اختلاف سنی و اختلاف عقیدتی با دختر

با سلام به دوستان عزیز. من در آستانه ی 30 سالگی قرار دارم و مدت چند سالی هست که در اروپا زندگی می کنم. البته هر سال به کشور سفر می کنم. خیلی دنبال این هستم که فرد مورد علاقه ام رو ملاقات کنم و تشکیل زندگی بدم. به طور اتفاقی با خانمی در اینترنت آشنا شدم که ساکن ایران هستن و با توجه به اینکه در پسند ظاهر کمی سخت گیرم با دیدن عکس هاشون بسیار شبیه کسی هستند که من دنبالش هستم. سعی کردم با ایشون ارتباط برقرار کنم و خوشبختانه با روی خوش جواب دادند و یه مکالمه داشتیم. ولی راستش دو تا مسئله رو همون اول متوجه شدم. اینکه ایشون چهار سال و نیم از من بزرگتر هستند ولی وقتی عکس های ایشون رو می دیدم اصلاً این حس که ایشون ممکنه بزرگتر از من باشند بهم منتقل نشد و فکر می کردم در یک رده ی سنی باشیم. البته سن برای من آنچنان در اولویت نیست و یک مسئله ی حاشیه ای هست. ولی خب اگر به انتخاب خودم باشه بین دو فرد مورد علاقه با شرایط یکسان به خاطر عرف فرهنگیمون فردی رو که سنش از من کمتره انتخاب می کنم اما به هر حال حقیقت اینه که ایشون از من بزرگتر هستند و تغییرش هم نمی شه داد. اما مسئله ی اصلی چیز دیگه ست. ایشون بر خلاف ظاهرشون خیلی مذهبی هستند در صورتیکه من اینطور نیستم. انسانی هستم که با مطالعه تونستم به خیلی از حقایق برسم و با هر دینی گزینشی برخورد می کنم چیزهایی رو که به نظرم با منطق سازگاره می پذیرم و مسائلی که با عقل و عرف بشر قرن بیست و یکم تطابق نداره رد می کنم اما ایشون یک دید مطلق به دین دارند و متوجه شدم حتی تمایل ندارند مباحثی رو که رویکرد انتقادی به برخی مسائل دینی داره رو بشنوند یا بخونند و هر جا که نکته ی شبهه آمیزی هست رو با این حرف که عقل بشر نمی رسه یا خدا بهتر می دونه و این حرفها توجیه می کنند.
خلاصه اینکه احساس کردم خیلی از این نظر متفاوت هستیم و دیدمون به دنیا فرق داره اگر چه هر دو گفتم که دنبال بهتر زیستن و خوب بودنیم. ایشون متر و معیار دینی برای خودشون دارند و من معیار عقلی. من حس کردم مثلاً اگر در دین یه جا اومده باشه که مثلاً آب پرتقال حرامه ایشون بدون تحقیق و به صرف اینکه دین گفته و دلیلش مهم نیست اون رو می پذیرند. یعنی فکر می کنم یه سری مسائل رو باور دارند و اگر هم بحثی می کنند نه برای رسیدن به حقیقته بلکه برای اینه که عقایدی رو که در ذهن از قبل مطلق و پذیرفته شده می دونن اثبات کنند.
اگرچه بگم من خودم دنبال دختر لاقید و قرتی نیستم و دلم می خواد همسر آینده ام سنگین و نجیب و پایبند به اصول و چهارچوب های اخلاقی باشه. اما از طرفی کسی رو که به دین به اون دید می نگره رو دارای آی کیوی پایین می بینم که جرات و توان اینکه خودش رو در معرض عقاید و افکار متفاوت و متضاد بذاره رو نداره.

خیلی مرددم. از ایشون و ظاهرشون خیلی خوشم اومده و برای منی که سخت پسند هستم خیلی مشکله فردی رو اون هم از راه دور منطبق با سلیقه ام پیدا کنم ولی از طرف دیگه اختلاف سن و به خصوص این اختلاف بینش و سطح عقاید خیلی من رو به تامل واداشته و نمی دونم آیا درسته با وجود این دو مسئله بخوام وارد فاز شناخت بیشتر ایشون بشم یا نه!

آیا آینده ای برای این آشنایی می شه متصور شد؟ من اهل نماز و روزه نیستم و اصلاً اهل هیچ دینی نیستم و مبنای تفکرم رو رفتار درست و انتخاب عقلانی تشکیل می ده. البته دنبال حقیتم و اصلاً تعصب ندارم و هر چیز رو که درست بدونم می پذیرم. اما علائم اینطور نشون می داد که ایشون ممکنه در برابر عقاید متفاوت کمی مقاومت داشته باشن.
با توجه به علاقه ای که نسبت به ایشون در خودم حس می کنم سخته که بخوام به راحتی بگذرم و فراموش کنم این آشنایی رو. در عین حال نمی خوام پا در مسیری بذارم که تهش اختلاف و شکسته. راستش ایشون از سطح متوسط جامعه مذهبی تر هستند درصورتیکه اصلاً ظاهرشون اینطور نشون نمی ده. لطفاً من رو راهنمایی بفرمایید و خواهش می کنم نصیحت نکنید که در مورد مسائل عقیدتی چی درسته یا نادرسته. هدف من گرفتن مشاوره ی ازدواجیه.

سلام

1- عکس(تصویر شخص) با واقعیت تفاوت داره برای پسندیدن ظاهر و قیافه اصلا نمیشه از روی عکس تصمیم گرفت

2- توصیه میکنم این اختلاف سن نزدیک5 سال را ندیده نگیرید ((حتما می تونید چند تا دلیل منطقی پیدا کنید که اگه زن از مرد کوچکتر باشه بهتره))

3- قطعا و حتما می تونید که یه دختر ایرانی زیبا که از خودتون کوچکتر و یاهم سن شما باشه پیدا کنید(که البته از لحاظ عقیدتی نیز همخوانی داشته باشید )

4- این اختلاف عقیده را دست کم نگرید انسان با عقیده هایی که داره سبک و نوع زندگیش را انتخاب میکنه به نظر من این اختلاف عمیق درد ساز برا زندگی مشترک هست

من اگه دوستم بهم بگه این اب پرتقال مثلا برا فلان مشکلی که داری خوب نیست قبول می کنم و دیگه ازش نمی خوام برام توضیح بده که چرا ؟ مگه کدام واکنش شیمیایی بدنم را مختل میکنه ؟ یا برا کار کدام انزیم مشکل ایجاد میکند ؟بهش اعتماد میکنم چون دوستمه و از اب پرتقال نمی خورم

وای که اگه خدام بهم بگه از این نخور چون من به خدام بیشتر از دوستم اعتماد دارم دیگه در موردش فکر هم نیممکنم واون چیز برا میشه حرام

ممنون از پاسختون. راستش اینکه دختران کم سن تر و زیبا وجود دارند که درش تردیدی نیست ولی بحث سلیقه ست و خیلی افراد رو ممکنه شما بدون عیب و زیبا ببینید ولی حس و شور خاصی رو در شما برنمی انگیزونند. دلیل اینکه خواستم به ایشون نزدیک بشم این بود که با دیدن عکسها این کشش عمیق رو در خودم احساس کردم. البته عکس با دیدار حضوری متفاوته ولی اگر از شخصی چندین عکس در حالات متفاوت ببینی به نظر می رسه تا حد خیلی زیادی ظاهر واقعیش رو می تونی ببینی.

در مورد توضیحتون درباره ی مثال آب پرتقال به نظر می رسه که شما تصور کردید من مسئله ای مثل مشروبات الکلی رو مثال می زنم.این مثال یهو به ذهنم رسید و گفتم. من اهل مشروب نیستم و منظورم هم اون نبود ابداً. خواستم بگم مثلاً اگر یک چیز عادی و معمول و پذیرفته شده رو که ممکنه خود ایشون هر روز انجام بدهند اگر یه حرف در کتب دینی به طور اتفاقی در مورد بد بودن یا ممنوع بودنش بخونن فوری قبول می کنند. یه جورایی مثل یه کامپیوتر که باید بهش برنامه داد. انگار سیستم عامل دین روشون نصب شده باشه و فارغ از اینکه محتوای حرف چی باشه می پذیرن در صورتیکه تمام روانشناسان و دانشمندان دنیا می گن پایه ی باور شک هست و همه چیز در این دنیا نسبی هست.

اینها بحث های عمیقیه که یک فرد باید خودش با مطالعه و تفکر و تعمق بهش برسه. مشکل از اونجا شروع می شه که انسان در برابر دونستن گارد بگیره. فرض کنید من پدرم رو دوست دارم ولی از یک منبع خیلی موثق با مدرک محکم می شنوم که پدرم در فلان زمان مرتکب یک خطای بد شده. اگر متعصب باشم و جهان بینیم بر اساس منطق بنا نشده باشه رد می کنم و می گم حرفش رو اصلاً نزن. سند و مدرکت رو هم نمی خوام ببینم. پدر من خوبه. هیچ وقت هم فلان خطا رو امکان نداره بکنه. یعنی حتی نمی خوام اجازه بدم به خودم که حرف دیگران رو بشنوم چون یه تصویر ذهنی از پدرم ساختم که حاضرم کاملاً غلط باشه اما با دونستن حقیقت از بین نره و مخدوش نشه. خیلی از انسان ها اینطور هستند. من دوست دارم با افرادی که هستم صعه ی صدر و قدرت مواجه شدن با تمام تفکرات رو داشته باشند. من مثلاً حاضرم بشینم پای صحبت های یک فرد سلفی و القاعده ای و استدلال هاش رو بشنوم. می دونم که به احتمال زیاد برام قانع کننده نیست اما از شنیدن فرار نمی کنم. من با مومن بودن ایشون مشکلی ندارم ولی اگر بخوان من رو هم تغییر بدهند مشکل ایجاد می شه. برای من مهم اینه که رفتار من در این دنیا پدیدآورنده خوبی و دوستی و محبت و شادی باشه. یه نقل قول از دالایی لاما میارم که خیلی شبیه تفکر خودمه. دالایی لاما می گه: "دوست من! این که تو به چه دینی اعتقاد داری و یا اینکه اصلا به هیچ دینی اعتقاد نداری, برای من اهمیت ندارد. آنچه برای من اهمیت دارد, رفتار تو در خانه , خانواده , در محل کار, در جامعه و در کل جهان است...."

حالا با وجود این اختلاف، به دلیل اینکه کشش و علاقه وجود داره آیا جایزه من با ایشون گفتگو رو ادامه بدم و بیشتر بشناسمشون؟ آخه من فقط یکبار با ایشون صحبت کردم. و یا باید با همین یکبار نتیجه گیری کنم و بگم با وجود علاقه به درد هم نمی خوریم؟ ظاهرشون جوونتر نشون میده. آیا 5 سال خیلی زیاده؟ اگر من نتونستم فردی رو که به دلم می نشینه رو پیدا کنم چطور؟ آخه من ایران نیستم. دختر زیبا و نجیب هم کم گیر میاد. یعنی زیبا وجود داره ولی متاسفانه خیلی ها این زیبایی رو در جهت خودنمایی و جلب توجه و جلوه فروشی استفاده می کنند. این رو هم باید در نظر داشت من ایران نیستم الان.

فکر کنم اینجا هم پارتی بازی و باندبازیه. هر کی پارتی نداشته باشه جوابشون نمی دن :305::47::81::324:

درود تهمتن عزیز

خوبی دادا خیلی وقته نبودی فدات شم :72:

منم یکجورایی شبیه خودتم ولی یکم سطح معتدلتر.مثل ما زیادن توی همین تالار بچه های قدیمی هستند شبیه خودمان.
سعی کن همسنت باشه یا حداقل کوچیکتر این خیلی بهتره.یا مثلا نهایت یکسال بزرگتر بیشترش بنظرم خیلی جالب نیست.
میدونم واست اخلاقیات مهمه این خیلی خوبه زیبایی هم خیلی عالیه یه همسر زیبا و خوشتیپ و باسلیقه داشته باشه.
اینکه همسرت روشنفکر هم باشه خیلی خوبه تقریبا همان چیز یکه میخوای دگراندیش باشه.

حالا تجربه شخصی و حرف خودم:من توی مسنجرهای مختلف با دوستان دگراندیش زیادی گفتمان انجام دادم تا حدودی با افکارشان آشنا و موافق هستم نه بخاطر اینکه دیده بشم و خودم را متفاوت نشان بدهم نه واقعا از روی مطالعه و کنکاش به این نتیجه رسیدم.ولی یکسری مشکلاتی هم وجود داره

1.برعکس آنچه که نشان میدهند بصورت ظاهری با دموکراسی و انتقاد موافق هستند
2.برعکس آنچه که خودشان را مودب و با اخلاق نشان میدهند تا حدودی چنین مرزهایی را به راحتی زیرپا میگذارند.
3.خیلی راحت به خودشان اجازه توهین به دیگران و عقایدشان را میدهند(توهین با نقد فرق داره من اعتقاد به مقدس گرایی ندارم)

امیدوارم شما جزو اینا نباشی.اگه اینجوریه خیلی راحت میتوانی یه دختر خوب و زیبا و بااخلاق ایرانی انتخاب کنی :72:

پ.ن:گفتم من معتدلتر از تو هستم ولی همسرم دقیقا همان چیزی هستش که دوست داشتم محجبه چادری روشنفکر و تحصیلکرده به دموکراس یو نقد و آزادی اعتقاد داره به افکار احترام یمزاره هرچیزی را توهین محسوب نمیکنه و فوق العاده اخلاقمداره.
اگه خوب بگردی و قسمتت باشه ایشالله پیدا میشه :72:

سلام

باید ایشون رو فراموش کنید. دلایل کافی و منطقی برای این امر:

1- اختلاف در محل سکونت (کشور)
2-اختلاف سنی( 4 سال بزرگتر بودن ایشون)
3اختلاف عقیدتی و دیدگاهی

مشکل شما اینه که ذهنتون بین سنت و مدرنیته گیر کرده! و تقصیری هم ندارید، مثل خیلی از ماها! از یک طرف تمایل دارید که همسرتون افکار روشنفکرانه و منعطف داشته باشه و از طرفی هم میخواید به قول خودتون : "سنگین و نجیب و پایبند به اصول و چهارچوب های اخلاقی باشه! " که خب منظورتون یه دختر صاف و ساده ایرانی با روحیات شرقی هست!

بهترین گزینه برای شما ازدواج با خانمی ایرانی و ساکن در همون کشوری هست که اقامت دارید.

آقای تهمتن،
منظورم این نیست که ایشون اینطوریه. اما این مثالها را بخونید.

خانواده ای را می شناختم که برای این که بچه ها روزهای امتحان روزه نگیرند، چهارنفری با ماشین می رفتن خارج از شهر و ... که بتونن از حکم مسافر برای روزه نگرفتن استفاده کنند. برای من این همه اسراف و اتلاف وقت و بنزین و ... برای کلاه گذاشتن سر خودشون قابل درک نبود !!

در مسائل نجس و تمیز و رعایت بهداشت با این افراد ممکنه ( تاکید می کنم ممکنه ) مشکل داشته باشید.

در مسائل حرام و حلال ممکنه باهاشون به مشکل بربخورید، مخصوصا اگر اهل این باشند که به روشهای عجیب غریب کارشون را شرعی جلوه بدن.

در ارتباط با دوستان غیر ایرانیتون ممکنه به مشکل بربخورید. سر مسئله نجس و تمیز و غذا خوردن با همدیگه و ...

برای مدرسه رفتن بچه در خارج از ایران یه سری مشکلات خواهید داشت. از جمله این که بچه باید توی مدرسه نهار نخوره، چون نمی تونه گوشت حلال و حرام را تشخیص بده. بعضی از خوراکیهای بچه ها ممکنه ژله و ... از مواد حرام (فکر می کنم چربی خوک) ترکیباتی توش هست. تفهیم اینها به بچه خیلی سخت هست. اگر شما براتون مهم نباشه و برای مادرش مهم باشه به مشکل برمی خورید.

*************************************************

در مورد زیبایی اگر تصویر ویدیویی از ایشون ببینید بهتره.
با عکس اصلا نمی شه قضاوت کرد. عکس خیلی خیلی می تونه با چهره واقعی فرد متفاوت باشه.

**************************************************

در مورد سن، اختلاف سنی که گفتید زیاد هست. بستگی به خودتون داره.
اگر کسی از همه نظر مورد قبول باشه، شاید بشه این اختلاف را ندیده گرفت، اما اگر موارد اختلاف دیگه هم باشه؟!

با یک جلسه صحبت پی به این همه تفاوت بردید.
به نظرم بحث اختلاف عقیدتی خیلی مهمه چون بر خلاف نقل قولی که از دالایی لاما اوردید یک انسان دیندار به دین اسلام (معتقد به دین) منش و رفتارش در خانه و محل کار و ... متاثر از اعتقاداتش هست. چون بعد ظاهری دین اسلام به اندازه بعد باطنیش مهمه.

آینده ای که برای شما و این خانم تصور می کنم اصلا خوب نیست به خصوص اگر بخواهید خارج از ایران زندگی کنید. مثال خفیفترش زندگی من و همسرم هست. احترام گذاشتن به عقاید همدیگر خوبه اما در زندگی زناشویی که قراره در خیلی عقاید مشترک باشید تا مشترک و همگام عمل کنید عملی نیست و باعث بروز بسیاری از چالشها می شود.

خیلی ممنون از همه ی شما دوستان عزیزم :72::72:. ببخشید تک تک اسم نمی برم ولی از صحبت های همه تون سپاسگزارم و عذر می خوام زودتر نتونستم بیام و جواب بدم. راستش این خانم به دل من نشسته و این چیزیه که خیلی کم برام اتفاق می افته. در مورد اختلاف دیدگاه هم باید اعتراف کنم که یک آدم مومن رو به دختری که روشنفکر هست ولی نمی شه به صلاحیت اخلاقیش اطمینان داشت ترجیح می دم. به هر حال عشق نیازمند داشتن اطمینانه و به نظر می رسه به فردی مثل ایشون می شه اعتماد زیادی کرد و همین که همدیگر رو درک کنیم و نخواهیم هر دو عقاید کاملاً یکسان دینی داشته باشیم می تونیم با هم زندگی کنیم. آقا مهرداد گرامی من قصد دارم به ایران برگردم و اونجا زندگی کنم و روزی هم اگر بخوام دوباره برگردم خارج برای زندگی، امکان اینکه همسر آینده ام رو با خودم ببرم دارم. در ضمن اینکه شما می فرمایید کسی رو از دور و اطراف خودم انتخاب کنم، خب اگر بود که این کار رو می کردم. گزینه ی مناسبی وجود نداره اینجا.

راستش من هر چقدر هم بگردم دنبال کسی که شرایطش به من بخوره ولی اگر آخر کار اون علاقه ای رو که باید و شاید نداشته باشم یه جای کار می لنگه. درسته من ایشون رو از نزدیک ندیدم ولی با توجه با شناحتی که از خودم دارم و چون همیشه سعی می کنم حداقل با خودم روراست باشم می دونم که این خانم از نظر ظاهری کاملاً مطابق سلیقه ی من هستند. فقط سنشون از من بیشتره که عرض کردم زمانیکه تصمیم گرفتم با ایشون صحبت رو شروع کنم به نظرم نرسید که ایشون می تونه از من بزرگتر باشه. من با پدر و مادرم در مورد ایشون صحبت کردم. اونها غیر از مسئله ی سن نظرشون مثبت بود ولی تاملشون روی همین اختلاف سنی بود ولی جوریه که اگر واقعاً من بخوام اونها هم در نهایت می پذیرند. راستش توی کشورهای اروپایی و آمریکایی خیلی عادیه که خانم ها از آقایون 10 سال یا حتی بیشتر هم بزرگتر باشن و اصلاً و ابداً چیز غیر معمولی نیست ولی خب در کشور ما هنوز جای گفتگو داره و جا نیفتاده.

من فکر می کنم در آینده اگر کسی کاملاً منطبق با خواستم پیدا نکنم خودم رو نمی تونم برای ازدواج قانع کنم و این باعث می شه در آینده با اینکه سنم بیشتر می شه به زندگی مجردی ادامه بدم.
به هر حال این موضوع چیزی نیست که بخوام به راحتی ازش رد بشم و بدون تامل و بررسی زیاد زود منتفی بدونمش. من با داشتن همسر دیندار تر از خودم تا جایی که رفتارش به خرافات آغشته نشه مشکلی ندارم ولی شاید اگر برعکسش بود و نمی تونستم به صلاحیت اخلاقی خانم اطمینان داشته باشم حتماً بیخیالش می شدم. در اروپا هم دختر ایرانی هست ولی اونهایی که از دور دیدم یا نپسندیدم یا اونقدر رفتارهای آزاد و بی قید و بند دارن که از نظر احساسی و اخلاقی نمی شه به راحتی بهشون اعتماد کرد و نمی شه اطمینان داشت که آیا یک همسر وفادار و یک مادر خوب خواهند بود یا خیر.

دوستان راستش تعریف از خودم نمی خوام بکنم فقط برای کمک به تشریح موضوع می خوام بگم که خدا رو شکر من جوری هستم که اکثر دخترها اگر مجرد باشن و بهشون بخوام نزدیک بشم معمولاً خیلی روی خوش نشون می دن و قدرت جذب جنس مخالف رو دارم ولی از اونطرف خودم برای مسئله ی ازدواج برام کم پیش میاد که فرد دلخواهم رو به راحتی گیر بیارم. چندین مورد پیش اومده برام که از کسی خوشم بیاد ولی متاسفانه همگی کسی رو برای خودشون داشتند و یا متاهل بودن. برام جای تعجب داشت که این خانم مجرد بودن و وقتی دلیلش رو پرسیدم گفتن که فردی دلخواه و مناسبی رو هنوز پیدا نکردند. و خب این جواب تقریباً منطقیه با توجه به قسمت و تقدیر و دختر بودن ایشون که معمولاً باید در جایگاه منتخب باشند تا انتخاب کننده.

حالا قصد دارم اگر بشه با روانشناس یا مشاوره تلفنی صحبت کنم و نظر کارشناسی تر رو بپرسم. البته بگم که من به فرض که صد در صد تصمیم قطعی برای آشنایی با ایشون بگیرم تا ایران نرم و چندماهی با ایشون در ارتباط نزدیک نباشم هیچ وقت ازدواج نمی کنم و ازدواج بدون شناخت کافی رو کاملاً غلط می دونم. حالا می خوام همینجوری دورادور باهاشون در ارتباط باشم و با توضیح این نکته که این فقط یک ارتباط معمولیه و قرار نیست هیچ کدوم توقعی از هم داشته باشیم تا اینکه ببینم در آینده چی کاری درست تره. البته اینطور تصور نکنید که من از جایگاه بالا دارم صحبت می کنم. شاید ایشون اصلاً نخواد ولی به نظر می رسه به علت اینکه به من نظر مثبت داره و از طرفی ممکنه با توجه به سنشون نخواد موردهایی که براش پیش میاد رو به راحتی از دست بده قبول کنه که این ارتباط دورادور حتی بدون اینکه قطعیتی توش باشه ادامه پیدا کنه.

از کارشناسان تالار و سایر کاربران عزیز می خوام باز اگر نظری دارن لطف کنن و بگن.

دوست عزیز:72:

با توجه به توضیحاتی که دادی به نظر من هرچه زودتر قرار ملاقات جضوری با ایشون بزار و از نزدیک ایشون رو ببین و ساعاتی رو با ایشون بگذرون.

این کار تردیدهای شما رو هرچه سریعتر برطرف میکنه - شناخت کاملتری از ایشون بهتون میده و برای مدت زیادی یک

مسیله را بیخود در ذهن خودت و ایشون هم در ذهنش نگه نداشته.

در مورد سن به نظر من آنچنان جای نگرانی نیست به گفته کارشناس ثبت احوال در یکی از خبرگزاریها الان ازدواج معکوس

(بزرگتر بودن خانمها در ازدواج) خیلی زیاد شده و به قول کارشناسی یکی از دلایل عمده اش تمایل آقایون برای زندگی

با خانمی است که جدی تر و منطقی تر به زندگی نگاه میکنه و خواسته های معقول تر و واقعبینانه تری از زندگی دارد.

در مورد اعتقادات مذهبی به نظرم در مورد این موضوع خیلی بیشتر تامل کن و رفتارهای ایشون رو در موقعیتها و شرایط

مختلف ببین و بعد که به شناخت نسبی رسیدی حتما از مشاور ازدواج استفاده کن.

موفق باشی:72:

خانم سنجاب گرامی از شما و بقیه ی دوستانم به خاطر نظراتتون ممنونم. راستش ما یکی دوبار دیگه صحبت کردیم و قضیه از نظر من به خاطر تفاوت های فکری عمیق کاملاً منتفی شد. به هر حال خوشحالم که تلاش کردم و با شناخت به این نتیجه رسیدم که به خاطر تفاوت بسیار زیاد در نگاهمون به مسائل نمی تونستیم زوج خوبی برای هم باشیم. جالبه بدونید هنگام بحث با این خانم محترم بحث به خمس و زکات و شتر و خرما و گندم هم کشید! دیگه شما حساب کنید من در چه عالمی سیر می کنم و ایشون در چه فازی هستن. البته هیچ قصد قضاوت ندارم. فقط متوجه شدیم متفاوتیم و به درد هم نمی خوریم. ایشالله که در آینده هم من هم ایشون مورد مناسب و دلخواه خودمون رو پیدا کنیم. تشکر مجدد از همتون. :72:

دوست عزیز:72:

نگاه متفاوت به زندگی و اختلافات عقیدتی موضوع نگران کننده خودت و دوستان اینجا بود همانطور که درپست قبل گفتم

این موضوعی هست که بایدروش بیشتر تامل می کردی و شناخت بیشتری پیدا میکردی.

خدا را شکر که تونستی زود به نتیجه برسی و بیخود خودت و ایشون رو بیشتر درگیر نکردی و وابستگی و ... پیش نیامد.

حتما خیری در این مرحله بوده است ان شالله موردهای مناسب تر برای شما و ایشون و همه مجردین به لطف خدا:323:
موفق باشید:72:

درود تهمتن دادا باز فردا نیای بگی عاشق شدما :58: یکم استراحت بده بخودت یه رحمی هم به ما کن.:311: با اجازه آدرستو میزارم توی نتیجه گرفته ها :227:

داداش ممنون از محبتت ولی من که عاشق نشده بودم. طبیعیه آدم تو این سن موردهای مختلف رو بررسی کنه برای ازدواج. مگه می شه از راه دور اون هم با دو سه بار حرف زدن عاشق شد؟ :305: خب هیچ کاری هم نکنم که قرار نیست از آسمون زن بیوفته تو دامنم، اینجوری»:310: والا هنوز تا این سن یه بار هم خواستگاری نرفتم. به نظرم آدم خواستگاری رو باید زمانی بره که خیلی از مسائل بین دو طرف حل شده باشه. نه اینکه هیچی از کسی ندونیم و بریم خواستگاری و تازه بخواهیم مسائل بنیادی رو بررسی کنیم. باید حرفهای اصلی زده بشه و توافق های اولیه حاصل بشه اونوقت رفت خواستگاری. حالا هر وقت رفتم خواستگاری اونوقت می تونی گیر بدی :122: