راضی کردن خانواده با شرایط ازدواج ما

با سلام
پسری هستم بیست و چهار ساله که مدت زیاده از طریق اینترنت با دختری که دو سال از خودم بزرگتره آشنا شدم . ایشون خارج از کشور زندگی می کنن ، و شرط موافقت خانواده شون اینه که منم برم اونور.
البته یه سری اختلافای دیگه ای هم هست که خانواده من می تونن با اونا کنار بیان ، ولی خانواده منم نظرشون اینه که دختر باید بیاد خونه شوهر ...
خواهش می کنم اگر امکانش هست راهنماییم کنین تا بتونم خانواده رو راضی کنم که من برم اونور .
می دونم که خیلی برام سخته و گفتنش آسونه ولی حاضرم سختی هاشو تحمل کنم.
در مورد ازدواج های اینترنتی و فاصله سنی و .... هم خیلی خوندم و شنیدم و تحقیق کردم ، فکرامو کردم و مطمئنم به این ازدواج .
اگه ممکنه راهنماییم کنین که چطوریانوادم رو راضی کنم
با تشکر

سلام دوست عزیز
فکر نمیکنم با حرفی که خانواده شما زدند و خیلی ریشه ایه که ممکنه از اختلاف فرهنگی ناشی بشه، بشه برای شما کاری کرد.

این اختلاف فرهنگی موجب بروز اختلافات بعدی تر و بزرگتری هم میشه.

شاید به نظر شما کوچیک بیان ولی یه تاپیکی بود که فقط روی یه روسری سر کردن دختر خانم در هنگام مهمانی اومدن به خانه شوهر زده شده بود.

این یک مشکل خیلی خیلی کوچیک از بی نهایت مشکل آینده شماست.

شما که اینقدر فعالید لطفا روی اختلاف فرهنگی هم یه کم سرچ کنید و نظرات روانشناسان رو بخونید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamr

سلام دوست عزیز
فکر نمیکنم با حرفی که خانواده شما زدند و خیلی ریشه ایه که ممکنه از اختلاف فرهنگی ناشی بشه، بشه برای شما کاری کرد.

این اختلاف فرهنگی موجب بروز اختلافات بعدی تر و بزرگتری هم میشه.

شاید به نظر شما کوچیک بیان ولی یه تاپیکی بود که فقط روی یه روسری سر کردن دختر خانم در هنگام مهمانی اومدن به خانه شوهر زده شده بود.

این یک مشکل خیلی خیلی کوچیک از بی نهایت مشکل آینده شماست.

شما که اینقدر فعالید لطفا روی اختلاف فرهنگی هم یه کم سرچ کنید و نظرات روانشناسان رو بخونید.

---

ممنون از جوابتون دوست عزیز
ولی البته من این نکته رو فراموش کردم که بگم ، ایشون از بچگی تا همین چهار سال پیش ایران زندگی کردن . اختلافات فرهنگی خیلی زیادی نداریم ... و من و خانوادم همه چیزو در نظر گرفتیم و با اینش کاری نداریم ...
مشکل اینجاست که یا من باید برم خارج یا ایشون باید بیاد ... که البته برای اون خیلی آسونتره چون تو ایران بوده از قبل ... دوری از خانواده شون براش سخته (همینجور که برا من سخته) که البته خانواده اش هم حاضر نیستن بیان ایران
اگه ممکنه راهی پیش پام بزارین که بتونیم این مشکل رو حل کنیم و باهاش کنار بیاییم

درود دادا

معیارهات واسه ازدواج رو ایشون دارن؟شناختت در چه حده؟خدمت رفتی؟شغلی داری.مدرک تحصیلیت چیه؟مشکلی با اختلاف سنیشون نداری.اونور بخوای بری چه شغلی میخوای انتخاب کنی.خانواده های دوطرف از هم شناخت دارن.و......

فعلا همینارو جواب بده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود دادا

معیارهات واسه ازدواج رو ایشون دارن؟شناختت در چه حده؟خدمت رفتی؟شغلی داری.مدرک تحصیلیت چیه؟مشکلی با اختلاف سنیشون نداری.اونور بخوای بری چه شغلی میخوای انتخاب کنی.خانواده های دوطرف از هم شناخت دارن.و......

فعلا همینارو جواب بده

---

تمام معیارهای مهمی که همیشه دنبالش بودم رو ایشون دارن ، شناختی که دارم در حدود نه ماه شایدم بیشتره ولی از اینترنت بیرون نبوده ، ولی به اندازه ای که باید توی اینترنت بشناسم شناختم ، اینقدر آدم شناس هستم که راحت می تونم آدما رو تشخیص بدم از هم ، ولی این رو هم قبول دارم که این پروسه باید به دنیای واقعی کشیده بشه تا شناخت ها دقیقتر بشه ... من از خدمت معاف شدم و تا آخر همین ترم تحصیلی لیسانسم رو می گیرم و به محضی که مدرکم رو بگیرم ، برام یه کار هست که منتظر مدرکم هستن . فعلا کار پاره وقت دارم ... با اختلاف سنی مون هم مشکلی ندارم و بهش فکر کردم ... در مورد اونور رفتن ، نظر من و خانوادم اینه که باید همینجا بمونم ولی اگه شرایط به نحوی پیش بره که مجبور بشم برم اونور ، کاملا تحقیق کردم که باید از کجا شروع کنم و توی یک سال دو سال اول باید چیکارا بکنم تا کار پیدا کنم ، در حال حاضر هم خانواده ها در همون حدی که ما دو نفر از هم می دونیم شناخت دارن و قراره که این شناخت بیشتر و بیشتر بشه

خوب بزار یکچیزی بهت بگم خودت تا تهش برو

منم دقیقا همسن خودت شرایط خودت رو داشتم خوب.بعد یکسال و نیم و نزدیک به دوسال تازه متوجه شدم هیچی ازش نمیدونم!!!!!

خیلی سطحی داری به موضوع نگاه میکنی.در هرصورت موفق باشی :72:

مرسی از راهنماییتون
ولی خب همیشه که همینجوری نمی مونه که ، بهم بگین چطوری می تونم شناخت سطحیمو به اون اندازه ای که باید باشه قوی کنم ... چطور می تونیم تحقیقات بیشتری بکنیم و سوالای بیشتری رو به جوابش برسیم ( با وجود این رابطه دور ) . به هر حال قراره که این قضیه رو با منطق جلو ببریم ...

فقط همین رو بگم چه دختر چه پسر توی مملکت خودمون توی شهر خودمون توی فک و فامیل خودمون هم میخوای بری بگیری باید کلی بری تحقیق کنی و ببینی چه خبره.



خارج رفتن خوبه یه کشور خوب امکانات خوب و .......... مهمترینش بعنوان یک انسان احترام و شخصیت برات قائل هستن همش خوبه ولی به چه قیمتی؟آیا واقعا ارزش ریسک کردنش رو داره اینهمه احساست و عمرت رو داری میزاری وسط یکدرصد احتمال بده نشه

من یکم واقع بینم شایدم بدبین ولی عادت کردم تا توی موردی اطلاعات کافی ندارم ریسک نکنم.:72:

با سلام

اولش که تاپیک زدین میخواستم این تاپیک و معرفی کنم اما چون گفته بودین خیلی مطالعه داشتین پشیمون شدم.

الان که خواستین ارتباطاتون از سطحی به قوی برسه. گفتم حالا ضرر نداره معرفیش فوقشم که خونده باشین میگین تکراریه.

ازدواج اینترنتی ؛ خانوم اینترنتی ؛شوهر اینترنتی

راسی در مورد معیاراتون چی؟ اونها هم مقاله زیاد خوندین؟

اگه خوندین بد نیست به اینها هم یه نگاهی بندازین.

ازدواج ومعیار انتخاب همسر (بخش اول)
ازدواج ومعیار انتخاب همسر (بخش دوم)
ازدواج ومعیار انتخاب همسر (بخش سوم)

اختلاف سنی دختر وپسر

علت مخالفت خانواده تون چیه؟

گفتید که می گن دختر باید بیاد خونه شوهر. خب شما هر جا خونه تهیه کنید دختر می آد خونه شما. اگر خارج از ایران هم خونه بگیرید ایشون باز هم اومده خونه شوهر.

آیا منظورشون فقط همینه؟ که اگر شما برید دختر نرفته خونه شوهر؟
یا نگران کار و مسائل مالی و ... هستند؟

شما برای زندگی دو نفر در اروپا و امریکا برای 5-4 ماه حداقل و زندگی ساده بالای بیست میلیون مخارجتون می شه. حالا مخارج یه عروسی ساده و رفت و آمد را هم بهش اضافه کنید.
تا بعد شاید بتونید کار پیدا کنید یا ...
خانواده تون حاضرند این مبلغ اولیه را کمکتون کنند ؟

با تشکر از هر سه ی شما
ممنون از لینک هایی که دادین ، خوندم

نگرانی خانواده من اینه که اگه من برم خارج از کشور ، آینده نامعلومی در انتظارمه . اینطوری که من پرسیدم باید حداقل یه سال زبان اون کشور رو بخونم و وقتی یاد گرفتم کار بهم میدن (قانونشونه) . تو این مدت مطمئنا نمی تونم کار خاصی انجام بدم . در حالی که همسرم می تونه بره سرکار ، که این برای من خیلی سخته تو این یه سال. خانواده اونام بخاطر رفاه و آسایش اونجا و همچنین دوری از دخترشون نمی خوان که اون بیاد ایران ، در حالی که زندگی تو ایران رو اون از بچگی تجربه کرده و بزرگ شده ی ایرانه .
برا اون خیلی آسونتره که بیاد ایران تا من برم اونجا .
در مورد مخارج سفر هم تحقیق کردم ... اونا می گن کمکت می کنیم که زیر ده تومن خرجت بشه ، از همه لحاظ کمکت می کنیم.
ولی باز هم خانوادم هم خودم تمایل داریم که ایران ساکن بشیم.

من قبلا در مورد ازدواج موفق خیلی مطالعه کردم ... سمینار ازدواج موفق دکتر شاهین فرهنگ رو هم از اول تا آخر گوش دادم و به خیلی ها هم توصیه کردم . اگه کسی مشکلی تو این زمینه داشت راهنماییش می کردم که گول احساسات رو نخوره و با عقل و منطق و شناخت کامل و با صبر و حوصله پیش بره .
ولی نوبت به خودم که رسیده ، دلایل خاص خودمو دارم که می تونم با مشکلات سر راه کنار بیام . چون نمی تونم چشم بسته کسی رو که برام پیدا می کنن رو برای زندگی انتخاب کنم و هی صبر کنم تا مورد ایده آل از راه برسه و برم برای خواستگاری ... من نیمه گمشده ام رو پیدا کردم و یقین دارم که می خوام با همین ازدواج کنم ، فکرامو حسابی کردم ، حسابی مشورت کردم و تصمیم خودمو گرفتم و نصیحت فعلا تو گوشم نمیره ...
در حال حاضر چیزی که می خوام اینه که چطور مشکلاتی که فعلا سرراهمه رو حل کنم و اونم اینه که اینجا زندگی کنم یا خارج ! چطوری خانواده طرف مقابل رو راضی کنم که اونا باید بیان ایران ...
راهنمایی هاتون خیلی خوبه ولی اون چیزی نیست که من می خوام ، ممنون میشم اگه توی این زمینه کمکم کنید.

خود دختر خانم نظرشون چیه؟ دوست دارند که بیان پیش شما یا هم نظر با خانواده اش است؟

چرا برات مهمه که خانواده ات راضی بشن؟
شما که پسر هستی، رضایت خانواده ات از نظر قانونی و شرعی شرط نیست (متوجه مساله عرف و احترام به بزرگتر و ... هستم)، اما دلیل شما را می خوام بدونم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

خود دختر خانم نظرشون چیه؟ دوست دارند که بیان پیش شما یا هم نظر با خانواده اش است؟

چرا برات مهمه که خانواده ات راضی بشن؟
شما که پسر هستی، رضایت خانواده ات از نظر قانونی و شرعی شرط نیست (متوجه مساله عرف و احترام به بزرگتر و ... هستم)، اما دلیل شما را می خوام بدونم.

---

خود دختر خانم نظرش اینه که من برم اونجا ، گفت : خودخواهیه بگم برای دوری از خانواده نمیام چون تو هم خانواده داری ولی آرامش و رفاه اینجا خیلی بهتره
من باهاش همه حرفایی که الان گفتمو زدم که مشکلات من اونجا خیلی بیشتر از توه که بیای ایران ! تایید کرد . گفت : راست میگی تا اونجایی که در توان دارم سعی می کنم خانواده ام رو راضی کنم که بیام ایران ولی مادرم خیلی بهم وابسته است .
من با خانواده ام که صحبت کردم ، گفتن ما نقش مشاور رو داریم و چون دوستت داریم و از خون مایی همه تلاشمونو می کنیم که بهترین تصمیم رو بگیری ولی انتخاب در نهایت با خودته .
خانواده مخصوصا مادرم نمی تونن دوری از منو تحمل کنن ... منم خانواده خیلی برام مهمه و دوری ازشون برام سخته ولی در صورتی که ببینم ایران اومدن اون به هیچ وجه درست نمیشه ، مجبورم برم . و همه تلاشمو به کار بگیرم تا کار پیدا کنم و تحصیلات مورد نیاز رو هم بگذرونم تا بتونم موفق باشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hadi68

من با خانواده ام که صحبت کردم ، گفتن ما نقش مشاور رو داریم و چون دوستت داریم و از خون مایی همه تلاشمونو می کنیم که بهترین تصمیم رو بگیری ولی انتخاب در نهایت با خودته .

---

خب ظاهرا خانواده ات مشکلی ندارند و تصمیم نهایی را گذاشتن به عهده خودت.
خودت هستی که دو دلی و تصمیم گیری برات سخته.

بله خودم هستم که دو دلی و تصمیم گیری برام سخته ، ولی خب احترام به نظرات اونام برام مهمه .
به هر حال نظر شما چیه ؟
من حاضرم برای اینکه بهش برسم از خیلی چیزام بگذرم ... حاضرم اگه اون نیومد تموم سختی های این راهو تحمل کنم ...

ببینید الان مشکل شما این نیست که خانواده تون راضی نیستند. چون اونها گفتن در نهایت تصمیم با خودتون هست.
اون دختر خانم هم به شما گفته اگر در نهایت مجبور بشه می آد پیشتون، اما ترجیحا شما برید اونجا.

خب پس مشکل اصلی محل زندگی نیست. مشکل اصلی تردید شماست.
نظر شخصی من این هست که خیلی سخته که شما یکسال بخواهید از نظر مالی وابسته به همسرتون باشید.
مخصوصا این که ایشون دو سال هم از شما بزرگتر هستند.
به اضافه مسائل مهاجرت و غربت که به هر حال برای شما نسبت به ایشون تازگی داره، ایشون خانواده اش کنارش هست.

حتی اگر خانواده اش کمک کنند، ممکنه شما به تدریج احساس کنی غرورت جریحه دار شده یا احترام لازم را نداری
یا همسرت به تو تکیه نکرده، بلکه تو به ایشون تکیه کردی و محتاجشی و ...

این مسائل ممکنه خیلی اذیتت کنه.
بستگی به شخصیت خودت و اون خانم هم داره.

چرا نمی ری مشاوره حضوری؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

ببینید الان مشکل شما این نیست که خانواده تون راضی نیستند. چون اونها گفتن در نهایت تصمیم با خودتون هست.
اون دختر خانم هم به شما گفته اگر در نهایت مجبور بشه می آد پیشتون، اما ترجیحا شما برید اونجا.

خب پس مشکل اصلی محل زندگی نیست. مشکل اصلی تردید شماست.
نظر شخصی من این هست که خیلی سخته که شما یکسال بخواهید از نظر مالی وابسته به همسرتون باشید.
مخصوصا این که ایشون دو سال هم از شما بزرگتر هستند.
به اضافه مسائل مهاجرت و غربت که به هر حال برای شما نسبت به ایشون تازگی داره، ایشون خانواده اش کنارش هست.

حتی اگر خانواده اش کمک کنند، ممکنه شما به تدریج احساس کنی غرورت جریحه دار شده یا احترام لازم را نداری
یا همسرت به تو تکیه نکرده، بلکه تو به ایشون تکیه کردی و محتاجشی و ...

این مسائل ممکنه خیلی اذیتت کنه.
بستگی به شخصیت خودت و اون خانم هم داره.

چرا نمی ری مشاوره حضوری؟

---

دقیقا همینیه که شما گفتین
غرورم بهم اجازه نمیده که یک سال به اونا تکیه کنم
در ثانی ، همه جا دختر میاد خونه شوهر ، من اگه برم اونجا یه جورایی انگار سربارم ( این حس منه )
به هر حال تمام تلاشمو می کنم که قانعشون کنم که بیان ایران
برام دعا کنین
اگه یه مشاور خوب که به درد دل من هم گوش بده و نخواد نظرشو تحمیل کنه پیدا کنم ، حتما میرم ...
اینجا احساس خوبی دارم ، انگار همه کاربرا یه جورایی حس همدیگه رو می فهمن ... تازه با همدردی آشنا شدم
مرسی از نظراتتون

به هر حال نباید فراموش کنی که هر موفقیت و پیشرفتی ، هزینه ها و سختی های خودشو داره
الان مردم برای اینکه پاشونو بذارن یه کشور بهتر ، جون شون رو می ذارن کف دستشون و روی جون شون ریسک می کنن. با قایق های موتوری میرن سمت استرالیا و قبرس و ...
توی اخبار هم که زیاد می شنویم هر از چند گاهی یه عده شون غرق میشن

نمیگم حتما کارشون درسته، اما مردم برای اینکه برن یه جای بهتر زندگی کنن حاضرن چنین خطرات و مشکلاتی رو تحمل کنند. ولی این مشکلاتی که شما الان عنوان کردی واقعا چیز مهمی نیستن.
صحبتهای شما که ممکنه همسرتون در آینده سر شما منت بذاره و غرور شما جریحه دار بشه، بدترین حالته. که حالا اینم خیلی مورد مهمی نیست برای یه سال این طوری زندگی کنید ، عوضش ارزش داره که بقیه عمرتون رو جایی که دوست دارید زندگی کنید
فکر نکنید با راحتی می تونید زندگی تون رو تغییر بدید و به اهداف بلند تون برسید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بابک 1369

به هر حال نباید فراموش کنی که هر موفقیت و پیشرفتی ، هزینه ها و سختی های خودشو داره
الان مردم برای اینکه پاشونو بذارن یه کشور بهتر ، جون شون رو می ذارن کف دستشون و روی جون شون ریسک می کنن. با قایق های موتوری میرن سمت استرالیا و قبرس و ...
توی اخبار هم که زیاد می شنویم هر از چند گاهی یه عده شون غرق میشن

نمیگم حتما کارشون درسته، اما مردم برای اینکه برن یه جای بهتر زندگی کنن حاضرن چنین خطرات و مشکلاتی رو تحمل کنند. ولی این مشکلاتی که شما الان عنوان کردی واقعا چیز مهمی نیستن.
صحبتهای شما که ممکنه همسرتون در آینده سر شما منت بذاره و غرور شما جریحه دار بشه، بدترین حالته. که حالا اینم خیلی مورد مهمی نیست برای یه سال این طوری زندگی کنید ، عوضش ارزش داره که بقیه عمرتون رو جایی که دوست دارید زندگی کنید
فکر نکنید با راحتی می تونید زندگی تون رو تغییر بدید و به اهداف بلند تون برسید

---

اما به نظر من آدم جونش را بذاره کف دستش، بهتر هست تا این که غرورش را بذاره کف دستش.

شما یه لحظه فکر کن می خوای با دختری ازدواج کنی و بری توی خونه اش زندگی کنی و مخارجت را هم بده و .... مسلم هست که حس خوبی نخواهی داشت و از زندگی مشترکت لذت نمی بری.


هادی عزیز،
یه پیشنهاد براتون دارم.
آیا امکانش هست بدون ازدواج برید و اون یکسال را روی پای خودتون بایستید و آماده بشید و سال بعد با اون خانم ازدواج کنید
که این مسائل وابستگی مالی و رفتن به خونه ایشون و ... پیش نیاد؟

نقل قول:

---

نمیگم حتما کارشون درسته، اما مردم برای اینکه برن یه جای بهتر زندگی کنن حاضرن چنین خطرات و مشکلاتی رو تحمل کنند. ولی این مشکلاتی که شما الان عنوان کردی واقعا چیز مهمی نیستن.

---

بابک جان ، می دونم که اونجا وضعش از اینجا خیلی بهتره . شاید اگه ریسک هاشو بپذیرم و سختی هاشو تحمل کنم ، زندگیم از این رو به اون رو بشه ... ولی همش اینا نیست . احترام به نظر خانواده خودم که میگن باید دختر بیاد خونه شوهر (البته انتخاب آخر باخودمه) ، دلتنگی خانواده ام و دوری از اونا ، مشکلات بیکاری در اوایل حضورم تو اون کشور و ......... اینا همه برام مهمه . من اونو بخاطر خودش می خوام نه اینکه بخوام برم اونور آب

نقل قول:

---

هادی عزیز،
یه پیشنهاد براتون دارم.
آیا امکانش هست بدون ازدواج برید و اون یکسال را روی پای خودتون بایستید و آماده بشید و سال بعد با اون خانم ازدواج کنید
که این مسائل وابستگی مالی و رفتن به خونه ایشون و ... پیش نیاد؟

---

شیدا خانم، از پیشنهادتون واقعا ممنونم . تا حالا به اینش فکر نکرده بودم. روی این موضوع هم فکر می کنم و بیشتر تحقیق می کنم . امروز قراره یه صحبتایی با خانواده اش بکنم . خبرای جدیدی میگیرم و میام اینجا مطرح می کنم . مرسی

سلام به همه
ونوس هستم تازه عضو شدم
همه پستهای این تاپیک رو خوندم
با خانوم شیدا تا حد زیادی موافقم و ازشون تشکر میکنم
ولی اینجا میخواستم یه چیزی به آقای بابک بگم : فکر میکنم خیلی دوست دارین از ایران خارج بشین ( تحت هر شرایطی) من شنیدم دخترانی خارج از ایران و در کشورهای اروپایی پول میگیرن و ازدواج سوری میکنن تا شمارو ببرن و اقامت واستون بگیرن ایده ی خوبیه واسه شما که از ازدواج فقط منافع اون رو میبینین
و یه نصیحت دارم واسه آقای هادی : بهترین راه برای راضی کردن خانواده ها احترام و زمان هستش ... چون هیچ شناختی نصبت به خانواده دختر ندارن و شما حتی یه بار هم از نزدیک همدیگر رو ندیدید حق دارن که مخالفت کنن
شمارو درک میکنم که ترس از دست دادن دختر تو سرتونه
ولی پافشاری زیاد نتیجه عکس داره همیشه
به شما به عنوان یه همدرد میگم که تو این مسائل عجولانه نرید جلو و گذشت زمان رو چاشنی کارتون کنید و سیاست داشته باشید


با آرزوی موفقیت

مرسی از خانم ونوس
از اینکه به عنوان یه شخص بی طرف وارد پست شدین و راهنمایی کردین ، ممنونم
ولی حالا که جفتمون اینجا هستیم ، بهتره شما رو به دوستان معرفی کنم

ونوس خانم همون دختری هستن که در موردشون با شما صحبت کردم ... قرار گذاشتیم که با هم وارد این تاپیک بشیم و مشکلاتمون رو در میون بزاریم باشما.
درد ما دوتا مشترکه
من تا الان حرفامو تا یه اندازه کمی زدم ، حالا از ونوس می خوام که اونم شروع کنه به صحبت کردن ... همین

مرسی که منو به دوستان معرفی کردی هادی جان
بله من و هادی قصد ازدواج داریم ولی خانواده هامون راضی به این وصلیت نیستند
دلیل اصلی مخالفت اینکه خانواده ی هادی میخوان که من بیام ایران و مادرم به هیچ عنوان زیربار این حرف نمیره و اجازه نمیده من ازش دور شم و میگه باید هادی بیاد هلند
من خودم بیشتر دوست دارم برگردم ایران ولی مادرم خیلی به من وابسته است
فکر میکنم علت اصلی مخالفتش وابستگی و نگرانی که نسبت به آینده من داره
نمیدونم چجوری مادرمو راضی کنم
راهنماییم کنین چجوری بهش بفهمونم که من تا آخر عمرم نمیتونم کنارش باشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hadi68

اگه یه مشاور خوب که به درد دل من هم گوش بده و نخواد نظرشو تحمیل کنه پیدا کنم ، حتما میرم ...
اینجا احساس خوبی دارم ، انگار همه کاربرا یه جورایی حس همدیگه رو می فهمن ... تازه با همدردی آشنا شدم
مرسی از نظراتتون

---

با سلام و احترام
شما هادی گرامی و ونوس گرامی به تالار همدردی خوش آمدید. امیدوارم که همیشه در همه مراحل زندگیتان با نشاط و خوشبخت زندگی کنید.

تصور می کنم به اندازه کافی اعضاء محترم درکتون کردند و حس شما را فهمیده اند،
اما شما شانس زیادی اینجا از مشاور خوب(که تعریف کرده اید) نیاوردید، و من در کنار این درد دلهایی که گوش کردم، باید نظراتت را که موجب بیراهه رفتنت در ازدواج شده است را به چالش بکشم.

معمولا عشاق فقط کسانی را دوست دارند که راه رسیدن را نشان دهد. و گوش شنوایی برای دیگران ندارند. لذا پیش پیش خواهان اینند که صرفا درجهتی که میل دارند مشاورحرکت کند. به هر حال نیاز است یک راست بروم سر اصل مطلب:


یکم: محتوایی که مشاور در این تالار ارائه می دهد.
این را به صورت مقدمه می گویم.
شما اینجا تحت شرایط و احساساتی که هستید؛ سئوالی را مطرح می کنید بعضی دوستان هم راهنمایی هایی می کنند که به ذائقه شما شیرین یا قابل تحمل می آید. و اینها همه موقتی برای اکنون هست.

اما یک مشاور وقتی مطلبی را مکتوب می کند، و در فضای مجازی در معرض دید میلیونها نفر می گذارد که بسیاری هم خودشان ممکن است متخصص باشند، حتی 10 سال بعد را هم باید ببیند. وقتی که شما و همسر احتمالی شما این دوره را به صورتی گذرانده اید و مانند تاریخچه و خاطرات مجددا این صفحه و مطالب را می خوانید. آن وقت باید حتما با خود بگویید حرف مشاور سکه بود و دقیق.


لذا طبیعی هست که من صرفا خوش آمدن شما یا ناراحت شدن شما را لحاظ نمی کنم و مطالبم را بر اساس تجارب و علم خودم می گویم به نحوی که شما نیاز به تجربه کردن تجربه های عبرت آموز دیگران نداشته باشید.







دوم: مشکل اصلی خود را دریابید.
مشکل هادی گرامی و ونوس گرامی ظاهرش دوری راه هست. اما این نتیجه و میوه مشکل هست. نه اصل مشکل.

اصل مشکل چیست؟
اصل مشکل اینست که به جای اینکه ابتدا شرایط را بررسی کنید و شناخت را تکمیل کنید و با توجه به واقعیت برای ازدواج تصمیم بگیرید و بعد دلبسته شوید. ابتدا وابسته احساسی شده اید. و حالا دنبال این می گردید بقیه متغیرها را در جهت این وابستگی سامان دهید.

شاید بگویید که : " نه! بلکه من ابتدا شناخت پیدا کردم و بعد وابسته شدم."
باید بگویم. به هیچ وجه شناخت های اینترنتی برای ازدواج کافی نیست. حتی در بسیاری موارد تحریف کننده و گمراه کننده هستند.
این بدین معنی نیست که فرد مورد نظر دروغ می گوید. بلکه به این معنی هست تناسب هایی که لحاظ می شود تناسب های سطحی هستند. تناسب هایی که معطوف به نوشتار و گفتار هستند. در حالیکه شناخت ازدواج باید بر اساس رفتار و پایه های عمیق شخصیتی باشد که به هیچ وجه در فضای مجازی قابل دستیابی نیست.
من این مطلب را یکبار دیگر هم گفته ام.


مدیر همدردی بیش از 5000 مطلب اینجا ارسال کرده است. با افراد مختلف هم فکر ، مخالف و با نگرشهای مختلف مباحثه داشته است. چالش های مختلفی داشته است و در زمینه های مدیریتی رفتارهایی بروز داده است و بسیاری موارد دیگر.
اما ساده بگویم اگر کسی تمام اینها را آنالیز کند و فرد تیزبینی هم باشد شاید نتواند حتی 10 درصد مرا در زندگی خانوادگی بشناسد یا پیش بینی کند.
اینها به خاطر اینست که فضای مجازی توانایی انعکاس همه ابعاد انسان را ندارد.

خلاصه: مشکل شما ایسنت که فرایند ازدواج را اشتباه شروع کرده اید. لذا در این مسیر هر راهکاری هم بگیرید در مسیر بهتر پیمودن این راه اشتباه خواهد بود.






سوم: چگونگی اصلاح این فرایند اشتباه
اگر بخواهید این فرایند اصلاح شود. باید مدتی بین 6 ماه تا یکسال(منظورم زمان بردن هست نه حتما دقیقا این ماهها)، ارتباط های چهره به چهره در عالم واقعیت با ایشون، خانواده اشان، محل تحصیل و شغل و .... داشته باشید. تعاملهای دقیق و واقعی نه از نوع مجازی







چهارم: آفتی که شما دو نفر را تهدید می کند.
معمولا ارتباطات عشق محور و علاقه محور و احساس محور پیش آگهی منفی از یک ازدواج مناسب دارد. یکی از مهمترین دلایل رشد روزافزون طلاق و از آن مهمتر طلاق های عاطفی و بحث روز افزون مشکلات و مسائل آن ، ازدواج هایی هست که وابستگی مقدم بر شرایط طرفین و شناختهای کامل طرفین هست. چون این وابستگی های احساسی به شیوه قدرتمندانه ای عنان منطق، تجربه و شیوه استدلال را در اختیار خود می گیرد و عدم تناسب ها را تناسب ، ضعف ها را موقتی و ضعیف و قابل حل نشان می دهد و نقاط مثبت را با ثبات و دائمی ظهور می دهد.

هر چه فرایند شناخت بر اساس واقعیات و شرایط صحیح طرفین بنا شود و علاقمندی تدریجی و پس از این مرحله پیش بیاید ، ازدواج صحیح تر صورت می گیرد.


هم اکنون یکی از مشکلاتی که شما دست به نقد می بینید مسافت دور و مشکلات آن و مخالفت خانواده ها هست.
در بررسی برای ازدواج این فرایندهای واقعی به همراه شناخت عاملی می شود که یک نفر را به همسری برگزینیم یا نه. شما چنان صحبت می کنید که ایشون همسر شما هستند و حالا برای حل مشکل مراجعه کرده اید؟!






پپنجم: فشارهای آسیب زای بنای این زندگی احتمالی
تنها مسائل مالی، پایمال شدن احتمالی غرور شما و دوری مسافت مشکلات احتمالی شما در آینده نیست.
هر کدام از شما، چه هادی گرامی چه ونوس گرامی که کوتاه بیایند و خانواده اش کوتاه بیایند و به طرف دیگر برود. با پدیده غربت و فشارها و استرس های ناشی از جابجایی آن روبرو می شوند که شاید به خاطر هیجان در ماه اول و دوم خودش را نشان ندهد ، ولی پس از آن احساس دو دلی و تردید و پس از ان احتمال پشیمانی می آورد. اما این همه مسئله نیست. مسئله مهتر اینست که فردی که کوتاه آمده است به صورت تومور واری انتظارات و توقعاتش در این زندگی از همسرش زیاد می شود. او می خواهد که همسرش به اندازه تمام این گذشتی که کرده است حامیش باشد و توقعاتش را پاسخگو باشد. و این پاشنه آشیل این زندگی می شود.
یعنی پس از مدتی این فوران انگیزه که ناشی از قدرت عمقی هورمونها می باشد فروکش می کند. و انتظارات خود را مانند تمساحی از زیر آب بیرون می کشد و به طرف مقابل حمله می کند.

در زندگی های حتی معمولی هم همسران انبوهی از انتظارات با خود می برند که خود این انتظارات بذری برای مشکلات آتی هست. اما این مسئله خاص شما به صورت وحشتناکی انتظارات را با خودش حمل می کند. و این فقط به خانم و آقا مربوط نیست بلکه فشار خانواده هایشان نیز هست.


جالب مسئله اینست که از طرف دیگر فردی که همسرش از آن طرف دنیا به خاطر او این طرف آمده است توقع دارد که چنین عاشق پیشه ای همواره این روند را پیش بگیرد. یعنی خودش را فدایی کند. و تعلقات و خواستها و خواهش ها و امیالش را پیش رخ این معشوق دوست داشتنی ذبح کند. و این دقیقا محل جبهه ای هست که تشکیل می شود.







ششم: تمام موارد بالا عطف به نوع مشکلی بود که شما بیان کردید. اما اصل اینست که :
برای ازدواج ، شما دو نفر غریبه هستید و هیچ شناختی از هم ندارید و این مقدار که هم می شناسید به تحریفهای شناخت انجامیده است. شما و خانواده هایتان باید مدتی با هم تعامل در عالم واقعیت داشته باشید تا به نقطه صفر شناخت برسید. و بعد مجددا بررسیهایتان را کامل کنید.

سلام،

به این راه فکر کردید که یکسال رو برید اونجا، اما ازدواج نکنید؟ اون یکسال رو به دوره شناخت اختصاص بدید.

برای اینکار گویا فقط لازمه اون ده میلیون رو داشته باشید.

از مدیریت محترم ممنونم
با شما در بسیاری از موارد موافقم
این که خانواده ها باید با هم معاشرت داشته باشند و به شناختی در حد کم برسند و این که ما باید جور دیگه شروع میکردیم
خیلی مفید بود جوابتون
ولی در حال حاظر مادر من حتی حاظر به شنیدن این موضوع هم نیست در صورتی که وقتی بهشون این مساله رو مطرح کردم زیاد نشانه مخالفت تو حرفاشون نبود و حتی گفتن اگه خوب باشه چرا که نه
ولی امروز حتی نمیخوان در موردش یه کلمه بشنوند
و میگن فکرشو از سرت بیون کن و منطقشون اینه که چیزایی میدونن که ما ازش بی خبریم ( منظورشون تجربه و آینده نگری هست )
من کور کورانه وارد این رابطه نشدم ولی الان این حرفایی که شما زدین متوجه بعضی اشتباهاتم شدم
ممنونم اگه راهنمایی کنید چطور با خانواده ها برخورد کنیم که از این حساسیت زیادشون کم بشه
و حداقل بهش فکر کنند و بعد جواب رد بدن
این که به این سرعت میگن نه و حتی حاظر به یه دیدار از نزدیک نمیشن من و محمد رو دلخور کرده .
حتی من فکر میکنم نظرم برای مادرم مهم نیست

با تشکر

با سلام
جاده رشد انسانها یک طرفه هست.
یعنی والدین شما نمی توانند برگردند در سن شما باشند. اما شما انشاء الله سلامت و تندرست باشید و یک روز به جایی که اکنون هستند یعنی جایگاه والدینی برسید.
بنده اینجا چون یک مشاور هستم. خودم و احساسم را عقب نگه می دارم و منطقی با شما صحبت می کنم و مداخله نمی کنم. بنده مانند پزشک اورژانس هستم که حتی مریضی که ایست قلبی کرده است ، به خانواده می گویم صبور باشند و کنار بایستند و اقدام می کنم.
اما نزدیکان بیمار نگران هستند. آنها سریعا با احساسی که دارند مداخله می کنند.
شاید من هم جایگاه آنها را داشتم از این همه نگرانی به این نتیجه می رسیدم که برای نجات زندگی جگر گوشه ام جدی ممانعت کنم.

شما اصرار نکنید.
اصرار موجب حالت دفاعی بیشتر والدین می شود.
به آنها بگویید که برای نظراتشون ارزش قائل هستید و هرگز تا رضایت کامل و قلبی آنها را نداشته باشید به هیچ وجه چنین ازدواجی را نخواهید کرد.
بگذارید واقعیت را بفهمند که شما به حرفها و نظرات آنها توجه کرده و مبنای تصمیم گیری هم قرار می دهید.
اینگونه رابطه خود را بهبود بخشید.
به هر حال از فحوای پست قبلی من باید متوجه شده باشید، چه آسیب ها دره هایی را پیش رو دارید.
گوشه ای از آنها را در این تاپیک که امروز نوشته ام ملاحظه فرمایید:
ما قصدا و عمدا چنین روابط عاشقانه ای رو تخریب می کنیم!!!!

سلام اقا هادی
شما فعلا به بلیط بگیر با پول هایی که جمع کردی برو یه بار خودشو خانوادشو ببین بعد بیا دنباله راه برا راضی کردنه خانوادت باشی!
هم رفتی تفریح هم ایشونو دیدی
فعلا زمان بده به خودت

با عرض سلام خدمت تمام دوستان عزیز در سایت همدردی ... بخصوص مدیر همدردی
سه ماه گذشت و وظیفه خودم دونستم سری بزنم به تاپیکی که قبلا باز کرده بودم.
می خوام رسما اعتراف کنم که اشتباه کردم ... ماجرای من و ونوس شاید چند هفته بعد کلا تموم شد ، هم از طرف اون هم از طرف من ... الانم دیگه رابطمون قطع شده ... شاید خودشم بعدا اینا رو بخونه ولی لازم بود که بیام تو این تاپیک و اینا رو بگم :
من از همون روز اول می دونستم که دارم اشتباه می کنم ، ولی تو اون لحظات این مشکلاتی که بین ما بود رو نادیده می گرفتم ... کور و کر شده بودم ... نصیحت هیشکی تو گوشم نمی رفت ... الان که یه مدتی گذشته ، و به اون موقع ها فکر می کنم خنده ام می گیره ...
دوستان خوبم ، از من به شما نصیحت ، دوستی دختر و پسر اصلا و اصلا و اصلا راه خوبی برای ازدواج نیست . دیگه چه برسه به نوع اینترنتیش .
من توی شهرستان زندگی می کنم و اکثر خانواده ها بصورت سنتی با هم ازدواج می کنن. من می خواستم سنت شکنی کنم ، ولی بعد از این ماجرا و بعد از قطع رابطه فرصت خوبی برا فکر کردن داشتم ... با خیلی ها حرف زدم ...
شاید الان توی دلتون بهم بخندین ، که این یا عاشق نبود یا قصد بازیچه کردن طرف رو داشت ولی باور کنین اینطور نبود ، اما الان که بهش فکر می کنم ، می بینم کار درست و عاقلانه ای نکردم .
آدم وقتی عاشق میشه پرت و پلا زیاد می گه ... اینو اعتراف می کنم که چشم و گوشم بسته شده بود و درست فکر نمی کردم
فقط خواستم بیام و از موضعی که ازش دفاع می کردم کناره گیری کنم ،
در پایان از همه دوستان عزیز و خوبم تشکر می کنم ... امیدوارم هر روزتون بهتر از روز قبل باشه