نحوه گفتن دلیل جدایی در خواستگاری

سلام به همه دوستان

اگه منرو یادتون باشه توی تاپیک قبلیم گفته بودم که از همسرم جدا شدم به دلیل اینکه قبل و بعد از ازدواج به دلم ننشسته بود. حالا مدتی هست که از خانمی خوشم اومده و میخوام بهش پیشنهاد ازدواج بدم. اون فعلا نمیدونه که من سابقه ازدواج ناموفق داشتم. مشکلم اینه که میدونم اگه بهش پیشنهاد بدم و از موضوع مطلع بشه اولین چیزی که ازم خواهد پرسید اینه که چرا از همسرت جدا شدی.

این سوالیه که توی این مدت بعد از جدا شدنم بدجوری ازش میترسم چون میدونم که حقیقت چیزی جز ضعف و بی مسئولیتی من در اون اتفاق نبوده و همیشه با یکسری جمله درهم برهم مبهم ازش میگذرم که خودم هم قانع نمیشم چه برسه به کسی که ازم سوال پرسیده.

هر چند من در کل آدم صادقی هستم ولی توی این مورد هر چی فکر میکنم می بینم صداقت باعث سوء برداشت در موردم میشه. خودم الان میدونم که آدم بی مسئولیت و غیرقابل اعتمادی نیستم! اون فقط یک اتفاق بود که دیگه هیچ وقت در زندگی اجازه نمیدم دوباره تکرار بشه.

من میخوام بدونم که برای یک خانم بهترین دلیل برای جدا شدن چی هست که از نظرش ایراد بزرگی به حساب نمی یاد؟ این دلیل جدا شدن رو چطوری باید بهش بگم؟

پیشاپیش از نظرات شما سپاسگزارم:72:

سلام آقای توجیه!!!

خیلی وقت بود که خبری ازتون نداشتیم.

امیدوارم حالتون خوب باشد.:72:

به نظر من همین جوری صادقانه بگید خوب باشه.(اتفاقا این که مسئولیت اشتباهتون را برعهده بگیرید یک نکته مثبت محسوب میشه)

بهشون بگید که در حقیقت من به خاطر خانواده ام از عقد کردم و طی تعداد جلسات کمی متاسفانه تصمیم عجولانه گرفتم و فکر می کردم موضوع به دل نشستن بعد از عقد اتفاق میفته.اما متاسفانه اتفاق نیفتاد و برام تجربه تلخی شد.

خدا را شکر به دلیل نداشتن علاقه من هیچ درگیری فکری با نامزد قبلیم ندارم.و کاملا برام حل شده است.

با تجربه ای که بدست آوردم دیگه می خوام اصولی به موضوع ازدواج بپردازم و حتما سریع تصمیم نگیرم و به خودم و طرف مقابلم برای شناخت فرصت کافی رابدم.

امیدوارم هم من و هم شما برای شناخت هم فرصت بذاریم.و نتیجه هرچی که به صلاحه همون بشه.

نکته:

1)تو خودتون ضعف نشون ندید که حالا مثلا به خاطر این اتفاق ،شما باید از خداتون باشه که این دختر شما را بپسنده.

2)در صورتی که در موردش بیشتر سوال نکرد چیز خاص دیگه ای را اضافه نکنید.

امیدوارم دوستان دیگر هم بیان و نظرشون را راجع به جمله بندی و... بدن.

توجیح دادا اینم بگو که تلاشتو کردی تا زندگیتو نگهداری و واقعا همین بوده ولی لنتخابت درست نبوده :72:
جوری نباشه دختر خانوم پیش خودش فکر کنه شاید ایشونم به یه بهانه ای طلاق بدی و شکست بخوره.و با این موضوع کاملا کنار آمدی بهش این اطمینان را بده که از گذشتت چیزی با خودت حمل نمیکنی
بانو مصباح از بس پخته نظر میزارید از هر زاویه ای که بهش نگاه میکنم هیچ حرفی نمانده که بزنم :104:

یه سوال این که بگه بخاطر خانوادش عقد کرده فکر نمیکنه خانوم که هنوز استقلال فکر نداره توجیح؟

بهتر نیست بگه تصمیم خانواده تاثیر زیادی داشت روی افکارم و اونموقع شرایط سنی مناسبی نداشتم یا همچین چیزی؟

چرا آقای خاله قزی راست می گین .بهتره!

راستی آقای توجیه از اون جریان چقدر می گذره؟

فکر نکنم زیاد گذشته باشه.

در مورد حرف آقای خاله قزی کاملا درسته

مثلا این طور بگید:

من در آن زمان به خاطر کم تجربگی از نظر خانواده ام خیلی تاثیر گرفتم و متاسفانه احساسات خودم را نادیده گرفتم.

که الان متوجه شدم تو ازدواج آدم باید با خودش صادق باشه.و ما می تونیم نظرات بقیه را بشنویم ولی در نهایت این خودمون هستیم که باید تصمیم بگیریم و مسئولیت این تصمیم گیری بر عهده ماست نه دیگران.

فکر کنم این بهتر شد.

حالا باید اعضا هم کمک کنند تا جمله بندی بهتری از این موضوع دربیاد.

آقای توجیه خودتون هم با توجه به لحنتون این ایده ها را بنویسید و چند بار ویرایش کنید تا به بهترین لحن گفتار برسید.

خواستید آخرش بیایید اینجا بگید دقیقا می خواهید چه جملاتی بگین تا ما هم نظراتمون را بدهیم.

با سلام و احترام

عنوان تاپیکتون برام جالب اومد، اولش با خودم گفتم عجب مرد خوبی ! که بجای اینکه بخواین دلیل ازدواج ناموفق قبلیشونو پنهان کنن ، دنبال نحوه درست بیانشن!
تا اینکه به این جمله رسیدم:

نقل قول:

---

من میخوام بدونم که برای یک خانم بهترین دلیل برای جدا شدن چی هست که از نظرش ایراد بزرگی به حساب نمی یاد؟ این دلیل جدا شدن رو چطوری باید بهش بگم؟

---

الان واقعا برای چی اینو پرسیدین؟
بهترین دلیل جدا شدن چی میتونه باشه؟
چه اهمیتی داره؟
میخواین بدونین تا همون دلیل و بگین (یعنی دروغ)(زندگی ای که با دروغ بنا بشه ، آخر و عاقبتش معلومه دیگه)

میخواین بدونین تا اگه دلیل شما بهترین نبود ، دیگه شانستونو امتحان نکنین ؟از خانومی که ازشون خوشتون اومده خواستگاری نکنین! (یعنی هیچوقت نمیخواین ازدواج کنین؟)


من که نفهمیدم چرا میخواین بدونین اما در مورد جمله دوم سوالتون باید بگم :

صداقت !!
فقط صداقت ، حقیقت و همانگونه که بوده و هست بیان کنین!

ببینین اگه شما حقیقت و نگین همیشه حس عذاب وجدان باهاتونه.
همیشه همسرتون و که میبینین بجای گرفتن آرامش از وجودش ، عذاب وجدان میاد سراغتون.

همیشه میترسین که مبادا یکی از اعضای خانواده خودتون یا همسر سابقتون به گوش ایشون برسونه که چرا جدا شدین.

حقیقتا در زندگیم مردان و زنان کمی دیدم که به اشتباهیی که کردن اعتراف کنن ، حتی جلوی خودشون هم نمیگن اشتباه کردن چه برسه به یه شخص غریبه که هنوز هیچ نسبتی باهاشون نداره.
بنابرین اعتراف به اشتباه نه تنها ضعف و بی مسولیتی شما رو نشون نمیده بلکه نشون میده که شما مسولیت عواقب اشتباهتونو پذیرفتین!
بیان صادقانه شما ؛ صداقت شما رو برای ایشون به اثبات میرسونه!

نه ما و نه شما نمیدونیم جواب این خانوم چی میتونه باشه اما چنانچه این خانوم ، بعد از حرف صادقانه شما جوابشون منفی بود حالا به هردلیلی ، مثلا ممکنه بگن من دوست ندارم با کسی ازدواج کنم که قبلا ازدواج کرده یا هرچیزه دیگه ای ممکنه بگن..... یا اصلا ممکنه خوششونم بیاین از صداقتتون .

بهرحال شما بهتره این رویه درست یعنی گفتن حقیقت و کنار نذارین ! حتی برای نفر بعدی هم که انتخاب میکنین صادقانه بیان کنین!
چون اینجوری دیگه شما با کسی زندگی میکنین که ازاول شرایط شما رو پذیرفته و شما هیچگونه ترس و واهمه ای از افشای حقیقت ندارین.!

با گفتن حقیقت ، آرامش و برای خودتون بیمه کنین!


یک مورد دیگه ای هم میخواستم بگم ، معمولا من دیدم خانوم ها نگران اینن که خواستگارشون درحال حاضر درقلبشون شخص دیگه ای هم باشه.
یعنی نگران این هستن که از نظر عاطفی وابستگی ای بین شما و همسر سایقتون مونده باشه!
که خوشبختانه شما میفرمایین که اصلا دلیل اصلی جدا شدنتون وجود همین عدم حس عاطفه و بدل نشستن بوده.
یعنی شمادونفر از اول عاشقانه همدیگرو نمیخواستین بعدا بخاطر مسایل حاشیه یا لجبازی و ..... طلاق گرفتین و هنوز ممکنه اون حس علاقه وجود داشته باشه..
دیگه شما این مسله و ندارین. پس دلیل خودتون بهترینه!.

همیشه پیروز و پایدار باشین.

بانو بیخیال گفتن حقیقت درست ترین کاره.

ولی نه اینکه مستقیم بره یکهویی همه چیز را کف دست دختر خانوم بزاره قبل بهتره مشخص بشه چی میخواد بگه
به اضافه کار یکه خودم میکنم تصویر سازی میکنم کاری که میخوام انجام میدم در چند مدل مختلف با جواب های مختلف :72:
درست قدم بردار و اصولی بانو مصباح خیلی خوب جمله بندی کردن.
نظر من اینه خیلی مهمه بیان این موضوع وقتی خانوم ببینه هم حقیقت را میگید و هم اینکه در جمله بندی و بکار بردن کلمات بسیار دقت میکنید براش این تصور پیش میاد که خیلی ادامه این رابطه برای شما مهم و باارزشه و به بودن کنار ایشون خیلی اهمیت میدی.

خودمونیش اینه خاطرشو میخوای و واسه رسیدنب هش برنامه داری :72:

سلام آقای توجیه
خوشحالم که به همدردی برگشتین:72:
جدا از اینکه چطور دلیل جدائیتون رو برای این خانوم توضیح بدین ، این موضوع مطرحه که این خانوم حاضر به ازدواج با شخصی که ازدواج ناموفق داشته هست یا نه. علت طلاق هر چیزی که باشه خیلی از دخترا و مخصوصا خانواده ها راحت با این قضیه کنار نمیان. اگه میتونستین غیر مستقیم نظرشو بدونین کارتون خیلی راحت تر میشد.

اما اگه به مرحله ای رسیدین که نیاز به توضیح داشت نذارین طرفتون حس کنه پرونده ی ازدواج قبلی به هر دلیلی هنوز براتون بازه! منظورم از باز بودن اینه که چه هنوز احساس علاقه وجود داشته باشه چه احساس تنفر یا خشم یا حتی عذاب وجدان!! اینو باید نشون بدین که این تصمیم سخت رو گرفتین و مسئولیتش رو قبول کردین و هر درسی که باید ازش میگرفتین گرفتینو برای همیشه پروندشو بستین.
راستش خودمو توی این موقعیت قرار دادم و تصور کردم که یک نفر این حرفها رو با صداقت بهم بگه، نکته های مثبتی که به ذهنم میرسید اول صداقت بود دوم اینکه تونست با شجاعت تصمیم بگیره و یه عمر به خاطر حس ترحم با زندگی خودش و یه نفر دیگه بازی نکنه
و سوم اینکه وقتی یه بار به دلیل علاقه نداشتن جدا شده، مطمئنا دیگه این اشتباهو تکرار نمیکنه و این یه جورایی میتونه نشون بده که علاقش واقعیه و کاملا به دلش نشستم که پیشنهاد ازدواج داده!
نکات منفیش رو هم که خودتون میدونین!
امیدوارم این نکات مثبت رو اون خانوم هم ندیده نگیرن

اگر خانم جدید بخوان در این مورد تحقیق کنند، فکر می کنید خانواده یا اطرافیان همسر سابقتون چی بگن؟

سلام، ممنون از همگی که نظرتون رو نوشتین.

خانم مصباح الهدی، تقریبا 2 سال قبل عقد کردیم و یکسال قبل هم جدا شدیم. در مورد اینکه چرا گفتن حقیقت برام سخته پایین توضیح میدم.

آقای خاله قزی، من باهات موافقم و خودم توی همین فکر هستم که گفتن مستقیم حقیقت برام بد میشه. باید کمی دست کاریش کنم. نمیدونم اگه درست باشه البته.

خانم بیخیال، شما درست متوجه شدین. به فکر این هستم که دروغ بگم یا اگه بخوام عبارت قشنگ تری براش بزارم همه حقیقت رو نگم. در مورد حقیقت پایین توضیح میدم.

سارا خانم، یکی از مشکلات همونی هست که شما گفتی. یعنی اینکه قبول کنه با کسی ازدواج کنه که سابقه ازدواج داشته. تازه از این هم اگه بگذریم چیزی که شما وقتی حقیقت رو بشنوی تصور کردین خیلی خوشبینانه است. حقیقت رو من در ادامه مینویسم. لطفا بهم بگین که با شنیدن این حقیقت چی فکر میکنین. آیا نظرتون بعد از شنیدن حقیقت و آشنا شدن با همسر سابقم همینه؟

خانم شیدا، همسر سابقم و خانواده اش دلیل اصلی رو نمیدونند. یعنی هیچ کس درست و حسابی نمیدونه. اونها احتمالا خواهند گفت که هنوز اونقدر بزرگ نشدم که بتونم مسئولیت یک زندگی رو برعهده بگیرم. خودخواهم، همه زندگیم کارم هست و آدم بی احساسی هستم که هیچ اهمیتی به زن و خانواده نمیدم. خانواده بدی دارم و اونها خیلی روی جدایی من تاثیر داشتند. اینها چیزهایی هست که احتمال میدم اینطور فکر کنند چون من همیشه به بهانه های مختلف سعی میکردم از اصل موضوع حاشیه برم و چیزهای دیگه رو بهونه کنم به همین خاطر برداشت اونها توی آخرین صحبتهایی که داشتیم همچین چیزهایی بود.

--------------------------

خیلی از شما ازم خواستین که حقیقت رو بگم. راستش حقیقت چیزی جز ضعف شخصیت من نبوده وگرنه یک آدم قوی همچین اشتباهی نمیکنه که بدون اینکه از کسی خوشش بیاد باهاش ازدواج کنه حالا بهر دلیلی که باشه. و حتی از این بدتر اینکه همسر سابقم از نظر اخلاقی، موقعیت علمی، جایگاه اجتماعی که داشت، خانواده قابل احترامی که داره،... همه اینها وضعیت خوبی هم داشت توی کارهای خیر فعال بود و ادم محبوبی بین کسانیکه هردوی ما رو میشناختند و میشناسند هم بود، اینکه فقط به خاطر اینکه ظاهرش به دلم ننشسته بود ازش طلاق گرفتم باز یک امتیاز منفی دیگه هم هست. من حتی به نزدیکترین دوستانم هم جرات گفتن این حقیقت رو ندارم. نزدیکترین دوستام که تقریبا هیچ چیزی توی زندگیم نیست که ندونند اینرو نمیدونند چون فکر میکنم با شنیدنش وجهه خودم رو پیش اونها از دست میدم.

ممنون میشم اگه بهم بگین که با شنیدن حقیقتی که نوشتم چی فکر میکنین. آیا نباید کمی این حقیقت رو دستکاری کنم؟ آیا اصلن در این حقیقت بجز صادق بودن کسی که اونها رو میگه هیچ چیز مثبت دیگری هست؟ آیا با خودش نمیگه که این آدم قابل اعتماد نیست؟ با خودش نمیگه که دو روز دیگه که ظاهرم کمی بهم ریخت این آدم منرو ول میکنه؟

سلام
امیدوارم که حالتون خوب باشه
خیلی سعی کردم خودم رو توی موقعیت مقابل شما قرار بدم.ولی واقعا سخته!
شما از همسرتون به خاطر ظاهرشون جدا شدید و موضوع اصلی اینه که تو کارنامه تون یه جدایی دارین.
جدای از بحث علت طلاق،اگه من توی این موقعیت قرار بگیرم،اصل موضوع طلاق میتونه یه سرعت گیری باشه برای پذیرش شما.اگه یه آقایی که تجربه ی طلاق داشته بیاد خواستگاریم و حتی خودشو کاملا به من ثابت کنه نظر پدر مادرم منفی میشه.قبل از اینکه انرژی بزارین روی موضوع اینکه چی بگین بهتره یه جوری بفهمین که واکنششون نسبت به این موضوع چیه.
مورد دوم اینکه من به عنوان یه دختر واقعا برام عذاب آوره آگاهی از اینکه خواستگارم به خاطر چهره کسی رو رد کرده.عنوان کردن صریح این موضوع از نظر من به نفع شما نیست.تکیه و اعتماد رو از اون خانوم می گیرین
جز راست نباید گفت/هر راست نشاید گفت
مصمم و محکم از راهنمایی هایی که دوستان داشتند استفاده کنید.امیدوارم که نتیجه بخش باشه
شاد باشید و خوشبخت:72:

سلام آقای توجیح
چقدر از دیدن دوبارتون در تالار خوشحال شدم...:72:

چیزی که به ذهن من رسید این بود که به این خانوم بگید علت اصلی جدایتون رو به همسر سابقتون نگفتید، به این خاطر که ممکن بود علاوه بر ضربه طلاق در روحیه و اعتماد به نفسشون اثر مخربتری بزاره
و برای جلوگیری از بیشتر لطمه زدن به بهانه های دیگری متوسل شدید.(کاربر خانومی داشتیم که به همین علت شوهرش طلاقش داده بود و میگفت تا مدتها افسرده بودم و در خودم دنبال نقص میگشتم و خودم رو با بقیه دخترها مقایسه میکردم)

امیدوارم تونسته باشم منظورم رو منتقل کرده باشم.

زحمت جمله بندیش با مصباح الهدی عزیز و باقی دوستان












با آرزوی سعادت و نیکبختی برای شما:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط toojih

سارا خانم، یکی از مشکلات همونی هست که شما گفتی. یعنی اینکه قبول کنه با کسی ازدواج کنه که سابقه ازدواج داشته. تازه از این هم اگه بگذریم چیزی که شما وقتی حقیقت رو بشنوی تصور کردین خیلی خوشبینانه است. حقیقت رو من در ادامه مینویسم. لطفا بهم بگین که با شنیدن این حقیقت چی فکر میکنین. آیا نظرتون بعد از شنیدن حقیقت و آشنا شدن با همسر سابقم همینه؟

---

آقای توجیه
من جوابی که براتون نوشتم بر اساس همون حقیقتی بود که گفتین. نمیدونم قبلا جایی اشاره کردین یا برداشت من از تاپیک قبلیتون بود اما کاملا متوجه بودم که از خانمتون بخاطر ظاهرش جدا شدین. شاید چون نکات منفیش رو ننوشتم یکم خوش بینانه به نظر اومد. البته خب دوستان همدردیتون باید یکم بهتون انرژی مثبت بدن! ;)

میفهمم که از گفتن حقیقت میترسین اما یادتون باشه که برای دروغ گفتن (یا نگفتن همه ی حقیقت!) خیلی دستتون باز نیست که پرسیدین برای یک خانم بهترین دلیل جدایی چیه!! مطمئن باشین که اگه پاسخ اولیه مثبت باشه خیلی راحت به دلایل شما بسنده نمیکنن و تحقیقاتشون از حالت عادی هم بیشتر خواهد بود و همونطور که گفتین این خانوم محبوبیت زیادی داشته پس در هر حالت توی تحقیقات، شما مقصر معرفی میشین.

دو تا سوال داشتم
به شرایط خودتون در حال حاضر چه نمره ای از 1 تا 20 میدین؟ شرایطتتون در حدی هست که بشه ازدواج قبلیتون رو ندیده گرفت؟
شرایط اون خانم برای ازدواج چطوره؟ فکر میکنین موقعیت های ازدواج زیادی داره؟

چه جالب من فکر میکردم شما مونث هستید نمی دونستم که مذکر هستید !!!!!!!!!!!!!
اخه معمولا خانمها نام کاربری شون را طوری انتخاب میکنند که جنسیتشون لو نره

حالا از دید من اصل قضیه را بهش بگید
به هر حال باید بدونید که حرف پشت سر شما زیاد هست و ممکنه همه چیز راجب به شما بشنوه
پس بهتره این وسط یه ذره حرف راست هم به گوششش برسه
باید بدونه که زیبایی و ظاهر خیلی برا شما مهمه و از همه محاسن می گذرید اگه ظاهر خوبی طرفتون نداشته باشه
اون به عنوان همسر اینده شما اگه بدونه که همیشه باید مرتب و تر و تمیز پیش شما حاظر باشه به نفع خودتون هست

اون هم وقتی اون خانم را بببینه متوجه میشه که شما راست میگفتید و ایده ال شما نبوده برا همین جدا شدید


و یه چیز بهتون میگم
خیلی اسمون و ریسون براش نبافید که ال و بل خود خانوادش فلان کردند با من و ......

خیلی مردونه و رک حرف بزنید خاله زنک بازی در نیارید یه جمله کافیه نیاز به دو سه ساعت توضیح نیست تا قانعش کنید که جدایی لازم بود

سلام،

هانیه خانم، گویا حق با شماست. مشکل اصلی من سابقه طلاقم هست. دلیلش شاید اصلن براش مهم نباشه هر چند که شما میگین حتی به اونجا هم اگه برسه باز دلیل من هم خودش یک سرعت گیر دیگه است.

خانم شهراز عزیز، متوجه نشدم منظورتون این بود که دلیل اصلی رو بهش بگم و بعد برای اینکه کمی از تاثیر منفی این حقیقت کم کنم بگم اینقدر خوب بودم که دلیل اصلی رو به خودش نگفتم؟

خانم نازنین، اگه الان حقیقت رو بهش بگم به احتمال زیاد شانسی برای ادامه نخواهم داشت. ولی همونطور که شما گفتین اگه بپذیره گفتن این حقیقت میتونه مفید هم باشه. ولی میترسم نپذیره.

خانم سارا، من با خوندن سوالات شما و همچنین صحبتهای سایر دوستان و اینکه بیشتر فکر کردم دیدم من مشکل اصلیم همینه که فکر میکنم ایشون با این سابقه منرو قبول نمیکنه و به احتمال زیاد دلیل این جدایی براش زیاد مهم نباشه. شاید به همین خاطر اول ذهنم رفته سراغ اینکه در مورد دلیل بهش چی بگم که برای خودم امیدواری بوجود بیارم و از مشکل اصلی فرار کنم.

در جواب سوالتون، شرایط و ویژگی ها البته نسبی هست ولی راستش من فکر میکنم که نسبت به ایشون شرایطم اونقدر بالاتر نیست که بتونه ازدواج قبلیم رو ندیده بگیره. همچنین فکر میکنم که او موقعیتهای ازدواج خوبی هم میتونه داشته باشه.

با این حساب با توجه به تاپیکهای مختلفی که دیدم و چیزهایی که توی این تالار یاد گرفتم!، فکر میکنم که اگه بخوام باهاش ازدواج کنم و راه امیدی برام وجود داشته باشه، باید تلاش کنم ببینم میتونم به خودم وابسته اش کنم. اگر موفق بشم بعد سر فرصت حقیقت رو بهش بگم. این شاید تنها راه باشه اگه نخوام ازش بگذرم و هم اینکه اصلن به من اجازه همچین کاری رو بده.

آقای توجیه،

مشکل اینجاست که به جز شما، هیچ کس دلیل اصلی جدایی را نمی دونه.


من خودم را می ذارم جای اون خانم و به موضوع شما نگاه می کنم.

همه میگن که علت جدایی دخالت خانواده شما، بی توجهی تون به همسر و زندگی مشترک و ... بوده که خب برای ازدواج بعدی همچنان عامل منفی و نگران کننده ای است.

می آم سروقت خودتون و دلیلی که شما می آرید؛ به دلم ننشسته بود، اما نذاشتم بفهمه به این دلیل ازش جدا شدم :47:

قبول کردنش برام سخته !
اگر نمی خواست چرا ازدواج کرد؟ چرا ادامه داد؟ چرا اون دختر را اذیت کرد؟ چرا برای جدا شدن شجاعت نداشت و اون دختر را تحت فشار روانی گذاشت تا به دلایل دیگه ای جدایی اتفاق بیفته؟ فرصت طلبی؟ استفاده از موقعیت اون دختر یا خانواده اش؟ یعنی اگه با من هم مشکلی داشته باشه غیر مستقیم می خواد بگه؟ همه تصمیم گیریهاش اینطوریه؟

و شک می کنم که چقدر می شه بهتون اعتماد کرد و آیا می شه کنار شما آرامش داشت؟

اگر هیچ کس دلیل اصلی را نمی دونه، چه لزومی داره این خانم بدونه؟
ایا مشمول هر راست نشاید گفت نمی شه؟

شاید بهتر باشه دلایل به شکل کلی تری مطرح بشه.
مثلا سن کم و بی تجربگی شما
نداشتن مهارتهای لازم برای زندگی مشترک و ...

- - - Updated - - -

الان پست آخرتون را دیدم،
راه جوانمردانه ای نیست که به خودتون وابسته اش کنید تا نتونه تصمیم درستی بگیره. :81:

یک بار یه دختر را تحت فشار روانی گذاشتید که نتونه بفهمه چرا باید جدا بشه و اشکال زندگیش کجاست
(مطمئنا بعد از اون خیلی اذیت شده و خیلی سوالهای توی ذهنش مونده. از نظر روحی خیلی آسیب دیده، چون نتونسته بفهمه چی شده؟)

این بار باز می خواهید از همون حربه در جهت دیگه استفاده کنید؟

سلام یعنی شما میخایی یه داستان بسازی ؟ همون حقیقت رو در حد تعدیل شده اش بگید
حق هرکسی هست که واقعیت رو بدونه البته خیلیا میرن سراغ همسر قبلی و از اون هم پرسو جو میکنن اگه قصه ای که میسازی با اون جور در نیاد چی؟

وابسته کردن راه درستی نیست شما که یک بار تجربه داشتی این بار باید از راه درست وارد بشی همون بحث دوار کج دیگه که تا ثریا کج میرده
میتونی از گذشته ت تا حدی بگی که الان هم اون خصوصیاتت رو داری ولی اگه تغییر کردی و مطمانی که تغییر کردی نیازی به گفتن جزییات نیست
بعدم قرار نیست کسی رو به زور به دست بیاری قراره؟

من فقط پست خودتتو خوندم اگه اشتباه ه نظرم نخونش

آقای توجیه در مورد اینکه علت جدایی رو توضیح بدین می تونین کلی و بدون جزییات توضیح بدین.
البته من خودم نمی تونم بپذیرم دلیل اصلی شما رو اگر کسی بهم بگه. نمی پذیرم. اما شما می بایست که این بار اون قاطعیت و صداقت رو با شخص خودتون داشته باشید. چیزایی که باید یاد می گرفتینو باید یاد گرفته باشین. در این صورت زندگی مشترک خوبی خواهید داشت.

اما اونچه که به نظر من در اولویته و باید بهش دقت کنین اینه که خودتون واقعا چی می خواین این بار. یه دفعه با دودلی رفتین جلو و بعدم جدا شدین. قطعا اون دفعه هم اینطور نبوده که واقعا از ظاهر خانمتون بدتون بیاد وگرنه اصلا وارد زندگی مشترک نمی شدین. احتمالا حالت دودلی داشتین در ابتدا. اما این بار قبل از هر چیزی و قبل از گشتن به دنبال دلیل اوردن و شکل دلیل اوردن می بایست تکلیف خودتونو و دلتونو و خواسته ها تونو روشن کنین. اول ببینین واقعا ایشونو می خواین یا نه. نوشتین خوشتون اومده. این هنوز دودلی زیاد داره. لطفا تا قبل از خود ازدواج رسمی به نتیجه ی قطعی با خودتون رسیده باشین. اینکه شما واقعا چه تصمیم و خواستی دارین مهمه. بعدش دلیل اوردن یه جزیی از این قصه است.

شما باید تکلیفت رو راست با خودت روشن باشه. وگرنه اگه با وابسته کردن بخوای یه دخترو به دست بیاری و بعدش احتمالا نتونی درست نگهش داری اونوقت این بار ممکنه کسی که ترک می کنه اون دختر باشه و کسی که تنها و با سوالات بی جواب رها میشه شما باشین. درست برعکس دفعه قبل.
اینکه چقدر بخوای جزییات بگی برای این موضوع خیلی کوچیکه. اونقدر مهم نیست. موضوع اصلی اینه که این بار خودت با خودت رو راست و قاطع باشی.

موفق باشید.

وقتی گفتید از طلاقتون تجربه لازم رو گرفتید و درسهای زیادی گرفتید فکر کردم شما درس اصلی رو هم گرفتید.
من فکر می کنم بزرگترین درسی که باید از اون زندگی و طلاق گرفته باشید اینه که با احساسات خودتون و دیگران صادق باشید. ولی به نظر می رسه دوباره قراره داستان زندگیتون رو تکرار کنید.

پیشنهاد من اینه که سعی کنید خودتون رو با تمام ضعفها و قوت ها تون بپذیرید. شما اول لازمه خودتان بپذیرید و باور کنید که اشتباهاتی در گذشته داشتید و حالا می خواهید که اونها رو کنار بذارید تا بتونید به دیگران هم این باور رو بدید. وقتی شما هنوز هم به دنبال دور زدن راه اصلی و فرار (وابسته کردن طرفتون ) هستید، چطور انتظار دارید نتیجه ای رو که از راه اصلی می گرفتید رو بگیرید.

شما برای بار اول نیست که ازدواج می کنید. پس نترسید و واقعیت رو بگید. یا اون خانم شما رو با واقعیت هاتون می پذیره و یا نه. اما اگر قرار باشه با احساسات وابسته شما رو بپذیره یعنی ممکنه بعدا که وارد زندگیتون شد و با واقعیت هاتون روبرو شد و از شدت وابستگی و احساساتش کم شد اونوقت دوباره طعم شکست رو بچشید.

نقل قول:

---

خانم بیخیال، شما درست متوجه شدین. به فکر این هستم که دروغ بگم یا اگه بخوام عبارت قشنگ تری براش بزارم همه حقیقت رو نگم. در مورد حقیقت پایین توضیح میدم.

---

دروغ گفتن که درست نیست، با یه عمر عذاب وجدانش میخواین چکار کنین. بعدشم شما رابطه تون رسمی بوده خانواده ها در جریانن اگه خواستن با همسر سابقتون صحبت کنن ، چکار میخواین بکنین.

مثلا ممکنه پدر ایشون خودشون تحقیقات انجام بدن و از خانواده قبلی پرس و جو کنن.

یک دروغ شروع تازه ای برای باقی دروغ هاست، پس مراقب باشین
شاید اونموقع این جمله رو بشنوین که ، شاید اگه بهمون دروغ نمیگفتین ، میپذیرفتیم بخاطر صداقتتون. ولی حالا زندگی ای که با دروغ بخواد شروع بشه اخر و عاقبتش مشخصه.

با خودشون میگن شما حتما همیشه تو موقعیت های بدی که قرار میگیرین راحتترین راه و انتخاب میکنین. (مثه همین دروغ گفتن ، انگار صورت مسله کامل پاک میکنین و میخواین مسله و دور بزنین تا حلش کنین.)

نقل قول:

---

با این حساب با توجه به تاپیکهای مختلفی که دیدم و چیزهایی که توی این تالار یاد گرفتم!، فکر میکنم که اگه بخوام باهاش ازدواج کنم و راه امیدی برام وجود داشته باشه، باید تلاش کنم ببینم میتونم به خودم وابسته اش کنم. اگر موفق بشم بعد سر فرصت حقیقت رو بهش بگم. این شاید تنها راه باشه اگه نخوام ازش بگذرم و هم اینکه اصلن به من اجازه همچین کاری رو بده.

---

اینکار و نکنین.!!!

میخواین این خانوم جز دسته ای از خانوم هایی باشن که میاین تو تالار ، و تاپیک میزنن که:

با وجود وابستگی زیاد ، نمیتونن تصمیم درستی بگیرم!
یا بین خانواده و عشقم موندم!
یا اینکه فریب خوردم ، کمکم کنین!
یا اینکه کسی که بهش اعتماد داشتم ، اونی نبود که فکر میکردم؟
یا ............

شما که انسان خودخواهی نیستین که ایشونو فقط برای خودتون بخواین و اجازه تصمیم گیری درست و از ایشون بگیرین؟ هستین؟

مراقب ترفند های شیطان باشین ، اون همیشه در کمین ما انسان هاست تا مارو منحرف کنه ، به راه اشتباه هول بده! وسوسه هاش خطرناکه!

ببینین شما میدونین که ایشون حتما متوجه ازدواج شما میشوند ، چون خانواده ها درجریان هستن!
از خانوادشون هم نمیتونن پنهان کنن ، چون دوستان ، اشنایان و فامیل اطلاع دارن!
پس مسله شما قابل پنهان کردن نیس!

بنابراین درنهایت که بخواین انشالله باهم ازدواج کنین خانواده ها متوجه میشوند، حالا شما تصور کنین خانواده ایشون نخواین دخترشون و به یه مردی بدهند که قبلا ازدواج کرده بودن! و خیلی هم سفت و سخت مخالف باشن !
میدونین ایشون با وابستگی بین خانواده و شما قرار میگیرن ! وچقدر وحشناکه براشون!
اگه جز دختران مذهبی و خوب و با حیایی باشه ، و رو حرف پدر و مادر حرف نزنه که مطمعنا خانواده و انتخاب میکنه و نمیتونه اما چند سال طول میکشه که این وابستگی و از یاد ببره که دیگه خودتون با توجه به حضورتون در تالار میدونین چقدرررر این دست دختران احساساتی آسیب میبینن.

تازه تصور کنین این قضیه جز خط قرمزاش باشه یعنی اصلا دوست نداشته باشه با مردی ازدواج کنه که قبلا یک بار ازدواج ناموفق داشته! حالا به دلیلشم کار نداشته باشه.
در اون صورت با کار شما حس میکنه گول خورده و میپرسه چرا از اول به من نگفتین و گذاشتین وابسته بشم بعدا گفتین ! اونوقت چی میخواین جوابشوو بدین؟
اگه بگه چرا منو بین دل و عقلم قرار دادین ؟
جرا گذاشتین فرصت های دیگه امو از دست بدم ؟ جی میخواین جواب این دختر و بدین؟

مراقب باشین ! شاید اگه الان حقیقت و بهش بگین موافقت کنن ! و دل نگرونی شما هم حل بشه.
اما اگه بعدا بهشون بگین ، بخاطر عدم صداقت به موقع شما ، ردتون کنن!

تازه از کجا میدونین شما زودتر از سایر اطرافیان به گوششون میرسونین ، شاید در حین این عمل وابسته کردن یکی که از قضیه تون خبر داره مثلا دوستی آشنایی ، به گوشش برسونه !

پس چقدر بهتره که اول خودتون بگین.

راستی چند سالشونه؟ شاید با توجه به سنشون قبول کنن با یه مردی در شرایط شما ازدواج کنن! مثلا معمولا دخترانی تا سن 25 یا 26 حاضر نیستن با مردی که قبلا ازدواج کرده سوای دلیلش ازدواج کنن! میگم معمولا استثنا هم موجوده! البته بسته به تعداد خواستگار هم داره! اما خب معمولا حاضر نیستن.
اما دختری بالای 30 یا 29 راحتتر هم خودش و هم خونواده قبول میکنن (البته میگم استثنا هم هست. به تعداد خواستگار هم ربط داره)

مثلا ممکنه ایشون ببینن شما معیاراشونو دارین، از یک طرف حسی هم به مورد قبلی ندارین! زیر یه سقف هم نرفتین فقط گویا عقد بودین! پس احتمال قبول کردنشونم هست.

درسته کار درستی نبوده دختری و بخاطر ظاهر رد کردین ، اما خب این مورد که به ظاهر شما نشسته!پس اون مشکل مورد قبلی که مشکل ظاهر داشتن حل شدس.

************************************************** ************************************************** ***********
نمیتونین بهشون بگین :

من بخاطر شرایط خانوادگی و کم بودن سنم(اگه سنتون کم بوده؟) و اصرار خانواده ، و کم تجربگی فکر کردم معیار به دل نشستن (نگین ظاهر شاید این کلمه حس ظاهر بینی و بهشون دست بده.) زیاد مهم نیست ، بنابراین با تجربه خانواده جلو رفتم ، خانواده به من گفتن زمان همه چی و حل میکنه (یا هردلیلی که خانواده آوردن و بیارین من این جمله و گفتم چون خانواده ها معمولا اینو میگن) اما بعد عقد من متوجه شدم متاسفانه زمان قادر نیست همچین مسله ای و حل کنه و طبق مطالعاتی که داشتم متوجه شدم این مسله بسیار هم مهم بوده است ، بنابراین با کلی فکر کردن و مشورت با مشاور (اگه مشاور رفتین ، اینو بگین یا اینکه اینجا مشاوره گرفتین) متوجه شدم اگه بهمین منوال ادامه بدهم هم خودم از زندگی لذتی نمیبرم هم اون خانوم ، پس بهتره فرصت داشتن یک زندگی خوب و ازخودم و اون خانوم نگیرم! بعد از اون من فهمیدم ازدواج مسله ساده ای نیست ، و من مطالعاتم و در این زمینه زیاد کردم ، از طریق اینترنت ، کارگاه های آموزشی (مثه گوش دادن به سخنرانی های دکتر فرهنگ و حاج اقا دهنوی) یا خواندن مقالاتی مثه
تفاوت های ساختاری درمورد زنان و مردان! یا معیارهای ازدواج ، مهارت ارتباطی با یک خانوم و......
من با خوندن این مقالات و دیدن این کلیپ ها به یک شناخت خوبی از زندگی متاهلی و زناشویی رسیدم ، الان میدونم که من با شناختی که از معیارهام بدست آوردم و شناختی که از جنس مخالفم (خانوم ها) بدست آوردم میتوانم یک خانوم و خوشبخت کنم .

پس از شما تقاضا دارم این فرصت و به من بدهید تا بتونم به شما خودم ثابت کنم.

یک مقدار از اون مقالاتی که خوندین مثال بزنین مثلا یاد گرفتم چکار کنم در فلان مورد چه برخوردی با یک خانوم داشته باشم (یکی دوتا مورد کافیه بدونن همینجوری رو هوا حرف نمیزنین. )


************************************************** ************************************************** ***********

من جمله بندیمو رسمی نوشتم ، شما که دوست نیستین دیگه !!!!

پس شما هم رسمی بگین بیشتر تاثیر داره ، اینجوری از احترامی که بهشون میذارین بیشتر خوششون میاد.

موفق باشین!

سلام آقای توجیه

من هم با نظر دوستان موافقم.

صداقت بهترین گزینه است.

به این حدیث از امام حسین توجه کنید:

هر کس بخواهد چیزی را از راه گناه بدست آورد حتما نا امید می شود و یک وقت متوجه می شود که دوان دوان بر ضد مطلوب خود حرکت می کرده است.

من شرایط شما را درک می کنم.درسته تجربه شما کار را مشکل کرده اما غیر ممکن نکرده.ولی مطمئن باشید اگر با دروغ جلو برید غیر ممکن می شه.چون آدم وقتی یک دروغ بگه تا آخر برای اینکه دروغ اول معلوم نشه باید دروغ بگه.

و این که می گید می خواهید طبق تجربیات اینجا دختری را وابسته کنید؛ظاهرا از اینجا تجربه ای کسب نکردید.اگر دختر و شما وابسته شدین و بعد پدر و مادر دختر اجازه ندادند چه؟ چه سر اون دختر میاد؟ شما یک بار شرایط عذاب وجدان شدید را تجربه کردید.باز هم می خواهید تجربه کنید؟آیا این گناه نیست؟

من فکر می کنم بهترین راهکار اینه که نیتتون را درست کنید.نیت خوب باعث می شه به طرف مقابل حس خوبی منتقل بشه و اینکه ممکنه کنار بیاد.

من دیشب خیلی به مشکل شما فکر کردم که برای شما چه قضایایی می تونه کمک کننده باشه.

این ها به ذهن من رسید:

خب اگر شما برید خواستگاری و همون اول تجربه طلاقتون را بگید احتمال زیاد پدر و مادر دختر مخالفت کنند.دو راهکار به ذهن من می رسه:

1)یک واسطه خیر خواه یا بزرگتر پیدا کنید و به او بگویید با پدر دختر صحبت کنه.اگر هم واسطه خانم باشه با مادر دختر صحبت کنه و از شما و شرایطتون اول تعریف کنند و بعد تا حدی توضیح بدن که این شرایط قبلی شما چیز حادی نیست و...

2)من تجربه یکی از دوستانم را تعریف می کنم.

یکی از پسرهای فامیل دوستم با دختری عقد می کنند و این بار دخترخانم این آقا پسر به دلشون ننشسته بود.و در دوران عقد طلاق می گیرن.آقا پسر خواستگاری های مختلف می ره تا اینکه تقریبا دختر مورد نظرشون را پیدا می کنند.دو جلسه اول حرفی نمی زنند ولی جلسه سوم در مورد طلاقشون و قضیه این که به دل همسر سابقشون ننشسته بودند را توضیح می دن.

دختر خانم هم اتفاقا می پذیره و چون می بینه بقیه شرایط آقا خوب بوده و طلاق چیزخاصی نبوده و برای آقا تمام شده هست ادامه آشنایی را می پذیره.بعد از چند جلسه دیگه تفاهمات و رفت و آمدها می بینند به هم می خورند و از این بابت مطمئن می شن.البته پدر و مادر دختر خانم از خانواده همسر قبلی هم تحقیق می کنند( که اینجاش را باید ما در مورد خانواده نامزد سابقتون بیشتر فکر کنیم و شما هم در مورد اون خانواده همسرتون توضیح بدین)

این هم پیشنهادی است که تو جلسه اول خواستگاری فقط جهت آشنایی اولیه باشه و در صورت توافق اولیه در انتهای جلسه دوم یا ابتدای سوم مسالتون را عنوان کنید.(البته من نمی دونم شناختشون از شما چقدره.اگر شناخت هست که شاید بهتر باشه اولین جلسه حتی بگید.)

یک چیزی هم که به ذهن من در اینجا می رسه اینه که می تونید قبلش با یک مشاوره صحبت کنید و بعد تو جلسه خواستگاری به دختر خانم وقتی خواستین این موضوع را عنوان کنید؛بگید:

البته من به شما حق می دم که در مورد این مساله فکر کنید.اتفاقا من در مورد این مشکل با مشاوری صحبت کردم و کل حقیقت را با ایشان درمیان گذاشتم.اگر مایل باشید می تونیم یک جلسه هم نزد آن مشاور بریم تا تصمیم مطمئن تری بگیرید.حتی اگر جوابتون منفی بود با اطمینان بیشتری جواب منفی بدهید.

بعدش هم می توانیم تعداد جلسات را بیشتر کنیم تا هردومون با شناخت کافی به جواب قطعی برسیم.نتیجه هم هر چی شد ان شاالله به صلاحمون باشه.

نکته این که ممکنه این خانم شما را نپسندند.ولی اگر نیت خیرتون را به خدا ثابت کنید و راهی که خدا دوست دارد را انتخاب کنید؛حتما خداوند خودش برای شما در آینده راه بهتری جلوی رویتان خواهد گذاشت.

اما شما خودتون و توبتون را باید برای خدا ثابت کنید.

من چند تا سوال هم برام پیش آمده که احتمال دادم شاید اگر این ها را بدانیم دوستان بهتر کمکتون کنند:

1)سن شما و دختر خانم؟

2)مذهبی بودن خانواده شما و دختر خانم تا چه حده؟

3)نحوه آشناییتون با دختر خانم؟محل آشنایی؟ و مدت آشنایی؟ و آیا به طور کلی شناختی از شما دارن یا نه؟

سلام،

خانم مصباح الهدی، من 34 سالم هست و ایشون 28 سالشه. حدود 8 ماهی هست که باهاش توی محیط کار آشنا شدم. ایشون موقت با من تقریبا چیزی شبیه به همکار خواهد بود. البته یک همکار دور که توی این مدت کمی روابط صمیمی تری پیدا کردیم. من شناختی از خانواده اش ندارم و ایشون هم شناختی از گذشته من نداره. حتی بعید میدونم که سن منرو بدونه و احتمال میدم که فکر میکنه من مجردم. اینها فقط برداشت من به خاطر نوع رفتارهاش هست.

در مورد اینکه گفتم وابسته بشه فکر کنم سوء برداشت شده و اونرو در ذهن تون چیزی شبیه به روابط دخترکان و پسرکان جوون در نظر گرفتین. چیزی که در ذهن من هست اینه که باهاش کمی صمیمانه تر بشم چون احتمال میدم که امکانش هست و بعد اگه احساس کردم حسی که نسبت به من پیدا کرده در حد کافی هست! در مورد شرایطم باهاش صحبت کنم. الان بدون حس تعلق به احتمال خیلی زیاد منرو رد میکنه.

در مورد دلایل جدایی که خانم شیدا و خانم دختر بیخیال گفتند برای شرایط من مناسب نیستند. سن کم و بی تجربگی و تاثیر خانواده در تصمیم دو سال قبل من ایراد بزرگی برای من هست. همچنین با توجه به اینکه ایشون 28 سالشه فکر نکنم زیاد خانواده براش تصمیم گیری کنند و تصمیم خودش باید مهم باشه.

------------

جمع بندی من از راهنمایی های شما و نظر خودم اینه که هم برای ایجاد کمی تعلق خاطر و هم آشنایی بیشتر سعی کنم بهش نزدیک تر بشم و اگر احساس کردم که در شرایطی هست که منرو پذیرفته در مورد ازدواج سابقم در حدی که موردنیاز هست باهاش صحبت کنم. فکر کنم بیشتر شما با این روش موافق بودین.

پ.ن: از همگی ممنونم. چون اکثر جوابها تقریبا یکسان بود به صورت کلی جواب دادم

اینکه کاری کنید از شما شناخت پیدا کنند خوب است و با وابسته کردن خیلی خیلی متفاوت هست!!!

البته شناخت صحیح و کاملا صادقانه.و اینکه احساسات درگیر نشه.

تو محیط کار خوب این طبیعیه که همکاران از هم شناخت پیدا می کنند.ولی در حد کاری است.و نه مثلا در حد بیشتر از آن تو بیرون و...

البته شما هم باید شناخت درستی پیدا کنید و احتمال بدین اصلا شاید ایشون مناسب همسری شما نباشن.

توجه داشته باشید این شناخت اولیه است و شناخت اصل کاری برای خواستگاری باشد.

توجیه جان یه چیزی هست که چند وقتیه می خوام بگم بهت الان اینجا می نویسم.
چه زن چه مرد وقتی یکی رو دوست داشته باشه یا وقتی فکر کنه باید یکی رو نگه داره هر کاری از دستش بربیاد می کنه تا اون فرد رو پیش خودش نگه داره. این اصلا به معنی اینکه اعتماد به نفسش کمه نیست. ممکنه یکی دو ماه اعتماد به نفسش موقتا به نظر کم بیاد چون هی تلاش می کنه و هی نتیجه نمی گیره اما واقعا کم نیست. اصلا ربط نداره.
ادم وقتی یه چیزی یا یه کسی رو بخواد هر کاری که بتونه از دستش بربیاد می کنه تا به دستش بیاره. این به زن بودن به مرد بود به اعتماد به نفس یا حتی لیاقت هیچ ربطی نداره.

من دیدم وقتی کسی عاشق میشه و طرفش چندان محلی بهش نمی ده اما این امیدو هم می ذاره واسش که شاید بشه که بذر مهر در دلش بکاره واقعا هر کار بتونه می کنه حتی ممکنه کار به جایی برسه که هر بار که طرفو می بینه یا هر روز یه مدل جدیدی بشه. مثلا بره لباسای مختلف بخره ارایش متفاوت بکنه رفتارای مختلف بکنه در دخترا یا مثلا مدل موهاشو عوض کنه لباسای مختلف بپوشه رفتاراشو هر بار متفاوت کنه در پسرا. البته این خوب نیست به نظر من چون باعث میشه طرف مقابل سردرگم شه و اخرش نفهمه خود واقعی این عاشق کیه! اما اونی هم که عاشقه هر تلاش که بتونه می کنه. شبیه اون اهنگ که می گه هر چی بخوای همون می شم....

این اصلا به بی لیافت بودن یا اعتماد به نفس کم داشتن ربط نداره. این تلاشه. تلاشی با همه وجود.

موفق باشی.

یعنی شما می خواهید احساسات این خانم را درگیر کنید تا نتواند شما را رد کند ؟
آیا شما عاشق ایشون شدید که اینقدر اصرار دارید که حتما قبول کنه؟

این تاپیک قدیمیه موضوعش بسته شده از نظر صاحب تاپیک.

- - - Updated - - -

من یه چیزی می خواستم بگم گفتم ته این ناپیک ایشون بنویسم ولی خود تاپیک موضوعش قدیمیه.