همسرم بچه دار نیمشه و بچه هم نمی خواهد

سلام
من 6 ساله ازدواج کردم و الان 31 سالمه، تو این سال ها همسرم به شدت با بچه دار شدن مخالف بود و منم اصرار نکردم چون دوست داشتم اون آمادگی اش را پیدا کنه ولی هیچ وقت پیدا نکرد، امسال اون با کلی نارضایتی موافقت کرد بچه دار بشیم و البته قبلش گفت که هیچ مسئولیتی را در قبال بچه به عهده نخواهد گرفت. بعد چن وقت و با آزمایش دادن متوجه شدیم که اون مشکل داره و باید درمان کنه. ولی اون به هر نحوی درمان را به تاخیر می اندازه و هر قدمی که برمیداره کلی منت سرم میذاره و کلی بد خلقی میکنه و کلا خیلی اذیتم میکنه. از طرف دیگه واقعا ناراحتم که سنم داره بالا میره. این موضوع خیلی داره بهم فشار میاره. آیا من دچار وسواس شدم و باید کمی بیشتر صبر و ملایمت به خرج بدم یا واقعا حق بامنه؟ (این موضوع را از ترس دخالت خانواده ها به کسی نگفتم .آیا به نظرتون کار درستی کردم؟)

سلام پارمین جان!

به همدردی خوش اومدی.

به نظر من کار درستی کردی که به کسی حرفی نزدی. برعکس بعضی از آقایون که واسه بچه میمیرن، بعضی هام هستن که ازش متنفرن. شما باید یکم ظرافت در عنوان خواسته ات داشته باشی. اگه هرروز بگی، یا بچه تبدیل بشه به موضوع اصلی صحبت هاتون ایشون بیشتر هم زده میشن. بعضیا به این خاطر که توجه همسرشون بهشون کم میشه علاقه ای نشون نمیدن.

پس گام اول اینه که ازبحث بی فایده با همسرت خودداری کنی.

درسته که سنت داره بالا میره و هرسالی که آدم جلوتر میره حوصلش واسه بچه کمتر میشه، ولی الان دیگه سن حاملگی تو جامعه رفته بالا. الان دخترای 31ساله هنوز شریک زندگیشون رو انتخاب نکردن! پس شما خیلی هم عقب نیستی. قبلاً سن حاملگی پرخطر 30 سال بود ولی الان 35-40 ساله. خداروشکر تو زمینهء حاملگی هم اینقدر همه دقیقن و وسواس دارن که کمتر پیش میاد کسی به مشکل بخوره.

اینو گفتم که بهت بگم، بچه که بیاد درسته با خودش موجی از شادی و نشاط میاره، ولی اوایل که به دنیا میاد، سختیاش بیشتر از شادیاشه. واگه تواین دوره همسرت مسئولیتی نپذیره شما از متولد شدن خودت هم پشیمون میشی چه برسه به دنیا آوردن بچت! وقتی همسرت رک و مستقیم بهت میگه من هیچ مسئولیتی قبول نمیکنم بهتره خودت رو تو دردسر نندازی. صبرکن به موقعش اونم راضی میشه. ولی رفتار شما خیلی موثره که ایشون کی راضی بشه! چطور؟

اگه این موضوع رو لوسش نکنی، و تبدیل به بحث داغ روزاتون نشه، میتونی از یه نفر سوم مثل یه مشاور یا دکتر زنانت کمک بگیری، باهم برید پیشش، اگه همسر شما از زبون دکترتون بشنون که چرا بهتره بچه دار بشید، خیلی بهتره تا اینکه خودتون بخواهید بهش حالی کنید.

یا دلایل مخالفت ایشون با بچه رو بپرسید و روی یه برگه بنویسید. بعد مزایای بچه دار شدن هم بنویسید. معایب بچه دار شدن هم بنویسید. وقتی اینکار روبکنید مطمئن باشید به نتایج جالبی میرسید.

در آخر میخوام بهتون بگم، کاملاً درکتون میکنم و حق رو به شما میدم. هرچی آدم به سن سی نزدیک میشه، اون حس مادرانه اش قویتر میشه. من که خودم 29سالم بود به اوج این نیاز رسیده بودم. میفهمم چقدر اذیت میشی. این نیاز رو خدا در درون ما خانمها گذاشته و چقدر هم زیباست.
ولی عزیزم شما شوهرت رو واسه تموم عمر میخوای(انشالله). خوب نیست که هنوز نی نی نیومده بحث با خودش بیاره. بهتره به صورت سربسته بامادر همسرتون صحبت کنید و ازش راهنمایی بخواهید. البته اگه شناخت روی ایشون دارید و دردسر نمیشه. شاید کمک خوبی بهتون بکنه. مثلاً شاید بگه، باباش هم اینجوری بود ولی فلان کارو کردم، راضی شد. یا شاید هر چیز دیگه که کمکتون بکنه. البته قبلش حتماً فکر کنید. مادر شوهر من که یه فرشته اس.

امیدوارم یه روزی (به زودی) حس زیبای مادر شدن رو تجربه کنی.:72:

همسر من از نظر فلسفی با آوردن یه آدم دیگه تو این دنیا مشکل داره و کلا فکر میکنه مادر و پدرش اشتباه کردن که اینقدر بچه دار شدن(7 تا بچن). هیچ توجیهی ایشون را راضی نمیکنه و حالا هم که موافقت کردن میگن که فقط به خاطر اینه که تو به زندگی با من پایبند بشی. ولی از بابت این موضوع بسیار مضطرب هستن و به همه هم بدبین شدن چون فکر میکنن مادرم و خانوادم تفکر بچه خواستن را به من القا میکنن. بسیار نسبت به مادرم بدبین شده و الان چندین ماهه که خونه پدر و مادرم نمیاد. مثلا اگه با خواهرزادم بازی کنم به شدت ناراحت میشه یا اگه بهش بگم پسر عمم بچه دار شده فکر میکنه که مادرم از عمد این قضیه را به من گفته که به قول خودش به طور غیر مستقیم منو وادار کنه که بچه دار بشم. واقعا نمیدونم چی کار کنم. قبلا فکر میکردم اگه بهش زمان بدم خودش درست میشه ولی الان میبینم که هرچی زمان بیشتری میگذره نفرت ایشون از بچه دار شدن زیاد تر میشه.اصلا به دکتر و مشاور اعتقاد نداره و فکر میکنه همه دکتر ها و روانشناس ها یه سری آدم کلاه بردارن که فقط دنبال حق ویزیتن. حرف هیچ کسی را قبول نمیکنه و حتی پدر و مادر و خونواده خودش را هم در این زمینه یه سری آدم عقب افتاده میدونه.در واقع فکر میکنه هرکسی طور دیگه ای فکر کنه عقب افتاده و بی فرهنگه. تو این سال ها شیوه صبر کردنو انتخواب کردم ولی الان میبینم که صبر کردن همه چیزو خراب تر کرده و باعث شده فکر کنه که من باهاش موافق بودم. اضطراب و بدگمانی هاش در این زمینه منو بیشتر از هر چیزی نگران میکنه.چی کار کنم

نقل قول:

---

همسر من از نظر فلسفی با آوردن یه آدم دیگه تو این دنیا مشکل داره

---

یه جورایی باهاش موافقم ، بیاریم یه ادم دیگه رو وارد این دنیای زشت کنیم که چی بشه ؟ همش به خاطر لذت خودمون یه انسان رو به جهان هستی اضافه کنیم ! انسانی که معلوم نیست تهش چی از اب در بیاد
همش اضطرابشو بخوریم همش نگرانش باشیم که سر پیری یه پشت داشته باشیم یا از بازیگوشی کودکیش لذت ببریم ؟ یا رابطه خونوادگیمونو مستحکم کنیم؟
در هر حال به نظر نمیاد ایشون از خود بچه بدش بیاد بلکه از نفس بچه اوردن بدش میاد
اگه به من باشه دوست دارم بچه پرورشگاهی رو بزرگ کنم ، هم بچه دارم ، هم بچه ای به دنیا تحمیل نکردم ، هم به احتمال 90 درصد با من بودن اون بچه بهتر از پرورشگاهی بودنشه :43:


ولی خوب در مورد کیس شما ، شما میتونید از مزایای بچه برای شوهرتون بگید ، از اینکه وقتی پیر بشید یکی هست پشتتون باشه ، قرار نیست برای بچتون اتفاقی بیفته ، بهش بگید این همه بچه کدومشون چیزیشون شده؟ بهش بگید ما بهترین پدر و مادر دنیا میشیم ، بهشون بگید قول میدید طوری بچه رو بزرگ میکنید که خود بچه وقتی بزرگ شد از اینکه بدنیا اوردینش خوشحال باشه
بهش بگید دلت نمیخواد بابا بشی ؟ یکی بپره رو دوشت از سر و کولت بالا بره ؟ بهش بگید نمیخواد این حسو تجربه کنه؟ بگید ممکنه موقع پیری پشیمون بشه
کلی سلبریتی های جهانی رو بهش نشون بدید که کلی بچه دارن و خوشن و... چی بگم ، امیدوارم هر چی به خیرتونه پیش بیاد :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پارمین

همسر من از نظر فلسفی با آوردن یه آدم دیگه تو این دنیا مشکل داره و کلا فکر میکنه مادر و پدرش اشتباه کردن که اینقدر بچه دار شدن(7 تا بچن). هیچ توجیهی ایشون را راضی نمیکنه

---

قبل از ازدواج ، منظورم دوران آشناييه ؛ در اين مورد صحبت كرده بوديد؟

انگیزه های غلط برای بچه دار شدن:
انگیزه های غلط برای بچه دار شدن

ببین دوستم بدن شما به بارداری نیازمنده. بدن همه ی زنها اینطوریه
ولی بچه دار شدن یه تصمیم دوطرفه است
نمیدونم حرفی که میزنم درسته یا نه
شوهر منم میگه بچه نمیخوام
چون تو فقر بزرگ شدن و همش میگه بچه داری یعنی سختی

من بهش گفتم
اگه نمیخوای بچه دار بشی بایستی به من امضا بدی
و جواب همه رو خودت بدی

میترسم یه روزی که من دیگه قابلیت باروری نداشته باشم بچه بخواد
اون وقت من چیکار کنم؟؟

فکر میکنم این افکار تو سر شما هم هست.
پس باهاش اتمام حجت کن

ولی اگه بتونی قانعش کنی خوبه
مسلما روی بچه اش رو که ببینه صد دل عاشقش میشه
دیگه از حرف مردم و حسرت و ..... هم دور میشی

اگه شده حتی با مشاوره رفتن کارت رو پیش ببر
انشالله که ختم به خیر میشه

نظریه نسل برتر نظریه ای درباب فرزنداوری:
نظریه نسل برتر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط motefaker

انگیزه های غلط برای بچه دار شدن:
انگیزه های غلط برای بچه دار شدن

---

انگيزه درست چيه؟

دوست خوبم سلام . شما تازه اقدام به بچه دارشدن کردید . پس اینقدر عجله نکنید . روی مسئله بچه اصلا زوم نکنید . یکی از دوستان من هم شرایط شما رو داشت .البته بیش از ده سال از ازدواجشون گذشته بود و چون همسرش فکر میکرد بچه دار نمیشه نسبت به بچه ها خیلی حساس شده بود . خیلی اخلاقش بد شده بود . مثل اینکه با بچه ها دشمن شده بود . خیلی باهاشون بد رفتار میکرد . و میگفت ما هیچوقت بچه نمیخواهیم . یعنی میخواست به همه بگه که ما خودمون نمیخواهیم . که در این بین همسرش حامله شد . حالا همین ادم عاشق بچه شده بود . الان بچه شون 5 سالشه و وقتی رفتارش رو با بچه اش میبینم میفهمم که چقدر این ادم عاشق بچه بوده .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nahid-111

انگيزه درست چيه؟

---

اینو اونایی که بچه دار میشن باید بگن نه من

- - - Updated - - -

شاید هیچی!