تواناییهامو از دست دادم

دختری نوزده سالم و بهترین سالهای عمرم داره بد میگذره دانشجوی کاردانی رشته نقاشی من رشتمو دوست داشتم استعدادم به گفته ی دیگران داشتم
وگرنه هرگز این رشته رو تو دانشگاه ادامه نمیدادم اما به خاطر اعتماد به نفس پایینم هیچوقت از کارهام کاملا راضی نیستم کم کم علاقم و انگیزمو از دست دادم حالا مثلا
واسه 2 تا ایرادی که استاد ازم گرفت وقتی هنرستانی بودم به گفته ی همکلاسیام کارام جزء بهترینا بود این باعث نشد مغروور شم اما همیشه دوستداشتم بهترین باشم و
هیچکس ازم ایراد نگیره ولی هر کسی سلیقه ای داره منم نظره دیگران واسم مهمه منتظر تایید دیگرانم همیشه میترسم ازینکه مسخرم کنن طرد بشم....
این ترسا باعث شد افسرده شم نمیتونستم کار کنم چند تا صفر رفت تو کارنامم مشرووط شدم باید 4 ترمه یا حداقل 5 ترمه کاردانی رو تموم میکردم
ولی 6 ترمه شدم بخاطره لج و لج بازی با خودم که من بلد نیستم من بی استعدادم بقیه از من بهترن من دیگه خوب نیستم گند زدم. تو این وضعیت تنهام هیچکس نیست
کمکم کنه خودم نمیتونم تنهایی نمی تونم. دنباله یه تغییرم میخوام رشتمو تغییر بدم اما از کجا بدونم میتونم موفق بشم یا نشم. نه تفریحی نه دلخوشی
نه دلگرمی فقط خودمم که تنها به آیندم فکرمیکنمو ترس همه وجودمو میگیره من حتی دکتر رفتم یک سال دارو مصرف کردم فایده نداشت
فقط جلوی گریه های عصبیمو گرفت دیگه خیلی وقته مصرف نمیکنم یهو قطع کردم دیگم نرفتم پیش دکترم میترسم حالم بد تر شه اما اصلا حوصله ی قرص و دکتر ندارم
کلی هم هزینه ی ویزیتشونه این روانپزشکها همین که اینهمه بابام خرج تحصیلم کرده ولی من به هیچ جا نرسیدم کلی شرمندم... هر چند که دانشگام دولتیه اما بازم من کلی وسیله ی نقاشی گرفتم که همشو حروم کردم به گفته ی پدر مادر معلوم نیست قراره چیکار کنم.

سلام دوست عزیز خانم هنرمندhttp://www.millan.net/minimations/smileys/painting.gif

ببین عزیزم وقتی رفتی سراغ هنر اونم نقاشی مطمئن باش استعدادشوو داشتی هر چند خیلیا میرن هنر میخونن ولی هیچ استعدادی ندارن
فقط به قول خودشون علاقه دارن و
علاقه بدون استعداد و پشکار اصلا راه به جایی نمیبره!
بعدش تو چرا اینقدر عجله داری و میخوای تو مقطع کاردانی پیکاسو یا داوینچی بشی!
عزیزم من این راهو خیلی وقته رفتم سالهاست دارم کار میکنم ولی فکر میکنم هنوز هیچی بلد نیستم!
راه هنر اونم نقاشی راه یه روز دو رو ز یا دو سال نیست! باید خیلی تلاش و پشتکار داشته باشی! باید خیلی تمرین و مطالعه داشته باشی تو زمینه نقاشی
فکر کردی این هنرمندایی که اسمشون تو تاریخ هنر هست با یکی دوسال تونستن به اینجا برسن؟ البته که نه ! خیلیاشون از سن کودکی کار کردن تازه تو سن بزرگسالی حتی میانسالی تونستن نتیجه بگیرن به شهرت رسیدن.
هنر بخصوص نقاشی واقعا یه رشته سلیقه ای ممکنه من کاری انجام بدم خودم لذت ببرم ولی خیلیا خوششون نیاد و کلی انتقاد کنن
ولی اصلا برام مهم نیست اومدم هنر بخونم تا بتونم احساسات و درونیات خودم رو به تصویر بکشم ممکن مخاطبی خوشش بیاد ارتباط برقرار کنه ممکنه حسابی بزنه و تحقیرم کنه اصلا برام مهم نیست چون همین که تونستم خودم رو و درونیاتم رو به تصویر بکش و روحم ارضا کنم برام کافیه!
تو هم نباید زود نا امید بشی و جا بزنی برعکس تا میتونی برای نتیجه گرفتن تلاش کن تمرین کن مطالعه کن!
سعی کن بری زندگی نامه هنرمندان معروف رو بخونی ببینی اونا از کجا به کجا رسیدن!ببین چقدر سختی کشیدن تو این راه واقعا راه دشواریه!
تا میتونی اثار هنرمندان معروف و سرشناس رو ببین و در موردشون مطالعه کن حتی گاهی بشین کپی کن البته فقط یه مدت کوتاه تا عادت نشه برات!
یه توصیه دیگه هم بهت دارم حتما حتما تاکید میکنم بهش عمل کن اگه دوست داری تو این راه موفق بشی برو دنبال طراحی تا میتونی طراحی کن جوری که طراحی جزئی از زندگیت بشه مطمئن باش وقتی دستت تو طراحی قوی شد و در کنارش اثار هنرمندا ن رو هم دیدی و مطالعه کردی خیلی زود کلی ایده میاد تو ذهنت خلاقیتت قوی میشه وراحت بشین کار کن.
نا امیدی و نداشتن اعتماد به نفس تو این راه تو رو به بم بست میرسونه!:81:
وقتی شروع میکنی به کار کردن سعی کن فکر و ذهنتو از اینکه داری کاری انجام میدی که مورد قبول و تایید دیگران یا استادت قرار بگیره کاملا رهااااا کن!!!!!
با علاقه و بدون استرس بشین کار انجام بده کاری که خودتو راضی کنه مطمئن باش دیگران هم باهاش ارتباط بر قرار میکنن!
خودتو به هیچ عنوان با همکلاسیات مقایسه نکن هنر هر کسی شخصیت خودشه احساس و درونیات خاص خودشه اصلا قابل مقایسه با کار دیگری نیست! همونطور که این همه هنرمند تو زمینه های مختلف داریم و هیچکدوم شبیه هم کار نمیکنن!
خوب پس دیگه نشین بگو من بی استعدادم هیچی بلد نیستم مطمئنم تو دختر باهوش و هنرمندی هستی و حتما موفق میشی منم یه زمانی مثل تو بودم واقعا خیلی وقتا ناامید میشدم و میگفتم من هیچی بلد نیستم ولی وقتی تلاشم رو بیشتر کردم و پیشرفت خودم رو دیدم انگیزم چن برابر میشد حتی خیلی از استادامون تعجب میکردن چقدر زود روشم تغییر کرد کارام قوی شدن!
تو هم میتونی فقط خودتون درگیر کار کن به قول استادای ما میگفتن کار نکنید برای زندگی زندگی کنید برای کارتون بیشتر این رو برای طراحی میگفتن یعنی زندگیتون بشه طراحی کردن!
خوب دوست عزیز برات ارزوی موفقیت میکنم امیدوارم یه روزی یکی از هنرمندای معروف بشی!

مرسی دوست عزیزم :43: من سعی میکنم که به نظر دیگران کار نداشته باشم ولی نمیشه. شاید خنده دار باشه ولی حین کار کردن فکر میکنم چند شخص خاص توی ذهنم دارن کارمو میبینن!:grief: استرس میگییرم نمیتونم اون چیزی که تو ذهنم هست رو بیارم روی کاغذ دستم ضعیف شده حتی ذهنمم خیلی وقتا کار نمیکنه و این منو میترسونه که مجبور شم واسه همیشه هنر رو بزارم کنار:302:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shy

مرسی دوست عزیزم :43: من سعی میکنم که به نظر دیگران کار نداشته باشم ولی نمیشه. شاید خنده دار باشه ولی حین کار کردن فکر میکنم چند شخص خاص توی ذهنم دارن کارمو میبینن!:grief: میدونم درک میکنم ولی شدنیه باید بخوای و با جدیت کار کنی! فقط با تلاش و پشتکار میتونی موفق بشی
موقع کار کردن حتما اهنگهایی که دوست داری و با روحیه ات سازگاره بزار تا فقط تمرکزت روی کار باشه تنها چیزی که مانعت میشه ترس از خراب کردنه این ترس باعث استرست میشه ولی اگه به خودت بقبولونی که من دارم یاد میگرم و اول راه هستم پس ممکن خیلی اشتباه کنم و حتی به خودت بگی این حقو دارم که کارم خراب بشه حتی پاره میکنم میندازم دور دوباره شروع میکنم باید این جسارتو پیدا کنی که حتی گاهی کار خودتو پاره کنی بعد از اول شروع کنی این باعث میشه ترس از خراب کردن رو کنار بزاری و راحت کار کنی.
استرس میگییرم نمیتونم اون چیزی که تو ذهنم هست رو بیارم روی کاغذ دستم ضعیف شده حتی ذهنمم خیلی وقتا کار نمیکنه و این منو میترسونه که مجبور شم واسه همیشه هنر رو بزارم کنار:302:

---

یه دلیل استرست هم کم بودن اطلاعاتت از رشته خودت و ضعیف بودن دستت تو طراحی و اتود زدنه! پس سعی کن همونجوری که قبلش بهت گفتم دستتو تو طراحی خیلی قوی کنی تا تو نقاشی موفق بشی واین خود به خود خلاقیتت رو زیاد میکنه بشین تمام ذهنیات خودت رو حتی خاطراتت رو راحت و با دست ازاد طراحی کن بعد میتونی از تو همون طراحیها ایده بگیری برای کار نقاشیت حتما امتحان کن نتیجه میگیری!:18:

تو بدون تلاش نمیتونی در هیچ کاری موفق بشی هنر رو کنار بزاری سراغ هر رشته دیگه ای هم بری مطمئن باش باز به مشکل بر میخوری چون زود جا میزنی و نا امید میشی چون میخوای بدون تلاش کردن خیلی زود به نتیجه برسی واین در هیچ کار و حرفه ای امکان پذیر نیست! باید صبور باشی وقبول کنی برای موفقیت به زمان زیادی احتیاج داری و سختیهای زیادی رو باید تحمل کنی.

سلام عزیزم

واییی خوشبحالت رفتی دنبال رشته مورد علاقت.اونم هنر از جنس نقاشی:43:

منم دو سه سالی هست کار میکنم اما نه بعنوان رشته تحصیلیم . رشته تحصیلیم کاملا متفاوته!! :) فقط بعنوان علاقه!

اما اینکه میگی نگران نظرات دیگران هستی.

منم مثه توام وقتی تمریناتمو انجام میدم با ذوق و شوق میرم که مثلا ایندفعه دیگه استادم تاییدم میکنه. اما استاد ما همیشه خدا؛ ایراد میگیره! بقول خودش توقعش بالاست:311:
منم سال اولی که شروع کردم میخواستم شش ماهه تموم کنم بشم بشم یه نقاش بزرگ!!!!!
غافل از اینکه نقاشی هم واسه خودش یه رشته تحصیلی و کلی مطلب داره واسه یاد گرفتن ! از یه طرفم کلییییییی باید تمرین کنی تا یاد بگیری. حتی وقتی میری گالری ها و نقاشی های اساتید هم میبینی خودت که یه هنرجویی میتونی ازشون کلی ایراد بگیری.

میخوام بگم یه استاد هم بعد چند سال حرفه ای کار کردن نمیتونه بگه مورد تایید کامله!
پس سعی کن همیشه از نظرات و ایرادات دیگران استفاده کنی. سعی کن از تجربیاتشون درس بگیری. فکر نکن دارن ایراد میگیرن از روی بدجنسی و تضعیف روحیه کردنت. به این فکر کن دارن تجربیات و نظراتشونو دراختیارت قرار میدن.
تو نقاشی باید تیز باشی . دونه به دونه نظرات استادت و بنویس .
استادت تمرین نمیده تو تمرین انجام بده ببر پیشش تا نظرشو بگه!
گالری های مختلف شرکت کن. معمولا گالری ها لیست شماره دارن. شمارتو بده تا موقع نمایشگاه جدیدشون اطلاع بدن بهت . دیدن کارهای دیگران حتی هنرجوها هم خیلی میتونه بهت کمک کنه.
من خودم خیلی حسودم اگه یروزی یکی از بچه ها تمرینش از من حتی یریزه بهتر باشه سعی میکنم دفعه دیگه با تمرکز بیشتری رو تمریناتم دقت داشته باشم.و تمرین بهتری تحویل بدم.

میخوام بگم این خیلی خوبه همیشه حس رقابت داشته باشی. سعی کن این حس ترست و به داشتن حس رقابت تغییر بدی.
رقابت کن. سعی کن بهترین باشی. تمام تلاشتو بکن. حتی اگه نشدی خودتو سرزنش نکن . بگو من تمام تلاشمو کردم دفعه دیگه بیشتر و بهتر تلاش میکنم.
از برتری دیگران به نفع خودت استفاده کن.
من با اینکه استادم همیشه بهم میگه خطتات خیلی خوبه ! اما هیچوقت نذاشتم مغرور بشم. خودشم فهمیده حتی بهترین طرحا هم ببرم بازم کوچیک ترین ایرادی ببینه میگه مورد تاییدم نیست. دوباره. این خیلی خوبه به من کمک میکنه قوی تر بشم. باعث میشه همیشه برای بهترین شدن تلاش کنم نه اینکه درجا بزنم.

اگه سعی کنی دیدتو و حستو تغییر بدی مطمعنم موفق تر میشی.

میدونم که باید تلاش کنم فقط میترسم نتیجه نده هیچکس هم ندارم که بهم انگیزه بده خودمم فقط منفی فکر میکنم ذهنم عادت کرده به منفی بافی حتما باید یکی ازم تعریف کنه تا یکم امیدوار شم به خودم این نیاز فقط هم واسه درس و دانشگام نیست کلا همه ی زندگیم داغونه از قیافم اصلا راضی نیستم کلا از خودم بدم میاد فکر میکنم دیگران هم دوستم ندارن همه میخوان مسخرم کنن از آدما میترسم توی جمع غریبه ساکتم من چطور میتونم با این شخصیت مزخرفم به موفقیت برسم ؟! هی

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

سلام عزیزم

واییی خوشبحالت رفتی دنبال رشته مورد علاقت.اونم هنر از جنس نقاشی:43:

منم دو سه سالی هست کار میکنم اما نه بعنوان رشته تحصیلیم . رشته تحصیلیم کاملا متفاوته!! :) فقط بعنوان علاقه!

اما اینکه میگی نگران نظرات دیگران هستی.

منم مثه توام وقتی تمریناتمو انجام میدم با ذوق و شوق میرم که مثلا ایندفعه دیگه استادم تاییدم میکنه. اما استاد ما همیشه خدا؛ ایراد میگیره! بقول خودش توقعش بالاست:311:
منم سال اولی که شروع کردم میخواستم شش ماهه تموم کنم بشم بشم یه نقاش بزرگ!!!!!
غافل از اینکه نقاشی هم واسه خودش یه رشته تحصیلی و کلی مطلب داره واسه یاد گرفتن ! از یه طرفم کلییییییی باید تمرین کنی تا یاد بگیری. حتی وقتی میری گالری ها و نقاشی های اساتید هم میبینی خودت که یه هنرجویی میتونی ازشون کلی ایراد بگیری.

میخوام بگم یه استاد هم بعد چند سال حرفه ای کار کردن نمیتونه بگه مورد تایید کامله!
پس سعی کن همیشه از نظرات و ایرادات دیگران استفاده کنی. سعی کن از تجربیاتشون درس بگیری. فکر نکن دارن ایراد میگیرن از روی بدجنسی و تضعیف روحیه کردنت. به این فکر کن دارن تجربیات و نظراتشونو دراختیارت قرار میدن.
تو نقاشی باید تیز باشی . دونه به دونه نظرات استادت و بنویس .
استادت تمرین نمیده تو تمرین انجام بده ببر پیشش تا نظرشو بگه!
گالری های مختلف شرکت کن. معمولا گالری ها لیست شماره دارن. شمارتو بده تا موقع نمایشگاه جدیدشون اطلاع بدن بهت . دیدن کارهای دیگران حتی هنرجوها هم خیلی میتونه بهت کمک کنه.
من خودم خیلی حسودم اگه یروزی یکی از بچه ها تمرینش از من حتی یریزه بهتر باشه سعی میکنم دفعه دیگه با تمرکز بیشتری رو تمریناتم دقت داشته باشم.و تمرین بهتری تحویل بدم.

میخوام بگم این خیلی خوبه همیشه حس رقابت داشته باشی. سعی کن این حس ترست و به داشتن حس رقابت تغییر بدی.
رقابت کن. سعی کن بهترین باشی. تمام تلاشتو بکن. حتی اگه نشدی خودتو سرزنش نکن . بگو من تمام تلاشمو کردم دفعه دیگه بیشتر و بهتر تلاش میکنم.
از برتری دیگران به نفع خودت استفاده کن.
من با اینکه استادم همیشه بهم میگه خطتات خیلی خوبه ! اما هیچوقت نذاشتم مغرور بشم. خودشم فهمیده حتی بهترین طرحا هم ببرم بازم کوچیک ترین ایرادی ببینه میگه مورد تاییدم نیست. دوباره. این خیلی خوبه به من کمک میکنه قوی تر بشم. باعث میشه همیشه برای بهترین شدن تلاش کنم نه اینکه درجا بزنم.

اگه سعی کنی دیدتو و حستو تغییر بدی مطمعنم موفق تر میشی.

---

سلام مرسی عزیزم :43: استادم ترم 1 ایراد گرفت از کاری که واقعا مزخرف بود اما ترم 4 همون استاد با یه استاد دیگم از کار جدیدم خوششون اومد .

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

یه دلیل استرست هم کم بودن اطلاعاتت از رشته خودت و ضعیف بودن دستت تو طراحی و اتود زدنه! پس سعی کن همونجوری که قبلش بهت گفتم دستتو تو طراحی خیلی قوی کنی تا تو نقاشی موفق بشی واین خود به خود خلاقیتت رو زیاد میکنه بشین تمام ذهنیات خودت رو حتی خاطراتت رو راحت و با دست ازاد طراحی کن بعد میتونی از تو همون طراحیها ایده بگیری برای کار نقاشیت حتما امتحان کن نتیجه میگیری!:18:

تو بدون تلاش نمیتونی در هیچ کاری موفق بشی هنر رو کنار بزاری سراغ هر رشته دیگه ای هم بری مطمئن باش باز به مشکل بر میخوری چون زود جا میزنی و نا امید میشی چون میخوای بدون تلاش کردن خیلی زود به نتیجه برسی واین در هیچ کار و حرفه ای امکان پذیر نیست! باید صبور باشی وقبول کنی برای موفقیت به زمان زیادی احتیاج داری و سختیهای زیادی رو باید تحمل کنی.

---

میدونم که باید تلاش کنم فقط میترسم نتیجه نده هیچکس هم ندارم که بهم انگیزه بده خودمم فقط منفی فکر میکنم ذهنم عادت کرده به منفی بافی حتما باید یکی ازم تعریف کنه تا یکم امیدوار شم به خودم این نیاز فقط هم واسه درس و دانشگام نیست کلا همه ی زندگیم داغونه از قیافم اصلا راضی نیستم کلا از خودم بدم میاد فکر میکنم دیگران هم دوستم ندارن همه میخوان مسخرم کنن از آدما میترسم توی جمع غریبه ساکتم من چطور میتونم با این شخصیت مزخرفم به موفقیت برسم ؟!

سلام.

یه دختر۱۹ساله باهزارتا آرزو وامید انگیزه(که اینا خوبه) اول سن رشدو پیداکردن مسیر زندگی،باهوش وبااستعداد که ازخودش خیلی انتظار داره ومیخاد باراول کارهاش به بهترین وجه انجام بشه.وممکنه اعتماد بنفسش روگره بزنه به نوع کارهاش اگه کارش خوب باشه اعتماد بنفسش بالا واگه خوب نباشه فرو میپاشه.


اول باید بین ارزشمندی خودت وکارهات تفکیک و فاصله قائل بشی،

توارزشمندی چون وجود داری.هستی،بنده خدایی،

ارزشمندی چون میتونی خدا،جهان،انسانهاو طبیعت رودوست داشته باشی وخودت هم لایق دوست داشته شدن هستی ،

این ارزشمندی به خاطروجود داشتن، پایه ومبناست.این اعتماد بنفس مطلق هست

امایه اعتماد بنفس نسبی هم درکناراعتمادبنفس مطلق وجود داره که ازکارهای ما نشأت میگیره مث اعتمادبنفسی که ازورزش،تحصیلات،کار وازدواج بدست میادورضایت مندی مارواز زندگی افزایش میده واین باحوصله وتمرین ومرور زمان بدست میاد.

اگه ستون اعتماد بنفس مطلق روبر پایه های نا استواربگذاری دچارپریشانی میشی چون این موضوعات ومفاهیم ثابت نیستند،مثلا بگی من ارزشمندم چون نقاشم،ارزشمندم چون پول وشغل دارم،اینها نقشهای ما توی زندگی هست که رضایت ما روبیشترمیکنه چون براش تلاش میکنیم


ولی ریشه اصلی ارزشمندی مابخاطر انسان بودن و وجود داشتن ماست.

لطفا این فیلم کوتاه روازاینجا دانلودکن؛

http://www.hamdardi.net/thread31818-2.html

این لینک رو هم لطفا مطالعه کن تا ذهنت برقضیه روشنتربشه:

http://www.hamdardi.net/thread-21869.html

اول خودت دوس داشته باش همینی که هستی رو.

[COLOR="silver"

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

سلام.

یه دختر۱۹ساله باهزارتا آرزو وامید انگیزه(که اینا خوبه) اول سن رشدو پیداکردن مسیر زندگی،باهوش وبااستعداد که ازخودش خیلی انتظار داره ومیخاد باراول کارهاش به بهترین وجه انجام بشه.وممکنه اعتماد بنفسش روگره بزنه به نوع کارهاش اگه کارش خوب باشه اعتماد بنفسش بالا واگه خوب نباشه فرو میپاشه.


اول باید بین ارزشمندی خودت وکارهات تفکیک و فاصله قائل بشی،

توارزشمندی چون وجود داری.هستی،بنده خدایی،

ارزشمندی چون میتونی خدا،جهان،انسانهاو طبیعت رودوست داشته باشی وخودت هم لایق دوست داشته شدن هستی ،

این ارزشمندی به خاطروجود داشتن، پایه ومبناست.این اعتماد بنفس مطلق هست

امایه اعتماد بنفس نسبی هم درکناراعتمادبنفس مطلق وجود داره که ازکارهای ما نشأت میگیره مث اعتمادبنفسی که ازورزش،تحصیلات،کار وازدواج بدست میادورضایت مندی مارواز زندگی افزایش میده واین باحوصله وتمرین ومرور زمان بدست میاد.

اگه ستون اعتماد بنفس مطلق روبر پایه های نا استواربگذاری دچارپریشانی میشی چون این موضوعات ومفاهیم ثابت نیستند،مثلا بگی من ارزشمندم چون نقاشم،ارزشمندم چون پول وشغل دارم،اینها نقشهای ما توی زندگی هست که رضایت ما روبیشترمیکنه چون براش تلاش میکنیم


ولی ریشه اصلی ارزشمندی مابخاطر انسان بودن و وجود داشتن ماست.

لطفا این فیلم کوتاه روازاینجا دانلودکن؛

http://www.hamdardi.net/thread31818-2.html

این لینک رو هم لطفا مطالعه کن تا ذهنت برقضیه روشنتربشه:

http://www.hamdardi.net/thread-21869.html

اول خودت دوس داشته باش همینی که هستی رو.

[COLOR="silver"

---

سلام ممنونم از راهنمایتون :72: ولی من اونقدرهام کمال گرا نیستم تنبلی زیاد میکنم بی حوصلم بی انگیزم هدفم نا مشخص برای انتخاب رشتم واسه کنکور کاردانی به کارشناسی بین 2 تا رشته که هر دوشونم دوستدارم گیر کردم ارتباط تصویری و طراحی لباس ارتباط تصویری یا همون گرافیک درسته به نقاشی ربط داره اما باید یه توانایهایی داشته باشم که شک دارم که دارمشون. طراحی لباس رو خیلی دوستدارم ولی هیچی از دوخت و خیاطی بلد نیستم امتحان نکردم نمیدونم استعداد دارم یا نه این شک و دو دلی خیلی اذیتم میکنه :161:

- - - Updated - - -

خیاطی هم که نمیشه زود یاد گرفت اونم من مبتدی ! فرصت هم ندارم امسال میخوام کنکور بدم 6 ترمه هم شدم فقط خدارو شکر که شهریه نمیگیرن . چرا خودمو مشروط کردم که 6 ترمه شم هر سری کارنامم رو میبینم از خودم متنفر میشم که انقدر خریت کردم .... :302:

نمیدونم چرا از نظر همه مشکلات من اصلا مشکل نیست و من خیلی خوشبختم من وقتی نمیتونم تصمیم بگیرم واسه آیندم هدفی مشخص ندارم کاری نمیکنم تلاش نمیکنم چون دیگه کاری بلد نیستم که انجام بدم من میترسم از ینکه پول بابامو بریزم دور نتونم آدم مفیدی بشم وضعیت مالیمون بد شده منم اصل تو شرایط خوبی نیستم عذاب وجدان دارم که چرا هیچکاری بلد نیستم اگه یخورده محکم بودم به عنوان معلم نقاشی استخدام میشدم حتی توی مهدکودک اما انقدر آروم و خجالتی ام که مطمئنم هیچکس بهم اعتماد نمیکنه که بهم کار بده من ضعیف و ترسوام نمیدونم باید چیکار کنم انقدر بی چاره شدم که فقط گریه میکنمم هیچکس نیست که آرومم کنه از تنهایی خسته شدم دیگه نمیتونم اینجوری ادامه بدم

سلام دوستان . این اولین تاپیک رو که بار اول زدم خیلی حالم بد بود . هنوزم دارم با این مشکلم دست و پنجه نرم میکنم البته کار جدیدی رو شروع نمیکنم تا به خودم ثابت کنم بلدم و با استعدادم . چون که دست و دلم به کار نمیره چون که حوصله ندارم . یه وقتا فکر میکنم من آدم حسودی ام که خودم رو کوچیک میبینم به آدمایی که موفق و معروفن و اعتماد بنفس دارند حسادت میکنم دلم میخواد جای اونا باشم همه تاییدم کنند . از خودم بیزار میشم بخاطر حسادتم نمیتونم خودمو بپزیرم خیلی شخصیتم له شده

از زندگی بیزار شدم دلم میخواد برم یه جای دور زندگی کنم گاهی از همه متنفر میشم ازینکه انقدر به خاطر دیگران خودمو عذاب میدم خسته شدم میخوام فرار کنم از آدما میترسم به درک که من خیلی خوشکل نیستم پولدار نیستم نمیتونم کلاس بزارم نمیتونم هنرمندانه زندگی کنم و به خودم ببالم همه تاییدم کنن خسته شدم میخوام برم یجایی که هیچکس صدامو نشنوه نبینتم گریه کنم. ازدنیا سیر شدم اصلا از تهران بدم میاد از ماشینا خیابون ترافیک شلوغی مترو و......
دارم خفه میشم !

- - - Updated - - -

اون حسادت که میگم حتما به خاطر اینه که خودمو از بقیه پایین تر میبینم ولی از تکبر نیست ای کاش تکبر داشتم . امروز داشتم به زندگی روستایی فکر میکردم . چون سادس چون آرامش داره
چون روحت نفس میکشه چون از قر و فری که اینجا هست خبری نیست البته من آدم خیلی سر وساده ای نیستم اتفاقن به لباس شیک و قشنگ خیلی اهمیت میدم . ولی فقط لباس زیبا نه مارک و گرون . دلم این زندگی رو نمیخواد فقط اینجا موندن داره خفم میکنه ای کاش توی روستا بدنیا میومدم . یجایی سبزی توی شمال اصلا کشاورزی میکردم یادمه بچه بودم باغچه داشتیم توش چیز میز میکاشتم عشق میکردم ولی الان خیلی زندگیم مزخرف شده....

سلام پونیو جون. چه طوری عزیزم؟ خوب و خوش و سلامتی؟ خانواده خوبن؟:43:
ببین من فقط پست اخر این تاپیک را خوندم. یک سوال این ترم اخر؟
ببین انچه که می خوام بهت بگم را قبلا هم گفتم. عزیزم بیا برای یک مدت کوتاه به هیچ کدام از مشکلاتت فکر نکن و همه انرژی و تمرکزت روی یافتن رشته و هدف زندگیت بزار.
عزیزم بیا اول ببین نقاشی را می خوای یا نه... بعد اگه منفی بود بیا فکر کن چه کار کنی...
ولی الان همه وقت و ذهنت را روی همین بزار. به هرحال این رشته ای که دوست داشتی و در دانشگاه انتخابش کردی.....
ببین دیگران را فراموش کن و دست از مقایسه بردار. بیا مثلا از الان تا پایان تابستان برنامه ریزی کن و شروع به طراحی و.......... و بعد یک مدت ببین نظرت واقعا چیه... ببین اگه درازمدت تلاش کنی در خودت می بینی که در این رشته پیشرفت کنی یا نه..... ببین اگه نقاشی را دوست داری کارت خیلی راحت تره.... بیا یه مدت فقط نقاشی کن و لذت ببر و خیلی هم گیر نده!!!! برای دل خودت نقاشی بکش و ببین چه احساسی داری.....
ببین عزیزم یک بار رفته بودم پیش روانشناس و درباره 2 رشته تردید داشتم.... به یک رشته علاقه داشتم ولی وقتی با افراد مختلف مشورت کردم همه گفتند که این رشته اشباع شده و قبولی و پیشرفت در این رشته خیلی خیلی سخته و ظزفیتش هم کم.... ولی رشته دیگه کم تر اشباع شده و ظرفیتش یکم بیشتر و قبولیش کمی اسونتر.... ولی من اولی را دوست داشتم.....
میدونی ان اقای روانشناس چی گفتند؟
گفتند: خب اگه میگن دومی را بخون خب دومی را بخون! ولی خب اگه اولی را دوست داری ببین توانایی شو داری و حاضری بهاش را بپردازی و پی همه چیز را به تنت بمالی!!!!!! و در اخر گفتند که واقع بین باش....
ان موقع واقعا از جوابشون جا خوردم و انتظار شنیدن چنین جوابی را نداشتم.... انتظار داشتم بگن برو دنبال علایقت و.....
ولی الان که فکر می کنم می بینم خب پاسخ منطقی و خوبی دادند...
حالا الان چند روز تو مود درس خوندنم!!!! و دارم می خونم ببینم بهش چه قدر علاقه دارم و می فهمم و حاضرم سختی هاشو به جان بخرم یا نه.... این پاسخی که باید خودم در عمل جوابش را پیدا کنم و هیچکس به جز خودم نمی تونه بهم کمک کنه.....
حالا شما هم بشین یک مدت مطالعه و نقاشی کن و بین که چه قدر علاقه و توانایی داری و چه قدر حاضری صبر و تلاش کن تاپیشرفت کنی و استاد بشی......
ببین هر رشته ای سختی های خودش را داره و بعضی از رشته ها مثل مال شماسختی های بیشتری هم داره..... همه میدونیم که انقدر که باید به رشته های هنری بها داده نمیشه.... در نتیجه موفق شدن و کار و درامد پیدا کردن سخت ترهم میشه... ولی کسیکه علاقه و توانایی داشته باشه هیچ کدام اینها نمی تونه مایوسش کنه.... فقط باید دوچندان تلاش کنه و امیدوار باشه.....
عزیزم زمانت را از دست نده. هر چه زودنتر راه و مسیر زندگیت را پیدا کنی سریع تر هم تخصص و کار و... پیدا می کنی. هر چه تعلل کنی این فرایند هم دیرتر به نتیجه میرسه.....

موفق باشی عزیزم:72:

صالحه جون ممنونم از توجه ات . من میخوام مسیرم رو مشخص کنم ولی اصلا تعادل نداره احساس و افکارم من متاسفانه دمدمی ام اعتماد بنفس پایین هم که وحشتناک داره داغونم میکنه . روحیه ندارم احساس پوچی میکنم شاید دوباره باید برم دکتر .

این احساس من بعد از خوندن اخرین پستت :301:
پونیو جون پاشو برو پیش مشاور تحصیلی
عزیزم نقاشی نمی خوای... این دیگه غصه نداره.... عزیز دلم چی دوست داری؟؟؟:43:

کاش یچی دوستداشتم دیگه دارم به همه چی بیتفاوت میشم . تعجبم داره مگه میشه هیچی دوستنداشته باشی ! ؟
خودمم کلافه شدم صالحه :301:

- - - Updated - - -

الان که احساس بی علاقگی رو سرچ کردم متوجه شدم اختلال دیستایمیک دارم . واقعا قدرت تصمیم گیری ندارم نمیدونم از زندگی چی میخوام :54:

مشاور تحصیلی

مدیر همدردی برای مشاور تحصیلی دکتر جعفری را بهم معرفی کردند. البته من نرفتم. چون فعلا می خوام خودم یکم درس بخونم و ببینم چه قدر علاقه و توانایی دارم بعد اگه نتیجه نگرفتم برم.
به تخصصی ترین وب کنکور مشاوره خوش آمدید.

در مرکز مشاوره دانشگاه الزهرا مشاوره میدن.
88612720

عزیزم وقت را تلف نکن.... پیش یک مشاور خوب و مجرب و متدین برو.........
:72::72::72:

- - - Updated - - -

در ضمن یکم مثبت باش و مثبت سرچ کن.
سرچ کن مشاور تحصیلی
نحوه یافتن علایق و استعداد و رشته
چه جوری به رشته تحصیلی علاقه مند شویم
و....
اانقدر به خودت برچسب های عجیب غریب نزن:301:
پیش مشاور با تخصص مشاوره تحصیلی برو.... پیش روانپزشک هم نرو.....
حالا خدایی بگو چی دوست داری؟؟؟ بچه بودی چی دوست داشتی؟ ارزو داشتی چیکاره بشی؟؟؟
:72::72::72:

راستش صالحه جون از بچه گی تا حالا کلی شغل عوض کردم تو ذهنم .بچه بودم دوستداشتم معلم شم یا همون نقاش و مجسمه سازی . گرافیک رو از وقتی که خواستم انتخاب رشته کنم بهش علاقه داشتم ولی نقاشی بیشتر دوستداشتم احساس کردم با نقاشی موفق ترم تا گرافیک فکر میکردم گرافیک آزادی نقاشی رو نداره یکم خشکه . واقعا هم رشته ای هست که باید برای مردم کار کنی کچلت میکنن کلی فکر کنی ایده بیاد تو ذهنت بشینی پای کامپیوتر چشات درآد . بعد هم میان میگن اینجاشش اینجوری بود بهتر بود این رنگی نه من این فرم رو دوستندارم عوضش کن !

ولی عوضش اگه کارت خوب باشه خوب پولی گیرت میاد برای یه لوگوی حسابی 4 _ 5 میلیون میگیرند البته خودت باید زرنگ باشی تو جامعه ارزش خودتو ببری بالا با اعتماد بنفس رفتار کنی فکر کنی داری کار بزرگی انجام میدی .

من نمیدونم استعدادشو دارم یا نه شک میکنم به استعدادی که دارم اگه اون اعتماد بنفس رو بدست بیارم خیلی خوب پیش میرم اگه صبور باشم اگه نترسم چه برم گرافیک وتصویر سازی چه برم طراحی لباس چه جواهر سازی چه نقاشی توی همش موفق میشم . وقتی استادم چندتا از کارهام رو دید گفت حتما برو سراغ تصویر سازی . من دوستدارم تصویر سازیرم شاید برم نمیدونم هر چی هست هم به گرافیک مربوطه هم نقاشی ! فقط ترس ترس ته دلم نمیزاره ایمانم قوی نیست بی ارادم برام دعا کن صالحه ممنون که به فکرمی خواهر گلم :43:

درود بانو

اولا شما تازه 19 سالته پس هنوز راه زیاد داری. :72:

اگه مسخره نمیکنین من خودم 30 سالمه نقاشی که بلدم بکشم یه خانه مربع شکل با ابر و یه دودکش و یه آنتن با چنتا پله.(دقیقا شبیه نقاشی بچه های کلاس اول یا نهایت دوم دبستان) :311: یه تابلو از دوستم خریدم زدم به دیوار مغازه هرکی میان میپرسن خودت کشیدی میگم چاکرتیم دیگه :58: طرف فکر میکنه خودم کشیدم
یعنی اعتماد بنفس چسبیده به سقف.

معاف شدم از خدمت توی 21 سالگی مغازه زدم بازام خیلی خوب بود ولی حساب کتاب مغازه را نداشتم جوری زمین خودم که تا 24 سالگی نتونستم بلند بشم از روی زمین یعنی له شدم خورد شدم شکستم ولی بعدش دوباره بلند شدم الان خداروشکر تونستم یه خونه کوچیک بخرم.خیلی روزا خیلی وقتا به این فکر میکنم اگه اونموقع حواسمو بیشتر جمع میکردم الان اینقدر پول داشتم که توی بانک میزاشتم سودشو هرچقدرم خرج میکردم تموم نمیشد.ولی مهم نیست قسمت منم این بود.گذشته هرچی بود تمام شد رفت.
ایشالله هیچوقت سر هیچکی نیاد.واسه عزا گرفتن نزدیک 2سال عمرم و جوونیم رفت شما هم اگه میخوای مثل من بشی راحتهب شین فقط غم و غصه بخور بخودت بگو نمیتونم کاری کنم و اعتماد بنفس ندارم ولی اگه واقعا میخوای خودتو بکشی بالا سعی کن یاد بگیری مخصوصا از افرادی که هم رشته شما هستن و باتجربه:72:

پونیو. یه چیزایی هست که بهشون توجه نکردی. یکیش اینه که ادمایی که دیدی موفق شدن همه اش همونی نیستن که می بینی الان. به همون مقداری که موفق شدن بارها بارها شکست های بزرگی خوردن. دلاشون بارها بارها شکسته شده. پشت موفقیتشون تلاشای زیاد و سختی های زیادی هست. اگه هم نباشه حداقل بلد بودن با ادمای مهم نشست و برخاست کنن و به قولی خودشونو به اونا بچسبونن یعنی هوش اجتماعی بالایی داشتن و روابط بین فردی خوبی داشتن. اینم یه تلاشه. خیلی ها دو دهه یا بیشتر صبور کار کردن تا مطرح شدن و معروف. همون ون گوگ که کاراش معروف شد چی از زندگیش فهمید؟ چقدر خوشحال بود؟ خیلی تلاش کرد خیلی سختی کشید حتی بیماری هم داشت که اخرش مرد. یعنی یه جورایی روان چندان سلامتی نداشت. خیلی از ادمای دیگه هم اینطوری بودن. معروفیت داشتن توی توجه بودن اما واقعا چقدر شاد بودن خودشون؟ چقدر خون دل خوردن؟
اگه می خوای موفق باشی یاید تلاش کنی. البته تلاشی که هدفمند باشه و همراه با هوش باشه. اگه می خوای شاد باشی باید صبور باشی و باید خودت از خودت رضایت داشته باشی. توقع نداشته باش زود به اون چیزایی که می خوای برسی. شایدم بشه زود برسی اما تو نیازه که مداوم تلاشتو بکنی.
خیاطی هم اگه دوست داری یاد بگیری همین روزا برو یه کلاسی که به درد بخوره. منم خیلی وقته می خوام یاد بگیرم اما واسش هیچ وقتی نذاشتم. راستش حتی نمی دونم کجا کلاس برم شاید کلاسای وزارت کار خوب باشن. اما اگه می خوای یادش بگیری برو شروع کن کم کم یاد می گیری دیگه.
به خودتم برعکس کلمات منفی رو بگو که می گی. به خودت بگو من شجاعم و روز به روز شجاع تر میشم. ببین وقتی تلقین پذیری خوب از این تلقین پذیریت می تونی به نفع خودت استفاده کنی. از خودت هی واسه خودت و پیش خودت که هستی تعریف کن! خودت با خودت حال کن.
واسه اعتماد به نفست هم یه تاپیک بعدا بزن بعد از اینکه این تاپیکت به نتیجه رسید.
در کل دوستان خیلی خوب راهنماییت کردن مشاوره تحصیلی هم خوبه بری.
دکترت هم اگه به نظرت میاد نیازه بری برو.
من خودم این دکتری که میرم خیلی ریلکسه. صرف اینکه خودکشی نمی کنم واسش کافیه :) کلا یه قرص فقط بهم داده واسه افسردگی هیچی دیگه هم نمی ده می گه خودتو به قرص عادت نده :)

اون اختلاله رو که نوشتی نمی دونم چیه باید نگاه کنم. ولی به خودت برچسب نچسبون. منم زود به خودم از این برچسبا می چسبوندم. البته شخصیت ها و اختلالا یه جورایی هستن که ادم راحت می تونه به خودش ربطش بده. واسه همینم خودتو درگیر این چیزا نکن.
ویژگی های ادم خودشکوفا رو بخون سعی کنی به اون چیزاییش که می تونی شبیه کنی خودتو.

موفق باشی.

سلام و عرض ادب; من تعدادی از تاپیک های شما رو خوندم که از ظاهرتون راضی نبودین و خوب اینجا هم اشاره ای بهش کردین به علاوه نقاشیباور کنین مشکل شما نداشتن اعتماد به نفس هست.اعتماد به نفس باید در درون انسان باشهچیزی نیست که با چندتا ویژگی به دست بیاد.تو همین سایت باید مقالات خوبی در این باره باشهاگرم یکبار مطلبی در این باره خوندین و حالتون خوب شد دوباره هفته بعد مثل قبل شدین باز تکرار کنید.کم کم در وجودتون نهادینه میشهاما بابت نقاشیمن خیلی در این حوزه اطلاعاتی ندارم اما چون گرافیک رایانه ای کار کردم فکر میکنم بازار کارش بهتر باشهالبته اگه علاقه داشته باشین.بلند پروازی نکنید و منتظر باشین تا بابت یه لوگو بهتون 5 میلیون پول بدنباید زحمت بکشینروزی چندتا کارت ویزیتم که زحمت زیادی نداره طراحی کنین درآمد خوبی دارهاین رشته نیاز به خوداشتغالی داره چون شرکت ها راحت استخدام نمیکننباید زرنگ باشین کار بگیرینفکر میکنم وقتی بابت یک کار پول دریافت کنین احساس رضایت بیشتری کنید.

سلام دوستای خوبم :72: میدونم نباید این تاپیک رو بیخود کش بدم همه خیلی خوب راهنمایی کردن منم همرو خودم به خودم میگم میدونم باید اعتماد بنفسم رو ببرم بالا ولی نمیشه من انگار وجود ندارم تو این دنیا درس نمیخونم تمرکز ندارم فکرم درگیره تو سرم پر از فکره تا میخوام درس بخونم سردرد میگیرم حتی درسی که قبلا دوستداشتم این اسمش تنبلیه ؟! دلم گرفته نمیتونم با ناراحتی درس بخونم خودمو تو آینه میبینم یکسره آینه دستمه دیگه حالم داره از قیافم به هم میخوره انقدر اخم کردم جاش رو صورتم مونده انگار همیشه اخمو ام میخوام بمیرم چطوری تنهایی خودم به خودم کمک کنم نمیشه میخوام گریه کنم آروم شم ولی اشکم نمیاد چقدر دیگه میخواد ادامه پیدا کنه من خستم میخوام زندگیم عوض بشه میدونم خودم باید حرکت کنم اما نمیدونم چطوری ؟!

- - - Updated - - -

اصلا این تاپیک حالمو بد میکنه عنوانش یعنی چی که تواناییهامو از دست دادم با خوندنش بغضم ترکید من کی درست میشم :54:

- - - Updated - - -

الان دوستدارم خودم رو خفه کنم که درسمو نخوندم فردا امتحان دارم من به خودم قول دادم این ترم جبران کنم . حتی درسی که دوستداشتمو بهش اهمیت نمیدم من چرا اینجوریم از خودم متنفرم

- - - Updated - - -

هیچکسو ندارم من دیگه خودممم خودمو نمیخام همه دوستا تا خوشی باهات خوبن دلم نمیخواد با هیچ دوستیم از چیزایی که ناراحتم میکنه بگم من فقط اینجارو دارم دلم
گرفته خیلی تنهام حالم ازین زندگی بهم میخوره خدا اصلا منو دوستنداره من باید یه جور دیگه زندگی میکردم اشتباه خودمه با آرومی با خجالت کشیدن با کم و کوچیک کردن خودم به چی رسیدم ؟! فقط از خودم یه آدم ضعیف و ترسو ساختم شخصیتم همینه دیگه چطور میخوام عوض شم حالام که مثل بچه ها گریه میکنم دوباره شدم همون دختر بچه ی لوس گریهو چند سال پیش مشکل من فقط اعتماد به نفس پایینه و اینکه باید خودمو دوستداشته باشم اما چطوری من الان تو این حالی که دارم فقط از خودم متنفرم نمیتونم خودمو دوستداشته باشم اونم بی دلیل اول باید کسی باشه که دوستم داشته باشه منم دوستش داشته باشم بعد خودمو دوست خواهم داشت .

- - - Updated - - -

ای کاش سلامتی جسمیمم از دست بدم بمیرم اصلا با این زندگی که همش زهر ماره سلامتیو میخوام چیکار که میگند به خاطرش خدا رو شکر کن ! چه فایده وقتی از زندگیت لذت نمیبری و تنهایی بهت میگند تو تنت سالمه خدارو شکر کن میخوام مریض شم بمیرم

من درس نخوندم ضررشو میبینم ولی امتحان پایان ترم هم هست بازم وقت واسه جبران هست ؟! الان من باید خودمو تنبیه کنم چطوری؟ با فحش دادن به خودم با خنگ و بیسواد دونستن خودم با تنبل و بی ارزش خطاب کردن خودم بعدم خودمو ببخشم به خودم قول بدم برای پایان ترم جبران میکنم . اما نمیتونم به جبران فکر کنم الان میخوام خودمو بکشم!:301: چرا همیشه اشتباه میکنم میدونم دارم اشتباه میکنم اما بازم ادامه میدم بعدشم خودمو سرزنش میکنم این داستان ادامه دارد ...

- - - Updated - - -

چطوری میشه وقتی ناراحتی درس بخونی یا وقتی تمرکز حواس نداری چطوری ؟؟ ؟؟ من عصبانیم ناراحتم بیشتر هم از دست خودم . اشتباهاتی کردم که به خاطرشون از خودم بدم اومده انگار خدا نمیبخشه منو مجازاتم میکنه با تنها گذاشتنم با غمگین نگه داشتنم ...:302:

عزیزم. درست ترش اینه که اول خودتو خیلی دوست داشته باشی بعدش یکی دیگه رو. وقتی خودتو دوست داشته باشی تا حد زیادی اون اعتماد به نفست هم درست میشه. حتی شاید کاملا اعتماد به نفست هم درست شه.
عادت ماهانه هات با درد نیست انگاری :) وگرنه هر بار می فهمیدی یعنی چی سلامتی! عزیز دلم سلامتی جسمی خیلی هم مهمه.
الان یه مقدار به خاطر امتحان فردات تحت فشاری. برو درساتو تا هر جایی که میشه بخون. البته نمی دونم چه مقدار زمان داری برای خوندن چون شب شده. اما تمرکزتو بذار سر همون امتحانت و ارامشت. همین. بعدا فردا راجع به زندگی و تنهایی و این چیزا فکر می کنی. الان ارامش بده به خودت به این چیزا فکر نکن.

هیچوقت خودتو سرزنش نکن.
الان به خودت ارامش بده.

خدا سراسر بخششه. خودت خودتو ببخش. هیچکسی نمی خواد مجازات شی. خدا می خواد شاد باشی. خودت خودتو ببخش و انقدر سرزنش نکن. اینهمه کلمات مهرامیز. یکیشو به خودت بگو. بگو به خودت دوستت دارم. بگو من همیشه تو رو دوست دارم. بگو تو رو بی توقع بی شرط دوستت دارم. تحت هر شرایطی.

:72:

آرامش بدم چطوری؟ دیگه انقدر گریه کردم که نای درس خوندن ندارم . دیگه دیره .

- - - Updated - - -

نمیدونم چرا باید خودمو دوستداشته باشم هر وقت از خودم خوشم میاد خیلی کوتاه و زود گذره دوباره از خودم متنفر میشم

- - - Updated - - -

وقتی اشتباهی میکنم وقتی ضعفامو نشون میدم هیچ تلاشی هم واسه خوب و آدم شدن خودم نمیکنم به نظرم یه حیوون لالم نه از حیوونم کمترم باز حیوون یه فایده ای داره

اگه واقعا دیگه فرصتی نداری بخونی پس غذا مسواک لالا بی اینکه خودتو اذیت کنی. اگه یکی دو ساعت می تونی وقت بذاری بسته به اینکه درست چی باشه یه خلاصه مختصری سریع نگاه کن. کلیت رو بخون. دیگه به جزییات نمی رسی. در حدی که بتونی یه چیزایی تو دستت داشته باشی که بنویسی و همونا رو خودت گسترش بدی.

واسه اینکه بهمون از بچگی یاد دادن که باید خوب باشیم تا دوستمون داشته باشن. بقیه رو که ول کن. ولی خودمون دیگه می تونیم خودمونو مفت و مجانی دوست داشته باشیم. دوستی بی قید و شرط. تو دوست داشتنی هستی. دوست داشتنی بودنت هم هیچ ربطی به اینکه الان چقدر درس خوندی یا نخوندی نداره. نمره 20 نمی تونه دوست داشتنی بودنتو تعریف کنه. اصلا اینا به هم ربط ندارن. تو خودت دوست داشتنی هستی. نیاز نیست کاری کنی که ثابت کنی اینو به خودت.

آره مینوش جون کاش بتونم خودمو بی قید وشرط دوستداشته باشم مرسی از توجهت :43: :72:

سلام دوستای عزیزم :72: من اینهمه دیشب حرص خوردم استادم امتحان نگرفت! :311: :227: صبح که تو راه دانشگاه داشتم درس میخوندم خیلی بیشتر پشیمون شدم که چرا تنبلی کردم درسمو نخوندم چون خیلی خوب و شیرین بود ادبیات بودا! کلی دوستداشتم :43:

یه فال حافظ هم گرفتم ؛ خیلی حالمو خوب کرد! :43:

- - - Updated - - -


همای اوج سعادت به دام ما افتد :72: اگر تو را نظری بر مقام ما افتد

حباب وار بر اندازم از نشاط کلاه :72: اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد

شبی که ماه مراد از افق شود طالع :72: بود که پرتو نوری به بام ما افتد

به بارگاه تو چون باد را نباشد بار :72: کی اتفاق مجال سلام ما افتد

چو جان فدای لبش شد خیال می بستم :72: که قطره ای ز زلالش به کام ما افتد

خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز :72: کزین شکار فراوان به دام ما افتد

به نا امیدی از این در مرو بزن فالی :72: بود که قرعه دولت به نام ما افتد

ز خاک کوی تو هر گه که دم زند حافظ :72: نسیم گلشن جان در مشام ما افتد





خب دیگه آدم ناامیدی مثل من با غزلی از حافظ دلش خوش میشه .

سلام پونیو خانم، من تاپیکهات رو خوندم. یعنی سعی کردم پستهای خودت رو بخونم. متوجه نشدم که مشکل اصلی سر خوشگذرونیت فقط درس هست؟! یعنی مثلا اگه امشب بخوای خوش بگذرونی چی مانعت میشه؟ اگه چی نباشه یا چی باشه بهت خوش میگذره؟

مثلا من روزهای پنج شنبه بعدازظهر خیلی بهم خوش میگذره، چون همون کارهایی رو میکنم که دوست دارم ولی اگه فرداش خیلی کار داشته باشم یا یک کار عقب مونده داشته باشم، اینجور وقتها فشاری که روی من هست نمیزاره اونجوری که دوست دارم لذت ببرم.

تو هم همینجور چیزها باعث میشه که بهت خوش نگذره یا مشکلات مهمتری داری یا اینکه اصلن نمیدونی چرا؟

سلام آقا توجیه . خوش گذروندن تو تنهایی واسم سخت شده. با وجود اینکه عادت دارم به تنهایی گاهی وقتا خیلی آرومو خوشحالم اما یه وقتا خیلی بهم فشار میاد چون رابطم با خانوادم صمیمی نیست هیچ رفت و آمدی هم با فامیلو اینا نداریم . وقتی با دوستام هستم توی دانشگاه خوشحالم دوستامم نظرشون راجع به من اینه که یه موقع ها خیلی خوشحالم یه موقع ها افسرده و ساکت ! ولی تازگیا دیگه با دوستامم سعی میکنم اون حال بدم رو نشون ندم ؛ وقتی میام خونه تنهام تو اتاقم آخر هفته ها دو سه روزی که تعطیلم هیچ کاری نمیکنم که بهم خوش بگذره استراحت کردن هم دوست ندارم با اینکه خیلی به نظر آرومو شل میام ولی دوستندارم تو خونه بشینم بخورمو بخوابم. دانشگام به خونه دوره 3 ساعت تو راهم کلاسم که تموم میشه دوستدارم زود برسم خونه بخوابم استراحت کنم . ولی تا میرسم دوباره یه عالمه حس منفی میاد سراغم با اینکه میرسم چشم به هم میزنم ساعت 12 شبه و باید بخوابم صبحم زود پاشم برم دانشگاه بدون هیچ هدفی فقط میرم که نگند بی سواد موندو از قافله عقب نباشم

قبل ازینکه کنکور بدم کلی دعا میکردم که حتما قبول بشم تنها امید و دلخوشیم این بود که برم دانشگاه حتما هم دولتی باشه چون هزینه آزاد رو نمیشد تامین کنن . قبول شدم خدا روشکر . ولی الان دیگه برام هیچ ارزشی نداره حتی رشته ای که انقدر دوستش داشتم دیگه اونقدر برام جذاب نیست شاید من دمدمی ام نمیدونم چرا از کاری که قبلا عاشقش بودم دیگه لذت نمیبرم ؟؟

- - - Updated - - -

فشار کاری؟! من اگه خیلی فشار کاری برام مهم بود که الان 6 ترمه نبودم دلایلی که دارم واسه مشروط کردن خودم در ترم 3 این بود که اصلا دوستنداشتم برم سر کلاسام حالم از دانشگاهو نقاشی بهم میخورد افسردگی شدید کلاسامو همش خواب میموندم به کلاسام نمیرسیدم
راهمم دور بود و فشرده بودن و زیاد بودن کلاسام ،که اینم تقصیره آموزش دانشگاه بود که نزاشتن با انتخاب واحد خودم ترمو شروع کنم اصلا درک نکردن که من راهم دوره گیر میدادند که نمیتونی حذف کنی اگه حذف کنی 5 ترمه میشی ! هیچی دیگه آخرش مشروط شدم 2 تا درسو حذف به صفر شدم ! همش دوستام سرزنشم میکردن دیوونه شدی باید میومدی التماس استاد میکردی بهت نمره بده اما من برام دیگه هیچی مهم نبود زدم به بیخیالی گفتم به درک اصلا میرم انصراف میدم اصلا میخوام 5 ترمه شم به شما چه ؟! اینکه معدلم بیاد پایین بهتره یا یه ترم کوتاه بهمن رو که مثل باد میگذره ( الانم داره تموم میشه) بازم بیام دانشگاه ؟! من واسه اون نمره ها واسه کم بودن معدلم ناراحتم احساس مزخرفی دارم الکی الکی مشروط شدم وباعث شد که 6 ترمه بشم وگرنه الان ترم آخر بودم :54: حالا تو فامیل میپرسند دانشگاه میری هنوز کاردانیت باید تموم شده باشه من نمیدونم چی بگم خجالت میکشم فکر کنم اصلا لیاقت اینکه ادامه بدم رو ندارم .

- - - Updated - - -

مثلا ترم 3 رو که مشروط شدم سر کلاسام نمیرفتم به جاش میشستم تو خونه گریه میکردم ای کاش لا اقل خوش میگذروندم ! خیلی هم حضور ذهن ندارم اصلا نمیدونم چم شده بود . یادمه بیشتر وقتا خسته بودم . الان که رفتم سایت نمره ها مو دیدم بازم اعصابم خورد شد من کار احمقانه زیاد انجام میدم مثلا حتما میخواستم نمره ی خوب بگیرم میرفتم به زور التماس آموزش و استاد میکردم که منو حذف کنن اما نه حذف به صفر بعد که دیدم تلاشم بی نتیجست گفتم باشه اصلا بزار صفر بگیرم ترم دیگه برمیدارم انقدر میخونم تا 20 بگیرم . یا استدلال دیگه ای داشتم تو درسای تخصصی اون استادی که بهتر بود رو واسش کارعملی خوب انجام میدادم که ازش 20 بگیرم ولی اونی که باهاش حال نمیکردم یعنی کاری که ازم میخواست رو دوست نداشتم انجام بدم نمیرفتم سر کلاساش ! اونم حذفم کرد با وجود اینکه ازم خوشش میومد مشکلی باهام نداشت حتما باهام راه میومد اما روز ژوژمان نرفتم کارامو نشون بدم خب کارام خیلی کم بود یادمه استاده خیلی ازدستم ناراحت شده بود نمیتونستم تو چشماش نگاه کنم . یه دلیل دیگه کم کاریم این بود که کارایی که باید انجام میدادم عجله ای بود به خاطر تعداد شون که زیاد بودند . اصلا خوب نمیشد منم که ارادم ضعیف شده بود دلم میسوخت پول بدم به بوم و رنگ . میخواستم یه کار خیلی با ارزش انجام بدم که همه تحسین کنن ! همش فکر میکردم اشتباه کردم این راهو رفتم من استعدادشو ندارم . ولی یه عده میگند استعداد داری ولی باور نداری . شاید میخوان دلخوشم کنن ازین نا امیدی در بیام .

پونیو خانم، خوشگذرونی توی زندگی همه خیلی مهمه. من حتی فکر میکنم که هدف زندگی چیزی بجز خوشگذرونی نباید باشه. تو هنوز سنی نداری. جای دختر من به حساب می یای. میتونی با رعایت کردن بعضی چیزهای کوچک و تغییر مسیرت در آینده ای نزدیک برای خودت زندگی خیلی خوبی بسازی که هم خودت ازش لذت ببری و هم کسانیکه باهات هستند از در کنار تو بودن لذت ببرند.

من فکر میکنم که یک اصل مهمی هست که هیچ وقت نباید یادمون بره اونهم اینه که ما داریم زندگی میکنیم که لذت ببریم. همین. هدف خلقت فقط و فقط لذته.

بهونه های لذت و راهش رو باید خودت پیدا کنی. فقط نباید یادت بره که این لذت برای اینکه تداوم داشته باشه و حتی همین حالا برای اینکه یک لذت واقعی باشه باید یکسری کارها مثل درس خوندن یا بعدن شاغل بودن،... باید کنارش باشه وگرنه توی زندگیت شاد نخواهی بود، لذت نخواهی برد. ولی انجام اون کارها هم باید طوری باشه که ازشون لذت ببری. البته در مورد شما الان نمیشه روی این موضوع بحث کرد. شما فعلا باید مدرکت رو بگیری و این چند ترم رو تموم کنی. پس باید از همین رشته ای که الان میخونی یه جوری خودت رو قانع کنی که لذت ببری.

من چیزهایی مثال میزنم که خودم از اونها استفاده میکنم شاید بهت کمک کنه. تو هم اگه بعدن اگه کارهایی سراغ داشتی که در زندگی بهت لذت میده لطفا برام بنویس :

- اول اینکه شب قبل باید مشخص کرد که فرداش چه کارهایی باید انجام داد. یعنی همون مقدمه لذت که کار و درس هست! تعداد کارهایی که مشخص میکنی باید کم باشند که از عهده اش بر بیای. ضمن اینکه از همون ابتدای روز به فکر انجام اون کارها هستیم و سعی میکنیم زودتر انجامشون بدیم تا خیالمون راحت بشه ولی همیشه توی ذهن باید باشه که ما وظیفه اصلیمون خوش گذرونی هست!

- چندتا از این کتابهای صوتی البته رمان توی گوشی داشته باشی که اگه جایی بیکار بودی بهشون گوش بدی (البته چون من رمان دوست دارم، شما هم مثلا توی مسیر رفت و برگشت از دانشگاه باید کاری رو بکنی که دوست داری).

- سر زدن به خواهر برادرها. مخصوصا خواهرها اگه بچه های کوچک دارند! اونوقت دیگه هر فرصتی گیرت بیاد باید از اونجا سر در بیاری

- توی خونه تلویزیون باید کم دید. به نظرم تلویزیون آدم رو از خودش و از زندگیش دور میکنه. یک رادیو البته اگه از داخلی ها خوشت نمی یاد از نوع اینترنتی باید پیدا کرد و اونرو دنبال کرد

- اگه بتونی گاهی سازی مثلا تار بزنی و حال کنی.

- اگه کسی گیرت بیاد باهاش شطرنج بازی کنی!

- هوا خوب باشه بری بیرون قدم بزنی. توی پارک میشه ساعتها نشست و فقط ملت رو تماشا کرد و لذت هم برد!

- یک برنامه بچینی برادری، زن برادری، خواهری، شوهر خواهری، بچه خواهری، یک کسی رو پیدا کنی سر کار بزاری و اذیت کنی!

.....

پونیو خانم، لذت. فقط لذت. لطفا با جزئیات ببین اگه چیزی هست که مانع میشه که لذت ببری اونها رو بنویس تا یکی یکی براشون راه چاره پیدا کنی. به آینده های دور هم سعی کن زیاد فکر نکنی. فعلا فقط آینده ای که بهش فکر میکنی کاری هست که باید فردا انجام بدی.

خیلی ممنونم ازتون آقای توجیه :72: درسته من تو این سن و سال باید خوش بگذرونم که بعد حسرت نخورم .ولی متاسفانه خوش نمیگذره . هنوزبیشترین دغدغه ی من همین درس و دانشگاست . خب همین درس و دانشگاست که باعث میشه موفق شم تو زندگی . همه چیز زندگی به این بستگی داره که چی کار بلد باشی انجام بدی اگه کاری بلد نباشی سریع بهت لقب بی عرضه و بی سواد رو میدن یا من که دارم هنر میخونم دیدم چند باری استادم به بعضیا میگفت عوام ! یجوری که انگار فحش باشه واسه آدمی که داره هنر میخونه . ولی من خودم همچین اعتقادی ندارم به نظرم همه ی آدما ارزش دارند شاید هم شعار باشه نمیدونم ! ولی دکتر و مهندس شدن برای مردم بیشتر ارزش داره تا هنرمند هنرمندام اگه کسی درکشون نکنه سریع میگند شما عوامید! :311: .
قبول دارین یه عده کلی درس میخونن بازم شعور ندارند بی ادبند یا غرور کاذب دارند هیچکس رو جز خودشون آدم حساب نمیکنند؟ (یوقت توهین نباشه به آدمای تحصیل کرده استثنا هست )
دیشب هم واسه خودم برنامه ریختم که فردا تعطیل نقاشی کنم یه کار عقب موندس حتی اگه دوست ندارم انجام بدم بازم انجام بدم شاید علاقه مند شم مثل قبل ؛ با آرامش بدون فکر به این که کار خوبی میشه یا نه بدون ترس ازینکه دیگران نظرشون چیه ، ولی خودم رو وابسته ی نت کردم , واسه این کار یه چیزی تو ذهنم بود اما خوب راجع بهش اطلاعات نداشتم شاید هم داشتم ولی چون میخوام کارم بی نقص باشه دوستدارم اول خوب ببینم ذهنم پر بار شه بعد اون کارو شروع کنم اما از اونجایی که فیلترینگ ایران کرمشو ریخت و منو عصبی کرد دوباره آرامش من رو بهم زد نتونستم اون کارای نقاشی رو که بهم کمک میکرد رو ببینم فیلتر شکن سایفون کار نمیکنه چرا اول صبحی اعصاب آدمو خورد میکنین پیرمون کردین ! من بیکارم که کلی از وقتم رو پای نت بگذرونم واسه دیدن چند تا تصویر که آخرم موفق نمیشم ببینم ! خب پول هم ندارم کتابای گرون قیمت هنری رو تهیه کنم چیکار کنم!؟ :97: حالا من مجبورم با خنگی و نادونی کارم رو انجام بدم ولی از خلاقیتم استفاده کنم . :18:

- - - Updated - - -

راستی اینم بگم چیززایی که باعث میشه لذت نبرم؛ فکر کنم ترس از نظر اطرافیان باشه چون خیلی حساسم خودمم خیلی وقتا خودمو زیر سوال میبرم . مدام جلوی آینه ام و از خودم ایراد میگیرم حالا دیگران بیان بگن تو خوبی من فکر میکنم دروغه چرا؟ چون فلانی یه ایراد ازم گرفت که هنوز یادم نرفته فکر میکنم اون رفتارم از نظره همه بده مثلا کم حرف وآروم بودن مثلا بزرگ بودن بینی ! حالا همه هم بیان بگن این بینی به صورت شما میاد با نمکی منم میگم انقدر دروغ نگین برا دلخوش کردن من ؛ شما دوستامید دوستم دارید که اینجوری میگید. حالا دوست من قسم میخوره به قرآن نه ! من باور کنم حرفاشونو یعنی من جلو آینه توهم میزنم که زشتم ؟!