مخفی کردن بارداریم از شوهرم چون بچه دوست نداره

من و شوهرم 28 و 31 سال سن داریم زندگی خوبی داریم ولی حالا من باردارم بدون اینکه به شوهرم بگم قرص رو ول کردم الان یک هفتست فهمیدم باردارم تو این یک هفته ازش فاصله گرفتم کمی شک کرده ولی نمیدونه اگه بفهمه میگه بچمو سقط کنم چون روز خواستگاری به من گفت تا پنج سال بچه نمیخواد الان ما نزدیک سه ساله عروسی کردیم.من خیلی دلم بچه میخواست میدونم اشتباه کردم پس منو سرزنش نکنید خودم به قدر کافی حالم خرابه نمیدونم چجوری این موضوع رو با شوهرم در میون بزارم اگه بگه سقط کن چیکار کنم.وقتی من بچه ها رو تحویل میگیرم اون اصلا احساس نداره تازه به من گیر هم میده انقدر دور و بر بچه ها نباش.منم زنم دلم میخواد مادر بشم.چند بار به دروغ گفتمش من دلم میخواد مادر بشم عصبانی شد گفت دیگه از این شوخیا نکن.خودش تک فرزنده لوس و ننر بار اومد تو فامیلاشون اکثرا تک فرزندند.به من بگید چجوری تحت تأثیر قرارش بدم.دارم از استرس میمیرم

سلام و عرض تبریک
هیچ گونه پیشگویی و اینکه شوهرتون چه واکنشی میتونه نشون بده ،نکنید. این خودش به آرامشتون میتونه کمک کنه. بعد هم شما باردار شدید ؛یکم منطقی فکر کنید: هیچ راهی برای بازگشت به عقب نیست،دکمه ای هم وجود نداره که شما فشارش بدید و بارداریتون کنسل بشه؛ تنها راه عاقلانه گفتن حقیقت به ایشونه، عقب انداختن گفتن قضیه هم، تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمیکنه .
یه مسئله ای هم هست؛ ایشون اگه خیلی رو این موضوع حساس بودند خودشون هم باید روی روند اجرای روش ضد بارداری نظارت می کردند و به شما کمک می کردند؛ پس تمام مسئولیت به عهده ی شما نیست.شایدم خیلی براش در اولویت نیست.
چیزی که الان مهمه اینه که با توجه به شرائطتون شما باید هر چه سریعتر با مطرح کردن بارداریتون ،از استرس و فشار روانی ناشی از فکر واکنش های احتمالی شوهرتون خارج بشید.
فکر کنید در مورد عصبی شدنش یا پیشنهاد سقط (البته اینا فقط افکار شماند و لزوما واقعی نیستند!)چه واکنشی میتونید نشون بدید؟
مثلا شرایط غیر بهداشتی بودن سقط جنین غیر قانونی رو مطرح کنید ، یا گناه بودنش رو،یا ازش با ملایمت انتقاد کنید و بگید من ناراحت میشم و...
به طور کلی سعی کنید مهارت کلامی با شوهرتون رو بالا ببرید و خواسته هاتون رو مطرح کنید ، نه اینکه مخفی کاری کنید یا اونا رو سرکوب کنید ؛این روش به مرور فاصلتون رو با شوهرتون زیاد میکنه.
شما در هر 24 ساعت(دقت کنید ،نه شبانه روز) 3 پست میتونید ارسال کنید.
موفق باشید

سلام
مادر شدنت رو تبریک میگم:72:

چرا تصمیم به این بزرگی رو تنهایی گرفتی
بهتر بود چند هفته قبل تاپیک میزدی میپرسیدی چطور جرات مندانه خواسته ام رو با همسرم در میون بذارم که بچه میخام.
عجب همسرتو دور زدی:81:

اما جدا استرستو کنترل کن برای بچه خوب نیست
بهر حال اشتباهی کردی ولی میتونی به خوبی بگذرونیش

رضا درست میگه باید سریعتر بهش بگی که بارداری
مثلا ازش بخاه برین بیرون یجایی که خاطره دارین احساساتیش کن حرفای عشقولانه بزنین بعد بگو میخام یچیزی بگم ولی سعی کن خوشحالیتو کنترل کنی (یعنی یه پیش فرض مثبت ایجاد کن)اگه بگم بال در میاری

در حین گفتن این سعی کن استرس نداشته باشی و این رو هم نذار بفهمه که از واکنشش میترسی و نگرانی (چون اون رو مجبور به دعوا میکنی)
بگو بچمون بیشتر از ما عجله داشته بیاد حالا اولش همه چی رو نگو که عمدا قرص نخوردی
ممکنه ناراحت هم بشه اون موقه هم با مهارت های زنانه ات خنثی کن بگو میدونم خوب مراقبت نکردم ولی دوس دارم مادر بشم و میدونم که تو کمکم میکنی

ته تهش اینه عصبانی بشه ولی اخرش قبول میکنه و یادش میره که بچه نمیخاسته(البته واکنشش بستگی به شخصیتش داره و این شمایی که بهتر میتونی پیش بینی کنی و بدونی چطور باید بگی)
یه زن کاربلد هر کاری میتونه بکنه.

سلام انقدر حالم خراب بود که یادم رفت سلام کنم شوهرم وقتی عصبانی میشه کنترلش رو از دست میده تا الان رو من دست بلند نکرد اما بیرون وقتی با کسی درگیر میشه کار به زدوخورد میرسه.خیلی کم تحمله اگر چیزی بر خلاف میلش بشه قیامت بپا میکنه در مورد بچه مطمئنم جوش میاره خودم از کارم پشیمونم ولی خوشحالم دارم مادر میشم.چند بار گفتمش چرا بچه دوست نداری میگه بچه دار شیم تمام حواست به سمت بچه میره اینم بگم خیلی زیاد حسوده.امروز به زن باباش گفتم باردارم مونده بود چی بگه کمی آرومم کرد و گفت بگو خودتو خلاص کن منم فردا میخوام بگم از استرس دارم میمیرم:54:

در اینکه باید بگی شکی نیست اما نحوه گفتن مهمه که هم همسرت رو اروم نگه داری و هم حسادت رو درش بر نیانگیزی و هم همسرت رو درک کنی و هم از حسی که داری باهاش صحبت کنی و هم هم حسی اون رو بگیری.

سلام نترس و بهش بگو اون مدلی که فرشته اردیبهشت گفت عالیه، اینم اضافه کن که حتی ذره ای علاقم به تو کم نمیشه و حتی خیلی بیشتر از قبل دوست دارم ،مخصوصا که قسمتی از وجود هر دوی ماس ... یه سوال شرایط مالیتون خوبه؟ اگه ازین نظر مشکل نداشته باشین بعید میدونم ازت بخواد سقطش کنی ، پدرش میشه ها ،کم نیس.

به شوهرم گفتم خیلی عصبانی شد سرم داد کشید باور نکرد آزمایش رو نشونش دادم قبول کرد سفیدی چشمش معلوم نبود پر خون شد گفت هر چه زودتر سقطش کنم منم گریه کردم و به پاش افتادم از خونه زد بیرون واسه افطار که اومد خونه کمی آروم بود بعد از افطار کمک کرد ظرفا رو جمع کردیم شوهری که دست به سیاه و سفید نمیزد حالا کمکم کرده از قصد رفتم مبل رو جابجا کنم اومد و خودش درستش کرد با اینکه با من قهره اما خوشحالم. جاشو جدا کرد اولین باره ازش جدا میخوابم:54:

خب برو کنارش، نشد نزدیکش بخواب... بذار بفهمه که بچش اصلا فاصاه بین شما نمیاره... اگه تو بیداری نذاشت... منتظر باش که خوابید بری کنارش اروم بخوابی تا بیدار شد تو رو کنار خودش ببینه ولی خودتو حتی بیدار شدی بزن به خواب که نتونه چیزی بگه...
با محبت نگاش کن...الان نه تنها شوهرت بلکه پدر بچته....

سلام
مبارکه مادر شدین خیلی حس زیباییه میفهمم.
من هم با دوستان موافقم بیشتر از قبل به همسرتون توجه کنید ومدام به خاطر اینکه نخواسته هم که باشه باعث شده شما شیرینترین لذت زندگیتونو تجربه کنید ازش تشکر کنید.
همینکه بهتون کمک کرده تا میزو جمع کنید ومبل رو جابجا کنید خودش نشونه ی اینه که کاملا بارداریتون رو درک کرده.
بهشون حق بدید این خلق وخوی همسرتون به خاطر تک فرزندیشون میتونه باشه چون از کودکی یاد نگرفته چیزی ویا کسی رو با دیگری قسمت کنه.
ایشون اگر مطمئن بشن که وجود بچه تو توجه شما خللی وارد نمیکنه وشما رو ازش نمیگیره نه تنها از بچه بدش نمیاد بلکه همونجور که به شما وابستگی داره به فرزندش وابسته میشه.

به نظرم تا این قضیه برای خودتون خوب جا نیوفتاده وبه عنوان جدید پدر ومادر بودن عادت نکردین به کسی چیزی نگین .بالاخره بعضی ها ممکنه یه چیزی بگن وهمسرتون رو حساس تر کنن.

خوش بحالت عزیزم
تبریک میگم
منم خیلی دوس دارم مامان شم شوهرم راضی نیس بخاطر شرایط مالیمون که مناسب نیست
شوهرت هرچقدر هم نراضی باشه مطمدن باش ته دلش خوشحاله
اصلا ازش فاصله نگیر
همش دوروبرش باش بذار فک نکنه از الان حواست پی بچس اونو فراموش کردی

مهراسا عزیز مادر شدنت خیلی خیلی خیلی مبارک.
عزیزم نترس، الان عصبانیه اما داره توی ذهن خودش بالا و پایین میکنهو با این قضیه احتمالا کنار بیاد.چون رفتارش این نشونه ها داره میده.
رفتارش دقیقا مثل رفتار 1 سال پیش منه و به خوبی میفهممشون.
اولش عصبانی و بهت و حیرت زده از بارداری ناخواسته بودم.
گگگرریه میکردم.بعد به فکر فرو رفتم.خودمو تو موقعیتی تصور کردم که یه نوزاد خوابیده و یه لبخند رو لباشه اونم تو خواب!!!! ای جااانم.
بعد خودمو تصور کردم تو موقعیتی که یه نوزاد با تمام توانش انگشت کوچیکه دستمو گرفته و ولش هم نمیکنه.
بعد اون کفشا و لباس فینگیلیاشو تصور کردم.
بعد تصور کردم که اگه دختر بشه موهاشو میتونم دو گوشی ببندم و لباسای خوشگل خوشگل تنش کنم.

و همه این تصورات غیرارادی بود.
بعد باهاش کنار اومدم و پذیرفتمش.
بعد احساس خوبی بهم دست داد از بودنش. بعد هم عاشقش شدم. خواستنی ترین چیزی شد که تا حالا تو زندگیم داشتم.

شوهر شما هم الان تو ذهنش داره بالا پایین میکنه.
میتونی بدون اینکه حساسش کنی از بامزگی های نوزادا بگی. بذاریش تو موقیعی که یه نوزاد رو گرفته تو آغوشش و اون نوزاد به خواب عمیق فرو رفته یه لبخند گوگولی هم رو لباشه.
میره بالای تخت نوزاد ومیبینه اون نوزاد نفسش رو به یکباره میده بیرون و صدایی شبیه آه کشیدن میده(این کارو بچه ی من الان زیاد میکنه ای جاااااااانم)
میتونی از آتلیه رفتن براش بگی.این عکسهایی هستن که باباها با نوزادای فینگیلیشون گرفتن اونا رو نشونش بدی.
یا مثلا این عکسهای اتلیه ای با مزه ای که پای نوزاد گرفتن و حلقه دست مامان و بابا رو انداختن دور شصت پاش.
انقد ایده های قشنگ و جالب هست. با دل ادم چه کارها که نمیکنن این وروجک های کوچولو.
البته صبر کن
ا عصبانیتش فروکش کنه.
بعد شیرینی های پدر بودن رو آهسته آهسته براش ترسیم کن.

یه ذره به شوهرت فرصت بده . 2-3 تا نشانه ی رفتاری دیدم توی حرفات که میگه اونو میپذیره و به خوبی هم میپذیره. نگران هیچی نباش
یه روزی می اد که میگی این واقعا همون ادمه؟ نگاش کن تو روخدا.
و یه روزی میاد که تو دلش میگه من قبلا بدون این بچه چه جوری زندگی میکردم واقعا؟

نگران هیچی نباش.برو کیف دنیااااااااااااا رو ببر از این دوران.ایشالله 3 ماه دیگه میری ازمایش غذبالگری.
برای اولین بار توی سونوگرافی میبینی که یه قلب کوچولو تالاپ و تولوپ داره میزنه. صدای قلبش رو میشنوی . توی صفحه سونوگرافقی تکون خوردناشو میبینی. کم کم دنگ دنگ لگد میرنه بهت.
بعد مدام وول میزنه!!!
خلاصه که انقد دنیاتونو شیرین میکنه که کل این دنیا رو بدون اون نخواهید خواست

مرسی
شوهرم هنوز قهره باهام تو خونمون سکوت حکمفرماست.کار بزرگ و اشتباهی کردم ولی هر چی میگفتم دلم بچه میخواد تنها منو به سخره میگرفت نگرانمه کاملا واضحه امروز حالم بهم خورد رفتم دراز کشیدم تعقیبم کرد ببینه حالم چطوره خودمو به خواب زدم صدای تلوزیون رو کم کرد که اذیت نشم میترسم اگه سر صحبتو باز کنم کار به دعوا بکشه واسه همین ساکتم و فرصت میدم تا با قضیه کنار بیاد.بهش کلک زدم اگه اون اینکارو با من میکرد نمیدونم چه حسی داشتم:47:

حالا که رفتاراتو زیر نظر داره تو هم بهش محبت کن که یهو فکر نکنه این به بعد وقت کمتری براش می ذاری
اون الان تو دوره تصمیم گیری هست به
ش محبت کن و جو خونه رو شاد کن

تبریک میگم.خوش به حالت . من فک میکنم شوهرت هم تورو خیلی دوست داره هم بچه ی توی شکمتو.:43:
فقط ازینکه مخفیانه این کارو کردی ناراحته و اینکه چون گفته بود بچه نمیخوام غرورش جریحه دار شد.
بهش فرصت بده و اخلاقتم خوب باشه باهاش . کم کم خوب میشه
شاید واقعا ازینکه محبتت کم میشه میترسه . بهش نشون بده که اینطوری نیست بلکه بیشتر هم به حمایت هم احتیاج پیدا میکنین.

سلام مرسی.شوهرم نتونست طاقت بیاره و باهام آشتی کرد.وقتی از من دور بود حس بهتری داشتم اصلا حوصله ندارم بهم دست بزنه کلافه میشم میل ج ... اصلا ندارم اما شوهرم ازم انتظاراتی داره تو این زمینه اصلا درکم نمیکنه:102: منم به زور خودمو مشتاقش نشون میدم.اگرم حرفی بزنم بهش برمیخوره انقدر که لوس و خودخواه و مغروره:97:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mehrasa

سلام مرسی.شوهرم نتونست طاقت بیاره و باهام آشتی کرد.وقتی از من دور بود حس بهتری داشتم اصلا حوصله ندارم بهم دست بزنه کلافه میشم میل ج ... اصلا ندارم اما شوهرم ازم انتظاراتی داره تو این زمینه اصلا درکم نمیکنه:102: منم به زور خودمو مشتاقش نشون میدم.اگرم حرفی بزنم بهش برمیخوره انقدر که لوس و خودخواه و مغروره:97:

---

کم شدن میل جنسی توی دوران بارداری طبیعیه.و همینطور داشتن عوارض جسمی. ضمن اینکه رابطه در 3 ماه اول و ماه آخر بایستی با احتیاط باشه.
هیچ نیازی نیست شما بگید احتمالا طی چند روز اینده باید پزشکی رو برای خودتون و زالیمان و تحت نظر بودنش انتخاب کنید. وقتی که پیش ایشون رفتید خصوصی بهشون بگید که به همسرتون توضیحات لازم در خصوص رابطه ج و نحوه تغییر در خلق و خوی زن باردار رو توضیح بده.
شنیدن توضیحات از یک متخصص بیطرف تاثیر خودش رو خواهد گذاشت.

ضمنا ممکنه تغییراتی در خلق و خوی شما ایجاد بشه مثلا زودرنج بشید زود به گریه بیفتید و ... نگران نباشید کاملا طبیعیه. با همسرتون هم در میون بگذارید تا در جریان باشن و شوکه نشن و به حساب بیمیلی به شخص ایشون برداشت نشه.


خوندن کتابهایی که 9 ماه بارداری و مراحل اون رو توضیح داده مفیده. کلکارگاه های اموزشی دوران بارداری رو مراکز مختلف برگکزار میکنن که جنبه های مختلف( تغذیه صحیح در زمان بارداری، روانشناسی نوزاد، روش تقویت هوش نو و استعداد نوزاد، نحوه صحیح شیردهی و تغذیه نوزاد و ..و ....) داره (مثلا من از کلاسهای بارداری بیمارستان اتیه استفاده میکردم کارگاه طی 2 روز برگزار میشد و عالی بود) همه زوجین هم با هم شرکت میکردن و چون زن و شوهر با هم هستن روی اقایون تاثیر مثبت لازم رو میگذاره و بهتون پیشنهاد میکنم.
شوهر شما هم بنده خدا گناهی نداره ...بی تجربه اس بنده خدا. خب از کجا بدونه . شما اگه راههای فوق رو انجام بدی به ایشون کمک میکنی که متوجه بشه و نزدیک بشه به دنیای شما.