از وقتی عقد کردم روز به روز افسرده تر شدم، دیگه باور نمی کنم حتی بخوام عروسی کنم

سلام دوستان عزیز. من تازه عضو شدم.ولی خب قبل از عضو شدن کاربر مهمان این سایت بودم.
از خودم بگم
توی دوره کارشناسی ارشد با شوهرم آشنا شدم و ترم ششم قبل از دفاعم باهاش عقد کردم.تون موقع من 27 و اون 28 سالش بود. الان نمی دونم چرا باهاش عقد کردم. ولی دلایل اون موقم
اون یتیم بوده از4 سالگی و روی پای خودش بوده و فکر می کردم می تونه از پس یه زندگی بر بیاد
می شناختمش و اخلاقا قبولش داشتم و دارم
اینکه اون مدت ها دور از روستا زندگی کرده وتوی شهرهای بزرگ تحصیل و کار کرده و آدم بسته ای نیس
اینکه اون فرزند چهارم خانواده اما پسر بزرگتره و برای خانوادش یک کمک بزرگ محسوب میشه
رنج دیده اس بسیار

فاصله بین خواستگاری و عقد من و شوهرم یک روز بود!
میگفتم اختلاف فرهنگی کشکه.
اون از یه استان دیگه و منم از یه استان دیگه هستم. اون بدنیا اومده و بزرگ شده روستا ولی من توی بدنیا اومده و بزرگ شده یک کلان شهر هستم.
اون ترکه و من فارسم؛ اصلا زبونشون رو نمی فهمم
پشتوانه مالی که نداشت اصلا
حتی توی نحوه سرو غذا برام عجیب بودن!فرق داشتن
فکرشون فرق داره با من
ما توی خونمون زیاد با هم حرف نمی زنیم و فقط یه وقتایی پیش هم میریم و صحبت می کنیم اما اونا از 24 ساعت تقریبا18 ساعت کنار هم می شینن و حرف میزنن با هم

از همون اول عقد همه چی توی ذوقم خورد. همسرم قول یک مراسم عقد رو بهم داد ولی بعدا گفت بجاش عقد و عروسی رو با هم می گیره که اونم باور نمی کنم
قرار بود حق طلاق رو بهم بده ولی از همون روز اول عقد به هر بهانه ای زیرش زد
توی عقد نامه ذکر شده حق کار و تحصیل برای من بدون محدودیته اما من یک سال و نیمه توی خونه بابام نشستم و هر روز می گیره امروز دستت رو می گیرم و می برم
البته ناگفته نماند بعد عقد از کار بیکار شد یعنی قراردادش با شرکتی ک توش کار می کرد تموم شد و اونا دیگه با هیچ کس قرارداد نبستن. شرکت هم ثبت کرد اما بودجه های مربوط به کارش رو ندادن و کاری نتونست بکنه. کارای بی ربط و هر کاری انجام میداد از معلم خصوصی تا تدریس توی پیام نور و نقشه برداری و ...اما خب این پولا به اندازه 400 هزار تومن میشد و من نمی تونستم برم توی روستا باهاش زندگی کنم. تا اینکه توی آزمون استخدامی شرکت کرد و قبول شد اما خب خودتو می دونید تا ببرن چقد طول می کشه. هی هم بخش نامه میدن یک ماه دیگ و دو روز دیگ ....
الان تازه استخدام رسمی شده اما شهرستان محل کارش ک میره جای بسیار کوچکیه و مطمئنم برای رشته من کار نیس(فوق لیسانس از رشته های علوم پایه دارم)
منم یک سال و نیم بیکار گذاشت حالام می خواد منو ببره اونجا
میگه می خواد توی روستا عروسی بگیره
من نه عروسی رو میخوام نه زندگی توی اون شهر کوچیکو. حتی مادرم بهم پیشنهاد داده که برام عروسی بگیره توی شهر اما واقعا حس می کنم دیگه بجز خرید جهاز لازم نیس پولشون رو بیشتر هدر بدن
من دلم می خواست برای خودم میرفتم سرکار و یه خورده استقلال مالی داشتم.
دارم 29 ساله میشم اما هنوز بیکارم
همش می گه که مقصر نیس و شرایط سخته
من چی کنممممممممممممممم؟ پس من چی
من اقسرده شدم از بعد عقد. شبی نیس که گریه نکنم. احساس بدبختی می کنم. روزی نیس باهاش جر و بحث نکنم.بهم می گه اخلاقم رو عوض کنم. واقعا دارم اذیت میشم.احساس می کنم خیلی پوسیده شدم.خیلی ناامیدم.بخدا اصلا دلم نمی خواد عروسی بگیره. چیزی که هر دخترعقد کرده ای دوس داره داشته باشه. چه کنم؟ احساس می کنم شوهرم مثل قل و زنجیره. ازش دیگ زده شدم. ما هر دو ماه یک روز هم رو می بینیم باور کنید اگه اون یه روز هم نبینمش برام مهم نیس. ادعا می کنه که خیلی بااحساسه اما من باور نمی کنم چون احساسش به نظرم فقط جنسیه. دوستش دارم اما فکر نمی کنم زیاد باشه. دلم نمی خواد ازش بچه داشته باشم. دلم نمی خواد بهش وابسته باشم و یه زنه خونه دار باشم. از بس زندگیم تکراریه حالم بهم می خوره اون وقت بیام یه زن خونه دار بشم که بپزه و بشوره و بسابه و منتظر باشم بهم یکم پول بده که ذوق کنم...
حالم از فکر کردن بهشم بهم می خوره
تو رو خدا کمکم کنید
من باید چیکار کنم؟؟/
دارم به طلاق فکر می کنم.حتی چندین بار به خودش گفتم. من اصلا از جنس اون نیستم. اما ازطرف دیگ می ترسم از طلاق.به خودم میگم دلیلم اینه که پدر و مادرم بخاطر مشکل خانوادگی ای که داریم به اندازه کافی ناراحت هستن بهتره فعلا من بهشون اضافه نشم. دوس داشتم استقلال مالی داشتم و اون وقت راحت ازش جدا میشدم و دیگ حتی پیش خانوادم هم نمیومدم که اونا با دیدن دختره مطلقشون غصه نخورن.
درضمن من به شوهرم اصلا خیانت نکردم.
خواهش می کنم لطفا کمکم کنید

سلام چه جالب باورم نمیشه دختر تحصیل کردهای چون شما فاصله آشنایی و عقدش فقط یه روز باشه...............
ببین به نطرم اگه وارد هر خانواده شهری هم که می شدی این اختلاف فرهنگی به چشمت میامد....به هر حال اونا شاید یکم بیشتر از افراد دیگه باشن مهم اینه که به نطرم زیاد سخت نگیری اگه همسرت از لحاط اخلاقی بهت می خوره....اول برو تمام خصوصیات اخلاقی خوبی که همسرت داره رو بنویس که علاقمند شدی بش.و نه خصوصیات مالی اون.....بیا این جا بنویس...
بعد یه چیز دیگه ببین با این خصوصیات اخلاقی بازم دوست داشتی اگه وضع مالیش بازم خوب بود پیشش بمونی یا نه؟
منتطر جواب شما می مونم

درود بانو sheni

معلومه خیلی نگرانیا صبح اومدی نوشتی شوربختانه امروز جمعست و بچه ها کمتر میان توی سایت

اینو خوب میدونم نه تنها شما بلکه همه دخترا حتی اونایی که کاملا خودشون و خانواده هاشونم باهم هماهنگ هستن بازم نگرانی دارن واسه مراسم عروسی و عقد دارن شما دخترا یکم با ما مردا فرق میکنین ماها به مخارج بیشتر اهمیت میدیم و کلی نگرم ولی شما خانوما از بچگی به این مراسم فکر کردین حتی رنگ کت دوماد و نمیدونم آرایشتون و لباس عروس و.... چیزایی که ما مردا حتی تصور کردنشم برامون سخته

بزار اول از این نوشتتون شروع کنم واسم سئواله اینو زدین:

الان تازه استخدام رسمی شده اما شهرستان محل کارش ک میره جای بسیار کوچکیه

این یعنی از همون اول استخدام رسمی شده؟!!! اینکه خیلی خوبه:104: اگه رسمی کرده باشن آخه فقط روزمزدی میکنن بعد چند سال قراردادی بعدش خوب باشی چی بشه پارتی هم داشته باشی بعد 7یا 10 سال میشی رسمی چیزی که من میدونم روالش اینه خدا بده شانس خداوکیلی من مغازه دارم ولی آرزومه برم کارمند بشم چون همه چیشون معلومه درآمدشون بیمه و بن و عیدی برعکس ما بازاری ها که فقط یه عدمون وضمون خوبه 60% بقیه الکی خوشیم بخدا :54:


در مورد اختلاف فرهنگی که نوشتین باید بگم مادرخانوم خودم ترکه خیلی ادمای خوبی هستن ترکا مهربون و دوست داشتنی من یکی خداشاهده مثل مادر خدابیامرزم دوسش دارم یعنی حداقل هفته ای 3بار میریم خونشون یا 4 بار خانومم که هرروز خونه باباشه
اختلاف فرهنگی همیشه بوده و هست یکچیز جالب بهت بگم وقتی با خانومم توی دوران عقد رفتیم مشاور دوتا جمله جادویی بهم گفت خیلی کمکم کرد آروم شدم.
1. حتی 50% تفاهم هم بین دوتا زن و شوهر واسه زندگی مشترک خوبه
2. 5سال طول میکشه کامل همدیگه رو بشناسن و با خصوصیات و اخلاق همدیگه آشنا بشن

این دوتا جمله خیلی بهت کمک میکنه اینکه امیدوار باشی و صبور اینکه پرتلاش باشی و سعی کنی مهارت هات رو افزایش بدی میتونی از تجربیات و دانش دوستان استفاده کنی توی همین تالار من یکی خیلی مطالب جدیدی یاد گرفتن.بعضی وقتا میشه دوساعت وقت میزاری یه مشکلی ار یکی از بچه ها رو میخونی آخرش فکر میکنی چیزی یاد نگرفتی ولی بموقعش یه مسئله ای پیش میاد میبینی ای وای همون خوندن نوشته چقدر کمکت کرده انگار داستان زندگی خودته( واسه خود من چند بار پیش اومده)


در مورد این نوشتتون: قرار بود حق طلاق رو بهم بده ولی از همون روز اول عقد به هر بهانه ای زیرش زد

اگه زده زیر قولش کارش درست نبوده باهاش صحبت کنین بهش بگین روی حرفاش و قولاش حساب میکنین قراره بهش تکیه کنین و مرد زندگیتون باشه. ولی یه خواهش ازتون دارم خواهشا لطفا کنین دیگه اسم طلاق رو نیارین توروخدا حیف نیست بخاطر یه سری مشکلات کوچیک :72:


در مورد حرف ایشون گفتن عقد و عروسی رو باهمدیگه میگیرن: گفتم اولا برمیگرده به دید ما مردا که مالی به همه چیز توجه میکنیم و آینده نگری میکنیم.دوما من خودم بهم 91 عقد کردیم و پارسال تابستونی ازدواج خداوکیلی الان قیمتا با اونموقع قابل قیاس نیست حداقل دوبرابر شده وحشتاناکه قیمتا وقتی با خانومم حرف میزنیم در موردش میگیم خداروشکر ما خوب موقع ازدواج کردیم الان خیلی خیلی سخت شده گرونی بیداد میکنه.شوشو بنده خدا هم که از بچگی روی پای خودش وایساده کار کرده اینجور آدما با منی که بابام بالا سرم بوده و یه مغازه بهم داده خیلی طرز فکرشون فرق میکنه اونا واسه یه قرون یه قرون پولشون کار کردن واسه رسیدن به این موقعیتی که توشن جون کندن آینده نگریشون نسبت به ماها بیشتره همچنین مسئولیت پذیریشون. بنظر من با ایشون حرف بزنین بگگین درکتون میکنم خودت روی پای خودت بزرگ شدی و خرج خودت رو دادی ولی منم دوس دارم یه عروسی خوب بگیریم اینکه عقد و عروسی رو باهم بگیرین خیلی هم خوبه الان مثلا دیگه مثل قدیم حنابندون نمیگیرن چون واقعا خرج اضافیه البت اگه پول داشته باشی خیلی هم خوبه یا پاتختی دیگه ندارن اکثرا همون شب عروسی پول میدن گفتم با این خرجای وحشتناک عروسی گرفتن مثل هفت خوان رستم شده درآمدا هم که ماشالله در موردش حرف نزن خانوم خودم جهیزیه بهترینا رو گرفته بود بعد 1سال فقط وقتی قیمتارو مقایسه کردیم دیدیم دقیقا 2برابر شده:grief: من یکی دلم واسه جوونای همسن خودمون خیلی میسوزه طفلی ها خیلی گناه دارن بیچاره باباها

در مورد اینکه گفتی: اون ترکه و من فارسم؛ اصلا زبونشون رو نمی فهمم. یا
ما توی خونمون زیاد با هم حرف نمی زنیم و فقط یه وقتایی پیش هم میریم و صحبت می کنیم اما اونا از 24 ساعت تقریبا18 ساعت کنار هم می شینن و حرف میزنن با هم

خود پدرخانوم منم فارسه و مادرخانومم ترکه یعنی 2 کلمه ترکی بلد نیست پدرخانومم :311:
در مورد حرف زدن شاید باورت نشه ما توی خانوادمون صدامون خیلی بلنده چون خونمون سر خیابون بوده یکم بلند حرف میزنیم گوشامون عادت کرده خانوممو وقتی میبرم خونه بابام اینقدی تعجب میکنه میگه شماها چرا اینقدی داد میزنین یا من حرف میزنم میگه تو خونه آروم حرف میزنی اینجا چرا همش دادت بلنده :58:


در مورد شغلتون : همسر خودم فق لیسانس فیزیکه ولی تا بند پ( پارتی ) نداشته باشی دکترا هم بگیری ولمعطلی واسه آقایونش کار سخت گیر میاد چه برسه خانوماش.الان خانوم خودم حق التدریسی هستن اگه پارتی داشتیم الان کارمند میشد خیلی ها با فوق دیپلم الان شدن کارمند اداره دولتی(دلم خونه بخدا واسه این موضوع) ایشالله واسه شماهم توی اون شهرستان کار جور میشه همینکه سرتون گرم باشه خیلی خوبه کارای خونه هم هست که خودش کلی وقتتون رو میگیره اگه بچه هم بیادش که اصلا وقت سرخاروندن ندارین تا 3سال همه وقتتون رو میگیره.در مورد دوری مسافت حق دارین یکم نگران باشین آدم توی شهر خودش خیلی راحتتره ولی خواهر خودم الاتهرانه شوهرشم خیلی خوبه و 2تا بچه داره از زندگیشم راضیه. بخدا خونه داری خیلی هم خوبه بشور بساب و بپز اینا چیه میگی خواهر من مردای الان زناشون رو تخم چشاشون میزارن خود من مثلا اگه یه روز درآمدم بهتر باشه اصلا بعدظهر نمیام در مغازه رو یمبندم میرم باخانوم بیرون قدم یمزنیم خرید میکنیم مثل مرغ بال بال میزنم واسه دیدن همسرم و دختر خوشگلم.در مورد خرجی هم ایشالله کار پیدا میکنین و بعد چند سال درآمدتونب یشتر شد درخواست انتقالی میدین واسه شهر خودتون خداکریمه :72:


بنظرم دوری از ایشون و اینکه همدیگه رو کم میبینین یکم توی رابطتون و این حسی که دارین تاثیر میزاره و ایشالله بیشتر همدیگه رو ببینین علاقه بینتون زیاد میشه و زندگی مشترکتون مستحکمتر میشه.

بنظرم بهتره سعی کنین عروسی رو هم آبرومندانه برگزار کنین هم اینکه از خرجای اضافیش بزنین.

خواهشا تورو خدا دیگه این یکی رو به شوهرت نگو : ادعا می کنه که خیلی بااحساسه اما من باور نمی کنم چون احساسش به نظرم فقط جنسیه.

دور از جون زبونم لال مگه شوهرت حیونه و فقط غریضه جنسی داره که میخوای اینو بهش بگی طفلی رو چیکار کرده شاید بلد نیست مهارتش رو نداره چجوری صحبت کنه با همسرش این شمایی که باید بهش یاد بدی خوب بود با هزارتا دختر دوس بود و باهاشون رابطه داشت مثل بعضی پسرا اینجوری راضی بودی؟

سلام.ممنون از نظرات دوستان عزیز. اول از همه بگم من از ترم اول دوره ارشد باهمسرم آشنا و دوست شدم. دو سال و نیم دوست بودیم باهم؛قبل از خواستگاری و عقد. خانواده من در جریان بود. اما خانواده همسرم گویا در جریان نبوده.بیش از یک سال و نیم هم عقد هستیم. بیشتر از چهار سال هم میشه که با همسرم آشنام
باور کنید چیز خنده داری وجود نداره. من یک سال و نیم بخاطر شوهرم بیکار موندم تو خونه. روم نشده از خانوادم بخام پول توجیبی بم بدن. همش توی خونه موندم. اونم که ماهانه به اندازه پول شارژ بهم پول میده. اینم خودم بهش گفتم وگرنه نمیداد.بعدشم اون استخدام شده مبارکش باشه.من چی؟منم ادمم بخدا. دلم نمی خواد این همه تو خونه بمونم. خوشم نمیاد برای یه قرون پول معطل بشم. یا بخوام دست و پاشو ماچ کنم. دلم می خواست برم زبان کده. دلم می خواست برم باشگاه. دلم می خواست یه کار نیمه وقت داشته باشم. اما یک سال و نیم هیچی نشد. از حالا به بعدشم قربونش برم منو می بره تو اون خراب شده هیچی نمیشه.میگه میری دانشگاه پیام نور. آخه مگه من خنگم. نمی دونم الان توی بهمن دیگ استاد نمی گیرن.. هیچ جا حق التدریسی این موقع سال نمی گیره استاد. من از یه ماه قبل حداقل باید اقدام می کردم.اصلا برام خنده دار نیس وقتی می رم تو خونشون همه ترکی حرف میزنن حتی با من. برام عذاب آوره. هیچی نمی فهمم و رعایت منو نمی کنن. و انتظار هم دارن از بر باشم زبونشون رو. نمیگم آدمای بدی هستن بخدا خوبن. اما من برام قابل قبول نیس.
باید بگم تمام کارای خوب همسرم رو پای این میذارم که بخاطر حرف مردم اون کارا رو به قول خودش انجام داده. یعنی هر چی فکر می کنم مطمئنم چیز دیگه ای نیس.براش مهم نیس من افسرده شدم. انتظار داره عین مترسک بخندم. سعی می کنم امشب خصوصیات اخلاقی خوبش رو جمع کنم و بنویسم. ممنون از لطف شما دوستان گرامی.بخدا وضع روحیم اصلا خوب نیست. زنگ زده به بابام میگه منو راضی کنه برم تو اون خراب شده. بابام می دونه حق با منه. میگه بازم صبر کن. صبر کنم چی بشه. چقدر صبر کنم؟؟ من دارم سی ساله میشم. ا

با سلام
دوست عزیز
مگه شوهرتون مجبورتون کرد بعد از درستون 1.5 سال بشینید تو خونه ؟ خوب شما هم پا میشدید می گشتید دنبال کار حداقل نیمه وقت ، الان خیلی از جوانها هستند که وضعیتشون مثل شما و همسرتون هست، که تدریس خصوصی دارن یا کار های نیمه وقت و پاره وقت و مدتها باید بمونی تا شاید یه استخدام دولتی پیدا بشه ، شما خودتون تو این 2 سال چند تا آگهی استخدام مناسب خودتون دیدین ؟ پس قبول کنید که وضعیت کار خیلی خرابه.



این رو بگم بهتون فاصله بین رویا تا واقعیت خیلی متفاوته وقتی آدم دانشجو خیلی فکر ها تو سرش داره ولی وقتی می بینه شرایط فراهم نیست نا امید و دلسرد می شه ، البته این دلسردی زمانی بیشتر می شه که ادم تقصیر ها رو گردن کسی یا شرایط خاصی بندازه ، شرایط رو خودتون باید ایجاد کنید خودتون باید تلاش کنید.

در مورد اداب و رفتارشون هم باید بگم یه جمله معروف هست که می گه (هیچ جا خونه آدم نمی شه) تا حالا به معنیش فکر کردین یعنی اینکه هر خونه ای و ادماش اخلاق خاص خودشون رو دارن و اصلا هم ربطی به شهرستانی و تهرانی نداره و اون جوریه که افراد اون خونه، تو خونه خودشون راحت تر هستند. به عنوان یه ادم تحصیل کرده سعی نکنید خونه خودتون رو با اون ها مقایسه کنید.

این که شما شور و شوقی به ادامه این رابطه داشته باشین یا نه فقط به خودتون بستگی داره.

دوست عزیز،

بیشتر از اون که مشکل در ازدواج و همسرتون باشه، در خود شماست.
بی هدف و بی انگیزه شدید و از زندگی کسالت باری که برای خودت درست کردی خسته ای.

شما دائم تکرار می کنید که یکسال و نیمه بیکارم.
آیا همسرتون به شما اجازه کار کردن نداده، یا خودتون کار پیدا نکردید؟

عزيزم بهترين كار براي خانمي كه علوم پايه خونده تدريس
تدريس هم هرجا كاباشي بهت مي دن حالا دانشگاه نشد، دبيرستان، ما هم در دبيرستان معلم هايمان فوق بودند
پس ناشكري نكن، باور كن ترك ها آدمهاي خيلي خوبي هستند، زنهايشان كد بانوهاي قابلي هستند كه مي تواني خيلي چيزها ياد بگيري
بعدا هم انشالله دكتري مي گيري و الان هم كه هر روستايي يك دانشگاه دارد مي تواني وارد دانشگاه شوي و تدريس كني
به نظر مي آيد بيشتر از بي كاري ناراحتي و مقصر را شوهرت مي داني، كمي صبر داشته باش انشالله همه چيز كمك كمك جور مي شود

درود بانو

اینو بهت حق میدم خدا خیر بده این هموطنای آذریمون رو حتی توی شهرای آذری زبان هم بریا ازشون آدرس بپرسی به زبون خودشون جواب آدمو میدن توقع هم دارن متوجه بشی :58: من خودم ریفیق ترک دارم میگم بابا یکم فارسی کاملتر حرف بزنین ما متوجه بشیم میگه خوب میخوای متوجه بشی باید ترکی یاد بگیری؟!!!!!!

دوستانی که میگن ایشون بره سرکار خوب میشه یه توضیح بدن کجا میتونه بره یکسال و نیم هستش بعدش کارش رو یهو ول کنه وقتی درآمدش تازه میخواد بره بالا یا خودش توی اون کار افتاده روی غلتک؟!!!
بخدا کار پیدا کردن به این راحتیا نیستش حق تدریسی هم سخته الان دانشگاه فقط دکتری میگیره یا پایینتر با بند (پ) پارتی.دقیقا همسر منم وضعیت شما رو داره مدرک جفتتون هم فوق لیسانسه فکر کنم زمانش دیگه گذشته واسه سر زدن به مدرسه ها واسه تدریس حقوقشم که هیچی نگم بهتره ولی حداقلش اینه احساس خوبی بهتون میده اینکه مفید هستین اینکه از اطلاعاتتون استفاده میشه ولی اینم بگم دردسرای خاص خودش رو داره توی این کار.مخصوصا شاگردای دختر واقعا سخته از اون بدتر مجبوری واسه گرفتن کلاس با کسایی برخورد داشته باشی که شوربختانه حتی توی محیط مدرسه هم فرهنگ درستی ندارن(مثل خانومم میگه مدیر جدید اومده با اینکه کوچیکتره سلام میکنم جواب سلام رو بزور میده) اینم بگم همچین میگین 30 سال هرکی ندونه فکر میکنه سن زیادیه کار دولتی که دیگه فکر نکنم 30 سال بشه بگیرن ولی نظر من اینه اگه آقاتون کار دولتی اونجاپیدا کرده رسمی شده توی شهرای بزرگ که واقعا بیخیال باید بشین یا درامد خیلی کمه خدا رو چه دیدی شاید توی اون شهر کوچیک تحصیلکرده کمه یه کار مناسب برات پیدا شد مطمئن باش هرچی باشه امکان کار پیداکردنتون بیشتره مخصوصا شوهرتون هم اونجا برین شاید بتونه پارتی جور کنه مثل دوماد ماد خواهرمم برده توی ادارشون شاید واسه شما هم جور بشه:72:
در مورد زندگی توی اون محیط خوب همه دوستان بهتون حق میدن نگران باشی از خانواده و دوستات دوری تفریحات اونجا کمتره نمیشناسیشون فرهنگشون و عداتشون فرق داره ولی فقط کافیه یه کار پیدا کنی همه چی درست میشه اونجا اینقدر سرت گرم میشه که خدا میدونه.میتونی تفریحای جدید واسه خودت پیدا کنی دنبال علایقت بری البته فعلا چون تازه ازدواج کردین خرجش کمتر باشه واقعا بهتره.

در مورد این جملتون:
روم نشده از خانوادم بخام پول توجیبی بم بدن. همش توی خونه موندم. اونم که ماهانه به اندازه پول شارژ بهم پول میده.

خوب شوشو بنده خدا که مقصر نبودش شرکتشون جمع شد واسه خیلیها این اتفاق افتاد خیلی ها ورشکست شدن و تعدیل نیرو کردن شما تنها نیستی الان درآمد خود من 2سال قبل 1تا یک و نیم بود الان بعد دوسال هم همونه!! حالا تورم رو حساب کن ببین ارزش پولیم چقدر کم شده همه شدیم مثل هم

ولی یکم صبرت رو بیشتر کن پسر خوبیه توی این نوشته هات اصلا ندیدم حتی یکبارم از اخلاقش بد بگی ولی میگم مشکل مالی برای همه هست درست میشه به امید خدا الان خودم خونه خریدیم حتی پول ندارم واسه مغازه جنس بخریم مجبورم تا 7ماه دست به عصا باشم از خرج زندگیم بزنم ولی دلم خوشه صاحب خونه شدیم شما هم شاید برین یه شهر دیگه ولی بجاش آقات رسمی شده دیگه خیالت راحته زندگیت تامینه حداقل حقوقش میرسه به یک تا یک و نیم

ممنون ازkhalegheziکه چه قشنگ پاسچ شما رو داده..
ببین مردا یه ایرادی که دارند بهشون رفتار با خانمها رو آموزش ندادن به خصوص ایشون که از بچگی رو پای خودش بوده.....ببین باید به همسرت همه چی رو مستقیم بگی نه این که بپیچونیش مثلا باید بگی من دوست دارم یه مراسم آبرومند بگیریم نه این که بگی مثلا هر دختری تو شرایط من مراسم فلان می گیره بعد تو همینش هم نمی تونی بگیری....
ببین اگه اون فقط تو رو برا نیاز جنسی می خواست که انقدر خودش رو نمی کشت که با این همه جر و بحث ها ببرتت.....
ببین شاید اه احساست رو دوباره پک کنی و یاد این بیافتی کهچه قدر دوسش دارب بتونی بری باش اونجا زندگی کنی....
من دایی دارم که همسرش اصالتا نوروژی است به خاطر داییم مسلمان شد و اومد رفت تبریز ساکن شد....دو تا بچه به دنیا اورد و عروساش ترکند....در ضمن دایی من آدمی که با مردم خوش اخلاق و با خانواده سخت گیر است .................به نظرت همسر دایی من برا چی این همه سختی رو تحمل کرد....چرا نمی ری یه محیط جدید رو تجربه کنی همسرت این جوری بیشتر بت عشق می ورزه

سلام دوست عزیز. از اینکه به این تالار اومدی خوش آمد میگم.:72:

ولی ایرادات شما:

1- همسو و همدل نشدن با همسر

2- به خاطر بیکاری همسرتون رو مقصر دونستن

3- ایراد الکی گرفتن به زبان خانواده همسر

4- به خاطر متولد شدن تو کلان شهر خودتو از اون و خانواده اش سرتر دیدن.

5- حق طلاق رو خواستن موقع عقد.(خوبه همسرتون زیرش زدن والا با این خودخواهیتون و سوا کردن خودتون از اون معلوم نبود تا حالا چی میشد)

عزیزم فکر میکنی با این افکار غلط چیزی غیر طلاق میاد سراغت؟؟؟


سئوال شیداجون رو جواب ندادی؟ شما که هی میگی من به خاطر همسرم یک و نیم ساله بیکارم و خونه نشین، مگه همسرت با کار کردنت

مخالفه؟ یا خودت نتونستی توی همون مثلا به قول خودت کلان شهر واسه خودت کار دست و پا کنی؟

البته فکر کنم همسرت با کار کردنت مخالف نباشه، چون گفته برو دانشگاه حق التدریسی. اگه خودت نتونستی کار پیدا کنی پس چرا هی

میکوبی تو سر همسرت که به خاطر اون خونه نشین شدی؟

یه چیز دیگه تو چرا خودتو از همسرت جدا میکنی که میگی خب اون قبول شده مبارکشه پس من چی؟

اگه قدرشو بدونی مبارک هردوتونه. مگه شما و اون دارین؟ مگه نه اینکه این زندگی مال هردوتونه و اونم تلاش میکنه واسه راحتی تو؟

خوب بود تو الان جای همسرت بودی و تو میشدی کارمند و اون بیکار بود؟ مطمئنم اون موقع دیگه طلاقتون قطعی بود با این همه سربالایی شما.

یه چیزی بگم راستشو بخوای ما خانم ها خوبه همیشه از همسرامون یه پله عقب باشیم. چون خیلی از مشکلات بوجود نمیان. مثلا همین

تکیه به همسر و سرتری و ...

من خودمم هم فارغ التحصیل ارشد مدیریتم و همسرم لیسانس. خودم با این مدرک مثلا ارشد 2 ساله بیکارم و نتونستم کاری

کنم ولی ماشاءاله همسرم تو همین شهر کوچیک به قول شما خراب شده استخدامی برای کلان شهر قبول شد و میخواد شروع به کار بشه.

باورت نمیشه وقتی هفته قبل تهران زنگ زدم و اسم قبولیش رو شنیدم چقدر ذوق کردم. حتی بیشتر از خودش. هی به این و اون زنگ میزدم.

با اینکه خودم بیکارم (البته یه جای خصوصی کار میکنم) ولی باز به خاطر همسرم کلی خوشحال بودم و اون و من نمیکردم. وقتی خواهرم

گفت یه کمی هم به فکر استخدامی خودت باش.(اخه خودم هم تو یه استخدامی قبول شدم ولی خبری نیست) گفتم دیگه این حرفو نزنین

ها. مگه اون کیه من کیم؟ اونم داشته باشه مال منه دیگه. خوبه اون از من زودتر موفق شد.

عزیزم اگه همسرتو از ته ته دلت قبول کنی قله قاف هم بره باهاش همراه میشی نه اینکه هی بگی اون خراب شده. قراره از همون خراب

شده شما پیشرفت کنید و زندگیتون رو بسازید. بعد چند سال هم میتونین انتقالی یا جابه جایی داشته باشین. اونجا توئی و همسرت.

میتونی کاری کنی که سرت درد گرفت جونش در بره برات.

به جای اینکه مقابلش وایستی کنار و هم دوشش باش. تو هم میتونی تلاش کنی و استخدامی قبول شی و از این حالت دربیای. اگر هم نشد

تلاشتو بکن و با کمک همسرت یه جایی مشغول شو. مثلا من خودم 1.5 ساله دارم تو یه بیمه کار میکنم و سال آینده میخوام خودم یکی باز

کنم که البته ارتباط خاصی با رشته ام نداره.

کاش قدر موقعیت همسرت رو میدونستی و بهش افتخار میکردی نه اینکه بهش حسودی کنی. (اینو

کاملا از جمله خودت فهمیدم. خب اون قبول شده مبارکشه پس من چی؟)

پس من چی؟ برات متاسفم. همین تصور غلط و جدا کردن خودت از همسرت باعث همه مشکلات

توئه عزیزم و بقیه حاشیه است (مثلا ایراد از فرهنگ و نحوه غذا خوردن و زبان و ...)

- - - Updated - - -

میدونم حرفام زیاد شد ولی یه چیز دیگه . اینم بدون حتی آدم تو خانواده خودش هم که سالهاست با همن و خوی و خصلت همو میدونن باز

اختلاف بوجود میاد چه برسه به تو انسان از جنس متفاوت با فرهنگ متفاوت. مطمئن باش همه این مشکلات طبیعیه و توی همه زندگیا هست.

- - - Updated - - -

ببخشید مطالب طولانی شد من تا حالا اینقدر ننوشتم ولی یه جورایی فکر کردم تو هم عین اولای خودمی

سلام. مرسی از همراهی و دلگرمی همگی شما دوستان گرامی. واقعا ممنونم. من کسی رو ندارم که باهاش مشورت کنم واقعا ممنونم از شما
اول از همه بگم. من موقعیت شغلی برام پیش اومده اما نذاشته برم
البته بذارید کامل بگم من تیر 91 عقد کردم. آبان 91 درسم تموم شد و مدرک گرفتم. کاری هم پیدا نکردم ؛ به هر جا بگید سر زدم؛ اون موقع نه توی دانشگاه نه توی مدرسه چون وسط ترم بود و مدرسه ها هم باز اون موقع نمی خواستن. قرار شد من برای ترم بهمن برم پیام نور واحد بردارم همسرم گفت اردیبهشت 92 ما میریم سر خونه زندگیمون. بذار برای ترم بعدش توی شهر محل زندگی کار پیدا کن. اردیبهشت92 شد و ماعروسی نکردیم. یک کار خوب برای من پیدا شد توی شهر محل زندگیم و همسرم گفت ما حتما تیر میریم سر خونه زندگیمون و تو نمی خواد بری اونجا سر کار. و باز من موندم و خودم تیر هم گذشت و همسرم گفت بعد از ماه رمضون، بعد ماه رمضون هم گذشت، گفت آخر شهریور یا مهر، (حتی مهر ماه هم برام یه کار پیدا شد اما گفت آبان عروسی می کنیم)من هم دیگه توی شهر خودم نتونستم برم به دانشگاه یا مدرسه مراجعه کنم. متاسفانه مهر شد و بعد آبان و آذر و دی و بهمن و من هنوز خونه بابام هستم.
اینجا کی مقصره؟؟؟کی بخاطر کی منتظر مونده؟؟؟
شوهرم می گه مقصر نیس چون منتظر بوده برای کار استخدام رسمیش بره سر کار و متاسفانه شروع کارش هی می افتاده عقب اما پس من چی؟؟ احساس می کنم خیلی اشتباه کردم وخودمو بخاطر اون عقب انداختم از هر چیزی
باشه مقصر نیس.اما منم مقصر نیستم. یه رویایی برای خودم داشتم اونم کار بود. در ضمن من علاقه ای به ادامه تحصیل ندارم. یعنی الان دیگه مطمئنم اگه دکترا بگیرم خودم رو از دار حلقه اویز می کنم و می کشم چون برای دکتراها دیگه هیچی پیدا نمیشه. خبر دارم از بچه های دکترا چه وضعی دارن. بعدش من اصلا به تدریس علاقه ندارم چون اعصاب و تحملش رو ندارم اما بخدا حاضرم باز اگ کاری نباشه برم از روی اجبار سراغش.
آره شوهرم آدم خوش اخلاقیه. یعنی بد اخلاقی نداره. اما تقریبا تا به حال به هیچ قولی عمل نکرده. من توی شرایط عقدنامه داشتم حق کار و ادامه تحصیل بدون محدودیت اما همیشه منو محدود کرده. یه سری قولای مسخره دیگ که بهم داده بود. حتی محل زندگی رو هم توی عقدنامه وارد کردم اما هیچی اونجور نشد که توی عقد نامس. از حق طلاق هم گذشتم. به نظرتون من آدم بدی هستم یا باهاش راه نیومدم؟؟ به لحاظ تحصیلات هر دو در یه سطح هستیم اون وقت همسرم میگه من مخالفتی با کار کردنت ندارم. خسته نباشه! من از روز اول بهش گفتم برام مهمه کار داشته باشم. توی اون شهر مسخره حتی کار توی مدرسه یا پیام نور هم گیرم نمیاد. هیچی نیس. به من میگه خودخواه!! اما شما بگید ؛ تو رو خدا قضاوت کنید بهم میگه یا اونجا کار پیدا می کنی یا اگه شهر نزدیکش کار پیدا کردی در حد یه روز باشه. احساس می کنم می خواد آرزوهام رو ازم بگیره. من دلم نمی خواد اینجور زندگی کنم.دلم نمی خواد یه زن خونه دار باشم. متنفرم از اینکه مثل مادر و بزرگم باشم. اصلا واسه همین درس خوندم. بهش گفتم از روز اول.از 4 سال پیش. شایدبه نظر شما تفاوت ها مسخره بیاد اما زنی که وارد یه خانواده با فرهنگ کاملا برعکس میشه براش خیلی سخته. چون قراره من توی اون فرهنگ زندگی کنم نه شوهرم توی فرهنگی که توش بزرگ شدم، اون تفاوتهای فرهنگی هم مثال بود. شوهرم منو از روز اول دیده بود ولی وقتی میرم اونجا باید بر اساس خواسته اونا لباس بپوشم، حرف بزنم، واکنش داشته باشم وبرم و بیام و زندگی کنم.برام عذابه. اما بازم به اندازه بیکار موندن برام مهم نیس.
یعنی ارزوی بزرگیه که منی که 7 سال توی دانشگاه سراسری با سختی درس خوندم یه کار داشته باشم؟؟ چقد صبر کنم؟؟ پیر شدم بخدا!توی آینه خودمو وقتی می بینم که می خوام فقط موهام با سشوار خشک کنم؛ توی این یک سال و نیم هم کم کاری تیروئید گرفتم، هم افسرده شدم هم مشکل معده پیدا کردم
اما ویژگی های خوب همسرم
1- سخت گوش
2- مهربان
3- مودب
4- با ایمان (ایمانی که من قبولش دارم البته)
5- خانواده دوست
6- عصبی نیس و اصلا تا حالا ندیدم عصبانی بشه
7- شنونده تقریبا خوبیه
8- مردم دار و با آبرو
9-خوش رو (تقریبا در هر شرایطی سعی می کنه لبخند بزنه)
اما ویژگی های بدش از نظر من
1- حرفا رو گوش میده اما عمل نمی کنه یا خیلی کم عمل می کنه
2- وقت برای من زیاد نمیذاره همیشه یا برای خانوادش یا برای کار طوری ک اصلا دوس ندارم برم خونشون چون ممکنه برای دکتر بردن مادر یا خواهرش مرخصی بگیره اما برای من میگه شاید بتونم یعنی تا حالا فقط یه بار وقتی رفتم اونجا مرخصی گرفته و بقیه مرخصی ها رو برای خانواده گرفته
3- شرایط سخت زندگیش از جمله نداشتن هیچ پشتوانه مالی یا فکری(یعنی گاهی توی برخورد با مشکلات کم میاره به لحاظ مادی هم هیچ کسو نداره) یا بیمار بودن خواهر و مادرش
4- قولای عمل نکردش
5- تفاوت فرهنگیش با من
6- توجه نکردن به علایق من؛ یعنی چیزی میگیره برام بر اساس علایق من نیس بر اساس علایق و سلایق خانوادشه!هیچ وقت براساس علایق من هیچی نگرفته برام
دیگه چیزی یادم نمیومد و ننوشتم شاید چیزای خوب یا بد دیگه ای هم داشته باشه

- - - Updated - - -

سلام. مرسی از همراهی و دلگرمی همگی شما دوستان گرامی. واقعا ممنونم. من کسی رو ندارم که باهاش مشورت کنم واقعا ممنونم از شما
اول از همه بگم. من موقعیت شغلی برام پیش اومده اما نذاشته برم
البته بذارید کامل بگم من تیر 91 عقد کردم. آبان 91 درسم تموم شد و مدرک گرفتم. کاری هم پیدا نکردم ؛ به هر جا بگید سر زدم؛ اون موقع نه توی دانشگاه نه توی مدرسه چون وسط ترم بود و مدرسه ها هم باز اون موقع نمی خواستن. قرار شد من برای ترم بهمن برم پیام نور واحد بردارم همسرم گفت اردیبهشت 92 ما میریم سر خونه زندگیمون. بذار برای ترم بعدش توی شهر محل زندگی کار پیدا کن. اردیبهشت92 شد و ماعروسی نکردیم. یک کار خوب برای من پیدا شد توی شهر محل زندگیم و همسرم گفت ما حتما تیر میریم سر خونه زندگیمون و تو نمی خواد بری اونجا سر کار. و باز من موندم و خودم تیر هم گذشت و همسرم گفت بعد از ماه رمضون، بعد ماه رمضون هم گذشت، گفت آخر شهریور یا مهر، (حتی مهر ماه هم برام یه کار پیدا شد اما گفت آبان عروسی می کنیم)من هم دیگه توی شهر خودم نتونستم برم به دانشگاه یا مدرسه مراجعه کنم. متاسفانه مهر شد و بعد آبان و آذر و دی و بهمن و من هنوز خونه بابام هستم.
اینجا کی مقصره؟؟؟کی بخاطر کی منتظر مونده؟؟؟
شوهرم می گه مقصر نیس چون منتظر بوده برای کار استخدام رسمیش بره سر کار و متاسفانه شروع کارش هی می افتاده عقب اما پس من چی؟؟ احساس می کنم خیلی اشتباه کردم وخودمو بخاطر اون عقب انداختم از هر چیزی
باشه مقصر نیس.اما منم مقصر نیستم. یه رویایی برای خودم داشتم اونم کار بود. در ضمن من علاقه ای به ادامه تحصیل ندارم. یعنی الان دیگه مطمئنم اگه دکترا بگیرم خودم رو از دار حلقه اویز می کنم و می کشم چون برای دکتراها دیگه هیچی پیدا نمیشه. خبر دارم از بچه های دکترا چه وضعی دارن. بعدش من اصلا به تدریس علاقه ندارم چون اعصاب و تحملش رو ندارم اما بخدا حاضرم باز اگ کاری نباشه برم از روی اجبار سراغش.
آره شوهرم آدم خوش اخلاقیه. یعنی بد اخلاقی نداره. اما تقریبا تا به حال به هیچ قولی عمل نکرده. من توی شرایط عقدنامه داشتم حق کار و ادامه تحصیل بدون محدودیت اما همیشه منو محدود کرده. یه سری قولای مسخره دیگ که بهم داده بود. حتی محل زندگی رو هم توی عقدنامه وارد کردم اما هیچی اونجور نشد که توی عقد نامس. از حق طلاق هم گذشتم. به نظرتون من آدم بدی هستم یا باهاش راه نیومدم؟؟ به لحاظ تحصیلات هر دو در یه سطح هستیم اون وقت همسرم میگه من مخالفتی با کار کردنت ندارم. خسته نباشه! من از روز اول بهش گفتم برام مهمه کار داشته باشم. توی اون شهر مسخره حتی کار توی مدرسه یا پیام نور هم گیرم نمیاد. هیچی نیس. به من میگه خودخواه!! اما شما بگید ؛ تو رو خدا قضاوت کنید بهم میگه یا اونجا کار پیدا می کنی یا اگه شهر نزدیکش کار پیدا کردی در حد یه روز باشه. احساس می کنم می خواد آرزوهام رو ازم بگیره. من دلم نمی خواد اینجور زندگی کنم.دلم نمی خواد یه زن خونه دار باشم. متنفرم از اینکه مثل مادر و بزرگم باشم. اصلا واسه همین درس خوندم. بهش گفتم از روز اول.از 4 سال پیش. شایدبه نظر شما تفاوت ها مسخره بیاد اما زنی که وارد یه خانواده با فرهنگ کاملا برعکس میشه براش خیلی سخته. چون قراره من توی اون فرهنگ زندگی کنم نه شوهرم توی فرهنگی که توش بزرگ شدم، اون تفاوتهای فرهنگی هم مثال بود. شوهرم منو از روز اول دیده بود ولی وقتی میرم اونجا باید بر اساس خواسته اونا لباس بپوشم، حرف بزنم، واکنش داشته باشم وبرم و بیام و زندگی کنم.برام عذابه. اما بازم به اندازه بیکار موندن برام مهم نیس.
یعنی ارزوی بزرگیه که منی که 7 سال توی دانشگاه سراسری با سختی درس خوندم یه کار داشته باشم؟؟ چقد صبر کنم؟؟ پیر شدم بخدا!توی آینه خودمو وقتی می بینم که می خوام فقط موهام با سشوار خشک کنم؛ توی این یک سال و نیم هم کم کاری تیروئید گرفتم، هم افسرده شدم هم مشکل معده پیدا کردم
اما ویژگی های خوب همسرم
1- سخت گوش
2- مهربان
3- مودب
4- با ایمان (ایمانی که من قبولش دارم البته)
5- خانواده دوست
6- عصبی نیس و اصلا تا حالا ندیدم عصبانی بشه
7- شنونده تقریبا خوبیه
8- مردم دار و با آبرو
9-خوش رو (تقریبا در هر شرایطی سعی می کنه لبخند بزنه)
اما ویژگی های بدش از نظر من
1- حرفا رو گوش میده اما عمل نمی کنه یا خیلی کم عمل می کنه
2- وقت برای من زیاد نمیذاره همیشه یا برای خانوادش یا برای کار طوری ک اصلا دوس ندارم برم خونشون چون ممکنه برای دکتر بردن مادر یا خواهرش مرخصی بگیره اما برای من میگه شاید بتونم یعنی تا حالا فقط یه بار وقتی رفتم اونجا مرخصی گرفته و بقیه مرخصی ها رو برای خانواده گرفته
3- شرایط سخت زندگیش از جمله نداشتن هیچ پشتوانه مالی یا فکری(یعنی گاهی توی برخورد با مشکلات کم میاره به لحاظ مادی هم هیچ کسو نداره) یا بیمار بودن خواهر و مادرش
4- قولای عمل نکردش
5- تفاوت فرهنگیش با من
6- توجه نکردن به علایق من؛ یعنی چیزی میگیره برام بر اساس علایق من نیس بر اساس علایق و سلایق خانوادشه!هیچ وقت براساس علایق من هیچی نگرفته برام
دیگه چیزی یادم نمیومد و ننوشتم شاید چیزای خوب یا بد دیگه ای هم داشته باشه

درود بانو

خوشحالم که خداروشکری شوهر خوبی نصیبت شده اولا بهت تبریک بگم واسه این جملت:

یعنی ارزوی بزرگیه که منی که 7 سال توی دانشگاه سراسری با سختی درس خوندم یه کار داشته باشم؟؟:104: خداوکیلی من یکی کف کردم فوق رو دانشگاه سراسری قبول شدی ایول:72: خانومم فوقش رو دانشگاه آزاد تهران گرفته در مورد سختی درس خوندن میگه حتی شبا بعضی وقتا از بس فشار بود بچه ها گریه میوفتادن چه برسه به شما دانشگاه سراسری بودی شمایی که اینکارو انجام دادی مطمئن باش هرکاری توی زندگیت بخوای میتونی انجامش بدی و از پسش بر میای(بنظرم سخت تر از درس خوندن چیزی نیست)

یه گله دارم ازتون چرا این چیزا رو همون اول توضیح ندادی که سراسری فوق گرفتی و واست چندبار کار جور شده؟

در مورد این نوشتتون
(( باشه مقصر نیس.اما منم مقصر نیستم. یه رویایی برای خودم داشتم اونم کار بود. در ضمن من علاقه ای به ادامه تحصیل ندارم. یعنی الان دیگه مطمئنم اگه دکترا بگیرم خودم رو از دار حلقه اویز می کنم و می کشم چون برای دکتراها دیگه هیچی پیدا نمیشه. خبر دارم از بچه های دکترا چه وضعی دارن. بعدش من اصلا به تدریس علاقه ندارم چون اعصاب و تحملش رو ندارم اما بخدا حاضرم باز اگ کاری نباشه برم از روی اجبار سراغش.
آره شوهرم آدم خوش اخلاقیه. یعنی بد اخلاقی نداره. اما تقریبا تا به حال به هیچ قولی عمل نکرده. من توی شرایط عقدنامه داشتم حق کار و ادامه تحصیل بدون محدودیت اما همیشه منو محدود کرده. یه سری قولای مسخره دیگ که بهم داده بود. حتی محل زندگی رو هم توی عقدنامه وارد کردم اما هیچی اونجور نشد که توی عقد نامس. از حق طلاق هم گذشتم. به نظرتون من آدم بدی هستم یا باهاش راه نیومدم؟؟))

اتفاقا شما خیلی خیلی هم خوب و خانومی چون اگه نبودی آقات انتخابت نمیکرد خدا شانس بده ملت چه زنایی گیرشون میاد معلومه بچه زرنگه.این نظر شخصیمه ولی اینجوری که من متوجه شدم شما خیلی دوس داری بمونی توی شهر خودت و آقاتونم اینو میدونه مسئله اصلی اینه شوهرتون بخاطر شخصیتی که داره دوس داره خودش خرج زندگیش رو بده یعنی خودش سختی های زندگی رو به دوش بکشه درسته برای شما شغل پیدا شده ولی اینم بدون مردا غرور دارن این یه جمله مخصوص خودمه:

از مردا هرچیزیشون رو دوس داری بگیر بجز غرور و مادرشون رو:72:

به غرورش برمیخوره شما بری سرکار اونوقت ایشون بیکار باشه؟اگه توی شهر خودتون کار پیدا شده و ایشون قبول نکرده یا دنبال کار نگشته تو شهر خودتون قبول حق با شماست ولی بنده خدا تقصیر نداشت بیکار شد شما یه پیشنهاد بهشون بگو بیشتر بگرده شاید توی شهر خودتون کار جور بشه بگو اونوقت منم کار پیدا میکنم دوتایی اینجوری با کمک همدیگه زندگی رو راحت تر میگذرونیم ببین چی میگه؟ ولی درکل بزار خودش رو پیدا کنه حس کنه مرد زندگیه من بیشتر فکر میکنم دوس داره خودشو بهتون ثابت کنه اینکه از پس زندگی بر میاد مخصوصا بعد اخراجش از اون کار.اینکه عروسی رو هم عقب میندازه من یکی فکر میکنم میخوادش اول مطمئن بشه کارش جوره بعد عروسی بگیره دوباره توی هچل نیوفته.

در مورد این نوشتت:
اما شما بگید ؛ تو رو خدا قضاوت کنید بهم میگه یا اونجا کار پیدا می کنی یا اگه شهر نزدیکش کار پیدا کردی در حد یه روز باشه. احساس می کنم می خواد آرزوهام رو ازم بگیره.

مردا همون اول زندگی دوس دارن مثلا قدرتشون رو نشون بدن قلدرم پلدرم میکنن زیاد جدی نگیر کار گیرتون بیاد توی اون شهر مطمئن باش میزاره برین ولی شما هم کاری رو انتخاب کنین که به زندگیتون لطمه وارد نکنه.

در مورد تفاوت فرهنگی بهتون گفتم اولا شما توی دوران عقد هستین و تازه با همدیگه آشنا شدین و هنوز با اخلاق و فرهنگ همدیگه آشنا نشدین دومندش وقتی بری خونه خودت خداروشکری شوهرتون انسان خوبیه علاقه و عشق بیاد همه چیزا رو تحت شعاع خودش قرار میده :72:

در مورد خصوصیات خوبش که باید بگم خیلی ها آرزشونه یه همچین اخلاقایی شوهرشون داشته باشه

اما ویژگی های خوب همسرم
1- سخت گوش
2- مهربان
3- مودب
4- با ایمان (ایمانی که من قبولش دارم البته)
5- خانواده دوست
6- عصبی نیس و اصلا تا حالا ندیدم عصبانی بشه
7- شنونده تقریبا خوبیه
8- مردم دار و با آبرو
9-خوش رو (تقریبا در هر شرایطی سعی می کنه لبخند بزنه)

یه چرخی توی تالار بزنی دستت میاد ببینی من چی میگم مشکلات زندگی دیگران رو بخونی روزی صدهزار مرتبه شکر میکنی شوهرت اینجوری نیستش

در مورد این نوشتت

اما ویژگی های بدش از نظر من
1- حرفا رو گوش میده اما عمل نمی کنه یا خیلی کم عمل می کنه ( مردا یکم تنبل هستن و یه موضوع رو وقتی بهشون میگی ازشون میخوای انجامش بدن براش زمان تعیین کن بار اول انجام نداد بگو : عزیزم واسه انجام دادن اینکار فکر میکنی کی بتونی وقت و انرژیت رو بزاری تا انجامش بدی وقتی هم انجام داد مهم نیتس کوچیک یا بزرگ ازش تعریف کن و نشون بده قدرشناسی)
2- وقت برای من زیاد نمیذاره همیشه یا برای خانوادش یا برای کار طوری ک اصلا دوس ندارم برم خونشون چون ممکنه برای دکتر بردن مادر یا خواهرش مرخصی بگیره اما برای من میگه شاید بتونم یعنی تا حالا فقط یه بار وقتی رفتم اونجا مرخصی گرفته و بقیه مرخصی ها رو برای خانواده گرفته (( خوب چون توی دوران عقدین مدیریت کردن زمان یکم سخته ایشون نه اینکه نخوان نه ولی هنوز مهارت لازم رو کسب نکردن ایشالله درست میشه برین سر خونه و زندگیتون))
3- شرایط سخت زندگیش از جمله نداشتن هیچ پشتوانه مالی یا فکری(یعنی گاهی توی برخورد با مشکلات کم میاره به لحاظ مادی هم هیچ کسو نداره) یا بیمار بودن خواهر و مادرش (( خوب خواهر من این بنده خدا که مقصر نیست یتیم شده یا مامان و خواهرش مریض هستن طفلی به اندازه کافی روش فشار وارد شده یکم صبور باشین به امید خدا حل میشه))
4- قولای عمل نکردش (( اینو حق دارین باهاش صحبت کنین ولی آروم آروم بهش بگین و بهش بگین تکیه گاه من بعنوان همسر تویی دوست دارم بتونم بهت تکیه کنم و مثل کوه پشتم باشی و از این حرفا که خودون بهتر بلدین))
5- تفاوت فرهنگیش با من (( خوب گلپسرت بنده خدا فرهنگش متفاوته چیکار کنه؟ ببخشیدا شما چرا فقط تفاوت ها رو میبینی؟چرا خوبیاشون رو نمیبینی یعنی همه چیشون بده ؟اخلاقاشون من ندیدیم بگی خوب نیست فرهنگشون متفاوته خوب باشه مگه بقیه ازدواجا چجوریه همه با فک و فامیل و آنا و همشهری خودشون ازدواج میکنن؟))
6- توجه نکردن به علایق من؛ یعنی چیزی میگیره برام بر اساس علایق من نیس بر اساس علایق و سلایق خانوادشه!هیچ وقت براساس علایق من هیچی نگرفته برام (( اینم چون بلد نیست یعنی 80% مردا اصلا بلد نیستن این شمایی که باید به ایشون بگین من خودم تولد همسرم نمیدونستم چی براش بخرم مجبور شدم برم یه چیزی بخرم که هم گرونتر از قیمتش بود هم میتونستم با پولش چیز بهتری بخرم ولی مهم اینه که نشونش دادم دوسش دارم خواهشا جنبه مثبت ببین برو خداروشکر کن دوست داره واست کادو میخره ))

شما زنا یکم ناشکرین بخدا بنده خدا شوهرا تلاششون رو میکنن خوب چیکار کنن کار و کاسبی خرابه درامدا خوب نیست به اندازه وسع مالیشون براتون هدیه میگیرن تازشم بین زن و مرد تفاوته از دید مردا اون هدیه شاید خوب باشه از دید شما نه خوب نمیدونه چی بخره هرچیزی که به ذهنش میرسه همون رو میگیره چرا نیگا نمیکنین به خریدن هدیه فکر کرده براش وقت گذاشته چرا نمیبینین اگه دوستون نداشت و براش ارزش نداشتین هیچوقت اینکارو نمیکرد بابا یکم انصاف هم بخدا چیز خوبیه

بنظر من مشکل اصلی شما 2تا مورده:
1.نداشتن کار و ترس از خانه نشینی
2.دیر شدن زمان عروسی گرفتن

ایشالله جفتش حل میشه ولی لطف کن صبورتر باش و سعی کن کنار همسرت باشی نه مقابلش

روز خوش بانو

سلام sheni عزیز
بهت حق میدم چون درس خوندن واقعاً سخته. چندین سال آدم عمر و جوونیشو بذاره واسه درسو دانشگاه که بتونه یه آینده خوب و تضمین شده برای خودش ایجاد کنه و حالا فکر میکنی که اون آینده رو از دست دادی. ناراحتی. غصه میخوری. دنبال مقصر میگردی... اما دختر خوب آیا فکر میکنی منصفانه است؟؟؟
با همه اون خوبی هایی که تو اولین پستت از همسرت گفتی؟ اینکه روی پای خودش بوده از چهار سالگی؟ اینکه انسان خوب و نجیبی بوده و شما ازش شناخت داشتین؟؟
مطمئنم کلی خوبی دیگه هم داره که شما وقتی فکر کنی میتونی اونا رو هم پیدا کنی.
.
.
.
دنبال مقصر نگرد. همسرتو مقصر ندون. تو این شرایطی که جامعه امروز داره و شرایط اقتصادی کمر مردمو شکسته ، خوب اون بنده خدا چه میدونسته که اینطوری میشه؟ تو میگی هر کاری انجام میداده. تدریس خصوصی، تدریس تو پیام نور. خدایی نکرده تن لش که نبوده و بشینه کنج خونه و اون وقت عذابت بده. خوب زحمتشو کشیده کار خوبی پیدا کنه، حالا تازه موفق شده. ببین عزیزم منم پنج ماهه ازدواج کردم . درکت میکنم. اما زندگی که بی مشکل نیست. مهم ما آدما هستیم که تو مشکلات زندگی همسرمونو تنها نذاریم. مواظب هم باشیم . بهم دلگرمی بدیم. زندگی مشترک که فقط شادی نداره. غم و دعوام میاد. مثل همه خونه ها و زن و شوهرا. عزیزم الان فقط منطقی فکر کردن به همسری که انتخابش کردی نیست. منطق باید چندسال پیش به کار شما میومدف زمانی که باهاش آشنا شدی و دوست شدی. زمانی که به عنوان همسر میخواستی انتخابش کنی، باید منطقی میبودی. نه الان . الان دیگه باید عاشقانه زندگی کنی. تو مشکلاتی که برای زندگی تون پیش میادعاشقانه کنار همسرت باشی.
.
.
.
همسرتو رو مقصر ندون که نذاشته تو بری سر کار. خوب بنده خدا فکر میکرده بهتره اول برین زیر یه سقف و بعد برای کار برنامه بریزین. کف دست که بو نکرده بوده که شرایط چی میشه.
شمام اگه به حرف همسرت احترام گذاشتی و گوش کردی، دیگه منتی نباید سرش بذاری. تو زندگی مشترک همسرا نباید واسه هر کاری منت بزارن . خوب دارن اون کارو واسه همسرشون انجام میدن.....
.
.
.
خلاصه دختر خوب:
اینقدر نیمه خالی لیوانو نبین. به خوبی های همسرت فکر کن. اینققققققققققققدر راحت اسم طلاق رو نبر. چطور دلت میاد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
فکرتو عوض کن. مثبت فکر کن. تا وقتی تو نخوای هیچ تغییری تو زندگیت اتفاق نمیافته .
.
.
.
با همسرت حرف بزن و درددل کن. بذار محرم اسرارت بشه. بهش نزدیک بشو . دوسش داشته باش. خوبی هاشو ببین . تو مشکلات کنارش باش.
.
.
من شش ساله میرم سر کار. کار کردن واقعاً اونقدر تحفه ای نیست. الان بعد از این مدت میگم ای کاش کمتر کار میکردم . واقعاً حس میکنم داغون و خسته ام. تو ام انشاله یه کار خوب پیدا میکنی. اما باید بدونی اولویت مهم زندگیت، زندگی مشترک و همسرته ، همونطور که تو اولویت زندگی او هستی.
:72:

- - - Updated - - -

در ضمن حق طلاق رو میخواستی چکار کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟ واقعا برام سواله.
آدم ازدواج میکنه که بنا بر زندگی مشترک کنار همسرش داره. اونم واسه یه عمر. بیست سال. سی سال. پنجاه سال. نه اینکه همون اول دنبال این باشه که حق طلاق بگیره واسه روز مبادا. اخه کدووم مبادا؟؟
خدا نکنه یه زندگی متلاشی بشه. خدا نکنه دو نفر عشقشون تبدیل به نفرت بشه . خدا نکنه تفاهما برن کنار و تفاوتا بیان. اونقته که حق طلاق یه کاغذ پاره بیشتر نبست. حالا میخواد مال مرد باشه یا مال زن.

خواهر خوبم میدونی چرا حق طلاق بهت نداده چون دوستت داره خیلی زیاد . همسرت یه مرد خود ساخته است یه مرد خوب که دوستت داره و همه تلاششو میکنه تا چه حد موفق میشه اصلا مهم نیست تلاش کردنش مهمه . تو همه شرایطش رو قبل از ازدواجت میدونستی و با علم به همه اینا عاشقش شدی و باهاش ازدواج کردی انصاف نیست کم بیاری . در مورد اختلاف فرهنگی هم نگران نباش چون اختلافات شما ریشه ای یا اعتقادی نیست خیلی از ترک زبانها رو دیدم که با فارس زبانها ازدواج موفقی داشتن چند تاشو تو خانواده خودمون داریم بعده یه مدت شمام یه کم ترکی یاد میگیری . مشکلی نیست اونا اینجور غذا سرو میکنن و ما یه جور دیگه عزیزم اینجور تفاوتها تو همه خونواده ها هست و ربطی به ترک و فارس نداره . عوضش خوبه که خودش و خونواده اش خونگرم و مهربونن و لی باید رعایت مادر خواهرشو بکنی کسی رو ندارن بنده خدا ها . هم خدا برات جبران میکنه هم شوهرت .اگه زندگی رو سخت بگیری سخت باهات کنار میاد و اگه ساده بگیری ساده . اینقدر به خودت و اون بنده خدا سخت نگیر . یه عروسی خودمونی تو روستاشون و با رسوماتشون خیلی هم رمانتیکه . زندگی تو یه شهر کوچک میتونه خیلی هم رویایی باشه عوضش دو تا عاشق به هم رسیدن و برای شادی و خوشبختی هم حاضرن هر کاری بکنن .برای یه شوهر عاشق و صادق و پر تلاش هر کاری بکنی بازم کمه . البته اگه پیگیرش باشی اونجام کار مورد علاقه ات رو حتما پیدا میکنی . در مورد ارتباط جنسی منم اولش اینطور فکر میکردم ولی بعدا فهمیدم اینطور نیست احساسات مردا با زنها فرقش اینه که زنا بیشتر محبتشون رو در ارتباطات عاطفی نشون میدن ولی مردا در ارتباط جنسی . بلد نیستن محبت خودشونو نشون بدن مخصوصا کسی که پدر نداشته و شاهد عواطف پدر مادر نبوده ولی یاد میگیره عزیزم نگران نباش .

سلام ممنون از نظرات شما دوستان عزیزم. واقعا ممنونم. حرفاتون هم کاملا درسته. منم مطمئنم همسرم انسان خوبیه. کامل نیست اما توی خوبیاش باید بگم انصافا حداقل من اندازه اون خوب نیستم. دوستش هم دارم. امیدوارم فکرم هم در این مورد که میگم احساستش فقط جنسیه عوض بشه. متاسفانه صدها باراینو بهش گفتم. اما البته از طرفی بهش هم همیشه می گم که اگ با سنگ هم ازدواج می کرد باهاش کنار میومد. اما همش فکر می کنم شرایط سختش اونقدر به زندگی مشترک ما لطمه میزنه که این زندگی مشترک فایده ای نداره. گاهی دیگه می گم بذارم اون واسه خودش باشه و منم واسه خودم. میگم این از عقد ما که اینطور بود خدا به داد زندگی مشترک برسه.اما انصاف باشه حرفها و گفته های شما دوستان عزیزم واقعا درسته. منم ته دلم اینو می دونم اگه ازش جدا بشم همیشه غصه زندگی با همسرم رو می خورم. امیدوارم بتونم یه کار پیدا کنم و از این حال بیرون بیام و سخت نگیرم
راستی من حق طلاق رو می خواستم چون توی بحثای اون موقع همیشه بهش می گفتم خب دسته توئه قانونی حالا اگه من و تو نداریم پس بذار دسته من باشه! یعنی می خواستم امتحانش کنم از دید خودم. اما خب رد شده توی امتحانای از این دست.
مرسی از همراهی دوستان. سعی می کنم باهاش راه بیام و دیگه با غر زدن اذیتش نکنم (البته مطمئن نیستم دووم داشته باشه یعنی بیکار بمونم همین وضع احتمالا دوباره شروع میشه)و بذارم طوری که دوس داره کارا رو انجام بده. می دونم انتظار زیادی هم نمی تونم ازش داشته باشم اما گاهی از دستم در میره. گاهی زندگی خودمو با زندگی خواهرم مقایسه می کنم.بهر حال فکر می کنم اگه بتونم به حرفای شما عمل کنم همه چیز درست میشه و از این فاز هر روز دعوا و گریه بیرون میام و خانواده اون و خودمم نگران ما دو تا نمیشن.
ممنون از لطف و وقتی که همگی برای من گذاشتین :72::72::72::72::72::72:

سلام دوست عزیز
1. شوهرت خیلی با اراده و سخت کوش بوده که با اینکه مسئولیت مادر و خواهرش به گردنش بوده باز هم تونسته درسش رو ادامه بده ( شوهر من با اینکه پدرش همه امکانات رو براش مهیا کرد تا دیپلم بیشتر نخوند و رفت دنبال کار آزاد الان وضع مالیش خیلی خوبه ولی من دوست داشتم شوهرم تحصیلات دانشگاهی داشته باشه )
2. آدم های خود ساخته توی زندگیشون خیلی پشرفت می کنن من با چشم های خودم دیدم کسی که توی سختی بزرگ شده باشه قدر عافیت رو می دونه و نهایت سعیش رو می کنه که خانواده اش طعم سختی رو نکشن و این از رفتار شوهر شما کاملا معلومه چون گفتین مرخصی هاشو واسه مادر و خواهر ش می گیره
3. من خودم مهندس کامپیوترم و توی یه شرکت خصوصی کار می کنم ولی آرزومه که عروسی کنم و بگیرم توی خونه فقط بخوابم دیگه خسته شدم از صبح زود پاشدن از مسئولیت هایی که سر کار دارم از اینکه واسه یه روز مرخصی باید از ده نفر امضا بگیرم ... ولی واسه اینکه جهیزیه ام کامل نیست مجبورم . کار کردن همه زندگی نیست .

درود بانو

ببحشید اینو میگم ولی این چیه نوشتی؟

گاهی زندگی خودمو با زندگی خواهرم مقایسه می کنم ؟!!!!!

نکن خواهر من نکن اینکارو چرا مقایسه میکنی داغونت میکنه اینکار شما که داخل زندگی دیگران نیستی بدونی وضعشون چطوره از دور میبینی وضع مالی خوبه بهم احترام میزارن یا توی شهر خودتونه ولی تا داخل زندگیشون نشدی نمیدونی چه خبره بچسب دودستی شوووهرتو اینقدی هم مقایسه نکن زندگی خودتو با خواهرت و دوستات و بقیشون شمایی که سراسری قبول شدی و فوق گرفتی الان باید بتونی هرکاری رو انجام بدی دیگه از درس خوندن کار مگه سخت ترم هست اونم سراسری که از بس فشار روشون زیاد بعضی هاشون مخشاون تعطیل میشه چنتایی خودشون رو میکشن کلا بقول خانومم روانپاکن بعضیهاشون دیگه اینا که نباید واست چیزی باشی غمت نباشه از پسش برمیای کم آوردی برو مشکل بانو(( she )) زندگی مریم 123 یا بهار زندگی و بالهای صداقت رو بخون ببین چجوری واسه درست شدن زندگیشون تلاش کردن روزایی که ناامید شدن کم آوردن ولی بازم بلند شدن و رو پاهاشون وایسادن دوباره شروع کردن کم آوردن واسه ما مرداست اگه شما زنا هم کم بیارین که دیگه واویلا کی باید زندگی رو محستحکم کنه؟

بنظر من بشخصه زن موجود عجیبیه قدرتی درونش نهفتست که اکه آزاد بشه هیچی نمیتونه جلودارش باشه :72:

من فك مي كنم كار كردن براي شما خيلي مهمه به چه دليل؟
اقتصادي
حضور در اجتماع
استفاده از تحصيلاتتون
جا نموندن از قافله زنان متاهل
به نظر من يه همسر مناسب ارزشش رو داره كه اينقدر به كار كردن فكر نكنيد.

خواهر من درک میکنم شما رو نسبت به کار کردن چه احساسی داری از وقتی خودتو شناختی درس خوندی وزحمت کشیدی تا به اینجا رسیدی الان هم انتظار داری پاداش اینهمه تلاش رو با یه کار خوب به دست بیاری تا خستگی از تنت در بیاد . من خودم موقعیت کاری خیلی خوبی رو سالها پیش از دست دادم و همیشه حسرت اونو میخورم ولی در عوض موقعیتی رو که به دست اوردم خیلی بهتر از یه کار خوبه . همسر خوب و بچه های خوب . چیزی که با هیچ چیز تو دنیا نمیشه عوضش کرد. میدونی یه دختر وقتی نطفه اش بسته میشه شغلش هم با خودش زاده میشه حالا فوق لیسانس و دکترا که سهله اگه رییس جمهور هم باشی اولین شغلی که خدا به عهده ات گذاشته مادریه پس نمی تونی اینو فراموش کنی هر چقدر هم که تحصیلاتت بالاتر باشه احساس مسئولیتت بیشتر میشه . پس شغلی که تو به دنبالشی شغل دوم توئه . منم یه روزی حاضر نبودم اینو قبول کنم ولی الان با تمام وجود بهش ایمان دارم چون تنها چیزی که برام مهمه شادی و موفقیت همسر و بچه هامه .

دوستان عزیزم بازم ممنون از لطفتون. راستش قضیه مقایسه کردن یه چیز دو طرفس. باید هر دومون دست ازش ورداریم. واقعا هم آزار دهندس. راجع به مشکلات بدتر هم فکر می کنم بسته به میزان علاقه به همسر داره. یا اینکه به فرهنگ، محل زندگی و خیلی چیزای دیگه داره. منم چون هنوز به شوهرم علاقه آنچنانی ندارم واسه همین می گم اگه نتونم تحمل کنم نمی خوام بقیه زندگیم فقط بمونم و زجر بکشم و هنوز عروسی نکردیم راحت تر میشه جدا شد. واسه همین به طلاق فکر می کنم. یعنی نمی خوام بیشتر از این احساس بدبختی کنم.وگرنه حرف شما درسته و مشکل من در برابر سایر دوستان هیچه.راجع به کار هم باید بگم هدف بوده برام چه مجرد باشم چه متاهل فرق نداره. یعنی همیشه توی زندگی می گفتم ممکنه ازدواج کنم اما حتما باید برم سر کار. حتی اگ چیزی نداره. لااقل از خونه داری و زندگی تکراری و محدود به دیوارای خونه بهتره یعنی هدف بوده و هست برام. بازم ممنونم از لطف همگیتون. امروز خیلی باهاش بهتر صحبت کردم و اون هم کلا حال روحیش بهتر شد. از لحن صحبت کردنش معلوم بود. بهش هم گفتم موافقم با محل زندگی انتخاب شده اما ته دلم می ترسم باز حالم خراب شه. خدا کنه بتونم با شرایط کنار بیام. قراره اسفند عروسی کنیم (اگه شد) و البته چون هزینه های عروسی پای همسرمه می پذیرم و قبلا هم پذیرفتم که توی روستا عروسی بگیره، می دونم در توانش نیس بیشتر بخوام ازش. بنابراین کنار میام با این قضیه هم. لطفا دعام کنید دوستان. ممنونم از همتون

درود بانو

خدا خیرت بده ایشالله خوشبخت بشین عروسی رو بگیرین بره پی کارش تموم شه کارتونم جور میشه هرچی خدا بخواد.من خودم همسرمو خیلی دوسش دارم روزی حداقل بیست دقیقه یا نیم ساعت بغلش میکنم نوازشش میکنم بوسش میکنم بهش میگم دوست دارم ابراز علاقه میکنم ولی بعضی وقتا شده توی این دوسال بخاطر خرید خونه و این خونه ای که خریدیم یه مسئله ای داشت یکم از همدیگه دلخور شدیم شما زنا تقریبا همینجوری هستین خوبه شوهرت صبوره و آرومه اینو در مورد زنا متوجه شدم بعضی وقتا داد میزنن صداشون رو میبرن بالا بعد 3 تا 5 دقیقه شایدم 10 دقیقه برمیگردن آدمو بغل میکنن بوس میکنن میگن ببخشید داد زدیم و من خیلی بدم و از اینچیزا.شما هم مثل بقیه خانوم ها احساساتی هستین همه چیش درست میشه اینو حداقل واسه خودم میدونم من یکی مجردی خوبی داشتم ولی انصافا یه روز متاهلی ارزشش برای من به اندازه کل مجردیمه چرا اینقدی میگی کار تکراری ایشالله خدا بخواد بچه بیاد وسط 9 ماه که بارداریه و حس و حال خودشو داره تا یکسال و نیمم که سرت حسابی شلوغه توی خونه تازه اگه شانس بیاری دومی نیادش :311:
ما چون سن مناسب بچه دار شدن تا 35 سالگی هستش تصمیم گرفتیم زودتر بچه دار بشیم همین الانش نزدیک 30 سال تفاوت سنی افتاده بین ما و بچمون.اینو نگفتم شما هم اینکارو کنینا نه بخدا فقط خواستم بگم زندگی متاهلی سرگرمی های مخصوص خودشو داره دنیای خودشو داره :72:

راستی هنوزم رسم دارن سوار اسب مبشن ؟من یکبار سوار شدم خدا خیرش نده واسه 10 دقیقه ازم سی و دو هزار تومان گرفت دوسال قبل :102:

سلام دوست عزیز. متاسفانه مشکل و دلیل افسردگی شما همین ترس از خونه نشینیه که دوست عزیزمون اشاره کردن.

یه چیزی رو مطمئنم مردا یه اخلاقی که داره وقتی میخوان حرفی رو بزنن عین ما زنها نمی چرخونن و من من نمیکنن.

منظورم اینه که اگه همسر شما مخالف کار کردن همیشگی شما بودن مطمئن باش خیلی راحتتر و رک بهتون گفته بودن تا حالا.

پس اگه تا حالا بهتون حرفی از کار نکردن نزده معلومه که مخالف کار کردن شما نیست. ولی شاید اونم دلایلی واسه خودش داشته که

نتونسته به شما بگه و زمان عروسی رو بهونه کرده. شما هم به جای دعوا و جر و بحث ازش توضیح منطقی بخواین. در ضمن بهش یه کم

فرصت بده و تو خودت هم ازش زمان بخواه که تا چقدر دیگه باید صبر کنی که راضی شه بری سر کار. آروم و با سیاست رفتار کن نه با دعوا

و اعصاب خوردی.

موفق باشی.:72:

دوست عزیز من خودم تو شرایط مشابه شما بودم و درکتون میکنم ولی باور کنید زندگی تو یه شهر کوچک هم جذابیت های خودشو داره هوا تمییز و عالیه راهها نزدیکه ترافیک اعصاب ادمو خرد نمیکنه کوه و دشتو باغ و بستان فراوونه . تهیه خونه و مسکن راحتتره باور کنید همه چی ارزونتر از کلان شهراست مردماش صمیمی تر و خونگرمترن و خیلی چیزای دیگه شما خودت میبینی. اگه شما دو تا عاشق هم باشید باور کنید همه چیز به نظرتون خوب و دوست داشتنی میاد . ومطمئن باشید برای شخص تحصیل کرده ای مثل شما حتما کار هم پیدا میشه فقط اگه صبور باشید وتوقعتون هم زیاد بالا نباشه . بیشتر از همه اینا قدر همسر مهربونی رو در کنارتونه بدونید . همسر منم درست مشابه همسر شماست یه مرد خوب و دوست داشتنی که دوران کودکی و مجردی خیلی سختی داشته به خودم قول دادم که نذارم دیگه سختی بکشه و با تمام وجود دوستش دارم.

وایsheni عزیزم چقدر دختر فهمیده ای هستی. افرین دختر خوب.
میدونم که زندگی مشترک شما پتانسیل خوبی برای خوشبخت کردن هر دو تون داره. چون زن و شوهری و همسری که فقط یه عروسی و یه روز جشن نیست و شما با روحیه گذشتی که دارین واقعا خوشبختی در انتظارتونه.
گذشت
گذشت
گذشت
این خیلی مهمه. این کلمه رو آویزه گوشت بکن. زندگی مشترک یعنی مکمل هم بودن . کنار هم آروم بودن و به آرامش رسیدن.
شاید خیلی جاها تو زندگیت اتفاقی بیوفته که تو برنجی. دلگیر بشی. اما باید روحیه گذشت کردن برای عشقت رو داشته باشی. البته من منظورم این نیست که قربونی بشی تو اتفاقای زندگی. بلکه منظورم اینه که زن باید سنگ زیرین آسیاب باشه. تحمل ش بیشتر باشه. کانون خانواده شو حفظ کنه.
منم تو شهری زندگی و کار میکردم . اما بنا به خواسته همسرم و اینکه میدونستم مشکل مالی داره تو یه شهرستان کوچیک عروسی گرفتم. .دوست داشتم شام عروسیم بهترین باشه اما به یه شام ساده راضی شدم . تو خرید عروسی خیلی کوتاه میومدم . چون همسرم برام مهم بود.
الان که چندماه گذشته کیف میکنم وقتی فیلم و عکس عروسی و عقدمونو میبینم. واقعا به نظرم بهترین مجلس دنیا بود. حتی تو همون شهر کوچیک . در کنارش نه همسرم زیر بار قرض رفت و نه استرس هزینه داشتیم. خوب خدا رو شکر میکنم و راضیم.
اما الان تو زندگی زیر یه سقف واقعا دست و دلبازه . چیزی دوست داشته باشم برام میخره....
مطمئن باش همسر توام همین طوری میشه. یعنی کافیه برین زیر یه سقف و کنار هم باشین و به هم نزدیک تر بشین . استرس از رو دوشتون برداشته میشه و اونوقت میتونی آرامشی که همسرت و تو باهم با گذشت کردن ایجاد کردین، با تمام وجود حس کنین.
اونوقت با آرامش میتونی دنبال شغل خوبی هم بگردی. بری سر کار. از زندگیت لذت ببری. :72::227:
عزیزم تو الان در شرف عروسی هستی. خیلی از این استرسی هم که داری واسه فکر کردن به عروسیته. من قبل از عروسی عین دیوونه ها شده بودم. کلی غر میزدم به شوهرم. همش بهم بر میخورد. بیچاره همسرم. :54:

اما الان فکر میکنم میبینم چقدر غصه الکی خوردم و بهترین روزای عمرمو با ترس و دلهره و استرس گذروندم.
الان خوب بخور و به خودت برس . به جشن عروسیت فکر کن. میتونی کلی تنوع تو ایجاد کنی که حتی تو همون روستا هم بشه یه جشن خاطره انگیز....

شاد باشی.

دوست عزیز،

با پستهایی که گذاشتید کاملا مشخصه که شما و همسرتون مشکل خاصی ندارید و مشکل شما بیشتر خودتون هستید و شرایط خودتون.
دنبال مقصر می گردید و کی دم دست تر از همسر بیچاره http://us.i1.yimg.com/us.yimg.com/i/...ticons6/10.gif

کاری پیدا کرده بودید و ایشون فکر کردند شاید بخواهید از این شهر برید و پیشنهاد دادن صبر کن.
هر کس دیگه ای هم بود شاید همین فکر را می کرد. کما این که خودتون هم با دلایلی که شوهرتون آورده قانع شدید اما بعد که شرایط جور نشده، شاکی هستید که تقصیر ایشون بود!

این یکسال و نیم را بذار کنار و دیگه افسوسش را نخور، که اعصابت خورد بشه.
از این به بعد دنبال درست کردن زندگیت باش.

توی اون شهر می تونی دنبال کار باشی.
از تدریس تا کار به صورت قراردادی در اداره همسرت،
کارآفرینی تا ...

یه کم زنده تر زندگی کن، اینقدر نچسب به دو تا کتاب و یه مدرک.

طلاق هم بگیری، مورد بعدی قرار نیست همه خصوصیات خوب همسرت را داشته باشه + یک شغل هم برای شما بیاره بعنوان کادوی خواستگاری + خونشون هم کوچه بغلی باشه.
برو خدا را شکر کن معتاد نیست، خائن نیست، بیکار و بی غیرت نیست .... برو مشکلات تالار را بخون. شوهر دکترا، بیکار و بدبین و بیمار ... یکی معتاده به مواد، یکی به فیلمهای ... یکی ....
خانمی که کار تمام وقت داره و کارت حقوقش دست همسرشه و با التماس ازش پول تو جیبی می گیره .... اینا را ببین و قدر سالم بودن و انسان بودن همسرت را بدون.

معیارهای اصلی سلامتی اخلاقی و رفتاری را همسرتون داره. بخاطر همزبان نبودن و ... بهانه نگیر و زندگی خودت را تلخ نکن.
اون بهانه هایی هم که داری می گیری مربوط به ازدواجت نیست، مربوط به خودت هست.

برای عروسی هم اگر می تونی یه مهمونی ساده تو خونه خودتون بگیر که بعدها حسرتش را نداشته باشی.
شما که لباس عروس تهیه می کنی، برو آرایشگاه بگو برای مهمانی آرایشت کنه که پول عروس ازت نگیره، همون لباست رابپوش و با دوستان نزدیک و خانواده ات یه عروسی کوچیک بگیر
و عروسی اصلی را توی روستا

البته من تصوری از عروسی توی روستا ندارم و اگر شبیه چیزی باشه که توی فیلمها دیدم، ممکنه بعدا دلت عروسی با فرهنگ خودت را بخواد.
اون عروسیها قشنگه و من دوست دارم، ولی خلا اون تصویری که از عروس شدن خودت داشتی ممکنه باهات بمونه. اگر خیلی با عروسی خودتون متفاوته، یک عروسی ساده بگیر.

راستی،
داشتم می بستمش که یه چیزی یادم افتاد.
من توی همین تالار از دوستانی شنیدم که به همسرشون گفته بودن تو فقط برای رابطه جنسی با من هستی و ... مرد بهش برخورده بود و دیگه نمی تونسته رابطه خوبی با همسرش داشته باشه.
چند بار توی تاپیکها دیدم که خانمها شکایت داشتند از کاری که خودشون کرده بودند.
گفتی بارها به همسرم این حرف را زدم. مواظب باش که دودش تو چشم خودت می ره و رابطه تون را خراب می کنی.

سلام دوستان عزیز.مرسی از مهربونی همتون. راستش یکی از دوستان واقعیت رو گفت من مشکلم با خودمه و دنبال مقصر می گردم اما برام تحمل شرایط هم سخته. شکر خدا علاقه ای به عروسی ندارم وگرنه با دیدن رسومات عروسی خانواده همسرم درجا آمپر می چسبونم. چون قبلا چندین بار منو بردن توی مجالسشون و عروسیا رو دیدم و فقط یا جلوی خودم رو گرفتم که نخندم یا اینکه جلوی خودمو گرفتم که گریه نکنم. بنابراین من از همونجا به این نتیجه رسیدم یا عروسی نمی گیرم یا اصلا برام مهم نباشه چون سکته می کنم با اون مراسم ولی مهم نیس خرج عروسی زیاد نشه که شوهرم بدهکار بشه مهم نیس چی میشه و چجور می گذره. منم بر اساس نظر بقیه فقط برام آلبوم عکسم مهمه. همین. نه عروسی نه لباس عروس نه آرایشگاه هیچ برام مهم نیستن. یعنی بگما مهم بودن اما خب وقتی می بینم فایده نداره من هی بسوز بسوز راه بندازم بی خیال فکرکردن بهشون شدم. هر چی شد و جا شد مهم نیست. بچه هم علاقه نداره فعلا بار دار بشم. من کلی مشکل شخصیتی دارم و همسرم هم همسرداری بلد نیس. می دونم دوره بارداری زن حساسه وقتی شوهر هم درک نکنه زن احساس بدبختی می کنه پس برام فعلا کار مهمه. در ضمن من شوهرم رو دوست دارم چون انسان خوبیه از روز اول هم برای همین ازش خوشم اومده ولی هیچ وقت عاشقش نبودم یا عاشقانه نخواستم باش باشم. یک زندگی معمولی. واسه همینم مشکلاتم به نظر بقیه خاص نیست اما برای خودم بزرگن. واسه همینم برای این یک سال و نیمم ناراحتم. یعنی من شوهرم رو از روی عقل انتخاب کردم نه از روی احساس.الانم که به قول دوستان دوره پشیمونی نیست. اما اینجا اومدم چون سر در گم بودم. مرسی از مهربونی همتون:72::72::72:

درود بانو

خوب برای خیلی ها همینجوری بوده من خودمم با عقل انتخاب کردم خداوکیلی حتی یکبارم ندیده بودمش توی عمرم نه خودشو نه خانوادشو هیچکدومشون رو باورت میشه؟هم همشهری هستیم و هم فقط 5 دقیقه پیاده فاصلمونه خونه هامون باهم!!!!!! ولی الان خیلی زیاد دوسش دارم بعد عروسی خودش علاقه میادش ولی به یه شرط کوچیک اینکه از خودت شروع کنی دوس داشتنو و بهش یاد بدی شوهرت دوست داشته باشه مردا خیلی خوب بلد نیستن از اینکارا کم کم یاد میگیره گلپسرت :72: