چه طور همسرم رو متوجه نیاز های عاطفی خودم کنم بدون اینکه احساس کنه وابستگی زیادی بهش دارم

سلام به همه ی همدردیها...
دوستان من از طرف همسرم به اندازه ی کافی محبت دریافت نمیکنم.
قبلا زیاد دراین مورد صحبت کردیم مشاوره هم رفتیم ولی متاسفانه نتیجش این شد که یه مدت اینجوری فکر میکرد که من زیادی حساسم یا وابستگی کاذب دارم و انگار به جای اینکه به فکر پرکردن این خلا باشه بیشتر میخواست از من فرار کنه.

تا اینکه تصمیم گرفتم بهش ثابت کنم میتونم مستقل باشم و یه جورایی بگم که محتاجش نیستم وهمین باغث شد بیشتر بهم توجه کنه (البته مشکلات زیاد دیگه ای هم داشتیم که بهتر شدن رابطمون هم به این روند کمک کرد)

ولی من فقط کمتر نشون میدم اما هنوز هم دلم میخواد خیلی بیشتر بهم محبت کنه.مثلا وقتی صبح تا عصر کلاس هست و وقتی میاد خونه یا تلویزیون رو روشن میکنه یا سرش توی لپ تاپه.یا با اینکه تا عصر بیرو ن بوده میخواد بره استخر.... البته این مختص روزهایی که تاعصرکلاسه نیست وقتی هم همش خونه هست همینطوره یا توی مهمونی و سفر وهر جای دیگه کمبود توجهش رو احساس میکنم.

البته اینو هم بگم من ادم کم حرف یا خیلی ارومی نیستم وخیلی وقت ها هم میتونم کار ی کنم که خودش تلویزیون رو خاموش کنه وبه من توجه کنه ولی خسته شدم از اینکه همیشه باید به عبارتی کلی نقشه بکشم وبرنامه بریطم تا بهم توجه کنه.

وقتی بهش میگم میگه من که نمیتونم همش حواسم به تو باشه و یه جورایی فکر میکنه انتطار من زیادیه.
بیشتر ازین هم نمیتونم بهش بگم چون ممکنه باز رفتارش مثل قبل بشه.

در عالم خرید گل و کادو و پیام عاشقانه و این چیز ها هم نیست.البته احساساتی هست ولی اهل ادا نیست.این که من یا مشاور یا هرکس دیگه ای بهش بگیم تاثیری روش نداره.وفکر میکنم فقط باید کاری کنم که خودش به صورت خودکار به این فکر بیفته.

خلاصه اینکه این کمبود محبت شوهرم خیلی منو اذیت میکنه.
لطفا راهنماییم کنید که چکارکنم؟

سعی کنین سر خودتون را بیشتر گرم کنید یا تو فعالیتهای اجتماعی و گروهی بیشتر حضور داشته باشین تا با مشغول شدن فکرتون و تخلیه انرژیتون کمتر به این مورد فکر کنید. البته من معتقدم در 90% موارد این احساس وابستگی خانومها دارای افراطه و واقعا اعصاب مرد خورد میشه که زنش بخواد زیاد بهش بچسبه و اسیرش کنه. خیلی خیلی خوبه که خانومها کمی یاد بگیرن مستقل باشن و اینقدر لوس و ننر و بچه ننه نباشن (منظورم کلیه و شخص شما به هیچ وجه منظور خاص من تو این جمله نیستین). شما وقتی پذیرفتین روحیات زن و مرد فرق داره اینقدر از این به اصطلاح کم توجهی احساس خلا نمیکنین. من فکر میکنم شما یکمی وقت آزاد زیاد دارین و چون فکرتون جایی درگیر کاری نیست مرتب به رمانتیک بازی و عشقولانه کاری تمرکز میکنین......

دوست عزیز این مشکل مختص شما نیست و بیشتر مردها همینطوری هستند احتمالا شوهر شما هم فرد درونگرایی است که محبت خودش رو نشون نمیده . اما این دلیل نمیشه شما هر بار طلب محبت از او بکنید مردها از زنهایی که وابسته اند و زیادی طلب عشق و محبت میکنند بیزارند . همین کار شما باعث دلزدگی ایشون میشه . ضمنا همیشه تو زندگی یکی از طرفین باید به خاطر دیگری بیشتر گذشت کنه و بیشتر محبت کنه که بستگی به خصوصیات درونی و ویژگیهای شخصیتی هر فرد داره این که شما با او صحبت می کنید تا سمت خودتون جذب کنید کار خوبی است و نباید این کار را متوقف کنید شما باید همین کار را ادامه دهید اما در عین حال سعی کنید خیلی وابسته به او نباشید .

سلام دوستان ممنون که پاسخ دادین.

اقای کامران!
اتفاقا من سرم خیلی شلوغه و خیلی روزها خودم ازصبح تا عصر بیرون هستم وقتی هم خونم کلی کار دارم ولی هیچ کدوم ازین ها یا ارتباط با دوستام نمیتونن نیاز من رو به محبت شوهرم به عنوان یک مرد برطرف کنن.نمیدونم چرا معمولا به خانم میگن کوتاه بیا واینقدر طلب محبت نکن و مرد رو درک کن ولی چرا به مرد نمیگن همسرت تشنه ی محبت تو هست و درکش کن.

خانم یا اقای ارس!
بحث درونگرایی و....رو دراین موارد قبول دارم ولی شوهر من دیگه زیادی به این موارد بی توجه هست.
من اهل مقایسه ی همسرم نیستم ولی خب میبینم برادرم یا داماد هامون یا داماد های خودشون هیچ کدوم اینقدر بی توجه نیستن و انگار همیشه به فکر خانمشون هستن وهواشو دارن ولی درمورد ما برعکسه مثلا من همیشه حواسم هست داریم میریم بیرون لباس گرم پوشیده یا نه یا توی مهمونی غذای مورد علاقش رو خورده یا نه یا سرش درد میکرد بهتر شده یا نه یا همیشه برای سالگرد عقد وعروسی و تولد و...سوپرایز دارم براش.
.(البته میدونم به این رفتار ها میگن مادری کردن برای مرد که اصلا خوب نیست ودر حال اصلاح این رفتارم هستم )

ولی اون اصلا حواسش نیست که من هم هستم.حتی گاهی ازماشین که پیاده میشه راهشو میگیره و زود میره وبعد میگه ببخشید اصلا حواسم نبود تو هم باهامی.

یعنی شما فکر میکنید این رفتارها طبیعیه؟

ازخانم ها میخوام که راهنماییم کنن چه سیاست های زنونه ای میشه درین راستا پیش گرفت؟

ازاقایون هم میخوام راهنماییم کنن اگر جای همسر من بودند من باید چه رفتاری داشته باشم که این وضع عوض شه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aras

دوست عزیز این مشکل مختص شما نیست و بیشتر مردها همینطوری هستند احتمالا شوهر شما هم فرد درونگرایی است که محبت خودش رو نشون نمیده . اما این دلیل نمیشه شما هر بار طلب محبت از او بکنید مردها از زنهایی که وابسته اند و زیادی طلب عشق و محبت میکنند بیزارند . همین کار شما باعث دلزدگی ایشون میشه . ضمنا همیشه تو زندگی یکی از طرفین باید به خاطر دیگری بیشتر گذشت کنه و بیشتر محبت کنه که بستگی به خصوصیات درونی و ویژگیهای شخصیتی هر فرد داره این که شما با او صحبت می کنید تا سمت خودتون جذب کنید کار خوبی است و نباید این کار را متوقف کنید شما باید همین کار را ادامه دهید اما در عین حال سعی کنید خیلی وابسته به او نباشید .

---

کی میگه ؟ اصلا تایید نمیکنم.من خودم درونگرا هستم ولی خیلی دوست دارم به همسرم ابراز محبت و علاقه کنم و اتفاقا خیلی دوست دارم خانمم احساسی و پرعاطفه باشه و طالب محبت باشه.البته هنوز ازدواج نکردم.یعنی فکر نکنین که همه ی مردا خشن و بی عاطفه هستن.

سلام بهار جان:72:

این لینکارو بخون ؛ یکم سخته اما نتیجه اش شیرینه.

البته اگه این رفتارا و قبلا نداشتی سعی نکن یهو و یه شبه تغییر کنی، طبیعی و کم کم تغییر کن.

کاربرد سیاست های زنانه
عشوه و ناز زنانه چیست و چرا؟
چگونه همسرتان را مثه موم نرم کنید.

تو قسمت مقالات انجمن ؛ مقالات مربوط به خانواده و مهارتهای ارتباطی و سرچ کن بخون. مقالات خوبی داره کمکت میکنه.
منم اگه بازم به مقاله ای برخوردم برات اینجا میذارم.

امیدوارم موفق باشی.

سلام بهار عزیز.
من کاملا درکت می کنم.به نظرم تو عجیب نیستی.
بیشتر خانم ها عاطفی هستند و نیازشون به ازدواج بیشتر عاطفیه.من که خودم این طورم.یعنی تو زندگی مشترک آینده ام برام خیلی مهمه .
و احتمالا هم از همون زنان بچسبی می شم که آقای کامران فکر می کنند.و حتما هم می خوام زندگیم عشقولانه (بر پایه عشق)و رومانتیک باشه!!! اصلا هم به نظرم این ها کارهای لوس و بچه گانه ای نیست.اگه این جور باشه من خودم اعلام می کنم که بچه ننه ،لوس و ننر هستم!

(اینو گفتم که اگه آقایی این تاپیک را می خونه بدونه که این عاطفی بودن ویژگی خیلی ازخانم هاست.)


نکاتی که روی مشکلت فکر کردم و به نظرم رسید موارد زیر هستند:


1) آدم ها با هم متفاوت هستند.
اول باید قبول کنی که همسرت از نظر عاطفی بودن نسبت به تو پایین تر است و رفتارش نشانه بدی نیست که مثلا تو را دوست ندارد یا...
بلکه تیپ شخصیتی او به این گونه است.این طوری کمتر ناراحت میشی.

2)دوم باید خودت یک جوری ناز کنی.تا اون جذبت بشه.

3)راستش من مجردم و واقعا نمی دونم این راهکار را که می خوام در ادامه بدم درسته یا نه.امیدوارم اگه اشتباهه یکی بیاد بگه.
راهکاری که به نظرم می رسه اینه که از میل جنسی اش به نفع خودت استفاده کنی.یعنی روزهایی که به خوبی محبت دریافت کردی خیلی خوب پاسخش را بده و در غیر این صورت با کیفیت خیلی پایین تر.یعنی پاسخش را بده ولی کیفیتش خیلی پایین باشه.

این لینک زیر را هم حتما بخون ببین مردها چه چیزهایی براشون مهمه:

Spoiler: روش تسخیر قلب مرد در روابط زناشویی

مردها کی احساس مرررررد ! بودن می کنن؟!1 - وقتی قدرت و صلابت اونا حفظ بشه . 2 - وقتی با اونا مخالفت نشه .3 - وقتی با اونا کل کل نشه .4 - وقتی خانمش اون رو عاقل بدونه .5 - وقتی خانمش ازش حرف شنوی داشته باشه .6 - وقتی بتونه خانمش رو در روابط زناشویی ارضاء کنه .7 - وقتی خانمش گاهی بهش بگه من نیاز دارم !!!.7 - وقتی همسرش برای مخارج روزانه یا هر چیز دیگه ای ازش پول بخواد .8 - وقتی تصمیم گیر نهایی باشه .9 - وقتی که از اونا انتقاد نشه .
6 -
معمولا مرد ها از این که بتونن برای همسرشون از لحاظ جنسی تحریک کننده باشند احساس قدرت می کنن . برای این که چنین اتفاقی بیافته ، لازمه که شما باهاش همکاری کنید .
در اوایل ازدواج که شوهر به دنبال افزایش اطلاعات جنسی خودش و کشف اخلاق جنسی شماست اگه شما باهاش همکاری نکنید به قول معروف دودش به چشم خودتون میره .
یکی از موانع این کار خجالت کشیدن خانم هاست . دوم نگفتن اون چیزهایی هستش که خودتون دوست دارید انجام بشه . سوم نگفتن مواردی که باعث آزار شما میشه .
وقتی خانمی در روابط زناشویی خجالت بکشه و اون چیزی که توی دلش هست رو نگه ، شوهر به بیراهه میره ، در نتیجه شناخت درستی از شما پیدا نمی کنه و طبیعتا بعدها نمی تونه شما رو ارضاء کنه
وقتی شوهرتون در پی کشف ناشناخته های جنسی بدن شماست ، لازمه که بدون خجالت و رو گرفتن ، وقتی جایی رو لمس می کنه که براتون لذتی نداره راحت بهش بگید فعلا حس خاصی نسبت به لمس این نقطه یا ناحیه ندارم برو سراغ یه جای دیگه یا نوع ماساژ رو عوض کن. در عوض هر جا احساس لذت کردید بهش بگید که احساس خوبی دارید . بگید بیشتر در این ناحیه مانور بده . انواع و اقسام لمس کردن ها را تست کنه . بعد از هر کار باید نتیجه رو بهش گزارش بدید. اگه این کار رو نکنید شوهر از همه جا بی خبر در هر بار معاشقه ، ناخواسته باعث آزار شما میشه . این اتفاق روی روند به ارگاسم رسیدن شما تاثیر داره .
فرض کنیم شما این کارها رو نکردید :
موقع معاشقه و آمیزش، شوهر شما نمی دونه که از لمس کدوم قسمت از بدنتون احساس خوبی دارید در نتیجه شما هم نمی تونید عکس العمل های مناسبی بروز بدید . بنابراین شوهرتون احساس ضعف می کنه . از خودش می پرسه چرا نمی تونم تحریکش کنم ؟ این فکر روحش رو می خوره ! اون رو غمگین می کنه ! اگه این روند ادامه پیدا کنه به سردی روابط منجر میشه .
پس اگه روابط شما گرمی قابل قبولی نداره و این کارها رو نکردید از صفر شروع کنید . مثل این که تازه ازدواج کردید .
ولی اگه خجالت رو کنار بذارید و بهش کمک کنید تا بدن شما رو خوب بشناسه ، نتیجه ی کار این میشه که با هر عکس العمل شما موقع معاشقه یا آمیزش به وجد میاد . شما با اون عکس العمل ها کمکش می کنید که بتونه از لحاظ روحی هم ارضاء بشه .
چنین مردی لااقل از لحاظ جنسی عاشق شما خواهد شد و از نزدیکی با شما فراری نمیشه .

سیاست های زنانه و ناز کردن را هم تواین تالار یک سرچی بکنی خیلی خوبه.

وابستگی را هم تو این تالار سرچ کن.
راهکار دیگه هم اینکه براش کتاب بخری.مثلا کتاب رازهایی در مورد زنان.برای خودت هم کتاب رازهایی در مورد مردان را بخر!

4)باز هم نمی دونم این راهکار بعدی که می خوام بهت بگم جواب می ده یا نه.

ولی شاید با یک سری ترفندها بتونی کم کم حس رومانتیکی را در او زنده کنی.خودت باید ابتکار داشته باشی ببینی چه جوری.
مثلا به نظرم لینک زیر را بخون.کتابهایی که تو پست 10 معرفی شده را یکی برای خودت و یکی دیگه را هم برای همسرت (بعد از مدتی البته.وقتی که یکم تو راه اومد!) بگیر.

تاپیکی که می گم اینه:

طرز تهيه ي منوي عاشقانه


با توجه به اینکه قلق همسرتو خودت بهتر می دونی ببین می تونی از پست های این تاپیک بالا ایده بگیری و آقاتون را جذب خودت بکنی؟
بعدش ببین می تونی وبلاگ های زیر را بهش معرفی کنی تا زاویه دیدش به همسر و عشق یکم لطیف تر و زیبا تر بشه؟
این وبلاگ های زیر را می گم:
یه زنم نداریم !

یه شوهرم نداریم!
کلا به نظرم میاد اگه همسرت اینو درک کنه که ماهیت زن همین ناز داشتن ،عاطفه و لطافته و نیاز تو طبیعی هست خودش را بهتر تطبیق می ده و دنبال راهکار برای یادگرفتن میره.


5)راستی یک چیز دیگه که به ذهنم رسید اینه:
من خودم را جای تو گذاشتم.

اگه من یک موقع ازدواج می کردم و می دیدم همسرم عاطفی نیست،احتمالا زود بچه دار می شدم تا خلا عاطفیم را با بچه پر کنم و به اون محبت کنم و از اون محبت دریافت کنم.این طوری یکم عواطفم کنترل می شد.

شاید هم از طریق بچه حسادت شوهرم را تحریک می کردم که دلش بخواد من بهش محبت کنم.
البته نمی دونم این راهکار درسته یا غلط.

آخه شاید به این دلیل باشه که بعضی از مادران ایرانی بیش از حد به پسرشون وابسته می شن.و وقتی پسرشون ازدواج می کنه احساس می کنند عروسشون پسرشون را ازش گرفته.چون به جای شوهر از پسرشون احساسات را گرفتند.

پس شاید هم این ایده درست نباشه.
میشه بی زحمت هر کاری کردی بیای نتیجه اش را اینجا بهمون بگی؟ حتی اگه نتیجه نداد.

ممکنه به درد یکی دیگه هم بخوره.

موفق باشی :72:

به نظرم این از اون مواردی هست که به نوعی هشدار واسه کسایی هست که عاطفی هستن و هنوز ازدواج نکردن باید بدونن که این مورد رو قبل از ازدواج توی معیارهاشون بگنجونن.من چون خودم ادم عاطفی هستم حوصله ندارم خانم آیندم دائما بشینه پای تلویزیون یا با تلفن حرف بزنه ،دوست دارم بشینیم با هم حرف بزنیم درد دل کنیم و همدیگر رو در آغوش بگیریم و ناز و نوازش کنم زنم رو خیلی حس آرامش و خوبی رو به طرفین میده به نظرم.مطمئننا هم اگر برم خواستگاری از معیارهای اصلیم خواهد بود آخه خانمی که محبت و عاطفه نداشته باشه با مردها فرقی نمیکنه.
در مورد مشکل شما هم فکر کنم خانم مصباح ایده ی خوبی داد بچه دار شدن فکر کنم به نفعت باشه.در هر صورت ابزار محبت و احساسات از خصوصیات ذاتی یک شخص محسوب میشه و حتی اگر شما طرف مقابلت رو مجبورش هم بکنی که ابراز احساسات بکنه باز حالت تصنعی و نچسب خواهد داشت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

سلام بهار عزیز.
من کاملا درکت می کنم.به نظرم تو عجیب نیستی.
مرسی.:72:
بیشتر خانم ها عاطفی هستند و نیازشون به ازدواج بیشتر عاطفیه.من که خودم این طورم.یعنی تو زندگی مشترک آینده ام برام خیلی مهمه .
و احتمالا هم از همون زنان بچسبی می شم که آقای کامران فکر می کنند.و حتما هم می خوام زندگیم عشقولانه (بر پایه عشق)و رومانتیک باشه!!! اصلا هم به نظرم این ها کارهای لوس و بچه گانه ای نیست.اگه این جور باشه من خودم اعلام می کنم که بچه ننه ،لوس و ننر هستم!

(اینو گفتم که اگه آقایی این تاپیک را می خونه بدونه که این عاطفی بودن ویژگی خیلی ازخانم هاست.)


نکاتی که روی مشکلت فکر کردم و به نظرم رسید موارد زیر هستند:


1) آدم ها با هم متفاوت هستند.
اول باید قبول کنی که همسرت از نظر عاطفی بودن نسبت به تو پایین تر است و رفتارش نشانه بدی نیست که مثلا تو را دوست ندارد یا...
بلکه تیپ شخصیتی او به این گونه است.این طوری کمتر ناراحت میشی.

2)دوم باید خودت یک جوری ناز کنی.تا اون جذبت بشه.

3)راستش من مجردم و واقعا نمی دونم این راهکار را که می خوام در ادامه بدم درسته یا نه.امیدوارم اگه اشتباهه یکی بیاد بگه.
راهکاری که به نظرم می رسه اینه که از میل جنسی اش به نفع خودت استفاده کنی.یعنی روزهایی که به خوبی محبت دریافت کردی خیلی خوب پاسخش را بده و در غیر این صورت با کیفیت خیلی پایین تر.یعنی پاسخش را بده ولی کیفیتش خیلی پایین باشه.
شاید چون مجردی....دررابطه با این راهکار٬خودش خود به خود اتفاق می افته چون مواقعی که خانم از نظر روحی ارضا نشده باشه چه بخواد چه نخواد نمیتونه ارتباط جنسی خوبی داشته باشه.


این لینک زیر را هم حتما بخون ببین مردها چه چیزهایی براشون مهمه:
خانواده برتر - تسخیر قلب زن
این لینک هم جالب بود.اکثرشو میدونستم ولی خب بعضی هاش رو هم نمیدونستم.
سیاست های زنانه و ناز کردن را هم تواین تالار یک سرچی بکنی خیلی خوبه.

وابستگی را هم تو این تالار سرچ کن.
راهکار دیگه هم اینکه براش کتاب بخری.مثلا کتاب رازهایی در مورد زنان.برای خودت هم کتاب رازهایی در مورد مردان را بخ
این کتاب ها رو هم قبلا بهش دادم ولی...اون الان میدونه خانم ها چقدر عاطفی هستند وازین جور احساسات اطلاع داره ولی نمیدونم چرا رعایت نمیکنه راستش گاهی احساس میکنم نکنه از عمد میخواد اذیتم کنه.

4)باز هم نمی دونم این راهکار بعدی که می خوام بهت بگم جواب می ده یا نه.

ولی شاید با یک سری ترفندها بتونی کم کم حس رومانتیکی را در او زنده کنی.خودت باید ابتکار داشته باشی ببینی چه جوری.
مثلا به نظرم لینک زیر را بخون.کتابهایی که تو پست 10 معرفی شده را یکی برای خودت و یکی دیگه را هم برای همسرت (بعد از مدتی البته.وقتی که یکم تو راه اومد!) بگیر.

تاپیکی که می گم اینه:

طرز تهيه ي منوي عاشقانه

جالب بود مرسی.


با توجه به اینکه قلق همسرتو خودت بهتر می دونی ببین می تونی از پست های این تاپیک بالا ایده بگیری و آقاتون را جذب خودت بکنی؟
بعدش ببین می تونی وبلاگ های زیر را بهش معرفی کنی تا زاویه دیدش به همسر و عشق یکم لطیف تر و زیبا تر بشه؟
این وبلاگ های زیر را می گم:
یه زنم نداریم !

یه شوهرم نداریم!
کلا به نظرم میاد اگه همسرت اینو درک کنه که ماهیت زن همین ناز داشتن ،عاطفه و لطافته و نیاز تو طبیعی هست خودش را بهتر تطبیق می ده و دنبال راهکار برای یادگرفتن میره.


5)راستی یک چیز دیگه که به ذهنم رسید اینه:
من خودم را جای تو گذاشتم.

اگه من یک موقع ازدواج می کردم و می دیدم همسرم عاطفی نیست،احتمالا زود بچه دار می شدم تا خلا عاطفیم را با بچه پر کنم و به اون محبت کنم و از اون محبت دریافت کنم.این طوری یکم عواطفم کنترل می شد.

شاید هم از طریق بچه حسادت شوهرم را تحریک می کردم که دلش بخواد من بهش محبت کنم.
البته نمی دونم این راهکار درسته یا غلط.

آخه شاید به این دلیل باشه که بعضی از مادران ایرانی بیش از حد به پسرشون وابسته می شن.و وقتی پسرشون ازدواج می کنه احساس می کنند عروسشون پسرشون را ازش گرفته.چون به جای شوهر از پسرشون احساسات را گرفتند.

پس شاید هم این ایده درست نباشه.

این راه خطرناکه.چون ممکنه برعکس شه.یعنی همه توجه شوهرم به بچه جلب شه واوضاع ازین هم بدتر شه.به علاوه من معتقدم هیچ چیزی نمیتونه جای محبت همسر رو بگیره ولی با بعضی موارد مثل سرگرم کردن خود و ...فقط خودم رو به کوچه علی چپ میزنم وگرنه این نیاز از راه خودش ارضا نشده.
میشه بی زحمت هر کاری کردی بیای نتیجه اش را اینجا بهمون بگی؟ حتی اگه نتیجه نداد.

ممکنه به درد یکی دیگه هم بخوره.

موفق باشی :72:

باشه ٬ مطالب لینک ها رو به کار میگیرم.ونتیجش رو میگم. امیدوارم دوستان خانم واقا هم بیان وپیشنهاداتشون رو بگن.حتما اونهارو هم امتحات میکنم. ....
- - - Updated - - -

:72:

---

..........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bahar1990

من اهل مقایسه ی همسرم نیستم ولی خب میبینم برادرم یا داماد هامون یا داماد های خودشون هیچ کدوم اینقدر بی توجه نیستن و انگار همیشه به فکر خانمشون هستن وهواشو دارن ولی درمورد ما برعکسه مثلا من همیشه حواسم هست داریم میریم بیرون لباس گرم پوشیده یا نه یا توی مهمونی غذای مورد علاقش رو خورده یا نه یا سرش درد میکرد بهتر شده یا نه یا همیشه برای سالگرد عقد وعروسی و تولد و...سوپرایز دارم براش.
.(البته میدونم به این رفتار ها میگن مادری کردن برای مرد که اصلا خوب نیست ودر حال اصلاح این رفتارم هستم )

ولی اون اصلا حواسش نیست که من هم هستم.حتی گاهی ازماشین که پیاده میشه راهشو میگیره و زود میره وبعد میگه ببخشید اصلا حواسم نبود تو هم باهامی.

یعنی شما فکر میکنید این رفتارها طبیعیه؟

ازخانم ها میخوام که راهنماییم کنن چه سیاست های زنونه ای میشه درین راستا پیش گرفت؟

ازاقایون هم میخوام راهنماییم کنن اگر جای همسر من بودند من باید چه رفتاری داشته باشم که این وضع عوض شه؟

---

بهار خانم البته یه مساله ای هم هست که بد نیست بگم.این روزا به خاطر شرایط نامساعد اقتصادی در مملکت، بعضی آقایون توی محل کارشون خیلی تحت فشار و تنش هستن شاید علت این بی تفاوتی و کم حوصله گیش به خاطر مشغله ی کاری زیاد و تشویش زیاد افکارش باشه. خوب یه آقا از 6 صبح میره 7 شب میاد بیشتر روزش رو تو محل کار سپری میکنه و امکان داره مشغله ی ذهنیش و خستگیش اجازه نده که وقتی از سر کار میاد بتونه به شما ابراز محبت کنه.بهتره غیر مستقیم ریشه یابی کنی قضیه رو ببینی مشکلش از کجاس شاید از موضوعی ناراحت باشه.

شما که گوش نمیکنی و فقط مثل بچه ای که پاشو کرده توی کفش که من بستنی میخوام میگین من محبت میخوام و ....
فقط این وبدون که اگه شوهرت بهت محبت زیاد میکرد دیگه محبته لوث میشد و انقدر تشنش نبودی که همون کم و اندکش برات اینقدر لذت بخش و جذاب بشه. هرچی که زیاد بشه بی ارزش میشه! پس شما کمیت محبتت پایینه اما کیفیتش بالاست. اقایی که اینقدر محبتی باشه خودش بعد ی مدتی از چشم زنش میافته قطعا چون مرد به اون خصوصیات مردونگیشه که برای خانم جذابیت ایجاد میکنه و یکی از اون خصیصه ها جدی بودن و محبت در حد کمه. سعی کن اینو تو کلت فرو کنی

به نظر من بچه دارشدن مال وقتیه که زن و مرد پدر مادر بچه خودشون اماده باشن. اینکه بخواین واسه اینکه روابطتون بهتر شه بچه دار شین فکر خوبی نیست. باید هردوتون امادگی مسوولیت بچه دار شدنو داشته باشین.
در مورد اینکه محبتت می خوای شاید شوهرت نمی تونه همینطوری محبت کنه. شاید خودت باید اون شور و انرژی رو بعضی وقتا در وجودش ایجاد کنی که سرشار از محبت کردن بشه تا بهت محبت کنه. نمی دونم چطوری. خودت ببین چی خوشحالش می کنه.
در مورد مردا مردایی که من می بینم توی خونواده (ازدواج نکردم) در واقع اصلا جذابینی برای من برای زندگی مشترک ایجاد نمی کنن! یا تلویزیون اخبار فوتبال یا روزنامه و مجله. همه اش اینجاهان. با من که حرف نمی زنن. منم هر وقت خودم بخوام می رم حرف می زنم اونام نمی شنون!! از شوهر تو بی محبت تر هم زیاده عزیزم.
یه چیز دیگه اینکه ببین اوایل ازدواج چطوری بودین. شوهرت اخلاقش اینطوری بود که خیلی محبت کنه بهت و همونطوری بود که الان می خوای؟ اگه بوده باید با روش هایی دوباره اون ذوق و شوقو در وجودش بیدار کنی. روش هارو نمیدونم. مشاور یا دوستان همینجا بهت می گن.
موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط myl

کی میگه ؟ اصلا تایید نمیکنم.من خودم درونگرا هستم ولی خیلی دوست دارم به همسرم ابراز محبت و علاقه کنم و اتفاقا خیلی دوست دارم خانمم احساسی و پرعاطفه باشه و طالب محبت باشه.البته هنوز ازدواج نکردم.یعنی فکر نکنین که همه ی مردا خشن و بی عاطفه هستن.

---

من نگفتم همه مردان اینطوری هستند . در ضمن اینکه مردان ابراز محبت نمی کنند دلیل بر خشن بودن آنان نیست . به طور فطری بیشتر مردان زیاد اهل ابراز محبت نیستند اینطوری نیستند که دائم در حال نشان دادن عشق خود باشند و زیاد هم دوست ندارند همسرشان به آنها گیر بدهد در صورتیکه زنان بیشتر احساساتی اند و دوست دارند جملات عاشقانه و بشنوند و کارهای رمانتیک ببینند در صورتیکه مردان با کارهای دیگر دوست داشتن خود را نشان می دهند این تفاوت بنیادی بین زن و مرد است که باید در زندگی این تفاوت ها را درک کرد و توقع بیجا از طرف مقابل نداشت .

اقای کامران چرا با من مثل یک مجرم صحبت میکنید.ودرراستای حرفاتون بگم که تا به حال خانمی رو ندیدم که خوشحال باشه ازینکه شوهرش کم بهش محبت کنه و این رو نشونه ی اقتدار همسرش بدونه.
من ازهمسرم محبت میخوام نه لودگی و لوس بازی یا چاپلوسی.و این لودگی ولوس بودنه که ازاقتدار و جذابیت مرد کم میکنه.وبرعکس محبت مرد در جای خودش حس علاقه٬نشاط٬سرزندگی و...رو در وجود زن شعله ور میکنه.


ودر نهایت ٬دوستان....!!!!
ازین که تلاش میکنید بحث از موضوع اصلیه من منحرف نشود ممنونم:72:

سوال من ازخانم ها اینه که بر اساس تجربه هاشون در این زمینه چه پیشنهادی برای من دارند؟

وازاقایان اینه که با توجه به خصوصیاتی که از شوهرم گفتم چه طور ازهمسرم درخواست محبت کنم که احساس نکنه به قول بعضی از دوستان پاپیچش شدم ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط myl

به نظرم این از اون مواردی هست که به نوعی هشدار واسه کسایی هست که عاطفی هستن و هنوز ازدواج نکردن باید بدونن که این مورد رو قبل از ازدواج توی معیارهاشون بگنجونن.من چون خودم ادم عاطفی هستم حوصله ندارم خانم آیندم دائما بشینه پای تلویزیون یا با تلفن حرف بزنه ،دوست دارم بشینیم با هم حرف بزنیم درد دل کنیم و همدیگر رو در آغوش بگیریم و ناز و نوازش کنم زنم رو خیلی حس آرامش و خوبی رو به طرفین میده به نظرم.مطمئننا هم اگر برم خواستگاری از معیارهای اصلیم خواهد بود آخه خانمی که محبت و عاطفه نداشته باشه با مردها فرقی نمیکنه.

---

با سلام و احترام
اینکه با این پست متوجه یه هشدار برای مجردهای عاطفی شدید خیلی عالی هست.
اما قسمت دوم که فکر می کنید این مجردها باید دنبال فردی خیلی عاطفی بگردند هشدار شدیدتری نیاز دارد که من به عنوان مشاور می دهم.

کلا افرادی که خیلی حساس و عاطفی هستند. به خاطر ماهیت زندگی که سختی و رنج و محدودیتهای طبیعی خودش را دارد، بسیار اذیت می شوند.
پیشنهادم برای مجردهای بسیار حساس و عاطفی اینست که قبل از ازدواج روی کنترل احساس و پوست کلفت شدن خود کار کنند و گرنه در کویر زندگی زود از تشگی از پا در می آیند.

اما bahar1990 گرامی
معمولا راهکارهای اینگونه موارد معطوف به خود شخص هست نه همسرش.

یعنی حساسیت و انتظارات عاطفی شما معمولا به عنوان یک حلقه و زنجیر برای همسرتان درک می شود.
شما نیاز هست که حساست های خود را کاهش دهید. به این منظور باید یاد بگیرید که مسائل عاطفی خود را یک جا( مثلا فقط روی همسر، یا فقط روی بچه، یا فقط روی مادر)، سرمایه گذاری نکنید.
بلکه مسائل عاطفی خود را بسیار گسترده کنید.
از یک همکار، همکلاسی، همسایه، فامیل، دوست، پدر و مادر، خواهر ، و همه انسانهایی که به نوعی با شما مرتبط هستند بنا به فاصله و شرایطی که دارند در لایه های مختلف صمیمی می توانند تعریف شوند.
این سرمایه گذاری منتشر عاطفی ، فشار را بتدریج از روی شوهر بر می دارد. و او هم به اندازه شوهر بودن در این احساسات دخیل می شود.


نظر meinoush مبنی بر بچه دار نشدن تا آمادگی، اینجا زیاد مصداق ندارد.
چون شما مشکل حاد در زندگی ندارید. بلکه نیاز به تغییر بینش و روش شما در زندگی هست. و جالب داشتن بچه خودش در راستای این تغییرات ارزیابی می شود ، چون انرژی عاطفی شما مقداری هم مرجع خودش را پیدا می کند.
هم اکنون به نظر می رسد نقش همسرتون برای شما یکه و متمرکز هست. و نیاز هست کاهش یابد.
البته در کنار این رفتاری که در بالا گفتم.
به مرور وقتی شوهرت احساس فشار نکرد، می توان روشها را عملا به او یاد داد. که البته الان اولویت ندارد.
لینک ذیل می تواند برای شما مفید باشد:
عشق: دلبستگی ؟ یا وابستگی؟

آقای مدیر همدردی

با سلام و احترام :72:

متوجه شدم که شما این تاپیک را پیگیری می فرمایید.و توصیه ای هم برای مجردان داشتین.از این بابت خوشحالم.و ممنون

حال که این بحث پیش آمد شما همسر خانم بهار را از نظر طبقه بندی عاطفی در مردان چگونه ارزیابی می کنید؟

یعنی منظورم اینه که بیشتر آقایون این گونه هستند؟

آیا می شود به مرور کاری کرد که آقایی را عاطفی کرد؟ یا دیگه شخصیت بعد از یک سنی تغییر نمی کند؟

آیا می شود یک خانم خودش را کم عاطفه تر کند؟ چگونه؟

من خودم احساس می کنم از نظر عاطفی شبیه خانم بهار باشم.یعنی خیلی عاطفی و نیاز عاطفی بالایی هم دارم.اما زودرنج و حساس نیستم.مثلا به گونه ای نیستم که مشکلی پیش آمد خودم را ببازم یا احساسی رفتار کنم.شرایط سخت هم داشتم که تونستم به خوبی آن را پشت سر بذارم.اما خودم می دانم که نیاز عاطفیم بالاست.حالا اگر مردها بیشترشون این جور باشند؛آیا من باید از درجه عاطفی بودنم کم کنم؟
دقیقا خانم های این چنینی باید چه کار کنند؟

خیلی خیلی متشکر از وقتی که می گذارید :72:

- - - Updated - - -

در ضمن اگر می شود کمی توضیح دهید که حد اعتدال عاطفه و محبت در زندگی زناشویی چه میزان است؟

مثلا آیا توصیه آقای کامران برای اینکه مرد باید کم محبت کند تا همون محبت جذاب شود درسته؟

کلا حد اعتدالی برای این امر وجود داره؟ یا بستگی به زوجین داره؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
اینکه با این پست متوجه یه هشدار برای مجردهای عاطفی شدید خیلی عالی هست.
اما قسمت دوم که فکر می کنید این مجردها باید دنبال فردی خیلی عاطفی بگردند هشدار شدیدتری نیاز دارد که من به عنوان مشاور می دهم.

کلا افرادی که خیلی حساس و عاطفی هستند. به خاطر ماهیت زندگی که سختی و رنج و محدودیتهای طبیعی خودش را دارد، بسیار اذیت می شوند.
پیشنهادم برای مجردهای بسیار حساس و عاطفی اینست که قبل از ازدواج روی کنترل احساس و پوست کلفت شدن خود کار کنند و گرنه در کویر زندگی زود از تشگی از پا در می آیند.

اما bahar1990 گرامی
معمولا راهکارهای اینگونه موارد معطوف به خود شخص هست نه همسرش.

یعنی حساسیت و انتظارات عاطفی شما معمولا به عنوان یک حلقه و زنجیر برای همسرتان درک می شود.
شما نیاز هست که حساست های خود را کاهش دهید. به این منظور باید یاد بگیرید که مسائل عاطفی خود را یک جا( مثلا فقط روی همسر، یا فقط روی بچه، یا فقط روی مادر)، سرمایه گذاری نکنید.
بلکه مسائل عاطفی خود را بسیار گسترده کنید.
از یک همکار، همکلاسی، همسایه، فامیل، دوست، پدر و مادر، خواهر ، و همه انسانهایی که به نوعی با شما مرتبط هستند بنا به فاصله و شرایطی که دارند در لایه های مختلف صمیمی می توانند تعریف شوند.
این سرمایه گذاری منتشر عاطفی ، فشار را بتدریج از روی شوهر بر می دارد. و او هم به اندازه شوهر بودن در این احساسات دخیل می شود.


نظر meinoush مبنی بر بچه دار نشدن تا آمادگی، اینجا زیاد مصداق ندارد.
چون شما مشکل حاد در زندگی ندارید. بلکه نیاز به تغییر بینش و روش شما در زندگی هست. و جالب داشتن بچه خودش در راستای این تغییرات ارزیابی می شود ، چون انرژی عاطفی شما مقداری هم مرجع خودش را پیدا می کند.
هم اکنون به نظر می رسد نقش همسرتون برای شما یکه و متمرکز هست. و نیاز هست کاهش یابد.
البته در کنار این رفتاری که در بالا گفتم.
به مرور وقتی شوهرت احساس فشار نکرد، می توان روشها را عملا به او یاد داد. که البته الان اولویت ندارد.
لینک ذیل می تواند برای شما مفید باشد:
عشق: دلبستگی ؟ یا وابستگی؟

---

سلام جناب مدیر.
خیلی ممنونم که منو راهنمایی کردین:72:

همانطور که در پست های قبلیم هم گفتم من خیلی سرم شلوغه و باخانواده ودوستانم هم ارتباط خوبی دارم.این نیاز به محبتم از روی بیکاری نیست.ولی همیشه وهمه جا به همسرم فکر میکنم و شمار درست اشاره کردید زیاد روی همسرم زوم کردم. ودر همین راستا چند ماهی هست که دارم سعی میکنم مثلا وقتی باهم نیستیم تا ضرورتی پیش نیومده بهش زنگ نزنم پیام هم ندهم واین خیلی بهم کمک کرده.ولی هماطور که گفتم این مدت فقط جلوی خودم رو میگیرم که اون احساس نکنه تو یه حلقه اسیرش کردم اما رنیاز ها واحساس کمبود محبت همسرم درجای خود باقیست.

دوتا سوال داشتم :
ایا به نظر شما این بی توجهی های همسرم طبیعیه (مثلا اینکه بعد از پیاده شدن ازماشین گاهی یادش میره که من هم هستم) و درواقع من زیاد حساسم؟
واگر مشکل از حساسیت زیاد من هست با توجه به اینکه گفتم در ارتباط با دوستان وخانواده مشکلی ندارم با چه روش دیگه ای باید احساساتم رو تعدیل کنم؟

ودررابطه بالینکی که گذاشته بودین وقتی مقایسه میکنم اوایل عقد بیشتر دلبسته بودم ولی الان بیشتر خصوصیات وابستگی رو دارم.البته با اغراق خیلی کمتر.
شاید چون ابراز محبت همسرم کمتر شده واحساسش نمیکنم.

- - - Updated - - -

سلام جناب مدیر.
خیلی ممنونم که منو راهنمایی کردین

:72:

همانطور که در پست های قبلیم هم گفتم من خیلی سرم شلوغه و باخانواده ودوستانم هم ارتباط خوبی دارم.این نیاز به محبتم از روی بیکاری نیست.ولی همیشه وهمه جا به همسرم فکر میکنم و شمار درست اشاره کردید زیاد روی همسرم زوم کردم. ودر همین راستا چند ماهی هست که دارم سعی میکنم مثلا وقتی باهم نیستیم تا ضرورتی پیش نیومده بهش زنگ نزنم پیام هم ندهم واین خیلی بهم کمک کرده.ولی هماطور که گفتم این مدت فقط جلوی خودم رو میگیرم که اون احساس نکنه تو یه حلقه اسیرش کردم اما رنیاز ها واحساس کمبود محبت همسرم درجای خود باقیست.

دوتا سوال داشتم :
ایا به نظر شما این بی توجهی های همسرم طبیعیه (مثلا اینکه بعد از پیاده شدن ازماشین گاهی یادش میره که من هم هستم) و درواقع من زیاد حساسم؟
واگر مشکل از حساسیت زیاد من هست با توجه به اینکه گفتم در ارتباط با دوستان وخانواده مشکلی ندارم با چه روش دیگه ای باید احساساتم رو تعدیل کنم؟

ودررابطه بالینکی که گذاشته بودین وقتی مقایسه میکنم اوایل عقد بیشتر دلبسته بودم ولی الان بیشتر خصوصیات وابستگی رو دارم.البته با اغراق خیلی کمتر.
شاید چون ابراز محبت همسرم کمتر شده واحساسش نمیکنم.

سلام بهار خانم
من هیچ تجربه ای تو این زمینه ندارم چون مجردم فقط الان یه مطلب جالب دیدم که شاید راه حلهایی برای مشکل شما داشته باشه
گفتم لینک اون مقاله رو براتون بزارم برین مطالعه کنید شاید مفید باشه.

http://mamisite.com/index.php/health...lth/660-hamsar

سلام همدردی های عزیزم....
من این مدت و قبل از اون خیلی سعی کردم احساساتم رو کنترل کنم لینک هایی ک دوستان گذاشته بودن مفید بود..ممنون
صحبت های جناب مدیر هم که همیشه و در حتی در تایپیک های بقیه برای من نکته های مهم و البته قابل لمس بودن...من در جواب گفته بودم ک روابطم با دوستانم خوب هست واز جناب مدیر خواستم ک راهکار دیگه ای به من بدن ولی انگار ایشان میدانستند ک جواب صحیح همین هست....
هرچند هنوز هم تاکید میکنم که روابطم بادوستانم خوب بوده و بیکاری زیادی هم درکار نبوده ولی باز هم ارتباطم رو با دوستام و خانواده بیشتر کردم ونهایت تلاشم رو کردم که روی همسرم زوم نکنم (البته این راه و موارد شبیه به این را مدیر همدردی درپاسخ مشکل دیگه ای که داشتم به من گفتن و بعد دیدم ک به حل این مشکل هم دارد کمک میکند)
رفتار شوهرم هم کمی تغییر کرده...و خلاصه اینکه روتد رو به بهبود است....

من فکر میکنم بعضی مشکلات مثل بعضی سوالات امتحانی هستن چون دقیقا وقتی رهاش میکنی جوابش به سراغت میاد...

- - - Updated - - -