برای سوار شدن در ماشین همکارغیر همجنس یاصحبت کاری محرمانه با رئیس، چطور عمل کنم بهتره؟

سلام به همه ی دوستای خوبم
مشکلم زیاد بزرگ نیست اما بخاطرش عذاب وجدان دارم و میخوام یه بار برای همیشه حلش کنم
عنوان بهتری به ذهنم نمیرسه اگه ایده بهتری دارین ممنون میشم پیشنهاد بدین تا عوضش کنم
دوستان من برخلاف اینکه آدم خیلی جدی ای نیستم و توی خانواده هم خیلی یاد نگرفتم، اما خوشبختانه طرز صحبت و رفتارم با دیگران میتونه به شدت محترمانه باشه طوری که تا الان از کسی بی احترامی ندیدم و بارها بعد از یک برخورد، شنیدم که از رفتار و شخصیتم تعریف میکنن. جدیدا به واسطه ی کارهای پاره وقتی که انجام میدم با افرادی با تحصیلات بالا یا وضع اقتصادی خیلی بالا در ارتباطم. یعنی اکثرا آدم های تازه به دوران رسیده و بی جنبه ای نیستند و شاید با هزاران مورد مثل من برخورد داشته باشند. اما من گاهی در برخوردای اجتماعیم با این افراد دچار مشکل میشم!
مثلا معمولا وقتی به من پیشنهاد میشه تا جایی من رو برسونن تشکر میکنم و قبول نمیکنم. اما چند وقت قبل یکی از این آقایون که برای کار با هم ملاقات داشتیم، به من گفتن که مسیرشون با من یکیه و من رو میرسونن. ایشون اصرار کرد و من حس کردم که بیشتر کش دادن این قضیه درست نیست و قبول کردم. موقع سوار شدن واقعا سر دوراهی موندم که صندلی جلو بشینم یا عقب! شاید این بحثا الان دیگه برای همه حل شده باشه خنده دار باشه! خود من هم با اینکه بارها توی این موقعیت بودم اما توی برخورد با این آقا نمیدونستم باید چیکار کنم. در نهایت رفتم جلو نشستم چون حس کردم شاید عقب نشستن برای ایشون بی احترامی باشه! اما بعد به شددددت عذاب وجدان گرفتم و الان بعد چند روز هنوز نگران اینم که نکنه با توجه به اینکه متاهل بودن، راجع به من تصور بدی پیدا کرده باشن!
یا مثلا برای کاری پیش یکی از استادای دانشگاه رفتم و با توجه به اینکه کار تا حدی محرمانه بود در اتاق ایشون رو بستم و نزدیک 45 دقیقه راجع به کار صحبت کردیم. اما دیدم خانوم های دیگه وقتی به اتاقشون میان در اتاق رو باز میذارن! در حالی که من اینکارو تا حدی بی احترامی به شخصیت ایشون میدونستم.
میدونم آخرین بار نیست که توی این موقعیت ها قرار میگیرم. پس خواهشا نظرتون رو درباره ی رفتاری که نشون دادم بهم بگین . دوست دارم بدونم اگه جای من بودید چیکار میکردین

سارا جان!
مشاوران اینجا بیشتر نگاه مذهبی دارند و چنین پرسشی معمولا اینطور پاسخ داده می شود که:

" از هر نوع اختلاط غیر لازم با نامحرم اجتناب کنید و در چنین شرایطی بیشترین حریم ممکن را حفظ کنید."


مشکلت هم آنقدرها کوچک نیست و برای من هم پیش آمده و گاه حتا مجبور شده ام شرایط را جوری تغییر دهم که کلا صورت مسئله پاک شود!! ... اما من فکر می کنم برای چنین دوراهی های عرفی- اخلاقی- شرعی، می بایست تمام متغیرهای دخیل را همزمان و با وزن درخور درنظر گرفت:

1- معیارهای شرعی و مذهبی و اخلاقی شما چه می گوید؟
2- عرف جامعه چه می گوید؟
3- معیار عرفی آن مکان خاص، چگونه است؟
4- سطح اعتماد شما به طرف مقابل چقدر است؟

قسمت اول که شخصی است. در مورد دوم، عرف غالب شهر های کوچک تر و با تقریب خوبی عرف شهر های بزرگتر، اغلب آمیخته با نگاه های مذهبی است. مثلا اگر آشنایی شما را ببیند در حالیکه در صندلی جلو یک ماشین غریبه نشسته اید، معمولا تفسیر غلطی خواهد کرد و چندان پذیرفته نیست.
در مورد قسمت سوم ، می بایست عرف آن مکان مخصوص و مراودات بین افراد را کمی پرس و جو کنید تا دستتان بیاید.
قسمت چهارم هم کم و بیش بسته به مدت زمان شناخت شما از طرف مقابل و تحلیل شخصیت او در موقعیت های گوناگون به دست می آید. پس مثلا بین استاد مسنی که بیشتر از چند سال است که او را می شناسید و کسی که یک هفته است می شناسید و تازه بااو قرار داد کاری بسته اید باید تفاوت قائل شد.

ناگفته نماند همانطور که گفتم وزن هر کدام از اینها با دیگری یکی نیست. مثلا برای شخص من معیار های اخلاقی خودم اولویت بیشتری از عرف جامعه دارند و در تصمیماتم کمتر اهمیت می دهم که دیگران ممکن است چطور در مورد من فکر کنند و یا در مورد چهارم، حلقه اعتمادم را معمولا بسته نگه می دارم و جز افرادی که حسن نیتشان بر من ثابت شده، کمتر افراد را به حلقه اعتمادم راه می دهم.

پایدار باشی:72:

چقدر خوبه که این چیزا برای شما هم مهمه .دقیقا مثل خود من.

منم توی چنین شرایطی قرار گرفتم بارها و همیشه سعی میکنم طبق اصولی که برا خودم تعریف کردم رفتار کنم و برام مهم نیست بقیه چه قضاوتی میکنند(البته با علم به این مضووع که تحقیق کردم و میدونم مثلا این رفتار مناسب تره ) شما هم که این چیزا رو بهتر از من میدونید

وقتی میدونید باز گذاشتن در مناسب تره و این طوری کسی فکر بدی راجب شما نمیکنه خب باید همین رفتار رو انجام بدید نه این که فکر کنید ایا اون طرف اینو روی بی احترامی میزاره !! اصلا مگه مهمه...اگه مهم خوشی بقیه برای شما مد نظر باشه میدونید چی میشه مثلا یه نفر که مثل شما این موضوع براش اهیمت داره از این رفتار شما خوشش هم میاد ولی یه نفر که دنیا رو با دید دیگه ای میبینه ممکنه بگه این چرا نمیدونم مثلا هنوز مثل عهد عتیق فکر میکنه و... (من نظر شخصی خودمو نمیگم تا خودتون قضاوت کنید و نگفتم چی درسته چی غلط)
پس شما وقتی میدونید با یه اقایی که این طوری بهتون تعارف زده و همکارتون هست اصلا فارغ از این که همسر داره یا نه اگه شما اصول و عقایدتون اینو میگه عقب نشستن درسته پس عقب بشینید و اصلا براتون مهم اون میخواد چه فکری بکنه..فوقش دفعه ی بعد تعارف نمیزنه دیگه !!!
ااگه جلو بشینید میگید کی ندیده باشه فکر بد بکنه !! چون این بر خلاف عقاید شماست..باز یه نفر که عقاید متفاوتی داره میگه نه چه اشکالی داره منو تا یه مسیر کوتاهی رسوند دیگه !!

پس شما اگه بخواید فکر کنید طرف مقابل چی فکر میکنه علاوه بر این اصلا ذهن و عقاید طرف رو نمیخونید این باعث میشه با هر فردی یه برخوردی داشته باشید و این خیلی بدتره
ولی اگه طبق اصول خودتون باشید ادم های درست فکر اولا راجب شما قضاوتی نمیکنند و اگه هم کسی خواست قضاوت کنه و فردی که اینو میشنوه عاقل باشه میگه بابا این اخلاقش هست که این طوره.

درود بانو sara65

کاری که فکر میکنید درسته را انجام بدهید.اصلا به این توجه نکن که وضع مالیشون یا تحصیلاتی که دارن از شما بالاتره اصلا و ابدا مهم نیست.من خودم مغازه دارم بارها شده مشاهده کردم چون مصالح ساختمانی میفروشیم افرادی که وضع مالی خوبی دارن یا افرادی که تحصیلات بالایی دارن یا افرادی که در فلان اداره مدیر هستند وقتی میان خرید میکنن از مغازه بادی در غبغب میندازن و فکر میکنن زیردستشونیم یا کارگرشون در صورتی که دقیقا مثل بقیه باهاشون رفتار میکنم ولی یکم بهتر.در صورتی که برای فردی معمولی و بیسواد حتی سطح پایین که بهم احترام میزاره و مودبانه برخورد میکنه من یکی ارزش و احترام بیشتری قائل هستم.

خواهشا اصلا به اینگونه موارد اهمیت نده و فکر نکن از خودت بالاتر هستند نه اصلا و ابدا هیچوقت خودت رو دست کم نگیر هیچوقت به هیچ عنوان:72:

ما توی فامیلمون پولدار تا دلت بخواد داریم با سوادم داریم و کارمند با رتبه بالای اداری ولی دلیلی نداره خودمون رو جلوی اونا دست کم بگیریم و برخلاف میل و خواستمون رفتار کنیم.

به هیچ عنوان به هیچ دلیلی دیگه اینکارو انجام نده اصلا و ابدا دلیلی نداره سوار ماشین یک غریبه بشید اصلا ربطی به شخصیت اون فرد نداره هر فردی که میخواد باشه تا وقتی مجبور نبودی اینکار را انجام ندهید.
میخوای به این طرز فکر من بگید امل متحجر یا هرچیز دیگه ای مهم نیست اصلا و ابدا هرجور دوست داری میتونی در مورد من و تفراتم نظر بدید.این دلیلی نمیشه که نظرمو بیان نکنم.اینو یاد بگیر برای خود اعتقادات و داشته هات ارزش قائل بشی تا دیگران جایگاه و حد و حدود خودشون رو بهتر بشناسن.

در اتاق رو همب از بزارید و نبندید درست نیست.البته میگم این به خود شما مربوطه و طرز فکری که داردی ولی خواهشا دیگه سوار ماشین اینجوری نشید.

سلام، توی حالت کلی که گفتین راستش من نمیدونم باید چکار کرد ولی چون مثالهایی که زدین همین شرایط رو من برام پیش اومده و رفتارهایی دیدم که ازشون پسندیدم. نظرم رو بر اساس اون مینویسم.

در مورد سوار ماشین شدن اگه زیاد ازشون شناخت نداشته باشی که بهترین کار اینه که یک بهونه مناسب و محترمانه بیاری و قبول نکنی. ولی اگه باهاشون زیاد کار کردی و میشناسیش میتونی قبول کنی ولی در صندلی عقب باید مینشستی. فقط میتونی بعد از سوار شدن یک معذرت خواهی ساده کنی که عقب نشستی! این برخورد برای من قبلا پیش اومده و به نظرم خیلی رفتار متین و محترمانه ای بود.

در مورد اتاق هم بهتره در رو باز گذاشت بدون اینکه روی باز بودن در خیلی تمرکز کنی که به عبارت ساده تابلو بشه که میخوای در باز باشه!! و اگر احساس کنی رفت و آمدها مانع از این میشه که حرف محرمانه ات رو بزنی میتونی در اینصورت از خودش اجازه بگیری که چون محرمانه هست اگه اشکالی نداره در رو ببندی؟

اینها فقط نظر شخصی من بود و رفتاری که از یک خانم اگر ببینم از نظرم محترمانه است. البته اگه رفتارهای دیگه اش هم به نظرم محترمانه باشه.

دوستان عزیزم مرسی از اینکه نظرات خوبتون رو گفتین:72:
ای کاش قبلا به این موضوع فکر میکردم و مجبور نبودم توی 30 ثانیه تصمیم بگیرم!
آویژه جان
نوشته هات باعث شد خیلی خوب قضیه رو تجزیه تحلیل کنم و خودم قبول دارم که کار درستی انجام ندادم.
مسئله ی مذهبی و شرعی این قضیه برام مطرح نبود . از نظر عرف جامعه هم میدونستم که کار درستی نیست. مسئله ای که باعث شد توی دوراهی بمونم، نگاه خاص این افراد به این قضیه بود. ذهنم درگیر این بود که شخصی که انقدر از نظر اجتماعی بالاست و این قضایا کاملا براش حل شده و به عبارتی ندید بدید نیست راجع به این قضیه چی فکر میکنه! در واقع اون لحظه میخواستم ذهن اون آقا رو بخونم نه اینکه مثل معمول بر اساس عقاید خودم رفتار کنم!
برای من عرف و نگاه جامعه از اعتقادات خودم تا حدی مهمتره! و این بزرگترین تغییریه که توی این سالها داشتم. شاید عقیدم غلط باشه اما فکر میکنم برای اینکه توی جامعه دوام بیاری لازم نیست بیش از حد روی عقایدت پافشاری کنی و تا حدی باید تابع قوانین و عرف جامعه باشی حتی اگه قبولشون نداشته باشی. مثلا دلیلی نمیبینم که با هر تیپی برم دانشگاه چون من همینم! یا توی جمعی که همه با حجابن من بی حجاب باشم یا برعکس. ترجیح میدم همچین جایی نرم تا اینکه انگشت نما باشم! چیزی که الان منو ناراحت کرده (البته بعد اینکه اینجا نوشتم دیگه ناراحت نیستم!!) اینه که نکنه نظر این آقا نسبت به من بد شده باشه!

فدایی یار عزیز
جوابتو تا حدی دادم. متا سفانه نمیتونم خیلی نسبت به قضاوتهای دیگران بی اعتنا باشم و روی اصول خودم باشم! با این حال این اشتباه و عذاب وجدان بعدش منو مجاب کرده که توی این زمینه ها یه اصولی برای خودم تعریف کنم که همیشه ثابت باشه و برای هر موقعیت و شخصی هم مناسب باشه. بازم ممنون از نظرات خوبت

آقای خاله فزی
خیلی لطف کردین و وقت گذاشتین:72:
من نسبت به این افراد احساس کمتر بودن نمیکنم. تاکیدم روی موقعیت اقتصادی و اجتماعی بالای این افراد فقط بخاطر این بود که حس کردم اصولشون ممکنه کمی متفاوت باشه و یه وقت تاپیک من به حاشیه نره که طرف قصد سواستفاده داشته و .... چون همونطور که گفتم روزی با صد نفر مثل من برخورد دارند. نظرتون محترمه فقط من این افراد رو غریبه نمیدونم. ما با هم کار میکنیم. تعریف غریبه برای من فرق داره و من مطمئنا هیچوقت سوار ماشین یه غریبه نمیشم.

آقای توجیه محترم
خوشحالم نظرتونو گفتین. خیلی ایده ی خوبی بود. فکر میکنم دقیقا باید همین کارو میکردم. به همین سادگی! اما حالا که گذشت و من اینکارو انجام دادم بنظرتون راجع به من چی فکر میکنن؟ میخوام بدونم اگه توی موقعیت اون آقا بودینو متاهل هم بودین چه برداشتی از حرکت من میکردین؟ آیا وجهه ی اون خانوم پیشتون خراب میشد؟

- - - Updated - - -

راستی چه جالب آقای توجیه! سطح و امتیاز ما کاملا یکیه!

سلام سارا جان
منم برام مهمه اما مشکلی در برخورد ندارم،درمورد رسوندن که به هیچ وجه اجازه نمیدم کسی برسونم ،نه اینکه بگم طرف منظور داره بلکه ترجیح میم مزاحم هیچ احدی نشم،توی اینجور مواقع هم خیلی صریح ومودبانه میگم ممنونم از لطف شما برنامه ای دارم .همین یک جمله کفایت میکنه چون کسی نمیتونه بپرسه کجا میری و ... اصرار بی مورد کنه،اما برام همچین چیزی پیش نیومده جز زمانی که دبیرستانی بودم و جایی میخواستم برم و پدرم نبود که راننده پدرم میومد دنبالم(کسی که از پدرم بزرگتر بود و دوست قدیمی و صمیمی پدرم بود)اما با این حال من پشت می نشستم،ولی الان با خودم فکر میکنم به غیر از راننده اگه کسی آشنا و مورد اعتماد باشه کمی زشته آدم بره پشت بشینه چون اون طرف که راننده شخصی نیست،ولی به نظر من تا جایی که برات مقدوره اصلا نذار کسی برسونت اصرار هم کرد با یک جمله میتونی بهش بفهمونی که حد و مرزش رو رعایت کنه،یعنی اصلا خودتو توی معذورات قرار نده،در مورد درب اتاق اساتید و مسئولین هم خیلی حساسیت نشون نده به محض ورود درب رو باز بذار و کارت رو عنوان کن

سلام دوست عزیز
ممنون از نظرت:72:
چقدر خوب که هیچ وقت خودتو توی این شرایط قرار نمیدی. اینم فکر خیلی خوبیه و حتما توی موقعیت های دیگه ازش استفاده میکنم. یه چیزی که باعث شد که تصمیم بگیرم رو صندلی عقب نشینم دقیقا همین طرز فکر بود:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemaneabi222

ولی الان با خودم فکر میکنم به غیر از راننده اگه کسی آشنا و مورد اعتماد باشه کمی زشته آدم بره پشت بشینه چون اون طرف که راننده شخصی نیست

---

ولی فکر کنم زیاد درست نیست چون بعدش اصلا نتونست عذاب وجدانمو کم کنه!

خب شاید هم حق با شما باشه چون من میگم تا حالا خودمو توی همچین موقعیتی قرار ندادم و نمیدم :227:
،شما بهترین واکنشی که نشون میدی اینه که قبول نمیکنی،ارزش نداره به اینکه بعد کلافه بشی،یگران هم لطف میکنن ولی شما نذار لطف کنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط toojih

در مورد سوار ماشین شدن اگه زیاد ازشون شناخت نداشته باشی که بهترین کار اینه که یک بهونه مناسب و محترمانه بیاری و قبول نکنی. ولی اگه باهاشون زیاد کار کردی و میشناسیش میتونی قبول کنی ولی در صندلی عقب باید مینشستی. فقط میتونی بعد از سوار شدن یک معذرت خواهی ساده کنی که عقب نشستی! این برخورد برای من قبلا پیش اومده و به نظرم خیلی رفتار متین و محترمانه ای بود.

.

---

سلام
مساله جالبی بیان کردی این شک و تردید ها برای من هم هست و مثل شما گاهی گیر میکنم که چه طور برخورد کنم
اما یک سوال آقای توجیه:
میشه مثلا چند تا جمله مودبانه که بیانگر این عذر حواهی باشه را بگین؟ برای کار اشتباه ادم عذر خواهی میکنه خوب تو دلش نمیگه اگه فکر میکنی کارت غلط چرا داری انجامش میدهی؟
مثلا بگم:: عذر میخواهم که عقب نشستم؟؟
واقعا بی احترامی به ان فرد نیست که عقب بشینیم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

بنظرتون راجع به من چی فکر میکنن؟ میخوام بدونم اگه توی موقعیت اون آقا بودینو متاهل هم بودین چه برداشتی از حرکت من میکردین؟ آیا وجهه ی اون خانوم پیشتون خراب میشد؟

---

سلام، به نظر من اگه همونطور که گفتی بقیه رفتارهات متین و موقره این یکی مشکلی ایجاد نمیکنه. معمولا آقایون اینقدرها روی این موضوعات و خطاهایی که در رفتار بقیه میبینند اونهم فقط یکبار زیاد فکر نمیکنند! و به نظرم کلیت رفتار رو میبینند. از طرفی خیلی هم فراموش کاریم!! کافیه چندباری جور دیگه ای رفتار رو ببینه.

خانم سارا، از وقتی شما پست گذاشتی یعنی گویا دیشب که خواب بودم یک امتیاز ازت جلو زدم!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پونه

:
میشه مثلا چند تا جمله مودبانه که بیانگر این عذر حواهی باشه را بگین؟ برای کار اشتباه ادم عذر خواهی میکنه خوب تو دلش نمیگه اگه فکر میکنی کارت غلط چرا داری انجامش میدهی؟
مثلا بگم:: عذر میخواهم که عقب نشستم؟؟
واقعا بی احترامی به ان فرد نیست که عقب بشینیم؟

---

این مثلا عقب نشستن به خاطر رعایت همون عرفی هست که عموما پذیرفته شده. و شما با معذرت خواهی یعنی داری میگی که ضمن اینکه به ایشون اعتماد داری و براشون احترام قائلی ولی به خاطر عرف جامعه که هر آدم عاقلی باید توی روابط اجتماعیش رعایت کنه مجبوری عقب بشینی. بدون اینکه روی اون خیلی تاکید کنی همینکه بگی "ببخشید من عقب نشستم" کافیه. خودش تا تهش رو میفهمه. شاید فکر کنید آقایون زیاد باهوش نیستند ولی نه دیگه در این حد که منظور این جمله ات رو نفهمند!!

با سلام دوباره
اومدم سری به تاپیکم بزنم و ببینم دوستان شرمندم کردن یا نه که دیدم تاپیکم نیست! بعد چند دقیقه گشتن دیگه ناامید شدم! میخواستم یه تاپیک باز کنم و به فرشته ی مهربان بگم که نه فرشته ای و نه مهربان! حداقل به بقیه هشدار میدادین نه اینکه اینجوری تاپیکو از صحنه ی روزگار محوش کنین!:311: که یهو دیدم بعععععله تاپیکم اینجاست با عنوان طولانی جدید:227:(البته این آقایون رئیس من نیستن! از این کلمه خوشم نمیاد!). بهرحال ممنون ازتون:72:
پونه ی عزیز
اگه مثل من خیلی روی رفتارات سختگیری حتما این مسائلو قبل ازینکه باهاشون مواجه بشی حل کن! اگه این تاپیک به انجمن آزاد منتقل نمیشد دوست داشتم دوستان از تجربه های مشابه شون بگن تا برای خودمون تحلیل کنیم که چه کاری بهتره و از قبل آمادگیشو داشته باشیم. البته همیشه یه گزینه ای به نام قبول نکردن و یه جورایی پاک کردن صورت مساله هست اما گاهی بعضی برخوردا اجتناب ناپذیره.
آقای توجیه
ممنون از نظر دوباره تون
امیدوارم که همینطور باشه که میگین و احتمالش هم زیاده. قطعا اون آقا الان ننشسته به من فکر کنه که چیکار کردم!:18: توی رفتارای بعدیم هم سعی میکنم جبران کنم

اخه این همه وسواس برا چی؟

خانوم عزیز عقب بشینی انگار اون بدبخت راننده شخصیه و خیلی خیلی بده

کافیه یا عذر خواهی کنید بگید میخوام پیادهروی کنم یا جایی کار دارم یا قرار دارم ، یا بگید اینطوری راحت ترم..

اگرم تونستید میتونید تو ماشین جلو بنشینید و سکوت کنید ، یا مثلا به مناظر بیرون نگاه کنید سرتون به بیرون باشه اصلا بی احترامی نیست..

من کلاس زبان که میرفتم معلمم منو تا خونه میرسوند و میرفت خونشون نزدیک ما بود خانوادم هم میدونستن اصلا بد نبود ، ی معلم دیگه هم همکارا رو میرسوند و اصلا چیز بدی نبود ، فرض کن نشستی تو تاکسی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

جوابتو تا حدی دادم. متا سفانه نمیتونم خیلی نسبت به قضاوتهای دیگران بی اعتنا باشم و روی اصول خودم باشم! با این حال این اشتباه و عذاب وجدان بعدش منو مجاب کرده که توی این زمینه ها یه اصولی برای خودم تعریف کنم که همیشه ثابت باشه و برای هر موقعیت و شخصی هم مناسب باشه. بازم ممنون از نظرات خوبت

---

با سلام و احترام
بخشی از بیانات شما را که به رنگ قرمز در آورده ام، همان چیزی هست که به شما در موارد تعمیم یافته کمک خواهد کرد.
و نتیجه گیری صیحیح هست.
اما قسمت اول که"قضاوت های دیگران و عرف برای شما از اعتقادات خودتون مهمتر هست "، همچنان به عنوان کانون های بحران در موارد مشابه عمل خواهند کرد.

کلا پراکندگی و واگرایی در عرف بسیار زیاد هست. در هر محیطی انواع سلیقه ، نظر و دیدگاه هست. وقتی که شما سعی در هماوایی با عرف تنها می کنید دچار پریشانی و پراکندگی ذهن می شوید.
و در انتها بعد از آسیب و فشارهایی که دیدید تازه به این نتیجه می رسید که باید به یک اصولی برای خودتون به صورت دقیق دست پیدا کنید.

برای اینکه از این موارد در هر زمان و تجربه ای نجات یابید پیشنهاد می دهم . روی توجه زیاد به قضاوت و نظرات دیگران در مورد خودتون فکر کنید و روی آن کار کنید تا اثرش را کاهش دهید. ممکن است بررسی اعتماد به نفس خودتون اولین گام برای این خودآگاهی باشد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Elena1994

اخه این همه وسواس برا چی؟

خانوم عزیز عقب بشینی انگار اون بدبخت راننده شخصیه و خیلی خیلی بده

کافیه یا عذر خواهی کنید بگید میخوام پیادهروی کنم یا جایی کار دارم یا قرار دارم ، یا بگید اینطوری راحت ترم..

اگرم تونستید میتونید تو ماشین جلو بنشینید و سکوت کنید ، یا مثلا به مناظر بیرون نگاه کنید سرتون به بیرون باشه اصلا بی احترامی نیست..

من کلاس زبان که میرفتم معلمم منو تا خونه میرسوند و میرفت خونشون نزدیک ما بود خانوادم هم میدونستن اصلا بد نبود ، ی معلم دیگه هم همکارا رو میرسوند و اصلا چیز بدی نبود ، فرض کن نشستی تو تاکسی

---

عزیزم این همه وسواس برای اینه که آینده ی کار نامطمئن من بستگی به شخصیت و طرز برخورد من و حفظ احترام های دو طرفه داره. به هیچ وجه دلم نمیخواد بخاطر همچین اشتباهات کوچیکی قضاوت بدی راجع بهم بشه و خودمو به حاشیه ببرم! همینطورم که میبینی واقعا قضاوتها فرق میکنه یکی مثل شما روی صندلی عقب نشستن رو زشت میدونه یکی اصلا سوار شدن رو. مرسی از اینکه نظر خودتو گفتیی

در مورد اتاق در بسته و در باز خواستم بگم فکر نکنی این تنها به خاطر جنبه مذهبیش هست. اینجا که من هستم یک محیط مذهبی نیست و اصلا نامی از مدهب نیست ولی جالبه بدونی در دانشگاه قانون وجود داره که استادها هیچ وقت حق ندارند در اتاقشون رو زمانی که در اتاقشون حضور دارند ببندند (حتی اگر دانشجو و یا همکاری در اتاقشون باشه). همیشه رعایت حاشیه اطمینان ها و پیشگیری بهتر از درمانه.
در مورد ماشین هم شما که قضاوت دیگران برات مهمه؛ این قضاوت برات در دو جنبه کاملا متضاد در میاد. یکی قضاوت کسی که سوار ماشینش میشی و دوم قضاوت اونایی که شما رو سوار ماشین یک مرد می بینند. میخواهی به کدوم قضاوت اهمیت بیشتری بدی ؟ می بینی که اهمیت دادن به قضاوت دیگران در اکثر اوقات ادم رو دچار تضاد می کنه . پس من اگر جای شما باشم به اصول خودم بیشتر اهمیت می دم و البته اصولم رو بر پایه پیشگیری عاقلانه انتخاب می کنم.

سلام.

سارا جان،

ببخشید که در تاپیک شما سوالم رو مطرح می کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
بخشی از بیانات شما را که به رنگ قرمز در آورده ام، همان چیزی هست که به شما در موارد تعمیم یافته کمک خواهد کرد.
و نتیجه گیری بسیار حالی هست.
اما قسمت اول که"قضاوت های دیگران و عرف برای شما از اعتقادات خودتون مهمتر هست "، همچنان به عنوان کانون های بحران در موارد مشابه عمل خواهند کرد.

کلا پراکندگی و واگرایی در عرف بسیار زیاد هست. در هر محیطی انواع سلیقه ، نظر و دیدگاه هست. وقتی که شما سعی در هماوایی با عرف تنها می کنید دچار پریشانی و پراکندگی ذهن می شوید.
و در انتها بعد از آسیب و فشارهایی که دیدید تازه به این نتیجه می رسید که باید به یک اصولی برای خودتون به صورت دقیق دست پیدا کنید.

برای اینکه از این موارد در هر زمان و تجربه ای نجات یابید پیشنهاد می دهم . روی توجه زیاد به قضاوت و نظرات دیگران در مورد خودتون فکر کنید و روی آن کار کنید تا اثرش را کاهش دهید. ممکن است بررسی اعتماد به نفس خودتون اولین گام برای این خودآگاهی باشد.

---

آقای مدیر اگه اجازه بدید من با مثال سوالم رو بپرسم. با این مثال من میتونم پاسخ شما رو به موارد دیگه ای که قضاوت های دیگران رو در اولویت میگذارم، تعمیم بدم.

من در شرکتی کار میکردم که کاملا به مدیرپروژه ام اطمینان داشتم. کلا مجموعه شرکت، شامل انسان های فهیم و متشخصی بود و افرادی نبودن که من ذره ای شک داشته باشم که ممکنه رفتار ناشایستی از هرکدومشون سر بزنه.

چون من و اون آقا یه تیم به حساب میومدیم، گه گاه پیش میومد که ما دونفر جایی جلسه داشته باشیم. یا گاهی که بیشتر شرکت بمونیم و بعد ایشون منو برسونن خونه.

در اینجور مواقع، وقتی بیرون از شرکت بودیم (چه تو خیابون، چه در جلسه، چه تو ماشین ایشون) فاصله بیشتری حفظ میکردم (البته تو شرکت هم کاملا فضا محترمانه و با حفظ فاصله بود، اما بیرون رسمی تر برخورد میکردم). یعنی فرضا تو ماشین، حتما عقب می نشستم، چون من و اون آقا و خانومشون و بقیه بچه های شرکت و خونواده من، همدیگه رو می شناختیم، اما یه فردی تو خیابون، یا تو شرکتی که درش جلسه داشتیم، که ما رو نمی شناخت. (هرچند ارزش فکر و قضاوت اون افراد ناچیزه، اما خب من بهش اهمیت میدم.)


حالا با این مثال، باز هم روی پست قبلیتون تاکید دارید؟ یا چجوری اصلاحش میکنید که این مورد رو هم در بربگیره؟

کلا من از یه زمانی به بعد به آبروی اجتماعی بها دادم، و یادمه حدود یکسال پیش شما و فرشته مهربان بهم تذکر دادید که خیلی به "حیثیت" اهمیت میدم. این سوال رو بیشتر از این بابت پرسیدم. از پاسختون متشکرم.

- - - Updated - - -

البته من متوجه منظور شما شدم. منظور شما اینه که سارا بخاطر قضاوت همکارش، جلو نشینه. اما از اون طرف قضاوت دیگران در نظر گرفته شده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
بخشی از بیانات شما را که به رنگ قرمز در آورده ام، همان چیزی هست که به شما در موارد تعمیم یافته کمک خواهد کرد.
و نتیجه گیری صیحیح هست.
اما قسمت اول که"قضاوت های دیگران و عرف برای شما از اعتقادات خودتون مهمتر هست "، همچنان به عنوان کانون های بحران در موارد مشابه عمل خواهند کرد.

کلا پراکندگی و واگرایی در عرف بسیار زیاد هست. در هر محیطی انواع سلیقه ، نظر و دیدگاه هست. وقتی که شما سعی در هماوایی با عرف تنها می کنید دچار پریشانی و پراکندگی ذهن می شوید.
و در انتها بعد از آسیب و فشارهایی که دیدید تازه به این نتیجه می رسید که باید به یک اصولی برای خودتون به صورت دقیق دست پیدا کنید.

برای اینکه از این موارد در هر زمان و تجربه ای نجات یابید پیشنهاد می دهم . روی توجه زیاد به قضاوت و نظرات دیگران در مورد خودتون فکر کنید و روی آن کار کنید تا اثرش را کاهش دهید. ممکن است بررسی اعتماد به نفس خودتون اولین گام برای این خودآگاهی باشد.

---

سلام آقای مدیر
خیلی متشکرم که وقت گذاشتین
خوشحالم که این نتیجه گیری رو تائید میکنین. البته بگم که اهمیتی که برای نظر جمع و عرف قائلم معنیش این نیست که نظرات خودمو کاملا ندیده میگیرم. گفتم که ترجیح میدم توی جمعی که با من خیلی متفاوته شرکت نکنم یعنی اعتقاد خودم مهمه اما اگه مجبور باشم، بیشتر به عرف جمع اهمیت میدم. با این حال منظورتون رو اینطور درک کردم که باید اصول خودم رو که با عرف کلی جامعه هماهنگ و همسو هست تعریف کنم و به طور غالب همین رفتار رو نشون بدم. نه اینکه هر بار با توجه به هر جمع و دیدگاهی این رفتار تغییر کنه.
راهکار عملی برای اینکه توجه زیادم به قضاوت و نظر دیگران رو کم کنم بلد نیستم اما سعی میکنم بیشتر راجع بهش مطالعه کنم.
باز هم ازتون ممنونم:72:

- - - Updated - - -

میشل جان
میدونم سوال رو از من نپرسیدی اما من دقیقا متوجه ی سوالت نشدم
به نظرم مساله یکی اومد. فقط روی اعتماد خودت به این آقا بیشتر تاکید داشتی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

در مورد اتاق در بسته و در باز خواستم بگم فکر نکنی این تنها به خاطر جنبه مذهبیش هست. اینجا که من هستم یک محیط مذهبی نیست و اصلا نامی از مدهب نیست ولی جالبه بدونی در دانشگاه قانون وجود داره که استادها هیچ وقت حق ندارند در اتاقشون رو زمانی که در اتاقشون حضور دارند ببندند (حتی اگر دانشجو و یا همکاری در اتاقشون باشه). همیشه رعایت حاشیه اطمینان ها و پیشگیری بهتر از درمانه.
در مورد ماشین هم شما که قضاوت دیگران برات مهمه؛ این قضاوت برات در دو جنبه کاملا متضاد در میاد. یکی قضاوت کسی که سوار ماشینش میشی و دوم قضاوت اونایی که شما رو سوار ماشین یک مرد می بینند. میخواهی به کدوم قضاوت اهمیت بیشتری بدی ؟ می بینی که اهمیت دادن به قضاوت دیگران در اکثر اوقات ادم رو دچار تضاد می کنه . پس من اگر جای شما باشم به اصول خودم بیشتر اهمیت می دم و البته اصولم رو بر پایه پیشگیری عاقلانه انتخاب می کنم.

---

deljoo عزیز
مرسی از نکته هایی که یاد آوری کردی. حرفای همه تون کاملا درسته اما مشکل اینجاست که حس میکنم وقتی تئوریه قاطع تر و درست تره. وقتی عملا توی همچین موقعیتهایی قرار بگیریم خواه ناخواه نظر دیگران با اهمیت تر میشه و همیشه به خاطر همون واگرایی و پراکندگی در عرف که مدیر همدردی گفتن، این تردیدها هست.

مدیر گرامی شاید همین پیدا کردن اصول برای فرد به این راحتی که شما میگین نباشه!!!!!!!! چون تفاوت عرفی و فرهنگی در این کشور بسیار زیاد است..

تو همین مورد سوار ماشین شدن من یه اقایی میشناسم که خودش تعریف میکرد یه زمانی به یکی از اشنایان دورشون تعارف زده که ایشون رو با ماشینش برسونه که بعدش خانومه رفته و عقب نشسته بعدش میگفت که به شدت از این کار خانوم ناراحت شده و داشت به ما میگفت که کارش خیلی زشت و بی احترامی بوده...نمیدونم والا من خودم هم موندم تو این کشور با این همه تفاوت فرهنگی و عرفی!!!!!:203:

سلام
دقیقا این مشکل منم هست. چه جوری باید عرف را شناسایی کنیم؟؟؟ با وجود ناهمگون بودن فرهنگ جامعه.
منم فکر می کنم که عقب نشستن باعث بی احترامی میشه! و بهتره بشینم جلو و سرم را بندازم پایین و خیلی صحبت نکنم و جدی باشم! البته کلا ترجیح میدم که سوار نشم.

والا من که 30 سال از عمرم می گذره کلا به این نتیجه رسیدم که اصلا باید جلو نشست(چه متاهل چه مجرد) و در اتاق رو اکثرا نیمه باز رو به بسته گذاشت..و این چیزا تو تهران کلا حل شده...و کسی هم به ادم بد قضاوت نمی کنه....
فقط من جای شما بودم خیلی محکم نمی رفتم با ایشون....ولی خوب پیش میاد دیگه ومطمین باش کسی بد در مورد شما قضاوت نمی کنه به خصوص که بیشتر از این با شما بر خورد داشته باشه می فهمه که شما چه جور ادمی هستی و پاش رو از گلیمش درازتر نمی کنه
پاینده باشی

با سلام دوباره
gisoo، salehe92، و کاغذ بی خط عزیز از همتون متشکرم
من امروز یک دیدار کوتاه با این آقا داشتم و به نظرم همه چیز عادی بود.
در کل جو اینجا رو تا حدی مذهبی و سنتی میدونم و همینکه در اینجا خیلی ها این عقیده رو داشتن که روی صندلی عقب نشستن میتونه برای بعضیا بی احترامی باشه نشون میده که کار خیلی عجیب و غریب و خلاف عرفی نکردم که بخاطرش ناراحت باشم. هرچند اگه دوباره این موقعیت پیش بیاد اینکارو نمیکنم!
متاسفانه مدیر همدردی جواب سوال بعضی از دوستان رو ندادن. شاید همون توضیح رو کافی میدونستن یا هر چیز دیگه... اما من فکر میکنم همیشه موقعیت هایی که توش قرار میگیریم انقدر حالت صفر و یک نداره!! یعنی اینطور نیست که دو حالت داشته باشه. یا روی صندلی جلو یا عقب.. یا اینکار زشت و بی احترامیه یا نیست! معمولا توی موقعیت های مختلف میشه یه حد میانه ای رو تعریف کرد که برای هر موقعیتی درست باشه.
بهرحال از نظرات تک تکتون ممنونم:72: