چطور رفتارهای شوهرم رو تحمل كنم؟

سلام دوستان
عضو جديدم
دارم با مردي زندگي مي كنم كه جونم و به لبم رسونده ولي به خاطر اينكه كوچكترين تنشي به خانوادم وارد نكنم همش دارم تحملش مي كنم
دوستش دارم ولي وقتي اذيتم مي كنه آرزوي مرگش رو مي كنم
شوهرم آدم لجبازيه در حد اينكه حاضره حتي جونشم بده ولي حرفش و ثابت كنه يه وقتايي وقتي موقع رانندگي لجبازي مي كنه يادش ميره كه جونمون در خطره
ذاتا مهربونه ولي احساساتشو اصلا بروز نمي ده تاحالا نشده بگه بهم بگه دوستم داره(شايدم نداره)
موقع جر و بحث فحش مي كشه به خانوادم و چون ميدونه من تعصب دارم روشون هر بحثي مي شه پاي اونا رو وسط مي كشه البته اينم بگم كه اصلا با خانوادم مشكل نداره و فقط بخاطر اينكه حرص منو دربياره اينكارو مي كنه چند سال اول سكوت مي كردم و حتي كتك مي خوردم ولي با يه مشاور صحبت كردم گفتت اگه فحش داد تو هم بده و من وقتي به مامانم فحش مي داد منم فحش مي دادم و اين مسءله باعث شد خيلي فحش دادنهاش كم شد ولي بازم يع وقتايي كه خيلي عصبي مي شه فحش ميده
من و شوهرم بچه نداريم و با خانواده شوهرم در يه ساختمان زندگي مي كنيم من شوهرم مادرشوهرم پدرشوهرم خراهرشوهرم و شوهرش يعني سه زوج هستيم البته ساختمونمون بزرگه ولي مشكلات خاص خودشو داره
امكان اينكه جدا زندگي كنيم واقعا وجود نداره شوهرم كارمنده و مجبوريم تو اين شرايط زندگي كنيم
يكي از مشكلاتمون اينه كه خيلي سعي مي كنه مامانش رو راضي نگه داره يعني خيلي مامانيه البته مادرشوهرم زن خوبيه ولي من بعضي وقتها اذيت مي شم چون ٨٠ درصد در خدمت خانوادشه و وقت كمي براي من مي ذاره منم پيش خودم مي گم گناه داره مامان و باباش پيرن كاري به كارش نداشته باشم ولي خيلي بهم سخت مي گذره
وقتي قهر مي كنيم چون آدم دور و برش زياده همش سرش گرمه و من تنها تو اتاق غصه مي خورم
اصلا منطق نداره و فقط منم منم مي كنه من هم اوايل خيلي صبوري مي كردم ولي حالا ديگه نمي تونم
از يه طرف عاشق مامانم هستم اگه بفهمه من تو زندگي مشكل دارم خيلي غصه مي خوره چون خيلي دوسش دارم اصلا چيزي بهش نمي گم وهميشه فيلم بازي مي كنم
نمي دونم چيكار كنم به آرامش برسم كمكم كنيد
شوهرم فهميده كه چقدر برام مهمه كه مامانم اينا چيزي از دعواهامون نفهمن يه وقتايي مخصوصا وقتي مي خوايم بريم خونه مامانم اينا دعوا راه مي ندازه و من هم آرومش مي كنم ولي توي دلم ازش متنفر مي شم

- - - Updated - - -

از لحاظ مالي خانواده شوهرم خيلي از ما سرترن بخاطر همين دائم بهم سركوفت مي زنه
من خواهر ندارم و چهارتا برادر دارم كه همشون درگير زندگيهاي خودشونن
به مامانم خم مطلقا چيزي نمي گم بخاطر همين خيلي بهم فشار وارده
اصلا نمي دونم چيكار كنم

سلام آفتاب خانوم
به انجمن خوش اومدی
اینجا بمون بهت کمک می کنه
عنوان تاپیکت رو باید عوض کنی باید به صورت یه سوال بنویسیش وگرنه موضوعت رو قفل می کنن
بیایم سر مشکلت
خب من تجربه زیادی ندارم
ولی یه چیزو می دونم اونم اینکه اگه مشکلتون بین خودتون دوتا حل شه خیلی بهتره تا جا داره پای خونوادهارو وسط نکشین اینم که تا حالا به خونوادت نگفتی کار خوبی کردی پس از اینکه نمی تونی به مامانت بگی ناراحت نباش اصن این به نظر من بد نیست
فکر کنم تو رگ خواب ما مردارو نداری
برای اینکه بشه اختیار ما مردارو دست گرفت باید یه ده پونزده کیلویی هندونه گذاشت زیر بغلمون
منظورم اینه که..............باید شما زنا به ما مردا تکیه کنید تا زمانی که بخواید واسه ما قلدر بازی در بیارید کارتون نمیشه
یعنی یه قانون کلی هست اینکه زن فقط می تونه با ناز کردن به شوهرش دستور بده
......یعنی وقتی شوهرت لجبازی می کنه نباید تو هم لجبازی کنی باید بگی فلانم من که عشقتم من که دوست دارم فلان کارو واسه من نمی کنی
اگه این کارو کردی جواب نداد بیا اینجا بگو من مچمو می زنم
در ضمن بیشتر هم توضیح بده
معلومه که زن زندگی هسی
منتظرم یا علی

سلام آفتاب خانم.عزیزم شماس و همسرت چند ساله هستین چند وقته ازدواج کردین؟تا حدودی منم مشکلات شما رو دارم من فکر نمیکنم فحش دادن متقابل دردی و دعوا کنه یعنی برای من که بیشتر روشو بهم بازتر کرده پس ترجیحا بنظرم سکوت کنی بهتره.راجب لجبازی هم مشکل منم هست وقتی لجبازی کنی بدتر میشن شاید زبون خوش شرایطو آروم تر کنه. راجب خانوادتم. چون میدونه حساسی اینکارو میکنه پس حساسیتتو ظاهرا پیشش کم کن بیتفاوتی در نظر بگیر شاید درست شد هرچند بار که بی احترامی کرد محکم و مودبانه جوابشو بده البته نه همیشه.تا حالا وقتی رابطتتون خوبه صحبت کردین؟

ممنون دوستان بخاطر وقتی که گذاشتید
من 30 سالمه شوهرم 34 سال
من و شوهرم 7 ساله با هم زندگی می کنیم
من نقاشی خوندم لیسانس و شوهرم فوق دیپلم برق
اختلاف طبقاتی داریم تا حدی خانواده شوهرم پول دار و تحصیل کرده ان و خانواده من متوسط به پایین و تحصیل کرده و همه می گن در ظاهر تو از شوهرت خیلی سرتری

ما از همون اول اختلاف داشتیم سر لجبازی ها و یکدندگی و منم منم کردنهاش و اینکه همش تحقیرم می کرد اوایل خیلی جنگیدم ولی الان دیگه اعصابمو از دست دادم گاهی اوقات وقتی فحش می ده یا بد و بیراه می گه چشمامو می بندم و تو ذهنم آواز می خونم که نشنوم چی می گه
هیچ کسی رو قبول نداره اصلا خانوادگی این مدلی ان از همه ایراد می گیرن و همه رو مسخره می کنن مامانش و باباش و خواهرش هم اینطورین با هیچ کس رفت و آمد نمی کنن حتی فامیل درجه یک
شوهرم تکنسین برقه یه وقتایی کار داره یه وقتایی بیکاره وقتی بیکاره همش ور دل مامانش می شن به غیبت کردن از دیگران و مسخره کردن وقتی کار داره می ره و هر چی هم در میاره خرج می کنه و از وقتی زندگیمون شروع شده یه پله پیشرفت نکردیم همونی هستیم که بودیم
من سرکار می رم از صبح تا بعداز ظهر نه بخاطر اینکه به پولش احتیاج دارم فقط به خاطر اینکه نباشم خونه و نبینم این بساط رو
یه مدت نرفتم سرکار و تصمیمم این بود که بشینم خونه و مدیریت کنم کاراشو و نزارم صبح تا شب ور دل مامانش باشه ولی نتونستم بخاطر اینکه مامانش از لحاظ مالی ساپورتش می کنه و وعده و وعید بهش می ده بخاطر همین مامانش از من عزیزتره
دیدم فایده نداره و همش دعوا و جنگ اعصابه دوباره برگشتم سرکارم الان هر چی هست چشمم دیگه نمی بینه

من خیلی آدم احساسی هستم و اون برعکس منه
من آرومم اون عصبی
از چیزهایی که من لذت می برم برای اون خوشایند نیست
اون موسیقی متال و جاز گوش می ده من کلاسیک و سنتی می پسندم
یه نمونه از لجبازیهاش اینه که وقتی داریم یه جا میریم وقتی خلاف میلش حرف بزنم صدای موزیک رو اینقدر زیاد می کنه که شیشه های ماشین به لرزه می افته و من فقط دندونامو بهم فشار می دم تا برسیم به مقصد و من از ترسم هر وقت کنارش می شینم هر چی می گه اعتراض نمی کنم چون عاقبتش خیلی بدتره
تو رابطه زناشویی من چیزی براش کم نمی زارم ولی خودش می گه من مشکل جنسی دارم و زیاده از حد به این موضوع اهمیت می دم ولی با اینحال بعد از گذشت این مدت یه طوری شده که حداقل تو این مورد نمی تونه ازم ایراد بگیره ولی وقتی با هم قهر می کنیم یا دعوا می کنیم می گه من بهت هیچ احتیاجی ندارم و فلان تومان خرج می کنم و نیاز جنسیم و برآورده می کنم!!!!!!!
یعنی وقتی با هم دعوا می کنیم حرفهایی می زنه که تموم وجودم پر از نفرت می شه از فحش به خانواده بگیرید تا این موضوع
عمده دعواهامونم در رابطه با اینکه که می گه به مامانم خیلی احترام بزار (بخاطر اینکه می ترسه حمایت مامانش کم بشه) و یه کاری کن تو رو مثل خواهرم دوست داشته باشه !!!
من بی احترامی نمی کنم ولی آدم چرب زبون و دو رویی نیستم یعنی الکی قربون صدقه مامانش نمی رم و اون می خواد من اینکار رو کنم
می گه می دونم مامان اخلاقش بده یا با طعنه حرف می زنه ولی تو کوتاه بیا و هر چی می گه تو نشنیده بگیر ولی من نمی تونم اگه احترام ببینم احترام می کنم ولی اگه ناراحتم کنن بی احترامی نمی کنم ولی می رم تو لاک خودم
مامانش زن بدی نیست ذاتا ولی احمقه زن با سیاستی نیست و با کم سیاستی و حماقتش هم خودش و خراب کرده هم دختر و پسرشو
یعنی عادت داره همه رو می ندازه به جون هم حتی دختر و پسرشو یعنی شوهر من و خواهر شوهرم دایم با هم درگیرن
طفرقه می ندازه و حکومت می کنه حتی بین دو تا بچه هاش
من عضو خنثی ام یعنی زیاد درگیر بحثاشون نمی شم ولی وقتی شوهرم دلش از مامانش پره رو من خالی می کنه وقتی مامانش بهش حال می ده اونم با من مهربونه
یه وقتایی صبح با بوسه از هم جدا می شیم ولی وقتی میام خونه سمت شوهرم نمیتونم برم بس که عصبیه اوایل نمی فهمیدم و بهش گیر می دادم ولی الان می دونم چه خبر شده و با مامانش یا خواهرش درگیر شده بخاطر همین سکوت می کنم
ولی تا کی خسته شدم
هیچیم دست خودم نیست هر وقت اون خوب و خوشه با من مهربونه و موافق هر وقت با خانوادش مشکل داره مثل اسب وحشی بهم لگد می ندازه
دوست خوب سعیداطی گفته بودی که رگ خوابشو ندارم ولی وقتی عصبیه اصلا نمی تونم برم سمتش یعنی وقتی قربون صدقش می رم بهم می گه چیه چی می خوای داری خرم می کنی باز کارت کجا گیره و هزار داستان برای خودش می بافه
الان سه روزه باهم قهریم (خیلی کم پیش می یاد اینقدر طولانی قهر بشیم همش من یه کاری می کنم که آشتی کنیم نه بخاطر اینکه دلم تنگ می شه فقط به خاطر اینکه اگه زمان بگذره اصلا یادش می ره زنی هم داره چون همش با مامانش و خواهرش درگیره و اصلا یاد من نمی افته)
تو این سه روز کارهایی داره می کنه که می دونه من ناراحت می شم مثلا شب تا دیروقت می شینه با مامانش حرف می زنه یا میره گرون ترین رستوران غذا می گیره و میاره خونه در صورتی که من غذا درست کردم و همش می خواد بهم ثابت کنه که هیچ احتیاجی به من نداره!!
من عاشق خانوادمم یعنی حاضرم بمیرم ولی یه تار از موهای برادرهام یا مامان و بابام کم نشه و اون این موضوع رو فهمیده و با اینکه برادرهای من خیلی خیلی موفق اند و هر چهار تا خیلی مستقل ان و کار و درآمد خوبی دارن و تحصیلات خوب ولی همش مسخره می کنه و همش بهشون گیر می ده البته موقع دعوا یعنی در حالت عادی وقتی می ریم خونشون خیلی با احترام باهاشون برخورد می کنه چون برادرهام خیلی بهش احترام می زارن ولی وقتی عصبی می شه همش حرف اونا رو می کشونه تا من عکس العمل نشون بدم و بعد فحش بده
خیلی سعی می کنم خیلی سعی می کنم چیزی نگم و نشنیده بگیرم ولی واقعا برام سخته مثلا این دعوامون بخاطر این بود که رفتیم دنبال مامانم که از خونه دختر خالش می خواست بیاد خونه خودشون و من به مامانم گفتم ما میاییم دنبالت و وقتی مامانم رو رسوندیم دم خونشون (تو راه اصلا بی احترامی نکرد) ولی وقتی مامانم پیاده شد همش غر زد و غر زد و وقتی بهم گفت من دارم خرج خانواده تو رو می دم !!!!!!! (منظور از خرج خانوادت اینه که چرا مامانت آژانس نگرفت!!) و من فقط بهش گفتم ما 90 درصد وقتمون در خدمت خانواده توئه حالا یه بار رفتی دنبال مامان من باید این حرف رو بزنی!! و اونم شروع کرد به فحش دادن و بد و بیراه به برادرام !!!!!!!!!
و من لال شدم و انتظار داره وقتی می رسیم خونه برم پابوس مامانش !!!!
چرا چون مامانش کرایه خونه ازش نگیره و ....
من از زندگیم هیچ لذتی نمی برم و همش احساس می کنم دارم افسرده می شم
همون قدر که من یه زندگی بدون تنش می خوام اون برعکس من همش در تلاشه که من و بلرزونه و بهم تنش وارد کنه
الان سه روزه قهریم و همش پیش مامانش و خواهرش و من چون همیشه آبرو داری می کنم الان اینقدر معذبم که حد نداره همش می گم الان مامانش و خواهرش نمی گن این چه زنیه که نتونسته سه روزه مشکلشونو حل کنه!!!!
یعنی خیلی عذاب می کشم همش دلم می خواد زودتر بیاد آشتی که مامانش و خواهرش نگن لابد زنشو دوست نداره!!!!
این فکرها هم داره داغونم می کنه ولی اگه من برم برای آشتی اون پر رو می شه و به خودش اجازه می ده که هر حرفی رو بزنه
مثلا اوایل وقتی بهم می گفت پاشو وسائلتو جمع کن برو خونه بابات من خوب نمی رفتم (بخاطر رعایت حال مامان و بابام) حالا دیگه راه به راه همش می گه اگه ناراحتی وسائلتو جمع کن برو خونه بابات (چون مطمئنه که من اینکار رو نمی کنم) ولی چطور بهش بگم که چقدر قلبم تیر می کشه و چقدر ناراحتم می کنه؟؟

سلام آفتاب خانم
هم سر من هم فحاشی و دست بزن داشت که خدارو شکر با مشاوره و تلاش هردو مون الان خوب شده نمیگم کلا بر طرف شده ولی خشونت خیلی کمتر شده و قابل کنترل هست.
ولی با توصیف هایی که شما کردید وضعیت شما خیلی بدتره م همزمان با خشونت مشکلات زیادی دارید مثل مستقل نبودن و وابستگی مالی و عاطفی همسرتون به خانواده و ....

شرایط شما با من خیلی فرق میکنه و تردید داشتم که براتون پست بزارم چون من کارشناس نیستم و میترسم اشتباه راهنمایی کنمو معمولا برای تاپیکهایی که درمورد موضوعاتی باشه که من هم باهاشون درگیر بودم پست میزارم.
ا
عنوان تاپیک شما این هست که چطور تحمل کنم؟
به نظر من هیچکس مجبور نیست چیزی رو یا کسی رو تحمل کنه اما همه ما مجبوریم تغییر کنیم
اگر ما تغییر کنیم شرایط هم تغییر میکنه
عزیزم در روابط بین خودت و همسرت در مورد موضوعی وقتی راهی رو چند بار طی کردی و به نتیجه مطلوب نرسیدی این بار راهت رو عوض کن و از یک مسیر دیگه وارد شو و آن قدر این کار رو ادامه بده تا راه درست رو پیداکنی. باید نواوری و ابتکار داشته باشی و راههای جدید رو پیدا کنی و آزمایش کنی و تا مسیر درست را پیدا نکردی خسته نشی
مثلا در مورد همین قهر
اگر شما قهر میکنید و همسرتون پیش قدم نمیشه برای آشتی و خودتون بعد از چند روز مجبور میشید آشتی کنید بهتره ازاین به بعد دیگه قهر نکنید
اگر همسرتون قهر میکنه و شما پیش قدم میشید برای آشتی بهتره این بار پیش قدم نشید و محکم باشید تا خودش برای آشتی اقدام کنه یا نشانه هایی از تمایل به آشتی نشون بده مثل تمایلات جنسی یا ایراد گیری بزای غذا و لباس و....تا یک جوری سر صحبت رو باز کنه و غر بزنه. اینهایی که گفتم برای مردها عذر خواهی محسوب میشه
حتما میدونید که مردها عموما مستقیما عذرخواهی نمیکنند
همیشه امیدوار باشید
درسته که مشکلات زیادی دارید ولی همه شون قابل حل هستند
پس بخندید و شاد باشید

سلام maadar عزیز ممنون که پاسخ دادی
من دیروز طاقت نیاووردم و بهش اس ام اس زدم که بیا با هم یه کم حرف بزنیم ببینم چرا ناراحتی؟! (من اگه جلو نرم امکان نداره پا پیش بزاره و من بخاطر اینکه تنها زندگی نمی کنیم و همیشه نگرانم دیگران چی فک می کنن مجبورم آبرو داری کنم و زود قضیه رو تمومش کنم)


دو سه ساعت بعد که اومد خونه کلیدش رو پرت کرد رو میز و گفت ........ یعنی حرف بزن منم وقتی دیدم خیلی عصبیه به من من کردن افتادم اونم شروع کرد به داد و بیداد و فحاشی (خوشبختانه کسی خونه نبود)
تو حرفهاش می گفت چرا دست از سرم بر نمی داری - به جون مامانم ازت متنفرم - بخدا راست می گم وقتی می بینمت حالم بد می شه - با من حرف نزن سمت من نیا حالم از قیافت و صدات بهم می خوره - تو زندگی من و داغون کردی - تو باعث شدی که من با خانوادم بد بشم تو باعث شدی که مامانم از من فاصله بگیره - تو باعث شدی که من بدبخت بشم - چرا از زندگیم بیرون نمی ری - چقدر پر رویی که من هر چی می گم برو نمی ری!!!
تو اگه طینت من و داشتی تا حالا هزار دفعه رفته بودی!!!!

این حرفها رو می زد و من شوکه بودم که چرا و بخاطر چی اینهمه عصبیه که لابه لای حرفاش گفت مامانم می گه دست من نمک نداره هر کاری می کنم زنت محبت حالیش نمی شه چرا من دو روزه رفتم مسافرت به من زنگ نزده!!!!!!!
باورم نمی شه که بخاطر اینکه من به مامانش زنگ نزدم باید این حرفها رو بشنوم !! (یعنی اینقدر براش مهمه که مامانش چی می گه و میزان رضایتمندیش از من چقدره که دیگه هیچ چیزی تو زندگی براش اهمیت نداره اونم فقط به خاطر پول مامانشه اینو من مطمئنم همه زندگیش و داره فدای این می کنه که یه وقت مامانش خواهرش و بیشتر از این دوست نداشته باشه!!!!)

همیشه وقتی با هم خوبیم و یه کارایی برام می کنه یا چیزی می خره موقع دعوا می کوبونه تو سرم خیلی ناجور و کاری می کنه که اصلا اصلا اصلا دوست ندارم برام چیزی بخره حتی یه جفت جوراب مثلا می گفت من هر چی در میارم باید خرج تو رو بدم این لپ تاپی که برات خریدم صدقه سر خانوادم !!!!!!! برو باهاش خوش باش دختره ندیده !!!
از توهین هاش خیلی خسته ام و دلم شکسته خیلی توهین می کنه وقتی بهم توهین می کنه اگه کسی هیچی نبینه و صدا بشنوه فک می کنه شوهرم داره با یه زن نفهم و زشت و عقب افتاده و تازه به دوران رسیده دعوا می کنه!! در صورتی که همه بهم می گن تو از هر نظری از شوهرت سر تری حتی نزدیکای خودش
منظورم از این حرف اینه که این مرد به خودش اجازه می ده با توهین هاش اینقدر آدم رو له کنه که کمتر کسی حتی با دشمناش اینکار رو نمی کنه

نمی تونم بگم چقدر از شنیدن این حرفها ناراحت شدم وقتی بهش گفتم صدات و بیار پایین و بیا بگو از چی ناراحتی دو تا محکم سیلی به صورتم زد وقتی سمت من اومد فک کردم الان سکته می کنه بس که عصبی بود

خواهش می کنم کمکم کنید دوستان من از شدت ناراحتی رگهای گردنم گرفته قفسه سینم درد می کنه
الان باید چیکار کنم باید برم یا بمونم
اصلا نگید برو چون واقعا نمی تونم مامانم و ناراحت و نگران کنم
چهارم تیرماه وقت مشاوره دارم ولی تا اون موقع نمی تونم طاقت بیارم
الانم باهم حرف می زنیم و خیلی سر سنگین جواب می ده
من مجبورم آبرو داری کنم پیش خواهر شوهرم و شوهرش وگرنه بعد از این حرفها اصلا باهاش حرف نمی زدم
هر لحظه یاد حرفاش می افتم قلبم تیر می کشه و دلم می خواد تا آخر عمر صداش و نشنوم ولی مجبورم بخاطر خانوادم تحملش کنم
چقدر سخته تو این شرایط زندگی کردن هر لحظه از خدا مرگ خودم و یا مرگ شوهرم و می خوام فقط مرگ می تونه من و از این لجنزار نجات بده

سلام آفتاب خانوم
یه سوال ازت دارم
واسه چی زن این کثافت احمق شدی؟
آدم قحط بود
زن حقوق بگیر بیاد بشه مال این نفهم؟
واقعا که بی شعوره
.................................................. .............................................
آفتاب خانوم ناراحت شدی اینا رو به شوهرت گفتم؟
آره یا نه؟
اگه ناراحت شدی بدون هنوز دوسش داری

.
.
.
می دونی زندگیه خوب راحت به دست نمی آد باید تلاش کنی
نماز و طاعت خودتو همسرت چه طوره؟

سلام منم دقیقا شرایط شمارو دارم همسر منم دقیقا عین همسر شماست بعلاوه اینکه تو دعواهامون رفتارای تهاجمی خیلی بدی داره کاملا هم یکدنده است منم واقعا خسته شدم از دست خودشو خدنوادش باز شما خوبه به خاطر اینکه خونشون زندگی میکنین یا از لحاظ مالی ساپورت میکنن همسرتو ماکه بیشتر دشمنی خانوادش با من بخاطر اینه که قبلا همسرم کارش خوب بوده و ماهانه میلیونی میداده به خانوادش و حالا کاار خوب گیرش نمیاد اونا از چشم من میبینن توقع دارن من کار کنم بدم به اونا منم تایپیک شمارو دنبال میکنم ببینم دوستان و کارشناسا چه نظری میدن منکه وایعا به راه حلی نرسیدم

سعيد اطي خان معلومه كه ناراحت نشدم اينقدر الان از دستش ناراحتم كه اين حرفها به نظرم كمه براي اين آدم
من بيستر دلم براش مي سوزه تا اينكه دوسش داشته باشم
در جواب سئوالتون در مورد نماز و طاعات بايد بگم نه من و نه شوهرم هيچكدوم اهل نماز نيستيم و از شما دلخور شدم كه اين سئوال رو پرسيديد چون به نظرم نماز خوندن معيار خوبي واسه شناخت آدمها نيست (من اصلا نمي خوام بحث دين و مذهب داشته باشم)
در مورد تلاشي هم كه گفتيد واقعا نمي دونم منظورتون چي بود بايد چه تلاشي بكنم !؟ اگه امكان داره واضح تر بهم بگيد - ممنون
الهه عزيز برات ناراحت شدم مي دونم شما هم تو جهنمي مثل جهنم من گير كردي
اينم بگم كه من تموم مخارجمو تقريبا خودم مي دم هر چي دوست داشته باشم خودم مي خرم چون از منتهاي بعدش بيزارم ترجيح ميدم هيچي واسم نخره
راستش من تنها چيزي كه باعث شده اين شرايط رو تحمل كنم مامانمه چون مامانم و مي پرستم و دلم نمي خواد يه قطره به خاطر من اشك بريزه و گرنه از اين آدم جداشدن اصلا برام سخت نيست
منم اميدوارم دوستان مشاوره بدن تا يه نقطه اميدي واسمون پيدا بشه و بتونيم ادامه بديم
من كه اينقدر احساس سنگيني تو قفسه سينم مي كنم حتي به زور نفس مي كشم

سلام آفتاب خانوم
مث اینکه دل پری داری
خیلی هم پر
من منظورم از اینکه گفتم نماز می خونی یا نه اینه که می خوام بدونم تو زندگی پشتوانه ای واسه دلتنگی هات داری یا نه؟
آخه من اصلن یرام قابل هزم نیست که یکی بتونه بدون وجود خدا زندگیه آرامش بخشی داشته باشه

- - - Updated - - -

یعنی تو این همه بهش بد و بی راه گفتم اصلن ناراحت نشدی؟
خب این به نظر من خوب نیست

بدون وجود خدا!!!!!!!
من نماز نمي خونم اين جمله يعني خدايي تو زندگيم وجود نداره؟!!!
يعني خدا واسه كساييه كه نماز مي خونن؟!!


من تو وضعيتي نيستم كه بحث ديني داشته باشم واقعن
الان اگه اينجام بخاطر اينه كه دنبال راهكارم حتي واسه درد و دل هم نيومدم
من واقعن از حرفهايي كه راجع به شوهرم زديد ناراحت نشدم
و شما گفتيد اين بده و باز من متوجه منظورتون نمي شم و ازتون مي خوام واضح تر صحبت كنيد ممنون

دوست عزیزم
آرامش خودتون را حفظ کنید و فکرهایی مثل مرگ را کاملا از خودتون دورکنیدو فعلا هیچ اقدامی نکنید
کاملا بی توجه به همسرتون و وجود وحضورش به زندگی روزمره خودتون مشغول باشید
اس ام اس دادن شما به همسرتون و پیش قدم شدن شما کار اشتباهی بوده و نتیجه اش هم که معلوم شد
پس دیگه این کار رو تکرار نکنید و صبور باشید . هیچ چیزی مطلق نیست شما معتقد هستید که اگر اقدام به آشتی نکنید همسرتون هیچوقت پیش قدم نمیشه
ولی من بهتون میگم که اشتباه فکر میکنید شما در قدم اول باید صبور بودن و حفظ آرامش رو یاد بگیرید
صبر به معنی تحمل خواری و له شدن نیست. شما اگر فرد صبوری بودید آنقدر صبر میکردید تا همسرتون هر وقت خودش احساس کرد که آماده گفتگوست سر صحبت رو باز کنه شما خیلی عجله کردید.فکر میکنم بهتره در این مورد تجدید نظر کنید.

واما در مورد آبرو داری
اگر صبور باشید و هر موقع که همسرتون حتی اندکی از علایم خشم رو نشون داد بلافاصله محل رو ترک کنید یا موضوع صحبت رو عوض کنید داد و بیدادی راه نمیفته
البته این نوع کنترل یاد گرفتنش زمانبر هست و طول میکشه تا قلقش دستتون بیاد ولی سعی بکنید یاد بگیرید چون برای کنترل خشم خیلی مهمه
و تا زمانی که همسرتون آرامش کامل نداره ازش نخواهید با شما بحث منطقی داشته باشه چون واقعا نمیتونه
ر طی یک ماه آینده همه مشکلات رو فراموش کنید و فقط مهارت کنترل خشم همسرتون مد نظر باشه بعد از اینکه تونستید کنترلش کنید کم کم میتونید در مورد مشکلاتتون صحبت کنید
اما یادتون باشه انشاالله در طی سالیان درازی که در کنار همسرتون زندگی خواهید کرد هر وقت کوچکترین علامتی از خشم دیدید بلافاصله بحث رو قطع کنید و اگر آروم نشد محل رو ترک کنیدو به صحبتهای بی منطق و توهین هاش بی توجه باشید و تا آروم نشده نزدیکش نباشید

امیدوار باش عزیزم

مشکلت قابل حل شدنه

سلام.
به نظرم مشکل شما، درک نکردن همدیگه هست. مثلاً موقعی که همسر شما ناراحت یا عصبانی هست، شما بهش حق بدید که ناراحت یا عصبانی باشه. این موضوع باعث میشه از ناراحتیش یا عصبانیتش کم بشه.
پیشنهاد میکنم حداقل یه بار این راه رو امتحان کنید، ببینید چه نتیجه ای میگیرید.
ان شالله که مشکلتون هرچه زودتر حل میشه.

مثلا تو موقعیت زیر:

رفتیم دنبال مامانم که از خونه دختر خالش می خواست بیاد خونه خودشون و من به مامانم گفتم ما میاییم دنبالت و وقتی مامانم رو رسوندیم دم خونشون (تو راه اصلا بی احترامی نکرد) ولی وقتی مامانم پیاده شد همش غر زد و غر زد و وقتی بهم گفت من دارم خرج خانواده تو رو می دم !!!!!!! (منظور از خرج خانوادت اینه که چرا مامانت آژانس نگرفت!!)

بهتر بود به جای این جمله:

ما 90 درصد وقتمون در خدمت خانواده توئه حالا یه بار رفتی دنبال مامان من باید این حرف رو بزنی!!

فقط به ناراحت بودنش حق میدادید. این موضوع باعث میشه شوهرتون اروم بشه. مثلا میگفتید:

ببخشید وقتت رو گرفتم، تو زحمتت انداختم. (با لحن خوب، نه با حالت تیکه انداختن)

این جملات باعث میشه احساس کنه درک میشه و ناراحتیش خیلی کم میشه و در نتیجه رفتارش خیلی بهتر میشه.

سلام دوستان
من امروز صبح وقت مشاوره داشتم
اصلا باورم نمی شه از وقتی اومدم هنگ هنگم
مشاور بهم گفت یا شوهرت دوستت نداره یا اختلال شخصیت داره که در هر دو صورت چاره ای جز جدایی نداری
وای حالم خیلی بده
خیلی حرف زدم ولی اون حرف خودش رو می زد
می گفت تو خودت به شدت مشکل داری!!!
می گفت اول باید مشکل خودت رو حل کنی تا بتونی با جدایی کنار بیای
می گفت از بچگی تو خانواده بهت جراتمندی رو یاد ندادند و اگه بخوای من اینجا قدم به قدم می گم چیکار کنی ولی باید حرف هایم رو اجرا کنی (منظورش این بود که یواش یواش مشکلاتم رو به خانواده خودم انتقال بدم و بهشون بگم که نمی تونم تو این شرایط زندگی کنم
دارم دیوونه می شم تو رو خدا کمکم کنید
بهم گفت برو فکرات و بکن اگه خواستی واقعا تغییر کنی بیا و گرنه باید تا آخر عمرت به خاطر اینکه می خوای خودت و زندگیت رو فدای مامانت بکنی که اون چیزی نفهمه باید مثل برده زیر دست شوهرت باشی و صدات در نیاد
یکی بیاد بهم بگه که می فهمه من چی می گم تو رو خدا یکی بهم بگه چیکار کنم حالم خیلی بده قلبم داره از جا کنده می شه
این مشاور که پیشش رفتم گفت اصلا نباید به این زندگی ادامه بدی به خاطر مامانت!!؟/
آخه من چطور بگم نمی تونم
چطور بگم حاضرم بمیرم ولی نمی خوام خانوادم تو تنش باشن
مامان من خیلی تو زندگی سختی کشیده و ما رو به سختی بزرگ کرده و حالا خیلی خیلی خیلی احساس خوشبختی می کنه و می گه راحت شدم وقتی می بینم تو تو زندگیت مشکل نداری!!!!!!!!
من چطور می تونم آرامشش رو بهم بریزم
کسی حرف من و می فهمه؟؟؟
من حالا چطور بهش بگم بعد از این همه سختی حالا باید جدایی تنها دخترت رو هم تحمل کنی؟؟!!!
مشاور بهم گفت تو مقصری بخاطر پنهون کاریهات
خیلی حالم بده نمی دونم چیکار کنم فقط مرگ می خوام از خدا
تو رو خدا شما کمکم کنید خیلی حالم بده

سلام به افتاب خانوم.
من کارشناس نیستم که راهنماییت کنم.اما جای خوبی اومدی. منم روز اولی که اومدم اینجا با مشکل زیادی اومدم آقای خاله قزی بهم میگفتن "خانوم شما دیگه ماشالله کلکسیون مشکلید"!!!!!
اما از مدیر همدردی مشورت گرفتم هنوزم دارم میگیر و دونه دونه حلشون میکنم که البته حسابی صبر و حوصله میبخواد.
شما هم انقدر با مشکلات بجنگ تا روشون رو کم کنی. اونی که باید از رو برن مشکلاتن نه ماها.
جای خوبی اومدی ناامید نشو از حل مشکلاتت. همش درست میشه ایشالله.با صبر، کمک گرفتن از ادمهای با تجربه و آگاه و تلاش و تئوکل به خدا.

مرسي فرخ روي عزيز
امروز مشاور به من گفت فكر نكن هر چي تحملت رو ببري بالا بهت جايزه مي دن
بهم گفت بايد خودت تصميم بگيري و خودت رو نجات بدي
منظورش طلاق بود
از وقتي اومدم خونه همينطور دارم اشك مي ريزم همه اميدم به اين بود كه امروز مشاور يه راهي جلوم بزاره ولي الان به بن بست رسيدم
اينقدر احساس بدي دارم كه دلم مي خواد فقط بميرم و ديگه هيچي نفهمم
من تموم عمرم و زندگيم مامانمه اصلا بخاطر اون دارم نفس مي كشم حالا چطور بهش بگم اين چند سال دروغ مي گفتم و حالا مي خوام جدا بشم!!!
تو رو خدا يه راهي جلوم بزاريد
يه چيزي داره خفم مي كنه نمي تونم نفس بكشم فقط بايد معجزه بشه تا نجات پيدا كنم

مشاور با یک جلسه و طبق حرفهای شما (بدون حضور شوهرت) یک حدسهایی زده.
یا دوستت نداره
یا اختلال شخصیت داره.

هنوز که حتی قطعی نیست که مشکل چیه. شما نشستی به گریه کردن؟

آفتاب خانوم، پستهات یک کم طولانیه و شاید از حوصله بعضی ها خارج باشه که بخونن.
چون اینجا خانمهای متاهل، افراد با تجربه و ... گاهی راهنماییهای خیلی خوبی می کنند، اگر بتونی پستهای کوتاهتر و واضح تری بنویسی،
نظرات بیشتری می گیری و شاید بتونه برات راهگشا باشه.

پست بعدیت را کوتاه تر بنویس.
مثلا سه پارگراف سه خطی. زیر ده خط بنویس.

چیزی که من متوجه شدم، شوهرت با خانواده اش زیاد رفت و آمد داره
از نظر عاطفی هم به شما به اندازه کافی محبت نمی کنه.
خب اینا هر دوش راه حل داره. چرا جدایی؟

ممنون شيدا جان
شوهر من لجبازه
فحاشي مي كنه و بد دهنه
انتقام گيره و اهل تلافي
هدف زندگيش راضي نگه داشتن مامانشه و علت تموم عصبانيتهاش و خوشحاليش فقط مامانشه
سركوفت مي زنه هر كاري مي كنه
شخصيت آدم رو به شدت خورد مي كنه
مشاور بهم گفت شوهرت رو بيار و من بهش گفتم اون اصلا مشاوره نمي ياد
مابچه دار نمي شيم و شوهرم آزو اسپرمه و اينو به مشاور گفتم
و اون گفت كه بايد به خانوادت يواش يواش همه چي رو بگي و ديگه پنهون كاري نكني
حتي بهم گفت مامانت رو بيار من باهاش حرف بزنم
بهم گفت تو هم خيلي مقصري بهاطر اينكه از اول هر چي شده سكوت كردي و از همه پنهون كردي ولي يه روز همه ميفهمن و خيلي بد مي شه
گفت اصلا جراتمند نيستي و مثل زنهاي پنجاه سال پيش و بيسواد فقط سكوت كردي و اين سكوت يه روز بد مي شكنه
پس بهتره الان خودت يواش يواش خانوادت رو آماده كني

سلام افتاب خانم عزیز
شمااحترامتون به مادر شوهرتون چطوری هست؟پیش شوهرت غر میزنی یا مثلا از مادر ش بد میگی؟
من وقت نکردم همه پستهات رو بخونم.یکم از رفتارت باشوهرت بنویس.چکار میکنی که باهات لج میکنه؟وقتی عصبانی میشه شما چکار میکنی؟
یکی ازموردهایی که باهات لج میکنه وعصبی میشه رو بنویس.

آفتاب جان،

زندگی کردن با چنین فردی سخته، اما شاید به اندازه زندگی بعد از طلاق سخت نیست.
می تونی با یاد گرفتن مهارتهای رفتار با همسرت، زندگیت را آروم تر و بهتر کنی.
می تونی در رفتار مامانش دقیق بشی، ببینی چه چیزی باعث می شه شوهرت آروم تر بشه. آیا توانایی انجام اون را داری؟

منظورت را در مورد بچه متوجه نشدم.
اگر شوهرت مشکلی داره که بچه دار نمی شه، ممکنه بخشی از رفتارهاش عکس العمل به این موضوع باشه.

اگه بتونید خونه مستقل بگیرید،
اگر یه مقدار مطالعه کنی و رفتارهات با شوهرت کمی حساب شده تر و دقیق باشه،
اگر بدونی علت موفقیت مادرش در جذب همسرت چیه،
شاید زندگی آرومتر و قشنگ تری را تجربه کنی.

توی تالار مقاله ها و مطالب زیادی در این زمینه هست.
سرچ کردی؟ خوندی؟

پاييز جان من رفتارم با مادرشوهرم خوبه ولي اصلا از لحاظ شخصيتي قبولش ندارم و متاسفانه طوري رفتار كردم كه هم خودش فهميده هم شوهرم مثلا خيلي دروغ مي گه خيلي غيبت مي كنه خيلي خوشگذرونه و دائم بخاطر اينكه اموراتش بگذره بين دختر و پسرش تفرقه مي ندازه و حكومت مي كنه و چون پولداره دخترش و پسرش دائم از هم سبقت مي گيرن تا براي مامانه كاري كنن ولي من از همون اول نتونستم مثل بچه هاش رفتار كنم و تاييدش كنم و با احترام هميشه كارهاي بدش رو به روش مي يارم مثلا وقتي داره از كسي بد مي گه من مي گم مامان اگه واقعا اين خانم بده سعي كنيد باهاش رفت و آمد نكنيد و اين كار خوب نيست كه جلوي اين خانم هي ازش تعريف مي كنيد و پشت سرش اينجوري بد مي گيد
و اما شوهرم چون منافعش در گرو اينه كه مامانش ازش راضي باشه همه كار كي كنه و من رو هم مجبور مي كنه هثل خودش رفتاركنم




شيدا جان امكان اينكه از اين خونه تكون بخوريم جزو محالاته
شوهرم و خواهر شوهرم نشستم منتظر كه صاحب اموال پدر و مادرشون بشن و حاضر نيستن يه متر فاصله بينشون بيافته
و علت اينكه شوهرم اينقدر دور و بر مامانشه فقط بخاطره پوله
و واقعا كاري از دست من بر نمياد

وقتي مادرشوهرم خوبه و سرحال شوهرم هم خوبه و رفتارش با من عادي
ولي واي از اون روزي كه مادرشوهرم و شوهرم با هم مشكلي داشته باشن اون وقت من بدبخت مي شم و شوهرم تموم عقده هاشو سر من خالي مي كنه چون جرات نداره به مامانش چيزي بگه

به نظرم باید تا یه حدی خونواده رو در جریان بذاری .. مطمئنا مادرت ه مراضی نیست که همش داری تو اون خونه با شرایط بد زندگی میکنی و به خاطر اون هیچی از خودت بروز نمیدی... میدونی این همه تو خودت میریزی جقدر آثار بدی داره تو روح و روانت ؟... تازه شوهرت ازین موضوع سوء استفاده میکنه و همش تورو تو تنگنا قرار میده و اذیتش روز به روز بیشتر میشه. چقدر باید سرپوش بذاری رو رفتارای بد شوهرت و خونوادش ؟ مشاور راست میگه باید جرات مندانه رفتار بکنی باید بدونه که تورو از سرراه پیدا نکرده که هر کاری دوست داشت باهات بکنه. عزیزم اعتماد به نفست رو بیشتر کن و نذار بی احترامی هاش به تو بیشتر بشه... به قول خانم شیدا زندگی بعد از طلاق برای یه خانوم سخته ولی اینکه شوهر تون از ضعف شما (نگرانی از مطلع شدن مادرتون از موضوع و اذیت شدنشون) استفاده میکنه و همین ضعف شما داره اونو گستاختر میکنه و میدونه که هر بلایی سرت بیاره و هر بی اجترامی بهت بکنه آب از آب تکون نمیخوره... چون تو همیشه هیمنی هستی که الان هستی.
با قاطعیت و صریح باهاش حرف بزن. باید بفهمه احترام باید متقابل باشه ... بذار بدونه برای بودن تو و نگهداشتن تو از تو این زندگی باید تغییر بده خودش و منشش رو.. باید بدونه تو نفر اول زندگیش هستی ... عزیزم نمیدونم متوحه شدی یا نه ... طوری رفنارت رو تغییر یده که احساس خطر بکنه ( دیگه همیشه احساس نکنه که هر کاری بکنه و هر بی احترامی داشته باشه آب از آب تمون نمیخوره و تو همیشه واسش هستی و قابل دسترسی... همش در حال آروم کردن اونی ... همش به فکر بالا نرفتن صدای اونی ( آخه چرا این قدر از بالا رفنت صداش میترسی .. مگه چی میشه ؟؟ که مثلا مادر و خواهرش ندونن؟اتفاقا اون باید حجالت بکشه ازین شرایط ))
درسته گفتی که جدا کردن محل زندگیتون تو این شرایط شدنی نیست ولی با یه سری راهکارهایی اگه بتونی عملی کنی این موردو خیلی میتونه تو بهبود وضعیتتون کمکت کنه.
کلام آخر این که شوهرت باید بفهمه که خونوادت حامی وپشتیبان تو هستن . پس اینقدر تورو ضعیف و ناتوان فرض نمیکنه و میدونه باید حد و مرزهایی رو رعایت بکنه ....

سلام خيال تو عزيز
همه حرفات رو قبول دارم بخشي از حرفهاي مشارر رو بهم زدي
ولي نمي تونم
جرات ندارم
دلم خيلي خيلي خيلي براي مامانم مي سوزه
ياد خرف مشاور افتادم لهم گفت اگه مي خواي مامانت آب تو دلش تكون نخوره پس به اين زندگي ادامه بده و مثل برده ها تو اون خونه زندگي كن و صدات درنياد!!
اصلا نمي دونم بايد چيكار كنم
يعني مي دونم ولي نمي تونم
راستش مي تونم ولي دلم نميا
خيلي گير افتادم و دقيقا دارم مي بينم كه چقدر هر روز نسبت به روز قبل افسرده تر مي شم

میدونم سخته ولی نشدنی نیست
خودتم میگی راه درست رو میدونی چیه
همینطور میگی میتونی انجامش بدی ولی دلت نمیاد باعث رنجش خانواده ت بشی.
مسلما هر خانواده ای هر مادر و هر پدری از ناراحتی فرزندش و کشمکشی که توی زندگیش هست ناراحت میشه ( استثنا هم نداریم) و این مسلما طبیعیه. پس مادر و پدر شما و برادراتون هم ناراحت میشن و این از نظر شما یه فاجعه هست ( مخصوصا ناراحتی مادر). و این بزرگترین ضعف شما که شوهرتون هم به این موضوع واقف و ازش به قشنگی سوء استفاده میکنه.
اما اگر شما این ترس رو کنار بذاری و تا حدی و اندازه ای خونواده رو در میون بذاری چند نتیجه خوب میتونه داشته باشه. یکی این که پدرو برادرات ازت حمایت میکنن و این همه فشار عصبی رو دیگه لازم نیست خودت به تنهایی تحمل کنی. دوم این که شوهرت هم کار دستش میاد که دیگه ازون خبرا نیست که همش اذیتت کنه و تو جیکت هم درنیاد.
بهترین راه به نظر من اینه . باز کارشناساع عزیز بهتر و کارشناسانه تر میتونن نظر بدن.
عزیزم هر چه قدر که با این رویه ای که در پیش گرفتی بری جلو واقعا حل مشکلت سخت میشه .