من خیلی بی اراده و بی انگیزه شدم تو زندگی....

سلام دوستان
من یه سری مشکلات دارم خیلی با خودم تو زندگی دارم کلنجار میرم
هیچ هدفی تو زندگیم دیگه ندارم شور اشتیاق واسه انجام هیچ کاری وفعالیتی رو ندارم
وقتی باید یه کاری رو انجام بدم زیاد طولش میدم خیلی امروز فردا میکنم ممکنه یه کاری که
با یکی دوروز میتونم تمومش کنم حتی چندماه لفتش میدم ونمیرم سراغش
همش یه مانعی واسه خودم میتراشم که نرم سراغ اون کار
مثلا میگم این وسیله رو نداری اونو نداری حالا بزار بعد این کا ر یا فردا یا هفته دیگه کلا میبینی به ماه هم گذشته ومن اون کار رو انجام ندارم
مثلا مدتهاست میخوام برم کلاس ورزش بخصوص شنا رو ادامه بدم ولی اصلا اراده ندارم
از اول تابستن میخوام برم ولی هنوز یه جلسه هم نرفتم اصلا نرفتم ببینم اسختر شهرمون کجا هست.
البته گاهی مشکلات مالی باعث میشه نرم سراغ این کارا
مثلا میگم هزینه اش زیاده منم منبع دارمدی ندارم یه مقدار ناچیز حقوق حق التدریس همش باید مواظب باشم الکی جاهایی که نیاز نیست خرج نکنم
چون نمیتونم دستم جلوی کسی دراز کنم به خاطر شرایطی که دارم مجبورم از نظر مالی خودم مستقل باشم وهمین باعث میشه نتونم هیچ ریسکی تو زندگیم بکنم .
کلا واسه شروع هر کاری یه ترسی تو وجودم میاد با استرس شدید میترسم نتوم از عهداش بر بیام یا اخرش کم بیارم به خاطر این خیلی سخت میتونم کار جدیدی رو شروع کنم
میدونم تواناییش رو دارم ولی اهل ریسک نیستم مثلا من چون هنر خوندم میتونم واسه خودم
کار کنم یا کارای هنری تولید کنم ولی هیچ وقت اراده نکردم جدی برم دنبالش
البته گفتم بیشتر مانع من همون نداشتن درامد ثابتی که بهم اجازه نمیده قدمی بردارم
ومیترسم برم تو کار ونشه یا شکست بخورم دیگه نتونم جبران کنم
الان مدتیه همون تدریسم هم کم شده چون هیچ پولی توش نیست فقط منو فرسوده کرده کار و فعالیت زیاد پول خیلی ناچیز که خرج خودت هم در نمیاری
مجبورم برم سراغ کار دیگه ولی اصلا نمیدونم از کجا وچجوری باید شروع کنم همش میگم برای من دیر شده انگیزه ندارم سست شدم بی اراده شدم
این مجردی وبالا رفتن سنم هم شده قوز بالا قوز:302:
سرکوفتهای مادرم ونگاه بد اطرافیان هم دیگه بدتر ناامیدم کرده فکر میکنم هر چیزی واسه من دیر شده وتوان انجامش رو ندارم
کلا اعتماد به نفسم رو از دست دادم
یه جورایی خودم سپردم به جریان زندگی بدون هیچ حرکتی میگم بزار ببینم کجا میخواد منو ببره و عاقبتم چی میشه
من دیگه حوصله هیچ تلاش و کوششی ندارم از بس این زندگی تو ذوقم زده
من با سختی زیادی تونستم از بچگی خودم تا اینجا بکشونم ولی دیگه توانایی ندارم چون میبینم اخرش هیچی نشدم
مادرم هر روز سرکوفت میزنه میگه این هم درس خوندی هیچی نشدی
نه کاری نه درامدی عرضه نداشتی هم ازدواج کنی http://www.pic4ever.com/images/154fs232528.gif
واقعا سردرگم شدم دوست دارم یه تحول بزرگی تو زندگیم به وجود بیاد یه جوری از یه جایی
نمیدونم یه نیرو یا انگیزه قوی باعث بشه زندگیم متحول بشه!

سلام.

برای افزایش انگیزه باید از یه قدم کوچیک شروع کنی.

مثلا میخوای بری کلاس شنا ولی حوصله ت نمیشه. واسه خودت این هدف رو مشخص کن تا یه هفته دیگه میگردنم واستخر پیدا میکنم. مثلا همین الان زنگ بزن 118 و شماره استخر رو پیدا کن. فردا حضوری برو بپرس. یه روز برو ملزومات شنا رو بخر. به روزم فقط برو تفریحی. وقتی ببینی تو 7 روز تونستی به یکی از اهدافت برسی اون غول بزرگ در نظرت شکسته میشه.

یا مثلا میخوای یه کتاب جدید رو شروع کنی ولی حوصله ت نمیشه. بگو هر روز فقط حق داری یک یا دو صفحه ش رو بخونی تو 10 رو می بینی که یک یا دو فصلش رو خوندی و اون ترس اولیه از بین رفته.

کارهات رو مکتوب کن و جلوشون تیک بزن. من روزایی که کم حوصله ام حتی نماز خوندن و حمام رفتن و تلفن زدن به فلانی رو هم می نویسم تو دفترچه م بعد شب که نگاه میکنم تیک خورده حس خوبی بهم دست میده که همه کارای اون روزمو انجام دادم.

این حس ترس از شکست و شروع کار جدید رو هم می تونی با همین تکنیک های شکستن کارها بهش غلبه کنی. شما که هنر خوندی، می تونی اون محصول هنریت رو درست کنی (تعداد محدود که ضرر چندانی واست نداشته باشه) بعد نمونه کارهات رو ببری جاهای مختلف و به افراد مختلف نشون بدی. وقتی که کیفیت کارت خوب باشه و افراد دیگه کارت رو تایید کنند خود به خود ترغیب میشی که کارت رو گسترش بدی. حتی میتونی آموزش بدی به صورت خصوصی و ... در زمینه کاری من شدیدا معتقدم که اگر ما یک قدم برداریم خدا 1000 برابر به کارمون برکت میده. با توجه به تاپیک های قبلی تون اگر درست خاطرم باشه آدم معتقدی هستین. مرتب به خودتون یاداوری کنید که کسب روزی حلال معادل جهاد در راه خداست هر چقدر تو کارتون پیشرفت کنید مثل این می مونه که تو میدون جنگ بخاطر خدا شجاعت به خرج دادین شما که خانم هستین و هیچ وقت فرصت جهاد در راه خدا رو ندارین با تلاش بیشتر می تونید این فرصت رو واسه خودتون فراهم کنید.

در مورد ازدواج هم فرض کنید دیگه قرار نیست ازدواج کنید، ایا باید در دنیا رو ببندید و زانوی غم بغل بگیرید، زندگی جریان و ادامه داره و چه بهتر که حالا که مسئولیت هایی مثل بچه داری و شوهرداری و مهمون داری به عهده تون نیست از زمان خالی باقی مونده در یه راه مفید استفاده کنید.

امیدوارم یه روز بیاید تاپیک بزنید که کار جدیتون رونق گرفته و همه فعالیت هایی که مدنظرتون بوده به بهترین نحو انجام شده.

شاد باشید:72:

سلام صبای عزیزم ممنون از نظر خوبتون.:72:
حتما این روش امتحان میکنم امیدوارم اراده انجام همین رو داشته باشم راستش بزرگترین مشکل من مدیرت زمان هست که نمیتونم از وقتم استفاده مفید ببرم
مثلا ممکنه نصف روز بشینم پای نت یا کار دیگه بعد نمیتونم خودم مجبور کنم برم سراغ کارای واجب تر با اینکه میدونم دارم وقتم تلف میکنم
حس میکنم توی یه روز فقط یه کار میتونم انجام بدم انگار انرژی ندارم چندتا کار باهم انجام بدم به خاطر همین هی میندازم عقب.
در مورد ازدواج همه نه دیگه کلا قیدشو زدم ودارم خودم اماده میکنم بتونم زندگی مجردی خوبی داشته باشم ولی اول باید بتونم از نظر مالی
خودم رو تامیین کنم ومستقل باشم تا دیگه ذهنم درگیر چیزی نباشه البته اگه اطرافیان بزارن!

داش یه چیز بگم اینطور فایده نداره منم از خیلی کارا فرار می کنم ولی بعضی وقتا میگم فرار کردن از کار از خود کار سخت تره پس میشینم انجامش میدم ولی بگم هنوزم فرار می کنم :d ولی کمتز از قبل...توام وقتی اینطور میشه بگو من قرار بخاطر یک کار دو روزه, 1 ماه خودمو عذاب بدمو فرار کنم پس چرا سختی همون دو روز رو نکشم و تمومش نکنم؟!? این چیزا به خودت بستگی داره حتی اگر 100 تا از بهترین مشاور های دنیا هم بیان اینجا یه داستان طولانی برات ببافن تا خودت نخوای هیچ فایده ای نداره...:)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط chaplos

داش یه چیز بگم اینطور فایده نداره منم از خیلی کارا فرار می کنم ولی بعضی وقتا میگم فرار کردن از کار از خود کار سخت تره پس میشینم انجامش میدم ولی بگم هنوزم فرار می کنم :d ولی کمتز از قبل...توام وقتی اینطور میشه بگو من قرار بخاطر یک کار دو روزه, 1 ماه خودمو عذاب بدمو فرار کنم پس چرا سختی همون دو روز رو نکشم و تمومش نکنم؟!? این چیزا به خودت بستگی داره حتی اگر 100 تا از بهترین مشاور های دنیا هم بیان اینجا یه داستان طولانی برات ببافن تا خودت نخوای هیچ فایده ای نداره...:)

---

داش من داش نیستم:18:
من از زیر کار فرار نمیکنم اتفاقا پاش بیوفته و مجبور باشم از صبح تاشب یه سره کار میکنم بدونم یه دقیقه استراحت البته قبلا اینجوری بودم.
من ادم تنبلی نیستم که بخوام از زیر کاری در برم
یه احساس بد بی انگیزگی و بی هدفی اجازه نمیده اون انرژی لازم رو داشته باشم نمیدونم حس میکنم زندگیم داره تلف میشه
مثل کسی شدم که افتاده توی رودخونه شنا هم بلده ولی از عمد میخواد غرق بشه وهیچ تلاشی نمیکنه انگار با خودم با زندگیم لج کردم
از بس گاهی تلاش کردم ولی نتیجه نگرفتم دیگه انرژی ندارم میگم که چی بشه اخرش چی؟
متاسفانه توی خانوده وبین دوستان همه من رو یه دختر خیلی قوی میدونن که شدم حلال مشکلات همه تا اونجاییی که در توان دارم برای دیگران وخواسته دیگران تلاش میکنم
ولی به خودم که میرسه هیچ نیرو ومحرکی ندارم هیچ کس نمیتونه گره ای از مشکلات خودم باز کنه.در عوض اگه کسی ازم چیزی بخواد یا کمکی هر طوری شده کمک میکنم
حتی اگه یه ماه طول بکشه چون دوست ندرام کسی رو از خودم نا امید کنم وکلی انرژی دارم
شاید این هم درست نباشه که دوست دارم همه رو راضی نگه دارم ولی این خصلت رو از بچگی داشتم.
خلاصه الان تو زندگیم خیلی گره افتاده دوست دارم کسی در کنارم باشه کمکم کنه راهنماییم کنه قدم به قدم بگه چیکار کن تا زندگیم رو از
بی خاصیتی در بیارم از این روزمرگی وتکراری بودن بدرد نخور بودن خسته شدم.........

خانم ابی بیکران ،
من با کل این نوع طرز فکر مخالفم .

شما میگی برای دیگران کار انجام میدی ، دلسوزی میکنی حتی ماه ها وقت میزاری ..... ، خوب این در ظاهر خوبه اما در واقع کاملا اشتباه ، کل انرژی و زمان روزانه شما محدوده ،( منظور من از انرژی مجموع انرژی بدنی و فکری و همچنین تمرکز فکری شما هست )

حالا شما این زمان و انرژی را میتونی صرف ساعتها تماشای تلویزیون یا ماهواره کنی ، میتونی در اینترنت وقت مصرف کنی ، میتونی فکر وخیال کنی و یک گوشه بشینی، میتونی صرف موبایل و اس ام اس کنی، میتونی حلال مشکلات دیگران باشی و برای انها وقت بزاری و... و در آخر میتونی برای خودت وقت و انرژی مصرف کنی .

فکر کردن و برنامه ریزی برای امور شخصی هم نیاز به زمان و انرژی کافی داره ، انجام دادن و به فعلیت رساندن این برنامه ها هم نیاز به زمان و انرژی داره ، اما اگر شما وقت و انرژی خودتون را صرف کارهای غیر ضروری کنید در نتیجه دیگه توانی برای انجام کارهای مفید ضروری باقی نمی ماند و میشه همین حالتی که شما الان دارید .

اقا علی رضا منظورم این نبود فقط وقتم صرف کارهای غیر ضروری میکنم میخواستم بگم کلا برای انجام کارهام بی انگیزه شدم انگار هیچی برام مهم نیست به خاطر همین ممکنه یه
روز من الکی بره وهیچ کار مفیدی نکرده باشم ممکنه کل روزای هفته من شبیه هم باشه با اینکه خیلی کار میتونم انجام بدم برای انجام کارهای شخصی خودم انگیزه ندارم
ولی تا یکی ازم چیزی بخواد فوری دست به کار میشم تا بتونم کمکش کنم مشکل من این چیزاست کلا زیاد اهل فداکاری هستم ولی فقط برای دیگران نه خودم.
من تو زندگی گیر افتادم که روی دایره هست که فقط دور خودش داره میچرخه بدون اینکه جرات کنم پام رو فراتر از اون بزارم وچیز جدیدی تجربه کنم همش ترس همش استرس همش ناامیدی
از شروع کار و فعالیت جدید حتی برای خرید یه وسیله کوچیک هم دچار استرس وترس میشم
نمیدونم چجوری باید حالم رو توضیح بدم خودم هم گیجم به خدا:grief:

- - - Updated - - -


اگه پای کار یا فعالیتی هم برم تا انجامش ندم دست از اون کار نمیکشم اونم به بهترین وجه ممکن ولی خیلی کم پیش میاد اراده کنم برم سراغ اون کار
این رو میدونم یه انرژی نهفته تو وجودم هست که نمیدونم چجوری تحریکش کنم همش منتظر یه محرک و یه تلنگر هستم ولی از کجا و چجوری نمیدونم؟

آبی
چند ساله که ناامید شدی از ازدواج؟
چه مدته که حس بی انگیزگی می کنی؟

ممکنه دلیل این احساس بی انگیزگیت ناامید شدن از ازدواج باشه. اینکه فکر کنی همیشه همین طور که هست همه چی باقی می مونه. این جس یکنواختی بهت داده

برای ازدواج به نظر من ناامید نشو اما منتظر هم نمون
ویزگی های شخص مورد نظرتو پیدا کن حتی بنویس و به خدا بگو بهت اون ادمو بده بعدش به خدا اطمینان کن
امیدوار باش اما منتظر نباش و خودت هر کاری نیازه بکنی بکن

من حالم بدتر از تو هست
نمی تونم درست دلداریت بدم
اما خود ازدواج کردن که زمانی نمی بره
اینکه شخص متناسبت پیدا شه مهمه
بچه هم اگه ادم مناسبی باشه شوهرت نهاینا دو سال بعد از ازدواجت خواهی داشت
به خودت برس و سعی کن شاد باشی
موفق باشی

منظور من هم همین بود خانم ، خود همون انگیزه هم نیاز به انرژی ، تمرکز و زمان دارد.

شما وقتی ذهنتون را درگیر موضوعی ( حالا هر موضوعی) میکنید ، از توان بررسی موضاعات دیگه کاسته میشه .
تعداد موضوعات در ذهنتون را کم کنید ، سعی کنید به طرف تک بعدی شدن حرکت کنید ، تک بعدی شدن باعث میشه شما انرژی و زمان را بهتر مدیریت کنید.

منظورم از تک بعدی فردی هست که تعداد موضوعات خیلی کمی در ذهن داره اما هر موضوع را با دقت بسیار زیاد و انگیزه بالا انجام ، حتی یک خانم خانه دار هم مثال این تیپ میتونه باشه ، که خیلی شاد و با انگیزه داره همون کار خونه را درست و با انگیزه انجام میده . یا یک معلم که همون کار معلمی را به صورت حرفه ای و تک بعدی درست انجام میده ، اتفاقا از نظر مالی هم خوب میتونه پیشرفت کنه شاید در اینده صاحب یک آموزشگاه موفق بشه.

گفتید روزها الکی میره ، اگر خیلی شخصی نیست و صلاح میدونید ، برنامه یکی دو روز هفته را اینجا بنویسید ، کارهای روزانه خودتون ، شامل زمانی که صرف فعالییت ها میکنید ، بیشتر منظورم اوقات غیر ساعت کار.

البته خانم یک مطلبی را هم دقت کنید ، بی انگیزه گی مشکلی که در حال حاظر کلا در جامعه داریم خود من هم بعضی مواقع مقطعی دارم ، حتی افراد اطراف شما که فکر میکنید ظاهرا با انگیزه هستند هم بعضی مواقع بی انگیزه میشوند که به نظر من یکی از عوامل این معضل ، تعداد موضوعات بسیار زیاد در ذهن هست که باعث خستگی و ناتوانی ذهن میشه.

باسلام به همگی دوست عزیزمنم خیلی شبیه شما هستم البته نه همیشه اما وقتی استرسها و نگرانیها و فکرام زیاد باشه
نظرم رو میگم شاید به دردت بخوره احتمالا چون مشغولیات ذهنت و نگرانیهات زیاد بوده اینطوری شدی البته شاید الان دیگه فکری تو ذهنت اذیتت نکنه ولی حتما تو یه دوره ایی خیلی درگیری ذذهنی داشتی خب ببین شما توی چاله بی انگیزگی میفتی ولی اینکهخودت به حال خودت واقفی خیلی خوبه پس یعنی میتونی یه کارایی بکنی اول از همه اون لیستی که دوستمون گفت رو برو سراغش همیشه یه دفترچه و خودکار بذذار کنار سیستمت یا تختت که هر وقت حسش اومد سریع کارهارو یادداشت کنی دوم اینکه اصلا خودتو مجبور نکن بذار حس هرکاری بیاد سراغت البته از کل حس اون کار اگه یه درصدشم بیاد شروع بکن سوم یه وقتایی که تو اوج بی انگیزگی هستی خودتو رها کن یعنی هیچ کاری انجام نده بذار کامل غرق بشی وقتی حس غرق شدنت کامل بشه خودش مثل یه نیروی محرکه در جهت عکس بی انگیزگی عمل میکنه انگار انقدر از خودت بدت میاد که واسه چند لحظه میخوای پاشی و همه کارا رو بکنی چهارم اینکه یه وقتایی با اینکه اصلا حس کاری رو نداری ولی همینجوری الکی برو سراغش و خودتو در عمل انجام شده قرار بده و دیگه اینکه از کارای خیلی مورد علاقت شروع کن انشالا که درست میشه زیاد بهش فکر نکن بیشتر به کارایی که میتونی انجام بدی فکر کن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

آبی سلام مینوش جان مرسی.
چند ساله که ناامید شدی از ازدواج؟ دوسه سالی میشه
چه مدته که حس بی انگیزگی می کنی؟ فکر کنم از وقتی درسم تموم شده نتونستم کار درست ثابتی پیدا کنم وموقعیت ازدواجی هم نداشتم

همین مسائل باعث شده کلا از همه چی نا امید بشم انگیزه نداشته باشم قدمی برای زندگیم بر ندارم
البته مسائل دیگه ای هم هست که نمیتونم اینجا وارد جزئیات بشم

ممکنه دلیل این احساس بی انگیزگیت ناامید شدن از ازدواج باشه. اینکه فکر کنی همیشه همین طور که هست همه چی باقی می مونه. این جس یکنواختی بهت داده شاید چون بدترین چیز همین یکنواختیه زندگی

برای ازدواج به نظر من ناامید نشو اما منتظر هم نمون
ویزگی های شخص مورد نظرتو پیدا کن حتی بنویس و به خدا بگو بهت اون ادمو بده بعدش به خدا اطمینان کن همه عمرم همین کارو کردم ولی هیچ نتیجه ای برای من نداشت
امیدوار باش اما منتظر نباش و خودت هر کاری نیازه بکنی بکن منتظر نیستم کسی انتظار میکشه که امید داشته باشه

من حالم بدتر از تو هست
نمی تونم درست دلداریت بدم
اما خود ازدواج کردن که زمانی نمی بره
اینکه شخص متناسبت پیدا شه مهمه
بچه هم اگه ادم مناسبی باشه شوهرت نهاینا دو سال بعد از ازدواجت خواهی داشت
به خودت برس و سعی کن شاد باشی
موفق باشی

---

باز هم ممنون که نظر دادی:72:

آبی بیکران عزیز الان تاپیکتون رو دیدم. یه جورایی همدردیم. خیلیا شاید بگن پول حلال مشکلات نیست ولی من میگم شاید نتونیم بعضی مشکلات رو با پول حل کنیم ولی بیشتر کارا با هزینه کردن و سرمایه گذاری امکانپذیره. من یه کار مستقل دارم ولی درآمدام آنچنانی نیست ولی با همین درآمد ناچیز کمک خانواده هم میشم. من دختر پر جنب و جوشی هستم و دوست داشتم خیلی کلاسها هزینه کنم و برم یکیش همین کلاس شناست. دو ماه پیش پرس و جو کردم دیدم برا آموزش مبتدی 380 هزار تومن پول خواستن ولی وقتی حساب و کتاب کردم دیدم نه نمی تونم و شاید آخر ماه کم بیارم. این یه نمونس که گفتم. مشکل ازدواج هم از طرف دیگه. بعضی وقتا میگم کاش از نظر مادیات کم نداشتم تا لااقل از آینده و تنهاییم نترسم چون اون موقع محتاج کسی نبودم و می تونستم یه خونه مستقل بخرم و برا آینده نگرانی نداشته باشم. ولی نه خانواده پولدار دارم و نه شغلی که درآمد زیادی داشته باشه. من به موسیقی علاقه دارم ولی هزینه کلاسها اونقدر زیاده که نمی تونم بهش فکر کنم.
این سستی یا بیحال و عدم اراده نیست شما و من و امثال ماها اگر درآمد خوبی داشته باشیم بدون هیچ نگرانی می تونیم هزینه کنیم و راحت دنبال علایقمون بریم. حالا شاید بعضیا بیان بگن چرا جاهایی که هزینه کمتر میگیرن و یا رایگانن مثل فنی و حرفه ای نمیرین!!! من علاقه ام موسیقی و ورزش شناس اگر کسی جای رایگان سراغ داشت خوشحال میشم راهنماییم کنه.
من تو مدت شاغلی حتی نتونستم یه ماشین شخصی هم تهیه کنم ولی دورو برم دیدم که نه کار درست حسابی دارن نه زیاد خودشون رو درگیر کردن ولی در سایه داشتن همسر یا بابای پولدار هر چی خواستن تو اختیارشون قرار گرفته. پس بیشتر مسائل مربوط میشه به مادیات که انسان و سست و بی اراده میکنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alireza35

منظور من هم همین بود خانم ، خود همون انگیزه هم نیاز به انرژی ، تمرکز و زمان دارد.

شما وقتی ذهنتون را درگیر موضوعی ( حالا هر موضوعی) میکنید ، از توان بررسی موضاعات دیگه کاسته میشه .
تعداد موضوعات در ذهنتون را کم کنید ، سعی کنید به طرف تک بعدی شدن حرکت کنید ، تک بعدی شدن باعث میشه شما انرژی و زمان را بهتر مدیریت کنید.

منظورم از تک بعدی فردی هست که تعداد موضوعات خیلی کمی در ذهن داره اما هر موضوع را با دقت بسیار زیاد و انگیزه بالا انجام ، حتی یک خانم خانه دار هم مثال این تیپ میتونه باشه ، که خیلی شاد و با انگیزه داره همون کار خونه را درست و با انگیزه انجام میده . یا یک معلم که همون کار معلمی را به صورت حرفه ای و تک بعدی درست انجام میده ، اتفاقا از نظر مالی هم خوب میتونه پیشرفت کنه شاید در اینده صاحب یک آموزشگاه موفق بشه.

گفتید روزها الکی میره ، اگر خیلی شخصی نیست و صلاح میدونید ، برنامه یکی دو روز هفته را اینجا بنویسید ، کارهای روزانه خودتون ، شامل زمانی که صرف فعالییت ها میکنید ، بیشتر منظورم اوقات غیر ساعت کار.

البته خانم یک مطلبی را هم دقت کنید ، بی انگیزه گی مشکلی که در حال حاظر کلا در جامعه داریم خود من هم بعضی مواقع مقطعی دارم ، حتی افراد اطراف شما که فکر میکنید ظاهرا با انگیزه هستند هم بعضی مواقع بی انگیزه میشوند که به نظر من یکی از عوامل این معضل ، تعداد موضوعات بسیار زیاد در ذهن هست که باعث خستگی و ناتوانی ذهن میشه.

---

روزهای هفته من خوب بجز روزهای کاری که زیاد نیست طبق معمول اول کارهای خونه چون من با مادر مسنم زندگی میکنم پس اکثر کارهای خونه با خودمه مثل نظافت و غذا وکارهای دیگه
بعد از اون مواقع بیکاریم میام نت یا تلویزیون ولی واسه هیچ کاری زمان مشخص ندارم مثلا بگم تا این ساعت این کارم باید تموم بشه یا فقط 1ساعت توی نت باشم جالبه سرعت عملم توی کارهای خونه خیلی بالاست میتونم سریع همه کارهارو خیلی خوب انجام بدم زود تموم بشه ولی خدا نکنه کار شخصی خودم باشه دیگه اونجا نه حوصله دارم نه انرژی نه اصلا دلم میخواد قدمی بر دارم
واسه فرار میرم میشینم پای نت ممکنه ساعتها طول بکشه مثلا بارها گفتم بشینم کار انجام بدم تمرین کنم برم بیرون دنبال کار یا فعالیت جدیدی شروع کنم ولی باز اون بی انگیزگی و بی حالی وبیخیالی میاد سراغم میگم ولش کن 5سال تدریس کردم یه قرون پس انداز ندارم چون پولی بهم نمیدادن همش حقمون خوردن الان از تدریس هم زده شدم فقط یه روز تو هفته کلاس دارم
الان موندم بقیه روزهای هفته ام رو چیکار کنم با این سردی وسستی و بی هدفی چجور کنار بیام!

آبی جان
امید با انتظار متفاوته. امید شور زندگی در تو ایجاد می کنه اما انتظار به مرور ادمو فرسوده می کنه
امیدوار باش چون از جنس زندگیه امید و نیاز داریش. ویزگی های همسرت رو بنویس. روی صفحه من پیام بازدید کننده ها لینک هایی گذاشتم اگه خواستی بخونشون. اگه نه فقط لینک چگونه همسر دلخواهمو بیابم رو بخون
روی احساس خودت کار کن. تو که به خدا ایمان داری. پس خواسته هاتو از زندگیت از اینده که همسرت هم جزیی از اون اینده هست بنویس و بخواه
بعد تو زندگی خودتو بکن. به خدات ایمان داشته باش و امیدوار باش. شادی و نشاط خودت رو حفط کن. به وقتش خود خدای تو شخصی رو که مناسبت هست بهت میده
از پست هایی که می ذاری به نظرم خودت رو محکوم کردی به بی همسری. و همینطور به زندگی یکنواخت. این خودش فرسوده کننده است
یه کم مهرت به خودت کم شده. مشکلت حاد نیست اصلا. یه کمی فقط دوست داشتنت به خودت کم شده. بیشترش کن. اونوقت واسه کارای خودت می دوی و واسه کارای دیگران تعلل می کنی
برای انگیزه دادن به خودت می تونی بنویسی چه چیزایی رو دوست داری. چیزای کوچیک مثلا یه لباس یا یه رنگ لباس زیر یا ملحفه رنگی یا یادگیری یه مهارت که دوست داری و ... هر چیزی که خوشحالت کنه. اینا رو برای خودت بذار جایزه. جایزه در مقابل کارهایی که باید بکنی. کارها رو دونه دونه بنویس و در مقابلش جایزه ی متناسب با کاری که کردی به خودت بده. ممکنه یه بستنی باشه یا ممکنه یه مایو دو تیکه باشه یا حتی ممکنه بیشتر از اینا هزینه کنی متناسب با کاری که کردی
یه ورزش هم بکن
موفق باشی

سلام.

چند سالته؟ لطفا بگو.

میدونید مشکل ماها چیه؟!!! مشکل هممون نه مشکل شمای تنها!!!!! اینه که تمام عمرمون رو بزرگ شدیم با آرزو و امید واسه ازدواج واسه پولدارشدن واسه ..... یعنی ما رو این جوری

بزرگ کردن. خودمون خبر نداشتیم. واسه یه هدف که خودمونم نمیدونیم چیه!!!!

ببین همش تو تلوزیون حرف ازدواج و خواستگاریه. تو همه فیلمایی که بچگیمون میدیم، تو همه فامیل و آشنا حرفشو شنیدیم و .... الان بچه های بدبخت که میشینن پای کارتونایی که فقط

خوشگلی دخترا رو میبینن مطمئن باش خیلی زودتر از ماها کم میارن. خیلی هاشون خودشونو مثل من مثل تو مثل این مثل اون میبازن و به فکر مرگن.

وقتی به من گفتن و یاد دادن دنیا اینه و من الان دارم یه چیز دیگه میبینم از من چه انتظاری هست به غیر از شل شدن دست و پام!!!!

هیچ کس هیچ جا به من نگفته بود زندگی اینه، نه اون، پس طبیعیه که من به فکر مرگ باشم. چون تک بعدی و تو خیال بزرگ شدم. به خاطر بی عرضگی نیست این کاملا طبیعیه. فرار از

عذاب کاملا طبیعیه.

میدونی تو کشورای خارجی به جوون یاد میدن باکسی مهربون نباش و فقط به فکر خودت باش!!! به فکر پیشرفت شخصی خودت!!!! بهش میگن فقط دنبال پول باش و این مهمه این!!!!!

تو کله ی منو تو کردن که از خودت بگذر و به این اون کمک کن. با مردم خوب باش نه با خودت!!!! دقیقا اون موقع هایی که باید با خودت باشی با دیگرانی خودت به درک!!!!.

به من و تو یاد دادن بی هیچ شک و شبهه ای حتما ازدواج میکنی !!! این اتفاق صد درصدی زندگی تو هست و سرنوشتته!!! و من اینو با تک تک سلولای مغزیم پذیرفتم خوب الان شرایطش

نیست،نیست و این واقعیته، حالا من موندم و یه مغز خسته و نا امید گیج و منگ ، کاملا گیج و منگ!!!!. بدون راه حل....بدوووووون راه حل.

وقتی واقعیت های بیرونی داره یه چیز دیگه رو به من میگه من باید الان چیکار کنم؟

از درون شکستی از درون نا امیدی اینا درونته بی هدفی بی انگیزگی تو درونته . اینا تو بیرون نیست.

تو بیرون کلی واسه تو راه هست تا 60 سال دیگه نفس بکشی و زندگی کنی. تو نمردی!!!!! به خدا قسم تو تموم نشدی!!!!

تو فقط نمیتونی ببینی، راهای موفقیتو ، راه های زندگی خوب رو، هیچ چیزی رو نمیتونی.

واسه همینه که تو فکر میکنی به انتها رسیدی ولی یه دختر همسن تو و تو شرایط تو که یه چیز دیگه تو مغزش پر کردن چی ؟ اون الان شاد ترین دختر دنیاست و با انگیزه ی زیاد.

مشکل من و تو ارزشهاییه که بیخودی برای خودمون بزرگش کردیم. حصاری که دور خودمون کشیدیم و نمیتونیم ازش بیرون بیایم.

کی گفته زندگی اینیه که بهمون گفتن؟ کی گفته ما مستحق عذاب و استرسم؟ کی گفته و چه کسی اینا رو تعیین کرده؟

اگه خداست که نگفته.

به خودت بیا دختر. زندگی یه چیز دیگه اس . زندگی رو امتحان کن. نه زندگی خیالی رو نه عذاب تعارضا رو .......!!!!! زندگی واقعی رو.

موفق باشی.

- - - Updated - - -

ببخشید این پست رو هم برا شما هم برا مینوش و هم برای خودم نوشتم.

سلام خانم آبی بیکران

گرچه اگه اسمتون قرمز بیکران بود بیشتر راغب بودم اینجا مطلب مینویسم ، ولی دیگه با همین اسم ابی بیکران هم سعی میکنم چند خطی بنویسم:biggrin:

در مورد مطالبی که توی پست اول نوشته بودید ، چند نکته به ذهنم رسید که اگه اجازه بدید اینجا ذکر کنم..

مورد اول اینکه ظاهرا یکی از چیزهایی که انرژی شما رو زیادی گرفته ، بحث مجرد بودن شما هست غیر از اینکه یک سری مطالب توی این پست نوشتم ،این رو هم اضافه کنم که این تنها مشکل شما نیست ، مشکل چه دختر خانمها و چه آقا پسرهایی هست که کمی احساس میکنن سن ازدواج اونها گذشته ، و اونها هم کارهایی که باید برای ازدواج میکردن رو انجام دادن ، ولی خوب نشده دیگه ، آخه ازدواج کردن که یک هدف نیست که مثلا مثل دانشگاه رفتن تعیین کنی تا فلان سن لیسانس میگیرم ، تا فلان سن دکترا میگیرم و… یا بگی تا فلان سن ماشین میخرم تا فلان سن فلان شرکت رو میزنم و…. ازدواج یک پروسه ای هست که حداکثر نصف اون دست ما هست ، پس واقعا این خیلی مشکل هست که بگیم تا سن مثلا 28 سالگی یا 30 سالگی ازدواج میکنم و… مخصوصا برای دخترخانمها که این موضوع سختی مضاعف هم داره چرا که نسبت به پسرها ازادی انتخاب کمتری دارن… پس خلاصه اینکه واقعا اشتباه محض هست ذره ای غصه و ناراحتی بابت موضوعی که نمیشه مثل سایر اهداف زندگی براش زمانبندی کرد… نمیشه دیگه، نمیشه، متوجه اید؟ نمیشه؟ پس چرا برای چیزی که نمیشه ناراحت شدن؟ نمیشه؟ متوجه اید؟:biggrin: حرفهای والدین و نیش کنایه های اونها رو هم در این زمینه ها جدی نگیرید.. اونها هم پدر و مادر هستند اگر این حرفها رو میزنند نه از سر طعنه بلکه از سر دوست داشتن و دلسوزی هست که مثلا دوست داشتن فرزندشون الان مستقل بود … که این مطلب رو بد بیان میکنن .


مورد بعد اینکه واقعا دنیای اطراف ما ، دنیای بزرگ با کلی موضوعات بدیع هست… میگن سه نوع اطلاعات هر فرد داره…

دسته اول اطلاعاتی که فرد میدونه که میدونه… مثلا بالفرض شما الان یک استاد هنر هستید ، به محض اینکه یک نفر در مورد تکنیک های نقاشی با رنگ روغن بخواد جلوی شما اظهار فضل کنه ، شما سریع موضع میگیرید میگید ، مرجان جون.. نگو نگو ، تمام اینهایی که میخوای بگی خودم استادم.

دسته دوم اطلاعاتی که میدونید که نمیدونید … مثلا یک دسته تکنیکهای هنری تجسمی هست که شما میدونید وجود خارجی دارند ، ولی هیچ اطلاعاتی در مورد اونها ندارید.

دسته سوم اطلاعاتی هستند که نمیدونید که نمیدونید ، مثلا فرض کنید یک رشته مهم اکادمیک در برخی از دانشگاههای دنیا تدریس میشه به اسم مهندسی هنرهای مدرن (از خودم همینطوری الکی گفتم ها :biggrin:) ولی شما اصلا این رشته به گوشتون نخورده چه برسه به اینکه بدونید چی هست و به چه درد میخوره…. خوب، این نوع اطلاعاتی که اصلا نمیدونیم که نمیدونیم رو از کجا باید کسب کرد؟ میگن برای کسب این نوع اطلاعات که اصلا از وجود داشتن اونها کوچکترین اطلاعی نداریم ، یا باید کتابهای خاصی خوند یا با ادمهای خاصی دوست شد و رابطه برقرار کرد که اونها خواننده اون کتابها باشن… منظور؟….

یادم میاد چند سال پیش خودم رو ادم پخته و دنیا دیده ای میدونستم .. فکر میکردم چون ارتباطات کاری و اجتماعی قوی دارم دیگه ختمی هستم برای خودم:biggrin: … اما اولین سفرخارج از کشور که برام پیش اومد… وقتی وارد هواپیما شدم و با مسافران کنار دست خودم طبق معمول وارد صحبت و گفتگو شدم…و با ادمهایی هم صحبت شدم که یا فرهنگ و شرایط اجتماعی دیگه ای داشتن ، یا در تردد بین کشورهای مختلف و اداب و رسوم مختلف بودند.. در عرض چند ساعت دیدم چقدر دنیا بزرگتر و متفاوت تر از دنیای فعلی من در اون زمان هست … تا قبل از اون فکر میکردم دنیا همین محیط کار و ادمهای اطراف و مردم شهرم هستن.. ولی این اشتباه بود….

ماها همه بسته به شرایط زندگی که داریم یک پیله دور خودمون تنیدیم و فکر میکنیم دنیا همینه … این اشتباهه.. دنیا خیلی متنوع تر از اون چیزی هست که ما تصور داریم… منتهی باید این پیله رو پاره کرد… با اطلاعات جدید ، با کتابهای جدید با ادمهای جدید اشنا شد و اجازه بدیم از طریق اونها با دنیا و عوالم دیگه اشنا شد… بقول مولانا

بیرون ز تو نیست آنچه در عالم هست*** از خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی

پس اگر دنیای ما تکراری و خسته کننده هست ، مشکل از دنیا نیست ، مشکل از خود ماست که با تنیدن پیله دور خودمون این دنیا رو تیره و تار کردیم برای خودمون… توی جلسات علمی ، مذهبی ، سمینارها و… شرکت کنید ، جاهایی که بعنوان یک خانم براتون مقدور هست حضور داشته باشید ، فرصت اشنایی با ادمهای جدید و موقعیتهای جدید و دنیاهای جدید رو به این شکل برای خودتون فراهم کنید… اما…

برای خودتون هدف داشته باشید ، همینطور هدفهای الکی نه ها… یک هدف که پشت اون دلیل قوی و انگیزه قوی و یک محرک قوی باشه… یک مثال میزنم. فرض کنید الان میشینید برای خودتون هدف میزارید که تا یک سال دیگه یک پراید 20 میلیونی بخرید. بعد صبحها که از خواب میخواید بیدار شید برید سر کار میگید ، ای بابا، من ماشین میخوام چیکار ، کجا رو دارم برم و… یا یکم توی کارتون به مشکلات میخورید سریع دلسرد میشید ، حالا فرض کنید ان شالله توی همین ماه شرایط ازدواجتون فراهم میشه ، و بعد با اقا داماد قول و قرار میزارید که تا یکسال دیگه برید سر خونه زندگی خودتون و مثلا بیشتر جهیزیه که مثلا مبلغ اون میشه 20 میلیون بعهده شما باشه… حالا این 20 میلیون دوم رو چطوری تهیه میکنید؟ به اب و اتیش میزنید (احتمالا!) ، وام میگیرید ، دو شیفت کار میکنید ، کلاس خصوصی و فوق العاده حتی با سختی و دستمزد کم میگیرید و… که اون پول رو برای زندگی ایندتون فراهم کنید.. نمیدونم متوجه هدفهایی که منظور من بود شدید؟ یک هدف یا چند هدف برای خودتون داشته باشید که برای اونها دلایل و انگیزه های زیادی داشته باشید .. چه مادی چه معنوی … که البته به نظر من در اهداف معنوی معمولا افراد استوارتر هستند.

حالا که هدف خودتون رو مشخص کردید. برای اون حرکت کنید.. حتی یک حرکت کم و کوچک… ولی قطع نکنید… مثلا همون کارهای هنری… نیاز نیست شما سرمایه گذاری و ریسک مادی کنید… روی این هدفتون متمرکز بشید ، ببینید چه اقداماتی لازم هست براش انجام بدید.. بعد کارهای هر چند کوچک برای رسیدن به اون انجام بدید… باور کنید اگه هدفی داشته باشید که پشت اون دلیل قوی باشه .. به محض حرکت در راستای محقق کردن اون هدفتون ، دنیای شما تغییر میکنه… با ادمهای جدید ، منابع جدید و… اشنا میشید که فقط تا قبل از این چون شما در دنیای دیگه ای بودید ، به اونها اجازه ورود به دنیای خودتون رو نمیدادید… فقط حرکت کنید و اجازه ندید تنبلی و کسلی به شما غالب بشه.. میگن بیشتر ادمهایی که چه خسر الدنیا هستند و چه خسر الاخره.. به خاطر تنبلی و کرختی هست.پس هدف قوی داشته باشید و حرکت مستمر انجام بدید. و مطمئن باشید اگر خودتون هیچ حرکت و تغییری در زندگیتون انجام ندید هیچ فرشته نجاتی برای شما هیچ کاری نمیکنه.



به امید موفقیت.