آیا انتخابم درست بوده؟

سلام،اولش می گم نوشتم طولانیه چون می دونم برای یه مشاوره ی خوب باید جزئیات هم خوب مطرح شه..
من سال آخر کارشناسی هستم ،از نظر ظاهرو قیافه خوبم(مثل خیلیا) اما از اول زندگیم تا حالا اهل دوستی نبودم(خوشم نمیومد بی هدف کاری کنم) و این مساله داخل دانشگاه هم ادامه پیدا کرد طوری که همه منو به جدی بودن میشناختند،8 ماه پیش یکی از بچه های دانشگاه که 2 سال از من بزرگتر هستند و سال آخر کارشناسی ان،از من درخواست یه رابطه ی جدی رو کردند،من بعد از دو ماه به ایشون جواب + دادم،از من خواستند نامزد کنیم اما من با توجه به شناختی که از خانوادم داشتم قبول نکردم(البته اینم بگم خانواده ی ایشون در جریان بودند از اول) بعد از من خواستن که مادرشون با مادرم صحبت کنه که این رابطه از رابطه های دوست دختر و پسری متمایز شه ولی مادر من قبول نکردن و الان 6 ماهه که با اطلاع خانواده ی ایشون و مادر من در ارتباط هستیم،البته همه ی فامیل های ایشون هم در جریانن
حالا میخوام ی ذره از رابطمون بگم؛معیارهای ما خیلی بهم نزدیکه؛ایشون دوسال منو در دانشگاه مدنظر داشتند و به گفته ی خودشون پاکی و جدی بودنو حریمی ک من برای خودم داشتمو خیلی دوست داشتند و دارند
توو این مدت که با همیم من بدی ندیدم ازشون، من فوق العاده آدم حساسی هستم و سر هر مساله ای نارحت می شم ولی ایشون صبورن،بحثی ام میشه ازم میخوان باهاشون صحبت کنمو مسائلو کش نمیدن،حدود رابطمون تا به حال تقریبا حفظ شده(اینکه میگم تقریبا چون مثلا دست همو میگیریم و اینا ولی هرکدوممون حد خودمونو میدونیم و ازین جهات اصلا مشکلی ندارم باهاشون)
ازم انتظارای نابه جا نداره،خیلیییی احساسی هست،سرش توو کار خودشه و اهل دختر بازیو این حرفا نبوده و توو دانشگاه هم همینطور بوده تا به حال
همه چیمون خیلی شبیه به همه ، مخصوصا عقیده هامون(منظورم عقیده های کلی هست،مثلا تیپ شخصیتی که من و ایشون میپسندیم یکیه،نوع پوشش،رفتار ، همه چی)
فقط تنها نارحتی که از من داره اینه که همیشه ازم گله میکنه و میگه سر هر مساله ایی زود نارحت نشو..
و از نظر ظاهری 100 درصد اونی نبود که من میخواستم ولی با دیدن خوبیاش همش میگم فدای سرش،مهم اخلاقشه..
فکر کنم همه ی اطلاعاتو دادم
حالا با این تفاسیر میخوام ببینم آیا به نظر شما چیزی بوده ک من بهش توجه نکرده باشم؟
یا اشتباهی چیزی؟
امکان داره مساله ای باشه که من نمیبینمو در آینده مشکل زا بشه؟
اینم بگم که قرارمون اینه که بعد از عید برای خواستگاری اقدام کنند..

سلام خانم محترم.

اول از همه به شما حق میدم این که دست همو گرفتید ! ولی واقعا این راهش نیست و به نظرم کار اشتباهی کردید...یادتون باشه تا وقتی ازمایش خون ندادید و عقد هم نشدید ممکن هست قسمت هم نشید اون وقت این خاطرات و رفتارها خیلی شما رو ازار خواهد داد. از همه مهم تر با چیزایی که شما گفتید من مثلا راجب همچین خانمی فکر خوبی میکنم بعدش اگه باهاش به قصد حتی ازدواج و دونستن خانواده ها رابطه برقرار کنم و حتی من ازش بخوام فقط دستاشو بده بهم و اگه اون مخالفت کنه بیش تر خوشحال میشم..ولی اگه حقیقتو بخواید دستشو بده ناراحت نمیشم اون قدر ها ولی یکم میخوره توی ذوقم چون بیش تر ترجیح میدم بگه بعد محرمیت و هر جیزی در جای خودش.

ببنید خوبی رابطه قبل عقد چیه ؟ این هست که ببنید کلا معیار هاتون به هم نزدیک هست یا نه که شکر خدا میگید خوبه...
دوران عقد واسه چیه ؟ واسه این که زن و مرد قبل این که برند زیز یه سقف وسر هر مساله زندگی رو الکی و به خاطر بی تجربگی تلخ نکنند... این هست توی دوران عقد خوب ویژگی های همو در بیارند به یک تعادلی برسند و بپذیرند کدوم رفتاراشون خوبه هست یا بد که ارتقاش بدند یا بپذیرند و زندگی رو شروع کنند...الان شما بیش از حد زود رنج هستید و ناراحت میشید..یا اینو از قبل تر ها هم قبول داشتید ولی در صدد این نبودید رفعش کنید یا نتونستید..با این حال به اون اقا یا می تونید بگید شما رو باید همین طوری بپذیرند یا بهتره بگید که بله ان شالله سعی می کنید رفته رفته این مورد رو رفعش کنید و تا رشد اخلاقی بیش تری داشته باشید با این حال از اون اقا بخواید با علم به این موضوع بدونند که شما در صددش هستید رفعش کنید ولی شما رو باید همین طوری بخوان فعلا.

راجب چهره ی اقا من تا جایی که دیدم واسه خانم ها اون قدر مهم نبوده..من دیدم کسانی که خواستگار داشتند اصلا از چهره ی طرف خوششون نیومده و کلا ردش کردند ولی بعد مثلا یه سال طرف خواستگاری کرده دختر خانم نظرش 100 درصد عوض شده و عاشقانه زندگی می کنند.حتی یادمه خانمی این جا تاپیک زد سریع به اقایی جواب منفی داده به خاطر چهره و الان پشیمون بودند چیکار کنند طرف برگرده؟..با این حال به دل نشتن چهره مهمه..نه زیبایی. و باید طرف به دل شما بشینه.


من فکر میکنم چون اون اقا خیلی به شما امتیاز داده مثل این که دو سال زیر نظرت داشتم و.. اینا ناخودگاه سبب شده یکم شما بالاتر به قضیه نگاه نکنید(میگم ناخودگاه باز نگید نه و..) و این باعث نشه در تصمیمتون تردید کنید ... با واقعیت امر تصمیم بگرید... نه این که ایشونو پایین ببنید..نه این که بخواد از روی دلسوزی جواب مثبت به ایشون بدید..فکر کنید یه خواستگار غریبه هستند برخوردی که با یه خواستگار غریبه دارید(منظورم کسی که شما رو دو سال زیر نظر نداشته و.. فقط شما بهش معرفی شدید و..)


سعی کنید روابطتتون رو کم تر کنید... تا ان شالله خواستگاری رسمی شروع بشه.

ان شالله اتفاقی بیفته که به صلاحتون هستش به امید خدا.

اول ممنون از وقتی که گذاشتین،کلی لطف کردین
اما خب ی سری چیزارو بهتر دونستم بگم،ببینید اینطور نبوده که من با اولین حس عاطفی بینمون دست ایشونو بگیرم،اصلـــــــــــــــا اینطور نبوده
من توی حد و حدود روابطم حساس بودمو هستم
حتی خود ایشون هم بارها این قضیه رو به من گفتن که درسته براشون سخته ولی ازینکه من رو این مسائل حساسم خیلی احساس خوبی می کنن و بیشتر روی انتخابشون مصمم میشن..
و اینکه فعلا عقد نمیکنیم به خاطر درسشونه و کارشون
فعلا در بورس مشغول به کارن،ینی از 20 سالگی کار میکردن ولی ازونجایی که پدر من کار بورسو قبول نداره از دی قراره مغازه ی پدرشون رو هم به کار بگیرن و ما منتظره اون زمانیم،از یه طرفیم این ترمشون تموم شه تقریبا درسشون تمومه (اینارو گفتم که دلیل ِ دیر شدن رو بدونین) و در این 6 ماهی که باهم بودیم مادرم چند بار غیر مستقیم با پدرم صحبت کردن و من هربار که این قضیه رو مطرح کردم اینو بهم گفتن که اگه لازمه مادرم زنگ بزنه که من گفتم نه لازم نیست..
منظور منم از ظاهر چهره نیست،چهرشون خوبه منظورم قد و مو بود،من اصصصصلا نمیخوام از نظر ظاهری ایرادی از ایشون بگیرم(حتی اگه داشته باشن) چون با وجود اخلاقو مهربونیشون دیگه واسم بی معنیه..
اینی که میگید رابطه باید کمتر بشه رو قبول دارم
ازین به بعد اینطور هم خواهد شد(طبق شرایط و روزایی ک دانشگاهم) و ایشالا باید این اتفاق بیفته
میدونید،میدونم که باید این رابطه ها مدریت شه،باید دیدار ها متعادل باشه،احساس ها متعارف باشه ولی واقعا مدریتش سخته اما خب خودم هم این مساله رو قبول دارمو ایشالا عملی میشه ازین به بعد..
راجع به دوسال زیر نظر داشتن منو... واقعیت امر اینکه متوجه منظورتون نشدم ولی من تا دلتون بخواد ازین حرفا از پسرا شنیدم،من پیشنهادای زیادی داشتمو دارم(نمیگه خواستگاری،منظورم دوستیه اکثرا) و خیلی از افراد بودن که باورتون نمیشه چه حرفایی از احساسشون به من میزدن ،حتی ماه ها منتظر جواب من میشدن ولی من آدمی نیستم که احساساتی عمل کنم،خیلی احساساتی هستم ولی در انتخاب آدما اصصصصلا
در مورد انتخاب ایشون هم هیچوقت احساسم رو وسط نیاوردم و حرفشون واسم دور از ذهن نبود که بخواد باعث بشه انتخابشون کنم..
واااااااااااای ببخشید طولانی شششششششششششششد

با سلام

مطمئن باش شما شناخت کافی از هم ندارید چون روند شناختتون روند شناختی مناسب نیست . لذا با اقدام رسمی به کمک مشاوره حضوری هم معیارهایتان را بسنجید و هم میزان سنخیت شخصیتتون با هم . لذا بهتر هست که از این روند رابطه دست بردارید و کاملاً رسمی اقدام کنید و شناخت کافی را زودتر به دست آورید تا تکلیفتون بطور جدی معلوم شود .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام

مطمئن باش شما شناخت کافی از هم ندارید چون روند شناختتون روند شناختی مناسب نیست . لذا با اقدام رسمی به کمک مشاوره حضوری هم معیارهایتان را بسنجید و هم میزان سنخیت شخصیتتون با هم . لذا بهتر هست که از این روند رابطه دست بردارید و کاملاً رسمی اقدام کنید و شناخت کافی را زودتر به دست آورید تا تکلیفتون بطور جدی معلوم شود .

---

خیلی ممنون از وقتی که گذاشتین
ولی خب نظر من در مورد ازدواج کاملا فرق داره،من با توجه به شناختی که از خودمو شخصیتم دارم با ازدواج سنتی کاملا مخالفم چون اولا نمیتونم همینطوری بدون هیچ احساسی با کسی ازدواج کنم به امید اینکه روزی دوستش خواهم داشت و ثانیا اینکه با توجه به وضع جامعه ای که در اون زندگی میکنیم به نظرم نمیشه افراد رو توی چند جلسه شناخت،به نظر من برای شناختن باید توی شرایط مختلف طرفتو محک بزنی و در نهایت یه دید نسبی نسبت به شخصیتش پیدا کنی ولی با رفت و آمد خانوادگی با چند جلسه صحبت رسمی.. نه اصلا شناختی حاصل نمیشه و فکر میکنم همه با این حرف من موافق باشن،یه جورایی ریسکش خیلی بالاست،به نظر من علت زیاد شدن طلاق هم همینه،چون دوطرف نسبت به هم،علایق هم ،گذشت ها و فداکاری های هم اصلا شناختی ندارنو وارد یه زندگی مشترک میشن که این انتخاب غلط یا از روی کورکورانه تصمیم گرفتنه (مثلا از روی احساس) یا همین ازدواج های سنتی..
شاید بگین خب با طرف یه مدت نامزد باش تا بشناسیش،من با این قضیه ام مخالفم ،اگه منظور صیغه کردن باشه که مخالف 100 درصدم و در غیر این صورت باز هم اسم پسر روی دختر می مونه و اگه باهم به جایی نرسن،توو دهن همه هست که این دختر نامزد داشته(دیگه خیلی رویای ام نباید فکر کرد،جامعه طوریه که دختر چپ بره همه جا میپیچه)
ولی خب اینارو گفتم که دلیلامو برای مخالفت با ازدواج سنتی گفته باشم..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sogand2

حالا با این تفاسیر میخوام ببینم آیا به نظر شما چیزی بوده ک من بهش توجه نکرده باشم؟
یا اشتباهی چیزی؟
امکان داره مساله ای باشه که من نمیبینمو در آینده مشکل زا بشه؟
اینم بگم که قرارمون اینه که بعد از عید برای خواستگاری اقدام کنند..

---

اشتباهات شما همون مورادی که فرشته مهربان گفتن پس جدی بگیرین!
ولی از دوتا پستی که در جواب گذاشتین فقط دارین اشتباهات خودتون توجیح میکنید اگه به درستی کارتون اعتقاد دارین پس مشاوره برای چی؟
این روش اشنایی که انتخاب کردین اصلا به صلاحتون نیست پس به مسئله ازدواج جدی بگیرین رابطه دوست پسر دختری که نیست! از اول اشتباه رفتین.

تاپيكتو كه خوندم انگار خودمو ديدم تمام گذشته خودم اومد جلو چشام اشتباه منو شما تكرار نكن
البته ما دوست نبوديم تو محل كار آشنا شديم و اومدن خواستگاري و به طور رسمي نامزد كرديم
منم احساسي و زودرنج و عصبي و ايشونم فوق العاده صبور و آروم و متين و پاك البته اينا فقط مال دوران نامزدي بود تمام شد اصل قضيه اينه كه ما دخترا انقددددددد ساده ايم كه از اول اخلاقمونو رو ميكنيم ولي آقايون قبل از ازدواج و براي بدست آوردن كيس مورد نظر ميتونن خودشونو فرشته جلوه بدن
الان من مثل سگ پشيمونم از ازدواجم از انتخابم از حماقتم ازينكه فكر ميكردم چهره واقعي ايشون همينه
شما الان هيچ مشكلي ندارين هيچ دغدغه اي تمام دغدغه تون فقط به هم رسيدنه و خوبي اخلاق ايشون هم درصد زياديش به خاطر به دست آوردن شماست بعد از ازدواج با وجود فشارهاي زياد و مشكلات و گرفتاري 1% ازون آرامش و صبوري و اخلاق خوب رو نميبيني.
البته بازم هيچ چيز قطعي و صدر درصد نيست و اميدوارم شما خوشبخت بشين من فقط طبق تجربه خودم نظرمو گفتم اصل حرفم اينه كه تا قبل از ازدواج و زير يه سقف رفتن اصلا نميشه بگي اخلاق طرف خوبه اصلا. من اگه الان برميگشتم به گذشته معيار انتخابمو روي مسايل ديگه ميذاشتم مثل شغل و پول و.... معيارهايي كه با قطعيت ميشه بگي طرف داره يا نداره
مهم نيس دوستان مخالفت كنن و يا حتي اخطار بگيرم من تجربه مو گفتم چون ملاكهامون تا حدودي شبيه بود

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارغوان62

تاپيكتو كه خوندم انگار خودمو ديدم تمام گذشته خودم اومد جلو چشام اشتباه منو شما تكرار نكن
البته ما دوست نبوديم تو محل كار آشنا شديم و اومدن خواستگاري و به طور رسمي نامزد كرديم
منم احساسي و زودرنج و عصبي و ايشونم فوق العاده صبور و آروم و متين و پاك البته اينا فقط مال دوران نامزدي بود تمام شد اصل قضيه اينه كه ما دخترا انقددددددد ساده ايم كه از اول اخلاقمونو رو ميكنيم ولي آقايون قبل از ازدواج و براي بدست آوردن كيس مورد نظر ميتونن خودشونو فرشته جلوه بدن
الان من مثل سگ پشيمونم از ازدواجم از انتخابم از حماقتم ازينكه فكر ميكردم چهره واقعي ايشون همينه
شما الان هيچ مشكلي ندارين هيچ دغدغه اي تمام دغدغه تون فقط به هم رسيدنه و خوبي اخلاق ايشون هم درصد زياديش به خاطر به دست آوردن شماست بعد از ازدواج با وجود فشارهاي زياد و مشكلات و گرفتاري 1% ازون آرامش و صبوري و اخلاق خوب رو نميبيني.
البته بازم هيچ چيز قطعي و صدر درصد نيست و اميدوارم شما خوشبخت بشين من فقط طبق تجربه خودم نظرمو گفتم اصل حرفم اينه كه تا قبل از ازدواج و زير يه سقف رفتن اصلا نميشه بگي اخلاق طرف خوبه اصلا. من اگه الان برميگشتم به گذشته معيار انتخابمو روي مسايل ديگه ميذاشتم مثل شغل و پول و.... معيارهايي كه با قطعيت ميشه بگي طرف داره يا نداره
مهم نيس دوستان مخالفت كنن و يا حتي اخطار بگيرم من تجربه مو گفتم چون ملاكهامون تا حدودي شبيه بود

---

وااای چه ترسناک !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
منم الان تقریبا تو شرایطی مثل شرایط سوگندم
یعنی همش دروغ؟؟؟؟

خانم ارغوان تجربشونو گفتن دلیل نمیشه همه دو رو باشن و واسه همه صدق کنه .
بهترین کار اینه که چند جلسه مشاوره برین .. بعدم خوانوادگی یه مدتی رفت و آمد داشته باشین . قرار نیست کسی بفهمه . در مدتی که با هم رفت و امد دارین یه سری سوالات هست که توی همین تالار سرچ کنید (سوالات خواستگاری) ازشون بپرسین بعد بسنجین ببینین به دردتون میخوره یا نه . الان زیاد روش حساب باز نکنین.

سلام :72:
اینکه ارغوان جون گفتن، صرفا نمیتونه بحث دو رویی باشه(البته من در جریان اتفاقهای جز ارغوان جان نیستم) میتونه از تکرار شدنها و خسته شدن هم باشه، طرف مقابل هرچقدرم خوب باشن به مرور زمان خسته میشن ازاینکه همیشه در مقابل حساس بودن شما صبوری کردن و شما همچنان به کارت ادامه دادی.
اما نگرانیه مائده جان بی مورد نیست چون خودمم نگران این موضوع هستم، البته مائده ی عزیز ما با برخورد خودمون میتونیم (اگر دورویی نبوده باشه) جلوگیری کنیم از خسته شدن همسرمون از تحمل ناراحتی های بی موردمون. البته این نظر منه.
خوب سوگند جان حالا میرسیم به حساسیت بیش از حد شما( میگم بیش از حد چون صدای یه مرد و درآوردید،وقتی به وضوح بهتون گفتن یعنی داره اذیتشون میکنه این موضوع)به نظرم بهتره حسابی روی حساس بودنتون کار کنید و اصلاحش کنید مخصوصا الان که ایشون به زبون آوردن،اگر ادامه بدید به این حساسیتتون دیگه نازتونو نمیخرن.حواستون باشه عادی نشه دم به دقیقه ناراحت شدنهاتون ،به نظرم کوپنتونو حفظ کنید برای روزها و مسایل مهمتر. اونوقت یه روز که سر یه موضوع مهم ناراحت بشید ایشون خیلی راحت از کنارش میگذرن و شما رو دوباره به حساس بودن بی مورد متهم میکنن.
در مورد ازدواج غیر سنتی هم یه چیز کوچولو بگم سوگند عزیز،یه کم به دید خانواده ایشون در مورد خودتون وقتی اینجوری غیر رسمی دارید آشنا میشید هم فکر کنین، من زیاد دیدم دختر خانومایی که مثل شما فکر میکردن که غیر رسمی آشنا شدن بهتره به هزار علت،و مثل شما خانواده پسر همه جریان دوستیه قبل از ازدواجو میدونستنو ... میدونید یه اتفاقی که میفته چیه؟ اینه که شما جایگاه والاتونو توی نگاه خانواده آقا پسر از دست میدید. نمیدونم منظورمو متوجه شدید یا نه. اما روی این موضوع یه کم فکر کنید.
در نهایت بدونید اگر شما سختترین آدم و منطقیترین آدم روی زمینم باشید اما یه زن هستید،احساستونو دست کم نگیرید، شما نمیتونید به قلبتون بگید دوست نداشته باش، منتظر نباش، عشق نورز. اینارو گفتم که بدونید این رفت وآمد ها قلبتونو میلرزونه هرچقدر که نخواید این اتفاق بیفته . پس سریع معیارایی که برای ازدواج داریدو توی اون آقا پیدا کنید و منطقی بپذیریدش تا قبل از اینکه به قولا عاشق بشید و چشماتون بسته بشه.مشاور پیشنهاد خوبیه،مخصوصا جلساتی که تحلیل میکنن شخصیت طرفین رو و میتونید مطمین بشید مشکل شخصیتی ندارن.
راستی خانواده ایشون رو هم فراموش نکنید،همه چیز در این 6 ماه نشون داده نمیشه، همه اقایون به تنهایی میتونن یه فرشته باشن! اما وقتی در کنار خانوادشون قرار میگیرن موضوع خیلی عوض میشه،بهتره فرهنگ خانوادشون ،نوع برخورد ایشون با خانوادشون،نوع برخوردشون با شما در مقابل خانوادشون و نوع برخورد ایشون با خانواده شما و... مورد بررسی قرار بگیره.
امیدوارم بهترین انتخابو بکنید.:72:

نرگس جان برخلاف تصور شما ازدواج سنتی این نیست که طرفین ندیده و نشناخته باهم ازدواج کنند به امید اینکه شاید بعدا به هم علاقمند بشن . شاید صد سال قبل اینجوری بوده . ولی الان منظور از ازدواج سنتی اینه که تمام مراحل خواستگاری و بعد از اون تحت نظر مستقیم خانواده ها باشه تا احتمال دروغ و پنهانکاری و اسیبهای احتمالی به حداقل برسه . البته به صفر نمیرسه . ولی اینجوری شناخت بیشتری حاصل میشه چون شما علاوه بر خود اقا پسر با خانواده ایشون که سازنده فرهنگ و عادات ایشون هست هم اشنا میشوید . تمام اونهایی که چندین وچند سال دختر رو سر دووندن بهانه های مشابهی داشتند تموم شدن درس و سربازی و پیدا کردن کار مناسب و الی آخر . در حالی که همه اینها بهانه ست . پیشنهاد میشود هر چه زودتر مراسم خواستگاری رو انجام بدهید و بقیه مراحل رو زیر نظر خانواده ها انجام بدهید .