با شوهر م که وابسته به مامانش است چی کار کنم؟

سلام

حدود 1 سال است که عقد کرده ام و از مراسم عروسی ام 1 ماه می گذره. در بیشتر اوقات دارم فکر می کنم که چه اشتباهی کردم و چرا در سن 31 سالگی تصمیم اشتباه گرفتم. خیلی خسته و افسرده شدم.
همسرم 2 سال از من بزرگتر ه. و همکارم است .همیشه فکر می کردم آدم قوی و مستقلی است. ولی بعد از عقد متوجه شدم , بدون مامانش قدرت تصمیم گیری نداره. حرفهای مامانش بیش از اندازه روش تاثیر می ذاره.و مامانش هم از این اخلاق به نفع خودش استفاده می کنه.
برای مثال , مامانش برای مراسم عروسی اومدند تهران , هیچ کمکی برای این مراسم نکردند. تنها در کارهای من دخالت می کردند , مثلا بجای من گل عروسی رو با همسرم انتخاب می کردند. رنگ گل ماشین عروس رو تعیین کردند. تمام انرژی من باید صرف این بشه که باهاش بجنگم. همسرم هم بدون مخالفتی دنبال رو حرف مامانشون هستند. بعد از عروسی اومدند خونه ما, من یک سری وسایلو روی open آشپزخونه چیده بودم. رفتند تو کمد یه جا پیدا کردند , و به همسرم گفتند , منتقل کنند به کمد تا فضا باز بشه. همسرم هم بلافاصله انجام دادند. این در حالی است که من 2 ماهه به همسرم می گم , یخچالشو که زمان مجردیش استفاده می کرد رو از وسط هال برداره یا هود آشپزخونه رو عوض کنه, هیچ کدوم رو اجرا نمی کنه. اصلا به حرفای من در هر موردی که باشه , گوش نمی کنه.چیزی هم بهش بگم , مثل بچه ها قهر می کنه , تا من برای آشتی اقدام کنم. خیلی خسته ام از این زندگی. چطوری باهاش رفتار کنم که بفهمه من نفر اول زندگیش هستم نه مامانش

درود بانو به همدردی خوش آمدید

ناراحت نشی ولی با اینکه نوشتی 31سال داری ولی مثل دختربچه ها داری رفتار میکنی شما تازه با هم آشنا شدید یکسال هستش نکنه توقع داری مادری که بدنیا آوردش و بزرگش کرده توی این 33 سال را ول کنه و بیاد به شما بچسبه؟!!!اینو از همین اول بهت بگم توی گوشت خوب فرو کن همه مردهای ایرانی اینجوری هستند یکی کمتر یکی بیشتر پس بجای اینکه بشی جیغ بزنی و پابکوبی زمین و حرص بخوری سعی کن مهارت های خودتو افزایش بدی حساسیت خودت را کم کنی.شخصیت مردها را بیشتر بشناسی سعی کن روی صبوری خودت بیشتر کار کنی بانو بخدا حیفه منی که برات دارم مینویسم یه مرد هستم و واقعا درک میکنم توی چه شرایطی قرار دارید و توقعی که دارید بجا هستش.ولی جنس خودمو خوب میشناسم خواهشا بخاطر اینجور مسائل زندگی را به کام خودت و شوهرت تلخ نکن بانو:72:
به هیچ عنوان پشت سر خانواده شوهرت حرف نزن جلوی شوهرت غر زدن ممنوعه اینو یادت نره برچسب هم بهش نزن تو عرضه نداری و بی اراده هستی و مستقل نیستی و مرد نیستی و من فکر میکردم برای خودت تصمیم میگیری این جملات ممنوعه:81:

این جمله از من آویزه گوشت کن تجربه شخصی از زندگی اطرافیانم یاد گرفتم و بچه های سایت همدردی

هیچوقت هیچوقت بخاطر شخص سوم زندگی خودتو داغون نکن:81:

الان مشکل این نیست که شوهرت چقدر مادرشو دوست داره و به حرفش گوش میده اتفاقا این خیلی هم خوبه و نشانه مثبتیه فرزندی که مادرشو دوست داره مسملما بهش میشه بیشتر تکیه کرد تا پسری که به مادرش احترام نمیزاره و براش ارزش قائل نمیشه.مسئله اینه الان جایگاه شما کجا قرار داره؟

نقل قول:

---

معمولا همون چيزهايي که به نظر نقطه ضعف افراد به نظر مي رسد،
در صورت روش ارتباطي صحيح در مورد آنها ، مي توان آنها را به نقطه قوت رابطه خودتون تبديل کنيد.
مثلا شوهر شما به مادرش و پدرش احترام مي گذارد و به اونها زياد اهميت مي دهد و از آنها حرف شنوي دارد.
اين نشان مي دهد که والدين وي نيازهاي روحي رواني فرزندشان را خوب شناخته اند و او را سيراب مي کنند.
انسانها معمولا به طرف منبع ارضاء نيازهايشان تمايل دارند.
بايد به اين سئوال جواب دهي، خانواده او کدام نياز همسرتان را خوب جواب مي دهند.
- نياز به احترام؟!
- نياز به تائيد؟!
- نياز به پيشرفت؟!
-نياز به مهر و محبت؟!
- نياز به تفريح؟!
- نياز به اظهار نظر؟!
- نياز به آزادي و مديريت؟!
- نياز به ارضاء حس مسئوليت پذيري
و خيلي نياز هاي ديگر. به اين معنا که شما نيز مي توانيد فردي که چنين حرف شنوي از خانواده و محبت به آنها دارد را مديريت کنيد.




به جاي استفاده از توانايي هاي منطقي خودتون از اين به بعد صرفا توانايي هاي احساسي خود را رو کند.
يعني به جاي ارائه راه حل، انتقاد، توصيه ، تحسين، و بحث هاي منطقي، به دنبال هم حسي و احترام به او برآئيد.
ضعفهايش را ناديده بگيريد و احساسهاي مثبت خود را نثارش کنيد.
در خلوت خودتون به او بگوئيد که عليرغم بعضي مشکلات دوستش داريد و به همسري با او افتخار مي کنيد.
نه مستقيم نه غير مستقيم او را با هيچ کس مقايسه نکنيد. سعي کنيد زياد در آغوشش بگيريد
و هنگاميکه مي خواهد بحث را به طرف منطق بکشاند شما با بوسيدن و لمس او ، بگوئيد هرچي تو بگي دلبرم.
هنر شما در عشق ورزيدن و دلبري کردنه


شما بايد ذره بيني برداريد و کوچکترين نقاط مثبت همسرتان را بيابيد.
و آنها را در ذهن خود نگهداريد و هر وقت چنين رفتار و گفتار مثبت را مي بينيد
آن را برجسته کنيد و بازخورد مثبت به او بدهيد

---

لطفا نوشته بالا را با دقت بسیار بخوانید و بکار ببرید:72:

سعی کن مهارت های خودت را افزایش بدی نیاز داری به اینکه آموزش بدی شما الان دقیقا مثل فردی هستید که بدون اینکه تصدیق داشته باشید پشت فرمان ماشین نشسته اید و دارید رانندگی میکنید.
در پست بعدی در صورت تمایل شما مطالبی بیشتری در تایپیکتان قرار میدم

بدرود

سلام عزیزم
تبریک می گم برای عروسیتون ان شاالله که همیشه خوشبخت باشید
اینا مشکلات خیلی ساده ای هست که می تونه خیلی راحت حل شه یا اینکه خوب مدیریت نکنید و بشه ریشه مشکلات دیگه
اول اینکه اصلا غر نزنید و با لحن مهربون ازش درخواست کنید
دوم اینکه سعی کنید هیچ وقت همسرتون رو روبروی مادرش قرار ندید چون به ضرر خودتون تموم میشه
سوم اینکه هیچ وقت در غیاب مادرشوهرتون ازش پیش شوهرتون بدگویی نکنید که فقط موقعیت شما رو بهه خطر می ندازه و از چشم همسرتون می افتید
چهارم با هم آروم و خوب صحبت کنید و اگه خیلی حساس هستید بگید من دوست دارم خونه اینطوری چیده شه
سعی کنید از همین قدمهای اول روبروی خانواده شوهر قرار نگیرید با محبت باشید و احترام همه رو حفظ کنید تا احترام خودتون هم سرجاش باشه
بعد از یه مدت دیگه همسرتون به زندگی دو نفره با محبتتون عادت می کنه و دیگه بیشتر با شما مشورت می کنه

سلام خانم دپرتیو. اسم خوبی انتخاب نکردی از همین جا معلومه فقط انرژی منفیا رو جذب می کنی.

ببین عزیزم تا کارت به جاهای باریک نکشییده و این دپرس بودنت زندگیتو زخمی نکرده یه سری واقعیت ها را باید بپذیری و درک کنی.

همسرت به حرف مادرش گوش میده و هر چی گفت رو عملی می کنه. تو خرید از مادرش نظر خواست و و و .... خیلی چیزای دیگه. که هنوز از این به بعد باهاش روبرو میشی.

خب این یه واقعیتیه که بعضی مردا از مادرشون خییلی حرف شنوی دارن و بعضی مادرا هم که دائم در حال دخالت تو زندگی پسرشونن.

خب چند تا نکته وجود داره که باید بهش دقت کرد:

- اینکه مادرش رو نمی تونی تغییر بدی.

- به همسرت هم نمی تونی مستقیم بگی به حرفش گوش نکن. چون شرایط بدتر میشه و ممکنه کلا بچسبه اونطرف. از شما بیشتر فاصله بیگیره. حرفای شما رو منتقل به خانوادش بکنه و خلاصه در جهت حمایت از خانوادش تو خونه شما شب و روز دعوا باشه که چرا مادرت این کار رو کرد و... ایشون هم طرفداری و... .

- بعد بعدی شما هستی. تو این مورد می تونی کار کنی و نتیجه بگیری با درایت و با مهارت.


من تو اواخر عقد و دو ماهه اول عروسیم به خاطر دخالت های خانواده ی همسرم نه از زندگی مشترک که از زندگی کلا سیر شده بودم. اینقد بهم ریخته بودم. اذیت های خانواده همسرت یک دهم اذیت هایی که من شدم نبود. تا حدی که کلا فکرم ذهنم جسمم همش به تحلیل رفت. به جای شادی تو زندگیم غم رو انتخاب کرده بودم چون تحت تاثیر کارهاشون قرار میگرفتم و حرص میخوردم و دائم رفتاراشون رو با زندگیم تجزیه و تحلیل میکردم.

اما به مرور و کم کم با مطالعه استفاده از مطالب این تالار شرایط و موقعیت خودم دستم اومد باید چکارکنم. کاری که کردم این بود که کلا بیخیال خانواده همسرم شدم البته تو ذهنم. دیدم داغونم گفتم نمی ارزه بخاطر ادمایی که خودشون درک لازم رو ندارند خودم رو داغون کنم میزاشتم به پای هر چیزی کاراشون رو.

تا تونستم فاصله گرفتم. رسمی شدم احترام گذاشتم. از طرف همسرم هم خودم رو زدم به تجاهل. که نمی دونم مادرت گفته این کار رو بکن خواهرت گفته. همسرم باورکن در روز یک ساعت چهل دقیقه با خواهرش تلفنی حرف میزد با من اگه ازش فاصله داشتم نهایت پنج دقیقه.باورت میشه!!! اصلا حرفی از خانوادش نمی زدم و هیچ اعتراضی نمی کردم.

ولی محبتم رو به همسرم بیشتر کردم. کم کم رابطمون بهتر شد. من دوران عقد خوبی نداشتم. اما بعد عروسی خدا روشکر بهترین دوران زندگی شد برام چون خودم خواستم. الان هم بارها و بارها شرایط پیش میاد که دوباره بحثهای همیشگی بشه که چرا خانوادت... و جنگ بشه. اما سعی می کنم که حلش کنم به جای غصه خوردن. مادرش اینا اومدن خونم دیگه نفس نداشتم ببینمشون اما بخدا توکل کردم و تا تونستم بهشون احترام گذاشتم اینقد روشون تاثیر گذاشت که نگو .

شما گفتی مادرشوهرت اومد تهران. پس معلومه که فاصله داری ازشون. این خودش خیلی خوبه و شرایط رو بهتر می کنه. تو این زمینه هم با هم مشترکیم.

پس تنها راهی که وجود داره محبت محبت محبت و احترام به همسرت هست. همه چی رو بی خیال شو عروس خانم. تلخ نکن برای خودت زندگیتو. هیچ چیزی ارزشش رو نداره که ارامشت به هم بریزه.

وقتی شوهرت میخاد به خانوادش برسه به هر طریقی با حرف گوش کردن و ... احساس مالکیتت گل نکنه که مال منی و نباید مال کس دیگه ای باشی. البته تو ذهنت ها. راستش من اولش محبت میکردم نه اینکه خیلی دوستش داشته باشم چون خسته شده بودم از کاراش فقط گفتم ایشون هم مثل همه هم اتاقیایی که داشتم و با هم خوب بودیم کاری به کارای خانوادشون نداشتیم. فقط به خاطر ارامش داشتن و خوب در کنار هم بودن. اصلا کاری به کار ارتباطش با خانوادش نداشتم تا اینکه الان شرایط خیلی بهتر شد.

شادکام باشید عروس خانم:72::203:

سلام دوست عزیز
تازه عروس هستی و باید حواست رو حسابی جمع کنی.پایه های زندگی مشترک توی یکی دوسال اول زندگی بنا میشه.مسلما زن و شوهر تا قلق های هم دستشون بیاد دلخوری و بحث هم پیش میاد.حواست باشه عزیزم پایه های زندگیت رو درست بنا کنی و بعدهم محکمشون کنی.با مردها باید با سیاست زنانه از نوع قشنگ ولطیفش برخورد کنی!مسلما همسر شما هم تجربه ای درین زمینه نداره.ولی بیا خودت رفتار و مهارت درست رو یاد بگیر.تو که نمیتونی جای مادرش رو بگیری ولی میتونی جای خودت رو محکم کنی و پررنگ.هیچوقت خودت رو با مادرش مقایسه نکن.با رفتارهای درستت کم کم کاری میکنی که همسرت اون توجهی رو که میخوای بهت بکنه.فقط کمی زمانبره.هیچوقت از مادرش بهش گله نکن.غر نزن.جوری رفتار نکن که فکر کنه این غر زدن ها کار همیششه،اهمیت نده!نذار غر زدن و گله کردن جزء مشخصه ات بشه.مثلا اینکه میگی مادر همسرت با همسرت جای لوازم رو بدون نظر تو عوض کردندتو میتونستی بعد تنهایی به همسرت بگی که واای چه خوب که اینکارو کردید واقعا جا باز شد ولی نظر منو می پرسیدی بهتر نبود عزیزم؟(لحنت ملایم باشه و با محبت) مطمئن باش اگه همسرت حرفی هم نزنه بار بعد حتما نظر تو هم جویا میشه.شاید در اون لحظه فقط دوست داشته باشی مستقیم عصبانیتت رو خالی کنی و به همسرت غر بزنی ولی عزیزم نتیجه ای جز این که دوباره دعوا و قهر و اعصاب خوردی پیش بیاره چیزی نداره.پس به عصبانیتت مجال قد علم کردن نده و زود رفتار درست رو نشون بده!!

با سلام و تشکر از همه دوستان

خط به خط حرفاتونو خوب خوندم. خوشحالم با این انجمن آشنا شدم و می تونم حرفامو بزنم و از راهنمایی های دوستان استفاده کنم.
واقعیت اینه که می دونم غر زدن درست نیست ولی مشکلم اینه که نمی دونم چطور به همسرم بفهمونم که متوجه کارهاش می شم و آن رفتارها ناراحتم می کنه.
قرار ما این بود که به مدت 1 سال ایران بمونیم. به همین دلیل من پیشنهاد دادم تو این 1 سال از وسایلی که همسرم در دوران مجردیش استفاده می کرد , استفاده کنیم و خانواده من جهاز رو بصورت نقدی به علاوه وسایل آشپزخانه و کریستال که قابل حمل به خارج از کشور هستند به ما بدهند.

تا اینکه همسرم ( تحت تاثیر حرفهای مادرش) گفت , وسایل خودش قشنگ نیست و در شان تو نیست. یخچال و گاز و فرش و ماشین لباسشویی و تخت رو بخر , رو کش مبل ها رو هم عوض کن . برای این هم خیلی آبروریزی کرد. که هم پول بدید , هم این وسایلو.پدر من هم برای اینکه ایشون , یک عمر حرفی نزند , همه چیز رو به نحو احسنت فراهم کردند.
ولی در قبالش ,هر وقت به ایشون می گم برای قشنگی خونه فلان کارو بکن, می گه ما که فقط 1 سال ایرانیم . برا چی هزینه اضافی بکنم. خیلی لجم می گیره از حرفاش.
هنوز رو دلم مونده . و باعث شده نسبت بهش سرد بشم. محله خونشو دوست ندارم. وقتی چیزی می گم. موقتی بودنمون در ایران رو بهونه می کنه.
از حرفایی که مادرش بعضی وقتا میزنه متوجه می شم , که راه را از مادرش یاد می گیره و از اون طرف دیکته می گیره.دلم می خواد اگه مامانشو ببینم , هر چی رو دلم هست رو بهش بگم.
ما پارسال تو محضر عقد کردیم و یه عقد سوری هم در مراسم عروسی داشتیم , خانواده من خیلی مفصل هم در عقد اصلی هم در عروسی , کادو دادند. ولی خانواده آنها همان هایی که پارسال داده بودند رو یک بار دیگه دادند.
دوست دارم متوجه بشند که کارشون درست نبوده و من ناراحت هستم. دوست دارم مادر شوهرم متوجه بشه که باید از ما فاصله بگیره , خودشو با من مقایسه نکنه. دلم از دستشون پره. مادرشون چندین بار گفته دوست داره با همسرم مسافرت بره . که همسرم هم گفته 3 نفری می ریم.آخه می گید من هیچی نگم و غر نزنم؟؟

اگه غر زدن فایده داره غر بزن ببین نتیجش چی میشه تا حالا هرکی با غر زدن به جایی رسیده مطمئن باش شما هم میرسی:72:

غر داری بیا همینجا بعضی وقتها غر بزن خودتو خالی کن تا آرام بشی بخدا توی همه زندگی ها از اینجور مسائل هستش.در مورد جهیزیه هم همه مادرشوهرها و خانواده شوهر و خود شوهر غر میزنن توی ایران عادیه زیاد به دل نگیر خود منم بعضی وقتها بیکار میشیم البته به شوخی این بحثو میکشم وسط اولا خانومم حرص میخورد ولی الان با شوخی و خنده ردش میکنه.مردها کلا دست میزارن روی نقطه ای که همسرشان اذیت میشه و غورش میگیره تا یکچیزی برگرده بگه بهشان :58::311:

یکم انصاف داشته باش بانو همیشه که نمیشه شوهرت به حرف تو گوش کنه بزار یکبارم به حرف مادرش گوش بده وقتی اینقدر دوست داره که بدون تو جایی نمیره دیگه دلخوری و سرد شدن چرا اینجوری فقط باعث میشی ازت دلسرد بشه و فاصله بگیره یادت باشه قهر نکن بهش محبت کن و دوسش داشته باش ولی وقتی ناراحتی از محبتت کم کن خودش متوجه میشه ولی بشرطی که قبلا باهاش بامحبت رفتار کنی و ابرازش کنی تا زود متوجه بشه.

مردهای ایرانی تا 90 سالگی هم یادت باشه بچه مامانی هستن.یاد بگیر اینو قبول کنی و بعضی وقتها چشماتو ببنید شتر دیدی ندیدی.خواهشا ایندقرم خودتو حرص نده که هیچ نتیجه ای نداره برات فقط خودت اذیت میشی بیشتر سعی کن با محبت بیشتر شوهرتو بطرف خودت جذبش کنی.رابطه خودتم با خانواده شوهرت مدیریت کن با سیاست رفتار کن

کلا همسر من یجورایی انگار داره زرنگ بازی در می یاره. تو مناسبهای مختلف , معمولا یادش میره کادو بگیره و اگر هم چیزی بگیره , یه کادوی ارزون می خره. ولی نزدیک تولدش و روز مرد که می شه , مرتب از نیازهاش که مثلا گوشی موبایل و ... هستش حرف می زنه که من بخرم. سال اول این کارو کردم , ولی بعد دیدم که کادو های همسرم همشون ارزون قیمت هستند , منم برا تولدش در همون حد خرید کردم. تشکر کرد ولی احساس کردم انتظارش بیشتر بود. حتی به زبون هم آورد که من فلان چیز بیشتر احتیاج داشتم. کلا من زندگی رمانتیک رو دوست دارم. سال اول زمان ولنتاین و تولدش که می شد , از قبل همش فکر می کردم که چطوری سورپرایزش کنم.ولی اون هیچ کاری نمی کرد. معمولا هم یادش می رفت. ای جوری زندگی خیلی سرد و بی روح شده .:47::47::47:

- - - Updated - - -

واقعا ممنون از khaleghezi .

خیلی خوبه که هستید. بعضی وقتا فکر می کنم زندگی من , یه زندگی استثنایی است . و انقدر این فکرا رو می کنم , که عصبی و افسرده می شم. با کسی هم نمی تونم دربارش صحبت کنم. چون هر دو تو یه شرکتیم. و همکارهای مشترک داریم. و مامانم هم اگه بشنوه , مرتب زنگ می زنه بهمو بدتر همه چیز و یادآوری می کنه بهم.

خیلی حرفاتون آرومم می کنه. تمام سعیمو می کنم در زندگیم استفاده کنم.
فقط از این می ترسم که همسرم فکر کنه , که با اینکه حرفهای منو گوش نکرده , و من از مراسم عروسی و خونه ناراحتم , با این حال ,من در کل راضیم از زندگی و این جوری نخواد خودشو اصلاح منه.و یه جورایی پررو بشه.

راستش الان هر چی فکر می کنم , برا محبت کردن و عوض کردن زندگیم , چیزی هم به ذهنم نمی رسه , دوست دارم به زندگیم رنگ و بو بدم. ولی شاید این قدر عادت کردم حسابگرانه و منطقی باشم تو روابطم , الان نهایت کاری که بلدم اینه که براش گل یا کادو بخرم .

یکی از اشتباهات نوعروسان اینه که وقتی ازدواج میکنن همه انرژیشان را روی شوهرشان میگذران و دوست دارن همه عشق را از طرف شوهرشان دریافت کنن.اینجوری نیست که شوهرت دوست نداشته باشه یا حساب کتاب بخواد کنه یا فراموش کرده از روی قصد و عمد باشه نه اصلا ذات مردها اینجوریه با شما بانوان تفاوت داریم شما بانوان احساسی هستید و ما مردان منطقی.عشق و علاقه و دوست داشتنمان را توی کسب درآمد خرید خانه یا کارهای کوچک منزل خرید نان و اینگونه موارد به همسرانمان نشان میدهیم.چون از بچگی پسر بودیم و یاد گرفتیم آدم های ضعیف احساساتشان را بروز میدهند آموزش درستی ندیدیم خوب شما انصاف بده از چه شخصی میخواستیم الگو برداری کنیم؟پدر عمو دایی مردهای فامیل بنظر بهتره انتظاراتتان را معقولانه تر کنید.

پست بسیار زیبا و مفید بانو فرشته مهربان را مطالعه کنید و بکار ببندید

نقل قول:

---

وقتی از دیگران انتظار و توقع دا ری دو حالت پیش می آید ، 1 - برآورده میشود 2 - برآورده نمی شود

نتیجه هر کدام از این حالات به نسبت توقعی که داری این است :

1 - وقتی برآورده شود ، خیلی به حالت فرقی نمیکند و احساس درونیت معمولی خواهد بود ، چون انتظارش را داشته ای

2 - اگر برآورده نشود ، سرخورده و غمگین میشوی ، چون انتظار و توقعی داشته ای که انجام نشده .

وقتی از دیگران هیچ انتظار و توقعی نداشته باشی هم دو حالت پیش می آید :

1 - دیگران در قبال شما وظیفه خود را به جا میاورند یا محبت های خارج از وظیفه بهت دارند .

2 - کاری برای شما انجام نمیدهند و توجه ندارند .

نتیجه آن :

1 - در حالت اول ( برای بی توقعی ) چون شما هیچ انتظار و توقعی نداشته ای حتی اگر وظیفه ای در مقابلت داشته

اند و به جا آورده اند ، برای شما لذت بخش است و گویی آنها هیچ وظیفه ای نداشته اند و محبت خاص بهت

داشته اند .

2 - در شکل دوم آن تاثیر تألم برانگیزی در شما بجا نخواهد گذاشت و شما حال و هوای عادی و معمول را

خواهی داشت و سرخورده و غمگین نمیشوی چون انتظار و توقعی نداشته ای

به نظرت کدامیک آرامش ما را در پی دارد و حتی به ما روحیه ای قوی می بخشد ؟؟

شما در کدام وضعیتی ؟؟

---

به جرات میتوانم بگم بهترین پست توی تالار همدردی نوشته زیبا و کاربردی ایشون هستش واقعا خوب بخوانی و بکار ببندی 50% مسائل خودبخود خودش حل میشه.

بازم میگم شوهرت خیلی خوبه دوست داره خوب اگه توی بروز احساسات ضعف داره این نشان دهنده این نیست که به شما علاقه نداره اصلا بخاطر اینه که مهارت انجام اینکار را نداره.خوب شما همانند یه معلم باش و بهش یاد بده بهش محبت کن عشقتو بروز بده از طریق احساسات وارد شو بزار کم کم یاد بگیره و این تفکر اشتباه که شوربختانه اکثر مردهای ایرانی دارن را متوجه بشه و به کناری بزاره.

این جمله که مینویسم آویزه گوشت کن و برای همهیشه یاد بماند.

گذشته را چال کن توی باغچه حیاط خونت :72:

دودستی بچسب به زندگیت که هیچ مشکلی نداری فقط نیاز داری یکسری مهارت کسب کنی و علت اینکه دوستان به شما میگن اینکار را انجام بدهید چون فعلا همه دسترسی ما تنها به شماست نه به شوهرتان اندکی صبور باشید بانو

تغییرات در بستر زمان بوجود میاد :72:
موفق باشید

یه سوال داشتم. اونم در مورد نحوه خرج کردن و تقسیم وظایف مالی در خانواده است. همسر من می گه , خرج خونه به نسبت 40-60 تقسیم بشه. و 40% هزینه های خونه با من و 60% با ایشون باشه. جداگانه , هزینه های شخصی هر کسی هم با خودش باشه. من به کلی با این طرز فکر مخالفم. چون هزینه هایی که من صرفا برا خودم می کنم خیلی زیاده و دوست دارم نقش مرد در هزینه ها بیشتر باشه. به نظر من درست نیست من در هزینه های خونه شریک بشم.
هر بار که این موضوع مطرح شده , با هم بحثمون شده. نمی دونم چطور می شه متقاعدش کرد .
الان هرچی برا خونه می خره رو در لیست می نویسه.که آخر ماه با هم حساب کتاب کنیم. اینجوری احساس می کنم که انگار 2 تا دوستیم که با هم همخونه شدیم.
و اصلا خوشایندم نیست.می دونم که اگه آخر ماه بگم , در این هزینه ها شرکت نمی کنم, لج می کنه و قهر می کنه.
یک بار گفتم قبول , من تو حساب مشترک پول می ریزیم. ولی بعدا از همون حساب , هزینه هایی مثل آرایشگاه و مانتو و... رو حساب می کنم. ولی قبول نکرد.
می گه مامان من اصلا اینطوری نبود , درآمدش برای خونه و بچه هاش بود.

وظیفه مرد هستش که پول در بیاره نه وظیفه زن.همسر هم اگر پولی توی خانه میاره و خرج میکنه نشان از لطفش و عشقیه که داره به خانواده

از همان اول در مورد این موضوه حرف زدید که میخواهید چگونه رفتار کنید ؟
من واقعا نمیدونم این خانومهای ایرانی وقتی مجبورن همه حقوقشان را در خانه خرج کنن و عملا هیچ تفاوتی برایشان نداره چرا اصلا میرن سر کار؟بشین توی خانه با شوهرت حرف بزن بگو خسته شدم میخوام مرخصی بگیرم و بشین توی خانه و مثل ملکه ها زندگی کن.مگه مادر خدابیامرز من چیکار میکرد 4تا آبجی دارم یکیشون شاغله و 3تا دیگه خانه دار و سنتی والا فرقی نداره زندگیشون همه شان مثل هم هستش و فرقی ندارن.
بشخصه نظر من اینه خانوم های متاهل تامجبور نباشن نباید برن سرکار مگه اینکه قبلش کامل مشخص باشه وضعیت خرج کردن چجوریه الان مثلا خانوم خودم تقریبا شاغل نیمه وقته بیشتر مورد نیاز خودشو با پول خودش میخره هرووقت پول لازم داشته باشه بقیشو از من میگیره.باهاش شوخی میکنم ولی بصورت کلی واقعا ازش ممنونم چون خیلی کمک خرج خوبیه حقوقش.

نقل قول:

---

حقوق زن براي خودشه يا نه


در صورتيکه خانم علاقمند به کار کردنه و درآمد مستقلي داره پيشنهاد ميشه در آمدش رو برا خودش پس انداز کنه -
چون نوع زندگيهاي الان پس انداز بمعناي پرداخت قسطه - اگه در حال پرداخت قسط هستيد
مثلا برا آپارتمان ، با تعيين درصد مشخصي از مالکيت آپارتمان ، خانم خونه از درآمدش قسط رو پرداخت کنه.
به اين ترتيب آقاي خونه که وظيفش پرداخت هزينه هاي جاري زندگيه ،
از اينکه خانوم خرج زندگي رو مي ده دچار ياس و ناتواني نميشه
و خانم هم که وظيفه اي در امرار معاش بگردنش نيست درآمدش رو به نوعي پس انداز کرده.
اميدوارم هيچوقت نياز نباشه با همسرتون راجع به مسائل مالي بحث کنيد


***********


قصاري هست كه:

حمايت افراطي،‌درماندگي مي آموزد


يعني شما با حمايت و احساس مسئوليت زيادي، او را بي دست و پاتر كردي.
در واقع شما از روز نخست او را اينگونه شكل دادي، يا روش او را تشديد كرديد.
شما خانم خانه هستيد. مسئول مخارج نيستيد.
وقتي كه كارهاي شوهرت را عهده دار شديد، در واقع مسئوليت همسرت را به دوش كشيدي، ديگر او نيازي براي انجام اين كار نداره.
به بهانه اي از سركارت مرخصي بدون حقوق بگير، براي مدتي و به شوهرت القاء كن كه فعلا دسترسي به كار و پول در آوردن را از دست دادي.
شما نبايد بساط كار براي شوهرت درست كني.
همچنين نياز نيست كه عصبانيت كني،‌دعوا راه بيندازي،‌جروبحث كني و براي كار به او دستور دهي.
شما فقط هر روز نيازمنديهاي روزانه را در ليست مي نويسي و با يك جمله «لطفا عزيزم براي امروز اينها را نياز داريم» مي دهي دستش.
اگر شب نان نداشتيد، گوشت نداشتيد، يا برقتون به خاطر عدم پرداخت قطع شد، فقط تحمل كن.
(در واقع ماه روزه براي شما تشديد ميشه)، اگر بتواني او را عملا با نتيجه بي مسئوليتهايش مواجه كني و اصلا هم به رويش نياري
و نگويي اين از بي مسئوليتي خودت هست. كم كم متوجه مي شود كه دنياي بي مسئوليتي كودكي اش سپري شده است.

شما مسئوليت هاي يك خانم خانه را داشته باش. يه كمي هم شما جلوي تلويزيون دراز بكش و تخمه بشكن.
البته به عنوان خانم خانه كاملا به خودت برس و كاملا او را تحويل بگير و ارتباط صميمي ،‌عاطفي كلامي و ... را با او داشته باش.
و غرغر هم نكن و دعوا هم نكن. حتي اگر براي مدتي گرسنگي كشيدي تحمل كن.
اگر غذا درست كردي، ولي خورشت شما سيب زميني، يا گوشت يا ... نداشت بدون همانها درست كن.
اگر برنج نداشتيد،‌خورشت بدون گوشت و ... را بياور سر سفره. اگر نان نبود، همان نان خشك ها را سرسفره بياور.
اما طعنه نزن،‌ با تحقير و كنايه صحبت نكن. در نقش يك زن مطيع و بساز و با مسئوليت اندك فعاليت كن و به او احترام بگذار.
خلاصه بگويم: بايد نقش يك زن سنتي و ساده و بساز را براي مدتي بازي كني. تا شوهرت تكيه گاهت شود.
الان خودت مثل برج ميلاد شاخص و قوي هستي. هرگز شوهرت در كنار تو نمي تواند نقش برجسته و قوي داشته باشد.

---

تا وقتی مجبور نشدی سر کار نرو با شوهرت صحبت کن مشخص بشه خرج چجوریه و بنظر من وقتی احساس ناراحتی کردی استعفا بده بمدت 6ماه تا یکسال :72:

راستش دوست ندارم , استقلالمو ازدست بدم. و از طرفی می ترسم که اگه یه مدت مرخصی بگیرم , موقعیتم تو شرکت رو از دست بدم.
از طرفی می خوام شوهرم به من اکتفا نکنه برای هزینه های زندگی. قبلا در این مورد صحبت کردیم. ایشون می گفتند که من با یک زن کارمند ازدواج کردم. و نباید همه هزینه های زندگی رو دوش مرد باشه. هر چی هم من برا خودم می خرم با درآمد خودم هست. ظاهرا اینا رو متوجه نیست.

درود عزیزم

شما قبل از ازدواج راجع به این مسائل صحبت نکرده بودین؟

به نظر منم استقلالتون رو از دست ندین.با شوهرتون صحبت کنین.بهش بگین که پول برای شما مهم نیست ولی دوست دارین اون به عنوان یه مرد تکیه گاهتون باشه.

این کارشون درست نیست که همه هزینه ها رو یادداشت میکنن و بعد از شما میخوان سهمتون رو پرداخت کنین.

ولی شما هم زیاد حساس نشین.از یه طرفم حق داره که میگه من با یه زن کارمند ازدواج کردم.

به هر حال شما در طول روز چند ساعت سرکار هستین.وقتی رو که میتونین برای زندگیتون بزارین برای کار صرف می کنین.

طبیعیه که توی مخارج خونه مشارکت داشته باشین.فقط راجع به نحوه مشارکت با همسرتون مذاکره کنین و به نتیجه برسین.

معمولا این روزها به خاطر شرایط اقتصادی خانومها حقوقشون رو برای مخارج زندگی خرج میکنن.شما میتونین در کنار این مخارج یه مقدار پس انداز هم برای خودتون داشته

باشین.و از همسرتون بخواین توی کارهای خونه با شما همکاری کنه.که فشار زیادی روی شما نباشه و اذیت نشین.

از رسیدگی به خودتون هم غافل نشین.به هر حال شما به عنوان یه خانوم مخارجی دارین.در کنار همکاری در مخارج خونه رسیدگی و خرج کردن برای خودتون رو هم

فراموش نکنید.به خودتون ارزش بدین.

در ضمن میتونین با همسرتون برین خرید و ازش بخواین براتون خرید کنه.البته با زبون خوش.

بگین دوست ندارین اینقدر حساب و کتاب باشه تو زندگیتون.این روی حستون تاثیر بدی میزاره.در عین حال این رو هم به همسرتون بگین که تا حد امکان باهاشون

توی مخارج خونه همکاری میکنین.ولی ایشونم نباید این رو به عنوان یه وظیفه از طرف شما تلقی کنن.

در کل من فکر میکنم این اصلا قشنگ نیست که بین زن و شوهر بحث پول و این حرفا که این مال منه و حقوق من و تو پیش بیاد.زندگی یه مشارکته در همه چیز.

شما بعدا که بچه دار شدین،بچتون که مهمترین سرمایه زندگیتون هست رو با هم شریکین.پول و این چیزا که در مقابل اون ارزشی نداره.

البته من متاهل نیستم و شاید دارم ایده آل گرایانه به این مسائل نگاه میکنم.

فقط برای اینکه احساس بدی بهتون دست نده همونطور که گفتم در کنار همکاری با همسر,پس انداز برای خودتون رو فراموش نکنید.مثلا هر چند وقت یه بار یه قطعه طلا

برای خودتون بخرید.من دیدم همکارام این کار رو میکنن.اگر با همسرتون خونه یا زمین خریدین به اسم هردوتون باشه.


از همکارهای خانومتون هم که ازدواج کردن میتونین کمک بگیرین.

نمیدونم این حرفم درست باشه یا نه.ولی میتونین این مساله رو به شوهرتون بگین که اگه احساس

خستگی کردین و دیدین همزمان از عهده مسوولیتهاتون به عنوان یه زن و کار بیرون برنمیاین ممکنه

کارتون رو ول کنین.چون زندگی و زن بودن براتون مهمتره.

سلام

حالم خیلی بده. هر کاری کنم زندگیم درست نمی شه. همش دارم فکر می کنم مگه ازدواج از این بدترم می شد.من خیلی خواستگار داشتم. بدترین case برا ازدواج رو انتخاب کردم.:54::54::54:
سعی کردم بهش محبت کنم. ولی اصلا انگار نه انگار. انقدر از خود راضی هستش که فکر می کنه, وظیفه منه برا رابطه تلاش کنم. و اونم هر طور هست , هست.
دیشب بعد از سرکار من رفتم کلاس زبان , ایشون هم رفتند باشگاه. کلاس من تا ساعت 9 هستش. و باشگاه ایشون تا 8-8:30. قرار بود بیایند دنبال من.
ساعت 9 بعد از کلاس باهاش تماس گرفتم , عصبانی گفت الان راه می یوفتم. ساعت 9:30 رسید . خیلی عصبانی بود. هر چی می گفتم چرا ناراحتی , می گفت گرسنمه.
تمام مدت غر می زد که تو می ری کلاس و باشگاه و به زندگیت نمی رسی. ( این در حالی هستش که خودش هم کلاس موسیقی و باشگاه می ره) و تقریبا تمام وقت ما , به کار و کلاس پر شده.
رسیدیم خونه, من سریع شروع به غذا درست کردن کردم. که محکم در و بست و کیفشو پرت کرد. گفتم چرا اینطوری می کنی , عصبانی و با حالت مهاجمانه ای , اومد سمت کم , که من گرسنمه. وقتی گرسنه ام , عصبانی می شم. من با این که خیلی از دستش ناراحت بودم , غذا درست کردم و صداش کردم و رفتم تو اتاق. غذاشو که خورد . شروع کرد به داد و بیداد کردن .
واقعا دارم ازش متنفر می شم.1 ماه ازدواج کردم. فقط دارم می دوم.نه تفریح نه زندگی رمانتیک.
از طرفی می گه , دوست دارم خانمم ورزش کنه.منم 2 روز باشگاه ثبت نام کردم.
کلاس زبان هم که از قبل می رفتم و کاملا لازمه.
هر زمانی که خودش برا کلاساش می گذاره , به چشش نمی آد.
منم از سر کار بر می گردم , خسته ام.
از دیشب همش دارم به طلاق فکر می کنم. فکر می کنم بعد طلاق زندگیم از این بدتر نمی شه.

- - - Updated - - -

قبل از ازدواج مامانش گفته بود که پسرم وقتی گرسنش می شه, عصبانی می شه. زود باید یه شکلات یا لقمه ای بهش بدی. ولی اصلا انتظار این رفتارو نداشتم. فقط آدم روانی نمی تونه خودشو کنترل کنه. دیگه اصلا علاقه ای بهش ندارم. روز به روز بیشتر ازش فاصله می گیرم.
ما تو خانواده خودمن , اصلا این رفتار ها رو نداریم. تا حالا ندیدم کسی برا گرسنگی , اینجوری بشه.

سلام خانم عزیز:72:

چه قدر تند میری عزیزززززم. تازه یه ماه زندگیتونو شروع کردید.طلاااااااق؟؟؟؟ میدونم عصبانیو کلافه بودید یه چیزی گفتید وگرنه از ذهنتونم نباید بگذره چه برسه بخواین به زبون بیارید.:81:
خانم عزیز اسمتون انقدر انرژی بد میده که ترجیح میدم همون خانم عزیز صداتون کنم. :43:

وقتی مادر همسر مهربونتون بهتون آلارم دادن که عروس گلم نذار پسرم گشنه بمونه چون خیلی سختش میشه، خوب همیشه یه چیزی تو کیفت یا توی کیف همسرت بذار برای اینجور مواقع. عیب نداره این دفعه تجربه شد برای همیشه.:305:

آقایون کلا وقتی گرسنه میشن خیلی متفاوتند با زمانی که سیرن.ذاتا این مدلی هستن. دست خودشون نیست بنده خداها. حالا یکی کمتر نشون میده یکی مثل شوهر شما بیشتر.اما...

من فکر میکنم همه ناراحتی و پرخاش همسر عزیزتون به علت گرسنه بودنشون نبوده. دقیقا به زبون آوردن که اصلا خونه نیستینو به زندگیتون نمیرسین.

آقایون دوست دارند وقتی میرسن خونه خانم مهربونو زیباشونو تمیز و مرتب و شیک ببینن و بوی خوب یه غذای گرم به مشامشون برسه.توقع زیادیه؟؟

میدونم شاغلید، میدونم خسته اید وقتی از کلاس میاید اما زندگیتون مهمتر از کلاس زبان و باشگاهو ...

نمیگم نرید، اگر نیاز دارید که برید به کلاس زبان یا باشگاه ، باشه برید، اما قبل از همسرتون خونه باشید و شما در و براشون باز کنید با لب خندون. ببین خانم عزیز شما حق ندارید خستگیه کارو کلاس و باشگاه و با خودتون بیارید خونه ، همونطور که همسرتون حق ندارن خستگیشونو بیارن خونه. اگر نمیتونید از پس این کارا در کنار زندگیتون بر بیاید بگذرید ازشون، اما اینو بدونید به خاطر آرامش زندگیتون دارید میگذرید از کلاسو کار، که کم چیزی نیست. اگرم از پسش بر میاین، بسم ا...، خیلی هم عالیه.:227:

صحبت از طلاق ، اونم برای این مشکل ، اونم توی یه ماه اول زندگی؟؟؟؟؟ من وهمه دوستان همدردی نشنیده میگیریم، باشه؟؟؟

در ضمن به خودتون تلقین نکنید که بدترین انتخابو داشتید و خواستگارهای بهتری داشتیدو ... .

به امید روزای شیرینتر و خوشتر زندگیتون:72:

- - - Updated - - -

سلام خانم عزیز:72:

چه قدر تند میری عزیزززززم. تازه یه ماه زندگیتونو شروع کردید.طلاااااااق؟؟؟؟ میدونم عصبانیو کلافه بودید یه چیزی گفتید وگرنه از ذهنتونم نباید بگذره چه برسه بخواین به زبون بیارید.:81:
خانم عزیز اسمتون انقدر انرژی بد میده که ترجیح میدم همون خانم عزیز صداتون کنم. :43:

وقتی مادر همسر مهربونتون بهتون آلارم دادن که عروس گلم نذار پسرم گشنه بمونه چون خیلی سختش میشه، خوب همیشه یه چیزی تو کیفت یا توی کیف همسرت بذار برای اینجور مواقع. عیب نداره این دفعه تجربه شد برای همیشه.:305:

آقایون کلا وقتی گرسنه میشن خیلی متفاوتند با زمانی که سیرن.ذاتا این مدلی هستن. دست خودشون نیست بنده خداها. حالا یکی کمتر نشون میده یکی مثل شوهر شما بیشتر.اما...

من فکر میکنم همه ناراحتی و پرخاش همسر عزیزتون به علت گرسنه بودنشون نبوده. دقیقا به زبون آوردن که اصلا خونه نیستینو به زندگیتون نمیرسین.

آقایون دوست دارند وقتی میرسن خونه خانم مهربونو زیباشونو تمیز و مرتب و شیک ببینن و بوی خوب یه غذای گرم به مشامشون برسه.توقع زیادیه؟؟

میدونم شاغلید، میدونم خسته اید وقتی از کلاس میاید اما زندگیتون مهمتر از کلاس زبان و باشگاهو ...

نمیگم نرید، اگر نیاز دارید که برید به کلاس زبان یا باشگاه ، باشه برید، اما قبل از همسرتون خونه باشید و شما در و براشون باز کنید با لب خندون. ببین خانم عزیز شما حق ندارید خستگیه کارو کلاس و باشگاه و با خودتون بیارید خونه ، همونطور که همسرتون حق ندارن خستگیشونو بیارن خونه. اگر نمیتونید از پس این کارا در کنار زندگیتون بر بیاید بگذرید ازشون، اما اینو بدونید به خاطر آرامش زندگیتون دارید میگذرید از کلاسو کار، که کم چیزی نیست. اگرم از پسش بر میاین، بسم ا...، خیلی هم عالیه.:227:

صحبت از طلاق ، اونم برای این مشکل ، اونم توی یه ماه اول زندگی؟؟؟؟؟ من وهمه دوستان همدردی نشنیده میگیریم، باشه؟؟؟

در ضمن به خودتون تلقین نکنید که بدترین انتخابو داشتید و خواستگارهای بهتری داشتیدو ... .

به امید روزای شیرینتر و خوشتر زندگیتون:72:

سلام.

قبل از هر چیز لطفا این تاپیک و مخصوصا پست آخر آقای مدیر رو بخون

یک سوال دارم ازت:

1- در مورد همکاری های مالی قبل از ازدواج صحبت کرده بودید؟ نتیجه چه بود؟


پی نوشت: کلاس زبان شما همانقدر اهمیت دارد که که باشگاه رفتن همسرتان. رشد و آرامش شما همانقدر مهم است که آرامش همسرتان. الهام عزیز توصیه می کنند که شما از علایقت دست بکش به خاطر زندگیت. تصور من اینست که سرانجام این مسیر چیزی جز تباهی زندگی همسرانه شما نیست. چرا که یک نیمه زندگی که شما هستی، رفته رفته رنج می کشی و فرسوده می شوی و این تحلیل رفتن ها، پایه های زندگیتان را سست می کند. به جایش توصیه من اینست که همچنان علایقت را دنبال کن اما سازگارانه با همسرت به توافقات ضمنی برس.
این را بپذیر که همسرت توان گرسنه ماندن ندارد ( من وقتی تشنه باشم یا گرمم باشد، کلافه می شوم- خود شما هم شاید از این مدل حساسیت ها داشته باشی) وقتی این را پذیرفتی تلاش می کنی که به بهترین شکل ممکن حلش کنی. می توانستی چند بیسکوییت بگذاری توی کیف باشگاه همسرت. می توانستی مهربانه از او دلجویی کنی و بگویی "دور همسرم بگردم که گشنه اش شده. الان که رفتیم خونه، همچین غذایی بپزم براش که انگشتاشم باهاش بخوره) می توانستی هنگام رسیدن به خانه، به یک غذای سردستی مثل تخم مرغ اکتفا کنی اما مهربانی بینتان شکوهش می داد.

انتظار نداشته باش هنگام ناملایمات، در قبال واکنش های منطقی، پاسخ های منطقی تر بگیری. اینها مال وقتی است که هر دو شما حالتان خوبست.

الهام جان , حرفهای شما رو قبول دارم.
ولی نمی تونم درک کنم که یه آدم چقدر می تونه خودخواه باشه. منم با هزار امید و آرزو ازدواج کردم. منم باید انرژی داشته باشم تا بتونم انرژی مثبت منتقل کنم.
اگه ورزش نکنم , غر می زنه . منم توانایی هام محدوده. باید منو درک کنه. مشکلش بیشتر کلاس زبان منه. که اونم 1 روز تو هفته است.
راستش خیلی خسته ام. فقط انتظار هست از من.
از یه طرف همسر من دوست داره , زنش تو هر زمینه ای حرفی برا گفتن داشته باشه. هیکلش خوب باشه. غذا داشته باشیم. بیرون از خونه کار کنه. اهل مطالعه و پیشرفت باشه.
منم سعیمو کردم. ولی دیگه بیشتر از این انرژی ندارم. مرتب غر می زنه و ایراد می گیره. که تو برنامه ریزی نداری . به کارهای خونه نمی رسی.
خودم هم دوست ندارم , پیشرفتم متوقف بشه. همانطور که ایشون همه برنامه های قبل از ازدواجشونو دارند ادامه می دند.
دیروز حرف من این بود که , وقتی گرسنه ات هست خودت یه چیزی بخور. که شروع کرد به داد و بیداد. شوکه شده بودم , چون درو محکم می بست. وسایلشو پرت می کرد.
داد می زد که من وقتی گرسنه ام می شه , عصبانی می شم. به نظر من آدم خودش تصمیم می گیره که عصبانی بشه و این کارا رو بکنه. به گفته دکتر هلاکویی آدم ها خشمگین می شوند ولی بعد از آن خودش می خواند که عصبانی بشند. چرا همیشه من باید ملاحظه ایشونو بکنم!!!! چرا متوجه رفتارهاش نیست.
الان باید بهترین دوران زندگیم باشه آخه!!!!!!!!

زندگی یعنی گذشت. آدم باید گذشت کنه تا بتونه رشد کنه. اما منکر این نمیشم که جای درست باید گذشت کرد.

آویژه عزیز من نگفتم کلاس یا باشگاه نروند:81:، من نوشتم اگر نمیتونید در کنار باشگاه و کلاس زندگیتونو اونجور که باید و شاید جمع کنید پس نرید و تاکید کردم به این باور برسید که به خاطر آرامش زندگیتون این کارو کردید که کم چیزی نیست، اما باورش مهمه، اگر اون باور نباشه همیشه این حسو دارند که دارن فداکاریه بیش از حد میکنند و دارن حروم میشن و به قول شما پایه های زندگیشون سست میشه. اما گفتم بتونید هردورو در کنار هم عملی کنید خیلی هم بهتره:227:
هنوزم معتقدم باید یا خودشونو قوی کنن تا خستگی نداشته باشن وقتی همسرشون میان یا اگر نمیتونن و از لحاظ جسمی کشش اینهمه کارو با هم ندارن( که طبیعیه) باید از بعضی چیزا بگذرند.

خانم عزیز شما مجبوری خودتو اصلاح کنی، همسرتو که به این سرعت نمیتونی. در دسترس ترین چیزی که امکان تغییرش هست خود شمایی. همسرتون میخوان شما بهترین باشین؟ باشه. باشید. چرا که نه. اما ببینید توانشو دارید؟ اگر ندارید کارتونو پاره وقت کنید و بقیه زمانتونو اختصاص بدید به بقیه مسائل، شاغل بودن به معنیه برتر بودن نیست.همون پاره وقتشم کافیه.

در مورد اینکه میگید مدام ایراد میگیرند که چرا به کارای خونه نمیرسید، حقیقتو میگن؟ اگر بهونه میارن بحثش جداست اما اگر حقیقت رو میگن و کارهای خونه میمونه حق دارند.

اولا با روی خوش یواش یواش به صورت مشارکتی کارهای خونه رو تقسیم کنید، مثلا خرید خونه با ایشون، مثلا سفره پهن کردن و جمع کردن با ایشون. وسیله های خودشونو حداقل جمع کنند بعد از استفاده. اینا رو با روی خوش بهشون یاد بدید.

دوما شما نیاز دارید به این فضا عادت کنید. یه مدت بگذره عادتتون میشه. به مرور زمان از لحاظ جسمی عادت میکنید که صبحا زودتر بیدار بشید و یه دستی به خونه بکشید و ظرفهارو جمع و جور کنید، برید سر کار ، برید باشگاه، زودم بیاید خونه. برحسب عادت اعمالتون و حرکاتتون سریعتر میشه، سریع یه غذای خوشمزه با مخلفات آماده میکنید و آماده میشید برای آغوش همسرتون.سخته اما شدنیه

زندگی خیلی شیرینه، به شرطی که هیچوقت با توقع کاری نکنید، چرا میگید چرا من....؟ پس چرا اون نه؟ شما بهتر بشید و در نقش خودتون خوب ظاهر بشید، ناخودآگاه ایشون هم در نقش خودشون خوب ظاهر میشوند. لازمه بعد از تغییرات خودتون وقتی یه مدت بهونه دستشون ندادید و توی نقش همسری جا افتادید، باهاشون با مهربونی صحبت کنید و کمک کنید ایشون هم در نقششون خوب ظاهر بشن.

ما خانم ها روح خیلی خیلی خیلی بزرگی داریم. خیلی صبورتر از آقایونیم. خیلی مهربونتریم. اصلا خودتونو با یه آقا مقایسه نکنید. شما تو زندگیتون حماسه میافرینید. از همین الان تاااا اومدن فرشته کوچولوهاتون به زندگیتون و بزرگ کردنشونو شب زنده داریاتونو....

به امید بهترین ها برای شما خانم عزیز، دور نیست روزهای خوبتون :72:

درود

بانو الهام میشه خواهشا فونت نوشته هاتو درست کنی خیلی دوست دارم بخوانم پست شما را ولی فونتش یکجوریه چشم آدم واقعا اذیت میشه:72: حیفه اینهمه زحمت میکشی مطلب میزاری اینجوری هدر بره

شما تازه یکماهه ازدواج کردی نکنه توقع داری همانند پدر و مادرت که سالها کنار هم زندگی کردن و به خصوصیات و عادت های همدیگه آشنا هستند و توانستند با کسب مهارت و کسب تجربه تفاوت های بین خودشان را مدیریت کنند باشید؟!!!
خوب هر فردی نقطه ضعفی داره شوهر شما دوست نداره گرسنه باشه عصبانی میشه خوب اکثر مردها اینجوری هستند و به شکمشان بسیار زیاد اهمیت میدهند.خود من وقتی خانومم غرغر میکنه واقعا عصبانی میشم یا وقتی جایی باشم که گرم باشه چون بدنم گرمایی خیلی بهم فشار میاد و زود عصبی میشم.روی نقاط ضعفم کار کردم و بهتر شدم ولی همه ما انسان هستیم و نقاط مثبت و منفی در ما وجود داره.

نقل قول:

---

قبل از ازدواج مامانش گفته بود که پسرم وقتی گرسنش می شه, عصبانی می شه. زود باید یه شکلات یا لقمه ای بهش بدی. ولی اصلا انتظار این رفتارو نداشتم. فقط آدم روانی نمی تونه خودشو کنترل کنه.

---

اگه بخوایم با توجه به نظر شما به دیگران برچسب بزنیم 90% جامعه به دلایل مختلف روانی هستند!!
مقاله زیر را مطالعه کنید

http://www.hamdardi.net/thread-154.html

از برچسب زدن به شوهرت جدا خودداری کن:81:ما مردها برای شکممان فوق العاده ارزش قائلیم 3تا مورد هست برای مردها بیش از اندازه مهمه
1.خانوادشان مخصوصا مادرشان
2.شکمشان
3.غرورشان
هواست به این 3تا مورد باشه.

نقل قول:

---

دیروز حرف من این بود که , وقتی گرسنه ات هست خودت یه چیزی بخور. که شروع کرد به داد و بیداد. شوکه شده بودم , چون درو محکم می بست. وسایلشو پرت می کرد.
داد می زد که من وقتی گرسنه ام می شه , عصبانی می شم.

---

شوهر بنده خدات که خودش داره با زبان خودش میگه که وقتی گرسنه میشه عصبانی میشه و ضعفشو قبول داره و داره پیشت اعتراف میکنه.خوب چرا از راهنمایی مادرشوهرت استفاده نمیکنی ؟

نقل قول:

---

قبل از ازدواج مامانش گفته بود که پسرم وقتی گرسنش می شه, عصبانی می شه. زود باید یه شکلات یا لقمه ای بهش بدی.

---

در مورد این جمله شما که نوشتید:

نقل قول:

---

خودم هم دوست ندارم , پیشرفتم متوقف بشه. همانطور که ایشون همه برنامه های قبل از ازدواجشونو دارند ادامه می دند.

---

شما مثل اینکه متوجه جنسیت خودتان و وظایفی که دارید نیستید!یا هنوز فکر میکنید در دوران مجردی قرار دارید؟!
بخدا واقعا تعجب داره این حرف شما که داری خودت را با شوهرت مقایسه میکنی.وظیفه زن خانه داریه و اینکه محیطی سرشار از آرامش,خانه ای پر از عشق محبت,همراه با احترام و دادن اعتماد بنفس برای شوهرش آماده کنه.همراه با غذای خوشمزه.و وظیفه مرد هم اینه که کار کنه و خرج و مخارج منزل را تهیه کنه و به همسرش محبت کنه و در کارهای خانه کمک یارش باشه.نمیدونم چی بگم و واقعا همب رام جالبه شما از یکطرف داری میگی میخوام کار کنم کلاس برم باشگاه برم و پیشرفت کنم و برای خودم زندگی کنم و شوهرم بهم احترام بزاره و آزادم بزاره از اونور توقع داری همانند بانوان سنتی همه خرج خانه را شوهرت بده و تازه خرج شما را هم ایشان متقبل بشه ولی در قبالش حتی حاضر نیستی براش یه غذای حاضری درست کنی و اگرم اینکار را انجام بدی همراه با منت باشه؟!!!تازه بهش خودخواه هم میگی!!

آقا من یکی دیگه مخم هنگیده دیگه قفل کردم خدایی کم آوردم!!!
من یکی عاشق همسرم هستم فوق العاده دوسش دارم و بهش احترام میزارم.اتفاقا شاغل هم هستش همیشه خانه مرتبه همیشه غذای خوشمزه اماده میکنه با احترام باهام رفتار میکنه ازم انتظار بیش از اندازه نداره.بهم احترام میزاره و برچسب بهم نمیزنه.وقتی با شما مقایسش میکنم به این نتیجه میرسم باید سرتا پای وجودشو برم طلا بگیرم و صبح تا شب برم جلوش خم و راست بشم.والا من یکی تا دیروز فکر میکردم خانه داری و پختن غذا و اماده کردن فضای منزل برای ورود شوهر وظیفه خانومها هستش حتی اگه مشغله کاری زیادی هم داشته باشن!
شما هم تفکرات فمنیستی داری هم دوست داری مثل زن سنتی زندگی کنی این دوتا بهم جمع نمیشه توی اروپا هم زنهای موفق مثل صدراعظم آلمان و یا چرا راه دور بریم آنجلینا جولی بازیگر مطرح هالییود هم 5تا6 بچه دارن هم به کارهای منزلشان رسیدگی میکنن.یا جولیا رابرتز بازیگر زن و مطرح سینمای هالییود.

فکر کنم منظورمو بد مطرح کردم.
من مشکلی با کارهای خونه ندارم. اتفاقا یکی از سرگرمی های من آشپزی است . و سعی می کنم هر روز غذای جدید درست کنم. ولی اینا در صورتی هستش که یا کارم پاره وقت باشه یا کلاس هامو کنسل کنم. همسر من موافق کار پاره وقت نیست ( چون حقوقم کمتر می شه) . یه مدت هم که ورزش نمی کردم, مرتب غر می شد.
چون همکار هستیم از اوضاع شرکت و نحوه کار اینجا هم خبر داره. و می دونه که زودتر از ساعا 5:30 نمی تونم از شرکت برم.و خیلی وقتا باید 7-8 شرکت باشم.
من هیچ وقت بابت انجام کار خونه غر نزدم. خیلی هم دوست دارم , شرایطم به گونه ای باشه که زودتر از همسرم به خونه برسم. ولی هر جور برنامه ریزی می کنم , نمی شه. از طرفی به نظر من باید شرایط زندگی به گونه ای باشه , که هر دو نفر در کنار هم رشد و ترقی کنند و برای علایقشون وقت بگذارند.ضمن اینکه همسر من هم موافق این قضیه است.

همچنین من کلا آدم آرومی هستم. داد نمی زنم. حرفم رو با ملایمت می زنم.تحمل داد و دعوا رو ندارم.احساس می کنم , ایشون از این موضوع سوء استفاده می کنند. این که ما بگیم من این خصوصیت منفی رو داریم , که کافی نیست. حرف من اینجاست که خودت می دونی این نقطه ضعف رو داری , خوب سعی کن برطرفش کنی.
دیشب کل پروسه شام درست کردن , حداکثر 40 دقیقه طول کشید. قبلش هم من بیکار و در حال استراحت نبودم.این رفتارها از نظر من توجیه نداره.
از طرفی شروع آشنایی ما , از طریق apply کردن من برای دانشگاه های کانادا بود. و ایشون در جریان برنامه ها و تلاش های من بودند. با اینکه کارت pr کانادا رو دارم. برگشتم و با ایشون ازدواج کردم. تا هر زمان شرایطش بود و هر دو موافق بودیم بریم. متاسفانه ایشون همش با من رقابت دارند. و به هر دلیلی می خواند سنگ جلوی پای من بندازند.

راستش اصلا نمی فهم توجیه اش برا این کارا چیه. آخه وقتی باهاش صحبت می کنم. حرفش اینه که باید زبان بخونیم و ورزش کنیم .... ولی وقتی من این کارها رو انجام می دم. بهانه تراشی می کنه.
من دوست دارم یه زن کامل باشم برا همسرم. ولی متوجه نمی شه که دارم تلاشمو می کنم.قبول دارم که خیلی وقت برا تمیز و مرتب کردن خونه ندارم. ولی بیشتر از این هم نمی کشم. اوایل کمکم می کرد. ولی جدیدا هیچ کاری نمی کنه فقط گله و شکایت می کنه. آقای khalehGHezi کاملا با شما در خصوص وظایف زن موافقم. خیلی هم اونطوری راحتترم و کمتر بهم فشار می یاد. ولی مطمئن هستم که در اون صورت هم می گه , چرا هیچ کاری نمی کنی , 2روز دیگه بخوایم بریم , تو زبانت ضعیفه و...

سلام مجدد.عذر میخوام، نمیدونم فونتم چرا اینجوری میشه، موقع ارسال مشکل نداره، اما وقتی میشینه توی سایت خراب میشه.دوباره دو تا مطلبی که نوشتم رو میذارم شاید خانم عزیز هم اذیت بشن برای خوندن.امیدوارم بهتر بشه

-----------------------------------------------------------------

سلام خانم عزیز

چه قدر تند میری عزیزززززم. تازه یه ماه زندگیتونو شروع کردید.طلاااااااق؟؟؟؟ میدونم عصبانیو کلافه بودید یه چیزی گفتید وگرنه از ذهنتونم نباید بگذره چه برسه بخواین به زبون بیارید.

خانم عزیز اسمتون انقدر انرژی بد میده که ترجیح میدم همون خانم عزیز صداتون کنم.

وقتی مادر همسر مهربونتون بهتون آلارم دادن که عروس گلم نذار پسرم گشنه بمونه چون خیلی سختش میشه، خوب همیشه یه چیزی تو کیفت یا توی کیف همسرت بذار برای اینجور مواقع. عیب نداره این دفعه تجربه شد برای همیشه.

آقایون کلا وقتی گرسنه میشن خیلی متفاوتند با زمانی که سیرن.ذاتا این مدلی هستن. دست خودشون نیست بنده خداها. حالا یکی کمتر نشون میده یکی مثل شوهر شما بیشتر.اما...

من فکر میکنم همه ناراحتی و پرخاش همسر عزیزتون به علت گرسنه بودنشون نبوده. دقیقا به زبون آوردن که اصلا خونه نیستینو به زندگیتون نمیرسین.

آقایون دوست دارند وقتی میرسن خونه خانم مهربونو زیباشونو تمیز و مرتب و شیک ببینن و بوی خوب یه غذای گرم به مشامشون برسه.توقع زیادیه؟؟

میدونم شاغلید، میدونم خسته اید وقتی از کلاس میاید اما زندگیتون مهمتر از کلاس زبان و باشگاهو ...

نمیگم نرید، اگر نیاز دارید که برید به کلاس زبان یا باشگاه ، باشه برید، اما قبل از همسرتون خونه باشید و شما در و براشون باز کنید با لب خندون. ببین خانم عزیز شما حق ندارید خستگیه کارو کلاس و باشگاه و با خودتون بیارید خونه ، همونطور که همسرتون حق ندارن خستگیشونو بیارن خونه. اگر نمیتونید از پس این کارا در کنار زندگیتون بر بیاید بگذرید ازشون، اما اینو بدونید به خاطر آرامش زندگیتون دارید میگذرید از کلاسو کار، که کم چیزی نیست. اگرم از پسش بر میاین، بسم ا...، خیلی هم عالیه.

صحبت از طلاق ، اونم برای این مشکل ، اونم توی یه ماه اول زندگی؟؟؟؟؟ من وهمه دوستان همدردی نشنیده میگیریم، باشه؟؟؟

در ضمن به خودتون تلقین نکنید که بدترین انتخابو داشتید و خواستگارهای بهتری داشتیدو ... .

به امید روزای شیرینتر و خوشتر زندگیتون

----------------------------------------------------------------------------------------------

زندگی یعنی گذشت. آدم باید گذشت کنه تا بتونه رشد کنه. اما منکر این نمیشم که جای درست باید گذشت کرد.

آویژه عزیز من نگفتم کلاس یا باشگاه نروند، من نوشتم اگر نمیتونید در کنار باشگاه و کلاس زندگیتونو اونجور که باید و شاید جمع کنید پس نرید و تاکید کردم به این باور برسید که به خاطر آرامش زندگیتون این کارو کردید که کم چیزی نیست، اما باورش مهمه، اگر اون باور نباشه همیشه این حسو دارند که دارن فداکاریه بیش از حد میکنند و دارن حروم میشن و به قول شما پایه های زندگیشون سست میشه. اما گفتم بتونید هردورو در کنار هم عملی کنید خیلی هم بهتره

هنوزم معتقدم باید یا خودشونو قوی کنن تا خستگی نداشته باشن وقتی همسرشون میان یا اگر نمیتونن و از لحاظ جسمی کشش اینهمه کارو با هم ندارن( که طبیعیه) باید از بعضی چیزا بگذرند.

خانم عزیز شما مجبوری خودتو اصلاح کنی، همسرتو که به این سرعت نمیتونی. در دسترس ترین چیزی که امکان تغییرش هست خود شمایی. همسرتون میخوان شما بهترین باشین؟ باشه. باشید. چرا که نه. اما ببینید توانشو دارید؟ اگر ندارید کارتونو پاره وقت کنید و بقیه زمانتونو اختصاص بدید به بقیه مسائل، شاغل بودن به معنیه برتر بودن نیست.همون پاره وقتشم کافیه.

در مورد اینکه میگید مدام ایراد میگیرند که چرا به کارای خونه نمیرسید، حقیقتو میگن؟ اگر بهونه میارن بحثش جداست اما اگر حقیقت رو میگن و کارهای خونه میمونه حق دارند.

اولا با روی خوش یواش یواش به صورت مشارکتی کارهای خونه رو تقسیم کنید، مثلا خرید خونه با ایشون، مثلا سفره پهن کردن و جمع کردن با ایشون. وسیله های خودشونو حداقل جمع کنند بعد از استفاده. اینا رو با روی خوش بهشون یاد بدید.

دوما شما نیاز دارید به این فضا عادت کنید. یه مدت بگذره عادتتون میشه. به مرور زمان از لحاظ جسمی عادت میکنید که صبحا زودتر بیدار بشید و یه دستی به خونه بکشید و ظرفهارو جمع و جور کنید، برید سر کار ، برید باشگاه، زودم بیاید خونه. برحسب عادت اعمالتون و حرکاتتون سریعتر میشه، سریع یه غذای خوشمزه با مخلفات آماده میکنید و آماده میشید برای آغوش همسرتون.سخته اما شدنیه

زندگی خیلی شیرینه، به شرطی که هیچوقت با توقع کاری نکنید، چرا میگید چرا من....؟ پس چرا اون نه؟ شما بهتر بشید و در نقش خودتون خوب ظاهر بشید، ناخودآگاه ایشون هم در نقش خودشون خوب ظاهر میشوند. لازمه بعد از تغییرات خودتون وقتی یه مدت بهونه دستشون ندادید و توی نقش همسری جا افتادید، باهاشون با مهربونی صحبت کنید و کمک کنید ایشون هم در نقششون خوب ظاهر بشن.

ما خانم ها روح خیلی خیلی خیلی بزرگی داریم. خیلی صبورتر از آقایونیم. خیلی مهربونتریم. اصلا خودتونو با یه آقا مقایسه نکنید. شما تو زندگیتون حماسه میافرینید. از همین الان تاااا اومدن فرشته کوچولوهاتون به زندگیتون و بزرگ کردنشونو شب زنده داریاتونو....

به امید بهترین ها برای شما خانم عزیز، دور نیست روزهای خوبتون