نمایش نسخه قابل چاپ
باسلام، اين اولين بار است كه از اين سايت استفاده ميكنم، بارها سايت را مطالعه كردم و آنرا آموزنده ديدم، لطفا به من كمك كنيد، واقعا نياز به راهنمايي دارم كه اينجا آمده ام، من و همسرم سر هر موضوعي باهم مشاجره داريم، با اينكه تلاش ميكنم از اين اتفاق جلوگيري كنم اما باز هم نميشود، من به دنبال راهي هستم كه تا جايي كه امكان دارد در خانه طوري زندگي كنم كه اصلا نياز به او نداشته باشم كه بحثي پيش بياد، چون خودم و فرزندانمان به شدت خسته شديم از داد و بيدادهاي همسرم، لطفا راهنمايي بفرماييد.
سلام دوست خوبم.
شما چند سالتونه؟ چند وقته ازدواج کردید؟ فرزندانتون چند ساله اند؟
آیا همیشه این تنش بوده یا از زمان خاصی آغاز شده؟
ممکنه مثالی از شروع یکی از این تنش ها ارائه بدین؟ مثلا چه موضوعاتی ایشون رو ناراحت و عصبی میکنه؟
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
- - - Updated - - -
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
- - - Updated - - -
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
- - - Updated - - -
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
- - - Updated - - -
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
- - - Updated - - -
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
- - - Updated - - -
سلام وممنون از توجهتون، من و همسرم هر دو سي و هفت ساله هستيم . من شاغل و داراي مدرك كارشناسي ارشد و همسرم به تازگي براي دكترا قبول شده. همسرم تاچند سال پيش اصلا اينطور نبود، اما بعد از به دنيا اومدن فرزندان دو قلوم اخلاقش خيلي تغيير كرده، اگه خونه نامرتب باشه سر اين مساله، نباشه به مسائل ديگه، كلا خيلي بهانه جوست، حتي موقع رانندگي به مردم پيله ميكنه كه چقدر بد رانندگي ميكنن و...!ما سه فرزند داريم، يه فرزند بزرگ و يه دو قلو. با اينكه به دنيا اومدن بچه دوم به اصرار خودش بود بعد از اونها حتي از دوران بارداري من خيلي منو اذيت كرد، الان داره روز به روز بدتر ميشه و من هم ديگه از بس تغيير كردم كه محيط آروم بشه، خسته شدم! اگه توضيحاتم ناقصه بگيد تا كامل كنم.
سلام:72:
عزیزم تا به حال در این خصوص باهاشون صحبت کردید؟ شاید چیزی داره اذیتشون میکنه. میگید حتی به مردم توی خیابون هم معترض میشن. پس یه چیزی عمیقا داره اذیتشون میکنه
با اومدن دو قلوهای عزیزتون احیانا برای همسرتون تامین معاش سخت نشده؟ شاید فشار کار روشون زیاد شده برای کسب درآمد بیشتر. شاید وقتی از کار زیاد که برای شما میکنن تا در رفاه باشید فارغ میشن و میان خونه انتظار یه عالمه محبت و خونه تمیزو بوی غذا و ... دارن اما این آرامشو پیدا نمیکنن توی خونه و از کوره در میرن( درست بودن و نبودن این عمل رو کاری ندارم، فقط دنبال دلیل دارم میگردم).
به همسرتون به اندازه کافی محبت میکنید؟
معنی این جمله تون رو متوجه نشدم "من به دنبال راهي هستم كه تا جايي كه امكان دارد در خانه طوري زندگي كنم كه اصلا نياز به او نداشته باشم " چه لزومی داره به همسرتون نیاز نداشته باشید؟ نیاز نداشتن به ایشون چیو حل میکنه؟ چرا میخواید توی بحران احتمالی که همسرتون درگیرش هستند تنهاشون بذارید و درد شکست غرورشون رو هم به دردهاشون اضا فه کنید؟ مرد نیاز داره که ببینه خانوادش بهش نیاز دارن و مفیده حضورش برای همسرش و فرزنداش.
موارد دیگه ای که باعث بحث میشه رو بگید.و بگید عکس العمل شما در مقابل عصبانیت ایشون چیه
موفق باشید:72:
سلام عزيزان، من تا جاييكه در توان دارم خونه و زندگي رو مرتب نگه ميدارم، از آشپزي من خيلي راضيه و هميشه بهترين غذاها رو حاضر ميكنم، حتي وعده هاي غذائي رو با توجه به حضورش تنظيم ميكنم كه وعده اي كه خونس غذاي مورد علاقش باشه رو حاضر كنم، در آمدمون خيلي خوبه و اصلا به حقوق من نيازي نيست، در رفاه كامل هستيم، خيلي هم بهش محبت ميكنم، روزي چند بار با تلفن و پيامك حالشو ميپرسم، همه ي تلاشم براي آرامشش هست، حتي با وجود دوقلوها كه الان سه سال و نيم دارن، همه كارها روي دوش من بوده ، رسيدگي به أمور منزل تا درس پسر بزرگم و... . اما وجود اين اصلا به اين همه تلاش من توجه نداره ، حتي بيشتر مواقع با دوستاش كنار هم تفريح ميرن، شام بيرون با هم هستند و استخر ميرن و من هم براي آرامشش هيچ وقت معترض نشدم اما در مقابل انتظار دارم اون هم كمي به شرايط من فكر كنه، با شاغل بودن و سه تا بچه و كار خونه و.،. بي إنصافيه كه مياد خونه سر هر چيزي كه ميشه با يه گفتگوي ساده حلش كرد، داد و بيداد كرد، من هم با خودم فكر ميكنم اينهمه تلاش من نتيجه نميده، پس حداقل ازش دور بشم كه همه چيز كات بشه من هم اينقدر عذاب نكشم، باور كنيد اصلا شادابي و آرامش برام نمونده، اونقدر بد اخلاقي ميكنه كه دلم باز نميشه ازش يه درخواست كنم، قبلا اينجوري نبودم، از بس اذيت كرده همش دوست دارم ازش دوري كنم و به انجام وظايفم اكتفا كنم، باز هم ازتون ممنونم.
لطفا يه سري به نوشته من بزنيد و كمكم كنيد.
سلام
والا من هرچی نگا میکنم میبینم هم از نظر سن هم از نظر تجربه و سواد شما از من خیلی سرتر هستید که من بخوام بیام بهتون نکته ای بگم
اما شما که دارین حرف های مختلف رو میخخونید
اینم روش :
من میگم شما بعد از این ماجرا محبتتون رو به خانومتون بیشتر نکردید؟
چون فشار روش بیشتر شده باید لطف محبت هم بهش بیشتر بشه تا تعادل حفظ بشه
مخصوصا این بنده خدا که داره برای دکترا هم درس میخونه
اونم با بچه داری
سخته دیگه
حالا نه که برا شما راحته ها
منتهی خانوما روجیه لطیف تری دارن
محبت بیشتر
عشق بیشتر
سن و سال و بچه و ... رو بهونه نکنید
به نظر من مرد ها و زن ها توی بعضی از ویژگی هاشون هیچوقت بزرگ نمیشن
مثلا مردها همیشه نیاز دارن که بزرگ شمره بشن
و زن ها 100 سالشونم که باشه دوست دارن باهاشون مثل یه بچه گوگولی مگولی برخورد بشه
نکته خیلی مهم :
خانوما بسیار دقیق هستن حواستون باشه که گول نمیخورن
پس فکر اینکه ادای ادمای مهربون رو در بیارید از سرتون بیرون کنید
یه کاری پیدا کنید که هم خودتون واقعا دوست دارید هم ایشون
و دست بذارید روش
من این جمله اتون رو که خوندم اولین زنگ خطر تو سرم صدا کردنقل قول:
، من به دنبال راهي هستم كه تا جايي كه امكان دارد در خانه طوري زندگي كنم كه اصلا نياز به او نداشته باشم كه بحثي پيش بياد
نکنه شما وابستگی رو بهش کم کردید و این باعث شده از ارزش های ایشون کم بشه؟
ممکنه این احساس بهش داست داده باشه که پرستار بچه است یا (ببخشید البته) حکم کلفت تو خونه رو پیدا کرده
مخصوصا ایشون که ادم با این سواد بالا هستن
غرورشون خیل اذیتشون مکنه اگه همچین حسی بهشون دست بده
به هرحال
شما بشین فک کن ببین ه کاری نهیات عشق شما رو به همسرتون میرسونه
بعد ضرب در 10 کن
شاید عمل کرد
خداروشکر هر دوتون ادمای با سوادی هستین
فک میکنم پای بحث بشینید میتونید مشکلتون رو حل کنید
ایشالا که موفق باشید
یاعلی
سلام دوست گرامي، فكر ميكنم كه شما آخرين مطلبي رو كه نوشته بودم سريع خوندين، من يه خانم هستم كه اينجا از عزيزان تفاضلي كمك ميكنم! از وقتي كه براي من گذاشتيد راه حل ارايه داديد ممنونم، اي كاش همسر من هم كمي درك ميكرد كه چقدر فشار زندگي منو اذيت ميكنه، من واقعا آدم سابق نيستم، كار زياد و غر زدنهاي همسرم و نبودنهايش در منزل، از من يه إنسان افسرده و ناراحت ساخته، به خدا خسته شدم از بس كار كردم اما دريغ از يه توجه و آرامش! نه تنها آرامشي ندارم بايد فرياد و غرهاي او را هم تحمل كنم! من دوست دارم مثل سابق بشم، پرانرژي و انگيزه! اما الان ....! حداقل به من بگيد چطور به خودم دوباره اميدوار بشم! دارم از پا در ميام!!!!!!
شما تو این مدت نظاره گر خشم همسرت بودی.مسلما به یه شناختی از همسرت رسیدی و میتونی یه قدمی در جهت عقب نشینی همسرت برداری.هر کس یه قلقی داره.باید قلق همسرت یا همون رگ خوابش رو پیدا کنی و ازون در وارد بشی.اینکه ببینی با چه رفتاری و در چه شرایطی آروم میشه و اون راه رو پیش بگیری.وقتی همسرت بهانه گیری میکنه به نظر من به حال خودش رهاش کن.اگه مقابله به مثل کنی حتما به دعوا ختم میشه.باید بپذیری که همسرت با این بهانه جوییها در حقیقت میخواد استرس و اضطراب درونی خودش رو کم کنه و شما هم باید هوشیارانه عمل کنی و با سکوت جلوشو بگیری.شاید با مشکلی روبرو شده که نتونسته با شما در میون بذاره.سعی کن مراقبش باشی و انرژی مثبت بهش بدی.کارهایی رو که دوست داره انجام بده.ولی از خودت هم غافل نشو.به علاقه های خودت هم برس.مطمئن باش اگه همسرت رو شاد کنی از لذت بردن اون تو هم لذت میبری. موقع هایی که همه چیز خوبه و حال همسرت هم خوبه باهاش صحبت کن بگو که دوست داره براش چه کار کنی از چی لذت میبره و در عین حال هم با سیاست از رفتارهایی اش که آزارت می ده هم بگو ولی با سیاست!صبوری می خواد ولی اگه قلق همسرت دست بیاد که تا حالا باید اومده باشه درست میشه.عزیزم به تاپیک های زیر هم سری بزن شاید کمکت کنن.
http://www.hamdardi.net/thread-22166.html
http://www.hamdardi.net/thread-15675.html
ضمن اينكه از شما خيلي ممنونم بابت وقتي كه براي راهنمايي من گذاشتيد، شما درست ميگيد، قلقش ميدونم چيه، اما مساله اينه كه همسر من تا وقتي همه چيز بر وفق مرادش باشه حالش خوبه ، به محض اينكه چيزي كمي از مسير خارج بشه از كوره در ميره، اونهم به شدت، درست ميگيد شما بايد به حال خودش رها كنم، ولي من خيلي حرص ميخورم با غر غرهاي همسرم، باور كنيد من تمام علاقه منديهاشو ميدونم وتاجاي ممكن عمل ميكنم ، اما آدميه كه خيلي خيلي دير راضي ميشه و به نوعي حتي خودش هم از دست خودش ناراضيه، يعني كلا با همه چيز مشكل داره، از اول هم همينجوري بود، همه هم ميدونن، من دنبال راهي هستم كه روي اخلاق خودم كار كنم، اگه جاي ديگه اين سايت بايد كمك بگيرم لطفا بهم بگيد يا اگه كسي ميتونه راهنماييم كنه. با آرزوي سلامتي براي همه.
اگر قسمت مقالات برید میتونی مطالب مرتبط و خوبی پیدا کنی.اگر هم مایل باشی مشاوره خصوصی داشته باشی باید اشتراک آزاد بگیری و از مشاوره خصوصی استفاده کنی.
سلام به همدردی خوش امدید . امدن فرزند جدید توی خونواده کلا ارامش و ریتم و برنامه های قبلی خانواده رو به هم میریزه . بخصوص اگه از اون بچه های نق نقو باشه و اگه دوقلو هم باشه که دیگه معلومه . این یکی رو میخوابونی اون یکی بیدار میشه این یکی رو شیر میدی اون یکی گرسنشه . این بیمار میشه دو روز بعد نوبت اون یکیه . در کل اعصاب همه رو به هم میریزن . حالا مشکلات زایمان و خونه داری و بچه بزرگتر و خیلی چیزهای دیگه رو هم اگه بهش اضافه کنی . میشه درک کرد که شما چقدر زحمت میکشید . طبیعیه که گاهی وقتها خونه به هم ریخته باشه همینطور اعصاب شما . واین به هم ریختگی مسلما در همسرتون هم تاثیر گذار هست . ایشون هم ارامش قبلی رو نداره . استراحت کافی توی خونه نداره . توجه کافی از طرف شما دریافت نمیکنه و خیلی چیزهای دیگه . ولی ایشون هم پدر خانواده ست و نه تنها باید شرایط شما رو درک کنه بلکه در پاره ای از کارها هم کمک حا شما باشه . ولی با پرخاش و دعوا نه تنها این مشکلات حل نمیشه بلکه بیشتر میشه . با ایشون صحبت کنید و با حفظ ارامش ایشون رو هم به ارامش دعوت کنید . چون این وضعیت موقتیه و با بزرگتر شدن بچه ها وضعیت روز به روز بهتر میشه . فکر میکنم شما چون سعی کردید همه کارها رو به تنهایی به دوش بکشید . و کاری کردید که همه چیز بر وفق مراد ایشون باشه ایشون خیلی خودخواه و از خود راضی شدند . ایشون پدر اون خونه ست . و همسر شماست .امپراطور که نیست . ! حتما زمانی که حالشون خوبه و عصبانی نیست با هاش صحبت کنید و بگید که انتظار همکاری و همدلی دارید . و نمیتونید به این منوال ادامه بدید . شما از اول روش خوبی رو در پیش نگرفتید . یعنی چی که سعی میکنم به ایشون نیاز نداشته باشم ؟
سلام دوست گرامی
نظر همسرتون در رابطه با شاغل بودن شما چیست؟
همان طور که می دونید شاغل بودن خانم ها قسمت زیادی از اون انرژی و شادابی رو که می تونند در منزل اون رو مصرف کنن کاهش می ده و این باعث کم صبر شدن هم می شه.
در زندگی زناشویی لازمه حداصل یک طرف مدیریت روابط رو به عهده داشته باشه وتجربه ثابت کرده خانم ها در این راه پیش قدم تر هستند و اونهایی موفق ترند که صبورتر ند وآرامش بیشتری در خانه برقرار می کنند.
زمانی که به حقوق شما نیازی نیست به چه دلیل شما شاغلید آن هم با مسوولیت های سنگین سه بچه؟
طبق گفته خودتان زمانی که کاری بر وفق مراد همسرتان نباشد و یا کاری به درستی انجام نشده باشد مشکل پیش می آید.
می شه مثال بزنید؟ واینکه شما چه عکس العملی نشان می دهید؟
سلام عزیزم
بهتره به جای فاصله گرفتن یه روز بچه ها رو به مادرت یا خواهرت بسپری ( مثلا 4 ساعت)
بعد یه قرار دو نفره با هم بذارید و در مورد همه چی باهاش صحبت کنی
از یادآوری روزهای خیلی خوبتون گرفته تا تشکر از کارهای خوبش و...
بعد نیازهاتو بهش بگی ...
بهتره هر چه زود تر این فصله برداشته شه
سلام به همه عزيزاني كه براي مطالعه مطالب من وقت صرف كردند و راه حل ارايه دادند، شغل من طوريه كه من فقط از ساعت هفت و نيم صبح تا دوازده ظهر بيرون از منزل هستم،ضمن اينكه من سه سال ديگر هم بازنشسته خواهم شد و نميتوانم در آخرين سالها رها كنم، از طرفي تا همسرم به منزل برگردد همه چيز حاضر است و من نيز به اندازه كافي استراحت كرده و مشكلي نيست، قبل از تولد بچه ها هم همينطور بوده و با كوچكترين كمبودي حتي در بهترين شرايط به حدي عصبي ميشه كه اصلا نميشه تحملش كرد، مثلا اگر در حال غذا خوردن باشيم و يكي از بچه ها نق بزند يا غذائي رو روي سفره بريزد به جاي همكاري يا كمك ، داد و بيداد ميكنه، تا حديكه من واقعا مجبور ميشم خودم غذا نخورم تا ايشان غذا بخورن و برن جلوي تلويزيون و من هم سفره رو جمع كنم، حالا اصلا مهم نيست من يا بچه ها هم غذا خورديم يانه؟ مشكل بازهم اين نيست كه كمك نميكنه، مشكل اينه كه ميگه همه چيز بايد فراهم باشه تا من راحت باشم، باور كنيد ايشون بين مردها از بهترين إمكانات و تفريح و آرامش شخصي برخورداره، ولي به خونه كه ميرسه.....! چه كنم، آيا اين انتظار زياده كه من همه كارها رو خودم انجام بدم اما ايشون اينطور رفتار كنن؟ نميدونم شايد من اشتباه ميكنم و انتظار زياده از حد دارم! دوستان عزيزم منو راهنمايي كنيد ! البته توي اين مدت كه سايت رو مطالعه كردم خيلي چيزا ياد گرفتم: مثلا درست صحبت كردن، آرامش در گفتگو! اشتباه نكنيد ، من نميخام فاصله بگيرم، اما مجبور ميشم! بازهم ممنون و هم چنان در انتظار راهنمايي و تجارب شما هستم! براي همه عزيزان آرزوي سلامتي و شادي دارم!
عزيزم ببخشيد يك كم سوالم خصوصيه ولي خوب،،،،
در مورد مسائل زناشويي باهم مشكلي ندارين به خصووووووص از ديد شوهرتون
اوه
ببخشید من فکر کردم شما مرد هستین
سلام ياس كبود عزيز، از نظر زناشويي هيچ مشكلي نيست، البته أونطور كه همسرم ميگه! از اين بابت خيلي راضيه، اصلا ايشون به من ميگه تو مهمون داري، آشپزي ، مادري، اجتماعي، خانه داري، باهوشي، زبر و زرنگي و... يه زن تك و نمونه هستي!!!!!!! بعد هم پيش همه وقتي كه خودم نيستم به قدري از من تعريف ميكنه كه مردم ميگن عجب شانسي داشته اين مرد كه يه همچين زني گيرش اومده، در حاليكه خدا نكنه يه موقع فقط يه چيز بر وفق خواستش نباشه، زمين و زمان رو به هم ميدوزه، يعني اصلا زير بار نميره كه بالاخره توي خونه اي كه چند نفر زندگي ميكنن ، ممكنه يه وقتي هم خللي إيجاد بشه خصوصا خونه اي كه نود درصد كارهاش به عهده يه خانم باشه!!!! باز هم ممنون هستم، به نظر شما من خيلي حساس هستم يا واقعا بايد به دنبال راه چاره ديگه باشم، يكي از دوستان گفت باهاش خصوصي صحبت كنم، من هم يه مرحله جلو رفتم و يكي از كارهاي مربوط به ثبت نام فرزند بزرگم رو بهش سپردم، فعلا انجام نداده، من هم دارم به همين بهانه بهش ميفهمونم كه كارهاي خونه زياده و من از پسش به تنهايي بر نميام، يه سوْال دارم به نظر شما چرا همسر من تا وقتي خوبه كه همه چيز خيلي خوبه و وقتي كه يه ذره سر پيمانه خالي بشه ايشون هم بي طاقت ميشه؟؟؟؟! از لطف و راهنماييتون سپاسگزارم!
فکر می کنم شما همه مسئولیتهای زندگی مشترکتون را به عهده گرفتین و به گفته ی خودتون همه را به نحو احسن انجام می دین، همین باعث شده همسرتون پرتوقع بشه و شما خسته.
به تدریج بخشی از مسئولیت بچه ها و زندگی را به ایشون منتقل کنید تا هم خودتون زیاد خسته نشید و هم ایشون متوجه سختی های زندگیتون بشن و همه بار روی دوش شما نباشه.
سلام میدوار جان
لینک زیر رو بخون شاید به دردت بخوره
http://www.hamdardi.net/thread36161-5.html#post360684