بابددهنی و دست بزن وبدبینی وشکاکی و...همسرم میخوام طلاق بگیرم

سلام دوستان عزیز تالار همدردی،امیدوارم راهنماییهای گهربارتون شامل حال منم بشه.
من 30وهمسرم33 ساله است،تحصیلات من لیسانس و همسرم دیپلم.مدت 5ساله ازدواج کردیم 1 سال عقدو4ساله زیر یه سقف رفتیم.در مدت 4سال باخیلی از مشکلات سروکله زدم.همسرم تک پسرخانواده هستن البته با 4تاخواهر. واقعا نمیدونم ازکجاشروع کنمخیلی مشکلات بین من و همسرم هست شاید اگه تیترواربگم بهتره،دوستان هم اگه توضیح بیشتری درهر مورد خواستن میدم.
1-اختلاف فرهنگی خانوادها
2-عصبی بودن همسرم،آستانه تحریک پذیریه خیلی خیلی پایینی داره.
3-دست بزن وفحاشی.
4-بدبین وشکاک.
5-دهن بین .
6-وابسته شدید به خانوادش.
الان حدوده 4روزه خونه پدرم هستم روز دوشنبه دعوای خیلی بدی کردیم.البته بار اولمون نبود.همسرم با پدرم تماس گرفت اونهم اومد خونمون تامنو توپاگرد همسایه بااون وضع که از ترس جونم به اونجا پناه برده بودم دید عصبانی شد ویه سیلی به همسرم زدواومدنی همسرم به ما فحاشی کرد بعد 1ساعت اومد دم در پدرم اینا وکلی حرف زشت زد طوری که همسایه ها اونوفرستادن رفت.تازه افطاری خورده بودیم که همسایمون تماس گرفت که خودش وباباش تماس گرفتن که از کارش پشیمونه.
همیشه همینطور بوده دعوا،کتک،فحش بعدشم پشیمونی ولی متاسفانه دوباره تکرار مکررات.
این دفعه ماشکایت کردیم ورفتیم پزشکی قانونی ووکیل گرفتیم.حالا وکیل میگه ماسه راه داریم
1-همسرم وکالت نامه طلاق بمن بده تادرصورت تکرار من طلاق بگیرم.
2-مهریه ام روببخشم وطلاق بگیرم که بعید میدونم قبول کنه.
3-کاربه دادگاه بکشه ودیه وبالاخره حکم طلاق رو دادگاه صادر کنه.
حالا سر دو راهیم نمیدونم چیکار کنم؟شما جای من بودین چیکار میکردین؟لطفا همفکری باهام بکنین:203:.تشکر

اگر شما مشکل مالی ندارین و از لحاظ مالی تامین هستین پیشنهاد بنده هست گزینه سوم رو بیخیال بشین
در خصوص گزینه اول اگر شوهرتون جنون انی ندارن که قتل انجام بدن و جانتان درخطر نخواهد بود بنده گزینه اول رو پیشنهاد می کنم یکبار دیگر بهشون فرصت بدین در کنار محکم کاری.
گزینه دوم رو درصورت پیشنهاد میدم که مطئن هستین هم ایشون هم شما برای باهم بودن بدرد هم نمی خورین.
در کل نا امید نباشید خوب اقدام کردین که وکیل گرفتین پزشکی قانونی رفتین و پرونده درست کردین . اینطوری زودتر وضعیتتون مشخص میشه با عذرخواهی اینا قابل حل نیست ظاهرا.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deniz63

سلام دوستان عزیز تالار همدردی،امیدوارم راهنماییهای گهربارتون شامل حال منم بشه.
من 30وهمسرم33 ساله است،تحصیلات من لیسانس و همسرم دیپلم.مدت 5ساله ازدواج کردیم 1 سال عقدو4ساله زیر یه سقف رفتیم.در مدت 4سال باخیلی از مشکلات سروکله زدم.همسرم تک پسرخانواده هستن البته با 4تاخواهر. واقعا نمیدونم ازکجاشروع کنمخیلی مشکلات بین من و همسرم هست شاید اگه تیترواربگم بهتره،دوستان هم اگه توضیح بیشتری درهر مورد خواستن میدم.
1-اختلاف فرهنگی خانوادها
2-عصبی بودن همسرم،آستانه تحریک پذیریه خیلی خیلی پایینی داره.
3-دست بزن وفحاشی.
4-بدبین وشکاک.
5-دهن بین .
6-وابسته شدید به خانوادش.

---

سلام
خدا صبرتون بده و انشاا.. مشکلتون حل بشه
1-شوهرتون شاغل هست ؟
2-بچه هم دارین ؟
3-هزینه زندگی و مخارج ... همش را ایشون می ده ؟
4-مقدار مهریه چقدر هست ؟

ممنون از توجهتون،بله شاغلن تازه یه ساله میرن سر کار،دلم هم از این پره کککه با همه چیزش ساختم واون این کارارو با من میکنه،جدیدا هم بحثامون سراینه که چرامن نمیذارم بچه دارشیم اخه من واقعا از اینده زندگیمون مطمئن نیستم،من یه کار پاره وقت دارم اون حقوق کم رو هم میارم قاطی خرجی خونه میکنم برام هم هیچی نمونده چه طلاهایی که اونا خریدن و یا اونایی که از خونه پدری بردم.836تا سکه
لازم دیدم توضیحات بیشتری بدم.
ماتوشهرکوچیکی زندگی میکنیم همه تقریبا همدیگرو میشناسیم.قبل ازدواج خواستگارای زیادی داشتم بعضی وقتا هم فکرمیکنم آه اونا دامنگیرم شده.بعد ازدواج همه میگفتن ما و اونا هم کف هم نیستیم،ولی نمیدونم شاید گول به اصطلاح عشق پاکشو خوردم.حتی خونوادم هم به شدت مخالف بودن ولی به تصمیمم احترام گذاشتن که ای کاش نمیذاشتن.بعد عقدمون از اونجایی که تک پسر بودمادر و خواهراش اذیتمون کردن البته به من چیزی نمیگفتن به همسرم میگفتن اونم میومد به من میگفت.از اونجایی که دهن بینه هر کی هرچی بگه قبول میکنه،از اونجایی که انتخاب خودم بود تا حالا خیلی آبروداری کردم که از شکستم کسی خوشحال نشه ولی دیگه نمی تونم خیلی سخته یه تنه بار زندگیو به دوش بکشی از لحاظ روحی وجسمی داغونم.

سلام دوست عزیز . بنظر بنده هم کفو که نیستین بچه هم ندارین بهترین راه روش سومه که شما هم به همه ی حق و حقوقتون میرسین هم راحت میشین از سختی ها . شما 5 سال ازدواج کردین و الان 1ساله که سرکار میره؟
هم اینکه فحاشی کرده به خودتون و خانوادتون بعدها هم همین کارو میکنه بهترین راه اینه که خودتون رو راحت کنین پس پیشنهاد بنده روش سوم .
خوشبخت باشین:72:

چرا کسی نیست باهام همفکری کنه؟؟؟؟؟!!!!!!:54:

کسی که عصبی است ، دعواهای شدید که گفتید راه می اندازد و کتکاری ها و فحاشی هایش ادامه دار است و علاوه بر همه اینها بدبین و شکاک است بیماری روانی دارد. همه اینها که گفتید علائم بیماری روانی است. من تجربه زیادی در این زمینه دارم و مطالعه زیاد کرده ام.
گوش کن شما اگر می خواهی با این آدم زندگی کنی باید کارهای زیر را بتوانی انجام دهی :
1- او را مرتب پیش روانپزشک ببری ، مرتب مواظب اوضاع روانی اش باشی ، مرتب کنترل کنی که محیط فشاری به او وارد نکند. کلا باید بتوانی از او مراقبت و مواظبت کنی.
2- خودتان باید آنقدر تحمل داشته باشید که به خاطر مجاورت با او به بیماری هایی مثل افسردگی و اضطراب و غیره مبتلا نشوید. بیماری روانی واگیر ندارد اما افرادی که با یک فرد بیمار زندگی می کنند شرایط سختی برایشان فراهم می شود که ممکن است خودشان هم بیمار شوند.
3- باید توان داشته باشی که کارهایی که همسرت نمی تواند انجام دهد خودت انجام دهی. فرد بیمار توان کمی در انجام کارها دارد و خیلی از کارها را نمی تواند انجام دهد و خانواده باید این را بپذیرند و به او استرس وارد نکنند.
4- در صورت بچه دار شدن بچه شما شرایط حساسی خواهد داشت به خاطر پدرش. همچنین باید بتوانید علاوه بر مراقبت از همسرتان به بچه هم رسیدگی کنید.

حالا خوب فکرهایت را بکن. ببین شوهرت حاضر به درمان بیماری اش است یا نه. اصلا قبول می کند شما مراقبش باشی یا نه. همه اینها که گفتم در صورتی است که فرد بیمار قبول کند بیماری اش را درمان کند.

باسلام من روانشناس نیستم ولی باتوجه به وضعیتی که تعریف کردید بهتر است تا بچه ندارید تکلیف خودتو روشن کنی، چرا باید یک عمر با کسی زندگی کنی که از لحاظ روانی مشکل دارد و همیشه ترس قاطی روابطتان باشد باید خداروشکر کنی که پدرت حمایتت میکنه

سلام


شما برای حل مشکل نزد وکیل یعنی مشاور حقوقی رفته اید و ایشان راه حل های حقوقی ارائه کرده اند که برای زندگی سم استو ابتدا باید نزد مشاور می رفتید. اگر توانستی به هر ترفندی که می توانی شوهرتان را پیش مشاور و روانشاس ببرید، اگر حل نشد سایر راه ها را امتحان کنید.

یا امام حسن مجتبی علیه السلام

سلام.اول تلاشتو بکن بعد اگه نشد جدا شو.نکنه
بعد از جدا شدن حسرت روزهای گذشتتو بخوری؟

سلام
الان شما قصدتون فقط جداییه؟
اگه شوهرتون عصبی هستن و شما و اوشون دوست دارین ادامه بدین.
و ایشون پشیمون
چرا شرط مشاوره و نمیذارین؟
بهشون بگین باید برن پیش مشاور و خودشون و اخلاقشونو درست کنن

ترمیم این رابطه نصفه و نیمه بهتر از جدایی و از نو شروع کردن نیست؟
البته من گذاشتم به حساب اینکه شما تا حالا تلاش زیاد و درستی برای ترمیم و درست کردن ارتباطتون نکردین، اگه اینکارو نکردین یک مشاور هم باهم برین شاید ایشون تونستن اخلاق بدشونو کنار بذارن.

بشینین برای خودتون از سود و زیان طلاق بنویسین.
ببننین کدوم راه بهتره، مشاوره و درمان یا طلاق؟

برای بچه هم بهشون بگین اول باید مشاوره برین و زندیگتون به یک ثباتی برسه و شما مطمعن بشین به پایدار بودن زندگی بعد بچه دار بشین.

اینایی که گفتی همش درمان داره.می شه درمانش کرد به دوشرط:خواست همسرت و کمک تو
باور کن دنیای بعد از طلاق هم خیلی چنگی به دل نمی زنه.در واقع نقطه صفره.فقط برای افرادی خوبه که تو منفی ها سیر می کنن.بازم خودت می دونی.امیدوارم زندگیت بهتر بشه.خدا و معصومین یادت نره یا علی

سلام عزیزم
با خوندن مطلبت خیلی ناراحت شدم امیدوارم زودتر مشکلت حل شه
البته تو خیلی دقیق مطرح نکردی مشکلاتتون سر چیه
لطفا چند مورد از دعواهاتون که منجر به کتک کاری هم شده رو توضیح بده ببینیم مشکل از کجا بوده . باید به خودتم نگاه کنی ببینی چقد واسه زندگیت مایه گذاشتی و تا چه حد وظایفت رو به عنوان یه زن تو زندگی اجرا کردی

سلام دوستان گلم :
من هر کاری میکنم نمیشه پست جدید ارسال کنم و از راهنماییهاتون استفاده کنم لطفا راهنمایی کنید.

منم 25 سالمه.مدرک فوق لیسانس .شاغل.. اسال و9ماه که ازدواج کردم و همسرم دیپلم .شغل دولتی .شوهر من تمام خصوصیاتی که شوهر شما داره و این مدت خیلی زجر کشیدم :من و شوهرم عاشق هم بودیم و خیلی بخاطر هم جنگیدیم و خانواده من مخالف بودن ولی من بخاطر شوهرم توی روشون واکسادم ولی شوهر من از همون اوایل زندگیمون سر هر چیز کوچک و بزرگی سر من داد میزد و بددهنی به خودم و خانوادم میکرد و منو به شکل وحشیانه تو خیلی از دعواهامون میزد و توقع داشت من نه جوابشو بدم نه گریه کنم خانواده خیلی کینه ای و حرف حرفی داره بخاطر مسئله های کوچک و بزرگی با خانواده من قهر میکردن و اختلاف و حرفشو به زندگی ما میکشوندن :دوست گلم ازت راهنمایی میخوام ایا من تحمل کنم شوهرمو یا به فکر طلاق باشم تا دیر نشده؟؟

- - - Updated - - -

سلام دوستان گلم :
من هر کاری میکنم نمیشه پست جدید ارسال کنم و از راهنماییهاتون استفاده کنم لطفا راهنمایی کنید.

منم 25 سالمه.مدرک فوق لیسانس .شاغل.. اسال و9ماه که ازدواج کردم و همسرم دیپلم .شغل دولتی .شوهر من تمام خصوصیاتی که شوهر شما داره و این مدت خیلی زجر کشیدم :من و شوهرم عاشق هم بودیم و خیلی بخاطر هم جنگیدیم و خانواده من مخالف بودن ولی من بخاطر شوهرم توی روشون واکسادم ولی شوهر من از همون اوایل زندگیمون سر هر چیز کوچک و بزرگی سر من داد میزد و بددهنی به خودم و خانوادم میکرد و منو به شکل وحشیانه تو خیلی از دعواهامون میزد و توقع داشت من نه جوابشو بدم نه گریه کنم خانواده خیلی کینه ای و حرف حرفی داره بخاطر مسئله های کوچک و بزرگی با خانواده من قهر میکردن و اختلاف و حرفشو به زندگی ما میکشوندن :دوست گلم ازت راهنمایی میخوام ایا من تحمل کنم شوهرمو یا به فکر طلاق باشم تا دیر نشده؟؟