هراس من ازاینکه مادرشوهرم بفهمه مشکل نازایی دارم

سلام دوستان
من مدت زیادی است به این سایت سرمیزنم و تاپیکهای زیادی رو مطالعه کردم و چیزهای زیادی یاد گرفتم،35 سال سن دارم تو زندگی از پس مشکلات زیادی برامدم، از جمله ،یک سال همسر یک معتاد بودن،طلاق، 7 سال مجرددی پس از طلاق،فحاشی و دست بزن همسر دوم، ...، خداراشکر تمام این مشکلات رو پشت سر گذاشتم ،و حالا با بیماری نازایی دست و پنجه نرم میکنم، چیزی که من رو بیشتر از نازایی عذابم میده کنجکاوی های زیاد مادر شوهرم و سوالات مکرر در مورد بچه هست، من دو سال هست ازدواج کردم همسرم 38 ساله است ،8 ماهه میدونیم مشکل نازایی دارم و در حال درمان هستم، با اینکه به همسرم اکیدا سفنارشوهر میکنم در این مورد به خانوادش چیزی نگه ولی همیشه استرس دارم که مادر شوهرم با ترفندهای خاص خودش از زیر زبان همسرم حرف بکشه، و اون وقت دیگه وای به حال من و زندگیم ،دوستان لطفا راهنماییم کنید در مورد سوالات مادر شوهرم که میپرسه کی بچه دار میشید چه جوابی بدم ؟و چطور خودم رو از این استرس و نگرانی خلاص کنم تا بتونم با آرامش به درمان و حل مشکلم ادامه بدم

سلام عزيزم. خيلي خوشحالم كه دوران سخت زندگيت رو پشت سر گذاشتي و مشكلات رو يكي يكي حل مي كني. عزيزم ٨ ماه زمان زيادي نيست كه درمان مي كني. پس لازم نيست اين همه استرس داشته باشي. در حال حاضر با پيشرفت هاي موجود ٩٠درصد نازايي ها درمان مي شوند. وهمان طور كه خودت مي دوني در اين واه مهمترين چيز حفظ آرامش است. با همسرتان خيلي خيلي دوستانه در اين مورد صحبت كنيد. از خود ضعف نشان ندهيد. اين اصلا مشكل بزرگي نيست. به او بگوييد براي آرامش شما و آينده خود فرزندتان بهتر است كه ديگران چيزي در اين مورد ندانند. دوستي دارم كه بعد از ١٢سال از زندگي پدرومادر به دنيا آمده. و متاسفانه چون تمام اقوام مي دونستند كه مادر توانايي بچه دار شدن رو نداره اين موضوع تمام اعتماد بنفس دوستم رو گرفته و او هم فكر مي كنه كه مانند مادرش چندين سال بايد منتظر داشتن فرزند باشه و در اين راه از متلك هاي خانواده همسر هم بي نصيب نمانده (توهم مانند مادرت هستي ). مي توانيد به اطرافيان بگوييد فعلا آمادگي بچه دار شدن رو نداريد. به خود ترس راه ندهيد. اگر هم خانواده همسرمتان از اين موضوع مطلع شوند شما با خونسردي مي توانيد توضيح دهيد كه بخاطر زمان طولاني كه از ازدواج اول تا دومتان طول كشيده زمان لازم است تا بدنتان آمادگي بارداري را پيدا كند. با انتخاب دكتر مناسب و صبر مي توانيد حتما صاحب فرزند شويد.
در ضمن عزيزم اينجا مشكلات و درگيري هاي زن وشوهرعنوان مي شود. بخاطر همين دوستان خيلي به تاپيكت سر نمي زنند. آن را به جاي مناسب منتقل كن. موفق باشي

سلام عزیزم خیلی ریلکس باش آرامش هم داشته باش الان اکثر زوج ها تا 4 یا 5 سال بعد از ازدواج خودشون بچه نمی خوان تا قشنگ کارشون ثابت شه و یا اخلاق رفتارای هم دستشون بیاد . خیالت راحت باشه و مطمئن باش به امید خدا تو هم مامان میشی
در جواب بقیه هم بگو فعلا زوده ایشالا دو سه سال دیگه یا هر وقت آمادگیشو پیا کردیم ... به همین راحتی
خیلی خیلی خیلی هم امیدوار باش درست میشه ایشالا

خیلی ممنون که وقت گذاشنید و راهنماییم کردید، مشکل من اینکه سن من و همسرم برای بچه دار شدن زیاده و خانواده اصرار دارن باید زود اقدام کنیم هر وقت میگم هنوزز فعلا خودمون نمیخواهیم مادرشوهرم صبح زنگ میزنه اداره همسرم و اصرار میکنه مشکلی هست از من پنهان میکنید، االبته همسرم میگه میترسه ایراد از من باشه، ولی من میدونم که میخواد مطمین بشه و منو تحت فشار روحی بزاره ،چون چند ماه پیش برای چکاپ ساده رفته بودم دکتری اتفاقی فهمید ، فرداش زنگ زد گفت نذر کردم عیب و ایراد نداشته باشی، من از نازایی نمیترسم از این میترسم که مدت درمان طولانی بشه و همسرم نتونه مشکلات این دوران رو تحمل کنه ، چون روحیه ضعیفی داره خصوصا در مورد خانوادش ، خصوصا بخاطر جو مادر سالاری از مادرش یک جور حرف شنوی و ترس داره و به سختی میتونه چیزی رو ازش پنهان کنه یا به خواسته هاش نه بگه، من خیلی تلاش کردم تا تونستم از خصلت حرف شنوی همسرم به نفع زندگی مون استفاده کنم یعنی یک جورایی جای مادرشوهر رو اشغآل کردم و تونستم تسلط بیشتری رو همسرم داشته باشم خصوصا برای کنترل پرخاشگری موثر بود،مادرشوهرم متوجه تغبیرات روحی همسرم و بهتر شدن روابطمون و عدم تاثیر دخالت هاش تو زندگی ما شده و مثل مار زخمی میمونه ،تو این موت سعی کردم با حفظظ احترام هیچ بهانه دستش ندم تا شوهرم برای داشتن استقلال فکری و اعتماد به نفس بیشتر فرصت کافی داشته باشه، اما هنوزهمسرم آمادگی روحی کافی برای مقاومت در برابر فشارهای روحی مادرش نداره ،بیشتر توان، وقت و انرژی خودم رو اختصاص دادم به درمان تا هرچه سریعتر مادر بشم، برام دعا کنید

حالا اونم مادره دیگه نگرانه
شما سعی کن اصلا به روی خودتنیاری و کاری کنی اونا رو این مسئله زوم نکنن خودتو راحت کن بگو تا 2 سال دیگه قصدشو نداریم

- - - Updated - - -

در کمال احترام بگو که بحثی هم پیش نیاد یا با لبخند و شوخی کاری کن صحبت در مورد موضوع بچه به حرف دیگه ای کشیده شه

عزیزم میتونی به مادر شوهرت بگی که برای بچه دار شدن باید ابتدا برنامه ریزی کرد و آمادگی کامل داشت ، اول از همه شرایط روحی ، بعد شرایط مالی ...
نمیدونم شرایط مالی شما چطوره ، ولی اگر کم و کاستی هست ، میتونی اون رو بهونه کنی که مثلا منتظریم 1 سال دیگه خونه بخریم بریم خونه خودمون ...
یا اینکه قسط فلان وام تموم شه ...
یا اینکه درس خوندن شما یا همسرتون اگر دانشجو هستید ...
یا اینکه اگر سر کار نمیرید ، کار پیدا کردن رو بهونه کنید ...
باید قبل از بچه دار شدن برنامه ریزی کنیم ، chek up کنید
و یا دندون پزشکی و مشکلات دندون رو بهونه کنید و ، بگید که باید 2 تا از دندونام رو عصب کشی کنم ، وقت دکتر گرفتم برای 3 ماه دیگه به زور بهم نوبت داده و ...
و بهشون بگید که شما و همسرتون رفتید دکتر و مشکلی از نظر بارداری ندارید ، و هر زمان که بخواهید باردار میشید تا خیالشون راحت بشه

خدایا من رو ببخش انقدر دروغ یادت دادم ... ولی اگر میدونی زندگیت در خطره ، دروغ مصلحتی برای مادر شوهر لازمه

جالب هست

خانم هایی که سعی میکنند همسر حرف شنو پرورش بدند!

البته در حال حاضر شما یک بچه دارید که همسرتون هست!

من زیاد شنیدم که یکی از دلایلی که باعث نازایی می شه استرس و نگرانی است.
نگرانیهای شخصیتون برای درمان نازایی یک طرف و استرس این که مادرشوهرم اگه بفهمه چی می شه هم بهش اضافه بشه ...

دیروز توی یک سایت دیدم خانمی که در 29 سالگی یکی از تخمدانهاش را برداشته بود،
و تا 40 سالگی چهار بار آی وی اف ناموفق داشت، درمان را رها می کنه.

وقتی درمان را کنار گذاشت و پذیرفته بود که باردار نمی شه، در 40 سالگی باردار شد!
و الان در 43 سالگی بچه دومش را بارداره و اون هم باز اتفاقی !

ان شا.. بزودی صاحب بچه میشین.. نگران هیچی نباش اگه خدا بخاد حتما بچه ار هم میشی.. پس توکلت به خدا باشه و اصلا هم از حرف مادر شوهرو فلان وفلان نترس.. مهم خودت و شوهرتی... به شوهرت بگو که با مادرش صحبت کنه و بهش بگه که در این مورد مستقیما باهات حرف نزنهو یه جوری زندگیتون در آرامش باشه.

شیدا جان ممنون از راهنماییتان
بله من مشکل استرس دارم . و با مطالعه و کمک مشاور در حال مقابله با استرس هستم . دعاهایی که دوست عزیزم خیال تو پیشنهاد دادن رو هر روز تکرار میکنم . یاد خدا به من آرامش میده

اگر می تونی برو شنا.
آب خیلی به آرامش کمک می کنه.

عزیزم من چند تا مدال تو رشته شنا دارم و هفته سه روز شنا میکنم و دو روز هم بدن سازی کار میکنم .
ا و ز شما و بقیه دوستان خواهش میکنم چند پست قبل نوشته نیمه پنهان ماه رو خونده و نظرتون رو بفرماایید
شاید مشکل من با اعتماد بیشتر به همسرم حل بشه

منظور ایشون را متوجه نشدم.

من چقدر خوشبختم خدااااااااااااااااااااا
خدایا شکرت بخاطر شوهر خوب و مهربانی که به من عطا کردی
امروز رو اول صبحی با یک خبر بد شروع کردم
جواب سو نوگرافی میگه درمان این چند ماه موثر نبوده
اما من نا امید نیستم
روشهای درمانی زیادی هست که هنوز انجام ندادم
ولی خوب یک کم حالا گرفته شد و صبح که شوهرم زنگ زد نتیجه رو بهش نگفتم . خودش با اکراه ازم پرسید و من هم فقط یک کلمه گفتم خوب نبود و دیگه هیچ کدوم در موردش صحبتی نکردیم.
فکر میکردم عصبی و ناراحت باشه چون تو هیچ کدام از مراحل درمان منو همراهی نکرده وهیچ وقت با من مطب پزشک و سو نوگرافی و .... نیومده .
اینهمه دکتر و آزمایش رفتم هیچ وقت نپرسیده بود نتیجه چی شد همیشه من خودم فوری زنگ میزدم و نتیجه رو میگفتم. حتی یک بار که میرفتیم خونه مادر شوهرم خواستم وسط راه توقف کنه تا از داروخانه داروهامو بگیرم که شروع کرد به غرزدن که عجب گرفتاری شدیم همش دوا و دکتر:47:
ولی برعکس اونی که فکر میکردم......
از سرکار که رسید محکم بغلم کرد و گفت از اینکه با زن فهمیده و صبوری مثل من ازدواج کرده خیلی خوشحاله
گفت که میخواد تو مراحل درمان کمکم کنه
حتی از دوستش آدرس یک پزشک ماهر رو گرفته و اگر من لازم میدونم میتونه برام وقت بگیره
خیلی حس خوبی داری وقتی تو یک راه پرمشقت همراه زندگیت دستت رو بگیره
در ضمن شو هرم از اداره یک وام گرفته گفت وام رو لازم نداره میده به من یک کم هم خودم پس انداز دارم .میخواد برام ماشین بگیره:310::310:
گفت آماده شو عصری بریم نمایشگاه
یوهوووووووووووووو
چشم مادر شوهرم........:311:
با این شوهر خوب و مهربانی که دارم نباید از هیچکس بترسم
مگه نه دوستان؟

پژوهشکده رویان رفتی عزیزم ؟

سلام دوستان
از اینکه راهنمایی میکنید ممنونم. اما بیشتر دوستان راهنمایی پزشکی و راه حلهایی برای در مان پیشنهاد میکنند
عزیزان من مطالعات زیادی در مورد ناباروری کردم و اطلاعات خوبی در این مورد دارم و تحت نظر یک مرکز ناباروری هستم
چیزی که من در این تاپیک میخوام یاد بگیرم این هست که چه کنم تا بتونم این دوره درمانی رو با آرامش بیشتری طی کنم و فشارهای روحی و روانی کمتری داشته باشم

در ضمن دوستان تازگی یک اخلاق جدید پیدا کردم که تو جمع غریبه ها مشکل نازاییم رو مطرح میکنم اون هم با افرادی که برای اولین بار میبینمشون . مثلا امروز برای بار اول بودرفته بودم یک باشگاه ورزشی که خوشم نیومد و ثبت نام هم نکردم ولی وقتی با مربیش در مورد حرکات ورزشی مشورت میکردم پرسیدم آیا این حرکات برای فعال شدن تخمدان هم موثر هست؟ و اون هم بلافاصله سوال کرد مگر مشکلی داری و ...

البته وقتی عمیق فکر میکنم میبینم هدف من از طرح این سوال این بود که یک جوری سر صحبت باز شه تا باهاش درد دل کنم
چرا من اینجوری شدم
قبلا اصلا از این اخلاقها نداشتم

الان هم خیلی پشیمونم اگه اون مربی از آشناهای قوم شوهری باشه چی؟

دوستان لطفا راهنمایی کنید نیاز دارم درد و دل کنم
نمیتونم باکسی در مورد مشکل ناباروریم درد دل کنم
مادرم پدرم خواهرم دوستانم ههیچ کدام از عزیزانم از این مشکلم خبر ندارند
با شوهرم هم نمیتونم صحبت کنم زود موضوع رو عوض میکنه یا خودش رو بی تفاوت نشون میده یا عصبی میشه
خدایا آخه من دردم رو به کی بگم
دلم داره میترکه:54:

می تونی با یکی از خانمهایی که می آد همون مرکز برای درمان دوست بشی و در مورد مشکلتون با هم صحبت کنید.

سایت نی نی سایت هم گروههای اینطوری داره.
می تونی گروهی که برای خانمهای تحت درمان هست عضو بشی و تجربه هاتون و درد و دلهاتون را مطرح کنید.

اگر بگردی می تونی وبلاگهایی پیدا کنی که خانمهای در حال درمان می نویسن و اونجا دوست با شرایط مشابه پیدا کنی.

شیدای عزیز
بنا به توصیه شما در نی نی سایت عضو شدم.
امروز با یک دوست عزیز که در سختترین روزهای زندگیم برای من همدم بوده ملاقاتی داشتم
وبعد از مدتها شانه ای برای گریستن پیدا کردم و آروم تر شدم

سلام

اینجاها رو ببینید:

مامانهای سال 90و91و92

خــــط دوم کــــم رنگ