خانواده شوهرم میخوان اول زندگی مادرشوهر مریضمو بندازن گردن ماچه کنم؟؟؟

سلام ،دوساله که ازدواج کردم ومن وشوهرم هردودانشجوهستیم وتازه فارغ تحصیل شدیم وهنوزبیکاریم ،
شوهرم پسراول خانواده ودوبرادرشوهربزرگ مجردویک خواهرشوهریازده ساله دارم ،مادرشوهرمن به یه مریضی ناعلاج وسخت(پارکینسون)مبتلاشده ومشکل مااینجاست که خانواده شوهردارن خیلی بخاطراین مسئله به مافشارمیارن وازماتوقعات بیجایی میکنن درصورتی که خودشونم دارن میبینن که مااول زندگیمونه وهنوزبیکاریم ووضع مالی خوبی نداریم وپدرومادراخرجیمون میدن ولی توقع دارن که مامادرشوهرببریم پیش خودمون نگه داریم وخرجشم خودمون بدیم واونام انگارنه انگار!درضمن شوهرم بخاطرکفالت مادرش معافیت سربازی گرفته ودقیقااونام دست گذاشتن روی همین نقطه ی ضعف واین بهونه رودستشون گرفتن که توبخاطراین معاف شدی وپس بایدببریش خونه ات یاخودتوزنت دربست دراختیارش باشیدویاخرجشوبایدبدی و....جالب اینجاست که پدرشوهرخودش یه آدم ثروتمندهست وپول داره ولی خرج زنش نمیکنه وهوس یه زن تروتازه وجوون کرده وبخاطرهمین داره زن مریضشووبال گردن این وآن میکنه که خودش بره زن بگیره وکیف کنه ومارواول زندگی بدبخت کنه!برادرشوهربزرگیمم تازگیا خیلی دم درآورده وجالب اینجاست که خودشم بخاطرایثارگری پدرش معاف شده ولی باپررویی تمام میگه توکفیلش شدی ومعاف شدی وظیفه توهست که ببریش وخرجشوبدی وقتی این حرفارومیزنن داغ میکنیم !بجای اینکه این اول زندگی کمکمون کنن تابریم سرکار و باری ازروی دوشمون بردارن تازه میخوان یه بارسنگین رودوشمون بذارن اصلارعایتمون نمیکنن،ولی شوهر من زیربارش نمیره ومیگه ماهمه وظیفه مونه درحدتوانمون به مادرمون کمک کنیم ووظیفه شوهرشه که خرجشوبده وبراش خدمتکاری بگیره شوهرم بهشون گفته که من روزانه درحدتوانم بهش سرمیزنم وغذابراش درست میکنم ولی خرجیشونمیدم ونمیبرمش توخونه،خلاصه بگم که این روزادرگیری دارن سرمادرشون حسابی میخوان ازماسوءاستفاده کنن !درضمن من اصلاتواین بحثای اوناشرکت نداشتم وجلواوناخودم بی طرف نشون میدم ودخالتی نمیکنم ،ولی خداییش وقتی میبینم شوهرم بخاطراین قضیه شب وروزراحتی نداره وعذاب میکشه منم عذاب میکشم ،آخه خانواده اش خیلی زبون نفهمن وبرادربزرگش خیلی حسوده چشم نداره ماپیشرفت کنیم وخوشبخت بشیم همش میخوادسنگ جلوپامون باشه مادرمریض شوهرم به شدت مریضه ونه میتونه حرف ونه راه ونه غذاونه حرکت کنه ،حالااینام مثل توپ فوتبال دارن پاسش میکنن به ما،بنظرشماآیااین کاردرستیه که بندازنش فقط گردن ماکه بی پول وبیکاریم ووضع درستی نداریم؟؟توروخدابه من بگیدمن چه طرزبرخوردی بااین قضیه داشته باشم من دوس ندارم مادرشوهربامازندگی،چرااونا نه ؟چرافقط ازماانتظاردارن مگه زن ومادراونانیس ؟کمک کنید

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شرر

سلام ،دوساله که ازدواج کردم ومن وشوهرم هردودانشجوهستیم وتازه فارغ تحصیل شدیم وهنوزبیکاریم ،
شوهرم پسراول خانواده ودوبرادرشوهربزرگ مجردویک خواهرشوهریازده ساله دارم ،مادرشوهرمن به یه مریضی ناعلاج وسخت(پارکینسون)مبتلاشده ومشکل مااینجاست که خانواده شوهردارن خیلی بخاطراین مسئله به مافشارمیارن وازماتوقعات بیجایی میکنن درصورتی که خودشونم دارن میبینن که مااول زندگیمونه وهنوزبیکاریم ووضع مالی خوبی نداریم وپدرومادراخرجیمون میدن ولی توقع دارن که مامادرشوهرببریم پیش خودمون نگه داریم وخرجشم خودمون بدیم واونام انگارنه انگار!درضمن شوهرم بخاطرکفالت مادرش معافیت سربازی گرفته ودقیقااونام دست گذاشتن روی همین نقطه ی ضعف واین بهونه رودستشون گرفتن که توبخاطراین معاف شدی وپس بایدببریش خونه ات یاخودتوزنت دربست دراختیارش باشیدویاخرجشوبایدبدی و....جالب اینجاست که پدرشوهرخودش یه آدم ثروتمندهست وپول داره ولی خرج زنش نمیکنه وهوس یه زن تروتازه وجوون کرده وبخاطرهمین داره زن مریضشووبال گردن این وآن میکنه که خودش بره زن بگیره وکیف کنه ومارواول زندگی بدبخت کنه!برادرشوهربزرگیمم تازگیا خیلی دم درآورده وجالب اینجاست که خودشم بخاطرایثارگری پدرش معاف شده ولی باپررویی تمام میگه توکفیلش شدی ومعاف شدی وظیفه توهست که ببریش وخرجشوبدی وقتی این حرفارومیزنن داغ میکنیم !بجای اینکه این اول زندگی کمکمون کنن تابریم سرکار و باری ازروی دوشمون بردارن تازه میخوان یه بارسنگین رودوشمون بذارن اصلارعایتمون نمیکنن،ولی شوهر من زیربارش نمیره ومیگه ماهمه وظیفه مونه درحدتوانمون به مادرمون کمک کنیم ووظیفه شوهرشه که خرجشوبده وبراش خدمتکاری بگیره شوهرم بهشون گفته که من روزانه درحدتوانم بهش سرمیزنم وغذابراش درست میکنم ولی خرجیشونمیدم ونمیبرمش توخونه،خلاصه بگم که این روزادرگیری دارن سرمادرشون حسابی میخوان ازماسوءاستفاده کنن !درضمن من اصلاتواین بحثای اوناشرکت نداشتم وجلواوناخودم بی طرف نشون میدم ودخالتی نمیکنم ،ولی خداییش وقتی میبینم شوهرم بخاطراین قضیه شب وروزراحتی نداره وعذاب میکشه منم عذاب میکشم ،آخه خانواده اش خیلی زبون نفهمن وبرادربزرگش خیلی حسوده چشم نداره ماپیشرفت کنیم وخوشبخت بشیم همش میخوادسنگ جلوپامون باشه مادرمریض شوهرم به شدت مریضه ونه میتونه حرف ونه راه ونه غذاونه حرکت کنه ،حالااینام مثل توپ فوتبال دارن پاسش میکنن به ما،بنظرشماآیااین کاردرستیه که بندازنش فقط گردن ماکه بی پول وبیکاریم ووضع درستی نداریم؟؟توروخدابه من بگیدمن چه طرزبرخوردی بااین قضیه داشته باشم من دوس ندارم مادرشوهربامازندگی،چرااونا نه ؟چرافقط ازماانتظاردارن مگه زن ومادراونانیس ؟کمک کنید

---

سلام خواهش میکنم یکی بیادمنوراهنمایی کنه لطفاتوروخدابگیدبااین دغدغه چه کنیم شما بودیدچکارمیکردید؟

سلام ،دوساله که ازدواج کردم ومن وشوهرم هردودانشجوهستیم وتازه فارغ تحصیل شدیم وهنوزبیکاریم ،
شوهرم پسراول خانواده ودوبرادرشوهربزرگ مجردویک خواهرشوهریازده ساله دارم ،مادرشوهرمن به یه مریضی ناعلاج وسخت(پارکینسون)مبتلاشده ومشکل مااینجاست که خانواده شوهردارن خیلی بخاطراین مسئله به مافشارمیارن وازماتوقعات بیجایی میکنن درصورتی که خودشونم دارن میبینن که مااول زندگیمونه وهنوزبیکاریم ووضع مالی خوبی نداریم وپدرومادراخرجیمون میدن ولی توقع دارن که مامادرشوهرببریم پیش خودمون نگه داریم وخرجشم خودمون بدیم واونام انگارنه انگار!درضمن شوهرم بخاطرکفالت مادرش معافیت سربازی گرفته ودقیقااونام دست گذاشتن روی همین نقطه ی ضعف واین بهونه رودستشون گرفتن که توبخاطراین معاف شدی وپس بایدببریش خونه ات یاخودتوزنت دربست دراختیارش باشیدویاخرجشوبایدبدی و....جالب اینجاست که پدرشوهرخودش یه آدم ثروتمندهست وپول داره ولی خرج زنش نمیکنه وهوس یه زن تروتازه وجوون کرده وبخاطرهمین داره زن مریضشووبال گردن این وآن میکنه که خودش بره زن بگیره وکیف کنه ومارواول زندگی بدبخت کنه!برادرشوهربزرگیمم تازگیا خیلی دم درآورده وجالب اینجاست که خودشم بخاطرایثارگری پدرش معاف شده ولی باپررویی تمام میگه توکفیلش شدی ومعاف شدی وظیفه توهست که ببریش وخرجشوبدی وقتی این حرفارومیزنن داغ میکنیم !بجای اینکه این اول زندگی کمکمون کنن تابریم سرکار و باری ازروی دوشمون بردارن تازه میخوان یه بارسنگین رودوشمون بذارن اصلارعایتمون نمیکنن،ولی شوهر من زیربارش نمیره ومیگه ماهمه وظیفه مونه درحدتوانمون به مادرمون کمک کنیم ووظیفه شوهرشه که خرجشوبده وبراش خدمتکاری بگیره شوهرم بهشون گفته که من روزانه درحدتوانم بهش سرمیزنم وغذابراش درست میکنم ولی خرجیشونمیدم ونمیبرمش توخونه،خلاصه بگم که این روزادرگیری دارن سرمادرشون حسابی میخوان ازماسوءاستفاده کنن !درضمن من اصلاتواین بحثای اوناشرکت نداشتم وجلواوناخودم بی طرف نشون میدم ودخالتی نمیکنم ،ولی خداییش وقتی میبینم شوهرم بخاطراین قضیه شب وروزراحتی نداره وعذاب میکشه منم عذاب میکشم ،آخه خانواده اش خیلی زبون نفهمن وبرادربزرگش خیلی حسوده چشم نداره ماپیشرفت کنیم وخوشبخت بشیم همش میخوادسنگ جلوپامون باشه مادرمریض شوهرم به شدت مریضه ونه میتونه حرف ونه راه ونه غذاونه حرکت کنه ،حالااینام مثل توپ فوتبال دارن پاسش میکنن به ما،بنظرشماآیااین کاردرستیه که بندازنش فقط گردن ماکه بی پول وبیکاریم ووضع درستی نداریم؟؟توروخدابه من بگیدمن چه طرزبرخوردی بااین قضیه داشته باشم من دوس ندارم مادرشوهربامازندگی،چرااونا نه ؟چرافقط ازماانتظاردارن مگه زن ومادراونانیس ؟کمک کنید

راهنمایی کردن شما سخته.

از یکطرف مادر همسرتون یک مادر هستن، حالا مریض احوال شدن، یک زمانی این زن بودن که درد زایمان کشیدن،اون بچه هایی که الان بزرگ شدن، واسه خودشون خانوم شدن، آقا شدن، از اول اینطور نبودن، همین زن بودن که شب ها از تب فرزندش خوابش نمیبرد و تا صبح بالا سر فرزندش بیدار خوابی میکشیدن.
همین مادر بودن که تحمل یک آخ فرزندش هم نداشته.
یزمانی این زن سرمایه های زندگیشو که زیبایی و جوونیش بوده و به پای همسرش گذاشته .

این زن با ازخودگذشتگی و سختی ها و زحمت هایی که سر این زندگی بخودشون دادن، باعث شده که الان بیمار بشن و نیاز به مراقبت داشته باشن.
اینجور موقع هاست که آدم نیاز به یک همدم داره، نیاز به همسرش داره، همسر و فرزندان آدم باید درکنارش باشه، نه اینکه در مقابلش بایستن.



اماا حالا داره بین فرزندان و همسر پاس کاری میشه!

شما که میگین پول ندارین، و بیکار هستین.
خب بهشون بگین ما تا حد توانمون کمک میکنیم، اما هزینه های درمان و داروشون و نداریم.

اگه پدر شوهرتون هزینه هارو تامین کنن شما حاضرین از مادر همسرتون نگه داری کنین؟ یا اینکه با اون پول برای مادر همسرتون خدمتکار بگیرین؟ پدر شوهرتون میتونن این هزینه ها رو تامین کنن؟

اگه آره میتونین درخواست بدین هزینه هارو اونها تامین کنن.
یا میتونین بگین ایشون مادر همه ی شماست، برای همه به یک اندازه زحمت کشیدن، همه با هم میتونیم با تقسیم وظایف همه بهم کمک کنیم، اینجوری هم همه ثواب کردیم هم همه بار روی دوش یک نفر نمیوفته.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

راهنمایی کردن شما سخته.

از یکطرف مادر همسرتون یک مادر هستن، حالا مریض احوال شدن، یک زمانی این زن بودن که درد زایمان کشیدن،اون بچه هایی که الان بزرگ شدن، واسه خودشون خانوم شدن، آقا شدن، از اول اینطور نبودن، همین زن بودن که شب ها از تب فرزندش خوابش نمیبرد و تا صبح بالا سر فرزندش بیدار خوابی میکشیدن.
همین مادر بودن که تحمل یک آخ فرزندش هم نداشته.
یزمانی این زن سرمایه های زندگیشو که زیبایی و جوونیش بوده و به پای همسرش گذاشته .

این زن با ازخودگذشتگی و سختی ها و زحمت هایی که سر این زندگی بخودشون دادن، باعث شده که الان بیمار بشن و نیاز به مراقبت داشته باشن.
اینجور موقع هاست که آدم نیاز به یک همدم داره، نیاز به همسرش داره، همسر و فرزندان آدم باید درکنارش باشه، نه اینکه در مقابلش بایستن.



اماا حالا داره بین فرزندان و همسر پاس کاری میشه!

شما که میگین پول ندارین، و بیکار هستین.
خب بهشون بگین ما تا حد توانمون کمک میکنیم، اما هزینه های درمان و داروشون و نداریم.

اگه پدر شوهرتون هزینه هارو تامین کنن شما حاضرین از مادر همسرتون نگه داری کنین؟ یا اینکه با اون پول برای مادر همسرتون خدمتکار بگیرین؟ پدر شوهرتون میتونن این هزینه ها رو تامین کنن؟

اگه آره میتونین درخواست بدین هزینه هارو اونها تامین کنن.
یا میتونین بگین ایشون مادر همه ی شماست، برای همه به یک اندازه زحمت کشیدن، همه با هم میتونیم با تقسیم وظایف همه بهم کمک کنیم، اینجوری هم همه ثواب کردیم هم همه بار روی دوش یک نفر نمیوفته.

---

سلم ،ممنون که بلاخره یکی پیداشدکه یه جواب درست بده ممنونم دختربیخیال!
میدونم حرفایی که شمازدیدواقعادرسته وقبول دارم اماپدرشوهرمن هیچ هزینه ای رومتقبل نمیشه درباره اینایی هم که شماگفتی شوهرم هم بابرادراش وهم باپدرش صحبت کرده ولی متاسفانه پدرشوهرم زیرپای زن وبچه هاشوخالی میکنه واصلابه فکرهیچ کدومشون نیست وفقط به خودشوکه تجدیدفراشش فکرمیکنه !!همش فکرزن جدیدو......!!برادرشوهرامم که آدمای سواستفاده کن وزبون نفهت ویمن وهمش ازمسئولیت مادرشون شونه خالی میکنن !اینجوری بهتون بگم که کلامیخوان همه چیوبندازن روسرمااصلارعایتمون نمیکنن حتی شوهرمم باهاشون درباره اینایی که شماگفتی مفصل صحبت کرده ولی فایده ای نداشته اونافک میکنن که فقط وظیفه ی ماست انگاریادشون رفته که مادراونام هست !خوب خداییش شماجای مابودی چکارمیکردی ؟میذاشتی اینجوری خانواده شوهرت ازخودت وشوهرت سوءاستفاده کنن؟یعنی تسلیمشون میشدی؟نه من شرایط نگهداری ازایشون روندارم چون واقعاخیلی سختمه ومن نمیتونم وازتوانم خارجه امامیتونم درحدتوانم بهش کمک کنم که گهگاهی بهش سربزنم وغذابراش درست کنم امااینکه بیادبامازندگی کنه اصلابرام قابل هضم نیس امیدوارم درکم کنیدچون من هنوزاول زندگیمه وهنوزبه اون حدی نرسیدم که بخوام اینجوری زندگی کنم همین الانشم بخاطراین قضیه تحت فشارم،شوهرمم بهم حق میده وازمن چنین توقعی نداره ،بخدامنوشوهرم کلافه ایم ازدست ای خانوادش که دارن اینقدبهمون فشارمیارن وبودخودشون کشیدن کناروازماکه بیکاروبی پولیم ونیازبه حمایت داریم چنین انتظاربزرگی دارن مخصوصاپدرشوهرم که کلاخودشوازاین وظایف خرجی وخدمتکارگرفتن برازنش معاف کرده ومیخوادهرچه زودترازدست زنش خلاص وزن جدیدبیاره توخونه!واقعا که شرم داره اینکارا برایه همچین مردی که سنی ازش گذشته دم پیری ومعرکه گیری که میگن اینجاست!مافقط الان گیریم دنبال یه راه حل هستیم که یه فکری به حال این قضیه بکنیم که نه سیخ بسوزه ونه کباب ،وهرکسی به حدخودش وظیفشوانجام بده ولی نمیدونیم بااین خانواده خودخواه وزبون نفهم چی بگیم که بفهمن؟؟لطفادوستان نظربدیداگه میشه ماچیکارکنیم شب وروزخواب نداریم دارن خیلی بهمون فشارمیارن که همه چیه مادرشونوفقط مامتقبل بشیم ماکه خودمونم حیرونیم!کمککککککک:97:

آهاااااااااااااای دوستان یکی پیدانمیشه جواب منوبده ومنوراهنمایی کنه ؟؟؟؟؟؟؟؟
کمککککککککککک :grief::grief:

سلام شرر جان من تمام مشکلاتت رو خودنم و میدونم نگه داری از یه زن سالمند و بیمار چه زحمت هایی داره. منم مدتی از مادرشوهرم مراقبت کردم مادر شوهر من فقط میتونست خودش بره دستشویی ولی بقیه کارهاش با من بود. البته الان خونه برادرشوهرمه ولی اگر بخواد بیاد اینجا من با روی باز استقبال می کنم. منم 4 ساله ازدواج کردم و انواع و اقسام مشکلات رو دارم با شوهرم. تصمیم گیری با خودته و واقعا هم پرستاری سخته. اگر میتونی و در خودت میبینی و توان مراقبت رو داری ازش مراقبت کن من خودم به عینه دیدم که زندگیم پر از برکت شد. این به روحیه خودت بستگی داره. واسه هزینه ها هم باید مستقیم با پدر شوهرتون صحبت کنین یعنی همه فرزندا با هم از پدرشون بخوان که هزینه رو متقبل بشن. مادر شوهر من یه دستبند طلا از قدیم نگه داشته میگفت گذاشتم واسه وقتایی که پیر و از کار افتاده باشم و بدم واسه کسی که ازم مراقبت کنه. منظورم اینه که خودش به فکر این روزش بوده و به سهم خودش چیزی رو واسه روز مبادا نگه داشته شاید مادر شوهر شما هم حسابی چیزی داشته باشه که بتونین ازش کمک بگیرین. چون میگید وضع مالیش هم خوب بوده. اینا نظر شخصی منه. (من از پرستاری کردن خوشم میاد.)

سلام شرر عزیز :72:

یکم مشکل شما حساسه برای همین دوستان خیلی نظر ندادن .

همون طور که میدونید ایشون مادرن و اصلا نباید بهشون بی احترامی بشه یا از لفظی مثل پاس دادن استفاده کنن در موردش.
با نهایت احترام باید فرزندان و پدر در مورد نگهداری ایشون یه تصمیمی بگیرن و تقسیم وظایف کنن.
خب معلومه که اون زن بیماره و خونه هم داره بهتره تو خونه خودش بمونه و وقتی شوهرش امکان داره میتونه پرستار بگیره براش
و چند روزی هم میتونید در ماه ایشون رو به خونه تون بیارید و مراقبت کنید این حس خوبی هم به مادر میده و هم به شما .
چون اگه سالم هم بود ماهی یه بارو حتما مهمونی میومد خونه شما .

در ضمن این که پدر شوهرت بخواد ازدواج کنه ایرادی نداره به شرطی که مراقب این خانم هم باشه تو خونه خودش نگهش داره.
بهرحال درست نیست که کلا تو خونه شما بمونه اون ها هم وظایفی دارن .
بهتره یک شب با هم برین و این موضوعات رو به اطلاع برسونید
مردها در این موردها ساده ان نمیتونن مدیریت کنن (پدر شوهرو میگم) برادر شوهراتون هم که پسر مجردن و سرشون پر از باد هواست .
این وسط شما یید که میتونید قضیه رو خوب با صبر و حوصله مدیریت کنید.

شما این ها رو بهشون بگیرین تصمیم با خودشون .

کسی که این چنین بیماری شدیدی دارد به مراقبت تخصصی احتیاج دارد و باید تحت نظر یک پزشک باشد.
ما در فامیل خودمان یک بیماری داریم مانند این خانم که البته پارکینسون نداره آلزایمر داره. زن دایی من می شه.
بیماری زن دایی من به حدی پیشرفت کرده بود که دیگر نمی توانست حرف بزند و کسی را نمی شناخت و همه چیز را تخریب می کرد. بعد هم اوضاع حرکتی اش به هم ریخت و دیگر قادر به راه رفتن به تنهایی نبود. خلاصه اوضاعش شبیه همین خانم بود.
دختر دایی من دو سه سالی مادرش را در خانه نگه داشت البته با رنج و عذاب زیاد. اما روز به روز بیماری مادرش بدتر شد. آخر سر با بررسی و مشورت با پزشک فهمیدیم که بیماری زن دایی من به حدی پیشرفت کرده است که نیاز به مراقبت تخصصی دارد و اگر دخترش از او نگهداری کند آسیب می بیند.
البته دختردایی من خیلی گریه کرد اما پذیرفت که باید مادرش را در آسایشگاه بستری کند. البته کلی هزینه دارد اما خدا را شکر وضع زن دایی ام از قبل بهتر شد. آنجا چندین نفر آدم دیگر بستری هستند و رفت و آمد هست و همین باعث فعال شدن مغزش شده است. چون توی تنهایی و انزوای خانه روز به روز بدتر می شد. اما حالا بهتر شده است. بعد پرستارهای باتجربه ازش مراقبت می کنند و شب ها چندین مرتبه اوضاعش چک می شود. چند بار شب ها حالش بد شده بود که نمی توانست بگوید اما پرستار که بهش سرزده بود متوجه شده بود. بعد هم چون اینطور بیمارها دایما در حالت خوابیده هستند حتما باید مراقبت تخصصی داشته باشند که خدای نکرده زخم بستر نگیرند ( خدا نسیب نکند خیلی ناجور است ) الان کارهای می کنند که این مشکل برایش پیش نیاید. آنجا هر روز پزشک حضور دارد و معاینه اش می کند. دخترش هر روز بهش سر می زنه هر چند که مادرش دیگر اون رو نمی شناسه.

خلاصه بگویم این خانم مادرشوهر شما نیاز دارد پزشک و پرستار باتجربه ازش مراقبت کنند و این کار تخصصی از شما برنمی آید و بدتر باعث آسیب دیدن او می شود. یک مریض اینطوری دیدم که بنده خدا به خاطر زخم بستر با درد از دنیا رفت در حالی که اگر مراقبت تخصصی دریافت می کرد اینطوری از دنیا نمی رفت.
نکته دیگر اینکه استحمام و سوند گذاشتن و پوشک عوض کردن یک فرد بزرگسال که قادر به هیچ حرکتی نیست کار یک نفر نیست و باید حداقل دونفر این کار را انجام دهند. وگرنه یا مریض آسیب می بیند یا کمتر از یک ماه مراقبش بیمار می شود. در آسایشگاه همه این کارها را پرستارها با هم انجام می دهند. برای جا به جایی بیمار هم از مردها کمک می گیرند. اصلا زور یک خانم به این کار نمی رسد. ما در مورد زن دایی ام تجربه داریم. سه نفر خانم هر چه زور می زدند که بلندش کنند نمی توانستند اما یک مرد به راحتی این کار را انجام داد.

پدر شوهر شما وظیفه دارد یک آسایشگاه استاندارد و مناسب پیدا کند و هزینه اش را بدهد تا از همسرش مراقبت تخصصی انجام شود.



- - - Updated - - -

نمیدونم چی بگم فقط یه چیزی به ذهنم میرسه این که کار خیر بدون جواب نمیمونه....مادربزرگم مریض که بود می اومد خونه ما...چون دختر نداشت ازش نگهداری کنه و پسراش هم هرکدوم دور زندگی خودشون بودن....بابای من بچه اخر بود و وابسته به مادر...خودش خونه جدا داشت ولی بابام نمیذاشت تنها بمونه همیشه یا مارومیبرد خونش پیشش یا اون رو میاورد خونه ما..........باورت نمیشه ولی ما تجربشو داریم...اونا با خودشون برکت میارن تو زندگیت...ماهم اونطوری نبودیم که مثلا همه چیز خوب باشه..اگه غذامفصل بود اونم بود یه لقمه نون هم داشتیم اونم با ما بود...حتی سال های اخر فراموشی هم داشت ........و.......منم عموهام بهترین موقعیت رو داشتن...بهترین خونه زندگی...ولی حاضر نبودن مادربزرگمو نگه دارن....مادربزرگ وقتی فوت کرد چشماش باز بود(همه میگفتن منتظر بچه هاش بوده که راه دورن)حتی عموهام برا مراسمش هم دیر رسیدن.....چه روزایی که به بابام میگفتن تو چون 5سال تو خونشون زندگی کردی الانم وظیفه داری نگهش داری....و چه حرفا و تحمتا که بهمون نزدن...ولی گذشت.......
الان نه تنها بابا و مامانم بلکه ما هم که بچه هاشون هستیم همیشه میگیم خداروشکر خداروشکر موقعیت الانمون وهرچی که داریم فقط از دعای خیر اون پیرزنه(مادربزرگم)
نمیگم چیکار کنی چون واقعا شاید موقعیت شما فرق داشته باشه ولی این تجربه ای بود که من با چشم خودم دیدم...ولی تو زندگی به اینم خیلی اعتقاد دارم که از هردست بدی از همون دست هم پس میگیری....:72::72:

:203:سلام دوستان ممنون ازراهنمایی خوبتون،نگهداری ازچنین بیماری واقعاسختهو24ساعت تمام به یه نفراحتیاج داره که دربست دراختیارش باشه،وبراجابه جاییشحتمادونفرآدم احتیاجه راجع به راهنمایی های که کردیدشوهرم قبلاراجع به تقسیم وظایفباخانوادش ص کرده وبه نتیجه ای نرسیده یعنی خانواده اش مخصوصاپدرش ازمسئولیت شونهخالی میکنه وحتی به خانه سالمندانم مراجعه کردن چون سن ایشون زیر60ساله قبولشنمیکنن وبرانگهداری ازایشون درآسایشکاه هم بلاخره ماهیانه مبلغ پولی رومیخوان کهپدرشوهربنده متقبل نمیشه !یعنی اینجوری بهتون بگم که پدرشوهرمن حاضرنمیشه یه قرونپولم خرج زنش کنه!حتی باورتون میشه که براش تعیین کرده که روزی فقط یه پوشاک فقطمصرف شه وغذابهش نمیدن یاخیلی کم ومگراینکه مابریم اونجاوبهش غذایاحمام دستشوییببریمش،تازه وقتی هم که مامیخواهیم بهش غذابدیم درصورتی که مادرشوهرم اشتهاش خوبهپدرشوهرمیگه بهش خیلی کم غذابدین(مثلااندازه یه نوزاد!!)که زوددستشویی نره وپوشاکخراب نکنه!یعنی تااین حداذیتش میکنه که یااین بدبخت بیفته بمیره ویااینجوریماروتحت فشارمیذاره که مجبورشیم ببریمش خونه خودمون وهمه چیشومتقبل شیم وخونهروخالی کنیم براش که بره زن جدیدبیاره خیلی ظالمه!آیابااین تعریفاتی که براتونگفتم بنظرتون میشه بایه همچین مردی درباره وظایفش صحبت کرددرحالی که چنین دارهمسئولیت زندگی خودشوکه دراصل وظیفه ی اونه میندازه گردن بچه اش که هنوزتازه اولزندگیشه واونم باشرایط دانشجویی وبی درآمدیش؟؟نه واقعاشمامیگیدماچیکارکنیم ماکهمغزمون هنگ کرده دوستان شوهرمن روی ماجراواین فشاری که داره هرلحظه ازطرف خانوادشبهش تحمیل میشه به شدت عصبیه مخصوصاوقتی که میبینه مادرش جلوچشمش داره نابودمیشهوهیچ کاری ازش برنمیادوپدرشم حامیش نیست بیشتررواعصابش تاثیرمیذاره بخداشوهرم شباخوابنداره یعنی تاقرص نخوره راحت نمیتونه بخوابه میگه دست خودم نیس همش توفکرمادرمم!منخیلی نگرانشم هنوز24سالشه اینقداعصابش بهم ریخته هست من ازآینده میترسم که سنشبالاتربره ولی این عصبی بودن روش بمونه واسه همین خیلی درتلاشم که راه حلی برااینموضوع پیداکنم تاضربه اش به زندگیم واردنشه چون واقعاتاثیرشودارم توزندگیم حسمیکنم واقعاخیلی فشارروحی بدیه خونه مادیواربه دیوارپدرشوهرایناس مثلابارهاشده کهشوهرم خواب بوده چه وقت وچه بی وقت اونازنگ زدن بیدارش کردن وگفتن بیامادروببرشدستشویی یعنی خودشون به خودشون یکم زحمت نمیدن که مادرشون ببرن دستشوییبرادرشوهرام که اصلاعین خیالشون نیس مخصوصابرادرشوهربزرگیم ،یعنی انگارهمهافراداین خانواده باهم دست به یکی کردن وهمش اینوبهونه کردن که چون توکفالتشوگرفتیوازسربازی معاف شدی پس خودتم بایدببریش هم نگهش داری وهم خرجیشوبدی میگن وظیفهمانیس وظیفه توئه توکفیلشی و....درحالی که خودبرادرشوهرمم به خاطرایثارگری پدرشمعاف شده ولی همش این قضیه کفالتومیکوبن توسرشوهرمن وازاین طریق ازش سوءاستفادهمیکنن تاجایی که اینقدپرووشدن که برادرشوهربه شوهرم میگه که اگه پول نداریبروماشینتوبفروش وخرج مادرت کن ،دوستان ماازدست ایناکلافه شدیم شوهرم میگه که منآخرش این خونه رومیفروشم وازاینجامیرم وپشت سرمم نگاه نمیکنم ولی بخاطرمادرشنمیتونه!دوستان توروخدااگه میدونیدراهنمایی کنیدماکه کلامغزمون جواب کرده نمیدونیمازچه راهی واردعمل شیم به نظرشما ازراه قانونیش واردشیم (درجواب دلساجون بگم کهمادرشوهرم هیچ چیز نداره یه کم طلاداشت که اونارم پدرشوهرفروخت )؟؟؟توروخدابگیدچیکارکنیم :203:


- - - Updated - - -

:203:

فکر می کنم باید از کسی کمک بگیرید.
این خیلی ظالمانه است که یک خانم سالها توی زندگیش زحمت کشیده و الان بخاطر بیماری و ناتوانی اینطور باهاش برخورد می شه.

1- از یک بزرگتر توی فامیل کمک بخواهید. عمو، پدربزرگ، ...

2- واقعا نمی دونم بهشون مربوط می شه یا نه. اما به شورای حل اختلاف مراجعه کنید و در مورد مشکل توضیح بدین و بگین که می خواین درخواست مهریه و نفقه و اجرت المثل (سالهایی که توی خونه پدرشوهر کار خونه را انجام می داده و بچه بزرگ کرده و ... ) بدین. اگر مبلغش قابل توجه باشه، می تونید بگیرید خرج خودش کنید. مثلا براش پرستار بگیرید. اما از خونه خودش بیرون نبرید. بذارید همون جا باشه تا پدرشوهر زیادی خوش به حالش نشه.

3- گفتید پدرشوهرتون ایثارگره. به اداره امور ایثارگران شهرتون مراجعه کنید و ازشون کمک و راهنمایی بخواهید.
اگر ایشون ایثارگره، همسرش هم پابه پای ایشون و چه بسا سختی های بیشتری را تحمل کرده.

4- با یک وکیل صحبت کنید که چطور می شه حق و حقوق این خانم را گرفت.

من جای شما بودم علاوه بر کارهای که شیدا جان گفتن پناه قلب یک زن تنها می شدم
همه شرایط شما رو کامل درک کردم
من حتماً این خانم رو می بردم پیش خودم و تمام تلاشم را برای اون انجام میدادم
سعی می کردم ارامش رو بهش برگردونم چیزی که الان اصلا نداره
خدمت خدمت و فقط خدمت می کردم بهش
فقط به خاطر اینکه یک عمر زحمت کشیده و پسرش رو به اینجای که هست رسونده
عزیزم شعار نیست

بد منت / بی چشم داشت/ بدون زخم زبان و غر زدن فقط در راه رضای خدا
چون ایمان دارم حق اون زن بیشتر و بیشتر از اینها هست و خداوند ناظر بر ما

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

فکر می کنم باید از کسی کمک بگیرید.
این خیلی ظالمانه است که یک خانم سالها توی زندگیش زحمت کشیده و الان بخاطر بیماری و ناتوانی اینطور باهاش برخورد می شه.

1- از یک بزرگتر توی فامیل کمک بخواهید. عمو، پدربزرگ، ...

2- واقعا نمی دونم بهشون مربوط می شه یا نه. اما به شورای حل اختلاف مراجعه کنید و در مورد مشکل توضیح بدین و بگین که می خواین درخواست مهریه و نفقه و اجرت المثل (سالهایی که توی خونه پدرشوهر کار خونه را انجام می داده و بچه بزرگ کرده و ... ) بدین. اگر مبلغش قابل توجه باشه، می تونید بگیرید خرج خودش کنید. مثلا براش پرستار بگیرید. اما از خونه خودش بیرون نبرید. بذارید همون جا باشه تا پدرشوهر زیادی خوش به حالش نشه.

3- گفتید پدرشوهرتون ایثارگره. به اداره امور ایثارگران شهرتون مراجعه کنید و ازشون کمک و راهنمایی بخواهید.
اگر ایشون ایثارگره، همسرش هم پابه پای ایشون و چه بسا سختی های بیشتری را تحمل کرده.

4- با یک وکیل صحبت کنید که چطور می شه حق و حقوق این خانم را گرفت.

---

سلام شیداجون ،ازراهنماییت ممنونم امادرجوابت بایدبگم که مادرشوهرم هیچ کسیواصلانداره که بخوادهواشوداشته باشه نه پدری نه مادری وخواهروبرادری نداره وفقط چندتاخواهروبرادرناتنی داره که اونام هیچ حقی ندارن چیزی بگن پدرشوهرم اصلامحلی به اونانمیذاره!خانواده خودپدرشوهرمم که همگی طرف اونن کاری نمیکنن که برااین بدبخت!الان باهمسرم رفتیم مرکزمشاوره امامتاسفانه مشاورامروزنبود.میخوایم بریمیش یه مشاورموضوع رومطرح کنیم میخوایم اونجورکه صلاحه رفتارکنیم مثلاهمینجوری نمیتونیم بریم ازپدرشوهرشکایت بلاخره اونم باهمه ی بدیش به زنش بازم پدرهمسرمه نمیخوایم کاربه اینجاکشیده بشه البته اگه به نتیجه ای نرسیدیم مجبوریم که ازطریق قانونی واردشیم البته بایدهمه بچه هاباهم اینکاروکنن که میدونم اوناهمچین کاری نمیکنن چون خرشون پیش پدرشون هنوزگیره پدرشون میگه اگه بریدطرف مادرتون وبرعلیه من بلندشین هم ازارث محرومتون میکنم وهم دیگه خرجی وکاروپول بی پول اینجوری داره دست میذاره رونقطه ضعف بچه هاش ،ولی ماهم توراست میگی نمیخوایم میدون براش خالی کنیم اگه الان مادرشوهربی هیچ چون وچرایی ببریم خونه خب معلومه که اوناازخداشونه یعنی خوشحال میشه وخیلی راهها براش بازمیشه ومانمیخواییم اینجوری بشه واینکارونمیکنیم چون وظیفه اونه که اینکاراروبکنه

شرر جان به نظر من فکر کنید که اگر این اتفاق خدای نکرده برای مادر خودتون می افتاد چی کار می کردید. و دوست داشتید همسرتون چه نوع واکنش و استقبالی از خودش نشون می داد؟
به نظرم این بیشتر یه جور قضیه انسانیه تا بده بستان فامیلی و دو دو تا چهار تا.
از این گذشته هر چقدر به خانواده همسرتون محبت بیشتری داشته باشید قلب همسرتون رو بیشتر تسخیر کردین و برعکس.
همیشه برای آدم های بزرگ امتحان های بزرگ و سخت پیش می یاد و امیدوارم از این امتحان سربلند بیرون بیاین. پیشنهاد دوستان برای گرفتن پرستار هم خیلی خوب بود. می شه پدرشوهرتون رو مجبور کرد که هزینه رو بپردازه . اینجوری مادرشوهرشون در خانه شون هستن و احترامشون هم حفظ می شه. برای زنانی که مورد ستم واقع می شن و کسی رو ندارن که کمکشون کنه نهادهایی هستن که رسیدگی کنن. حتی شاید با تلفن اورژانس اجتماعی بشه مشورت کرد. اما بهتر اینه که با فرد آگاهی مثل یک وکیل مشورت کنید. اما در همه حال بدونید که مادرشوهرتون شاید توان حرف زدن و راه رفتن ندارن اما دل دارن و دلشون اگه بشکنه ... شاد باشید

عزیزم اگر پدرشوهرت حاضر نیست حتی یک قران پول برای زنش بده و قصدش شکنجه دادن این زن بینوا است باید هر چه سریعتر این بیمار را به جای امنی منتقل کنید. وگرنه معلوم نیست چه بلایی سرش می یاد. من خوب می دانم که نگهداری از چنین مریضی چه ملزوماتی دارد و چقدر هزینه دارد چون خودمان چند مورد در فامیل داشته ایم و دیده ایم. کار یک نفر نیست و همانطور که گفتم تخصص می خواهد وگرنه مریض آسیب می بیند اگر متخصص از او مراقبت نکند. علاوه بر این شما از نظر مالی هم در مضیغه هستند.

اما با همه این اوصاف باید هر چه زودتر این زن بینوا را از آن خانه بیرون بیاورید وگرنه اگر بلایی بر سرش بیاید شوهرت تا آخر عمر بیمار می شود و عذاب وجدان می گیرد.

عجالتا باید یک آسایشگاه خیریه مثلا کهریزک برود تا حداقل بهش غذا بدهند و پوشک برایش بگذارند و شکنجه اش ندهند. این کار به شما فرصت می دهد راه حل مناسبی را با آرامش و نگرانی کمتر پیدا کنید. در ثانی من می توانم حال مادرشوهرت را درک کنم. هر چه زودتر از دست شوهر و پسران بی مروت و بی عاطفه اش خلاص شود و از آنها دورتر شود آسیب روحی و روانی کمتری می بیند و کمتر غصه می خورد. خیلی سخته که شوهر آدم جلوی چشمش این کارها را بکند. برایش بهتره که از این خانواده که فقط اذیتش می کنند دورتر شود. هر چه دورتر بهتر.

می توانی به این سایت که مال سازمان بهزیستی است مراجعه کنی عزیزم هم آدرس مراکز مددکاری را دارد ( این بانو احتیاج به مددکار دارد ) و هم مراکز خیریه و توانبخشی. در ثانی می توانی تماس با خود سازمان هم بگیری :
وبلاگ بهزيستي استان تهران

این هم تلفن انجمن مددکاران اجتماعی ایران که یکی از کارهایشان در رابطه با معلولان است :
66561669 66561694 زنگ بزن و راهنمایی بخواه.

چون غذا ندادن و تمیز نکردن و اذیت کردن معلولان مصداق بارز معلول آزاری است می توانی با شماره تلفن 123 تماس بگیری.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

عزیزم اگر پدرشوهرت حاضر نیست حتی یک قران پول برای زنش بده و قصدش شکنجه دادن این زن بینوا است باید هر چه سریعتر این بیمار را به جای امنی منتقل کنید. وگرنه معلوم نیست چه بلایی سرش می یاد. من خوب می دانم که نگهداری از چنین مریضی چه ملزوماتی دارد و چقدر هزینه دارد چون خودمان چند مورد در فامیل داشته ایم و دیده ایم. کار یک نفر نیست و همانطور که گفتم تخصص می خواهد وگرنه مریض آسیب می بیند اگر متخصص از او مراقبت نکند. علاوه بر این شما از نظر مالی هم در مضیغه هستند.

اما با همه این اوصاف باید هر چه زودتر این زن بینوا را از آن خانه بیرون بیاورید وگرنه اگر بلایی بر سرش بیاید شوهرت تا آخر عمر بیمار می شود و عذاب وجدان می گیرد.

عجالتا باید یک آسایشگاه خیریه مثلا کهریزک برود تا حداقل بهش غذا بدهند و پوشک برایش بگذارند و شکنجه اش ندهند. این کار به شما فرصت می دهد راه حل مناسبی را با آرامش و نگرانی کمتر پیدا کنید. در ثانی من می توانم حال مادرشوهرت را درک کنم. هر چه زودتر از دست شوهر و پسران بی مروت و بی عاطفه اش خلاص شود و از آنها دورتر شود آسیب روحی و روانی کمتری می بیند و کمتر غصه می خورد. خیلی سخته که شوهر آدم جلوی چشمش این کارها را بکند. برایش بهتره که از این خانواده که فقط اذیتش می کنند دورتر شود. هر چه دورتر بهتر.

می توانی به این سایت که مال سازمان بهزیستی است مراجعه کنی عزیزم هم آدرس مراکز مددکاری را دارد ( این بانو احتیاج به مددکار دارد ) و هم مراکز خیریه و توانبخشی. در ثانی می توانی تماس با خود سازمان هم بگیری :
وبلاگ بهزيستي استان تهران

این هم تلفن انجمن مددکاران اجتماعی ایران که یکی از کارهایشان در رابطه با معلولان است :
66561669 66561694 زنگ بزن و راهنمایی بخواه.

چون غذا ندادن و تمیز نکردن و اذیت کردن معلولان مصداق بارز معلول آزاری است می توانی با شماره تلفن 123 تماس بگیری.

---

سلام دوستان ممنونم ازراهنمایی هاتون . نوپوی عزیزم ازت ممنونم امانوپوجان توشهرماآسایشگاه نداره وماجنوب کشورزندگی میکنیم واینکه امکانش باشه مادرشوهربه کهریزک منتقل کنیم کارسختیه وفاصله خیلی زیادمیشه ومادیگه زیادنمیتونیم اونورابریم چون راه دوریه!! :sad:
برامددکاری واینارفتیم بهزیستی گفته که بهزیستی برای چنین بیمارانی هیچ هزینه ای قبول نمیکنه وبایدممدکارآزادبگیریم که اونم ماهیانه 700حقوقشه!وبااین شرایط ماکه نمیتونیم کاری کنیم مااونوازخونه اش نمیاریم پیشمون بنابه دلایلی ترجیح میدیم که اونجابمونه اماچون خونه های مادیواربه دیواره من هرروزبراش غذادرست میکنم وهمسرم یاخودم میبره بهش میده وحمامی کاری داشته باشه اگه اونجاباشه براش انجام میده فعلاکه اونام چیزی نمیگن وآروم شدن (پدرشوهروبرادرشوهرا)
امامن یه حسایی میکنم !میدونیداونابهم چیزی نمیگن ولی ازنگاه وطرزبرخوردشون خودم این حسومیکنم که پدرشوهرایناازمنم انتظاراتی فراتردارن مثلاچون توی اون خونه زنی نیس وخونه شون همیشه نامرتب وظرفاناشوروغذاکسی نیس درست کنه احساس میکنم که اوناازمن توقع دارن که اینکاراروبراشون بکنم امامن ببخشیدهااااامگه خدمتکاراونام خوب برن خدمتکاربگیرن!من هروقت میرم اونجافقط به مادرشوهرمیرسم وفقط به اون غذامیدم و.....ولی نه دست به غذابرااونا ونه ظرف ونه هیچ کارخونه ای نمیکنم ...........به من چه ؟؟؟!اماروزبه روزاین حسوبیشتردرک میکنم که اونامنتظرکمکی ازطرف من هستن ولی من خودموبه اون راه میزنم واصلابه روی خودم نمیارم
دوستان چه کارکنم؟ میترسم یه بارمستقیما پدرشوهریابرادرشوهرازم بخوادکه مثلاروزابرم اونجاغذادرست کنم یاکاری دیگه بکنم (که احتمالش خیلی کمه) امامن میخوام ازقبل خودموآماده چنین موقعیتی بکنم که چجوری باهاش برخوردکنم بهتره؟؟آخه ازطرفی هم خانواده پدرشوهرم اقوامش خیلی این وسط موش میدوونن مثلا به گوششون میخونن که خب بگوعروست بیادکاراتون بکنه عروست براتون غذادرست کنه وهمش عروست عروست میکنن!دوستان همدردی ازتون راهنمایی میخوام من یکی این وسط چه واکنشی نشون بدم بهتره چون میخوام همیشه تواین خانواده احترامم حفظ شه نمیخوام روشون تو روم بازشه ازیه طرفشم خوش نمیادمثل کلفتاکارکنم .عروس اون خونه ام نه کلفت!:97: بهم بگیدوکمکم کنید

تا همین جا هم پیشرفت خوبی کرده ای و حداقل دیگر نمی گویند باید او را به خانه خودت ببری.
در مورد انتظارات خانواده شوهرت هم اصلا خودت را نترسان. خیلی رسمی باهاشان برخورد کن و زیاد آنجا نمان و وقتی کار مریض تمام شد فوری بیا بیرون. یک کلمه حرف اضافه باهاشون نزن و حتی به نظر من وقتی غذای مریض را دادی ظرفش را توی ظرفشویی بگذار و بیا خانه خودت. عزیزم احترام هر کسی دست خودش است . اگر حس کنند آدم محکمی هستی و کوتاه نمی آیی مجبورند انتظاراتشان را تعدیل کنند.
اصلا نترس و حتی فکرش را هم نکن.
اگر هم یک وقت حرفی به میان آمد خیلی جدی و مودب جوابشان را بده و بگو که من فقط به خاطر شوهرم و آرامشش و اینکه مادرشوهرم خیلی ناتوان است می توانم در نگهداری او کمکی بکنم. اما برای انجام کارهای خانه از من انتظاری نداشته باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

تا همین جا هم پیشرفت خوبی کرده ای و حداقل دیگر نمی گویند باید او را به خانه خودت ببری.
در مورد انتظارات خانواده شوهرت هم اصلا خودت را نترسان. خیلی رسمی باهاشان برخورد کن و زیاد آنجا نمان و وقتی کار مریض تمام شد فوری بیا بیرون. یک کلمه حرف اضافه باهاشون نزن و حتی به نظر من وقتی غذای مریض را دادی ظرفش را توی ظرفشویی بگذار و بیا خانه خودت. عزیزم احترام هر کسی دست خودش است . اگر حس کنند آدم محکمی هستی و کوتاه نمی آیی مجبورند انتظاراتشان را تعدیل کنند.
اصلا نترس و حتی فکرش را هم نکن.
اگر هم یک وقت حرفی به میان آمد خیلی جدی و مودب جوابشان را بده و بگو که من فقط به خاطر شوهرم و آرامشش و اینکه مادرشوهرم خیلی ناتوان است می توانم در نگهداری او کمکی بکنم. اما برای انجام کارهای خانه از من انتظاری نداشته باشید.

---

تقریباهمینجوری هستم وزیاداونجانمیمونم البته بااوناهمبرخوردخوب ومحترمانه ای دارم وهمینم باعث شده که اونام بامن محترمانه رفتارکنن واین اجازه روبه خودشون ندن که خواسته های نابجایی ارم بکنن .
گرچه که میدونم ته دلشون یه چی دیگه است ولی توظاهراینونشون نمیدن منم عین خیالم نیس میرم اونجاوحتی بااهاشونم خوبم وحرف میزنیم و....اما دست به چیزی نمیگیرم وخودموبه اون راه میزنم واونام تودلشون حرش میخورن !