وابستگى بيش از حد خواهرم داره از زندگى سيرم ميكنه

سلام
من ٢٣سالمه و خواهرم ١٨
اين خواهر من به شدت به من وابستس و هيچكارى انجام نميده يعنى منتظر همه كارهاشو من انجام بدم
و ٦ماه پيش من به مدت ٢سال نامزد بودم تو اين مدت خواهرم افسردگى گرفته بود هميشه گريه ميكرد ميخواست بره ايران
زندگى و واسمون جهنم كرده بود در حدى كه من هم تصميم به برگشت به ايران گرفتم و اختلافاتى بين من و نامزدم ايجاد شد كه خواهرم به اونها شدت ميدادم تا حدى كه ٦ماه پيش جدا شدم،
حالا خواهرم ديكه افسردگى نداره و ديگه گريه نميكنه حتى ميگه نميخواد بره ايران و از رو رفتاراش همه خانواده فهميدن مشكل شوهر كردن من بوده چون ميترسيده خواهرش ديگه مال اون نباشه
مشكلم جدايم از نامزدم نيست مشكلم وابستگى خواهرمه اينجا تمام بار زندگى رو دوشه منه و اين وابستگيش ديونم ميكنه
هم كار ميكنم هم درس ميخونم هم كارهاى اونو بايد انجام بدم تمام خرج زندگى رو دوش منه خيلى برام زندگى سخته ٨،٩ساعت كار ميكنم درس ميخونم و وقتى ميام خونه كلى كار دارم كه اون راحت ميتونسته بره و انجام بده اما ميترسه انجام بده
حتى حاضر نيست روزهايى كه من سر كارم پدرمو دكتر ببره تا حدى كه مجبورم ميكنه از درسم بزنم كه اون تنها نره چون ميترسه
تو رو خدا بگين چيكار كنم وابستگيش كم شه واقعاً بريدم ديگه

سلام اتوسا عزیز
به همدردی خوش امدی:72:
خواهرتون الان چیکار می کنند؟ درس می خوانند؟ هدف هاشون برای زندگی شون چیه؟
عزیزم من مشاور نیستم ولی به نظرم شما خودت هم در ایجاد وابستگی به وجود امده نقش داری.

نقل قول:

---

هيچكارى انجام نميده يعنى منتظر همه كارهاشو من انجام بدم

---

میشه چندتا مثال بزنی؟
و چرا کارهایی که مربوط به ایشون هست را انجام میدی؟! اگه ندی چیکار می کنه؟

ببین درکت می کنم. چون شرایطی مثل شما را تجربه کردم. فقط من نقش خواهر شما را داشتم!
من هم بسیار به خواهرم وابسته بودم و وقتی ازدواج کرد خیلی خیلی ناراحت شدم و جای خالیش را خیلی احساس کردم. البته ان موقع فقط 8 سال داشتم... ولی باز هم سن دلیل نمیشه... واقعا وابسته بودم... و خواهرم بیشتر کارهام را انجام میداد! و اصلا نمی گذاشت که من کاری بکنم! از عشق و علاقه زیادش بود! و این باعث شده بود که من هم تنبل بشم و هم هیچ مهارتی نداشته باشم....
یادمه مثلا تمام نقاشی هامو میکشید و یا تمام کارهای فوق برنامه را انجام میداد و به من میگفت تو درساتو بخون و وقتتو صرف اینکارا نکن!.... اوایل دوست داشتم خودم انجام بدم ولی کم کم خودمم هم دوست داشتم خواهرم انجام بده! چون هم بهتر از من انجام میداد و هم راحت تر بود.......
یادمه بیشتر تعطیلات را با هم میگذروندیم و بخشی از بهترین خاطراتم را با خواهرم سپری کردم......
و وقتی از پیشم رفت واقعا جای خالیشو حس می کردم.....
به نظرم باید سعی کنی کم کم مسئولیتهای مربوط به ایشون را به خودش واگذار کنی حتی اگه میدونی ممکنه به خوبی شما از پسش بر نیاد و ممکنه به ضررش تموم بشه....
و باید بهش کمک و راهنمایی کنی تا بخش های جدیدی را به زندگیش اضافه کنه و یک زندگی چند بعدی را برای خودش بسازه تا جای خالی شما را با انها پر کنه......
و اینکه میگی خارج از کشور زندگی می کنید هم خیلی تاثیر داره....
باید بهش حق بدی که احساس نگرانی بکنه.... برای رفع نگرانی هاش باید سعی کنی مهارتهای لازم را یاد بگیره تا دیگه وابستگی اش به شما کم بشه....

نقل قول:

---

حتى حاضر نيست روزهايى كه من سر كارم پدرمو دكتر ببره

---

روابط اجتماعی خواهرتون الان در چه سطحیه؟ چه قدر خودشون تنها میرن بیرون؟ مشکل زبان ندارن؟
گفتی 18 سالشون. پس دیگه کم کم باید برن کالج یا دانشگاه....وقتی بره دانشگاه و سر کار و یشتر وارد اجتماع بشه این مشکلاتش هم کمتر میشه.......

مرسى دوست عزيز
خواهر من از بچگى به من وابسته بود
مثلا هميشه ميخواست لباس مثل كاملاً عين منو بپوشه
يادمه اينقدر گريه ميكرد كه اخر مادرم مدير مدرسه منو راضى كرده بود كه خواهره ٣ساله من بياد تو امادگى اونجا درس بخونه چون ميخواست همراه من بره مدرسه يعنى ٤سال تو اون امادگى بود
يا اكه من جايى نميرفتم امكان نداشت بره يا اگه درس نمى خوندم امكان نداشت بخونه هيچ دوستى جز دوستاى من نداشت
و من تو ايران ناراحت نبودم اما الان از وقتى نامزديم هم بهم زدم واقعاً خستم

اينجا كالج ميره خيلى دختر شوخ و حاضر جوابيه و هميشه مجلس تو دستشه با اينكه سنش از همه خيلى كمتره
از نظر زبان مشكلى نداره جون كل دبيرستان و اينجا درس خونده و با لهجه هم اتفاقاً صحبت ميكنه به خاطر قيافش هميشه مورد توجه بوده و اعتماد به نفس بالايى داره
اما اگه بگم النا برو بانك شده ١٠روزم لج كنم نرم تا ببينم ميره نميره ميگه تو بيا من ميرم،بگم وقت دكتر واسه بابا بگير امكان نداره بگيره
تمام هزينه هاشو من ميدم اما اگه بگم برو فلان كارو كن ميگه چرا بنزين هدر بدم تو سر راهت برو بگم كار دارم واجبه ميگه بزار يه روز كه ندارى اصلاً حاليش نيست
بزور منو با خودش ميبره مهمونى يا جاهايى كه دوست داره اگه نرم نه ميره نه روز خوش ميزاره
حتى رشته تحصيليش و گفت همونى كه تو ميخونى وگرنه كالجم نميرم
روزايى كه سركارم از خونه بيرون نميره روزاى كالجشو با روزاى من يكى بر ميداره
الان جديدن يكى بود كه هر دو از هم خوشمون اومده بود اما اينقدر قهر كرد بهونه اورد روزايى كه با اون ميرفتم بيرون ٣٠بار زنگ ميزد در حدى كه ميگفت حالش بده برم خونه ببرمش اورژانس اخر ديدم فايده ندارم جدا شدم
خواهرمه دوستش دارم اما خستم كرده

عزیزم مشاور نیستم و درنتیجه نمی تونم بهت راهنمایی بکنم. ولی انچه که تعریف کردی نشون میده که ایشون خیلی به شما وابسته است... و طبیعی نیست....و باید حتما این مشکل را حل نکنی وگرنه هردو بیشتر دچار مشکل میشید.....
ایا امکان داره که انجا به یک مشاور مراجعه کنی و ازشون راهنمایی بگیری؟
و یا برات امکان داره که اینجا عضو انجمن ازاد بشی؟
لینک زیر را ببین
مشاوره آزاد | مشاوره آنلاین و رایگان – وابستگی

و سایت زیر هم خدمات مشاوره ارائه می کنه. هم می تونی مشکلتون را براشون بنویسی تا بعد چند روز پاسخ بدهند و هم انلاین با مشاوران چت کنی. هم مشاور دینی دارند و هم روانشناس.
سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات دینی

خواهرت امکان اینکه یک کار برای خودش پیدا بکنه را داره؟ به نظرم کم کم باید بهش بگی که باید روی پای خودش بایسته و شما نمی تونی همیشه هزینه های ایشون را پرداخت کنی.... و یکم جدی تر برخورد کن و کارهایی که مربوط به ایشون میشه را اصلا انجام نده.......
ان شاء الله مشاوران و دوستان بیان و شما را راهنمایی کنند

موفق باشی:72:

مرسى
من يه بار به خواهرم گفتم بيا بريم مشاور اينقدر گريه كرد و زارى راه انداخت ديگه جرات گفتن ندارم
جديدن با كسى دوست شده كه به زور منو مجبور ميكنه برم باهاش سر قرار هاش و من و ديونه ميكنه
اينجا اكثراً از ١٦سالگى به صورت پارت تايم كار ميكنن اما دلم ميخواد خواهرم فقط درس بخونه
خيلى زندگى سخته برام اما خوشحالم ميتونم كارى واسه خانوادام بكنم و جبران همه محبتاشون
اما اين وابستگى بيش از حد خواهرم ديگه از حد من خارج

خواهشاً اگ كسى ميتونه راهنمايى بكنه بگه

شما مادرتون در قید حیات هستن؟
چه مدت هست که شما خرج زندگی رو تامین می کنید؟

ببخشيد دير جواب دادم به خاطر محدويت تاپيك هاست
بله پدر مادرم در قيد حياتنو
١سال كه پدر بيمار شده و من سهامشو اداره ميكنم كارم سخته چون تو شركتيم كه با مرداهاى زيادى سركار دارم كه با وجود زن و بچه به خودشون اجازه پيشنهاد دوستى ميدن و من بايد ظاهرمو اروم حفظ كنم تا هم اونا روشونو كم كنن هم واسه خودم مشكلى پيش نيادواما چون كارم هم مربوط به رشته تحصيليمه كارمو دوست دارم هم مجبورم


اكثر مشكلات ازحرفاهاى مادرم كه هميشه ميگفت هيچ دوستى بهتر از خواهر ادم نيست و اين تو خواهرم نهادينه شده
هر وقت از بچگى خواستم وابستگيشو كم كنم مامانم گريه كه بچه گناه داره اذيتش ميكنى
اينقدر اين خواهرم تنبل شده كه اگه بهش ٣روز غذا ندى نميخوره تا كسى براش نكشه يا ميبينه من از صبح بيرونم تا شب باز وقت برگشت تكس ميده برو خريدهاى خونه رو بكن بيا من نميرم
تو خونه كسى مميزاره باهاش بحث كنم تا بحث كنم قهر ميكنه مامانم ميگه چرا بچه رو افسرده ميكنى دوستت داره چرا غمگينش ميكنى
تا ميام سرش داد بزنم بابام ميگه بيا با من دعوا كن سرم داد بزن به النا هيچى نگو
خودشم كه همش مياد ور دلم ميگه ميري سركار تنهام غمگينم منم باهات بيام
اخه من چيكارش كنم
دارم ديونه ميشم

سلام

به نظر من قبل از اینکه با خواهرتون در مورد مشاوره صحبت کنید. برید پیش یه مشاور و خودتون به تنهایی صحبت کنید. بعد از اون پدر و مادرتون رو پیش مشاور ببرید و در نهایت خواهرتون رو ببرید. شاید اصلا لازم نباشه که خواهرتون پیش مشاور بیاد و با تصحیح رفتار شما و والدینتون بشه رفتارش رو اصلاح کرد.

اگه بتونید برنامه ریزی کنید که بعضی از کارها رو مادرتون و خواهرتون انجام بدن بسیار عالیه، یعنی خواهرتون ابتدا تنها واسه خرید نره بیرون بلکه همراه مادرتون باشه.
واسه خودتون برنامه های سفر چند روزه بگذارید یا اگه امکانش هست چند روزی رو بدون اینکه خانوادتون یا خواهرتون بفهمند در منزل یکی از دوستان بگذرونید و در تیررس نگاه خواهرتون نباشید به نظرم کمک کنه.
و اینکه تو این مدت سعی کنید کمی پا روی دلتون بگذارید و دلتون به حال گریه زاری های خواهرتون نسوزه و در برابر رفتارهای ناصحیحش مقاومت کنید تا بتونید اولا کمک بزرگی به خودش و بعد به خودتون و خانوادتون کنید.

مرسى عزيزم
من تمام اين كارهارو كردم
اما مادرم رانندگى نميكنه و تو امريكا هم وقتى كسى ماشين نداره عين يه مرده است
من بعضى وقتها زنگ ميزنم ميگم مامان بگو النا ببرتت خريد ميبرتش اما از ماشين پياده نميشه ميشينه تا مامانم بره خريداشو بكنه بياد
يه بار با دوستام ١هفته رفتم مسافرت جايى بود كه به خاطر سنش اكثرجاها راش نميدادن اون ١هفته كاملاً تو خونه بود و بيرون نرفته از صبح تا شب تو اتاقش بوده
من تنها روزاى بيكاريم ١شنبه هاست كه همه جا تعطيل كل هفته يا سر كارم يا دانشگاه و وقط مشاوره رفتن اونجورى ندارم
اخه اينجا تا بحث بالا ميگيره همسايه ها زنگ ميزنن پليس و تا با خواهرم بحث ميكنم شروع به داد و بيداد ميكنه از ترس پليس من كارى بهش ندارم
اما به نظرتون چه رفتارى كنم رو پاش وايسه به من كارى نداشته باشه؟

خیلی خوبه که خودت هم به فکر بودی و بعضی کارها رو انجام دادی.

به نظر من خرید کردن و وقت پزشک گرفتن و کارهای اینجوری رو کلا موکول کنید به مادرتون و خواهرتون. یعنی تحت هیچ شرایطی خودتون خرید نکنید. کارهایی که نیاز به رانندگی داره ولی مادرتون می تونه انجام بده رو همه بسپارین به اون دو تا.
در مورد مشاوره هم عزیزم می تونی نوبت مشاوره ات رو تلفنی بگیری و دو ساعت از محل کارت مرخصی بگیری یا سر یکی از کلاس هات حاضر نشی تا بتونی در طول هفته از مشاوره استفاده کنی. به نظر من مساله وابستگی خواهرت خیلی خیلی مهمه و حتما باید به فکر راهکار اساسی واسش باشین. جلسه اول مشاوره رو که رفتی می تونی از مادرت بخوای که بقیه جلسه ها رو ادامه بدن و رفتار صحیح در برخورد با خواهرت رو یاد بگیرن.

بحث کردن با خواهرت فایده چندانی نداره باید تو عمل انجام شده قرار بگیره و البته اول علت وابستگیش ریشه یابی بشه شاید خواهرت از یه نوع فوبیا رنج می بره و اگر رفتارهای صحیح برای برخورد باهاش رو نشناسیم وضعیتش رو بدتر کنیم.

تنها توصیه ای که من الان می تونم بکنم این هست که برای زمان هایی که شما کنارش نیستین برنامه بگذارین. اگه می تونید به دوستاش بگید برن منزلتون یا تلفنی باهاش در ارتباط باشند. فعالیت های مشترک با پدر و مادرتون داشته باشه. مستقیم بهش نگین النا برو بانک یا برو خرید. مثلا ازش بخواین پدرتون رو ببره بانک. یا اینکه با دوستاش بیرون قرار بگذارین و شما هم برید ولی بعدش اون محیط رو ترک کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط atosa

من بعضى وقتها زنگ ميزنم ميگم مامان بگو النا ببرتت خريد ميبرتش اما از ماشين پياده نميشه ميشينه تا مامانم بره خريداشو بكنه بياد

---

فکر می کنم بخشی ازمشکل از رفتارهای خود شما ناشی می شه.
می خوای روی همه چیز نظارت داشته باشی و همه چیز پرفکت باشه و کل مسئولیت خانواده را به عهده گرفتی.

پدر و مادرتون ممکنه پیر یا بیمار باشند، اما توانایی مدیریت خانواده را که از دست ندادند.
بذار خودشون کارهاشون را انجام بدن.
اگر مادرت با النا می ره خرید و النا از ماشین پیاده نمی شه، بالاخره بعد از مدتی یا مادرت به النا اعتراض می کنه یا النا خودش متوجه می شه و رفتارش را اصلاح می کنه.
حمایتهای اشتباهی مادرتون هم از النا کمتر می شه.
چون گفتید هر وقت می خوام حرفی بهش بزنم، مامان و بابا اجازه نمی دن.

خودت شخصیت کنترلگر، وسواسی، دقیق (بیش از حد)، کمالگرا و ... نداری؟
خودت باعث این رفتار النا، یا حداقل تقویتش، نشدی؟

مرسى از دوستان
مشكل بزرگ من اينه خانوادام هم به من تكيه كردن
پدرم بدون من دكتر نميره ميگه تو كه باهامي خيالم راحته تنهايى بانك كارهاى ادارى رو انجام نميدن بعضى وقتا كه ب زور مجبورشون ميكنم خودشون انجام بدن خرابكاريهاى ميكنن كه درست كردنش سخته
من از سن كم بهم گفتن تو بايد نظر بدى هر چى تو بگى انجام ميديم
واسه همچى من تصميم گرفتم با اينكه خيلى كوچيك بودم
اين شده عادت هم برا من هم برا خانواده ام اما من ديگه خسته شدم دلم همفكرى ميخواد دلم نظر ميخواد دلم كمك ميخواد
تو ايران زياد مشاوره رفتم اما كسى همكارى نميكنه كسى هم همراهى ميگن اونايى كه مشكل دارن ميرن ما كه مشكل ندارىم
كلاًخانوادام ناراحتيشون ١دقيقه است بعد اون كلاً مسئله ناراحتى و فراموش ميكنن
به نظر شما اين بيماريه؟
يعنى در اوج غم و ناراحتى شايد ٥دقيقه حداكثر ناراحت باشن بعدش كلاً بيخيال قضيه ميشن و راحت بگم تو دنياى بخيالى زندگى ميكنن

گفتی که سهام پدرت را اداره می کنی، بیشتر مسئولیتهای خانواده را به عهده داری، دانشجو هستی و ...
پس می تونی با کمی مطالعه مدیر قوی تر و موفق تری باشی.

1- اگر فکر می کنی با انجام دادن همه کارها به طور تمام و کمال توسط خودت، کنترل همه چیز را در دست داری و مدیر موفقی هستی و شرکت (خانواده) موفقی خواهی داشت، اشتباه می کنی. این کمال گرایی را بذار کنار و به بقیه اعضای خانواده اختیارات و مسئولیتهایی بده. درصد بالایی فعالیتهایی که یک مدیر کمال گرا به تنهایی انجام می ده، خیلی راحت می تونه به زیردستانش واگذار کنه. (درباره تفویض اختیار در مدیریت مطلب بخون)

هر هفته یه لیست از کارهایی که باید برای خانواده انجام بدی، تهیه کن و فقط 20 درصد بالایی را انجام بده. تا فشار کمتری روت باشه. برای متوجه شدن منظورم قانون توزیع 80/20 پارتو را بخون.

اخه چه جورى وقتى هيچكس احساس مسئوليت نداره اگه پول قبضها داده نشه كسى نميده اگه من به سهام نضارت نكنم كه همه دارايمون به باد ميدادنمامانم كلاً حس مسئوليت نداره كلاً دنبال هيكلشو زيبايشو لباساشه خواهرم هم كه هيچى منتظر من كاراشو بكنمپدر هم از وقتى ديگه بيماره فقط فكر دكترهاشه و واسش مهم نيست من از زندگيم بزنم اگه يكبار يه كاريشو يادم بره غمبرك ميزنه كه من تو اين خونه ادم نيستماما هيچكدوم فكر نميكنن من چى مگه من ادم نيستم منم انسانم ٢٣سالمه رباط نيستم كه يه زندگى ٤نفره رو تنهايي اداره كنمحتى تا اين حد بي مسئوليتن كه مامانم ميگه برا بابات راننده بگير واسه دكتراش ما نميتونيم ببريمش تو هم كه ميگى كار دارىمامانم جونه درست سختش بخواد از اين سن از پدرم پرستارى كنه اما من چى خواهرم هم از اون ور هر روز مياد شركت ميگم نيا درست نيست ميگه بد ميام اينجا همه خوشحال ميشمدارم حس زندگى رو از دست ميدم