شوهرم نمیخواد با من زیر یه سقف زندگی کنه.

سلام.
من رفتم که درستش کنم.از اول.
3-4 روز بیشتر نتونستم تحمل کنم.
فک میکنم سر کارم.
فک میکنم این ادم فقط میخواد دیوونه م کنه.

دیشب باهاش حرف زدم.
گفتم بریم سر خونه زندگیمون اخر تابستون.منم با کارت کنار میام.بهتر ازینه که زندگیم بهم بریزه باز.خیلی طولانی شده نامزدیمون.
باباش قرار بود دو واحد اپارتمتنی که یه حا داره رو بفروشه برامون یه اپارتمتن بگیره بریم توش زندگی کنیم.
سه سال همین وعده رو دادن.
اولش گفت بریم.بهتر.عروسی کنیم...
چند دقیقه بعد اس ام اس داد کجا باید زندگی کنیم؟
گفتم همونجا که بابت گفته بود.و
گفت بابام نظرش عوض شده.نمفروشه اونجارو.
گفتم چرا؟پس چیکار کنیم؟
گفت نمیدونم.مال خودشه اختیارشو داره.به من چه..

منم عصبانی شدم.گفتم از اولشم میدونستم تو دبه میکینی.مشخص بود/



انصافا میدونستم.
پارسالم گفتم بریم خونمون بهونه گرفت مامانم میگه پول نداریم عروسی بگیریم.به منم مربوط نیس.پول خودشه نمیخواد بده..

الانم که اینطوری ...


این ادم با من سر جنگ داره.به خدا میدونستم همین میشه.اخه غییر ممکنه تو این چند سال کاری ازش بخوام و بدون اینکه اشکمو دربیاره انجامش بده.
میگم بریم سفر.میگه باشه.با میگه نه.میگه با ماشین بریم.میگم باشه.میگه با اتوبوس بریم.میگم باشه.میگه پس با قطار..

فقط میخواد دیوونه م کنه.فقط میخواد عصبی م کنه

نمیتونم.سر جهیزیه همین برنامه رو داریم باز.سر عروسی همین...
سر همه چی.
من دیگه نمیکشم.

فقط بگین چی بگم بهش.انقد داغونم که اگه ببینمش منفجر میشم و هرچی از دهنم در بیاد میگم

- - - Updated - - -

اصن شاید سرکارم.
منو واسه چی میخواد اخه؟؟ چرا همش میپیچونه منو؟؟
مامان باباشم از خودش بدتر و بیخیال تر.اصن انگار نه انگار 3 ساله نامزدیم!!!

تازه اخرشم کلی بهم حرف گفت.حرفای چرند.فقط میخواد عصبیم کنه.
از قصد حرفای بی ربط میزنه که لجمو دربیاره.
که تو نیومدی زندگی کنی و ...

میخواد جنگ روانی راه بندازه
میخواد دیوونه م کنه
که کرده...
دست پیشم میگیره که چیزی نگم...


خسته شدم.

چیکار کنم؟؟ مغزم دیگه نمیکشه.

​امروز کلاسامو نرفتم.فقط دوست دارم گریه کنم.همین

- - - Updated - - -

به همین راحتی.من یه احمقم.
من یه مسخره ام.
امروز دلشون میخواد بهم خونه میدن.
فردا دلشون نمیخواد نمیدن.

که دروغ میگه.شرط میبندم همه رو دروغ گفت.
مطمینم همچین چیزی نیست.
مطمینم اگه از باباش بخواد خونه رو میفروشه واسمون خونه میگیره.

در ضمن اون خونه ها چون تو بیابونن نمیشه توش زندگی کرد.
امیدوارم از راهکارهاتون باز این نباشه که ولش کن برو همون جا زندگی کن.

هیچی ازم نمونده.
جز یه هالو که هر سازی میزنن میرقصم بزاشون.و نظرم و زندگیمم واسه هیچکس مهم نیس
انقدر که چشامو بستم و کوتاه اومدم







حالم بده.حالم بده.دیوونه م کردن.دیوونه م کردن.
کلی دیشب نازشو کشیدمتا اقا لج نکنه باز باهام.
اما دیدین>> چون مرضه

- - - Updated - - -

اصن دیگه نمیخواستیم تاپیک باز کنم.
چون میدونستم اینجا اصل بر کوتاه اومدن و لال شدنه.اینجا همه بهت میگن بسوز و بساز.
اینجا همه عیبا تو منه.

سلام الهام20
عزیزم من کاملا درکت میکنم چون منم در دوران عقد به سر میبرم و مشکلات این دوران رو میدونم با اینکه من 10 ماه بیشتر نیست که توی دوران نامزدی هستم اما واقعا برام سخت بوده و دوس دارم هرچه زودتر ازاین بلاتکلیفی خارج بشم
باید بگم که بهتره این مسئله رو به بزرگتر ها بسپری برام عجیبه که چرا توی این 3 سال خانواده شما هیچگونه اعتراضی به طولانی بودن دوران نامزدی نداشته و همچنان توی این وضع هستین
به نظرت بهتر نیست که ی روز خانواده همسرت رو به خونه تون دعوت کنین یا اینکه منزل اونها برید و خیلی بی پرده راجع به عروسی و محل سکونت تون باهاشون گفتگو کنید؟
حداقل اینکه ازین بلاتکلیفی خارج میشین...

شما اونارو نمیشناسید.
فقط کافیه بگم عرسی میخوام.
اونوقت دیگه رنگ عروسی رو نمیبینم.
کافیه بگم تو فلان خونه زندگی کنیم.اونوقت اگه اون خونه حاضر و اماده باشن ازم میگیرنش.

تو این سه سال هرچی گفتم باهام لج کردن.
واسه همینم بود که تو این 3سال یه بارم دم نزدم که بریم خونمون.
چون میدونستم این ادما چجورین.

میگم ماشینو نفروش.
صبحش میفروشه.میگه دیگه م ماشین نمیخریم.
میگم بهتر.اصن نخر دیگه.
صبح روز بعد میخره.

میگم بریم عروسی میگه نریم.
میگم من نمیام.میگه باید بیای.

هرچی.هرچی.هرچیزی که بگم اخرش همین میشه.

میگفتم مشکلمون حل کنیم بعد بریم خونمون میگفت نه الان باید بریم.
حالا من راضی شدم میگم باشه میگه...

خونواده ها قهرن باهم.

به خونوادشم بگم میگن برو تو همون بیابون زندگی کن.

- - - Updated - - -

امروز چند بار ز زد جوابشو ندادم.
میخوام یه 3-4 روز اصن جوابشو ندم.
بفهمه من مسخرس نیستم.

هرچند.اون بازم دست پیشو میگیرهو

ولی مهم نیست.هرچه باداباد

- - - Updated - - -

هرچند ونوادمم جرات نمیکن ازونا کاری بخوان.
چون اونا بدتر لج میکنن و کار خودشونو میکنن.یه کار میکنن که اخرش به غلط کدن بیوفتی.بیچارت میکنن.دمار از روزگارت در میارن.


من اگه بخوام سر حرفم وایستم اینجا همه چی تموم میشه.
مثه دفعه های پیش.
که اگه کوتاه نمیومدم الان طلاق گرفته بودیم.
دوست دارم تمومش کنم.مرگ یه بار شیون یه بار

- - - Updated - - -

​دارم منفجر میشم

سلام الهام جان
آروم باش
بین این همسر شما به امید مامان و باباش زن گرفته؟
اصلا فکرکن هیچ کسی حمایتش نمیکنه،با این شرایط بگو خونه اجاره کنه،مراسم مختصر بگیره و برید سر خونه زندگی خودتون
تا کی قراره پدر و مادرش حمایتش کنن؟؟؟؟
شما همسرت رو انتخاب کردی الان هم ایشون موظف هست برای شما زندگی مستقل فراهم کنه،و شما هم وظیفه داری شرایطش رو درک کنی.
من تایپیک هاتو کامل میخونم فقط تنها چیزی که به ذهنم میرسه اینه همسرت به بلوغ کامل فکری نرسیده چه برسه به اینکه زندگی مشترک تشکیل بده و مسئولیت بپذیره.شما و خانواده شما هم خیلی اشتباه کردید اجاز دادید مدت طولانی رابطه تون ادامه پیدا کنه و ین قهر کردن های خانواده هم مزید بر علت شده تا همسرت کلا احساس مسئولیت نکنه و فکر کنه میدون جنگه.
من درک میکنم چقدر سخت میگذره بهت اما باید در جواب اس ام اس ایشون میگفتی عیب نداره خودت یه جا رو اجاره کن بریم سر خونه زندگیون نه اینکه عصبانی بشی و بگی دبه میکنی...مگه شریک کاری هم هستید که فرضا توافقی بین شما بوده ولی توی اساسنامه ذکر نشده حالا این وسط یکی داره دبه میکنه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemaneabi222

سلام الهام جان
آروم باش
بین این همسر شما به امید مامان و باباش زن گرفته؟
اصلا فکرکن هیچ کسی حمایتش نمیکنه،با این شرایط بگو خونه اجاره کنه،مراسم مختصر بگیره و برید سر خونه زندگی خودتون
تا کی قراره پدر و مادرش حمایتش کنن؟؟؟؟
شما همسرت رو انتخاب کردی الان هم ایشون موظف هست برای شما زندگی مستقل فراهم کنه،و شما هم وظیفه داری شرایطش رو درک کنی.
من تایپیک هاتو کامل میخونم فقط تنها چیزی که به ذهنم میرسه اینه همسرت به بلوغ کامل فکری نرسیده چه برسه به اینکه زندگی مشترک تشکیل بده و مسئولیت بپذیره.شما و خانواده شما هم خیلی اشتباه کردید اجاز دادید مدت طولانی رابطه تون ادامه پیدا کنه و ین قهر کردن های خانواده هم مزید بر علت شده تا همسرت کلا احساس مسئولیت نکنه و فکر کنه میدون جنگه.
من درک میکنم چقدر سخت میگذره بهت اما باید در جواب اس ام اس ایشون میگفتی عیب نداره خودت یه جا رو اجاره کن بریم سر خونه زندگیون نه اینکه عصبانی بشی و بگی دبه میکنی...مگه شریک کاری هم هستید که فرضا توافقی بین شما بوده ولی توی اساسنامه ذکر نشده حالا این وسط یکی داره دبه میکنه؟

---

من از همه ایده الهام گذشتم.

شوهرم داره ازم سو استفاده میکنه.

زمانیکه ما ازدواج کردیم اصن جریان این نبود.

بابام گفت پول نداری.
گفت بابام خرجمو میده.که نداد.

گفت درست مونده.
گفت دوسال دیگه ت میشه.ماهم فقط دوسال نامزد میمونیم.
که الان 3 ساله نامزدیم و هنوز یه سال دیگه درسش مونده.

گفتیم عروسی کی میگیرین؟
گفتن هروقت بگین.
که هروقت میگیم یه بهونه میارن.

همون اول اول گفتم دوست ندارم تو مغازه بابات کار کنی.به هزار دلیل.
گفت باشه.
حالا میگه تو خواب ببینی ازون مغزه دربیام.

گفتیم کجا باید زندگی کنیم.
گفتن ما خونه داریم.دادیم اجاره.جاش در شان این بچه ها نیست.
میفروشیم یه جای خوب میگیریم..حالا

- - - Updated - - -

علنن من هیچکارم.
من و خونوادم هیچیم.

فقط باید وایستیم ببینییم چه تصمیمی میگرن برامون.

چرا اجاره نشین شم؟؟
مگه بابام به شرط اجاره منو داد بهشون؟
روزی که اومد خواستگاری گفتن خونه دارهوخونه ش تضمیه.
الان سه ساله که همینو میگه.

اینجوری که نمیشه.
پس تعهداتمون چی؟؟ ینجوری که نمیشه.
هر لحظه یه چیز بگن و ماهم اطاعت کنیم و جرات نه گفتن نداشته باشیم

در ضمن شوهر من اهل پول جمع کردن نیست.یعنی 60 سال دیگه م ما صاحب خونه نخواهیم شد.

اگه قرار باشه به ما خونه ندن.پس منم جهیزیه نمیبرم.
مثه خودشون

ببین عزیزم
با همه ی این شرایط اگه میخوای ازدواج کنی،به درستی با در جریان قرار دادن خانواده ها زمان عروسی و محل زندگیتون رو مشخص کنید و برید سر خونه زندگیتون،با پدر و مادر همسرت صحبت کن بگو من نمیخوام فشار بیارم شرایطش رو درک میکنم ولی میخوام برم خونه خودم.
الهام جان مگه اچاره نشین باشی چی میشه؟
با این لج و لجبازی ها به آرامش نمیرسی،تا زه شوهرت هم بدتر لج میکنه
جهزیه رو میبری و خودت و همسرت استفاده میکنید،چرا اینقدر پیچیده اش میکنی؟؟

سلام الهام خانم
نگو خواهر که این ماجراها برای اکثر ما جوونا پیش میاد.
خودم مشکلم مشابه مشکل شما هست. اگر چه شرایط شما رو درک می کنم و میدونم که طرف مقابلت چه طور ادمهایی اند ولی نمی تونی تغییرشون بدی. اینطورین دیگه. نمی تونی باهاشون بجنگی. این وسط خودت فقط داغون میشی.
ببین عزیزم فقط ببین چطوری می تونی بگی با چه ادبیاتی با چه لحنی که به خواسته های خودت برسی. عزیز گاهی در مورد بعضی افراد نرمش جواب می ده گاهی قاطعیت گاهی ....
فقط مهارت و قلقشو یاد بگیر. چرا باید با همه ی حرفا و خواسته هات مخالفت بشه. چطوری مطرح می کنی.
البته خودمم همین مشکل رو دارم می بینم که یه جاهایی رفتار بر خلاف خواسته هامه. ولی خودمم دارم تلاش می کنم که یاد بگیرم چطور باید باهاشون کنار بیام که قربانی نشم.
عزیزدلم نه می خواد بسوزی نه ... فقط خواهشم اینه خودتو اذیت نکنی. حرص نخوری تو ذهنت با اونا نجنگ. اونا هیچ اتفاقی براشون نمی افته. خانوادتم نمی تونی زیاد درگیر کنی. اینوسط شما ناراحتی. خودت بهتر از هر کسی همسرت خانوادت رو میشناسی. بشین فکر کن راه کار پیدا کنی. البته برا عروسی زمانش جای زندگی این موقع ها مشکلات بیشتر می شه.
برات دعا میکنم شما هم برام دعا کن.
موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemaneabi222

ببین عزیزم
با همه ی این شرایط اگه میخوای ازدواج کنی،به درستی با در جریان قرار دادن خانواده ها زمان عروسی و محل زندگیتون رو مشخص کنید و برید سر خونه زندگیتون،با پدر و مادر همسرت صحبت کن بگو من نمیخوام فشار بیارم شرایطش رو درک میکنم ولی میخوام برم خونه خودم.
الهام جان مگه اچاره نشین باشی چی میشه؟
با این لج و لجبازی ها به آرامش نمیرسی،تا زه شوهرت هم بدتر لج میکنه
جهزیه رو میبری و خودت و همسرت استفاده میکنید،چرا اینقدر پیچیده اش میکنی؟؟

---

خب اون داره دروغ میگه.
جفتمونم میدونیم پدر اون به هیچ وجه به اون خونه احتیاج نداره.
اندازه اینکه به همه دور و بر پول تو جیبی بده ثروت داره.

اونم هیییچوقت خونه برای من اجاره نمیکنه.
میگه اون خونه مال منه تو اون بیابون.بیا همونجا زندگی کن.
به همین سادگی

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرواز1

سلام الهام خانم
نگو خواهر که این ماجراها برای اکثر ما جوونا پیش میاد.
خودم مشکلم مشابه مشکل شما هست. اگر چه شرایط شما رو درک می کنم و میدونم که طرف مقابلت چه طور ادمهایی اند ولی نمی تونی تغییرشون بدی. اینطورین دیگه. نمی تونی باهاشون بجنگی. این وسط خودت فقط داغون میشی.
ببین عزیزم فقط ببین چطوری می تونی بگی با چه ادبیاتی با چه لحنی که به خواسته های خودت برسی. عزیز گاهی در مورد بعضی افراد نرمش جواب می ده گاهی قاطعیت گاهی ....
فقط مهارت و قلقشو یاد بگیر. چرا باید با همه ی حرفا و خواسته هات مخالفت بشه. چطوری مطرح می کنی.
البته خودمم همین مشکل رو دارم می بینم که یه جاهایی رفتار بر خلاف خواسته هامه. ولی خودمم دارم تلاش می کنم که یاد بگیرم چطور باید باهاشون کنار بیام که قربانی نشم.
عزیزدلم نه می خواد بسوزی نه ... فقط خواهشم اینه خودتو اذیت نکنی. حرص نخوری تو ذهنت با اونا نجنگ. اونا هیچ اتفاقی براشون نمی افته. خانوادتم نمی تونی زیاد درگیر کنی. اینوسط شما ناراحتی. خودت بهتر از هر کسی همسرت خانوادت رو میشناسی. بشین فکر کن راه کار پیدا کنی. البته برا عروسی زمانش جای زندگی این موقع ها مشکلات بیشتر می شه. میدونم.برا همینه که نا ندارم.
من این جماعتو میشناسم.میدونم الان حاضر و اماده ن که جرمممو بگیرن.
میدونم.واسه همین بود که هی عقب مینداختمش.چون ازشون میترسم.
ازون فکرای مریضشون.
ازینکه همش میخوان من از دخترشون کمتر باشم.
برات دعا میکنم شما هم برام دعا کن.
موفق باشید.

---

شما که نمیدونید.
به خدا به یه ادم عصبیه روانی تبدیل شدم انقدر که برای هر حرفی که زدم.یا باید بزنم.یا نباید بزنم به مغزم فشار اوردم اخرم شکست خوردم.

مگه یه روز دو روزه.همه شدرگیرم.
چی بگم که رام شه؟
چی نگم که لج نکنه؟
از کجا شروع کنم که بهش بر نخوره.

دیوونه شدم.
کاشکی ازدواج نکرده بودم.

غلط کردم خداجونم.
نجاتم بده.
کم اوردم

با خاله قزی موافقم.

داره عملن اذیتت می کنه و همین رو میخواد. این که کم بیاری.

اگر واقعن کم آوری پس حداقل اینجا رو منفعل نباش.

بکش کنار و از خانوادت کمک بگیر.

اگر از خانواده ات کمک گرفتی، کاملا بکش کنار و توی کارشون دخالت نکن. بذار پدر و مادرت با پدر و مادرش صحبت کنند و تصمیم نهایی رو به تو اعلام کنند.

تماس هات رو کاملا قطع کن و کلن بی خیال شوهرت شو و آمادگی هر چیزی رو داشته باش. محکم وایسا. یا رومی روم یا زنگی زنگ.

اما اما اما

اگر میخوای وسطش جا بزنی و عشقولانه بازی دربیاری، از همین حالا بدون رودربایستی با خودت کنار بیا. بعدن پدر و مادرت که اومدن وسط، ضایع شون نکنی! باز کم نیاری! احساساتی نشی. کار رو خراب نکنی. نازت رو کشید خر نشی! اگر نمی تونی اگر دلش رو نداری با بی خونه و بی پول بودنش بساز و برو مستاجری.
باز هم بهتر از الان ات میشه.

با توصیفهایی که شما کردید اگر این باشد بخصوص وعده هایی که دوران خواستگاری داده و ..... ایشون توی مسئولیت پذیری مشکل دارند .

بهتر هست خیلی قاطع و جدی با همراهی خانواده یک جلسه تشکیل دهید و تمام سنگها را محترمانه با هم وا بکنید و نیاز به مراجعه به مشاور برای اینکه مشخص شود اصلاً شما مناسب هم هستید و اصلاً اکنون ازدواج برای هرکدوم از شما صلاح هست یا نه یعنی بلوغ و رشد کافی برای اداره یک زندگی را دارید یاخیر را مطرح کنید و کوتاه نیایید . شما بگویید با توجه به فلان موارد که همه را مصداقی ذکر می کنید من می خواهم تجدید نظر کنم و در خصوص ادامه یا عدم ادامه زندگی تصمیم بگیرم و برای این تصمیم گیری نیاز به مراجعه به مشاور هست .

هر دلیلی آوردند ، یعنی حتی خانواده اش تضمین همه چیز را دادند و گفتند از فردا خونه فروخته میشه و خونه برای شما تهیه میشه و عروسی آنچنانی گرفته میشه و حتی تضمین دادند شما نپذیرید چون همین خودش نشانه خوبی نیست و وابستگی ایشون به خانواده را در ادای مسئولیتهای متأهلی را می رساند و بگویید اتفاقاً به همین دلایل من تأکید دارم مشاوره برویم چون می خواهم بدانم وضعیت احساس مسئولیت در هرکدام از ما چطور هست و بدون خانواده هامون ما چطور هستیم و می توانیم مسئولیت زندگی را بپذیریم یا خیر . هرچقدر هم خانواده ایشون شما را خواستند مجاب کنند و از جانب ایشون خیالتان را راحت کنند از مشاوره رفتن کوتاه نیایید و بگویید چشم همه حرفهای شما و وعده های شما را می پذیرم اما بعد از مراجعه به مشاور و گرفتن نظر مشاور و از مشاوره رفتن هرگز کوتاه نیا . در هر صورت این استحکام و قاطعیت شما در مشخص شدن تکلیف و شرط مشاوره به شما کمک می کند تا با سنجش واکنش ها برایتان مشخص شود اشکال کجا هست و آیا می توانید روی ادامه زندگی مشترک حساب باز کنید یا خیر . قاطعیت محترمانه شما بسیار مهم هست . اگر قاطعیت که البته به معنی خشونت نیست ها ، را در پیش نگیرید با وعده ها سرخوش شوید و بپذیرید و لذت ببرید از عروسی ای که برایتان می گیرند ، بهتون قول می دهم که مدتی بعد از عروسی خواهید آمد و دوباره تاپیک باز می کنید و .....


در یک کلام این مشکلات و اینکه بهتره وارد این زندگی بشوید یا خیر را قبل از عروسی باید به کمک یک مشاور مشخص کنید .

موفق باشید

سلام.
ممنون از همتون.
خب من تازه اومدم سر زدم.دانشگاه بودم.

نمیدونم خرابش کردم یا نه.
بهش گفتم :باید تکلیف من مشخص بشه.
من کاری به خونه بابات ندارم.من میخوام برم سر زندگیم.حالا تو میخوای واسم خونه اجاره کن.میخوای پولی که واسه ماشین گذاشتی کنارو بده واسه خونه...
خلاصه هر کار که میخوای بکن.واسم مهم نیست.
فقط باید تا اخر تابستون جمعش کنی.ببین میتونی یا نه.
اونم گفت: باشه.من خودم حلش میکینم.اونجا مال بابامه.دلشم نخواد نمیده بهم.من خودم یه کاریش میکینم.

این یعنی چی؟؟
چیکار کنم فرشته مهربان؟
من نمیخوام مستاجر شم!!! نمیتونم.فک نمیکردم قبول کنه.
باباش بهمون قول داده بود.به همبن راحتی تموم شد؟؟
من نمیخوام به این رحتی کوتاه بیام.


کاشکی زودتر اومده بودم خونه پیش تاپیکم.اه.
کمکم کنید.
بگم بهش حرفمو پس میگیرم.اینطوری نمیشه که به این راحتی بزنین زیر حرفتون؟؟

بانو الهام

هیچی نگو هیچی.شب خونه بابات اومد کاملا براش توضیح بده نوشته های بانو فرشته مهربان رو خوب.الان روی کاغذ بنویس اومد براش برو پیشش بخون بگو اومدم پیشتون مشورت بگیرم و باهاتون حرف بزنم.بابات هستش غریبه نیستش که هرچی فرشته مهرابن گفتش انتقال بده به پدرت.بهش بگو خودش زنگ بزنه بگه بیان قرار بزاره تا تکلیف رو کامل مشخص کنن.هرکاری گفتن رو انجام بده وگرنه نتیجش میشه همونی که خط آخر نوشتن.

منم برم دیرم شد دوستان شب خوش :72:

بابام نیستش.
رفته چین.
تا یه هفته دیگه م نمیاد.
ای خدااا

- - - Updated - - -

اصن منم مثه خودش دبه میکنم.
میگم حالا من یه چیز گفتم.تو چرا جدی گرفتیش؟؟؟منم مثه تو که میگی از دهنم افتاده فلان حرف.از دهنم افتاد

عزیزم به نظر من کمی صبر کن. کمی در کلامت ثبات داشته باش. اگر قرار باشه دائم حرفت رو عوض کنی ممکنه کسی در اینده روی حرفهاتون حساب باز نکنه. اگر کمی صبر کنی متوجه می شوی عکس العمل همسرت در عمل چه خواهد بود و آیا اینقدر مسولیت پذیر هست که حتی به دنبال اجاره خانه باشد یا نه. کمی بهش فرصت بده،

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

عزیزم به نظر من کمی صبر کن. کمی در کلامت ثبات داشته باش. اگر قرار باشه دائم حرفت رو عوض کنی ممکنه کسی در اینده روی حرفهاتون حساب باز نکنه. اگر کمی صبر کنی متوجه می شوی عکس العمل همسرت در عمل چه خواهد بود و آیا اینقدر مسولیت پذیر هست که حتی به دنبال اجاره خانه باشد یا نه. کمی بهش فرصت بده،

---

راست میگین دقیقا همینکارو باید بکنم.باید صبر کنم ببینم عکس العملش چیه.
اصن میدونین از دیشب همه شخراب کردم فک کنم.
نمیدونم.صبر گردن الان بهترین راهه.
اگه بتونم...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط she

با خاله قزی موافقم.

داره عملن اذیتت می کنه و همین رو میخواد. این که کم بیاری.

اگر واقعن کم آوری پس حداقل اینجا رو منفعل نباش.

بکش کنار و از خانوادت کمک بگیر.

اگر از خانواده ات کمک گرفتی، کاملا بکش کنار و توی کارشون دخالت نکن. بذار پدر و مادرت با پدر و مادرش صحبت کنند و تصمیم نهایی رو به تو اعلام کنند.

تماس هات رو کاملا قطع کن و کلن بی خیال شوهرت شو و آمادگی هر چیزی رو داشته باش. محکم وایسا. یا رومی روم یا زنگی زنگ.

اما اما اما

اگر میخوای وسطش جا بزنی و عشقولانه بازی دربیاری، از همین حالا بدون رودربایستی با خودت کنار بیا. بعدن پدر و مادرت که اومدن وسط، ضایع شون نکنی! باز کم نیاری! احساساتی نشی. کار رو خراب نکنی. نازت رو کشید خر نشی! اگر نمی تونی اگر دلش رو نداری با بی خونه و بی پول بودنش بساز و برو مستاجری.
باز هم بهتر از الان ات میشه.
اخ اخ.چقد ازینکار میترسم.
این یه کارو نمیتونم.
شوهرمم ازینکار متنفره.فقط کافیه اسم پدرومادرم بمبرم که فلان نظرو دارن.بعد دیگه بدبخت میشم.که چرا دخالت میکنن.
قبلنا جراتشو داشتم.گوشیمو خاموش میکردم و جوابشو نمیدادم میگفتم بابام باهاش حرف بزنه.
اما الان....
یعنی میدونین رابطه ما شایدم تحمل این حرفارو نداره دیگه

---

خانوم she.من یه ادمه ترسو شدم.
من میترسم از حقم دفاع کنم.
من به موجود عصبی تبدیل شدم.
من همون منفعل پرخاشگری م که اقای sci میگفت

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با توصیفهایی که شما کردید اگر این باشد بخصوص وعده هایی که دوران خواستگاری داده و ..... ایشون توی مسئولیت پذیری مشکل دارند . بهتر هست خیلی قاطع و جدی با همراهی خانواده یک جلسه تشکیل دهید و تمام سنگها را محترمانه با هم وا بکنید و نیاز به مراجعه به مشاور برای اینکه مشخص شود اصلاً شما مناسب هم هستید و اصلاً اکنون ازدواج برای هرکدوم از شما صلاح هست یا نه یعنی بلوغ و رشد کافی برای اداره یک زندگی را ردارید یاخیر را مطرح کنید و کوتاه نیایید . شما بگویید با توجه به فلان موارد که همه را مصداقی ذکر می کنید من می خواهم تجدید نظر کنم و در خصوص ادامه یا عدم ادامه زندگی تصمیم بگیرم و برای این تصمیم گیری نیاز به مراجعه به مشاور هست . هر دلیلی آوردند ، یعنی حتی خانواده اش تضمین همه چیز را دادند و گفتند از فردا خونه فروخته میشه و خونه برای شما تهیه میشه و عروسی آنچنانی گرفته میشه و حتی تضمین دادند شما نپذیر چون همین خودش نشانه خوبی نیست و وابستگی ایشون به خانواده را در ادای مسئولیتهای متهأهلی می رساند و بگویید اتفاقاً به همین دلایل من تأکید دارم مشاوره برویم چون می خواهم بدانم وضعیت احساس مسئولیت در هرکدام از ما چطور هست و بدون خانواده هامون ما چطور هستیم و می توانیم مسئولیت زندگی را بپذیریم یا خیر . هرچقدر هم خانواده ایشون شما را خواستند مجاب کنند و از جانب ایشون خیالتان را راحت کنند از مشاوره رفتن کوتاه نیایید و بگویید چشم همه حرفهای شما و وعده های شما را می پذیرم اما بعد از مراجعه به مشاور و گرفتن نظر مشاور و از مشاوره رفتن هرگز کوتاه نیا . در هر صورت این استحکام و قاطعیت شما در مشخص شدن تکلیف و شرط مشاوره به شما کمک می کند تا با سنجش واکنش ها برایتان مشخص شود اشکال کجا هست و آیا می توانید روی ادامه زندگی مشترک حساب باز کنید یا خیر . قاطعیت محترمانه شما بسیار مهم هست . اگر قاطعیت که البته به معنی خشونت نیست ها ، را در پیش نگیرید با وعده ها سرخوش شوید و بپذیرید و لذت ببرید از عروسی ای که برایتان می گیرند ، بهتون قول می دهم که مدتی بعد از عروسی خواهید آمد و دوباره تاپیک باز می کنید و .....


در یک کلام این مشکلات و اینکه بهتره وارد این زندگی بشوید یا خیر را قبل از عروسی باید به کمک یک مشاور مشخص کنید .

موفق باشید

---

ما مشاور زیاد رفتیم فرشته مهربون.
که هیچ نتیجه ای نداشت.یه مشاور هست تو شهرمون.که اونم خدا خیرش بده...
شوهرمم اصلا به حرف گوش نمیده.

اما حتتتما اینکارو میکنم.فقط کافیه یه بار دیگه بخواد شونه خالی کنه.
من کاری که گفتین میکنم و نتیجه شو میگم اینجا.
فعلا که گفته اجاره میکنم.
اینو دیگه چیکارش کنم؟؟ گیر افتادم

- - - Updated - - -

در کل من امروز فهمیدم که دیونه شدم
نمیدونین چقد اعصابم ضعیف شده

از دیشب تا حالا در و بستم و گریه کردم

بعدشم گوشی رو ورداشتم به شوهرم بد و بیراه گفتم.
گفتم تو دیوونه م کردی.تو خوشت میاد اذیتم کنی.خوشت میاد برات گریه کنم.خوشت میاد همه چی برام زهرمار شه.
گفتم میدونم دروغ میگی راجع به خونه.بابات میده خونه شو.تو نمیگیری.چون ازم بدت میاد
اونم اخراش هرچی دلش خواست گفت.
گفت :تو نذاشتی بابات بهم ماشین بده.تو نذاشتی بابات بفرستمون ترکیه.از تویاد گرفتم.
گفتم: فعلا نمیخوام ببینمت چند روز
اونم گفت: اوکی.هروقت نظرت عوض شد بهم خ بده.
گفت :تو با این اخلاقت نمیتونی زندگی اداره کنی.گفت: این مثلا گذشت کردنته؟؟ که اخرش قهره؟؟
گفت :اشکال نداره.من به اداهای تو عادت دارم

دست خودم نیست.
باهر جرقه ای منفجر میشم

- - - Updated - - -

منظورتون چیه فرشته مهربون؟؟
صدبار پستتونو خوندم.
مغزم درگیره نمیفهمم.
یعنی میگین اگه از زیر خونه رفتن و مسیولیت در میره بریم مشاور؟
یا چون گفتن بهمون خونه نمیدن و زدن زیر حرفشون؟

سلام ؛
خانوم الهام20
من فکر میکنم:
شوهر شما زیادی روی قول قرارها و وعده های خانواده ها حساب باز کردن.
البته خانواده ها هم این وسط کم مقصر نبودن اما خب ایشون هم باید این احتمال و درنظر میگرفتن که حالا اگر بنا به هردلیلی
پدر من نتونست خونه برام تهییه کنه!
مادر من نتونست هزینه عروسیمو بده!
پدر زن من نتونست ماشین بهم بده!
پدر زن من نتونست منو بفرسته ترکیه!

خودم بتونم یکاری کنم ، زندگیمو بسازم
بتونم سرمایه ای کافی برای آمادگی برای شروع یه زندگی جور کنم.

شما میگین شوهرتون طوری هستن که مطمعنین نمیتونن پسنداز داشته باشن.
این و موارد بالا یعنی ایشون مسولیت پذیر و آینده نگر نیستن، رو حساب دیگران حرف میزنن. حالا اگه دیگران زیر حرفشون بزنن ایشون هم بد قول میشن.

ایشون حتی احترام بزرگترا و رعایت نمیکنن . (البته من درمورد شما نمیدونم چقد رعایت میکنین. اما حتی اگه شما بی احترامی هم کنین باز هم این دلیل منطقی ای نمیتونه برای یه آدم عاقل و به بلوغ فکری و عقلی رسیده ؛ باشه. )


حالا شما تصور کنین تمام اینها در زمان عقدتون و قبل از عروسی اتفاق افتاده ؛ و داره شما رو اذیت میکنه، بنظرتون بعد از جشن عروسی قراره فرشته سیندرلا ظاهر بشه و همه اینا رو با یه چوب جادویی تو یه چشم بهم زدن درست کنه؟؟؟

نه ، معلومه که نه!

مگه عروسی چیه؟ اونم مثه عقده! با این تفاوت که مشکلات شما به مراتب خیلی بیشتر خواهد شد.
شما اینا رو الان میبینین و از نظرتون دیوونه شدین و افسرده شدین پس بعد عروسی چی میخواین بگین! اونجا که مشکلات دیگه ای هم اضافه میشه! .

پس اول بهتره این مشکلات و حل کنی! بعد عروس خانوم خونه خودت بشی! (بطور مثال شما الان مینالین که احترام به پدر و مادرم نمیذارن ؛ خب عزیزم فردا که زنش شدی اگه گفت حق نداری بری پیش خانوادت چکار میخوای بکنی؟ حالا این مثال بود که فقط مشکلات بعد عروسی هم ببینی ؛ ممکنه همچین چیزی نگن اما میگم اگه گفتن چی؟ ایشون آینده نگر نیستن شما باش. نمیگم منفی نگر شو میگم آینده نگری کن ؛ الان این مشکل هست خب وقتی الان حل نمیشه ، چه تضمینی وجود داره بعد عقد بدترم نشه؟ هان؟)

اینم راهش اینه که با شوهرت و خانواده ها با قاطعیت حرف بزنی! بگی خواستت از زندگی چیه! به شوهرت بگو سه سال نامزد بودین که ایشون شرایط و مهیا کنن دیگه، خب سرمایه این سه سال کجا رفته ؟ سرمایه ای که جمع کردن ؛ چقدره؟ با همون بدون هیچ چشم داشتی به خانواده ها ؛ برای خودتون زندگیتون و شروع کنین. توقعاتونو بیارین پایین.
حالا اگه این وسط خانواده ها هم کمکی کردن این نظر لطفشونه نه وظیفه شون !
اینو هم شما باید بدونین هم اوشون.

بنظر من هم این درست نیست که شما از خانواده شوهر انتظار دارین خونشونو بفروشن برای شما خونه بخرن؛ یا هزینه عروسیتونو بدن
هم توقع شوهرتون درست نیست نسبت به خانواده شما که انتظار دارن ببرنتون سفر ترکیه یا ماشین واستون بخرن!

این قول و قرار هایی که خانواده ها گذاشتن و شما ها هم زیادی روش حساب کردین شاید 20 درصدش خانواده ها مقصر باشن اما 80 درصدش خودتون مقصرین که الکی روش اینقدررررر حساب باز کردین که این قضیه اجازه بده اینقدر فاصله بین شما دوتا ایجاد کنه.

شما دوتا وقتی تصمیم به ازدواج گرفتین یعنی به اون حد پختگی و بلوغ عقلی رسیدین که همچین تصمیم بزرگی گرفتین. شما دوتا دارین ازدواج میکنین ، پس توقعتون فقط باید در حد خودتون باشه در حد توان خودتون نه بیشتر.

اگه شوهرتونو انتخاب کردین اجاره نشینی هم باید بپذیرین. حالا این وسط اگه خانواده شوهر کمکی هم کرد نظر لطفشونه.فقط همین


اما اینجا الان مسله فقط خونه و عروسی و اجاره نشینی نیست.
مسله شما دوتا خیلی فراتر از این حرفاست.
1.عدم مسولیت پذیری شوهر شما (با وجود توصیفات خودتون)؛
2.لجبازی طرفین،
3.عدم گذشت مناسب طرفین؛
4.بی احترامی و شکست حرمت ها،
5.بی اعتمادی طرفین.
6.رسوندن آسیب روحی شدید به همدیگه؛
7.نداشتن حس استقلال,
8.وابستگی بیش از حد به دیگران (خانواده)؛
9.عدم تصمیم گیری بدون دخالت خانواده ها.

من موندم شما چطور تصمیم گرفتین بدون حل هیچکدوم از این مشکلات برین زیر یه سقف.
دختر خوب اول به یه مشاور مجرب دوتاییتون با هم مراجعه کنین. ببینین اصلا کجای کارین؟ اصلا شما دوتا بدرد هم میخورین با این همه مشکلات. توان حل این مشکلات و دارین . بعد تصمیم به ازدواج بگیرین.

بذار پدرتون که اومدن ؛ باهاشون منطقی صحبت کنین ، برین خونه شوهرتون یا اونها رو دعوت کنین و بگین در مورد پاره ای از مسایل باید باهم حرف بزنیم، یه تصمیم جدی بگیرین، تا شما زودتر از این بلاتکلیفی خلاص بشین و بتونین زودتر به اوضاع روحی سابقتون برگردین . اینجوری که شما بیشتر دارین به روح و جسم خودتون آسیب میزنین.
(اصلا این کینه ایجاد شده بین خانواده ها درست نیست، بالاخره یکی از طرفین باید پا پیش بذاره و ریش سفیدی کنه! نمیشه که بخاطره دعوای دو خانواده دو جوون هم این وسط بلاتکلیف بمونن.)

راسی سال جدید پیشاپیش مبارک امیدوارم سال خوبی داشته باشی:72:

ممنون از دختربیخیال عزیز بخاطر راهنمایی بسیار دقیق و موشکافانه


لینک زیر را هم مطالعه کن و درتصمیم گیری ازش استفاده کن . شما هم ماشاء الله اشتباهات کمی نداری خود شما هم نیاز هست مشاوره داشته باشی و هردو ، هم اشتباهاتتون را بفهمین هم وضعیت احتمالی زندگی مشترک با توجه به خصوصیات و میزان سنخیتتون .


http://www.hamdardi.net/thread-10711.html

الهام خانم ، عزیز من ، شما اولا به حرف ها دقت نمیکنی ،

در تاپیک های اول ، پست های که برای شما ارسال کردم خدمت شما نوشته بودم ، شما اولا باید وقت بزاری و اصول صحیح برخورد اجتماعی و زناشویی را مطالعه کنی و یاد بگیری .این را هم فراموش نکن که هیچ چیزی مفتی نیست و با زحمت بدست میاد ،
بعد با استفاده از قدرت فکر و نوآوری در هر لحظه و موقعیتی که قرار میگیری واکنش مناسب ، منطقی و صحیح نشون بدی ، این اولین و مهم ترین کاری که شما باید انجام بدی ،،،

سوالاتی که شما به صورت مقطعی میپرسی که میشه اینطوری همه را خلاصه شون کرد ،،، شما بگید الان من چیکار کنم ؟،،، این مسیر نادرست است ، این مسیر فقط برای کسانی ان هم به صورت نسبی مناسب هست که تعداد کمی سوال دارند اما شما در تقریبا کل روند زناشوییتون نیازبه راهنمایی و سوال دارید ، که نشون دهنده این هست که در پایه واصول مشکل هست.

حتی اگرشخصی با تجربه و کارشناس مثلا فرشته مهربان ، فرضاکاملا وقت برای شما بزاره و تمام این سوالات شمارابه صورت مقطعی جواب بدهد بازهم در روز بعد یا روزهای بعد سوالات جدیدی برای شما به وجود مگراینکه یک راهنما همواره همراه شما باشه و دایما شما را راهنمایی کند که البته غیر ممکنه.

اگر در مسیرصحیح قرار بگیرید ، حتی اگر راه خیلی طولانی باشه ، به نتیجه درست میرسید،

این نتیجه الزاما ادامه زناشویی یا عدم ان نیست بلکه چیزی هست که از رسیدن به ان احساس پشیمانی و حسرت نمیکنید .

درود بانو الهام:72:

یه سپاس مخصواز از بانو
دختر بیخیال گرامی دقیقا نکانتی رو که میخواستم بگم ایشون گفت(البته نه به این خوب یو کاملی که گفتن) :104:

الان دوتا مشکل داریم یکی شما.که همونطور که alireza35 عزی زنوشتن شما اول خودت باید بشینی فکر کنی ببینی واقعا چی میخوای میخوای چیکار کنی؟

اول خودت رو آروم کن بخودت استراحت بده به هیچی فکر نکن نه تلفنی جواب بده نه استرسی بخودت وارد کن تا وقتی که پدرت نیومده هیچکاری نکن مطلقا هیچی.

دومندش.کارایی کن که دوست داری و بهت آرامش میده برو بازار خردی کن میدونم دل و دماغ نداری ولی برو

سومندش:خیلی از دوستان پراکنده به این موضوع اشاره کردن که ایشون هنوز به اون درجه از بلوغ نرسیدن که بدونن هرکسی خودش مسئول مشکلاتش هستش.ایشون همش چشش به دست باباش یا بابای شماست اینو بخون

گفت :تو نذاشتی بابات بهم ماشین بده.تو نذاشتی بابات بفرستمون ترکیه.از تویاد گرفتم.


این آقا هنوز نمیدونه زندگی مشترک و مسئولیت داشتن چیه!!


پایینش نوشتی بهش گفتم فعلا نمی خوام چند روز ببینمت.

خوب بیا امتحان کنیم ببینیم میتونی اینکارو کنی؟صبر داشته باش سعی کن بعد آروم کردن خودت بشینی فکر کنی ببینی میخوای چیکار کنی از طریق خانواده ها اقدام کنی یا همین مسیر رو بری ؟

اصلا باهاش تماس نگیر و پیامک نده به هیچ عنوان تا وقتی بابات نیومده.باز نری برگردی بهش زنگ زدم اینو گفت اونو گفتا؟ آفرین دختر خوب

فعلا یه کاری کن یه تایپیک جدا گانه باز کن در مورد خودت تا دوستان بیان راهنماییت کنین چجوری توی این چند روزه آرامشت بیشتر بشه و اعتماد بنفست بره بالا خواهشا فقط فقط از خودت بگو به هیچ عنوان از فرد دیگه ای مطلب ننویس تا پدرت برنگشته.

یا کار ساده تر بری مقالات رو بخونی و بهشون عمل کنی.(مورد بالا رو گفتم یکم حرف بزنی آروم بشی )

خواهشا خواهشا هیچ کاری نکن هیچی تا وقتی بابات نیومده فقط بشین تصمیم قطعی بگیر میخوای چیکار کنی.اینجور یکه من متوجه شدم شما دوتا نمیتونین تصمیم درست بگیرین.پس میمونه همون راهکار کشیدن به خانواده البته به روش بانو فرشته مهربان.اگه نمیتونی اونجور یکه نوشته حرفات رو بزنی بهتره که اصلا هیچکاری نکنی و همین مسیر رو ادامه بدی.اگرم زندگیت رو دوس داری و برای خودت ارزش قائلی پس حرفات رو بزن و محکم روشون پافشاری کن:72:

سلام.
ممنونم ازتون.
واقعا ممنونم.نمیدونم اگه این تالار و شماها نبودین این وقتا باید چیکار میکردم؟؟
مرسی.

اقای kheleghezy.

راستش فک نمیکنم کلید این مشکل تو دست بابام باشه:
1.پدر من از طلاق وحشت داره و همیشه پیشنهاد صلح میده
2.ازین خونواده خیلی حساب میبره و هیچوقت باهاشون رودر رو نمیشه.
پارسالم همین جریان بود.خودمو کشتم گفتم بابا ازشون بخواه عروسی بگیرن.
گفت من به این جماعت رو نمیزنم.
که خودم رفتم به شوهرم گفتم و اونم گفت مامانم میگه ما پول نداریم فعلا و تا زنت نیاد بهمون احترام نذاره خبری از عروسی نیست.
3.بابام منو مقصر میدونه همیشه.تا کوچکترین مشکلی میشه شرع میکنه سرکوفت زدن.که خودت کردی.من کاری ندارم...

اما.فک میکنم زمانی که جریان خونه جدی شد و من مطمین شدم خونه ای درکار نیست بهترین کار اینه که بابام با پدرش صحبت کنه نه با شوهرم!
اونو گذاشتم گزینه اخر چون فک میکنم اخرین راهه.یا نتیجه ای که میخوام رو میده یا بدترین نتیجه رو داره!
چون فوق العاده به پدر و مادر من حساسن.


تنها کسی م که میتونه این مارو از سوراخ دربیاره.خود همسرمه.میدونین چرا؟؟ :

دختر بیخیالعزیزم.اتفاقا من چیز دیگه ای فک میکنم.
من شوهرمو میشناسم.
چیزی به اسم بابام نمیده یا بابام نمیذاره یا... وجود نداره براش.
چون هرچی که بخواد رو با قهر و دعوام که شده میگیره ازش.
بماند که باباش خودش همه کار میکنه واسش.

الانم این جریان خونه همش دروغ خودشه.که نمیده و...

من میشناسمش.
هم خودشو هم باباشو.
دلایلشم میدونم:
1.لذت میبره از ینکه قبل از هرکاری اذیتت کنه.
وای به روزی که ضعف نشون بدی.بیچاره میشی.
اگه م به روی خودت نیاری که میگذره.
که متاسفانه من ضعف رو نشون دادم اون شب.ب عصبانیتم.با قهرم.با حرفام.
الانم شک ندارم که خونه رو از باباش نمیگیره
2.فوق العاده بدبینه به من.یعنی الان داره فک میکمنه چه منافعی پشت اون خونه بود واسه من و چه مضراتی واسه باباش کهانقد من ناراحت شدم!
3.اون شب یه گوشه از افکارشو گفت غیر مستقیم:
که بابای تو نمیده و نداده.بابای من چرا بده؟؟؟

مشکلش ایناس.شک ندارم.
اگه مطمین بودم که باباش نمیده منم انتظاری نداشتم و کنارش میرفتم اجاره نشینی.
ولی میدونم این کار خودشه نه باباش

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

سلام ؛
خانوم الهام20
من فکر میکنم:
شوهر شما زیادی روی قول قرارها و وعده های خانواده ها حساب باز کردن.
البته خانواده ها هم این وسط کم مقصر نبودن اما خب ایشون هم باید این احتمال و درنظر میگرفتن که حالا اگر بنا به هردلیلی
پدر من نتونست خونه برام تهییه کنه!
مادر من نتونست هزینه عروسیمو بده!
پدر زن من نتونست ماشین بهم بده!
پدر زن من نتونست منو بفرسته ترکیه!

خودم بتونم یکاری کنم ، زندگیمو بسازم
بتونم سرمایه ای کافی برای آمادگی برای شروع یه زندگی جور کنم.

شما میگین شوهرتون طوری هستن که مطمعنین نمیتونن پسنداز داشته باشن.
این و موارد بالا یعنی ایشون مسولیت پذیر و آینده نگر نیستن، رو حساب دیگران حرف میزنن. حالا اگه دیگران زیر حرفشون بزنن ایشون هم بد قول میشن.

ایشون حتی احترام بزرگترا و رعایت نمیکنن . (البته من درمورد شما نمیدونم چقد رعایت میکنین. اما حتی اگه شما بی احترامی هم کنین باز هم این دلیل منطقی ای نمیتونه برای یه آدم عاقل و به بلوغ فکری و عقلی رسیده ؛ باشه. )


حالا شما تصور کنین تمام اینها در زمان عقدتون و قبل از عروسی اتفاق افتاده ؛ و داره شما رو اذیت میکنه، بنظرتون بعد از جشن عروسی قراره فرشته سیندرلا ظاهر بشه و همه اینا رو با یه چوب جادویی تو یه چشم بهم زدن درست کنه؟؟؟

نه ، معلومه که نه!

مگه عروسی چیه؟ اونم مثه عقده! با این تفاوت که مشکلات شما به مراتب خیلی بیشتر خواهد شد.
شما اینا رو الان میبینین و از نظرتون دیوونه شدین و افسرده شدین پس بعد عروسی چی میخواین بگین! اونجا که مشکلات دیگه ای هم اضافه میشه! .

پس اول بهتره این مشکلات و حل کنی! بعد عروس خانوم خونه خودت بشی! (بطور مثال شما الان مینالین که احترام به پدر و مادرم نمیذارن ؛ خب عزیزم فردا که زنش شدی اگه گفت حق نداری بری پیش خانوادت چکار میخوای بکنی؟ حالا این مثال بود که فقط مشکلات بعد عروسی هم ببینی ؛ ممکنه همچین چیزی نگن اما میگم اگه گفتن چی؟ ایشون آینده نگر نیستن شما باش. نمیگم منفی نگر شو میگم آینده نگری کن ؛ الان این مشکل هست خب وقتی الان حل نمیشه ، چه تضمینی وجود داره بعد عقد بدترم نشه؟ هان؟)

اینم راهش اینه که با شوهرت و خانواده ها با قاطعیت حرف بزنی! بگی خواستت از زندگی چیه! به شوهرت بگو سه سال نامزد بودین که ایشون شرایط و مهیا کنن دیگه، خب سرمایه این سه سال کجا رفته ؟ سرمایه ای که جمع کردن ؛ چقدره؟ با همون بدون هیچ چشم داشتی به خانواده ها ؛ برای خودتون زندگیتون و شروع کنین. توقعاتونو بیارین پایین.
حالا اگه این وسط خانواده ها هم کمکی کردن این نظر لطفشونه نه وظیفه شون !
اینو هم شما باید بدونین هم اوشون.

بنظر من هم این درست نیست که شما از خانواده شوهر انتظار دارین خونشونو بفروشن برای شما خونه بخرن؛ یا هزینه عروسیتونو بدن
هم توقع شوهرتون درست نیست نسبت به خانواده شما که انتظار دارن ببرنتون سفر ترکیه یا ماشین واستون بخرن!

این قول و قرار هایی که خانواده ها گذاشتن و شما ها هم زیادی روش حساب کردین شاید 20 درصدش خانواده ها مقصر باشن اما 80 درصدش خودتون مقصرین که الکی روش اینقدررررر حساب باز کردین که این قضیه اجازه بده اینقدر فاصله بین شما دوتا ایجاد کنه.

شما دوتا وقتی تصمیم به ازدواج گرفتین یعنی به اون حد پختگی و بلوغ عقلی رسیدین که همچین تصمیم بزرگی گرفتین. شما دوتا دارین ازدواج میکنین ، پس توقعتون فقط باید در حد خودتون باشه در حد توان خودتون نه بیشتر.

اگه شوهرتونو انتخاب کردین اجاره نشینی هم باید بپذیرین. حالا این وسط اگه خانواده شوهر کمکی هم کرد نظر لطفشونه.فقط همین


اما اینجا الان مسله فقط خونه و عروسی و اجاره نشینی نیست.
مسله شما دوتا خیلی فراتر از این حرفاست.
1.عدم مسولیت پذیری شوهر شما (با وجود توصیفات خودتون)؛
2.لجبازی طرفین،
3.عدم گذشت مناسب طرفین؛
4.بی احترامی و شکست حرمت ها،
5.بی اعتمادی طرفین.
6.رسوندن آسیب روحی شدید به همدیگه؛
7.نداشتن حس استقلال,
8.وابستگی بیش از حد به دیگران (خانواده)؛
9.عدم تصمیم گیری بدون دخالت خانواده ها.

من موندم شما چطور تصمیم گرفتین بدون حل هیچکدوم از این مشکلات برین زیر یه سقف.
دختر خوب اول به یه مشاور مجرب دوتاییتون با هم مراجعه کنین. ببینین اصلا کجای کارین؟ اصلا شما دوتا بدرد هم میخورین با این همه مشکلات. توان حل این مشکلات و دارین . بعد تصمیم به ازدواج بگیرین.

بذار پدرتون که اومدن ؛ باهاشون منطقی صحبت کنین ، برین خونه شوهرتون یا اونها رو دعوت کنین و بگین در مورد پاره ای از مسایل باید باهم حرف بزنیم، یه تصمیم جدی بگیرین، تا شما زودتر از این بلاتکلیفی خلاص بشین و بتونین زودتر به اوضاع روحی سابقتون برگردین . اینجوری که شما بیشتر دارین به روح و جسم خودتون آسیب میزنین.
اگه اینو از کس دیگه ای کمک بگیرم بد میشه؟؟
مثلا از دومادشون بخوام اینکارو برام بکنه.دو تا خونواده رو دعوت کنه.یا با اونا صحبت کنه عید همه چیزرو بذارن کنار و پاپیش بذارن.
من زورم به مامانم و بابام نمیرسه اخه.
با رفتارایی که شوهرم میکنه اصن دیگه روم نمیشه همچین چیزی بخوام.
(اصلا این کینه ایجاد شده بین خانواده ها درست نیست، بالاخره یکی از طرفین باید پا پیش بذاره و ریش سفیدی کنه! نمیشه که بخاطره دعوای دو خانواده دو جوون هم این وسط بلاتکلیف بمونن.)

راسی سال جدید پیشاپیش مبارک امیدوارم سال خوبی داشته باشی:72:

---

اینم بگم که دومادشون اوایل خیلی سعی میکرد بهم کمک کنه.همیشه باهام صحبت میکرد و میگفت تو مثه خواهرمی.خیلی هوامو داشت خلاصه

- - - Updated - - -

تصمیم من راجع به خونه:


فعلا صبر میکنم و هیچی نمیگم.
تو این چند روز سعی میکنم خودمو اروم کنم.
تا زمانیکه حساسیت های سر خونه از بین رفت,یه بار دیگه زمانیکه با شوهرم رابطه خوبی داشتم با خوش رویی بحث رو پیش میکشم ببینم مزه دهنش چیه.
و اگه حرف از مستاجری شد خودمو میزنم به اون راه.یعنی تا الان حتی بهش فکرم نمیکردم و من فکرم رو همون پول ماشین بوده که بدیمش واسه خونه.

میدونین 55 تومن پول داره کلا.میخواد باهاش همه کار بکنه!!

فک میکنم هرچقدر بیشتر سر این جریان بحث کنم و بزرگترش کنم بیشتر از هدفم دور میشم با شناختی که از شوهرم دارم.بیشتر حساس میشه

- - - Updated - - -

میخوام اروم شم.

من ناراحتم چون:
1.دلیل این اتفاقا رو شوهرم میدونم.این که میخواد اذیتم کنه.اینکه داره باهام لج میکنه و بهم دروغ میگه.راه حل: نداره
2.فک میکنم سر همه مسایل این جریان پیش میاد.
سر جشن عروسی.سر جهیزیه.سر همه جی...
که دلم میخواست شوهرم کنارم باشه اون لحظات جای اینکه مقابلم وایسته
3.خیلی برام سخته.که قبول کنم تمام وعده هایی که میدادن دروغ بوده.
مسلما این ریان تو مراحل بعدی هم اتفق میوفته.
سر جشن عروسی.سر جهیزیه...
من دلم میخواست همه این مراحل با خوشحالی طی شه.هم.نجوری که بهم قول داده بودن من واسش برنامه ریزی میکردم
4.شوهرم اماده جنگه.تو تموم اون مراحلی که گفتم اماده امادست که اذیتم کنه.
من دوتا راه دارم: کنار بیام و با صبر و حوصله سعی کنم که مدیریت کنم برای رسیدن به چیزایی که میخوام.
که از من بعیده این صبر و از شوهرمم بعیده این کنار اومدن با شرایط و رام من شدن.

هیچی نگم.هیچی.فقط صبر کنم تا بگذره و هر کم و کسری بود لال شم

5..ناراحتم چون شوهرم زندگی رو میدون جنگ میبینه.
همه ش فکراینه که یوقت باباش بیشتر از بابای من خرج نکنه.
که ....

فک نمیکنم توان تحمل اون روزا رو پیش رو داشته باشم

- - - Updated - - -

منم مثه بابام از طلاق میترسم چون:

1.مردم نمیگن چره عیبی داشت که سه سال نامزد موند اخرم یه عروسی واسش نگرفتن و و اخرش شد طلاق؟
2.من باکره نیستم.تو شهر ما طبیعیه.اما تو خونوادمون نه.پدر و مادرم بهم چی میگن؟؟
اصن واسم چه فرقی داره برم خونم یا نه؟
3.این همه سختی کشیدم.اگه یه وقت طلاق بگیرم.شوهرم چی رو از دست داده؟؟ من چی ؟
من همه ابروم.همه ایندم.
اما اون حتی یه هزاریش کم نشد.هیچکاری واسم نکرد.
ادمیم نیست که بهم مهریه بده.
دلم میسوزه به این راحتی ول کنم برم
4.همه فامیل بهم تیکه طعنه میندازن.سر همین جریان عروسی و...
5.من هنوز عیبایی دارم.که اصلاح نشده.
عصبی شدم.زود از کوره در میرم.سیاست ندارم.جراتمند نیستم
میترسم یه روزی به خودم بیام که دیر شده
6.بابام.بابام اذیتم میکنه.یه ادم سنتی که طلاق یعنی مرگ براش.
الانم میگه روزگارت این نیست کهمیبینی بعد از طلاق

- - - Updated - - -

میخوام به خودم کمک کنم.

من مهمم.من حیفم.جوونیم حیفه.
من ادمم.ارزشی دارم.
نباید اجازه بدم هرکسی به این راحتی اذیتم کنه.

نباید انقد ضعف داشته باشم که به این راحتی بشکنم.

نباید به شوهرم و کاراش انقدر بال و پر بدم که بتونه اشکمو دربیاره.

دیگه نمیخوام گریه کنم.
به خاطر هیچکس.

هیچکس منو دوست نداره.
خودم که خودمو دوست دارم.

من به تنهایی م باید بتونم خوشحال باشم.بدون شوهرم.
باید بتونم اداره کنم.لا اقل خودمو.

میخوام به خودم کمک کنم.قبل از همه کس و همه چیز من مهمم.من و ارامشم


- - - Updated - - -

راستی فرشته مهربون


​هزار بار ممنونم واسه لینکی که گفتین.عالیه

ببین الهام جان

شما مثل اینکه متوجه اصل راهنمایی بنده نشدین

مسئله شما خونه و عروسی شده در حالی که اینها واقعاً مسئله اصلی شما نیست . مسئله اصلی شما خصوصیات شما و همسرته . شما ضعفهایی داری و ایشون هم بنا به ماجراها و روندی که شما اشاره داشتید ضعفهای مهمتری دارند که حتماً در زندگی مشکل پیدا خواهید کرد و حتماً میایی همدردی به ای وای و چکار کنم با این اخلاق و فلان رفتار .

اصل حرف من این بود که حتی اگر خانواده اش آمدن ، تضمین در رابطه با خونه و عروسی هم دادن و شما هم مطمئن شدی عملی می کنند شما نپذیر و به کمتر از مشاوره راضی نشو و تصمیم نهایی را بگذار برای بعد از مشاوره چون شما نیاز به بررسی مجدد روی خودتون دارید اصلاً ببینید با هم می توانید زندگی کنید یا خیر ، آیا به طلاق بعد از عروسی نمی رسید ؟ و ضعفهای هرکدام معلوم بشه و اگر مشاور امیدواری داد که با فلان تغییرات می توانید با هم زندگی خوبی داشته باشید و ... تعهد بگیرید که مشاوره را ادامه دهید و اصلاً به کمک مشاور بفهمید چقدر متعهد و پای بند به قول و قرارهاش هست و ...

متأسفانه شما خیلی سطحی مسائل را می بینی و اکنون مسائل مهمتر و جدی تر را رها کرده همانگونه که وقت شناخت بهش بی توجه بوده ای و فقط احساسی پیش رفتی حالا هم به گونه ای دیگر داری فقط احساسی پیش می روی و توجهی به جنبه های جدی نداری . تمام تمرکز شما شده اینکه باباش خونه میده و عروسی میگیره یا نه .

در هر صورت اگر با همین روند احساسی و سطحی پیش بروی عروسی هم برات بگیرند و خونه هم داده بشه بعد از عروسی دوباره مهمان مایی و تاپیک اختلافاتتون و ... باز هم نعل وارونه زدن


امیدوارم به خودت بیایی و به مسائل جدی تر اهمیت بدهی ، به ویژگی های شخصیتی اهمیت بدهی . وقتی شما راحت می گویی او هرچه بخواهد با زور هم شده از پدر و مادرش می گیرد تعجبم هست چطور از کنار این خصوصیت که مشتی نمونه خراوار از ضعفهایی اساسی هست اینهمه راحت می گذری و فقط می خواهی با همان زور این کار را بکند و برات مهم اینه که از باباش خونه را بگیره . و توجه به نوع رفتارش با خانواده و دیگران برای شناخت شخصیتش و تبعات ویژگیها اصلاض نداری . ظواهر زندگی روبراه هم باشد نمی تواند مشکل ناسازگاریهایی که از تفاوتهای شخصیتی و مشکلات رفتاری هردوی شما نشأت میگیره را حل کنه که شما اصلاض به اینها توجه نداری و فقط هیجان محور داری ساز خودت را می زنی .

از ما گفتن بود

باشه
چشم
.ممنون.
من همین الان از خواهرم میخوام که برام وقت یه مشاوره از مشهد بگیره.

ممنونم.نتیجه شو اینجا میگم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهام20

دختر بیخیالعزیزم.اتفاقا من چیز دیگه ای فک میکنم.
من شوهرمو میشناسم.
چیزی به اسم بابام نمیده یا بابام نمیذاره یا... وجود نداره براش.
چون هرچی که بخواد رو با قهر و دعوام که شده میگیره ازش.

(این کار بچه هاست ؛که با قهر و لجبازی و دعوا بخواین به چیزی که میخواین برسن؛ فکر نمیکنین این خصوصیت خیلی بده؟؟؟ و نیاز داره که بیشتر رو این خصوصیت فکر کنین؟ قراره همیشه هروقت مشکلی داشتین شوهرتون اینطوری مشکل و حل کنن؟ تکیه گاه شما در زندگیتون همچین شخصی با همیچین استراژدی بچه گانه ای هستن؟)
بماند که باباش خودش همه کار میکنه واسش.

الانم این جریان خونه همش دروغ خودشه.که نمیده و... (این از بی اعتمادی طرفین بهم ؛ شما شوهرتون و دروغگو میدونین بعد میخواین باهاشون برین زیر یه سقف زندگی کنین؟)

من میشناسمش.
هم خودشو هم باباشو.
دلایلشم میدونم:
1.لذت میبره از ینکه قبل از هرکاری اذیتت کنه.
وای به روزی که ضعف نشون بدی.بیچاره میشی.
اگه م به روی خودت نیاری که میگذره.
که متاسفانه من ضعف رو نشون دادم اون شب.ب عصبانیتم.با قهرم.با حرفام.
(این مشکلات بعد از عروسیتون حل نخواهد شد مگه اینکه فکر اساسی براش بکنین ، یا کلا خودتون و قانع کنین که اینجوری هستن و تا آخر عمر تحملش کنین. توجه کنین این مشکلات سر هر مسله ای وجود خواهد داشت فقط مختص جریان دیشب یا همون خونه نیست!!!!)
الانم شک ندارم که خونه رو از باباش نمیگیره (و باز هم بی اعتمادی )
2.فوق العاده بدبینه به من.یعنی الان داره فک میکمنه چه منافعی پشت اون خونه بود واسه من و چه مضراتی واسه باباش کهانقد من ناراحت شدم!

(شک و بدبینی طرفین بهم ! بی اعتمادی طرفین بیداد میکنه!!! باز بگین مشکل از خونه است )
3.اون شب یه گوشه از افکارشو گفت غیر مستقیم:
که بابای تو نمیده و نداده.بابای من چرا بده؟؟؟ (انتظار و توقع نابه جا از خانواده ها)

مشکلش ایناس.شک ندارم.
اگه مطمین بودم که باباش نمیده منم انتظاری نداشتم و کنارش میرفتم اجاره نشینی.
ولی میدونم این کار خودشه نه باباش
(و باز هم لجبازی ، لجبازی! )

- - - Updated - - -


اینم بگم که دومادشون اوایل خیلی سعی میکرد بهم کمک کنه.همیشه باهام صحبت میکرد و میگفت تو مثه خواهرمی.خیلی هوامو داشت خلاصه

- - - Updated - - -

تصمیم من راجع به خونه:

(کاش مینوشتین تصمیم من راجع به گرفتن عروسی و رفتن زیر یه سقف ؛ نه خونه؛ واقعا به نظر شما با توجه به موارد بالا مشکل شما دونفر الان فقط خونه است؟)


فعلا صبر میکنم و هیچی نمیگم.
تو این چند روز سعی میکنم خودمو اروم کنم.
تا زمانیکه حساسیت های سر خونه از بین رفت,یه بار دیگه زمانیکه با شوهرم رابطه خوبی داشتم با خوش رویی بحث رو پیش میکشم ببینم مزه دهنش چیه.
و اگه حرف از مستاجری شد خودمو میزنم به اون راه.یعنی تا الان حتی بهش فکرم نمیکردم و من فکرم رو همون پول ماشین بوده که بدیمش واسه خونه.

میدونین 55 تومن پول داره کلا.میخواد باهاش همه کار بکنه!!

فک میکنم هرچقدر بیشتر سر این جریان بحث کنم و بزرگترش کنم بیشتر از هدفم دور میشم با شناختی که از شوهرم دارم.بیشتر حساس میشه

(پس تصمیم گرفتین برای همیشه همین روند و ادامه بدین ؟ ؟؟چون قراره بعد از عروسی هم سر هر مسله ای شوهرتون همین رفتار و داشته باشن دیگه!! آخه مسله ریشه ای که حل نشد؛ شد؟)

- - - Updated - - -

میخوام اروم شم.

من ناراحتم چون:
1.دلیل این اتفاقا رو شوهرم میدونم.این که میخواد اذیتم کنه.اینکه داره باهام لج میکنه و بهم دروغ میگه.راه حل: نداره

(واقعا راه حل نداره؟؟ بعد بخاطر همین که راه حل نداره دارین تمام تلاشتون میکنین برین زیر یه سقف و بهترین زمان عمرتونو قراره همین مدلی زندگی کنین؟؟)

2.فک میکنم سر همه مسایل این جریان پیش میاد.
سر جشن عروسی.سر جهیزیه.سر همه جی...
که دلم میخواست شوهرم کنارم باشه اون لحظات جای اینکه مقابلم وایسته

(یعنی شما اینها رو میدونین و باز هم.....)

3.خیلی برام سخته.که قبول کنم تمام وعده هایی که میدادن دروغ بوده. (دروغگویی هم به ویژگی های قبلی اضافه کنین)
مسلما این ریان تو مراحل بعدی هم اتفق میوفته.
سر جشن عروسی.سر جهیزیه...
من دلم میخواست همه این مراحل با خوشحالی طی شه.هم.نجوری که بهم قول داده بودن من واسش برنامه ریزی میکردم
4.شوهرم اماده جنگه.تو تموم اون مراحلی که گفتم اماده امادست که اذیتم کنه. (شما هم خوب دارین آماده میشین که برین به استقبال میدون جنگ)
من دوتا راه دارم: کنار بیام و با صبر و حوصله سعی کنم که مدیریت کنم برای رسیدن به چیزایی که میخوام.
که از من بعیده این صبر و از شوهرمم بعیده این کنار اومدن با شرایط و رام من شدن.

(دیگه خودتون به قسمت بولد شده توجه کنین ؛ من هیچی نمیگم)

هیچی نگم.هیچی.فقط صبر کنم تا بگذره و هر کم و کسری بود لال شم

( یعنی میخواین منفعلانه عمل میکنین)

5..ناراحتم چون شوهرم زندگی رو میدون جنگ میبینه.
همه ش فکراینه که یوقت باباش بیشتر از بابای من خرج نکنه.
که ....

(واقعا به نظرتون همچین آدمی به همچین طرز تفکری به اون بلوغ لازم برای ازدواج و زیر یه سقف رفتن رسیدن)

فک نمیکنم توان تحمل اون روزا رو پیش رو داشته باشم

(الان فکر میکنین توان ندارین؟ پس چرا بدون حل مشکلاتتتون دارین برای رفتن به زیر یه سقف لحظه شماری میکنین؟)

- - - Updated - - -

منم مثه بابام از طلاق میترسم چون:

1.مردم نمیگن چره عیبی داشت که سه سال نامزد موند اخرم یه عروسی واسش نگرفتن و و اخرش شد طلاق؟
2.من باکره نیستم.تو شهر ما طبیعیه.اما تو خونوادمون نه.پدر و مادرم بهم چی میگن؟؟
اصن واسم چه فرقی داره برم خونم یا نه؟
3.این همه سختی کشیدم.اگه یه وقت طلاق بگیرم.شوهرم چی رو از دست داده؟؟ من چی ؟
من همه ابروم.همه ایندم.
اما اون حتی یه هزاریش کم نشد.هیچکاری واسم نکرد.
ادمیم نیست که بهم مهریه بده.
دلم میسوزه به این راحتی ول کنم برم
4.همه فامیل بهم تیکه طعنه میندازن.سر همین جریان عروسی و...
5.من هنوز عیبایی دارم.که اصلاح نشده.
عصبی شدم.زود از کوره در میرم.سیاست ندارم.جراتمند نیستم
میترسم یه روزی به خودم بیام که دیر شده
6.بابام.بابام اذیتم میکنه.یه ادم سنتی که طلاق یعنی مرگ براش.
الانم میگه روزگارت این نیست کهمیبینی بعد از طلاق

اولا این تصمیمه که خودت میگیری ؛ برای حرفای مردم هم هیچوقت نمیتونی جلوشونو بگیری ؛ تو خوبم باشی مردم حرف میزنن.
اما درمورد اینکه میگی فرق نداره ؛ و چی بیشتر از دست میدی!

عزیز من جوونیت وقتت ! عمرت ؛ زندگیت!! اینارو از دست میدی!
اگه فردا یه بچه هم بهتون اضافه شد ؛ اون بچه چه گناهی کرده خب؟ وارد یه زندگی پر تنش بشه! شماها دارین آماده میشین واسه یه میدون جنگ نه زندگی پر از آرامش!
اولا سعی کنین برین پیش مشاور مشکلاتتونو حل کنین اما اگه هم نشد! حداقلش اینه که تو تلاشتو کردی


- - - Updated - - -

میخوام به خودم کمک کنم. (آفرین:104::104::104::104:)

من مهمم.من حیفم.جوونیم حیفه.
من ادمم.ارزشی دارم.
نباید اجازه بدم هرکسی به این راحتی اذیتم کنه.

نباید انقد ضعف داشته باشم که به این راحتی بشکنم.

نباید به شوهرم و کاراش انقدر بال و پر بدم که بتونه اشکمو دربیاره.

دیگه نمیخوام گریه کنم.
به خاطر هیچکس.

هیچکس منو دوست نداره.
خودم که خودمو دوست دارم.

من به تنهایی م باید بتونم خوشحال باشم.بدون شوهرم.
باید بتونم اداره کنم.لا اقل خودمو.

میخوام به خودم کمک کنم.قبل از همه کس و همه چیز من مهمم.من و ارامشم


- - - Updated - - -
ه

---

عزیزم فکر کنم زیاد متوجه منظور من نشدی .
من گفتم که مسله شما اصن پول و خونه نیست مسله شما خیلی فراتر از این حرفاست.(که چند موردشم برات لیست کردم؛ خودت خداییش به اون مواردی که برات قرمز کردن بخون دیگه رفتم تو خود متنت برات مصداق آوردم که انشالله متوجه بشی کهمشکلت فقط فقط فقط عروسی نیست!)

اگه میخوای تو زندگی آیندت شکست نخوری باید یه فکر اساسی واسش بکنی ؛ اول مشکلات و حل کنی بعد بری زیر یه سقف

اولا که من حرف از جدایی نزدم.
گفتم فقط سعی کن مشکلات و حل کن
گفتم برو مشاوره
گفتم قاطع و محکم با شوهرت حرف بزن.

اما تو چکار کردی؟ تو مشغول درست کردن یه عالمه" مانع روانی" شدی .

گفتی با بابام که نه اصلا ؛ چرا؟ چون آدم متعصبی هستن که طلاق از نظرشون یعنی مرگ! و حاضر به حرف زدن و رودرو شدن با خانواده شوهر نیستن؛ اونم بدونی که تلاشتو بکنی ؛ بدون اینکه سعی کنی قاطع و محکم وشجاعانه بری جلو و منطقی حرفتو بزنی. فقط قضاوت عجولانه کردی.

گفتی اصن با شوهر نمیشه حرف زد؛ غیر منطقی ، لجباز و یه دنده و.... است و همش میخواد من و تحقیر کنه یا اذیت کنه.

اینا همه مانع روانی که تو واسه خودت درست کردی.
وقتی اینکاررا رو میکنی خب معلومه اون قاطعیتی و که باید تو حرفات ایجاد نمیکنه؛ نمیتونی درست مفهوم و منظور حرفتو برسونی متاسفانه.
برای همین از همین الان حس شکست بهت دست میده اونم حس شکست بدون انجام هیچ کاری!!

نگو من جوابشو میدونم ؛ قضاوت نکن ! انجام بده ، تو قبلا مگه اینکارو کردی ، قبلا که بابات گفته من رو نمیندازم تو چطوری خواسته تو بیان کردی؟؟؟؟ قاطع و محکم بودی ، حرف منطقی زدی؟

لازم نیست با پدرتون حرف از طلاق بزنین. شما قراره حرف از حل مشکلات بزنین نه طلاق ! حرف از راه حل!

عزیزم این کاره پسر بچه هاست که با قهر و دعوا و لجبازی چیزی که میخواین و بدست بیارن. نه کاره یه مرد پخته عاقل که قراره یه زندگی و اداره کنه!
تو میخوای با یه بچه بری زیر یه سقف؟ یا با یه مرد زندگی کنی!
مردی که مسولیت پذیر باشه ؛ عاقل باشه ؛ متعهد باشه؛ تکیه گاهت باشه.

نه مردی که وابسته به دیگرانه! منتظر حرف و تصمیم دیگرانه.

واقعا خودت برو دیگه تو متنت دوباره به عنوان یه شخص بی طرف بخون حرفای خودتو قسمت هایی که منم قرمز کردم بخون ؛ ببین واقعا مشکل تو فقط خونه و عروسی و ماشینه!!

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهام20

باشه
چشم
.ممنون.
من همین الان از خواهرم میخوام که برام وقت یه مشاوره از مشهد بگیره.

ممنونم.نتیجه شو اینجا میگم.

---

آفرین چه خوب ؛:104:

ببخشید من پست فرشته مهربون و پست شمارو ندیدم ؛ الان دیدم. پس خوبه که بالاخره متوجه شدی مشکلتون فراتر از یه جشن عروسیه! و بفکر راه حل افتادی.

محکم و قاطع باش.
و شجاعانه رفتار کن
موفق باشی:72:

میشه همه تاپیکهامو حذف کنید؟ کجا باید درخواست بدم؟ مشکل واسم پیش اومده.شوهرم خونده همشونو و میخواد که حذف کنم/ممنون

سلام الهام جان
فکرمیکنم بند20 قوانین همدردی روبخونید بهتون میگه چکارکنید
بایدعضو مشترکین آزادبشی.

سلام.
من خوبم.امیدوارم شمام خوب باشین.
paiizeجان ممنونم که به یادم بودی.

بچه ها همونجور که فک میکردم شوهرم اومد همه چیزو خوند.خیلی ناراحت شد.راستش الانم زیاد دوس نداره بیام اینجا بنویسم...
منم فقط میام میخونم و نت برداری میکنم و میرم.

میشه گفت همه چی خوبه.یعنی با 2ماه بیش قابل مقایسه نیس.
نمیدونم .ازون روزی که اومد همسرم اینارو خوند خیلی بهتر شد.هرچند الانم هراز گاهی قاطی میکنه و برمیگرده به اون دوران.پشت سر خونوادم یه چیزایی میگه تو دعوامون که دلم نمیخواد بشنوم.من هنوزم ناراحت میشم.ولی خب...راضیم..میتونیم حلش کنیم.حداقلش فهمیدم که دوسم داره.حالا اگرچه یه کارایی میکنه ..
.. ولی خب خیلی بهتره اوضامون.
عید با شیرینی اومد خونمون.
الان دیگه تقریبا هرجا بگم میاد با خونوادم...
شبا میاد بیشم میخوابه..
روز ماذر خودش برا من و مامانم کادو خرید و اومد خونمون.بدون اینکه من بگم...

منم با خونوادش خوب شده رابطه م.دیگه هیچ حساسیتی ندارم روشون...دیگه وقتی باهاشونم اذیت نمیشم.:18:


فقط کاشکی کاشکی شوهرم یاد بگیره تو دعوا هرچی دلش میخواد بهم نگه .درسته چیزی نمیگم ولی...
کاشکی به خونوادم انقد بدبین نباشه.
کاش خودشو عضوی از ما بدونه.بدونه که دوسش دارن.خلاصه دیدشو اصلاح کنه.
کاش یکم بامون قاطی شه انقد تو جمعامون بق نکنه یه گوشه...

منم یاد بگیرم گریه نکنم.
جراتمند باشم.(دارم تمرِینشو میکنم البته)



راستش یکمی نگرانم.احساس میکنم شوهرم کم کم داره یادش میره که خوب باشه.بعضی وقتا خسته میشه از خوب بودن.
شایدم باز دارم بدبین میشم و ذهن خوانی میکنم...
نمیدونم.برامون دعا کنید.نمیخوام برگردیم ر خونه اول.یعنی نمیتونم...نمیکشم

تابستون میریم خونمون.

- - - Updated - - -

تاپیک جدا باز نکردم چون فک نکنم زیاد به بیام بنویسم.
همسرم ناراحت میشه...

- - - Updated - - -


:46:

سلام دوست عزیز
خیلی خوشحال شدم واست.امیدوارم همیشه خوشبخت باشی
نگران نباش اون ازخوب بودن خسته نمیشه.آدمها همه خوبی رودوست دارن.فقط با خوبیهاست که زندگیها قشنگ میشه.
توخوب باش.بهش بیشترمحبت کن.حالا که اون داره به خاطر تو وزندگیت این همه تلاش میکنه توهم کمکش کن.ازش حمایت کن.ازهرکارخوبش تشکرکن تا بیشتر تلاش کنه.واین خوبی واسش عادت بشه.اگه واسه توواون عادت بشه همه چی شیرین میشه.
قرارنیست که همش باهم دعوا کنید تااون توی دعوا بخواد به خانوادت حرفی بزنه.دیگه باید واسه خودت خانمی شده باشی که اجازه ندی سر هرموضوعی دعوا پیش بیاد.باید بتونی کنترل کنی اوضاع رو.توخانمی پس باید بیشتر حواست باشه که تنش ایجاد نشه.
توی دعوا خوب اون که هواسش نیست چی داره میگه اما بعد ازدعوا خیلی آروم وقشنگ باهاش صحبت کن وبگو منوتو خیلی همدیگه رودوست داریم پس بیا کاری کنیم که نه باحرف ونه باعمل همدیگه روناراحت ودلسرد نکنیم.نگران نباش اگه حساسیت نشون ندی این هم درست میشه.شوهر منم توی دعوا همه حرفی میزنه اما بعدش پشیمون میشه وخودش شرمنده میشه.وسعی میکنه کمترازاین حرفها بزنه.
نگران نباش درست میشه همه چی.مواظب زندگی قشنگتون باش.:72: