ایا حق طلاق بگیرم یا نه

با سلام خدمت دوستان عزیزم
من یک ماه است که ازدواج کرده ام.قبل از ازدواج همسرم قبول کرد که حق طلاق را به من بدهد . در طی این بک ماه به دلیل ان که وقت نداشتیم فرصت نکردیم که برای گرفتن وکالت اقدام کنیم. طی صحبتی که دیشب با همسرم داشتم ضمن ابراز نگرانیشان از این که ممکن است من احساسی برخورد کنم و با ایجاد مشکلی کوچک و بر سر لجبازی به طلاق اقدام کنم از من خواستند که این حق را 2 سال دیگر به من دهند تا در این 2 سال پایه های زندگی و رابطه مان را مستحکم تر کنیم.
من سعی کردم در صحبت هایم حسن نیتم را بهش ثابت کنم و بگویم که می دانم تا چه حد طلاق ویران کننده و است و تا جایی که بتونم برای این زندگی تلاش می کنم اما همسرم می گوید اگر می خواهی گفته هایت را ثابت کنی و به من ارامش دهی این کار را انجام دهیم.
من از شما دوستان عزیزم کمک می خواهم که من را در این تصمیم گیری یاری کنید. آیا گرفتن حق طلاق بهتر است یا نشان دادن حسن نیت به همسر؟
در ضمن این را هم بگویم که من و همسرم تا بحال مشکل خاصی با هم نداشته ایم و رابطه خوبی داریم

سلام

یزمانی منم میخواستم حق طلاق و بگیرم ، اما وقتی بیشتر فکر کردم ، دیدم زیادم بنفعم نیست، اینجوری اگه خدایی نکرده هرموقع مشکلی پیش بیاد هم خودت و همه و همسرت میدونین که شما اگه خودت بخوای براحتی میتونی بری طلاق بگیری و اگه نمیری یعنی نمیخوای نه بخاطر اینکه براحتی بهت طلاق نمیدن و همسرت هم باید راضی باشه.

بعضی وقتا اتفاق هایی میفته زنان برای اینکه هشداری بدن ، حرف طلاق میزنن ، خب اینجور موقعها وقتی حق طلاق و داری خیلی راحت میتونی سریع بری طلاق بگیری هم خودت میدونی نیازی به حرفش نیست هم همسرت.

پس وقتی فقط حرفشو میزنی داری الکی میگی ،اگه قصد ترسوندشون هم داشته باشی، دیگه نمیتونی چون خودشون هم متوجه شدن ، خیلی راحت بهت میگن خب اگه میخواین خودتون که حقشو داری تشریف ببرین طلاق بگیرین.(نه اینکه واقعا دلشون بخواد ، بخاطر اینه که دیگه میدونن الکی داری حرفشو میزنی ، اون نرمشی که دلت میخواد همسرت بعد شنیدن این حرف داشته باشه دیگه نخواهد داشت چون با دادن حق طلاق میدونه دیگه اگه داری حرف میزنی و اقدام نمیکنی یعنی چی!!!!!)

البته بعضی وقتها برای برخی شرایط ها خوب هست، خوبیش فقط برای اینه که سریعتر به طلاق میرسین ، یعنی زندگی ای که بخواد به طلاق برسه دیر یا زود میرسه نیازی به سریعتر رسیدن نداره.

من فکر می کنم خوبیه حق طلاق نداشتنش بیشتر از سود داشتنشه.

شما مگه چیزی از شوهرتون دیدین که میترسین؟و میخواین حق طلاق و داشته باشین؟
بی اعتمادی ای نسبت بهشون دارین؟
هدفتون ازداشتنش چیه؟

:305: گاهی اوقات ، ما انسانها برای بدست آوردن ، یک فرع ، اصل رو فدا می کنیم ...

حق طلاق رو می خواهی چیکار کنی؟

همسرت قبل از ازدواج قبول کرده که این حق رو به شما بدهد، لذا چنانچه این خواسته(یعنی داشتن حق طلاق) برای شما بسیار حیاتی هست بهتر می بود ، همون موقع عقد در عقدنامه تان نوشته می شد

به نظرتان ، اکنون که تازه زندگی تان شروع شده ، و با هم خوش هستید، حرف زدن از طلاق و جدایی ، پایه های زندگی تان را محکم تر می کند؟

باید همون اول کار این قضیه را فیصله میدادی.الان باعث ناراحت شدن اون اقا میشه قطعا. دیگه بیخیال بشی بهتره

سلام.
منم دقیقا مثل دختر بی خیال بودم. یعنی یه زمانی بابای خود من می خواست این حق را برام بگیره! ولی وقتی فکر کردم به همین نتایج دختر بی خیال رسیدم!


اما یک چیز دیگه! به نظر من حرف طلاق تو زندگی کیفیت زندگی را کم می کند! حالا چه برسه که شوهرت بدونه تو حق طلاق هم داری دیگه چه برسه به حرف طلاق!


مگه نمی گی شوهرت را دوست داری؟

میشه بهم بگی دوست داشتن از نظر تو یعنی چی؟
تو معنی دوست داشتن به نظرت اعتماد به هم نیست! وقتی بهش می گی حق طلاق می خوام،یعنی داری بهش می گی بهت اعتماد ندارم! ممکنه بدبختم کنی! یعنی من نمی تونم تو را به عنوان یک شریک مطمئن ببینم.ممکنه نتونی خوشبختم کنی و خیلی معانی دیگه!!!!!
شاید براش تعبیر بشه تکیه گاه مناسبی نیست و...

ببین عزیزم شاید این ها در ذهن خوداگاهش نیاد ها! ولی در ضمیر ناخودآگاه مرد حتما این چنین تعبیر می شود!
ببین ارزشش را دارد که پایه های زندگیت را براساس این احتمالات از همین ابتدا این چنین سست کنی!

شما اول زندگی هستی! اول زندگی را هر جور بگیری تا آخر همون جور پیش می ره!
بر اساس عدم اعتماد بگیری بر اساس عدم اعتماد و شک پیش می ره!
تو اینو دوست داری؟


به نظر من این کار را نکن!

شما نگفتی برای گرفتن حق طلاق دلیل خاصی داری ؟
اگه نه چه لزومی به انجام این کار داری ؟

سلام
واقع حیف نیست روزهای اول زندگی ماههای اول ... اوقات به این شیرینی رو راجع به حق طلاق صحبت می کنید ؟
هدف های زیباتری هم هستند مثل پیشرفت کردن درس خوندن کار کردن ماشین خریدن خونه خریدن مسافرت رفتن و تفریح تولد بچه اسم گذاری روشون و.......
یعنی الان همه دغدغه شما شده این ؟ اونم اول زندگی ؟

دوستان عزیز ممنون از کمکهاتون
در مورد سوالی که از من پرسیده بودید باید بگم که دلیلم از انجام این کار چند مورد است. اولین مورد که همیشه در فکرم بوده این هست که من همیشه فکر می کنم این حقی است که حق مسلم هر زن و مردی در زندگی است.نه برای این که مدام به طلاق فکر کند بلکه به این دلیل که هر آدمی اختیار زندگی خودش را دارد. اما متاسفانه این حق و خیلی از حقوق مسلم دیگر ما انسان ها به خصوص زنان در ایران از ما گرفته شده و با توجه به قانون های مرد سالارانه در ایران به نظرم بد نیست که هر زنی جانب احتیاط رو رعایت کنه تا روزی اسیر قانون های مرد سالارانه در ایران نشه(این رو هم اضافه کنم که من به هیچ عنوان مرد ستیز نیستم و برای تمام آقایون احترام زیادی قائل هستم)
دلیل دومم هم که ذهن خودم رو هم گاهی خیلی درگیر می کنه و نمی دونم آیا درست هست یا نه اینه که من یک دلیل خیلی از زندگی ها و روابطی رو که سرد می شه را این می دونم که زن و شوهر بعد از یه مدت احساس می کنند که دیگه در همه شرایطی همدیگر رو بدست آوردند و دیگه تلاشی در جهت راضی نگه داشتن هم نمی کنند چون می دونند چه طرف راضی باشه چه ناراضی بازم هست چون راه فراری نداره. و خیلی دیدم که این قضیه در مردان شدت بیشتری داره. من نمی خوام به این وسیله همسر خودم رو به اسارت بگیرم .راستش فقط می خوام به این وسیله اون قدر زندگیش رو بدونه و برای نگه داریش قدم بر داره و تلاش کنه.

- - - Updated - - -

در مورد سوالی که پرسیدید مبنی بر این که چرا الان به فکرش افتادم، همانطور که گفتم ما قبل از عقد هم در مورد این مسئله صحبت کردیم و به توافق رسیدیم و حتی این شرط در غقد نامه هم قید شده اما عاقد به ما گفت که عقد نامه به تنهایی ضمانت اجرایی نداره و باید به دفتر اسناد رسمی بروید تا رسما شوهر به شما وکالت دهد.

ای بابا واقعا که آخه حق طلاقم شد چیز؟ این همه چیز خوب خب حق یه چیز خوب رو براخودت میگرفتی دختر:311:

عزیزم مرد اگه بخواد برای زندگیش تلاش بکنه چه با حق طلاق چه بی حق طلاق تلاشش رو میکنه اگرم نخواد تلاش بکنه هیچ چیزی نمیتونه مجبورش کنه.

به نظر من زندگی که توی اون مرد آدم بخواد همش استرس و اضطراب داشته باشه که اگه به خانمم گفتم بالاچشمت ابرو میره طلاق میگیره که زندگی نمیشه . بذار همسرت بخاطر خودت دوستت داشته باشه و عاشقت باشه نه بخاطر اینکه ازش طلاق نگیری!!

نوشین عزیز.

مهریه شما چقدر هست؟
راستش یزمانی منم تفکرات شمارو داشتم، اما الان فهمیدم که زندگی اگه بخواد بطلاق برسه، میرسه .
مردا اگه زندگیشونو بخواین براش تلاش میکنن.
اگه هم نخواین به راههای ناجور کشیده میشن.
این حق و حقوق ها هیچکدوم پایبندشون نشده، نمیشه، نخواهد شد.
( یه مدت تو این تالار باش خودت متوجه میشی)

شما پس به شوهرتون بی اعتماد نیستین؟ درسته؟ یعنی ایشون کاری نکردن که بخواین نسبت بهشون بی اعتماد باشین؟

اولا یک موردی در ارتباط با مورد اولی که ذکر کردین بگم، شما حرف بی عدالتی زدین، خب عزیزم فکر نمیکنین شما هم مهریه داشته باشی هم حق طلاق یک نوع بی عدالتی نسبت به شوهرتون میشه.
ایشون چطور بشما اعتماد کنن هم مهریه و بدن هم حق طلاقو.
تازه خانواده ها چه واکنشی و قراره داشته باشن. ( اگه خدایی نکرده خانوادشون بفهمن و واکنش تندی داشته باشن این به ضرر زندگی شما میشه اونم اول زندگی)

من خودم همیشه با خودم فکر میکردم من همچین حفی و چطور عنوان کنم. طرف مقابل چه حسی پیدا میکنه؟
خانوادش چه واکنشی نشون خواهند داد؟
خانواده خودم چطور؟
من ممکنه عنوان کنم و همه با دلخوری قبول کنن. ( بعدشم تصویر من در برابر همه خصوصا شوهرم خیلی وجهه بدی پیدا میکنه )
ممکنه عنوان کنم و واکنش ها شدید بشه و از اخر هیچکس قبول نکنه و همه پشتیبان مرد بشن، حتی خونواده خودم.
ممکن هم هست درگیری بین خانواده ها ایجاد بشه.

کلا با خودم فکر کردم دیدم اصلا ارزشش و نداره، بدیهاش خیلی بیشتر از سودشه.

ببین با این حال من یبار امتحان کردم، بشدت اصرار به داشتن حق طلاق داشتم.
اما دلیل من بخاطر این بود که اون آدمی که من اول آشنایی انتخاب کرده بودم عوض شده بود، و از خط قرمز های من رد شده بود.و من نسبت بهشون بی اعتماد شده بودم،( بی اعتماد کامل نه، اما بهشون شک کرده بودم و اون اعتناد زیادی که قبلا بهشون داشتم و دیگه نداشتم )

ایشون اصرار داشتن، من هم به شرطی قبول کردم که حق طلاق و یسری حق و حقوق ها بهم داده بشه. که حالا از آخر هم به ازدواج نرسیدو...

اما اونجا من با خودم گفتم من وقتی نسبت به یکی بی اعتماد شدم نباید دیگه حق طلاق میخواستم، باید بیخیال میشدم، ما که عقد نبودیم.
یعنی خیلی شانس اوردم که جریانات دیگه ای پیش اومد و یه ازدواج نرسید.
مگه من ازدواج میکردم به قصد طلاق.
جالبیش اینجا بود اون شخص با اینکه میدونستن من حق طلاق بخاطر کارهای خودشون و بدقولی ها و بد تعهدی های خودشون میخوام، میگفتن نمیدن چون میترسن من احساساتی عمل کنم.

ببین اگه زندگیت خوبه، مشکلی نداری، همسرتون تا حالا بد قولی ای نکردن.
و بهشون اعتماد کامل دارین، پس این آرامشتو بهم نزن.
شما با اصرار بیشترتون، بیشتر ایشونو ناراحت میکنین.

خیلی سخته یک مرد فکر کنه همسرش بهش اعتماد نداره.
شما خودت عزیزم الان همسرشونین، تو دوران آشنایی که نیستین، عقد کردین.
دیگه الان چه فرقی داره براتون، میخواین اگه ندادن خدایی نرکده برین طلاق بگیرین؟
الان اگه یروزی صبرشون لبریز بشه و بهتون بگن نمیخواین بدن و دیگه حرفشم نزنین خب اینجا شما خودتو کوچیک کردی، ارزش خودتو آوردی پایین، کاری کردی سرت داد بزنن و دعوات کنن.
بهتره کاری نکنین که آرامش خودتو ایشون و خانواده ها رو بهم بزنی.

بهتره زن همون مهریه و داشته باشه، مرد حق طلاق .

اینجا تاپیکی داریم، که خانومی شوهرشون از بس رفتن سراغ دوست دختر و قول دادن نرن اما بازم دوست دختر گرفتن، این خانوم خسته شده از این بدقولی ها، شوهرشون هم که طلاق نمیدادن، بار آخر که همسرشون قول دادن دیگه خیانت نکنن، این خانوم شرط کردن که حق طلاق بهشون بدن.

یا اینکه تاپیکی داریم که آقایی با خانوادشون خیلی همسرشونو اذیت کردن،و طلاقشون دادن
حالا این خانواده و این آقا متوجه اشتباهات گذشته شدن، حالا رفتن از خانومشون دلجویی کردن و عذر خواهی ، این خانوم هم شرط کردن حق طلاق با ایشون باشه.

حق طلاق یک دلیلی داشته باشه، خود مرد هم قبول میکنه، مثلا این آقایون قبول کردن، چون خودشون میدونن که کار اشتباه کردن، بی اعتمادی و خودشون ایجاد کردن.

اما اول زندگی خود ه زدن این حرف بی اعتمادی درست میکنه!
ایشون گفتن این حق و بهتون میدن پس بهتر نیس صبر کنین ببینین، خودشون چکار میکنن، بنفع شماهم هست اینطوری میتونین بفهمین چقدر خوش قول هستن، و پای تعهداتشون میمونن.
چه فرقی داره شما الان هم همسرشونین، دو سال دیگه هم همین طور.
بهشون بگین من به حرف شما اعتماد میکنن و میسپرم بخودتون، همونطور که گفتین دوسال دیگه این حق و به من بدین.اینجوری ارزش خودتم پیش شوهرتون بالاتر میره.
شما از چیزی گذشتین که براتون خیلی مهم بوده.تازه اونم بخاطر اعتمادی که به حرف شوهرتون داشتین.
بهرحال ایشون هم حق دارن باید به اون درجه اعتماد برسن که این حق و بهتون بدن.

اصلا ملاک خوبی برای خوشبختی نیست
الان هم اگه می بینی که شوهرت مخالفه یا می ترسه چون اولشه و برای هم تازگی دارید و نمی خواد به هیچ قیمتی زندگیشو از دست بده
اما 4 سال بعد اگر با هم خوب بودید و مشکل خاصی نبود که خدا رو شکر زندگیتونو می کنید
اما اگه مشکلی بود فکر می کنی با این حق طلاق که دستت اومده می خوای چی کار کنی ؟
اولین فکری که به ذهن حتی خودت می رسه اینه که چطوری زندگیمو درست کنم چون طلاق که رسیدن به خوشبختی نیست

به حرف کسی گوش نکن ! منم سال 90 یک هفته بعد از عقد 600 تا محضر گشتم تا یکیشون پیدا شد این وکالت از شوهرم گرفت...اینم بگن دوستان احساسی برخورد میکنند الان من بعد از سه سال به مشکل برخوذدم برگشتم خونه پدرم اگه این حقو نداشتم الان من بدو آهو بدو ..به شوهرت بگو عزیزم یه 5 دقیقه محضره و امضا ..کاره خاصی نداره محض اطلاع بگم حق طلاقی که تو عقد نامه ذکر میشه حتی نوشته باشه بلاشرط به درده هیچی نمیخوره فقط حق طلاق محضری لونم بلا شرط و بلا عزل .نمیخام ذهنتو مغشوش کنم ولی 100% بگیر کاریم نداره یه امضا کوچیکه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط golbarge

به حرف کسی گوش نکن ! منم سال 90 یک هفته بعد از عقد 600 تا محضر گشتم تا یکیشون پیدا شد این وکالت از شوهرم گرفت...اینم بگن دوستان احساسی برخورد میکنند الان من بعد از سه سال به مشکل برخوذدم برگشتم خونه پدرم اگه این حقو نداشتم الان من بدو آهو بدو ..به شوهرت بگو عزیزم یه 5 دقیقه محضره و امضا ..کاره خاصی نداره محض اطلاع بگم حق طلاقی که تو عقد نامه ذکر میشه حتی نوشته باشه بلاشرط به درده هیچی نمیخوره فقط حق طلاق محضری لونم بلا شرط و بلا عزل .نمیخام ذهنتو مغشوش کنم ولی 100% بگیر کاریم نداره یه امضا کوچیکه

---

این همه تفسیر توضیح دوستان الکی بود؟؟

حق طلاق در بهترین شرایط ازدواج هم بدست زن باشه، پایه های زندگی رو سست میکنه!

انتخاب که عاقلانه باشه، زندگی عاشقانه می شه
وقتی کسی انتخابش عاقلانه نبوده، پس نباید توصیه کنه که حتما حق طلاق رو بگیر!!! چون اشتباه خودشه که اونو به اینجا رسونده

وقتی در عقدنامه ات ذکر شده است یعنی همسرت قبول کرده است. پس اگر کسی چیزی را قبل از ازدواج قبول کرده است و در عقدنامه هم ذکر کرده است الان نباید شانه خالی کند و بهانه بیاورد. دوستان می گویند شما به همسرت اعتماد نداری. اما من می گویم این همسرت است که به شما اعتماد ندارد. اگر اعتماد داشت و شما را زن عاقل و کاملی می دانست هرگز نمی گفت که شما پایبند به زندگی نیستی و احساسی عمل می کنی. اگر اعتماد داشت هرگز نمی گفت شما کاری را بدون فکر و از سر لجبازی انجام می دهید.
اصلا موضوع حق طلاق نیست. موضوع این است که گفتن چنین حرف هایی به شما شخصیت شما را زیر سوال می برد. دوست عزیز شوهر شما الان حق طلاق دارد و حتی می تواند ازدواج مجدد هم بکند. اما شما هیچ وقت نگفته اید که از این چیزها بیمناک هستید و می ترسید شوهرتان از سر لجبازی و زورگویی زندگی را برهم بزند. او تمام این حق ها را دارد و شما به خاطر حقی که دارد این چنین شخصیتش را زیر سوال نبرده اید. اما او به خودش این اجازه را داده است که این کار را بکند.
دوست عزیز فکر می کنم این رابطه ای که بین شما است درست نیست. شوهرت به شما اعتماد ندارد و آن وقت انتظار دارد که شما کاملا به او اعتماد کنید. در حالی که اینکار برای شما سخت تر است . اولا به خاطر اینکه زنان آسیب پذیرتر از مردان هستند و مردان قوی تر هستند و می توانند به راحتی به زن مسلط شوند. دوم اینکه پشتوانه مردان از زنان بسیار محکم تر است. یک مرد اگر هر مشکلی با همسرش داشته باشد آزادی هایش محدود نمی شود. می تواند بگذارد صبح از خانه برود نیمه شب که همه خوابند برگردد. می تواند سرش را با کارش گرم کند و کسی مانع اشتغال او نیست. اما یک زن اگر خانه را ترک کند توسط شوهرش و قانون توبیخ می شود. حتی اگر یک زن به خانه پدرش برود مرد می تواند گواهی عدم تمکین بگیرد. اگر زن بخواهد برای رهایی از مشکلات با شوهر سرش را با کار گرم کند شوهر می تواند گواهی منع اشتغال بگیرد و حتی نیاز به دادگاه هم نیست. به محل کار زن می رود و می گوید من نمی خواهم زنم اینجا بیاید یا اینکه مانع رفتن زن می شود چون زورش بیشتر است.
پس با این شرایط یک شوهر چه از نظر طبیعی ، چه از نظر اجتماعی برتری و امنیت بیشتری دارد نسبت به همسرش. پس اگر بی اعتمادی در اول زندگی حق کسی باشد یا طبیعی باشد ، این موضوع در مورد زن مصداق دارد نه درباره شوهر.
شما اختیار زندگی ات و حتی بدنت ( برای جراحی احتیاج به رضایت شوهر داری ) را به همسرت داده ای. پس کسی که این اختیار را دارد و نسبت به شما برتری پیدا کرده است باید اعتماد شما را جلب کند نه اینکه شما حسن نیت خود را به او ثابت کنید.
اما انگار این مساله در رابطه شما برعکس شده است.

برخلاف نظر دوستان که می گویند زندگی اگر بخواهد به طلاق برسد می رسد باید بگویم گاهی زندگی باید به طلاق منجر شود اما این اتفاق نمی افتد و زن در یک دوزخ گرفتار می شود. چون اولا قانون به این سادگی اجازه طلاق به زن نمی دهد. حتی اگر زنی بگوید شوهرم مواد مصرف کرده است طبق قانون این اعتیاد باید به زندگی لطمه زده باشد که زن بتواند طلاق بگیرد. این را در یک برنامه تلویزیون دیدم.
در ثانی خیلی وقت ها مرد به دلایلی مثل بار مالی طلاق ، اعتبار اجتماعی اش ، سنت های خانوادگی و آداب و رسوم ، لجبازی با زن و آزار دادن او ، امکان محرومیت از خدماتی که زن در منزل به او می دهد و منزل را برای او آماده می کند و.... علی رغم اینکه مایل به طلاق است و علی رغم اینکه شرایط زندگی برای زن زجر آور و تحمل ناپذیر است اقدام به طلاق نکند و زندگی به صورت زجر آور ادامه داشته باشد و به طلاق نرسد.

- - - Updated - - -

همچنین این شیرینی اول زندگی که می گویند با حق طلاق تلخش نکن مال همین اول زندگی است. بعدش شما باید با واقعیت ها و حقایق زندگی مشترکت روبه رو شوی و دیگر از آن شور و هیجان اول عقد خبری نیست. پس آدم باید آینده نگر باشد و تمام راه های بازگشت را به خودش نبندد. شما با امضای سند ازدواج اختیار زندگی ات را به همسرت داده ای و او را ولی خود کرده ای. یعنی به او قدرت به او داده ای که زندگی ات را اداره کند و قبول کرده ای که تمکین کنی. قدرت اگر خیلی زیاد شود یا اینکه اهرم مهار کننده ای نداشته باشد دردسر و مشکل ایجاد می کند. پس اینکه شما بخواهی راه فرار ، دریچه اطمینان و اهرمی برای کنترل قدرت داشته باشی نشانه بی اعتمادی نیست .

- - - Updated - - -

بلکه نشانه عقل و درایت است.