قانعم کنید که جواب رد بدهم...

سلام

نمیدونم از کجا شروع کنم.24 سالمه،از لحاظ مذهبی در حد متوسط هستم و کارمندمو فوق لیسانس.

برای زندگی آینده ام خیلی معیارها داشتم.اخلاق خوب،هم کفو بودن مذهبی،فرهنگی ،حداقل خونه داشته باشن،تحصیلات و کارشون هم در حد متعادل(تعصب خاصی ندارم.کما اینکه ترجیح میدادم حداقل لیسانس باشن و کارمند)

من خیلی از خواستگارامو به هوای نداشتن حتی یکی از موارد بالا در همون یکی دو جلسه اول رد میکردم.

تا اینکه با یه آقایی آشنا شدم.ایشون فروشنده بودن و من مشتریشون.یه روز از من شماره منزل رو خواستن و ...

خواستگاری اومدن با خانوادشون.خانواده من از اول با شرایط ایشون مشکل داشتن.شرایط ایشون:دیپلمه-فروشنده-وضع مالیه خانوادشون از ما پایینتره-از نظر مذهبی از من کمتر معتقدن (البته توی برخی زمینه ها)-خوش اخلاق-تک فرزند-فوق العاده مهربون-با احساس-رفیق باز نیستن و شدیدا خانواده دوست .

با ایشون به هرحال 4 ماه رفت و آمد داشتیم و آشنا شدیم،نمیدونم چی شد که با این شرایط که با معیارهام فرق میکرد کنار اومدم.مثلا قبلا یکی به من میگفت بشین بهم برمیخورد که چرا بهم نگفتن بفرمایید بشینید و میگفتم آدم بی شخصیتیه،در حالیکه ایشون کلا از اول تو خطاب میکردن منو،حتی فعل هاشون مفرده گاهی اوقات وقتی مادرمو خطاب قرار میدن،اما نمیدونم چرا میگم این چیزا مهم نیست..خانواده من به خاطررضایت من پیش اومدن.محرم کردیم و ....بعد از یک هفته من احساس کردم مادر ایشون شدیدا دخالت میکنن توی همه چی.حتی به بردن و نبردن ماهواره توی خونمون نظر میدادن.

نامزدم در مقابل شکایت من میگفتن بذار بریم سر خونه زندگیه خودمون.به کسی اجازه دخالت نمیدم.اما نمیتونست.ایشون انقدر مهربون بودن که نمیتونستن به مادرشون بگن نکن و ایشون رو ناراحت کنن.این نتونستن نه گفتن یکی از موارد بد ایشون بود.بیش از حد دل رحم بودن و دوست نداشتن کسی ازشون ناراحت بشه.

الان ما جدا شدیم.یه ماهه.اما دوباره سر یه ماجرایی دوباره توی راهی قرار گرفتیم که دوباره تصمیم بگیرم.میدونم ایشون به درد من نمیخوره اما همه چی یه برداشته ،میترسم کسی به مهربونیه ایشون پیدا نکنم.یه جمع بندی میکنم،دوستان راهنمایی کنن.فقط تو دلتون نخندین که این ویژگی ها اصلا ادامه دادن نداره و تابلو هست که باید رد کنم ایشون رو،فقط برام تحلیل کنید هم جنبه خوب هم جنبه بد ویژگی هاشونو.

1-خیلی خوب با خانومها هم حس میشن،چون از بچگی با مادرشون بودن و خیلی دوست ندارن،پس تو جمع پسرا نبودن و خوب بلدن احساسی چه جوری برخورد کنن با خانوما .این منو نگران میکنه که نکنه دو روز دیگه با یه نفر دیگه با حضور من باز هم حس بشه.

2-به واسطه کارشون خیلی با خانومها در ارتباطن و باز به واسطه فروش خیلی آدم شوخ و خوش مشربی هستن تو مغازه با مشتریان و همه از صحبت و خرید از ایشون لذت میبرن!!

3-"نه" نمیتونن بگن.درحالیکه من همیشه نظرات منفیمو سریع اعلام میکنم بهشون و بارها گفتم که با نظرم مخالفت کن،مگه میشه با همه چی موافق باشی(میترسم انقدر هیچی نگه و مخالفتهاشو نگه تا یهو همه اشو بریزه بیرون!!)

4-فوق العاده نصیحت پذیر به نظر میان،حس میکنم در آینده ممکنه با هر بادی تکون بخورن.اوایل حس میکردم انعطاف پذیرن ،هرچی گفتم انجام دادن و توی اخلاقشون تغییر ایجاد کردن(اون مواردیو که من دوست نداشتم) و فکر میکردم چه عالیه،اما الان حس میکنم ممکنه مشکل ساز بشه در آینده،نکنه خیلی از این قبول کردن ها فقط برای بله گرفتن باشه و بعدش بشه همون آدم سابق!!

5-با توجه به اینکه مادرشون حق مسلم خودشون میدونن که نصیحت کنن مارو،(چون معتقدن بچه ها چند دفعه ازدواج کردن،تجربه ندارن،ما باید کمکشون کنیم)میترسم نصیحت کردن ایشون و حرف شنوی نامزدم کار دستم بده.این موضوع برام مهمه چون من خودم آدم مستقلی هستم و اصلا دوست ندارم کسی حتی راجع به نوع چیدمان خونم نظر بده!!!فقط خودمو شوهرم.

6-ایشون چند دفعه دیدم که توی خیابون که باهم هستیم چشمشون بیراهه میره!!!بهشون گفتم اما میگن اصلا دقت نمیکنن،فقط نگاهشون میفته!!!

7- توی جدا شدن اولمون بعد از اینکه راجع به اتفاقات گذشته صحبت میکردیم،و من گلایه میکردم ، ایشون اصلا هیچ دفاعی از کارا و یا سکوتهایی که کردن نداشتن،من حتی انتظار داشتم بگن" حق با مادرم بود،منم سکوت کردم"،اینطوری حداقل مطمین میشدم میدونه داره چیکار میکنه،اما الان حس میکنم برای هیچ کاریش دلیل نداره،نکنه برای انتخاب منم دلیل نداشته باشه!!!

سلام
به نظر من خیلی از مواردی که ذکر کردی طبیعیه .....
همه دختر پسر ها از خانواده هاشون حرف شنوی دارن ....
خود من گاهی بی منظور نگاهم میچرخه اصلا هم دلیل خاصی نداره .....
با توجه به صحبت هاتون من فکر میکنم ایشون پدر ندارن و با مادرشون هستند به خاطر این هم هست که شما فرمودید خانوم هارو خوب میفهمن .... الان ماشااله همه پسرا همه چیرو خوب میفهمن فقط بعضیاشون نمیخوان به روی خودشون بیارن .....
نصیحت پذیرم که اگثر ادما تا وقتی کسی رو دوست دارن میشن بنده اون ادم .....گاهی اوقات موقت گاهی اوقات دایمی این مسائل معمولا تا نری زیر یه سقف مشخص نمیشه ....
اما درباره فروشنده بودنش که رفت و امد دختر زیاده لغزشش خیلی احتمال داره ...بعضی دختر ها هستن دور از جون تمام خانومای تالار برای اینکه تخفیف بگیرن یا هر مسئله دیگه از هزار ترفند استفاده میکنن ...
به هرحال خودت بهتر میدونی ....

اتفاقا باید به اتفاقهای کوچیک دقت کنی تو شرایطت جوری بوده که درگیر احساس مردی نشدی و برای همین ناخوداگاه به کسی که یکم محبت داشته دلبسته شدی
تصمیمت و انتخاب ایشون بوی احساسی بودن میده بپا

به نظر من اختلافات شما زياده..يه وقتايي آدم يكي به دلش ميشينه و به اصطلاح چشماشو ميبنده و نميبينه كه طرف چقدر از معيارهارو نداره و يه جورايي دل ميبنده اما وقتي زمان بگذره و جلو بره سر اختلافاتي كه پيش مياد تمام معيارهات مياد جلوي چشمات و تازه ميفهمي اين اون آدمي نبوده كه هميشه دوست داشتي باهاش زندگي كني و اينجاست كه اختلافات بيشتر و بيشتر ميشه..اينكه ميگي ايشون بيشتر با خانماست و رفيق نداره زيادم خوب نيست چون يه آدم بايد متعادل باشه نه فقط يه بعدو در نظر بگيره...اينكه ميگي ايشون نميتونه با مادرش مخالفت ميكنه چون از سر محبت و مهربونيشون هست به نظرم اينجوري نيست چون اينطور كه معلومه ايشون جز آدم هاي مهرطلب هستن و به خاطر خصوصيات خودشون هست كه مخالفت نميكنن چون حس ميكنه اگر مخالفت كنه ديگه مورد توجه مادرش نيست...خيلي موردهاي ديگه تو ارتباط شما با ايشون هست..

مرسی از همفکریتون دوستان.

پدر هم دارن،اما کلا منزلشون زن سالاریه.میدونید من با خودم فکر میکنم که شاید برای زندگی خیلی چیزای مهمتر لازم باشه.از بعد از اینکه با ایشون آشنا شدم حس میکنم شاید معیارهام قدیم اشتباه بوده.میگم شاید دارم الکی بزرگ میکنم همه چیو .حرف شمارو هم قبول دارم، من با کسی نبودم و شاید این محبت شدیدی که ایشون توی این 4 ماه داشتن بهم باعث شده چشمامو ببندم.اما واقعا وقتی کنارم هستن احساس آرامش میکنم.مشکلاتم یادم میره.اصلا دوست ندارم احساسی برخورد کنم.فقط با خودم میگم شاید این احساس ارامش یه مورد خیلی مهم باشه برای زندگی که نتونم پیش کسی دیگه پیداش کنم.شاید با خیلی چیزا راحت بشه کنار اومد.اینکه میگن اصلا به حرف مامانشون نیستن و فقط تا وقتی خونه خانوادمون هستیم باید این شرایط رو تحمل کنیم،با خودم فکر میکنم شاید واقعا جدا بشیم همینطور باشه و مشکل پیش نیاد.خودشون الان میگن اگر دوبار بریم خونه مامان اینا در آینده و شما ناراحت بشی از برخوردشون به جای هفته ایی دو بار هفته ایی یه بار میریم اگر باز ناراحت شدی کمترش میکنیم.اینا چیزای خوبی نیست؟اینا نمیتونه نکات مثبت باشه.نمیدونم.این مطالب همدردیو که میخونم واقعا نگران میشم.اگر ایشونم یهو بزنن زیر همه حرفاشون و تنهام بذارن دیگه هیچی ندارم که به زندگی باهاشون امیدوار باشم.

خاله قزی و مصباح الهدی و بقیه دوستان نیستن همفکری بدن و از تجربیاتشون بهم بگن

دوستان کسی همفکری نمیده؟یه کم برام حرف بزنید.بگید چی درسته و چی غلط.خسته شدم از بس تنهایی فکر کردم.

این چیزایی که میگی درسته ارامش خیلی خوبه
من فقط از کار ایشون یکم میترسم ......

چرا فکر میکنی شاید هیچ کس دیگه ای نتونه شما رو خوشحال کنه و بهتون حس آرامش بده؟

اکثر دخترهایی که توی شرایط مشابه شما هستند، مثل شما فکر میکنند. ولی خودت ببین، به تعداد همین دخترها، پسری وجود داشته که بلد بوده چجوری حرف بزنه و رفتار کنه که دل طرف مقابلش رو ببره. مطمئن باش بازم از این پسرا پیدا میشه

الهام خانم دوست عزیز من فکرمیکنم بخاطر اولین رابطه با جنس مخالف و همین راحت برخوردکردن ایشون باعصپث شده شما جذب ایشون بشید و احساسی برخورد کنید دوستان خیلی درست فرمودند شاید الان تو اوج احساسات بگی معیارام مهم نیست ولی فردا توی زندگی مشترک تا یه جا با ناملایمات برخورد کردید یه جا که باب میلتون نبود یا اخلاق این آقا تو ذوقتون خورد خودتونو سرزنش میکنید و میگید اگه کسی رو انتخاب کرده بودم که معیارامو داشت این زندگیم نبود و این سرزنش کردن خودتون باعث میشه از همسر و زندگی مشترک دلزده میشید و اون موقع است که کاراز کار گذشته. من با صحبتای شما برداشتم از شخصیت شما و این آقا این بود که شخصیتهاتون درتضاد همدیگه است ایشون رو فردی منفعل دیدم و شما دارای شخصیتی جراتمند هستید و سازگاری شخصیتتون باهم کمه و به مشکل برمیخورید اگر ایشون بقیه معیارای شما رو داشتن انگیزه کافی برای سعی در تغییر شخصیت و تبدیل کردن ایشون به فردی جراتمند رو داشتید ولی الان که ایشون معیارای شما رو ندارن و فقط از لحاظ احساسی با ایشون درگیر شدید انگیزه ای برای تغییر ایشون ندارید و ترسی که برای از دست دادن این ارامش دارید منجرمیشه شماهم به اخلاق ایشون گرایش پیدا کنید و تبدیل بخ فردی منفعل شوید که زندگی دو فرد منفعل هم باهم مشکلات زیادی را خواهد داشت و بزرگترین مشکل چنین زندگیهای اداره خانه و خانواده به بیرون از خانه و به دست بزرگترها و موجب دخالت دیگران در زندگیتان میشود. امیدوارم فرصت یه انتخاب دیگه رو به خودتون بدید و برای ایندتون بیشتر تلاش کنید و صبورتر باشید .موفق باشید

سلام الهام عزیز

گاهی قضیه بر عکس میشه کسی میاد کاملا هم کفو و مناسب با شخصیت و همه چی تموم ولی دریغ از یک ذره احساس که برات ایجاد بشه یجورایی کنارش ارامش نداری

گاهی کسی رو میبینی بدون اینکه معیارات رو داشته باشه بدون اینکه هم کفو باشین احساس میکنی برات جذابه و اینجا قضیه برات یکم خطر ناک میشه

که خب هیچ کدوم از دوحالت بالا برا ازدواج مناسب نیستن
الهام جان شما خیلی باهم فاصله دارین نمیدونم درسته که مدرکش دیپلمه ولی ایا اهل مطالعه هم هست ؟ این برات مهمه؟
بعدا نمیخوایی ادامه تحصیل بدی ؟ اگه بخوایی پایین بودن مدرک ایشون یه مانعه چون خیلی بینتون فاصله ایجاد میشه همینطوری هم خیلی فاصله دارین

اصلا گاهی به ذهنت خطور میکنه که ازش سری؟ این میتونه یه زندگی رو خراب کنه
بعدا که احساساتت تعدیل شد با خودت نمیگی که چرا با این فرد ازدواج کردم؟

میدونی؟ در کل بهتره که مرد بالاتر از زن باشه حالا از هر لحاظ حداقلش اینه برابر باشن
من خدایی نکرده نمیگن ایشون پایین ترن ولی طبق پارامترهای جامعه مدرکشون از شما پایین تره از نظر اعتقادات مثل شما نیست
اینکه میگی فروشنده است یعن شغل نداره ولی شما دارین ( منظورت اینه که برا کسی فروشندگی میکنه دیگه؟ یا خودش مغازه داره؟)

بهر حال اول قضیه باید پشتوانه عقلی برا انتخابت داشته باشی بعد احساسی و عاطفی .
بهر حال با خودت فکر کن اگه این حسو بهش نداشتی چی باعث میشد شمارو به خودش جذب کنه؟چرا انتخابش میکردی؟

از نظر دستای مهربونم ممنونم.اما کاش بیشتر توضیح بدید.
چرا همه موافقن که ایشون به درد من نمیخوره؟چون گفتم قانعم کنید بگم نه؟

نمیگم به دردم میخوره، فقط من میخوام بدونم سخت گیری دارم میکنم و مواردی که گفتم موارد خیلی مهمی هستن که نباید از کنارشون راحت رد شد ،یا اینکه نه باید چشم پوشی کرد. واقعا این چیزا مشکل ایجاد میکنه؟کدومش مشکل سازه کدومش نه. مثلا اینکه هرچی من میگم سکوت میکنه و دفاع نمیکنه شاید نشونه اینه که منو نمیخواد ناراحت کنه و اینکه شاید پشیمونه از کاراش که سکوت میکنه و دلیلی بر بی منطق بودن و روی هوا عمل کردنش نیست، مثلا اینکه از حرف شنوی ایشون و به قول دوستان مهر طلبی ایشون میتونم استفاده کنم و کامل تسخیرش کنم و به کسی اجازه دخالت ندیم و زندگی آرومی داشته باشیم. اینکه با خانوما ارتباط دارن دلیل نمیشه خیانت کنن،توی جامعه ده دقیقه راه بره به اندازه کافی آدمهاییو میبینه که بخواد تحریک بشه،کسی که بخواد خیانت کنه خیانت میکنه و نباید بد فکر کنم.

نمیدونم.من دلیلها و بدبینی های خودمو تا اونجایی که عقلم میرسید تحلیل مثبت کردم و نوشتم براتون، اما راستش به دلم نمیشینه.حس میکنم توجیه.دوست دارم بقیه بگن.اگر بدبینیم درسته بهم بگید این موارد شدیدا مخربه در آینده.اگرم دارم اشتباه میگم مثه من تحلیل مثبت کنید.

چرا کسی نظر نمیده روی طرز فکرم،شاید واقعا خیلی از آقایون این موارد رو داشته باشن.من میخوام قانع بشم،با دلیل و منطق.من وابسته نیستم .میتونم بگم نه به راحتی.اما منطق میخوام.میخوام دو روز دیگه،وقتی به این روزام فکر میکنم،به خودم نگم همه چی احتمال بوده، شاید میشده یه جور دیگه فکر کرد.

میدونم خیلی هاتون با خودتون میگید دارم دنبال بهونه میگردم که بگم این آقا خوبه،اما باور کنید اینطور نیست.فقط میخوام با خیال راحت بذارمشون کنار یا با خیال راحت قبولشون کنم.

الهان جان فکر کنم نوشته هامونو نمیخونی بعد دوباره میگی نظر بدین !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

اول قضیه باید پشتوانه عقلی برا انتخابت داشته باشی بعد احساسی و عاطفی .
بهر حال با خودت فکر کن اگه این حسو بهش نداشتی چی باعث میشد شمارو به خودش جذب کنه؟چرا انتخابش میکردی؟اصلا انتخابش میکردی؟

---

درود بانو

بنظر من بشخصه بجای زدن تایپیک بهتره برید مقالات سایت را مطالعه کنید در مورد ازدواج ساده تصمیم نگیرید.شخصیت شما نیاز داره به تعادل برسه و همینطور شخصیت اون آقا بنظر باهم در تعارض کامل هستید شاید علت اینکه بهم جذب شدید همینه.
یکی از روانشناسها توی تلویزیون یه حرف جالبی زد اینکه ما جذب کسی میشیم که اخلاق و رفتارهایی که دوست داشتیم داشته باشیم ولی نداریم را در طرف مقابلمان میبینیم.مثل ایشون در وجود شما میبنیه و شما هم مهربانی و صداقت را در وجود این اقا میبینید.

بنظر من بهتره یه تایپیک بزنید در مورد تعدیل معیارهایی که دراید این خیلی میتواند به شما کمک کنه.
خودم تقریبا شرایط این آقا را دارم ولی وضعیت ایشون نسبت به من فرق داره مخصوصا خانواده ای که دارن بهتره بیشتر از این به این آقا فکر نکنید ولی روی خودت کار کن معیارهای خودت را بنویس یکجاهایش را باید تغییر بدی بعضی هاشو کم کنی بعضی جاها راب اید اضافه کنی کلا اینجوری خیلی خوبه هم از تجربه بقیه کاربرهای دختر استفاده میکنید و هم اینکه از نظرات آقایون بیشتر بهره میبرید:72:

این اقا کلا منتفی هستش نه بخاطر عنوان تایپیکت نه کلا بیخیال
یه نصیحت کوچولو:سعی کن شوهری انتخاب کنی که اگرم شاغل هستش کمتر با مشتری خانوم در ارتباط باشه شغل مردانه داشته باشه بهتره.(تجربه کاملا شخصی)

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

مثلا قبلا یکی به من میگفت بشین بهم برمیخورد که چرا بهم نگفتن بفرمایید بشینید و میگفتم آدم بی شخصیتیه

---

نقل قول:

---

این موضوع برام مهمه چون من خودم آدم مستقلی هستم و اصلا دوست ندارم کسی حتی راجع به نوع چیدمان خونم نظر بده!!!فقط خودمو شوهرم.

---

دختر خوب و فهمیده ای هستی خیلی به نکات ریز توجه داری این عالیه نشانه اینکه به مقوله ازدواج خیلی جدی فکر میکنی و سرسری نگاه نمیکنی بهش.نکاتی که بالا از نوشته ای شما قرار دادم یکیم اذیتم میکنه فکر کنم توی یه قالب خاصی قرار داری اینو یادت نره وقتی ازدواج میکنید بهتره انعطاف پذیری بیشتری داشته باشید چون علاوه بر طرف مقابلتان با خانوادش و فامیلش هم ازدواج میکنید.
تایپیک های دوران عقد و نامزدی را بخوانی خیلی بهت کمک میکنه تا بهتر و بیشتر با شخصیت مردها آشنا بشی و اینکه امادگیو خودت هم بالا میره

فرشته جان من تمام نظرات دوستان رو ده بار میخونم.مطلب شما رو بعد از ارسال دیدم.مرسی از نظر جامعتون.اما سوالایی که پرسیدید.من خودم بارها فکر کردم که ممکن در اینده مشکل داشته باشیم به خاطر تفاوت و سطح تحصیلات.اما من نه.نکرانم ایشون حساس بشن.من عقیده دارم خودم با مدرکم توی جامعه لذت میبرم و کار میکنم و مدیریتمو میکنم.اما شب که میام خونه یه دنیا آرامش و محبت میخوام و توی خونه مدرکمو قاب نمیکنم بزنم و اصلا تا الان فکر نکردم ایشون از من سطحشون کمتره.چون واقعا در کنار مردم مطیعم و با احساس.هیچ جنبه دیگه ایی رو وارد رابطه ام نمیکنم.من برای خودم کار میکنم درحالیکه ایشون به پولی که من در میارم نیاز نداره.روی کارم هم تعصب ندارم.چند سال دیگه با اومدن بچه ام کارمو میذارم کنار چون نقش مادری رو دوست دارم کامل اجرا کنم و کم نذارم برای بچه ام.حتی اگر ببینم در نقش همسری هم کارم باعث میشه برای همسرم وقت کمتر بذارم حتما کنار میذارمش.در مورد مغازه ایشون هم باید بگم یه مغازه اجاره کردن و برای خودشون کار میکنن.خاله قزی جان.از نظر شما هم ممنونم .همیشه نظرات شما رو تو تاپیکهای دیگه میخونم و لذت میبرم.جالبه که انقدر قاطعانه میگید بذارمش کنار بدون هیچ سوالی.پس جای تامل داره کار من که انقدر صریح میگید نه.ممنون از نظر قاطعتون.من خودم ادم با صداقت و مهربونی هستم پس این اخلاق ایشون اون چیزی نیست که من نداشته باشم و روی این حساب منو جذب کرده باشه.حتما تاپیکی که گفتید رو ایجاد میکنم.قول بدید اونحا خیلی خوب کمکم کنید و راهنماییم کنید. از بقیه دوستای عزیزم بابت همفکریشون ممنونم

مسئله تضادیه که در نوشته های شما و اخلاق ایشون وجود داره که بعدها مشکلاتی برایتان بوجود می آره.بشخصه کلا از خانواده هایی که جایگاه یکطر چه مادر باشه و یا پدر معلوم نباشه و جایگاهش دیده نشه و حرفش خریدار نداشته باشه حس خوبی ندارم.اینکه شما جواب منفی دادید حالا به هر دلیلی تمام شد و رفت.

اینو از الن بهت بگم هر خواستگاری شرایط خاص خودوشو داره خانواده خوش اخلاق و رفتار خودش شخصیت خودش فرهنگ و آداب رسوم خودشو داره.اینکه شما بشینی و هرکی میاد با قبلی ها مقایسه کنی و افسوس بخوری درست نیست.

تجربه من میگه اگه افکار و عقاید و شخصیت و میزارن تحصیلات مذهب دونفر و خانواده هایشان هرچه بیشتر به هم نزدیکتر باشه بهتره اینجوری در زندگی آرامش بیشتری را احساس میکنن.شما انعطاف پذیری خوب یدارید ولی یادت نره مردها از انعطاف پذیری کمتری برخودار هستند و احتمال اینکه تغییر بکنن زیاد نیست پس توی انتخابت دقت کن و همه جوانب را در نظر بگیر

من یه کم با جواب گذاشتن توی سایت مشکل دارم.تازه متوجه شدم جواب قبلیه منو ذخیره نکرده.مرسی خاله قزی.درست نیست مقایسه کردن.اما دست خودم نیست.توقعم از احساس مردم رفته بالا.نمیگم با شخص ایشون مقایسه میکنم نه.اما مطمینم اگر از نظر احساسات نتونن باهام خوب ارتباط برقرار کنن ,خوب منم خیلی نمیتونم بپذیرمشون. هم کفو بودن واقعا مهمه.درست میفرمایید.البته من حواب رد دادم.اما دوباره تشریف آوردن و دوباره فرصت خواستن.اینکه گفتید یه نفر چه مادر چه پدر نقشش پررنگتر باشه, نمیدونم شاید متوجه منظورتون نشدم اما اگر درست متوجه شده باشم باید بگم مادرشون برای هرکاری با پدرشون مشورت میکنه و تنها نتیجه رو مادرشون به زبون میاره.اما به هر حال نقش برجسته تری داره.
فقطmaede120 توجیه کردن کارای ایشون رو.پس مطمیننا اینهمه نظر منفی قابل تامله.nilofar mordab عزیز.شما راحع به منفعل و جراتمند بودن گفتید .باهانون موافقم اگر من سمت ایشون کشیده بشم ,دوتا ادم منفعل زندگیه جالبی نخواهند داشت. اما چرا فکر نمیکنید که ایشون به سمت من کشیده بشن و جراتمند بشن! ایشون شدیدا دوست دارن مستقل بشن و از خونه پدرشون که همیشه همه مراقبشون بودن بیرون بیان و روی پای خودشون بایستن.من همیشه با حرفام سعی کردم بهشون بگم که مرد محکمی هست و چقدر توی زندگی حضورش به عنوان یه مرد میتونه عالی باشه.ایشون انگار دنبال یه بستر هستن تا استقلال و مرد بودنشون ظاهر بشه.من این بسترو براشون مهیا میکردم و بهشون با حرفام قدرت میدادم.حس میکنم بیشتر از هرکسی در اینده به سمت من کشش داشته باشن چون در کنار من پر از عزت نفس هستن.نمیدونم نظرم درسته یا اشتباه.

دوستای عزیز نظرم درسته آیا???

هم ممکنه درست باشه هم اشتباه، ولی آیا ارزش ریسک کردن داره؟؟

سپیده تاریک جان چه کوتاه اما تامل برانگیز.
همه چیز این دنیا ریسک داره.اما فکر کنم با اینهمه بار منفی که دوستان دادند ,ریسک نکنم منطقی تر باشه.امیدوارم هیچوقت پشیمون نشم:-(

- - - Updated - - -

سپیده تاریک جان چه کوتاه اما تامل برانگیز.
همه چیز این دنیا ریسک داره.اما فکر کنم با اینهمه بار منفی که دوستان دادند ,ریسک نکنم منطقی تر باشه.امیدوارم هیچوقت پشیمون نشم:-(

الهام جان سلام من فرصت نکردم پست همه دوستان رو بخونم ولی نظر خودم اینه : همه ما معیارهای خاص خودمون رو داریم ولی هنوز دستگاهی اختراع نشده تا همه معیارهای ما رو بگیره و فرد مورد نظر رو بیرون بیاره .
یعنی ممکنه با فردی ازدواج کنیم که 90 درصد معیارهامون رو داشته باشه شاید هم 50 در صدش رو .
با توصیفی که شما از این اقا کردید به نظر میرسه میتونه همسر خوبی براتون باشه اگر شما هم مهارتهای همسر داری رو اموخته باشید .
مثلا دیدگاهتون در مورد مادر شوهر اشتباهه و با هر فرد دیگری هم ازدواج کنید این طرز فکر برایتان مشکل ایجاد خواهد کرد . تحصیلکرده بودن و مستقل بودن ایجاب نمیکنه که شما یا ایشون به حرفها یا نصیحتهای بزرگترهایتان گوش ندهید . یا با انان مخالفت کنید .
نکته : مادر شوهر مخالف یا دشمن عروس نیست بلکه خیرخواه و دوست دار عروس هست . مادر شوهر کسی ست که داماد رو به دنیا اورده و تربیت و بزرگش کرده و عروس باید همیشه قدر دان اون باشه .

دیدم دوستان به شغل همسرتون ایراد گرفتند از اینکه ایشون با خانمها در ارتباطه . اگه اینطور بود که همه اقایونی که وسایل خانمها رو میفروشند نباید ازدواج کنند ! من دیدم اقایونی که با اینکه وسایل خانمها رو میفروشند ولی چون افراد پاکی هستند خیلی هم شغلشون رونق داره و خوبیش اینه که همسرشون هم در مواقع بیکاری کمکشون میکنه .

سلام واحد عزیز.داشتم توی بلاتکلیفیه خودم دست و پا میزدم و مدام سبک سنگین میکردم ایشون رو.مطلب شما روخوندم آروم شدم.نمیدونم.انقدر همه میگن اشتباهه,که همش اینده دشواری رو تصور میکنم با ایشون.درحالیکه شاید واقعیت این نباشه.درمورد مادر شوهر درست میفرمایید.من کلا روی مادر شوهر حساس هستم, روی حساسیتم هم دارم کار میکنم, میدونم با بهترین آدم هم باشم باز طرز فکرم در مورد مادرشون ممکنه زندگیمو ناآروم کنه.
خیلی خیلی ممنون از اینکه نظر دادید, دیگه از هم فکریه دوستای همدردی نا امید شده بودم.

سلام

مرسی از اینکه یه عالمه هم فکری کردید با من. بلا تکلیفی خیلی حس بدیه.خیلی بده که میدونی باید چیکار کنی اما توان انجامشو نداشته باشی.

باید بگم نه،اما توانشو ندارم. نمیدونم چم شده.اصلا آدم این مدلی نبودم.همیشه نظراتمو خیلی رک میگفتم،اصلا دیگه اون آدم سابق نیستم ،یه آدم شاد و خوشحال،توی همه مهمونیا کلی حرف میزدم میگفتم میخندیدم،همه منو به دید یه آدم قوی میدیدن که هیچ چیزی نمیتونه ناراحتش کنه.هیچ چیزی نمیتونه شاد بودنشو خراب کنه.اما الان...

دیگه الهام سابق نیستم.از سرکارم که میخوام برم خونه 2 ساعت میشینم تو ماشین توی سکوت.فکر میکنم.نمیدونم به چی،اما همینطوری میشینم.هر روز صبح که بیدار میشم پر از غصه ام.هیچ امیدی به هیچی ندارم.داغونم.با هیچکس نمیتونم هم کلام بشم.همش احساس میکنم باز میخوان نصیحتم کنن(آخه توی دوران آشناییم با اون آقا همه هی نصیحت میکردنو هی میگفتن نکن،بده،اصلا مناسب تو نیست،باورتون نمیشه ،نمیدونم چرا همه انقدر احساس مسئولیت میکردن،دوست و اشنا هی زنگ میزدن و سوژه جدید پیدا میکردن که بگن این آقا به درد من نمیخوره،انقدری که تلفنم زنگ میخورد و مثلا خواهرم بود،کلی غصه میخوردم و میگفتم وای خدا باز کی توی زندگیش بدبخت شده اینا میخوان نسبت بدن به این آقا،مثلا میگفتن فلانی شوهر کرده بود،الان فهمیدن دست بزن داره،شاید اینم اونجوری باشه،نکنه دو روز دیگه خیانت کنه بهت و هزار تا حرف دیگه.حتی گاهی نامزدم برخوردی میکرد که من دوست داشتم اما همه هی میگفتن وااااای چه کار بدی!!! خسته بودم از همه چی.نگید نباید اجازه میدادی کسی دخالت کنه در این حد،باور کنید میگفتم که بس کنید،اما اونا کار خودشونو میکردن،و منم شاید چون توی شرایط انتخاب بودم،روم حرفا تاثیر میذاشت )خسته شدم از همه چی.با کسایی که مخالفت کردن(با اینکه شایده شایده شاید حرف حق زدن)نمیتونم صحبت کنم.حضورشون بهم انرژی منفی میده هنوز.حتی خواهرم.خانوادم.همش دوست دارم توی سکوت تو تنهاییم بشینم.بعد از ایشون توی هرچیزی دنبال آرامش میگردم.توی هرچیزی.نگاه به آب،گریه کردن،شنیدنه صدای شاخه درختا،نماز،رازو نیاز ... اما هیچی آرامش اونو نمیده.انگار یه چیزی گم کردم.کلافه ام.

اون آقا منتظره جواب منه.نمیدونم چه جوری بگم نه.خانوادم مخالفن شدید.دلم بهم قدرت نمیده بگم نه.

نمیدونم ،حس میکنم دارم افسرده میشم.حوصله ورزشو تفریحم ندارم،خودم میدونم باید سرمو شلوغ کنم،اما حوصله ندارم به خودم کمک کنم.هرچی هم از خدا میخوام درستش کنه،هیچ راهی جلو پام نمیذاره،مگه نمیگن رحمان و رحیمه،خوب پس کو؟کفر نمیگم،اما به همون خدا یه بنده اش بشینه حال منو ببینه دلش به رحم میاد،دیگه چه برسه به اونکه خداست.

هرچی دردودل میکنم خالی نمیشم.

الهام جان مرحله انتخاب مرحله خیلی سختیه . من هم این مرحله رو طی کردم و شاید بگم سخت ترین کاریه که تا حالا انجام دادم . اینکه گفتی بیشتر اطرافیانت مخالفن چیز عجیبی نیست بعضیها با همه چیز مخالفن . اصلا اگه انتخابش نکنی میگند چرا پسر به این خوبی رو رد کردی البته وقتی کار از کار کذشته باشه اینو میگن و اگه انتخابش بکنی هزار تا عیب و ایراد براش میتراشن . کلا تو مسئله انتخاب همسر چه برای دختر چه برای پسر اگه اطرافیان خبر دار بشن به هیچ وجه نمیگذارند وصلت سر بگیره . حالا یا به زعم خودشون خیرخواهی میکنند یا حسادت یا هرچی . در هر حال دهن همه رو نمیشه بست . ولی حساب پدر مادر جداست . اگه پدر مادرت ادمهای منطقی باشند و تحت تاثیر حرفهای دیگران نباشند مخالفتشون موجب تامل هست .دلیلی که اونا برای مخالفتشون چی هست ؟ واقعیت اینه که امروزه گزینه های انتخاب برای دختر خانمها کم هست . یکی دو مورد خواستگار بیشتر پیش نمیاد و بدون دلیل موجه عاقلانه نیست که خواستگار رو رد کنید .
یادم میاد زمانی که برام خواستگار میومد بدون دلیل موجه ردشون میکردم . خیلی جوون و بی تجربه بودم . مادرم ناراحت میشد ولی گوش به حرفش نمیدادم . خواهر برادرهای بزرگتر از خودم هم تائئدم میکردند و هندونه زیر بغلم میگذاشتند . منم که چیزی حالیم نبود فکر میکردم دوستم دارند . یه روز که مادرم داشت با مادر بزرگم درد دل میکرد و از یکدندگی من ناله میکرد مادر بزرگم گفت اره تو حق داری برای دختر که همیشه خواستگار نمیاد !
این حرف خیلی رو من تاثیر گذاشت و مثل اینکه خواب بودم و یهو بیدار شدم . دیدم راست میگه این رویه تا کی میخواد ادامه پیدا کنه ؟ بالاخره باید یکی از اینها رو انتخاب کنم . وقتی همسرم به خواستگاری اومد با اینکه ایراداتی داشت و صد در صد با معیار هام جور نبود ولی به دلم نشست و صداقتی در کلامش و چهره اش دیدم که حاضر نشدم نه بگم با اینکه همه اطرافیانم به جز پدر مادرم مخالف بودند . و هنوز هم مخالفند . بعد ها فهمیدم که اونا با خود من و با خوشبختیم مخالف بودند نه با همسر اینده من .

مرسی واحد عزیز که انقدر خوبی و هستی .ببینید.پدر مادر من نگرانن.دخترشون درس خوندست،فوق لیساسه،تو پر قو بزرگ شده،مستقله،زندگی سختی نداشته،هرچی خواسته براش همیشه محیا بوده.انتظار دارن یه آدم تحصیلکرده،با فرهنگ،با وضع مالی مناسب،کار درست،شخصیت خوبو ... برای دخترشون بیاد.آخه داماد اولشون همه چی تمومه.خیلی جالبه،نامزد من در کنار دامادمون اصلا هیچ شباهتی نداشتن.حداقل از نظر شخصیت.دامادمون کلی محترم هستن و شما از دهنشون نمیفته و کلی رسمی هستند.اما نامزد من کلا شما به دهنشون نمیاد!! اونا هم انتظار ندارن یکی مثل دامادمون باشه،اما خوب حق بدید توقعات میره بالا.من خودم خیلی آدم رسمی هستم.خیلی آداب احترامو هم توی برخورد هم توی صحبت مراعات میکنم.اما نامزدم اینطوری نیستن.اطرافیان این تفاوتهارو میبینن و میگن اصلا در سطح تو نیست. نمیدونم واحد جان. انقدر همیشه مستقل بودم و برای زندگیم خودم تصمیم گرفتم حس میکنم یه مرد خیلی قوی میخوام که بتونم بهش تکیه کنم،در حالیکه حس میکنم ایشون شاید نتونن اونقدر محکم باشن.انقدر که ازشون بد شنیدم.

بعضی تاپیکهارو میبینم که چقدر همه به کسی که تاپیکو زده لطف دارنو هی باهاش همدردی میکنن و همفکری میدن.حتما باید ازدواج کرده باشمو بخوام طلاق بگیرم که همه هی نظر بدن،یا باید خیانت دیده باشم؟جالبه.من که دیگه از لطف شماها نا امید شدم. ایشاا... کسی به بن بست تو زندگیش بر نخوره که بخواد دنبال همفکر و همدرد بگرده

باسلام

اگر شما انتظار دارید که کسی مستقیم به شما امر کند که رد کن ایشان را یا قانعت کند یا بگوید خوبه ادامه بده هرگز چنین اتفاقی نمی افتد چون با اصول مشاوره نمی خواند . دوستان فقط می توانند بر اساس اطلاعاتی که شما می دهی در شناخت وضعیت و پیامدهای روند و روش و رفتار شما و نامزدت شما را روشن کنند و تصمیم گیری با شماست . شما آنطور که بایسته و شایسته هست راهنمایی دوستان را دقت نکرده و به کار نمی گیری و گو اینکه مایلی هروز که تالار می آیی تاپیکت به روز شده باشد و پست جدیدی بخوانی که این خود بیانگر نکته دیگریست و مربوط به شخص خودتان که از بحث ما خارج است .

لطفاً به راهنمایی های داده شده توجه کنید و انتظار با سرعت ارسال پست از سوی دوستان را نداشته باش هر راهنمایی را باید مدتها مورد توجه قرار داده و روی آن دقت و تمرکز و عملگرایی داشته باش

فرشته مهربان عزیز قدم رنجه فرمودید:43:
من همه حرفهای دوستانو دقیق میخوندم.خوب بعضی ها گفتند ایشون میتونن خوب باشن،بعضی ها گفتند نه اصلا به درد شما نمیخورن.
من هفته گذشته،دوباره جواب منفی دادم به ایشون و اون جریان کلا تموم شد.
الان خیلی بهترم هرچند یه کم بی حوصله ام و به تنهایی و زمان شاید نیاز داشته باشم برای بهتر شدن و روی روال سابق افتادن.
اما الان که آرومم خودم اعتراف میکنم که فقط دنبال تأیید اطرافیان در مورد ایشون بودم!!! نکات منفیشون رو میدونستم اما همش دنبال تأیید بودم که با خیال راحتتر ادامه بدم باهاشون. نمیدونم منظورمو متوجه میشید یا نه.آدم گاهی یه جایی میمونه که چیکار کنه،دلش میگه ادامه بده،عقلش میگه نه.اما خوب خدا کمک کرد و شاید بشه گفت یه بدبختی از سرم گذشت. حالا دارم توی یه تاپیک دیگه یه مقدار روی معیارام کار میکنم و عمیق تر به آینده ام فکر میکنم.مرسی از همتون که در کنارم بودید.