادش بخیر!)

لطفاً آمادگی برای ازدواج که یه کلمهء کلیشه ای هست رو بیشتر توضیح بده. یعنی آمادگی نداری از نظر احساسی 100% با کسی باشی؟ یا از نظر مسئولیتای همسرداری میگی؟ چون تا هرزمانی که مجرد بمونی این آمادگی رو پیدا نخواهی کرد. وقتی به صورت جدی وارد رابطهء زناشویی بشی و در مسیرش قرار بگیری یهویی میبینی نه تنها آمادگیش رو داشتی بلکه خیلی هم خوب داری وظایفت رو انجام میدی.

ازدواج یه تغییر خیلی بزرگه، و همهء انسانها و حتی اشیاء در برابرش مقاوت دارن.
بازکردن درمانگاه و ادامهء تحصیل و اینا همه منافاتی با ازدواج کردن ندارن. ازدواج کردن ادامه دادن زندگی هست. مثل این میمونه که شما داری راه میری، حالا در حال راه رفتن نمیتونی باگوشیت کاری انجام بدی یا چیزی بخوری؟ میتونی! پس میتونی درمانگاهت رو باز کنی، واسه ادامه تحصیل اقدام کنی و همزمان روی یه کیس مناسب هم فکر کنی.
منظورم اینه که شما از نظر سن کاملاً واسه ازدواج بالغ هستی. از نظر عاقل بودن و پختگی هم از کامنتهایی که میزاری معلومه که چیزی از فهم و شعور کم نداری (ماشالله!). لطفاً مسألهء ازدواج کردن رو نبند و نذارواسه 3سال دیگه!
هیچ کس از یه لحظه بعد خودش خبر نداره. شاید یه موقعیت مناسب در چندقدمی شماست.

سلام

کیت کت عزیزم

درست متوجه شدی هنوز آمادگی نداری ، مهمترینش هم بخاطر این هست که هنوز خودت را خوب نشناختی و به همین دلیل تعامل آگاهانه با خودت نداری و بیشتر احساساتت محور رفتار و تصمیم گیریهات میشوند ، وقتی بهتر و دقیقتر خودت را شناختی و با خودت آگاهانه در تعامل قرار گرفتی و مصمم شدی در هر تشخیص ، تصمیم و برنامه ، عمل و قضاوتی عقلت را بندازی جلو و فرمان اراده ات را بدهی دستش خواهی دید که چقدر نگاهت ، رفتارت ، حالاتت فرق کرده و چقدر آرامتر هستی و چقدر بر خودت بیشتر مسلط هستی و همین خودش از جهات زیادی تو را راه می اندازه برای زندگی مشترک یعنی می فهمی کی هستی و با خودت باید چه کنی ، چه ضعفهایی داری ، قوتهایت کدامند و چطور می توانی از آنها بهره بگیری و ......

پس به خودت بپرداز . خواستگارت هم بسیار احساس محور بود و این برای مرد اصلاً مناسب نیست ..... هردو احساس محور .... چه شود !!!

سعی کن روی خودت و شناخت خودت ،اعم از ضعفها و قوتها متمرکز بشوی ، به کمک مطالعه و مشاوره ، و راهکارهای برطرف کردن ضعفها ، و مهارتهایی که باید بیاموزی را بدست بیاری و شروع به عمل کنی .

می بینی که از وقتی تالار او مدی دیدت باز تر شده و تغییراتی داشتی ، مطمئنم اگر بخواهی و همت کنی خیلی زودتر از آنچه تصور می کنی به جاهای خوبی در مورد خودت خواهی رسید فقط صبر و پشتکار میخواد و امید و همت .

موفق باشی عزیز:72:

کیت کت جان

منم توی سن تو یه همچین فکرهایی داشتم.نه دقیقا مشابه تو.ولی همیشه کلی استدلال و دلیل داشتم که در مورد ازدواج مرددم می کرد.

این باعث میشد خواستگارهایی با موقعیتهای خوب رو رد کنم.

من نمیتونم راجع به تو قضاوت کنم.چون خوب نمیشناسمت.

ولی اگه بخوام از تجربه خودم بگم،فکر میکنم هر چه زود تر قضیه ازدواج رو جدی می گرفتم بهتر بود.

همون طور که خانوم موفرفری گفتن،ازدواج منافاتی با همه اهدافت نداره.

یه موضوع دیگه.ببین عزیزم.اینجا ایرانه و ما مجبوریم خودمون رو با شرایط اینجا وقف بدیم.اگه مطمئنی میخوای مهاجرت کنی این یه حرف دیگه هست،ولی توی ایران

یه دختر نمیتونه تا هر سنی موقعیت ازدواج داشته باشه.

من خودم توی 32 سالگی هم خواستگار دارم،ولی خوب قبلنا خیلی بیشتر بودن،بعضی وقتها چون کارم با ارباب رجوع بود روزانه برام خواستگار پیدا میشد.

خوب اون موقع برای ازدواج دستم بازتر بود.از بین تعداد بیشتری میتونستم انتخاب کنم،نگران سن و گذشت زمان نبودم.

الان میشه گفت در مجموع آدم موفقی هستم.به خیلی از اهدافم رسیدم.خرید خونه.مسافرتهای خارج.روابط اجتماعی خوب.ولی هیچ کدوم نتونستن احساس خلاء ای رو که تو وجودم هست پر کنن.

اینا رو گفتم که یه کم حواست رو جمع کنی وگرنه تو خودت عاقلی و میدونی چی به صلاحته.بعدم 30سالگی تو کشور ما برای شروع دیره.فکر نکن هر وقت تصمیم بگیری

همون موقع ازدواج میکنی.

موفق باشی عزیزم:72:

صبح همگی بخیر


چه کامنت های خوبی گرفتم؛خیلی عالیه که می تونم تصمیمم با هم بررسی کنیم ممنونم.

دوست مو فرفری عزیز؛
اولا خیلی ممنونم با حوصله برام جواب گذاشتید؛راستش یه توضیحی در مورد هم رشته بودن بدم؛با اینکه واقعا خواستگارم در نهایت برای این رد نکردم؛ این جو کلا تو صنف ما حاکم که به هم رشتشون ازدواج میکنند؛و حالا بخاطر رفت و امد ها و چیز هایی که تو مهمونی ها دیدم اکثرا هم اردواج هاشون بعد شراکت کاریش و اقتصادیش بیشتر تا بعداحساسی و....یه جورایی مثل ازدواج سوپر استارهای هالیودی!!!!
ازدواج هایی که دکور قشنگی دارن اما بری داخل میبینی اصلا روابط جالبی ندارن
منم شاید بخاطر اون جوگیری و خواهرم و....دوست داشتم یا الانم ته دلم کمی دوست دارم با همکارم ازدواج کنم اما حالا که فکر میکنم یه مهندس موفق ترجیح میدم؛مهندس ها بصورت کلی ادم های شادتر و جالب تر و البته مهربون تری هستن و به قول شما من نیاز به یه زمانی برای فرار از رشتم دارم و در مورد مسایل اقتصادی هم فکر کنم تو دو تا حوزه فعال باشیم بهتره
صحبت هاتون در مورد حسی که در مورد از بین رفتن تمامیتم و به قول خودتون چند تیکه شدن شما! :-) صحبت هاتون کاملا درک کردم شاید از بس یهو بهم چسبید!احساس میکردم دستش گذاشت رو گلومو داره خفم میکنه!!!!اصلا فضای فکر و تصمیم و دلتنگی وهیچی برام نذاشته بود تازه با شادمانی میگفت من انقدر می چسبم به زنم که ازم بدش بیاد!(یا خدا!)
امادگی ازدواج ...... من ادم متعهدیم؛یعنی کلا شیطون نیستم با تازه دوست پسرم هم بودم هم برای اون هم اصلا برای عزت نفس خودم کاملا وفادار بودم؛مسیولیت پذیری هم خوب ادم مسیولیم اندازه خودم و به قول شما تا ادم ازدواج نکنه نمی دونه چی بگه اما چیزی که باعث شد بکشم عقب خود درونم بود!
شاید من ایده ال فکر میکنم اما به خودم نگاه کردم دیدم دلم نمی خواد این طوری دوران مجردبم تمام کنم؛دوست نداشتم وقتی اون مرحله هنوز درب و داغون و معیوب ازش فرار کنم و بپرم تو یه مرحله دیگه....یه کوه کار نیمه تموم دارم کارهایی که شاید خیلی هاش بتونم کنار همسرم کاملا کنم اما حداقل وقتی که به ازدواج به چشم فرار نگاه نکنم.حداقل نه الان که داشتم برای فرار و نه کاملا شدن و حل مشکلاتم ازدواج میکردم.
تو خونه یه کوچولو مشکل دارم اما فکر کردم تا هر وقت لازم باشه مشکلات تحمل میکنم اما با این روحیه ازدواج نمیکنم تا نیمه دوم زندگیم هم مثل نیمه اول پر از استرس باشه.
نیمه اول دست ادم نیست؛نیمه دوم و انتخاب همسر که دست خود ادمه؛اقلا اون درست بسازم.


فرشته عزیز خیلی ممنونم ازتون.
وااااااااییییییی چقدر ذوق کردم تاییدم کردید؛چون با توجه به جو حاکم تو جامعه خیلی بادخودم کلنجار رفتم که به قولا جو گیر نشم و درست فکر کنم.
بله تالار موثر بود واقعا؛خیلی شاکر شدم؛خیلی مشکلات دیگه به نظرم بزرگ نمیاد در مقابل متوجه شدم یه نواقصی تو تفکراتم و رفتارم وجود داره
اگه ازدواج کرده بودم بعید نبود بیام اینجا و یه تیپیک نزنم و ناله و گریه زاری نکنم!!!! چون جفتمون هیجان محور بودیم؛من هیجان فرار و ازادی و عروس شدن داشتم اونم حتما یه دلیلی داشته که کلا تو فضا بود از هیجان!!!!
حتما مشاور میرم؛حتما مطالعه میکنم ....... و سعی میکنم دختر مجرد قوی و شادی باشم.خیلی ممنونم ازتون

انتیا جونم حتما حواسم هست
شاید تنها چند ماه برای جمع و جور کردن خودم کافی باشه نمی دونم اما سعی میکنم سریع و عاقلانه خودم جمع و جور کنم و به خواستگار بعدی فکر کنم؛و حرفتون در مورد اون خلا....کاملا میفهمم.چشم

در کل خیلی خیلی ممنونم از صحبت ها تون واقعا برام موثره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کیت کت

شاید من ایده ال فکر میکنم اما به خودم نگاه کردم دیدم دلم نمی خواد این طوری دوران مجردبم تمام کنم؛دوست نداشتم وقتی اون مرحله هنوز درب و داغون و معیوب ازش فرار کنم و بپرم تو یه مرحله دیگه....

---

:104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کیت کت

نیمه اول دست ادم نیست؛نیمه دوم و انتخاب همسر که دست خود ادمه؛اقلا اون درست بسازم.

---

:104:

کیتی جونم!

همهء حرفاتو قبول دارم غیراز اون قسمتی که گفتی یه کوه کار نیمه تمام تو دوران مجردیم دارم. این حرف رنگ و بوی حرفای آدمای کمالگرا رو داره. میدونی که آدمای کمالگرا معروفن به خوبهایی که از زندگی لذت نمیبرن. مثل این میمونه که اینجور آدمها همیشه یه گونی سیب زمینی روی دوششون دارن حمل میکنن. همیشه بار کارهایی که نکردن رو دارن میکشن. حالا این افراد به دودسته تقسیم میشن. یه سری نشسته هستن که هیچ کاری نمیکنن ولی همیشه این بار رو به دوششون میکشن. یعنی واسه کارایی که باید بکنه هیچ فعالیتی نمیکنه ولی همش از درون داره حرص میخوره که فلان کارم مونده و فلان کارو نکردم. این که افتضاحه
یه سری هم هستن که کلاً آدمهای فعالین. وقتی از بیرون بهشون نگاه میکنی کلی کار و فعالیت همزمان دارن انجام میدن که تحسین خیلی ها رو برمی انگیزه ولی خودشون هیچ وقت راضی نمیشن.(مثل خود من) همش میگن نه یه جاییش داره میلنگه. اینایی که میگم مثاله ها، منظورم شما نیستی: مثلاً طرف مجرده میگه باید تا وقتی مجردم، دکترام روبگیرم، خونمو بخرم، مسافرتای خارجمو برم، و تا وقتی که این کارا رو نکنه راضی نمیشه. الان بهش نگاه میکنی میبینی فوق لیسانسش رو گرفته یه شغل خیلی خوب با موقعیت اجتماعی خیلی خوب با درآمد عالی داره و یه موقعیت خیلی مناسب هم واسه ازدواج داره ولی میگه اووووه من یه عالمه کار نکرده دارم. الان وقتش نیست
مواظب باش دچار این آفت نشی.

فکر میکنم راهش هم اینه که برنامه هاتو تغییر بدی. راضی باشی از اینی که هستی و به خودت امتیاز بالا بدی.
ولی اینی که گفتی میخوای خودت رو بیشتر بشناسی خیلی خوب بود، دوست داشتم. ولی بجنب این روزا واین سن دیگه تکرار شدنی نیست. آدم تو این سن کنار یارش باشه و عاشق باشه یه چیز دیگه اس......

:72::72:

چشم چشم....حتما....مرسی از نظرتون.....در مورد کمال گرایی من مخلوطی از جفتش هستم :-) ! اما حرف هاتون ارومم کرد.
قول می دم زود خودم جمع و جور کنم و اماده ازدواج بشم.....واقعا خیلی جاها ادم یه دوست و همدم می خواد و البته هیچ وقت هم من این سن و طراوت نخواهم داشت.


حتما به توصیتون عمل میکنم.

سلام دوستان.
همین الان خود اقا پسر بهم زنگ زد؛البته خواهرش با اجزه خودم شمارم داد بهش؛4 ساعت صحبت کرد.
مرسید مشکل چی بوده.
منم اروم براش شمردم که من نیاز به یه سری کارها دارم تا اماده بشم از طرفی شما خیلی هیجان زده دارید رفتار میکنید،من به خوبی های خودم شک ندارم اما دیگه شما من گذاشته بودید لای منگنه،واقعا از بابت محبت هاتون ممنونم اما من حتی فرصت فکر کردن نداشتم یه جورایی و....
احساس میکنم شما هم باید خوب فکر کنید و....
خیلی جدی گفت نه من هیجان زده نیستم؛من شریک زندگیم پیدا کردم و تصمیمم گرفتم....اینم نیست که شما بلافاصله با من عقد کنید،البته از خدامه!،اما پدر و مادرتون جواب مثبت اولیه رو بدن تا هر وقت مطمین بشید رفت و امد میکنیم اصلا می خواید خانوادتون دعوت کنیم دو تا خانواده بریم سفر یا مشاوره قبل ازدواج بریم.......
خیلی حرف زد و ازم خواست فکر کنم!!!!!!!!و اگه اجازه بدم دوباره با خانوادش بیان!!:54:
چی کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟

خب عزیزم اجازه بده بیان بیشتر آشنا بشید حیف ادم موقعیت های خوبش رو به سادگی رد کنه
اونم که موافقت کرده که بیشتر همدیگرو بیشتر بشناسید همدیگرو..

سلام....:72:

کیت کت جان تو این مدتی که من از شما به یک شناخت نسبی رسیدم نتیجه ای که از شخصیتت گرفتم : عجول بودن.هیجانی تصمیم گرفتن...

احساس میکنم شما دختری هستی که دوست داری سریعا نتیجه کارت رو ببینی...

من نمیخوام تصمیمت رو برای ازدواج نقد کنم فقط چیزی که من میخوام بگم این هست که اول اهدافت رو برای ازدواج مشخص کن..اول تکلیفت رو با خودت معلوم کن که این انتظاری هست

که من از ازدواج و فردی که میخوام باهاش زندگی کنم دارم...

نمیدونم ولی فکر کنم دیدت به ازدواج خیلی رویاییه!! یکم از واقعیت زندگی پرت شدی...راستش خیلی با نظرت درباره اینکه پزشک ها علاقه دارن با هم رشته اییه خودشون ازدواج کنن موافق

نیستم...لااقل برای من که هیچوقت به عنوان اولویت نبوده که با همکار خودم ازدواج کنم سطح تحصیلات برام همیشه مهم بوده اما اینکه بگم باید صد درصد پزشک باشه نه.. :72::72:

رزی کلاواون قضیه منتفی شد.....الان تو نظر فرشته مهربون هم هست.....میترسم چون جفتمون هیجان زده هستیم....میگن یه مدت رفت و امد کنیم و مشاور بریم اما مثلا خانوم های متاهل دور و برم میگن این رفت و امد ها بی فایدست چون اصلا خودشون نشون نمیدم طرفین....بلاتکلیفم