شوهرم طاقت دوری منو نداره

سلام، من 26 سال و شوهرم 28 ساله ما یک سال و نیم تو عقدیم، قبلا هر دو تو یک شهر بودیم اما الان حدودا چند ماهی میشه بنا به شرایط کاری بابام اومدیم تو یه شهر دیگه، که شرایط کاری برا منم تو این شهر بوجود اومده مرتبط بارشته تحصیلیم که خیلی دوسش دارم تازه اولین ماهی میشه که حقوق میگیرم، این دو تا شهر حدودا یک ساعت ونیم فاصله دارن، شوهرم این دوری براش خیلی سخت شده از یه طرف رفت و امد هر روزه نمیتونه بکنه مخصوصا ک تو این زمستونی مسیر برف و یخبندان میشد کارش به مراتب سخته، تو کارخونه کار میکنه مهندس متالوژیه حقوقش نسبتا خوبه، ازم میخواد کارمو ول کنم برگردم ولی شرایط کاریم خیلی خوبه اگه چند سال وایستم به احتمال 90% رسمی میشم و میتونم انتقالی بگیرم هر شهری کار کنم، اما شوهرم طاقت این دوری رو نداره مدام میگه دارم افسرده میشم، زندگی برام زجر اور شده خونوادش هم میگن وقتی من نیستم خیلی تو خودشه خیلی کم غذا میخوره، نگرانش شدم خیلی وابسته شده به من اصلا فک نمیکردم که انقد براش دوری سخت باشه امروز میگفت دارم به مرگ نزدیک میشم داغون شدم، تو یه دوراهی موندم میترسم کارمو ول کنم با این اوضاع کشور فک نکنم دیگه بتونم کار پیدا کنم با اینکه شوهرم مدام میگه من به جای توهم کار میکنم حقوقم ماله تو، یه کارته خانواده گرفته برام که از حقوقش هر چقد خاستم خرج کنم، میترسم کارمو ول کنم بعدا پشیمون شم اخه به هر خانومی میگم حتی خواهرش میگن اگه جای من بودن ول نمیکردن کارو،هی با خودم میگم عادت میکنه اما روز به روز بدتر میشه، سه سال پیش مادرشو از دست داده به شدت به مادرش وابسته بود و الان به من، میخوام نظرات شما رو بدونم ممنون میشم که راهنماییم کنین

سلام
ولـــــــــــــــــــی من اگه جای شما بودم به راحتی کارمو ول میکردم.
بهتره توی زندگیت الویت بذاری و بهتره بدونی نقش شما نقش یه زنه نه مرد،توی جایگاه خودت کامل باش و نگران اوضاع کار نباش،کار خیلی خوبه ولی وقتی مجبور نیستی و مشکل مالی نداری،هیچ دلیلی نداره همسرت رو اذیت کنی،شما متاهلی،مگه میشه چند سال دور از همسرت باشی؟خودت طاقتشو داری؟

قراره این وضعیت 5 سال اینطوری باشه تا شما رسمی بشین؟
کجا می خواین زندگی کنید؟ شهر شما؟ شهر ایشون؟
دیگه هوا داره بهتر می شه و می تونید آخر هفته ها را با هم باشید. اما این برای کوتاهمدته، نه 5 سال!!

اما مساله مهم تری که من توی سوال شما دیدم،
وابستگی بیش از حد همسرتون به شماست. مشاوره رفتید؟ بهتون گفتند عادیه؟

گلبهار عزیز،

ببین چه چیزی رو به چه قیمتی داری به دست میاری.

یه شغل خوب، در مقابل اینکه همسرت به دوری تو عادت کنه و خودش رو وفق بده... در مقابل اینکه نبودنت همسرت رو زیاد آزار نده، و اون بدون حضور تو هم بتونه راحت زندگیشو بکنه...

من اگه بودم، هرگز چنین معامله ای نمی کردم، هرگز...

با سلام


شما بهتر هست ابتدا اولویت زندگیتون را تعیین کنید . اگر اولویت برای شما کار هست پس قید زندگی با همسرتون را بزنید چون با این وضعیت کار به جاهای باریک می کشد . اگر اولویت زندگی مشترک هست و کار به عنوان پشتوانه ای برای زندگی مشترک مد نظر هست .... که باید بگم اینگونه دارید اصل را فدای فرع می کنید ، شما باید اول اولویت اول را حفظ کرده و مورد مراقبت قرار دهید بعد بررسی کنید که آیا اصلاً نیازی هست که شما تأمین کننده پشتوانه مالی زندگی مشترک باشید ؟ اگر قطعاً لازم هست ، یعنی همسرت به تنهایی به هیچ وجه نمی تواند زندگی را تأمین کند و به کمک اقتصادی شما ضرورتاً نیاز هست آنوقت با حفظ اولویت اول به همراهی و کمک خودت همسرت برای این هم برنامه ریزی کنید .

این را در نظر داشته باشید که الویت اول برای یک زن نقش زنانه او در زندگی مشترک هست . برای دل خود و داشتن سرگرمی و موقعیت اجتماعی و کاری خوب و چشمگیر و ..... پر کردن وقت ، از اولویت اول چشم پوشی کرده و به آن خدشه وارد کرده و به فکر کار بیرون از منزل باشیم یعنی با دست خود آسیبها را به سوی زندگی مشترک سرازیر کرده ایم که کمترین آنها خستگی ها و کم انرژی شدنها و درگیری های ذهنی و روحی و جسمی ناشی از کار و محیط کار بیرون از منزل هست چه رسد به عوارض احتمالی دیگر

کمی واقع بین تر به زندگی و نقش خودت و اهمیت آن نظر کنید

به نظر من که شغلت رو دو دستی بچسپ..تو درس خوندی زحمت کشیدی که یه روز ازش استفاده کنی...الان منو شوهرم تو یه شهریم و خونمون با هم 5 دقیقه فاصله ست ولی تصمیم گرفتیم هفته ای دو بار همو ببینیم تا بتونیم به کارهای دیگه ام برسیم...به نظرم شوهرتو قانع کن...


ویرایش : فرشته مهربان >>> این راهنمایی دارای آفت مشاوره ای انتقال متقابل هست . لطفاً تاپیک آفت های احتمالی در کار مشاوره را مطالعه بفرمایید و در دادن راهنمایی ها مد نظر قرار دهید

سلام، خيلي ممنون كه وقت گذاشتين،
خب منم مثله همه خانوماي ايراني اولويتم همسر و زندگيه مشتركه اما خودم فك ميكنم كار و حقوقم ميتونه تو اسايش مالي خونوادم خيلي كمك كنه بايد بگم حقوقه شوهرم مثله تمومه كارمنداس حدودا 1.300 ميگيره، خب ما الان تو عقديم من تا ماه قبل از باباي خودم پول توجيبي ميگرفتم البته همسرم هر موقع همراهم هست تمامه مخارجمو ميده و كادوهامو به مناسبت هاي مختلفي ميده ولي در كل اكثر خرجام با خودم بود يعني نخاستم بهش فشار بيارم، با اين حال شوهرم مدام تو خونشون پولاشو خرج ميكنه البته مقدار كمي از حقوقه هر ماهشو، مثلا ماه قبل براي پدرش كت شلوار گرفت و كاپشن يعني حدودا 600هزار از حقوقشو،كلا خونوادش خيلي ازش انتظار دارن به خواهرش هر ماه مبلغ كمي كمك ميكنه يه داداش دانشجو داره كه گاهي براش پول ميريزه و.... خيلي دلسوزه خونوادشه اگه حتي پس اندازي داشته باشه حاضره همشو بدونه هيچ دريغي براشون خرج كنه نه خونواده من، من براي اينده اي كه تصورش ميكنم ميترسم از خيلي چيزا، باباش يه زمين داده كه ماداريم خونه اي ميسازيم كه معلوم نيس كي اماده شه حتي ممكنه خواهرش بياد يه طبقه زير و شايدم طبقه بالاي خونه مابسازه چون به اسمه باباشه نه خودش هميشه فك ميكنم كاش ميرفتيم يه ماشين يا حداقل يه زميني شريكي ميگرفتيم ولي لااقل مال خودمون بود و به اسمه خودش بود، از خيلي جهات مطمئنم مجبورم با قناعته خيلي زيادي با تك حقوقش زندگي كنيم كلا خونواده مرد سالاري هستن هيچ كدومشون دسته خانومشون رو باز نميذارن تو خرج كردن، پارسال متوجه شدم تو يه فرمي كه مربوط به فوت غير منتظره اس حقوقشو بينه منو پدرش تقسيم كرده، كلا خيلي به مسائل مالي فك ميكنم نميدونم چرا برا همينم دوس دارم يه پشتوانه مالي داشته باشم برا خودم، ولي فك كه ميكنم داره اذيت ميشه ناراحت ميشم، شايدم ول كنم كارمو چون مطمئنم همون قدر كه دلسوزه خونوادشه بيشتر دلسوزه خانومشه

گلبهار عزیز
حقوق زنانه ات رو حفظ نکردی و فکر میکنی اگه حقوق مردانه بگیری مشکل حل میشه در حالی که این شما هستی که باید همراه همسرت مدیریت مالی داشته باشی،نه اینکه به فکر این باشی که بری سر کار،شما وظایف زنانه ات رو عنوان همراه و شریک زندگی همسرت به خوبی عمل کن و در این حال اگه همسرت آدم مسئولیت پذیری باشه ایشون هم وظایفش رو به درستی انجام میده،شما الویت زندگیت همونطور که گفتم مشخص نیست،درست همین موضوع هم برای همسرت صدق میکنه که مشخص نیست الویت اول زندگیش چی هست.بعد ازمشخص کردن این چیزها و مدیریت درست مالی اون زمان اگه لازم دیدید که نیاز هست شما سر کار برید بعد اقدام کن.

سلام گلبهار جان
1-یک جایی تو حرفات گفتی همسرت برات کارت گرفته و گفته هر چی میخواهی بخر و راحت باش و الان فقط فکر میکنی که خانوداه مرد سالاری هستن و تو در اینده دچار مشکل میشی و ترسیدی ...شما بیشتر دچار ترس شدی ایشون در عمل به شما نشون داده که دست شما را بسته نگه نمیداره و براتون کارت گرفته پس چرا الکی فکر بیهوده به سرت راه میدهی؟ شوهر شما اگه میخواست جور دیگه با اجبار و زور هم میتونست شما را متقاعد کنه اما بهترین کار را انتخاب کرده و داره اعتماد سازی میکنه

2- من خودم رسمی هستم و دخترم ... ان چیزی که شما الان از کار و...تو خیالت هست تو واقعیت نیست گاهی دلم میخواهد فقط زن بودن تجربه کنم بدون دغدغه کار و.... ناراضی نیستم ناشکری هم نمیکنم من مجردم و شاید همیشه هم بمونم پس این کار اولویت و نیاز اولیه من هست اما واقعا جدی میگم اگه روزی همسر خوبی داشته باشم با سطح در امد متوسط و زندگی نرمال حتما کار رسمی هم را رها میکنم و به دور از استرس کار و.... زندگی زنانه ام راتجربه میکنم و لذتش را میبرم ....

3- در بدترین حالت فکر کن که هیچ کدوم از اتفاقهای بالا نیفتاد یعنی کارت رها کردی و به شهر همسرت رفتی و و دچار مضیقه مالی شدی و اصلا همسرت هم دستت تو خرج کردن باز نذاشت و بهت سخت گرفت(بدترین حالت میگم) باز هم اتفاق خیلی خاصی نمی افته یک چند هفته ای میگردی همه جا کار پیدا میشه فقط زمان میبره نسبت بهش نترس من شغل اولم که رها کردم همه میترسیدن و میگفتن کار نیست و....
خودم بی خیال بودم حتی 3 روز هم بیکار نموندم وسریع کار بهتری گیر اوردم
و اگه شرایطتت تو ان شهر خوب بود و باز هم دلت خواست کار کنی و تجربه کسب کنی از کجا میدونی کاری بهتر از این گیرت نیومد؟ چرا همیشه فکر منفی میکنیم
دوست من تو با ترک کارت مطمین باش هیچی از دست نمیدهی شک نکن کانون گرم خانواده ات را به دست میاری
تازه میتونی بعد این جابه جایی به ادامه درست بیشتر اولویت بدی و با مدرک بالاتر موقعیت کاری بهتری هم به دست بیاری

4- نوشتی همسرت برای خانوده اش خوب خرج میکنه و.... خوب الان تو عقدین ایشالله عروسی کنین و ایشون مجبور باشه خودش خرج کنه بعد یک مدت به تعادل میرسه و میتونه درست خرج کردن و به جا هزینه کردن یاد بگیره الان خیلی مسولیتی نداره ... اتفاقا اگه شاید از اول زندگی شما کمک خرج باشی نتونه این تعادل به دست بیاره و ....

5-رسمی شدن تو شرایط الان اصلا حساب کتاب نداره که فکر کنی بعد 5 سال حتما اتفاق میافته نمیدونم شرکتی یا قرار دادی هستی یا پیمانی
اما من با سابقه کاریهای حتی ده ساله میشناسم که همچنان قرار دادی هستن پس خیلی فکر نکن


به خدا کار دولتی یا رسمی داشتن انقدرها چیز خاصی نیست بعد یک مدت فقط جنبه مالی برات داره و مثل فسیل از بین میری الان اوایل کارت و ذوق داری
من هم شغلم مطابق درسم هست اما .....
ان شای الله تصمیم دستی بگیری و برات ارزوی موفقیت دارم

واقعا حاظرین شوهرتون واین همه علاقه اش به خودتون رو به خاطر رسمی شدن و داشتن یه شغل از دست بدین؟ ارزش داره؟
اگه رفتین دنبال کارتون و موفق هم شدین مطمئن هستین یه مدت دیگه نمیاین از شوهرتون شکایت کنید که نسبت به شما سرد شده یا خدای نکرده خیانت کرده!؟
وتنها دلیلش هم چسبیدن شما به شغلتون و فاصله ای که بینتون افتاده میتونید تضمین کنید همچین مشکلاتی در ازای شغل درامد خوب در زندگی مشترکتون پیدا نمیشه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گلبهار ساده

شايدم ول كنم كارمو چون مطمئنم همون قدر كه دلسوزه خونوادشه بيشتر دلسوزه خانومشه

---

سلام، اول اینکه واقعا خوشحال شدم همچین تاپیکی بالاخره اومد که میشه بهش گفت یک مشکل توی زندگی مشترک که باید براش راه حل پیدا کرد. خسته شدیم از بس تاپیکهایی خوندیم که خانم دو دستی پای شوهر رو چسبیده و روی زمین کشان کشان دنبالش کشیده میشه و دنبال راه حل میگرده.

مسئولیت تامین مالی خانواده با همسرتونه و حتی اگه ایشون نخوان شما اصلن توی همون شهر خودتون هم نباید سر کار برین. بهرحال وظایف توی زندگی مشترک تقسیم شده است و باید رعایت بشه مخصوصا توی همچین زندگی هایی که چارچوبش درسته و حیفه که چیزی اونو از اون کیفیت خوبی که میتونه داشته باشه پایین تر بیاره.

البته همسر شما گویا فرد بسیار فهمیده ای هست که من به نظرم رسید نمیخواد شما رو محدود کنه فقط دنبال راهی هست که پیش هم باشین. من فکر میکنم که بشینین منصفانه ببینین مثلا ماهی چقدر پول لازم دارین بهش بگین مثلا اینقدر باید بهم بدی یا حتی ازش بخواین که مدیریت مالی رو مدتی به شما بده. ولی باید منصف بود. خودش فکراش رو میکنه و تصمیم میگیره که به تنهایی از عهده خرج زندگی بر می یاد و میخواد که شما کار نکنین یا نه.

اینکه داره سعی میکنه به بقیه کمک کنه ویژگی خیلی خوبی هست. اینرو تا جایی که لطمه بزرگی به زندگی تون نزده نباید ازش گرفت چون بعدن حتما پشیمون میشین.

کسیکه همچین خصلتهایی داره حتما نمیزاره به زنش سخت بگذره و جمله اصلی رو خودتون گفتین حتما دلسوزیش برای همسرش بیشتره. اینجور آدمها ارزش اینرو دارن که آدم به خاطرشون یکسری کارها رو انجام بده بدون اینکه نگران باشه که بعدن ممکنه پشیمون بشه.

ببخشید در امدتون در صورت رسمی شدن چقدر هست ؟ یعنی یک مقدار زیادی هست که نمیشه ازش چشم پوشید ؟ اگر واقعا اینقدر هست باید با همسرتون صحبت کنید و با هم به یک توافق برسید که اون هم راضی باشه اما در غیر این صورت به شوهرتون بچسبید که کار همیشه پیدا میشه اما دوران خوش جوانی تکرار نشدنیه

لطفاً تاپیک زیر را خوب و دقیق بخوان تا بهت کمک کنه در تصمیم گیری مناسب :

بهترین شکل تصمیم گیری

تا چند وقت قراره در عقد بمونید؟

راستش با توجه به کمکهای مالی همسرت به خانوادش به نظرم شما بیشتر از هر زن دیگه ای لازمه که کار نکنی. درست شنیدی برای زندگی با مردهایی مثل همسر شما و همچنین برای زنهایی با طرز تفکر شما (اینکه این همه ذهنتون درگیر مسائل مالی زندگیتون هست اونهم از همین الان در دوران عقد) در امد زن یعنی یک منبع تنش بزرگ و هل دادن مرد به سمت فرار از مسولیت.. ضمن اینکه تا وقتی همسرتون با نوازش ازتون می خوان پیششون برید نه با تنش و تهدید بهتره تصمیم بگیرید. چون مطمئنا ایشون برای همیشه اینقدر نمی تونن صبور باشن.
ببخشید که تند حرف زدم. اینها یی رو که نوشتم از خوندن تاپیکهای زیادی در این تالار یاد گرفتم. این هم یک نمونه: می تونید تاپیکهای دیگر خانم یک زن امیدوار رو هم سرچ کنید و ببینید.
http://www.hamdardi.net/thread-18064.html

سلام، ممنونم كه به مشكله من توجه كردين، من و شوهرگلم هنوز درگير اين تصميم گيري هستيم ، البته تمايل من بيشتر سمت كاره ولي تصميم گيري رو به عهده شوهرم گذاشتم، بهش گفتم هر چي تصميم بگيري من قبول ميكنم. اونم ميدونه كه من چي دوس دارم.
خونوادم به شدت مخالف ترك كارم هستن چون خانوماي خونواده ما همگي كارمندن يا فرهنگين مامان خودمم معلم بوده ميگه كارتو به هيچ وجه ول نكني كه بعدها پشيمون ميشي. و بابام كه باني اين كار بود ميگه حتي شده 6ماهم اصلا همديگرو نبينين كارتو ول نكن.
شوهرم به شدت مردده اوايل مخالف بود ولي حالا كه مخالفت هاي مختلفي از طرف خونواده من و حتي خونواده خودش ديده مردد شده ، من سه شنبه رفتم پيشش كه يه تصميمه اساسي بگيريم چون خيلي ناراحت بود و حتي چهارشنبه هم مرخصي گرفتم موندم ، بهش گفتم اگه ميخواي من كار نكنم ميرم استعفامو ميدم اولويته زندگيه من تويي وشرايطم اينه ماهي ..... تومن خرجم ميشه كه ميخوام از همين پول بيمه بازنشستگي بريزم ، اصلا نامعقول حرف نزدم كه ناراحت شه مبلغي كه گفتم واقعا كمه و تصميم گيري رو به عهده خودش گذاشتم، ديشب به من ميگفت من اصلا نميخوام ناراحت شي يا با خونوادت دربيوفتم البته با بابام يه بار دعواش شد سر اين مسئله.
ديشب بهم ميگفت كسي معني باهم بودنو نميفهمه كسي معني باهم بيرون رفتنو نميدونه معني دوس داشتنو احساس خوشبختي رو كسي نميدونه اينجا همه به فكر پولن حتي تو ، اما بهم گفت فردا برو منم صبح زود با بابام رفتيم يعني اومدم سركارم با تاخير.
asemaneabi222 تشكر ميكنم اره منم طاقت دوري رو ندارم و اولويت بندي زندگيم همسرداري خواهد بود
شیداي عزيز هر ادمي با ادمه ديگه فرق داره شوهرمنم خيلي خانومش براش مهمه كه اينو دوس دارم لااقل الان ميدونم چقد دوسم داره
از میشل و فرشته مهربان هم تشكر ميكنم
از alone_girl هم تشكر ميكنم منم هنوز يه ماه نشده با خودم فكر كه ميكنم چندسال ميخوام از 7 صبح تا 15 بعداز ظهر برم سركار حالم بد ميشه باخودم فكر ميكنم اصلا ميتونم 30 يا حداقل 20 سال كار كنم فك نميكنم بتونم خيلي پير ميشم نميدونم كار كردنو اين درامد اصلا ارزش داره اينجوري زندگي كني، برام سخت شده حتي برم ارايشگا يا به خودم مثله سابق برسم موهامو درس كنم يا غذاهاي جديد درس كنم از همه اينا ميمونم چون بعدازظهرا خيلي خسته ام
abi.bikaran نميدونم لااقل تصميمو به عهده شوهرم گذاشتم الان ديگه راحتم
toojih خيلي خوب شوهرمو شناختين اره واقعا نميخواد بهم سخت بگذره هميشه ميگه نميخوام حتي مغزتو يكي ديگه بكار بندازه ، يا مثلا به مامانم ميگه خانومم حيفه صبحا ساعت 6.30 بيدار شه ولي من اينجوري دوس ندارم فك ميكنم جلو پيشرفته منو ميگيره قبلا اينجوري نبود به مرور اينجوري شد، شايد پارسال انقد حساس نبود به من، همش منو برا خودش ميخواد بقوله خودش دوس داره مدام دورش بگردم، گاهي حس ميكنم دستو پاي منو بسته ، ما بيرونمون باهمه تفريحمون با هم استراحتمون باهم اينجوري نميشه كه.........
Aras مقدارش مثله ساير كارمندا ميشه
deljoo_deltang بايد به حرفاتون بيشتر فك كنم منو ميترسونين از كار كردن و درامد، اخه من كارم كه نميكردم تو اين يه سال چندبار باهاش سر پول دعوام شد چون ازش چيزي ميخاستم كه حدودا 2 ميليون مي ارزيد ولي به دلايل مختلفي برام نخريد

سلام گلبهار جان


تاپیک شما خیلی برای من جالبه.چقدر همسرت دوستت دارد.من تو این تالار بیشتر می خوندم که آقایون شاکی بودن که خانمم بهم وابسته هست و دوست دارن که خانمشون یکم ازشون دور بشه!


به نظرم شما بهترین کار را کردی که تصمیم گیری را سپردی به ایشون!واقعا آفرین!


نگران پیدا کردن کار هم تو شهر خودت نباش!


راستی اگه نری سر کار توی این دوران عقد بیشتر همو می بینید؟


اگه خیلی فرق نمی کنه تا یک مدتی همون جا کار کن تا برات سابقه حساب بشه.بعدش ان شالله تو شهر خودت کار پیدا کنی.این طوری شانست بیشتر می شه.


تازه من معتقدم اگه به این نیت که دل همسرت را نشکنی این کار را انجام بدی و رضایت خدا را در نظر بگیری خود خدا برات یک کار خوب تو شهر خودتون برات پیدا می کنه.


گلبهار جان میشه نتیجه هر چی شد و بعد ها هر احساسی نسبت به این تصمیمت گرفتی ؛بیای تو همین تاپیک در موردش حرف بزنی؟ حتی اگه چند سال بعد هم احساس و فکر خاصی نسبت به این تصمیم گیری داشتی لطفا بیا اینجا برامون بگو.


واقعا ممنون می شم.:72:

- - - Updated - - -