کمکم کنید با نازاییم چکار کنم برم یا....

سلام دوستان
من قبلا اینجا تاپیک گذاشتم ولی خیلی وقته به اینجا سر نزدم میخوام مشکلمو اینجا مطرح کنم و از دوستای عزیزم بخوام کمکم کنن. من 29سالمه و تقریبا 6ساله ازدواج کردم تا حالا همه تلاشمو کردم تا زندگیمو حفظ کنم در برابر رفتارای بد شوهرم صبوری کردم و سعی کردم بهش بفهمونم که داره اشتباه میکنه ازش خیانت دیدم، نامردی دیدم و .......
خلاصه با چنگ و دندون از زندگی مشترکم محافظت کردم تا اینکه فهمیدم نازایی دارم و ممکنه هیچوقت بچه دار نشم تحت درمان قرار گرفتم و تقریبا همه مراحلو گذروندم ولی جواب نگرفتم اینکه در این راه چقدر زجر کشیدم بماند اینکه چقدر طعنه و زخم زبان خانواده ی شوهرمو تحمل کردم بماند اینکه نازایی تا چه حد روح و روانمو از بین برد بماند.... مدتیه متوجه بهانه جوییهای شوهرم شدم ازش انتظار داشتم تکیه گاهم باشه و توی این موقعیت پشت و پناهم باشه ولی نیست و نمیخواد باشه ظاهرا میگه بچه دار شدن برام مهم نیست ولی من میتونم درک کنم چه حسی داره و البته بهش حق میدم بارها تصمیم گرفتم ترکش کنم تا با آتیش من نسوزه ولی نمیدونم چرا پای رفتن ندارم از آینده ای که بدون اون در انتظارمه میترسم نمیدونم چه بلایی سرم میاد

درود بانو

آیا نشستین مستقیم باهاش حرف بزنین در این مورد؟
موسسه رویان رفتین ببینین کاری میشه کرد؟بچه پرورشگاه چی در این مورد حرف زدین؟یا رحم اجاره ای

ممنون که جواب دادین
بله بارها باهاش صحبت کردم هر بار هم با قاطعیت گفته که زندگیشو دوست داره و نمیخواد بخاطر این ضعف از دستش بده ولی رفتارش با گفته هاش همخوانی نداره من خودم ازین بابت عذاب وجدان دارم دوست دارم صادقانه بهم بگه نمیتونه تحمل کنه اینطوری جدایی برام قابل تحملتره تکلیفش با خودش مشخص نیست واین خیلی عذابم میده من خودم بخاطر این ضعف تا حد مرگ درد میکشم و فکر نمیکنم این بلاتکلیفی حقم باشه
به بچه پرورشگاهی فکر نمیکنم چون مطمئنا گزینه مناسبی برامون نیست

من از یه خانم ماما شنیدم الان بیماری به نام نازایی قطعی وجود نداره میگفت گزینه های زیادی سر راهه بستگی به خود زوجین داره. شما از ناباروری حتمی خودتون مطمئنین؟؟؟ یا فقط خسته شدین از پیگیری

- - - Updated - - -

من از یه خانم ماما شنیدم الان بیماری به نام نازایی قطعی وجود نداره میگفت گزینه های زیادی سر راهه بستگی به خود زوجین داره. شما از ناباروری حتمی خودتون مطمئنین؟؟؟ یا فقط خسته شدین از پیگیری

سلام خانم روژینا، از زندگی تون راضی هستین؟ احساس خوشبختی میکنین؟ زندگی تون محیط مناسبی برای یک وجود مظلوم و بی دفاع و آسیب پذیره؟ میتونین کوچکترین حق یک بچه که شادی هست رو بهش بدین؟

روژان عزیز
من از پیگیری خسته نشدم همه راهها رو رفتم ولی هیچکدوم جواب ندادن شوهرمم انگیزه شو از دست داده میگه دیگه به درمان فکر نکن البته تا الان هزینه های زیادیم کردم و دیگه واقعا توان مالی ندارم که بخوام راههای رفته رو بازم برم چون دکترا قطع امید کامل نکردن ولی احتمالشو خیلی ضعیف میدونن 5 ساله دارم درمان میکنم ولی به هیچ جا نرسیدم جز به یه تن خسته و یه روح افسرده و بیمار

- - - Updated - - -

سلام toojih عزیز
زندگی ما لحظه های شاد داشته لحظه هایی که پر از بوی خوش خوشبختی بوده ولی در طول این 5 سال، ترس از درمان نشدن و قید بچه رو زدن نای زندگی رو ازم گرفته و یه بغض سنگین همیشه ته گلوم نشسته طوری که مدتهاست خندیدن از یادم رفته

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط روژینا

روژان عزیز
من از پیگیری خسته نشدم همه راهها رو رفتم ولی هیچکدوم جواب ندادن شوهرمم انگیزه شو از دست داده میگه دیگه به درمان فکر نکن البته تا الان هزینه های زیادیم کردم و دیگه واقعا توان مالی ندارم که بخوام راههای رفته رو بازم برم چون دکترا قطع امید کامل نکردن ولی احتمالشو خیلی ضعیف میدونن 5 ساله دارم درمان میکنم ولی به هیچ جا نرسیدم جز به یه تن خسته و یه روح افسرده و بیمار

- - - Updated - - -

سلام toojih عزیز
زندگی ما لحظه های شاد داشته لحظه هایی که پر از بوی خوش خوشبختی بوده ولی در طول این 5 سال، ترس از درمان نشدن و قید بچه رو زدن نای زندگی رو ازم گرفته و یه بغض سنگین همیشه ته گلوم نشسته طوری که مدتهاست خندیدن از یادم رفته

---

عذر می خوام که اینو می گم اما وقتی این زندگی چیزی جز خستگی و افسردگی برای شما نداشته به چه جرئتی میخواین یکی دیگه رو هم دچارش کنین؟ می تونین تضمین کنین از شمت خوشبخت تر میشه؟ یا فقط می خواین خودتون رو باهاش سرگرم کنین؟

طوری میگین ترس از درمان نشدن، انگار خدای نکرده یه بیماری سخت دارین. من با خوندن نوشته هاتون میگم مشکل بچه دار نشدن نیست. وقتی خودتون دارین این چیزارو می گین دیگه چه انتظاری از همسرتون دارین؟ ایشونم ازدواج کردن که مایه آرامش و امیدی داشته باشن. نه اینکه حسرت دیدن خنده شما به دلشون بمونه.
سعی نکنین صبر ایشون رو اندازه بگیرین یا مجبورشون کنین همونطور که

دوست دارین بهتون بگن نمیتونن تحملتون کنن!

اگر همسرت می گه که مشکلی نداره
شاید از خستگی و بی حوصلگی تونه که فکر می کنید مشکلی هست و باید جدا بشید
شاید همونطور که گفتی فکر می کنی نباید همسرت به پای بچه دار نشدن شما بمونه و برای همین اعتماد به نفست را از دست دادی
و با از دست دادن اعتماد به نفست و این خستگی و افسردگی که می گی، جذابیتت کم شده.

بهتر نیست به جای جدایی
به برگردوندن شادی به خونتون و بالا بردن اعتماد به نفست فکر کنی؟

سلام عزيزم:72:
به نظرم شما روحيه تون رو از دست دادين .
چرا به رحم اجاره اي فكر نمي كنيد؟
همسايه ي ما بچه خوره داره ، به خاطر همين نطفه رو گذاشتن تو رحم زن ديگه و بعد كه به دنيا بياد به پدر و مادرش برمي گردونن.
خاله من 20 سال بچه دار نشد و بعد خدا بهش يك دختر و پسر داد.
تو تلوزيون نمي بيني كه كسايي بعد از چندين سال دوره ي درمان پنج قلو به دنيا ميارن؟
چرا اينقدر نااميدي ؟
تو شهرمون يه خانمي دكترها جوابش كرده بودن كه ديگه هيچوقت بچه دار نمي شه ، رفت كربلا و حاجت گرفت و الان هم بچه دار شده ...
از دعا كردن غافل نشو .
شايد چون خودت خسته اي چنين ديدي نسبت به همسرت داري.
آخر همه چيز خوب تموم ميشه و اگه نشد بدون هنوز آخرش نرسيده . چارلي چاپلين

درود بانو

اولا رحم اجاره ای فکر نکنم ایرادی داشته باشه.
دوما چرابچه از پرورشگاه اصلا؟!!!!! یکی از فامیلامون همین کارو کرده اتفاقا خیلی خیلی هم دوسش دارن جونشون بنده به این بچه.

بعدشم شما همه حواست و انرژیت رو گذاشتی برای این موضوع.خوب شووووهرت بنده خدا چه گناهی داره طفلی دلش برای همسر خوشگل و پرانرژی و مهربونش تنگ شده.گناه داره اذیتش نکن :72:

سلام دوست عزیز.

من در این زمینه اطلاعاتی ندارم ولی در شهر ما یه دکتر بسیار خوب و مشهوری هست که در زمینه نازایی جز بهترینها هست.واسه چندتا از فامیلامون که بچه دار نمیشدن همینکار رو کرد و الان بچه دارند.
اگه خواستید میتونم ادرسشون رو بهتون بدم.

دوستان خوبم بابت راهنماییهاتون از همتون ممنونم
شاید حق با شما باشه 5 سال دوندگی و آخرش به هیچ جایی نرسیدن اعتماد بنفس رو در من کشته ولی بیشتر از این ناراحتم که همسرم همراهم نیست ازش حمایت میخواستم یه آغوش باز تا از دل پر دردم براش بگم منتظر بودم بهم روحیه بده و بگه بازم ادامه میدیم خدا رو چی دیدی شاید بشه ولی ............
بجای همه ی اینا دنبال کوچکترین بهانه ست برا جر و بحث و دعوا ، هفته پیش از مامانش شنیدم که گفته خونمون عین قبرستونه، این حرفش دنیا رو رو سرم خراب کرد بنظرتون توی این شرایط چیزی به اسم اعتماد بنفس، جذابیت، مهربونی، شادی و ............ معنی میده؟

- - - Updated - - -

ستیلا عزیز ممنون میشم اگه آدرسو بهم بدی

- - - Updated - - -

الان سه روزه که باهام قهره و حرف نمیزنه سر یه موضوع خیلی بی اهمیت دعوا راه انداخت هر وقت دعوامون شده اونی که کوتاه اومده من بودم ولی اینبار نمیتونم پیشقدم بشم چون واقعا صبرم تموم شده موندم چیکار کنم

- - - Updated - - -

الان سه روزه که باهام قهره و حرف نمیزنه سر یه موضوع خیلی بی اهمیت دعوا راه انداخت هر وقت دعوامون شده اونی که کوتاه اومده من بودم ولی اینبار نمیتونم پیشقدم بشم چون واقعا صبرم تموم شده موندم چیکار کنم

درود بانو

محرک عشق و محبت توی خانواده همسره.توی شووووهرت دنبال دلیل تغییر میگردی برو جلوی آئینه وایسا متوجه میشی.عکس دوران عقد و عروسیتون رو هم بزار کنارت یه مقایسه کن.

شوووهرت دلش واسه خودت تنگ شه نه اینی که الان جلوشه و همش فکر و ذکرش بچست

می دونم که چقدر خسته ای
می دونم که هر زنی ممکنه چقدر دلش بچه بخواد
می دونم چقدر دوست داری یکی درکت کنه و این همه خواستن رو ببینه
می دونم که دنبال یک شونه می گردی برای خالی کردن بار غمت
دنبال یک مقصر می گردی برای خسته گیهات
دنبال یک مرهم می گردی برای پاهای خسته از دویدن هات

اما چرا؟ همه اینها برای چیه؟ نه اینه که برای بیشتر شاد بودنه؟ برای محکم شدن پیوند زندگیتونه؟ برای کاملتر شدنه؟ برای داشتن یک تجربه مشترک دیگه با همسرتونه؟

اما شما داری هدف رو (قسمت آبی) فدای وسیله (بچه) می کنی عزیزم. یک لحظه فکر کن. اگر جای همسرت بودی بیشتر دوست داشتی توی خونه ای باشی که بچه ای نیست اما زنی شاد و سر زنده توشه یا توی خونه ای که ممکنه بچه ای هم توش نباشه اما زنش هم 5 ساله خسته است و تمرکزش روی چیزی غیر از همسرشه.

بچه اگر خدا بخواد میاد (چون خالقش خداست) ولی حس مادرانه توی هر زنی هست چه مادر بشه چه نشه و شما می تونی این عشق مادرانه رو نثار اونایی کنی که دوستشون داری و الان کنارتن. مطمئن باش هیچی ازش کم نمیشه و اگر خدا خواست و یک روز بچه ای داشتی برای اون هم می مونه. اینو یقین بدون که آدم هم می تونه بدون بچه و هم با بچه به یک انسان کامل نزدیک بشه.

خلاصه اینکه زندگی و زنده ها رو فدای آینده نا معلوم نکن.
بوقتش وقتی زندگیت سر و سامون گرفت. اینهمه خستگی و ناراحتی که تموم شد، و آرامش و شادی توی خونتون با شرایط حاضر مستقر شد مطمئن باش جسم و روح شما و همسرت هر دو آمادگی بیشتری خواهند داشت برای امانتداری از یک بنده خدا.

deljoo_deltangعزیز بینهایت ازتون سپاسگزارم