همسرم از مذهب فاصله گرفته

يكي از ملاكهاي مهم من براي ازدواج ايمان شوهرم بود او فردي متدين بود اما بعدها رگ روشنفكري اش جنبيد و يك سالي هست كه نماز نمي خواند مگر به قول خودش فقط وقتي نماز خيلي حال بدهد.اول ماه رمضان ازش پرسيدم روزه مي گيري؟ با اطمينان گفت معلومه كه مي گيرم اون با نماز فرق داره. ولي ديروز وقتي پاي كامپيوتر نشسته بود و من هم يه گوشه دراز كشيده بودم ديدم داره يواشكي شكلات مي خوره. يه زماني يه مشاور بهم گفت هيچ دقت عيبهاي همسرتو آشكارا به روش نيار بدتر لج مي كنه. من هم چيزي نگفتم ولي من يه آدم مذهبي هستم نه از اون متعصبها ولي بالاخره نماز روزه برام خيلي مهمه و الان نمي دونم بايد چي كار كنم دارم آتيش مي گيرم.اون هم از دست يه مردي كه 4 ساله شوهرمه و من ديوانه وار هر روز بيشتر از پيش دوسش دارم. خواهش مي كنم خواهش مي كنم خواهش مي كنم كمكم كنيد

سلام مهراوه جان
به نظرم زیاد بهش سخت نگیر که بدتر میشه .
به هر حال اعتقادات ممکنه عوض شه هیچ تضمینی نیست که اعتقادات یک فرد همه عمر ثابت بمونه . این حق رو بهش بده که خودش راهش رو پیدا کنه چون خودش این حق رو واسه خودش قائله و اگه تو بخوای ازش حقش رو بگیری عصبانی و ناراحت و رنجیده میشه.
همونطور که اگه اون بخواد تو رو تحت فشار بذاره که از اعتقاداتت بگذری .

سلام زیاد بهش سخت نگیر که بدتر میشه مهرا وه خانم اعتماد بنفس و ارامش داشته باشید موفق وشاد باشید

سلام
شما میگین که متعصب نیستید ولی کمی هستید در مورد شوهرتون اگه دوستش دارین به روش خودش وارد بشین و کاری نکنید که احساس کنه دارین بهش زور می گین بزارین خودش تصمیم بگیره و به نظر میرسه که این مدت که مذهبی بوده به انتخاب خودش نبوده. پس مجبورش نکنید . بزارین راحت باشه و خودش تصمیم بگیره بشینید پای حرفاش ببینید چرا این جوری فکر میکنه و یادتون نره همه چیز به نماز نیست درسته رکن دین هست ولی نیت مهمتر هست. موفق باشید

به نظر من هم بهتره که به ایشون اجازه بدین خودشون راهشون رو انتخاب کنن. درسته که ملاک شما این قضیه بوده اما اگه واقعا ایشون انسان معتقدی باشن حتما بر خواهند گشت و این مدت شاید به خاطر یه سری از مسائل از دین فاصله گرفته ان.
به هر حال انسان موجود آزادیه حداقل در اعتقاداتش، امکان داره به خاطر شما ظاهر رو حفظ کنه اما فکر نمی کنم شما خودتون هم راضی باشید کسی براتون ظاهرسازی کنه.. پس بهشون فرصت بدین.

شما بايد اول دليل يابي كنيد بعدم مردا معمولا از گير دادن زيادي زن ها خوششون نمياد حداقل من اينطوريم .
من تا همين حد ميدونم وپيشنهاد ميكنم به صحبت هاي اقاي مدير خوب گوش كنيد. البته نظر ديگر اعضا هم قابل احترام است.

مهراه خانم،درود بر شما
شما اگر دلیل خوبی همسرتان و احترام به او را اعتقاد به مسلکی خاص می دانید،هر چند که پیش از این چنین بوده است،کارتان زار است.اگر ملاک شما در برخورد نه تنها با شوهر بلکه با آدمهای دیگر،قالبهای ذهنی خودتان باشد یا ارزشهای موردپسند خودتان کارتان زارتر است.
او فردی آزاد است و هر آن امکان دارد بنا بر تفکرش روشی وبژه را برگزیند.

سلام
من مشاور نیستم و نظرم کارشتاسی نیست فقط از تجربیات خودم حرف می زنم.
من خیلی می فهممتون چون خودم از خانواده ی مذهبیم و همسرم اوائل آشنائیمون انقدر از مذهب سنتی زده شده بود که نماز هم نمی خوند فقط به شدت به صداقت و انسانی زندگی کردن معتقد بود.البته الان به شدت به نماز و روزه مقیده .اون خودش انتخاب کرد ولی من به وضوح تجربه کردم که اگه به اشتباهات جزئی اش گیر بدم احساس می کنه من قصد تغییرش رو دارم و گیر دادن هام بدتر تاثیر عکس می ذاره. واسه همین به نظرم اصلا باهاش منفی برخورد نکنین.به جاش می شه اگه توانائیش رو دارین به یه بهانه ای باهاش وارد بحث بشین تا کم کم موضوع به اون جا ها هم برسه. البته با لحنه انتقادی نه. مثلا می شه شما هم ابراز علاقمندی به طرز فکر اون بکنین تا شما رو به خودش نزدیک احساس کنه.خودتون رو از لحاظ عقیدتی قوی کنین تا وسط بحث کم نیارین ( مثلا برین اطلاعات عقلی تون رو راجع به اینکه چرا باید نماز رو به طور مرتب خواند بالا ببرین بعد مثلاً یه روز که جای بحثش هست بگین که اعصابتون خرده که بعضی نمازاتون بی توجه شده و ازش به حالت مشورت بپرسین که واقعاً از وقتی اینطوری نماز می خونه توجه اش به خدا و نماز بیشتر شده؟ که احتمالاً تایید می کنه ولی همین راهی رو باز می کنه که بتونین بحث رو باهاش شروع کنین . کسی که دین رو از موضع روشنفکری پسندیده هرچی باهاش از موضع سنتی( ترس از جهنم و...) صحبت بشه بیشتر زده می شه. باید به زبون خودش باهاش حرف زد. پیشنهاد می کنم بهتون بحث های آقای مصطفی ملکیان رو راجع به نماز یا از اینترنت یا از کتاب هاش به دست بیارین و بخونین چون هم قطب دین داری مدرن و عقلانیت در دینه هم مقید به ادای نماز و روزه و...
اگه هم می بینین خودتون توانائیش رو ندارین از کسی که قبولش داره غیر مستقیم(بدون اینکه کامل موضوع رو براش شرح بدین)بخواین که یه کم راجع به رعایت شرعیات و ضرورتش و... باهاش دوستانه صحبت کنه. فراموش نکنین که چه خودتون چه هرکس دیگه ای تا وارد دنیای فکری همسرتون نشه نمی تونه باهاش ارتباط بر قرار کنه و روش تاثیر بذاره.

مذهب شوخی سنگینی بود که محیط با من کرد و من سالها مذهبی ماندم بی انکه خدایی داشته باشم.

بله اين رو هيچ وقت فراموش نكنين هر كسي بايد راه خودش رو انتخاب كنه.

مامان ميم عزيز، كنجكاو گرامي، شاد نازنين و معصومه ي مهربان ازتون واقعا ممنونم مخصوصا از تو معصومه جان چون بيشتر از هرچيز به همدردي نياز داشتم به اينكه يه نفر واقعا بفهمه كه چقدر اين خواسته و آرزو برام مهمه
دوستتون دارم مهربانان

من قاری قرآن بودم در مدرسه خیلی مذهبی بودم

بعد از مطالعه زیاد متوجه شدم که مذهب ساخته دست بشره

نمیخوام به اعتقادات کسی توهین کنم هر کسی اعتقاداتش محترم هست و من بهش احترام میزارم

من الان از مذهب بیزارم
در ضمن خانم من خیلی مذهبی هست ولی در کنار من قرآن میخونه منم کتابهای دکتر انصاری و غیر مذهبی میخونم با هم هم مشکلی نداریم

هر کسی برای خودش زندگی میکنه این که نشد که شما به همسرتون گیر بدین که

مساله اینه که خود ما وشمایی هم که دم از اعتقادات مذهبی میزنیم هنوز به درستی اسلام و مذهبو نمیشناسیم و همین رفتاراست که سایرین رو دین زده میکنه و مجبور به تظاهر به روزه میکنه اونم تو خونه خودش!!!.عزیزم نگو من مذهبی ام اگه بودی از دستور قرآن پاتو فراتر نمیذاشتی .جاییکه خود قران به صراحت میگه<لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی>ما و شما هیچ کاره ایم .ما فقط میتو نیم مشوق باشیم که اونم اولین اصلش اینه که خودمون صلاحیتشو داشته باشیم.آیا واقعا خودمون مسلمان واقعی هستیم؟؟؟؟؟ آیا صلاحیت اصلاح و امر و نهی داریم؟؟؟؟

دوست خوبم. اگه رو هر مسئله ای حساس بشی و همسرت نخواد اونو انجام بده فقط باعث می شی بهت دروغ بگه و این خیلی بده. چون عادت به دروغ گفتن می کنه.
دوست خوبم یک مدت کاری بهش نداشته باش. مسائل اعتقادی بیشتر جنبه شخصی داره. بذار خودش یا کمال میل برگرده نه به زور. چون فایده نداره.
یادت باشه هر چی فنر رو بیشتر فشار بدی وقتی ولش کنی بیشتر می پره !!!

mehrave 22 عزیز سلام
خیلی متاسفم که کسی خوب درکتان نمی کند. اگر مشکل شما چیز دیگه ای بود مثلا شوهرتان مشکل دیگه ای داشت یا یک مشکل مادی داشتید همه خوب درکتان می کردند نه اینکه شما را غیر مستقیم متهم کنند اما جامعه ما انسانی رو که دغدغه دینی داشته باشه نمی پسنده حتی اگر این دغدغه در مورد عزیزترین کسش باشه. به قول بعضی از دوستان کارتان زار است!!!
به نظر من شما حتما با یک مشاور مشورت کنید . البته مشاوری که خود دغدغه دین داشته باشد تا شما را درک کند.
برایتان از صمیم قلب دعا می کنم که مشکلتان برطرف شود