حالم از اخلاق پدر و مادرم بهم ميخوره

حالم ديگه از اخلاق پدر و مادرم بهم ميخوره ,دوتا روانى خوردن به پست همو ,سه بچه روانى هم تحويل جامعه دادن.
يه بار نديدم مثل آدم باهم حرف بزنن,هر روز شام و ناهارمون زهر ميشه و ميره تو معدمون.
خسته شدم ديگه خسته ه ه ه ه ه ه
امروز انقد داد کشيدم,انقد جيغ کشيدم,تا گلوم درد گرفت,دستام همه ميلرزيد,صورتم همه قرمز شده بود,فکر ميکردم بميرم,الانم قلبم انقد درد ميکنه ولى هيچکدوم ار عقده هام خالى نشد.
اين روانيا ,درست شدنى نيستن.دوس دارم انقد گريه کنم تا بميرم,يکى منو نجات بده.
فقط افتخارشون اينه که دزد و معتاد نيستن ولى هرچى گند اخلاق بودن ديگه اشکالى نداره.
اين نمازه آخه ميخونن,اين روزه هست که ميگيرن,هيچ پاداشى نداره اين نماز و روزه.حالم از همشون بهم ميخوره,تحمل ديدن هيچکدومشون رو ندارم.
من تاحالا هيچوقت تو دنياى واقعى و مجازى در مورد بدى هاى خانوادم هيچى نگفتم ولى ديگه روانى شدم که اومدم و اينجا نوشتم.
حالم از همشون بهم ميخوره,حالم از همه فک و فاميلام بهم ميخوره,حتى ميگم ايشالا برن بميرن,تا اين حد به تنفر رسيدم از همه.
بسه ديگه.
کاسه صبرم لبريز شده.
کم آوردم.
ديگه ميخام روشمو عوض کنم.

سلام عزیزم
نیکی جان میدونم حتما امروز و روزای مشابه خیلی اذیت شدی و میشی،
خیلی وقتا آدم توی خودش میریزه ،صبر میکنه، همه چی رو نشنیده میگیره، ندید میگیره، ولی بالاخره طاقتش کم میشه و در نهایت تمام میشه...

حتما مجردی، و خواهر وبرادر هم میگی داری، اونا هم حتما بیشتر از شما نباشه کمتر اذیت نمیشن، خیلی سخته واقعا
وقتی خوندم نوشته ات رو خیلی ناراحت شدم،امروز روز سختی بوده واست،
ولی نوشتی میخوای روشت رو عوض کنی، یعنی چیکار کنی؟
الان از خودت یه کم بیشتر بگو، از خانوادت ، اختلاف پدر و مادرت، چطوره و تا چه حده مگه؟؟
شما همیشه تو خونه هستین؟ یا کار میکنی یا درس یا...؟

نوشتی هیچوقت هیچ جا از خانوادت بد نگفتی، حق داری. چون هیچکس نمیتونه پشت سر عزیزترین کسانش بد بگه،کار خوبی هم میکنی.
چون ممکنه خیلی سریع بعد از صحبت کردن پشیمون بشی و عذاب وجدان بگیری
اما جاهایی که واسه کمک بهت لازم هست چیزی بگی،بگو . مثل مشاوره
تا حالا پدر مادرت مشاوره رفتن؟ مشکلشون قابل حل نیست؟ بزرگترا تا حالا وساطت کردن برای حل مشکل؟

(خیلی ناراحت شدم نیکی جان، چون خیلی درکت میکنم:47:)

- - - Updated - - -

راستی شما هیچکدوم روانی نیستید:72: فقط یه کم ممکنه مشکلات عصبی پیدا کرده باشید تو این مدت، که حتما حتما باید مواظب خودتون باشید از این لحاظ..
خیلی خوبه که اینجا هستی و دنبال حل مسائل، مطمئن باش اگه بخوای میتونی زندگی خودت رو حداقل برپایه و اساس خوب بسازی. چون شما هنوز اول زندگی هستین. نذارید مشکلات پدر مادرتون باعث بشه شخصیتی پیدا کنید که خدای نکرده نتونه یه زندگی خوب و نرمال با همسرآینده اش بسازه. و دیگران رو از خودش خسته کنه...
امیدوارم هر چه زودتر حالت بهتر بشه، و مشکلاتتون کمتر و کمتر...:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niki.69

يکى منو نجات بده.

---

سلام نیکی جان
نمیدونم منو میشناسی یا نه.من جدید یا قدیم رو.
به هر حال این جملت باعث شد لاگین کنم.نظر بدم و تصمیمی که قبلا گرفته بودم رو بشکنم.
عزیزم با بند بند بدنم حست رو درک میکنم.
فک میکنم خیلی به خونوادت اهمیت میدی مثل گذشته ی من.
من تصمیم گرفتم هر چه زودتر از همشون جدا شم.جدایی کامل.
زیاد خودتو اذیت نکن.
مطمئنا هیچ کی نمیتونه راه حلی بده خونوادت درست شن.چون نمیشن.
سعی کن بیخیال باشی.به اینده ی خودت بچسب گلم.
خودت رو فدا نکن عزیزم.
ولشون کن.
فک کنم شما دختر باشی. اگه اره خب استقلالت سخت تر میشه.ولی نا امید نشو هیچوقت.
کلا سعی کن رابطه خوبی که با خدا داری رو بیشتر کنی و بعد هم باخودت و اهدافت سرگرم شو.
میدونم سخته ولی بیا سعی کنیم به کسانی که ارزشش رو ندارن فک نکنیم.
خدا و خودت واسه خوشبختی کافیه.جای دیگه نگرد...

فقط خواستم همدردی کنم باهات عزیز.امیدوارم اروم تر شده باشی...

Reihane عزيز
من در آستانه 24 سالگى هستم.ميتونم بگم اصلا تا بيست سالگى اين چيزا حاليم نبود و دقت نميکردم ولى کم کم به خودم اومدم و ديدم چرا پدر و مادر من اينطورى هستن.
اصلا حرف همو نميفهمن,بدترين برداشت رو از حرف هم ميکنن,باز الان اوضاع نسبت به چندسال پيش بهتره,قبلا مشاجره هم ميکردن,الان همديگرو ضايع ميکنن,چقد بى احترامى که جلو ما به همديگه نميکنن.
ريشه اين عصبيت مادرم که خانوادشه چون خانواده خوبى نداشت.
پدرم هم از اون آدماست که بيرون با همه خوبه و خنده هاش واسه ديگرانه ولى به ما که ميرسه,خشک و عصبى ميشه که اينم من تقصير مادرم ميدونم چون خيلى راحت ميشد پدرم رو درست کرد.فقط بايد باهاش آروم و با توضيحات کامل حرف زد,بايد حرفارو جورى زد که بتونه برداشت خوب ازش بکنه.
من ديگه هيچ اميدى به درست شدن اينا ندارم.
اين که گفتم ميخام روشمو عوض کنم يعنى ديگه برام مهم نباشن,خودمو نجات بدم اين وسط که بيش از اين اخلاقام مثل اينا نشه,با اين اخلاق وارد زندگى متاهلى نشم و بچم مثل الان خودم نشه

Love less عزيز.من دختر هستم.
واقعا اين حرفت درسته که بهشون اهميت ميدم.
واقعا ديگه تصميم به جدايى دارم,واى جدايى کامل فعلا مقدور نيس برام.
يا بايد برم دنبال کار دو شيفت باشم که اينجورى بايد قيد خيلى چيزارو بزنم.
يا بايد ارشد راه دور قبول بشم و برم.
يا بايد صبح تا شب برم کتابخونه و درس بخونم.
فعلا قابل اجرا ترينش ,همين کتابخونست.
متاسفانه ارتباطم با خدا خيلى کمه,نمازو چندوقته گذاشتم کنار,از صميم قلب دوس دارم دوباره نماز بخونم.

سلام عزیزم ماها هممون تو زندگیمون این چیزا رو دیدیم...چون کلا فرهنگ ما ایرانیها کمی اینجوریه که زن وشوهر بلا نصبت هی باید به هم بپرند ..اصلا با عشق زندگی کردن و نه یاد گرفتیم نه برامون فرهنگ سازی کردن..بهرحال اول از همه سعی کن درگیر ماجرا نشی ولی اگه مادرتون از شما حرف شنوی داره خب همین چیزا رو به مادرتم بگو...میتونی مادرتو مدیریت کنی ....؟؟جداگانه با هر دوتاشون حرف بزن وبگو این شرایط چقدر داره شما رو اذیت میکنه وخدای نکرده شدیدا میتونه روی زندگی اینده شما وخواهر برادراتون تاثیر بزاره.......:72:

نیکی جان
همونطور که خودت گفتی چند صباحیه که این چیزا رو داری پررنگ تر می بینی.وگرنه اونا پنجاه ساله با هم همینطوری هستند.
این که دیگه نمیتونی تحمل کنی به دلیل اینه که شما رشد کردی . چشات باز شده.
اما دلیل نمیشه حالا که متوجه میشید بخواید به اونا گیر بدید.یه جورایی نباید شلوغش کنید.قبلنا ناخواسته نمیدیدی الان باید خواسته و عمدا نبینی.
چون اگه بخای کمکشون کنی مطمئن باش بدتر میشه.
اما چون نمیتونی همینطور بشینی نگاه کنی توی جنجال ها ، فقط سعی کن ارومشون کنی مثلا بگو اره حق با توئه یا تو راست میگی یا یه حرف الکیه دیگه که زیاد بحث بالا نگیره.ولی خودت رو درگیر نکن.
دوست من ریشه این مشکل فراتر از بحث مربوط به یک خونواده است.

--------------------------------
خانمی شما کلی هدف خوب میتونی واسه خودت ترسیم کنی.
نمیخاد از روی فرار ، بری کار کنی درس بخونی.
برای خودت اینکارو بکن.
برای خود خودت ...
باور کن هر هدفی انتخاب کنی و تلاشه درست کنی بعد دوسه سال میرسی بهش.
این همه هدف زیبا.حیف نیست .

انتخاب هدف ، پیدا کردن راه های مختلف ، انتخاب یک راه ، رفتن تا تهش.
تمام.

-------------------------------
هیچکس از شما مهم تر نیست عزیزم.اول خود شما مهمی بعد خونوادت.
تازه شما با ضعیف شدن نمیتونی به کسی کمک کنی.اول باید خودتو بسازی بعد به فکر بقیه باشی.

فعلا رو جداییه ذهنی کار کن.بعدا هم جداییه فیزیکی.ولی عجله نکن.
اره کتابخونه خوبه . کار خوبه. سعی کن خوب پیشرفت کنی تو کارت. بعد هم شب با ذهن بیخیال نسبت به خونه برگرد خونه.
درکت میکنم عزیزم.اما بیخیال باش و به فکر خودت باش. این اصلا به معنای خودخواهی نیست...
به امید خدا یه همسر خوب هم که قدرتو بدونه نصیبت میشه بعد هم صفا سیتی :))

موفق باشی دوست من...

راستی عزیزم ارتباط با خدا فقط نماز نیست که حالا خودت رو دور میدونی...
دیگه اگه شما از خدا دور باشی پس دیگه کی نزدیکه بهش؟
این ارتباط با خدا که میگم باعث میشه ارامش روحی بگیری ، تمرکز روی هدف داشته باشی و بهتر بتونی مدیریت کنی عزیزم.

سنجاقک آبى عزيز:
من بتونم مادرمو مديريت کنم؟؟؟ هرگز نميتونم,کار ديگه از اين حرفا گذشته,ديگه نميخام هيچى بگم,فقط ميخام تماشاچى باشم.ولى نميخام ديگه حرص هم بخورم,نميدونم چه جورى؟؟؟

love less جان
بخدا منم خيلى دوس دارم نبينم,ديگه چيزيه که وجود داره,اگه ميخاستم تغيير کنن,بايد تاحالا ميکردن.
من ديگه کارى به کارشون ندارم.
سعى ميکنم حتما جدايى ذهنى رو انجام بدم,دوباره مثل قبل بيخيال باشم.
من خيلى شخصيت متزلزلى دارم.خيلى تو هدفهام سردرگم هستم.
روزى هزار تا هدف تعيين ميکنم ولى بعد پشيمون ميشم.
ولى امروز بايد بشينم و فکراى جدى ترى بکنم,بايد تصميماى جدى بگيرم و پاش وايسم.

کمکم کنيد.
بازم منتظر کمک هاتون هستم.
آدم نصيحت پذيرى هم هستم,نصيحتم کنين,حتما گوش ميدم.

عزیزم تقریبا هم سن هم هستیم، و به قول دوستمون مشکل شما متاسفانه متاسفانه مشکل خیلی از ماها بوده و هست...
ما هم یه مدت تلاش میکردیم برای بهتر شدن روابطشون، ولی به قول خودت دیگه امیدی به درست شدن نداریم! پس تا جایی که می تونیم راهی رو میریم که کمترین آسیب رو ببینیم خودمون
واقعا یکی از بهترین راه هاش این هست که شما اهداف خودتون رو دنبال کنید و سعی کنی که روحیه وانرژی خودتون رو برگردونید.
همینطور خواهربرادراتون.
شاید با عوض شدن شرایط شما و روحیه شما تاثیری روی والدینت هم بذارید. ولی خب اول از همه و درحال حاضر فقط خودتون

و یه موضوع مهمتر اینکه میگی مشکل بیشتر بخاطر نداشتن مهارت های مادرت هست، سعی کن تو اینجور چیزا خودت یادبگیری چیزایی که مادرت نمیدونست و مهارتهایی که نداشت
یعنی هر وقت مشکلی بحثی پیش میاد، سعی کن ذهنت رو ببری به سمت درس گرفتن ازش.(اینجوری شاید هم کمتر اذیت بشی ،از طرفی خیلی خیلی میتونه به روابط آینده خودت و همسرت کمک کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niki.69

.ميتونم بگم اصلا تا بيست سالگى اين چيزا حاليم نبود و دقت نميکردم ولى کم کم به خودم اومدم و ديدم چرا پدر و مادر من اينطورى هستن.

اين که گفتم ميخام روشمو عوض کنم يعنى ديگه برام مهم نباشن,خودمو نجات بدم اين وسط که بيش از اين اخلاقام مثل اينا نشه,با اين اخلاق وارد زندگى متاهلى نشم و بچم مثل الان خودم نشه

---

آفرین دقیقا کار درستی میکنی
راستش رو بخوای شرایطت رو خیلی از ماها داشتیم، مثلا خود من همین کاری رو که بهت گفتم میکردم ...
وقتی از مشکلات و بحث هاشون اذیت میشدم،سعی میکردم به جنبه نسبتا + قضیه نگاه کنم، که من الان باید یاد بگیرم، ببینم چه چیزایی باعث پیش اومدن اختلافا میشه، تا من در آینده ازش جلوگیری کنم...
الان هم مدت زیادی نیست عقد کردم، ولی دارم برای همسرم همون کارهایی رو میکنم که مادرم واسه پدرم انجام نمیداد، همون رفتارهایی که قبلا با خودم مرور میکردم که مادرم الان اشتباهش اینه اونه ، خودم دارم سعی میکنم ازش جلوگیری کنم

منم مثل شما همیشه فکر میکنم باید مراقب روح و روانم خودم باشم تو این وضعیت، که فردا زندگی متاهلی منم خراب نشه، بچه ام مثل خودم نشه...
راستش رو بخوای ناخودآگاه خیلی رفتاراشون روی ما تاثیر میذاره، ولی همین که بفهمیم ریشه مشکلمون از کجاست، پس میتونیم حلش کنیم.
کاری که پدر مادرای ما نکردن، و مشکلو رها کردن تا این همه سال ادامه پیدا کنه...

حالت رو درک میکنم، و آرزو میکنم هیچکس این حال رو تجربه نکنه واقعا:47:
ولی مطمئنم نیکی جان ما میتونه خوشبختی رو از همین زندگی یاد بگیره....میشه درست زندگی کردن رو از کسانی که درست زندگی نکردن یاد گرفت...

گلم
خوبه تصمیمت به نظرم.
فقط یه هدیه دیگه میخام واست بیارم :
ادما معمولا جایی کم میارن که یک قدم مونده برسن به هدفشون.
خوب وقت بذار واسه خودت ببین چی میخای.هدف خوبی انتخاب کن بعد هر هدفی انتخاب کردی عزیز تا تهش برو.

درضمن به نظرم اصلا هم شخصیت متزلزلی نداری شما.

کاملا با خانم ریحانه موافقم.خوب بخون پستاشون رو.

اینده ماله توئه عزیزم.
موفق باشی بانو...

اخرین پست امروزمه :(

سلام عزیزم.
پیشنهاد میدم هرگز قدرت خودت رو نادیده نگیر. تو نه تنها یک خانواده که یک جهان رو میتونی تغییر بدی. اما نه با نصیحت کردن اونها. بلکه با کارکردن روی رفتار و افکار خودت.
نه اینکه پدر و مادرت نمیخوان خوب رفتار کنند، نه اینکه نمیخوان شما آرامش داشته باشید. بلکه بلد نیستند خوب رفتار کنند. بلد نیستنند نرنجند، بلد نیستند ببخشند و کوتاه بیان، جرات ندارند غرور رو بذارن کنار و احساس هاشونو با هم رو در رو کنند.
دلیلش هم مشخصه. خودتون گفتین. در محیطش نبودن. شرایط آموزشیشو هم نداشتند. فقط انسان های معدودی بلدند شرایط رو بسازند. بقیه توسط شرایط ساخته و پرداخته، و به جهان عرضه میشن.
من از یک چیز اطمینان دارم! اگر سعی کنید دیگران رو تغییر بدین حتما شکست میخورید. اما اگر سعی کنید شرایط رو متفاوت کنید، اطرافیان هم به نسبت شرایط تغییر میکنند.
مثال: توی یک مدرسه، مدیر نمیتونه تک تک بچه ها رو بیاره مقابلش و روی اخلاقیاتشون کار کنه. اما شرایط مدرسه جوریه که هر کس با هر شخصیتی مجبور به پیروی از قوانین بشه. یه شاگرد سر کلاس ادبیات فوق العاده شیطونه، همون شاگرد سر کلاس ریاضی صداش در نمیاد. این به خاطر تفاوت شرایطی هست که دبیرها تعیین کننده اش بودن.
ما نمیتونیم شخصیت پدر مادر ها رو تغییر بدیم، اما میتونیم تعیین کننده ی یه سری شرایط، حداقل برای آرامش خودمون باشیم.
ما میتونیم تعیین کنیم:
- هرکس با هرکس میخواد بجنگه، اما مقابل ما احترام بذارن یا سکوت کنند.
- هرکس دلش میخواد غیبت کنه، اما جلوی ما کسی حق قضاوت و بدگویی در خصوص دیگران نداشته باشه.
- هرکی دلش میخواد حرف رکیک بزنه، جک های زشت بخونه، فیلم و عکس ناجور ببینه. اما کنار ما حرمت نگه داره.

و البته این برمیگرده به رفتار ما.
آیا پدر و مادر شما مقابل مهمان با هم دعوا میکنند و بد و بیراه میگن؟ فکر نمیکنم. چون مهمان حرمت داره.
اونوقت اگر مهمان ها حد و حدود رو زیر پا بذارن و دعوا کنند چی؟

شما کارهای زیادی میتونید انجام بدین.

1. احترام. اگر اونها دعوا میکنند، شما بی حرمتی و داد و بیداد نکنید که ما تو این خونه آرامش نداریم، کاش مارو به این دنیا نمیاوردین و ... اون موقع دخالت نکنید تا وقتی آرام شدن اجازه ی صحبت داشته باشید.

2. جانبداری نکنید. از هر کدام جانبداری کنید، دل دیگری رو شکستین. بی طرفانه صحبت کنید و سعی کنید جدا جدا نظریاتتون رو منتقل کنید.

3. میتونید قبل جدی شدن هر موضوعی یا رد گم کنید یا با شوخی سر و تهشو هم بیارید. (یکی از بهترین کارا اون موقع زبون ریختنه). سر میز ناهار میخوان بحث کنند؟ شما کاملا فنی تقاضای نمکدون میکنید، یه چیزی در مورد غذا میگید، آخ، استخون بود فکر کنم. :)))

4. یادآوری کنید... تو یه موقعیت مناسب، وقتی عصبانی نیستند بد نیست منتقل کنید که "هیچ میدونید وقتی با هم دعوا میکنید ما چقدر اذیت میشیم؟"
بزرگترین ایراد ما اینه که حرفایی که باید بگیم تو دلمون نگه میداریم، حرفایی که نباید بگیم و فریاد میزنیم.

5. رابطه خوبی با خواهر برادرتون داشته باشین. اگه اونها به شما احترام بذارن، این دید احترام به پدر و مادرتون هم منتقل میشه و البته برعکس. اگر پدر مادر احترامتون کنند، خواهر برادرم احترام میذارن.

6. واسطه باشید. وقتی اونها نمیتونند با هم صحیح صحبت کنند، واسطه باشید و صحبت هاشونو به هم به روش صحیح منتقل کنید. اگر میدونید در مورد مسئله ای دعوا پیش میاد ، میتونید مثلا به مادرتون بگید، مادرم! اجازه بدین من راجع به این مسئله با پدر صحبت میکنم. شما خودتو ناراحت نکن. .... اونوقت میتونید یه معامله کنید که نه سیخ بسوزه نه کباب.

7. نطر غیر مستقیم بدین... نگید مادرم به محبت احتیاج داره، بگین یک زن به محبت احتیاج داره، نگید این حرف غرور پدرمو میشکنه، بگید اینجور حرفا غرور یک مرد رو میشکنه. نگید ما که هیچ وقت رنگ آرامش به چشم ندیدیم، بگید بزرگترین آرزوم اینه که کنار هم با آرامش زندگی کنیم.
میتونید حتی نطر خودتونو از طریق فیلم و اخبار و اس ام اس و مشکلات فامیل منتقل کنید. مردم علایق و نظرات مارو اینجوری درک میکنند. مثلا میگید: واقعا افرادی که فلان جور اس ام اس رو ترویج میدن خیلی بی انصاف و بی درکند. اونوقت طرف میفهمه اگر چنین اس ام اسی هم دریافت کرد برای شما نفرسته. همین کارو میتونید برای خانواده کنید. یه فیلم نشون میده پدر و مادر مشکل دارند... میتونید نظریات خودتون رو بگید، ولی مخاطب پدر و مادر خودتون باشن... مثلا: آخی.. هرکی باشه تو این شرایط خانوادگی کم میاره....

8. سر هر مسئله ای قهر و اخم نکنید که وقتی شرایط خیلی بحرانی هست و سکوت میکنید سکوتتون مفهوم دار باشه.

9. پذیرش و درکتون رو بالا ببرید. وقتی پدر داد میزنند که تو روی من واینسا و پررو بازی در نیار، حقیقتا یعنی من ازت انتظار ندارم، پات زحمت کشیدم، این گستاخی تو حقم نیست. این با رویای من برای تو جور در نمیاد. همچنین انتظار نداشته باشید هرگز اختلاف پیش نیاد، یه سردرد ساده میتونه پدر و مادرتون رو کلی عصبی کنه و این کافیه برای آشوب به راه انداختن.

10. گمان نکنید همدیگرو دوست ندارن . شرم و حیاشون اجازه نمیده جلو فرزندانشون حرفای عاشقانه و معذرت خواهی و قول و ناز و فلان داشته باشند. همینطور که الان شاید بچه های انجمن فکر کنند شما پدر و مادرتون رو دوست ندارید، اما مطمئنم خار بره دستشون روزگارتون سیاه میشه. خدا حفظشون کنه.

در نهایت عزیزم پدر و مادر هر جور که باشند به معنای واقعی گردن ما حق دارند. یعنی واقعا بخوان سرمون رو هم بزنند، ما نباید احترام رو زیر پا بذاریم.

بگفتا گر به سر یابیش خشنود؟
بگفت از گردن این وام افکنم زود

شما هم سهمی در اون خونه دارید. پس به وظایفتون عمل کنید.
موفق باشی.:43:

ريحانه عزيز و love less عزيز
چقد خوب نوشتين و راهنماييم کردين,پست هاى هر دوتون رو چندبار خوندم.خيلى خوب بود.خيلى روحيم خوب شد.خيلى به داشتن يه زندگى خوب واسه خودم اميدوار شدم.
از فردا طبق يه برنامه ريزى پيش ميرم,ميخام انقد وقتم پر بشه و تو اتاقم باشم که ديگه کمتر کنار خانواده باشم.
تصميم گرفتم درس بخونم و خودمو با درس مشغول کنم,به اميد روزى که از اين شهر برم.
من خيلى هم کمبود محبت دارم ولى هيچوقت اين محبتو بيرون خونه ,جست و جو نکردم.
ديگه سرمو ميزارم تو زندگى خودم,همه وقتم واسه خودم.


Sarkesh عزيز.
اين همه زحمت کشيدى و برام نوشتى,ازت ممنونم ولى اين راه ها رو تقريبا امتحان کردم ولى نشد,ديگه تصميم گرفتم بيخيال بشم.
بخدا منم هيچوقت احترامشونو زير پا نزاشتم.اين حس تنفرى هم که الان دارم به نظرم طبيعيه ولى از ته قلبم متنفر نيستم واقعا نميتونم زحمت هايى که واسه من کشيدن رو فراموش کنم.

سلام
یه سوال واسم پیش اومده که به ظاهر مسخره به نظر میرسه اما جوابش شاید جالب باشه و ادمو بکشونه که به این مشکل یه جور دیگه نگاه کنیم

پدرو مادرتون باهم مشکل دارن خب این چه ربطی به شمایی که 24 سال سنتونه داره ؟!

جوابش اینه که این تنش ها محیطو نا ارام میکنه و یه فردی که حساسه اسیب میبینه
دیگه چه جوابی میشه به این سوال داد ؟
مثلا اینم میشه گفت:منم خودم هزارتا بدختی و در گیری های ذهنی و فکری و احساس دارم و زیر انواع فشارها هستم و حداقلش اینه که توی محیط خونه باید یه ارامشی داشته باشم اما ...

یه بررسی کنید که چه اسیبهایی میتونه به شما وارد کنه

چطور میشه جلوی این اسیبهارو گرفت ؟

به گفته شما امکان تغییر این محیط وجود نداره و شما بهترین کارو فرار و یا خودتونو به بی خیالی زدن میدونید
ایا روش دیگه ای هم وجود داره ؟
روش دیگه ای که میشه به این رفتارا برخوردکرد اینه که:
با افرادی که این محیطو ایجاد میکنن برخورد کرد
مثلا بین پدر و مادرتون جدایی بندازید یا هر بار که دعوا میکنن ابروشونو جلوی جمع ببرید مخصوصا ابروی پدرتونو که مثلا جلوی جمع واسه خودش بگو بخند میکنه یهو برید جلو چنتا تیکه حسابی بارش کنید!
شما با مجموع این کارا میتونید بهتر این اوضاع رو مدیریت کنید
راسی یه چیز جالب اینه که تا وقتی دوتایی باهم تنها هستن با هم دعوایی نمیکنن! مثلا اگه تمام برادر و خواهرا یه چند وقت برین مسافرت،اینا با هم دعوا نمیکنن،انگار دعوای بدون تماشاگر بهشون نمیچسبه!:311:

ویرایش مسافر زمان:
با سلام،
راه حل‌های ذکر شده بسیار مخرب بوده و تالار همدردی آن را تأیید نمی‌کند.

بینشون جدایی بندازن؟ :|
آبروشونو توی جمع ببرن ؟ :|
پدر رو تو جمع تحقیر کنند؟ :|

مدیریت :|
تماشاگر :|

یا اسطوخودوس :|

احساس بهارى
من که نفهميدم چى گفتين !!!!
من هرگز آبروى پدر و مادرم رو نميبرم.
حتى الانشم کسى بخاد بهشون چپ نگاه,خودم حسابشو ميرسم :d

آفرین نیکی عزیز معلومه دختر فهمیده ای هستی....

میدونی واقعیت اینه که پدر مادر شما با این سبک زندگی بزرگ شدن زندگی کردن و واقعا تغییر دادن و متحول کردنشون کار آسونی نیست ..

میدونم که شما خودت هم دنبال تغییر دادن خانوادت نیستی و بیشتر نگرانیت از بابت اینه که نکنه این مشکل روی شما تاثیر بگذاره که دقیقا درست فکر میکنی متاسفانه اگر کسی تو

خانواده ای رشد کنه که پدر و مادر عصبی اند و پرخاشگر خوب شرایطش با کسیکه تو خانواده ای که پدر و مادر آرامش دارن خیلی فرق میکنه

اما این نکته مهم رو در نظر داشته باش که پدر و مادر تنها افراد زندگی ما رو تشکیل نمیدن شاید شما هیچ نقشی در انتخاب خانوادت نداشتی اما میتونی دوستانی رو برای خودت پیدا کنی

که آرامش دارن و این ارامش رو به شما انتقال میدن حالا این دوست شما میتونه ورزش مطالعه و خیلی چیزای دیگه باشه

من مطمئنم که شما با این پختگی که داری از اخلاق خانوادت عبرت میگیری و برات تجربه ای میشه که با فرزند خودت چنین رفتاری نداشته باشی

اتفاقا من همیشه میگم که کساییکه تو خانواده لوس و ننر و با محبت های بیجای والدین بزرگ میشن خیلی هم پدر مادر خوبی برای فرزنداشون نمیشن

همیشه هم نکته مد نظرت باشه که اکثر ما شرایطمون مثل همدیگه است اکثر ما تو خانواده هایی بزرگ شدیم که پدران ما از دوست بودن با بچه هاشون و درک کردن اونها واقعا چیزه زیادی

نمیدونن

نیکی جان
خوشحالم مفید بوده واست عزیزم.


فقط چند تا نکته اومد به نظرم :


1-امیدوارم فرق بین کسانی که مشکلت رو تجربه کردن و سالهاست درگیرن و حالا میان واست پست میذارن رو با کسی که فقط پست میذاره وقتش پر شه متوجه باشی.دیگه تو این مرحله کاری از دست ما ساخته نیست.
چیزی که من به شما راهنمایی کردم نتیجه درگیریه من به مدت 5 سال و مشورت با کلی ادم و تفکر و امتحان انواع روش ها بوده...


2-وقتی هدفت رو انتخاب کردی اگه منه نوعی فرداش اومدم گفتم (مثلا بعد اقتصادی) که اون کارو ول کن بیا فلان کار روزی 100 میلیارد درامد داره، شما فقط و فقط باید بگی نه.
میگی هر وقت این یکی رو تموم کردم به اون هم فکر میکنم.
حالا چی میشه؟ شما هدفی که تعیین کردی رو حتما تا تهش میری...
اگه بری دنبال اون 100 میلیارده فرداش یه 500 میلیاردی میاد جلو چشت.حالا نه اون 100 نه اون 500 نه اون هدف اولت رو بدست میاری.
اگه هم که دیدی هدفت نتیجه ای نداره خب بذار کنار ولی یه مجازات درست حسابی خودتو بکن که پس چرا اصلا این هههدف رو انتخاب
کردم؟


3-حواست باشه هر لحظه دوباره ممکنه اون مسائل تو خونتون پیش بیاد و شما با اهدافت مشکل پیداکنی.
کاملا مشخصه که حالت شما توی پست های مختلفتون خیلی فرق کرده.
سعی کنید حالت پست اولتون رو داشته باشید و بعد با خودتون دودوتا چهار تا کنید ببینید چند چندید؟
اماده باش که این بار هیچ کی و هیچ ماجرایی نتونه تورو از هدفت دور کنه.لازم شد استپ کن .اشکالی نداره . اما هیچوقت هدفت رو به طور کامل کنار نذار.


موفق باشی عزیزم.
میتونی.
میدونم...

سلام دوستان.
من ديگه به اين نتيجه رسيدم که با ديد مثبت به اين موضوع نگاه کنم و برداشت هاى معکوس انجام بدم و درس بگيرم.
واقعا اونا دارن سى سال با اين سبک زندگى ميکنن و عادت دارن,من ديگه کارى بهشون ندارم و فقط سعى ميکنم احترامشونو نگه دارم.
الان از اون مشکل که بيايم بيرون,مشکل اصلى حالا خوده من هستم.
نميتونم هدفمو انتخاب کنم.چند روزه دارم فکر ميکنم.درگيرم هنوز.ميخام انتخاب کنم و تا آخرش برم ولى . . . .
يه سوالى چندوقته ذهنم رو مشغول کرده.من چند ماهه ليسانس گرفتم و در به در دنبال کار,کارى پيدا نشد,الکى دارم روزارو ميگذرونم فقط,از بيکارى,خيلى آشفته ميشم,حالا سوالم اينه که بقيه دخترا که درس رو تموم ميکنن و خونه هستن,اونا چيکار ميکنن که احساس پوچى و اينا ندارن ولى من هميشه حس پوچى دارم.
منم ميخام همون کارى که اونا انجام ميدن رو انجام بدم.
من دوس دارم صبح وقتى از خواب پاميشم,کل تايمم پر باشه.
لازمه که اين سوالو تو تاپيک جدا مطرح کنم؟؟؟؟

سلام

آفت مشاوره بهم زد :325:
با خوندن متنتون زیادی درگیر وضع و اوضاع شما شدم!! و حرفی زدم که نه تنها کمک کننده نبود بلکه وضعیت رو میرفت که بدتر کنه و اینو نفهمیدم که مشکل اصلی شما بخاطر وضعیتی هست که الان در اون قرار دارید نه بخاطر کس دیگه ای...
اول خودم و بعد به دوستان توصیه میکنم اگر متنی زیادی احساسی نوشته شده،زیاد درگیر متن اولیه نشید ! در کمال ارامش با روش هایی مثل پرسش و پاسخ فرد رو به ارامش دعوت کنید و بعد بافهم بهتر اوضاع راهنمایی های بهتری انجام بدید (کاری که من کردمو نکنید)

:72:معذرت خواهی منو بپذیرید :72:
نظرم نه تنها کمکی به اروم کردنتون و سوق دادنتون به سمت عکس العمل منطقی نکرد بلکه خودش باعث بدتر کردن اوضاع میشد اگر

نقل قول:

---

چند ماهه ليسانس گرفتم و در به در دنبال کار,کارى پيدا نشد,الکى دارم روزارو ميگذرونم فقط,از بيکارى,خيلى آشفته ميشم,حالا سوالم اينه که بقيه دخترا که درس رو تموم ميکنن و خونه هستن,اونا چيکار ميکنن که احساس پوچى و اينا ندارن ولى من هميشه حس پوچى دارم.

---

شما قبلا ذهنتون درگیر تحصیل و... بوده و الان خونه نشین شدید همین باعث میشه ارامش خودتونو از دست بدید(چون یه دوره این حسو تجربه کردم،میگم)
نذارید این حس بهتون دست بده که هیچ هدفی ندارید ، این حس اینده تاریکی رو جلوی چشمتون میاره
اگه میخواید حالت بدتری بهتون دست بده کافیه بیکار بمونید و غرق تخیل بشید!!!

باید خودتونو در گیر کنید
اول بنویسید که الان چی میخوایید، اگه دنبال کار میگردید ،بنویسید که به چه کاری علاقه دارید و برای پیدا کردن اون کار اقدام کنید... به این فکر نکنید که چنین کاری نیست ، همین که در جهت خواسته ی خودتون گام برمیدارید باعث ارامشتون میشه

(ولی جدی نظرم کمک کنده نبود؟ شمارو بیشتر نکشوند در جهت عکس ..؟ برخوردتون بهترو منطقی تر شد)
موفق باشید:72:

احساس بهارى.
راستش من پست قبلى شمارو که خوندم,يه نفس عميق کشيدم و به سرعت از کنارش رد شدم!!
من در حال حاضر دنبال کار هستم,راستش تنها چيزى هم که بلدم,ميتونم سايت طراحى کنم,متن هاى تخصصى رشته خودمم ميتونم ترجمه کنم.فقط همين.

راستى مدرک حسابدارى مقدماتى و نرم افزار حسابدارى هم دارم.
متاسفانه تا الان نتونستم کارى جز منشى گرى و صندوق دارى پيدا کنم,فقط ميخام بدونم,يه مملکت,چند تا منشى ميخاد آخه.

درس هم دوس دارم ادامه بدم و ارشد بگيرم ولى ديگه امسال نه,کلا زياد دست و دلم به درس خوندن نميره,بيشتر کاراى عملى علاقه دارم ولى ميخام ارشد هم بگيرم چون به شدت به تدريس علاقه دارم,تنها چيزى که روح منو ارضا ميکنه,حالا ميخاد تدريس تو موسسه باشه يا مدرسه فنى يا دانشگاه,فرقى نداره.فقط تدريس باشه.

سلام نیکی جان
اخرم سوال منو جواب ندادی :))

عزیزم یه نکته رو در نظر بگیر.

شما تخصصت حسابداریه.
دنبال منشی گری هستی.
کارت طراحیه سایته.
متن ترجمه میکنی.
تدریس هم میکنی.

اخه گلم واسه هرکدوم از اینا ادم میشناسم بادرامد نجومی.
نمونش اشنا دارم با درامدچند میلیونی ماهی از طراحی وب . اما کارش درسته.
ولی هیچی از مباحث دیگه حالیش نیست.فقط طراحی بلده. نازشم میکشن. چون کدش حرف نداره.باگ نداره.
شما چطور داری رو همش کار میکنی.
یه کیشو انتخاب کن.
ولی درست حسابی.

در ضمن تاپیکی که در مورد بیکاری زدم رو هم ببین.به دردت میخوره.

موفق باشی عزیزم.

- - - Updated - - -

سلام نیکی جان
اخرم سوال منو جواب ندادی :))

عزیزم یه نکته رو در نظر بگیر.

شما تخصصت حسابداریه.
دنبال منشی گری هستی.
کارت طراحیه سایته.
متن ترجمه میکنی.
تدریس هم میکنی.

اخه گلم واسه هرکدوم از اینا ادم میشناسم بادرامد نجومی.
نمونش اشنا دارم با درامدچند میلیونی ماهی از طراحی وب . اما کارش درسته.
ولی هیچی از مباحث دیگه حالیش نیست.فقط طراحی بلده. نازشم میکشن. چون کدش حرف نداره.باگ نداره.
شما چطور داری رو همش کار میکنی.
یه کیشو انتخاب کن.
ولی درست حسابی.

در ضمن تاپیکی که در مورد بیکاری زدم رو هم ببین.به دردت میخوره.

موفق باشی عزیزم.

سلام.
ميشه سوالتو دوباره بپرسى,با گوشى آنلاين ميشم,يکم سخته بخام دوباره از اول بخونم.
من که تخصص اصليم طراحى سايته .تازه ميخام کلاس شبکه هم برم :biggrin: ميخام مدرک زبان هم بگيرم که تدريس خصوصى بزنم :biggrin: تازه به تعمير موبايل و لپ تاپ هم خيلى علاقه دارم, . . .
ميدونين چيه,من تو يه شهر کوچيک توريستى و زيبا زندگى ميکنم,اينجا جز زيبايى و هواى تميز,هيچى نداره.
اينجا هيچ کارى پيدا نميشه,نه اينکه از رو نااميدى بگم کار نيس,واقعا نيس,اين هزار تا شاخه پريدن من,يه دليلش هم همينه,ميرم تو هرچى يه سرکى ميکشم که آخرش بتونم با يکيش يه کارى کنم.
يه دليل سردرگرمى تو اهدافمم همينه.خودمم نميدونم چى ميخام,از طرفى,همه چيزو هم ميخام . . .

من از روزى که پست اولو دادم تا الان,با مامانم حرف نزدم,نميتونم واقعا,ايندفعه خيلى با دفعات قبل فرق داشت.خسته شدم از اينکه به خاطر ديگران رو من غر زد(اينو بيشتر توضيح نميدم) ولى همچنان به اين فکر ميکنم که حضورم رو به مرور زمان,کمرنگ کنم تو خونه.

سلام نیکی جان

نقل قول:

---

من که تخصص اصليم طراحى سايته .تازه ميخام کلاس شبکه هم برم :biggrin: ميخام مدرک زبان هم بگيرم که تدريس خصوصى بزنم :biggrin: تازه به تعمير موبايل و لپ تاپ هم خيلى علاقه دارم, . . .

اينجا هيچ کارى پيدا نميشه,نه اينکه از رو نااميدى بگم کار نيس,واقعا نيس,اين هزار تا شاخه پريدن من,يه دليلش هم همينه,ميرم تو هرچى يه سرکى ميکشم که آخرش بتونم با يکيش يه کارى کنم.
يه دليل سردرگرمى تو اهدافمم همينه.خودمم نميدونم چى ميخام,از طرفى,همه چيزو هم ميخام . . .

---

درسته شاید موقعیت کاری توی شهر شما کم باشه، اما سعی کن خیلی از این شاخه به اون شاخه نپری
اول از همه مدتی رو وقت بذار برای فکر کردن، علاقه مندی ها و هدف هات رو اولویت بندی کن، ببین چی دوست داری ،تو چی استعداد داری، کدوم مهارت داری و... بر همین اساس حرفه های موردنظرت رو به ترتیب شماره بده از 1 2 ...

و سعی کن همه تمرکزو انرژی و نیروت رو بذاری روی یه کار، و توی همون پیشرفت کنی
اگه بخوای همزمان تو چند زمینه وقت بذاری،هیچ کدوم هم به پیشرفت نکنی ،و ساکن باشی، احتمال موفقیتت پایین تر میاد
مثلا حداقل یکی از زمینه ها رو به یه جایی که رسیدی ،بعد برو سراغ مورد بعدی ...
-----------------------------------------------------------------

یه چیز دیگه در مورد خانواده ات هم میخواستم بگم ،سعی نکن خیلی کنج خونه بمونی! هر از گاهی که جو خونه هم آرومه ،شما برو پیششون ،و سعی کنید مثلا با خواهر برادرا یه کیکی چیزی درست کنید،
اگه مادرت دلش میخواد تو کار خونه کمکش کنی، وقتایی که ناراحته و غر میزنه،شما اگه بتونی بری کمکش گمونم آرومتر بشه (البته اگه هنوز تحمل شنیدن حرفاشو نداری فعلا نرو...)
ولی در کل منظورم اینه ،نذار جو خونتون هم خیلی سرد بشه، مخصوصا اگه خواهر برادرات کوچیکتر از خودت هستن خیلی روشون تاثیر میذاری

نقل قول:

---

من از روزى که پست اولو دادم تا الان,با مامانم حرف نزدم,نميتونم واقعا,ايندفعه خيلى با دفعات قبل فرق داشت.خسته شدم از اينکه به خاطر ديگران رو من غر زد(اينو بيشتر توضيح نميدم)

---

اگه اشتباه نکنم مشکلت مشابهی داریم بازم!! میتونی این تاپیک رو بخونی ،پیشنهادهایی شده میتونی استفاده کنی
http://www.hamdardi.net/thread-28969.html

امیدوارم زودتر بیای خبرهای خوبی از موفقیت و خوشبختیتون به ما بدید:43:

- - - Updated - -

نیکی؟
میشه برای سوالت راه حل میدا کردی به منم بگی؟!!!!
تک تک کلمات و حرفات انگار از دهن من در میومد.......منم گاهی از نفرت پر میشم.منم کم سن تر بودم اون جریان جیغ زدن داشتم.....تنش بود!استرس بود انقدر جمع میشد تا بهو خالی بشه.
الان کلا تو تک تک مشکلاتم رد پای رفت های فضای پدر مادرم پیدا میکنم.
گفتی نماز و روزه......دقیقا فکر های من گفتی!
بچه بودم فکر میکردم 18 سالگی میرم مستقل میشم؛الان گردن کلفتیم و کار و درامدی و.....بازم هین ببهشید خر گیر کردم تو گل؛دخترم نمی تونم مستقل بشم.
عزیزم تنها تو نیستی این حس داری.

- - - Updated - - -

راستی من مشاوره میرم گفته بنویسم که تخلیه بشم.به نظرم ما شانسی برای تغییر ادم هایی که یه عمر همین بودن نداریم....فقط باید یه راهی پیدا کنیم تنش درونمون جمع نشه این زور رو اعصاب و رفتارمون اثر میذاره؛من همیشه ارزو داشتم شبیه مادرم نشم اما چشم باز کردم دیدم شدم شبیه مادرم.بنویس و ورزش سنگین بکن